T H C I L E B R CULTUU
Editie 8 Juni 2012
Inhoudsopgave
CULTUUR KLEURT HET LEVEN
Beschrijving Surinaams cultuurpatroon
2
Onze Slaven verwierven meer dan fysieke vrijheid
2
Carifesta voor presentatie en integratie Caribischelanden
2
Herdenking 139 jaar Hindoestaande Immigratie
3
Logo Guyanees Cultureel festival
3
Directeur Cultuur: “Vrijheid betekent geen losbandigheid”
4
Programma 1 Juli viering Nickerie
4
Sonde Bakana Fatu
5
Nimboom: de wonderboom
8
1 Juli activiteitenprogramma Directoraat cultuur
10
Page 2
Beschrijving Surinaams Cultuurpatroon
Het wapenschild van Suriname bestaat uit een schild, geflankeerd door twee indianen, met daaronder een wimpel met het devies justitia, pietas, fides (gerechtigheid, v r o o m h e i d , vertrouwen).
Culturele identiteit vertegenwoordigt het collectieve gebeuren en bewustzijn van een gemeenschap of groep waarin elke individu zich thuis voelt. Zij v o r m t h e t referentiekader, de kern en de drijfkracht voor zelfrealisatie, de basis voor de wil om een gemeenschappelijke toekomst op te bouwen
die door elk lid van de groep kan worden geaccepteerd en waarin een ieder kan participeren. Elk individu en elk volk heeft het recht op culturele identiteit, het recht om zichzelf te zijn en om zich op basis daarvan uit te drukken. Het recht op Culturele Id e n t i t e i t e n h e t ontwikkelen daarvan
dient erkend en beschermd te worden. Voor het beschrijven van het Surinaamse cultuurpatroon, is het belangrijk de definitie van de Surinaamse cultuur in acht te nemen. Tot op heden is Suriname er niet helemaal erin geslaagd een eigen Surinaamse definitie te geven aan haar Surinaamse cultuur. Vervolg pagina 6
Onze Slaven verwierven meer dan fysieke vrijheid
Voor sommigen hield die verwachtings patroon in letterlijke zin in, dat zij hun ketenen konden verbreken.
In de jaren zeventig en jaren tachtig spraken sommige mensen van 1 Juli Keti Koti Dey en weer anderen noemden het Manspasi Dei. Uit de geschiedschrijving blijkt dat niet elke Surinamer zich kon verenigen met het feit dat deze dag een nationale vrije dag zou
worden, geldend voor alle bevolkingsgroepen in Suriname. Helaas stuitte dit voorstel op verzet, omdat men ervan uitging dat het immers slechts de negerslaven waren die op 1 juli 1863 vrij verklaard werden en niet die mensen die niet op hen lijken.
Op 2 juli 1980 werd door de toenmalige regering het besluit genomen deze nationale vrije dag vanaf 1 juli 1981 om te dopen tot “Dag der Vrijheden”. ankelijkheid Plein deze Nationale vrije dag om te dopen tot “Dag der Vrijheden. Vervolg pagina 7
Carifesta voor presentatie en integratie Caribische landen Carifesta is een Caribische kunst, cultuur en wetenschaps evenement dat om de vier jaren plaatsvindt in een Caricomland. Dit is het moment voor de Caricomlanden om zich te presenteren aan de rest van de wereld op het
gebied van culturele diversiteit en een poging om zich te integreren in de regio. Het eerste Carifesta evenement vond plaats in 1972 in ons buurland Guyana. De grondlegger gaf in dat jaar de toon aan en gebruikte de
“zon”, die in de palm van een hand boven de horizon uitstak met de vingers gestrekt. Alle landen die tot heden een Carifesta hebben georganiseerd, kozen voor de “zon” waarin een boodschap en thema in verweven werd . Vervolg pagina 8
Editie 8
Herdenking 139 jaar Hindoestaanse Immigratie In verband met de herdenking van 139 jaar Hindoestaanse Immigratie op 5 juni 2012, zijn tal van a c t i v i t e i t e n georganiseerd. Rond dit herdenkingsfeest brengen Hindoestaanse groepen dank uit aan hun voorouders die in 1873 voet aan wal zetten als Britse contractarbeiders. teneinde een nieuw bestaan op te bouwen in Suriname. In het programma “Kal Aarj aur Kal” (gisteren, vandaag en morgen) van het Radiostation Rapar werden luisteraars in de
gelegenheid gesteld om te vertellen over hun familieroots. Daarbij bleek dat de meeste Hindoestanen in staat waren nauwkeurig aan te geven uit welk deel van India hun voorouders vandaan kwamen. Integenstelling tot wat de geschiedenis heeft uitgewezen dat de meeste contractarbeiders niet hun juiste persoonsgegevens doorgaven bij aankomst in Suriname. Shaam Binda die te gast was in het programma, ga f h i e rv oo r e en verklaring. “Door de
Cultuur heeft een duidelijk doel: cultuur brengt plezier, brengt mensen samen, geeft nieuwe energie. Cultuur haalt ons even uit het ritme van alledag.
taalbarrière in die tijd verstonden werkgevers en werknemers elkaar niet”.
Vervolg pagina 9
Logo Guyanees Cultureel Festival
Op de foto het officieel logo voor het Inter Guyanees Cultureel festival 2012. Na een gehouden
wedstrijd in de drie Guyana’s is de inzending van Andre Pamphile van Frans-Guyana tot beste bekroond. Op de volgende te houden technical meeting eind juli in Guyana zullen nadere afspraken worden gemaakt t.a.v. onder andere de gezamenlijk te
houden openingsclosingsceremonie.
en
“Celebrating our culture, bridging our friendship”: de slogan van het Guyanees Cultureel festival.
Page 3
Page 4
Directuur Cultuur: “Vrijheid betekent geen losbandigheid”
Na het officieel gedeelte werden de benen losgegooid door staf en personeel van het Directoraat Cultuur.
Aan de vooravond van 1 Juli Manspasi Dei, organiseerde het Directoraat Cultuur een Cook out evenement samen met het personeel. In zijn speech merkte directeur Stanley Sidoel op bij de herdenking en viering van 1 juli dat het belangrijk is om stil te staan bij het feit dat het toen ging om te kiezen voor vrijheid. “1 Juli houdt ook in het werken aan nationale ontwikeling en de persoonlijke ontwikkeling. Het is een dag om zich te bezinnen en niet een dag voor losbandigheid”. In één adem ging de directeur voort door zijn af-
wezigheid grotendeels op het Directoraat Cultuur uit te leggen aan het personeel. In zijn functie als waarnemend directeur van het Ministerie van Onderwijs en volksontwikkeling (MINOV) is de werkdruk voor de cultuurdirecteur enorm toegenomen. Hij vroeg het personeel begrip op te brengen voor de ontstane situatie. De Cultuur directeur neemt reeds 10 maanden waar in die functie. De ODAD, Lucien Dubois, bracht daarna een heildronk uit samen met het personeel. Hij sprak de wens uit dat elkéén zich zal blijven beijveren om de saam-
horigheid binnen het team te behouden. Hierna werd officieel de ’Cook out” ingeluid. Op het terrein zullen enkele personeelsleden hun kookkunsten demonstreren. Dit terwijl de muziekformatie ’Kolibrie’ de sfeer verhoogt. Het eten zal gratis verstrekt worden aan het personeel. Op het terrein van het Fort Zeelandia Complex en in de Palmentuin worden op 1 juli de diverse Manspasie activiteiten georganiseerd.
Programma Nickerie 1 Juli viering Datum
Activiteit
Locatie
23 juni t/m 2 juli
Kermis
Parkeerruimte a/d Kanaalstraat
28 juni t/m 2 juli
Expo
Lobby Residence Inn
1 juli
Kerkdienst
Vredeskerk a/d G.G. Maynardstraat
Toespraak: D.R. lid Sedoc (DC Nickerie)
Tijd
09 u-10 u 11u-11.30u 13.u-19.u
Optocht langs de monumenten en toespraken, gevolgd door Culturele activiteiten, Braderie 2 juli
Karate-demonstratie Boksdemonstratie Worsteldemonstratie
Parkeerplaats a/d Kanaalstraat
15.u-16.u
10 km Snelloop
Brasaplein & Willemsplein
16.30u
Wielrennen
Rondom het Brasaplein & Willemsplein
Editie 8
Sonde Bakana Fatu Het Openlucht Museum Fort Nieuw Amsterdam opende op 4 juni 2012 haar poorten voor het publiek voor de Sonde Bakana Fatu. Dit evenement wordt steeds op de laatste zondag van de maand gehouden. Het thema voor de maand juni was de Hindoe huwelijksceremonie. Er is speciaal gekozen voor dit thema in verband met de Hindoestaanse Immigratie. Het is ook een onderdeel van die cultuur welke stimuleert om meer te weten over de zeden en gewoonten van de Hindeostanen. Uit het boek getiteld “De vijf juwelen van het Hindoeïsme”, van de auteur Shri Pt. Balram
Patandin wordt het volgende geciteerd: “Het traditioneel Hindoehuwelijk is een verbintenis die tot stand komt door bemiddeling van ouders, vrienden of anderen. Ook als de jongeheer en de jongedame elkaar zelf hebben leren kennen (liefdeshuwelijk), worden een aantal stappen door de ouders genomen als een uiting van het plichtsgevoel ten opzichte van hun kinderen. De ouders zien het namelijk als hun sociale en godsdienstige plicht om hun kinderen op gepaste wijze te laten trouwen”. Aan de hand van een collage wordt een beeld
gegeven van de fictieve huwelijksceremonie van Sylvie en Soedesh (als koppel). Er was hier dus geen sprake van een ‘ e c h t e ’ huwelijksvoltrekking. Op deze wijze is getracht bezoekers te prikkelen om meer informatie over de Surinaamse cultuur in te winnen bij een bezoek aan het Openlucht Museum. Uit de Surinaamse geschiedschrijving is het bekend dat het Fort Nieuw Amsterdam in het district Commewijne de aanmeerplaats was van het schip de Lalla Rookh dat in 1873 de BritsIndiërs het land binnen bracht.
De fictieve huwelijksceremonie van Sylvie en Soedesh tijdens de Sonde Bakana Fatu, georganiseerd door het Openlucht Museum Fort NieuwAmsterdam in het district Commewijne. De pandit die de fictieve huwelijksceremonie voltrok is daadwerkelijk een pandit in wording. Na zijn studie en trainingsperiode is de pandit bevoegd om onder andere huwelijkceremoniën te voltrekken, maar dan weliswaar geen fictieve.
Page 5
“Het traditioneel Hindoe-huwelijk is een verbintenis die tot stand komt door bemiddeling van ouders, vrienden of anderen”.
Tijdens de Sonde Bakana Fatu kwamen ook de kinderen aan hun trekken. Tijdens de Sonde Bakana Fatu ‘s is de clown (op de foto boven), van huis uit leraar, bereid kinderen en ook volwassenen aangenaam bezig te houden.
Page 6
Vervolg: Beschrijving Surinaams Cultuurpatroon
Kennisoverdracht van het binden van de anisa door Dorothy Macdonald van de afdeling Cultuurstudies.
Van de integratie toen, dus de gelijkschakeling en de “Wan Pipelgedachte” is praktisch niets van terechtgekomen.
Kinderen hebben geen enkele invloed op de inkomenspositie van hun ouders, maar verdienen kansen om zich positief te ontwikkelen, ook op het gebied van de cultuur. Dit staat verwoord in artikel 31 van de Rechten van het Kind van de Verenigde Naties.
Afgeleid van de internationale definiëring van het woord “Cultuur”, heeft het Directoraat Cultuur een definitie geformuleerd: Cultuur is een krachtige en dynamische factor, die alles te maken heeft met de ontwikkeling van de natie Suriname. De culturele rijkdom van ons land, met als basis onze culturele diversiteit is in de afgelopen jaren via de factor mens gegroeid naar bijzondere c u l t u r e l e verworvenheden. Een van de culturele verworvenheden die het Surinaams cultuurpatroon zo bijzonder siert, is de attitude van de Surinamer naar elkaars cultuur. Een blik op de rest van de wereld toont ons dat het in het geheel niet overal l u k t o m d e ‘verscheidenheid in culturen’ te accepteren en ermee te leven. In Suriname is dat wel mogelijk. De behoefte bij opeenvolgende regeringen is daarom intenser geworden om de i n t e gr a t i e v a n de Surinaamse culturen tot stand te brengen, omdat
Surinamers steeds tonen met haar verschillende c u l t u r e n e e n multiculturele gemeenschap te kunnen vormen waarbij het respect de motor is achter het geheel. Echter betekent dit nog niet dat de Surinamer bereid is geheel te integreren in elkaars cultuur. Het integratieproces dat in elk ontwikkelingsplan steeds weer een goed plek weet te veroveren, heeft nog lang niet de beoogde resultaten opgeleverd. Deskundigen van de OAS - Commissie Suriname, belast met het uitdragen van het OAS thema “Jaar van Cultuur”, hebben na evaluatie geconstateerd dat het integratieproces niet per sé behoeft. De mate waarin de Surinamer als individu de cultuurbeleving van de andere respecteert zonder daarvan onderdeel te worden, is een patroon dat vóór de onafhankelijkheid reeds de Surinaamse samenleving typeerde. Voorafgaand aan de onafhankelijkheid van Suriname in 1975, ontwikkelde zich een
tendens binnen onze multiculturele samenleving. Meer dan voorheen ontstond bij de etnische groepen een grote behoefte om aan te dringen op aanvaarding van hun groepskenmerken en identiteit zoals hun eigen c u l t u u r , r e l i gi e , t a a l , hoogtijdagen, hun geschiedenis ten opzichte van anderen in de samenleving. Een ander punt waar de e t n i s c h e gr o e p e n o o k erkenning en acceptatie voor bedongen, waren de nieuwe rechten binnen hun groep bepaald door de ontwikkelingen in het groepskarakter. Aan de vooravond van de S t a a t k u n d i g e onafhankelijkheid was er de roep naar “Wan Pipel” en in contrast daarmee de angst om los te komen, de schreeuw om het eigene, de politieke manipulatie van de illusie van de vrees om de identiteit aan de ander te verliezen. Van de integratie toen, dus de gelijkschakeling en de “Wan Pipel-gedachte” is niets terechtgekomen. Heden ten dage wordt gesproken van “Eenheid in verscheidenheid”. “Ook dat moet kunnen”, zeggen cultuurdragers.
Editie 8
Page 7
Vervolg: Onze slaven verwierven meer dan fysieke vrijheid Op deze manifestatie sprak premier Henk Chin A Sen de menigte toe en hield hen voor dat al de benamingen voor 1 juli iets met elkaar gemeen hebben. Hij zei het alsvolgt: “Zij bedoelen uit te drukken wat onze voorouders nu, langer dan een eeuw geleden op 1 juli 1863 moeten hebben gevoeld, wat er in hun moet zijn omgegaan, toen hen werd medegedeeld dat de slavernij was afgeschaft. Voor sommigen hield die mededeling inderdaad in letterlijke zin in, dat zij hun ketenen konden verbreken. Door het verbreken van de ketenen konden zij hun vrijheid verkrijgen, vrijheid in de meest letterlijke zin van het woord. Dat wil zeggen: het recht hebben om te gaan en te staan waar je wilt. Wanneer wij heden ten dage over de ‘1 juli’ dag spreken als over de ‘Dag der Vrijheden’, dan gaat het inderdaad ook o m o n z e f ys i e k e vrijheid, om dus te gaan en te staan waar we willen. Maar als het
alleen om dit recht gaat, dan heeft 1 juli 1863 voor onze generatie maar beperkte betekenis. Begrijpelijk waarom het gebeuren op 1 juli 1863 hen nauwelijks of niets zegt”. De bewindsman memoreerde de discussies die losbraken rond de periode toen 1 juli werd omgedoopt in “Dag der Vrijheden” en uitgeroepen tot nationale vrije dag. Naar zijn zeggen waren er toen mensen die van mening waren dat andere bevolkingsgroepen werden gedwongen een dag te vieren die voor hen geen betekenis had. Op 1 juli 1863 hadden volgens deze lieden immers alleen de negerslaven fysieke vrijheid verkregen. “Als op 1 juli 1863 inderdaad niet meer dan fysieke vrijheid werd verkregen, al s r e sul t a at v an verwoede strijd in onze oerwouden, dan zou de winst inderdaad zeer pover geweest zijn en hoefden we hier niet te staan”, redeneerde de premier. V o o r d e p r e mi e r
gebeurde er meer op 1 juli 1863. Hij ging in op het feit dat de mensen door de harde strijd niet alleen het recht verworven hadden om te gaan en te staan waar zij Slaven in het begin van wilden, maar zij hadden het de 18e eeuw . (Herlein recht verworven om één te 1718) Bron: zijn met andere mensen, Mededelingen van het Surinaams Museum). waar ter wereld zij zich ook bevinden en wat ook hun ras, huidskleur, geslacht en geloofsovertuiging ook moge zijn. “De slaven hebben door hun harde strijd het principe van de e e n h e i d , d e “De slaven hebben door hun harde strijd gelijkwaardigheid en de voor ons land het vrijheid van a l l e principe van de Surinamers voor ons land e e n h e i d , de v a s t g e l e g d . E n d i e gelijkwaardigheid en verworvenheden, die ons de vrijheid van alle S u r i n a m e r s zijn nagelaten, mogen vastgelegd”. Aldus nimmermeer verloren gaan. wijlen premier Henk Op dit grondgebied zal de Chin A Sen. ene mens nooit meer tot een ander mens kunnen zeggen: jij bent mij slaaf. Zal de ene groep nooit meer tot de andere groep kunnen zeggen: jij hebt minder rechten in dit land dan ik. Zal de ene persoon nooit meer tot de andere persoon kunnen zeggen: ik heb meer rechten dan jij”. Aldus het veelbewogen betoog van wijlen premier Slaven begeven zich naar de kerk op een feestdag. Henk Chin A Sen. Bron: Benoit, Stichting Surinaams Museum, 290).
Page 8
“Een dynamischer thema dat ook het leven op aarde totaal beheerst namelijk: Nationale ontwikkeling en Kunsteducatie”.
Vervolg: Carifesta voor presentatie en integratie Caribische landen De zon is een onontbeerlijk deel van al wat leeft in deze wereld en op grond daarvan werd dit hemellichaam gekoppeld aan opéén volgende Carifesta’s. De regering van Suriname cq het Directoraat Cultuur kiest dit keer voor een dynamischer thema dat ook het leven op aarde totaal beheerst namelijk: Nationale ontwikkeling en Kunsteducatie. Het
festival moet een sterke factor worden binnen de economische sector, met een duurz aam en professioneel concept dat het cultuurniveau in de regio verder tot ont wi kkel i ng moet brengen. Met de bovengenoemde stelling is getracht het Carifesta gebeuren te halen uit het vacuüm van een cultuurevenement gefixeerd op de rijke kunstuitingen die de regio behelst. De
ontwikkelingsvisie van elk van de deelnemende landen zal voortaan als basis moeten dienen voor de formulering van het Carifesta evenement. Suriname zal met de organisatie in 2013 de toon zetten voor deze nieuwe benaderingswijze van cultuur op het internationaal Carifesta platform.
Nimboom: de wonderboom In verband met de herdenking van 139 jaar Hindoestaanse Immigratie op 5 juni 2012 bij de Nimboom aan de Waterkant gebeden. Deze Nimboom werd op 5 juni 1948 geplant om het feit te herdenken dat 75 jaar geleden de Hindoestanen voor het eerst voet aan wal zetten op Surinaamse grond. Bij die gelegenheid Bij de viering van 139 jaar Hindoestaanse Immigratie op 5 juni 2012, bood de Stichting werd zoals gebruikelijk ook dit jaar bij Mata Gauri de de Nimboom aan de Waterkant, gebeden. De Nimboom vervult een belangri- plaquette aan. jke rol binnen de levens van Hindoes De nimboom wereldwijd. neemt een
belangrijke plaats in binnen de Hindoestaanse cultuur wereldwijd en ook in Suriname. Traditioneel worden delen van de nimboom gebruikt zoals de: bladeren, bloemen, vruchten, schors. Gebruikers van de Nimboom kauwen op de takjes en bladeren om hun tanden en tandvlees gezond te houden. Bij huidproblemen smeren zij zich in met het sap van de bladeren; nimthee wordt gedronken bij maagklachten of gebruikt als tonic. Velen
leggen nimbladeren in bedden en boeken, opslagruimtes van rijst, keukenkasten en wc’s om er ongewenste diertjes uit te weren. Producten van de nimboom kunnen pijnen, koorts, infecties en andere ziektes verlichten en g e n e z e n . U i t wetenschappelijke laboratoriumtesten is gebleken dat deze volksmedicijn inderdaad tegen virussen, schimmels en bacteriën werkt, maar vooral ook als bestrijdingsmiddel tegen schadelijke insecten op planten. Vervolg pagina 9
Editie 8
Vervolg: Nimboom de wonderboom In Mali (Afrika) werd poeder van de nimzaden met groot succes ingezet in broedgebieden van de meest gevaarlijke malariamug (Anopheles gambiae). Het aantal muggen werd meer dan gehalveerd. In elk dorp in Afrika worden nu nimbomen geplant net als in de Caribische gebieden, Zuid-Amerika en Zuidoost-Azië. In vele streken van India e e t m e n o p nieuwjaarsdag snoepgoed waar
nimbladeren aan toegevoegd zijn. Hiermee wordt gesymboliseerd dat zowel het zoete als ook het bittere in het leven verdragen moet worden. Tijdens het feest Nandarvo wordt het sap van de nimboom aan de goden, later aan dieren en mensen geofferd. In een aantal streken van Indi a kauwt men nimbladeren om ze later uit te spugen, ten teken dat men alle zorgen van zich afwerpt. Hindoes
baden op nieuwjaarsdag in een aftreksel van nimbladeren om lichaam en ziel te reinigen. In Suriname wordt elk jaar bij de viering van Hindoestaanse Immigratie bloemen gelegd bij de Nimboom aan de Waterkant.
Page 9
Wetenschappelijk isibewezen dat deze volksmedicijn inderdaad werkt tegen virussen, schimmels en bacteriën.
Vervolg: Herdenking 139 jaar Hindoestaanse Immigratie Binda is de mening toegedaan dat de persoonsgegevens van zo een contractarbeider niet op de juiste wijze werden geregistreerd, dus zat de kans er dik in dat hij vervolgens met een foutieve personalia begon aan zijn nieuwe toekomst.” De nazaten van deze contractarbeiders organiseren nu vaak reizen naar het vaderland om familieleden op te sporen. Degenen die zich hebben kunnen herenigen met familieleden in India vertellen dat het niet zo
eenvoudig aan toe gaat. Eenmaal op Indiase bodem komt de Surinamer van Hindoestaanse afkomst tot de ontdekking dat zijn of haar familienaam helemaal niet bestaat in India. Vanwege de verkeerde informatie die destijds door hun voorouders, bewust of vanwege de taalbarrière verkeerd werd doorgegeven, zijn er toen nieuwe namen geformuleerd. De meeste van de nakomelingen moeten het doen met informatie die van geslacht op
geslacht werd overgebracht. Tijdens het programma werden de Hindoestanen dan ook opgeroepen zoveel mogelijk informatie van de familie op te slaan en de koppeling met familieleden in India te maken, zo ver dat mogelijk is.
Door de taalbarriére v e r s t o n d e n werkgevers en werknemers elkaar niet.
Page 10
1 Juli Activiteitenprogramma Directoraat Cultuur Datum
Activiteit
Organisatie
Locatie
Tijd
29 juni
Manspasi Prisiri
Directoraat Cultuur
Directoraat Cultuur
10. u ’s morgens
30 juni
Opening Expo Angisa, Waaier en Paraplu
Afd. Cultuur en Gemeenschapscentra
Palmentuin, Craftsinstituut
11:00 – 22:00 uur
1 juli
Expo Angisa, Waaier en Paraplu. Braderi Laat je angisa binden. Amazonemarkt OIS Standhouders
Afd. Cultuur en Gemeenschapscentra
Palmentuin, Craftsinstituut
Cultuurstudies
Fort Zeelandia Complex
10:00 – 17:00 uur
Nola Hatterman Instituut
Fort Zeelandia Complex
10:00 – 17:00 uur
Fort Zeelandia Complex
11:00
1 Juli Manspasi Prisiri met Expo 2012: Dansoptredens, Dyembe workshop, Muziekinstrumenten en klederdrachten Foto expo en informatie, Boeken- en angisaverkoop Mehindi
Stichting voor het Kind portret tekenen schminken boekenverkoop
Historische Foto tentoonstelling
Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname
Tak’ Tangi
NAKS
Directoraat Cultuur Adres: Grote Combeweg # 23
Telefoon: 597-472306 Fax: 597- 472805 E-mail:
[email protected]
CULTUUR KLEURT HET LEVEN
Redactie team Tekst: Judith Victoriashoop Communicatiemedewerker Afdeling Culuurstudies
Eindredactie: Directoraat Cultuur Afdeling Cultuurstudies Personeelszorg Fotograaf: Johan de Randamie Vormgeving: Judith Victoriashoop
De vier functies van het onderwijs De vier functies van bekeken. het onderwijs Toch is er een volgorde aangebracht in deze Het onderwijs moet vier functies. Het bijdragen aan de denken begint bij het ontwikkeling van een individu en de maatschappij, waarin kwalificatiefunctie voor mensen hun leven zelf het individu gaat in kunnen vormgeven en deze visie dan ook in staat zijn samen te voorop: een individu leven met anderen, een volgt onderwijs dat maatschappij waarin hem bewust maakt van b u r g e r s zijn talenten en deze verantwoordelijkheid o o k willen en kunnen ontwikkelt.Daarnaast nemen voor zichzelf wordt hij gevormd tot en hun omgeving. Om een burger die de weg die betekenis van weet in een pluriforme, onderwijs te democratische verduidelijken, worden s a m e n l e v i n g vier functies van (socialisatie) en wordt o n d e r w i j s hij door het onderscheiden: onderwijssysteem Kwalificatiefunctie begeleid (selectie en voor het individu allocatie) om op een Socialisatiefunctie geschikte plaats op de Selectiefunctie arbeidsmarkt te komen Allocatiefunctie (kwalificatie voor de Deze functies grijpen arbeidsmarkt). op elkaar in en kunnen De fu ncti es daarom niet zonder beïnvloeden elkaar ook elkaar worden
in de omgekeerde volgorde. De arbeidsmarkt bepaalt welke eisen er worden gesteld aan werknemers. Daar worden de selectie- en allocatiecriteria aangepast, die vervolgens bepalen hoe het onderwijs mensen vormt tot volwaardige burger (socialisatie) en mensen helpt zich te o n t p l o o i e n (kwalificatie voor het individu). Bron: Ontwikkelingsplan 2012-2016/Suriname in Transformatie.
