Gemeenschapskrant Almere Jaargang 9, nummer 3 22 juni 2008
Een impressie van Pinksteren
De Parel
H. Heerink v.d. Puijl
‘H
et feest van een nieuw begin’ vierden we samen met onze Apostel op 11 mei 2008. Dat viel mooi samen met zijn prachtige nieuws dat hij en zijn vrouw voor het eerst opa en oma zijn geworden van een klein meisje. Wat een mooi bericht en dat op deze zonovergoten moederdag. Meteen werd toen zichtbaar met hoeveel zorg en zorgvuldigheid de Apostel met ons omgaat. Hij had er oog voor dat er bij ons in de gemeenschap net een baby is geboren, maar dat er ook zijn die moeder hadden willen zijn en dat niet zijn geworden of een kind verloren hebben. Daarnaast zijn er genoeg situaties in onze gemeenschap die om zorgvuldigheid en liefdevolle omstelling vragen. Gaan wij ook zo zorgvuldig met elkaar om? Tijdens deze ‘pinkstermorgen’ werd ik weer aangespoord om bij mezelf naar binnen te kijken. Een dienst zonder al te lange aanloop helpt mij daar altijd bij. Aan het begin luisterden we naar het lied “ Een leven in liefde met armen zo wijd als de hemel.” Een lied waarin de grondbeginselen van ons werk zijn verwoord. Ik bedacht mij dat het in het leven uiteindelijk alleen om de liefde draait. De rest is franje. Zoals een liedje van Shaina Noll het verwoordt: ‘the only measure of your words and your deeds is the love you leave behind when you’re gone.’
Taal In de weekbrief werd Pinksteren ook aangeduid als “het feest voor vreemdelingen.” Vreemdelingen die elkaar gaan begrijpen. Het moet haast wel de taal van de liefde zijn waardoor vreemdelingen elkaar verstaan. Deze taal is namelijk universeel en raakt daardoor ieders hart. “Eigenlijk is Almere ook een soort eerste pinkstergemeente” zei de Apostel. Bij de start van onze nieuwe gemeenschap enkele jaren geleden kwamen wij immers uit alle windstreken en een ieder bracht niet alleen een eigen accent mee, maar ook een eigen taal in overdrachtelijke zin. Om elkaar dan werkelijk te ‘verstaan’ zul je met je hart moeten spreken. Met je armen zo wijd is daarbij een mooi gebaar. Het ontbloot je hart, maar het maakt een mens ook kwetsbaar om zijn armen uit te spreiden. Waar tref je elkaar dan mee in het hart? Dat dat een warme golf van Pagina:
liefde kan zijn, hebben we gemerkt na de geboorte van Eline; als ik nu de kamer in kijk, hangen er weer meer dan 100 felicitatiekaarten in vrolijke slingers door de kamer.
In dit nummer: 1 - Een impressie van Pinksteren 3 - Bidden - Ik ben in jullie midden als iemand die dient 4 - Ingepolderd 5 - Een blijvend wonder - Heeft u het al gehoord 6 - De wonderen (gedicht) - Waar zijn wij mee bezig 7 - Spreuk 8 - Gemeenschapsmutaties - Colofon
Velen daarvan van u afkomstig. Gelukkig hoeven we niet te ‘wachten’ tot verdrietige omstandigheden om elkaar zo zichtbaar nabij te zijn. Vernieuwing Er was ook aandacht tijdens de dienst voor verdrietige omstandigheden bij ons in de gemeenschap. Ze vragen moed van de desbetreffenden en kracht van hun geest om een nieuw begin te kunnen maken. Daarom is de rondgang ook zo’n heilig moment. Een ieder die aan de rondgang ging heeft zich toch weer voorgenomen om weer vernieuwd verder te willen gaan. Het was immers pinksteren?! Daar heb ik eerbied voor, ik geloof er ook in en ik wil dat graag zo blijven ervaren dwars door al het rumoer heen. Drie maal Ik vond het verrassend dat er op deze morgen maar liefst drie confirmanten waren. De Apostel schuwde niet om hen volwassen
aan te spreken en nam ook de woorden trouw en belofte in de mond. Ik ben heel blij dat Ryanne,
Gijs en Anouk echt bij ons willen horen. Wij hebben ook een belofte naar hen toe waar te maken. Goed om dat te beseffen bij een confirmatie of een doop. Het werd in ieder geval duidelijk dat deze drie mensen goed nagedacht hebben over hun keuze. Al werd er niet veel gesproken, een goede ‘verstaander’ heeft maar een half woord nodig. Ach, de een spreekt en de ander zingt en hoe… ik vond het bijzonder om te zien hoe moeder en dochter samen een lied zongen om haar confirmatie
Pagina: 2
kracht bij te zetten. Nu ik zelf net een dochter heb, bedacht ik mij dat het een hele lange weg is die je als ouders aflegt van doop tot confirmatie. En u? Er waren ook enkele wijzigingen in de kring rond de Herder. Ze zijn eigenlijk niet zo drastisch als ik had verwacht en toch heb ik het gevoel dat we echt een nieuw begin hebben gemaakt. Een ochtend die weer wat spirit in ons aanwakkert. Althans dat gevoel had ik die zondag. Heeft u dat eigenlijk ook? Wij verwachtten de week erop een ‘volle bak’ voor het nafeesten, maar die verwachting moesten wij bijstellen… Mocht u er niet zijn geweest dan kan ik u vertellen dat onze kersverse priester Prinsenberg nog even heeft teruggeblikt. Daar heb ik van genoten. Ik wil u graag mijn hand reiken zoals we tot slot van deze dienst zongen. En wat is u het meeste bijgebleven? ■
Bidden M. Brondijk en Gaia
Papa, bidden doe je toch met je ogen dicht en je handen gevouwen?
Ja, zo kun je bidden. Er zijn ook mensen die het met de ogen open doen.
Nee, dat kan niet vind ik. Het moet met de ogen dicht. Je kunt ook bidden met je armen uit elkaar.
Hoe doe ik dat dan? Zo, met mijn armen omhoog?
Dat kan, ik bedoelde eigenlijk met je armen zo uit elkaar, gespreid.
Nou dat vind ik maar niks. Ik doe het met mijn handen gevouwen. Dat is goed, maar hoe je bidt maakt eigenlijk niet uit.
Oh, maar mag het wel zo op de grond?
Dat mag. Moslim mensen doen het op een kleedje.
Op een kleedje? Is een handdoek ook goed?
Dat kan, een kleedje is mooier maar een handdoek kan ook.
Wat moet ik dan zeggen als ik bid?
Je kunt hardop iets zeggen of zingen, maar je kunt ook in jezelf iets zeggen.
Hardop? Dat hoort toch niet, dat is toch gek?
Additionele fotografie: fam. Heerink
Nee hoor, er zijn heel veel mensen die samen bidden en dan praten of zingen er een paar hardop.
Nou, dat doe ik niet hoor. Anderen hoeven niet te horen wat ik bid. Ok, dan praat je in jezelf of denk je de woorden in je hoofd.
Maar eh, papa, wat moet ik dan zeggen?
Mooie dingen, iets wat je graag wilt, iets wat niet goed is gegaan en wat je eigenlijk anders had willen doen.
Mooie dingen? Moet ik dan denken aan wat ik graag zou willen hebben? Dat kan, maar je kunt ook denken aan mensen die je lief vindt. Of denken aan deze dag en hoe die er uit mag komen te zien.
Oh, nou, dan denk ik wel aan jou en aan mama en Anne, want jullie zijn erg lief.
Ik ben in jullie midden als iemand die dient *) B. Sikkema
A
ls onze Apostel, wanneer er geen bijzondere aanleiding voor is, een gemeenschap bezoekt, is dat meestal -profaan uitgedrukt- om ‘zaken te doen’. Eén van de zaken, welke op 11 mei werden ‘afgewikkeld’, was het opnemen van de brs. H. van Asselt en J. van Wijk in onze Kring van Dienenden. En dat was een reden voor de redactie van De Parel om aan beide broeders te vragen of ze bereid waren tot een gesprek, omdat de lezers van een kwaliteitskrant nu eenmaal goed geïnformeerd willen worden. Die bereidheid was er en zo ontstond er in de Prozastraat na een kop koffie een plezierig en geanimeerd gesprek. Ambtenaar Br. Van Asselt werkte lange tijd bij een bedrijf dat ICT-diensten levert aan een grote klantenkring. Op een zeker moment was er een aanleiding om eens in de maatschappij rond te kijken. Hij las een oproep van Rijkswaterstaat voor het vervullen van een functie, die aansloot bij het werk dat hij tot dusver had gedaan, en verzond
een sollicitatie, die hij min of meer in elkaar had gefrommeld met het gevoel, dat het eigenlijk toch niet helemaal serieus was. Het antwoord liet lang op zich wachten en toen het kwam was het een uitnodiging voor een gesprek. Dat werd een goed gesprek, en daarna opnieuw een lange stilte. Maar ja, het betrof de overheid en Gods Pagina: 3
molens malen langzaam en geweldig… Er volgde een uitnodiging voor een tweede gesprek, dat ook weer prettig verliep en uiteindelijk leidde tot een aanstelling. Na nu alweer een tijdje Rijkswaterstaat voelt br. Van Asselt zich nog steeds geen ambtenaar. Het was niet de enige aanstelling die wonderlijk verliep, zou later blijken. Op zekere dag belde de Herder met de vraag of br. en zr. van Asselt bereid waren om hem en oudste Barendregt te ontvangen en wel op vrij korte termijn. Met de wetenschap van de komst van de Apostel in het achterhoofd werd de nattigheid direct gevoeld en desgevraagd bleek het in dit geval om br. van Asselt te gaan. Met name de korte termijn leverde wel een probleem op: de familie was met vakantie in Zeeland. Het probleem werd weggewimpeld en als professionele headhunters reisden de Oudste en de Herder naar het zuiden om in een restaurant bij de Wouwse Tol (in de buurt van Bergen op Zoom) het beoogde gesprek te voeren. Tijdens het gesprek verzuchtte de Oudste dat hij nog nooit op zo’n bijzondere manier iemand had
benaderd voor een plaats in de dienende kring. Boekhouder Br.van Wijk kwalificeerde zichzelf als boekhouder, op de gebruikelijke manier geworden na het behalen van de diploma’s PD en MBA. De laatste jaren van zijn ‘werken in dienstverband’ bij een internationaal bedrijf, met veel bekende werkmaatschappijen, beheerde hij de interne geldstromen binnen het concern. Hij vertelde, niet zonder enige trots aan uw verslaggever -die zelf lang binnen het bankwezen werkzaam was- dat hij de geldstromen binnen en tussen de werkmaatschappijen zó probeerde te leiden, dat hij de bank nauwelijks nog nodig had. Br. van Wijk is inmiddels gepensioneerd en heeft, dat weten we allemaal, niet lang van zijn pensioen kunnen genieten op de manier, die hij zich had voorgesteld. Hij had niet verwacht nog voor een plaats binnen de dienende kring gepolst te zullen worden -‘Ik dacht dat ik wel buiten de gevarenzone viel’-, maar heeft toch met overtuiging met ja geantwoord op de vraag die hem werd gesteld. Op de vraag hoe ze tegen de Kring van Dienenden aankeken
antwoordden beide broeders dat de kring er is als ondersteuning voor de Herder en als steun aan de gemeenschap en aan ieder van haar individuele leden, als dat nodig is. Ze hadden nu twee bijeenkomsten van de kring meegemaakt en die waren voor hen een eye-opener geweest. Ze waren getroffen door de warme sfeer en de band van vriendschap, die ze hadden aangetroffen. Zo zie je maar wat je kan overkomen als je van outsider insider mag worden. En uiteindelijk: zijn we niet allemaal insiders? Boven dit stukje staat een woord van Jezus van Nazareth. Het komt uit een wat cryptisch stukje uit het Nieuwe Testament. Jezus filosofeert daarin een beetje over wie belangrijk is en vraagt: ‘Wie is belangrijker, degene die aan een diner aanzit om te eten of degene die aan tafel bedient?’ en geeft een retorisch antwoord: ‘Is het niet degene die aanzit?’ En dan volgt opeens: ‘Maar ik ben in jullie midden als iemand die dient’. Uit de prille ervaringen van de twee nieuwe leden mag je afleiden, dat die instelling de intentie is van onze ‘dienende’ kring. ■ *) Lucas 22,27
Ingepolderd Familie T. van den Brink
W
ij, Rinel Bekenkamp en Ton van den Brink, zijn allebei geboren en getogen in Hilversum, waar wij hebben gewoond, kinderen gekregen, gewerkt en deel uitgemaakt van de gemeenschap Hilversum 1. Rinel behartigt personeelszaken voor Scouting Nederland (maar is beslist geen akela!). Ton is sinds 2005 gepensioneerd docent Engels (enthousiast hopman voor zover dit verwijst naar Heineken e.d.). Aangezien de kinderen de deur uit waren (dochter 33, woont in Delft samen met haar partner; zoon 31, woont in Almere) en de economische gebondenheid gro-
tendeels vervallen was, lonkte de rust en ruimte van de polder. In 2006 verruilden wij onze heerlijke
Maar toen de ritten naar Albert Heijn, de tandarts, het tuincentrum en wat dies meer zij, steevast over de Veluwedreef voerden, begon het mooie gebouw als een wuivende schelp op de zeebodem steeds meer te wenken… In januari van dit jaar hebben wij onze inpoldering voltooid, en we kunnen zeggen dat we ons ongedacht snel thuis voelen in deze, wat onze apostel noemde “grote Pinkstergemeente”.
plek in Loosdrecht voor een nog heerlijker stee in Almere Hout, maar we bleven voorlopig in Hilversum 1, mede doordat Ton met heel veel plezier het mannenkoor dirigeerde. Pagina: 4
Mocht u meer willen weten, dan bent u van harte welkom in de Bonte Kraailaan voor een nadere kennismaking. ■
Een blijvend wonder B. Sikkema
A
Additionele fotografie: fam. Heerink
ls oudste Wiegman als verzorger op de verhoging staat hoef je je niet te vervelen en is het ook helemaal niet moeilijk om bij de les te blijven. Daar had ik tijdens de eredienst op 25 april dan ook helemaal geen moeite mee. Ik luisterde heel intens en toch kon ik niet voorkomen dat, zonder dat mijn aandacht verslapte, mijn gedachten er vandoor gingen. Een menselijk brein is tot veel in staat, de Oudste zal de eerste zijn om dat te erkennen. De Oudste vertelde met z’n stem en z’n handen dat in het AMC een -rijk gesubsidieerd- onderzoek wordt verricht naar de eerste harteklop van een in zijn moeder groeiend nieuw mensje, het eigenlijke begin van het leven. Hoe die eerste hartslag drie of vier weken na het begin van het ontstaan
op gang wordt gebracht is -nogniet bekend. Er is een eerste spoor van vermoeden dat een stofje in de zich ook nog maar net ontwikkelende hersenen de aanzet tot die eerste hartslag geeft en de vraag die zich dan onmiddellijk opdringt is: hoe is dat stofje dan ontstaan? Zo roept het -mogelijkeantwoord op een vraag een nieuwe vraag op. U merkt het, ik heb goed geluisterd. En tijdens dit luisteren schoven m’n gedachten miljarden jaren terug in de tijd.
die sterrenstelsels ontstonden sterren en planeten en op één van die planeten in één van die sterrenstelsels ontstond het leven, ergens in die lange ketting van miljarden jaren. De meest kenmerkende eigenschap van leven is dat het zichzelf vermenigvuldigt. En opvallend is dat bij alle kennis die de wetenschap met name in de laatste halve eeuw verzameld heeft -en dat is heel erg veel-, we nog steeds niet weten wanneer en hoe het eerste leven is ontstaan, is ‘geworden’.
Ontstaan Ongeveer 15 miljard jaar geleden is volgens de kosmologie (= leer van de bouw van het heelal) bij een ‘oerknal’ het heelal ontstaan. Er wordt ook wel gesproken over 13,5 miljard jaar, maar wat maakt dat uit? Met een variant op een paar regels van de achttiende eeuwse dichter Hieronymus van Alphen zou je kunnen zeggen: aan een tijd zo volgeladen, mis je duizend eeuwen niet. Vrij algemeen wordt aangenomen dat op het moment van de knal de tijd begon en via een steeds groter wordend aantal geverifieerde theorieën weet de wetenschap steeds meer over de wording en ontwikkeling van het heelal. Een aardige anekdote is dat veel bekend is over de eerste seconden ná de oerknal, maar niets over de laatste seconden ervóór. Het pas ontstane heelal koelde af, er ontstonden sterrenstelsels, in
Doop En toen was ik weer terug in de dienst. Bij de doop van Eline. Een mensje, zoals we allemaal eens waren. En hoewel we geen van allen weten hoe lang onze weg evenwijdig zal lopen aan haar levenspad, beloofden we dat we om haar heen zullen staan en haar zullen beschermen. Ze is een product van het leven, dat zichzelf vermenigvuldigt. We weten niet hoe ook haar leven in de lange ketting is ontstaan en hoe het kon dat haar hartje begon te kloppen. Maar ze is een wonder en dat zal ze altijd blijven. Een wonder zo wijd als de hemel. ■
Heeft u het al gehoord B. v.d. Linden
• • • • • • • • • •
Dat er een gemeenschapsdag is op 31 augustus? Dat de data voor de zomeravondsamenkomsten gepland staan? Dat dit op 16 en 31 juli is en 13 augustus? Dat er op 2 november een vriendendienst gepland staat? Dat het digitaal versturen van ’de Parel’ ook geld bespaart? Dat we daarom zoveel mogelijk ‘Parels’ digitaal versturen? Dat pr. van ‘t Hof een nieuwe bril heeft? Dat ontdekt is dat zr. van ‘t Hof ook een nieuwe bril heeft? Dat binnenkort (na de zomervakantie) weer foto’s voor het ‘portrettenboek’ worden gemaakt? Dat de reis naar Perth van het jeugdkoor van 29 juli tot 12 augustus is? Pagina: 5
De wonderen Han G. Hoekstra
De wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar of dat waar is moet je zelf ontdekken. misschien wel aan de trekvogels die trekken, of aan de klimroos, of het fluitekruid, of aan ’t vliegtuig, sneller dan ’t geluid, aan de giraffen met hun lange nekken. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ontdek het maar en zoek op alle plekken, de sterrenpracht, je hand, je eigen huid, de dorre boom waaraan het twijgje ontspruit, de zon die uit de regen kleur kan wekken. Luister, en kijk! Ontdek wat het beduidt: De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Waar zijn wij mee bezig. Waar een ontmoeting in de sauna al niet toe kan leiden…. M. Brondijk
Z
oekend (en gelukkig ook vindend) staan zij in het leven, zuster Van Stuijvenberg en broeder Wobben. Zij van huis uit Nederlands hervormd, hij Apostolisch, komen zij nu beiden in de gemeenschap Almere. En dat voor al weer 7 jaar. Beiden zoekend, naar antwoorden op ‘levensvragen’: ‘waartoe zijn wij hier op aard’, ‘hoe kan ik de tijd die mij gegeven is zinvol besteden’, ‘waar haal ik positieve energie uit en wat kan ik er mee voor de mensen om mij heen’. Het zijn enkele van de vele vragen waarop zij antwoord zoeken. Het deel uitmaken van Het Apostolisch Genootschap is daarbij, voor hen, van wezenlijk belang. Het bijwonen van spirituele bijeenkomsten en actief hieraan deelnemen biedt hen net dat beetje meer. Hij is geboren en getogen in Brunssum. Na de LTS metaal gaan werken als loodgieter. Al snel had hij door dat dit hem niet tot in lengte van jaren zou kunnen be-
koren. Na het doorlopen van enkele cursussen en deelnemen aan het ‘leerlingwezen’ (werken en leren gecombineerd) volgden er enkele andere banen: gesolliciteerd bij de politie en de Nederlandse Spoorwegen voor machinist moest hij zijn dienstplicht vervullen als kok. Zijn voorliefde voor lekker eten heeft hij aan deze tijd overgehouden. Dat zijn carrière als machinist bij voorbaat stuk liep lag eigenlijk voor de hand. Tja, wie gaat er dan ook in driedelig grijs solliciteren? Uiteindelijk getrouwd (met zijn eerste vrouw) in Enschede. Ook daar nog gewerkt als loodgieter. Op een dag werd hem gevraagd verzekeringsagent te worden. Het kan verkeren…. Na deze nieuwe wending bij het schoonmaakbedrijf Asito terechtgekomen. Nadat zijn werkplek in Emmeloord kwam te liggen werd de reistijd een wel groot struikelblok en verhuisde het gezin naar de polder. Nadat hij nog gewerkt heeft als beveiligingsadviseur bij de Nederlandse Veiligheidsdienst is hij als verkoper Pagina: 6
gaan werken bij een kantoorinrichter in Amersfoort. In die laatste periode,was het beter om te gaan scheiden. Zijn eerste vrouw en hij zijn, voor zover dat kan, goed uit elkaar gegaan. Nu stond hij er alleen voor. Na een half jaar alleen te zijn geweest is hij met zuster Van Stuijvenberg gaan samenwonen in Almere. Het bleef kriebelen bij hem. Zijn creativiteit en ondernemersbloed begonnen weer te borrelen en na 2 jaar heeft hij besloten voor zich zelf te beginnen in de kantoorinrichting onder de naam Quality Office. Een droom kwam uit. Maar de eerste jaren was het erg hard werken om in ieder geval een boterham te kunnen betalen, laat staan beleg. Daar waar het nu heel normaal is dat je als bedrijf een goede website hebt en reclame maakt via het Internet was het voor broeder Wobben moeilijk om bekendheid te krijgen en voet aan de grond te krijgen bij bedrijven die vaak al bediend werden door de meer gevestigde kantoorinrich-
tijd gewoond te hebben in Groningen kwam zuster Van Stuijvenberg terecht in Joure. Zij heeft twee dochters mogen krijgen samen met haar eerste man, van wie zij gescheiden is in 1988. Zij heeft in Joure onder andere een eigen praktijk gehad waarin zij cursussen heeft gegeven in babymassage, zwangerschapsyoga en volwassenenmassage. De liefde kwam als positieve energie in hun leven en bracht hen bij elkaar. In september 2006 zijn ze samen getrouwd.
ters. De website www.burostoel.nl heeft hem door de eerste moeilijke tijd heen geholpen en is nu de basis geworden van zijn huidige activiteiten. Al eerder werd hij door een collega gevraagd mee te gaan naar de sauna. Daar had hij een eerste ontmoeting met de vrouw die hij later ‘zijn vrouw’ mocht gaan noemen. Maar daar had broeder Wobben op dat moment zeer zeker nog geen oren naar….. Na de scheiding was er een hernieuwd contact. Zij kwamen elkaar tegen op het zogeheten ‘Eigentijds Festival’ in Vierhouten, een jaarlijks georganiseerd spiritueel evenement. Zij bleken beiden een voorliefde te hebben voor het spirituele. En van het een kwam het ander. Zuster Van Stuijvenberg is geboren en getogen in Tiel en van huis uit Nederlands hervormd. Ook zij had al snel behoefte aan meer spiritualiteit en verdieping, wat zij niet vond in haar geloof. Na enige
Het harde werken in het eigen bedrijf begint nu zijn vruchten af te werpen. Daar waar zij in hun vorige huis nog woonden in de grootste slaapkamer en de woonkamer tot showroom hadden omgetoverd, heeft broeder Wobben nu een goedlopend bedrijf in kantoormeubilair met een showroom in Baarn. Bij de start in Baarn twee jaar geleden hebben ze nog even gekeken naar woonruimte in de omgeving van Baarn, maar gezien de hoge huizenprijzen is het Almere gebleven. Aangezien zij beiden afkomstig zijn uit een meer landelijke omgeving blijft dat lonken. En later ooit zal ook deze droom wellicht nog waarheid worden. Het is broeder Wobben recent gelukt een nieuwe lijn met ergonomische stoelen uit Duitsland naar Nederland te halen. Sinds december vorig jaar zijn er nieuwe producten aan het scala toegevoegd, kunstbloemen en -planten van zijde, ook speciaal bedoeld voor de kantooromgeving. En de eerdergenoemde ergonomische kan-
toorstoelen zijn voorgedragen voor de zogeheten Benelux Office Products Awards. Beiden zijn in het verleden actief geweest met onder andere massage, Reiki en rebirthing, zich realiserend dat er naast het aardse meer is dan wat wij kunnen waarnemen. Zoekend naar verdieping en antwoorden op levensvragen, nemen zij beiden deel aan gespreksgroepen die onder andere bij hun thuis worden gehouden. Voor de nodige ontspanning is er 1 x per 2 weken een deelname aan groepsmeditatie. En wie herinnert zich broeder Wobben niet als strenge schooldirecteur in de laatste kerstmusical? Eén van de jonge mensen was erg geobsedeerd door hem doordat diegene dacht dat deze oom niet zou kunnen lachen! Nou, lachen kunnen deze broeder en zuster zeker. Tijdens het mooie gesprek heb ik meermalen mogen genieten van hun beider lach. ■
Alles is al een keer bedacht. Het is de kunst er steeds opnieuw aan te denken. Goethe
Pagina: 7
Gedoopt
Eline Carolijn Heerink 25 mei 2008
Verhuisd
Fam. B. Reinders naar Amersfoort (gemeenschap Nijkerkerveen)
The only measure of your words and your deeds is the love you leave behind when you’re gone. De enige maat voor je woorden en daden, is de liefde die je hebt achtergelaten als jij er niet meer bent.
Uit de tekst van blz. 1 (Een impressie van Pinksteren)
Gratis een digitaal abonnement op ‘de Parel’
Stuur een mailtje naar:
[email protected] Voor meer info: www.apgen.nl (intranet - Almere). Voor inhoudelijke info kunt u terecht bij het redactiesecretariaat. Pagina: 8
De Parel Gemeenschapskrant van Het Apostolisch Genootschap te Almere. Verschijnt 5 x per kalenderjaar Redactiesecretariaat: Linden, B. van der Max Takstraat 60 1325 NJ Almere
[email protected] Redactie Brondijk, H.O. Heerink - van der Puijl, H.L. Koelewijn, C. Koelewijn, S. Linden, B. van der Sikkema, B. Vormgeving + digitale verzending Koelewijn, C. Eindredactie Schaik, A.R.T. van
