SCA: 40 VRAGEN EN ANTWOORDEN Doelstelling: SCA is een vereniging van mannen en vrouwen die hun ervaring, kracht en hoop met elkaar delen, zodat zij hun gemeenschappelijk probleem kunnen oplossen en anderen helpen te genezen van seksuele verslaving. De enige voorwaarde voor deelname (lidmaatschap) is het verlangen te stoppen met het dwangmatig bezig zijn met seks. Er wordt geen lidgeld gevraagd; SCA is ‘zelfondersteunend’ door eigen middelen. SCA is niet verbonden met een sekte, politieke partij, gezindheid, organisatie of instelling; laat zich niet in met controverses; steunt noch bestrijdt om het even welke beweegreden. Ons eerste doel is seksuele soberheid bereiken en anderen daarbij helpen. Deelnemers worden aangemoedigd hun eigen seksueel herstelplan op te maken en zo “soberheid” voor zichzelf in te vullen. We zijn niet geboren om onze - door God geschonken - seksualiteit te onderdrukken, maar wel om het te leren uitdrukken en beleven op een manier die geen onredelijke eisen stelt aan tijd en energie; die ons niet in de illegaliteit brengt of onze geestelijke, fysieke en spirituele gezondheid in gevaar brengt. 1. V: Wat is SCA ? A: SCA is een spiritueel plan voor herstel van obsessieve seksualiteit of seksuele verslaving, gebaseerd op de twaalf stappen van de AA. Deelnemers aan het SCA-porgramma werken naar seksuele soberheid en genezing van hun verslaving toe door deel te nemen aan de bijeenkomsten; te lezen over seksuele obsessie en herstel ervan, te praten met de andere SCA-leden, te schrijven, de “Stappen” door te maken en andere zaken die je zal ontdekken door met het programma te werken. 2. V: Als SCA een spiritueel programma is, moet ik dan deel uitmaken van een kerk of in God geloven ? A: Het SCA-herstelplan is eerder spiritueel dan religieus, en we denken dat daar een verschil is. SCA is niet verbonden met enige religieuze strekking. Geen enkele deelnemer aan SCA wordt gevraagd te behoren tot één of andere kerk of godsdienst of om al dan niet in God te geloven. Aan het programma nemen zowel atheïsten, agnosten als praktizerende leden van verschillende geloofsovertuigingen deel. Sommige leden stellen vast dat hun zekerheden veranderen naarmate ze het programma afwerken, anderen blijven bij hun overtuiging. SCA stelt geen voorwaarden in deze zaken. We raden alleen aan niet over geloofszaken te discussiëren op bijeenkomsten. 3. V: Hoe ga ik om met deze “Hogere Macht” als ik een atheist of een agnost ben ? A: In SCA bepalen we voor onszelf wat “Hogere Macht” betekent. Velen van ons gebruiken onze SCA-groep als “Hogere Macht”. Sommigen ontdekken dat ze toch een spirituele band hebben door te werken met het prgramma. Je zult daar zelf achter komen. Wat er voor jou werkt, is goed. Er kunnen andere leden zijn die je geloof delen en je raad kunnen geven als je dat wil. 4. V: Als ik dwangmatige en verslavende seksuele problemen heb, hoe weet ik me dan veilig in een kamer vol seksverslaafden ? A: Hoewel deelnemers aangemoedigd worden om nieuwkomers een veilig gevoel te geven bij de aanpak van hun probleem kan het toch niet uitgesloten worden dat iemand je zal benaderen. Sommigen noemen dit de “Dertiende Stap”. Maar iedereen is hier ten slotte om genezing te vinden; niet om nieuwe verslavende contacten te leggen. We zijn hier om tot een verantwoorde seksualiteit te komen, niet om onze seksbeleving nog meer dwingend en verslavend te maken. Mocht zoiets toch gebeuren, dan heb je het recht “nee” te zeggen.
5. V: Als ik iemand zou zien die me echt opwindt tijdens een bijeenkomst ben ik bang dat ik alles vergeet en niet stop voor ik die persoon veroverd heb. Wat is hierop uw reactie ? A: We zijn allemaal mensen. En toevallig in deze groep allemaal verslaafd. Als dit zou gebeuren op een bijeenkomst, wil je misschien deze ervaring delen met anderen in wie je vertrouwen hebt of met je ‘peter’. Veel deelnemers zijn reeds geholpen door deze ervaring te delen met de groep, zonder de persoon in kwestie te identificeren. Sommigen kiezen er soms voor hun gevoelens aan de persoon in kwestie zélf mee te delen. Dit mag griezelig klinken, maar het SCA-programma is heel eerlijk. De weg naar herstel begint met de wil onze geheimen te delen met anderen. 6. V: Zijn deze bijeenkomsten een gelegenheid om andere mensen te leren kennen ? A: Ja, op bijeenkomsten ontmoet men ondersteunende ‘lotgenoten’ die je problemen en je hoop op herstel delen. Maar ze zijn niet bedoeld om een partner te vinden met wie je je seksuele obsessie ten volle kunt uitleven. Zo’n streefdoel wordt ontmoedigd. Het gebeurt wel eens, maar de meeste mensen komen naar de bijeenkomst om in het reine te komen met hun verslaving, niet om het nog eens extra te stimuleren. Veel seksueel verslaafden zijn aantrekkelijke en seksueel stimulerende mensen. Het is volkomen normaal tot zo’n mensen aangetrokken te zijn. Wij hebben geleerd dat deze gevoelens hun macht over ons verliezen als we ze open, gepast en eerlijk delen met anderen. V: Wat is dwangmatige seks ? A: Dwangmatige seks neemt veel vormen aan. Het is seksueel gedrag waarvan we voelen dat we er geen controle meer over hebben. Een deel van ons probleem is de illusie dat we wél nog controle hebben. Het zou kunnen dat we niet uit parken, toiletten, boekwinkels weg te slaan zijn, hoe hard we ook proberen. Misschien kunnen we niet ophouden naar sekslijnen te bellen zelfs als we ons dit niet meer kunnen veroorloven. Misschien besteden we huishuur en huishoudgeld aan prostituees, pornografie of seksspeeltjes. Misschien fixeren we steeds bepaalde delen van iemands lichaam. Excessief, herhaaldelijk en/of pijnlijk masturberen kan een probleem zijn. Misschien eindigen we in bed (of andere publieke plaatsen) met om het even welke partner, ongeacht hoe gevaarlijk, onaantrekkelijk of ongezond dit ook mag zijn, alleen omdat we seks nodig hebben. We kunnen onszelf niet tegenhouden. Deze drang kan ons aanzetten tot seksueel getinte toespelingen of ongepaste grappen. Het kan verschillende vormen aannemen. Het kan zelfs een obsessie zijn zonder dat er tot daden wordt overgegaan. De variaties zijn eindeloos. 8. V: Hoe weet ik dat SCA iets voor mij is ? A: Alleen jijzelf kan bepalen of dit zo is. De manier van werken is meestal zo dat je eerst zes bijeenkomsten meemaakt alvorens te beslissen of SCA iets voor jou is. Als je de lijst van gemeenschappelijke kenmerken en de zelftest bekeken hebt en je vindt jou daarin passen, dan is het heel waarschijnlijk dat SCA je kan helpen. Het kan altijd dat je je onbehaaglijk voelt in een bepaalde groep, zelfs na een paar bijeenkomsten. Als dit zo is, en er zijn bijeenkomsten op andere plaatsen, aarzel dan niet om te veranderen. Als je er écht van af wil dan zal je dit zeker lukken met dit twaalfstappen programma. 9. V: Wat is een seksueel herstelplan en moet ik me aan de lijst van ‘SCA-suggesties” houden om er een op te maken ? A: Een seksueel herstelplan is een persoonlijke lijst met seksueel-gericht gedrag waarvan we denken dat het ongezond, zelfvernietigend, gevaarlijk, dwangmatig, zelfvernederend of gewoonweg onverstandig is. Deze lijst bevat ook dingen die onze verslaving aanwakkeren of wakker maken zodat we er moeten aan toegeven. Het is een lijst van ons basis-dwangmatig gedrag waar we willen van af zien en wat we, één dag met een keer, willen veranderen. Het zijn dié dingen die we bereid zijn op te geven en die we aan de Hogere Macht willen toevertrouwen. De lijst bevat ook, aan de andere kant, de dingen waarmee we onszelf willen belonen en die we in ons leven willen opnemen. Deze beloningen zijn een zeer belangrijk onderdeel van het plan en kunnen persoonlijk, professioneel of spiritueel van aard zijn; het zijn doelen die we bereiken door onze dwangmatige patronen te te doorbreken. Ze kunnen zo specifiek of zo algemeen zijn als je zelf wil. Veel deelnemers, en zeker de nieuwkomers, vinden dit deel van het herstelplan moeilijk omdat ze gewoon zijn zichzelf te zien als onwaardig. Maar belonen mag niet verwaarloosd worden. Deze beloningen maken het werken aan genezing de moeite waard. Het plan kan geschreven worden of niet. SCA suggereert wel om het op te schrijven. Een plan
op papier is duidelijker, concreter, gemakkelijker te herinneren en is het instrument waarmee we onze soberheid meten. Er zijn geen voorschriften om een plan op te stellen. De beste vraag is: “Wat werkt voor mij het beste ?” Onze ‘SCA Herstelprogramma brochure’ geeft enkele plannen als voorbeeld. De groep en je peter/meter kunnen suggesties doen. Het is ieders persoonlijke zaak de grenzen te bepalen van verantwoorde seks waarmee we ons goed voelen. Als je eerste plan niet werkt mag je dat gerust veranderen. Herzieningen zijn heel gewoon naarmate mensen groeien naar genezing. 10. V: Wat is een ‘slip’ ? A: In het SCA-programma betekent een ‘slip’ een schending van het persoonlijk herstelplan. Dus, als je je inlaat met een daad die je voor jezelf als ongezond, dwangmatig had gedefinieerd; gedrag die je niet langer wilde toelaten in je leven. 11. V: Wat betekent ‘de dagen tellen’? A: Het betekent gewoon het bijhouden van de tijd waarin we reeds sober zijn volgens de bepalingen van ons herstelplan. Sommige deelnemers hechten hier veel belang aan en zijn er trots op, zelfs al beslaat dit maar een korte periode. Sober zijn, zelfs voor één dag, kan in het begin op een wonder lijken. Anderen hebben misschien nog moeite met het vermijden van uitlokkende contacten en dan kan de tijd bijhouden beangstigend werken. Als het voor jou werkt, doe het. Zoniet, concentreer je dan eerder op de beloningen van het herstel die je ook in je plan hebt verwerkt. ‘De dagen tellen’ is geen drukkingsmiddel. 12. V: Kan ik naar de bijeenkomsten gaan als ik nog toegeef aan mijn verslaving ? A: Dit is waarschijnlijk de beste reden om zéker naar de bijeenkomsten te blijven gaan. Zoek een vertrouwenspersoon in de groep bij wie je je comfortabel voelt en die je vertrouwt. Spreek over je ‘uitspattingen’ en hoe je je ervoor en erna voelde. Doe dat steeds opnieuw na iedere terugval, liefst vlak erna. Over je probleem praten met liefdevolle, ondersteunende mensen is één van de meest waardevolle dingen we kunnen aanbieden in dit herstelprogramma. Van de schaamte verlost worden doorbreekt de verslavingscirkel en houdt ons op de weg naar herstel. 13. V: Hoeveel bijeenkomsten moet ik bijwonen ? A: Zoals met alles in SCA, is het aantal bijgewoonde bijeenkomsten je eigen keuze. Volgens onze ‘Elfde Traditie’ is “onze politiek naar buiten gebaseerd op aantrekking, niet op promotie”. We stellen het aantal samenkomsten niet voorop. De ervaring heeft geleerd dat het programma niet werkt voor wie het nodig heeft, maar voor wie het wil beleven. Men gaat naar de bijeenkomst omdat men weet dat het de beste manier is om het probleem aan te pakken. Geen zin om te gaan is de beste reden om het wél te doen, en vaak heeft men achteraf hierrond een goed gevoel omdat men zichzelf overwonnen heeft. Dit is belangrijk omdat men zo aan zichzelf werkt. En zoals de meeste bijeenkomsten besloten worden met de zin: ‘Kom terug, het werkt wanneer jij werkt’. 14. V: Moet ik zelf ook getuigen en mijn gevoelens delen ? A: Er zijn geen vereisten om te spreken gedurende een bijeenkomst. Wij suggereren dat deelnemers alleen spreken gedurende de toegemeten tijd, dat er geen over-en-weer-gepraat of kritiek is en dat de hand wordt opgestoken tot de gespreksleider het woord geeft. We vragen dat iedereen het bij zijn verslaving houdt, omdat dat de reden is waarom we allen gekomen zijn. De meeste deelnemers vinden dat het delen van ervaringen helpt in hun herstel. Vragen stellen en beantwoorden wordt best aan het eind van een bijeenkomst voorzien, omdat dit anders discussies tijdens het ‘deel-moment’ kan uitlokken.
15. V: Worden nieuwkomers geïdentificeerd tijdens de samenkomst ? A: Tijdens de meeste bijeenkomsten wordt op sommige momenten aan de nieuwkomers de voornamen gevraagd. Dit is niet om hen in verlegenheid te brengen maar opdat oudere leden hen kunnen verwelkomen, voorstellen, vragen beantwoorden en ondersteunen. SCA-leden begrijpen de onzekerheid van nieuwkomers op hun eerste bijeenkomst. Soms wordt dit geweigerd. We hebben antwoorden gehoord als ‘Ik wil mijn naam niet vertellen, en ik weet ook niet waarom ik hier ben.’ Wij hebben hier geen probleem mee. 16. V: Wat word ik verondersteld te doen op een samenkomst ? A: Helemaal niets. Als je je onbehaaglijk voelt mag je de zaal altijd verlaten. We hopen dat je blijft, maar we begrijpen het ook als je dat niet kunt. We zijn daar allemaal doorgemoeten. Het moeilijkste is de eerste stap. Door de deur naar binnen gaan. De meesten van ons voelen zich thuis na deze stap. 17. V: Naast het bijwonen van de samenkomsten, is er nog iets wat ik voor mezelf kan doen ? A: Vraag tijdens de eerste samenkomst naar de telefoonnummers van die mensen bij wie je je goed voelt. Soms is er een lijst met telefoonnummers, neem die mee. Telefoongesprekken zijn onze samenkomsten naast de samenkomsten. Het kan moeilijk zijn in het begin om iemand op te bellen als je nog niet iedereen kent, maar doe het toch maar. Het helpt ook de persoon aan de andere kant van de lijn. Zoek je ook zo vlug mogelijk een ‘sponsor’. Vraag dit aan iemand bij wie je je goed voelt, als die andere dat ook wil natuurlijk. Het hoeft geen blijvende overeenkomst te zijn. Een ‘buddy-systeem’ zoals dit is een ander middel om jezelf te openen en aan jezelf te werken. Het helpt je om openlijk over je probleem te praten met iemand die het begrijpt. Verwacht echter niet van je sponsor dat die je “oplapt”. Jouw herstel is jouw verantwoordelijkheid. Er zijn voor jou is alles wat die ander kan doen. Neem ook wat SCA-literatuur mee op een bijeenkomst. Het zal er altijd zijn voor jou, ook als niemand anders beschikbaar is of als je eens niet naar de bijeenkomst kunt gaan. Maak je herstelplan op, zelfs al is het maar schematisch. Enkele verantwoorde grenzen stellen voor jezelf is heel belangrijk. 18. V: Ik ben echt bang. Ik ben bang dat ik het niet volhou. Wat moet ik doen ? A: Als je de drang voelt opkomen, neem de telefoon, ga naar een bijeenkomst, lees erover, doe iets heilzaam voor jezelf of doe dit allemaal na elkaar. We hebben allemaal dit probleem gehad en we weten uit ervaring - treurige ervaring soms - dat we het alleen niet kunnen. We hebben hulp nodig. Hulp en steun zijn overal rondom jou, wachtend op jouw vraag. Als we leren gebruik maken van deze steun, hoeveel weerstand we hierbij ook ondervinden in het begin, dan vinden we de kracht verder te gaan. 19. V: Zal ik afgewezen worden door de anderen als ik een terugval heb ? A: Maak je hierover geen zorgen. Dit programma draait niet rond beoordelen of veroordelen van mensen; het draait rond ondersteuning. Wij denken dat het heel belangrijk is de ervaring van de terugval te delen, hoe verschrikkelijk ook, en wel zo vlug mogelijk na het gebeuren; via telefoon, persoonlijk of op een bijeenkomst. Als je het zelf aanpakt kunnen schaamte en schuld en een gevoel van minderwaardigheid zich vlug opbouwen en dit kan dan weer leiden tot verder terugvallen. Vergeet niet dat wij dit allemaal zelf meemaakten; je bent niet alleen. 20. V: Ik ben echt beschaamd over mezelf en over de dingen die ik deed tijdens mijn terugval. Laat staan dat ik dit allemaal ook nog vertel. Zullen ze mij niet uitlachen of eruit gooien ? Zullen ze ? A: Nee! Wij weten allemaal, door eigen ervaring, dat praten over onze problemen en toestanden de schaamte en schuld opheft en ons helpt eerlijk te zijn met onszelf. Om met onze verslaving te kunnen breken moeten we de cirkel van schaamte, minderwaardigheid, hervallen en weer méér schaamte doorbreken. De ondersteuning en liefde van onze groepen is een zinvolle en effectieve manier om hieruit te geraken.
21. V: Kan ik vrijuit spreken over seksuele ervaringen tijdens bijeenkomsten ? A: Jazeker, je wordt aangemoedigd om open en oprecht te zijn over je seksuele ervaringen. Volledige eerlijkheid is een belangrijk onderdeel van het programma. Wees wel indachtig dat de kamer vol mensen zit die proberen te herstellen van hun eigen seksuele dwang. Daarom is het uitvoerig bespreken van ‘acting-out’ plaatsen ten zeerste af te raden. Nieuwe ‘acting-out’ plaatsen leren kennen is niet bevorderlijk voor ons herstel. Men houdt het beter algemeen (bars, zwembad, park, boekwinkel, sex club, tearoom, enz) zonder in detail te gaan over de specifieke plaats. Een ‘plastische’ voorstelling van ons terugvalgedrag kan voor sommige deelnemers een nieuwe stimulans betekenen. Daarom kan men beter dit gedrag beschrijven in algemene termen zonder expliciete, plastische en sensuele taal te gebruiken. (Zo spreekt men beter van voyeurisme, fetisjisme, masturbatie, anonieme seksuele ervaringen, telefoonseks, enz. zonder in details te treden). Het belangrijkste is te bespreken wat we voelden wanneer we dit deden, om onze schaamte in het midden te brengen en er zich zo van te bevrijden. Soms is er maar een dunne lijn tussen algemeen en gedetailleerd bespreken. Andere deelnemers zullen je goede feedback geven na een meeting indien je té expliciet was. 22. V: Wat is een “Kwalificatie” (verhaal; getuigenis) ? A: Tijdens een kwalificatie spreken we ongeveer 15 of 20 minuten over onze persoonlijke verslavingsgeschiedenis zoals we ons die herinneren. We kunnen een verband leggen met het programma, hoe we ertoe gekomen zijn en hoe het met ons gesteld is sinds we deelnemen. We kunnen voorvallen aanhalen uit onze kindertijd, of uit de tijd toen we het besef kregen dat seksueel getinte gedachten en activiteiten niet “helemaal juist” waren. We kunnen uitleggen hoe we tot het programma gekomen zijn en wat tijd besteden aan het bespreken van ons herstel en wat dit voor ons betekent. Deelnemers kunnen verschillende keren zo’n getuigenis afleggen; die niet altijd even lang hoeven te duren want het programma stimuleert groei en verandering. Lange getuigenissen zijn een manier om vertrouwen op te bouwen en schaamte af te werpen, om ons te tonen zoals we echt zijn en inspiratie te geven aan alle deelnemers, jong en oud. Ze kunnen emotioneel zijn, zakelijk of licht. Het hangt af van het moment, de gemoedsgesteltenis en persoonlijkheid van het individu. Ze zijn heel belangrijk in het programma. 23. V: Is mijn seksuele geaardheid van belang ? A: Hoewel SCA opgericht is door homofiele mannen en momenteel het meest gevolgd wordt door homo’s en lesbiennes, is het een herstelprogramma voor mannen en vrouwen van alle geaardheden. Volgens de Derde Traditie is “de enige vereiste tot deelname het verlangen te stoppen met dwangmatige seks”. 24. V: Ik ben HIV-positief. Maakt dat een verschil voor de groep ? A: Helemaal niet. Nog deelnemers zijn seropositief en zij vinden evenveel steun en erkenning als een andere deelnemer. 25. V: Hoe weet ik dat mijn naam en mijn geschiedenis niet rondgebazuind wordt ? A: Vertrouwen en respect zijn zeer belangrijk in ons programma, net zoals in de andere twaalf-stappen programma’s. Ieder van ons heeft hetzelfde probleem, ieder van ons zou lijden onder het schenden van het vertrouwen. Roddel en oordelen over anderen is erg schadelijk voor het herstel en wordt ten zeerste ontmoedigd. 26. V: Ik ben echt gekwetst vanbinnen en soms zelfs zo erg dat ik een instorting niet kan voorkomen. Word ik daarop aangekeken ? A: Je zal ontdekken dat pijn en gekwetst zijn is een integraal onderdeel van het herstel en de meesten, zij het niet allemaal, ervaren dit meer of minder. Zij die hun tranen en angst kunnen delen met anderen worden gesteund (vaak benijd) door anderen die dit misschien (nog niet) kunnen.
27. V: Moet ik volledig afzien van seks ? A: SCA pleit niet voor het onderdrukken van onze seksualiteit; het programma voorziet in een omgeving waarin we kunnen leren onze seksualiteit te beleven op een gezonde en verantwoorde manier. Sommige deelnemers onthouden zich wel van seks gedurende een periode om klaarheid te krijgen. Gedurende deze tijd leggen zij zich toe op het verwerven van intimiteit zonder seks, omdat juist dit voor ons een probleem is. Anderen zien af van dwangmatig, onterend of gevaarlijk seksueel gedrag maar blijven dit wel hebben op een meer verrijkende, verantwoorde manier met partners die zij reeds kenden. Ieder van ons is verschillend, ieder heeft zijn eigen omgeving. We moeten elk voor onszelf bepalen hoe we ons seksueel willen uitdrukken. Het horen van ervaringen van anderen tijdens bijeenkomsten kan ons helpen om voor onszelf te beslissen wat we wel kunnen doen en wat we moeten vermijden. 28. V: Moet ik stoppen met masturberen ? A: Alleen als je vindt dat dit een echt probleem is voor jou en je wil stoppen. Soms lokt masturbatie verder dwangmatig gedrag uit tot het punt waarop je gezondheid in gevaar komt. Voor zover het programma, zijn er geen regels. Masturbatie kan een gezonde uitlaat zijn terwijl men de meer serieuzere aspecten van dwangmatige seks aanpakt. Het is een onderwerp dat tijdens bijeenkomsten aan bod kan komen en openlijk besproken. 29. V: Het woord ‘soberheid’ wordt in het programma gebruikt. Waar slaat dat allemaal op ? A: Onze programma-brochure heeft het volgende hierover te zeggen: “Seksuele soberheid is gedefinieerd als het trouw blijven aan het individuele herstelplan. Dit is een geschreven plan, toevertrouwd aan onze ‘Hogere Macht’ en iemand van de groep, het liefst de eigen sponsor, en dient dag na dag als meetinstrument. Wij gebruiken de term ‘soberheid’ in de betekenis van ‘in balans zijn met ons herstelplan’. Aangezien wij bepalen wat er in dit plan staat, zijn wij het ook die de term ‘soberheid’ invullen voor onszelf. 30. V: Als SCA leden hun eigen bepaling geven van soberheid en de grenzen ervan, kan dat niet leiden tot uitvluchten ? A: Ja, dat kan. Maar we hebben ontdekt dat dit over het algemeen niet zo is. Ieder van ons, verslaafden, heeft zijn gedragingen waar we niet langer aan toegeven, maar ondanks dat blijven we gezond en verantwoordelijk. Dit kan aanmerkelijk verschillen van persoon tot persoon. Er kunnen andere gedragspatronen zijn, en dit is meestal zo, die we geleidelijk aan willen opgeven, maar die we onszelf nog toelaten aangezien ze minder schadelijk zijn en als buffer kunnen dienen terwijl we aan serieuzere problemen werken. Wat gevaarlijk is voor de één, kan evengoed onschadelijk zijn voor de ander. Als we onszelf gedrag toelaten dat werkelijk (bottom-line) een minimum is, dan realiseren we ons dat vlug genoeg. Oprechte eerlijkheid is een belangrijk deel van het programma. Daardoor leren we inzien of wat we doen een uitvlucht is of niet. 31. V: Genees ik van mijn verslaving door deel te nemen aan SCA ? A: De meesten onder ons aanvaarden het als een gegeven dat we altijd verslaafd zullen zijn; wij zullen nooit ‘genezen’ zijn. Maar we zijn hierdoor niet ontmoedigd. Door het deelnemen aan en het werken met het programma bereiken we het punt waarop we onze seksualiteit kunnen beleven op een gezonde en verantwoorde manier. Wij hebben ontdekt dat het echt werkt voor ons als wij ermee werken. 32. V: Hoelang moet ik met het programma werken ? A: Alleen jijzelf kan hierop antwoorden. In het programma leren we dat we het beste en het gemakkelijkste kunnen werken wanneer we ons op het heden concentreren, liever dan op spijt over vroeger en zorgen voor later. Alleen jijzelf kunt dit weten na een tijd met het programma gewerkt te hebben.
33. V: Is er een tijdslimiet om alle twaalf stappen af te werken ? A: Iedere deelnemer werkt het programma af op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo. Een sponsor kan je enige begeleiding geven in het werken met de stappen. Iedere sponsor zal dit ook doen op zijn eigen manier. Er is geen “officiële” manier om dit te doen. Het punt is ze zo af te werken dat ze voor jou het beste resultaat geven. Sommige sponsors vinden dat de stappen altijd in hun volgorde moeten afgewerkt worden. Anderen denken dan weer dat niet nodig is. Sommige stappen kunnen elke dag toegepast worden; anderen kan je zien als een soort speciaal project. Er is komt geen schema noch een tijdslimiet aan te pas. 34. V: Ik moet aan de rechter bewijzen dat ik naar de bijeenkomsten ga. Wat is de beste manier om dit te doen ? A: Verschillende rechtbanken hebben hiervoor hun eigen formulieren. Zoniet hebben sommige groepen deze ter beschikking. De voorzitter van de groep zal graag tekenen voor je aanwezigheid op de bijeenkomsten. 35. V: Hoe lang duurt zo’n bijeenkomst ? A: De meeste duren een uur tot anderhalf uur. Gewoonlijk is er ook, voor of na, een informeel gedeelte voorzien. Wij noemen dit ‘verbroedering’. Vele groepen houden deze verbroederingsmomenten in een nabij gelegen restaurant waar leden op een informele en ontspannen manier kunnen doorbomen of alleen samen zijn. 36. V: Zijn er verschillende soorten bijeenkomsten ? A: Iedere bijeenkomst verschilt altijd een beetje. De meesten hebben spreekmomenten (kwalificaties of lange getuigenissen), en bijna iedereen krijgt een moment voor individuele getuigenis. Sommigen besteden op elke bijeenkomst of eens per maand wat tijd aan het bestuderen van een Stap of Traditie. Sommige bijeenkomsten zijn open voor iedereen, anderen werken met een gesloten groep - dat wil zeggen, beperkt tot de verslaafden zelf. Sommige groepen leggen zich toe op thema-vergaderingen, vooral in de meer bevolkte gebieden. Sommige thema’s zijn: relatieverslaving of romantische obsessie, gevoelens, het herstelplan, afspraken maken, terugval en herstel, incest, enz. Het hangt allemaal af van de groep en het groepsbesef van de deelnemers. 37. V: Hoeveel kost het mij ? Als ik niet goed bij kas ben, moet ik dan een bijdrage betalen ? A: Er wordt geen bijdrage gevraagd. Je mag geven wat je wil, of niets. Elke groep is afhankelijk van giften om huur en andere onkosten te betalen, maar niemand wordt uitgesloten omdat die geen lidgeld kan betalen. 38. V: Is er literatuur beschikbaar over mijn probleem ? A: Op bijeenkomsten kan men over het algemeen SCA- of aanverwante literatuur verkrijgen, gratis of tegen betaling. In de boekhandel vind je ook boeken over seksuele verslaving en aanverwante onderwerpen zoals afhankelijkheid, in de zelfhulp- of psychologie-afdeling. Er is veel goede literatuur over dit bepaald probleem verschenen, en dit kan erg nuttig zijn. 39. V: Ik woon ver af van de dichtsbijzijnde plaats van bijeenkomen zodat het moeilijk is voor mij om te gaan. Wat is uw advies ? A: Er zijn nog andere twaalf-stappen organisaties die je wellicht kan vinden in je omgeving, en die dichter bij zijn. Sex Addicts Anonymous (SAA) en Sex an Love Addicts Anonymous (SLAA) zijn een voorbeeld. Je vindt hiervan de adressen achteraan in deze brochure. Een alternatief is zelf met een groep te starten. SCA kan je voorzien van werkvormen en andere groepsinformatie om je op weg te helpen. Er zijn maar twee mensen nodig om een bijenkomst te beleggen. Zo is ook de AA gestart. Wanneer leven of gezondheid op het spel staan kunnen bijeenkomsten een belangrijk verschil maken.
40. V: Wie is verantwoordelijk voor de bijeenkomst ? En voor SCA ? A: SCA wordt geleid door de Twaalf Tradities, aangepast aan die van de Anonieme Alcoholisten. De tweede Traditie van SCA zegt: “Omwille van de groep is er slechts één gezag: een liefhebbende God, zoals die gezien wordt door het groepsbewustzijn. Onze begeleiders zijn slechts vertrouwvolle dienaars; zij leiden niet.” Elke groep kiest een secretaris en een schatbewaarder voor een bepaalde periode. De voorzitter is meestal een vrijwilliger, of iemand gevraagd door de secretaris, en zit één bijeenkomst voor. Alles wat de groep aanbelangt wordt voorgelegd tijdens de bijeenkomst of na de officiële bijeenkomst. De Vierde Traditie zegt dat “Elke groep autonoom moet zijn, behalve in zaken die ook andere groepen aanbelangen, of SCA als geheel.” Op sommige plaatsen zijn representatieve tussengroepen gevormd volgens de Negende Traditie: “SCA, op zich, zou nooit georganiseerd mogen zijn, maar we mogen wel dienstverleningsgroepen oprichten.” Tussengroepen zijn samengesteld uit vertegenwoordigers van elke groep in de omgeving en helpen de activiteiten te coördineren. Tussengroepen kiezen ook hun eigen voorzitter, schatbewaarder en secretaris en hebben gewoonlijk comités om het werk te helpen uitvoeren. In 1990 keurden de groepen en tussengroepen de oprichting goed van de SCA International Service Organization (ISO) om wereldwijde projecten uit te werken zoals het samenstellen van gezamenlijke literatuur, de algemene SCA politiek en aanverwante zaken, en de nieuwsbrief ‘The SCAnner.Sexual Compulsives Anonymous’.
