T H C I L E B CULTUUR Editie 9 Juli 2012
Centrale rol Inheemsen tijdens Inter-Guyanees Cultureel Festival
2
De Javaanse taal zou een belemmering kunnen vormen
3
Binnenstad Paramaribo nu 10 jaar op Werelderfgoedlijst
4
Tijdens 1 juli 2010: Cultuurafdelingen benadrukken regeringsvisie
4
Inheemse auteur dankbaar voor Dag der Inheemsen
6
Cultuurstudies oriënteert zich in Nickerie
6
Succesvolle deelname Festival del Caribe
8
Surinaamse voorstelling op World Expo
9
Winnaar Handicraft Festival 2012
9
Het hart van het land
10
“Met man en macht wordt gewerkt aan het behoud van het Cultuurerfgoed dat Suriname internationaal plaatst op de kaart als één der landen met een unieke en rijke cultuur”.
CULTUUR KLEURT HET LEVEN
Page 2
C U LTU U R B E LIC H T
Centrale rol Inheemsen tijdens Inter-Guyanees Cultureel Festival Drie dagen vol kunst en cultuur in Guyana kennis worden bijgebracht uitingen. Het komend Inter- Guyanees over de verwerking van de bittere Cultureel Festival 2012 (IGCF) cassave tot eindproduct. “Kun jij je belooft een waar spektakel te worden voorstellen dat ze in Guyana het wanneer cultuurdragers bijeen komen alombekende cassavebrood niet eens om het publiek wederom te fascineren kennen”, vertelt Silos heel geamuseerd op het gebied van de beeldende kunst, verder. De bittere cassave zal vanaf podiumkunst, craft, fashion, culinair en literatuur. Ook het onderling bijbrengen van cultuurkennis geniet hoge prioriteit tijdens dit evenement. Dit gebeurt allemaal op 23, 24 en 25 augustus 2012 in Guyana samen met de participerende landen Suriname en FransDe Artistiek managers van Suriname, Guyana en FransGuyana. Guyana tijdens de technical meeting eerder dit jaar in SuriDe participatie van Suriname en name. het uitdragen van de slogan van het festival “Celebrating our Culture, het uitpersen van het sap tot het Bridging our Friendship”, is volledig bakken van het cassavebrood worden opgebouwd vanuit een nieuw concept. gedemonstreerd. Die know-how De artistiek manager van de beheersen onze eigen Inheemse Surinaamse delegatie, Eartha Silos, broeders. geeft een uiteenzetting: “We hebben De mierenproef, een proces waar elk dit keer gekozen voor één cultuur jong Inheems meisje doorheen moet, waarbij de ruimte aanwezig is om die enkel om de status van jonge zo intensief mogelijk uit te diepen. De volwassen vrouw te verkrijgen, zal keus is gevallen op de Inheemse mogelijk worden uitgevoerd met cultuur. Dit betekent dat de personen behulp van Inheemse meisjes die geselecteerd zijn voor deelname woonachtig in Guyana. Ook bij het aan het festival, ook allemaal onderdeel fashion zal gebruik gemaakt Inheemsen zijn.” Het ligt in de bedoeworden van de Inheemse meisjes ling om in de toekomst dit systeem te aldaar. “We hebben voor dit systeem hanteren voor opéénvolgende IGCF. gekozen om de kosten voor deelname De drie landen hebben zich gebogen zo laag mogelijk te houden”. Met de over het concept tijdens de technical organisatie voor deelname van de meetings. I n gesprekken met Surinaamse delegatie aan het festival organisators en cultuurdragers is zijn we volgens Silos, al een heel eind. gebleken dat een aantal gebruiken van De delegatie bestaat uit 50 personen, de Inheemse cultuur niet bekend is bij waar onder een logistiek team. de Inheemsen wonende in Guyana. Met het nieuw concept hoopt de “Wij gaan met dit gegeven enorm veel o rganisatie zo veel mo gelij k doen”, legt de artistiek leider heel cultuurkennis over te dragen en een enthousiast uit. Zo zal de Inheemsen nog grotere interesse te kweken voor
de Surinaamse cultuur met het oog op toerisme. Maar geduchte concurrentie is te verwachten van het gastland zelf. Guyana heeft vorig jaar tijdens het festival in de meeste categorieën veel bewondering en succes geoogst in Suriname. Bij het overdragen van het vaandel in 2011 aan Guyana door Cultuurdirecteur, Stanley Sidoel, heeft de minister van Cultuur, Jeugd en Sport van Guyana, Franklin Anthony, aangegeven dat zijn land zal voldoen aan de uitdagingen en verwachtingen voor het opzetten van een dergelijk evenement. Het festival zal steeds grotere hoogten behalen en de banden tussen de drie Guyana’s verder verstevigen. Het organiserend land heeft ervoor gekozen de zes disciplines onder te brengen op diverse locaties. Suriname kan zich hierin helemaal terugvinden, omdat hierdoor meer ademruimte wordt gecreëerd om ter plekke te improviseren.
De logo van het Inter-Guyanees Cultureel Festival 2012 in Guyana.
Editie 9
Page 3
‘De Javaanse taal zou een belemmering kunnen vormen’ “Van mijn prille jeugd kan ik me nog herinneren dat mijn ouders ons verboden de Javaanse taal te spreken. De Javaanse taal zou een belemmering kunnen vormen om de Nederlandse taal goed te beheersen”, zeiden ze dan. Nederlands is immers een taal die binnen het onderwijsproces de toegang vormt voor de verdere ontwikkeling van het Surinaamse kind, ongeacht de etnische achtergrond. En zo hebben vele Javaanse jongeren, zoals Kim Sontosoemarto, de Nederlandse taal prioriteit moeten geven boven de moedertaal. Een redenering die Sontosoemarto nu jaren later bestwel kan begrijpen. “De Javanen die naar Suriname kwamen, hadden een achtergestelde positie in het land. Daar hebben zij jaren mee moeten leven, maar door zich te ontwikkelen zijn ze nu in alle ontwikkelingssectoren duidelijk zichtbaar binnen de samenleving. Een vooruitgang die ik toejuich”.
Het Directoraat Cultuur feliciteert de samenleving met 122 jaar Javaanse Immigratie op 9 augustus 2012. Binnen de sociaal educatieve vereniging VHJI ‘Vereniging Herdenking Javaanse Immigratie’ is Sontosoemarto drie jaar actief geweest als voorzitter. In die periode heeft de vereniging een aantal hoogtepunten gekend. Zoals de Volksacademie die een naamsverandering onderging in 2010: “Soeki Irodikromo Volksacademie”, naar de welbekende beeldend kunstenaar Soeki Irodikromo genoemd. Bij de
herdenking van 120 jaar Javaanse Immigratie in dat jaar, zijn tal van activiteiten georganiseerd voor de bewustwording en waardering van de Javaanse cultuur. In verband met de religieuze vastenperiode de Ramadan, is verwachtbaar dat de Javaanse Immigratie dit jaar sober gevierd zal worden. Voor Sontosoemarto is de Javaanse Immigratie op 9 augustus 2012 een moment om te bezinnen. En daarmee schraagt zij zich achter het standpunt van Irodikromo die eens de uitspraak deed: “Herdenking betekent niet alleen feestvieren, maar ontwikkelen en bevorderen van de Javaanse cultuur, daar gaat het eigenlijk om”. En aan die oproep hebben vele Javanen gehoor gegeven. Het Javaanse element is tegenwoordig duidelijk en zichtbaar binnen de Surinaamse samenleving. Enkele van de elementen zijn onder andere: De Javaanse keuken die alom bekend is. Een zon- of feestdag zonder bami, nasi, telo, pitjil of een dawet is haast ondenkbaar in de eettenten, voornamelijk op de ‘hotspots’ in Paramaribo. Op het gebied van de mode in Suriname zijn
de invloeden van de Javanen merkbaar. Bijvoorbeeld de batikkleding. Een ander aspect van de Javaanse cultuur is de “dukun pidjet” dat staat voor Javaanse masseuse. Toeristen die in Suriname vertoeven, ondergaan ook vaak de Javaanse massages. De traditionele Javaanse gevechtsport Pentjak Silat is uitgegroeid tot een nationale sport die ook door andere etnische groepen wordt beoefend. In de moderne kunst zijn de Javaanse invloeden ook duidelijk merkbaar. De gekozen motieven afkomstig uit de Javaanse mythologie of de gebruikte technieken zoals batik en houtsnijwerk zijn terug te vinden in hun kunstproducties. Suriname is het enig land in het Caribische gebied waar Javanen wonen. Als we de periode vanaf de contracttijd vergelijken met de situatie nu is er enorm veel veranderd. Javanen zijn nu verte ge n woordigd in alle maatschappelijke functies en op alle niveaus. De Surinaamse Javaan is na een lange en uitputtend proces, volledig geïntegreerd in de Surinaamse samenleving en levert thans een heel belangrijke bijdrage aan de nationale ontwikkeling van ons land.
Kunstwerken van kunstenaar Kim Sontosoemarto; de zittende Marronvrouwen.
C U LTU U R B E LIC H T
Page 4
Binnenstad Paramaribo nu 10 jaar op Werelderfgoedlijst Op 29 juni 2012 is het precies 10 jaar geleden dat de historische binnenstad van Paramaribo op de Werelderfgoedlijst werd geplaatst na goedkeuring van de UNESCO. Plaatsing op de UNESCO-lijst
Het Fort Zeelandia Complex
is niet alleen een mijlpaal geweest voor Suriname, maar is ook een grote uitdaging om die positie te behouden. Desondanks is die herdenkingsdag geruisloos voorbij gegaan, voor
de Stichting Gebouwd Erfgoed (SGEGS) die samen met de commissie Monumentenzorg van het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling (MINOV) verantwoordelijk is voor het monumentaal erfgoed in Suriname. In het programma M’ Manten Taki op 12 juli 2012, via de te le v i s ie z e nd er STVS, is de directeur van SGEGS, drs. Stephan Fokké, dieper ingegaan op het doel van Paramaribo op de lijst en de verantwoordelijkheden die daarmee gepaard gaan. “Het brengt een stukje internationale erkenning en waardering op voor het land en het opent deuren voor ondersteuning. Er is een
Werelderfgoed Fonds beschik -baar voor landen die op de Werelderfgoedlijst staan. Het levert geen baar geld op zoals g e d a c h t wo r d t , m a a r Suriname kan rekenen op technische ondersteuning, capaciteitstrainingen en ook bij eventuele natuurrampen die schade aanbrengen aan monumentale panden kan de schade vergoed worden uit het Werelderfgoed Fonds. Zo heeft de Vlaamse regering de kosten voor rehabilitatie van de Palmentuin gefinancierd. Maar het is op de eerste plaats de verantwoordelijkheid van elk land om zijn eigen monumenten te beheren en te behouden”.
Vervolg op pagina: 5
Tijdens 1 juli: Cultuurafdelingen bendarukken regerings visie
Het publiek dat volop aanwezig was tijdens de 149e viering Dag der Vrijheden.
Of je gekleed gaat in een Koto of nou juist gewoon sportief, de sfeer zit er dik in op deze speciale dag. De Palmentuin en Fort Zeelandia krioelen van mensen die op hun eigen wijze invulling geven aan de 149e viering van de Dag der Vrijheden, op zondag 1 juli 2012. Dwars door alle redeneringen heen dat het een dag is van bezinning en niet van feesten, is het een gezellige drukte in Paramaribo. De menigte
verplaatst zich tussen de Palmentuin en het Fort Zeelandia complex. Op beide locaties genieten de mensen volop van het typisch Surinaams feestkarakter: massa mensen, muziek, dans en veel eten, vooral de geur van barbecue uit de eettenten links en rechts liegt er niet om. Drukte en gezelligheid zijn immers een onderdeel van de typisch Surinaamse Cultuur. De cultuurafdelingen te weten: Cultuurstudies,
Nola Hatterman Art Academy, Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname en het Surinaams museum gevestigd op het Fort Zeelandia complex zijn op eigen creatieve wijze bezig op zo een nationale feestdag.
“Met man en macht wordt gewerkt aan het behoud van het Cultuurerfgoed dat Suriname internationaal plaatst op de kaart als één der landen met een unieke en rijke cultuur”.
Vervolg op pagina: 5
Editie 9
Page 5
Vervolg: Binnenstad Paramaribo Het is daarom, volgens Fokké, een verkeerde opvatting om steeds de vraag te stellen: “Wat hebben wij aan de Werelderfgoedlijst status?” Voor Fokké is het juist belangrijker om te weten wat wij als land precies gaan doen met de status op de Werelderfgoedlijst? En daar geeft de directeur zelf antwoord op: “We moeten als natie gebruik maken van de status of te wel keurmerk en niet wachten tot dat de wereld naar ons toe zal komen en zaken voor ons regelen. Wij hebben het destijds aangevraagd en de UNESCO heeft het toegekend. Wij moeten ervoor zorgen dat onze binnenstad word t onderhouden”. Aldus Fokké. In de afgelopen tijd wordt steeds meer kritiek geleverd over de aanblik van de binnenstad. De staat waarin
sommige gebouwen zich bevinden, is niet om over te spreken, redeneren velen. Conform de monumentenwet zijn eigenaren verplicht tijdelijk onderhoud te plegen aan de panden. Voor de overheid, als monumentbezitter, is ook de taak weggelegd om monumentaal bezit te onderhouden. De huidige regering is thans bezig met verfraaiingswerkzaamheden aan de Waterkant en het Onafhankelijkheidsplein. Dit ten spijt van menig cultuurdrager die vreest dat daardoor de historische en culturele waarde in die omgeving verloren dreigt te gaan. Ook wordt geredeneerd dat door doorvoering van dergelijke werkzaamheden de kans groot is dat Paramaribo van de Werelderfgoedlijst gehaald kan worden.
Aan het eind van het programma gaf de SGEGS directeur de kijkers mee dat Paramaribo niet is gebouwd door onze koloniale heerser, Nederland. Een veel gehoorde redenering die hij graag de wereld uit wil helpen. Het waren, volgens Fokké, onze eigen Surinaamse ambachtslieden die daaraan gewerkt hebben in opdracht van enkele Nederlandse architecten.
Bron: M’ Manten Taki
“De binnenstad van Paramaribo is niet gebouwd door onze koloniale heerser, Nederland, maar door Surinaamse ambachtslieden zelf”. Aldus drs. Stephan Fokké.
Vervolg: Cultuurafdelingen benadrukken Vanwege de heersende onduidelijkheid rond het al dan niet verhuizen van afdelingen op het Fort Zeelandia complex, besloten cultuurdeskundigen de 1 juli viering dit jaar aan te grijpen om zich nadrukkelijk te presenteren. Middels een excellente ‘Manspasie prisiri’ performance benadrukken de afdelingen de regeringsvisie dat cultuur geen enge opvatting is van kunstuitingen, maar meer nog een allesomvattend geheel van
wat de samenleving is en wat daaruit wordt voortgebracht. Uitbeelden en uitdragen van deze culturele meerwaarde is weliswaar niet lokatie-gebonden, maar de uitademing hiervan vanuit een monumentaal-historische site, geeft niet alleen een toepasselijke ambiance maar bevestigt tegerlijkertijd in hoge mate de aanwezigheid van genoemde afdelingen op het Fort Zeelandia complex.
Collage 1 juli Keti Koti viering 2012 op het Fort Zeelandia Complex.
C U LTU U R B E LIC H T
Page 6
Inheemse auteur dankbaar voor Dag der Inheemsen Ofschoon haar eigen activiteiten binnen de Inheemse cultuur niet helemaal geaccepteerd wordt, beklimt Nowilia TawjoeramSabajo nog steeds de trap naar
van het Kinderboekenfestival, waar zij haar werken en de In hee ms e tale n verd e r promoot. Met een tweede boek in voorbereiding en de verkoop van allerhande Inheemse kunstproducten, is Tawjoeram dik tevreden met haar cultuur. Als onderwijsgevende die reeds 34 jaar doceert, is Tawjoeram geen onbekende in Groningen, Saramacca. Daar is zij op gedurende de zon- en feestdagen in het Thee huis te vinden, bezig Nowilia Tawjoeram op het Kinder Boekenfestival 2011. met de Inheemse cultuur en de bezoekers. “Ik succes. En dit doet ze dankzij beheers de Inheemse talen niet haar inzet binnen de Inheemse volledig, maar ik doe mijn cultuur. Met het schrijven en uiterste best om mijn uitgeven van het boek getiteld woordenschat en kennis van ‘Converseren in het Caraïbs’, d e c u l t u u r s t e e d s t e heeft deze cultuurdrager zich verruimen’. Het schrijven van mogen scharen op het platforum het boek ‘Converseren’ in
2008 begon allemaal toen Tawjoeram als voorzitter van de jury optrad tijdens de schoonheidsverkiezing Miss Kurano. Het bleek dat noch zij, noch de overige juryleden iets afwisten van wat de deelnemers zeiden, omdat ze de Inheemse talen niet verstonden. “Voor mij was het een begin van bestudering van de taal beginnende met het Caraïbs en de cultuur”. En dat werd een hele uitdaging, maar meer nog iemand te vinden, die bereid was haar de taal aan te leren. Het zoeken naar een Inheemse die de taal beheerste ging gemakkelijk, maar die waren niet bereid de kennis van de taal over te dragen. Vervolg op pagina: 7
Cultuurstudies oriënteert zich in Nickerie
Het Directoraat Cultuur feliciteert de samenleving met de Dag der Inheemsen op 9 augustus 2012.
De afdeling Cultuurstudies bracht op vrijdag 20 juli middels een uitstapje een bezoek aan het district Nickerie. Te Coronie kreeg de afdeling een spontane rondleiding op de in aanbouw zijnde Zeedijk. De bibliotheek van Nickerie is gehuisvest bij het Cultureel Centrum Nickerie (CCN) en wordt beheerd door Stichting WIN, met de heer Rob Mooij als manager. Het hoofd van de bib is mevrouw Gaytrie Mohamed Josuf, bijgestaan door vrijwil-
ligster Tineke de Kets. Bezoekers kunnen er driemaal per week terecht. Er komen ongeveer 50 bezoekers per dag. Wekelijks is er in de middag een culturele activiteit die wordt uitgevoerd door stagiaires uit Nederland. Op donderdag 19 juli heeft de WWF op het terrein van het CCN een ZEI-Punt in gebruik genomen: een Zeeschildpadden Educatie Informatie Punt. Na het bespreken van de wederzijdse werkzaamheden
hebben Cultuurstudies en bib Nickerie publicaties uitgewisseld. Cultuurstudies schonk een aantal van haar eigen publicaties en ontving van bib Nickerie een gedichtenbundel in verband met de Dag der Poëzie 2011 en een cursusprogrammaboekje van de Volkshogeschool Nickerie.
Vervolg op pagina: 7
Editie 9
Page 7
Vervolg: Inheemse auteur dankbaar voor Dag der Inheemsen De reden daarvoor is dat T a wj o e r a m g e e n v o l b l o e d Inheemse is. “Als je haar enigszins krullend is, word je allicht niet meer beschouwd als een Inheemse”, redeneert de cultuurdrager uit eigen ervaring.
De cover van de succesvolle publicatie ‘Converseren in het Caraïbs’.
De ouders van haar studenten waren vaak niet bereid de taal aan hen te leren, als zij die kennen. Dus gaat deze langzaam verloren. Ook elementen van de cultuur worden niet graag aan derden doorgegeven. Het was Bernadette Awatjale die zich bereid toonde haar te helpen met het vertalen van woorden, welke uiteindelijk leidde tot het
publiceren van het boek ‘Converseren’. Tawjoeram vertelt: “Ik ging ’s middags naar haar toe en schreef op wat ik vooraf al had voorbereid. Zij hielp mij dan met de vertaling. Ik schreef de zinnen op zoals ik haar de woorden hoorde uitspreken. Voor de correcte spelling en schrijfwijze werd ik via Cultuurstudies in contact gebracht met Nardo Aluma en die verwees mij verder naar Charles Maleko die alles herschreef volgens de uniforme spelling”. De verkoop van het boek is een succes geworden. Er zijn exemplaren verkocht in Frankrijk, Curaçao, Aruba en Nederland. Tawjoeram is heel dankbaar voor de ‘Dag der Inheemsen’ op 9 augustus 2012. “We moeten heel dankbaar zijn dat we een stukje erkenning hebben gekregen van de overheid. Het is zo prachtig te zien dat samen met andere bevolkings-
groepen de dag gevierd wordt, want de Palmentuin is altijd kleurrijk met blije feestende mensen”. Naast het feesten is het ook belangrijk om op deze dag de aandacht van de autoriteiten te vragen voor de grondkwestie. De Inheemsen willen, volgens de schrijfster, grond die niet meer van hen kan worden afgenomen en waar zij evenals de stedelingen over de basisvoorzieningen kunnen beschikken om gezond te leven en te werken. “Feest niet alleen, maar denk na over je positie nu, want morgen zouden wij wellicht niet meer kunnen beschikken over een (woon) plaats in het land waar je eigenlijk ‘Inheems’ in bent”. Aldus een noodkreet van Tawjoeram aan haar Inheemse broeders voor 9 augustus a.s. Voor meer informatie omtrent het boek ‘Converseren’, bezoekt u de website
[email protected].
Vervolg: Cultuurstudies oriënteert zich in Nickerie Op de afdeling Cultuur Nickerie werd kennis gemaakt met coördinator Genky Sodikromo en zijn medewerkers. Sodikromo is ruim een jaar geleden in dienst gekomen. Hij was benieuwd of Carifesta ook in Nickerie zal worden gehouden. Sodikromo is muzikant, studeert MO-A muziek en heeft vorig jaar een eigen muziekschool opgericht. Cultuurstudies overhandigde een aantal eigen publicaties. Zowel Cultuur Nickerie als Cultuurstudies hebben de kennismaking als nuttig
ervaren. Cultuurstudies nodigde haar collega afdeling uit voor een tegenbezoek en om op 9 augustus a.s. de Cultuurstudies Expo Inheemse Dag en Javaanse Immigratie te bezoeken.
CULTUUR KLEURT HET LEVEN
Bibliotheek medewerker, Rachael Esajas, overhandigt Cultuurstudies publicaties aan het Hoofd van Bibliotheek Nickerie, mw. Gaytrie Mohamed Jousuf.
C U LTU U R B E LIC H T
Page 8
Succesvolle deelname festival Del Caribe Een Surinaamse culturele delegatie participeerde van maandag 3 tot en met donderdag 12 juli 2012 aan het jaarlijks terugkerend Festival del Caribe dat in Santiago de Cuba wordt gehouden. De delegatie bestond uit een samensmelting van de Saramaccaanse groep Tangiba en de Aucaanse groep Wenoesa.
Het Festival del Caribe staat ook bekend als Fiesta de Fuego en wordt jaarlijks georganiseerd op Cuba.
het gepresenteerde waren overweldigend en de Surinaamse afvaardiging werd dan ook bij herhaling gecomplimenteerd voor de wijze waarop wij in staat zijn de marroncultuur in authentieke vormen te conserveren en te presenteren. Het Festival del Caribe, ook bekent als Fiesta de Fuego, vindt jaarlijks op Cuba plaats met deelname van Caribische landen en tegenwoordig steeds meer Midden- en ZuidDe Surinaamse groep bestond uit een samenvoeging van Amerikaanse landen. de Saramaccaanse groep Tangiba en de Aucaanse groep Suriname heeft in de Wenoesa. jaren’80 enkele malen Het gelukte artistiekleider Eartha kunnen participeren met verSilos om voor de eerste keer in de schillende culturele groepen historie twee groepen van ge- en aansprekende artiesten noemde marronstammen te fu- zoals Robin Ravales en Jules seren en in één ingestuurde act Chin a Foeng. Na een lange Suriname op het podium hoog- periode van afwezigheid is staand uit te dragen. De reacties op ons land sinds het vorig jaar
weer vertegenwoordigd. Het Festival wordt elk jaar toegewijd aan een land dat dan de gelegenheid krijgt om zich nadrukkelijk te etaleren. Dit jaar stond het festival in het teken van Martinique, het volgend jaar wordt het Columbia en in 2014 zal Suriname alle aandacht genieten. De delegatie die participeerde genoot veel medewerking van de Surinaamse ambassadeur in Havana, Ike Antonius die niet slechts de groep vergezelde, maar ook actief deelnam aan de vele workshops en boekpresentaties.
Een collage van de verschillende optredens van de de Surinaamse Tangiba (Saramaccaanse groep) en Wenoesa (Aucaanse groep). De Surinaamse delegatie bestond verder uit Luciën Dubois, ODAD en Eartha Silos, Artistiekmanager.
CULTUUR KLEURT HET LEVEN
Editie 9
Page 9
Surinaamse voorstelling op World Expo Op uitnodiging van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en het Directoraat Cultuur participeert ArtLab.sr met de voorstelling WatraSé gedurende de World Expo 2012 die dit jaar in Yeosu (Zuid Korea) wordt gehouden.
verscheidene korte optredens verzorgen op het festival. De Surinaamse afvaardiging zal alle mogelijkheden benutten de Surinaamse cultuur naar buiten te dragen. De artiesten zijn voor dans en choreografie: Tanuya Tjon-Manichand, Arindi Mertosetiko -Kidjo, Kavita Ramphal, Shafida Azadkhan en Derrick Wolf. Zang en muziek: Ernie Wolf, Marty Anoewaritja, Lionel Mertosetiko en Roché Soehawan. Artistieke leiding: Maikel Austen. WatraSé is Surinaams bewegingstheater met moderne en traditionele dansvormen en live muziek. Het thema van de WorldExpo, ‘The Dans en choreografie: Tanuya Tjon-Manichand, Arindi living Ocean and Coast’, is als Mertosetiko-Kidjo, Kavita Ramphal en Shafida Azadkhan. uitgangspunt gebruikt. Hiermee wordt aangegeven hoe belangrijk De artiesten zijn op 23 juli ver- het behoud van de oceanen is voor trokken en zullen 10 dagen in Korea het voortbestaan van de mensheid. In verblijven. Naast WatraSé, dat WatraSé wordt een goed samengaan ongeveer 25 minuten duurt, zullen van Moeder Aarde, de mens en de de Surinaamse artiesten ook
zee weergegeven. Naast dans, zang en live muziek wordt in WatraSé ook videokunst gebruikt. Het betreft een kunstzinnige beeldpresentatie van foto’s, gemaakt door Idi Lemmers, die beschikbaar zijn gesteld door Green Heritage Fund Suriname van de in 2012 gehouden fotowedstrijd over Maritieme Biodiversiteit en Kustwater gebieden. Dit foto contest zal een jaarlijks terugkerend evenement worden. Op deze wijze wil de organisatie het Maritieme milieu voor het voetlicht plaatsen. Ter promotie van het fotocontest is er een samenwerking met ArtLab.sr aangegaan.
Handicraft Festival 2012
De winnaars van het Handicraft Festival 2012 georganiseerd door de afdeling Cultureel Gemeenschaps Centrum (CGC) van het Directoraat Cultuur. Vlnr: Magada Adjaisi (3e plaatst), Floris Betrouw (1e plaats) en Margaretha Moesnadi (2e plaats). Rahied Abdoel behaalde de eerste plaats in de categorie Jongeren entrepreneurs. Het festival werd gehouden van donderdag 26 tot en met 29 juli 2012 in de Palmentuin.
Directoraat Cultuur
Telefoon: 597-472306 Fax: 597- 472805 E-mail:
[email protected]
Redactie team Tekst: Judith Victoriashoop Communicatiemedewerker Afdeling Culuurstudies
Eindredactie: Directoraat Cultuur Afdeling Cultuurstudies Personeelszorg Fotograaf: Johan de Randamie Vormgeving: Judith Victoriashoop
Het hart van het land Paramaribo vormt het hart van Suriname naast het feit dat Paramaribo van oudsher het bestuurlijk en administratief centrum van het land, vervult de stad ook politiek, economisch en cultureel een centrale rol in het leven van de Surinamers. Paramaribo is de plaats waar nationale evenementen en manifestaties van belang zijn. Songfestivals, theateropvoeringen, concerten, kunstexposities, productiebeurzen en sportwedstrijden vinden hier plaats. Elke wandeling door Paramaribo laat een veelheid aan verschillen zien die de stad elke keer anders maken. De contrasten zijn zichtbaar in de mensen die dagelijks de straten bevolken. Paramaribo kent meer culturele verschillen dan welke stad ook. Rassenrellen zijn de stad tot nu toe bespaard gebleven. De bewoners negeren elkaars verschillen niet, maar onderkennen die juist openlijk. Zou hierin het geheim schuilen van het naast elkaar bestaan van sterk verschillende leefmilieus en sterk van elkaar verschillende bevolkingsgroepen? Elk van hen draagt bij aan wat wij ’Surinaams’ noemen. Zou daarom het bestaansrecht van de anderen nimmer ter discussie staan en ontleent men daaraan de zekerheid zich een plaats te weten in de stad? Wonen in Paramaribo betekent in ieder geval meedelen in meerdere culturen en de verschillen lijken als gemeenschappelijkheid het bindmiddel te zijn. Bron: Sranan, Cultuur in Suriname (Chandra van Binnendijk)
