interview
V
Victoria Koblenko
‘Mensen kunnen mij soms niet goed plaatsen ’
Van knaloranje tot spierwit haar: Victoria Koblenko (30) is een fashionable verschijning op de rode loper. Tijd voor een ontwapenend gesprek. I 8
Blouse, SOPHIE. Zijden onderbroek, Pleasurements.
9
‘Ik zoek een spiegel Op Twitter omschrijf je jezelf als ‘actress, dreamer en traveller’. Wat bedoel je met het laatste? “Drie tot vier maanden per jaar ben ik op reis en voel ik me een nomade. Doordat mijn ouders op mijn twaalfde vanuit Oekraïne naar Nederland zijn geëmigreerd, denk ik dat er in mij een soort zaadje is gepland, waardoor ik me vrij snel ergens thuis voel. Ik heb niet één thuisland. Elke keer als ik op Schiphol land, denk ik: zo, ik ben weer thuis. Maar als ik naar Moskou ga voor werk, voelt en ruikt dat land ook als een wezenlijk onderdeel van mij. Ook als ik zeven dagen in Parijs vertoef, of ergens in de woestijn van Oman of in een uithoek van Mongolië zit en me er happy en op mijn plek voel, is dat mijn home. Ik zou er zo een tijd kunnen blijven wonen. De gedachte dat ik iets totaal anders zou kunnen doen dan wat ik nu met mijn leven doe, geeft me een ongelooflijk gevoel van vrijheid.”
In het kort Victoria Koblenko werd op 19 december 1980 in Oekraïne geboren en is actrice en presentatrice. Ze werd bekend door haar rol als Isabella Kortenaer in de Nederlandse soap Goede Tijden, Slechte Tijden, waarin ze van 2000 tot 2005 te zien was. Daarnaast speelde ze o.a. in de series Vuurzee, Bloedverwanten en Van God Los. In 2008 presenteerde ze het programma Landroof voor de VPRO. Victoria is afgestudeerd politicologe.
10
Mouwloze jurk, Elsien Gringhuis.
Waarom reis je? Wat hoop je te vinden? “Ik zoek en vind altijd een spiegel. Eén die andere dingen weerkaatst dan die ene die bij mij in de badkamer hangt. Ik zie het reizen als een ontdekkingstocht. Ik haal mezelf uit mijn veilige wereld en ga naar landen waar bepaalde voorrechten niet vanzelfsprekend zijn. Zo kom ik mezelf tegen en leer ik van ontmoetingen met andere culturen. Intussen ben ik in zestig landen geweest. Ik zou nog heel graag een maand in Londen willen wonen, een maand in Parijs en New York en Berlijn. Theoretisch zou ik een wereldreis van een jaar kunnen maken, maar ik denk dat dat mij te veel ontwortelt in mijn werk. Met audities is het meestal: kun je morgen komen? Als je in Londen zit, kan dat. Op Bali wordt het al lastig. Daarom pak ik mijn kansen wanneer ik kan. Het hoeven ook geen lang van tevoren geplande trips te zijn. Vorig jaar was ik in Mali. Op de terugweg had ik zes uur overstaptijd in Casablanca. Ik ben uitgestapt en vond het zo te gek, dat ik mijn ticket omboekte en er een paar dagen bleef. Ik was toch vrij. Ik kan me best voorstellen dat ik ooit uit Nederland vertrek. Dat heeft niets te maken met dat ik me hier niet prettig voel, maar ik wil geprikkeld blijven.”
één die andere dingen weerkaatst dan die ene in mijn badkamer’ Nooit last van heimwee? “Sinds mijn moeder WhatsApp en Skype heeft ontdekt, communiceren we nog vaker dan vroeger. Waar ik ook zit, ik spreek mijn moeder dagelijks. Omdat ik enig kind ben, maak ik een wezenlijk onderdeel uit van het leven van mijn ouders. We zijn een hechte drie-eenheid. We hebben een kleine familie, mijn moeder is ook enig kind. Sinds mijn opa niet meer leeft, woont mijn oma in Nederland. Oma is nu 82. Een heel levendige, vrolijke en prachtige vrouw die nog elke dag met krulspelden in slaapt en zich goed verzorgt. Ik lijk meer op haar dan op mijn moeder. Als je aan mijn vrienden vraagt om mij in één zin te omschrijven, zullen ze zeggen: ‘Victoria is een energiedrank. Een wervelwind die door je kamer komt waaien als ze er is’. Dat levenslustige en energieke heb ik van oma. Mijn ouders waren vrij jong toen ze mij kregen, 22, dus er is weinig leeftijdsverschil. Mijn moeder weet ook echt alles van mij. Als ik een nieuwe minnaar heb, is mijn moeder de eerste die het hoort. Ze is overal van op de hoogte, alles is bespreekbaar. Mijn oma vertel ik ook veel, maar iets minder in detail, zeg maar.” Vier je Kerst met je familie? “De Russische Kerst valt na Oud & Nieuw. Onze ‘Grootvader Vorst’ komt op 31 december aan en op 7 januari vieren we dan Kerst. Ik ga dan meestal langs mijn ouders, ook omdat oma ‘koetja’ klaarmaakt. Een heerlijk zoet gerecht van graan, walnoten, rozijnen en honing dat me heel erg doet denken aan mijn kinderjaren in Rusland. Intussen vieren mijn ouders ook gewoon Nederlandse Kerst, maar voor mij is december in principe geen feestmaand. Vorig jaar heb ik nog wel wat feestjes gehad, maar de voorgaande acht jaar ben ik steeds weggevlucht. Ik heb Kerstmis in
I 11
Jurk en bedsprei, H&M. Ring, Dyrberg Kern.
13
‘Kerstmis vierde ik
in Mexico, in Tokio, in Parijs. December is voor mij avontuur opzoeken’
Mexico gevierd, in Tokio, in Parijs. Mijn decembergevoel is avontuur opzoeken en reizen. Ik word altijd een beetje weemoedig, melancholisch van Kerst. Het is zo’n collectief, ‘we moeten met z’n allen gezellig doen’-ding. Elke vezel in mijn lijf verzet zich daartegen.”
Ga je vaak naar feestjes? “In Nederland ga ik nooit stappen, wel naar premières, openingen en borrels, maar dat is meer werkgerelateerd. Vaak heb ik opnames tot zeven uur en niet eens tijd om thuis te douchen en me om te kleden, maar moet ik me in een parkeergarage in mijn nette jurk hijsen. Mijn auto is echt het verlengstuk van mijn huis. Ik heb voor elke gelegenheid iets bij me. Sportspullen. Een rode loper-outfit. Een klein makeuptasje. Een wat grotere variant voor als ik plotsklaps naar het buitenland moet met zonnebrand en muggenspray, oordoppen en een slaapmasker. Altijd standaard mooie lingerie. Maar ook een setje huidkleurig ondergoed voor als een jurk doorschijnt. En knalrode lippenstift om ’t een beetje kleur te geven op die rode loper.” Hou je van de glamourkant van jouw vak? “Soms. Ligt aan mijn bui. De laatste tijd heb ik wel een visagist voor premières en dat is fantastisch. Barbra verzint dingen die heel erg out of the box zijn, zoals mijn gouden oren (met goudpapier) tijdens de Flairshoot. Ook heb ik al tien jaar een ‘kleurspecialist’, Mariet, die elke keer een andere haarkleur en coupe verzint. Mijn stijl is vrouwelijk en verzorgd, je zult me nooit zien op Uggs, altijd op killer heels. Dat zal het Slavische in mij zijn, al besteden vrouwen in Rusland nog veel meer aandacht aan hun uiterlijk dan ik. Als ik in Rusland kom, voel ik me vaak underdressed. Een afschuwelijk gevoel. Hier ben ik misschien net iets modieuzer gekleed dan gemiddeld. Daar zit ik vér onder het gemiddelde. Ze hebben altijd hogere hakken en langer haar, altijd kortere rokjes, zijn beter opgemaakt en dunner. Ik voel me daar veel minder vrouw. Niet minder knap, maar ik word onaangenaam geconfronteerd met het feit dat ik die ochtend geen uur voor de spiegel heb staan.” 14
Je bent 30 geworden. Had je er moeite mee? “Nee, ik ben een veel leuker persoon dan tien jaar geleden. Volwassener. Maar natuurlijk ken ook ik het dertigersdilemma. Mijn generatie heeft te veel keus en de kans dat je verkeerd kiest, is groot. In de tijd dat mijn moeder jong was, was het leven overzichtelijker, simpeler. Nu heb je honderd verschillende mogelijkheden en minder tijd om dingen uit te proberen. Die keuzevrijheid is soms erg verlammend. Neem het vraagstuk kinderen. Over een paar jaar zou ik ze zeker willen. En ik had ze ook al kunnen hebben. Met mijn geliefde (voetballer Levchenko met wie ze vijf jaar een relatie had, red.) was ik concreet met kinderen bezig. Dat is toen niet gelukt en nu is het niet aan de orde, omdat ik vrijgezel ben. Ik denk niet dat ik het type vrouw ben die in haar eentje een kind van een donor neemt. Ik weet nog niet hoe het voelt als mijn eierstokken gaan rammelen, maar ik denk dat ik waarschijnlijk dan zou accepteren dat ik nooit moeder zou worden. Ik wil kinderen met iemand, in een relatie. Dat die relatie daarna stukloopt en ik het kind zelf moet opvoeden, so be it, maar ik wil in de ogen van mijn kind de liefde terugzien die ik had voor zijn of haar vader. De liefde die je ooit samen deelde. Maar misschien denk ik er over zeven jaar anders over.” Je bent net weer een jaar single. Last van bindingsangst? “Ik denk het wel. Ik heb een aantal lange relaties achter de rug waarin ik me heel comfortabel voelde, en waaraan ik met warme gevoelens terugdenk. Op dit moment voel ik me nog niet klaar voor de beperkingen die een relatie met zich meebrengt. Ik was 27 toen ik voor het eerst in mijn leven single werd. De meeste mensen doen dat andersom. Die zijn los op hun
Grijze strapless jurk, Leonie Smelt. Armband, Dyrberg Kern.
I 15
Victoria’s favorieten Volger op Twitter “Ik volg 800 mensen, maar Femke Halsema is wel een heel krachtige vrouw.” Haarkleur “Mad Men red - ik blijf in hart en nieren een redhead.” Ontwerper “Kenzo.” Partymuziek “Jazz, maar dat is geen echte partyknaller.” Party “Zondagavond Het Bal in Ludwig II in de Reguliersbreestraat.” Date “Een van mijn Gay Best Friends.” Vakantieland “Cuba.” Restaurant “Ivy in Rotterdam.”
Wollen jurk met open rug, Luisa Spagnoli.
16
Glitterjasje, Liu Jo. Masker, privébezit.
‘In de ogen
van mijn kind
Interview: Joan Makenbach. Fotografie: Elmar Krop@stickystuff. Styling: Dayenne Bekker. Haar & make-up: Barbra Oliemans. Voor verkoopinformatie zie inhoud.
achttiende en gaan zich rond hun 28e voor het eerst settelen. Ik kan goed alleen zijn. Ik heb me als enig kind altijd alleen moeten vermaken en kan af en toe echt op zoek gaan naar leegte. Dat is ook de reden waarom ik graag in mijn uppie reis. Bovendien, wie wil er nu met mij naar Oman? Syrië of Beirut? Naar bezet gebied, tanks op straat en vluchtelingenkampen? Ik hoor het mijn vrienden zeggen: Vic, what the fuck?”
Waar val je op bij mannen? “The good old charm zoals we dat kennen uit zwart-wit films. Een goed geklede man met manieren, die de deur voor me openhoudt, opstaat als ik aan tafel ga zitten, zijn jasje over mijn schouders legt als het buiten begint te regenen. Misschien overdreven, maar ik vind het wel horen bij het spel tussen man en vrouw. De gemiddelde Nederlandse man mag zijn etiquetteboekje er nog weleens op nalezen, maar gelukkig heb ik ook uitzonderingen op de regel aan den lijve mogen ervaren.” Je hebt gestudeerd, spreekt zeven talen, merk je dat mannen daar moeite mee hebben? “Over het algemeen zijn mannen snel geïntimideerd. Maar ach, een man die zich zeker voelt, stapt daaroverheen. Sowieso kunnen mensen mij soms niet goed plaatsen. Blond en hoge hakken én meepraten over ontwikkelingssamenwerking? Hmm, één van die dingen past niet in het plaatje. Ik heb weleens gehoord: ze is te knap om slim te zijn en te slim om knap te zijn. Geen van beiden is natuurlijk een compliment.” Je houdt je erg bezig met duurzaamheid, vanwaar die passie? “Ik eet weinig vlees, koop biologische producten, gebruik groene energie. Bij H&M ga ik voor de Conscious Collection en ik benader ontwerpers met: ik koop deze jurk bij jou, maar zou jij misschien ook deze jurk uit de vorige collectie voor mij kunnen maken op een duurzame manier? Ik hoop mensen te inspireren door mijn zoektocht, en ze aan het denken te zetten over
wil ik de liefde terugzien die ik had voor zijn vader’
hun consumptiegedrag. Ik ben bezig met een stijlvolle elektrische auto die helemaal Victoria is. Hetzelfde geldt voor mijn huis. Ik wil heel graag een appartement strippen en fairtrade opbouwen. Wat is duurzaam en wat niet? Er zijn natuurlijk altijd azijnzeikers die zeggen: als je écht voor duurzaam wil gaan, moet je stoppen met al die vliegreizen die jij maakt, die veel CO2-uitstoot veroorzaken. Maar je hoeft niet je auto te laten staan of die trip naar New York te laten, zolang je het maar compenseert. Je hoeft geen geitenwollen sokken te dragen en je toilet door te spoelen met emmertjes opgevangen regenwater. Je kunt dezelfde high en fashionable levensstandaard behouden, en er tegelijkertijd over nadenken wat dat voor consequenties heeft voor mens en milieu. Mijn generatie denkt helemaal niet zo zwart-wit. Wij zijn van én een carrière én een kind én leuk op vakantie én duurzaam.”
Waar droom jij als ‘dreamer’ nog van? “Acteren is een zoektocht naar nieuwe ervaringen en uitdagingen. Bij alle rollen die ik krijg aangeboden, maak ik de afweging: kan ik ervan groeien? Af en toe komt er een musical voorbij, waar een gemiddelde acteur god op z’n blote knieën voor zou bedanken. Mijn bankrekening en cv zouden er ook heel gelukkig van worden. Maar ik niet. In het nieuwe jaar verwacht ik nog wel wat leuke acteerklussen, er staan nog wat projecten in de koelkast. In de toekomst hoop ik meer te acteren in Rusland, en me meer te ontwikkelen als tv-maker, waarbij ik mijn studieachtergrond kan vervlechten met het televisievak.”
x
Wedding dress en pumps, Dennis Diem.
De foto’s van Victoria zijn gemaakt in het sfeervolle en gastvrije Hotel The Toren, aan de Keizersgracht in Amsterdam. www.thetoren.nl.
18
19
