IJslandse paarden vrienden Maas & Peel
Isi-Post 2013
Bestuur IJslandse Paardenvrienden Maas en Peel
Penningmeester: Bert van Gils Tel: 0485-362385 e-mail:
[email protected]
Voorzitter & Secretariaat: Sanne Ponjee Tel: 06-50808475 e-mail:
[email protected]
Recreatie, Sport en algemeen: Marianne Timmermans Tel: 06-42310624 e-mail:
[email protected] Yolanda Dings-Timmermans Tel: 06-21423874 e-mail:
[email protected]
Jeugd: Anouk Hoogers Tel: 06-53648187 e-mail:
[email protected]
Lidmaatschap Maas&Peel: Per lid: €18,50 Lid met één huisgenoot €25,00 Lid met meerdere huisgenoten €27,50 Bankgegevens: Rabobank te Boxmeer Rekeningnummer: 10.51.99.826 T.n.v. Vereniging IJslandse Paarden Vrienden Maas&Peel Gironummer: 905719
Reglementen gebruik manege te Grubbenvorst: Rijvereniging De Pijts heeft de laatste jaren haar faciliteiten in Grubbenvorst sterk verbeterd. De rijhal is klaar, inclusief een kantine, een bar is in de maak. Maas & Peel is als vereniging begunstigend lid van De Pijts en heeft daardoor voor haar leden gunstige voorwaarden kunnen bedingen voor het gebruik van de faciliteiten in Grubbenvorst. Het komt erop neer dat leden van “Maas en Peel” in Grubbenvorst kunnen rijden op alle momenten dat de plaatselijke rijvereniging geen les heeft (zie website www.depijts.nl ). Als men van de rijhal gebruik wil maken moet sleutelgeld betaald worden (€ 85,- per jaar + eenmalige borg van € 25,--). Dezelfde regeling geldt voor de directe leden van De Pijts. Reserveren van de faciliteiten is mogelijk tegen een bijdrage van € 5,- per uur. Zonder reservering hebben ook andere ruiters toegang tot de faciliteiten. Indien ’s avonds wordt gereden en er wordt gebruik gemaakt van de verlichting, dan wordt een extra bijdrage van € 2,50 gevraagd. Als u belangstelling heeft kunt u rechtstreeks contact opnemen met mevrouw Joke Stappers (zie website www.depijts.nl ) of met leden van ons bestuur.
Van de voorzitter: 2013 was een jaar van stabiliteit. Stabiliteit in onze vereniging, de jaarlijkse evenementen en onze “gouden ploeg” vrijwilligers. Wat is het toch fijn om te kunnen bouwen op de paar mensen die telkens weer zorgen dat onze evenementen succesvol zijn. Ook is het fijn om te zien dat steeds meer mensen zich aansluiten bij de open evenementen van Maas en Peel. Onder het motto hoe meer zielen hoe meer vreugd hebben we als bestuur deze koers in gezet omdat de vereniging een tijd geleden op kantelen stond. Voor 2014 blijven onze evenementen open, echter het bestuur heeft besloten om onze leden daarbij het voordeel te gunnen omdat jullie lid zijn. Dit betekent dat alle Maas en Peel evenementen voor Maas en Peel leden goedkoper zullen zijn dan niet-leden. (Of niet leden betalen een hoger bedrag, zo kun je het natuurlijk ook bekijken!) We zien dit ook terug bij andere verenigingen. We willen dat ons ledenaantal groeit tot boven de 100 actieve leden. Dit kan het bestuur niet alleen, daar hebben we jullie ook voor nodig! Daarom deze oproep van het bestuur aan jullie: Ken je ijslandervrienden die niet lid zijn van Maas en Peel maar wel al eens aan onze evenementen hebben deelgenomen of dit in 2014 gaan doen, stimuleer ze dan om lid te worden! Het lidmaatschap blijft ook in 2014 zo laag en het voordeel om lid te zijn is al vanaf deelname aan 2 evenementen! Laat het motto voor 2014 groei zijn, in de ruimste zin van het woord. Groei van mooie paarden, groei van leuke activiteiten en groei van onze fijne vereniging. Verder zou ik graag al onze sponsoren willen bedanken want zonder hen geen prijzen te verdelen. Tot slot wil ik iedereen van harte uitnodigen voor de Nieuwjaarsborrel op 11 januari 2014 in de Turfhoeve om gezamenlijk het glas te heffen en te proosten op een nieuw verenigingsjaar. Graag wens ik iedereen namens het voltallige bestuur van Maas en Peel hele fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2014! Sanne Ponjee, Voorzitter IJslandse Paardenvrienden Maas en Peel
Onze evenementen worden mogelijk gemaakt door de volgende sponsoren:
Manege Het Zwarte Water - De Mortel www.hetzwartewater.nl Breemhorstsedijk 65 5425 RD De Mortel T (0492) 319292
www.wilmavanduuren.nl
Hoefsmederij Ruud Suylen Oudebaan 18, Swalmen Tel: 0475-502675
WWW.IJSLANDERSPORT.NL
Karlslund-dealer Ice-Line Horze PS-zadels WOW-zadels Zadels met extra schoudervrijheid en mooi kort model. Thomas Hoogenboom
www.marstall.nl
Atorka ruiter- en outdoor shop www.atorka.nl
Michael Hamerslag: 06-41366925 www.paardenosteopaatmichael.nl .
Uitnodiging Maas- en Peeldag 23 maart 2014 Op 23 maart 2014 zal na groot succes van de vorige edities wederom de Maas- en Peeldag plaatsvinden! De Maas- en Peeldag bestaat uit diverse onderdelen: Cursus door ijslandertrainer en wedstrijdruiter Cees Fokker (met eigen paard) De naam van de 2e trainer is bij het ter perse gaan van deze Isi-Post nog niet bekend. Ruiters kunnen zich opgeven voor één van de 2 cursussen. Opgeven kan uiterlijk tot 10 maart 2014 door een e-mail te sturen naar:
[email protected]. Zet er duidelijk bij aan welk onderdeel je graag mee wilt doen; vol is helaas vol! Uiteraard is publiek ook van harte welkom! Na 10 maart 2014 is opgave niet meer mogelijk. We hebben de beschikking over 2 overdekte rijhallen en een grote kantine. Er is tevens voldoende ruimte je paard te stallen, prikwei zit bij de prijs inbegrepen, een box kan enkel op eigen gelegenheid rechtstreeks bij Het Zwarte Water gereserveerd worden. Locatie: Manege Het Zwarte Water Breemhorstsedijk 65 5425 RD De Mortel T (0492) 319292 De kosten voor de cursus met eigen paard (inc. Uitgebreide lunch en prikweide) zijn €50 voor Maas en Peel leden, €65 voor niet-Maas en Peel leden.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Uitnodiging Open Lente Indoor Maas en Peel Wanneer:Zondag 6 april Hoe Laat: hele dag, start om 10.00 uur Waar: Manege het Zwarte Water – De Mortel inschrijven: kan in het nieuwe jaar op www.tolt.nl
JIM Maastricht Van 29 tot en met 1 december 2013 stond het MECC in Maastricht weer helemaal in het teken van de paardensport. Drie dagen topsport afgewisseld met Limburgse gezelligheid en IJslanders!! Na twee jaar afwezigheid is JIM Maastricht weer terug op de Kalender! En Hoe! Deze keer met IJslandse paarden tijdens de openingshow. Organisator Frank Kemperman wilde graag het IJslandse paard onder de aandacht brengen en daar zijn we hem erg dankbaar voor. Onder leiding van Mike van Engelen hebben Erik Spee, Petra van der Linden, Cees Fokker, Kiki Dirix en Anouk Hoogers een prachtige show neergezet . In de spotlights met muzikale ondersteuning van de Koninklijke Harmonie Sainte Cécile uit Eijsden bestaande uit 120 muzikanten, tölten de ijslanders 1 voor 1 over een rij planken in de piste. Het was een samenspel tussen harmonie en paard. Om beurten wisselde het geluid van de töltende IJslanders op de planken en de harmonie klanken elkaar af. Een geweldig spektakel en mooie reclame voor het IJslandse paard. We kunnen terugkijken op een bijzonder geslaagde terugkeer van Jumping Indoor Maastricht en hopen dan ook dat we het volgende jaar weer van de partij mogen zijn. In 2014 zal JIM weer georganiseerd worden van 14 t/m 16 november, noteer het vast in je agenda!
Oefenwedstrijd met Westernbuffet: door de ogen van mij (Mieke), als deelnemer. Vorig jaar was de eerste oefenwedstrijd van IJslandse paardenvrienden Maas en Peel. Deze wedstrijd heb ik meegemaakt als toeschouwer. Echter het concept sprak me erg aan, dus ik was vastberaden dit jaar mee te doen. Op tolt.nl kwam de informatie beschikbaar en wat me vooral opviel was het breed scala aan keuzes. Zo was er de mogelijkheid om 2x dezelfde proef te starten, 2x een töltproef te starten, etc. Dit was echt opgezet als een oefenwedstrijd! Het moment was ook goed gekozen. Het seizoen is afgelopen en in de winter is het voor mij toch een moment op terug te gaan naar de basis en daar weer te gaan sleutelen. Maar hoe fijn is het om tussentijds toch even te kunnen oefenen en uitproberen, zonder dat er direct blijvende punten aan vastzitten? Mijn voorbereiding had ik dan dus ook zorgvuldig uitgevoerd. Zo heb ik heel bewust gekozen welke proeven ik wilde starten en met welk doel. Ik heb gekozen voor de T3 en V1. Voor deze oefenwedstrijd had ik voor mezelf 2 oefendoelen vastgesteld: 1. Het uitproberen van de T3; zodat ik weet waar ik sta. Met als doel: het verbeteren van het versnellen/terugnemen. 2. Het uitproberen van een andere volgorde in de V1. Met als doel: het starten met draf en deze kunnen toerijden (zonder hulp van een overgang galop-draf, zoals in mijn eerdere volgorde). De voorbereiding heb ik hier ook op toegespitst. Ik heb les van Odette Nijssen (Isicentrum Upphofi) en daarnaast train ik thuis vaak met een vriendin: Marieke Hoeben. Marieke rijdt KWPN-ers op allerlei niveau: van jonge paarden inrijden tot het uitbrengen van paarden tot Z-niveau. We trainen veel samen. Het trainen met Marieke is gericht op basis-afstemming en gymnastiseren. Bij Odette wordt de basis natuurlijk ook gecheckt, maar is de instructie ook ijslanderspecifiek en ook gericht op de vertaalslag naar het wedstrijdrijden. Uiteindelijk is onze mening dat het nog niet eens zo verschillend is: de basistraining van KWPN-ers en IJslanders. Ook voor KWPN-ers is: takt, impuls, beweging en de juiste aanspanning erg belangrijk, net als voor ‘ons’: verbinding, aanleuning en ‘los in het lijf’ net zo goed aandachtspunten zijn. Zo kijkt Marieke wel eens mee met mij in de bak en gaan we met de KWPN-er samen in het bos rijden. Ons eindplaatje is uiteindelijk anders: een mooie proef in de bak of een spetterende proef op de baan. Of is dit echt wel zo anders? Ik ben van mening dat we allebei een voorwaarts paard willen, wat los-door-het-lijf is, met veel takt, impuls en beweging, wat op ‘eigen benen’ loopt en wat zich kan dragen op de achterhand. Dus waarom onze manier van trainen dan niet combineren? Als proef op de som van onze gedachtenspinsels is Marieke afgelopen oktober met mijn Grimnir fra Blik in Langegracht gestart: ze behaalde in de T4 een gemiddelde van 5,87 en in de V2 een gemiddelde van 6,20. Mooie proeven met een geweldig resultaat! Het was een heerlijke dag en gaf ons weer genoeg stof om over door te praten (bij voorkeur met een wijntje ;-) Ik kan hier uren op doorgaan, want ik vind het erg interessant om hierover van gedachten te wisselen. Je begrijpt dat dit dan ook samen vaak gebeurd. Even terug naar de oefenwedstrijd. In de middag zijn we (Elcke en ik) vertrokken naar manege Het Zwarte Water in De Mortel. Eenmaal daar aangekomen hebben we Grimnir in de stal gezet. Hartstikke fijn dat de mogelijkheid bestond om tegen een redelijke prijs een stal te huren. Immers is het in de avond snel donker en deze stallen waren ontzettend comfortabel. Los van het oefenen bleek de oefenwedstrijd ook een heerlijk moment om iedereen weer te zien en bij te praten.
Gelukkig hadden we het programma en startlijsten al eerder via de mail ontvangen, dus dit was allemaal al duidelijk. Mijn eerste proef was de T3. Ik was erg benieuwd hoe dit zou gaan. T3 rijd ik eigenlijk niet, omdat ik (met veel plezier) T2 mag starten. Omdat er relatief weinig wedstrijden in Nederland zijn waar Sport A-proeven uitgeschreven worden en ik toch graag op wedstrijd ga en nieuwe dingen wil proberen, wil ik komend seizoen toch ook eens T3 starten. En nu wilde ik eens kijken waar ik sta. Het feit dat het een oefenwedstrijd was, gaf me eigenlijk wel de zekerheid dat nu het moment van uitproberen aangebroken is en dat er eigenlijk niks ‘fout’ kan gaan. Het is fijn om eens open van de jury te horen hoe het ‘uitprobeersel’ ontvangen wordt en wat verbeterpunten hierin kunnen zijn. Het zou dus eigenlijk minder slim zijn om nu juist niet nieuwe dingen uit te proberen. Doordat het toch in de vorm van een wedstrijd gegoten was, met wedstrijdkleren en punten, was er voor mij voldoende wedstrijdspanning om daar ook nog eens mee te oefenen. De Proef T3 verliep goed. Wat heb ik genoten van mijn paard! Vooral het sneltempo tölt ging fijn en ik betrapte mezelf op een grote big smile tijdens de proef! Het commentaar van de jury was goed om te horen en erg bruikbaar voor de verdere wintertraining. Zo werd bijvoorbeeld gezegd dat Grim in het langzaam tempo meer moet gaan dragen op de achterhand. En dat is precies mijn aandachtspunt voor de winter. De herkansing geeft de mogelijkheid om het gehoorde direct, met de ogen van de jury erbij, in de praktijk te brengen. Daarna vertelden zij dan of je inderdaad in de goede richting zat met de herkansing. Erg interessant voor de ruiter, maar zeker ook erg interessant voor de toeschouwer! Grappig was dat er mensen van de pensionstal, waar mijn paard staat, kwamen kijken en zo dus ook meegenomen werden in ‘ons’ wereldje. De T3: met een gemiddelde van boven de 6 zou het dus misschien mogelijk kunnen zijn om volgend seizoen ook de drempel voor de T1 te kunnen behalen! Wat zou dat gaaf zijn! Na de eerste helft was er ruimte voor het Westernbuffet. Dat bleek een schot in de roos: heerlijk eten, onder het genot van een drankje en lekker met elkaar bijklesten. Hartstikke gezellig! Tijdens het eten werd er even tijd ingelast voor de jaarvergadering: helemaal prima! Na het diner begon de tweede helft. Heel leuk en interessant om even langs de baan te kijken naar elkaar. Het is leuk dat je elkaar en de paarden kent. Dan ben je betrokken bij elkaar en zie je ook hoe een combi kan groeien. Het programma liep iets uit, maar dit is te begrijpen. Iedere deelnemer kreeg uitgebreid jury-commentaar en de mogelijkheid om te herkansen. Voor de V1 was: mijn nieuwe volgorde uitproberen, mijn oefening. Mijn nieuwe volgorde is draf – galop – sneltempo tolt – langzaam tempo tolt – stap. De overgangen had ik thuis natuurlijk al flink geoefend, maar het moet even allemaal samenvallen in de proef, op het juiste moment en met de muziek. De proef in draf beginnen was voor mij vreemd (het was altijd langzaam tempo tolt), maar is me erg goed bevallen. Ik ben erg tevreden over mijn nieuwe volgorde en het is fijn om dit in de winter al duidelijk te hebben. Het jurycommentaar was goed te horen. Fijn om de mening van hen te horen en wat hen opviel. O.a. ook een half punt eraf wegens het te laat maken van de overgang…
Ai! Inderdaad ja, dat hoort niet zo en kost echt een half punt! Dit houdt me scherp! Het rijden van de proef was wederom echt genieten! Elke keer verbaas ik me over mijn paard Grimnir. Wat een dier! Altijd een mega will-to-please, altijd 110% ervoor gaan, altijd klaar om te starten en ontzettend lief en bescheiden in de omgang. Wat een geluk dat hij mijn maatje is! Na de proeven heb ik de protocollen opgehaald. Fijn dat daar uitgebreid commentaar op staat. Mooi bewaren dus! En dan op naar huis. Wat was het een heerlijke, gezellige en leerzame dag! Deze oefenwedstrijd is een ontzettend goed initiatief! IJslandse Paardenvrienden Maas en Peel, hartstikke bedankt! Groetjes, Mieke van Vroenhoven
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Advertentie:
L&P Aquatraining
Spaanshuisken 21 6104 RR Koningsbosch Tel. +31(0)6 12245529 E-mail
[email protected]
Op het erf bij…….. Maarten van Dijk Locatie: ´Stal het loijveld´ | Loijveldweg t/o nummer 10 | Roermond (Leeuwen) Wie is Maarten van Dijk? Maarten is 50 jaar geleden begonnen als manegeruiter. Een keer per week rijden was al snel niet meer genoeg voor hem, dus ging hij op stal werken om zo meer rijlessen te kunnen krijgen. Na 5 jaar ervaring te hebben opgedaan op de manege is hij bij diverse grote stallen gaan werken als groom/ruiter en vervolgens uitgegroeid tot wedstrijdruiter (springen, dressuur en crosscountry). Een paar jaar later kwam hij er achter dat dit toch niet zijn wereldje was en begon hij voor zichzelf met kleine pensionstal in Eemnes. 36 Jaar geleden is Maarten naar Limburg verhuisd. Hij is hier wederom een pensionstal begonnen en heeft een goedlopend klussenbedrijf opgebouwd. 12 Jaar geleden raakte Maarten (eindelijk) via zijn zus besmet met het IJslander-virus. Het begon met een IJslander en is uitgegroeid tot zijn huidige kudde van 7 paarden. Tussen alle bedrijven door heeft Maarten ook nog kans gezien om een aantal ‘paard gerelateerde’ opleidingen te volgen te weten: Orun basisinstructeur, centered riding instructeur en zooantropologisch consulent. Waar bestaat je kudde uit? Granni van de Immenhof |ruin | roan |1997 | V:Litfari frá Helgadal Nédir | merrie | 2001 | bruinzwart | V:Gnyr frá Bringu Haestur | ruin | 2006 | bruinzwart | V:Prins frá Wetsinghe Galdir | merrie | 2010 | wildkleur zwart | V:Galdur von Haselrode Glenna von Arula | merrie | 2003 | wildkleur vos | V:Mani von Roetgen Hidi von Laeisenhof | ruin | 2001 | vos | V:Hafeti vom Lindenhof Prins Galduson van d’n Hertendeef | ruin | 2009 | bruin | V:Galdur von Haselrode
Hoe ziet jouw gemiddelde dag eruit? “Ik ben iedere dag om 8 uur op stal. Dan zet ik eerst de hooi-dispensers dicht. Dat zijn zelfgemaakte constructies waar grote balen in passen. Aan de 2 lange zijden zitten luiken. Er zit een net over het hooi heen zodat het als een slowfeeder functioneert anders eten ze te veel en het voorkomt hooiverspilling. Overdag scharrelen de paarden
rond en ‘s nacht eten ze hooi, vrijwel onzichtbaar vanaf de weg. Wel zo veilig en zo bewegen ze meer. Na het uitmesten ga ik ontbijten in de kantinewagen. Daarna, als het nodig is, paarden bekappen. Granni had namenlijk klemhoeven en ijzers toen ik hem kocht. Zijn hoeven verbeterde maar niet. Ik las over een cursus ‘natuurlijk bekappen’ van Paard Natuurlijk en hoopte dat blote voeten oplossing zou brengen. Dit was 10 jaar geleden en deze manier van bekappen bevalt me heel goed! Zijn hoeven zijn sterk verbeterd. Ik ben door mijn 10 jarige ervaring met natuurlijk bekappen een gepassioneerd aanhanger geworden van ‘blote voeten voor paarden’. Ik bespaar veel geld en ben steeds op de hoogte van de (hoef)conditie van mijn paarden. Sommige paarden hadden last van laminitis (loslatende hoefwand). Uit zelfonderzoek bleek graan de boosdoener te zijn. Nu, na een half jaar geen graan meer, is de laminitis over! Een andere ochtendactiviteit is grondwerk training (rechtrichten, longeren, werken aan de lange en korte teugel) en het terrein onderhouden. Ik heb 1 hectare grond ter beschikking voor de paarden. Verdeeld in 2 gelijke stukken die zelf weer onderverdeeld zijn in 2 en 3 kleinere weitjes. Doorkruist met 800 m pad zodat de paarden veel te lopen hebben (paddockparadijs). In ieder stuk is een doorwaadbare drinkvijver. En op ieder stuk staat een hooidispenser. De bedekking op de paden is gevarieerd (grind, dakpanscherven, modder en zand). Er hangt een flessengordijn, er staat een vaste 3-delige hindernis, een wip en er is een werkcirkel van 15m doorsnee. Als schuilmogelijkheid hebben ze de natuurlijke beschutting van bomen langs de hele omtrek en een ruime overdekte omloop om de zadelkamer heen (met grasdak). Daarin liggen rubber tegels. Aangezien mijn paarden nogal onderzoekend zijn is er regelmatig iets te repareren… Om 10 uur komen er geregeld volwassenen lessen. Om paard te leren rijden, techniek te verbeteren, angst te overwinnen of om buiten rijden. Soms individueel soms in kleine groepjes. Daarna, rond 12 uur is het lunchtijd en vervolgens ga ik de middaglessen voorbereiden. 4 x Per week begint om 14 uur de kinderles. Maximaal 5 kinderen vanaf 7 jaar. De nadruk ligt op het verzorgen en respectvol omgaan met de paarden en op het paard spelenderwijs een onafhankelijke zit te ontwikkelen. Als ze (na gemiddeld een jaar) voldoende ervaring hebben opgedaan mogen ze mee op buitenritten. Veel van mijn lesklantjes komen van de Vrije School waar ik ook handenarbeid les geef. De visie van de Vrije School sluit prachtig aan bij mijn visie over de omgang met paarden: ‘Hoe kan ik jou helpen jezelf te ontwikkelen’. Dat geldt zowel voor de paarden als voor de kinderen. Om dat te bereiken moet er een synthese ontstaan tussen mij, de leerlingen en de paarden. Ik kan er enorm van genieten als ik zo’n verbinding tot stand zie komen. Op donderdagmiddag ga ik zelf trainen bij Vidar in Belfeld. Het accent bij de lessen ligt op harmonie, nieuwe ideeën op doen en uitproberen om mijn paarden fris en geinteresseerd te houden in hun werk. Samen zoeken we naar meer verfijning op relationeel-, communicatief- en rijtechnisch vlak. Harmonie en subtiliteit zijn voor mij erg belangrijk. We hebben al veel bereikt met deze manier van werken. Glenna bijvoorbeeld wilde alleen maar vluchten en vechten tijdens het werk toen ik haar kreeg. Nu rijd ik mooie gedragen overgangen met haar, slalommen in tölt en springen we in/uitjes…. zonder hoofdstel!
Terug naar ‘Stal het Loijveld’. Een paar keer per week maak ik om 16.00 uur een buitenrit met de stalhulp kinderen: Kinderen vanaf 12 jaar die mij helpen met uitmesten, tuigage poetsen etc. in ruil voor buitenrit lessen. Rond 18.00 uur wordt het tijd om te gaan koken. In de zomer heb ik ook ’s avonds nog vaak een rit. Om 22.30 uur gaan de hooidispensers weer open en sluit ik de dag af. Op zaterdag om 13.00 uur is de les voor gevorderde en oudere kinderen, vaak gecombineerd met een buitenrit en om 16.00 uur meestal nog een kinderles. Zondags tijd voor een grote buitenrit. Ik heb een grote paardenwagen aangeschaft waarmee 7 paarden en 7 mensen vervoerd kunnen worden. Daarmee trekken we erop uit van Zuid- tot Noord Limburg om mooie routes te rijden. In de zomervakantie organiseer ik ponykampen. Daar kijken de leskinderen het hele jaar naar uit!” Maarten leeft met en voor zijn paarden. Hij doet wat in zijn vermogen ligt om zijn kudde mentaal en fysiek gezond te houden. Dank je wel voor het ‘Kijkje op jouw erf’! Yolanda Timmermans
Sponsor van de indoor en de veulenkeuring 2013
Van heinde en verre voor een loepzuiver oordeel…. Opnieuw bleek op 30 november de oefenwedstrijd van Maas & Peel een schot in de roos. Ruim veertig amazones en ruiters kwamen met zeker zoveel aanhang naar De Mortel om een oordeel te vragen over hun prestaties in zelfgekozen proeven die varieerden van T8 tot V1. Een internationale jury bestaande uit Mark en Marianne Timmerman en Carine Heller, gaf haar streng maar rechtvaardig oordeel over de kwaliteit van de getoonde verrichtingen. Streng, want de punten waren niet alleen maar gevlij. Rechtvaardig, omdat in alle gevallen duidelijk werd aangegeven waar de punten gemist werden. Juryspeaker Mark lichtte welbespraakt toe waar de ruiter de mist in ging, waar de verbeterpunten lagen en hij gaf namens de jury meteen maar enkele welgemeende tips mee voor de herkansingsronde die eenieder gegund werd. Het is werkelijk een genot om te zien dat zo aan het eind van het seizoen zoveel ruiters nog graag even een laatste toets van hun kunnen willen afleggen. Dat ze daartoe uren moeten rijden om in De Mortel te komen lijkt geen bezwaar. Van heinde (Deurne, Erp) en verre (Den Haag) en alles er tussen kwamen ruiters opdagen. Nu is Het Zwarte Water natuurlijk ook een geweldige accommodatie met een lange binnenbaan waar je best wel een goede telgang kunt leggen en een vloer die rijdt als een tierelier. Of zouden de meesten gewoon gekomen zijn vanwege de verlokking van het Western diner, dat halverwege ingelast was? Het was inderdaad goed eten, zo met een dikke 70 IJslanderliefhebbers dichtgepakt in een vanwege grote belangstelling overvolle zaal en dat is nog gezellig ook. IJslandse praatstof genoeg. Dat tussendoor gauw even de statutair verplichte jaarvergadering wordt afgewerkt wordt dan op de koop toe genomen. Dat kostte overigens maar een kwartiertje of zo. Over efficiënt vergaderen gesproken. Vóór het diner was het even aanpoten. Er moesten ruim 40 ruiters aantreden in 18 groepen waarbij 8 verschillende töltproeven en de V5 verreden werden. Dat leverde wat spanning op tussen het professionele instinct van de jury met haar drang naar helderheid en transparantie enerzijds, en de toenemende trek in spareribs, hamburgers, salades, gebakken aardappeltjes en nog veel meer anderzijds. De aanvang van de wedstrijd om 16.00 uur blijkt voor velen een heel goed compromis tussen een drukke zaterdag – klusdag en de wens om met zo’n evenement mee te doen, maar tegelijkertijd is het ook een uitdaging voor de organisatie om dat rond te zetten als er zo uitbundig wordt ingeschreven. Maar dit is geen klaagzang, integendeel! Na het diner was de tijdsdruk van de ketel en de meesten vonden het niet echt erg dat het geheel wat uit kon lopen. In ieder geval was het tot het eind toe gezellig. Het mooie van een oefenwedstrijd is dat iedereen winnaar is. Je rijdt alleen tegen jezelf, tegen je eigen verwachtingen en tegen je eigen doelstellingen. Met een beetje zelfkennis en relativeringsvermogen dus nooit verliezers. Gingen daarom de meeste mensen blij naar huis?
Kroniek van het jaar 2013 Het zal iedere IJslanderhouder bekend voorkomen: een kluslijst. Als je IJslanders houdt, is er altijd wat te doen. Naast normaal onderhoud en zo nu en dan wat verbeteringen in de faciliteiten, is er de schier eindeloze rij van klussen die voortkomen uit domheid, vandalisme of zelfs uitgesproken sabotageacties van die lieve, onschuldige “IJsjes”. Onder dat onschuldige imago en die dekmantel van aaibaarheid gaan soms onverdunde terroristen schuil, die alles doen om kenbaar te maken dat ze een andere richting aanhangen. Zo heb ik afgelopen voorjaar geprobeerd de dames in de gewenste conditie te brengen door enige beperking op te leggen aan hun onverzadigbare schranslust. Het gevolg was dat alle palen in de afrastering aangevreten werden en sommige zelfs volledig (!!!) verdwenen tot maaihoogte. Ook balken en deuren in de stal moeten het dan ontgelden. Dat gaat erg demonstratief, met name als je erbij bent en als ze zeker weten dat de boodschap goed overkomt: “vreten of gevreten worden”! Ook weten ze goed hoe ze dromen moeten omzetten in illusies. Onze jonge dame (zie kroniek 2011) was voorbestemd om stammoeder te worden van een wereldberoemde foklijn. Beste hengst uitgezocht met behulp van professioneel advies en computer datingprogramma’s als Worldfengur. De wereld rond gereden om moeder in spé naar haar lover te brengen. Resultaat: madam heeft geen trek in een gearrangeerde relatie en weigert elke amoureuze toenadering. Conclusie: volgend jaar eerst een goed kringgesprek en een relatietherapeut of toch maar gewoon een hormoontherapie en kunstmatige inseminatie? Nog zo’n voorbeeld van rechtstreekse chantage. Voerhek geplaatst in de stal om alle paarden netjes tegelijkertijd te kunnen laten eten. Je weet wel, kop door het hek, allemaal netjes op een rij, geen vechtpartijen en iedereen vreet netjes z’n portie op, niet meer en niet minder. Honderd procent paardengeluk en dan is de baas ook blij. Maar wie laat je in de steek? Die ene oude ruin, die jarenlang netjes gediend heeft en waarin je echt vertrouwen had. Die zegt niks, staat in de stal en kijkt je verwijtend aan met z’n trouwe zwarte ogen: “Je denkt toch niet dat ik daar mijn kop insteek?” Gevolg is gewetensconflicten. Moet ik hem z’n zin geven en voeren op de oude manier? Maar dat dure hek dan? Of gewoon dwingen, pak slaag desnoods? Maar die zwarte ogen dan? En dus ga je als baas op je knieën en breek je alweer met je principes en met het idee dat jij het voor het zeggen hebt. En terwijl die ruin staat te gniffelen in de stal bijt jij je nagels. Of dat “rijpaard” van me. Die heeft deze zomer bedacht dat hij op enkele plaatsen langs de dijk toch echt eerder thuis zou kunnen komen dan zijn baas denkt. Vooral als hij dan ineens omdraait en in galop zijn eigen weg kiest. Hij maakt er dan een Kunst van (echt waar, grote K) om de dode onschuld te spelen, alle medewerking te veinzen en vooral de juiste lichaamstaal uit te zenden tot het “moment suprème” waarop hij als donderslag bij heldere hemel zijn geintje uithaalt. De laatste tijd gaat het beter. Dan plaagt hij me alleen door te dreigen, als ware het een voortdurende waarschuwing dat hij bereid is mijn spelletje mee te spelen, maar toch echt en absoluut alleen op zijn voorwaarden. Maar net als je alle opgekropte agressie tegen die paarden wilt verzilveren in een of andere ultieme poging om de verhoudingen weer eens recht te zetten, kopen ze weer massaal je sympathie door een voor een met je kleindochtertje te komen knuffelen. Toch ben ik er diep van binnen van overtuigd dat ook dat een verkapt terroristisch dreigement is in mijn richting voor het geval ik weer eens van plan ben het voer te gaan rantsoeneren.
Advieskeuring met clinic - Sunnanvindur en IJslandse Paardenvrienden Maas en Peel op 11 mei 2014
Sunnanvindur en IJslandse Paardenvrienden Maas en Peel slaan de handen ineen en organiseren samen op 11 mei 2014 een advieskeuring voor jonge ijslanders (merries en hengsten) met clinic voorbrengen bij Manege het Zwarte Water, Breemhorstsedijk 65 in De Mortel. Deelname aan deze dag kan met en zonder eigen paard. We beginnen om 10.00 uur en rond 12.30 uur zal er een gezamenlijke lunch genuttigd worden. Alle deelnemers worden geacht deel te nemen aan deze heerlijke en gezellige lunch. De inschrijving voor deelname aan de advieskeuring met paard zal binnenkort geopend worden op www.tolt.nl Deze advieskeuring is uitermate geschikt voor IJslandereigenaren die twijfelen of het voorbrengen op een keuring de investering in hun paard waard is. Het juryteam geeft de eigenaar inzicht in de sterke en minder sterke kwaliteiten van het jonge dier en waar bij een eventuele hengstenkeuze mee rekening gehouden kan worden. De gehele dag zal in het teken staan van fokkerij, voorbrengen en keuren. We hebben een aantal ervaren voorbrengers gevraagd om wat te vertellen over het trainen, begeleiden en voorbrengen van jonge dieren aan de hand en gereden dieren onder het zadel. Het juryteam, onder leiding van Henk Peterse, geeft de deelnemer een kijkje in de keuken van het keuren. Daarnaast geven ze tekst en uitleg bij de behaalde punten en vooral waarom een dier voor gang of exterieur bijvoorbeeld een 8 gekregen heeft. Ook bestaat de mogelijkheid om zelf eens de ‘keurmeestersschoenen” aan te trekken en zelf een paard te keuren! Je kunt ook fokadvies vragen over welke hengst geschikt is voor jouw merrie. Deelnemers zonder paard kunnen zich opgeven door te mailen naar één van de onderstaande mail-adressen: Kiki Dirix
[email protected] Sanne Ponjee:
[email protected] Deelnemers met paard kunnen zich opgeven via tolt.nl.
Een verslag van de Maas en Peeldag op 17 maart 2013 Zondag 17 maart is het seizoen 2013 goed van start gegaan met Maas & Peel dag 2013. Een kleine 20 ruiters en een even zo grote schare supporters heeft zich die dag verder laten scholen in rijkunstige aspecten en in de osteopathie. Marianne Timmerman en Yvonne Groven hebben op aangename en deskundige, maar tevens niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt waar de ruiters tekort schieten en wellicht steeds maar weer in hun oude fouten terugvallen. Een heuse “wake up call” na een wellicht wat minder scherp winterseizoen, maar tevens een enorme motivatie om er dit jaar echt iets van te gaan maken. Paardenosteopaat Michael Hamerslag wist een groot deel van de dag het publiek aan zijn lippen te binden met tekst en uitleg, maar ook met daadwerkelijke behandeling van enkele paarden. Hij was op boeiende wijze in staat om de minder sterke plekken van de paarden zichtbaar te maken, uit te leggen waar de diepere oorzaak ligt en hoe op soms verrassende wijze een fysiotherapeutische correctie de boel weer kan rechttrekken. Het werd wel heel erg duidelijk dat een paard een complex fysiek, biologisch en energetisch systeem is waarin zomaar iets kan mislopen. De Maas & Peel dag is ieder jaar een beetje anders, maar blijkt een vaste waarde in ons programma van activiteiten. Dat dit wordt gewaardeerd blijkt uit de vele nieuwe aanmeldingen voor een lidmaatschap van onze vereniging. Bert van Gils, Penningmeester en deelnemer aan de Maas en Peeldag
Een verslag van de Maas en Peeldag op 17 maart 2013 Mijn eerste keer! Eigenlijk zou ik een les rijden, maar aangezien mijn Tryggur op 21 januari hoefbevangen werd, besloten vriendinnetje Sascha en ik als ‘toeschouwer’ te gaan. Bij aankomst was ik onder de indruk van het prachtige complex, een goed begin van de dag. Er waren enkele mensen die ik kende, maar al gauw bleek dat hier iedereen met iedereen praat! ABN, dialect, Duits, én alles door elkaar. Een clinic van Michael Hamerslag, die man is zó goed, hij komt al jaren voor de ‘onderhoudsbeurt’ van Tryggur. Les van Yvonne en les van Marianne, waarbij je tóch het een en ander opsteekt door alleen maar te kijken en te luisteren. Wat dat betreft miste ik toch wel wat publiek. Een volgende keer wellicht? Het is echt de moeite waard, ook al heb je geen paard bij je! Op 7 april rijdt Sascha de wedstrijd mee, daarom had ik mijn camera mee. Het is altijd prettig om van tevoren te weten hoe de foto’s worden qua belichting in een binnenhal. Maarja, hoe gaat dat? Iedereen die les heeft gehad staat op de foto, de clinic van Michael Hamerslag is van voor tot achter vastgelegd en ik heb een heerlijke dag gehad, ook al kon ik niet rijden. Tijdens de (overigens zeer goed verzorgde) lunch zat ik aan tafel naast een zeer onderhoudende oudere heer. We hebben gekletst alsof we elkaar al jaren kenden. De hele sfeer was los, aangenaam en vriendschappelijk. Complimenten aan de organisatie, ik ben er volgend jaar weer bij! Rini Hendrickx, toeschouwer tijdens de Maas en Peeldag
Michael Hamerslag, paardenosteopaat
Jaarverslag 2012 IJslandse Paardenvrienden Maas en Peel Van de voorzitter We zijn in onze missie geslaagd om de vereniging nieuw leven in te blazen. In een individueel tijdperk met een individuele sport zoals paardrijden is dat nog niet zo eenvoudig gebleken. Toch is ieder evenement in 2012 weer een succes geworden, de een nog wat groter dan de ander. De nieuwjaarsreceptie: Het begon allemaal met de nieuwjaarsborrel, traditiegetrouw in januari. Dit maal met een lezing over homeopathie bij paarden. Als er in de turfhoeve zelfs tafels bijgedekt moesten worden en de soep aangevuld dan weten de meesten onder ons wel dat het een drukbezochte borrel was. Ook tot later op de avond bleef iedereen gezellig napraten. De Maas en Peeldag De Maas en Peeldag die daarop volgde was in verband met een dreigende Rhino uitbraak minder goed bezocht maar zeker niet minder gezellig! Ook hier hebben we weer een leuke dag van weten te maken en enkele weken later stond de Open Lente Indoor op het programma. De Open Lente Indoor en de oefenwedstrijd Met een record aantal inschrijvingen van boven de 60 en ook nog een verkoopshow met diverse paarden die niet lang daarna al weer een nieuw baasje gevonden hebben een daverend succes! Het programma liep op rolletjes, onze vrijwilligers stroopten de mouwen op en met een klein team kun je heel groots zijn. Ik ben erg blij dat we ieder jaar op ieders steun en hulp kunnen rekenen. De dag na de succesvolle wedstrijd is het idee ontstaan om het wedstrijdseizoen nog wat op te rekken en in november nog een oefenwedstrijd te organiseren. Het bleek een succesformule, met meer dan 60 ijslanderliefhebbers aan het Westernbuffet en omdat er tevens ruimte was gereserveerd voor de jaarvergadering was de drank op kosten van Maas en Peel. Veulenkeuring Onder het motto ken je klassiekers kan natuurlijk de merrie en veulenkeuring niet op de Maas en Peelagenda ontbreken. Inmiddels is het de drukst bezochte veulenkeuring van het land en levert de keuring de meeste deelnames aan het NSIJP fokkerij-event. Komt het door de grote schat aan prijzen, de goede accommodatie of de gezellige sfeer? Wij denken dat de fokkers gewoon graag bij Maas en Peel komen! Isi Post Ook de Isi Post bleek weer een goed gevuld nummer te zijn met diverse interessante artikelen uit alle hoeken van onze vereniging. Verder zou ik graag al onze sponsoren willen bedanken want zonder hen geen prijzen te verdelen. Tot slot wil ik al onze leden van harte uitnodigen voor de Nieuwjaarsborrel op 11 januari 2014 om 16.00 uur om gezamenlijk het glas te heffen en te proosten op een nieuw verenigingsjaar. Graag wens ik iedereen namens het voltallige bestuur van Maas en Peel hele fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2014!
Sanne Ponjee Voorzitter IJslandse Paardenvrienden Maas en Peel
Indoor De Mortel, lekker ontspannen……. Je hoopt natuurlijk op een enorme belangstelling voor een indoor wedstrijd vroeg in het seizoen. Een wedstrijd waar het barst van het volk, krioelt van de paarden en waar de stoom afslaat van de spanning en hectiek. Maar je droomt ook wel eens van een lekker ontspannen wedstrijddag met het “ons kent ons” gevoel, tussen het rijden en regelen door tijd voor een kletspraatje met ruiters en publiek en een tijdschema dat gewoon gehaald wordt. Dus op tijd uit maar ook op tijd thuis. Als je aan dat laatste nog een groot aantal rubrieken toevoegt, waardoor het programma bijna een persoonlijk aangemeten pak wordt, karrevracht prijzen voor iedereen, een goede sfeer en lekker voorjaarsweer, dan heb je zo ongeveer editie 2013 van de Indoor De Mortel. Voor alle deelnemers een goede start van het seizoen, even de stramheid van de winter afschudden. Van heel jong tot heel ervaren, allemaal met gezonde spanning kijken wat de jury er dit voorjaar al van vindt. Hoe dan ook, wederom een geslaagde dag. Het is een concept dat blijkbaar aanspreekt en daarom absoluut voor herhaling vatbaar, volgend jaar weer!
Nieuwe website Maas en Peel! Met heel veel dank aan Irisidee presenteren wij met gepaste trots onze nieuwe website! www.ijslandsepaardenvriendenmaasenpeel.nl Om maar gelijk weer helemaal anno 2014 te zijn heeft Iris voor ons ook een facebookpagina gebouwd die ook gekoppeld is aan de nieuwe website! Blijf dus vanaf nu helemaal op de hoogte van alles wat Maas en Peel organiseert!
Van de leden van Maas en Peel Telgangdag 3 november en 15 december 2013: groot succes! Onder het motto, geen woorden maar daden hebben Maas en Peel-lid Mike van Engelen en Maas en Peeldag-trainer Cees fokker de handen ineen geslagen en een telgangdag in Oirschot georganiseerd. Alle onderdelen van telgangrijden kwamen aan bod. Hoewel er regen, hagel en storm voorspeld was, bleef het tot laat in de middag droog met zowaar een mager zonnetje. Hoe fijn is het om telgang te oefenen, starten vanuit de startboxen zonder de bijbehorende wedstrijdstress? Daar waren alle 18 ruiters het geheel mee eens en wegens het grote succes staat de volgende editie al weer gepland: 26 januari 2014. Meer info en aanmelding kun je doen bij Mike:
[email protected]
Waarom een jaarlijkse gebitscontrole?Een jaarlijkse gebitscontrole is net zo evident als het regelmatig beslaan van uw paard Wouter Demey, paardentandarts Het ‘normale’ paardengebit Het huidige paardengebit is het resultaat van miljoenen jaren evolutie. Hierbij adapteerde het paard zich aan een veranderende omgeving. Van een bladeter niet groter dan een hond evolueerde het paard tot een echte ‘grazer’. De tanden ontwikkelden zich in functie van een grasdieet. Snijtanden (12) om het gras af te snijden en duurzame kiezen om dit gras verder fijn te malen. De kiezen van een paard zijn erg slijtage-bestendig, ze hebben bovendien een erg onregelmatig kauwvlak om het contactoppervlak te vergroten en de maalfunctie nog te verbeteren. De 6 kiezen in elk kwadrant van de mond (24 in totaal) fungeren elk als 1 eenheid. Vergelijk dit met de maalstenen van een molen. Elke paardenkies slijt in de loop der jaren langzaam af. Dit wordt gecompenseerd door de reservekroon van de tand die aan eenzelfde ritme uit de tandkas tevoorschijn komt. Een jong paard heeft dan ook erg lange tanden (7 tot 9 cm) waarvan slechts een klein gedeelte (de zichtbare kroon) zich in de mondholte bevindt. Uw paard heeft nood aan een regelmatige gebitscontrole om dit natuurlijke slijtageproces te kunnen opvolgen. Het bereden paard Naast het natuurlijke proces van slijtage van het paardengebit vormt de paardenmond het communicatiemiddel bij uitstek voor het bereden paard. Met behulp van subtiele signalen geeft de ruiter immers zijn bevelen door aan de paardenmond. Het is dan ook essentieel dat het paard hierbij geen hinder ondervindt. Onder andere wolfstandjes, een niet aangepast bit, wangletsels of lagendruk kunnen veel frustratie bij ruiter en paard doen ontstaan. In erge gevallen wordt het paard zonder meer onhandelbaar. Een pijnvrije en nageeflijke paardenmond is simpelweg onmisbaar in een harmonieuze communicatie tussen ruiter en paard. Net als in de humane tandheelkunde en in de geneeskunde in het algemeen ligt ook bij paardentandheelkunde de nadruk op preventie. Een jaarlijkse gebitscontrole door een gekwalificeerde paardentandarts vormt de basis voor elk paard.
Frequentie Vanuit het oogpunt van dierenwelzijn en preventie van gebitsproblemen volstaat voor het merendeel van de paarden een jaarlijkse controle en eventuele behandeling. Voor jonge paarden is een gebitscontrole voor aanvang van het zadelmak maken aangewezen (zo vermijd je al bij de start problemen). Jonge paarden (ca. 2 tot 5 jaar) ondergaan grote veranderingen in hun mond ten gevolge van onder andere het wisselen van het melkgebit. Bij sommige van deze paarden dient, evenals bij paarden met specifieke gebitsaandoeningen, een korter interval gehanteerd te worden. Onder specifieke gebitsaandoeningen die een frequentere behandeling noodzaken verstaan we onder andere paarden met diastemata en parodontitis, paarden die tanden ontbreken en geriatrische patiënten (paarden ouder dan ca. 25j) Wouter zal tijdens de nieuwjaarsreceptie van Maas en Peel verdere tekst en uitleg geven.
Wouter Demey Equide Zavelstraat 17 Overpelt – België +32 (0)495 548 548