Declamatorium 2012
Een kostbaar verlangen
Declamatorium 2012
Een kostbaar verlangen
Toen Jezus geboren was, kwamen uit het oosten drie wijzen gereisd. Ze hadden een heldere ster ontwaard aan de oostelijke hemel en gelezen in oude boeken over een kind dat koning der Joden was. Ze gingen op zoek naar het kindje Jezus. Ze wisten dat ze het pasgeboren kindje moesten aanbidden. De ster zweefde voor hen uit, boven bergen en woestijnen, en de drie wijzen volgden haar. Het werd een lange, lange tocht.
En zie, de ster die ze in het oosten hadden gezien, zweefde nog steeds even helder voor hen uit en bleef stilstaan boven de stal waar het kind in de kribbe lag. De drie wijzen gingen naar binnen. Ze zagen het kindje op de schoot van zijn moeder Maria. En ze knielden neer en aanbaden het kindje. Toen maakten de drie wijzen hun koffers open en gaven het kindje de prachtigste geschenken uit het oosten: goud, wierook en mirre. 1
Zangkoor 2 :
When A Child Is Born For a spell or two, no one seems forlorn This come to pass when a Child is born.
A ray of hope flickers in the sky. A tiny star lights up way up high. All across the land dawns a brand new morn’. This comes to pass when a Child is born.
It’s all a dream and illusion now. It must come true sometime soon, somehow. All across the land dawns a brand new morn’. This comes to pass when a Child is born.
A silent wish sails the seven seas, The winds of change whisper in the trees. And the walls of doubt crumble, tossed and torn. This comes to pass when a Child is born.
3
Drie geschenken… Ik geef je goud. Goud is een kostbaar geschenk, evenals de liefde voor elkaar. Ik wil het je geven, opdat de liefde in ons er altijd zal zijn.
1
Goud; wek mijn zachtheid weer 4
Roos Op goede dagen kun je wandelen in het bos dat alle bossen is, groot genoeg om uren door te dwalen maar klein wanneer je weer naar huis toe wilt, om als een roos te slapen.
Ik geef je een wereld om in te wonen. Hier zijn de beste plekken die ik ken, dicht bij elkaar: een huis, een wilde tuin, een bos, de zee – dat alles samen op een kleine planeet. Je kunt er altijd heen.
En om dat alles ligt de zee, die elke dag zal zijn als jij: soms woedend, donkergrijs, dan glad, sereen of wild en blij, doorzichtig blauw of peilloos zwart; een mooi, groot ademhalen onder de maan.
Het huis heeft betere spiegels; ze laten je zien zoals je bent. Schrik niet, het went vanzelf. Je mag eten wat je wilt: in de tuin groeit alles wat je nodig hebt.
Ingmar Heytze 3
5
Vanavond zoeken we elkaar op. We vieren kerstavond. Op deze wijdingsavond willen we nog eens bij de diepere betekenis van het kerstfeest stilstaan. Waar willen we ons deze dagen aan wijden? Misschien bent u de afgelopen weken druk geweest met kerstinkopen, het kerstontbijt, de musical, het inpakken van cadeaus voor de kinderen. Misschien heeft u zich eenzaam gevoeld, voorbijgelopen door iedereen die haast heeft. Vanavond vormen we met elkaar deze gemeenschap, een plek om elkaar vleugels te geven. Dit is een moment om tot rust te komen en uit elkaar licht en vrede te ervaren.
daarna samen eten en drinken. Ook een potje voetballen, en de Duitsers wonnen met 2-1. Het leek allemaal erg vrolijk en gezellig. Iedereen was blij. Toen de kerst was afgelopen gingen de soldaten weer terug naar de loopgraven en begon alles weer opnieuw. Het gebulder van de kanonnen, het schieten van de geweren en het geschreeuw van de hoge officieren. Het is belangrijk om een feest als kerst te hebben. Dan kunnen de mensen stilstaan en nadenken over vrede. Net als 100 jaar geleden. Jorn Sparrius 4
Jorn is 12 jaar en heeft het duidelijk voor ons opgeschreven; Met kerst staan we stil bij de gedachten van vrede. Bijna altijd is er wel ergens oorlog. Vroeger met kastelen en ridders, Napoleon, de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Op dit moment in de Gazastrook, in Syrië en op vele andere plekken. In 1914, kort na het begin van de Eerste Wereldoorlog, werd aan het front met kerst ook nagedacht over vrede. De soldaten stopten met het gebulder van de kanonnen, het schieten van de geweren en het geschreeuw van de hoge officieren. Voorzichtig kwamen ze uit hun loopgraven en ontmoetten ze elkaar midden op het front. Vele jonge mannen zagen in elkaars ogen dat ze de oorlog niet wilden, dat ze eigenlijk niet wilden vechten. Toen lachten er een paar jongens. Ze gingen
We verlangen naar vrede, omdat zij kennelijk te veel ontbreekt. Vrede is meer dan afwezigheid van oorlog. Als er niet aan de oorzaak van het conflict wordt gewerkt, blijft vrede een soort wapenstilstand. Vrede is in essentie een levenshouding, een werkzaamheid. Ze genereert een wereld die zich niet richt op hebben, maar op zijn. Ieder mens kent momenten of zelfs perioden van onveiligheid, angst, en teleurstelling. Je loopt het vaak gewoon op, dat hoort bij het leven. Dan helpt het om elkaar op te zoeken: to be is to be related. Wat er bij zo’n ontmoeting gebeurt, willen we niet aan het toeval overlaten. Voel ik me veilig bij hem of haar? Stel ik me open voor de ander? Dan verdwijnen de grenzen tussen ik en jij, en ontmoeten we elkaar echt. 5
6
Kinderkoor 6 :
Als je durft te dromen Als je durft te dromen, zie je zoveel moois, wat er kan gebeuren zomaar, ergens, ooit.
Want dromers brengen vrede, beginnend in het klein, dus is het goed dat jij en ik ook dromers durven zijn.
Wat er wel of niet kan, soms heb ik geen idee, maar als je durft te dromen dan droom ik met je mee.
Kom geef je hand, we laten zien: we geven om elkaar en daarom gaan we hand in hand: we maken dromen waar.
7
Als je heel jong bent, sta je niet zo vaak stil bij de betekenis van het leven. Naarmate je ouder wordt, ga je meer daarover nadenken en komen de vragen als vanzelf. Waarom leef ik? Waar ben ik thuis? Waar wil ik dat mijn leven over gaat? Dieren doen, maar mensen zijn. Ik heb het leven gekregen om er zin aan te geven. Maar hoe doe je dat? Zingeving heeft met samenhang te maken. Wanneer we woorden in een zin in de juiste volgorde zetten, begrijpen we de zin beter. ‘Hou jou veel ik van’, is lastiger te begrijpen dan ‘ik hou veel van jou’. Hopelijk helpt je apostolisch-zijn je om de samenhang opnieuw te ontdekken, door je eigen situatie te overdenken. 7
In de gemeenschap willen we samen werken aan een zinvol waardebesef. We willen een klimaat creëren waarin onze kinderen zich kunnen ontwikkelen tot stabiele, waardige en liefdevolle mensen. Dan ervaren we ruimte en warmte en voelen we dat we ertoe doen. We delen een ideaal en proberen woord en daad synchroon te laten lopen. Dat wordt zichtbaar in onze visie op het leven en in ons gedrag. 9 Op de dag van verbondsvernieuwing sprak de apostel over de zoektocht naar verdieping. We willen meer zien dan de rechtlijnigheid van ‘alleen mijn mening telt en ik heb genoeg vrienden, waar maakt ieder zich druk om’ of ‘ik stel niets voor, uitsluitend de ander is van echte betekenis’. Het vraagt moed om diepte te zoeken. Waar vul ik mijn leven mee? Wat is van blijvende waarde? Soms vult het leven zich met bitterheid, angst of onverschilligheid. Wil ik het vullen door te blijven liefhebben, door te geloven en te hopen? Dan leven we driedimensionaal en ontstaat de mogelijkheid inhoud aan ons leven te geven. 10
Regelmatig wordt onze aandacht flink in beslag genomen door zaken die buiten het moment liggen. We zijn dan druk met wat is geweest of met wat er nog moet gebeuren... Er kunnen persoonlijke omstandigheden zijn die veel van je vergen. Tegelijkertijd komt de toestand in de wereld vaak direct binnen. Het is heel verheugend dat we twintig medailles hebben behaald op de Olympische Spelen. Maar ook overvalt ons mededogen wanneer we geconfronteerd worden met beelden van hevige gevechten in Syrië. Dan is het lastig om in balans te blijven. Lukt het nog om met volle aandacht in het moment te staan? 8
8
Gaan we moeten gaan de hele tijd moeten we gaan tegenwind houdt ons hier maar gaan is wat we moeten weer gaan en mettertijd weer gaan we moeten.
ons moet gaan die heeltyd ons moet gaan teenwinde hou ons trug maar gaan is wat ons moet gaan weer en weer mettertyd gaan ons moet.
Ronelda Kamfer 11
9
In Ons Maandblad schreef een columnist over de kamers in zijn leven: In het huis van mijn leven zijn inmiddels vele kamers. Mij trekken vooral de kamers ‘op het zuiden’ aan. Maar er zijn ook minder aantrekkelijke vertrekken. Kamers waar ik vaak moet zijn, maar waar ik zo snel mogelijk weer weg probeer te komen. Kamers met hoge stapels nota’s, brieven en verslagen, met lijstjes ‘nog te doen’. Er zijn ook kamers waar ik nooit kwam. Donkere kamers waarvan ik de deur op slot heb gedaan. Het liefst zou ik ze vergeten, maar op de een of andere manier trekken ze me aan. Als ik aan die kamers denk, word ik verdrietig, bang of boos. Kamers die me herinneren aan de dood van mijn ouders, aan mijn eigen gevoel van eenzaamheid en onzekerheid. Af en toe ga ik er met een kaars naar binnen en kijk rond. Gewoon kijken. Dat helpt. Ik voel me steeds meer thuis in mijn eigen huis, sinds ik de duistere plekken verlicht met mijn liefdevolle blik.
Kun je dan altijd van jezelf verlangen om liefdevol en respectvol te zijn? Het begint met een verlangen. En bij het voor jezelf bepalen wat voor jou vol is. Je gaat immers zelf over de invulling van je eigen leven. Wanneer je omkijkt, zal je zien dat de meest dierbare momenten die zijn geweest waarin je de liefde hebt ervaren of hebt doen ervaren. Liefde vertaalt zich immers in liefhebben. 13
Hans Leeflang 12
10
Zangkoor 14 :
Als de liefde komt Als de liefde komt, wordt al wat is volkomen, dan blijft het niet bij dromen, als de liefde komt.
Nu eens onstuimig als een kind, een blad dat wervelt in de wind, dan weer volwassen en bewust van leven dat in liefde rust.
Een helder antwoord bij vandaag is morgen weer een nieuwe vraag. Zoals de schaduw en het licht: contrast en daardoor evenwicht.
Als de liefde komt, nog voor geloof en hopen, dan breekt de hemel open, als de liefde komt.
11
Ik geef je wierook. Wierook heeft een helende werking. Het verbindt jou en mij. Ik wil het je graag geven, want je hoeft het nooit alleen te doen.
Wierook; 2 mens-zijn in verbondenheid
12
Bij mij in de buurt staan twee soorten bomen. Kastanjes en iepen. Eind maart was het dan eindelijk zover: de kastanjes liepen uit! Per dag werden de blaadjes groter en groener en na een paar weken waren de kastanjes vol in blad. De iepen hadden kennelijk geen haast. Ze bleven kaal, ofschoon de lente al op gang was. Op een gegeven moment begon ik me zorgen te maken. Is het nou zo’n koude winter geweest? Er valt nu toch regen genoeg! Twijfelt de iep soms, er zitten toch knoppen aan? Kan ik wat doen? En toen, na een paar warmere dagen, gebeurde het: langzaam gingen de knoppen open en heel voorzichtig kwamen de blaadjes tevoorschijn. Dag na dag zag ik het wonder gebeuren. 15
Overal om ons heen zien we dat alles doet wat het doen moet en zo aan z’n bestemming komt. Maar voor ons, mensen, is het niet altijd duidelijk wat onze bestemming is. Niet alles wat aan mogelijkheden in ons is, komt altijd tot bloei. Soms willen we wel, maar durven we niet of leggen we onszelf beperkingen op. Dan helpt het als er een klimaat ontstaat waarin we de ruimte krijgen ons te ontplooien, om te zijn wie we graag willen zijn, zonder dat we elkaar eisen stellen. Niet de ander de maat nemen om jezelf thuis te voelen, maar de ander door jouw gedrag zich bij jou thuis te laten voelen. 16
13
Wees, om groot te zijn, geheel: maak niets wat jouw is Groter of tot niets. Wees al in alles Leg zoveel je bent In ’t minste dat je doet. Zo blinkt de maan in ieder meer geheel Wijl zij verheven leeft. Fernando Pessoa 17
14
Deze zomer heeft Aung San Suu Kyi in Oslo persoonlijk de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst genomen. Een erkenning die ze al in 1991 kreeg voor haar jarenlang vasthoudend en geweldloos verzet tegen het militaire regime in Birma. En hoewel ze vaak als een politieke dissidente wordt afgeschilderd, is haar zoektocht vooral een spirituele zoektocht. Vanuit haar Boeddhistische visie komt haar uitspraak: ‘Elk mens heeft de mogelijkheid in zich om in waarheid te leven, vanuit zijn eigen wil en doorzettingsvermogen om anderen te helpen ook zo te leven. De zoektocht naar democratie in Birma is de worsteling van een volk om betekenisvol en compleet te leven, in vrijheid en als gelijkwaardig deel van de wereldgemeenschap. Het is onderdeel van de menselijke strijd om te bewijzen dat de menselijke geest haar eigen zwakheden kan overstijgen.’
In de grote hal van het stadhuis van Oslo sprak de oppositieleider over vriendelijkheid. ‘De meest dierbare les die ik heb geleerd uit al mijn tegenslagen gaat over de waarde van genegenheid. Elk gebaar van aandacht heeft me overtuigd dat er in de wereld nooit genoeg liefde is. Vriendelijkheid is met warmte en aandacht reageren op de behoeften en hoop van anderen. Zelfs het kleinste teken van genegenheid kan een zwaar hart licht maken. Vriendelijkheid kan het leven van mensen veranderen. We kunnen hier allemaal aan bijdragen. Laten we de handen ineenslaan en werken aan een vreedzame wereld waar we veilig kunnen slapen en in blijheid kunnen opstaan.’ 18
15
Gemeenschapszang 19 :
Aandacht Wie verlangt er niet naar vrede, als hij zoveel onmin ziet? Wie verlangt er niet naar vreugde, als er zorg is en verdriet? Stilt u hier dus kindersmart, spreekt u daar een woord naar ’t hart, acht die aandacht niet gering. Wees tot troost in kleine kring.
Licht en schaduw zijn in ’t leven van eenieder, groot en klein. Daarom is het goed te delen in elkanders vreugd en pijn. Wees bewust dan van uw kracht, als uw naaste hulp verwacht. Toon in eenvoud, toegewijd, liefde en barmhartigheid.
Refrein:
Refrein:
Denk aan ’t woord, vaak gehoord: (bis) ‘Wat u heden hebt gezaaid, wordt in veelvoud eens gemaaid.’
Denk aan ’t woord, vaak gehoord: (bis) ‘Wat u heden hebt gezaaid, wordt in veelvoud eens gemaaid.’
16
Een vertrouwd lied met een schijnbaar eenvoudige kern. Steeds intenser voelen we dat we meer mens zijn wanneer we ons verbonden weten met onze medemens. We zien de heelheid van de schepping en beseffen dat in de oorsprong onze bestemming ligt. Het helpt als je je bewust wordt van het wonder dat je er mag zijn. Heel even maar, eigenlijk. Juist het besef van onze eindigheid noopt ons tot het waarderen van het moment. Maar het geeft ons ook een opdracht. Ik kan groeien door het ontmoeten van het goddelijke in mijzelf, door de ziel aan te raken. Het gaat steeds om de innerlijke drijfveer niet bij de pakken neer te zitten, maar in beweging te komen. 20
Vertrouwen helpt daarbij, maar is ook spannend. Het geven van vertrouwen heeft een geweldig effect, op de ander en op jezelf. Wederkerigheid helpt voor beiden om het vol te houden. Het hoort bij het leven om te struikelen, te vallen soms. Als ik terugdenk aan de kwetsbare momenten, denk ik aan de mensen die me weer overeind hielpen. Mensen die niet gelijk met hun oordeel klaar stonden. Niemands leven verloopt zonder rimpelingen. Weet u nog waar u viel? Waar u opstond en wie u toen kon vertrouwen? Zullen we samen luisteren naar muziek en dat nog eens voor onszelf overdenken? 21
Œ
Solo-instrument met eigen
liedkeuze om in alle rust enkele
17
minuten na te denken.
Œ
Ons geloof is een uitdaging: we zijn een doe-het-zelfgeloof. Apostolisch-zijn is een geloof van mensen die, als ze God zoeken, niet naar boven kijken, maar naar de persoon naast zich; het is een oefening in mens zijn, onbaatzuchtig durven zijn, weerbaar zijn. Eenvoudig apostolisch zijn heeft te maken met enkelvoudig apostolisch zijn. Dat wil zeggen, proberen steeds jezelf en dus dezelfde te zijn. Op school, op college, op je werk, op kring, doordeweeks en in het weekend. Dat maakt het minder ingewikkeld, omdat je je niet telkens als een kameleon hoeft aan te passen aan je omgeving. 22
We staan open in de samenleving en willen leren van anderen. Maar we hebben ook veel te brengen! We werken in vrijheid, met blijheid en in saamhorigheid aan een menswaardige wereld. Op de eigen vierkante meter, dus thuis, in de gemeenschap, in de wijk en waar we ook zijn. Door in contact te staan met onze omgeving vergroten we het gebied waar we in liefde kunnen werken. Externe betrekkingen en zichtbaarheid kunnen daarom van grote betekenis zijn voor zowel de ontwikkeling van onze gemeenschappen als voor onze omgeving. Dan kan de liefde blijven stromen en kunnen we bruggen slaan tussen verschillende geloven en culturen. 23
18
Jeugdkoor 24 :
There is a stream There is a stream so mighty
that carries you through,
a stream that will heal you
way down to your roots.
A stream which will carry you
and take you far beyond your dreams,
a flow which through all things
and endlessly streams,
endless - which endlessly streams.
19
It will not freeze over,
no matter how cold. It springs from a rich source:
the rich source of your soul.
Ik geef je Mirre. Mirre is een verzachtende balsem. Het zal je helpen herinneren dat er altijd hoop is op een nieuw begin. Het gaat immers om de weg. Stap voor stap.
3
Mirre; we blijven aan zet
20
De mens is elke dag actief en dat is goed. Je stelt je dagelijks een doel of doelen, hoe klein of hoe groot ook. Wanneer je een zaak begint, hoop je geld te verdienen en als je naar de fysiotherapeut gaat, hoop je weer beter te bewegen. Wanneer je apostolisch bent, wat hoop je dan? Hoeveel tijd neem je voor het vinden van antwoorden die je daadwerkelijk inspireren? 25
21
Zangkoor 26 :
Plaats van troost en kracht Aan de plaats van troost en ontkoming, waar geen oordeel mij wacht, voel ‘k mij veilig en geborgen, even los van levenszorgen. Daar ervaar ‘k de Liefdemacht, wordt m’n ziel tot rust gebracht.
Door die teed’re kracht in d’ ontmoeting wordt m’n ziel gevoed en ontplooit zich mijn vermogen om m’n mens-zijn te verhogen. Zo ervaar ’k in overvloed wat de liefde aan mij doet.
Refrein:
Refrein:
Deze Macht, vol van kracht, geeft me vleugels, maakt me vrij: gesterkt verhef ik mij.
Deze Macht, vol van kracht, geeft me vleugels, maakt me vrij: gesterkt verhef ik mij.
22
Denzel Doorn (13) zit in 2-mavo. ‘Wees jezelf, er zijn al genoeg anderen’, staat op een poster op zijn kamer, tussen posters van Ronaldo en Justin Bieber. Sinds de herfst weet iedereen in zijn omgeving dat hij homo is. In groep 8 merkte hij dat hij op jongens viel. Twee jaar hield hij zijn gevoelens voor zich. ‘Ik wilde zeker zijn.’ Vorig jaar besloot Denzel uit de kast te komen. Zijn moeder zou de eerste zijn aan wie hij het zou vertellen, maar het liep anders. Via een site was hij in contact gekomen met een jongen met wie hij veel msn’de over het homo-zijn. Na een tijdje werd hij verliefd op hem. ‘Ik zat urenlang op mijn kamer met hem te msn’en. Dat viel mijn moeder op en uiteindelijk vroeg ze me: ‘Ben je misschien homo?’ Ik voelde de zenuwen door mijn keel gieren. Maar toen ik ja zei, was er ook opluchting.’ Zijn moeder, zijn zus en zijn twee broers reageerden goed. ‘Ik zag er tegenop het mijn vader te vertellen. Hij maakte vaak flauwe grappen over homo’s. Hij zei dat hij spijt had van die opmerkingen en moest zelfs huilen. Op school had ik met mezelf afgesproken dat ik niet zou liegen als iemand het zou vragen. Dat gebeurde en vervolgens ging dat de hele klas rond.’ In de mentorlessen is aandacht besteed aan discriminatie en pesten. ‘Dat was fijn. Ik word nu niet gepest. Twee jongens die vaak opmerkingen maakten als “homo’s zijn ziek” hebben hun excuses aangeboden.’ 28
Samen luisteren, samen zingen, versterkt ons geloof in elkaar. Het is de schoonheid om de schoonheid zelf, die ons troost. Verdriet is nog steeds verdriet, vreugde nog steeds vreugde, maar we kunnen ze weer in een ander perspectief zien. De ervaring van deze schoonheid laat de werkelijkheid zien, zoals we dat nog niet eerder konden. Zij maakt onze wereld opnieuw en anders toegankelijk. 27
23
Er is lef voor nodig om te ontdekken wie jij bent en dat te laten zien. Vertrouw op jezelf en heb respect voor de inzet van de ander. Het is essentieel om samen een veilige plek te creëren waar oud en jong zichzelf kunnen zijn, in gesprek komen en oefenen in vriend zijn. De wereld wordt er mooier van en het helpt om gelukkiger te worden. 29
We maken allemaal mee dat dingen in het leven niet lukken. Dan helpt het om mensen te ontmoeten die ondanks omstandigheden van het leven de draad willen oppakken. Die naast een gevoel van groot verdriet, dankbaarheid de boventoon willen laten voeren. Kennelijk hebben zij geleerd zo te kijken. Dat behoedt je voor bitterheid. Teleurstelling, onmacht en boosheid projecteren zich vaak op anderen. Het heeft echter in essentie met jezelf te maken. Als dat tot je doordringt, verandert het perspectief, kun je het roer weer in eigen handen nemen en ben je geen speelbal van anderen. Dat neemt het verdriet niet weg en maakt niet heel wat gebroken is. Maar het helpt je rechtop te staan en je blik te verruimen. Je mag vooruitkijken en opnieuw beginnen. 30 24
Lijmen Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje,
Een veulentje
Een varkentje.
Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
‘t is bijna gelukt.
Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje,
Een veukentje,
Een vargeltje. Joke van Leeuwen 31
25
Solo 32 :
Mag ik dan bij jou Als de oorlog komt en als ik dan moet schuilen, mag ik dan bij jou. Als er een clubje komt waar ik niet bij wil horen, mag ik dan bij jou. Als er een regel komt, waar ik niet aan voldoen kan, mag ik dan bij jou. En als ik iets moet zijn, wat ik nooit geweest ben, mag ik dan bij jou.
Als er onweer komt en als ik dan bang ben, mag ik dan bij jou. Als de avond valt en ’t is mij te donker, mag ik dan bij jou. Als de lente komt en als ik dan verliefd ben mag ik dan bij jou. Als de liefde komt, en ik weet het zeker, mag ik dan bij jou.
Mag ik dan bij jou schuilen, als het nergens anders kan. En als ik moet huilen, droog jij m’n tranen dan. Want als ik bij jou mag, mag jij altijd bij mij. Kom wanneer je wilt, Ik hou een kamer voor je vrij
Als het einde komt en als ik dan bang ben, mag ik dan bij jou. Als het einde komt en als ik dan alleen ben, mag ik dan bij jou? Claudia de Breij
26
Jij en ik zijn een gelaat van God. Jij bent mij in een andere gestalte. Dit geloof is de basis van medemenselijkheid; het is van grote waarde en vervult ons. Daardoor wordt het dagelijks leven bijzonder en kunnen we ook de moeilijkheden verwerken. Dat is nu werkelijk zingeving. Zij ligt immers in het leven zelf, in de schepping, besloten. Liefhebben en geliefd worden zijn wezenlijke behoeften van ieder mens. Liefde is een activiteit. Heb ik mezelf en de ander lief? Daarmee komt God in mensen nabij. Liefhebben is een innerlijke opdracht. Zij ligt immers in het leven zelf, in de schepping, besloten. 33
Tijdens de Zoefweek in Neuvic (Frankrijk) hebben de jongeren deze zomer met elkaar gesproken over loslaten. Ze schreven daarover in de Zoefbrief: ‘Soms moet je dingen loslaten om verder te kunnen. Soms zijn er dingen die je wilt, maar niet zomaar kunt loslaten. Het lijkt soms makkelijk in de ogen van een ander. Maar het kan voor jezelf heel lastig zijn. Iets wat je moet loslaten is namelijk deel van je en heeft bijgedragen aan wie je bent. Moet je afstand doen van dat wat jou gemaakt heeft tot wie je nu bent? Stel dat je op je levensweg alles in je opneemt en vasthoudt, raken je gedachten dan niet overvol en lopen hierdoor de spanningen niet te hoog op?’ 34 We voelen dat een ontspannen levenshouding helpt om in balans te blijven. Een dynamiek van verbinden en loslaten is nodig. Door je voornemens als het even kan ten uitvoer te brengen. Door bij grote beslissingen in je leven en dat van de ander te bidden om wijsheid. Door het onmogelijke los te laten. 35
27
Zangkoor 36 :
Eindeloze eenheid Waar ter wereld ik kon zoeken, zocht ik U in de ruimte, in het leven om me heen, in de mensen, in mijn dromen, mijn geloof, in gebeden in de nacht, koud en alleen. Maar ten slotte liet ik al mijn zoeken los, en m’n geest, in uw betovering zo vrij, landde waar ik niet meer zoeken kan, zo stilin het diepste van m’n ziel; daar vond U mij.
28
Zo raken we aan een kostbaar verlangen. God naderbij brengen als liefdemacht is een opdracht die we niet aan de ander mogen overlaten. Het is een verlangen dat we als innerlijke opdracht willen herkennen. Zo werken we aanstekelijk. We hebben drie geschenken ontvangen: goud als symbool voor een leven in liefde, wierook om ons te verbinden met de schepping en mirre als een teken van verzoening en eigen kracht. Ligt daarin niet het hele leven besloten?
‘Zie de ander zoals die is, maar blijf van hem of haar houden.’ Wat een opdracht! Zo kunnen we een nieuwe werkelijkheid scheppen. Wie vriend zegt, creëert een vriend. Wie vijand zegt, creëert een vijand. Wie zegt: ‘Ik ben je naaste’, heeft een naaste en zal nabij willen zijn. Een bereikbaar ideaal, want het gaat om de beweging: niet van elkaar af, maar naar elkaar toe. Deze avond hebben we teruggekeken op een bewogen jaar, hebben we in elkaars ziel gekeken en onze eigen gedachten gekoesterd. Telkens blijkt het nodig zin en betekenis te geven aan je leven. We wensen elkaar een liefdevol, bezinnend en hoopgevend kerstfeest. 37
29
Gemeenschapszang 38 :
Ere zij God Ere zij God in het hoogste! Vrede op aarde. In de mensen een welbehagen. Amen!
30
Bronvermelding Geert van Istendael en Judith Vanistendael, uit: Kerstverhaal, Atlas,
22
Weekbrieven 2012, nrs. 18 en 22
Amsterdam 2008
23
Weekbrieven 2012, nrs. 16 en 23
Words and Music by Fred Jacobson and Zacar
24
Jeugdkoorliederen nr. 1.24; vertaling J. Schoonderbeek
© 1974 (Renewed 2002) EMI MUSIC PUBLISHING ITALIA SRL
25
Weekbrieven 2011, nrs. 46 en 50
All Rights Reserved International Copyright Secured Used by Permission
26
Zangkoorliederen, nr. 18
Een Nederlandse vertaling is te vinden op het intranet van het genootschap:
27
Weekbrief 2001, nr. 38
handige links>declamatorium
28
Volkskrant Magazine, 21 januari 2012
3
Ingmar Heytze, uit: Ademhalen onder de maan, Podium, Amsterdam 2012
29
Weekbrief 2012, nr. 29
4
Jorn Sparrius, geschreven voor dit declamatorium
30
Weekbrieven 2011, nr. 47 en 2012, nrs. 22 en 27
5
Weekbrieven 2010, nr 46, 2011, nr. 43 en 2012, nr. 31
31
Joke van Leeuwen, uit: Ozo heppie en andere versjes, Querido,
6
Kinderkoor, uit de kerstmusical Oneindige verhalen, tekst: M. Heerink;
1
2
Amsterdam 2000
muziek: R. Stoop
32
Claudia de Breij; muziek: A.A.M. Geboers/R.C. Wagenaar, gebruikt met toestemming van de rechthebbenden
7
Weekbrieven 2011, nr. 46 en 2012, nr. 8
8
Weekbrief 2012, nr. 26
33
Weekbrieven 2012, nrs. 9 en 19
9
Weekbrieven 2012, nrs. 17 en 26
34
Zoefbrief 2012, nr. 1
10
Weekbrief 2012, nr. 13
35
Weekbrief 2012, nr. 3
11
Ronelda S. Kamfer uit de bundel Santenkraam, Podium, Amsterdam 2012
36
Zangkoorliederen, nr. 72
12
Column H. Leeflang, Ons Maandblad, december 1997
37
Eerste zin, apostel L. Slok, zie ook Weekbrief 2011, nr. 26
13
Weekbrieven 2012, nrs. 13 en 19
14
Zangkoorliederen, nr. 88
15
Weekbrief 2012, nr. 21
16
Weekbrieven 2012, nrs. 21 en 24
17
Fernando Pessoa, uit: Oden, De Arbeiderspers, Utrecht 2002
Beeldverantwoording
18
Zie voor de hele speech www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/
Cover, Aanbidding der wijzen. Paneel van een romeinse sarcofaag, 4e eeuw na
laureates/1991/kyi-lecture_en.html
Chr. Kerkhof van St. Agnes, Rome.
19
Gemeenschapsliederen, nr. 109
Pag. 4|5, Synthetisch gefabriceerde goudkristallen. Fotografie Heinrich Pniok
20
Weekbrieven 2011, nr. 49 en 2012, nrs. 7, 22, 23 en 25
Pag. 12|13, Illustratie Edo van Battum
21
Weekbrief 2012, nr. 22
Pag. 20|21, © Can Stock Photo Inc. / Morphart
Weekbrieven 2011, nr. 48 en 2012, nrs. 7 en 29 38
31
Zangkoorliederen, nr. 54
COLOFON Samenstelling: Rob Does en Mieke van Dooren-Boes Eindredactie: Gert Jan Jansen Ontwerp en vormgeving: Edo van Battum Drukwerkbegeleiding: Markku Willems Drukwerk: Tromp Drukkerij BV, Rotterdam
Copyright © 2012: Het Apostolisch Genootschap. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
De opneming in deze uitgave van auteursrechtelijk beschermde werken van derden is, voor zover mogelijk en noodzakelijk, bij de desbetreffende uitgevers gemeld. Zij die menen rechten te kunnen doen gelden op niet aangemelde overgenomen citaten en/of fragmenten of illustraties, kunnen contact opnemen met de uitgever. Uitgever: Het Apostolisch Genootschap, Postbus 116, 3740 AC Baarn.
32
