Gemeenschapskrant Almere Jaargang 7, nummer 1 8 januari 2006
De Parel
Hartelijk geliefde broeders, zusters en jonge mensen, M.S. Barendregt
H
eel graag voldoe ik aan het verzoek om het voorwoord te schrijven voor uw mooie gemeenschapskrant “De Parel”.
Het is de eerste uitgave in het jaar 2006 en dat betekent dat de kerstdagen al weer achter ons liggen en we vol goede moed en hoop het nieuwe jaar zijn binnengestapt. De spoedige komst van de Apostel ligt in het verschiet en de Nieuwjaarsontmoeting heeft de nodige aandacht gevraagd. Voor mij persoonlijk werd het achterliggende jaar gekenmerkt door de overgang van het district Leiden naar het district Amstelveen. Met dankbaarheid heb ik ondervonden hoe waardevol het is om welkom te zijn. U heeft me daardoor in staat gesteld om inhoud te geven aan de vraag die de Apostel me heeft gesteld. Dit jaar gaan we in Het Apostolisch Genootschap, voor het eerst in haar geschiedenis, al onze activiteiten afstemmen op het centrale thema “De kracht van de verbeelding”. Dat is een mooi, ruim en ook een heel leuk thema. Zo zit ik me nu, rond half december, toen dit stukje werd geschreven, een beeld te vormen van hoe het zal zijn om deze Parel te lezen. En als ik daar dan over denk, dan vraag ik me af wat voor u, lezer, van betekenis of waardevol zal zijn.
Die verbeelding stelt me ook in staat om nu even “bij u te zijn” en mijn gedachten, gevoelens en wensen met u te delen. Dat wil ik graag doen: ik hoop oprecht dat we er samen in zullen slagen om verder te groeien en te ontwikkelen in ons Werk. Ik ben er van doordrongen, dat onze gezindheid niet alleen verrijkend is voor mezelf: het is een waardevolle inbreng in onze samenleving, waar we deel van uitmaken.
Ik wil mijn licht niet “onder de korenmaat zetten”, maar in alle bescheidenheid én met gedrevenheid die gezindheid waarmaken. Daarbij voel ik me van harte met u allen verbonden en weet me gesterkt door uw zo geven aan al die mooie, uitgesproken nodige medewerking! wensen”. Natuurlijk hebben we in deze periode de gebruikelijke wensen voor geluk, voorspoed en welzijn met elkaar uitgewisseld. Maar het zal u net zo gaan als het mij gaat, ik denk daar dan heel vaak bij “hoe ga ik inhoud
Apostolischen zijn vaak praktisch in- Met hartelijke groet en graag gestelde mensen die graag de daad tot ziens, bij het woord voegen, dus elkaar veel toewensen betekent dan ook “werk Uw broeder M.S. Barendregt ■ aan de winkel”.
In dit nummer: 1 - Hartelijk geliefde broeders, zusters en Jonge mensen 2 - Verjaardag van onze Herder - Straatkinderen in Somerset West, Z-Afrika 4 - Zeggen we wel eens…… 5 - Kennismaken met Tweede Kringers 6 - Op bezoek bij….. Zr. Hoendervoogt 7 - Op weg naar…… - Lokaal fotobeheer 8 - Onderhoud en beheer van ons gebouw 9 - Redactie biedt foto’s aan - Met de 18+ groep naar Berg en Dal 10 - Gemeenschapsmutaties - Colofon
Lang zal hij leven…. Verjaardag van onze Herder L. van der Linden
De wens van de Herder om zijn verjaardag ongemerkt voorbij te laten gaan, is niet helemaal uitgekomen. Of liever gezegd, helemaal niet. Vanaf het ontbijt dat een paar jongens hem thuisbezorgden tot en met de koffie met taart na afloop van de dienst, stond hij in het middelpunt van de belangstelling.
De liedjes en bloemen van de jongste jeugd, het vriendenboek,
het boek over Nelson Mandela, allemaal verrassingen om te laten voelen wat een belangrijke en warme plaats onze Herder in de gemeenschap en bij de broeders en zusters en jeugd inneemt. En dat wilden we hem graag laten voelen. Dat oudste Wiegman op deze zondag de dienst verzorgde
voor wat beslist gezongen moest worden, wat liefst wel en wat eventueel ook nog; het jeugdkoor en het gelegenheidskoor, de andere koren en niet te vergeten wat er nog instrumentaal ten gehore werd gebracht, alles werkte mee om er een prachtige morgen van te maken. Een feest om met een warm
was al een cadeau op zich. Het muziekprogramma met de verschillende kleuraanduidingen
gevoel op terug te kijken. ■ Additionele fotografie br. P. Haverlach
Straatkinderen in Somerset West, Zuid-Afrika C. van der Ley
Een paar maanden geleden kwamen mijn vrouw en ik in contact met de Tereo Mission School for Street Children in Somerset West. De grondslag voor de school werd destijds gelegd door Magriet Barnard, een voormalige lerares die zich het lot had aangetrokken van de vele straatkinderen in Somerset West, het plaatsje waar wij wonen.
zonder populair is) te kopen. Officiële school Op een gegeven moment kon Magriet niet langer meer werkeloos toezien en ging de straat op, gewapend met een thermosfles met
Het gros van deze kinderen leeft op straat en heeft geen gezinsleven. De moeder is overleden of kan niet voor haar kinderen zorgen, de vader is meestal onbekend en met de noorderzon vertrokken of ze werden thuis mishandeld of – erger nog – misbruikt. En dan hebben ze geen andere uitweg dan het leven op straat te kiezen. Een leven zonder uitzicht, een leven van bedelen om de honger te stillen of tiktik (een drug die onder de armen bijPagina: 2
thee en met boterhammen. Van het één kwam het ander en nu is er een officiële school waar zo’n vijftig straatkinderen les krijgen. Nu moeten we ons van zo’n school niet veel voorstellen. Van de lokale energiemaatschappij,
Eskom, kreeg de school een oud, vervallen teststation beschikbaar, met een paar krakkemikkige lokalen waarin les kon worden gegeven. De tafels en stoelen vallen bijna van ellende uit elkaar en het materiaal laat veelal te wensen over. Maar toch, het werkt en voor de kinderen is het een enorme stap voorwaarts. Vandaar ook dat de kinderen over het algemeen zeer gemotiveerd zijn om te leren. Wie niet werkt, krijgt een aantal waarschuwingen, maar als er niets verandert, worden er maatregelen genomen en krijgt een ander kind de kans iets van z’n leven te maken. De kinderen komen ’s ochtends om half acht op school en krijgen dan iets te eten. Voordat het zover is hebben ze al een uur gelopen om bij de school te komen, ook de kleine hummeltjes van zes jaar. Maar ze komen trouw. Na het ontbijt vangen de lessen aan en ’s middags krijgen ze weer een maaltijd. Echte maaltijden Toen wij ons aanmeldden om te zien waar we konden helpen, was al snel duidelijk waar we nodig waren. Op dinsdag kookt mijn vrouw voor de kinderen en vijf volwassenen een echte maaltijd. Dat was een avontuur op zich, maar naarmate de weken vorderden, werd het allengs makkelijker en nu draait ze haar hand er niet meer voor om. We proberen links en rechts donaties te krijgen om dat te kunnen betalen en tot op heden is het gelukkig gelukt. Maar iedere week is het weer spannend of we het kunnen voortzetten. We betalen veel uit eigen zak, maar ook die is niet onuitputtelijk. Maar goed, zolang het gaat, gaan we ermee door.
beetje discipline kon bijbrengen en vroegen me of ik soms sport met ze kon doen. Een beetje aarzelend stelde ik voor judo met ze te doen, daar ik in mijn jonge jaren een fanatieke judoka ben geweest en de zwarte band had gehaald. Daarnaast was ik in mijn diensttijd sportleraar geweest, dus de link was snel gelegd. Het plan werd met groot enthousiasme ontvangen en daar sta je dan! Geen judomatten en een ondergrond van beton. Maar ja, daar zaten de dames niet zo mee. ‘Dat regel je wel, hè, Chris?’ Voor ik het wist was het verhaal al bij de oudste jongens verteld en moest ik meekomen. Of ‘oom’ even iets wilde vertellen over judo, de opbouw in banden, hoe we groeten en ga zo maar door.
Leren beheersen De volgende week donderdag zou het beginnen. Precies om één uur stonden zo’n acht knapen buiten te wachten, fanatieke karatekreten waren niet van de lucht en ik moest direct tussenbeiden komen toen twee jongens onmiddellijk in gevecht gingen alsof ze volleerde judoka’s waren. En dat op die ondergrond. Maar goed, het enthousiasme was er. Maar hoe leer je ze judo, voorkom je tegelijkertijd dat er ongelukken gebeuren en houd je toch het enthousiasme vast, terwijl ze de meeste worpen niet kunnen doen? Dat vraagt aanpassingsvermogen, zowel van mijn kant als van hun kant. Maar, voor de rest gewoon bij het begin beginnen. Hoe groet je? Wat zeg je tegen de leraar. Dat boeide ze direct. En nu kan ik ze niet tegenkomen of ze maken een judobuiging, zeggen ‘sensei’ en vragen wanneer we weer verder gaan. (Zelfs de meisjes, die toekijken, groeten me nu met een buiging.) De Japanse namen van de worpen vinden ze helemaal spannend, maar het doen is toch wel het geweldigste van alles. En langzaam leren ze zich beheersen, iets wat ze heel goed van pas komt (en waar de leraren ongelooflijk blij mee zijn, want het was me toch een moeilijk te hanteren stelletje!). Per slot van rekening leven ze in een wereld waar het recht van de sterkste geldt en waar ze zich al van jongs af aan hebben moeten verdedigen. Judopakken En toen kwam het moment dat we voor vakantie naar Nederland vertrokken. We hadden al een paar vragen uitgezet om judopakken te krijgen. De opbrengst overtrof onze stoutste verwachtingen. Van alle kanten kwamen judopakken. Er waren bijdragen uit Almere, van andere Apostolischen en sportschool Boersma uit Amers-
Discipline door sport En dan ikzelf. Wat kon ik doen om een bijdrage te leveren. De leerkrachten, meest vrouwen, hoopten eigenlijk dat ik de jongens een Pagina: 3
foort kwam zelfs met negen pakken in alle mogelijke maten. De dag dat ik de judopakken uitreikte was een feest. De gezichten van de jongens spraken boekdelen. Onmiddellijk liepen ze anders en bleek hoe machtig zo iets sim-
pels eigenlijk werkt. De discipline werd nog beter en ze luisteren geboeid. Trots rechtop staand of zittend in ‘hun’ judopakken. En nu is de zomervakantie aangebroken. Sommigen van mijn judoka’s gaan volgend jaar naar een
andere school, anderen keren terug. Maar het allerbelangrijkste is dat we iets hebben opgebouwd dat we niet snel zullen vergeten. Een band die verder gaat dan de judoband. ■ Additionele fotografie fam. vd Ley
Zeggen we wel eens……….. S. Koelewijn
zéggen we wel eens: wat speelde u dat lied prachtig op het orgel……….. zéggen we wel eens: ik geniet zo van uw viool, fluit of pianospel……….. zéggen we wel eens: het meisjeskoor zong zo mooi vandaag……….. zéggen we wel eens: ik ben zo blij dat ik u zie………. zéggen we wel eens: wat kiest de dirigent toch altijd passende liederen uit……… zéggen we wel eens: wat hebben we weer een mooie Parel deze keer…….. zéggen we wel eens: wat een prachtige bloemen staan er weer op de verhoging…… zéggen we wel een tegen elkaar: wat fijn dat het gebouw zo schoon is……..
Zéggen we de dingen wel eens tegen elkaar of dénken we ze alleen?
Ook daarin kunnen wij elkaar GROOT maken! Pagina: 4
Kennismaken met Tweede Kringers C.A. Bosch
Pagina: 5
Op bezoek bij….. Zuster Hoendervoogt P. Olgers
De naam van zuster Hoendervoogt prijkt al een tijdlang op de ziekenlijst. Enkele maanden geleden brak zij namelijk haar rechterschouder. Zij is hier inmiddels aan geopereerd maar kan, ondanks een revalidatieperiode, nog niet zo goed uit de voeten. Zij komt daardoor niet zoveel in de dienst en luistert ’s zondags naar de webradio. De redactie van De Parel vroeg haar begin december onder andere naar haar ervaringen met dit voor onze gemeenschap vrij nieuwe communicatiemiddel. Zuster Hoendervoogt had die avond rond de klok van acht uur een heerlijk kopje koffie “met een koekje erbij” klaar staan. Het voelde alsof ik al jaren bij haar over de vloer kwam. Wat hebben we toch een bijzonder werk dat je je direct thuis voelt bij elkaar. Zuster Hoendervoogt vertelde dat ze zich langzamerhand weer een beetje beter begint te voelen. Veel training en oefeningen zullen er uiteindelijk voor zorgen dat de schouder alle functies weer zal gaan vervullen.
verzorgde in die tijd twee gemeenschappen. Zuster Hoendervoogt heeft ruim dertig jaar deel uitgemaakt van het kleinkoor. Daarnaast maakte ze deel uit van de groep die de dirigenten hielp bij de wijze van verzorgen van de zangers. Zürich Zuster Hoendervoogt: “De vakanties werden vaak gebruikt om bij de verzorging van de bijeenkomsten in Zürich te helpen. Aan deze samenkomsten heb ook ik mooie herinneringen. Het zo dicht bij apostel Slok te mogen zijn, zorgde voor een extra dimensie in mijn leven en in ons gezin.” Webradio “Ik ervaar de veranderingen van de laatste jaren in grote lijnen als plezierig. Sinds kort heb ik de mogelijkheid gebruik te maken van de webradio.
Verhuizing Al gauw gaat het verhaal over de verhuizing naar Almere die binnen een paar dagen was geregeld. Zuster Hoendervoogt: “Na vele jaren alleen te zijn geweest kwam ik tijdens een etentje in contact met broeder Hoendervoogt. De behulpzaamheid en de gezelligheid maakten dat wij enige tijd later met elkaar trouwden. Al kort na de verhuizing werd mijn man ziek. Hij moest later in het verpleegtehuis worden opgenomen.” Kleinkoor Normaal heb ik altijd een notitieblokje paraat, maar door de vertellingen lukte het me niet om ondertussen te schrijven. Zuster Hoendervoogt vertelde over haar eerste man herder Jacobsson. Hij Pagina: 6
Als ik me dan heb opgemaakt en ik luister naar de webradio dan heeft de zondagmorgen voor mij iets heel bijzonders. Ik vind het een voorrecht om op deze wijze betrokken te zijn bij de eredienst. Het inlevingsvermogen kan dan soms zo sterk zijn dat ik bij het uitspreken van de dank de behoefte heb te gaan staan”. Zuid Afrika De laatste technologische ontwikkelingen hebben bij zuster Hoendervoogt ondertussen hun intrede gedaan.:”Ik heb via de e-mail regelmatig contact met onder andere mijn dochter in Zuid Afrika”. Aan het einde van de avond dronken we een heerlijk glas Zuid Afrikaanse wijn. Al met al een waardevolle avond waarbij een gelukkige zuster door haar houding heeft laten zien wat Apostolisch zijn inhoudt. ■
Op weg naar……... C.A. Bosch
Zaterdag 10 december jl was er Want er voor alle medespelers van het kerstmoesten niet spel “Op weg naar….” een grote alleen honrepetitie gepland in onze Plaats van derdenvijftig Samenkomst aan de Simon van broodjes Collemstraat. De repetities begon(kadetjes) nen om 10.00 uur ’s morgens en worden geduurden tot een uur of halfeen smeerd en waarna er een gezamenlijke lunch belegd met plaatsvond in twee aaneengeschakaas en kelde bijzalen. En wie mocht denvleeswaren ken dat die lunch met een knip van maar ook honderd en twintig pande vingers op tafel stond, vergist nenkoeken en vijfenvijftig rijkverzich schromelijk. sierde cakejes worden gebakken. En dan hebben we het nog niet e Al ver voor de 10 december waren gehad over het klaarmaken van de er onder aanvoering van de zusters tientallen fruit- en hartige spiesen, Webster en Wils zeven broeders en de sneetjes krentenbrood en de zusters in de weer om alles tot in vlaflips. Met man en macht werd er de puntjes voor te bereiden. die zaterdag gewerkt om de kinderen en hun begeleiders (ruim vijftig in getal) op tijd aan de goed gedekte tafels te kunnen ontvangen.
heidsfotograaf voor die zaterdag. Want naast dat iedereen zich de lunch goed liet smaken viel het hem op dat er hier en daar stroop met een pannenkoek werd genuttigd in plaats van pannenkoek met stroop en dat voor sommigen een pannenkoek met poedersuiker én stroop werkelijk het einde is. Tussen neus en lippen door werd hier en daar de tekst van het kerstspel nog even doorgenomen. ■ Additionele fotografie br. C.A. Bosch
En dat na hard werken het goed verpozen is, mag blijken uit de bijgaande foto’s van uw gelegen-
Lokaal fotobeheer C.Koelewijn
Digitale foto’s zijn niet meer weg te denken in onze tijd. Was fotograferen in het verleden ‘uit den boze’ in ons werk, zo is nu des temeer het besef hoe kostbaar beelden kunnen zijn….
vraagt natuurlijk ook om beheer. Foto’s maken is wel mooi, maar kan ook storend zijn tijdens mooie momenten (daarom ziet u mij zelden flitsen) en dan hebben we het nog niet eens over de privacy.
Ik wou dat ik ze had…. Foto’s uit 1931 van de opening van ons gebouw Amsterdam-6 bijvoorbeeld. Misschien bestaan ze wel…..
Destijds vroeg de Voorganger mij of ik het beheer wilde verzorgen, hetgeen ik nog altijd met de grootst mogelijke zorg en liefde doe. Het is werkelijk prachtig om dit te verzorgen en…. kostbaar goed. De inmiddels 6500 foto’s zijn dan ook driedubbel gebackuped. De foto’s dienen voornamelijk voor de Parel maar zijn ook te zien op de site indien het bijzondere evenementen betreft. Foto’s kunnen met toestemming van de
Zo vertel ik dikwijls aan een ieder die het maar horen wil dat wij ons moeten realiseren ‘de eerste bewoners’ te zijn van ons gebouw. Hoe belangrijk kan het dus zijn om belevenissen vast te leggen met behulp van onze hedendaagse digitale technieken. Maar dat
Pagina: 7
Herder worden opgevraagd. Maarrrr….. Velen van ons weten inmiddels óók van wanten met foto’s knippen….. Daarom deze vraag, in overleg met onze Herder, of u eens na wilt gaan in hoeverre u foto’s heeft die ook in ons lokaal archief kunnen. Dit geeft vele voordelen; u heeft hierdoor een externe backup van uw foto’s en wij kunnen ze mogelijk ooit gebruiken voor de Parel e.d. Daarbij geeft het een nog ruimer beeld van onze geschiedenis. De kwaliteit is niet van belang en u kunt het aan mij in alle mogelijke manieren aanleveren. In het archief blijft altijd vermeld van wie de foto’s oorspronkelijk zijn….■
Onderhoud en beheer van ons gebouw C.A. Bosch
De Arbo-wetgeving uit 1998 is sinds 2005 ook van toepassing op vrijwilligersorganisaties zoals het Apostolisch Genootschap. Het gaat hier dan niet om de geestelijke verzorging maar met name om werkzaamheden die te maken hebben met het onderhoud en beheer van ons gebouw. Maar ook het gebruik en de staat van allerlei elektrische apparatuur bij het vervaardigen van bijvoorbeeld de kerstcadeaus, het gebruik van elektrische heggenscharen of bladblazers voor in de tuin, het toepassen van schoonmaakmiddelen, het werken op hoogtes boven de 4,5 meter (denk hierbij aan ramenlappen) enz. is sinds een aantal jaren aan allerlei voorschriften gebonden. Uit onderzoek door een projectgroep is gebleken dat ons niet alleen te doen. Voor zaken Genootschap al veel werkt en aangaande de elektrische installatie van ons gebouw heeft hij ondersteuning van br. H. Swaager. Voor een goede werking van de verwarming en de ventilatie in het gebouw kan hij rekenen op steun van br. A. Volkers.
werkte overeenkomstig de voorschriften in de Arbo-wet. Maar omdat hierover niets op papier stond, zijn de regels die voor ons gelden nu vastgelegd in een Arbohandleiding die dus ook voor ons gebouw geldt. Deze handleiding is bindend en zal jaarlijks worden geevalueerd. Om de puntjes op de i te zetten legde br. W. Vorenhout op donderdag 1 december aan uitgenodigde broeders en zusters uit wat er zoal nodig is voor een goed reilen en zeilen in en rond ons gebouw. Want als coördinator onderhoud en beheer wordt van br. Vorenhout verwacht specifieke kennis te hebben van allerlei zaken en met name op het terrein van de Arbowetgeving. Hij hoeft het gelukkig
Calamiteiten Om bij calamiteiten snel en adequaat te kunnen optreden vormt het middelpunt onderhoud en beheer, samen met de middelpunten EHBO (br. R. Doorenspleet) en kring van ontvangst (br. F. Boomhouwer) een kerngroep. Deze kerngroep kan worden aangevuld met gediplomeerde bedrijfshulpverleners, gediplomeerde verpleegkundigen A en personen met een EHBO-diploma. Tot slot…….. Uit de presentatie van die avond kwam naar voren dat als gevolg van de in 2005 gestegen olieprijzen voor het komende jaar een verhoging van de energiekosten wordt verwacht van 15 tot 20%. Dit betekent een stijging van € 700.000,- naar € 900.000,- voor alle gebouwen van Het Apostolisch Genootschap. Pagina: 8
Met andere woorden: voor dit totaalbedrag kunnen tien gezinnen bestaande uit vader, moeder en twee kinderen, met een maandelijks verbruik aan energiekosten van € 250,-, dertig jaar voort. De boodschap welke die avond doorklonk in het betoog van br. Vorenhout was dan ook om ons gebouw zo economisch mogelijk te gebruiken, bijvoorbeeld door vergaderingen te plannen op avonden dat het gebouw toch open is voor andere activiteiten. Vooral in
de winterperiode scheelt dat in de verwarmingskosten al gauw een slok op een borrel. Wilt u over de calamiteitenorganisatie meer informatie? Dan kunt u terecht op onze eigen website. Voor meer informatie over de overige inhoud van dit stukje staat br. Vorenhout altijd voor u klaar... ■
Redactie van ‘de Parel’ biedt foto’s aan C. Koelewijn
In het kader van het vijfjarig bestaan van onze gemeenschap heeft de redactie van ‘de Parel’ onze Herder de Gemeenschapsfoto’s in ‘groot formaat’ aangeboden. De foto’s komen in ons gebouw te hangen. Zo wil de redactie benadrukken rijk te zijn met de vrijheid waarmee zij haar werk kan en mag doen. Want zó vanzelfsprekend is dat niet….. ■
Gemeenschapsboeken terecht Toegegeven; de schrik zat er even in. Maar met genoegen kunnen we u melden dat de Gemeenschapsboeken weer veilig en wel boven tafel zijn gekomen. We kunnen stoppen met zoeken... ■
Met de 18+ groep naar Berg en Dal A.R.T. van Schaik
Op 5 november 2005 heeft de confirmanten 18+-groep een bezoek gebracht aan Berg & Dal om zich wat meer te verdiepen in de geschiedenis van ons werk.
en Verhoeven woonden en de vele gebeurtenissen.
In het gebouw zijn verschillende prachtige kamers met daarin een bibliotheek en vergader- en gespreksruimten. Na de rondleiding hebben we de film
Br. Kröner legt de afbeelding van Jesaja uit, zo heeft hij ons rondgeleid door ‘ons’ Berg en Dal.
"Leidsman in woelige tijden" gekeken die het werkzame leven van Apostel Slok liet zien. Zonder uitzondering vonden we dat allen zeer indrukwekkend.
Jurrien en Joeri met stralend middelpunt zr. Kröner
We werden zeer gastvrij ontvangen door de familie Kröner, die als twee van de vele vrijwilligers helpen bij de ontvangst op Berg & Dal. Br. Kröner, voorheen ook bewoner van dit mooie gebouw, heeft ons een rondleiding gegeven en heeft zeer enthousiast veel verteld, van de vergaderzaal waar Apostel Slok met de oudsten samen kwam, van de twee appartementen waar de families Kröner
Hier staan we allen aandachtig te luisteren… Zie ook de afbeelding van Apostel Slok.
Daarna hebben we er onder het genot van een mooie lunch nog over gesproken. De geschiedenis, de schouders waarop wij staan, is soms belangrijker dan we denken (of weten). We komen hier vast weer! ■ Foto’s: zr. E. Doorenspleet-Veenema
De best afgesloten deur is die welke je kunt open laten Chinees spreekwoord
Pagina: 9
Welkom in onze Gemeenschap
Br. en Zr. Molenaar en Boudewijn Borsboom Renoirstraat 68, 1328 PP Almere
Zr. C. Niesing opname tijdens Eredienst 20-11-2005
Verhuisd
Br. R. Dufourny naar Medemblik (gem. Hoorn)
Br. J.J.M. Brugman naar Amstelveen
Nieuw adres: Heerink, fam. M., Jeroen Boschplantsoen 83, 1318 HC ALMERE Nieuw adres: Matser, fam. E., Giek 26, 1319 BN ALMERE
Wilt u ‘de Parel’ digitaal ontvangen? Dat kan indien: • u behoort tot Het Apostolisch Genootschap of u heeft toestemming van de Voorganger van gem. Almere • u ‘De Parel’ op uw computer kan lezen m.b.v. ‘Acrobat Reader’ • uw pc beschikt over internetaansluiting (modem of adsl/kabel) Een mailtje naar:
[email protected] is voldoende. Het automatisch digitaal toezenden van ‘de Parel’ wordt dan gerealiseerd. Aan deze service zijn geen kosten verbonden. Uitgebreide info vindt u op de website van gemeenschap Almere. URL: www.trak.to/aga Kies hiervoor de knop: AGA-plaza (wachtwoord: fakkel). Klik vervolgens de knop: ‘Parel, de…’ Ook kunt u hier alle eerder verschenen ‘Parels’ downloaden. Voor inhoudelijke info inzake ‘De Parel’ wordt verwezen naar het redactiesecretariaat. Zie Colofon. Pagina: 10
De Parel Gemeenschapskrant van Het Apostolisch Genootschap te Almere. Verschijnt 4 x per kalenderjaar Redactiesecretariaat:: Bosch, C.A. Guadeloupestraat 103 1339 MC Almere
[email protected] Redactie Bosch, C.A. secretariaat Koelewijn, C. digitale fotografie Koelewijn, S. Linden, L.M.A. van der Olgers, P.M. Sikkema, B. coördinatie Vormgeving Koelewijn, C. Otten, B.S. De Parel Digitaal
[email protected] Eindredactie Schaik, A.R.T. van
