De Germaanse Nieuwe Geneeskunde

De Germaanse Nieuwe Geneeskunde

Informeer u over de Germaanse Nieuwe Geneeskunde: Http://www.neue-medizin.de Http://www.pilhar.com

[email protected]

Een korte Samenvatting door David Pattyn, gebaseerd op het boek van Dr. Ryke Geerd Hamer „krebs und alle sog. Krankheiten“ (Kanker en alle zogenaamde ´ziekten).

De Germaanse Nieuwe Geneeskunde De Germaanse Nieuwe Geneeskunde (GNM = Germanische Neue Medizin) omvat vijf natuurwetten die in 1981 door Dr. med. Mag. theol. Ryke Geerd Hamer ontdekt werden. Deze vijf natuurwetten beschrijven het ontstaan, verloop en de betekenis van kanker en kankerequivalente ziektes, maw. van alle ziektes. De GNG stelt de gehele konventionele geneeskunde op zijn kop. Ziektes zijn plots geen fouten van de natuur meer, maar wel Zinvolle Biologische Noodprogramma’s (SBS = Sinnvolles Biologisches Sonderprogramm). De GNG omvat geen enkel dogma of hypothese, zet echter 5 empirisch gevondene natuurwetten tegenover 5000 hypothesen van de dogmatische konventionele geneeskunde. Zij is zowel voor mens en dier toepasselijk, alsook voor planten en eencellige wezens. Het is voor iedere normaal intelligente persoon mogelijk om de GNG principieel te begrijpen. Daarom kan iedereen voor zichzelf nagaan waarom men ziek geworden is, maar ook kan men er zich op instellen wat men in het verdere ziekteverloop kan verwachten. De natuurwetten, die de GNG beschrijft, werden reeds in 30 verificatie-onderzoeken gedemonstreerd en gedokumenteerd. Het laatst werd zij op 8 en 9 September 1998 door universiteit Tyrnau (Trnava) geverifieerd (universitaire verificatie is de hoogste akademische onderscheiding die in de wetenschappelijke wereld behaald kan worden). Elke zogenaamde “ziekte” begint met een DHS, Dirk Hamer Syndroom. Dit houdt in dat deze door een hoog akuut dramatische shockervaring, een biologisch konflikt, veroorzaakt wordt. Het DHS werd naar de zoon van Dr. Hamer genoemd, nadat deze door het overlijden van zijn zoon, door een tragisch ongeval, het eerst het DHS bij zichzelf heeft vastgesteld. Na het overlijden van Dirk Hamer ontwikkelde er zich bij Dr. Hamer teelballenkanker. Deze werd operatief verwijderd, maar Dr. Hamer weigerde chemotherapie. Dr. Hamer vermoede de oorzaak voor zijn teelballenkanker in het verlies van zoon. Hij ging op onderzoek in het ziekenhuis waar hij als internist (arts voor de innerlijke organen) werkte, en stelde daarbij vast dat elke kanker steeds een hoog akuut dramatisch konflikt voorafgegaan was. Dr. Hamer ontdekte dat er voor elke kanker een welbepaald konflikt aan de grondslag lag. Er was een systeem in terug te vinden. Toen Dr. Hamer naar de leiding van het ziekenhuis stapte met de mededeling dat hij op het punt stond de oorzaak van kanker te ontdekken, werd hem gezegd ofwel onmiddellijk zijn onderzoeken daarnaar te beëindigen of hij kon het ziekenhuis verlaten. Ondanks deze tegenwerking ging Dr. Hamer door met zijn onderzoek en ontdekte volgende vijf natuurwetten: 1. De ijzeren regel van kanker 2. De tweefasigheid van elk Zinvol Biologisch Noodprogramma (voor zover het tot een konfliktoplossing komt) 3. Het ontogenetisch bepaald systeem der Zinvolle Biologische Noodprogramma’s 4. Het ontogenetisch bepaald systeem der mikroben 5. De Kwintessentie: De Wet om elke zogenaamde “ziekte” te begrijpen als een deel van een ontwikkelingsgeschiedkundmatig begrijpelijk Zinvol Biologisch Noodprogramma van de Natuur.

2

Großhirn-Rinde = hersenschors Großhirn-Marklager = hersenbalk Kleinhirn = kleine hersenen Stammhinr = Hersenstam

Samenhang tussen de kiembladen en de hersenen De 1ste biologische natuurwet

De ijzeren regel van kanker 1. Kriterium:

Buitenste Kiemblad Zintuigelijk.-organen „in en uitgangen“ Slijmhuid Buitenste huid Uiterlijke geslachtsdelen Tanden, Spierenstelsel

Middelste Kiemblad Bewegingsorganen Binnenste spierenstelsel Bloed Bindweefsel Binneste huid

Binnenste Kiemblad

Elk zinvol biologisch noodprogramma (SBS) ontstaat met een DHS (Dirk Hamer Syndroom), dwz. met een zeer zware, hoogakuut-dramatische en isolatieve konflikt-shockervaring, tegelijkertijd op drie niveaus: 1. in de psyche 2. in de hersenen 3. aan het orgaan Een DHS heeft volgende eigenschappen en betekenissen: - het ontstaat als een onvermoede shock van een biologisch konflikt, in één sekonde, - het bepaalt de biologische konfliktinhoud – op dit “spoor” loopt het navolgende konflikt voort, - het bepaalt de lokalisatie van de Hamerse Haard (HH) in de hersenen – door de inhoud van het biologische konflikt, - het bepaald de lokalisatie van de kankerziekte aan het orgaan door bepaling van de inhoud van het biologische konflikt en de bepaling van de lokalisatie van de HH in de hersenen. - Het verandert onvermijdelijk de vegetatieve tonus, maakt voortdurende stress – zogenaamde duurzame sympathicotonie. Een DHS slaat in in één sekonde. In dit moment wordt de konfliktinhoud vastgelegd en staat vast welk Noodprogramma er wordt ingeschakeld en legt het verder verloop van het SBS vast. Het konflikt dat er mee gepaard gaat wordt bepaald door willekeurige gedachtenordening, meestal onbeïnvloed door het verstand. Op dit zelfde moment vormt er zich als door een bliksem getroffen een Hamerse Haard. Dit is een schietschijfvormige struktuur in de hersenen. Vroeger werd er gedacht dat deze schietschijfvormige struktuur die te zien was op een Hersenkomputertomografie (Hersen-CT) archefakten waren, voortgebracht door de machine. Na kontrole door Siemens werd bevestigd dat het wel degelijk manifeste strukturen in de hersenen betreft.

Centrale levensorganen voor vertering, ademhaling, stofwisseling, voortplanting

3

1. Dramatisch ervaren : De persoon ervaart het konflikt individueel. Met andere woorden, hij interpreteert de gebeurtenis als zeer belangrijk en voelt het op zijn eigen manier aan, wat dan de konfliktinhoud bepaalt. Een andere persoon kan dus een zelfde gebeurtenis als onbelangrijk, niet dramatisch, aanzien, wat voor iemand anders uiterst dramatisch is. Ook kan iemand een zelfde gebeurtenis, dus het konflikt, op een andere manier opvatten, waardoor de konfliktinhoud anders is. Bijvoorbeeld: Een vrouw betrapt haar man met een jongere vrouw in bed. De vrouw kan deze situatie op verschillende manieren opvatten, andere konfliktinhouden aan verbinden. De ene vrouw vat dit op als een partnerkonflikt, een andere als een seksueel afschuw-konflikt, nog een andere als een gezins-konflikt enz. Bepalend is wat de persoon op het moment van het konflikt ervaart. 2. Isolatief ervaren : De persoon ervaart het konflikt isolatief. Dit wil zeggen dat hij gevoelsmatig alleen voor dit konflikt staat. 3. Onvoorbereid ervaren : De Persoon was helemaal niet voorbereid op de gebeurtenis, het kwam geheel onverwacht, als het ware als van een Bliksem getroffen. Was het echter vooruit te zien dat deze gebeurtenis zou intreden komt het niet tot een DHS, uitgezonderd indien de persoon het niet wou inzien dat het zo zou komen, en dus alsnog voor deze persoon onverwachts kwam.

Sporen Eens men een DHS gekregen heeft is men in de toekomst gevoeliger ervoor om in ditzelfde spoor te geraken en het DHS nogmaals te beleven. De reden daarvoor is dat men in een konfliktsituatie de begeleidende omstandigheden onderbewust merkt, zodat men meteen het noodprogramma (SBS) starten kan indien men zich terug in zo’n situatie vind, en daarmee ook tot uitdrukking brengt: “Pas op, je hebt al eens in deze situatie een DHS door konfliktshock gekregen.”. Wanneer een DHS inslaat wordt niet alleen de konfliktinhoud vastgelegd, maar worden ook de begeleidende omstandigheden (geluiden, kleuren, zinnelijke waarnemingen van eender welke aard) geregistreerd. Wanneer we dan één of meerdere van de begeleidende omstandigheden in een bepaalde situatie ervaren, ook indien het geen konfliktieve situatie is, geraakt men terug in het spoor van het eerder geleden DHS. Dit betekent dat er naast het eigenlijke DHS-spoor van een DHS nevensporen lopen. Raakt men echter op zo’n nevenspoor, geraakt men automatisch in het eigenlijke DHS-spoor. Wat men heden als allergie aanduid is steeds een DHS dat door een spoor recidiveert.

4

Tintius van het linker oor na veelvuldige recidiven en gehoorstoornis en uiteindelijke verscheuring van het weefsel met vormnig van een cyste bij een oude man in een oostenrijks tehuis. Hij vertrouwde zijn oren niet, toen een patient hem horrorverhalen uit de oorlog vertelde.

Een DHS ontstaat eerst wanneer de drie volgende kriteria voldaan zijn:

In momenten van zware konlfiktshocks ontstaat een kortsluiting in de hersenen en zenuwverbindingen worden uiteen gerukt. De plaats van de inslag wird door Dr. Hamer „Hamerse Haard“ genoemd en toont zich op een z o g e n a a m d e komputerto mogram als schijtschijfvormig geordende ringen, anders gezegd, net zoals wanneer men in het water een stehen werpt en de ringen die daarbij op de wateroppervlakte ontstaan. De lokalisatuie van de Hamerse Haard geeft preciese indikatie over het door kanker of k an k erg e li jk a a rd ig getroffen orgaan.

2. Kriterium: Het biologisch konflikt bestemt op het moment van het DHS zowel de lokalisatie van het SBS in de hersenen als een zogenaamd Hamerse Haard, alsook de lokalisatie aan het orgaan als kanker of kankerequivalent. Met het begin van het DHS begint de konfliktaktieve kankerontwikkeling, dwz. de innervatie van de betroffene wordt omgeschakeld op een noodprogramma, daarmee het organisme met de onvoorziene situatie om kan gaan. Naast de groeiende kanker zien we in de Hersenen een schietschijfvormige struktuur, Hamerse Haard (HH) genaamd. (Oorspronkelijk de naam gegeven aan deze struktuur door kritici die zeiden: “Dr. Hamer met zijn ‘rare Hamerse Haarden’.”) Overeenstemmend met de konfliktsinhoud, is een welbepaald op voorhand gedetermineerd hersenareaal “omgeschakeld” geworden, wat man vanaf de eerste sekonde met een komputertomografie (CT) kan zien, en dientengevolge een reeds voorspelbare verandering aan het orgaan, vb. celtoename of celafname respektievelijk een funktiestoornis in de kankerequivalenten.

3. Kriterium: Het verloop van het SBS op alle drie niveaus (psyche – hersenen – orgaan), vanaf het DHS tot de konfliktoplossing (conflictolyse = CL) en epileptische / epileptoïde krisis op het hoogtepunt van de genezingsfase (post-conflictolyse = pcl) en de terugkeer tot normalisatie (normotonie), is SYNCHROON ! Er werden zeer precieze kriteria ontdekt wat de typische symptomen zijn op alle drie de niveaus, zowel deze die zich voordoen tijdens de konflikaktieve fase als deze die zich voordoen tijdens de genezingsfase. Mede werd ook de symptomen ontdekt die optreden tijdens de epileptische/epiletoïde krisis, die op zich voor elke zogenaamde ziekte verschillend is, maar toch weer op zich typische kenmerken hebben.

Hamerse Haarden Met Hamerse Haard (HH) wordt de plaats in de hersenen aangeduid dat door het DHS getroffen werd. Door de voortdurende stress (sympathikotonie) worden de kommunicatielijnen van de hersenzenuwen in toenemende mate verandert, dwz. er wordt een steeds groter areaal betroffen of het eenmaal getroffene areaal wordt intensiever gealtereerd. Hoe uitgestrekter de HH is, hoe uitgestrekter is ook de tumor (celtoename) of de nekrose (celafname) of de verandering van de cellen. Hoe intensiever het konflikt is, des te sneller de tumor groeit of des te groter word de nekrose of bijvoorbeeld the osteolyse aan het orgaan, en des te sterker is dan de verandering aan de cellen bij die kankervormen, die geen mitotische cel-toename veroorzaken. Wordt het konflikt sterker, is ook de uitwerking aan het orgaan sterker. Zwakt het konflikt af, zwakt ook de uitwerking op de beide andere niveaus af. Komt het tot een konfliktoplossing, gebeurd deze ook op alle drie de niveau’s. Hervalt men in het konflikt (recidiveren), werkt dit zich terug uit op alle drie de niveau’s. 5

3 NIVEAU‘S

In de konfliktaktieve fase (ca-fase) ziet de HH er uit als een scherp gerande schietschijf. In de genezingsfase verandert deze dan in opgezwollen oedeemringen. Want vanaf de konfliktoplossing beginnen de reparaties in de hersenen, dwz. de HH wordt onder de vorming van een oedeem gerepareerd en er wordt in de betroffen plaats glia (hersenbindweefsel) gevormd. Met inname van joodkontrastmiddel wordt een oedeem in een CT van de hersenen sterk afgetekend, wat men dan verkeerdelijk als een hersentumor aanzien had. Hersentumoren bestaan per definitie niet, want hersencellen kunnen zich na de geboorte niet meer delen. Wat er zich vermeren kan, is onschuldige glia (hersenbindweefsel), wat precies dezelfde funktie heeft als het bindweefsel van ons lichaam. Tijdens de reparatie in samenhang met het oedeem kan het tot lichamelijke bezwaren komen door de druk van het oedeem, die verlammingen of disfunktionaliteiten (vb. tijdelijke blindheid) veroorzaken kan, of hoofdpijn wanneer aan het einde van de genezingsfase het vocht uit de hersenen geperst wordt.

Psyche

6

Hersenen

Orgaan

Metastasen Metastasen is de hypothese van de konventionele geneeskunde dat kankercellen van een primaire tumor (de eerste tumor) zich hebben afgezet, door het lichaam zich verplaatsten en zich op een andere plaats aanhechten om een nieuwe tumor te laten groeien. Deze Hypothese is zeer moeilijk houdbaar. Het enige medium waarvan deze cellen zich zouden kunnen bedienen is het arteriële bloed, omdat dit het enige medium is dat naar alle delen van het lichaam leidt. Er is echter nog nooit een kankercel in het arteriële bloed gevonden, noch wordt donorbloed op kankercellen onderzocht. In het geval dat deze hypothese waar zou zijn, betekent dit dat iedere donorbloedontvanger gevaar loopt op deze wijze kanker te krijgen. Verder veronderstelt deze hypothese dat een kankercel, die volgens de konventionele geneeskunde een op hol geslagen lichaamscel is, haar kiembladtoeordening verandert en ook haar orgaanfunktie. Dit zou onderweg moeten gebeuren naar het orgaan waar deze kankercel op weg is. Dit veronderstelt dat deze cel al op voorhand weet aan welk orgaan zij zich wil bevestigen en overeenkomstig een metamorfose ondergaat, want er is nog nooit een borstkankercel in de longen aangetroffen, of enig welke andere orgaankankercel in een ander orgaan. Verder stoot deze hypothese op nog een andere hindernis. Namelijk de metastasen die zouden ontstaan door een nekrosekanker. Bij nekrose verdwijnen er cellen in plaats van dat er bijkomen. Dus op hol geslagen cellen die zich vermeerderen zijn er hier niet, en kunnen dan ook niet door het lichaam reizen. De hypothese van de metastasen vindt dus nergens een rechtvaardiging, waarmee dus de behandeling met celgifstoffen (Chemotherapie) uiterst bedenkelijk is. De GNM bestrijdt niet dat er in sommige gevallen na de eerst ontdekte kanker, er ook nog verdere kankers ontdekt worden. Echter ziet zij niet de eerste kanker als oorzaak voor de volgkankers. Ieder kanker is terug een eigen SBS, veroorzaakt door een eigen konflikt. Voorbeeld: Bij een patiënt diagnosticeert een arts kanker. Als dit de patiënt wordt medegedeeld betekent dit opnieuw een konfliktshock voor de patiënt, waardoor er terug een ander noodprogramma (SBS) in werking treedt en later als zogenaamde metastase gediagnosticeerd wordt. Longkanker (konflikt = doodsangst) is een veelvuldig voorkomende volgkanker. Hierbij kwam de patiënt in paniek, angst om zijn leven, de natuur deed haar werk en het noodprogramma voor doodsangst trad in werking.

De 2de biologische natuurwet

De tweefasigheid van elk Zinvol Biologisch Noodprogramma (SBS) (voor zover het tot een konfliktoplossing komt) Alle ziekten verlopen volgens deze tweefasigheid. Vroeger had men door het gebrek aan kennis over de samenhang van de tweefasigheid grof geschat 1000 ziekten gezien: 500 ervan waren koude ziekten, die men in ieder geval zelden opgemerkt heeft, waarbij de patient verengde huidvaten had, bleek was en aan gewicht afnam. De andere 500 waren warme ziekten, met koorts, verwijde vaten, goede eetlust, maar grote vermoeidheid. Deze waren meestal niet te overzien, zodat vroeger ca. 90% van alle zogenaamde ziekten zulke genezingsfasen waren, die men probeerde te “genezen”. Deze processen, die op zich al de gezingsfase waren en dus gans vanzelf of spontan genezen wouden worden, “genezen” te hebben waren de “geneeskundige successen”. Bij de zogenaamde koude ziekten had men steeds de opvolgende genezingsfase overzien of als een ziekte op zich aanzien. Bij de zogenaamde warme ziekten, die steeds de tweede fase zijn, namelijk de genezingsfase, had men de voorgaande koude fase overzien of ook als ziekte op zich aanzien. De eerste fase is dus steeds de koude konflikt-aktieve sympathicotone stressfase. De tweede fase is, zover het tot een konfliktoplossing komt, steeds de warme konfliktopgeloste vagotone genezingsfase. In de Hersenen bevindt zich de Hamerse Haard op de zelfde plaats. In de konflikt-aktieve fase heeft deze scherp afgetekende ringen, die in de genezingsfase in een oedeem samenvloeien. Onderstaand schema toont hoe door een DHS het normale dag/nacht-ritme verandert in een voortdurende sympathicotonie tot deze door de oplossing van het konflikt omslaat in voortdurende vagotonie.

Ook merken we dat bij dieren uiterst zelden “metastasen” vast te stellen zijn. Dit is eenvoudig te verklaren, daar het bijvoorbeeld voor een hond niets uitmaakt dat men tegen het dier zegt dat het kanker heeft, het kijkt het baasje even lief aan en kwispelt verder met zijn staart, want de hond begrijpt niet wat zijn baasje tegen hem gezegd heeft. De hond zal daarom ook geen konfliktshock krijgen en treed er dus ook geen verder noodprogramma in werking.

Op haar dieptepunt wordt de fase van voortdurende vagotonie onderbroken door de zogenaamde epileptische respektievelijk epileptoïde krisis. Deze krisis, deze sympathicotone spits, duidt de omslag van de vagotone fase naar de zogenaamde “plasfase”, het uitspoelen van een groot 14

7

deel van de opgeslagen vloeistof. Met de terugkeer tot normaliteit, de normotonie, is het Zinvolle Biologisch Noodprogramma (SBS) beëindigd. De wet van de tweefasigheid is slechts zover van toepassing als dat het tot een konfliktoplossing komt. Alles wat geen kanker is, is kankerequivalent (gelijkaardig als kanker), dwz. dat alle ziekten bedoeld worden, woorbij ons woord “ziekte” steeds ofwel een konflikt-aktieve fase ofwel een konfliktopgeloste fase aanduid.

De 5de biologische natuurwet

De Kwintessentie: De Wet om elke zogenaamde “ziekte” te begrijpen als een deel van een ontwikkelingsgeschiedkundmatige begrijpelijke Zinvol Biologisch Noodprogramma van de Natuur Een ziekte werd vroeger steeds als een fout van de natuur aanschouwd, iets wat er eigenlijk niet hoorde te zijn. Met de vijde natuurwet van de Germaanse Nieuwe Geneeskunde wordt in deze zaak een andere licht gebracht. Namelijk dat elke ziekte een door de natuur gedetermineerde en sinds millioenen jaren ingeoefende zin heeft.

De epileptische of epileptoïde krisis Ook de epileptische of epileptoïde krisis gebeurt op alle drie niveaus (psyche - hersenen - orgaan) synchroon. Zij is een door Moeder Natuur sinds miljoenen jaren ingeoefend proces, en treedt op op het hoogtepunt van de genezingsfase, met de bedoeling om tot de normaliteit terug te keren. Wat als een epileptische krampaanval met spierkrampen bekend is, is een specifieke vorm van de epileptische krisis, met name na de oplossing van een motorisch konflikt. Bij een motorische SBS zien we in de konfliktaktieve fase op orgaanniveau verlamming van de spieren. In de epileptische krisis, de zogenaamde epileptische aanval, die eigenlijk ook weer een sympathicotone spits is, zien we precies het tegendeel van een verlamming: tonisch-klonische krampen.

Zo zien we dat de SBS’en met hun HH’en in het oudste deel van de hersenen ook met die oudste archaïsche konflikten tezamen hangen. Verder heeft de natuur reeds met het begin van het DHS al het genezingsproces in het oog daar zij al begint er voor te zorgen dat die Mikroben zich vermeerderen die nodig zijn in de genezingsfase. De biologische processen die in het lichaam plaats vinden tijdens de konfliktaktieve fase zorgen er voor dat de persoon daarmee beter met zijn konflikt kan omgaan, er zelfs door beter in staat is om het op te lossen.

Epilepsie gelijkaardige, maw. epileptoïde, krisissen zijn principieel bij elke zogenaamde ziekten – bij alle “ziekten” een beetje anders.

Het is echter door de huidige beschaving die zich steeds verder van de natuur verwijderd dat de biologische zin van deze noodprogramma’s miskend werden.

Midden in de genezingsfase beleeft de patiënt nogmaals een fysiologisch konfliktrecidiv (in het konflikt hervallen); dit betekent dat zijn konflikt nog eens kort voor zijn ogen afgespeeld wordt, met als gevolg dat de patiënt terug in de stressfase raakt, koude handen krijgt, gecentraliseerd is (mbt. het konflikt), met koud zweet, en alle symptomen van de sympathicotone fase voor een korte tijd opnieuw doormaakt. In de Hamerse Haard, die in de eerste helft van de genezingsfase geoedematiseerd werd, wordt er met het begin van de epileptoïde krisis hersenbindweefsel (glia) ingebonden om de HH te repareren. Na de epileptoïde krisis wordt de patiënt terug warm, en komt hij in de eerste kleine urinevloedfase. Vanaf daar is de patiënt op de direkte weg naar normalisatie. Dit betekent dat, wanneer hij deze krisis heeft doorgestaan, hij normaal gezien niets ergs meer moet verwachten. Aan het einde van de genezingsfase volgt een tweede, namelijk de grote urinevloedfase, ook wel eens de plasfase genaamd, waarbij de rest van het oedeem volledig uitgescheiden wordt. De epileptoïde krisis is het uur der waarheid. Het gevaarlijkste moment (bij zeer langdurige of zeer intensieve konflikten) ligt direkt aan het eind van de krisis, dan wordt duidelijk of de epiletoïde krisis voldoende was om het stuur de doen omslaan. Opdat het lichaam de koerswissel kan nemen, kan men in zware gevallen, ter ondersteuning, een krachtige cortisone-injektie geven. In zeer zware gevallen kan men ook al op voorhand cortisone toedienen.

8

13

De 4de biologische natuurwet

Het ontogenetisch bepaald systeem der mikroben Steeds heeft men gedacht dat het de mikroben waren die verantwoordelijk waren voor infektieziekten, maar dat was verkeerd gedacht, want deze infektieziekten waren steeds door een konfliktaktieve fase voorafgegaan. Wanneer mikroben in werking treden is niet afhankelijk van faktoren van buitenaf, zoals steeds gedacht werd, echter reageren deze wel op bevel van ons organisme, met name gedirigeerd door onze hersenen. Zij zijn onze helpers, daar ze de overbodig gewordene kankers, met name de tumoren afbreken, ofwel de gaten, nekrosen, weefselstoringen terug opbouwen. Zij zijn geen ziekteverwekkers maar optimeren de genezing. Ook de mikroben zijn naar de drie kiembladen in te delen. De oudste mikroben: de schimmels en mykobakteriën, Tbc werken op de hersenstamgestuurde entodermale organen. Vermeerderen zich in de ca-fase. De oude middeloude mikroben: de schimmelbakteriën, Tbc bewerken de door de kleine hersenen gestuurde mesodermale organen. Vermeerderen zich in de ca-fase. De jonge middeloude mikroben: de bakteriën bewerken de door de hersenbalk gestuurde mesodermale organen. Vermeerderen zich in de pcl-fase. De jongste mikroben: de virussen (indien die dan wel bestaan) bewerken de door de hersenschors gestuurde ektodermale organen.

Handigheid Een zeer belangrijk kriterium in de Germaanse Nieuwe Geneeskunde (GNM) is de handigheid van de patiënt. Want zonder de handigheid van de patiënt te kennen is het onmogelijk om met de GNM te werken. Net zoals het belangrijk is om te weten hoe oud de patiënt is, welk geslacht en of er op bepaalde hormonale bijzonderheden of ingrepen moet geacht worden (anti-baby-pil, eierstokontname of –bestraling, chemo, hormooninname, klimakterium enz.), zo moet men ook weten of de patiënt rechts- of linkshandig is. Men kan voor zich zelf vaststellen wat de daadwerkelijke handigheid is. Applaudiseert men zoals in het theater, dan is de bovenliggende hand de leidende, die dus de handigheid bestemmt. Ligt de rechterhand boven is men rechtshandig, ligt de linkerhand boven is men linkshandig. Deze test is zeer belangenrijk om te weten op welke hersenhemisfeer de persoon werkt, want er zijn veel linkshandige tot rechtshandigen gekonditionieerd. Velen herinneren zich echter dat zij bepaalde zaken enkel met de linkerhand kunnen doen, die rechtshandigen enkel met de rechterhand kunnen doen. Velen zijn om bijvoorbeeld te schrijven op de rechterhand getraind geworden, en menen daardoor rechtshandig te zijn. De links- en rechtshandigheid begint in de hersenen. Reeds met de allereerste celdeling is de handigheid bepaald. Afhankelijk daarvan of men rechts- of linkshandig is en welk konflikt men heeft is ofwel het linker ofwel het rechter orgaan betroffen. Daar bepaalde organen niet parig geordend zijn, is het betroffen orgaan veranderlijk naar gelang welk konflikt en welke handigheid de betreffende persoon heeft. Voorbeeld zal een linkshandige vrouw bij een seksueel konflikt nooit de funktie van haar eierstokken verliezen, aldus heeft zij dan nog steeds haar eisprong en haar periode, terwijl bij een rechtshandige vrouw eisprong en periode uitblijven zou. Bij rechtshandigen betreft het, wanneer de spieren van het rechter deel van het lichaam betroffen zijn, een konflikt met de partner (Echtgeno(o)t(e), broer/zus, huisdier, firma-partner ...), de spieren van de linker lichaamshelft betreffen steeds konflikt met kinderen of de eigene moeder. Bij linkshandige is het precies omgekeerd. Uitgenomen daarvan zijn zulke gevallen waarbij een orgaan direkt betroffen is, doordat er bijvoorbeeld een voet bleef haperen aan de veiligheidsriem in de auto en men daardoor met het hoofd zwaar op de grond valt.

Volgens de wet van de tweefasigheid van elke ziekte, wanneer het tot een konfliktoplossing komt, treden de mikroben in alle gevallen pas in de tweede fase, de genezingsfase, in werking, beginnend met de oplossing van het konflikt en eindigend met het einde van de genezingsfase.

12

9

De 3de biologische natuurwet

Het ontogenetisch bepaald systeem der Zinvolle Biologische Noodprogramma’s (SBS) Het menselijk lichaam bestaat uit organen die uit drie kiembladen. Deze kiembladen zijn evolutionair bepaald. Het entoderm is het binnenste en ook het oudste kiemblad. Daartoe behoren de centrale levensorganen, zoals voor de vertering, ademhaling, stofwisseling, voortplanting. Deze organen staan in samenhang met de hersenenstam. Het mesoderm is het middelste en het middeloudste kiemblad. Hiertoe behoren de bewegingsorganen, zoals het binnenste spierstelsel, bloed, bindweefsel, binnenste huid. Deze organen staan in samenhang met de kleine hersenen en de hersenbalk. Het ektoderm is het buitenste en het jongste kiemblad. Hiertoe behoren de zintuiglijke organen, “in en uitgangen”, slijmhuid, buitenste huid, uiterlijke geschlachtsdelen, tanden, spierstelsel. Deze organen staan in samenhang met de hersenschors.

Voorgaand schema toont twee verschillende groepen: De gele of oude hersenen groep
de entoderme hersenstam en de mesoderme kleine hersenen De rode of grote hersenen groep
de ektoderme hersenschors en de mesoderme hersenbalk De indeling van de hersenen geschied aan de hand van de wetten van de embryologie. De gele groep maakt in de ca-fase tumoren met cellvermeerdering. De rode groep maakt in de ca-fase cellverminderung. In de genezingsfase is het precies omgekeerd.

Samenhang tussen de kiembladen en de hersenen

Dit wil zeggen dat organen, die met de oude hersenen (hersenenstam en kleine hersenen) in samenhang staan, in de ca-fase tumoren ontwikkelen, die in de genezingsfase door schimmels en mykobakteriën terug afgebroken worden (in het geval dat deze reeds bij het begin van het noodprogramma aanwezig waren). Organen, die met de grote hersenen (hersenschors en Hersenbalk) in samenhang staan, vormen in de ca-fase gaten, nekrosen of ulcera, maw. verzweringen. In de genezingsfasen worden de organen hersteld, mbv. virussen (voor zover deze bestaan) en bakteriën worden de cellen weer opgebouwd.

10

11