Belgique-Belgie PP - PB 2110 Wijnegem BC 31330
DE LICHTBUNDEL
De Lichtbron v.z.w. Huis voor Dialoog en Herbronning Turnhoutsebaan 381, 2110 Wijnegem Tel 03 354 56 28 www.delichtbron.be Afgiftekantoor: Wijnegem Driemaandelijks tijdschrift Nummer 66: maart 2012 Erkenningsnummer: P911024 V.U. Geneviève Cooreman
Uitgegeven door: V.Z.W. De Lichtbron
Boekenberglei 148
2100 Deurne
WAT IS DE V.Z.W. DE LICHTBRON ?
Het is een plek met een hart. Het is een plek waar je anderen kan ontmoeten om met hen te delen watje boeit en bezig houdt. Het is een plek waar je informatie vindt over voordrachten, cursussen, activiteiten i.v.m. bewustwording en persoonlijke groei. Het is een organisatie die voordrachten, cursussen en activiteiten organiseert om bewustwording, zelfontplooiing en gemeenschapsvorming te bevorderen. Het is een plek waar je je in stilte kan terugtrekken, individueel of in groep, om tot inkeer te komen en contact te maken met jezelf en je spirituele dimensie. Het is een netwerk van mensen die elkaar willen steunen en helpen. Het is een ruimte die je kan huren. Het is ..................... wat je er van maakt!
Wijnegem, maart 2012
Beste lezers, Onze lichtbundel komt uit, in een periode waarin onze Belgische gemeenschap diep getroffen is door pijn, gemis, leegte, geschoktheid,… Even vallen we stil en lijken onze activiteiten in het niets te verdwijnen. En toch… Een ‘lichtbundel' proberen te zijn ten tijden van donkerte is dan des te belangrijker. Wel een hele uitdaging. We willen deze lichtbundel opdragen aan allen die lijden om verlies en die met afscheid leven en zich hierin een weg banen. We willen alle tekenen van hoop sprokkelen om ons te sterken en samen verder te geloven in samen-zijn en samen-dragen. We willen ook Johan Brouwers bedanken die sinds jaren de lay out van De Lichtbundel heeft verzorgd in alle bescheidenheid. Dank voor je trouw. Welkom aan Annemiek en Frie die de fakkel overnemen. Veel leesgenot. De redactie
Leven in en om De Lichtbron De draagkracht van de stilte Terwijl ik schrijf (vrijdag 15 u) leeft onze Belgische gemeenschap intens mee met de families die geconfronteerd worden met de gevolgen van het zware busongeval in Zwitserland. Iedereen is diep geraakt en door elkaar geschud. We zijn geschokt door het plotse verlies van zoveel mensen en door het feit dat zoveel kinderen in de kracht van hun leven weggerukt werden. We zijn getroffen in onze onschuld, onze kwetsbaarheid, onze weerloosheid. Plots vallen onze maskers weg en gaat ons hart open. We voelen een diep verlangen om ons medeleven te uiten. Velen brengen bloemen, tekeningen, kaarsen,… De verbondenheid is ongelooflijk sterk en overstijgt alle verschillen: groot en klein, mannen en vrouwen, politiekers, militairen, burgers, Belgen, Zwitsers, Nederlanders,…. Onze ziel huilt. Wat ons dan allemaal verbindt is de stilte. In de stilte kunnen we nabij zijn, van ziel tot ziel. Zelden heb ik zo sterk de kracht van de stilte doorheen onze hele gemeenschap voelen zinderen, als vandaag. Het brengt mij terug bij de witte mars voor de verdwenen kinderen. Ook toen voelde ik in de hele Belgische gemeenschap de draagkracht en de diepe solidariteit van mensen. Tegelijk kunnen we nu voelen hoe sterk deze stilte is, die we met zo velen gedeeld hebben. We voelen de kracht van de verbondenheid door merg en been gaan. Deze kracht draagt ons in tijden van diep verdriet en wanhoop, in momenten van grote vragen naar de zin van ons leven. Ik voel me zo dankbaar dat te mogen beleven. Het voelt zo goed om in de stilte elkaar te vinden en onze hartkrachten te bundelen. Het brengt mij steeds bij een ongelooflijke sterkte diep in mij. Een sterkte die bedding geeft aan pijn en wanhoop.
Een Een Een Een Een Een
sterkte sterkte sterkte sterkte sterkte sterkte
die vergeeft. die bergen kan verzetten. die onnoemelijk zacht is en mijn ziel streelt. die betekenis geeft aan mijn leven. die mij doet verwijlen in de wondertuin van de schepping. die mij verzoent met de mensheid.
Vanuit die kracht wordt het steeds opnieuw de moeite waard om samen verder te bouwen aan onze gemeenschap. Toen ik naar Jeruzalem ging en in het Yad Vashemmuseum stilstond bij de duizenden foto's van alle Joodse kinderen die in de tweede wereldoorlog in de concentratiekampen omgekomen waren, voelde ik ook die stilte en die diepe verbondenheid. Met de groep waarmee ik op reis was, zijn we toen naar het monument getrokken dat opgericht was voor alle Belgische Joden. Na een lange stilte hebben we samen klanken gezongen. Woorden schoten tekort en de diepe pijn was ondraaglijk. Samen klanken maken, verzachtte de pijn. Deze ervaringen sterken mij om in De Lichtbron samen met anderen, onszelf de kansen te bieden om deze stilte in het samenzijn te proeven. We genieten ervan nadat we samen hebben gedanst op dinsdagnamiddag. We ervaren ze in de herbronningvieringen. We delen ze bij het starten van onze vergaderingen. Ik beleef ze in tijden van conflicten waarin we elkaar niet kunnen bereiken via taal. Gelukkig is er dan de stilte waarin ik mij verbonden weet met hen die anders denken of bepaalde situaties anders beleven dan ik. In de stilte kan mijn hart spreken en zingen en wordt ik gevoed door een levenskracht die de dood overwint. Een verrijzeniskracht die de betekenis van het paasfeest doet herleven.
Geneviève
Als jij er voorbij komt hangt mijn stem wellicht nog aan de knoppen van de bomen Zie je mijn voetafdruk in het gras? Hoor je dezelfde vogels fluiten? Ruik je die lucht van hars? Ik ben je maar een paar passen voor, ik nam de bocht voor jij er was, als je goed kijkt, zie je me in de verte gaan. J. Wassenberg, "Lichte vleugels - zwijg A.U.B. en laten wij de tranen die er zijn" 1997
Overbruggen en over bruggen bouwen Ik weet een plaatsje,waar wij het gaan doen! Een rustig schiereilandje, dat je van op de drukke weg ziet liggen en waarvan je in het voorbijrijden denkt: 'volgende keer daar es stoppen' Daar ga ik overbruggen. Ik nodig mensen uit van alle kleuren en humeuren, laat ze likken aan 1 ijsje, laat ze rijden op 1 fiets, in volle zon open ik dan deuren, in de vlakte aan de grens van niets iedereen zal iedereen zeggen hoe mooi het leven toch kan zijn zonder hoeven uit te leggen wat de bron is van hun pijn Bij een drankje de gedachte laten waaien, dat die ander dit of dat of dat van mij is toch nog erger! Mens toch, ieder heeft zijn deel gehad! Ivo Wagemans
Bram en zijn oma
(Dit verhaaltje bereikte ons net te laat voor publicatie in het vorige nummer)
Bram is een kindje zoals alle kleine kindjes: even doodnormaal..... even biezonder. Voor zijn oma is Bram, natuurlijk, de mooiste, de liefste, de beste..... een wonder!!! Hij is nu 15 maanden jong; een jongetje rond en bol, met een heel blanke huid, rosse haren en fel blauwe ogen. Een vrolijk en makkelijk kind. Zijn mama vindt dat rosse niet zo leuk, omdat ze bang is dat hij er mee geplaagd gaat worden. De nichtjes die een paar jaar ouder zijn dan Bram, zeggen vol bewondering: Bram heeft gouden haren. Oma roept dus vaak: "Daar komt onze prins met de gouden haren!" Bram was lange tijd erg op zijn gemak. Hij zat stevig op zijn dikke billen en kwam niet van zijn plaats. Heel makkelijk voor oma. Zijn oogjes en handjes werkten supersnel. Elk gaatje, knoopje, draadje en alles wat heel klein en fijn was, werd aandachtig onderzocht. Sinds kort gaat hij staan en loopt om de salontafel, en hij kruipt als een scheve krab met een noodvaart door het hele huis. Hij verliest nu wel wat vet. Alle laden en kasten worden uitgeprobeerd. Spannend! Met de rust van oma is het nu wel gedaan. Op het einde van een oppasdag ligt ze uitgeteld. Bram plaagt haar graag. Als hij zijn doosje rozijntjes op peuzelt, biedt hij haar met stralende ogen een rozijn aan. Oma steekt de hand uit om de rozijn in ontvangst te nemen. Op het laatste moment steekt hij de rozijn in zijn eigen mondje. Oma maakt dan veel kabaal. Hij vindt dat zo grappig dat hij de slappe lach krijgt.
Nu hij zo rond kruipt moet hij ook leren dat er spullen zijn waar hij niet mee mag spelen, die zelfs niet aangeraakt mogen worden: bv. de houtkachel. Oma ziet hem zitten vlakbij de kachel, met een vinger in de lucht en het handje bewegend in de pols. Het kleine vingertje gaat op en neer, maar hij reikt zelfs niet naar de kachel. Zijn gezichtje staat heel serieus en hij praat zijn tuttut-taaltje. Ze denkt: wat doet hij toch? Even later ziet ze hem hetzelfde doen bij de CD's. Plotseling begrijpt ze dat hij zichzelf toespreekt zoals zijn mamma hem toespreekt met een waarschuwende opgeheven vinger. Zie dat nu toch! Hij doet echt zijn best! Wat zo"n klein mannetje in 15 maanden toch al geleerd heeft! Natuurlijk is het heel gewoon..... maar het is ook een wonder. Groetjes!
Cokkie
Dagdroomkind Dagdromen is wat je doet als je even niet oplet, als je aandacht verslapt en ‘t hier en nu plaats maakt voor een wonderbaarlijke plaats in de cortex waar je wensen, hoop en verlangens wonen. Dagdromen is frivool, dagdromen is niet opletten in de klas, in de verte staren als iemand je wat zit te vertellen, een boek minutenlang op dezelfde bladzijde. Of een kind met een stuk speelgoed in de hand dat door het raam naar buiten lijkt te kijken, onbeweeglijk. Geen mens weet wat er in zo'n dagdromend kleuterhoofd omgaat. Schone dingen, denk ik dan. Of hoop ik, maar ik geloof van wel. Els Van Eeckhaut www.elsvaneeckhaut.be
Nieuwjaar brunch Een lange tafel diagonaal door de grote zaal, kon nog net naast de grote kerstboom die z'n laatste weekend licht mocht geven. Elk jaar op de vierde zondag van januari vieren wij het nieuwe jaar met een gezamenlijke brunch. Elke deelnemer neemt een gerecht mee en het feest kan beginnen. Onze middag vlóóg weer voorbij, regelmatig werd er van plaats veranderd en ook nieuwe deelnemers staken enthousiast hun handen uit de mouwen. Toen alles weer opgeruimd was keken we naar elkaar met blinkende oogjes: Het was weer een fijne dag. En in de week die volgde namen onze vrijwilligers en bezoekers nog een lekkere hap van onze desserts.
Dit jaar verscheen er zelfs een echte Lichtbron Logo Cake! Annemiek
Winterwandeling
Nog nooit had ik de winterwandeling bijgewoond, maar omdat er in het verleden geen foto's van werden gemaakt, werd het tijd om eens mee te gaan stappen. Groot was onze verbazing toen er twee grote groepen stonden te wachten aan de ingang van het park van Wijnegem. Mensen die via diverse media kennis hadden genomen van dit initiatief werden nog extra aangemoedigd door het mooie weer. Eens we vertrokken waren werden we nóg door enkelen ingehaald, ons plezier kon niet op. Het tempo was haalbaar, de uitleg onderweg verhelderend en de sfeer optimaal. Toen we na afloop nog een drankje nuttigden, bleek de tijd veel te rap voorbij te zijn. Ik vind het jammer dat ik de volgende wandeling moet missen, maar die van juni zet ik al in mijn agenda. Annemiek
De meiklokjes In het bosrijke landschap met ranke berken en hoge eiken, zie ik duizenden meiklokjes onder hun pril gebladerde twijgen. Weelderig zullen ze hun witte bloemetjes, op die flinterdunne stengeltjes geurig rijgen en naar mij toe neigen. En sta ik hier nabij die kabbelende beek die met zacht geklater en eenvoud alles in zich heeft. Dan bekijk ik haar heldere water dat gestaag doorheen en omheen het bos voort beweegt. En wandelen we samen tussen de prachtige dreven, dan zal ik glimlachen naar jou en naar het ontluikende lenteleven. Alice Van Den Bulck
Een wonder Amajama, amajaté, amajaméo Ja ! Amajama, amajaté, amajaméo. Een dauwdruppel glinstert in de zon, een wonder. Een sneeuwwitte deken bedekt het land, een wonder. Een veld vol met bloemen dat danst in de wind, een regenboog die naar de hemel klimt, in al zijn eenvoud en toch…..zo bijzonder. Een vogel die vliegt in de blauwe lucht, een wonder. Een vis die in ijskoude wateren zwemt, een wonder. Een krekel die tsjirpt in de donkere nacht, een poesje dat spint, zo week en zo zacht, in al zijn eenvoud en toch……zo bijzonder. Het menselijk lichaam vol van kracht, een wonder. Met zovele rassen in elke kleur, een wonder. Met voeten die trappen tegen een steen of op de fiets, met handen die reiken of vechten om niets, zo klein, zo groot, en toch…..bijzonder. Het spelende kind op de hoek van de straat, een wonder. Geliefden die strelen lief en zacht, een wonder. Gevoelens van onrust, gevoelens van haat, een brandende pijn die nooit overgaat, zo klein, zo groot en toch….zo bijzonder. En ik droom met de maan en de sterren. En ik zing als het lied van de zee. En ik breek met de kracht van de golven, en ik smeek ze: neem me mee ! Amajama, amjaté, amajaméo. Ja ! Amajama, amajaté, amajaméo. Dit is een prachtig liedje dat mijn petekind, Yente, zong in samenzang bij de leerlingenvoordracht van de muziekschool. Ninni.
Beste allemaal, groot én klein, In tijden van economische crisis is het des te belangrijker om te genieten van kleine dingen. Het huis van De Lichtbron is groot en werd door vele handen mooi gemaakt. Wij willen het openstellen om de lente te vieren. Wij nodigen iedereen uit die zin heeft om:
Van het huis en het park te genieten Samen te allerlei te delen en te zingen
Jullie zijn welkom vanaf
ZATERDAG 24 MAART 13 UUR TOT ZONDAG 25 MAART 14 UUR Ons programma Zaterdag namiddag: middageten spelen in het park of gezelschapsspelen of ..... avondeten Zaterdag avond: FREE PODIUM Zondagvoormiddag:deelmoment eten en opruimen
Voor het eten brengt ieder wat mee (zaterdag en/of zondag) en wordt dit samen gedeeld. Om te slapen brengt iedereen lakens mee en indien nodig een matje. Al wat wij jullie vragen is: in te schrijven en te melden waar jullie willen aan deelnemen. Inschrijving (via mail of met een telefoontje) Naam:
Telefoonnummer: Zaterdag middag eten Zaterdagmiddag activiteit Zaterdag avond eten Zaterdag avond activiteit Zondag morgen activiteit Zondag middag eten Ik/wij blijf/blijven slapen
Aantal .….. volw. .….. volw. .….. volw. .….. volw. .….. volw. .….. volw. .….. volw.
..…. ..…. ..…. ..…. ..…. ..…. ..….
Ik/wij voer(en) iets op tijdens het Free Podium:
Ja
Nee
(vergeet het beddengoed niet)
Muziek/zang/dans/gedicht......... of verzin wat ter plaatse. Opmerkingen:
Aantal kind.(-12j) kind.(-12j) kind.(-12j) kind.(-12j) kind.(-12j) kind.(-12j) kind.(-12j)
'Het Huis van de 1000 Spiegels' Lang geleden in een ver afgelegen dorpje was er een plaats gekend als 'Het Huis van de 1000 Spiegels'. Een klein blij hondje hoorde ervan en besloot deze plek op te zoeken. Toen hij aankwam, snelde hij blij de trappen op naar de ingang van het Huis. Hij keek nieuwsgierig door de deur met zijn oortjes recht omhoog en een fel kwispelend staartje. Tot zijn grote verbazing zag hij zichzelf aangestaard door 1000 andere kleine blije hondjes die even hard kwispelden met hun staartjes! Hij produceerde zijn mooiste glimlach en deze werd gelijk beantwoord met 1000 even mooie en warme glimlachjes. Toen hij het huis verliet, dacht hij bij zichzelf "Dit is een prachtige plek, ik ga hier zo dikwijls als ik kan terugkomen! In hetzelfde dorpje besloot een ander hondje, niet zo blij als het eerste hondje, om het Huis ook eens te bezoeken. Hij klom moeizaam de trap op met zijn hoofd laag bij de grond en keek door de ingang. Daar zag hij 1000 onvriendelijke honden naar hem terugkijken. Hij gromde naar hen en kreeg de schrik van zijn leven als hij zag dat 1000 honden teruggromden. Toen hij ijlings vertrok dacht hij bij zichzelf "Dit is een afschuwelijke plek, ik kom hier nooit meer terug." Alle ervaringen, iedere emotie, elke gedachte over onze omgeving is een spiegel van ons innerlijke. Welke spiegelingen zie jij in de gezichten van de mensen die je ontmoet? Ik wens jullie veel blije hondjes toe vandaag... Ninni
Truuk van een geslaagd huwelijk Tonnen papier zijn er aan besteed. Liters inkt zijn er gevloeid. Therapeuten hebben er zich over verdiept. Het lijkt een industrie … Allen op zoek naar het antwoord op de vraag:"Hoe werkt een goed huwelijk?" Neen ik heb het antwoord niet gevonden. Zo ja, dan was ik met stellige zekerheid de rijkste vouw ter wereld. Maar aansluitend op de cursus "mindfulness in dialoog" vroeg Geneviève me om " ons truukje" mee te delen. Wim en ik kennen elkaar van in onze jeugd en zijn ondertussen 31 jaar getrouwd. Nee, zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. Hoe kan dat ook anders…"Hij komt van Mars en ik van Venus" . Maar als "liefde een werkwoord moet zijn", dan zou ik er niet aan beginnen. Liefde is genieten en af en toe afzien… In de cursus MID zoek ik een antwoord op mijn vraag: "Hoe treed ik op een bewuste manier in contact met een ander? Hoe verwoord ik wat ik eigenlijk wil zeggen? Hoe komt mijn boodschap over op de manier waarop ik ze bedoeld heb?". Ik heb nog een lange weg te gaan, en soms wou ik dat Geneviève op mijn schouder zat om me dagelijks bij te staan en bij te sturen. Toch lijkt het herkenbaar…af en toe. Soms gebruikte ik reeds …onbewust hier en daar al wel eens een vorm van bewust communiceren. In congruentie met de boodschap die ik wil brengen. Zo spraken we in het begin van ons huwelijk af om, tijdens een ruzie, de woorden "NOOIT" en "ALTIJD" te vermijden.
In het vuur van de strijd veralgemeen je soms een ergernis. "Je luistert NOOIT als ik iets zeg!!!" Toch wel…meestal luistert hij wél…. Alleen vandaag vind ik het extra belangrijk dat hij goed oplet en naar me luistert….daarom ben ik vandaag extra gevoelig voor het feit dat ik niet genoeg aandacht krijg. Misschien was het een drukke werkdag en is hij er even niet met zijn volle aandacht bij. "Je doet ALTIJD je zin!!!" Bijlange niet….Hij is best wel erg attent…. Alleen wou ik vandaag wel eens mijn zinnetje doordrijven….. Floept er tijdens een woordenwisseling al eens een NOOIT-je of een ALTIJD-je tussen, dan mag de ander onderbreken…."is dat écht ALTIJD zo?". Soms is dat wel eens lachwekkend en lost de situatie zich zo spontaan op. Koppels die verwikkelt zijn in een echtscheiding trekken wellicht hun wenkbrauwen op. Alsof het zo simpel was! Soms zal relativeren niet helpen en vraagt het een enorme inspanning om je huwelijk op de sporen te houden. Maar goed, voor ons werkt het …alhoewel.… Hij zet écht NOOIT de vuilbakken buiten, en ik vergeet écht ALTIJD waar ik mijn sleutels heb gelegd. Maar goed, ook daar hebben we een oplossing voor gevonden. Ik sleur elke donderdag gedwee de vuilbak op de stoep en hij helpt geduldig mijn sleutels te zoeken, al 31 jaar. Zonder zeuren! Karen
Boeken en films In de marge van ons bezoek aan Auschwitz, lazen mijn reisgenoten en ik het boek: "Haar naam was Sarah" geschreven door Tatiana De Rosnay, uitgegeven door Artemis en co , ISBN 97890470231793 Een Amerikaans journaliste, wonende in Parijs, getrouwd met een Fransman, krijgt in 2002, bij de 60 jarige herdenking van het gebeuren, de opdracht een artikel te schrijven over de nacht van 2 juli 1942. Toen er tijdens een razzia in Parijs, duizenden Joden zijn opgepakt en verzameld voor deportatie naar Auschwitz. In haar zoektocht ontdekt de journaliste een goed bewaard geheim van haar eigen schoonfamilie. In het verhaal zijn de personen fictief, maar de gebeurtenissen waar gebeurd. De schrijfster heeft het niet bedoeld als historisch werk, maar als een eerbetoon aan de kinderen. Aan de kinderen die nooit zijn terug gekomen en aan hen die het kunnen navertellen. Het speelt zich niet af in Auschwitz zelf, maar wel in een doorstuur kamp nabij Orleance in Frankrijk. Ik ervaar het verhaal als zeer aangrijpend, omdat ik het gevoel heb dat ook ik als lezer geconfronteerd word, hoe ik hiermee zou omgaan, in die tijd, met de ‘bril' van die tijd, en hoe de wereld, en ikzelf, nu omgaat met "ander volk" of mensen die ‘anders' gezind zijn. Dit verhaal speelt zich af in Parijs en je zou het Franse volk kunnen stigmatiseren voor hun onverschilligheid van toen. Maar mijns inziens representeert het Franse volk in dit verhaal, alle landen waar Joden en andere volkeren, werden en nu nog worden vervolgd. Ik moet daarbij denken aan bv vluchtelingen, nu. De schrijfster laat je door de ogen van een kind, de angst voelen die er toen heerste. Sarah overleeft. Probeert als jong volwassene haar verleden uit te wissen door te verhuizen naar een ander continent, waar de oorlog weinig sporen heeft nagelaten. Maar dat lukt niet, haar verleden is niet te dragen.
Wat mij o.a. zeer treft , is het familie gesprek dat ergens op het einde van het verhaal beschreven wordt. Hier wordt de vraag gesteld: "Heeft het zin om het verleden op te rakelen, geheimen bloot te leggen en weer in dat leed terecht te komen?" De familie is er verdeeld over. En hoe denk ik als lezer daar over? Een vraag die ik door geef aan de volgende lezer. Al hoewel het boek er niet direct over gaat, denk ik dat deze laatste vraag, in huidige tijd heel actueel en essentieel is. Niet alleen in de wereld, waar in veel woeligheid de dingen transparanter worden. Ook in ons persoonlijk leven. Wij als na-oorlogse-generaties kunnen nog dingen, bewust of onbewust meeslepen die ons leven soms blokkeren. Daar deze dingen ook aanbod komen in de Lichtbron, bv in de workshop Zelfgenezing, en ook elders in bv familie opstellingen, lijkt het mij interessant dit boek hier aan jullie voor te stellen. Annemarie
Film avonden DES HOMMES ET DES DIEUX Een klooster, ergens hoog in de Maghrebijnse bergen tijdens de jaren '90. Acht Franse monniken leven er in harmonie met hun islamitische dorpsgenoten. Terreur en geweld nemen echter langzaam maar zeker de bovenhand in de regio. Ondanks het toenemende gevaar dat hen omringt, groeit de vastberadenheid onder de monniken om te blijven. Wanneer ze besluiten om enkele gewonde terroristen te behandelen, reageren de autoriteiten furieus en zetten hen onder druk om terug te keren naar Frankrijk... Deze film wordt in de Lichtbron vertoond op maandag 26 maart om 19.30 uur. Nadien is er tijd om even na te praten bij een drankje. Van harte welkom
GHANDI Bijna drie uur durende speelfilm over het leven van Mahatma Gandhi (1869 - 1948) waarin zijn geweldloze strijd voor een onafhankelijk India centraal staat.
Er was één opmerkelijke man voor nodig om een wereldmacht te verslaan en 350 miljoen mensen te bevrijden. Zijn doel was vrijheid, zijn strategie was vrede en zijn wapen was zijn menselijkheid. Richard Attenborough mocht voor zijn meesterwerk 8 Oscar's in ontvangst nemen. Het vertelt de geschiedenis van Gandhi, één der meest monumentale persoonlijkheden van de vorige eeuw. Hij begon zijn loopbaan als jurist en werd na een jarenlange strijd voor zijn idealen een moderne Messias, wiens passief verzet leidde tot het eind van de Engelse koloniale overheersing in India. Zijn naam is synoniem aan een levenshouding die de loop der geschiedenis heeft gewijzigd en nog steeds een inspiratiebron is voor miljoenen mensen. Deze film wordt in de Lichtbron vertoond op maandag 21 mei om 19.30 uur. Nadien is er tijd om even na te praten bij een drankje. Van harte welkom!
Berichten Overlijden In december vernamen we dat Josée Wils overleden is. Zij volgde de vorming met Rob, Inge, Alex, Patricia. Ze werd enkele jaren geleden ziek waardoor ze niet meer naar De Lichtbron kon komen, maar we hielden contact en Tilly bleef met haar bevriend. Af en toe belden wij. Ze stuurde ons nog kort voor haar overlijden een kerstkaartje. Ook Ninni's schoonvader is in februari overleden.
Geboorte Zaterdag 17 december om 14.15 uur is Nicoles kleinkindje geboren. Nicole meldt ons: Haar naam is Lauren en ze woog bij de geboorte 2550 gram. Ze is 48 cm lang. We zijn allen heel gelukkig en met de mama is alles ok. We hopen dat de kleine spruit nu flink mag groeien.
Ons adressen- en emailbestand Wij breiden ons (email) adressen bestand nog regelmatig uit. Blijf je graag op de hoogte van onze activiteiten? Word je graag verwittigd bij een concert of een lezing? Geef dan je mail adres en/of dat van geïnteresseerde mensen even door. Wij houden je dan op de hoogte. Ons adres:
[email protected] Onze website Door onze website www.delichtbron.be bekend te maken bij familie en vrienden begrijpen zij meteen ook wat onze vereniging te bieden heeft. In onze postbus Deze keer leek het er even op dat we wat weinig materiaal hadden voor onze Lichtbundel, maar eens wat er binnen kwam verwerkt werd, bleek er deze keer bijna plaats te kort. Dat is dan weer gemakkelijk voor de volgende keer, want sommige artikeltjes zijn tijdloos. Dat wil
niet zeggen, dat we de Lichtbundel van juni moeiteloos kunnen samenstellen, we hebben ook van onze lezers wat nodig:
Jullie verhalen, jullie gedichten, jullie foto's, jullie tekeningen, jullie ervaringen met De Lichtbron jullie boekrecensies... We zijn benieuwd naar je eerste indruk, toen je bij ons over de vloer kwam. We zijn benieuwd naar je ervaringen bij de activiteit die je bijwoonde, je kan daardoor anderen inspireren om de eerste stap te zetten. Ook lezen we graag over jouw vrijwillige werk, want onlangs lazen we in de kranten, dat er veel meer mensen vrijwillig iets doen voor een vereniging of voor particulieren. Of wil je eens een andere vereniging in de kijker plaatsen, ga je gang. Het is prachtig als we een grotere variatie aan teksten hebben. Wat je hebt is dus welkom op ons emailadres:
[email protected] Of je stuurt het per post naar De Lichtbron vzw ter attentie van Annemiek.
Heb je tijdig jouw abonnement hernieuwd? Indien je een kruisje op je adres strookje ziet, dan hebben wij nog niets ontvangen.
Afscheid Elk afscheid doet ons stilstaan bij de dingen waar wij zo zelden bij stilstaan. Zoals: bij wat tezamen brengt en niet te scheiden is bij het begrip " moeder,vader " dat meer herbergt dan wij kunnen achterhalen bij de volheid van een leven en de leegte die het achterlaat bij alle onbestemde vragen waarop niemand het antwoord kent. Elk afscheid doet ons stilstaan om te zien wat ons aan deze aarde bindt Zoals: het liefste dat we moeten leren loslaten het onzichtbare dat ons dieper met elkaar verbindt de vreugde van het samen horen en de pijn van gescheiden zijn of het gevoel van leemte en gemis dat doet verlangen naar eeuwigheid. Kris Gelaude
Activiteiten Al onze activiteiten staan vermeld in onze jaarfolder; deze bevat uitgebreide, overzichtelijke informatie over al onze activiteiten over het hele jaar. In de Lichtbundel willen we enkel nog even de nadruk leggen op bepaalde activiteiten en eventueel iets meer uitleg geven. Voor meer info kan je ook altijd terecht op onze website of op folders die je vindt in de Lichtbron. Ontmoeting Je kan er vrijblijvend binnenwandelen om mensen te ontmoeten, een tasje koffie of thee te drinken, in onze boeken te neuzen, wat frisse lucht in het park op te doen........ Op warme dagen zitten we gezellig op het terras en genieten van het zonnetje en de rust van het park. Deze uurtjes zijn bedoeld voor ieder die graag andere mensen ontmoet of even zijn of haar hart wil luchten. Er zijn altijd wel boeiende gesprekken. Ken je nog andere mensen die hier deugd aan zouden hebben, aarzel dan niet om ze aan te moedigen ook eens langs te komen! Dit kan elke dinsdag-, donderdag- en vrijdagmiddag van 12 tot 16.30 uur Maar niet tijdens de Paas vakante. In de zomervakantie van enkel op donderdag 19 en 26 juli en 2 en 9 augustus van 12 tot 22 uur Dans, ja dans Elke dinsdagnamiddag van 14 tot 15.30 uur tot de Paas vakantie. Een nieuwe reeks start op 17 april en duurt tot de zomervakantie.
Herbronningvieringen met een thema elke 4e zondag van de maand om 10.30 uur behalve tijdens het verlof 25 maart: Faalangst 22 april: Aanvaarding 24 juni: Openheid Concerten Ons programma van 24 maart uit de jaarfolder wordt vervangen door onze Lentehappening (zie terug) Het leerlingenconcert:
Films 26 maart: Des Dieux et des hommes 21 mei: Gandhi Voor uitgebreidere info zie een eindje terug Jaarlijks vreugdefeest Op 9 juni vieren we weer feest. We hebben echter nog geen idee hoe het er uit gaat zien. Hou dus je brievenbus of mailbox in het oog. Schilderen en boetseren Elke donderdagnamiddag van 14 tot 15.30 uur. Niet tijdens de schoolvakanties.
Ideetje We hebben het voorstel gekregen om een week te organiseren in Mallorca op een mooie plek tussen de amandelbomen met een zwembad. We dachten aan het thema: Proeven van het leven met al onze zintuigen. Het feit dat er een vliegtuigreis bij is verhoogt de prijs. We willen even polsen of er mensen hierin geïnteresseerd zijn. Mogelijks zou de tweede week van september kunnen. Laat iets weten of je hiervoor interesse hebt.
Zomerweek De tango van het leven Ontdek het samenspel tussen licht en schaduw, gevoel en verstand, verdriet en humor, stilstand en creativiteit. Kom mee oefenen in het samen delen en gemeenschap vormen, in het beleven van het ware partnerschap. Het huis in Brisy geeft ons de kans om de natuur ten volle te beleven en onszelf te ontdekken. Doorheen verschillende ervaringen vergaar je schatten die jou dan doorheen de loop van het werkjaar verder dragen. Een buitengewone kans! Een gesprek op voorhand is noodzakelijk. Voor wie: Voor hen die nieuwe stappen willen zetten in hun persoonlijke groei. Begeleiding: Geneviève Cooreman, psychotherapeute En Simonne Verschraege, assistent Wanneer: Maandag tot en met vrijdag 13-17 augustus 2012 Plaats: Brisy nabij Houffalize Kosten: € 550 (inclusief vol pension) Inlichtingen en inschrijving: Geneviève Cooreman tel. 03 322 47 43 tijdens werkdagen tussen 8 en 9 u
Op een dag..... Op een dag wist je tenslotte wat je te doen stond en begon Ofschoon de stemmen om je heen hun slechte raad bleven schreeuwen Ofschoon het hele huis begon te beven en je het oude trekken aan je enkels voelde "Maak mijn leven in orde" riep elke stem Maar je bleef niet staan, je wist wat je te doen stond Al rukte de wind met zijn stijve vingers aan de fundamenten zelf Al was hun droefenis verschrikkelijk Het was al laat genoeg, de nacht was wild En de weg vol gevallen takken en stenen Maar stukje bij beetje, terwijl hun stemmen achter bleven Begonnen de sterren fel te schijnen door de wolkenflarden heen En er klonk een nieuwe stem Die je langzaam als je eigen stem herkende, die je gezelschap hield, terwijl je steeds dieper de wereld binnen beende Vastbesloten om het enige te doen wat je kon doen Vastbesloten om het enige leven te redden dat je redden kon (Mary Olivier, Dream Work) Er zijn geen problemen. Er zijn slechts gedachten die je vertellen dat wat er is een probleem is. Er zijn geen fouten. Er zijn slechts gedachten die je vertellen dat wat er is een fout is. Er is geen moeilijkheden. Er zijn slechts gedachten die je vertellen dat wat er is een moeilijkheid is. Er zijn alleen maar gedachten.
Anoniem
Wegbeschrijving
Met het openbaar vervoer Vanuit Antwerpen: lijnen 410, 411, 412, 413, 414, 419 Vanaf begin 2012 kan je met tram 8 of 5 geraken tot het shoppingcenter, van daar uit neem je de bestaande busdienst vanuit Antwerpen (zie hierboven) voor het laatste stukje. Vanuit Berchem-Station: lijn 340 tot Borgerhout (Bothastraat) en dan lijn 410. Vanaf begin 2012 kan je met tram 5 of 8 geraken tot het shoppingcenter, daar stap je op de bus vanuit Antwerpen (zie hierboven) voor het laatste stukje. Vanuit Zandvliet-Kapellen-Brasschaat-Schoten: lijn 78.0 (niet op zondag) Vanuit Wilrijk-Mortsel-Wommelgem: lijn 140 Halte Vaartdijk (net voor de brug over het Albertkanaal) Rechts de Lindelei in en rechtdoor tot het hek. Daarachter begint een pad rechtdoor richting De Lichtbron. Dit pad is ‘s avonds steeds verlicht.
Met de auto
Kom je via de ring rond Antwerpen, dan de autosnelweg volgen E 34/E313 richting Eindhoven, Turnhout-Hasselt; afrit 18 Wommelgem. Dan volg je Wijnegem tot je rechts het shoppingcentrum ziet. Daar ga je rechts richting Wijnegemcentrum. Dit is de Turnhoutsebaan. Je volgt deze, voorbij het marktplein, tot je rechts een dreef met bomen ziet (park van Wijnegem) Dit is achter het standbeeld van de onbekende soldaat en vóór de taverne `de Swaen' Je laat je auto in deze dreef Je stapt 5 minuten tot het einde van de dreef. Links staat het huis `De Lichtbron' OF je kan ook de Turnhoutsebaan iets verder volgen en net voor de brug over het Albertkanaal, ga je rechts de Lindenlei in. Je rijdt tot het hek recht voor je. Daar achter begint een pad naar De Lichtbron. Dit pad is ‘s avonds steeds verlicht.
DE LICHTBUNDEL De Lichtbundel wil een middel zijn tot gemeenschap. Ieder die graag met anderen een inzicht of een ervaring deelt of heel graag schrijft is welkom. Deze nieuwsbrief wil levendig zijn en steeds evolueren daar waar het nodig blijkt. De v.z.w. is niet rijk en heeft dus wel financiële hulp nodig om dit te realiseren. De abonnementen dekken de kosten van het kopiëren en opsturen. Wie zich graag abonneert of aan iemand een abonnement als cadeautje geeft, kan dit doen door 10 € te storten. Wie steunend lid wil worden stort € 25. Wie erelid wil worden stort € 100. Beiden ontvangen dan ook de lichtbundel. Het bedrag kan je storten op onze rekening BE10 7895 8673 2204 met vermelding "abonnement `2012" en het adres van de begunstigde. Secretariaat De Lichtbron: Elke dinsdag, donderdag en vrijdag van 10 tot 12 uur Tel 03 354 56 28 Email
[email protected] Hoofdredactie: Geneviève Medewerkers en layout: Annemiek en Frie
Rooksignalen Ik betast de geluiden van de maan in haar stilte en ik voel haar adem in de schemer van de nacht. Levensadem ontsnapt aan mijn neus en reist naar de sterren waar ze hemelse rooksignalen worden. De uil glijdt langs haar gezicht op vleugels van geschaduwde gebeden. En de grond wacht in stille verwachting tot het ochtendgloren de betovering verbreekt. Hummingbird
