DATUM VOORGANGER COLLECTE

GEMEENTEBRIEF JAN/FEBR. 2015.     KERKDIENSTEN     DATUM                                 VOORGANGER                                           COLLECTE    25­01  World Felloship Day 10 uur Fredeshiem,   .  de Ring Zwolle, inclusief lunch,  Sluiting 14.00 uur  01­02  Gezamenlijke Dienst in Blokzijl BGS 19.00 uur  08­02  ds. H. Bergman  Amnesty International  15­02  Dienst in Blokzijl 19.00 uur  22­02  Br. H.J.Meib0rg.  Siccama fonds  1 25­02  Vesper R.v. Kerken 19.00 uur .  01­03  Zr. J. Molenaar  ADS Jongerenwerk    ORGANISTEN    Br. A. Oosterhof:  ​ [email protected]  A Zr. J. A. Molenaar: ​ [email protected]    AGENDA     29­01  Zusterkring 14.00 uur ' _  09­02  Gesprekskring 13.30 uur '   11­02  Kerkenraad 13.00 uur .  12­02  Zusterkring (groot huisbezoek met ds de Vries)  18­02  Belijdenis catechisatie 13.30 uur "  18­02  De Wereld Draait Door, Ad Broere: ‘Geld komt uit het niets.’ 20.00 uur   23­02  Gesprekskring 13.30 uur _  26­02  Zusterkring 14.00 uur. .        

VAN DE DOMINEE     VOLTOOID VERLEDEN TIJD.     Met enige regelmaat kom je op facebook plaatjes tegen van een cassettebandje, of van een  zwart­wit t.v. zonder afstandsbediening, of van een fototoestel waar nog een filmpje in moet. Of  andere gebruiksvoorwerpen die we vroeger normaal vonden, maar die nu helemaal uit de tijd zijn.  'Klik "Vind ik leuk" als u dit herkent' —staat er dan bij. In de buurt van Barneveld is het Oude  Ambachten en Speelgoedmuseum. Een museum vol met dat soort dingen. Niet zo oud dat het enige  waarde heeft, maar wel zo oud dat het voor ons zowel herkenbaar is, maar ook een afgesloten  periode symboliseert. Sommige dingen komen nooit meer terug. Meestal is dat maar beter ook,  maar toch... toch vervult het ons wel eens met enige weemoed.     Nu vragen we ons af, mogen we dat wel voelen, die weemoed? Of is het één van de meest nutteloze  en zinloze emoties die een mens kan hebben? Waar moeten we dan heen met onze gevoelens?  Mogen we ze koesteren, of moeten we ze maar zo snel mogelijk verdringen? Wij denken dat wel  vaak. Van ons geloof moeten we veel doen in het heden en voor de toekomst en mogen we maar  weinig verwijlen bij het verleden. En dat terwijl wij er zelf niet jonger op worden en dat verwijlen  in het verleden dan vaak het enige is wat er nog overblijft. En dat we ouder worden, dat willen we  op zich al niet eens weten. Vandaar dat we misschien nog zo krampachtig met onze tijd mee willen  gaan, om geestelijk weg te rennen voor het feit dat we ouder worden.     De dichter van Psalm 42 — erboven staat dat het David was —verlangt weer terug naar vroeger.  Vaak kennen we de berijmde versies van deze psalm beter dan de Bijbeltekst zelf: “Evenals de  moede hinde naar het klare water smacht', of misschien nog wel bekender 'Het hijgend hert der  jacht ontkomen'. Het beeld is mooi; een dorstige hinde — in de Bijbel staat nergens dat het dier  moe is of opgejaagd, er staat alleen impliciet dat het dorst heeft, omdat het smacht naar water  —verlangt naar een stromend beekje om haar dorst te lessen. En zo blijft het maar stromen in de  psalm. De tranen stromen van verlangen naar God. In de herinnering van David stroomde hijzelf  mee met de mensenstroom naar de tempel van Jeruzalem.     Jezus lijkt ons uit te nodigen, juist als wij tot de conclusie zijn gekomen dat je zulke nutteloze,  onproductieve gevoelens maar beter kunt verdringen: "Kom tot mij, jullie die vermoeid zijn en  onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.' (Matteüs 11:28) Jezus heeft oog voor de  ouderen, de niet macho's, de niet ­ haantje de voorsten. Voor de niet populaire en snel levende  mensen, wel voor de bedachtzame mens, met behoefte aan reflectie, eerlijkheid en verdieping.   Voor Jezus mogen wij ook meetellen in de tijd van nu. Ook al passen we er misschien niet meer  helemaal in als persoon, of als gemeente. Ja ook al zouden we een fossiel uit een voltooid verleden  tijd zijn, ook dan mogen wij er zijn. Want om maar eens een andere psalm te citeren: `De steen die  de bouwlieden afkeurden, is een hoeksteen geworden' (Psalm 188:22) Jezus zag daarin zichzelf.  Maar ook de kern van zijn goede boodschap. M. de Vries.    

 

PSALM 42. Vertaling Ida Gerhard. (Willibrord vertaling 1981 van de Katholieke Bijbelstichting.)   Gelijk het hert dat reikt naar waar het water stroomt, zo in verlangen reikt mijn ziel naar U, o God.  Mijn ziel lijdt dorst naar God, naar God die leven is., wanneer mag ik opgaan, dat ik voor God  verschijn?   Mijn tranen zijn mijn brood bij dagen en bij nacht, waar men van vroeg tot laat mij zegt: 'waar is  uw God?' Voor ogen wil ik zien, uitschreien wat mij kwelt, hoe eens ik in de stoet vooraanging naar  Gods huis, als jubelend zong de dankt, aanzwol tot feestgedruis.   Wat buigt ge u neer, mijn ziel, wat zijt ge onrust in mij? Stel gij op God uw hoop: eenmaal loof ik  hem wéér die mij bevrijdt — mijn God.   Mijn ziel buigt zich temeer en dan denk ik aan U, Van dit Jordaanland uit, de Hermontoppen ginds,  vanaf het laaggebergte. Kolking roept kolking op waar daverend water stort. Wieling en waterval  — op mij loopt alles storm. Zo de Heer dag aan dag zijn gunst weer uit deed gaan, Hem gold tot in  de nacht mijn lied — een lofgezang tot God die leven is.   Thans vraag ik God, mijn rots: 'waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in rouw en heeft mijn  vijand macht?' Mij rakend in het hart honen mijn kwellers mij, Waar elk van vroeg tot laat mij zegt:  'waar is uw God?'   Wat buigt ge neer mijn ziel, wat zijt ge onrust in mij?  Stel Gij op God uw hoop: eenmaal loof ik hem weer  die mij bevrijdt – mijn God,       

NOG EEN VERSLAG.   De e­mail werkte bij mij niet mee, de posterijen ook niet, dus, krijgt u nog een verslag naar'  aanleiding van de Wereld Draait Door op 19 november van Foppe de Haan.   MENSEN DIE TOPSPORT BEDRIJVEN   De lezing begon met ongeveer 50 aanwezigen. Foppe begon zijn carriere als gymleraar en  vervolgens als sporttrainer, o.a. in Steenwijk Hij benadrukt de koppeling tussen beweging en  ontwikkeling bij kinderen: kinderen die meer bewegen, presteren beter op school, zelfs op het  gebied van taal en vreemde talen. Door de digitalisering van het onderwijs wordt beweging nog  belangrijker. Hij noemt Denemarken als een goed voorbeeld voor vroege ont­wikkeling op het  gebied van socialisatie en beweging: de peuters gaan er al na hun 1 ge jaar naar de creche.   Sport kan de ontwikkeling van zelfvertrouwen stimuleren, maar ook belemmeren, dat hangt af van  o.a. de sportleraar. In de puberteit is de groei mede afhankelijk van de energie die in de sport  gebruikt wordt, overbelasting kan de groei remmen.Vanaf de middelbare leeftijd kan gebrek aan  beweging o.a. obesitas en vroege dementie veroorzaken. Het schijnt zelfs zo te zijn, dat genoeg  beweging beginnende dementie kan vertragen. Het gaat n.l. om de zuurstoftoevoer naar de  hersenen. Een goed boek hierover is: 'Laat je hersenen niet zitten', van prof. Dr. Eric Scherder.  Probeer bij al je activiteiten bewegingingsoefeningen te doen: b.v. op 1 been tandenpoetsen en  staande vergaderen! Als voorbereiding op een operatie reeds oefeningen doen.   Topsport is meer dan bewegen, n.l. ook 'talent en drive', want de eisen zijn zeer hoog Alles begint  met vertrouwen, in jezelf, de training en de ander. Nederland heeft prima topsporters, we hebben  echter geen topsport­cultuur. Desondanks heeft ons kleine land wel prima topsporters.   Het was een bijzonder boeiende avond, met Foppe de Haan als een enthousiast verteller. De  opbrengst van de collecte ging in zijn geheel naar het Foppe Fonds voor gehandicapte kinderen.  Janet van Delden.    DECEMBER 2014   Ongeveer 65 jaar maak ik Kerstfeesten mee, van toen ik een jaar of 6 was op de zondagschool (de  West­Hill) en later in de kerk tot nu ik 70 ben. In mijn beleving van superchristelijk naar in­middels  een niet al te uitbundige kerstmaaltijd.   Altijd heb ik 'moeite' gehad met de combinatie van de Geboorte en het vele eten. Nu pas kom ik tot  de ontdekking van twee feesten die   in elkaar geschoven zijn tot één. Het 'eetfestijn' is zo de boventoon gaan vieren dat we teruggekeerd  zijn naar het zonnewendefeest (dansen op Stonehenge) of de aankondiging van de lente bij de  Han­chinezen. Wellicht zijn er van veel andere volken soortgelijke, al dan niet religieus geduide,  feesten te noemen. In het kerst ­ (=is Christus) feest is de verjaardag van Jezus allang een  gepasseerd station en die, wat mij betreft, niet meer aan één menselijk wezen verbonden hoeft te  zijn, maar meer het ontstaan is van een (Jezus­)beweging die je ertoe aanzet om in andere  mogelijkheden te gaan denken zoals: de andere wang toekeren, strijden om recht en gerechtigheid.  Misschien zijn zon en god wel één en dezelfde en is het zoals het is, een voor mij aanvaardbare  twee­éénheid. Henk Scholten.  

  NIEUWJAARSWENSEN.   Onze gemeente kreeg een aantal goede wensen voor het jaar 2015 toegestuurd. De afzenders willen  wij u even noemen: DORE gemeente Meppel, Zr. Janke Prins­Bottena, DG Zwolle, DG Wolvega,  Zr. Groenveld­Kiestra, Br. Bos, Geeske Tilma en haar echtgenoot en zoontje, Zr. Lena  Zwaan­Knol, Fam. Lergner, Zr. Liesbeth de Goede en onze Huishoudelijke hulp Diana.   VAN DE ZUSTERKRING   Het Adoptieprogramma. Eind december ontving ik als secretaresse van de Zusterkring een verslag  over het afgelopen jaar over het adoptieproject. Dit jaar hebben we gezorgd dat het meisje `Patricia  Perez Miranda' in staat werd gesteld om naar school te gaan. Patricia is in 2000 geboren en wordt  dus 15 jaar. Ze zit in de negende klas. Wij hopen dat ze door kan leren en zo een vak leren en dan  uiteindelijk voor zichzelf te zorgen of als huisvrouw een goede bijdrage te kunnen leveren in haar  gemeenschap. Namens de Zusterkring: Janke Bruin.   Groot Huisbezoek. Vanuit de voorbereidingsgroep Groot Huisbezoek wordt op de  Zusterkringmiddag 12 februari van 13.45 tot 14.00 uur een bijeen­komst gehouden. Ds Matthijs de  Vries zal dan enkele delen uit de film: 'Yes Man' vertonen. Deze gedeelten heeft hij ook laten zien  op de Najaarsvergadering in november 2014. Omdat toen niet iedereen kon komen, wordt nu de  mogelijkheid geboden om deze film alsnog te bekijken. Matthijs zal daarbij uitleg geven. Iedereen  die wil komen is van harte welkom. Laat u zich niet afschrikken door het woord Zusterkring, ook  de broeders zijn van harte welkom. Wilt u zich wel even melden op tel: 0521­518859, zodat wij ons  goed kunnen voorbereiden. J. Bruin – Oostenbrug. 

Van de gespreksgroep:  Br. Bos, die deze gespreksgroep leidt, is op 6 januari in het ziekenhuis opgenomen. De situatie is  ernstig. Op dit moment verblijft hij in een revalidatiecentrum. Bezoek kan hij op dit ogenblik niet  ontvangen, maar als u hem een berichtje wilt doen toekomen of een kaart wilt sturen, dan is het  adres: G.J.Bos, Randerode, Zuster Meijboomlaan 10, afd. Zandhegge, 7334 DV Apeldoorn    

 

DOOR DE WERELD GAAT EEN WOORD.   Door de wereld gaat een woord en het drijft de mensen voort.... Een populair lied dat we altijd  graag en vol enthousiasme zongen. Vroeger.... maar de laatste tien jaar een stuk minder. Hoe zou  dat toch komen? Ik herinnerde mij dat ik het zo mooi vond vanwege de vrolijke melodie: een wijsje  dat 'Israelisch " klonk. Sinds de melodie is veranderd zingen we het een stuk minder. Waarom dan  die verandering? Laatst wilde ik nog eens weer de oude melodie tevoorschijn halen en ging op zoek  naar de bladmuziek. Die bleek ineens moeilijk te vinden, elke bundel die ik opsloeg gaf de nieuwe  melodie. Alleen in de bundel van Johannes de Heer vond ik uiteindelijk nog de oude melodie terug.  (lied 916).   Op een discussiegroep van organisten op internet vond ik een reden. Volgens dit forum is de oude  melodie gelijk aan die van `Hatikwa' (de Hoop) het volkslied van het huidige Israel. Daarom zou de  ambassadeur van Israel bezwaar gemaakt hebben tegen het gebruik van deze melodie voor 'Door de  wereld gaat een woord'. In een encyclopedie vond ik dat Hatikwa pas sinds 2004 officieel het  volkslied is van Israel. De melodie is echter veel ouder. De joodse componist Samuel Cohen,  schreef het in de 19e eeuw.   De oude melodie van Samuel Cohen moet dus gebruikt zijn toen het nog een vrije melodie was. Jan  Wit schreef zijn tekst op deze melodie. Pas in 2004, toen deze melodie het volkslied van Israel werd  is er officieel bezwaar gemaakt. Vanaf toen is ook het zingen van de oude melodie in de kerken  taboe geworden. Vandaar dat ik het van voor die tijd nog zo goed ken.   Blijft nu nog de vraag of we het wel op de oude melodie moeten willen zingen, nu het een politiek  beladen toestand is geworden. Ik hoop dat ik niemand voor het hoofd stoot door te stellen dat de  huidige, politieke realiteit van Israël, nog veraf staat van het ideaal van het bijbelse Israël. Puur  kijkend naar de tekst van haar volkslied geeft dit ook weinig hoop op vrede. Daarom zou ik zelf de  oude melodie, nu ik dit weet, niet meer willen gebruiken.  A. om niemand politiek voor het hoofd te stoten en uit respect voor andermans volkslied.  B. omdat ik inhoudelijk moeite heb met de tekst van het Israëlische volkslied, maar ook met de  tekst van Jan Wit: te gemakkelijk worden wij als christenen over één kam geschoren met het  Bijbelse Israël. Het kan wel zijn dat ook wij naar vrijheid hunkeren, maar dan niet alleen voor de  Israëliers.   Voor de nieuwe melodie pleit dat we dan een minder sterke associatie hebben met het Zionisme en  ons kunnen concentreren op wat wel onze taak is in de wereld: dat wij ondanks alles ook pelgrims  zijn, omdat de wereld nog niet volmaakt is. En daarom ook vandaag ons gezang richten tegen angst,  verdriet, onrecht en dwang. En ja, ook wij zijn voor vrijheid — voor álle volkeren.  Matthijs de Vries. 

 

 

HOE WAS HET OOK WEER?  In 1944 zat bij mij in de eerste klas van de lagere school Menno Fleischer, een zoontje van de  dominee. Wij hadden (het was immers oorlog) alleen op zaterdagmorgen school en wij  zwierven met die school dwars door de stad. In een achterkamer van een winkel van Corrie  Bijkerk, ( een kruidenier) in de Wolstraat, in de serre van de apotheek in de Wolstraat.  Juffrouw van Riesen was onze onderwijzeres, Aan het eind van zaterdagmorgen kregen we  huiswerk mee om te leren schrijven, rekenen en lezen. Ook aan het eind van de morgenn,  mocht er iemand aan de mouw van de juffrouw schudden om te kijken of er een verhaaltje  inzat. Dat zat er altijd! En dat vertelde ze dan.   In 1945 vertrok ds Fleischer naar Meppel en d s. Van der Slooten kwam en ik ging naar de  West­Hill. Voor het eerst in de doops­gezinde kerk. Zondagsmorgens, kwart voor twaalf tot kwart  voor één. Een groepje kinderen (8) met een assistente, die het verhaal vertelde en vooraan op het  podium een pianootje. De leidster was ­ Juffrouw Jacobs en Kootje Snippe speelde op de piano, of  was het toch een orgeltje?   Zo begon het voor mij. Kinderen verhuisden al naar gelang de leeftijd, naar een andere groep en dan  ook naar een ander 'huis'. Zo kwam ik in de Protestantenbond en later in Het Odd Fellow huis aan  de Neerwoldstraat en nog weer later boven bij Café Blok aan de Markt. Totdat ik zelf ging meedoen  als assistente en organiste in de Protestantenbond werd bij de groep van 10 tot 12. Ik was toen 14.  De kerk in de Onnastraat was licht, de zon scheen er naar binnen. Er stonden nog hele bruine  kerkbanken, voorin alleen leuningen en achterin banken met lessenaar en deurtjes. Daar zaten b.v.  Notaris Volkers en Notaris Podt. En op de Kraak zat meneer Rijkorans, en telde de aanwezigen. De  Protestantenbond was donker, had dan wel een bovenlicht, maar dat gaf niet zo veel, wel waren  naast de preekstoel grote ramen en boven de preekstoel een pracht van een glas in loodraam. Ook  had de Protestantenbond stoelen en geen banken, en boven waren er op de balkons, in de  lengte­richting ook nog twee rijen banken. In de Protestantenbond werd het Kerstfeest gevierd en in  de Doopsgezinde Kerk het Lentefeest.   In de pastorie bij ds Van der Slooten waren grote jongens, studenten(?) in huis. Op een  Sinterklaasmorgen was er luid gebons op de deuren van de kerk en werd er snoepgoed naar binnen  gegooid. Wij geloofden nog heilig in Zwarte Piet en Sinterklaas.   Dat moet in 1946(?) geweest zijn denk ik. Ëen van de goede en mooie herinneringen.  Een volgende Gemeentebrief vertel ik meer, van wat ik nog weet.  Hermie Dorman   

Aforismen:  Gezegend het Wezen, dat door het diepste Harte­leed of aanschouwing van het Eeuwige Licht  komt.  Door opstandigheid tegen anderen, bevestigen wij hun Gelijkheid Met Onszelf.  

 

 

WORLD FELLOWSHIPSDAY. 25 januari 2015.   Op Fredeshiem met alle gemeenten uit de Ring Zwolle. Het programma is als volgt: 9.30 uur  welkom met koffie of thee en Oranjekoek 10.00 uur korte dienst met ds Winkler Prins en ds de  Vries 10.30 uur Inhoudelijk programma met ds Marion Bruggen 11.30 uur koffie of thee 12.30 uur  uitgebreid lunchbuffet 14.00 uur Gezamenlijke afsluiting.   De kosten zijn 15.00 euro, wilt u nog komen, dan kunt u zich alsnog melden bij Thecla Barneveld   0 38 4657454   UIT DE GEMEENTE.   Op 17 januari vierde de Familie Van der Vlag, het feit dat zij 65 jaar geleden huwden. Namens de  doopsgezinde gemeente heb ik er een bloemetje heen gebracht en een kopje thee met het paar  gedronken. Jaap van der Vlag was een van de kerkenraadsleden die mijn belijdenis goedkeurden,  waarna ik in 1958 werd gedoopt. Wij hebben veel herinneringen opgehaald en dat was heel leuk.  Van het Koninklijk Huis was er ook een felicitatie. Het gemeentebestuur hoefde van de familie niet  te komen.  Wij wensen hun nog een goede tijd toe. De bloemen waren witte Stephanotis, paste wel een beetje  bij een bruiloft  HDVK 

De Jarigen  06­02 Zr. F. de Jong­de Groot  08­02 Br. T. Kiestra  21­02 Br. A. Husslage  28­02 Zr. A. Ockels­van Apeldoorn  We wensen hen een plezierige dag toe.   

 

GELOOF EN TRADITIE (16)   West­Pruisen, Dantzig, de Weichseldelta (1525­1800)   Hiermee komen we aan het laatste deel van de geschiedenis van doopsgezinde landverhuizers in  Europa in de periode tussen 1525 en 1800. Dit deel gaat over de doopsgezinden in de Weichseldelta  en in Dantzig in het toenmalige West­Pruisen. Dit gebied is nu een deel van Polen.   Ik was zo gelukkig een rijke bron van informatie te vinden bij onze eigen voorganger ds de Vries in  Giethoorn. Reeds voor hij in Amsterdam ging studeren was Matthijs actief binnen de Mennonite  Voluntary Service. Hij was enige tijd voorzitter van de afdeling Nederland. In 1992 bezocht hij met  de eerste MVS­werkgroep vanuit Nederland de Weichsel­delta in het huidge Polen. Ruim 8 jaar  later, in de zomer van 2000, organiseerde hij zelf een werkgroep om twee weken te gaan werken in  het gebied. Onder de deelnemers waren onder meer zijn echtgenote Linda en een goede bekende  van de gemeente Steenwijk: Geeske Tilma.   Wat was er voor werk te doen in het gebied? Wel, men restaureerde de verwaarloosde kerkhoven  van de voormalige doopsgezinde bewoners. Waren er dan geen nazaten van deze bewoners? Nee,  niet meer in dit gebied. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het Duitse leger door  Russische troepen teruggedreven naar het westen. De bewoners van de Weichsel­delta waren voor  een groot deel nazaten van voormalige doopsgezinde immigranten, die vanuit verschillende streken  in West Europa afkomstig waren. De voertaal onder hen was Platduits. De angst voor oorlog en  voor de Russische troepen was zo groot, dat de doopsgezinde bewoners huis en haard verlieten en  wegvluchtten nam­ het westen. Na de Tweede Wereldoorlog vertrok een deel van hen vanuit West  Europese havensteden naar Noord­ of Zuid­ Amerika.   Het 'Ijzeren Gordijn' maakte het gedurende bijna een halve eeuw erg moeilijk om vanuit West  Europa te reizen naar streken in Polen. Het openbreken van de 'Muur' tussen West­ en Oost  Duitsland in 1989 en de hier opvolgende ontwikkelingen in de EEG brachten verandering.  Doopsgezinden wier voorouders eeuwenlang in de Weichsel­delta hadden gewoond, konden nu het  voormalig woon­gebied bezoeken. Het land en de boerderijen waren in gebruik genomen door de  bevolking uit de omgeving. In het centrumstadje Elbing stond nog het gebouw dat van 1590 tot  1900 in gebruik was als mennonietenkerk.   De kerkhoven in de dorpen boden een trieste aanblik, de graven van de doopsgezinden waren in  verval geraakt. Hier was een stuk werk te doen.Vanaf 1990 zijn er werkers vanuit Nederland naar  Polen gegaan om te helpen de geschiedenis van de mennieten in de Weichsel­delta voor de huidige  bewoners inhoud te geven. In april 1003 is hiervoor opgericht: de Doospgezinde Stichting  Nederland­Polen. Deze werd gevestigd te Haarlem. De Stichting werkt samen met Duitse, canadese  en Amerikaanse zuster­organisaties en met de Historische “Klob Nowodworski”in Polen.  Na deze inleiding over de recente ontwikkelingen gaan we in de volgende artikelen verder over de  geschiedenis vanaf de 16de eeuw. 

Evert uitentuis.