De Kalkense Meersen. Meer van dat!

GLUREN BIJ DE BUREN

De Kalkense Meersen Meer van dat! ANNELIES DE HERTOGH

Tussen de dorpskernen van Schellebelle, Wetteren, Kalken en Uitbergen vlijen zich ruim 800 hectare vochtig weiland knusjes in een oksel van de Schelde. Tussen het lijnenspel van sloten, grachten, rijen knotwilgen en wandelpaden, valt het misschien niet overal op, maar hier bevind je je in een van de meest uitgestrekte natuurgebieden van Oost-Vlaanderen. En wie een van de wandelroutes in de benen heeft, zal het – enigszins buiten adem – kunnen beamen: achter elke kronkel wacht een nieuwe verrassing. En dat ook de overheden het hierover eens zijn, mag blijken uit een trits erkenningen en ambitieuze toekomstplannen voor het gebied. Toch was het ooit anders. Een terugblik en een vooruitblik… Snep! · 1ste trimester 2006

47

GLUREN BIJ DE BUREN Onstuimige natuur ingedijkt door menselijke natuur

D

at de mens hier in de loop van de geschiedenis zijn stempel heeft gedrukt, is merkbaar aan de vele littekens die de Kalkense Meersen sieren of ontsieren, al naar gelang. De ingrepen in het landschap gebeurden soms om veiligheidsredenen, maar vaker nog was economische groei en bloei de drijfveer. Zompig veen en opstuivend zand Tot de mens zich in de tiende eeuw met de Schelde kwam bemoeien, kon die zich via een brede vallei met een vlechtwerk van geulen en zijarmen ongehinderd een weg zoeken naar zee. Op plaatsen waar het water bijna stilstond, ontwikkelde zich een zeer weelderige plantengroei. Het dode plantenmateriaal stapelde zich op, laag boven laag, en geleidelijk ontstond zo veen. Toen de mens zich in het gebied vestigde, legde hij dijken aan, kapte het moerasbos en begon aan landbouw te doen. Het veengebied maakte zo plaats voor natte hooilanden en weiden, die naderhand hier en daar een zoom van knotwilgen of populieren kregen. In de achttiende eeuw begon men in het gebied turf te steken. Zo ontstonden turfputten, die zich vulden met water en waarvan de langwerpige waterpartijen in de noordelijke Scherenmeersen en het iets lager gelegen Heisbroek de nakomelingen zijn. Om natte voeten en erger te vermijden, bouwde de voorzienige mens

zijn prille nederzettingen liefst op hoog gelegen, droge zones. In de toenmalige riviervlakte koos hij logischerwijze voor de randen van de kouters langs de vallei, of voor rivierduinen, die vijf tot zes meter hoger lagen dan het omliggende landschap en bij overstromingen droog bleven. Die zogenaamde stuifduinen ontstonden tijdens de ijstijden, toen zand uit de droge rivierbeddingen opwaaide en zich opstapelde naast de eigenlijke rivierloop. Het gehucht De Aard is ontstaan op zo’n zandige bult of donk in het meersenlandschap. De rivierduinen van Uitbergen behoren tot de weinige stuifduinen die in de loop der geschiedenis niet werden overwoekerd door bebouwing. Maar men zag wel brood in het zand. Tot op vandaag wordt er aan zandwinning gedaan, met enkele nieuwe waterplassen als gevolg. Een kanaal voor aal Een ander restant van menselijke bedrijvigheid is de Kalkenvaart. In het midden van de zestiende eeuw groeven ijverige Kalkenaren dit kanaal dwars door het meersengebied tot aan de toenmalige Scheldeloop. Met een netwerk van drainagegreppels, sloten en grachten regelden ze op die manier de waterhuishouding in dit landbouwgebied. De plaatselijke boeren lieten het voedselrijke Scheldewater over hun graslanden vloeien als natuurlijke vorm van bemesting. In de daaropvolgende eeuwen groeiden Kalken en het naburige Laarne uit tot een lokaal centrum van handel en nijverheid. Via de Kalkenvaart lieten de plaatselijke boeren meststoffen in de

(foto: folder Natuurpunt - Kalkense Meersen)

vorm van aal aanvoeren uit Gent, Dendermonde en Antwerpen. Ook bouwmaterialen, landbouwproducten en textiel werden via de nieuwe vaarroute druk verhandeld. En in de achttiende eeuw vonden zelfs wapens via de Kalkenvaart hun weg naar hun uiteindelijke bestemming, het kasteel van Laarne. Na die korte periode van economische bloei viel het handelsverkeer echter stil, en de vaart slibde dicht. In het begin van de twintigste eeuw werd ze weer aangesloten op de huidige loop van de Schelde. Maar aangezien ze ontoegankelijk bleef voor schepen, raakte de Kalkenvaart alsnog in het slop. Daar kwam in 1978 verandering in, toen een pompgemaal werd ingeplant aan de monding van de Kalkenvaart. Door de minieme reliëfverschillen in de Scheldevallei is het verval in de waterlopen gering, waardoor de natuurlijke afwatering beperkt is. Té beperkt, vond men toen. De vernuftige mens nam eens te meer het roer in eigen handen en de Kalkenvaart kreeg een tweede leven als afwateringskanaal. Door die kunstmatige afwatering bleven een groter aantal gronden droog genoeg voor intensievere landbouw en tegelijk werden de omliggende gemeenten gevrijwaard van wateroverlast als de hemelsluizen eens te lang bleven openstaan. De krachtige pompen houden het grondwaterpeil sindsdien op veertig centimeter onder het maaiveld. De meersen komen daardoor zelfs tijdens de winter niet meer blank te staan, met alle gevolgen van dien voor de vochtminnende fauna en flora. Oorspronkelijk slingerde de grillige Schelde zich met een sierlijke zwaai tussen Wetteren, Kalken en Schellebelle verder zeewaarts. Op het einde van de negentiende eeuw stak de mens ook daar een stokje voor. Om de bochtige vaarroute wat in te korten, werd een doorsteek van een kilometer gegraven, langs het centrum van Schellebelle. De oude bedding slibde dicht, en er vormde zich een dikke laag veen, die nadien aan het oog werd ontrokken door een dunner laagje klei. Delen ervan werden trouwens ook gedempt.

48

Snep! · 1ste trimester 2006

GLUREN BIJ DE BUREN tegenaan liggen worden sinds kort beheerd door Natuurpunt. Ook deze waterplas is een paradijs voor eenden. In strenge winters tref je hier met wat geluk ook zeldzamere waterliefhebbers zoals brilduiker, toppereend, grote zaagbek en nonnetje aan.

Sst, rietzanger, dit is een stiltegebied…

D

e Kalkense Meersen zijn meer dan zomaar een uitgestrekte grasvlakte dooraderd met sloten. Broekmeers, Molenmeers, Scherenmeers (’s Herenmeers), Wijmeers, Belham, Heisbroek, … in elk van deze stukjes meersen floreren erg verscheiden biotopen, elk met karakteristieke planten- en diersoorten, die samen een kleurrijk mozaïek opleveren. De geschiedenis is daarbij nooit ver weg. Met het overzichtskaartje bij de hand, valt dit mozaïek makkelijk te ontleden. Hoewel je ze natuurlijk beter te velde gaat ontdekken, laten we de blikvangers hier even de revue passeren.

In de nabijheid van het Heisbroek ligt de Pleite, een klein stuifduinlandschap dat wordt begraasd door Gallowayrunderen. Hier gedijt weer een andere vegetatie, typisch voor de droge, zandige bodem, met bijvoorbeeld vogelpootje, zandblauwtje, teunisbloem en kromhals, om maar enkele soorten te noemen. Ook hier weer veel vogels, waaronder wielewaal en een kleine populatie oeverzwaluw, die gehuisvest is in een voor het publiek ontoegankelijk zandwinningsgebied.

De meest intensief bewerkte graslanden uit de Kalkense Meersen tref je aan in Broekmeers. De voedselrijke bodem trekt veel weidevogels aan. Vooral grutto en kievit zijn er kind aan huis. Op de percelen weiland die aanleunen tegen de Oude Schelde zijn de restanten van vroegere winterdijken nog zichtbaar. Die behoorden tot de reeds besproken bevloeiingssystemen met Scheldewater. Ook de Molenmeers is een typisch historisch hooilandgebied. De bodem zit vol laagveen en langs de randen van Molenmeers komt heel wat kwel of opstijgend grondwater voor. Daaraan danken deze hooilanden hun weelderige en bijwijlen erg kleurrijke plantengroei, met onder meer poelruit, dotterbloem, echte koekoeksbloem, wilde bertram, scherpe boterbloem en pijptorkruid. En wat de beestjes betreft, springt de zeldzame moerassprinkhaan hier vrolijk in het rond tussen de broedende grutto’s en graspiepers. De rietkragen worden hier onder meer bevolkt door bruine kiekendief en rietzanger. In Molenmeers hopen de conservators binnen afzienbare tijd ook de kwartelkoning weer te verwelkomen. Die heeft zich hier sinds 1975 niet meer laten zien en het zou voor het hele gebied een opsteker betekenen mocht hij hier weer poot aan wal zetten. De Scherenmeers aan de rand van de meersen is eigenlijk één van de over-

Natte voeten en rust Alles bij elkaar kun je in de Kalkense Meersen wel zeventig soorten broedvogels tellen. De meest typische is en blijft de grutto. Voor die soort is een hoge grondwaterstand, zeker in het begin van het broedseizoen, essentieel. De jongen maken dankbaar gebruik van de vele smalle, ondiepe greppels om te foerageren. Ook de blauwe reiger, die aan het vlakbij gelegen Donkmeer broedt, is een stamgast in de meersen. Grutto en rietzanger: thuis in de Kalkense Meersen

blijfselen van een meander van de Schelde die er al voor de laatste ijstijd liep. Vandaag zijn het historische hooilanden doorbroken door brede sloten en grachten. Een deel van de plassen zijn ontstaan door turfwinning. Heel wat watervogels, vooral eenden, komen hier graag broeden. Slobeend, zomertaling en krakeend zijn habitués. Jammer genoeg zijn er kapers op de kust. Allerlei soorten verwilderde ganzen komen hier sinds enige tijd foerageren of broeden en zijn een echte doorn in het oog van de inheemse eenden. Het Heisbroek is een turfput die vroeger nog werd bevist. De put zelf en de moerasgebiedjes die er parallel

Wat onze ongevleugelde vriendjes betreft, zul je wel het vaakst een haas tegen het lijf lopen in de Kalkense Meersen. Ook hermelijn, wezel en bunzing voelen zich hier best in hun nopjes. Wat wil je, met al die hapklare brokjes… Een en ander zal wel te maken hebben met de afwezigheid van voorbijzoevende auto’s, luidruchtig ronkende fabrieken en gelijkaardige decibelverwekkers. Studies hebben uitgewezen dat de Kalkense Meersen tot de laatste ‘stiltegebieden’ in onze streken kunnen worden gerekend. ‘Stilte’ moet je hier niet verkeerd begrijpen: het komt er op neer dat in de Kalkense Meersen de natuurlijke geluiden overheersen. Kwakende eenden, loeiende koeien, ruisend gebladerte… het hoort er allemaal bij in een stiltegebied.

Snep! · 1ste trimester 2006

49

GLUREN BIJ DE BUREN De natuur aan beschermende banden: niet beheersen maar beheren

Schipper mag de wandelaar overvaren? km - groen), het Oude Scheldepad (9 km - rood) en de Heisbroekwandeling (6 km - blauw). De kortere wandeling “Binnen zonder kloppen” (3 km) is uitgestippeld met bordjes (blauwe rechthoekjes) van Natuurpunt. Je kunt bovendien naar believen afwijken van die aangeduide wandelroutes. Wie wat avontuurlijker is aangelegd, hoeft zich maar op een van de vele openbare beton- en aardewegen te wagen die het gebied doorkruisen.

O

m de rijkdom van de Kalkense Meersen te behouden, begon Natuurpunt hier in 1990 een natuurreservaat uit te bouwen. In 1996 werd het officieel erkend. Vandaag, ruim vijftien jaar later, heeft Natuurpunt al meer dan 115 hectare verworven. De aangekochte gronden worden veelal beheerd in samenwerking met plaatselijke landbouwers. Waar het enigszins haalbaar is, wordt het water-peil opgetrokken. Er wordt gewacht met maaien tot eind juni. Zo krijgen de bloemplanten ruimschoots de tijd om zaad te vormen en kunnen de weidevogels hun jongen tot wasdom brengen. Als onderdeel van de Beneden-Schelde zijn de Kalkense Meersen ook aangemeld als Speciale Beschermingszone, voor opname in Natura 2000. Dit Europees netwerk van natuurgebieden wordt uitgebouwd door de lidstaten van de Europese Unie, als uitvoering van de Vogelrichtlijn en Habitatrichtlijn. Voor de Kalkense Meersen betekent dit dat Vlaanderen gepaste maatregelen moet treffen voor de instandhouding, bescherming en eventueel herstel van de relevante soorten en habitats.

W

il je de grote natuurrijkdom van de Kalkense Meersen met eigen ogen gaan bewonderen? Dat kan. Door de Kalkense Meersen lopen tal van wegen die bruikbaar zijn voor wandelaars en fietsers. Binnen het gebied zijn een viertal wandelingen uitgestippeld die telkens starten aan het veer in Schellebelle. Even het belletje laten rinkelen, en de veerman brengt je in een mum van tijd naar de overkant. Moet je dan een cent betalen? Nee hoor! De drie langere routes zijn bewegwijzerd door Toerisme Oost-Vlaanderen: de Meersen wandeling (8

Met de Sigma van Schelde En er zijn nog meer positieve veranderingen op til. De Kalkense Meersen maken sinds kort ook deel uit van een ambitieus plan om het Zeescheldebekken te beveiligen tegen overstromingen. De zware stormvloed van 31 januari 1953 zit in ons aller collectieve geheugen, al was het voor mijn eigen generatie vooral dankzij jeugdschrijver Jan Terlouw.

Maar dat was lang niet de eerste en ook niet de laatste keer dat het wassende water van de Schelde zich met catastrofale gevolgen uit zijn dwangbuis van dijken en inpolderingen wrong. De zware overstromingen in het Belgische Scheldegebied op 3 januari 1976 vormden voor de bevoegde autoriteiten de spreekwoordelijke én letterlijke druppel. Het Sigmaplan, met de S van Schelde en een knipoog naar het Deltaplan,

Dagpauwoog

Groene kikker

In het reservaat staan hier en daar infopanelen opgesteld. Maar wie liever een gesproken woordje uitleg krijgt bij al het natuurschoon, kan daarvoor terecht bij de beheerders. Er worden regelmatig wandelingen georganiseerd onder leiding van de conservators zelf of andere doorwinterde natuurgidsen. Dit kan zowel tijdens de week als in het weekend. Groepen die zo’n geleide wandeling willen aanvragen, kunnen hiervoor Rita Vandenberghe contacteren (tel: 09/252.28.07, [email protected]). Voor algemene inlichtingen over het gebied kan je ook de conservators

werd in de steigers gezet. De veiligheid tegen overstromingen zou gegarandeerd worden door een combinatie van dijkverhogingen en de inrichting van zogeheten GOG’s of Gecontroleerde OverstromingsGebieden. Op die plaatsen waar (zij)rivieren een groot bergingsvermogen hebben, worden de dijken bewust verlaagd. Een oprukkende stormtijgolf zal dan zonder veel erg een flink deel van zijn water in die gebieden kwijtraken. Uiteindelijk werd een belangrijk deel van de dijkverhogingen gerealiseerd, en twaalf van de geplande dertien GOG’s. De inrichting van de fameuze ‘potpolder’ van Kruibeke is uiteindelijk slechts twee jaar geleden van start kunnen gaan. De afgelopen jaren werd het Sigmaplan geactualiseerd, gekoppeld aan de verdieping van de Schelde en de

50

Snep! · 1ste trimester 2006

GLUREN BIJ DE BUREN

De wandelkaart ‘Kalkense Meersen – Wandelroute’ is voor 1,25 euro te verkrijgen via de verdeelpunten van Toerisme Oost-Vlaanderen, Woodrow Wilsonplein 3, 9000 Gent, [email protected] www.toerisme.oost-vlaanderen.be Met jouw steun kan het reservaat verder groeien! Giften voor het aankoopproject in de Kalkense Meersen kun je kwijt op rekeningnummer 291-0212075-88, met vermelding Kalkense Meersen (projectnummer 6619). Voor giften vanaf 30 euro ontvang je een fiscaal attest.

zelf contacteren: ● Kristin Van De Velde (conservator), tel: 052/47.81.71, [email protected], ● Rudi Clinckspoor (conservator + werkgroep beheer), tel: 09/ 369 94 13, [email protected], ● Peter Claus (conservator + werkgroep studie), tel: 0474/ 28 52 13, [email protected].

Deze laatste onderhoudt trouwens de website www.kalkensemeersen.be, ideaal voor een eerste virtuele verkenningstocht van de meersen. Vooral vogelliefhebbers zullen er hun gading vinden, en ze kunnen er zelfs hun eigen ei – lees: vogelwaarnemingen – kwijt.

ontwikkeling van riviergebonden natuur. Nieuwe GOG’s werden aangeduid, en sommige van die GOG’s werden tegelijk ook gepland als GGG’s – gebieden met een Gecontroleerd Gereduceerd Getij. Die worden gedeeltelijk aan de dagelijkse getijdeninvloed onderworpen, zodat ze kunnen ontwikkelen tot slik en schor. Daarnaast zijn ook enkele ontpolderingen voorzien. Ingedijkte grond wordt zo teruggegeven aan de natuur, onder het motto ‘ruimte voor de rivier’.

wordt volgens het plan bovendien een brede zone langsheen de Schelde (30 hectare) ontpolderd. Even stroomafwaarts krijgt het bestaande GOG Paardenweide (85 hectare) eveneens een inrichting als wetland, net als het daarop aansluitende Paardenbroek (30 hectare). En aan de overkant van de Schelde wordt het bestaande GOG Bergenmeersen omgeturnd tot GGG (40 hectare).

Zo zie je maar, andere tijden brengen andere modes met zich. Het keurslijf is passé, de natuur krijgt weer ademruimte. Al moet er nog veel water door de Schelde vloeien vooraleer dat hele project is uitgevoerd, de Kalkense Meersen zullen zich vroeg of laat weer hun geliefde natte outfit aanmeten. En wij, wandelaars, onze (lies)laarzen!

Het geactualiseerde plan werd goedgekeurd in juli 2005 en hier komen de Kalkense Meersen in het plaatje: ze zijn nu de gelukkige drager van het label ‘wetland’, een waterrijk meersengebied (voor een oppervlakte van 600 hectare), net als de Wijmeers (160 hectare). In de Wijmeers

Snep! · 1ste trimester 2006

51

GLUREN BIJ DE BUREN

Kentering in de Kalkense Meersen Een gesprek met conservator Kristin Van de Velde

Kristin Van de Velde is samen met Rudi Clinckspoor sinds 1991 conservator van De Kalkense Meersen. Onlangs voegde ook Peter Claus zich bij hun rangen. ‘In de beginjaren waren Rudi en ik vooral verantwoordelijk voor de aankopen van gronden en percelen, aldus Kristin. Wij legden de contacten met de pachters, notarissen en eigenaars en onderhandelden over de prijs en dergelijke. Eens de gebieden eigendom waren van Natuurpunt, werden we verantwoordelijk voor het beheer ervan. Wij zorgen ervoor dat de hooilanden op het juiste moment gemaaid worden, en laten bijvoorbeeld populierbossen vervangen door vluchtbosjes voor vogels, met bessendragende bomen zoals meidoorn. We staan ook in voor alle contacten met gemeentebesturen en overheden, zoals de afdeling Natuur van AMINAL (Administratie Milieu-, Natuur-, Land- en Waterbeheer van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap). Die moeten we warm maken voor ingrepen die van groot belang zijn voor de meersen, zeker op het moment dat er bijvoorbeeld een gewestplanwijziging zit aan te komen. Een van de heikele punten is sinds jaar en dag het veel te lage waterpeil in de meersen. Om het gebied in zijn volle glorie te herstellen en de fauna en flora van weleer de beste kansen te geven, is het van het grootste belang dat het waterpeil weer stijgt. En daarvoor gaan wij dan lobbyen, zeg maar. Tot slot zijn wij ook de contactpersonen voor het publiek, dat bij ons terecht kan voor inlichtingen en rondleidingen.’ De Kalkense Meersen zijn toch een erg groot gebied om met z’n tweeën te beheren? ‘Vergis je niet, de Vlaamse overheid heeft de Kalkense Meersen een perimeter van ruim 800 hectare toegemeten, maar daarvan zijn er momenteel ‘slechts’ 115 in beheer door Natuurpunt. Ik zeg ‘slechts’, maar eigenlijk is dat al meer dan een verdubbeling sinds ik conservator ben. Om het allemaal efficiënt te houden pakken we het beheer nu ietwat anders aan.

52

Snep! · 1ste trimester 2006

Natuurpunt Beheer is de beheerder van de terreinen. Het beheerteam van Natuurpunt afdeling Scheldeland organiseert samen met ons, conservators, het beheer van het weidevogelreservaat. We vormen een beheerteam, dat betekent dat iedereen een deel voor zijn rekening neemt. Een groot deel van het beheer gebeurt trouwens in samenwerking met plaatselijke landbouwers.’ Hoe ziet de toekomst eruit voor de Kalkense Meersen? ‘De laatste jaren heb ik ondanks onze inspanningen te weinig ten goede zien veranderen in de Kalkense Meersen. Maar nu is er eindelijk een kentering op komst. De Meersen zijn opgenomen in onderhandelingen rond het Scheldegebied (het Sigmaplan, nvdr). Ze zijn hierbij aangeduid als compensatiegebied voor de verdieping van de Zeeschelde. Die compensatie houdt in dat ze zullen worden omgevormd tot ‘wetland’, met andere woorden: de lang verhoopte verhoging van het waterpeil zal er eindelijk komen. De Kalkense Meersen zullen dan instaan voor de opvang van het waswater van de achterliggende gebieden. Bij hevige regenval zal het overtollige water daar dus weer zijn natuurlijke gang mogen gaan, zonder gevaar voor overstromingen in woongebied, uiteraard.’ Dat is dus erg goed nieuws voor de waterminnende planten en dieren in het gebied? ‘Zeker en vast. Een van onze doelsoorten is bijvoorbeeld de kwartelkoning. Die stelt erg hoge eisen aan zijn leefomgeving: het moet er nat en stil zijn, en er mag pas gemaaid worden in juli. Nog niet zo heel lang geleden was dat in de Meersen allemaal het

geval, en voelde de nogal schuwe kwartelkoning zich hier best op z’n gemak. Maar toen het pompgemaal aan de Kalkenvaart in 1980 in werking trad, was het rijk van de kwartelkoning uit. De landbouw werd intensiever. De boeren konden al in mei hun ‘eerste snede’ hooien, en meer en meer gronden werden omgevormd tot akkers. De kieskeurige kwartelkoning vond dat allemaal maar niets, en liet zich sindsdien niet meer zien. Wij willen hem maar wat graag terug als broedvogel.’ Krijgen de Kalkense Meersen veel bezoekers over de natte vloer? ‘Jazeker. We hebben een goed georganiseerde publiekswerking uitgebouwd. Een achttal gidsen, waaronder ikzelf, verzorgen rondleidingen voor een erg divers publiek. Vaak zijn dat scholen. Die krijgen dan een aangepast programma, waarbij de ene groep bijvoorbeeld het onderwaterleven bestudeert, terwijl een andere groep op veldbezoek gaat. De tuinbouwschool kreeg dan weer een rondleiding waarbij de nadruk op beheer lag. Naast scholen komen ook veel sociale verenigingen of gewoon families het gebied verkennen. Maar ook individuele bezoekers zijn hier meer dan welkom. De Kalkense Meersen lenen zich uitstekend voor individuele bezoeken. Je kunt namelijk perfect tussen de verschillende meersencomplexen door struinen en genieten van de omgeving zonder daarbij de vogels te storen. Speciaal voor die individuele wandelaar en natuurliefhebber hebben we trouwens samen met Toerisme Oost-Vlaanderen een handige wandelkaart ontwikkeld. Daarop staan een drietal langere lusvormige wandelingen en één kortere route, met tekst en uitleg, die telkens vertrekken aan het veer in Schellebelle. Alle wandelingen zijn bewegwijzerd. Een echte aanrader.’ Heb je zelf een lievelingsplekje in de Kalkense Meersen? ‘Ja, eigenlijk wel. De Molenmeers bij zonsondergang. Je kunt er dan kilometers ver kijken, en het is er dan zo oneindig stil en mooi.’

GLUREN BIJ DE BUREN

Niet te missen! Kalkense Meersen Dag op 4 juni Dit jaar viert het reservaat een dubbele verjaardag: 15 jaar geleden verwierf Natuurpunt Afdeling Scheldeland het eerste perceel, 10 jaar geleden werden de Kalkense Meersen officieel erkend als natuurreservaat. Reden genoeg voor een feestelijke happening en een gelegenheid om het gebied en het werk van Natuurpunt bekender te maken bij het grote publiek. Met de steun van onze sponsors (waaronder Ecover) nodigen we iedereen in de regio uit om met vrienden, het gezin of de hele familie de natuurschatten van de Kalkense Meersen te ontdekken en kennis te maken met het werk van Natuurpunt. Begin juni is ideaal om in de meersen te wandelen: alles staat in bloei en de grutto’s laten zich van hun mooiste kant zien. Die dag stellen we ook onze nieuwe brochure over de Kalkense Meersen voor aan het grote publiek. Bovendien zullen we onze vernieuwde route ‘Binnen zonder Kloppen’ inwandelen. Daarvoor heeft acteur Pol Goossen, de peter van Natuurpunt, al zijn medewerking toegezegd. De Kalkense Meersen Dag van 4 juni staat in zijn agenda genoteerd! In de jouwe ook? Proeven van de meersen Het programma lag bij het ter perse gaan van deze Snep! nog niet helemaal vast. De start- en aankomstplaats is in elk geval zaal ‘Het Veer’ in Schellebelle. De Wetterse groep De Biek Band zorgt er alvast voor de juiste sfeer. Op het programma staan een ontbijtwandeling, om 13 uur een ‘officieel’ gedeelte met toespraken en een korte meersenwandeling, en vooral, vanaf 14 uur wandeltochten, een huifkartocht, kinderanimatie,… En je kan ook letterlijk proeven van de meersen: meersenconfituur, meersenkoekjes, honingkoekjes, drankjes,… Het volledige programma vind je binnenkort op de website van het reservaat, www.kalkensemeersen.be.

ADVERTENTIE

Snep! · 1ste trimester 2006

53