Maandag 2 april 2007 Aan alle mooie liedjes komt een einde! Vandaag startte onze laatste week in Châteauroux. Met pijn in het hart zal ik deze mooie periode afsluiten met nog een laatste fantastische week! We mogen nog twee dagen stage lopen in de school ‘Buffon’ en ik ben zeker dat dat me opvrolijkt! De dag begon dan ook opnieuw vroeg, want het was een heel eindje met de bus. Eenmaal in de klas aangekomen, installeerden we ons en kregen de kinderen hun testen terug. Ze mochten deze inkijken en de fouten werden besproken. Deze week zag de juf alle ouders om met hun de evaluaties te bespreken. De leerkracht legde uit waarom ze het belangrijk vond dat alle kinderen met hun ouders meekwamen tijdens het oudercontact.
Het eerste lesje van deze dag was ‚Littérature‛. De leerlingen lazen hoofdstuk 3. De juf schreef enkele inhoudsvragen op bord, die de leerlingen moesten beantwoorden. Ze duidde met verschillende kleuren aan wie welke vraag moest oplossen, want er waren verschillende niveaus voor het begrijpend lezen. Juf Angelique wist duidelijk hoe ze moest differentiëren en dat was volgens mij haar geheim om de 26 leerlingen gemotiveerd en aandachtig te houden. Er waren essentiële vragen die door alle leerlingen moesten opgelost worden en enkele verdiepingsvragen voor de verschillende niveaus.
Hierna werden de antwoorden besproken en noteerde de juf de antwoorden in het groen onder de vraag. De leerlingen moesten ook verwoorden hoe ze tot het antwoord kwamen en welke code ze gebruikten.
De volgende les werd een les ‚Géographie‛ over Europa. De juf had een artikel gekopieerd over het 50-jarig bestaan van de Europese Unie. Hierna kregen ze een vragenblad en moesten de vragen oplossen a.h.v. de antwoorden die aangereikt werden in het artikel en de reportage.
Tijdens de middag wandelde ik naar de Carrefour om wat Belgische chocolade te gaan kopen voor onze les over België morgen. Terug in de school aangekomen, bespraken we de les met juf Angelique en zij gaf ons nog wat concrete tips. Deze gaan we straks zeker invoegen in onze les! Zo zullen we de leerlingen affiches laten maken voor het streekkrantje! Ik kijk er al naar uit! Namiddag stond een les ‚Mathématiques‛ op het programma. Bij de aanvang van de les werden de leerlingen getest op de parate kennis van de breuken. Een leerling moest zijn schriftje ter controle aan de leerkracht geven. Zij dicteerde op haar beurt enkele breuken die de leerling op het bord moest noteren. In de volgende oefening moesten de leerlingen het ontbrekende getal invullen en dit al dan niet met tussenstapjes om tot het resultaat te komen. Nadien werden de oefeningen verbeterd op het bord.
Hierna volgenden er een hele reeks oefeningen op de getallenkennis van de breuken. De leerlingen moesten alles overschrijven in hun schrift en eigenlijk is dat geen slechte methode. Wij zijn gewoon van altijd met werkblaadjes te werken maar laat de leerlingen maar eens iets overschrijven!
Deze oefeningen waren niet voor iedereen even gemakkelijk, dus hielp ik de kinderen die wat problemen ondervonden met wiskunde.
Ook stonden de ‚Ateliers de compréhension‛ op het programma vandaag. De leerlingen werden klasoverschrijdend ingedeeld in 5 niveaugroepen en maakten in deze groepen oefeningen op het tekstbegrip. Vandaag volgde ik juf Angelique met haar groep. De leerlingen lazen een tekst, waarna ze de antwoorden op de inhoudsvragen moesten zoeken. En dit weliswaar in een zo kort mogelijke tijdspanne. De juf chronometreerde de tijd en de leerlingen schreven hun tijd op voor elke vraag.
Om de dag af te sluiten, schreven de leerlingen een vervolg op het verhaal van ‚Loup Bleu‛ in het teken van ‚Production d’écrits‛. De juf gaf de inleiding van de tekst: Dans le village du garçon, c’est la guerre. On entend un petit bruit au milieu des explosions. … Terug aan de IUFM aangekomen, kroop ik dadelijk achter mijn computer. Ik had heel wat leuke ideeën voor de les van België en begon de les opnieuw uit te schrijven. Zo wou ik zeker enkele speelse oefeningen, zoals een kruiswoordraadsel, op het werkblad terugvinden. Uiteindelijk had ik drie werkbladen gemaakt en hierop stond het belangrijkste van België vervat in een speelse vorm. Om 20u heb ik dan eindelijk de tijd gevonden om snel iets te eten en vervolgens mijn dagboek te schrijven. Tenslotte heb ik alles klaargelegd voor de les morgen en mijn Belgische vlagjes mag ik natuurlijk niet vergeten. Na nog wat mails te versturen en wat te telefoneren met het thuisfront, kroop ik uitgeput mijn bedje in. Ik heb mij vandaag weer helemaal gegeven en geloof me, dan val je dadelijk in slaap als je in bed kruipt. Dus met een verhaaltje van de kleine Nicolas ga ik snel naar dromenland. Bonsoir!
Dinsdag 3 april 2007 Vandaag ging ik met een dubbel gevoel naar de stageschool Buffon. Enerzijds was ik heel enthousiast over de les over België en anderzijds vond ik het jammer om deze dag te beschouwen als de laatste stagedag in Frankrijk! Ik had me alles eigen gemaakt en heb met volle teugen genoten van 3 maanden hier. De Franse taal ga ik nog het meeste missen want ik vind het super om in deze taal te communiceren. Om de dag te beginnen stond de les ‚Littérature‛ op het programma. De leerlingen lazen het vervolg van het verhaal ‚L’oeil du Loup‛, waarna ze de inhoud klassikaal bespraken. Zoals gewoonlijk volgden er inhoudsvragen. De leerlingen verwoordden telkens de gebruikte code voor het vinden van de oplossing.
Om kwart voor 10 werd het tijd om over te gaan naar de les ‚O.R.L.‛. ( = Observation réfléchi de la langue). De leerlingen hadden hun eigen grammaticaschrift gemaakt doorheen de vele lessen. Ze voegden telkens een regel toe. Na de regels omtrent het enkelvoud en het meervoud te hebben herhaald, maakten de leerlingen enkele oefeningen. Het was een heel gevarieerd aanbod van oefeningen en perfect afgestemd op elk niveau.
Na de klassikale verbetering, schakelden we over naar de les ‚Mathématiques‛ die opnieuw in het teken stond van de breuken. Maar elke keer werden er andere aspecten behandeld! Het was moeilijk voor de kinderen, maar ze bleven gemotiveerd. Hoe zou dat komen? De juf had talrijke ideeën om de lessen op te fleuren, zoals in deze les bijvoorbeeld. De leerlingen kregen een ‚mission‛! En mochten voor deze opdracht in groep werken. Zo konden ze elkaar helpen bij de eerste opdracht en een partner zoeken voor de tweede opdracht. Ze kregen elk een kaartje en een strookje. De eerste opdracht bestond erin om op het strookje de balk te verdelen in stukjes om erna het aantal gevraagde stukjes in te kleuren. De tweede opdracht luidde als volgt: ‚ Zoek je partner a.h.v. het strookje.‛ Ze moesten dus de strookjes onder elkaar leggen en ze vergelijken. Zo kwamen ze uiteindelijk tot het begrip: ‚Gelijknamige breuken‛.
Tijdens de middag werd mijn creatief brein aangesproken. Dit is een stukje van mezelf dat ik hier heb leren uitbreiden! Zowel op expressief vlak als op creatief vlak ben ik hier zeker gegroeid. Ik had gisterenavond al de provincies zowel in het Nederlands als in het Frans op woordkaarten afgeprint. Maar ik wou een kaart van België met vele kleuren als souvenir geven aan deze klas. Dus bedacht ik in plaats van de kaart op bord te teken, ze op een groot stuk karton te tekenen. De woordkaarten hing ik tenslotte op de namen zodat we de kaartjes er tijdens de les gewoon moesten afhalen om de namen van de provincies zichtbaar te maken. Sommigen bezagen het als dubbel werk, maar ik had mezelf toch weer wat verrijkt.
Met het kleine plannetje dat ik afgedrukt had als voorbeeld, ging ik aan de slag. Rechts zie je het resultaat en je mag best weten dat ik geen tekentalent heb. De eerste les namiddag was ‚Arts visuels‛. De leerlingen maakten hun camera’s af in groep en mochten deze uiteindelijk mee naar de klas nemen. Doordat dit de laatste les voor de tentoonstelling was, moest alles af zijn. Met het gevolg dat de leerkracht drie kwartier van onze tijd voor het lesje over België afnam.
Maar even later was het aan ons! We moesten de les wat inkorten en begonnen dus eerst met het hoofdzakelijke. Ik liet de kinderen Frankrijk en België op de kaart aanduiden en liet ze ‚pays voisin‛ verwoorden met dus ook de betekenis. Vervolgens vergeleken we Frankrijk en België qua grootte en aantal inwoners om zo af te sluiten met het filmpje dat ik op de site van de overheid gevonden had. Zo hadden we voor de speeltijd nog tijd om de belangrijkste fragmenten uit de film te bespreken met de leerlingen. De juf was heel enthousiast over de manier waarop we lesgaven. Het was helemaal niet gemakkelijk om dit in het Frans te doen, maar ik genoot er echt van.
Terug in de klas kwam mijn kaart te voorschijn! Nu stonden de provincies op het programma. Maar eerst liet ik de leerlingen nog even kort onze hoofdstad herhalen om hierna over te gaan naar onze woonplaats en onze prinvincie Limburg. Zo kwamen we op het woord provincie of province. We overliepen nu alle provincies. Ik liet de leerlingen de Franse naam lezen en wij lazen de Nederlandse naam. Nadat de leerlingen de uitspraak enkele keren oefenden, kozen we een andere provincie.
Ik oefende met de kinderen de kleuren van de vlag en de naam van onze koning in.
Hierna deelden we het werkblad uit of moet ik zeggen werkbladen. Voor het kruiswoordraadsel wou ik even differentiëren. Ik schreef de woorden die ingevuld moesten worden in willekeurige volgorde op bord. De zwakkere leerlingen hadden het zo wat gemakkelijker en de sterkere leerlingen konden het zonder deze woorden oplossen. De juf vertelde me achteraf dat dit een heel goed idee was en dat de sterke leerlingen zich er echt aan hielden om niet naar het bord te kijken.
Als afsluiter van onze les over België en onze stage in de school Buffon, hadden we nog iets typisch Belgisch voorzien. Namelijk chocolade. Mmm, smullen maar!
De affiche en het spelletje hebben we moeten weglaten wegens tijdgebrek. Juf Angelique ging deze week de affiche verder afmaken en publiceren in de streekkrant. Wij vonden het heel leerrijk en leuk, juf Angelique was heel enthousiast en de kinderen overlaadden ons met heel vele afscheidsknuffels en afscheidskusjes. Nadat we de kinderen uitgewuifd hadden, bespraken we met juf Angelique onze evaluatie. De juf was blij, de kinderen waren blij en ik was blij. We kregen dus een goede evaluatie en ik bedankte de juf nog eens voor alles, want het was toch maar weer extra werk da wij haar bezorgden. Merci Angelique! ’s Avonds heb ik de verslagen van deze stage verder afgemaakt, zodat alles achter de rug is en we morgen rustig kunnen opruimen. Hoewel dit het minst leuke moment van de hele Erasmusperiode is, moet het er ook zijn. Om het in kinderwoorden te zeggen: Bloempjes verwelken en scheepjes vergaan. Maar mijn liefde voor Frankrijk zal altijd blijven bestaan!
Woensdag 4 april 2007 Vandaag is het opruimdag! Maar eerst stond er een gesprek met Philippe op het programma om de documenten te bespreken die we moesten meenemen naar België. Na het weerzien met Franse studenten en nog even gepraat te hebben met de lector van Muziek ging ik terug richting ‚Chambres d’hôtes‛. Rond 15u stond alle bagage ingepakt, waren alle kasten leeg en was alles opgekuist. Deze avond heb ik nog wat met het Turkse meisje gepraat en we hebben onze e-mailadressen uitgewisseld. Hoewel ze heel stil was, kwam ze bijna elke avond langs om op mijn oude computer te werken. Ik hoop dan ook het contact met haar te houden, zoals met de Engelse meisjes. Na wat eten gemaakt te hebben, heb ik de keuken opgekuist en hiermee zat het erop. Voor de rest heb ik mijn dagboek gemaakt en nog wat in mijn Franse boeken gelezen. Ik heb nog één papiertje op mijn muur laten hangen en dat is het adres van een boekenwinkel. Dat wil zeggen dat ik morgen hier zeker nog ga langsgaan en nog een boek ga kopen. À Demain!
Donderdag 5 april 2007 Vandaag stond de ‚sortie culturelle‛ op het programma met Philippe. Om 9u vertrokken we richting het natuurpark van ‚Brenne‛. Hoewel we dachten nog wat leuke dingen te gaan bezichtigen, werd het een dag vol met uiteenzettingen en rondleidingen i.v.m. het milieu. De uiteenzetting ‘s voormiddags werd gegeven door M. Lumeau en vond plaats in Azay le Ferron. Hij lichtte de integratie van het milieu in de lespraktijk toe. Hoewel dit allemaal heel interessant was, waren we blij dat we tijdens de pauze even naar buiten konden sluipen. Het was namelijk prachtig weer en we wilden wat foto’s trekken van het kasteel waarin we voormiddag vertoefd hadden.
Le château d’Azay le Ferron.
Om 12u werd ons een middagmaal aangeboden, met aangepaste kazen en wijnen. Na lekker gesmuld te hebben, stond er een wandeling in ‚La haute touche‛ op het programma. Dit is een natuurpark met heel wat beschermde diersoorten. We kregen een rondleiding doorheen het park en de nodige uitleg bij elke dierensoort, voorzien van wat anekdotes, van een dierenverzorger. Het werd een leerrijke en ontspannende namiddag! Ik genoot van deze laatste dag met het zonnetje aan mijn zijde en de dieren rondom mij. Wat moet je meer hebben.
De schildpad “la tortue” is het symbool van de streek “La Brenne”. Dit kunstwerk kreeg dan ook een centrale plaats in het centrum van natuureducatie.
Het was ongelooflijk hoe snel de tijd vandaag voorbij vloog. Ik treurde hier niet om, want deze avond zou mijn vriend en mijn mama arriveren. Om half 5 zouden we terug naar de I.U.F.M. keren, maar Philippe wou ons nog enkele mooie plekjes tonen. Zo bezochten we « la maison de nature » en « maison du parc ».
La maison du parc te Rosnay.
Op de terugweg hielden we nog even halt bij het kasteel ‚Château du Bouchet‛ en het meer ‚l’Etang de la mer rouge‛.
Terug aan de I.U.F.M. gearriveerd, pakte ik nog even wat kleine spulletjes in. Even nadien kwamen mijn mama en mijn vriend Nico aan. Ik nodigde het Turkse meisje Zeynep uit om de avond samen met ons door te brengen. De laatste weken kwam ze geregeld bij me op de kamer zitten. Ze werkte namelijk op mijn oude computer en dat werd telkens gezellig. Ze nam dan ook talrijke foto’s van mijn mama en haar, want naar deze avond had ze uitgekeken zei ze steeds.
De sfeer zat er dadelijk goed in en we maakten enkele afspraken om elkaar binnenkort terug te ontmoeten! Zo nodigde zij mijn mama, vriend Nico en mij uit om eens tot bij haar te komen in Turkije en wij nodigden haar op onze beurt ook uit. Ik kijk er alvast naar uit! Later op de avond arriveerden de ouders van Sofie en na wat bij te praten, kroop iedereen zijn bedje in. A demain!
Vrijdag 6 april 2007 Om 10 u werden Sofie en ik verwacht aan het bureau van onze coördinator Philippe. We zouden de evaluaties krijgen en dat maakte het afscheid definitief. Ik voelde mij dan ook triestig omdat ik moest vertrekken, maar anderzijds was ik blij om mijn vrienden en familie terug te zien. We gaven een korf met Belgische bieren en wat Belgische chocolade om Philippe en de directeur te bedanken. Hierna werd de financiële kant van ons verblijf geregeld en kregen we nog een afscheidsfeestje met de administratieve medewerkers van de I.U.F.M. We vertelden over ons verblijf en bedankten iedereen! Merci I.U.F.M!
Hierna keerden we terug naar ‚les chambres d’hôtes‛. Ik mocht eindelijk mijn cadeautje opendoen dat mijn papa meegegeven had voor Pasen. Hij had mijn dagboek helemaal laten afprinten en inbinden op speciaal papier. Voor mij was dit het mooiste aandenken aan Châteauroux en onbetaalbaar! Dat was een leuke verrassing! Wij maakten ondertussen van de tijd gebruik om het appartement op te kuisen, want iedereen was nu verdwenen. Het Turkse meisje zat in de les en Sofie was vertrokken richting Belgische kust. Hierna zijn mijn mama, Nico en ik de coördinator Philippe en de directeur Michel Fouassier nog een keer extra gaan bedanken en nam ik afscheid van de I.U.F.M en Châteauroux. Na nog een keer door het stadje te rijden, besloten we richting België te vertrekken om 17u. Na enkele stops en geen file te hebben, kwamen we omstreeks 24u aan op de Stevoortweg. Thuiskomen is ook leuk! Tenslotte wil ik mijn ouders bedanken omdat ze deze mooie ervaring mogelijk gemaakt hebben en iedereen die hier aan meegewerkt heeft! Merci mama, merci papa, merci KHLeuven, merci I.U.F.M,merci Sofie ! Merci Arago, Montaigne, Jean Zay, Buffon en alle anderen ! Merci Châteauroux! C’était merveilleux !!!
