Dagboek van een afkickende, afscheidnemend, dirigent. Dinsdag 28 augustus 2012. Het was de bedoeling, dat ik deze avond de partituren zou overdragen aan Dennis, maar Dennis heeft op dinsdag 4 september 2012 andere verplichtingen, dus hij vroeg mij om toch nog maar een avondje de repetitie te leiden. Voor deze avond had ik met Dennis de indeling gemaakt, voor de pauze “normale” repetitie, na de pauze de 2 nieuwe saxofoon-solo werkjes en hij zou afsluiten met Umbrella. Van zijn solo werk heb ik genoten, aan de orkest-invulling moeten we nog even werken. Toen kwam er ook nog een doos tevoorschijn met pakjes en de uitdrukkelijke instruktie elke dinsdag 1 pakje. Voor vandaag was dat een geranium, met als bijgevoegde tekst: “zonder Ambrosius……………achter de geraniums ? ?”. Ik ben benieuwd waar Wouter deze geranium heeft “gevonden”. Vervolgens sloot Dennis af met Dineke Dues. De weg naar 10 november 2012 is ingezet.
Dagboek van een afkickende, afscheidnemend, dirigent. Deel 2. Dinsdag 4 september 2012. Ondanks eerder gemaakte afspraken toch de repetitie leiden vanavond, leuk !. Ik schrijf mijn dagboek alvast nu, want komende dagen zijn we in Berlijn, zoals ik al vertelde. Ambrosius heeft ons, in het voorjaar een Hotel cadeau card van weekendjeweg.nl gegeven en die gaan we komende dagen gebruiken, het verslag volgt later. Deze week heb ik ook weer van De Haske, muziekuitgeverij, een nieuwe zending demo’s ontvangen. Het pakket bevatte 6 CD’s, waarop zo’n 300 tracks staan van muziek, die zij graag onder onze aandacht willen brengen. Het vreemde is (of misschien toch niet) : bij voorgaande zendingen kon ik niet wachten om de muziek te beluisteren, nu ligt het stapeltje naast de CD-speler, in afwachting van dat moment, het zal wel na Berlijn worden. Afgelopen dinsdag mocht ik ook, naast de geranium (hij staat er nog steeds goed bij), een doos met inhoud krijgen, om elke dinsdag een pakje te openen. Deze keer is een pakje met opschrift: “Waar liet jij wat achter ???” aan de beurt, ik zal het vanavond, tijdens de repetitie, in jullie bijzijn openen, ik ben benieuwd
Dagboek van een afkickende, afscheidnemend, dirigent. Deel 3. Dinsdag 11 september 2012. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Berlijn was geweldig. De hoofdaanleiding was het Panorama dat Yadegar Asisi had gemaakt van de grieks-romijnse stad Pergamon (ca. 129 n.Chr.) De tweede zet was de hotel-bon, die ik van Ambrosius had gekregen, toen was het snel geregeld. We waren al 2 keer eerder in Berlijn en vonden toen het Pergamon museum al indrukwekkend, nu met dat Panorama helemaal top ! Dinsdag 4 september j.l. heb ik het 1e kado’tje opengemaakt: de tekst op het pakketje was: “Waar liet jij wat achter ? ? ?” Het bleek een kaart van Schiedam te zijn, met een aantal zwarte punten, ik zal ze in datumvolgorde de revue laten passeren: 1956, september: start bij Drumband Ambrosius, Sint Annazusterstraat. 1958, september: meespelen met Harmonie-orkest Ambrosius, gebouw Arcade, Lange Haven. 1967, januari: trouwen en verhuizen naar Maassluis, Burg. Rippingstraat 1970, januari: terug verhuizen naar Schiedam, Copernicusplein 6 1970, augustus: opstart “huidige” orkest in gebouw Arcade 1973, mei: verhuizen naar Hargplein 16. 1976: augustus: van voorzitter tot dirigent. Repetitieruimten op de kaart: Lutherse Kerk, Lange Nieuwstraat Sint Jan de Doper, Nolenslaan Gebouw O.B.K., Bijdorp. En dan de concertjes of uitvoeringen: François Haverschmidt, Sint Jacobs Gasthuis, Huize Frankeland, Thurlede, Spaland,de 3 Maassteden, de 4 Molens, Heijermansflat, w.c. Spaland, H. Hartkerk, Singelkerk, kerk Schaepmanssingel, Dorpskerk Kethel, Sporthal Margriet, Grote Kerk St. Jan, GemeenteMuseum, Passage Theater, Theater a/d Schie. Al met al genoeg om op een vrije dinsdagavond over na te gaan zitten denken
Dagboek van een………………….dinsdag 18 september 2012. Het is gelukt ! ik zit achter de geranium. En meteen ben ik me ervan bewust, dat ik een aantal vaste ervaringen zal gaan missen. Zo belde ik b.v. steeds elke dinsdag om 19.00 uur de A.N.W.B. om te weten of er files op de A 16 stonden, in dat geval kon ik uitwijken naar de A 27 of de A 17. Hoewel: een keer heb ik vast gestaan in een file, nog vóór de Moerdijkbrug, en toen heb ik, ten einde raad, Kees (van O.B.K.) maar gebeld dat ik niet kon komen. Een andere keer, die ik me herinner, was dat de Beneluxtunnel afgesloten was (bommelding o.i.d.), maar toen kon ik nog dóór Rotterdam en was bijna op tijd. Ook de radio-programma’s tussen 19.00 en 19.45 uur hoor ik nu niet meer, of dat erg is ? ? Waar ga je dan je tijd aan besteden ? deze eerste 2 weken is dat niet moeilijk, het voetballen en de grasvelden komen je via de T.V. indringend tegemoet. Zou ik dan toch nog van voetbal gaan houden ? Het 3e kado’tje, dat ik uitgepakt heb, het briefje melde: “ALA, BLIJ, BLA, LEEUW, REL, we zagen ze allemaal en ook nog digitaal” bevatte een Ambrosius Nieuws van juni 2007. Leuk om te lezen, wie zich inspande om een stukje te schrijven. Wat me het meest intrigeerde was eigenlijk, WIE er verstopt zat achter de naam: “de Solist”. Elke repetitie was ik nieuwsgierig, wie dat zou zijn, maar de link naar Indonesië maakte alles duidelijk. Zo, weer genoeg voor deze week, ik ben nu al nieuwsgierig naar het volgende pakje.
Dagboek van een afkickende………………deel 5. Dinsdag 25 september 2012. Uit de pakjesdoos kwam een grote envelop, met opschrift: “Nooit gedacht, maar wel geregeld.” In die envelop zat een kleinere envelop, daarin een nog kleinere, daarin nog kleiner, en dat nog 5 x , uiteindelijk de kleinste, met als inhoud een kaartje van het Wennekerpand. Met enveloppen kan je je onsterfelijk maken, kijk maar in de muziekbibliotheek van Ambrosius, de meeste muziek zit in een envelop, waarop een adresplakker zit met mijn naam. Dus als er muziek uit de kast wordt gehaald, komt mijn naam regelmatig mee, dan wordt er nog eens aan mij gedacht (-: . In het Wennekerpand gaan wij een deel van zaterdag 10 november doorbrengen, want daar wordt “officieel afscheid van mij genomen” (althans zo stond het in het muziekblad Klankwijzer, deze maand) Ik ben blij met het Wennekerpand en wel speciaal voor de toehoorders, alles zit beter dan de banken in de Aula van het Museum. Trouwens ook voor de muzikanten want het podium is groter. Inmiddels ben ik toegetreden tot het Senioren Orkest Oosterhout, in beginsel als slagwerker, maar, vanwege de gezondheid van de huidige dirigent, misschien binnenkort wel als invaller of …………………. Genoeg voor deze keer, ik ben alweer nieuwsgierig naar de inhoud van het volgende pakje.
Dagboek 6, dinsdag 2 oktober 2012. In de hoek van onze woonkamer staat een doos, de doos, die ik tijdens de laatste repetitie van Ambrosius heb gekregen. De buitenkant keurig beplakt met bladmuziek van “ Memories” uit Cats van Andrew Lloyd Webber. Bovendien staat daar nog een tekst op: 9 weken zonder Ambrosius…………voor elke week 1 herinnering. Elke week wordt de doos dus leger, ik hou jullie daarvan op de hoogte, maar, als alle herinneringen uit de doos zijn: WAT DOE IK DAN MET DIE DOOS ? ? Ik ben al bezig een plakboek aan te leggen, waarin het een en ander wordt verzameld, maar daar past die doos niet in en andersom: het plakboek in de doos, vind ik ook geen oplossing. Omdat bekend is dat mensen, die muziek maken, creatief zijn (of is het andersom ?) Vraag ik jullie om suggesties wat ik het best met die doos kan doen. Ideeën etc. zijn welkom op mijn e-mail adres, ik kijk er met spanning naar uit. Het pakje van deze week had het opschrift: de geur van muizen, opstarten met koffie……..onvergetelijk ! het pakje bevatte een pak filterkoffie regular en een koffiekopje (dat wel uit de voorraad van O.B.K. moet komen) gevuld met een klein grijs muisje (een nepper). Ja geuren, daar is het onderkomen van O.B.K. sterk in. Vanwege de hoge waterstand in dat gedeelte vindt er regelmatig “wateropdruk” plaats, met de nodige gevolgen. Ook de lucht in de toiletten is onvergetelijk. Het ertegenover liggende gemaal, zal er ook wel geen goed aan doen. Ik herinner me een rondreis door Rusland en daar vertelde de gids, dat als we, bij een stopplaats, het toilet zochten, we alleen maar op de lucht af hoefden te gaan. Koffie is voor mij altijd het opstartmiddel geweest, thuis is ’s-morgens een van de eerste acties het zetten van koffie, ook op mijn werk was de eerste actie: koffie. In het begin gebracht door de koffiejuffrouw, maar later wonnen de koffie-automaten het toch. Maar koffie, gebracht door Kees, mag er ook zijn. Soms duurt het wachten op de volgende dinsdag wat lang:”wat zou er nog meer in de doos zitten ?”, maar we gedragen ons manmoedig In de doos zitten nog maar 4 pakjes, het gaat er dus om spannen. De opschriften van de pakjes zijn: Het laatste exemplaar……….. BRUGGE……………….. Als je onze warmte mist………. Origineler kon niet…………… Nu aan mij de keus welk pakje ik deze keer open ga maken. Ik heb gekozen voor het pakje met het opschrift: origineler kon niet…….. , Want dat voelde wel spannend aan. En inderdaad: in het pakje zat een fotolijstje met een foto van ons optreden in de Margriethal tijdens een van de Orchestrale’s.
Op die foto is het linker deel van het orkest gekleed in rode shirts en het rechter deel in gele shirts, de dirigent (ik dus) stond in scheidsrechters-outfit. Wij speelden toen “Koning Voetbal” en bij het opkomen van de scheidsrechter klonk de scheidsrechtersfluit veelvuldig. Een ander jaar speelden wij “KoDoMoNoHi”, en nadat ik een kimono had aangetrokken kreeg ik van Ricardo 2 eetstokjes aangereikt, om te dirigeren. Daarmee waren wij steeds een afwijkende, vrolijke, noot in het programma. De Orchestrale begon in 1985, op initiatief van de AMOS, opende steeds met een gezamenlijk stuk, voor alle orkesten, en dat stuk werd dan gedirigeerd of door Kees Kramer (van Harpe Davids) of door mij, want de “beroeps-dirigenten” zagen dat niet zitten. Daarna kon ieder orkest zijn eigen programma brengen. In enig jaar was het nog rennen voor mij, want ik dirigeerde het “mammoet-orkest”, speelde pauken bij Radboud en ik dirigeerde Ambrosius, maar alles is goed gekomen ! Het vijfde jaar (1989) waren er zelfs koren bij betrokken en, als ik mij niet vergis, werd er geëindigd met het slotkoor uit de 9e van Beethoven: “Alle Menschen werden Brüder”, het heeft niet mogen baten want dat was het laatste jaar. Op zich was het jammer, dat juist de orkesten, met een beroepsdirigent ervoor, de stekker uit de Orchestrale hebben getrokken. Zo zie je maar wat een enkele foto aan herinneringen naar boven kan halen. Zou het volgende pakje net zo spannend zijn ?
Dagboek van een………….dinsdag 16 oktober 2012, deel 8. Er waren nog maar 3 pakjes over, de tijd gaat snel. Nu heb ik gekozen voor: als je onze warmte mist…………. Ik dacht te kunnen raden dat er een fleece-deken in zou zitten, maar nee hoor het was de blauwe Ambrosius trui in de goede maat XL. Dat bracht mij meteen op het onderwerp: uniformen of uniforme kleding. Toen ik, in 1956, bij Ambrosius kwam, begon er net een aktie voor nieuwe instrumenten en nieuwe uniformen. Dat kwam, voor mij, goed uit, ik kon dus meteen in het nieuw. Dat uniform bestond uit een pantalon en een jasje, van dezelfde degelijke stof en een pet, met als mogelijkheid, een witte hoes. De tamboers, daar ben ik begonnen, hadden bovendien mouw-epouletten (verschil moet er zijn). Jaren later, nadat we het nieuwe orkest hadden gestart (1970), is ook weer naar uniforme kleding gekeken, maar dat moest beslist geen traditioneel uniform zijn. Eerst droegen we, bij een concertje, een witte bloes en een donkere broek of rok. In het voorjaar van 1973 werd dat: een witte pantalon, een oranje trui (toen heel erg mode) en een groen jasje. Daar ging het mis mee, want het groen was “gifgroen”. Gelukkig zat iedereen nog “in de groei” en het buiten marcheren, achter de drumband Ambrosius, was ook al niet zo’n succes. Omdat de coltrui voor binnen toch ook erg warm was, werd weer overgeschakeld naar witte bloes en zwarte broek of rok. Daarna was het de beurt aan de witte polo, met opdruk en de blauwe trui, met opdruk, velen van ons hebben daar nog wat van in de kast liggen of hangen. Zo’n blauwe Ambrosius trui zat dus in het pakje, ik zal hem zeker aantrekken, als ik jullie warmte mis. Inmiddels dragen we al weer een paar jaar een kaki overhemd, met opdruk, op een zwarte ondergrond, maar ja, de tijd gaat snel en dus wordt er alweer gepraat over een ander “kleedje” . ik ben benieuwd of ik dat ook nog mee kan maken, verras me ! Zo, voor nu wel weer genoeg, nog 2 pakjes te gaan .
Dagboek ………………dinsdag 23 oktober 2012, deel 9. De eindspurt is ingezet en het moment dat we elkaar weer zien komt eraan. Maar eerst “De Doos” . Het volgende pakje bevatte de alleszeggende tekst: “BRUGGE…………” In het pakje trof ik 4 flesjes bier aan, en wat voor bier ! POSTEL, Abdijbier Dubbel POSTEL, Abdijbier Triple Trappistes Rochefort no. 8 Trappistes Rochefort no. 10. Het bleek al uit de foto achter de geranium, want daar droeg ik een t – shirt met de afbeeldingen van zo’n 50 bierflesjes; het shirt hebben we gekocht in Brugge. Een eerder moment (lang weekend) waren we met Ambrosius in Brugge en daar heb ik toen al mogen genieten van deze heerlijke Abdijbieren. Sindsdien ben ik wat voorzichtiger geworden. Brugge was een van de vele uitjes, die we als vereniging, met aanhang, maakten. Soms moest de Paashaas opdraven (niet alle kinderen waren daar gelukkig mee), soms moesten er allerlei spelletjes worden gedaan, onder leiding van militair uitgedoste dames, of er werd op klimduinen balspelen gedaan, dan wel de chinese muur (van zand) gebouwd. De Bonte Avond was ook echt bont, muzikale parodieën, verleidelijke dames (speciaal voor de dirigent) en moeilijke quizzen, zelfs het casino ontbrak niet. De kookkunsten van de leden waren onovertroffen, maar met de komst van de kinderen werd meer en meer voor all-in gekozen, en natuurlijk, afzonderlijke slaapkamers per gezin. Een enkele keer werd ook “geconcerteerd” , ik denk b.v. aan Luxemburg en aan Bladel . Ook de uitwisseling met het Jeugd – orkest uit Wales, in het kader van het 100 – jarig bestaan, was een memorabele gebeurtenis. En we hadden daar nog lekker weer ook ! Zo zie je maar wat 4 “eenvoudige” flesjes bier teweeg kunnen brengen.
Dagboek van een afkickende…………dinsdag 30 oktober 2012, deel 10 en slot. Het laatste pakje, dat nog in de doos zat, was getiteld: het laatste exemplaar en bevatte een exemplaar van MUSIS. Dit vergt voor de argeloze lezer wat uitleg. Musis is een maandblad, dat de lezer informeert over culturele en historische zaken in Schiedam en Vlaardingen. Wouter ontving elke maand dit blad omdat hij een B.S.-er is (Bekende Schiedammer) en omdat hij in de Sint Annazusterstraat woont, waar mijn Ambrosius – carrière is begonnen. En omdat wij 50 jaar in Schiedam hebben gewoond (op onze eerste 3 huwelijksjaren na, toen woonden we, vanwege woningnood, in Maassluis) en er nog steeds belangstelling voor hebben, bracht Wouter elke maand dit blad voor ons mee. Of we het gaan missen ?, dat zal de tijd leren. En daarmee is dan ook de geschenkendoos leeg. Veel van de inhoud gaf mij aanleiding om in het verleden van Ambrosius te duiken, voor zover ik dat zelf heb meegemaakt, de rest van de geschiedenis zit in het grote Ambrosius – archief, dat Wouter nu onder zijn beheer heeft. Vorige week was ik aardig met muziek bezig, maar dan anders. Dinsdagmiddag draai ik, de ene week, nederlandstalige achtergrondmuziek in De Riethorst in Geertruidenberg en de andere week verzoekjes, die opgehaald worden. Zelf sta ik op het Rietplein, waar bezoekers met de client koffie o.i.d. kunnen drinken, en de muziek is via de huisinstallatie ook op de afdelingen te horen. De Riethorst is een zorgcentrum, dus revalidatie, dagbehandeling, gesloten afdeling en opvang van ouderen, die niet meer zelfstandig kunnen wonen. Woensdagmiddag draaide ik in het Bruin Café van De Volckaert in Oosterhout, dat doe ik om de 2 maanden. De Volckaert is revalidatie en gesloten afdeling. Op deze woensdagmiddag worden de clienten van de afdeling gehaald, door vrijwilligers, en verzorgd met koffie/thee en een frisdrankje. Het geeft mij veel voldoening als ik clienten mee zie zingen, want sommigen zijn al aardig ver weg. Donderdagmiddag was Zorgcentrum Buurstede aan de beurt. Omdat daar ook aanleunwoningen bij zijn aangesloten, kies ik altijd liedjes met een thema, deze keer “naar zee met de ROZO” en lever daarvoor ook de teksten, zodat de aanwezigen mee kunnen zingen. Dat gebeurde ook vrijdagmiddag, maar dan in Zorgcentrum Oosterheem. Deze activiteiten verricht ik als lid van ROZO (Radio Omroep voor Zieken en Ouderen) Door dat alles was er geen tijd om woensdag als technicus bij een klassiek radio programma te werken (een collega heeft waargenomen) en was er donderdag geen tijd om naar de repetitie van het Senioren Orkest Oosterhout te gaan (ik had me keurig afgemeld) Dat is weer een hele andere kant van mij, maar een mens heeft meerdere kwaliteiten èn ik beleef er veel plezier aan. TOT VANAVOND.
