Hoi allemaal,
Zoals bekend trok op Vrijdag 8 november een zware typhoon over de Filippijnen en deze heeft een spoor van vernietiging achter gelaten. Op TV in Nederland (en ook hier in de Filippijnen) gaat de meeste aandacht uit naar leyte en dan vooral naar Tacloban City. Tacloban City, een stad met een geschat aantal inwoners van 220.000 (maar waarschijnlijk veel meer, want er zijn veel informal settlers uit de provincie in de sloppenwijken) is van de kaart geveegd. Ook een kantoor van GIZ (German International Cooperation) waar ik veel gewerkt heb is er niet meer. Saillant detail, het kantoor was op de derde verdieping van een nieuw, moden bankgebouw… Na Tacloban is de typhoon over Ormoc, het noordelijke puntje van Cebu, noord Panay (waar de twee steden Roxas City en Kalibo heel zwaar zijn getroffen) en Palawan naar Vietnam getrokken. In Cebu City zijn we er heel erg goed vanaf gekomen. Wij hebben zelf ongeveer 36 uur geen water, licht en internet gehad, maar behalve deze ongemakken hebben wij geen overlast gehad. In het noorden van Cebu is de situatie echter heel anders. In Borbon en San Remigio is naar schatting 80% van de huizen vernietigd, in de gemeentes meer noordelijk (o.a. Bogo, Medellin, Daan Bantayan, Bantayan Island) 90-95% van de huizen.
De hulp komt nu op gang, zowel vanuit de Filippijnen als vanuit heel veel buitenlanden. Ook vanuit nederland.
Een probleem is dat een heel groot deel van de infrastructuur verdwenen is door de typhoon. Dan bedoel ik zowel de fysieke infrastructuur (wegen, water, stroom, telefoon), maar ook de sociale.In alle getroffen gebieden zijn de mensen die hulp zouden moeten bieden (politie, brandweer, overheid) zelf ook slachtoffer.
Wat hebben we gedaan. We hebben ons georganiseerd. Gabriela Cebu, de vrouwenbeweging van Leny heeft samen met een aantal andere groeperingen (studenten, kerk, fair trade en andere) zich georganiseerd in de groep Ayuda Visayas (steun de visayas).
Veel van deze organisaties hebben organizers en gemeenschappen in het noorden van Cebu waardoor we goed weten wat er op welke plek nodig is. Ook hebben we zo veel handen om spullen om te pakken en uit te delen. Alles gebeurt door vrijwilligers die hun tijd, auto’s en andere zaken ter beschikking stellen. Het geld uit nederland wordt gebruikt om spullen te kopen die nu in het rampgebied nodig zijn. Op dit moment bestaat een pakket voor een familie uit 3 kilo rijst, 4 pakjes instant noodles en drie blikjes sardines, corned beef en/of smac. Hier kan een gezin twee dagen van leven.
Zoals gezegd, we hebben gelukkig veel vrijwilligers die komen helpen en die ook goederen doneren. Daarnaast hebben ontzettend veel donaties uit nederland gekregen en die zetten we direct (in batches) om in hulpgoederen. Gisteravond stond de teller op het gigantische bedrag van €2950 en er komt nog steeds geld binnen. Heel hartelijk dank!
Afgelopen zaterdag hebben we 276voedsel paketten uitgedeeld in een gemeenschap in Borbon. Een van de gemeentes die getroffen is door de Typhoon. De voedsel pakketten hier bevatten eerst ook een liter drinkwater, maar omdat de organizers ons meldden dat dit voldoende beschikbaar was, hebben we een extra kilo rijst gegeven. Het uitdelen vond plaats op een georganiseerde wijze in een beschadigde kapel in Borbon. Georganiseerd omdat: we een organizer in het gebied hebben die precies kon aangeven wie er het zwaarst getroffen zijn. We hebben dus een lijst met families die in aanmerking komen voor hulp en zo kunnen we het veilig en verantwoord doen. Veilig, omdat er helaas verhalen zijn over plunderingen, onrusten en meer. Zie hier een aantal fotos van het uitdelen.
De beschadigde kapel, waar de mensen al zaten te wachten
De doorgeef machine, om snel en efficient te kunnen werken
Blije gezichten met het vooruitzicht op twee dagen eten.
Op zondag heeft Ayuda Visayas nog eens 450 voedselpakketten uitgedeeld aan een kleine vissersgemeenschap op het kleine eiland Gibitngil voor de kust van de gemeente Medellin. Wij hadden een dag vrij genomen na de zware dagen ervoor, dus details volgen nog. Daarnaast hebben we drie dagen een tv ploeg van Brandpunt op sleeptouw genomen en die hebben hun ervaringen in Cebu (en met ons) in een reportage verwerkt die gisteravond op TV was. Heb je hem gemist, dan is hij hier terug te vinden: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1379610 Na het uitdelen zijn we verder noordelijk het gebied in gereden om te zien wat er verder meer nodig is. Omdat ik vooral gereden heb, heb ik weinig fotos gemaakt, maar de situatie is vreselijk.
Kilometers waar langs de weg de elektriciteitskabels gebroken zijn en de bomen geen takken meer hebben. Een week na de typhoon is de weg weer vrij, maar de verwachting is dat het tot na de kerst gaat duren voor er weer stroom is. Op verschillende plekken stonden er rijen van 20-30 emmers en jerrycans langs de weg. Wachten op de brandweerwagen van de gemeente die drinkwater komt brengen Hele gebieden waar alle bananenbomen en mais akkertjes (het eten voor de lokale boeren) vernietigd zijn. Waar zij de komenden maanden van moeten leven is nog onduidelijk. Door de armoede hier op het platteland zijn noch de huizen, nog de oogst verzekerd.
Grote gebieden waar alle daken van de huizen zijn gewaaid of beschadigd.
Dit is er over van zijn huis en hij probeert zijn schoolspullen weer te drogen. De school aan de andere kant van de weg is ook zwaar beschadigd. Zijn Oma probeert af en toe eten te bedelen van de rondgaande autos.Een school waar het halve gebouw is ingestort en de andere lokalen in gebruik zijn als tijdelijk evacuatie centrum.
Honderden, misschien wel duizenden mensen langs de weg die zwijgend, fluisterend soms schreeuwend om eten en steun vragen. Voor sommige kinderen een spelletje, veel ouderen zaten vrij apathisch naast de kant van de weg. Een beschadigd huis en een vernietigde bron van inkomsten. Wij waren allemaal lichamelijk en geestelijk uitgeput.
Haar dilemma, kan ze op tijd bij de auto zijn voor het uitdelen van de spullen.. maar wie bewaakt er dan wat er over is van haar huis? De foto twee pagina’s terug van de jongen in de puinhopeen, dat is haar kleinzoonbij de resten van het huis. Haar man heeft een hartaanval gehad en ligt in het ziekenhuis, met haar zoon heeft ze, een week na de typhoon, nog geen contact kunenn hebben.
Wat gaan we nog doen: Vandaag (maandag) zijn er nog vergaderingen van ons netwerk met organizers uit de regio over welke gebieden hulp nodig hebben. Hier gaat deze week een deel van het geld heen in de vorm van een nieuwe serie voedselpaketten. Wij hebben familie op een van de kleine eilandjes bij Bantayan Island. Onze oom is daar geweest en het schijnt vreselijk te zijn. Zowel de huizen als de boten van veel van de vissers schijnen vernietigd te zijn. Als het veilig en logistiek haalbaar is gaan we daar heen. Zaterdag gaan we zelf weer op pad naar een locatie in het noorden We proberen scholen aan een school in Nederland te koppelen. De herbouw van de scholen kan heel lang duren, maar ook daarna hebben de kinderen (en de scholen) geen schriften, pennen en ander lesmateriaal. Hier willen we als de eerste golf noodhulp niet meer nodig ook de nodige aandacht aan schenken want onderwijs is vreselijk belangrijk, ook in de Filippijnen.
Tot zover voor nu. Heel hartelijk bedankt voor alle hulp en we melden ons weer met meer nieuws.
