China reisverslag Donderdag 1 mei en vrijdag 2 mei Het is vrijdagavond 2 mei, buiten regent het een beetje na een mooie dag in Beijing. Het waaide wel wat, maar dar hinderde niet. De benen en de hoofden zijn moe. We moeten zo echt naar bed maar eerst een berichtje er uit. Het hele hotel heeft Wi-Fi dus dat moet allemaal wel lukken. Donderdag, rond 9.45 uur verzamelt een bevoorrecht gezelschap zich voor een lange reis naar Beijing. Iedereen is op tijd en de bus gaat onderweg naar Antwerpen. Na een voorspoedige reis arriveren we rond 12.30 uur. Nog twee uur wachten voordat we met de Thalys naar Amsterdam gaan. Rustig de tickets gehaald (iedereen moest zijn paspoort persoonlijk laten zien) en op zoek gegaan naar koffie. De leerlingen vermaakten zich ondertussen prima. De Thalys zat tjokvol. Een grote groep Amerikanen reisde van Parijs naar Rotterdam. Na Rotterdam dus wat meer ruimte. Yvonne klokte met haar routeplanner een snelheid van bijna 300 km/h. De eerste ouders waren al op Schiphol, elke leerling zou uitgezwaaid worden door een ouder. Nog twee uur wachten voor we vliegen.... Uiteindelijk had iedereen een tas die lichter was dan 23 kg en konden we vertrekken. Heerlijk zo'n directe vlucht naar een verre bestemming. De vlucht blijft toch lang en lang niet iedereen kan de slaap vatten. Sommigen hebben iets geslapen, anderen helemaal niet... Om 9.45 uur kunnen we eindelijk onze gids begroeten. We waren er klaar voor. Oh nee, toch niet: eerst allemaal pinnen. Yvon helpt... Nadat iedereen zijn geld had bijgevuld, gingen we naar de bus. De chauffeur was dezelfde als die van het jaar ervoor, prettig want we weten wat we aan hem hebben. Iedereen de bus in en op weg. Het was erg druk: alle 1,3 miljard chinezen hebben vakantie (dag van de arbeid) en hebben kennelijk besloten richting Beijing te gaan. Om 11.45 uur konden we aan tafel. Iedereen had wel wat trek en at een goed portie (fijn). Stipt 13.00 uur meldden we ons bij Beijing zoo. Hier waren al die Chinezen dus naar toe!!! Jeetje wat druk.....? Gelukkig hebben we plaatjes kunnen maken van deze bijzondere dieren. 13.45 uur iedereen is op tijd bij de groep en we vertrekken richting Summer Palace, het zomerverblijf van de keizer tijdens de Qing-dynastie. De Chinezen die niet naar de zoo
gingen, zijn naar het Summer Palace gekomen!!!! Weer enorm druk, er werden voor vandaag 60000 bezoekers verwacht. Onze gids leidde ons overal mooi doorheen zodat we veel van deze plek hebben kunnen zien. Een aantal fervente fotografen werd zoek gelopen, maar na een "zoekactie" (wat zijn mobieltjes toch handig, als ze het doen) was de groep weer snel compleet. Iedereen liep op het tandvlees en dus was het de hoogste tijd om naar het hotel te gaan. Eerst nog even naar een dumplingrestaurant..... In het hotel werden we door een enorme politiemacht opgevangen: de nabestaanden van de mensen van het verongelukte vliegtuig zitten nog in dit hotel. Iedereen wordt gescand bij binnenkomst en bij vertrek. Geen zorgen dus dat er iemand ongezien uit het hotel vertrekt ;). Inchecken en slapen, morgen om 8.30 uur gaat het avontuur verder. We beginnen dan in de Verboden Stad. Welterusten......... Erwin
Zaterdag 3 mei Om even voor zeven werden we gewekt door een opgewekte mevrouw. We hadden afgesproken dat we om 7.45 uur aan tafel gingen. Iedereen was op tjjd. Het ontbijtbuffet voorzag in brood, croissants, kadetten, jam, ham en kaas. Wanneer je goed keek zag je ook wat witte rijst, gewokte groenten en vlees. Veel konden deze vertrouwde kost wel waarderen en eten er lekker van. Om 8.30 uur stond (bijna) iedereen uitruk gereed in de lobby, die trouwens erg druk was omdat er veel politie was i.v.m. de gebeurtenissen rond het verdwenen vliegtuig. We gingen onderweg naar het grootse plein van Beijing en de rest: Tian'an Menplein. Aan de zuidelijke kant zijn we uitgestapt en hebben gekeken bij de oude "railwaystation" en Qian Men, een toren uit de Mingdynastie die een deel uitmaakte van de verdediging van de oude stad. Het plein was erg druk, voor het Mausoleum van Mao stond een enorme rij. Langzaam lukte het ons om de overkant van het enorme plein te bereiken. We werden veel gehinderd door "fotografen" die leden van onze groep herhaaldelijke aanhielden voor "take a picture of you?" Met name de jongeren werden hiervoor gevraagd. Via een tunneltje naar de Tian'an Menpoort die ons toegang gaf tot de Verboden Stad: het gebied waar de laatste keizers hebben geleefd. Een enorm mooi complex dat ook door heel veel Chinezen werd bezocht. Onze gids, Doyle, wist wat stillere plekken waardoor dit bezoek meer werd dan wat foto's schieten en weer door. We zijn in de keizerlijke bibliotheek geweest en hebben stukken Chinees porselein van 7000 jaar terug gezien. Via de noordelijke poort de Verboden Stad verlaten. Tijd voor wat eten. Peking Eend stond op het menu. Nadat een chef de eend deskundige had aangesneden werd ons uitgelegd hoe je dit traditionele gerecht moest eten. Na wat oefenen met de stokjes werden er prachtige pakketjes gemaakt en gegeten. Doyle haalde ons van tafel omdat de volgende activiteit wachtte. Ditmaal een bezoek aan de boeddhistische Lamatempel. De prachtige tempels en beelden maakten veel indruk. Het beeld van Maitreya (de boeddha van de toekomst) van 18 meter was wel het toppunt.
Van de Lamatempel gingen we naar de Confuciustempel. Op dit complex werd Confucius geëerd en gaven de keizers hun lessen. Een paar mooie foto's gemaakt en de les dat "leraren met het allergrootste respect behandeld moeten worden" werd meteen door de leerlingen uitgevoerd.......... Tijd voor wat rust: een kopje thee, maar dan wel ceremonieel in een theehuis. We kregen diverse soorten thee en het verhaal dat er bij hoorde. Aan het einde konden we de thee kopen voor een "studenten"-prijs. Geen ¥200 voor een pakje thee, maar slechts ¥150 en dan konden we de mooie beker en het mannetje piepie voor een prikkie er bij krijgen. De groep begon te rekenen en had al snel door dat dit erg veel was voor een pakje thee. Na harde onderhandelingen (bedankt Lars) mochten we een kleiner pakje (1/2) thee, de beker en het mannetje piepie meenemen voor in totaal ¥80. De eerste les onderhandelen heeft ons in elk geval voor vandaag een goed gevoel gegeven. Al dat thee maakt hongerig. Het restaurant van vanavond had wat zoetere gerechten. Weer werd er lekker gegeten. Jason merkte op dat dit wel de week werd met het lekkerste eten ooit. Een mooi compliment. Anderen proeven voorzichtig alles maar vinden niet alles even lekker.... Straks naar bed want morgen staat de Lange Muur op het programma van morgen. Een flinke wandeling! Het weer belooft goed te worden: 20 graden met een stevig windje. Dat zal wel zweten worden...
Erwin
zondag 4 mei 's Ochtends gingen we weer ontbijten om kwart voor acht. Iedereen was vrij rustig en een beetje moe. Toch hebben we lekker ontbeten. Om half negen moesten we weer verzamelen in de lobby. Iedereen was op tijd maar er moest nog gepind worden. Daardoor gingen we iets later weg. Er werd gezegd dat we ongeveer een uur in de bus zouden zitten maar het was erg druk op de weg en deden we er twee en een half uur over. We zagen onderweg de bergen al en later ook de muur. We werden op een parkeerplaats afgezet, vlakbij de muur. Daarna gingen we muur op en mocht je zelf weten hoever je ging. De eerste trap die je tegen kwam was erg steil en lang. Hierbij stond een harde wind en dat maakte het nog zwaarder. Op de muur zijn ook torentjes waar je in en op kon. Vooral op de torentjes merkte je dat de wind erg hard was. Al gauw begonnen er twee groepen te ontstaan. Rianne, Liset, Sarah, Marouscha en Ellen bleven meer beneden om kinderen op te vangen. Afra liep op haar gemak op de Chinese Muur en Yvon en Erwin liepen samen met Jason, Wridzer, Lars, Maartje, Iris en Babette naar het
een na hoogste punt op de muur. Daarna gingen we weer naar beneden, dat was makkelijker, maar ook een beetje eng. Dat kwam door de ongelijke treden. Hierna liepen we langs een tempeltje, waar het naar wierrook rook en gingen we de bus weer in. Ellen en Babette. De fabriek We zijn vandaag naar de cloisonné fabriek geweest met de bus, het was niet erg ver weg van de Chinese muur. Toen we binnenkwamen kregen we een rondleiding op de plek waar de koperen potjes en decoraties gemaakt werden, je kon toen zien hoeveel werk het was. Ze schilderen en maken namelijk alles met de hand. Vervolgens gingen we eten in het restaurant erboven. Het eten was erg lekker en we hadden veel keus. Toen we klaar waren met eten gingen we naar de benedenverdieping om in de winkel te kijken, hier verkochten ze alle koperen spullen die ze zelf hebben gemaakt. Het was een hele grote winkel en echt alles was van koper en dat is handig, want als je het laat vallen gaat het niet kapot. De meeste spulletjes waren heel erg duur, maar uiteindelijk hebben we toch nog leuke dingen gevonden. Iris en Maartje We kwamen met z'n allen met de bus aan bij het kraaiennest. Onze eerste reactie was natuurlijk dat het enorm groot was, en het ontwerp was heel uniek. We mochten ook binnentreden voor ¥50, toen we binnenkwamen kregen we een gevoel zovan: wow. Hierna zijn we nog gaan poseren bij de olympische ringen. Wridzer en Jason Rond half zeven kwamen we bij de zijdemarkt aan. Daar gingen we eerst eten in het restaurant. Daar hadden we geen Chinese rijsttafel, maar een buffet met vierkante tafels. Daarna mochten we vrij shoppen in de winkels. Er waren veel verschillende winkels zoals: tassenwinkels, schoenwinkels, (ontzettend veel) kledingwinkels, juweliers en souvenirwinkels. We hebben veel moeten afdingen, maar het lukte ons aardig !). Om half negen moesten we bij de bus zijn en gingen we naar het hotel. Marouscha en Sarah
maandag 5 mei Half negen vertrokken we met de bus naar Boon Edam. Daar kregen we een presentatie over de geschiedenis van Boon Edam. We kregen ook nog een rondleiding door de fabriek. Ons werd verteld dat hoe deze draaideuren werden gemaakt. Zelfs in het parlementsgebouw van China staat een draaideur van Boon Edam. Ik vond het leuk en interessant en een leuk bedrijf. Lars
We kwamen aan bij Nan Luo Gu Xiang, een straatje vol met kleine winkeltjes, en kregen meteen vrije tijd. Het waren maar 45 minuten dus we moesten snel rondlopen. Daarna gingen we in riksja's, dat zijn fietsen met daaraan een karretje waar wij in zaten. We reden in verschillende krottenwijken (Hutongs). Toen werden we afgezet bij de Trommeltoren. Daar ging je met een hele lange/steile trap naar boven, daar maakten we foto's van het mooie uitzicht. Daar binnen waren allemaal trommels. Toen kwam er een trommelshow. Het geluid was heel hard. Vroeger gebruikte ze de trommels om in de stad te laten horen dat de poort over een uur dicht ging en als je in dat uur niet binnen de poort was dan had je pech en moest je buiten blijven. Daarna gingen we weer naar beneden en liepen we naar een huis van iemand. Ze vertelde dingen zoals met wie ze daar woonden en met hoeveel. Daarna gingen we naar de bus. Rianne en Liset Na het bezoek aan het gezin werden we afgezet op Wang Fu Jingroad. Doyle liet ons los bij de Wang Fu Jing bookstore. We kregen een uur de tijd om rond te snuffelen in de grootste boekenwinkel van China, vijf verdiepingen vol boeken, boekjes en wat al niet meer. Je kon ook in de omgeving wat rondlopen: Wang Fu Jingroad is als de Kalverstraat in Amsterdam en daarnaast zijn tal van kleine steegjes vol met kramen met allerlei etenswaar en spulletjes. Weer werd er door menigeen aan thuisfront gedacht en werd er een cadeautje o.i.d. gekocht. De jongens lieten zich van hun stoere kant zien. Vol aandacht werden een aantal schorpioenen op een stokje bestudeerd. Na ampel overleg werd er een stokje uitgezocht. Toen de verkoper het stokje aanraakte begon er van alles te krioelen. De schorpioen kon echter niet meer ontkomen en nadat de schorpioenen waren bereid werden zij door de heren smakelijk, maar met voorzichtige hapjes, opgegeten. Anderen kozen voor meer bekend eetwerk: McDonalds. Na dit avontuur vertrokken we richting theater. We waren mooi op tijd en konden ons eigen plekje uitzoeken. Omstebuurt even naar het toilet en genieten van de show! Acrobaten vlogen van rechts naar links en van links naar rechts over het podium. Ondertussen maakten ze een handstand, radslag en sprongen van wel drie meter hoog. Evenwichtskunstenaars balanceerden op een plank en wipte handig verschillende kommetjes op zijn hoofd. 10 meiden reden op een (1) fiets terwijl ze ook nog handen over hadden om met waaiers te zwaaien en zo voort. Het spektakelstuk werd gevormd door vijf motorrijders in een bolvormige kooi. Kriskras door elkaar reden ze door de kooi, zonder elkaar te raken! Dit was het laatste. Vol bewondering ("dit moest wel nep zijn") verlieten wij het theater. Het diner wacht, eerst nog een stukje met de bus. Na het diner inpakken want morgen begint de "grote overtocht": Shanghai! Erwin
dinsdag 6 mei He he, het is 21.30 uur en we zijn in het hotel in Shanghai aangekomen. De " grote overtocht" is gelukt. Meteen de computer aan en de site verzorgen want morgen moeten we om 5.30 uur uit de veren. Het lijkt wel werk. De computer krijgt geen verbinding met wifi, dat moet ik straks maar even rustig uitzoeken. Vanochtend moesten we net iets eerder in de lobby van het hotel klaar staan. Iedereen moest uitchecken en de passen moesten uit de kluis gehaald worden. Om even na half negen vertrekken we richting Het Paleis van de Hemelse Vrede, een tempel die in vroeger tijden (door de keizer en zijn gevolg) werd gebruikt om de goden te vragen om een goede en rijke oogst. De tempel ligt in een groot park dat door Chinese senioren wordt gebruikt voor sociale contacten en om fit te blijven. Iedere ochtend komen ze hier samen om pluimbal te spelen, te fitnessen, te kletsen, te schaken, te zingen, te dansen, noem maar op. Natuurlijk moesten we even mee doen, dat pluimbal is toch moeilijker dan ze zo op het eerste gezicht zou zeggen. En dat optrekken aan de rekstok met twee vingers valt ook niet mee. Babette laat zich van haar beste kant zien en maakt een mooie handstand in de het klimrek. Een luid applaus is haar deel. We gaan door naar het Paleis, een prachtig houten gebouw van meer dan 400 jaar oud. Het gebouw en de omgeving zit vol met symboliek. 9 treden per laag ( 9 is het perfecte getal), 4 (als de seizoenen) hoofdpilaren, 12 kleinere daarom heen, de ronde (goddelijke) toren en het vierkante (aardse) plein en ga zo nog maar even door. Iedereen is onder de indruk en moet natuurlijk op de foto. Door naar de Echo Muur, een ronde (hoe kan het anders op deze plek) muur waarbinnen een gebouw staat waar de Hemels ceremonieel materiaal werd opgeslagen. Vandaar gingen we naar het ronde altaar waar de keizer in de zomer kwam bidden voor regen voor de gewassen op het land. We moesten op schieten want we wilden ook nog even naar Qian nen straat, een winkelstraat achter de Zuidelijke Poort in de buurt van het Tian'an Menplein. Een straat met H&M, Starbucks, KFC, McDonalds en ga zo maar door. Hier moest wat te eten worden gescoord want daar zou op het treinstation niet veel tijd voor zijn. Om 12.30 uur vertrokken we richting station. Doyle had de kaartjes geregeld en er voor gezorgd dat we niet in de rij hoefden te staan, maar als eerste de trein in mochten. We namen afscheid van Doyle en de chauffeur en gaven hen nog wat cadeautjes omdat ze zo goed voor ons hadden gezorgd. In de trein werden al onze spullen netjes opgestapeld. 14.00 uur: de reis kon beginnen. De jeugd zat te gamen, lag te slapen en sommige waren zelfs een boek voor Nederlands
aan het lezen. De trein snelde met zo' n 300 km/h door het landschap dat veranderde van vlak, kaal en bruin, naar heuvelachtig (bergen?), begroeid en groen. Ook de huizen veranderde langzaam: aanvankelijk nog in het (voor ons) bekende vierkant met grijze daken, naar vrijstaande woonhuizen met rode daken. Om 18.47 uur arriveerden we in Shanghai. Hier werden we opgewacht door een chauffeur die ons naar een restaurant zou brengen. Wat een prachtige stad: enorme gebouwen en alles verlicht; dat belooft wat. Op tafel verschenen andere gerechten: in stukken gesneden kip (maar dan ook alles van de kip), een prachtig bereide vis, bruine broodbolletjes etc.. Echt ander eten dat ook nog eens goed bij iedereen in de smaak viel. Rond 20.45 uur weer in de bus en naar het hotel. We zijn benieuwd naar de dag van morgen, eerst maar wat slapen...... Erwin ps. In dit hotel hebben we geen Wi-Fi op de kamer.
woensdag 7 mei Wat onwennig staan we te wachten voor de deur van de ontbijtzaal. Vijf voor zes, wie had dat gedacht. We moeten nog door eten ook want om half zeven vertrekt de bus. Ditmaal geen luxe broodjes, croissantjes etc. slechts wat toast met boter en/of jam en een beker sinaasappelsap of een kopje koffie. Of je moest zoals de jongens trek hebben in noedels, rijst, schnitzel, worstjes, dumplings of warm eten. Bij velen is dat toch te gek om zes uur 's ochtends, maar goed ieder eet wat. De bus is ruim op tijd en de stad geeft het gevoel dat de dag al uren geleden is begonnen. Overal is het druk maar de chauffeur weet steeds de snelste baan te kiezen en ruim voor half acht zijn we op school (we hadden gerekend voor 7.50 uur). Tot onze verbazing is het al behoorlijk druk in de school. Op een groot TV-scherm dat buiten aan de gevel hangt worden we welkom geheten. Foto's van molens, tulpen, Den Haag en de Keukenhof vormen de achtergrond van dit prettig ontvangst. De directeur ontvangt ons in de "meetingroom" en vertelt iets over de dag die gaat komen. Meer kletst hij bij met mevr. Ding, ze hebben samen vier jaar bij elkaar in de klas gezeten en zien elkaar nog regelmatig. Leerlingen zitten al in hun klas en maken nog even het laatste huiswerk. Opeens neemt de directeur ons mee naar buiten, naar het sportveld. Alle klassen (1200 leerlingen) komen marcherend het sportveld op en verdelen zich als een raster (richten en uitlijnen) over het veld. Ik dacht dit te herkennen uit filmpjes van vroeger. Onze leerlingen, die zich inmiddels bij hun maatje en klas hadden gevoegd, marcheerden mee alsof ze dit al jaren deden. Het Chinese volkslied klinkt en de vlag wordt plechtig
gehesen. De directeur neemt het woord en kondigt mij aan. Oeps, op een woordje had ik wel gerekend, maar op een podium voor 1200 leerlingen in het Engels plotseling iets roepen is toch een verrassing. Het hartelijke applaus van de leerlingen doet vermoeden dat het wel gelukt is (of ze waren gewoon erg aardig). Het afmarcheren verloopt net zo geordend en de lessen kunnen beginnen. Onze leerlingen zitten verdeeld over zes klassen. Wij proberen bij iedereen even in de klas te komen. Het gaat allemaal voorspoedig met veel Engels, een beetje Chinees en wat handen en voeten wordt veel duidelijk. Wiskunde is beter te volgen dan "politics", maar dat mag de pret niet drukken. Wanneer het echt te pittig dreigt te worden kunnen onze leerlingen even op adem komen in de meetingroom. Hier staan thee en koekjes. Rond het middaguur is er eten, warm eten en gewoon in het lokaal. Wij eten samen met de docenten in het restaurant. Na eten gaan de leerlingen naar buiten. Ze sporten wat of delen handtekeningen, e-mailadressen en twitteraccounts uit, de schroom is er bij iedereen wel af. Wij lopen samen met de directeur door de prachtige tuin: perzik-, sinaasappel- en limoenbomen worden afgewisseld met steenpartijen en bloemen. Onze tulpen, die alle controles zijn doorgekomen, zullen hier morgen een plekje krijgen. 's Middags wordt er veel gesport: voetbal, basketbal, badminton, touwtjespringen, brug, etc. wordt met de Chinese leerlingen. De jongens worden uitgedaagd voor potje basketbal van 3 tegen 3 en pikken deze handschoen op. De chinezen blijken drie bovengemiddelde basketballers te hebben geselecteerd, maar op het moment dat het een potje afdrogen lijkt te worden, hergrijpen onze jongens zich en scoren zowaar een paar punten achter elkaar. Als de dag op school klaar is vraag ik de leerlingen na te denken over een aantal regels voor op de site. In koor krijg ik terug: het was fantastisch, schrijf dat maar 11x op. Een slecht idee dus. We nemen afscheid en gaan via de metro naar Centurystation, midden in het zakelijke hart van Shanghai. Het ene gebouw nog indrukwekkender dan het andere en mevr. Ding weet de verhalen van de leerlingen aardig op te dikken. De Oriental Pearl TV-tower ( 457 m) prikt de hemel in met zijn rijk verlichte piek. Een bezoek aan de Jin Mao toren (de onderste 56 verdiepingen een kantorencomplex, de bovenste 32 een hotel) maakt grote indruk, al zijn er die "flappybird" prefereren boven marmer, notenhout, kristal en wijdse uitzichten. Met een wandeling door dit gebied maken we de avond af. De metro wordt weer gevonden en brengt ons tot vlak bij het hotel. Half negen, het was weer een prachtige dag! Erwin
donderdag 8 mei Vandaag mochten we uitslapen. De morningcall kwam pas om half zeven, om half acht vertrekt de bus. We worden pas om half negen op school verwacht. Het is een stuk drukker op de snelweg en voordat we de tunnel onder de HuangPu in kunnen rijden, hebben we al een half uur file achter de rug. Het is al warm op straat, een beetje klam. Vandaag wordt een mooie dag verwacht. We zijn redelijk op tijd, wel iets te laat, op school. De lessen van het eerste uur zijn al begonnen en we besluiten om te wachten tot de bel van het tweede uur om de lessen in te gaan. Eigenlijk gaat er helemaal geen bel, er wordt steeds een stukje (klassieke) muziek afgespeeld. Onze leerlingen gaan naar hun eigen klas. Ze weten de weg al in het gebouw en de klassen zitten altijd in het zelfde lokaal. De docent trekt van lokaal naar lokaal. Rianne gaat naar het aangebouwde stukje theater. Zij zal vanmiddag tijdens de pauze van de finale van het jaarlijkse Art Festival een stukje zingen. De Aad Sloot van de school wil het stukje alvast klaarzetten en even luisteren naar het volume. Rianne zingt een stukje mee zodat de boel ingeregeld kan worden. Al snel staat er leerlingen in de deur te kijken. De groep wordt steeds groter totdat Rianne stopt. Jason heeft ondertussen de piano in het oog gekregen en heeft toestemming om er een stukje op te spelen. Ook hij trekt diverse leerlingen met zijn muziek. Leuk om te zien dat muziek overal het zelfde effect heeft. Rianne en Jason moeten ook naar de les. Wiskunde en dan ook nog goniometrie. Het lukt wel aardig. De les natuurkunde is gesneden koek. Dit is bij ons tweede klas stof (over serie en parallel, stroom etc.). Jason gaat met zijn maatje dieper op de stof in. De leraar gaat gewoon verder en vindt het goed zo. Ook de anderen kunnen hun draai aardig vinden. Het lokaal met de koekjes wordt eigenlijk niet gebruikt. Iedereen blijft bij zijn klas. Het geeft ons de mogelijkheid om ook de achterzaaltjes en gangetjes te verkennen. Wat een enorme school en wat een ruimte. Ik word jaloers. De scheikunde-docente wacht me op. Yvon D. heeft geregeld dat ik een scheikundeles mag volgen. Aan een onbekende oplossing worden, elk apart, drie andere oplossing toegevoegd. Drie leerlingen verzorgen een demonstratie, 40 lln kunnen nu eenmaal niet tegelijk practicum doen. Ik snap weinig van wat er gezegd wordt totdat er formules en vergelijkingen op het bord komen. Dat ziet er hetzelfde uit als bij mij in de les!
Tijd voor de lunch. De leerlingen eten weer in hun lokaal: een stuk kip, witte rijst en wat groente. De docenten eten iets heel anders nl. witte rijst, een stukje gestoofd rundvlees, wat gewokte groenten en een soepje dat geen smaak heeft, maar toch ook niet vies smaakt. Je neemt voor de zekerheid nog een hapje omdat je verwacht dat de smaak er ook bij zit, maar nee deze keer niet. Het wordt tijd voor de finale! Samen met drie docenten zitten Maartje, Jason en ik in de jury. We moeten cijfers geven tussen de 9,0 en de 10,0. Eerst krijgen we vier liedjes voor geschoteld. De een boeit meer dan de ander, maar dat blijft zo. In de pauze wordt Rianne uitgenodigd. Ze zingt een nummer van David Guetta. Het publiek is enthousiast en vraagt na afloop om meer. Rianne, ook niet de beroerdste, zingt nog iets van Adele. Een luid applaus valt haar ten deel. Top! Na de pauze volgen vier stukjes die uit diverse onderdelen bestaan. Sommige leerlingen spelen op een instrument, anderen van die groep spelen een stukje toneel en weer anderen zingen wat. Samen vormt het een geheel. Aan de kleding is door sommige groepen veel aandacht besteed. Dat maakt het allemaal wel leuker. Direct na afloop volgt de uitslag, de winnaars worden omgeroepen en iedereen vertrekt weer naar zijn klas. Geen prijsuitreiking, geen huldiging, gewoon weer aan het werk. Nou gewoon? De klassen marcheren naar het sportveld om daar onder leiding van een oude gymdocent wat "kung fu"-oefeningen te doen. Het zonnetje schijnt behoorlijk en het windje wordt goed tegen gehouden. Het is al met al dus best een warme aangelegenheid. Gelukkig hebben we water genoeg. De Engelse les wordt buiten afgemaakt. Het gaat over een vlieger en de leerlingen hebben tijdens de les een vlieger gemaakt die nu getest kan worden. Het ontbreken van wind zorgt dat de vliegers alleen bewegen wanneer je er hard mee rent.......... Om even voor vier zitten we allemaal in de meetingroom, samen met de buddy’s, de directie van de school en wat fotografen. We worden uitgebreid bedankt en krijgen mooie woorden over ons heen. Ook is er voor iedereen een cadeautje. Wij geven mooie woorden en cadeuatjes terug. Marouscha overhandigt de tulpen en ook de klompen, het Delfsblauwe vaasje met houten bloemen, het snoepgoed en de Copernicus-goodiebag veranderen van eigenaar. Nog even op de foto met zijn allen en dan is het klaar. Deze dagen zullen niet licht vergeten worden. Topdagen waren het!!! De metro brengt ons in de buurt van De Bund. Wat een uitzicht: de rivier, de gebouwen (van gisteren) aan de overkant en langs De Bund 1,5 kilometer bijzondere gebouwen. Een paar van deze gebouwen worden door de leerlingen besproken en waar nodig wordt er nog aanvulling gegeven. Het wordt tijd om te eten en dan naar het hotel. We
kregen een uur de tijd om Nanjingroad te doorkruisen en te eten. Veel te kort natuurlijk, maar bijna iedereen is op de afgesproken tijd op het verzamelpunt. De metro brengt ons weer tot vlak bij het hotel. Buiten staan nog wat ouderen te dansen. We besluiten om nog even te kijken en al snel staan de meiden ook op de "dansvloer" om hun beste beentje voor te zetten. Buiten de kring blijven mensen staan om te kijken, de groep wordt steeds groter en de jongens besluiten om het er dan ook maar op te wagen. We werden op het hart gedrukt om geen foto's te maken, dat is niet helemaal gelukt. Om 21.00 uur lopen we het hotel binnen. Morgen gaan we om 8.30 uur weg, dus echt uitslapen tot 7.30 uur! Nu is het mooi geweest en sommige kruipen letterlijk hun kamer in: lekker douchen en dan heerlijk dromen.........
vrijdag 9 mei Even na half negen zaten we met z'n vijftienen in de bus. Onderweg naar het Shanghaimuseum wordt nog even de dag die gaat komen doorgenomen. Moeten we onderdelen omwisselen of gaat het zo goed? Er wordt vanavond regen verwacht, zonde als er dingen (letterlijk) in het water vallen. We besluiten om een extra onderdeel in te voegen, we verwachten dat we daar wel tijd voor hebben. Voor het museum staan we in de rij. Het duurt even voor we naar binnen mogen. Natuurlijk is ook hier een strenge controle op tassen en andere zaken. De tassen door de scanner, zelf even door de detector en dan sta je zo maar in de centrale hal van het Shanghaimuseum. De onderste verdieping is vierkant, die daar boven rond. Waar hebben we dat meer gezien en wat betekende het ook al weer? Samen weten we het goede antwoord (zie verslag van 6 mei). Het gebouw is prachtig! Na het ronddelen van plattegrondjes en het verhaaltje van Babette wordt iedereen in de gelegenheid gesteld om het museum te bezoeken. Je kunt hier wel een week vertoeven: 120.000 objecten staan in vitrines die over 3 bouwlagen zijn verdeeld met 15 eeuwen Chinese geschiedenis. Er wordt een verzameltijd afgesproken en iedereen zoekt een plekje in het museum. Bijna niemand heeft in de gaten dat de afgesproken verzameltijd bijna is bereikt. We haasten ons naar de hal en nemen ons voor om hier ooit nog eens terug te komen. Het is een klein stukje rijden naar de Jaden Boeddhatempel. Deze tempel is in 1882 gebouwd om twee jaden beelden een plekje te kunnen geven. De Jaden Boeddha is een manshoog beeld van jade. Rond de tempel staan diverse bonsaiboompjes en de bouwstijl van de tempel is duidelijk verschillend met die van de tempels in Beijing. Toch wonderlijk dat je in zo'n stad met wolkenkrabbers ook nog een plekje vind voor dit soort
bijzondere gebouwen. Na de tempel naar de lunch. Bij binnenkomst staan vier Chinese dames te keren en te draaien op een podium. Het blijkt een dans te zijn. Waarschijnlijk om de mensen over te halen om binnen te komen. De meesten staan echter in het winkeltje dat bij de ingang is. Na twee dagen lunch op school is dit weer een ouderwetse rijsttafel. We eten er lekker van en gaan daarna naar Tian Zi Fang, een buurt die zich kenmerkt door de vele, hipper dan gewoonlijk, winkeltjes in kleine steegjes. Bijna iedereen vindt wel wat van zijn gading al zijn de prijzen hier niet zo klein. Voorzichtig dus, want alles is leuk. Minder leuk is dat de pas van een leerling door een pinautomaat is opgeslokt. Mevr. Ding informeert bij de bank, dinsdag kunnen we de pas ophalen, niet eerder. Even veert de groep op, dinsdag??? Dat gaat dus niet lukken. Het thuisfront wordt geïnformeerd om actie te ondernemen want we komen zonder deze pas naar huis. Het ergste is dat de leerling nu geen geld heeft. Gelukkig zijn er voldoende die wat willen uitlenen dus dat komt wel goed. We komen langs een etalage waar drie koks zich in het zweet werken met diverse kleuren snoep. Ze draaien lange slierten en maken zo de mooiste snoepjes. Even proeven.... de snoepjes zijn heerlijk! Sabbelend op wat snoep lopen we naar de bus, we gaan onderweg naar de Yu-bazaar: een plek met veel souvenirwinkels. De leerlingen worden gewaarschuwd hier extra alert te zijn op de prijzen. Je kunt hier vaak tot wel een vijfde van de oorspronkelijke prijs afdingen. Soms nog wel meer. De leerlingen hebben dit spel ondertussen aardig door en lopen trots met hun nieuw verworven bezit verder. Elkaar informerend naar de meest gangbare prijzen en tactieken. In de bazaar bevinden zich de Yu-tuinen. Een prachtig aangelegde tuin met rotspartijen, water, tempels etc.. Opvallend is de muur in dit 2 hectare grote complex: het is een grote draak die zich over de bovenkant van de muur uitstrekt. Een prachtige kop maakt het beeld compleet. Mevr. Ding heeft diverse zakjes vissenvoer gekocht en deelt dit aan de leerlingen. Ergens in het park ligt een lage brug. Hier kun je de honderden karpers uit je handen laten eten. Na het eerste voer krioelt het van de vis. Ze verdringen zich om maar zoveel mogelijk voer naar binnen te slobberen. Aan de overkant verdringen zich Chinese fotografen die dit schouwspel graag vast leggen. Wanneer het voer op is, herstelt de rust zich en lopen we verder door het schitterende park. Er wordt omgeroepen dat iedereen zich zo langzamerhand naar de uitgang moet begeven. Jammer, ook hier kun je uren vertoeven. Het zal echter altijd te kort zijn. We lopen weer de bazaar in op weg naar het restaurant waar we gaan eten. In het restaurant zit de moeder van mevrouw Ding ons op te wachten. Ze eet met ons mee en ziet zo toch nog even haar dochter. Daarnaast heeft ze ook haar vriendin met man en dochter mee genomen. De nicht van mevr. Ding en man en dochter sluiten zich even later aan. Iedereen maakt kennis met elkaar en er wordt gegeten. Het voelt niet vreemd dat er anderen aan tafel zitten. Eigenlijk wel leuk om zo samen te eten. Na afloop worden er foto's gemaakt en afscheid genomen. Natuurlijk wordt bedankt en gedaggezegd in het Chinees. De regen is uit gebleven en lijkt voor morgen op het programma te staan. We zien wel; deze dag zit weer in de tas. Tevreden lopen we het hotel binnen, morgen alweer onze laatste hele dag in Shanghai. Eens kijken waar we nog naar toe moeten......
zaterdag 10 mei Vijf voor acht gaat de telefoon: morningcall. Buiten hoor je het geluid dat auto's maken op een natte weg. Regent het nu al? Even door de gordijnen gluren. Het ziet buiten grauw en grijs, een kleine miezer valt maar het is genoeg om de weg nat te maken. Shanghai ziet er in dit weer ook goed uit, wel iets minder maar toch goed. Straks maar even kijken wat het weer de rest van de dag gaat doen. We gaan immers naar het platteland. Je moet dan wel een beetje voorbereid zijn. Bij het ontbijt is het ontzettend druk. Er zijn busladingen Indiase mensen in ons hotel afgezet en die willen allemaal om half negen eten. Een tafel die vrijkomt wordt tactisch ingenomen: bordjes en kopjes van gasten die zijn opgestaan worden zo herschikt dat het lijkt alsof ze zo weer terug aan tafel komen. Zo kun je rustig even je eigen bordje vol schudden en wat drinken halen. Iedereen heeft op tijd zijn bordje leeg en staat met gepoetste tanden in de lobby. De bus brengt ons naar Zhu Jia Jiao. Een oud dorpje dat vroeger buiten Shanghai lag maar nu door de grote stad is omarmt. De oude straatjes, huizen en bruggen zijn echter goed bewaard gebleven. De vele stroompjes en watertjes hebben het dorp de bijnaam "het Venetië van het Oosten" opgeleverd. Het is prachtig en er zijn meer toeristen dan we gehoopt hadden. De fijne miezer wordt minder en de paraplu wordt weggestoken. We gaan eerst naar het centraal van het dorp. Daar gaan we straks eten en dan weet iedereen waar ie naar toe moet. Onderweg wordt stilgestaan bij een snoepartiest. De man maakt van karamel prachtige figuren en plakt deze op een stokje. Het is eigenlijk zonde deze lekkernij op te eten. De heerlijkste geuren komen uit de eettentjes en in de kraampjes zijn 1001 en een dingen te koop. Het budget van de meeste leerlingen is krap en dat maakt dat ze nog creatiever onderhandelen en samen de verkoper onder druk zetten. We komen in het centrum, een prachtige oude brug brengt ons aan de overkant. Hier gaat het gewoon verder. We spreken af om op 12.15 uur weer op dit kruispunt te zijn. De leerlingen zoeken hun eigen weg, wij ook: mevrouw Ding weet een Starbucks, niet ver hier vandaan. We trakteren ons op een lekkere kop koffie (de tweede al deze reis) en gaan dan zelf op koopjes jacht. Geroutineerd (?) onderhandelen we naar de beste prijs. Wanneer je wegloopt weet je dat de ander ook tevreden is. Prima zo. In het restaurant, dat ook de oude sfeer van de stad ademende, was het net even rommeliger en smoezeliger dan we gewend waren. Het servies en de kopjes zaten echter in een gesealde verpakking en straalde een bepaalde soort schoon zijn uit. Buiten was het miezeren over gegaan in pittige regen. De krappe steegjes vulden zich met paraplu; dat was een kleurrijk gezicht. We kregen net even andere gerechten dan de dagen hiervoor. Het smaakte anders maar toch wel weer lekker. Het was anders op gemaakt en er was geen rijst bij! Op een van de foto's is een kleine verzameling te zien. We hebben een prijsvraag waar thuis aan mee gedaan kan worden. Print bijgaande antwoordstrook (of schrijf hem over), vul hem in en lever het strookje op Schiphol in bij een van de begeleiders. Onder
de goede antwoorden wordt een souvenir verloot. Jason heeft een Chinese fluit op de kop weten te tikken. Met zijn gefluit irriteert hij al snel de groep. Jason raakt hierdoor geïnspireerd en probeert op allerlei manieren geluid uit het apparaat te kregen. De poncho's gingen aan en we liepen langzaam terug naar de bus. We gaan de allerlaatste centen opmaken in een supermarkt in de stad. Niet meer afdingen maar lekkere dingen kopen voor onderweg of toch nog een allerlaatste cadeautje. Anderhalf uur is bijna te kort. De laatsten komen rennend aan op het verzamelpunt. Het is gedaan. Alleen nog eten, inpakken, slapen en dan naar huis. Tot morgen! Erwin
