Dag 6: Het meisje van de mooiste foto Geplaatst op 1 september 2011 door Johan
Vandaag er op tijd uit. Thien komt om 8.00u. naar ons appartementje om bij te praten. Vandaag komen er 2 meisjes, Thien en Minh Thao naar ons welke voorheen gesupport werden door ons fonds. We stoppen (voortijdig) met sponsoring van hun schoolgeld als een leerling het niet meer echt nodig heeft. Onze Vietnamese managers geven dit aan. Thien is afgestudeerd en werkt nu in een juwelierswinkeltje bij een hotel. Bij Thien is een hersentumor geconstateerd, maar als deze niet groeit hoeft er niets aan te gedaan worden. Thien is wel erg bang dat de tumor gaat groeien en ze heeft veel hoofdpijn. Het raakt ons echt, want Thien is een bijzonder aardige meid die we al vanaf het begin kennen. We praten met haar over van alles. Even lekker bijpraten. Heel jammer dat na een half uur manager mrs. Danh belt en zegt dat ik direct naar de winkel van de petjes moet komen. Ik ga snel en hoop dat Thien er nog is als ik terug kom. Vincy blijft bij haar. Mrs. Danh is helemaal in de ban van de openingsceremonie van a.s. maandag op de Tran Quang Khai school. Ze wil dat ons schoolgeldfonds zich heel goed presenteert. Naast de petjes met ons logo erop, moeten onze 11 kinderen ook schooltassen hebben. De kinderen mogen hun schoolboeken niet meer in plastic tassen dragen. Danh gaat er van uit dat ons fonds dat wel kan betalen. Ik kan en wil eigenlijk niet protesteren, want een schooltas met ons eigen logo erop kost per tas ongeveer 6 euro. Ze is ons wel erg dankbaar dat ik haar gedroomde presentatie van LookingForward niet bederf door NEE te zeggen. Gelukkig heb ik op de vroege morgen al een paar miljoen op zak. Tussendoor maakt Danh mij wel even duidelijk dat de vrijetijdskleding die ik aan heb zeker niet kan maandag. Dus moet ik me voor maandag nog netjes laten aankleden. Bij thuiskomst blijkt Thien al vertrokken. Ik bel ze om te zeggen dat het mij zeer spijt dat het bij mij zo uitgelopen is, maar Vietnamese onderhandelingen kosten heel veel
tijd en geduld. Vincy is ondertussen al begonnen met het maken van 40 envelopjes met “Happy Money” er nog andere pakketjes voor morgen en maandag. Tussen de middag gaan we een kookproef doen voor een Hollandse maaltijd met deels Vietnamese ingredienten. Als het goed slaagt staat het licht op groen voor de uitnodiging naar onze Vietnamese vrienden om bij ons eens echt Nederlands te komen eten. We zullen ze wel eens een koekje van eigen deeg geven. Ons uitlachen als wij niet alles Vietnamees lusten! We zijn net klaar met ons heerlijk geslaagde diner, als Minh Thao beneden bij de wacht staat. Ik begroet dit 22-jarige meisje uit Dien An hartelijk, waarna ze spontaan begint te huilen. Dit doen Vietnamezen echt niet! In de lift naar boven is ze nog helemaal van streek. Na een glaasje water verteld Thao ons dat ze dacht ons nooit meer te (mogen) zien, nadat we met haar sponsoring gestopt zijn omdat ze een baantje had gevonden naast haar studie. Wij hebben haar duidelijk gemaakt dat eenmaal een LookingForward-kind = altijd een Looking-Forward-kind! Wij willen weten of onze support nut heeft gehad en wat er dus van “onze” kinderen terecht is gekomen. Beangstigend is het dan ook om van dit kwetsbare meisje te horen dat ze 15 september alleen naar de grote wereldstad Saigon vertrekt om er na haar studie werk te gaan zoeken. Om te bewijzen dat wij nog steeds om haar geven vragen we Thao om voor ons deze middag onze vertaalster te zijn. We gaan vanmiddag op zoek naar het meisje van de mooiste foto. Vorig jaar hebben we ook heel veel foto’s gemaakt toen we hier in Nha Trang waren. Bij thuiskomst was een foto duidelijk de mooiste: de kleuren, de compositie en het mooie meisje met de twee hondjes. Maar wie was dit spontaan gefotografeerde meisje? We kenden haar niet, maar wisten ongeveer wel waar de foto genomen was; bij een kleine Pagode. Als dank achteraf heb ik de foto nogmaals laten vergroten en nu meegebracht om deze mooie foto aan het meisje te geven. Dus op zoek naar het meisje van de mooiste foto.
We vinden de Pagode best snel en vragen aan een vrouw of ze het meisje kent. Ze begint hard te roepen en achter een stel blaffende hondjes aan komt het meisje van de foto aanlopen. Ze is weer net zo vriendelijk als vorig jaar en nu legt Minh Thao uit waarom wij haar zoeken. We laten haar de grote foto zien en maken een foto op dezelfde plaats. Ook haar familie gaat op de foto. We geven aan het meisje, wat My Hanh blijkt te heten, en (natuurlijk) alleen een moeder heeft, wat Happy Money en een handdoekje met zeepjes. De lieverd is zo blij/verbaasd dat ze “Thank You” blijft roepen totdat we helemaal weg zijn. Misschien brengen we volgend jaar wel de foto’s van dit jaar. Nu op naar de mattenweefsters hier vlakbij. Altijd als we in de buurt zijn gaan we er koude thee drinken. Minh Thao, vandaag onze vertaalster kan nu goed uitleggen aan de twee zussen waar Lidy is en waarom Vincy nu bij mij is. Leuk is het om dochter Vy weer te zien na twee jaar. Ook zij gaat heel binnenkort werk zoeken in Saigon. Tot ziens gastvrije mattenweefsters, we komen terug! Nu willen we Thao weeshuis Loc Tho laten zien. Het is al vijf uur dus de kinderen die ‘s nachts thuis slapen, gaan juist op weg. Verschillende kinderen moeten lang wachten tot iemand ze met een brommer komen ophalen. De kleine weesmonnikjes blijven in Loc Tho.
Meteen worden we overvallen door deze achterblijvers, ze willen allemaal opgetild en aangehaald worden. En dat met 30 graden op deze “oude”leeftijd!
Vincy heeft ondertussen haar keus gemaakt; Jeroen, het wordt een jongetje!
Later nemen we (weer huilend) afscheid van Minh Thao. We beloven met haar contact te houden en ze is altijd welkom als we in Nha Trang zijn. (De kinderen in Vietnam zijn echt lief!) Snel even een snelle hap in het centrum want we hebben vanavond weer wat te doen. Deze keer gaan we voor het eerst ieder apart. Ik ga vanavond naar mr. Jacky Chantraine, de in Nha Trang wonende professor naar wie wij al vanaf het begin in oktober 2008 het
schoolgeld opsturen. Ik moet hem nu gaan vertellen dat we vanaf september het schoolgeld gaan opsturen rechtstreeks naar onze Vietnamese manager mrs. Danh. Na anderhalfjaar manager voor ons schoolgeldfonds te zijn geweest, durven wij het aan om al het maandelijkse schoolgeld rechtstreeks in haar handen te geven. Danh krijgt (voor de veiligheid) nooit de beschikking over meer dan een maand schoolgeld. Jacky heeft begrip voor onze beslissing/proef, welke ook goedkoper en sneller is. Hij wil wel contact met ons blijven houden. Ik heb hem zeer bedankt voor zijn werk voor ons schoolgeldfonds. Vincy ondertussen had iets heel speciaals. Lac en de andere Cham-meisjes wilden dat Vincy met hen mee ging naar een luxe Beachresort waar ze moesten dansen. De gasten zaten te dineren en de meisjes presenteerden traditionele Cham-dansen. Na afloop werd Vincy door hen meegenomen naar een soort ijssalon voor een afkoelertje. Toch wel bijzonder dat je Cham in je vriendenkring hebt.
Vincy met Cham-vriendinnen
Rond kwart over tien waren we tegelijk thuis. Vincy gaat weer pakketjes maken en ik dit (lange) verslag over zoveel bijzondere belevenissen. Het zal wel weer een korte nacht worden, want volgens planning begint hier in ons appartement morgenvroeg om half negen een feestje met de kinderen uit Dien An, kompleet met taart.
3 Reacties op Dag 6: Het meisje van de mooiste foto 1. Els zegt: Superleuk om jullie verslagen te lezen. Mooie foto’s ook. Zo krijgen we hier ook een idee van hoe het leven daar is. En dan besef je weer eens hoe goed we het hier eigenlijk hebben. Veel plezier en succes daar. Groetjes en dikke knuffel voor alle lieve kindjes en jullie. 2. Maartje Willeboordse zegt: Hoi Vincy en Johan, wat een ontzettend mooie reisverslagen. Geen relaxte vakantie maar een erg druk schema voor jullie. Erg mooi om te zien dat je met kleine middelen zoveel kan bereiken daar! Veel succes nog, Maartje 3. Jeroen zegt: Haha, hij heeft inderdaad wel mijn oren en inhammen… Maar na een dagje in een Duits kinder pretpark vandaag heb ik toch besloten dat ik een ander souvenirtje uit Vietnam zou willen hebben! Erg leuk die ontmoeting en foto van het meisje van de foto. Heeft ze nou trouwens weer een nieuwe hond?
