1983 - 2008
Samenwerkingsverband Praktijkopleiding Bouw�
SPB 25 JAAR JUBILEUMEDITIE
SPB 25 JAAR SPB Zaanstreek-Waterland, het Samenwerkingsverband Praktijkopleiding Bouw bestaat vijfentwintig jaar. De officiële oprichtingsdatum is volgens de notariële akte 28 september 1983. Dit is een speciale jubileumuitgave met een stuk geschiedenis,
Een voorwoord van Frans Kokke, directeur Markt en Ontwikkeling bij Fundeon
2
In gesprek met één van de stichters
3
De eerste directeur vertelt hoe het allemaal begon
4
Terug naar de tijd in de eerste werkplaats
6
Het draagvlak van het SPB; drie besturen
7
Het samenwerkingsverband krijgt duidelijk vorm aan de Paltrokstraat
8
De wijze lessen van vroegere leermeesters
10
Hoe gaat het met enkele vroegere leerlingen?
12
Voorzitters van het SPB, toen en nu
14
Verhuizing naar de Zaandamse Jufferstraat
16
In de werkplaats leren gemotiveerde leerlingen veel in een prettige sfeer
18
Het SPB timmert aan de weg met diverse activiteiten
20
Directeur Jan Schouten kijkt vooruit: “Het werk is nog lang niet klaar.”
22
Het team van het SPB, wie zijn zij en wat doen zij?
23
25 jaar SPB
aandacht voor de hedendaagse tijd, maar ook met een blik in de toekomst.
1
Oprichting samenwerkingsverband
IJZERSTERKE SPILFUNCTIE Een 25-jarig jubileum van een organisatie is op zich al een felicitatie waard. Maar het 25-jarig bestaan van de stichting SPB Zaanstreek-Waterland is wel een heel bijzondere gebeurtenis. Graag ben ik dan ook ingegaan op de uitnodiging om een voorwoord voor dit boekwerkje te schrijven, dat uitkomt ter gelegenheid van het jubileum. Op een aantal plaatsen in het land ontstonden in de jaren ’80 van de vorige eeuw samenwerkingsverbanden. Het was een theoretisch model, ontwikkeld door bouwers voor wie vakopleiding hoog in het vaandel stond en die de opleiding ook in economisch moeilijke tijden veilig wilden stellen. Niemand kon toen voorzien welk een enorm succes dit model ook in de praktijk zou blijken. Samenwerkingsverbanden zijn overal in het land uitgegroeid tot regionale centra voor het praktijkleren, met professionele werkplaatsen en trainingsfaciliteiten, die jaarlijks gezamenlijk vele duizenden leerlingen werven, hen de eerste opleiding geven en ze ter beschikking stellen aan lidbedrijven voor hun verdere opleiding en loopbaan. Daarmee hebben de sectoren bouw en infra naam gemaakt en een voorbeeldfunctie vervuld naar andere branches. Dat geldt zeker ook voor het Samenwerkingsverband Praktijkopleiding Bouw Zaanstreek-Waterland, opgericht op 28 september 1983 en een van de samenwerkingsverbanden van het eerste uur. Het SPB Zaanstreek-Waterland heeft zich sindsdien een ijzersterke spilfunctie verworven op de regionale bouwarbeidsmarkt en de beroepsopleiding. Het samenwerkingsverband zoals het 25 jaar geleden op de tekentafel was bedacht is uitgegroeid tot een waar opleidingsbedrijf. Het is dan ook meer dan symboliek dat de samenwerkingsverbanden tegenwoordig ‘opleidingsbedrijf’ genoemd willen worden. Namens bestuur en directie van Fundeon, kenniscentrum voor de Bouw en Infra, feliciteer ik u van harte met het jubileum, en wens ik u succes toe voor de komende 25 jaar, waarin ongetwijfeld nieuwe uitdagingen wachten! Frans Kokke Directeur Markt en Ontwikkeling Fundeon
2
De stichters
IK BEN TROTS DAT IK HEB KUNNEN HELPEN
Sympathie “Het gaat er om dat je sympathie voor de ‘club’ hebt.”
“Jaap van Braam en ik zijn de stichters geweest van het SPB. Daar bedoel ik mee dat wij de zaak aan het rollen hebben gebracht.” Merk Minnesma vertelt over de aanloop 25 jaar geleden naar de opleiding zoals we die nu kennen.
Besturen “Wij zagen deze aanpak wel zitten, want daarmee kun je voldoende goede vaklieden in onze regio waarborgen. In die tijd werd het steeds moeilijker goede mensen te vinden en te behouden.”
Merk Minnesma bekijkt de uitbreidingplannen voor het SPB met Jan Schouten.
“Jan Vet kwam er ook bij. Zijn boekhouder heeft in het begin de administratie gevoerd en wij maakten gebruik van zijn werkplaats in Krommenie. We begonnen met vijftien leerlingen. Zo is dat zoetjes aan opgang gekomen. Daarna kwamen we in een huurpand aan de Paltrokstraat in Zaandam. Toen Waterland erbij kwam begon het behoorlijk uit te breiden. Geleidelijk aan werd de organisatie steeds professioneler. Zelf heb ik geruime tijd de leerlingbesprekingen met de docenten van de streekschool geleid. Ik heb het altijd leuk gevonden om te besturen. Al met al heb ik ongeveer vijftien jaar in het SPB bestuur gezeten.” “Het gaat erom dat je veel sympathie voor de ‘club’ hebt. Ik ben er trots op dat ik mee heb kunnen helpen bij de opbouw van het SPB.”
Merk Minnesma in gesprek met instructeur Jery Bruinsma.
25 jaar SPB
De noodzaak van een goede opleiding zag Merk senior in. “Binnen ons bedrijf leidde ik altijd al leerlingen op. Elk jaar kwamen er weer twee nieuwe schoolverlaters bij ons werken. In Heerhugowaard was iets nieuws op het gebied van opleiden ontstaan. Jaap en ik zijn in Heerhugowaard eens gaan kijken. Daar hadden ze als eerste in het land een samenwerkingsverband genaamd Espeq.”
3
In gesprek met Jan Adelaar
DE EERSTE VOORZITTER Een kwart eeuw SPB. Hoe is het allemaal begonnen? Jan Adelaar was daarbij. “We begonnen heel simpel. We hadden al een Stichting Leerlingbouwplaatsen. Op een zeker moment was er een voorstel in het NVOB bestuur (tegenwoordig Bouwend Nederland) om iets te doen aan de opleiding. De leerlingen leerden wel naaien en breien op school maar geen timmeren of metselen. Espeq in Heerhugowaard was al opgericht. Hun manier van werken sprak ons aan.”
“Vier dagen per week bij een aannemer in de praktijk leren en één dag naar de streekschool. Wie ging dat regelen? Wij moesten naast het NVOBbestuur een apart bestuur hebben voor een te vormen samenwerkingsverband”, aldus Adelaar.
Tweedehands “Wij waren met vijf man: Jaap van Braam Sr., Merk Minnesma, Willem Kakes, Gerrit Jan Stam en ik. Het waren allemaal grote aannemers behalve ik. Ik vertegenwoordigde de kleine aannemers. Jaap van Braam was voorzitter van de afdeling Zaanstreek en werd dat tevens van het opgerichte samenwerkingsverband. Doordat Jaap het te druk had werd mij gevraagd de rol van voorzitter op mij te nemen. Dus na ongeveer twee vergaderingen was ik voorzitter van het SPB. We zijn begonnen met Piet Hopman als leermeester en er werd een gedeelte van de werkplaats van Jan Vet gehuurd. De start was met dertig leerlingen.” Waren het er geen vijftien? “Nee, hoor. We begonnen met dertig leerlingen. Ik ben naar Overmars in Warder gegaan voor het kopen van tweedehands machines. Die hebben wij
4
Jan Adelaar gezeten naast Sybilla Dekker bij de opening van de verbouwde locatie aan de Paltrokstraat. Mevrouw Dekker was tot 1996 directeur van de Nederlands Verbond voor Ondernemers in de Bouwnijverheid. Later werd zij minister van VROM.
Groei “Met Jan Muller ging ik op zoek naar een ander onderkomen. We zijn toen aan de Paltrokstraat terechtgekomen in het pand van ene Plooier dat te huur was. We hebben daar wat moeten praten. Schei uit! Aan het pand moest wel het nodige gebeuren. Door de groei van het SPB wilde Rene van Soest ermee stoppen. Hij studeerde en had geen tijd voor een volledige baan. Na het pand eerst gehuurd te hebben konden wij het na verloop van tijd kopen. De grotere aannemers hebben toen geloot welke aannemers mochten inschrijven voor de verbouwing. Van der Gragt was de laagste en heeft het werk uitgevoerd.”
Net voor de verbouwing had Waterland zich aangesloten. Het was toen denk ik voorjaar 1989.* Vanaf toen kreeg het SPB weer een impuls. Min of meer gelijktijdig met de aansluiting van Waterland werd een directeur aangesteld. Helaas was dat niet de man waar wij op gehoopt hadden. Na de verbouwing aan de Paltrokstraat werd het pand geopend. Tijdens de opening, door de burgemeester van Zaanstad en de directeur van het NVOB en de latere minister Sybilla Dekker, wisten wij al dat we met deze persoon niet verder konden. Enkele dagen daarna is hij ontslagen. Zoals je weet heb ik daarna met ondersteuning van jou het SPB enkele jaren geleid als directeur totdat ik gezondheidproblemen kreeg.” Geven jullie nog maandelijks een infoboekje uit voor het bestuur? “Ja, dat is nog precies hetzelfde als toen wij dat invoerden.” *Oktober 1988 besluit NVOB afdeling Waterland aan te sluiten bij het SSPB Zaanstreek. (Stichting Samenwerkingsverband Praktijkopleiding Bouw) Met ingang van mei 1989 bestaat het bestuur uit Zaanse- en Waterlandse bestuursleden.
25 jaar SPB
bij Jan Vet in de werkplaats gezet en leermeester Piet Hopman ging met de eerste leerlingen aan de gang. René van Soest was boekhouder, maar deed ook de lonen van de jongens en dat soort zaken. Hij werd aangesteld als coördinator. Hij heeft de eerste tijd het SPB geleid en tevens zijn steentje bijgedragen tot de toetreding van de Waterlandse aannemers. Jan Kakes hield de notulen bij van de vergaderingen van het bestuur. Op een zeker moment werd het drukker en toen kwam Piet van de Welle als leermeester erbij. Het werd al snel te klein bij Jan Vet.”
Steigerdelen Een leerling van het SPB werd op een goede dag uitgehuurd aan een bouwbedrijf. “Een bijzonder kereltje”, zegt Jan Engel. “Het bleek dat hij de opdracht had gekregen steigerdelen om een huis te leggen. Er moesten spullen naar binnen worden gereden. De jongen ging steigerdelen zoeken, maar het enige wat hij vond waren duimendrietjes voor het rachelwerk. Dus hij legt die latjes in de prut. De aannemer reageerde wat narrig. De steigerdelen waren allang afgevoerd.”
5
Na magere jaren volgen vette jaren
DE TIJD IN WERKPLAATS VAN JAN VET De werkplaats van bouwbedrijf Jan Vet was de eerste plek waar de leerlingen van het SPB praktijk ervaring konden op doen. “We hadden net een nieuwe werkplaats aan de Mercuriusstraat in Krommenie. We hadden ruimte over.”
Verhuur Terug naar de beginjaren van het jubilerende SPB. Jan Vet maakte jarenlang deel uit van het bestuur van Zaanse aannemers en was zijdelings betrokken bij het samenwerkingsverband. Voordat Vet zijn werkplaats beschikbaar stelde, hebben een handjevol leerlingen tijdelijk gebruik gemaakt van een ruimte bij Van Braam-Minnesma toen aan de Oostzijde te Zaandam. Bij Jan Vet werd vanaf augustus 1985 daadwerkelijk getimmerd en gemetseld. “Volgens mij hadden we acht tot tien leerlingen in de werkplaats. Metselaars en timmerlieden. Piet Hopman runde het allemaal. René van Soest deed de administratie. We hadden drie grote kantoren, maar voor ons bedrijf was het veel te groot. Ik weet dat er muurtjes werden gemetseld in de werkplaats. Door deze ruimte te verhuren, bracht het bij ons weer wat geld in het laatje.”
Mooi Jan Vet: “Soms liep er wel twintig jongens tegelijk rond. Dat werd me wat te veel van het goede.”
Jan Vet wordt bij het ophalen van herinneringen geholpen door zijn vrouw. Hij werd in 1998 getroffen door een herseninfarct. “Ik had net de zaak overgedragen aan Richard, onze zoon.”Het lichaam aansturen gaat soms moeilijk.” In de wetenschap dat het ook anders had kunnen lopen, geniet het echtpaar volop. Met name van de kleinkinderen of van een mooie reis naar het buitenland. Het bouwbedrijf Jan Vet is een heus familiebedrijf. Het ging over van vader op zoon. Het was vanzelfsprekend dat Jan in het bedrijf van zijn vader kwam werken. “Ik ging naar de ambachtschool en de rest leerde je door mee te lopen in het bedrijf.”
6
Sommige leerlingen heeft hij amper gezien. Ze werden ingezet op de leerlingenbouwplaatsen van de bouwbedrijven Kakes, Onrust, Van BraamMinnesma en bij Van der Gragt. “Het was belangrijk dat er goed personeel werd opgeleid. Iedere aannemer begon zich de noodzaak daarvan te beseffen. Na magere jaren volgen weer vette jaren. Dat weet iedereen Dan heb je personeel hard nodig. Het samenwerkingsverband van de aannemers was een mooi initiatief.” Naar verloop van tijd zag Jan Vet het aantal leerlingen wel groeien. “Soms liepen er wel twintig jongens tegelijk rond. Dat werd me soms teveel. Het duurde toen niet lang meer of ze mochten uitwijken naar de locatie op de Paltrokstraat in Zaandam.”
Groepsfoto uit 1996 van de bestuursleden NVOB Waterland, NVOB Zaanstreek en het bestuur van BOB (Beheersstichting Onderwijs Beroepsopleiding). Deze drie besturen ondersteunen het SPB, toen en nu. Van links naar rechts, achterste rij: Jan Kakes, Jan de Vries, Klaas Looze, Jacob van Braam, Arjan Rem, Jan Neeft, Arie van der Lee, Ed Vogelezang, Astrid Heykamp, Ton Beijer, Gerrit van Dulmen, Erwin Hooijschuur en Rob Kamp. Vooraan: Jan van der Giezen, Jan Muller, Merk Minnesma, Barend Winkelaar en Piet Visser. (Destijds waren Klaas Kouwer en Klaas Ramaker afwezig.)
Ravotten Naast al het serieuze werk is er af en toe ruimte voor wat gein. Theo Mulder en zijn toenmalige collega Piet van der Welle konden samen lekker dollen. “Op vrijdagmiddag kwamen soms een paar Turkse jongens om een beetje te ravotten. Dat vonden zij, maar wij ook gezellig.”
25 jaar SPB
SAMENWERKINGSVERBAND IN BEELD
7
Op naar de Paltrokstraat
SAMENWERKING ZAANSTREEK-WATERLAND Het SPB begon met een handvol 1
leerlingen, maar dit aantal groeide. In het najaar van 1986 werd er uitgekeken naar een [1] Erwin Hooijschuur in zijn functie als voorzitter van het bestuur bij de diploma-uitreiking. [2] De locatie Paltrokstraat na de verbouwing. [3] Het personeel van het SPB in de periode 1993 met v.l.n.r. Theo Mulder, Jan Adelaar, Sonja Wesseling, Bianca van den Bosch, Jan Visser, Sylvana Geistdorfer, Tiny Hoogland, Sjef de Wit en Jan van der Giezen.
8
grotere accommodatie. In 1987 verhuisde het SPB naar de Paltrokstraat in Zaandam. In augustus 1987 kreeg de administratie versterking van Tiny Hoogland. Aan het eind van 1988 volgden zeventig leerlingen de opleiding. Het volgende jaar werd besloten het gebouw aan de Paltrokstraat te kopen. In een bestuursvergadering van maart 1989 is iedereen van mening dat er vertegenwoordigers van NVOB afdeling Waterland in het bestuur aanwezig horen te zijn. Barend Winkelaar en Jan van der Giezen vulden het bestuur aan. Het was het begin van een goede samenwerking tussen Zaanstreek en Waterland. Het leerlingenaantal steeg in dat jaar naar 98 en de bouwcommissie bestaande uit de heren Merk Minnesma en Jan Muller bogen zich over een verbouwing.
3
2
4
5
[4] Leerlingen op excursie naar een bouwproject in Wormerveer. [5] Een leerlingbouwplaats in Oostzaan eind jaren tachtig. Een leerling van het SPB kan het dak op. [6] Het bouwen van de beheerboerderij in recreatiegebied Het Twiske was een mooi project waaraan leerlingen van het SPB mochten werken.
7
[7] De metselplek van Sjef de Wit bij de dependance van het SPB achter de Ruysdaelstraat in Zaandam.
25 jaar SPB
6
9
Jan Engel
LEERLINGEN BLIJVEN MIJ VERRASSEN Jan Engel heeft het SPB zien worden tot wat het nu is. Eerst als aannemer, waar hij in het bestuur van de Zaanse afdeling van de NVOB het vakonderwijs onder zijn beheer kreeg. Later als leermeester. “Vanaf het begin was het samenwerkingsverband een soort kindje van mij. Ik voelde me verantwoordelijk.” Jan Engel is sinds 2000 gepensioneerd maar het SPB mag altijd een beroep op hem doen.
Rustig aan “Een knul die na praktijkervaring terugkeerde op de Paltrokstraat vroeg ik een stalen steiger te plaatsen, achter het metselwerk. Even later zie ik hem met de handen in de zakken staan. Ik zei: ‘wordt het niet eens tijd om aan de gang te gaan.’ Hij antwoordde: ‘ik heb me vandaag voorgenomen om het wat rustiger aan te doen.’
10
Jan Engel vertegenwoordigde het bouwbedrijf C. Woudt in de Zaanse afdeling van de NVOB. Hij onderhield voor deze club het contact met de Stichting Vakopleiding Bouwbedrijf. “Ik kwam in aanraking met docenten van de opleiding, dat toen gevestigd was aan de Stationsstraat in Zaandam. Dat vond ik leuk.” De jongens die van de toenmalige ambachtschool, later de LTS afkwamen werden door Stichting Vakopleiding Bouwbedrijf verder begeleid. Opvallend Jan Engel was dat er veel leerlingen afhaakten. Het onderwijssysteem moest veranderen. “Tijdens overleg werd ons verteld dat als wij goed personeel wilden hebben, wij zelf er onze schouders onder moesten zetten. Dat was niet eenvoudig. De investeringen die wij daarvoor moesten doen, konden wij als aannemersclub onmogelijk betalen. Het werd landelijk opgepakt en gestimuleerd. Je kon subsidie krijgen van de Stichting Vakopleiding Bouwbedrijf, maar daarvoor moesten we een goed doortimmerd bestek hebben.” Het plan was goed onderbouwd en de financiële ondersteuning werd een feit. Het samenwerkingsverband kon verder ontwikkeld worden.
Begeleiding Midden jaren negentig stopte het bedrijf van Jan Engel. Hij ging op zoek naar een baan. “Ik wilde vroeger al het onderwijs in. Het SPB zat al anderhalf jaar aan de Paltrokstraat. Ik kende een aantal instructeurs. Ik ben eens met directeur Jan Adelaar gaan praten. Ik vroeg hem of hij een baan voor me had. Ik zat al dicht bij de gepensioneerde leeftijd, maar ik kon aan de slag. De markt was conjunctuurgevoelig en stortte in. Ik ben zomaar een half jaar werkeloos geweest. Totdat ze belden dat er een klusje moest gebeuren aan de muziektent in het Wilhelminapark te Wormerveer. Ik ben toen met een aantal leerlingen deze klus gaan doen.” Jan Engel heeft met veel plezier zijn kennis kunnen overdragen. Het contact met de jongelui en de resultaten die hij uiteindelijk boekte gaven veel voldoening. “Soms dacht ik: deze jongen redt het niet, maar ze konden mij enorm verrassen. Bijvoorbeeld die jongen die steeds maar zesjes haalde. Ik wist dat hij beter kon, want hij kwam van een hogere opleiding af. Dus ik sprak hem er op aan. ‘Meer dan een zesje is toch niet nodig’, zei hij me. Uiteindelijk kwam ik hem later tegen op een examen en toen zag ik dat hij zijn best had gedaan. Hij is nog ver gekomen. Er blijken heel wat toppers tussen te zitten. De jongens van 16 en 17 jaar doen mans, maar zijn vaak nog onzeker. Goede begeleiding is daarom heel belangrijk.”
Theo Mulder
UIT LIEFDE VOOR HET VAK Theo Mulder kan nog steeds genieten van het geluid van een handzaag. Timmerman is een mooi vak, zo vindt hij. Om zijn liefde voor het vak over te dragen is hij zestien jaar lang leermeester geweest bij het SPB. “Ik had er gewoon erg veel plezier in. Of de leerlingen er plezier in hebben gehad, is de vraag”, zegt hij grijnzend. “Ze hebben mij wel horen mopperen, maar ik heb ook veel gelachen.”
Als er rottigheid had plaatsgevonden, was ik het de volgende dag al kwijt.” Er zit geen verschil tussen de jongeren van toen en nu. “Het zijn ongeleide projectielen. Ze halen dezelfde geintjes uit als toen. De spelletjes op het werk zijn soms gevaarlijk.” De doorgewinterde leermeester heeft van alles zien voorbij komen. “Schietnagels schieten op de gereedschapskist en dan zeggen dat we last van houtwurm hebben. Dat soort grappen en grollen.”
Genieten Onder goede begeleiding zijn de jongens en het enkele meisje goed te kneden tot echte vakmensen. “Af en toe spreek ik oud-leerlingen. Ze komen vrijwel allemaal goed terecht. Daar ben ik blij om. Zodra ze de verantwoording beginnen te voelen, komen ze op hun pootjes terecht. Verschillende jeugdige grappenmakers zijn zelfs aannemer geworden. Een doceert bij het ROC,” wordt er met een knipoog aan toegevoegd. “Mijn grootste drijfveer was de liefde voor het timmeren over te brengen. Ik kan nog steeds genieten van het geluid van een schaaf of zaag. Tegenwoordig zijn daar machines voor. Het maakt mij te veel herrie.” Theo Mulder voelt zich zeer betrokken bij het SPB. Hij was chef werkplaats. Hij heeft gestreden voor de fraaie moderne machines in de werkplaats. In 2003 ging hij met pensioen, maar hij valt nog graag in voor als er een leermeester een cursusdag heeft. Daarnaast surveilleert hij bij de examens voor assistent uitvoerder. Theo Mulder en Jan Engel bedienen de machine in de werkplaats van het SPB
25 jaar SPB
Theo Mulder uit Monnickendam kwam direct uit de bouw in 1987 bij het SPB terecht. Hij volgde Piet Hopman op. “Ik was timmerman en uitvoerder. Ik heb van alles gedaan in de bouw. Ik ben vervolgens ook een tijdje leermeester geweest op leerlingbouwplaatsen. De leerlingen hebben mij wel horen mopperen. Misschien vonden ze me streng, maar ik heb ook veel gelachen. Ik ben eerlijk, maar gelukkig voor de leerlingen vergeet ik snel.
Smoezen “Ik vind het nog steeds jammer dat we geen smoezenboek hebben bijgehouden”, zegt Theo Mulder. “Ik kan me herinneren dat een leerling die te laat kwam al om kwart over zeven een afspraak met de tandarts had.”
11
Door continu te leren kun je dat bereiken wat je wilt
VAN TAAKOPDRACHTEN NAAR HET ECHTE WERK Ron van der Stege, Jan Pieter Leguijt en Ronald van der Linden waren leerlingen van het eerste uur. Jongens waren zij van 16 en 17 jaar. Zij vertellen hoe zij die eerste tijd bij het SPB hebben ervaren.
Honderd of vijftig? “In de werkplaats moest een jongen honderd houtjes stapelen. Hij riep zijn leermeesters toen hij klaar was. De leermeesters zagen direct dat het er geen honderd waren. Het was tien bij vijf. ‘Dat zijn er vijftig’, zeiden zij. De jongen hield voet bij stuk; het waren er honderd. ‘Nou, dan doe je er nog maar honderd bij’, antwoorden zij.
Ron van der Stege heeft met collega’s Bouwbedrijf Van der Gragt in Assendelft over genomen. Jan Pieter Leguijt zet het bedrijf van zijn voorvaderen in Krommenie voort en Ronald van der Linden werkt als uitvoerder bij VBK Hoorn.
Jaap Klaassen Jan Pieter Leguijt: “Op het moment dat ik een schoolkeuze moest maken, ging ik met mijn vader naar de leerlingenwerkplaats op bouwlocatie Westerwatering in Zaandam. Op dat moment was het een grote zandvlakte met twee betonnen skeletten. Toen mijn vader dat zag had hij er weinig vertrouwen in. Zo kwam ik te werken bij mijn vader, maar ik was wel in dienst van het SPB. Mijn consulent Jaap Klaassen kwam met regelmaat langs.” Bij het vallen van deze naam komen de tongen los. “Een kleine man. Hij gaf je af en toe op je donder als het nodig was. Hij controleerde de werkboeken met tekenopdrachten. Als je de taakopdrachten nog niet af had, zei hij: wordt het niet eens tijd! We waren pubers en stelden alles uit op het laatste moment.” In die tijd zat het SPB in een overgangsfase. Jaap Klaassen was in dienst van de Stichting Vakopleiding en zocht destijds werkplekken voor jongeren. Hij was van origine ook aannemer en kende het figuurlijke klappen van de zweep.
Carrière “Ik kwam van de LTS en de bouwtekeningen die ik daar maakte waren altijd goed”, vervolgt Jan Pieter. “Ik haalde negens. Hier op het SPB bij het primair timmeren maakte ik tekeningen. Het rooide nergens op.
12
Ron van der Stege, Ronald van der Linden en Jan Pieter Leguijt even terug bij het SPB.
Specialisten Bij Van der Gragt werken momenteel zes leermeesters op een nieuwbouwlocatie in Landsmeer. “We hebben gemiddeld zes leerlingen van het SPB. Laatst hebben we van zo’n ploeg weer twee jongens aangenomen”, aldus Ron.Zolang het goed gaat in de bouw weten de mannen dat de leerlingen blijven hangen en niet de overstap gaan maken naar een andere branche, bijvoorbeeld de ICT. “Sommige disciplines in de bouw zijn enorm ingewikkeld. Er komt steeds meer specialistenwerk. Zo is er veel verschil in de denk- en werkwijze tussen een betontimmerman en een bouwkundig timmerman.” “Het lijkt allemaal zo simpel en vanzelfsprekend dat je zodra je de stekker in het stopcontact stopt elektriciteit hebt en dat uit de kraan water komt. Daar gaat nog heel veel werk aan vooraf. In de bouw maak je iets dat er nog niet is. Dat is uniek.”
Leermeester Alle drie hebben ze goede herinneringen aan de opleiding. “Het SPB was toen al goed georganiseerd. Je had een leermeester voor het timmeren en één voor het metselen. De consulent hield goed in de gaten, dat je alle opdrachten doorliep. Voor aanvullende praktijkinstructies en toetsen gingen we naar de Paltrokstraat.” Het bouwbedrijf van Jan Pieter Leguijt is een erkend leerbedrijf “Het bedrijf bestaat tweehonderd jaar. We doen met name renovaties en onderhoud”, vertelt hij. “We hebben altijd wel een leerling van het SPB die in het bedrijf mee loopt. Ik ben zelf leermeester, maar ik run ook het bedrijf. Ik vind het moeilijk om tijd uit te trekken om de leerlingen te begeleiden, maar ik wil wel betrokken blijven.” Ronald van der Linden: “Het is heel belangrijk: nieuwe aanwas. Ik heb ook gewerkt met leerlingen. Het is leuk om ze wegwijs te maken. De een pikt het sneller op dan de ander. Zo was er een jongen die het voortgezet al had gedaan, maar elke keer bijvoorbeeld met kozijnen stellen, ging het mis. Totdat hij voor het blok werd gezet. Toen groeide het zelfvertrouwen en ging het goed.”
Goede raad De leerlingen van toen willen de leerlingen van nu graag een goede raad mee geven. “Als je eenmaal in het ritme zit van leren en studeren dan moet je doorgaan .”Ron en Jan Pieter bezochten samen de avondopleiding voor assistent uitvoerder. “Dat was pittig, want op herfst- en winterdag stonden we overdag op de steiger. ’s Avonds hadden we moeite de ogen open te houden. We hebben het kunnen volhouden, door elkaar te stimuleren. Ik werd opgehaald door Jan Pieter of ik haalde hém op”, vertelt Ron. Jan Pieter: “Door continu door te leren kun je dat bereiken wat je wilt. Als je er een paar jaar uit bent, wordt het moeilijk. Ik vond de overstap van het SPB naar de vervolgopleiding best groot. Ik moest wennen aan de situatie bij de Stichting KOB, (de Kader- en Ondernemers- opleiding in de Bouw). Het ging er heel anders dan ik gewend was. Het zou goed zijn dat de overgang naar deze opleiding wat natuurlijker verloopt, dat het beter op elkaar aansluit.” De drang om de opleidingen te verbeteren is er continu.
25 jaar SPB
Thuis moest ik alles opnieuw tekenen en overtekenen. Dat viel tegen. Nu tekenen ze met de AutoCad. Een uitgebreid softwareprogramma. Daarvoor moeten ze elke keer opnieuw op cursus.” Ron van der Stege weet dat hij veel tijd heeft doorgebracht op leerlingbouwplaatsen. Zo ook Ronald van der Linden. Hij was actief op het voormalige CMC-complex in Assendelft Zuid, een project van Van BraamMinnesma. Ron kan zich de eerste bouwplaats van Van der Gragt in Oostzaan goed herinneren. “Daar vandaan ben ik in vaste dienst gekomen bij Van der Gragt en nooit meer weggegaan.” Ronald van der Linden is uiteindelijk in de utiliteitsbouw beland en werkt voor de VBK Groep te Hoorn. “Nadat ik het SPB had verlaten ben ik in militaire dienst gegaan. Vervolgens het voortgezet gevolgd en naar VBK gegaan. Ik heb acht jaar getimmerd. Elf jaar geleden werd ik uitvoerder.”
Fitnesstrainer met twee rechterhanden Edwin Jonker was ook één van de eerste leerlingen op het SPB. Hij heeft vijftien jaar binnen de bouw gewerkt, waarvan enige tijd als assistent-uitvoerder, maar besloot in 1993 voor zichzelf te beginnen. “Er was minder werk. Inmiddels gaf ik les op een sportschool. Ik besloot van mijn hobby mijn werk te maken.” Hij runt het sportgezondheidscenter Jonker Sports. Edwin heeft goede herinneringen aan het SPB. “Ik heb er twee rechterhanden aan over gehouden. Bij Jonker Sports heb ik alles zelf gemaakt.”
13
VOORZITTERS SPB AAN HET WOORD Ed Vogelezang: Bestuursleden raken bevriend Het bestuur van het SPB, met afgevaardigden van de Zaanse en Waterlandse afdeling van Bouwend Nederland, heeft in de beginperiode, maar ook daarna veel werk verzet. Ed Vogelezang was voorzitter van 1 januari 1992 tot 1 januari 1997. Hij maakte echter deel uit van de commissie van toezicht op de bouwopleiding sinds 1985. Uit bepaalde perioden heeft hij thuis notulen terug gevonden. Daarbij vond hij ook de speech die hij hield bij het tien jarig bestaan van het SPB. Het bestuur bestond toen uit Barend Winkelaar, Arjan Rem, Merk Minnesma, Jan van der Giezen en Ed Vogelezang. “Een gezellige ploeg. We wisten wat we aan elkaar hadden. Ik heb er goede vrienden aan over gehouden.”
Hobbels “Heerhugowaard had in deze omgeving het eerste samenwerkingsverband. Het huidige Espeq. De opleiding die daar was opgezet trok leerlingen van Castricum tot Hoorn. Er werd ook aan het Waterlandse gebied getrokken. Met de leden in Waterland werkten we al samen. Ze namen opvallend veel leerlingen af van het SPB. Het was logisch dat ze bij het samenwerkingsverband werden betrokken.” Daarvoor moesten er wel eens hobbels worden genomen. “We wisten dat we elkaar nodig hadden. We hebben alle hobbels kunnen nemen en de oplossingen kunnen vinden.” Vanaf het moment dat afdeling Waterland mede-eigenaar werd van het opleidingsgebouw in Zaandam, waren beide afdelingen gelijkwaardig. Gelijkwaardigheid. Daar draait het om in een goed samenwerkingsverband. Het was voor het dagelijks bestuur wel eens aanpoten, bijvoorbeeld toen de directeur van het SPB Jan Adelaar een periode ziek was. “De taken werden
14
onder de bestuursleden verdeeld en per toerbuurt zaten Jan, Arjan of ik op de stoel van Jan Adelaar.” Het was ook belangrijk om voor elk jaar subsidie aan te vragen bij de opvolger van de Stichting Vakopleiding Bouwbedrijf, Bouwradius. “Aan de hand van een ingewikkelde telmethode van de scholingsdagen kon je uitrekenen waar we recht op hadden. Daar was Jan Muller erg goed in.” Niet alleen de bestuurskamer in het pand aan de Paltrokstraat was klein. Het werd tijd voor de volgende uitbreiding. “Toen ik in het bestuur kwam telde het SPB 111 leerlingen. Op het moment dat ik mijn functie overdroeg aan Erwin Hooijschuur waren er 170 leerlingen.”
Erwin Hooijschuur: Een goed lopend bedrijf Erwin Hooijschuur was voorzitter van het bestuur van het SPB in de periode van 1 januari 1997 tot aan 4 juni 2002. Een belangrijke gebeurtenis tijdens zijn voorzitterschap was de verhuizing van de Paltrokstraat naar de Jufferstraat in Zaandam. “Ik weet nog wel dat we naar een ander pand hebben uitgekeken, omdat de Paltrokstraat te klein werd. Er ontstond een discussie over wat de beste locatie was. Sommigen bestuursleden vonden het logisch dat deze centraal in het gebied Zaanstreek-Waterland kwam. Dan beland je in Purmerend. We konden er echter geen geschikte locatie vinden.” Er werd twee jaar gezocht naar een goede plek. “Klaas Ramaker wist te vertellen dat het voormalig kantoor van de woningbouwcorporatie ZVH vrij kwam. ‘Is dat niet wat voor jullie?’, zei hij.”
Erwin Hooijschuur
Brand De locatie werd door iedereen geschikt bevonden. Een mondelinge koopovereenkomst was gesloten. Tot grote schrik brandde het pand in februari 2000 af. De moed zakte niet in de schoenen. Al snel werd een bouwcommissie opgezet. Onder aanvoering van Jan de Vries, Klaas Klouwer, Rob Kamp en Jan Muller verrees een functioneel gebouw. Een licht kantoor, een kantine en grote cursusruimtes. Het voltallige personeel van Hein Schilder Bouw paste in de werkplaats, die tijdelijk omgebouwd was tot trainingsruimte. Het beheer van het pand was met het oprichten van de beheerstichting opleiding bouwbestuur (BOB) goed geregeld. “Het bestuur kreeg het wat rustiger, want veel zaken waren goed geregeld. De nieuwe directeur Jan Schouten had snel zijn draai gevonden. Daarnaast was er een algehele acceptatie onder de leden dat de opleiding op de schouders van de lokale aannemers bleef rusten. Het SPB ontwikkelde zich tot een goed lopend bedrijf en functioneert zelfstandig.” Op het moment dat Erwin de voorzittershamers doorgaf telde de opleiding ongeveer 200 leerlingen.
Ron de Kort: Waardering voor het SPB Ron de Kort is vanaf juni 2002 tot heden voorzitter van het bestuur van het SPB. “Het SPB is niet los te koppelen van de aannemerij. Iedere aannemer waardeert wat hier gebeurt. Er komen goede werknemers van af en dat komt ook door de goede begeleiding die ze hier krijgen, dankzij de inzet van directeur Jan Schouten.”
Ron de Kort
Het draagvlak voor het SPB is van belang. “Het is belangrijk dat we van beide afdelingen van Bouwend Nederland, zowel van Zaanstreek als Waterland voldoende instroom hebben. Het bestuur komt zeker acht maal per jaar bijeen. Er is veel te bespreken, zoals de komende uitbreiding dankzij de hechte samenwerking met het Regio College. Het SPB ontwikkelt zich verder. Het bestuur gaat hierin mee.” Er is altijd stof tot overleg binnen het bestuur, waaronder uiteraard de financiën. “Zo kwamen we een aantal jaren geleden uit op een negatief saldo. Iedereen kent het kwartje van Kok, maar wij hadden het kwartje van Barend. Het uurloon van de leerling ging met een kwartje omhoog.”
Interesse jeugd Dankzij een slimme constructie tussen de beheerstichting en de eigenaar van het pand is kans op een financieel tekort afgenomen. Uit ervaring weten de bestuurders van het samenwerkingsverband dat een verzoek om subsidie niet eenvoudig kan worden ingewilligd. “Als het economisch minder gaat in Nederland, merk je dat ook in de bouw. Dat het SPB in moeilijke tijden ook leerlingen weet aan te trekken, is een goed teken. Dat wordt door het draagvlak binnen de aannemerij zeer gewaardeerd, want als daarna de economie weer aantrekt heb je weer personeel nodig. Het SPB voert een prima beleid om de jeugd te interesseren voor de bouw.” In de periode dat Ron aantrad als voorzitter tot heden groeide het leerlingenaantal van 200 tot ongeveer 270.
25 jaar SPB
Ed Vogelezang
Bestuur anno nu Bestuur van 2008 bestaat naast voorzitter Ron de Kort uit Pieter Jan Deyle (penningmeester), Jan van der Giezen (secretaris), Barend Winkelaar, Ton van der Laan en René Vonk. Arie van der Lee, Ton Beijer en Rikus Runderkamp zijn toehoorders.
15
Locatie Jufferstraat
GESCHIEDENIS WORDT GESCHREVEN Onder aanvoering van directeur Jan Schouten ontwikkelde het SPB
1
2
zich verder. Het samenwerkings[1] Merk Minnesma en Jan Schouten bij de opening van de nieuwbouw aan de Jufferstraat in Zaandam. [2] Pas gekocht en in februari 2000 brand de locatie aan de Jufferstraat af. Op de straat het schuim van het blusapparatuur. [3] Prijswinnaar metselen Geert Beersma. [4] Zichtbaar enthousiasme.
16
verband functioneert momenteel professioneel als een heus opleidingsbedrijf. Helaas waren er in het recente verleden ook tegenvallers. Kort na de aankoop viel het pand aan de Jufferstraat ten prooi aan een verwoestende brand. Bouwers zitten zelden bij de pakken neer. Er verrees een prachtig multifunctioneel gebouw. Ook voor de toekomst zijn er bouwplannen. Dankzij een hechte samenwerking met het Regio College moet er ruimte gecreëerd worden. Het SPB is samen met nog 52 opleidingsbedrijven lid van Bouwend Nederland. Dat biedt voordelen. Via de bestuursleden van Bouwend Nederland is er direct contact met Fundeon, de schakel tussen het onderwijs en het bedrijfsleven. De bouwsector biedt veel carrièremogelijkheden en kansen voor jongeren en volwassenen. De bouw heeft continu goede vakmensen nodig. Het SPB zorgt in samenwerking met de lokale aannemers dat goede vaklieden de opleiding verlaten. In het jubileumjaar 2008 overschrijdt het opleidingsbedrijf het aantal van 250 leerling-werknemers. Het totaal aantal leerlingen gaat richting 300.
3
4
5
6
[5] Deelnemers van een open dag kunnen met een prijsvraag meedingen naar mooie prijzen. Op bijgaande foto werden de winnaars Jordi, Jos en Jan vereeuwigd met hun gewonnen prijs. [6] Merk Minnesma verricht de officiële opening van het nieuwe pand. [7] Ondertekening van het convenant leerlingbouwplaatsen op 14 juni 2001 met onder meer voormalig wethouder Nel Kroesen-Van Gelderen.
8
9
[8] Start convenant met de afdeling Waterland. Opening leerlingbouwplaats 18 maart 2004 in hartje Purmerend. [9] De locatie aan de Jufferstraat is multifunctioneel. Het heeft fijne cursusruimtes. 25 jaar SPB
7
17
IN DE WERKPLAATS “Je kunt alles leren”
“Stilzitten niets voor mij”
Jack van den Berg uit Volendam vindt metselen een mooi vak. “Het verdient goed.” “Ik ben van plan verder te leren. Ik hoop calculator te worden.” Hij heeft alle vertrouwen dat het lukt. “Je kunt alles leren”, zegt hij stellig. Hij heeft nog meer ijzers in het vuur liggen. Hij bokst en hij speelt gitaar. “Ik speelde in een bandje, maar ik ben er nu even mee gestopt. Ik had er door dit werk geen tijd meer voor. Ik wil graag muziek blijven maken. Nu moet ik een vak leren.”
Joël Silooy (18) volgt de primaire opleiding bij het SPB. “Na het VMBO theorie, was het de bedoeling Havo te doen, maar dat stilzitten is niets voor mij”, aldus Joël. “Via een vriend kwam hij bij het SPB terecht. Het bevalt mij prima hier. Er hangt een goede sfeer. Ik heb al bij een bedrijf gewerkt, maar omdat ik primair ben, mag ik nog niet alles doen. Daarom ben ik nu bezig met het tentamen machinaal houtbewerken.” Waar ziet hij zichzelf over twintig jaar? “Moeilijke vraag. Ik hoop wel iets leuks te doen. Ik heb al wat renovatiewerk mogen doen. Dat vind ik wel leuk.”
Jack van den Berg
18
Joël Silooy
Eigenwijs “Bouwvakkers zijn eigenwijs. Ik weet nog dat een jongen met een hanenkam altijd zat. Dat was zijn manier van werken. Hij ging zitten of het zand nu nat of droog was. Ik ben toen maar eens naast hem gaan zitten”, aldus een leermeester.
Een grote familie Wesley Vaas (17), Laabid Baddik (23), Jan Sier (17), Rutger de Graaf (22), Bart van Haren (20) en Ton Disseldorp (16) vormen een gezellige groep in de werkplaats van het SPB. “In de bouw is het één grote familie”, zegt een van de jongens. De reden dat zij voor de bouwsector hebben gekozen is simpel: “Het is mooi iets met je handen te maken en dan achteraf er op terugkijken en zeggen dat jij dat hebt gemaakt.” “Dan heb je iets om aan je kleinkinderen te laten zien”, zegt een ander. “En je staat lekker in de buitenlucht, want werken vanachter een bureau op kantoor. Nee, mij niet gezien.” De jongens hebben dromen en zijn duidelijk gemotiveerd. Rutger wil later zijn eigen bouwbedrijf. “Dan kom ik bij je werken!”, klinkt er prompt. Ook Ton wil in de toekomst zijn eigen timmerbedrijf.
Davy Zevenster
“Ik hoop dat ik over vijf jaar de Staatsloterij win”, zegt Jan. “Dan ga ik lekker in Spanje zitten”. “Of een bouwbedrijf op Hawaï!” Anderen hebben wat bescheidener toekomstplannen: “Ik wil gewoon een goede timmerman worden.” Laabid lacht: “Over twintig jaar? Ik hoop dat ik dan nog leef.”
Brandweerman metselt Davy Zevenster heeft zijn metseldiploma reeds gehaald op VMBO De Triade in Edam. De jonge Purmerender wil graag brandweerman worden. “Dat is een droom van mij. Ik zit nu al bij de jeugdbrandweer. Een dienst van een beroepsbrandweerman mag niet langer dan twee dagen achtereen. Dus ik hoop dat te combineren met het metselwerk.” 25 jaar SPB
Wesley Vaas, Laabid Baddik, Jan Sier, Rutger de Graaf, Bart van Haren en Ton Disseldorp.
19
JAARLIJKSE ACTIVITEITEN Het team van het SPB is buitengewoon gelukkig met het pand aan de Jufferstraat. Sindsde opening op 14 juni 2001 zijn er in het pand jaarlijks een aantal activiteiten die in het oude pand niet of nauwelijks mogelijk waren.
Beroepenwedstrijd
Jaap Klaassenprijs
In februari worden elk jaar de VMBO beroepenwedstrijden gehouden. De prijsuitreiking van die wedstrijden vindt plaats tijdens de Open Dag. Door de ruime werkplaatsen kunnen er grotere werkstukken worden gemaakt zoals het bouwen van een rij dakkapellen.
Om de twee jaar wordt de Jaap Klaassenprijs uitgereikt. Een bedrijf, persoon of organisatie die in de afgelopen jaren veel gedaan heeft om leerlingbouwplaatsen te realiseren wordt door middel van die prijs in het zonnetje gezet. Op bijgaande foto een prijsuitreiking met Ton van der Laan, de zoon van Jaap Klaassen en Jan Schouten.
Open Dag De Open Dag is vooral bedoeld om ouders en leerlingen te informeren over het werken en leren in de bouw. Daarnaast komen er veel aannemers op die dag om te zien welke nieuwe cursusmogelijkheden er zijn en om even bij te praten met de collega’s
1
20
HSB cursusdag Aannemers gebruiken hun eigen SPB pand ook regelmatig voor een speciale bedrijfsdag. Met alle personeelsleden worden er cursussen of workshops gedaan en uiteraard is de lunch dan erg belangrijk.
2
3
4
[1] Dakkapellen bouwen [2] Uitreiking Jaap Klaassenprijs [3] Scholieren maken kennis met techniek [4] Vast onderdeel van het tentamen: trappen maken.
Dagelijks zijn er leerlingen in de werkplaats bezig met tentamens, voor elke opleiding zijn er een aantal vaste tentamens die in de werkplaats worden afgetoetst. Vaste onderdelen zijn bijvoorbeeld dakwerk, trappen maken, bijzonder metselwerk en machinale houtbewerking. De vijf vaste instructeurs begeleiden de leerlingen bij hun opdrachten. In de maand mei worden er voorlichtingsavonden georganiseerd voor nieuwe leerlingen met hun ouders. In de kantine wordt uitleg gegeven over alles wat het SPB doet om de leerlingen een vak te leren en enthousiast te maken voor het volgen van opleidingen. Rondom de bouwvak vakantie komen de meeste nieuwe leerlingen binnen. De schoolverlaters maken kennis met het SPB en de manier van werken in een toetsweek voordat ze met het echte werk kunnen beginnen.
5
Elk jaar worden er ongeveer honderdvijfentwintig nieuwe leerlingen getoetst en geadviseerd. Op verzoek van scholen uit de regio worden er regelmatig gastlessen gegeven en stages georganiseerd. De scholieren die een stage doen bij een aangesloten bouwbedrijf worden daarvoor beloond met een set gereedschap.
Wonen de spil In december is de werkplaats een hele week ingeruimd voor het project ‘Wonen de spil waar alles om draait’. Samen met collega’s van andere opleidingsorganisaties worden doe activiteiten georganiseerd waardoor 1500 scholieren kennis maken met techniek. De deelnemers aan dit project ’Wonen de spil’ zijn leerlingen van de tweede klas van het voortgezet onderwijs. Door middel van dit project hopen we dat meer kinderen kiezen voor een technische opleiding.
[5] Bokalen voor de winnaars van de VMBO timmer- en metselwedstrijden. [6] De werknemers van Hein Schilder Bouw uit Volendam volgden 8 maart 2002 een cursus communicatie in de werkplaats van het SPB.
6
25 jaar SPB
Trappen maken
21
DE TOEKOMST Na veel terugkijken in deze jubileumuitgave, is het nu tijd voor een blik in de toekomst. Welke rol heeft het SPB als opleidingsbedrijf in de komende jaren? Wat zijn de wensen van de bouwbedrijven? Zijn er voldoende jonge mensen beschikbaar voor de vele vacatures die ontstaan door de vergrijzing? Dat zijn vragen waar wij ons mee bezig houden. Uitspraak “Jaap van Braam zei mij eens: Een goede timmerman kan alles. Een timmerman is als eerste aanwezig op de klus en hij is de laatste die weg gaat.”
Het antwoord op de laatste vraag is direct afhankelijk van de economische ontwikkelingen. De bouw is sterk afhankelijk van investeringen en vertrouwen in de toekomst. Als er voldoende vertrouwen is wordt er meer gebouwd en verbouwd. De meeste bouwbedrijven verwachten de komende jaren een afname van hun personeelsbestand en iets minder werk. Het aantal schoolverlaters met een technische opleiding neemt nu af maar ik verwacht de komende jaren weer een ommekeer waardoor het aanbod van jongeren die in de bouw willen gaan werken voldoende zal zijn om aan de vraag te kunnen voldoen. Het opleiden van jongeren blijft noodzakelijk en het moet nog beter. Bedrijven zijn vaak ontevreden over het niveau en de kennis die leerlingen bezitten. Voor het SPB een uitdaging om het niveau te verbeteren. Om dat te bereiken word er goed samengewerkt met de VMBO scholen, er worden stages geregeld en gastlessen georganiseerd. De samenwerking met het Regio College wordt intensiever doordat de theorielessen in het pand van het SPB gaan plaatsvinden. Daarvoor is uitbreiding van het pand noodzakelijk. Er ligt een bouwaanvraag bij de gemeente voor een paar theorielokalen die bijgebouwd gaan worden. We hopen daarmee in dit jubileumjaar te kunnen starten. Bij de bedrijven is steeds meer vraag naar middenkader, het SPB stimuleert leerlingen van niveau 2 en 3 om vooral door te gaan met opleiden. Voor de instroom in niveau 4 worden diverse acties georganiseerd zoals de week van
22
de bouw in november van dit jaar. Samen met het Regio College en de hogeschool ‘In Holland’ gaan we leerlingen werven voor bouwkunde niveau 4. Het Regio College overweegt om de lessen van niveau 4, in ons pand te gaan uitvoeren. Na de uitbreiding is dat goed mogelijk, de bouwkunde leerlingen komen dan direct in aanraking met de praktijk van de bouw. Hierover wordt in 2008 een beslissing genomen. Het bijscholen van werknemers blijft in de toekomst belangrijk. Voor het SPB is het een taak om te zorgen voor passende scholing. Steeds meer worden er scholingtrajecten en cursussen op maat gemaakt voor bedrijven maar ook voor individuele werknemers. Voorbeelden daarvan zijn het loopbaanproject en EVC. De toekomst vraagt geschoolde vakmensen op alle niveaus, milieu eisen worden strenger en het energievraagstuk vergt investeringen. De bouw speelt daarbij een belangrijke rol. Het aanbod van cursussen en bijscholing wordt daarom voortdurend ontwikkeld waarbij goed wordt samengewerkt met andere bedrijven en instituten. Het opleidingsbedrijf SPB Zaanstreek-Waterland is 25 jaar jong, de pubertijd ligt achter ons maar de ontwikkeling gaat door. Groei is geen noodzaak. Het verbeteren van de dienstverlening voor de aangesloten bedrijven staat voorop. De bouwbedrijven bepalen de vraag en het SPB probeert aan die vraag te voldoen. Daarbij staat kwaliteit voor kwantiteit. Dat motto blijft ook in de komende jaren gelden. Het werk is nog lang niet klaar.
TEAM SPB 2008
Opleidingscoördinator Percy Hagreen: “Wij zijn allemaal trots op deze opleiding. Er wordt wel eens geklaagd over de mentaliteit en het niveau van de jeugd. De mentaliteit is veranderd door de jaren heen. Iedereen heeft hier een diploma te halen. De gediplomeerde jongeren die deze opleiding verlaten wil elke aannemer hebben. Dat zegt natuurlijk wel iets. De bouw zit niet te wachten op onopgeleide mensen. Wie ambities heeft in de bouw moet goed beseffen dat je acht tot tien jaar moet investeren in jezelf voordat je zelfstandig kunt worden.”
Op de foto het voltallige team van vaste medewerkers. De veertien medewerkers werken niet allemaal fulltime maar ze tonen allemaal veel inzet en hebben hart voor de leerlingen en de bedrijven. U ziet achteraan van links naar rechts: Toni Schuitemaker, receptie en ziekteverzuim; Percy Hagreen, opleidingscoördinator; Jacob Beentjes, instructeur; Ronald Zwarthoed, leerlingbegeleider; Leo Rotthier, scholingsadviseur; Wil Nieland, instructeur; Bianca van den Bosch, administratie en secretariaat; Fred Stroosnijder, instructeur; Piet Lindeman, instructeur en werkplaatscoördinator; Jan Schouten, directeur en Jery Bruinsma, instructeur. Zittend vooraan: Wendy Goverde, urenregistratie en administratie; Marjon Span, catering cursisten en kantine; Tiny Hoogland, hoofd financiële administratie.
25 jaar SPB
Het team SPB Zaanstreek-Waterland 2008
23
HET COLOFON
Deze special wordt u aangeboden ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van SPB Zaanstreek-Waterland, Samenwerkingsverband Praktijkopleiding Bouw. Redactie en teksten Jan van der Giezen Jan Schouten Paulina Bos Fotografie Jan van der Giezen Paulina Bos Eindredactie en coördinatie Paulina Bos Met speciale dank aan Frans Kokke, Fundeon en het voltallige team van SPB Zaanstreek-Waterland Vormgeving en druk Brain Communication, Krommenie Oplage 1.250 exemplaren, september 2008
24
SPB 25 JAAR JUBILEUMEDITIE
1983 - 2008
