Groningen, 1 Februari 2006
Chaos op Noord Gisteren heb ik het nog geprobeerd uit te leggen aan een toegepast kun-
stenaar. Een man met een sombere kijk op het leven en zeker geen voetballiefhebber. Hoe is het mogelijk, om halverwege de week, met een weekendgevoel rond te lopen. Hij kon zich daar niets bij voorstellen. Ik vertelde hem dat het waarschijnlijk uitmaakt als je werkzoekend bent.
De tweede maand van het jaar en het gevoel van onrust wordt groter. Buiten is het grijs en vochtig. Ik loop naar boven en start de computer. De elektronische post wordt gesorteerd en de ongewenste ‘mail’ gescheiden van de eigenlijke post. Twee afwijzingen voor verschillende vacatures en een uitnodiging voor een grafische beurs in Hardenberg. Zonder enige emotie lees ik de algemene tekst. Het is gelukkig niet persoonlijk bedoeld. We hebben iemand gekozen, die qua ervaring beter past bij het door ons gestelde profiel. Wij wensen u succes met uw verdere zoektocht. De telefoon rinkelt en ik neem op met mijn volledige naam. De beller lacht; “verwacht je een officieel telefoontje, of zo” Het is Aike. Normaal neem ik de telefoon op met het noemen van mijn voornaam. “of ik ook zo’n zin heb in vanavond”, ja, alles lijkt erop dat ze vanavond gaan stunten. Het ziet ernaar uit dat ze inmiddels onverslaanbaar zijn thuis. Ben jij ook zo nieuwsgierig naar het nieuwe stadion? Heb je die oproep van de trainer nog gelezen op de ‘site’. Iedereen moet komen. Het schijnt dat; als wij gaan zingen, hij gaat staan. Dat gaan wij dan eens even uittesten vanavond. Weet je zeker dat we een goede plek hebben, recht achter het doel? Dat is weer eens wat anders, meestal schiet ik aan het doel voorbij. Wat zeg je? Nee, grapje! OK. Ik zorg voor het avondeten. We spreken een tijd af en beëindigen het gesprek. @MAIL
De dag slentert aan mij voorbij. Ik maak een aantal telefonische afspraken, probeer mijn moeder te bereiken. Ik had haar toegezegd samen het Museum in Heerenveen te bezoeken. Aanstaande donderdag komt het mij goed uit om dat te doen maar ik kan haar al twee dagen niet bereiken. Het is inmiddels drie uur en nog steeds geen gehoor. Ik bel naar de balie van het verzorgingshuis. Ik krijg de dienstdoende ‘verpleegster’ aan de lijn. Ze beloofd terug te bellen. Een kwartier later belt ze terug. Mijn moeder is vanmorgen gesignaleerd. Volgens de buurvrouw: is ze met haar ‘sportmodel’ rolator het dorp ingegaan. De verpleegster draagt er zorg voor dat mijn moeder contact met mij zal opnemen. Ik bel af. Ik stap op de fiets en ga boodschappen doen. Tijdens het bereiden van de maaltijd trek ik een biertje open. Ik leg een aantal pilsjes in het vriesvak. Altijd lekker bier en nasi plus extra groenten. Cobi komt thuis. Zij kust in het voorbijgaan en rent naar boven. Ze informeert of ze Aike nog zal zien en we wisselen de dag in een notendop. Al pratend nemen we afscheid en ze wenst mij veel plezier toe. De deur valt dicht. De motor van de auto wordt gestart en Cobi is verdwenen. De buikspieren en het spinnen zijn aan de beurt. Aike is inmiddels het ouderlijk huis binnengestapt. We schuiven aan tafel. Het eten is klaar. Ik trek twee flesjes bier open. BIERTJE
Aike vertelt over zijn lesvoorbereiding voor zijn stageplaats van morgen. Het koste toch meer tijd dan hij van te voren had gepland. Hij staat morgen weer voor een groep leerlingen van de laatste klassen van het HAVO/ VWO. Samen met de CKV -docent bereidt hij de thema’s voor. Gisteren heeft hij alleen voor de kindertheatergroep in Winsum gestaan. Langzaam krijgt het bedachte stuk, met het Don Quiotte thema, meer vorm. Het viel hem tegen hoeveel energie het kost om iedereen actief bij ‘de les’ te houden. De telefoon gaat . Oma meldt zich. Zij was van de fysiotherapeut nog even naar de markt gelopen. Ze had onderweg een aantal mensen ontmoet, koffie gedronken en blijven hangen. Ik maak een afspraak voor morgen om 13.00 uur. DON QUIOTTE
Die gasten uit Eindhoven spelen de laatste tijd ook niet echt goed. We maken echt een goede kans. Het is de manier om zeg via de achterdeur volgend seizoen Europees voetbal te gaan spelen. Feijenoord is al uit de beker, nou AJAX stelt ook niks voor dus als je in de halve finale komt heb je een reële kans om de beker te winnen, toch. We komen tot de conclusie dat voorpret een belangrijk deel van de wedstrijd uitmaakt. Het wordt nu toch wel tijd dat we richting de groene kathedraal fietsen. Het is koud buiten. Uit ervaring wijs geworden is dubbele kleding bijna verplicht. Gekleed als een natuurijs schaatser, met stevige wandelschoenen, stap ik op de oude Raleigh fiets. Alles kraakt aan dit rijwiel het licht brandt echter de dynamo maakt een hels kabaal. Aike herinnert mij aan het feit dat de laatste keer mijn Michellin uiterlijk, mij zwetend opbrak. Een gezonde eigenwijze houding heeft mij altijd warm gehouden en ook nu nog ontken ik alles. MICHELLIN
Wij fietsen langs het Damsterdiep. Elke fietser lijkt dezelfde richting op te gaan. Iedereen is natuurlijk met hetzelfde bezig. Hoe dichter we bij het stadion komen, hoe duidelijker het wordt dat heel Groningen is uitgelopen voor deze wedstrijd. Overal komen auto’s, fietsers en wandelaars vandaan. Allen hebben zij maar een doel. Wij zigzaggen tussen de voetgangers door en stallen de fietsen nog voor ZIGZAGGEN
het ESSENT gebouw. Aike ontmoet een oud collega. Even later sluiten wij aan bij de samen-smeltende menigte. We naderen de Euroborg. Boven het stadion hangt een dampende groenkleurige gloed. De betonnen bak lijkt een mistige groene vulkaan. De eerste noormannen kruizen ons pad. Het is drie kwartier voor de wedstrijd en een gezellige drukte van mensen verzamelt zich bij de voordeur van ingang 1. Tussen de groengekleurde supporters vormen we samen al snel een geheel. Aike heeft speciaal voor deze gelegenheid zijn FC Groningen sjaal uit de kast getrokken. Door de glazen deuren wordt ons een blik gegund op het interieur van het stadion. Dit beeld ken ik alleen van het QuickTime animatiefilmpje op de internetsite. Langzaam naderen wij de toegangs-poortjes. Achter het hek worden supporters gefolieerd door mannen in lichtblauwe jacks. Het toegangskaartje verschaft ons doorgang. We worden doorverwezen naar een van de mensen in het lichtblauw. Ik gooi een kapotte kleine TL buis weg in de afvalbak. Tot mijn verbazing hoef ik mijn zakken niet te legen. We lopen de galerij op. Rechts van ons krijgen we een tweede impressie van het grasveld met al die groene kuipstoeltjes. Langs mensen die keurig in een rij staan te wachten voor een muntenautomaat. Deze munten zijn het enige wettige betaalmiddel in deze kathedraal. Even verderop worden de munten omgezet in grote plastic bekers bier of een broodje hamburger met ui. Wij zijn op zoek naar de toiletten. We lopen langs de Z-site en zien twee grote deuren met het bijzondere logo van een mannetje en een vrouwtje. Een figuur met een krul op het hoofd. Een hele verbetering als je het vergelijkt met de krul van het Oosterpark, een stinkende piesmuur is vervangen, door een ruime privé plasbak met vlieg als richtpunt. MANNETJE/VROUWTJE
Een deur verderop verschaft ons toegang tot het trappenhuis. Op zoek naar onze plaats, tribune DD, rij 5, stoelen 9 en 10. Wij lopen de betonnen trappen op naar boven. Mogen ze best in de toekomst een kleurtje geven, misschien DE DIKKE PAD
een tintje groen. We trekken de deur open. Wij kijken vanaf de bovenste rand van het stadion op de grasmat. Net op het moment betreden de beide ploegen het veld voor de warming-up. Een stil gejuich klinkt op als de plaatselijke FC de kathedraal binnenloopt. Dat wordt straks wel anders. PSV trekt als een lang rood lint een aantal sprintjes, aan de andere kant van het veld. Stelletje ‘loosers’. Jezus nee he, Temmink fluit, die bolle kiest altijd voor bovenliggende partij. Wij gaan op zoek naar ‘onze’, Nick & Mariekes plaats. Bij elke stoel staat een WC rol met een begeleidende tekst. Vreemde symboliek houden ze er hier opna. Het strookje papier verzoekt de bezoeker de WC rol richting veld te gooien zodra de thuisclub bij aanvang van de wedstrijd het veld betreed. Wat zij er dan mee moeten doen staat er niet bij. Dat is vragen om een reactie, direct vliegen mij de eerste rollen om de oren. Naast mij staat een man met twee velletjes WC papier tussen de vingers, de rol vliegt richting Z-site. De mannen weten ook wat hun te doen staat en transporteren de rest richting onze keeper, met de kreet. “Alles is voor Bassie”. Nu heb ik wel een idee hoe dat moet en inmiddels de ervaring. In een korte tijd heb ik vijf rollen verzameld en zit ik met een half uitgerolde pleerol op schoot. Ik kan niet wachten tot de mannen echt binnenkomen. TRIBUNE DD RIJ 5 9/10
Langzaam vult zich het stadion. Waarschijnlijk de eerste kathedraal waar 20.000 mensen zo enthousiast te keer gaan. Voor mij neemt één van de noormannen zijn plaats in. Ineens wordt mijn beeld van het stadion uitgekaderd door twee koehoorns op een groene muts. FC Groningen olé, olé, olé. Het Groningse volkslied wordt spontaan ingezet. Geen tijd om koude voeten of handen te krijgen. De aanvangszenuwen worden afgeleid door gezang, ritmisch geklap en dansen op slechte muziek van Pia of Gea. Eindelijk klinken de vertrouwde klanken van het opkomen der gladiatoren. Direct vliegen de rollen mij nogmaals om de oren. Ik hou even in tot het ergste geweld over is en lanceer mijn ‘project’. Sierlijk vindt mijn pleerol zijn weg richting het groen-witte doel. “Da’s mooi”, complimenteert mijn buurman, als ook mijn vijfde rol het luchtruim heeft gekozen. PLEEROLLEN
De elftallen zijn voorgesteld en er inmiddels getost. Groningen verdedigt eerst het dichtstbijzijnde doel, dus Bas kan direct beginnen met de schoonmaak. Hij wordt daarbij geassisteerd door een groepje stewards. Als je om rotzooi vraagt dan kun je dat krijgen. De rest van de pleerollen bewaren we voor Gomes in de tweede helft. Het fluitsignaal klinkt. FC Groningen trapt af. Een nerveus begin van de wedstrijd. Wij zetten het lied in; “sta op voor FC Groningen” . En ja hoor zoals belooft, veert Ron Jans op vanuit zijn stoel. STA OP VOOR FCGRONINGEN
De wedstrijd is voor mijn gevoel amper begonnen of we staan achter met 1-0. Vanuit onze positie achter het doel, waren we al eens getuige van een slordigheidje van ‘de grens’ op links. Wij hadden inworpen geconstateerd, waar hij besloot door te spelen. Van bovenaf kun je dat prima beoordelen. Schitterend om te zien is, hoe PSV onze FC steeds opsluit met vier, vijf man en daarmee afspelen onmogelijk maakt. Ze leunen rustig achterover en counteren met twee, drie snelle mannen waaronder Farfan. Philip Cocu speelt slim. Bij iedere hoge bal richting het Groningse doel staat hij lastig in de weg. Zelfs de Braziliaan Alex, de centrale verdediger duikt voor het Groningse doel op met een doelpoging. Een beer van een kerel, waar je op straat nadrukkelijk omheen zal lopen, kan in deze kathedraal vrij staan, bij een vrije schop van rechts, voor het doel. Er rent van alles door elkaar heen. Er wordt getrokken en gevloekt, de bal komt op het hoofd van Cocu, akelig vrij alleen voor de keeper. Dat is toch buitenspel ‘scheids’, we zijn het eens. Het is buitenspel. We zijn volop in discussie met elkaar als de tweede goal binnenvalt. Farfan kan na een mooi opgezette aanval, de bal uitgekiend in de hoek plaatsen. Er wordt ons groot onrecht aangedaan. We komen er inmiddels achter dat de moeder van de ‘scheids’ een vrouw van lichte zeden is. Het schijnt ook zo te zijn dat hij al op de hoogte is van de uitslag van deze wedstrijd. Wij beginnen ons behoorlijk op te winden. “Godver, scheids” dat kan toch niet. Wij komen hier om onze FC te zien schitteren. Niet om een clubje zuinig spelende Eindhovenaren ons de oren te laten wassen. DE MOEDER VAN DE DIKKE PAD
We zijn inmiddels razend. Temmink bestraft een iets te onbesuisde actie van de heer Matthijs. Dat pikken we niet, die arrogante klootzakken uit Eindhoven. Gewoon een schepje er bovenop om die eikels eens tot de orde te roepen. Moet kunnen scheids. Zelfs de trainer wordt het te veel. De beide heren ontmoeten elkaar bij de zijlijn. PSV speelt laf vindt Aike, stelletje ‘wenckers’ Ze doen geen ‘fuck’, laten Groningen rustig komen en toevallig scoren ze twee keer. Drie keer, Cocu staat weer helemaal vrij in het strafschopgebied en heeft alle tijd om met een lullig omhaaltje de derde treffer aan te tekenen. We zijn met stomheid geslagen. We weten het niet meer, voelen ons machteloos en staan al schreeuwend en klappend op voor FC Groningen. Er gaat te weinig uit van het drietal voorin. Salmon zwemt tegen de stroom in en is onzichtbaar. Nevland zit aardig in de tang bij Ooijer en de zoon van Cor van der Laak lukt het niet echt zijn mannetje uit te spelen. Levchenko schiet met rechts op het doel, een rollertje. Een vrije trap van Bruno Silva belandt in de muur. De terug kaatsende bal wordt door dezelfde Bruno hard over het doel geknald. Elke corner is een zekere prooi voor de lange Gomes, ‘de zwarte lui’aard’. We missen Danny Buijs. Yuri Cornelisse komt erin als vervanger voor de geblesseerde Lindgren. We blijven zingen en hopen op een goeie tweede helft. Ze komen nog wel terug. Een van de scoreborden in het stadion staat al op 3 – 3. Dus dat komt wel goed. TEGEN DE STROOM IN
De eerste onrustige supporters verlaten hun plaats op zoek naar een troostende snack. Ik ga op zoek naar overgebleven pleerollen. Aike controleert zijn telefoon op binnengekomen berichten. Dit kunnen we toch niet over onze kant laten gaan. He, is dat Mark-Jan Fledderus, die zich daar warm loopt, jawel. We krijgen via de terugkerende Groninger supporters, de bevestiging binnen dat we zijn genaaid door de ‘scheids’. Het eerste doelpunt is ook door de SBS televisie buitenspel gegeven. De oude mevrouw Temmink krijgt het nog zwaar te verduren de rest van de wedstrijd. DE RUST
In een supermodern stadion als de Euroborg, zal toch ook een TV in de kleedkamer van het arbitraire trio staan. De waarheid is vaak confronterend, dus kunnen ze er niet onderuit, dat ze fout zaten. We eisen ons recht op, straks praten we weer. We kunnen niet wachten tot het begin van de tweede helft’. Daar komen de mannen het veld weer op. Vanaf de aftrap wordt er druk op de verdediging van PSV gezet. Wij zitten eerste rang. Het voetbalspel golft onze kant op. Af en toe wat ongecontroleerd maar met groot enthousiasme wordt door Groningen de aanval gekozen. Door de nieuwe impulsen door met name Flederus zit er meer ‘swung’ in het spel van de FC. We deinen mee in de golf van aanvallen. We springen op om niets te hoeven missen van de ballen die op een haar na het doel missen. Toch houdt PSV stand. De druk wordt nog meer opgevoerd en het wordt steeds roder voor het doel van PSV. Matthijs leidt een paar keer knullig balverlies of vergeet mee te denken. Lastig als de automatismen niet werken. Dan na ongeveer DE TWEEDE HELFT
een kwartier spelen wordt de bal de diepte ingespeeld op rechts. De bal wordt ongelukkig verlengd door een meelopende PSV-verdediger. Salmon kan de bal oppikken en ziet dat Nevland in het centrum is meegelopen. De bal vertrekt van de rechtervoet van de Zuid-afrikaan en wordt door de Noor in één beweging in het dak van het doel gejaagd. De actie van de FC wordt begeleid met een aanzwelend geluid van een juichende menigte. Wij staan als één man achter onze club en geloven in een goede afloop. PSV lijkt niet onder de indruk en blijft rustig achterover leunen. Ze wachten af, maar komen niet meer over de middenlijn. Ze spelen elkaar de bal toe en Groningen jaagt. De combinaties bij Groningen lopen wat gemakkelijker. Van der Laak krijgt zijn kans, schiet. Wij zijn weer omhoog geveerd. Twee armen in de lucht, die lange ligt alweer in de hoek. Ongelofelijk die snelle reflexen en uitschuifarmen. Ik gooi nog maar eens een pleerol in de strijd. Ik kom niet verder dan de voorste rangen van de Z-site. Het laatste restje rol wordt richting Gomes gegooid. De man blijft stoïcijns voor zich uit kijken. Hij brengt onder begeleidend gejoel de bal opnieuw in het spel. Groningen voert de combinaties af en toe te ver door, krijgt kansen maar weet ze niet te benutten. De tijd wordt vergeten. Een aanval over links. Mathias Floren ziet Flederus achter zijn verdediger vandaan komen. Hij schuift de bal in de ruimte. Gomes is kansloos in de korte hoek van het doel. HET GELOOF IS TERUG
Het kan nog, het kan nog. Sta op, voor FC Groningen. PSV gaat kloten met de bal. Tikje links, tikje rechts. Mannetje uitspelen. Ze treiteren ons. Wij vinden eigenlijk dat ze erg negatief spelen. Ze vallen nauwelijks aan, scoren gelukkig, wel of niet buitenspel en nu ook nog de boel lopen te verstieren, terwijl onze jongens zich het vuur uit de sloffen lopen. Stelletje boeren, o nee dat zijn wij. Schiet toch op man, beetje in die hoek lopen pielen, klote Affelay! Patjepeeër, ga ergens anders spelen. Een beetje onze avond aan het verzieken. BOEREN EN OVERGEVEN
Er vormen zich koortjes, waarin stelling wordt genomen om dit soort spelverderf eens flink onder handen te nemen. Een stelling name die best schadelijk zou kunnen zijn voor een aantal spelers uit Eindhoven. Nog drie extra speelminuten. Groningen wil wel maar ze kunnen de bal niet te pakken krijgen. Er wordt nog een poging gedaan om iemand bij de cornervlag onder de grond te stoppen. Van een echt eindoffensief is echter geen sprake meer. Licht gefrustreerd volgen wij de laatste schermutselingen. Scheidsrechter Temmink vindt het wel mooi zo en fluit voor het einde van de wedstrijd. HET IS MOOI GEWEEST
Andre Ooijer is blij en viert het feestje op zijn manier. Wij hebben Andre bij het PSV doel goed kunnen volgen. Het is ons duidelijk geworden wat er onder professioneel verdedigen wordt verstaan. Net voordat de aanvaller wordt aangespeeld, de man even uit balans brengen of in ieder geval hinderlijk in de weg blijven lopen. Het gaat niet om mooi, maar om efficiëntie en resultaat. We zijn tevreden, want we zijn strijdend ten onder gegaan. Karakter getoond in de tweede helft en gelijkwaardig aan de gasten uit Eindhoven. Jammer, is de conclusie. We troosten ons met het onrecht dat ons is aangedaan, een duidelijke buitenspel goal. (Alweer een pleidooi voor video ondersteuning voor de arbitrage. Later bleek, door uitgebreide bestudering van de beelden, dat er een hoofd tussen het vertrek van de bal uit een vrije schop en het moment dat Cocu het doelpunt scoort. Hierdoor komt de opduikende middenvelder in buitenspel-positie te staan. Hans Kraai jr. had het gezien en gooide olie op het vuurtje. Gaat het om zuivere sport of de emotie? Geef mij maar de emotie, valt er gelukkig wat te kankeren. We kunnen tevreden terug kijken en de schuld van het verlies ligt niet bij ons, toch). NU EVEN GEEN ANDRE
Wij op de tribune voelen gewoon dat het niet klopt, het gaat om het eigen gelijk. We lopen de trap op. Ik kijk nog één keertje om. Nog even genieten van het uitzicht op het veld. We voegen ons tussen de mede supporters en schuiven richting de uitgang. Voetje voor voetje, treetje voor treetje vervolgen we onze weg naar de deur. Op de trap komen we de mannen van de fanatieke Z-site tegen die het voornemen hebben opgepakt boven nog een pilsje te pakken. Een beetje benauwd zo met zijn allen in het trappenhuis. De stroom mensen komt in beweging als we op de galerij van de onderste ring komen. We lopen in de mêlee richting de fietsen. We volgen de mensen massa, die niets ontziend, door bosages en andere jonge aanplant heen banjert. Her en der staan mannen verspreid hun plas uit te laten. We vinden onze fiets en proberen onze weg in snel tempo te vervolgen. Dit lukt pas bij het viaduct over de rondweg. In een grote groep fietsers rijden wij richting het ING gebouw. Hier komt alles samen. We wachten met zo’n kleine honderd fietsers op het groene licht. Eindelijk we mogen verder, het hele kruispunt is gevuld met fietsers. Grinnikend voelen wij ons sterk. Samen met z’n allen, de boel is even lekker vast zetten. Het licht staat op rood maar het stroomt maar door met fietsers. Bij het Damsterdiep gekomen splitst de groep zich. In stilte nemen we afscheid. Het is een mooie voetbalavond geweest en wij waren daar getuige van. NAAR HUIS MET ONS ALLEN
Met de vriendelijke dank van Aike & Gerben voor Nick & Marieke.
