DIRK BRAECKMAN DANNY DEVOS RIA PACQUÉE THOMAS RUFF
30.01.98 - 28.03.98
G A L E R I E
F O R T L A A N 8e JAARGANG NR. 31 - JAN. ‘98
1 7
INLEIDING INTRODUCTION •
Vandaag maken kunstenaars algemeen gebruik van fotografie als expressiemiddel. Fotografische kunstwerken spelen zelfs een beduidende rol in de kunstproductie. Het ontstaan van fotografie in 1839 wekte gevoelens op alsof een schilderij nooit de werkelijkheid zou kunnen weergeven zoals een foto dat kon. Deze eigenschap werd snel in vraag gesteld, er werden op allerlei niveaus uiteenlopende bedenkingen gemaakt en het heeft geduurd tot circa 1980 voor de foto algemeen erkend werd als authentieke vorm van artistieke expressie. Dit betekent echter niet dat er nu geen vraagstelling meer nodig zou zijn omtrent de status en de identiteit van het medium. Fotografie staat opnieuw volop in de belangstelling. Er wordt zo’n complexe hoeveelheid fotografische kunstwerken gemaakt dat het niet gemakkelijk is klare lijnen te trekken. De grenzen tussen fotografie als artistiek expressiemiddel en gebruiksfotografie zijn dikwijls vaag en brengen heel wat debatten op gang. De kritische dialoog over dit onderwerp, de razendsnelle ontwikkeling van de media en de mogelijkheid om foto’s te digitaliseren veranderen de manier waarop men kunst bekijkt. De tentoonstelling in Galerie Fortlaan 17 bestaat uit een beperkte keuze van vier kunstenaars die zich van fotografie en de nieuwe media bedienen om hun ideeën tot uitdrukking te brengen. Dirk Braeckman, Ria Pacquée en Thomas Ruff werken uitsluitend met fotografie, bij Danny Devos vormt het een onderdeel van een bredere beeldende activiteit. Het zijn vier individuele presentaties van kunstenaars die zich op een boeiende manier profileren binnen de hedendaagse kunstscène. De selectie werd gemaakt op grond van de interessante uiteenlopende inhouden die ze elk op hun manier naar voor brengen. Het is zeker niet toevallig dat drie van de geselecteerde kunstenaars Belgen zijn. Braeckman, Devos en Pacquée laten zich de laatste jaren steeds meer opmerken omwille van hun actuele esthetische benadering en hun exploiteren van de technische
Aujourd’hui les artistes font un usage généralisé de la photographie comme moyen d’expression. Les oeuvres d’art photographiques jouent même un rôle significatif dans la production artistique. La naissance de la photographie en 1839 a donné lieu au sentiment qu’une peinture ne pourrait jamais rendre la réalité comme le fait une photo. Cette caractéristique fut rapidement remise en question, des réflexions de toutes sortes furent formulées à plusieurs niveaux et cela a duré jusqu’en 1980 environ avant que la photo ne soit généralement reconnue comme médium authentique de l’expression artistique. Cela ne signifie pas pour autant que toute interrogation concernant le statut et l’identité du médium serait devenue inopportune. L’intérêt pour la photographie est une nouvelle fois très important. Le nombre d’oeuvres d’art photographiques est si complexe qu’il n’est pas facile de tracer des lignes claires. Les limites entre la photographie comme moyen d’expression artistique et la photographie utilitaire sont souvent vagues et donnent lieu à beaucoup de débats. Le dialogue critique en cette matière, le développement ultra-rapide des média et la possibilité de numériser les photos changent la façon de considérer l’art. L’exposition de la Galerie Fortlaan 17 consiste en un choix limité de quatre artistes qui se servent de la photographie et des nouveaux média pour exprimer leurs idées. Pour Dirk Braeckman, Ria Pacquée et Thomas Ruff la photographie est le seul médium, pour Danny Devos ce n’est qu’une partie d’une activité plastique plus large. Voilà quatre présentations individuelles d’artistes qui se profilent d’une façon passionnante au sein de la scène artistique actuelle. La sélection a été faite sur base des contenus intéressants mais divergents qu’ils avancent chacun à leur façon. Ce n’est sûrement pas un hasard si trois des artistes sélectionnés sont des Belges. Braeckman, Devos et Pacquée se font de plus en plus souvent remarquer ces dernières années en raison de leur approche esthétique contemporaine et de leur exploitation 2
Artists today use the medium photography freely as a means of expression. Photographic works of art are of considerable importance in the realization of art. When photography originated in 1839 the public started to consider painting an art that could not possibly depict reality in the same way as photography does. However, the qualities of photography were questioned very soon and various objections were raised. Not until the 1980s photography was universally recognized as an authentic form of artistic expression, though questions continue to be asked about the status and identity of the medium. Once again, photography stirs a lot of public attention. The amount of photographic works of art is increasing to such an extent that it has become difficult to distinguish clear tendencies. In particular it has become difficult to draw a line between the medium as a means of artistic expression and ordinary snapshots, which causes a lot of debate. The controversy surrounding this theme, the speed with which the media change and the possibility to produce digital pictures, all of these have changed the way art is looked upon. For the current exhibition Gallery Fortlaan 17 has chosen four artists who use photography and the new media to express their ideas. Dirk Braeckman, Ria Pacquée and Thomas Ruff use photography exclusively to this purpose, Danny Devos employs it as part of a much broader artistic activity. The four of them represent individual artists with a particular profile within contemporary art and they were chosen for the diverse and interesting ideas they put forward. It is no coincidence that three of them are Belgians. In recent years Braeckman, Devos and Pacquée have acquired some fame for their aesthetic approach and the exploring of the technical possibilities of the medium. The four artists are not directly linked, though all of them more or less analyse the human existence as an aesthetic phenomenon. Throughout the evolution of their work they open new doors to reflect upon the com-
UITNODIGING INVITATION •
Ischa Tallieu - Micheline Lesaffre nodigen u uit op de vernissage van de tentoonstelling
Dirk Braeckman Danny Devos Ria Pacquée Thomas Ruff op 30 januari 1998 van 19 tot 21 uur
tentoonstelling van 30 januari tot 28 maart 1998
eigenschappen van het medium. De werken van de vier geselecteerde kunstenaars zijn niet direct met elkaar in verband te brengen behalve dan dat zij allemaal in meer of mindere mate het menselijk bestaan als esthetisch fenomeen analyseren. Doorheen de evolutie van hun werk openen zij nieuwe reflectiemogelijkheden over de complexiteit van het menselijk bestaan en de verhoudingen tot een gedetermineerde ruimte en tijd. Braeckman en Pacquée installeren recente werken en van Ruff zijn er frappante foto’s te zien uit de reeksen «Portretten» en «Huizen». Devos brengt een fotowerk op digitale basis dat men in de galerie of thuis via Internet kan bekijken.
des caractéristiques techniques du médium. Il n’y a pas de lien direct entre les oeuvres des quatre artistes sélectionnés, si ce n’est leur analyse plus ou moins approfondie de l’existence humaine en tant que phénomène esthétique. Au travers de l’évolution de leur œuvre, ils ouvrent de nouveaux moyens de réflexion sur la complexité de l’existence humaine et des rapports à un espace et un temps déterminés. Braeckman et Pacquée installent des oeuvres récentes tandis que Ruff présente des photos frappantes des séries «Portraits» et «Maisons». Devos expose des oeuvres photographiques sur base numérique qu’on peut regarder dans la galerie ou à la maison au moyen d’Internet.
plexity of human existence and its relation to a predetermined time and space. Braeckman and Pacquée have installed recent works, Ruff shows some striking pictures from the series «Portraits» and «Houses», Devos presents digital photographs which can be viewed in the gallery or at home through Internet.
GALERIE FORTLAAN 17 FORTLAAN 17, B-9000 GENT - Tel. +32 (0)9 222 00 33 - Fax. +32 (0)9 221 63 27 http://www.fortlaan17.com - e-mail:
[email protected] Woensdag tot vrijdag: 14 - 18 u. Zaterdag: 10.30 - 18.30 u. Verantw. Uitg.: Etienne Tallieu • Redactie, tekst: Ischa Tallieu, Micheline Lesaffre • Vormgeving: Wim De Koninck • Realisatie: Tallieu & Tallieu nv, Deinze
3
DIRK BRAECKMAN
Dirk Braeckman, «MT/WA», 97-97, 120 x 180 cm
DIRK BRAECKMAN ° 1958, Eeklo
Alle foto’s die Dirk Braeckman maakt zijn directe getuigen van belangrijke momenten uit zijn levensverhaal. Een bevroren stilte, gereserveerdheid en een sombere nachtelijke sfeer zijn constant in zijn werk aanwezig. Er is een consequente evolutie die gaat van een ontwapenende expressieve geladenheid in zijn vroeger autobiografisch werk tot een objectievere benadering in de recente werken die in de tentoonstelling te zien zijn. Deze verwijzen naar plaatsen gevuld met collectieve herinneringen. Het zijn uitgepuurde foto’s van anonieme sites waarin de fysische aanwezigheid van personages geweerd wordt. Braeckman beschouwt dit werk als ‘onpersoonlijke keuzes’ die zich vanuit de ruimte opdringen. Hij geeft ze identificatiecodes die verwijzen naar de plaats waar de shots genomen werden. Eenvoudig gemonteerd op een metalen drager zonder kader eisen de frontale opnames hun plaats op in de ruimte.
Toutes les photos de Dirk Braeckman sont des témoins directs de moments importants de son existence. Un silence gelé, une certaine réserve et une atmosphère nocturne sombre sont des constantes de son œuvre. Il y a une évolution systématique allant d’une charge expressive désarmante dans ses premières oeuvres autobiographiques à une approche plus objective dans les oeuvres récentes que l’on peut voir à l’exposition. Celles-ci réfèrent à des lieux remplis de souvenirs collectifs. Ce sont des photos épurées de sites anonymes où la présence physique de personnages est évitée. Braeckman considère ces œuvres comme « des choix impersonnels » imposés par l’espace. Il leur donne des codes d’identification renvoyant aux lieux où les photos ont été prises. Les photos de face montées simplement sur un support métallique sans cadre revendiquent leur place dans l’espace.
4
Every photograph Dirk Braeckman makes, is a direct witness to important events in his life. His work is pregnant with a frozen silence, reticence, a sombre nocturnal atmosphere. The disarming expressiveness of his early biographical works consequently evolves into the objective approach of the recent works shown at the exhibition, which refer to places filled with collective memories. They are dazzlingly pure images of anonymous sites, from which the physical presence of people is banned. Braeckman considers this work to be ‘impersonal choises’ which have imposed from space. He identifies the works with a code which refers to the places where the shots were taken. The frontal pictures, mounted on simple metal frames, demand their share of space.
DANNY DEVOS
Danny Devos, detail: «Daders van Dodingen», «Auteurs d’Homicides», «Perpetrators of Death»
DANNY DEVOS ° 1959, Antwerpen
Danny Devos analyseert zijn lichaam en leven als esthetische fenomenen. Aanvankelijk daagt hij het publiek uit met choquerende performances van waaruit hij een bredere beeldende activiteit ontwikkelt. Gedreven door een bijzondere interesse in massamoordenaars verzamelt hij systematisch materiaal waarmee hij het fenomeen op zich en de maatschappelijke context ervan doorlicht. Hij gaat op zoek naar mogelijke overeenkomsten tussen het artistiek concept en het moordscenario. Daarnaast associeert hij ook de manier waarop mensen ongenuanceerd oordelen over de daden van moordenaars met hun onbezonnen uiten van reacties tegenover kunstproducten in termen van ‘goed’ en ‘slecht’. De tentoonstellingen die hij maakt ontstaan uit zijn onderzoekingen. «Daders van dodingen» is een visueel onderzoek naar alle moorden gepleegd in België sinds zijn geboortejaar. Via Internet komt de bezoeker in de galerie of thuis in de ban van dit project dat voortdurend in ontwikkeling is.
Danny Devos analyse son corps et sa vie en tant que phénomènes esthétiques. A ses débuts il défie le public par des performances choquantes à partir desquelles il développera une activité plastique plus large. Mû par un intérêt particulier à l’égard des auteurs de massacres, il rassemble systématiquement du matériel lui permettant d’examiner le phénomène en soi ainsi que son contexte social. Il part à la recherche de ressemblances éventuelles entre le concept artistique et le scénario du meurtre. En outre il associe aussi la façon sans nuance de juger les actes des meurtriers à la façon irréfléchie d’exprimer des réactions à l’égard de productions artistiques en termes de ‘bon’ et de ‘mauvais’. Les expositions qu’il fait procèdent de ses examens. «Auteurs d’Homicides» est un examen visuel de tous les meurtres commis en Belgique depuis l’année de sa naissance. A la galerie ou à la maison, au moyen d’Internet, le visiteur est envoûté par ce projet en évolution permanente.
5
Danny Devos analyses his life and body as aesthetic phenomena. Initially he challenges the public with shocking performances, which evolve into a wider range of artistic activities. Obsessed with the phenomenon of mass murderers, he systematically starts to collect information about the phenomenon itself and its social context. He inquires into possible similarities between the concept of art and murder scenarios. Furthermore, he finds a parallel between people’s over-simplified judgements about the acts of murderers and the thoughtless reactions in terms of ‘good’ or ‘bad’ of the public when confronted with art. The exhibitions he makes are rooted in his investigations. «Perpetrator of Death» is a visual inquiry into all murders which have been committed in Belgium since his year of birth. Internet leads the public at home or the visitor of the gallery around in this ever-evolving project.
RIA PACQUÉE
Ria Pacquée, «In search of the unknown», 1996
RIA PACQUÉE ° 1954, Merksem
Ria Pacquée laat zich aan het begin van de tachtiger jaren opmerken als performance kunstenaar waarna ze overschakelt naar fotografie. Ze behandelt uiteenlopende onderwerpen waarin ze aandacht vraagt voor maatschappelijke situaties. Zich afzettend tegen het louter tonen van beelden maakt ze beschouwingen over de kracht van het beeld op zich. Ze onderzoekt de directe relatie waarmee de fotografie tot de werkelijkheid staat. Kenmerkend voor Pacquée’s spel met de realiteit is de aandacht die ze vraagt voor afwezigheid. Het ontbrekende brengt de toeschouwer dichter bij de echte betekenis van de dingen. Haar recente werken vinden hun oorsprong op kerkhoven en gaan voornamelijk over het inventariseren van de sterfelijkheid. Op een kerkhof in Rome fotografeert ze bijvoorbeeld verweerde gezichten van beeldhouwwerken. Ze gaat op zoek naar sporen van het doodsbeeld en van verloren gewaande herinneringen.
Ria Pacquée se fait remarquer au début des années quatre-vingts comme artiste de performance et passe ensuite à la photographie. Elle traite divers sujets où elle réclame l’attention pour des situations sociales. Elle s’oppose à la présentation pure et simple d’images et procède à des considérations sur la force de l’image en soi. Elle examine le rapport direct entre la photographie et la réalité. Une caractéristique du jeu de Pacquée avec la réalité est l’attention qu’elle réclame pour l’absence. Ce qui manque rapproche le spectateur du vrai sens des choses. Ses oeuvres récentes trouvent leur origine dans des cimetières et parlent surtout de l’inventoriage de la condition mortelle. Elle photographie par exemple dans un cimetière de Rome les visages burinés de sculptures. Elle part à la recherche de traces de l’image de la mort et de souvenirs que l’on croyait perdus.
6
Early in the 1980’s Ria Pacquée acquires some fame as a performance artist, but soon her interest shifts to photography. She is interested in a variety of subjects, always drawing attention to social conditions. Refusing to show mere images she contemplates the forces of the image itself and inquires into the direct relation between photography and reality. Pacquée’s playing with reality is characterized by drawing attention to that which is absent, as absences make the public discover the essential meaning of things. Her recent work is rooted in cemeteries; its main theme is an inventory of mortality. For instance, on a graveyard in Rome she takes pictures of the eroded faces of sculptures. She searches traces of the image of death and of memories thought lost.
THOMAS RUFF
Thomas Ruff, «Haus n° 5 II», 180 x 272 cm
THOMAS RUFF ° 1958, Zell am Harmersbach
Wat Thomas Ruff voornamelijk interesseert is het mentale beeld dat ontstaat tussen de realiteit en het fotografische. Omdat zijn werk identificatieproblemen, onverschilligheid, onbehagen en voyeurisme oproept geven zijn fotoreeksen uiting van het feit dat Ruff gelooft dat elke waarheid een illusie is. Ruff laat zich tegen het midden van de jaren tachtig opmerken met reeksen intrigerende ‘portretten’ met een schaal die ongeveer drie keer kleiner of drie keer groter is dan de werkelijkheid. Opvallende anonieme persoonlijkheden uit dezelfde leeftijdsgroep worden tegen egale, gekleurde achtergronden geplaatst. De mogelijkheid tot psychologische interpreteerbaarheid van de kleur wordt verbannen door kort erna nog wit als achtergrond te gebruiken. Met steeds meer afstandelijkheid bouwt hij het seriële karakter van zijn werk verder uit en voegt er de reeks ‘huizen’ aan toe. Deze tonen een eerder neutrale architectuur, een desolaat beeld waarin de sporen van de mens pregnant aanwezig zijn.
Ce qui intéresse surtout Thomas Ruff c’est l’image mentale qui se crée entre la réalité et la photo. Comme son œuvre évoque les problèmes d’identification, l’indifférence, le malaise et le voyeurisme, ses séries de photos expriment la conviction de Ruff que toute vérité est une illusion. Ruff se fait remarquer vers la moitié des années quatre-vingts par des séries de ‘portraits’ intrigants à une échelle soit trois fois supérieure, soit trois fois inférieure à la réalité. Des personnalités anonymes frappantes de la même tranche d’âge sont placées sur des fonds égaux de couleur. La possibilité d’interprétation psychologique de la couleur est bannie par l’emploi exclusif de fonds blancs un peu plus tard. Avec une réserve de plus en plus grande il poursuit l’élaboration du caractère sériel de son œuvre et y ajoute la série ‘maisons’. Celles-ci montrent une architecture plutôt neutre, une image désolée où les traces de l’homme sont présentes avec densité.
7
Thomas Ruff is mainly interested in the mental image which originates between reality and photography. As his work evokes problems of identity, indifference, uneasiness and voyeurism, his series of photographs express the fact that Ruff believes every truth to be an illusion. By the mid 1980s Ruff prints a remarkable and intriguing series of ‘Portraits’ on a scale three times larger or smaller than reality. Strikingly anonymous figures of approximately the same age are photographed against a uniformly coloured background. Any possible psychological interpretation of the colour is banned when shortly afterwards he only uses white as a background. With an ever-increasing detachment he expands the serial character of his work and continues with the series ‘Houses’. These depict a sort of dull architecture, an image of desolation, pregnant with the traces of people.
INTERNET: GALERIE FORTLAAN 17 ON-LINE
De groei van het Internet is niet meer te stoppen, het aanbod van sites met betrekking tot kunst en cultuur groeit elke dag. http://www.fortlaan17.com is het Internet-adres waar u vanaf 30 januari 1998 heen kan surfen. Op deze nieuwe website, consulteerbaar in drie talen: Nederlands, Frans en Engels, kan er vanaf dan wereldwijd uitgebreide informatie opgevraagd worden over Galerie Fortlaan 17, kunstenaars, tentoonstellingen en activiteiten. U kan ook informatie inwinnen via de kunstwerken-database of u gratis laten abonneren op onze nieuwsbrief via e-mail. Ook voor interessante links op het web kan u op deze site terecht. Er wordt eveneens een virtuele tentoonstelling gebracht, kunstenaars maken vandaag namelijk ook gebruik van het interactieve medium Internet. Het Internet-project «Daders van Dodingen» van de kunstenaar Danny Devos is op de site te bezoeken. De site http://www.fortlaan17.com zal een belangrijke rol betekenen in de communicatie met en door Galerie Fortlaan 17.
L’extension d’Internet ne peut plus être arrêtée, le nombre de sites se rapportant à l’art et à la culture augmente chaque jour. http://www. fortlaan17. com, voilà l’adresse Internet vers laquelle vous pourrez surfer à partir du 30 janvier 1998. Ce nouveau site web, accessible en trois langues: français, néerlandais et anglais, permettra d’appeler dès lors dans le monde entier des renseignements sur la Galerie Fortlaan 17, sur ses artistes, ses expositions et activités. Vous pourrez également demander des renseignements par la banque de données d’ oeuvres d’art ou vous abonner gratuitement à notre bulletin d’information par e-mail. Ce site vous permettra aussi d’obtenir des liaisons intéressantes sur le réseau. Une exposition virtuelle vous sera également présentée puisque les artistes utilisent aujourd’ hui également le médium interactif Internet. Le projet Internet «Auteurs d’Homicides» de l’artiste Danny Devos est accessible sur le site. Le site http: //www.fortlaan17.com jouera un rôle important dans la communication avec et par la Galerie Fortlaan 17. 8
The growth of the Internet cannot be stopped anymore. The number of sites about art and culture increases every day. From January 30th, 1998 onwards the address to surf to is http: //www.fortlaan17.com. Through the World Wide Web the gallery wants to make use of the full potential of the Web to go interactive. Choose your language (English, French, Dutch) on the website, and gather worldwide information about Gallery Fortlaan 17, artists, exhibitions and activities. You can consult a database to get more information about works of art, or subscribe to our free e-mail newsletter. Our website also offers interesting links to other sites. As artists today start to use the interactive medium themselves, you will also be able to walk through a virtual exhibition. The artist Danny Devos has designed an Internet-project «Perpetrators of Death», which can be visited through our site. The site http://www.fortlaan17.com will start to play a major part in the communication with and by Gallery Fortlaan 17.
