Donderdag 1 juli 2010 Tegen de middag is het zover. Na de laatste intensieve werkperiode zijn ”Machien”, zoals de tweede HZS zonneboot werd genoemd naar de strijdkreet bij de eerste deelname, Willem Maes, Marc Sterkens en Filip Van Gutte vertrekkenklaar richting Friesland. Althans op een last minute technische hindernis na: de banden van de aanhangwagen slepen tegen de velgen … maar de handige Harry’s van scheepswerktuigkunde weten dat in een handomdraai op te lossen. En dan gaat het in de verzengende zomerhitte noordwaarts, aan 80 km/h, sneller mag nu eenmaal niet met een remorque op de Nederlandse snelwegen. De reis verloopt voorspoedig op enige transportschade aan de zonnecellen na. Tot iets over 22h wordt er gewerkt aan de herstelling van één en ander. Vrijdag 2 juli 2010 D-day. Niet alleen voor de HZS studenten die het verdict te horen krijgen in verband met hun examens, maar ook de dag van de technische keuring van de zonneboten. Nadat nog enkele laatste details in orde zijn gebracht, gaat het met een bang hart richting controle. De kritische blik van het keurderteam kristalliseert zich helaas in een aantal opmerkingen, van minor tot severe. Belangrijkste tekortkoming in hun ogen is de beperkte afscherming van de voorste zonnepanelen tegen opspattend water. Terwijl Willem en Marc alvast aan de slag gaan met voorbereidend werk, zoeft Filip aan sneltreinvaart naar de dichtstbijzijnde Gamma, waar ze niet het nodige in huis blijken te hebben, wat had je gedacht … Dan maar naar een volgende doe-het-zelf zaak waar het een hele klus blijkt te zijn om een winkelkar te pakken te krijgen. Met 2 euro? Neen, dus. 1 euro misschien? Niets daarvan. Met 50 cent lukt het tenslotte om er eentje bemachtigen, als is het er één waarvan maar 3 wielen het blijken te doen. Het vergt het uiterste van Filip’s geduld en overredingskracht om de slome verkoper die rustig het hele assortiment boormachines de revue laat passeren, aan zijn verstand te knobbelen dat een gewoon simpel basismodel het gezochte is. Vervolgens snel op naar een winkel van autoonderdelen. Snel? Vergeet het! Dat is buiten de oranje voetbalgekte gerekend. Het geduld van onze collega wordt andermaal behoorlijk op de proef gesteld. Men laat hem zonder blikken of blozen 10 minuten wachten tot match afgelopen is! De eerste kaap is gerond: het benodigde materiaal is verzameld. Maar nu volgt nog het echte werk. Tot ruim na het invallen van de duisternis – en tot overmaat van ramp ondertussen ook onder de plenzende regen – wordt gezwoegd aan het aanbouwen van een spatbord aan “Machien”.
Zaterdag 3 juli 2010 Nu is het in spanning afwachten of de gedane aanpassingen de goedkeuring van de technische commissie van de FSC wegdragen … Oef, gelukkig wel! Inmiddels heeft Jos Noteboom het HZS studententeam Abdelmatine Moustarhim, Dennis Van Looveren, Jérôme Verdeyen, Jewan Verbrugge en Michaël Kojo Essien – veilig en wel ter bestemming gebracht, en kunnen de teamleden zich onderwerpen aan de zwemtest, die zoals bij de vorige editie van de FSC start met een evenement dat als een massale en vooral ludieke watergewenning zou kunnen bestempeld worden. Zondag 4 juli 2010 Een volgende cruciale stap in de richting van echte deelname: de proloog. Het noodlot slaat toe, in de gedaante van een speedboat die een mini freak wave teweegbrengt waardoor “Machien” uit koers wordt geslagen en een brugpijler raakt. Enkele zonnepanelen zijn behoorlijk gehavend en op verminderde kracht moet Willem het HZS vaartuig door de rest van het traject zien te loodsen. Gevolg een vaartijd net enkele minuten langer dan het toegelaten maximum. Het hele team houdt vol spanning de adem in. Van het verdict van de FSC jury hangt het af of het avontuur hier eindigt, of morgen pas goed begint, met de eerste echte etappe … Dan komt tot eenieders grote opluchting het verlossende bericht en het hele team werkt met frisse moed tot in de late avonduren aan het herstellen van de beschadigde panelen.
De zonnecellen worden preventief bijkomend beschermd met glasvezelbanden en een extra laag epoxy.
Maandag 5 juli 2010 Na enkele laatste technische checks, die heel wat vergen van Jewan’s gymnastische talenten en van de rugspieren van enkele andere teamleden, gaat “Machien” van start in de eerste heuse etappe, van Leeuwarden naar Sloten.
Dennis bijt de spits af. Bij de tussenstop in Sneek neemt Jewan de fakkel over en krijgt al meteen de overtocht van het Slotermeer voor de kiezen. Tot frustratie van de fietsploeg is dit vaartraject niet altijd even goed te volgen.
Maar het belangrijkst is dat de HZS zonneboot deze keer zonder echte ongelukken en binnen de voorziene tijd – al is het minder snel dan verhoopt – binnenloopt in Sloten. Enkele stevige golven op het Slotermeer hebben niettemin enkele zonnecellen beschadigd, zodat na het avondeten de handen weer uit de mouwen moeten gestoken worden.
Dinsdag 6 juli 2010 Tijd om de tocht verder te zetten richting Bolsward voor de langste etappe van de race, en dus om het kamp op te breken. Dankzij het gebruik van werptentjes verloopt het werk van de tentenploeg onder leiding van Filip en Jos een stuk makkelijker dan bij onze vorige deelname in 2008. Onze boot gaat het helaas minder voor de wind. Na een korte proefvaart meert Jérôme weer aan: problemen met één van de 2 motoren. Als de bliksem wordt het nodige gereedschap uit de technische volgcamionette gehaald zodat Willem en Marc het euvel kunnen verhelpen. Willem neemt het roer over. De fietsploeg van de dag, Jewan, Dennis en ondergetekende, rept zich naar het begin van het Slotermeer om de overtocht van Willem en “Machien” te volgen. Tot onze grote verbazing en ongerustheid zien we hen niet verschijnen. Rechtsomkeer dan maar. Helaas zien we “Machien” weerom aangemeerd liggen en de technische bedrijvigheid erom heen bevestigt onze bange vermoedens: opnieuw motorpech. Het zit onze ploeg echt niet mee vandaag!
Dankzij een tweede technische interventie, kan onze zonneboot dan toch de tweede overtocht van het Slotermeer aanvatten, op de hielen gevolgd door de bezemboot van de organisatie. Jérôme en Dennis ruilen van plaats tussen de auto- en de fiets volgploeg, en de tocht wordt andermaal ingezet. Met ingehouden adem zien we hoe “Machien” zich in een waas van opstuivend water een weg baant door de woelige golven van het Slotermeer, die worden opgezwiept door een strakke wind. Als dat maar goed gaat … Oef, stuurman en boot bereiken veilig de overkant. Minder goed nieuws is dat maar één van de 2 motoren nog functioneert. En dat uitgerekend bij de aanvang van het meest schaduwrijke traject. “Machien” tuft gezapig onder het groene gebladerte. Als sight seeing tochtje zou het heerlijk ontspannend kunnen zijn, maar nu verbijt de hele ploeg zijn zenuwen. De kostbare tijd tikt ongenadig weg, en aan dit tempo wordt het twijfelachtig of we tijdig binnenlopen. Neen, dat blijkt geen haalbare kaart. De wedstrijdorganisatie wijst een plek aan in Kuilart waar “Machien” uit het water kan gehaald worden. Niet door de gebruikelijke hijskraan deze keer, maar door enkele teamleden die het koele water trotseren.
Deze etappe zit er helaas op voor ons, maar gelukkig niet de race. We lopen weliswaar wat straftijd op, maar troosten ons met de gedachte dat we nog over een deel van deze dag en over de rustdag van morgen beschikken om ons vaartuig weer bedrijfsklaar te krijgen. Woensdag 7 juli 2010 Vanaf deze ochtend telt ons team één aanwezige minder. Michaël neemt in Leeuwarden de trein huiswaarts om zich voor te bereiden op het kiezen van het ruime sop. Bij de Nederlandse ploegen slaat de oranje voetbalgekte in het vooruitzicht van de WK halve finale al toe, maar voor ons wordt het een dagje van flink de handen uit de mouwen steken en van ritjes naar de doe-het-zelf, waar ze ons al meteen een getrouwheidskaart aanbieden. Nou, laten we maar hopen dat het nu ook weer niet zo’n vaart loopt ;-) De noeste arbeid loont en in de loop van de namiddag is onze zonneboot weer helemaal operationeel. Dat wordt voor het eerst rustig avondeten, en voor de liefhebbers het voetbal volgen op groot scherm of even gewoon uitblazen in de luwte van de zomeravond. Op de achtergrond af en
toe het gejoel van onze noorderburen, in verschillende toonaarden afhankelijk van het verloop van de match. Na afloop van de wedstrijd dompelen onze studenten zich onder in het feestgedruis van Bolsward. Oranje droomt al hardop van een eindoverwinning. Wij houden beide voeten stevig aan de grond en weten dat we nog een hele weg hebben af te leggen voor de eindmeet in Leeuwarden, komende zondag. Letterlijk en figuurlijk. Donderdag 8 juli 2010 Het is even speuren naar de startplaats in Bolsward, maar Abdelmatine kan de tocht naar Franeker toch tijdig inzetten. Jérôme en ik zetten de achtervolging in op de fiets. Marc, Willem en Jewan in de technische volgwagen. Filip, Jos en Dennis bouwen het tentenkamp op in de eindbestemming van de dag, Franeker, alvorens met de tweede camionette ook de race te volgen. In Witmarsum wordt een spelerswissel doorgevoerd en neemt Jewan het roer over. Hij blijft ook aan zet na de lange tussenstop in Harlingen, waar de zonneboten hun batterijen opladen in de middagzon en de teamleden de innerlijke mens versterken met de onvermijdelijke kibbelingen, gefrituurde kabeljauwmootjes. Die avond komt “Machien” in Franeker weliswaar niet in een supertijd over de finish, maar wel op onnavolgbare wijze, met name achterwaarts. De hoeveelheid sleutelwerk aan onze zonneboot valt deze keer relatief mee en zo kan het team even verpozen en genieten van de gastvrijheid van onze meest fervente supporters, HZS student David Van Looy en familie, die de hele FSC trouw op post blijven. Vrijdag 9 juli 2010 Op naar Dokkum, opnieuw met tussendoor een herstart, in Birdaard deze keer. De feilbaarheid van de technologie blijft ons parten spelen: deze keer is de versnellingsbak van Marc’s camionette de boosdoener. Kwestie van het voertuig maximaal te ontlasten, wordt vandaag uitgerukt met een maximale bezetting van de fietsploeg. De zomerhitte is verzengend. Verfrissend water – in uiteenlopende vormen – moet de nodige verkoeling brengen aan alles aan iedereen: aan de volgploegen, aan de stuurman van de eerste etappehelft, Dennis, maar via het sproeisysteem ook aan de zonnecellen.
Tijdens het namiddaggedeelte neemt Jérôme de honneurs waar en loodst “Machien” van Birdaard naar Dokkum. Zaterdag 10 juli 2010 Om het met de woorden van de FSC organisatie te zeggen: “De kortste, maar beslissende etappe”. Eerst gaat het van Dokkum naar De Grote Wielen, een waterrecreatiegebied vlakbij eindbestemming Leeuwarden, met opnieuw Jérôme aan het roer. Vanaf De Grote Wielen loodst Jewan onze zonneboot keurig naar de Prinsentuin, waar de race een week eerder begon. De cirkel is rond en “Machien” besluit – amper de eindmeet voorbij – dat het welletjes is geweest. Enkele teamleden, geholpen door HZS collega’s Liesbeth De Bruyne en Ken Driessens die het hele eind naar Leeuwarden zijn gereden om ons aan te moedigen, escorteren haar zwemmend naar de plek waar de inmiddels vertrouwde hijskraan en dito kraanman haar – voorlopig – voor het laatst uit de Friese Elfsteden wateren hijsen. Dit alles onder het toeziend oog van HZS studenten Christophe Verhaert en Gijs Vandenbogaerde. Ook zij hebben de lange rit van Antwerpen naar Leeuwarden getrotseerd om te komen supporteren! ’s Avonds volgt de feestelijke prijsuitreiking in de Prinsentuin. We behoren niet tot de koplopers, maar wel tot de teams die de race tot een goed einde hebben gebracht en dat voor het eerst in de topklasse, met de grote jongens dus. En dat met relatief bescheiden middelen, maar dankzij veel inzet en enthousiasme! Na ruim een week van spanning en inspanning, wordt bij een welverdiend laatste avondmaal in de Elfstedenregio uitgebreid nagekaart. Na dagen van puffende zomerhitte hebben zich dreigende onweerswolken samengepakt aan de hemel en even later barst het noodweer in alle hevigheid los. We bereiken veilig onze tentjes die eerder door Filip en Marc zorgzaam van onder de bomen van het park naar een beschuttende luifel van een aanpalend flatgebouw werden verhuisd. Zondag 11 juli 2010 Onder een alweer blauwe hemel zet de HZS karavaan de rit terug zuidwaarts in, vol ideeën en plannen voor de verdere optimalisatie van onze zonneboot. Maar dat is voor later. Nu is iedereen eerst toe aan een verkwikkende zomervakantie, welverdiend na een boeiende, maar intensieve en veeleisende week …
