Najaar 2012
Inhoudsopgave
Colofon
Inhoudsopgave
Deze reünistenperiodiek verschijnt tweemaal per jaar in een oplage van 900 stuks.
Redactioneel 2 Lourens Touwen
Redactieadres: SSR-W o.v.v. Reünistenbrief Gen. Foulkesweg 30 6703 BS Wageningen T: 0317 419 006 E:
[email protected]
Wel en Wee van SSR-W Sasja Beers
4
Boeren in de Wereld Susan van ´t Riet
6
Columm 9 Hans Roelofsen
Redactie: Lourens Touwen Sasja Beers (Vivo)
Tussenstand 11 Sytse Ybema Integrand 14 Denise Enthoven
Meer weten? Kijk ook eens op onze homepage: http://www.ssr-w.nl Voor vragen kunt u mailen naar:
[email protected]
Rectificatie
In de vorige Reünistenbrief, het voorjaarsnummer 2012, stond een stuk van Jaap Vermaat. Zijn naam is echter verkeerd genoteerd als Jan Vermaat. Onze welgemeende excuses voor de heer Jaap Vermaat voor het verkeerd vermelden van zijn naam.
pagina
Drie generaties op SSR-W Fam. Dijkstra
15
Studeren en SSR-W Samen Gevat
20
Nieuwe Reunist Joep van Steen
21
Netwerken 23 Annemarie Kester P.S. Digitalisering Sasja Beers
1
24
Najaar 2012
Lourens Touwen
Redactioneel
hun land terugkeren. In het jaarverslag van het AnnevanderBan fonds over 2011 lees ik dat er meer aanvragen zijn dan met de huidige inkomsten gehonoreerd kunnen worden. Dus mijn suggestie is dat jullie nog eens overwegen om een bijdrage te schenken aan dit fonds, dan wel jullie bijdrage te verhogen. Nadere informatie kun je krijgen bij www.wuf.wur.nl Ook deze keer wens ik jullie weer veel leesplezier. De copy voor de voorjaarsbrief 2013 verwachten wij voor 15 februari 2013. Mijn email adres is lourens.
[email protected] , tel 0592-310413
door Lourens Touwen Voor jullie ligt weer het najaarsnummer van de Reünistenbrief. In de vergadering van de reünisten en oudleden in het voorjaar werd de wens geuit ,om ook jonge reünisten uit te nodigen hun levensverhaal tot nu toe op te schrijven. Zij staan nog midden in het werk. Tijdens de reünistendag hield ik min of meer zitting en sprak verschillende jonge reunisten aan. Dat leverde een aantal contacten op die ik nu of later nog eens ga herinneren aan ons gesprek en onze vraag naar een levensverhaal, tot nu toe. Gelukkig kan ik melden dat ik spontaan werd gemaild door Susan van´t Riet, die een heel levendig verhaal schreef. Een paar jaar geleden had Sytse Ybema al eens aangegeven dat hij een verhaal wilde schrijven. Ik zou zeggen neem en lees en proef de andere sfeer. Ze leiden een gevarieerd leven en wisselen nogal eens van baan . Boeiend! Opvallend is dat er onder de reünisten die in het buitenland veel belangstelling voor de reünistenbrief om hem te lezen, maar ze zijn ook bereid er een verhaal voor te schrijven. Voor het volgende nummer heb ik ook al weer een paar contacten kunnen leggen. Er staan zoals gebruikelijk de informatie in over SSR-W. Het gaat goed met het ledental begrijp ik. In een van de vorige reünistenbrieven heb ik aandacht gevraagd voor het Anne van der Ban fonds. Een fonds om getalenteerde mensen uit de ontwikkelingslanden door financiële ondersteuning de kans te geven in Wageningen te studeren. Overigens met de nadrukkelijke wens dat ze daarna naar pagina
Lourens Touwen
2
Najaar 2012
Nieuwe reünisten
S.C. Costigan-Dijkstra(1985) A.J.C. van Bohemen (1985) D. Sijtsma (1986) P. Bouwknegt (1987) I.G.M. Franssen (1987) H.J. Kramer (1987) J.A.M. Akkermans (1988) M.W. van Es (1988) N.C. de Haan(1988) R. van der Wee(1989) P. van Breugel (1991) A. Wijnsholds (1985) A.J.M. de Ruijter (1996) Aad van Oosten (1954) Antoine Beerens (1995) Erik R. van der Hoofd (1992) Erik van der Scheer (1997) Franc de Ronde(1998) Frank Janssen(1991) Gert Nieuwhof (1980) Hendrik Hogendoorn (1968) Hendrik-Jan Jansen (1968) Iwan Meij (1990) J.P.G.M. Kokken (1989) Jaap Buitink(1967) Jan Born (1953) Klaas Dozeman (2002) Marlinde Doorn (2000) Otto Ganguli (1997) Pieter Smidt (1968) Ralph Houtman (1973) Rutger Boonstra (2002) Stefan van der Burgh (1992) Stefan Mellema (1993) Yvonne de Wit (1999)
Paul Lammers Joep van Steen Janneke van de Wetering Charlotte Brieer Richard Muilwijk Katelijne Bekers Guy Kerkvliet Ruud Heshof Martijn Koppens Sarah Wierdsma Jenny Vermeer Dirk-jan de Groot Matthijs van der Zande Mark van der Ham Anne-Lotte Masson
Overleden reünisten Tjalko Kouwenhoven (1949) Johan Gehrels (1949) Geert Montsma (1949) Piet Schenk (1948) Auke Osinga (1955)
Adres onbekend Dhr. D.P. Mulder (1940) Dhr. M.A. Wiersma (1968) Dhr. H.J. Roelofs (1971) Van der Hout (1973) J.B.F. Geervliet (1975) A.R. van der Krol (1975) D. Ramondt (1977) G. van Roekel (1981) R. de Brouwer (1983) C.M.A. Rijk (1983) F. Vergeldt (1983) W. van Kouwen (1984) F.H.A. de Lange(1985) pagina
3
Sasja Beers
Najaar 2012
Wel en Wee van SSR-W Door Sasja Beers, Vicevoorzitter Beste Reünisten, Mijn eerste stukje in de eerste reünistenbrief door mij gemaakt, weer een nieuwe ervaring. En dat is waar de afgelopen weken uit bestonden, allemaal nieuwe ervaringen. Want hoewel mijn aanwezigheid op de kroeg in de afgelopen drie jaar niet ongewoon was, is het Vicevoorzitterschap toch wel weer eens iets heel anders. De hele dag krijg je vragen van leden, waar ook ik zo iets van heb, uhm…hoe zit dat ook al weer? Maar nu ben ik niet gewoon een actief lid, maar bestuur, dus ben ik degene die de antwoorden moet hebben. Hoewel dat in het begin even wennen was, is het toch een rol waar je erg makkelijk je weg mee leert. Gelukkig waren de afgelopen weken naast druk, bovenal ontzettend leuk! Met 108 nieuwe leden, die allemaal een plekje moeten vinden, kan je eeuwig bezig blijven. Maar het enthousiasme van de eerstejaars werkt aanstekelijk, waardoor het makkelijk bij te houden blijft. Deze 108 nieuwe leden brengt ons ledenbestand tot 499 leden, wederom een groei dit jaar en ook dit jaar zijn we hier weer ontzettend trots op en blij mee. In de afgelopen maanden is er naast de inauguratie van de nieuwe leden weer een hoop gebeurd. Zo ben ik met mijn bestuur op beleidsweekend geweest, waar we onze bestuursnaam ‘Modus Operandi’ hebben bedacht. Daarnaast is er in de laatste AV besloten de activiteitenplanning om te gooien met
pagina
Verenigingsavonden op maandag en KwasiR afwisselend op donderdag en vrijdag. Dit omdat bleek dat door te veel activiteiten in de week, er uiteindelijk op elke avond te weinig mensen kwamen om er echt een succes van te maken. Het spreiden van de activiteiten, zou moeten leiden tot meer succesvolle avonden. Omdat dit nogal een grote verandering is, is dit voor ons een uitdaging om het tot een succes te maken. Dit doen we door bijvoorbeeld de eerste maandag van elke periode een extra grote activiteit neer te zetten. Verder organiseren we één keer per periode een avond Bourgondisch tafelen, waarbij de focus op lekker lang en gezellig met elkaar aan tafel zitten en extra lekker eten ligt. Naast de activiteitenplanning hebben we dit jaar ook weer eens en Sociëteitslustrum, we zitten namelijk al bijna 40 jaar in Sociëteit ‘Sela’ aan de Generaal Foulkesweg. Onze Commissaris Sociëteit, Daniël, gaat zich dit jaar, samen met wat
4
Najaar 2012
Sasja Beers
enthousiaste leden, inzetten om hier een goed feestje van te maken. Daarnaast gaan we ook nog proberen de reünistenavonden aantrekkelijker maken, door bijvoorbeeld in plaats van gewone borrels, diners te organiseren. De kookkunsten van de Commissaris Mensa staan elke dag weer garant voor culinaire hoogstandjes. Mocht u zelf nog ideeën hebben over de reunistenavonden, hoe u deze zelf graag zou zien, dan hoor ik dat graag. Verder willen we eindelijk de pergola gaan opknappen dit jaar, dit geld is enige jaren geleden beschikbaar gesteld vanuit het reünistenfonds, dus hier willen
we nu eindelijk wel gebruik van gaan maken. Al met al wordt het met al deze plannen waarschijnlijk een druk jaartje. Maar de zes mensen met wie ik samenwerk en ik hebben er ontzettend veel zin in en de afgelopen weken heb ik gemerkt dat het dit jaar helemaal goed gaat komen! Over een half jaartje krijgt u van mij weer een update via de volgende reünistenbrief. Tot die tijd hoop ik u een keer te mogen treffen op een van de vernieuwde reünistenavonden, of gewoon een keertje op Sela.
pagina
5
Najaar 2012
Susan van ‘t Riet
Boeren in de Wereld
Overseas) weggegaan naar Malawi om groentetuintjes te gaan helpen aanleggen. Door: Susan van ‘t Riet(1990) Daar 2 jaar in een dorpje gewoond tegen een lokaal salaris en met de Ik ben ooit naar Wageningen gegaan dichtstbijzijnde ‘witte’ op 20km. Dat was omdat ik veel wilde reizen. Stewardess een hele uitdaging. Malawi had duidelijk worden leek me niks, maar landbouw nog koloniale trekjes in zich. Dat werd heb je over de hele wereld, dus Tropisch nog versterkt door het feit dat er tot ’94 Landgebruik gaan studeren. Als ik terug een dictator aan de kijk op mijn tijd in macht was geweest die Wageningen lijkt bv vrouwen verbood mijn studie eigenlijk broeken te dragen en vnl. bijzaak geweest mannen lang haar te te zijn en SSR en hebben. We moesten natuurlijk Uddevalla regelmatig op de (studentenhuis voor motor het veld in en de niet ingewijden, met een rok op de säker) hoofdzaak. motor leek me niks. Gelukkig was er het Maar mijn broek auditorenfonds voor werd lang niet in alle mijn IC-activiteiten dorpen gewaardeerd, en kon ik mijn studie of er werd gedacht dat daarmee binnen 7 ik een man was. Dus jaar afronden. Tijdens ik nam meestal maar mijn studie ben ik een omslagdoek mee, maar vast begonnen maar al die kleren met reizen en heb bij 40°C is ook niet eerst een afstudeervak ideaal. Daarnaast was bij het toen nog het gebruikelijk dat de IC 1995 v.l.n.r. Marcel, Ingrid, Marloes en ik ICRAF (Agroforestry en onder: Lieke en Iwan vrouwen de spullen Instituut) in Kenia droegen en niet de en later nog een afstudeervak in het mannen. Nu had ik alleen mannelijke Christoffelpark op Curaçao gedaan. collega’s en dat gaf nog wel eens Beide keren erg genoten van al die strijd (met een lach). Meestal was de nieuwe mensen ontmoeten en andere veldwerker of de chauffeur uiteindelijk culturen ontdekken, maar ook de enorme de klos. Ik kwam daar ook in aanraking vrijheid die ik voor mijn gevoel daar had. met de AIDS epidemie. Een keer toen ik naar mijn werk ging (500m) kwam ik Na mijn studie was het niet direct onderweg 3 begrafenisstoeten tegen. Ik makkelijk een baan te vinden en ben ik heb ook meerdere collega’s en andere uiteindelijk via VSO (Voluntairy Service bekende aan AIDS verloren in die jaren. pagina
6
Najaar 2012
Susan van ‘t Riet
Na mijn 2 jaar een uitgebreide rondreis door zuidelijk Afrika gemaakt en uiteindelijk weer terug naar Nederland op zoek naar een volgende baan. Ik kwam als bosbouw deskundige terecht in Bolivia (Sucre) onder het mom van dat er weinig lokale expertise was. Eerst 2 maanden Spaans leren en toen aan de slag. Het bleek al snel dat er helemaal geen gebrek aan expertise was. Op de administratie werkte een bosbouwer die op zijn vakgebied geen baan kon vinden en een andere bosbouwer deed vrijwilligerswerk voor de organisatie omdat hij ook geen betaalde baan kon vinden. Wat deed ik daar dan, die wel wat bosbouwvakken had gedaan maar toch meer op groenteteelt gericht was? Er bleken meer problemen in de organisatie te zijn. Ik moest bv een dorp gaan helpen bij het opzetten van een boomkwekerij om daarmee het gebied te kunnen bebossen om erosie tegen te gaan. Op zich niets mis mee, maar bij aankomst in het dorp bleek dat ze 2 jaar ervoor ook al een boomkwekerij waren begonnen maar te weinig water hadden en alles was dus verdroogd. Ook was er in die gebieden nooit bos geweest maar meer een gras/struik vegetatie omdat het gewoon te droog was. Toen ik dat bij de directeur aankaartte kreeg ik te horen dat de donor betaalde voor de aanplant van een x aantal bomen en dat ik dus niet moest zeuren. Niet mijn manier van werken en bijkomende familieomstandigheden hebben ertoe geleid dat ik daar vertrokken ben.
ben ik vervolgens terecht gekomen in de bloembollensector in Lisse (PPO). Daar 1,5 jaar gewerkt aan bemesting van bloembollen. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan dus aan het eind van mijn contract weer vertrokken naar het buitenland. Mali dit keer, voor de FAO. Een fantastische 3 jaar gehad in Bamako, wat ik toen nog zag als de veiligste hoofdstad van de wereld. Helaas is de situatie inmiddels danig verandert. Mijn werk met de boeren door het hele land gaf me veel gelegenheid om mensen te ontmoeten en wat van de omgeving te zien. Vooral de strijd om de katoenpesticiden is me bij gebleven. Wij lieten de boeren zien dat het ook best zonder kon door ze zelf in een veldschool te laten experimenteren. Ze leerden door het observeren hun plant en de insecten goed kennen en een van de boeren vertelde me dat ze de overheidsvoorlichter zelfs de les hadden gelezen. Echter de katoenmaatschappij had een monopolie en dreigde de katoen automatisch te declasseren of zelfs geen zaad te verschaffen als de boeren niet ook pesticiden zouden afnemen. ‘Onze’ boeren hebben toen samen met de lokale vakbondsafdeling gedreigd dat ze dan een ander gewas zouden gaan telen. De groep was zo groot dat de katoenmaatschappij bakzeil haalde. Wel hebben we als programma toegestemd dat we zouden laten onderzoeken wat het effect was op de oogst en de kwaliteit. En dat vind ik eigenlijk het mooiste van mijn werk, dat mensen die weinig kansen
Omdat ik wel in ben voor extremen pagina
7
Najaar 2012
Susan van ‘t Riet
hebben gehad tot opleiding mbv de kennis die ik ze kan geven zich ontplooien en een vuist kunnen maken. We hebben bv ook samen me de boeren geëxperimenteerd met een ander rijstverbouw systeem dat veel minder water kost maar veel hogere opbrengsten geeft. Het onderzoek was niet geïnteresseerd, zelfs Wageningen niet, maar de boeren waren er erg blij mee. Gelukkig is Wageningen er een paar jaar later toch mee aan de slag gegaan.
IVN-gidsencursus was begonnen werd de kantoorbaan steeds minder interessant en heb ik die opgezegd. Ondertussen kriebelde het om zelf iets te beginnen, maar niet in Nederland. Liefst ergens in Zuid-Europa en omdat ik al Frans sprak ben ik daar begonnen met wwoof´en (vrijwilliger op bioboerderijen) om te kijken wat de mogelijkheden zijn en inspiratie op te doen.
Het eerste bedrijf Na 3 jaar was waar ik terecht mijn contract in kwam gaf gelijk Mali voor bij en een klik. Zij waren de verlenging net met groenteteelt in Senegal, begonnen (naast de waarvoor ik wijnbouw) maar 2mln dollar met nog erg weinig had binnen ervaring. Mijn kennis gehaald, werd en ervaring kwam me door de VNdus als geroepen bureaucratie en ondertussen door de neus maakte ik kennis g e b o o r d . met de wijnbouw (en Mijn deceptie olijven, kersen en Ik voor mijn woonwagen in Nyons daarover heb ik weggereisd abrikozen teelt). Het bleek in het halve jaar na terugkomst. Vervolgens dat ze nog 5ha in een buur dorp hadden weer neergestreken in Nederland en in waar ze eigenlijk alleen kwamen om te de klimaatcompensatiesector gewerkt. oogsten en wat dus aardig verwaarloosd Op zich een interessant gebied, maar aan het raken was. Ik heb toen een ik kwam er al snel achter dat een deal gesloten dat ik daar 2 jaar zou kantoorbaan aan mij niet besteed is. En gaan wonen min of meer tegen kost en toen kwam Warmonderhof op mijn pad inwoning waarbij ik 1 stuk grond voor (Biologisch-dynamische landbouw), mezelf mocht verbouw en verder hun zou iets wat ik jaren eerder ook al eens had helpen in het onderhoud. Inmiddels is overwogen. Nu was de tijd er rijp voor daar bijna 1 jaar van voorbij en ben ik er en ben ik daar 2 jaar de deeltijdopleiding achter gekomen dat een droge winter en gaan doen. Doordat je ondertussen stage zomer zorgt voor een gebrek aan water loopt op een boerderij en ik ook nog een in augustus. Mijn groenten zijn dus wat pagina
8
Najaar 2012
Hans Roelofsten
verdroogt. Ik was al aan het bedenken wat ik komend jaar dan zou doen toen ze me voorstelde dat ik komend jaar hun chef groenteteelt kan worden (betaald) en hun winkeltje aan huis (caveau) openen. Daar ga ik dan de groente en wijn en al hun andere producten verkopen waarbij de groenteverkoop mijn salaris moet opbrengen. We zijn dus nu druk met plannen hoe en wat en ik ben een teeltplan aan het maken. Maar eerst half september de druivenoogst. En daarna….. geen idee, want het is me geloof ik niet gegeven ergens veel langer dan 3 jaar te blijven, dan kriebelt het weer te veel. Dus wie weet.
Column:
Door: Hans Roelofsten (2004) Het gebouw waar ik werk is laatst g r o n d i g gerenoveerd. B i j z o n d e r, want het is rond 1995 gebouwd en dus nog helemaal niet zo oud. De motivatie was de verhuizing van de bewoners van het Universiteitshoofdgebouw van Duijvendaal naar de bovenste verdiepingen van het Atlas gebouw. Met als gevolg dat de oorspronkelijke gebruikers moesten indikken of verhuizen naar Lumen of mijn collega’s in Gaia werden. Sindsdien is overigens ook een extra trap naar de toegang van Atlas geplaatst. Blijkbaar moet eerst de rector ervaren hoe onhandig de entree was, voordat hier een oplossing voor kan komen. Het Gaia gebouw moest meer mensen gaan huisvesten, wat blijkbaar hetzelfde betekent als het interieur vervangen. Hiervoor werd mijn vakgroep tijdelijk verhuisd naar het Horapark in Ede, wat me leerde dat de groep die vroeger nog een speciaal gebouw voor zich liet ontwerpen (het landmeetkundegebouw),
pagina
9
Najaar 2012
Hans Roelofsen
nu zonder problemen gehuisvest kan worden in een willekeurige kantoortuin. We zijn allemaal bureauwetenschappers geworden. Bij terugkeer in Gaia was ons vertrouwde gebouw getooid met interieur dat doet denken aan een McDonalds kinderfeestje. Overal zijn felle kleuren, er zitten pluizige panelen tegen de muur en we lunchen op raar-voelende rubberen bankjes. Het verbaast me niets als ik het ballenbad tot nu toe net heb gemist. Grote papieren gevaartes hangen in het atrium. Vermoedelijk moeten het wolken voorstellen. Dit is overtuigend nu ze nog wit zijn, maar met een paar jaar stof verzamelen zijn ze vast veranderd in regenbuien. In het Lumen gebouw zijn de muren en vloeren versierd met extreem uitvergrote amoeben en muggen, waardoor het lijkt alsof we continu door een microscoop kijken. De verzamling kunstwerken uit de oude DLO gebouwen ging altijd al ongemakkelijk samen met het interieur, maar lijkt nu helemaal misplaatst. En al die tijd heeft het brein van dit plan verzuimd om de meest voor de hand liggende renovatiemaatregel uit te voeren; namelijk grondig schoonmaken. De waterval in de liftschat is nog even schmutzig. Gelukkig is er wel aan onze veiligheid gedacht, want de traptreden zijn nu voorzien van fel gele griptape. Wat denkt de architecht Gaia en Lumen hier van? Ziet die lijdzaam toe hoe zijn geestekindjes worden mishandeld, geeft die hier toestemming voor? Het schijnt dat architecten zich tegenwoordig tot in de details bemoeien met de inrichting en gebruik van hun gebouwen. Een bestuursgenootje van me vertelde dat de archit-
echt van haar kantoor het rommelig vindt als van buiten spullen op de vensterbank zichtbaar zijn. Daarom zijn deze schuin aflopend, terwijl ze op de 11e verdieping werkt! Dat zou grappig zijn, als het niet dieptreurig was. Dit soort bemoeienis en betutteling maken me recalcitrant op principiele gronden. De eerste daad van verzet was posters ophangen met plakband. Geruchten gaan rond over een klandistien koffiezetapparaat, maar die heb ik nog niet gevonden. Maar het is te laat, ik heb me onderworpen aan het protocol sinds mijn posters aan de muur hangen met het officiele, gecertificeerde en bij het secretariaat verkrijbare poster-ophangsysteem.
pagina
10
Sytse Ybema
Najaar 2012
Tussenstand
Kort door de bocht ben ik begonnen met Aquatische milieuhygiene; iets wat ik maar amper kon uitspreken, laat staan studeren. Maar na 2 jaar geploeter in poeljes en slootjes en het op naam brengen van de geelgerande, achterstevoren wandelende watertor vond ik het wel mooi geweest: er ontbrak iets aan mijn studie: vissen! Welke waterstudie gaat nou niet in op vissen??!! Ik als verwoed hengelaar vond bij Visteelt & Visserij mijn toevlucht en het duurde niet lang voordat ik met mijn vrienden de in het kanaal gevangen paling aan het roken waren onder de collegeramen bij Zodiac. Heerlijke studie! Mijn afstudeeropdracht vond plaats in de rivieren: dag en nacht vissen vangen en BBQ-en om de intrek van vis te meten. Wederom: heerlijke studie! Mijn tweede afstudeervak was iets verder stroomafwaarts en stond in het teken van het herstel van zoet-zout vispopulaties in de Zeeuwse wateren. Ik had alles netjes uitgewerkt en de geleerden van Rijswaterstaat keurig uitgelegd welke vissen er bij welk sluisregime naar binnen zouden trekken, staat die sluis na 12 jaar nog altijd stijf dicht!! Nou ja, de bemonsterde vis smaakte in ieder geval prima. Heerlijke studie! Bij Wageningen IMARES, het voormalige RIVO kreeg ik mijn eerste
Sytse Ybema (1995) Ik ben gevraagd hier in deze column de lezer enig inzicht te geven in mijn loopbaanontwikkeling in Wageningen en daarna en wellicht de invloed die SSR daarop heeft gehad. Dit maal dus geen senior aan het woord, maar een jonge hond die zijn baas vanaf dag 1 al uit het oog verloren is en z’n eigen stokken gooit. Ik had me voorgenomen mijn CV op te tuigen met al dan niet overdachte sprongen uit mijn privéleven, maar ik raak het spoor al bijster bij de gedachte hieraan. Als DJ bij disco TenK probeerde ik mijn mijn dance & trance te compenseren voor het overmatige gebruik van rock en andere niet te definieren gitaarmuziek; vaak tot in de late uurtjes. Via die activiteit kwam ik voor een weekendbaan terecht bij het audiobedrijf dat verantwoordelijk was voor de TenK apparatuur. Mooi meegenomen die gratis technieklessen en ik verdiende er nog mee ook! Later heb ik overigens mijn eerste baan als sonarspecialist voor visserijonderzoek mede te danken gehad aan het feit dat ‘in de audio’ zat. Sonar en audio was voor het management kennelijk één pot nat… pagina
11
Najaar 2012
Sytse Ybema
baan en verplaatste mijn werkgebied nog verder stroomafwaarts: de Noordzee en Waddenzee. Heerlijke tijden waren het aan boord van de onderzoeksschepen; weken lang op zee als gespierde spijker tussen de bodybuilders van Schevingen en Katwijk. Laat ik het zo zeggen: ik ben hier ineens heel snel volwassen geworden, voor zover dat bij mij gaat (dit laatste is een onbewust citaat van mijn vrouw). Al heel snel klom ik op tot expeditieleider in haringonderzoek en daarmee kun je thuiskomen: vers gekaakte maatjesharing voor de hele familie en de rest van het dorp, ieder jaar weer. Heerlijke baan! Na verloop van tijd verruilde ik de Noordzee voor de volgende stap stroomafwaarts: de Atlantische Oceaan. Als expeditieleider heb ik maanden op de woeste golven ten westen van Ierland gevaren en me geen seconde verveeld. De secondes die ik zeeziek was, met name het eerste jaar tel ik liever niet, maar alles went.
bruiloften en andere familiedrama’s. Een aantal heren van deze gemengde kudde ‘zit in voedsel’ en dus deelden kon ik mijn vers gevangen vis altijd wel ruilen tegen viskruiden, koekjes, chips en borrelnoten en sojaolie. Heerlijke groep! Inmiddels ben ik vertrokken uit het veilige Nederland en zit ik in het nog veiligere Noorwegen. Niet vanwege de grote oliereserves die recentelijk zijn gevonden (al is dat wel mooi meegenomen), maar vanwege de liefde: liefde voor een beeldschone vrouw die al een aardig bestaan had opgebouwd in Oslo voordat ik haar ontmoette in Nederland. Uiteindelijk was het een idiote professor die me heeft meegezogen in zijn roeping tot het anders beheren van onze oceanen en alles wat wij eruit halen. Een man à la Jaques Cousteau die met enige regelmaat de grondvesten van de gevestigde orde in Oslo doet schudden. Heerlijk om mee samen te werken al is het soms enorm frustrerend om een rol te hebben in zijn chaos waar de dag van morgen niet gepland is en administratie en documentatie niet in zijn vocabulaire voorkomt.
Al die jaren zijn mijn 11 goede vrienden van de jaarclub LAMALOEJE elkaar trouw gebleven en deelden wij lief en leed. Af en toe verliezen we wel eens iemand (tijdelijk) uit het oog, maar er komen ook kinderen voor terug moet je maar denken. Minstens 1x per jaar zien wij elkaar tijdens een kerstdiner en tegenwoordig ook op pagina
12
Najaar 2012
Sytse Ybema
Tegenwoordig kloppen er steeds meer SSR leden op de digitale voordeur: Facebook, LinkedIn, Skype en andere media worden steeds vaker gebruikt om (ex)SSR leden te vragen om hulp, advies, uit te nodigen voor overzeese borrels en allerlei expertise groepen. Het voelt alsof ik langzaam aan weer een beetje terugreis naar Wageningen. Mede hierdoor zijn trouwens interessante samenwerkingen ontstaan tussen Noorwegen en Wageningen. Door alle goeds dat ik heb meegekregen uit Wageningen zie ik het dan ook als een taak om iets terug te doen voor dit , in het buitenland immens bekende dorp. (Ligt de HSL tussen EdeWageningen en Wageningen er trouwens al vraag ik me af ??)
Blijft het Noorwegen of toch de voorkeur voor langere zomers en leven als Ybema in Frankrijk? Ik weet het niet, maar de winters zijn hier adembenemend. Die houden ons voorlopig hier. En met de klimaatverandering in volle gang komen die warme zomers vanzelf wel. De meeste van mijn Wageningen vrienden hebben inmiddels een eigen huis of zijn al toe aan hun tweede. Ik niet, en vraag me ook af hoe dat ooit moet gaan gebeuren met een zwervend bestaan als de onze en een huizenmarkt waar de Tornado in attractiepark Hellendoorn nog een voorbeeld aan kan nemen… Wellicht tot in Wageningen voor business of pleasure!
De laatste tijd richt ik me daarom meer op internationale betrekkingen en het van de grond krijgen van samenwerkingsverbanden op gebied van visserij, aquacultuur en andere mariene sectoren. Dit meestal in samenwerking met de Nederlandse Ambassade in Oslo en onze visserijattaché in Den Haag. Uiterst leerzaam en doordat Noorwegen maar 5 miljoen inwoners telt (waarvan er maar 2 miljoen zich in de 3 grotere steden bevindt) is het relatief makkelijk snel naar de top te klimmen. Dit laatste is trouwens een van de zeldzame voorbeelden waar ik mijn college ‘Inleiding statistiek’ voor heb gebruikt. Ik had mijn tijd destijds beter kunnen besteden aan het doorgronden van frequent flyer programma’s, dan had ik nu gezwommen in het geld.
pagina
Oslo, 16 sept 2012
13
Najaar 2012
Denise Enthoven
Integrand
dat je met zijn zessen een hele organisatie draait maar daarnaast ook nog parttime bezig bent met je studie. Een fulltime bestuur leek mij te heftig en bij dit bestuur kun je toch nog de helft van je vakken volgen. Nadat ik me hier wat meer in had verdiept besloot ik te gaan solliciteren voor een bestuursjaar bij Integrand. Dit verliep vrij snel en voordat ik er erg in had zat ik het einde van mijn zomervakantie op kantoor om ingewerkt te worden.
Denise Enthoven (2011) Na mijn eindexamen van de middelbare school was ik eigenlijk van plan om een jaar te gaan reizen. Echter besloot ik dit nog een paar jaar uit te stellen aangezien ik wist dat de kans vrij groot was dat ik nooit meer terug zou komen naar dit koude kikkerlandje. Na een jaar Biologie te hebben gestudeerd en daarbij al mijn studiepunten te hebben behaald, wilde ik toch wat meer uitdaging in mijn leven. Ik ben in mijn eerste jaar naast mijn studie ook lid geworden bij SSR-W waar ik met mijn jaarclub toch redelijk wat uurtjes heb doorgebracht. Met deze jaarclub en wat studiegenootjes hebben we elke maandagavond ook gezwommen in de het zwembad van de Bongerd. Hiernaast ben ik ook lid geworden van de rugbyclub in Wageningen waar ik bijna elke week ging rugbyen, en heb ik aan het einde van het jaar lente geroeid bij Argo. Het zevenkoppig studentenhuis waar ik woon aan de Rouwenhofstraat is ook actief waardoor ik hier ook geregeld aanwezig was voor een huisavond of gezellige burenborrel. Ook ben ik nog actief bij mijn studievereniging Biologica waar ik in de lente met mee ben geweest op vogelweekend bij Schiermonnikoog.
Integrand is dus een landelijke nonprofit organisatie die de brug is tussen (academische) studenten en het bedrijfsleven. Dit doen we voornamelijk door te bemiddelen voor (afstudeer)stages, academische bijbanen en eindprojecten, maar ook door middel van allerlei middelen voor arbeidsmarktcommunicatie. Bedrijven die een project of knelpunt vinden kunnen contact met ons opnemen en dan gaan wij actief op zoek naar de juiste student voor die opdracht. Op deze manier kunnen bedrijven de meest recente kennis en tevens een voordelige arbeidskracht in huis halen. Omdat Integrand is vertegenwoordigd in alle 12 universitaire studentensteden van Nederland, kunnen we stagiairs uit elk vakgebied vinden. En omdat alle 120 bestuursleden van Integrand zelf student zijn kunnen we onze medestudenten ook optimaal bereiken.
Al met al een druk leventje waarbij ik mijn vrienden uit Delft ook nog geregeld zag en waarmee ik in februari bijvoorbeeld nog een weekendje mee naar Barcelona ben geweest. Toch wilde ik het dit jaar anders aan gaan pakken en stuitte ik eigenlijk bij toeval op de non-profit organisatie Integrand. Het sprak me vooral erg aan pagina
Na de interne sollicitaties ben ik tot mijn vreugde benoemd tot Hoofd Events waarbij ik dus verantwoordelijk ben voor onder andere het Wagenings Event (waarvan het draaiboek net af is gemaakt) en Techniek op Hakken (wat al enkele
14
Najaar 2012
Fam. Dijkstra
jaren georganiseerd wordt). Ik zal me het komend jaar voornamelijk gaan bezighouden met het organiseren van Techniek op Hakken. Dit is een event waar bedrijven en vrouwelijke technische studenten in contact kunnen komen. Vrouwelijke technische studenten zijn namelijk erg belangrijk en voor bedrijven soms lastig te benaderen. Met dit event willen we benadrukken dat ze weldegelijk bereikbaar kunnen zijn en dat de bedrijven de toevoeging van deze vrouwelijke studenten niet moeten onderschatten. Integrand is dus een veelzijdige organisatie waarbij je op verschillende fronten je eigen inbreng kunt geven. Vooral ook omdat we met een klein team werken waarbij iedereen een groot deel van de organisatie in eigen handen heeft. Echter houden we allen het concrete gezamenlijke doel goed in ons achterhoofd: Verbindingsbrug slaan tussen de (academische) studenten en het bedrijfsleven.
Drie generaties op SSR-W Familie Dijkstra
Een vereniging geef je door. Dat blijkt van toepassing voor drie generaties van de familie Dijkstra. Hier zijn ze alle drie aan het woord.
Wiebrand Dijkstra:
In november 1952 kwam ik in Wageningen aan. In september 1959 kreeg ik mijn bul. Binnen SSR Bij SSR in de Kromme Hoek vormde ik de derde groentijd van dat jaar, mede groen was een Amerikaan die een jaar in Wageningen kwam, en ik was ziek met een streng doktersregime. Ik ben geweldig opgevangen door mijn jaargenoten en het Eerste Wageningse Dispuut Het Dispuut AZOTOBACTER onder de zinspreuk K.N.O.K.* Die goede contacten groeiden spoedig binnen de hele Afdeling, bij de maaltijden trof je iedereen; ook bij avondwijdingen van studentenpredikanten (Schramm en Volten). De landelijke Unie SSR was een Reformatorisch gezelschap waar de ‘grondslagkwestie’ met regelmaat oplaaide, SSR Wageningen bleef er rustig onder. Aan vriendschappen noch aan vreugde rond de bar met omstreden spreuk deed het afbreuk. De Gereformeerde bril maakte het zicht scherp, soms al te zeer omlijnd, menigeen in onze Afdeling kon dat goed relativeren. De Landbouw Hogeschool telde bij mijn aankomen een dikke 800 studenten, voor het merendeel plattelandsjongens;
Denise Enthoven, Hoofd Events Integrand Wageningen
Integrand Bestuur, Denise is de tweede van links.
pagina
15
Najaar 2012
Fam. Dijkstra
de vrouwelijke studenten vormden een schaarse minderheid. Je kende elkaar makkelijk, ook in de relatie met professoren/stafleden en medestudenten Onderlinge contacten waren gemakkelijk gelegd, NCSV was een goede gelegenheid om de grenzen van de eigen studentenclub te overschrijden, zo ook het Frysk Studinte Selskip. Uiteraard waren er bij SSR veel inleiders die (Calvinistische) religie en filosofie behandelden. Kroegfeesten werden gekenmerkt door ruim volume drank en nog groter volume gezang! Er waren altijd gesprekken, over Gereformeerde zeden, ‘mag dansen?’, ‘Creatie en Evolutie’. Er was aandacht voor elkaar en respect voor de ander ook al was men zich goed bewust van de grenzen die de eigen zuil of het eigen kerkgenootschap stelde. Zo kijk ik terug op de jaren in Wageningen: medestudenten die je vriend waren en die je steun gaven, samen konden delen in geloof en toekomstplannen en met elkaar plezier hebben. Immers: zonder grenzen geen vrijheid. Amicitia ervoer ik als een waardevol goed waar ik altijd met warmte aan terugdenk.
in het rampgebied zandzakken vullen voor dijkversterking. Landbouw, productieverhoging en deviezen van onze agrarische uitvoer stonden daarom hoog genoteerd in de politiek. Dat kwam in de Afdeling en binnen het dispuut helder naar voren door sprekers uit politiek, de rijksdiensten en universiteiten. 1956: de Hongaarse Opstand bracht asielzoekers als onze studiegenoten. Naasting van het Suezkanaal door Egypte maakte ons bewust van het kwetsbare evenwicht tussen grote wereldmachten. Maar het weerhield ons er niet van om het grote Arnhemse Huis TORCK aan te kopen waarmee de kroeg werd verdubbeld: SELA. (Marten meldde brand in 1972) 1957: het Verdrag van Rome dat diende als grondslag voor de EEG gaf een extra impuls om de landbouwproductie op te voeren. Minister Mansholt bracht een Meerjarenplan voor Ruilverkavelingen, niks natuur, niks milieu: productiviteit. Dat meld ik als tegenstelling tegen de idealen van vlak na 1945 die je onder langstudeerders tegenkwam; een betere wereld, geen gebrek en honger maar brood voor iedereen. * De (vier) disputen kenden het Pa-zeunschap; mijn Pa trouwde, ik had een Ma (Corrie WindBakker † 2011).
Omstandigheden van de jaren vijftig. Ik noem kort enkele onderwerpen: 1953. De Wederopbouw na WO II was begin jaren ’50 al in een afronding, ook al toonde de binnenstad van Wageningen nog open plekken: de toren van de oude kerk was nog een ruïne. De Stormramp van 3 februari 1953 vormde opnieuw een klap voor de economie van het land; veel studievrienden gingen pagina
Marten Dijkstra:
In 1972 werd ik, Marten Dijkstra, lid van SSR in Wageningen en ben dat tot het eind van mijn studie gebleven, dwz tot 1975. Ik was lid van de eerste jaargang die geïnaugureerd werd op Sela op de Generaal Foulkesweg. Het was eigenlijk
16
Najaar 2012
Fam. Dijkstra
logisch dat ik in de voetsporen van mijn oom Wiebrand zou treden nadat ik de HBS had afgerond. Geboren boerenzoon uit Friesland en niet-beoogd opvolger van onze boerderij was zijn voorbeeld een na te volgen stap. Het is echter anders gelopen door minder goede studieresultaten en een onderbreking door militaire dienstplicht. Ik ben daarna via de politieacademie en een 25-jarige politiecarrière nu werkzaam op de luchthaven Schiphol.
Maar verder rook de bar beneden nog als vanouds naar verschraald bier en stonden er in de dispuutszalen nog steeds oude afgedankte bankstellen. Daarnaast heb ik tijdens de ouderdag met huidige leden van de Vikingen kunnen praten, het dispuut waar ik zelf ook lid van ben geweest. Dorestadt is nog immer een te veroveren vesting. Al met al is SSR-W een dierbaar deel in mijn studietijd geweest.
Toch heb ik door SSR nog steeds Wageningse vrienden en volg ik anderen in hun carrière op afstand. Ook merk ik dat de WUR steeds meer aan de basis komt van een duurzame toekomst, waar tot voor kort alles om de economie draaide. Door mijn zoon Jan Wiebrand is SSR-W weer nadrukkelijk in beeld gekomen. Op de ouderdag van 2011 bleken er verschillen: de banierzang kon ik moeiteloos weer meezingen, maar het tempo is danig langzamer dan in “mijn” tijd. Daarnaast merkte ik dat de aandacht voor de R op/in SSR-W minder is geworden. Het beleid van de vereniging is natuurlijk ook veranderd en voor een aantal historische dingen is minder aandacht gekomen, een voorbeeld hiervan is Hendrik de Kok (= Hendrick de Cock), want een kok is er niet meer. Persoonlijk vind ik dat wel jammer. Daarnaast vernam ik dat er geen kaas & wijnavonden meer worden gehouden. De Franse wijn en de Nederlandse kazen waren een aangename combinatie, maar er is nu regelmatig een vrijdagmiddagborrel en er zijn gezellige baravonden waar ik Jan Wiebrand over hoor vertellen.
Jan Wiebrand Dijkstra:
pagina
Van het verleden tot het heden. De jongste Dijkstra aan het woord. Ik ben Jan Wiebrand en studeer Dierwetenschappen. Ik ben in 2010 begonnen met mijn studie en ook in datzelfde jaar geïnaugureerd op SSR-W. Het kwam wel deels door mijn vader dat ik uiteindelijk had besloten om lid te worden, maar tot op de dag van vandaag kom ik elke keer met heel veel plezier op Sela. De vereniging telt nu rond de 400 leden en groeit nog steeds. Samen met 115 andere nieuwe leden werd ik geïnaugureerd. SSR-W blijkt vooralsnog ongevoelig voor de bezuinigingen in het onderwijs! Het is mooi om te praten over hoe de vereniging vroeger was. Vooral is het leuk om dan te vergelijken met nu en de toekomst ook van de WUR zelf. De tijden veranderen en daarom zal niet iedere reünist zich nog herkennen in de huidige SSR-W. Zelf ben ik nog geen lid van een jaarclub of dispuut, maar ik heb al met veel plezier deelgenomen aan verschillende commissies waaronder de Ouderdagcommissie. Tijdens de ouderdag zag mijn vader de vereniging na lange
17
Najaar 2012
Fam. Dijkstra
tijd weer eens. Hij heeft mij ook gezien op de plek die ik als thuis zie naast mijn studentenkamer natuurlijk. De huidige SSR-W is voor mij een vereniging waarin iedereen telt. Iedereen mag zichzelf zijn en iedereen is aan elkaar gelijk. Ik kom er graag voor een biertje aan de bar, een mooi feestje in de kroegzaal of voor één van de talrijke activiteiten die de vereniging elk jaar weer organiseert. Daarnaast sta ik regelmatig zelf achter de bar wat altijd voor de nodige gezelligheid zorgt. Maar dit is natuurlijk lang niet alles wat SSR-W voor mij te bieden heeft.
pagina
Tijdens de kroegweken, de tijd tussen de VIT en de inauguratie, werd mij direct één ding heel duidelijk: een sociaal leven bouw je hier op die je voor de rest van je leven zal bij blijven. Daarom ben ik blij om lid te zijn. Libertas ex Veritate, woorden waar ieder lid trots op mag zijn. Ook na drie generaties familie Dijkstra. Wie weet of er ooit nog een vierde generatie bij komt.
18
´VastGoed`
Najaar 2012
GEZOCHT: VASTGOEDEIGENAREN EN
INVESTEERDERS
DE
HUIZENCOMMISSIE
VAN
SSR-W
IS
OP
ZOEK
NAAR
GEÏNTERESSEERDE REÜNISTEN WELKE DE VERENIGING OP EEN NIEUWE MANIER WILLEN STEUNEN EN EEN BIJDRAGE AAN HET VERENIGINGSLEVEN WILLEN GEVEN .
BENT U EIGENAAR VAN EEN LEEGSTAAND PAND OF HEEFT U DE DAN
FINANCIËLE MIDDELEN VOOR EEN DERGELIJKE AANSCHAF ?
KUNT U IN SAMENWERKING MET DE HUIZENCOMMISSIE NIEUWE VERENIGINGSHUIZEN REALISEREN EN ZO DE LEDEN VAN
SSR-W
HUN INTREE LATEN MAKEN IN EEN NIEUW VERENIGINGSHUIS!
NEEM GERUST CONTACT MET ONS OP:
[email protected] www.ssr-w.nl/huizen
pagina
19
Najaar 2012
Samen Gevat
Studeren en SSR-W
Zit u toevallig in een branche waar dit soort workshops gegeven worden? Zou u zelf graag een dergelijke workshop geven op Sela? Of kent u iemand die hier verstand van heeft en ons in een avondje een tikkie wijzer kan maken? Neem dan contact met ons op via
[email protected]!
`SamenGevat´
Beste reünisten, In tijden van crisis moet iedereen zijn of haar steentje bijdragen, zo ook de studenten. Met deze crisis in het achterhoofd is de politiek genoodzaakt om de studiedruk drastisch te verhogen. Dit merken wij als leden van SSR-W natuurlijk ook en daarom is er in het afgelopen collegejaar een nieuwe commissie opgericht, namelijk de Studiecommissie ‘Samen Gevat’! Deze commissie maakt zich sterk voor het studieklimaat op Sela. Dit doen wij in de vorm van het verzamelen van tentamens en samenvattingen, het beschikbaar stellen van bijles en het beheer van een boekensysteem. Deze werkzaamheden zorgen voor een toegankelijkere studieruimte op onze aloude sociëteit.
Met vriendelijke groeten, ‘Samen Gevat’ Studiecommissie der SSR-W
Een mooie aanvulling op dit assortiment zou een studeergerelateerde workshop kunnen zijn. Wij denken hierbij aan een avond van een uurtje over 3 waar wij als studenten het één en ander kunnen leren over onderwerpen zoals concentratie, overzichtelijk werken of leren studeren. Op dit punt willen wij graag uw hulp inschakelen.
pagina
20
Joep van Steen
Najaar 2012
Nieuwe Reünist
in te spreken, en niet te wachten tot de volgende dag om in zeer brakke toestand de lieftallige dames van Bavaria te bellen. Tot mijn grote verbazing kreeg ik iemand aan de lijn! Ik dus –met enige moeite- mijn bierbestelling gedaan, en ik ging met een gerust hart slapen. De volgende dag belde Willemien me uit bed; zo sociaal zijn ze namelijk wel. Ze bellen als ze bang zijn dat je zonder bier komt te zitten. Ik vertelde dat ik de afgelopen nacht al bier had besteld en dat de krattenbestelling later die dag wel een keer zou komen. Zij was echt enorm verbaasd dat ik die nacht iemand aan de lijn had gekregen die mijn bestelling had opgenomen… En ik weet tot de dag van vandaag niet wat die vrouw om vier uur ’s nachts bij Bavaria moest doen. Tijdens mijn IC-tijd, was er nog geen internet op de kroeg. De IC voor ons bestond uit enorm ijverige mensen, die alle bestanden op een cdtje hadden gebrand voor ons, zodat we die konden gebruiken. Vanwege het gebrek aan internet, ging ik vaak zitten werken op de Hucht of het Ritzema Boshuis. (beiden dicht of afgebroken… Hucht zit tegenover SSR-W) Nou ben ik dus ooit
Joep van Steen (2002) Geacht Parlement,
Eindelijk is het dan toch zover: Volgend jaar ken ik het bestuur eigenlijk niet meer, ik heb 10 jaar geleden eindexamen gedaan en stond toen aan de poorten van een fantastisch studentenleven. Tijd dus om nu het reünistenschap aan te vragen en 3,5 jaar na mijn afstuderen, SSR-W met wat meer afstand te gaan benaderen. Ik ga geen chronologisch verhaal opstellen met wat ik allemaal heb gedaan. Wel wil ik u proberen te vermaken met het vertellen van een anekdote, twee blunders (ik spaar mezelf niet) en een tip. Tijdens mijn bestuursjaar, was het mijn nobele taak wekelijks met Bavaria aan de lijn te hangen, om onze kroeg van de nodige spiritualiën te voorzien. Het meest cruciale was hierbij natuurlijk het bier. Deze bestelling kon dag en nacht worden ingesproken op een bandje en moest voor vrijdag 12 uur besteld worden voor levering op maandag. Op vrijdag belde ik meestal op tijd met Willemien of Karin om dit te bestellen, ging vervolgens inventariseren welke andere drank er nodig was, en belde in de middag nog eens. (de “krattenbestelling” kon tot maandagochtend en kwam op dinsdag) Na het 1000-liter bierfeest, moest er uiteraard bier besteld worden. Rond een uur of 4 op donderdagnacht, bedacht ik me dat ik de volgende dag wel eens niet voor 12 uur beschikbaar zou kunnen zijn. Daarom leek het me een uitstekend idee om met m’n zatte harses dat bandje eens pagina
21
Najaar 2012
Joep van Steen
niet zo verstandig geweest, en heb ik de betreffende cd in een computer op de Hucht laten zitten. Toen ik snel terugfietste om te kijken of hij er nog was, bleek deze dus weg te zijn. Een zeker Cereslid, bleek de cd te hebben ontvreemd. Hier kwam het bestuur achter en zij attendeerde mij op dit probleem. Hij was de beroerdste niet, en voor een kratje bier kon ik de cd terugkrijgen. Hij verzekerde me ervan dat hij de inhoud van de cd niet had bekeken, en ik geloofde hem natuurlijk niet. Het bestuur van het jaar erna kreeg onze eigen lubtactieken ingelijst als cadeau van Ceres. Too Bad! Mijn grootste blunder op SSR-W was echter tijdens mijn bestuursjaar. We hadden een brief gekregen met de vraag of we een krans wilden leggen bij de Wageningse 4-mei herdenking. Deze brief was echter niet aangekomen of kwijtgeraakt. Daarom konden Anne-Lotte en Saskia niet deelnemen, en werden Bram en ik afgevaardigd. Snel nog even een krans geregeld, en daar gingen we. We liepen in een stille tocht van het Marktplein naar het Joods Monument. Hier legden mensen een steen of een bloem neer, en wij legden er onze krans. Vervolgens gingen we in een grote mensenmenigte richting het 4 mei monument. Toen begonnen Bram en ik nattigheid te voelen…. Hier werden de verschillende organisaties omgeroepen om een krans te leggen, maar we waren die van ons dus al kwijt! Teruglopen was vanwege de enorme hoeveelheid mensen geen oplossing, dus wat doe je dan? We bedachten dat we dan maar naar voren zouden lopen, even eerbiedig zouden knikken naar de al gelegde kransen,
en weer terug zouden lopen. Bij dit vooruitzicht stond het angstzweet op onze voorhoofdjes, kan ik je vertellen. Gelukkig werden we gered door de omroepster. Zij zag ons waarschijnlijk moeilijk kijken, en om de één of andere reden riep ze KSV 2x om en ons niet. Pfieuw! Een echte afgang werd ons dus gelukkig bespaard. Bij het Joods Monument heeft onze krans nog weken lang als mooiste bloemstuk liggen pronken. Tot slot nog de tip: Toen ik het bestuur in ging, werd er gezegd dat dit erg goed is voor je CV. Toen ik dus op sollicitatiegesprek ging bij DHV, was ik zeker van plan dit te laten vallen tijdens het gesprek. De reactie loog er niet om: “Oh, dan heb je zeker een jaar lekker lopen borrelen!” Nu heeft SSR-W me van voldoende welbespraaktheid voorzien, zodat ik kon uitleggen dat ik toch echt wel wat nuttigs heb gedaan gedurende dat jaar. Ik heb gemerkt dat in mijn geval mijn bestuursjaar niet goed was voor mijn CV. Echter: door de bestuurservaring, kan ik veel beter met stressvolle, ingewikkelde situaties omgaan dan dat ik anders had gekund. Vanwege mijn ervaringen als PenSoc, weet ik ook “hoe een werkgever denkt”, en dat is natuurlijk nooit verkeerd. Op persoonlijk vlak heb ik er dus wel heel veel aan gehad, en ik kan alleen daarom al iedereen aanraden om de sprong in het diepe te wagen.
pagina
Tja, het leven op SSR-W…. - Lekbakjes
22
Najaar 2012
Annemarie Kester
- Mee op VIT! - Lunchen in de tuin - JC, Dispuut, Bestuur - Een constant veranderend pand - Inschrijvingen bekend maken na een slopende AID - Aan het begin van plan ermee te stoppen als ik het niet meer leuk vond. - “Niemand neukt mijn keuken zonder mijn toestemming” naar je hoofd geslingerd krijgen - Allerlei raden en nuttige bijdragen van deze en genen - Supertoffe baravonden en feestjes - Een zo nu en dan nette tuin - Barhulp, Barco, Gilde - Joop Baksteen - Kampvuur - Bikini
Netwerken
Annemarie Kester, Penningmeester Vereniging Zoals u allen misschien wel gemerkt heeft tijdens de reünie ben ik naast Penningmeester Ve r e n i g i n g ook actief onderdeel van de Huizencommissie die vorig jaar opgericht is. Daarnaast hoort bij de functie van PenVer ook deelname in SponS, de sponsor en acquisitie commissie, deze twee commissies zijn, naast de “grote” commissies, misschien wel de twee fanatiekste commissies van de vereniging. Dit werkt aanstekelijk waardoor ik met heel veel plezier naar iedere vergadering ga. Een groot deel van deze commissies draait om contacten leggen met mensen uit het bedrijfsleven om op deze manier eventueel voordelige deals voor ons te sluiten; Netwerken dus. Zo gaan we vanaf dit jaar ook weer met leden van deze commissies naar het maandelijkse business café Wageningen en aankomende maandag proberen we weer wat deals te sluiten bij de beursvloer Wageningen. Naast deze face to face netwerken willen we ook wat meer aandacht gaan besteden aan ons digitale netwerk in de vorm van LinkedIn. Zoals u misschien al weet en misschien ook niet, heeft SSR-W al enige tijd een LinkedIn pagina, het netwerk bij
Het was geweldig! Ik wens de vereniging en haar leden alle goeds toe voor nu en voor de verre, verre toekomst. Voorlopig blijf ik Het Dispuut nog trouw, door mee te gaan op weekenden en zo nu en dan eens aan te komen waaien op borrels. SSR-W zal mij kunnen aanschouwen tijdens ingenieurs, of wellicht een 5+ borrel. En behoorlijk wat leden zijn natuurlijk welkom in het Arnhemse! Na het studentenleven is je leven gelukkig nog helemaal niet voorbij. Met amicale groet, Joep van Steen IC 2004 o.t. Penningmeester Sociëteit 2005-2006 …. En nog een boel meer. pagina
23
Najaar 2012
Sasja Beers
deze pagina zouden we graag uitbreiden omdat we altijd op zoek zijn naar mensen uit bepaalde werksectoren om ons advies, leuke deals en eventueel workshops te geven. Daarom nodig ik u graag uit om ons op LinkedIn op te zoeken om deel te worden van ons netwerk, we zijn te vinden onder SSR-W. Als u specifiek de huizencommissie wilt benaderen kunt u deze vinden onder Huizencommissie Vastgoed.
P.S. Digitalisering
Sasja Beers, Vicevoorzitter Zoals u allen weet moderniseert de huidige samenleving met rasse streden. SSRW gaat hier uiteraard volledig in mee, door bijvoorbeeld de facebookpagina, twitter en het eerder genoemde LinkedIn account. Nu ben ik als vicevoorzitter ook bezig met het moderniseren van de post binnen SSR-W, tegenwoordig worden AV stukken en minder belangrijke brieven via e-mail gestuurd in plaats van het postrondje door de bestuurders. Ook worden evenementen veel aangeprezen via facebook en zo is er binnen SSR-W wel meer gedigitaliseerd. Nu vroeg ik mij af of er Reünisten zijn die hier ook in geïnteresseerd zijn? Ik ben een kleine inventaris aan het maken of er reünisten zijn die hun SOLS-W post en reünistenbrief liever per e-mail zou willen ontvangen dan via de post. Mocht u hier voorkeur voor hebben dan wil ik u vragen dit te laten weten door een e-mailtje te sturen naar vivo@ssr-w. nl. Als u alleen de overige post, of juist alleen de reünistenbrief per e-mail wilt hebben, kunt u hier natuurlijk ook voor kiezen. Ik hoor het graag.
En mocht u zelf het gevoel hebben iets te kunnen toevoegen, een leuke kookworkshop, een advertentie in de Getikt of als u toevallig een leegstaand huis in Wageningen bezit, horen wij dit uiteraard graag! Met een reünistenbestand van meer dan 900 leden denken wij ons netwerk flink uit te kunnen breiden en het onderste uit de kan te kunnen halen. Ik hoop u snel tegen tekomen op LinkedIn of natuurlijk gewoon in persoon op Sela! Annemarie Kester
Sela en tot over een half jaar!
pagina
24
