Coole Kerst! De nieuwste gadgets * Kind van Afrika * De dollar valt * Een waar Kerstverhaal * Bimbos en übermannen * Delete je Hyves-account

13e jaargang 12 december 2007 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/nieuws | foto: Janine Meyer

7

! t s r e K e l Coo

De nieuwste gadgets * Kind van Afrika * De dollar valt * Een waar Kerstverhaal * Bimbos en übermannen * Delete je Hyves-account

Gronings volkslied haalt misschien het Guinness’ boek

Studenten slepen Stadjers naar wereldrecord Op maandagavond 14 januari doen duizenden Groningers op de Grote Markt een poging om in het Guinness World Records Book terecht te komen. Om acht uur moet het Groningse volkslied uit zoveel mogelijk kelen schallen. De projectgroep van vierdejaars Wendy van der Werf en Ruben Bosch organiseren het mega-event. Is het niet moeilijk om de tekst te onthouden?

Ruben: ‘Nee hoor, die staat op de achterkant van het T-shirt dat je krijgt als je je aanmeldt. Je kunt dus afkijken op de rug van je voorbuurman- of vrouw. We rekenen op zo’n drieduizend zangers en zangeressen. Je kunt je aanmelden via www.grunnenslaid.nl.’ Rina Tienstra

Foto: Pepijn van den Broeke

Grönnens Laid (Gronings Volkslied)

(vlnr) Emmy Siebers, Sander Kwint, Martin Kluiter, Wanda Boelens, Ruben Bosch, Marit Janssen, Nienke Weeber, Wendy van der Werf en Ayan Yusuf Boss oefenen het Grönnens Laid op de trappen van het Groningse Stadhuis.

Wendy, waarom doen jullie dit?

‘We deden mee aan een wedstrijd van Facility Management om met ideeën voor een groot evenement te komen. Ons idee werd uitgekozen. We doen een specialisatie Event Management, vandaar. We willen de saamhorigheid tussen stadjers en studenten bevorderen door samen te zingen. In Assen is tijdens de TT een poging gedaan om het Drentse volkslied in het Guinness Book te krijgen, maar dat is niet gelukt. Ze waren met 1013 mensen, maar ze hadden de papieren niet goed ingevuld. Groningers willen altijd beter zijn dan Drenten, dus wij denken dat het makkelijk lukt om veel meer dan duizend mensen op de been te brengen.’ Ruben, ken je het Gronings volkslied zelf wel?

‘Niet echt. Verklaarbaar, want ik kom uit

2 HANZEMAG WOENSDAG 12 DECEMBER 2007 [7]

Gramsbergen in Overijssel. Maar de meeste mensen van onze generatie kennen het niet, geloof ik. Hoewel, bij sommige studentenverenigingen moeten de leden het uit hun hoofd leren tijdens de ontgroening.’ Hoe krijgen jullie meer dan duizend mensen op de Grote Markt?

Wendy: ‘We flyeren en hangen posters op. En we hebben een heel leuk programma. We beginnen om half zeven met een opwarming. Coverband All Goud speelt nummers van de jaren zestig tot nu. Dan spreekt burgemeester Wallage een woordje. Pé Daalemmer en Rooie Rinus helpen de bezoekers vervolgens met het oefenen van het lied. En na het zingen treedt DJ Laidback Luke op.’

Van Lauwerszee tot Dollard tou, Van Drenthe tot aan ‘t Wad, Doar gruit, doar bluit ain wonderland, Rondom ain wondre stad. Ain pronkjewail in golden raand Is Grönnen, Stad en Ommelaand; Ain pronkjewail in golden raand Is Stad en Ommelaand! Doar broest de zee, doar hoelt de wind, Doar soest ‘t aan diek en wad, Moar rustig waarkt en wuilt het volk, Het volk van Loug en Stad. Ain pronkjewail in golden raand Is Grönnen, Stad en Ommelaand; Ain pronkjewail in golden raand Is Stad en Ommelaand! Doar woont de dege degelkhaaid, De wille, vast as stoal, Doar vuilt het haart, de tonge sprekt, In richt- en slichte toal. Ain pronkjewail in golden raand Is Grönnen, Stad en Ommelaand; Ain pronkjewail in golden raand Is Stad en Ommelaand! Het Grönnens Laid werd in 1919 geschreven door Geert Teis Pzn.(tekst) en G.R. Jager (muziek).

Colofon

INHOUD

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 fax: 050 5955590 e-mail: [email protected] Internet: via www.hanze.nl.nieuws Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5955581 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected]

8 11

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen loeXproduXies Illustraties Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij Sam Peeters Leo van der Reest Barbara Stok Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905, [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588, [email protected]

18 12 Pagina 4 Weg met de kerst!

Pagina 14 & 15 Een waar kerstverhaal…

Pagina 6 Frick: ‘Meditatie, dát zal de HG een aantrekkelijk baasje maken’

Pagina 17 UITwonen in de Nieuwe Eb. ‘Al mijn meubels komen uit het liefdadigheidsfonds van mijn oma’

Pagina 8 Jonge ondernemer Zapata: ‘Het hbo vraagt niet veel tijd. Je kunt er lekker veel bij doen’ Pagina 11 Stage in Zuid-Afrika: ‘Misschien lijkt het geluk groter naarmate de situatie ellendiger is’ Pagina 12 De dollar crasht Pagina 13 ‘Het is makkelijk genoeg om het niveau van PA-studenten op te krikken, maar dan valt driekwart af’

Pagina 18 ‘Vroeger zag je de bimbo alleen in haar natuurlijke omgeving, de pornofilm, tegenwoordig zie je haar overal’ Pagina 19 Speciale Decemberpuzzel Pagina 21 Lieve Loes heeft dé oplossing voor het waarvieren-wij-kerst-probleem en Leeuw brengt haar Hyves-identiteit om zeep

[5] 2007 12 DECEMBER WOENSDAG HANZEMAG

3

RONDVRAAG

Kerst mis? Een moment van bezinning, de jaarlijkse familiereünie of gewoon een ordinair vreetfeest? Wat betekent Kerstmis voor jou? Ga je naar de nachtmis of neem je alleen de trein naar je ouders om je cadeaus te incasseren? ‘Ik zeg: weg met de kerst, samen met m’n vriendin, naar Londen of zo’

Anne Linde Ploeg (27), topopleiding Pedagogische Academie

‘Ik dacht altijd dat kerst me niet veel deed, maar toen ik een paar jaar geleden voor stage in het buitenland was, voelde ik me toch wel alleen. Op mijn stageschool in Paterswolde doen ze veel aan kerst. De ouders nemen lekkere hapjes mee en treden op met een koor. Dat geeft veel sfeer en daar ben ik toch wel gevoelig voor. Aan de andere kant ga ik niet actief op zoek naar de kerstsfeer bij de Bijenkorf, waarschijnlijk neem ik ook geen boom.’

Jelte Schreurs (27), derdejaars Facility Management

‘Kerst is poppenkast. Ik zie er altijd weer tegenop. Het is zo’n gevlieg en gedonder, één groot eetfestijn. Twee dagen onder de pannen bij ouders en schoonouders. Wel gezellig, hoor, daar niet van. Eén dag, oké, maar twee is te veel. Die kerstfilms ook, wéér die Gremlins. Ik zeg: weg met de kerst. Samen met m’n vriendin. Naar Londen of zo. Daar heb je natuurlijk ook kerst, maar dat is toch anders.’

Juul Nederhorst (23), derdejaars Management, Economie & Recht

‘Ik ben jarig op de dag na kerst. Jammer, mijn vriendinnetjes zijn allemaal bij papa en mama. Aan de andere kant: het is vakantie. Dat wordt dus wel een kleinere groep, maar ook een groter feest. Je weet wel, iedereen kan uitslapen, dus we hoeven de fles niet te laten staan. Kerst zelf, en daar reken ik kerstavond ook bij, is gewoon een familiebijeenkomst. Erg leuk, spelletjes en gezellig, dat idee.’

‘We herdenken de geboorte van de Here Jezus, een mooie tijd van bezinning en samenzijn’

Wilma Haitsma (19), eerstejaars Voeding & Diëtetiek

‘Ik kom uit een Vrijgemaakt Gereformeerd gezin. Op Kerstmis herdenken we de geboorte van de Here Jezus. Dat staat centraal. Op eerste kerstdag gaan we twee keer naar de kerk voor een dienst, en op tweede kerstdag is er een sing-in in de kerk. Dan mag iedereen kerstliedjes meezingen. Aan cadeautjes onder de kerstboom doen we niet. Het is een mooie tijd van bezinning en samenzijn. Ik vind het jammer dat Kerstmis tegenwoordig voor veel mensen alleen nog maar een eetfeest is.’

Janja Adzaga (17), eerstejaars Personeelsmanagement

‘Kerst betekent voor mij werken. Veel mensen gaan uit eten, hoogtijdagen voor de restaurants. Ik zit in de bediening van Egyptisch restaurant Nefertari in Appingedam. Hartstikke druk, beide dagen van vier tot twaalf uur. Het mooie is dat ik dubbel betaald krijg. En ja, het kerstgevoel maakt mensen vrijgevig, dus met fooien zit het ook wel goed. Hoewel, de mensen zitten ook langer aan tafel dan normaal. Het is vijfgangendinertijd.’

Koen Smilde (19), eerstejaars International Communication

‘We zijn niet religieus. Kerst is voor mijn familie in Joure een goeie reden om de banden aan te halen. Dat is extra belangrijk omdat mijn vader ziek is. We geven elkaar cadeautjes en gaan lekker eten. Op zich vind ik het wel goed dat je van die dagen hebt, maar het is allemaal wel heel serieus. Daarom ben ik ook wel weer opgelucht als het voorbij is en ik in Groningen ben. Dan kan ik weer mijn eigen leventje leiden.’


XVIBE danst bij lustrum DE CAST De vijftien dansers van XVIBE gaven op 28 november in het Atrium een wervelende dansshow ter gelegenheid van het vijfjarig bestaan van DE CAST (culturele activiteiten voor studenten van de Hanzehogeschool). Op woensdag 9 en donderdag 10 januari organiseert DE CAST in samenwerking met de Academie voor Popcultuur De slag op de campus op verschillende locaties van de Hanzehogeschool. Zie voor meer informatie www.hanzecast.nl

Spinfietsmarathon brengt lieve duit in laatje

Op de kop af 2435 kilometer in 24 uur fietsten dertien Sportstudenten op 22 en 23 november. De monsterafstand op de spinfiets (te vergelijken met de afstand van Utrecht naar Santiago de Compostella), leverde 6229,95 euro op voor sportprojecten in Zambia, Nicaragua, Tanzania en Costa Rica. De stichting Internationale Studenten Ontwikkelingsprojecten zendt in januari veertien Sportstudenten (voornamelijk uit Groningen) uit om in deze landen sportonderwijs en buurtsportactiviteiten op poten te zetten. Het geld dat de studenten met de fietsmarathon en andere benefietacties binnenslepen gaat naar sportmaterialen die ze ter plekke aanschaffen.

automatisch de sok-onderdelen die niet zijn geaccordeerd. 3500 van de huidige zestienduizend sokken op de dop voldoen niet aan die vereiste. ‘Vanaf 11 januari gaan al die vuile sokken in de was’, zegt Eef Feenstra, ondersteuner van het dop-project, ‘als een student dat niet wil, moet hij dat vóór 11 januari duidelijk maken door zijn sok aan te bieden.’

handen van de naamgever van de prijs, ex-minister van Volksgezondheid Els Borst.

de voorlichtingsmiddag organiseerde. Buitenlandse IBS-studenten mogen in Nederland stage lopen, voor Nederlandse IBS’ers zijn zelfs de Antillen taboe.

IBS-studenten maken kennis met bedrijven

Een kleine honderd studenten van de International Business School (IBS) maakten op 4 december kennis met bedrijven die internationale handel drijven. IBS-studenten moeten in hun derde jaar stage in het buitenland lopen. ‘Ze hebben vaak maar weinig idee over hoe het is om in het buitenland te werken’, zegt tweedejaars Selma van den Dolder, die

HG schrapt eigen tevredenheidsonderszoek

De Hanzehogeschool stopt met de jaarlijkse enquête waarin de tevredenheid van de studenten wordt gepeild. Het onderzoek, ook wel de SSA-enquête genoemd, wordt vervangen door een landelijk tevredenheidsonderzoek van de vereniging van hogescholen, de HBORaad.

MBRT’ers winnen Zorgprijs

Give Less, Get More, het afstudeerwerkstuk van Alisia Oosterhof, Arjan Smeenge en José Spin won op 6 december de Menzis Transparante Zorgprijs, de scriptieprijs van de Academies voor Verpleegkunde en de Academie voor Gezondheidsstudies. De drie ex-studenten Medisch Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken (MBRT) beschrijven in hun scriptie een methode waarbij minder contrastmiddel nodig is voor het fotograferen van de longen van emboliepatiënten. (Contrastmiddelen zijn giftig, dus hoe minder men inspuit, hoe beter). De drie MBRT’ers wonnen tweeduizend euro en één jaar zorgverzekering de man.

Collegegeld gaat omhoog

Studenten moeten hun vuile sokken opruimen

Lector Roodbol wint Els Borst Award

Studenten moeten voor 11 januari hun Studieovereenkomst (sok) aanbieden aan hun studieloopbaanbegeleider (slb’er). De Digitale Onderwijsplanner (dop, de plaats waar de Hanzehogeschool de sokken opslaat) verwijdert na 11 januari

Het collegegeld van studenten in het hoger onderwijs gaat volgend studiejaar met 22 euro omhoog. De collegegeldverhoging is één van de maatregelen die minister Ronald Plasterk neemt om geld vrij te maken voor de uitvoering van zijn plan Leerkracht van Nederland. Plasterk wil met de uitvoering van dit plan het dreigende lerarentekort het hoofd bieden: de lerarensalarissen gaan omhoog, er komen bonussen voor goed presterende leraren en regelingen voor vervroegd pensioen worden beperkt. Tot 2018 zal het collegegeld (nu 1538 euro) met ongeveer twintig euro per jaar stijgen.

Petrie Roodbol, lector Verpleegkundige Innovatie en Positionering aan de Hanzehogeschool, heeft de Els Borst Award gewonnen. Roodbol ontving de prijs voor het vergroten van de bekendheid, bereikbaarheid en beschikbaarheid van palliatieve zorg op 22 november uit


5

FRICK

De CAST viert vijfjarig jubileum

‘Het onderwijs is onze grootste vijand’

Meug

king wil ik graag meer zien. Ik ben ervan overtuigd dat de CAST kan helpen om dat mogelijk te maken.’ En op de korte termijn? ‘We willen het café laten swingen! Er komt een café in de voormalige FMlounge. Het wordt een plek voor kleinschalige projecten, bandjes die zouden verzuipen in het Atrium, zeg maar. En er komt een verrijdbare tap, er mag gedronken worden!’

Foto: Luuk Steemers

Rockbandjes, bier… leuk, maar dat kennen studenten toch wel? ‘We beginnen laagdrempelig, maar op den duur willen we ons meer verdiepen: de horizon van studenten verbreden, met moeilijkere dingen komen. Klassieke muziek bijvoorbeeld, maar wel op een manier die studenten aanspreekt.’

Na het eerste jaar wist geen hond wat de CAST was. Vier jaar later weet 85 procent van de studenten dat de Hanzehogeschool een bureau heeft dat culturele activiteiten organiseert. Projectmanager Edith Janssens heeft de plannen voor de volgende vijf jaar al klaarliggen. Hoe kwam je op het idee om met de CAST te beginnen? ‘In 2002 vernam ik dat de Hanzehogeschool meer aan cultuur wilde doen. Ik ben naar het College van Bestuur gestapt en heb gezegd dat ik dat wilde oppakken. Ik kon meteen beginnen. Een plan van aanpak schrijven, mogelijkheden inventariseren, een naam verzinnen en de boel evalueren. Alles moest ik in mijn uppie doen, ik werd bijkans gek! Na het eerste jaar heb ik Communicatiestudenten gevraagd om de evaluatie te doen. Het resultaat was bedroevend: onze naamsbekendheid was minder dan één procent!’ Paniek in de tent? ‘Het bleek een kwestie van gestaag uit-

bouwen. Moeilijk, want ik heb weinig geduld. Gelukkig werd het rap beter. Een jaar later was de naamsbekendheid vijftien procent, en weer een jaar later ruim veertig procent. Nu zitten we rond de vijfentachtig procent.’ Und jetzt? ‘De CAST moet een cultuurbemiddelaar worden voor opleidingen: combinaties maken, opleidingen laten samenwerken. Nog veel meer de culturele paragraaf ontwikkelen.’ De wat? ‘Een voorbeeld: Academie Minerva organiseerde vorig jaar samen met Personeel & Arbeid een expositie. Dat stimuleerde beide opleidingen. Dat soort samenwer-


Hoe denk je studenten daar warm voor te maken? ‘We doen het al! Neem de lunchconcerten. In het begin zag je studenten echt kijken van: wat is dit voor lawaai ineens? Ik denk dat het helpt om er een zekere regelmaat in te brengen. Maar er zijn altijd wel mensen die geen behoefte hebben aan muziek op school. Onderwijs is onze grootste vijand, zeg ik wel eens. We moeten altijd rekening houden met tentamenperiodes, dan zitten mensen niet op activiteiten te wachten. Geen probleem, dan houden we ons een tijdje stil.’ Bij de activiteiten zie ik de studenten er vaak wat passief bijzitten. ‘Tot nu toe lieten we de studenten vooral consumeren. Daar willen we met open podia iets aan doen. Studenten stimuleren om ook in de school hun activiteiten te ontplooien. Nu spelen dat soort dingen zich volledig buiten de HG af.’ Op welke activiteit ben je het meest trots? ‘Op onze fotografietentoonstelling Angst in het Techniekgebouw. Toen ik de ingestuurde foto’s in eerste instantie zag, schrok ik wel even. Er zaten foto’s bij van halfdode en dode mensen. Confronterend. Maar juist dat wil ik met de CAST bereiken. Niet alleen entertainen met cultuur, maar ook relevant zijn, er inhoudelijk toe doen.’

Chris Wind

Alles op alles, bloed, zweet en tranen. Een dik half jaar hebben de medewerkers van Focus op Ambities gezwoegd. In april mochten alle personeelsleden meebroeden op de vraag: ‘Hoe zorgen we ervoor dat de Hanzehogeschool een aantrekkelijke werkgever is… en blijft.’ Meer dan 350 medewerkers waren zo gek om zich hierover het hoofd te breken. In de brievenbussen van tweeduizend HG’ers vielen onlangs zware enveloppen met de uitwerking van deze collectieve hersenstorm. Creatief boekhouden, dat kennen we, maar wat is creatief informeren? Dit. Stel dat de medewerkers en masse de waarheid spreken: ze zeggen dat ze hun werk leuk vinden, maar dat ze kierewiet worden van de bureaucratie. Hoe schrijf je dat op? Zo. ‘Alles bij elkaar vinden de medewerkers de hogeschool een goede, maar soms wat logge, werkgever. Anders gezegd, werken voor de HG, dat is iets waar je best trots op kunt zijn.’ Trots op de HG. De politieke beweging van Rita Verdonk heet Trots op Nederland. De ToN-aanhang bestaat voor het overgrote deel uit mensen die níet trots op Nederland zijn. Niet op het huidige Nederland. ToN is trots op het geïdealiseerde Nederland-van-toen of op het ideale Nederland-van-de-toekomst. Denkt de projectgroep dat wij eigenlijk Rita-stemmers zijn? Dat we niet trots zijn op de HG van nu? Waarom staat er eigenlijk: best trots? Is iedere HG’er in hun ogen een HG’er tegen heug en meug? Ik denk niet dat de mensen van Focus op Ambities aan deze dingen dachten toen zij hun (on)zin opschreven. Welnee, veel te hard bezig met navelstaren. Met wichelroedelopen, piskijken of theebladen lezen. Als u dit leest, straalt één van hen wellicht een paar flessen bronwater in. Of ze zitten met z’n allen te ontslakken of tarot te kaarten. Misschien vieren ze wel feest. Want na zeven maanden zweven hebben ze hun antwoord op de prangende vraag gevonden. Meditatie, dát zal de HG een aantrekkelijk baasje maken. Ik schrik op door het gesnork van mijn goede, maar soms wat logge, collega K. ‘Hé, K, je slaapt!’ ‘Nietes’, bromt K, ‘ik mediteer.’ ‘Dat moet je ’s ochtends doen, K, bij de meditatieworkshop.’ ‘Dan kan ik niet’, onthult K, ‘dan kijk ik altijd naar Astrotijd.’ Hajo Frick

Afreageren? [email protected]

BIJ DE LES

Financial Services Management


In de rubriek Bij de Les leert Rina Tienstra dat financiële adviseurs ook een perfecte brief moeten kunnen schrijven. ‘Met goed nieuws kun je direct met de deur in huis vallen.’

Zeventien studenten Financial Services Management zitten op 4 december met de pen in de aanslag in lokaal A008 voor een les schriftelijk communiceren. Na afloop van het blok Bedrijfscommunicatie moeten de studenten in staat zijn om ‘in lastige praktijksituaties een adequate brief te schrijven’. ‘Vorige week hebben jullie een slechtnieuwsbrief geschreven. Na deze les schrijven we er één waarin we reageren op een klacht van een klant’, gaat Neerlandica Susan Zielman (29) van start. ‘Maar daarvóór vertel ik nog iets over de structuur van een brief. Wat moet er allemaal in staan?’, vraagt ze de tweedejaars. Een inleiding, een kern en een slot, schrijft ze op het whiteboard. ‘En wat moet je in die inleiding schrijven?’ ‘Naar aanleiding waarvan je die brief schrijft’, antwoordt Martijn. ‘Precies. Verplaats je in de lezer. De aanleiding en het onderwerp zetten we meteen in de inleiding. Maar dat kan op verschillende manieren. Dat heb je ook in de theorie kunnen lezen. Thomas?’ ‘Je kunt op een directe of indirecte manier schrijven’, weet Thomas. ‘Als je slecht nieuws brengt, moet je mensen

daar op voorbereiden.’ ‘Maar je hoeft er geen doekjes om te winden als de lezer het slechte nieuws verwacht, zoals bij de brief die jullie nu hebben moeten schrijven over de verlate uitbetaling van de huursubsidie. In de media is er al veel

‘Meneer Edens is ook geen heilige’ aandacht aan besteed. Iedereen weet dat ze achter liggen bij de belastingdienst’, verklaart Zielman. Pak je een klachtenafhandelings-brief op dezelfde manier aan? ‘Als je de klacht inwilligt, breng je goed nieuws, dus dan kun je met de deur in huis vallen. Maar als je de klacht afwijst, moet je dat een beetje inleiden. Zo van: ik heb mijn best voor u gedaan, maar ik kan u helaas niet helpen’, doceert Zielman. ‘En waarom sluit je de brief positief af?’ ‘Je moet de relatie in stand houden. En de mensen moeten ook nog op je brief kunnen reageren’, vult Elma Oltmans aan.

‘Ik heb een paar foute formuleringen uit jullie eigen slecht-nieuwsbrieven gehaald’, zegt Zielman. De studenten buigen zich over acht foute zinnen. U bent gewend van ons dat u dit desbetreffende bedrag voor 1 juli ontvangt. Of: De verwerking van de wijzigingsformulieren eisen echter zoveel behandeltijd dat de betalingsdatum voor 1 juli niet gehaald kan worden. Zielman laat nog twee voorbeelden van foute slechtnieuwsbrieven rondgaan. Vooral tweede brief is grappig. U heeft in het voorjaar van dit jaar een huursubsidiebericht ontvangen. U bent gevraagd het wijzigingsformulier in te vullen en op te sturen. Het verwerken van uw formulier kost echter zoveel tijd dat het ministerie er niet in slaagt om iedere burger voor 1 juli huursubsidie te verstrekken. ‘Ja hoor, die klant denkt nu: ik zorg voor een achterstand van heb ik jou daar. Die voelt zich bijna schuldig omdat ze zijn formulier niet hebben kunnen verwerken’, constateert Zielman. Ze deelt haar gecorrigeerde brieven uit. Een medestudent beoordeelt de brief ook met behulp van een beoordelingsformulier. ‘Als je brief onvoldoende is, moet je hem herschrijven’, deelt Zielman mee. Jaap Jelle van Os is teleurge-

steld over zijn resultaat. ‘Ik dacht dat het wel goed genoeg was. Nou ja, nóg maar een keer dan. Ik vind het wel belangrijk om een goede brief te kunnen schrijven. Dat heb je nodig als je straks een eigen bedrijf hebt.’ Martijn Greven is ook niet blij. ‘De inhoud is nog niet helemaal zoals zij het zou willen hebben. Tja, alles moet volgens het boekje en het protocol. Maar het is wel arbitrair. Je kunt over sommige dingen best discussiëren. Mijnheer Edens (auteur van het theorieboek en docent, red.) is natuurlijk ook geen heilige.’ Na afloop van de les blijft Heije Wubs nog even achter om zijn brief te laten beoordelen. Zielman is tevreden. ‘Hij is inhoudelijk goed. Je maakt alleen te lange zinnen. En je vertelt te veel in de lijdende vorm. Dat maakt een passieve indruk.’ ‘Ik heb van tevoren het beoordelingsformulier even bekeken’, verklapt Heije het succes van zijn werkstuk. ‘Heel slim’, lacht Zielman. ‘Deden maar meer mensen dat. Ik kom er in om. Ik heb het hele weekend zitten te corrigeren.’ Rina Tienstra


7

V-nix, online gadgetshop met écht innovatieve producten

‘Twee uur slapen per nacht is vrij gewoon’ Boven de ingang van het Techniekgebouw prijkt een soort wandelende tak van aluminium en glasvezel. Het is een AquaSkipper. Een door de mens aangedreven draagvleugelboot, waarmee je over het water kunt Foto: Luuk Steemers

zweven. Zapata Ebrahimi Far (21), tweedejaars Technische Bedrijfskunde, verkoopt de Aquaskipper op internet. De AquaSkipper is het snelst door de mens aangedreven watervoertuig van dit moment, met een topsnelheid van 37 kilometer per uur.

Je kunt hier echt het water mee op?

‘Ja, wat dacht je? De AquaSkipper is het snelst door de mens aangedreven watervoertuig van dit moment, met een topsnelheid van 37 kilometer per uur. Door kracht uit te oefenen op de draagvleugels creëer je lift waardoor je snelheid krijgt en van het water loskomt. Je vliegt er als het ware mee door het water. Daar komt bij dat hij niets vervuilt. Het enige wat je verbrandt zijn de overtollige calorieën.’ Je verkoopt de AquaSkipper op internet? Hoe is dat zo gekomen?

‘Het is begonnen met een helikoptertje uit Duitsland, zo’n hobbyding. Ik zette het op Marktplaats en binnen een uur had ik vijf biedingen. Ik dacht vijftig euro voor de helikopter te krijgen, maar hij ging voor 285 euro de deur uit. Toen die handel op Marktplaats een beetje uit de hand ging lopen, zijn we in april naar de Kamer van Koophandel gerend en hebben we V-nix opgericht.’ V-nix?

‘Een online gadgetshop met écht bijzondere producten. Dus geen pokersets, afgezaagde of schunnige speeltjes, maar

echt innovatieve producten die we tegen een scherpe prijs aanbieden. Wij zijn altijd de eerste in Nederland of in Europa met een product. De concurrentie houdt onze shop goed in de gaten. Als een product succes heeft wordt het nagemaakt. Soms hebben wij een product nog niet eens op voorraad en bieden de Chinezen de namaak al aan. Best wel frustrerend.’

‘Wij mogen de allernieuwste gadgets testen. Iedere keer leer je weer een nieuwe sport’

mechanisme verbeterd. In plaats van in stapjes kun je nu in een vloeiende lijn de bocht door. En we hebben iets aan de neus en de vleugeltips verbeterd, zodat je tegen hoge golven in kunt varen. We zijn nu een powerkite aan het testen.’ Klinkt spannend.

‘Het is een soort omgekeerde parachute. M’n broertje kan net weer lopen. Hij werd genadeloos de lucht in geslingerd. Toen ie vijf meter van de grond was, moest ie loslaten. Het weer in Nederland is veel te instabiel. Je hebt te weinig controle. Je bent volledig aan de weergoden overgeleverd. Dat is echt het toffe aan Vnix, wij mogen de allernieuwste gadgets testen en aanbieden. Iedere keer leer je weer een nieuwe sport.’

Jullie testen en ontwikkelen ook?

V-nix run je samen met je broertje? Een echt jonge onderneming dus.

‘We testen alle producten en helpen als het even kan mee aan de ontwikkeling. De AquaSkipper hebben we op vier punten mee ontwikkeld. Je kunt er nu perfecte bochten mee maken, zonder dat ie gaat slippen of dat je op de snelheid moet letten. We hebben het stuur-

‘Ja, en met een vriend van het atheneum. Sinds kort hebben we een salesmanager in dienst. Wij zijn namelijk geen verkopers. We hebben wel op beurzen gestaan en hadden ontzettend veel aanloop en kijkers bij de stand, maar aan het einde van de dag hadden we niets verkocht.’


Is het te combineren, studeren en een bedrijf opzetten?

‘Het hbo vraagt niet zoveel tijd. Je kunt er lekker veel bij doen. We werken wel 130 uur in de week. Vannacht tot vijf uur zitten te vergaderen met Chinezen. En om acht uur hing de eerste klant alweer aan de telefoon. Het is vrij normaal geworden om maar twee uurtjes te slapen.’ Hoe zie je de toekomst?

‘We zitten nu aan het maximum van ons kunnen wat betreft de bedrijfvoering. Als we verder groeien moeten we meer mensen aannemen. Nu hebben we met regelmaat studenten in dienst. Jongens van onze eigen leeftijd. Vrienden eigenlijk. Dat is best een apart gevoel. Ik wil dezelfde service aan m’n klanten blijven bieden als vroeger. Alleen hadden we toen vijf klanten op een dag en nu wel vijftig. We zijn heel klantvriendelijk. Mijn filosofie is dat ik iedereen behandel zoals ik zelf graag behandeld wil worden. En dat werkt. De klant is koning.’ Loes Vader

Check: www.v-nix.nl

Martje studeert met een tolk

‘Ik kán wel praten, maar mensen verstaan me niet altijd’ Met een pincetje draait ze het schapenhart om zodat de aorta zichtbaar wordt. Martje trekt een vies gezicht en gebaart druk. ‘Het stinkt behoorlijk’, vertaalt Marga, ‘ik vind het leuker om met dnamateriaal of met bloed te werken.’ Eerstejaars Medische Diagnostiek Martje Veenstra (19) is vanaf haar geboorte doof. Marga Boerman is gebarentolk. Ze is met Martje meegekomen naar het practicum Anatomie zodat Martje kan communiceren met de docent en de studiegenoten. Samen met studiegenoot Iris Koopmans benoemt Martje de delen van het schapenhart. Aorta, boezem, kleppen. Ze maakt intussen aantekeningen en werkt aan een tekening. ‘Een paar jaar geleden hebben we ook een dove student gehad’, zegt docent Ronald Boonstra die langs de tafels met schapenharten loopt. ‘Die heeft het uiteindelijk niet gered. Ik heb het idee dat Martje het allemaal goed volgt. We behandelen haar niet anders dan andere studenten. Het lijkt me niet eenvoudig. Ik heb alle bewondering voor haar.’ Bij een college staat de gebarentolk meestal naast de leraar zodat je een soort driehoekje krijgt, legt Martje na afloop van het practicum uit. Ze heeft nu een andere tolk, Aafke van der Wal, meegenomen. Het valt op dat Martje nu met haar tolk spreekt. ‘Ik kán wel praten’, legt Martje uit, ‘maar mensen die mij nog niet goed kennen, verstaan het niet altijd.’

Als Martje naar een gewoon college gaat neemt ze een gebarentolk en schrijftolk mee Als ze naar een gewoon college gaat heeft ze naast de gebarentolk ook nog een schrijftolk mee die voor haar uittypt wat de docent zegt. ‘Anders is het niet

Foto: Luuk Steemers

Martje Veenstra is sinds haar geboorte doof. Op colleges wordt ze bijgestaan door een gebarentolk en soms een schrijftolk.

‘Het stinkt behoorlijk’, vertaalt Marga.

te doen. Kijken naar de docent, de medestudenten, gebarentolk, en daarnaast ook nog alles opschrijven is écht te veel van het goede.’ Martje heeft op het doveninstituut Guyot gezeten. ‘Vanaf de derde klas havo ben ik naar een gewone school gegaan, het Werkmancollege. Dat is eigenlijk best goed gegaan. Alleen in het overgangsjaar had ik problemen. Dat kostte me een jaartje.’ Al vanaf de havo-tijd heeft Martje vaste gebarentolken. ‘Ik moet een aanvraagformulier invullen met precieze data en tijden, en dan kijkt het bemiddelingsbureau wie er beschikbaar is. Het moet wel klikken met een tolk, maar het hoeft ook weer geen vriend te worden. Tolken blijven natuurlijk een hulpmiddel waardoor je kunt communiceren.’ Hulpmiddel Aafke lacht. ‘Maar verder word ik wel goed behandeld hoor! Ik heb in Utrecht de vierjarige hbo-opleiding Tolk Geba-

rentaal gedaan. Het is heel afwisselend. Ik moet ook vaak naar bruiloften of begrafenissen. Dit is het derde jaar dat ik voor Martje werk.’ Het bevalt Martje prima op de Hanzehogeschool. ‘Leuke opleiding, leuke mensen. De voorzieningen zijn ook goed. Ik krijg bijvoorbeeld extra tijd bij tentamens en in de klas is afgesproken dat mensen niet door elkaar heen mogen praten. Dan kan de tolk het niet meer bijbenen. Ik probeer de propedeuse nu in één jaar te halen. Ik lig goed op schema.’ Martje leidt een normaal sociaal leven. Ze woont bij haar ouders, heeft een vriend en hockeyt. ‘Dat gaat prima’, zegt ze. ‘Gewoon snel reageren op de medespelers.’ Na de studie wil ze laborante worden in een ziekenhuis. ‘In het begin heb ik dan misschien nog een tolk nodig, maar als mijn collega’s de gebarentaal en het handalfabet een beetje beheersen,

moet het ook zonder lukken. Hoewel ik bij vergaderingen altijd wel een tolk nodig zal hebben.’ Luuk Steemers

Tijdgebrek.nl

Eén op de zeven studenten wordt gehinderd door een lichamelijke of psychische beperking. Het kan daarbij gaan om blindheid, doofheid, invaliditeit, maar ook om dyslexie, concentratieproblemen, RSI of psychische klachten. Er zijn allerlei wettelijke regelingen om studenten met een beperking te helpen. Op de website www.tijdgebrek.nl staat wie in aanmerking komt voor extra studietijd of andere oplossingen. Op die website staan ook tips en de contactgegevens van decanen en studieadviseurs.


9

19 december 2007 Derde gastcollege uit de reeks

Sietske Waslander

Duurzaam vernieuwen in het

onderwijs

Vernieuwingen in het onderwijs hebben veel stof doen opwaaien. De politiek heeft ‘innovatie bij wet’ failliet verklaard en de Parlementaire Onderzoekscommissie Onderwijsvernieuwingen ingesteld om lessen voor de toekomst te trekken. Waslander trekt zeven lessen die de commissie waarschijnlijk niet trekt. Deze lessen leren dat duurzaam vernieuwen lastig te realiseren is, maar dat scholen en docenten zelf veel kunnen doen om vernieuwingen te laten slagen. Sietske Waslander is hoogleraar sociologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en Academic Director van de Master of Management in Education van TiasNimbas Business School. Ze is programmaleider onderzoek van Expeditie Durven-Delen-Doen. Datum, Tijd en Plaats

Wie Toegang

die mee willen werken aan een geneesmiddelenonderzoek (081). In dit onderzoek wordt de werking onderzocht van een nieuwe anticonceptiepil. Er wordt nagegaan in welke mate de hormonen van deze pil in het lichaam worden opgenomen, en of de pil de groei van eiblaasjes in de eierstokken onderdrukt. U zou aan het onderzoek kunnen deelnemen als u: • een vrouw bent tussen 18 en 40 jaar en gezond bent, • bereid bent aanvullende anticonceptie (zoals condooms) te gebruiken tijdens het onderzoek. Bezoeken Na het vooronderzoek bezoekt u het onderzoekscentrum gedurende 2 maanden twee of drie keer per week voor een bloedafname en echoscopie.

Na de laatste inname van de onderzoekspil komt u 3 opeenvolgende dagen voor een bloedafname. In totaal zullen er ongeveer 20 bezoeken plaatsvinden. Vergoeding Elke vrijwilligster ontvangt een vergoeding voor deelname aan dit geneesmiddelenonderzoek van ongeveer ` 918,- plus een reiskostenvergoeding (` 0,19 per km, met een minimum van ` 4,-).

Als u geïnteresseerd bent om aan dit onderzoek deel te nemen en meer informatie wilt, kun u contact opnemen met: Dr. Ingrid Duijkers, Dr. Christine Klipping, Dr. Ageeth Remmers en Dr. Marjan van den Berg.

Telefoon (tijdens kantooruren)

(050) 3610999 www.dinox.nl

Bespaar veel tijd & honderden euro’s! Rijbewijs voor privé of werk nodig? Kies voor betrouwbaarheid en rij snel zelfstandig.

Rijopleidingen vanaf € 5,- p/w Proefles Gratis! www.rijbewijsservice.nl t. 0900 20 20 778 (€ 0,20 p/min) of sms 4477 RSN (gratis) MELKWEG HOEKJE

W IJ ZO E KE N V RO U W EN

Woensdag 19 december 2007, 13.00 – 14.30 uur Pedagogische Academie, zaal B1.09 Eyssoniusplein 18, Groningen Docenten Pedagogische Academie, Academie voor Sociale Studies, studenten en andere geïnteresseerden. De toegang is gratis

Heilige drieëenheid

Is er dan niets meer heilig? www.praktijkhoekmelkweg.nl Studentenhulpverlening Praktijk Hoek Melkweg 050 3186003 12 -13 u.

Dinox is een onderzoekscentrum in Groningen en Berlijn met ruim 15 jaar ervaring in geneesmiddelenonderzoek op het gebied van vrouwelijke hormonen (zoals anticonceptie, vruchtbaarheidsbehandelingen, premenstrueel syndroom en acné) en seksuologie.

Voor een stevige ondergrond:

Dinox bevindt zich op het UMCG terrein: Hanzeplein 1, ingang 53, 9713 GZ Groningen

STAGETRAINING


JAN WILLEM

STAGE

Kind van Afrika unjani?’, vraag ik zacht, ‘Hallo, hoe gaat het?’ Voor het eerst kijk je op. Ik vang een glimp van je grote zwarte ogen op, voordat je ze weer op de grond richt. Ik vertel je dat je een tijdje bij ons komt wonen, in een huis met een heleboel andere kinderen. Aarzelend pak je mijn uitgestoken hand. Samen stappen we de drempel over die je naar een nieuw hoofdstuk in je leven leidt. Jij bent slechts een van de vele kinderen die ooit een tijdelijk huis vonden bij Protea Place of Safety. Twee dingen hebben de kinderen gemeen: een verleden vol ellende en een onzekere toekomst. Ik kan maar moeilijk wennen aan de hulpeloze aanblik die jullie stuk voor stuk bieden in die eerste momenten. Maar het wordt echt beter, dat beloof ik jullie.

Foto: Laura Hage

Bij ons mag je officieel maar drie maanden blijven. Helaas duurt het vaak maanden, soms zelfs jaren, voordat we een plaats voor je hebben gevonden. Meestal in een kindertehuis, want terug naar huis is vaak geen optie.

Je lijkt zo klein en kwetsbaar naast de agent, die je in zijn gesteven uniform binnenbrengt. Je laat je door hem aan je hand vasthouden, maar je kijkt naar de grond. De agent overhandigt me je dossier. Zakelijk dreunt hij wat formalitei-

Misschien lijkt geluk groter naarmate de situatie ellendiger is

ten op en hij vertrekt, zonder je nog een blik waardig te gunnen. Ik kijk hoe je daar staat, op blote voeten, bang en alleen. Ik kniel bij je neer. ‘Molo,

De eerste dagen breng je verward door. Je begrijpt niet wat de juf tegen je zegt. Zij spreekt Afrikaans, jij kent alleen Xhosa. Je hebt nooit iets anders gehoord. Ik zie dat je in de eetzaal je ogen sluit bij het gebed. Je kent de woorden niet. Je mist je moeder. Je snapt niet waarom je hier bent. Hoe kan ik je uitleggen dat het beter voor je is om bij ons te zijn? Ik kijk naar je wanneer je je terugtrekt als de andere kinderen spelen. Ik weet dat je gauw zult opstaan en met ze mee zal doen. Je moet het nu zelf doen, al ben je nog zo klein. Niemand vraagt zich af of zoiets eerlijk is.

Staking Tien jaar geleden. Ik heb een petje op, Australian broek en (dubbelzijdig) trainingsjack aan met echte Nike Air Max eronder. Nadat ik een kusje van mijn moeder krijg, stap ik op mijn met krantentassen versierde fiets, en rijd naar mijn middelbare school. Ik zit op de mavo. Ik en mijn vrienden behoren tot de elite onder het schorem. Grote bek tegen de leraren, briefjes halen, schoolplein vegen, te laat komen, kauwgom kauwen, propjes schieten en in de pauzes laten zien dat je de baas wilt zijn. Het behoort allemaal tot onze dagelijkse beslommeringen. Onderweg haal ik één van mijn vrienden op. Hij hoort ook bij de groep. Als we op het schoolplein aankomen, zien we dat iedereen al binnen is, de bel is ongeveer tien minuten geleden gegaan. We pleuren onze fietsen neer en lopen stoer richting de ingang. We zien een leraar naar buiten komen. Snel gooien we onze sigaretten de bosjes in en gedragen ons (on)opvallend. De leraar staat er bekend om dat hij je ouders opbelt als hij je ziet roken. ‘Hadden jullie nou net een sigaret in jullie hoofd?’, vraagt hij. ‘Nee man, waar bemoei je je mee?’ ‘Let even op je toon, jongeman! Waarom zijn jullie te laat?’ Geïrriteerd antwoord ik: ‘Omdat ik een lekke band had, nou goed?’ De leraar gelooft het niet, en we mogen de les niet meer in. In plaats daarvan moeten we het schoolplein weer eens vegen. Maar wat kan ons het schelen, de schooldag duurt immers weer tien minuten korter.

Eerlijk of niet, flexibel als je bent, zet je door. Binnen enkele dagen begroet je me met een glimlach van oor tot oor. Je speelt met de anderen alsof je nooit iets anders hebt gedaan. Misschien lijkt geluk groter naarmate de situatie ellendiger is, zoals wit witter is als je het zwartste zwart hebt gezien. Als ik je zie, kan ik bijna niet geloven dat alles wat ik lees in je achtergrondrapporten echt over jou gaat. Dat jij al zo veel pijn en verdriet in je jonge leven hebt gekend. Je bent zo dapper en enthousiast. Wat leer je mij veel, zonder het zelf te beseffen. Kind van Afrika, ik ben trots op je.

De dag duurde tien minuten korter, daar waren wij blij mee. Daarover konden wij weer een stoer verhaal vertellen aan de rest van het schorem. De scholieren van nu eisen geen tien minuten meer, maar ik weet niet hoeveel uur. Ondanks deze duidelijke boodschap heeft meer dan de helft niet eens door waarom ze het op straat opnemen tegen politiemensen. Een jongen van twaalf beantwoordde de vraag waarom hij meedeed aan de stakingen: ‘Weet ik veel, ik heb eieren meegenomen en ik ga gewoon een leuke dag hebben’. Twaalf jaar, ze weten niet waarmee ze bezig zijn. Deze stakingen zijn compleet uit de hand gelopen. Ik ben maar tien jaar ouder dan de stakers van nu. Als ik het al niet meer snap, dan weten onze ouders helemaal niet meer wat ze meemaken. Staken? Omdat je te lang op school zit? Klappen met een liniaal van de meester kon je krijgen.

Laura Hage

Jan Willem Dijk


11

Willem Middelkoop voorspelt financiële crisis

‘Ik wil u niet bang maken, maar de dollar valt’

Illustratie: Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij

‘Dat de crisis komt is zeker. Het is alleen te hopen dat het geleidelijk gebeurt.’ Willem Middelkoop bespreekt zijn bestseller Als de dollar valt.

‘U beloofde een rendement van dertig procent, maar de fondsen die u mij aanraadde, staan nu tien procent lager.’ De inleiding voor de Studium Generale Lezing van Willem Middelkoop door docent Financial Services Management Anneke Boelkens heeft een venijnig tintje. ‘Die fondsen zijn enorm in waarde gestegen’, verdedigt de economisch verslaggever, onder meer bekend van RTL Z,


zich. ‘Je had sneller moeten instappen. Maar hou die aandelen vast. Het komt helemaal goed. Je moet naar de langere termijn kijken.’ Middelkoop is niet naar de Hanzehogeschool gekomen voor beleggingsadviezen. Hij bespreekt in een bomvolle De Appel zijn controversiële bestseller Als de dollar valt. Hij vertelt dat de banken bij hem in de rij stonden om een half miljoen uit te lenen, zonder enig onderpand. ‘Ik dacht altijd dat je op je knieën moest, het gaat toch om het spaargeld van de buurman? Maar niets is minder waar. Het geld wordt gewoon in de computer gecreëerd, uit niets! Ze mogen er ook nog rente op heffen. Stel je voor: een leasebedrijf dat zijn auto’s zonder enige kosten uit niets creëert. De leaseprijzen zijn dan pure winst. Onvoorstelbaar, maar in de financiële wereld is dat doodnormaal!’ ‘De VS leent te veel. De Amerikanen geven al jaren veel meer uit dan ze verdienen, importeren meer dan ze exporteren. De ene schuld wordt met de andere gedekt. Normaal gaat het goed, maar dit jaar liep het op grote schaal fout. Huiseigenaren konden de hypotheek niet meer betalen. De leningen moesten worden afgeboekt van het eigen vermogen. Banken moesten hun deuren sluiten. Dit is één van de eerste symptomen van een financiële crisis. Dat die komt, is zeker. Het is alleen te hopen dat het geleidelijk gaat.’ De almaar zakkende waarde van de dollar is ook een veeg teken. Middelkoop laat een grafiek zien waarin de waarde van de Amerikaanse dollar is afgezet tegen andere valuta. ‘Voor het eerst in twintig jaar is de dollar tot ver onder indexcijfer tachtig gezakt. Speculanten zullen nu nog meer dollars verkopen, waardoor de waarde verder zakt. Ik voorspel de komende maanden vuurwerk.’ Middelkoop legt uit hoe de dollar het financiële anker van de wereld werd. ‘Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog is op de Conferentie van Bretton Woods besloten dat alle grondstoffen op de wereldmarkt in dollars zouden wor-

den betaald. Dat was gunstig voor de VS omdat iedereen dollars bij hen moest kopen. Europa ging alleen akkoord omdat Amerika verzekerde dat de landen voor de dollars te allen tijde fysiek goud zouden kunnen krijgen. Maar de goudvoorraad in Fort Knox raakte op zodat president Nixon die belofte in 1971 opzegde. Pure chantage! Europa was bang dat de Amerikanen hun troepen zouden terugtrekken en de Sovjet Unie vrij spel kreeg.’ De Amerikanen konden zo op grote voet blijven voortleven. Middelkoop: ‘Alle financiële risico’s verkopen ze door aan het buitenland. Zo heeft het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds een derde van de 180 miljard euro aan pensioengeld uitstaan in de VS. Twee miljoen Nederlandse gezinnen zijn van het ABP afhankelijk!’ ‘Heeft u een verklaring waarom wij dit niet in de kranten lezen?’, vraagt iemand. ‘De universiteiten! Je kunt het journalisten of bankmedewerkers niet kwalijk nemen dat ze het niet horen op hun opleiding. Er is een groep aan de macht die het goed heeft. Die denkt dat het allemaal wel mee valt, het gaat al vijftig jaar goed. Toch begint het besef door te dringen. Van Als de Dollar valt zijn al vijftienduizend exemplaren verkocht.’ ‘Wanneer komt de crisis dan?’ , vraagt een student. ‘Insiders zeggen over tien à twintig jaar’, antwoordt Middelkoop. ‘Maar door de kredietcrisis kon het wel eens veel sneller gaan. Misschien wel binnen vijf jaar. Er komen steeds meer lijken uit de kast. Dit is de grootste luchtbel aller tijden. Ik wil u niet bang maken, maar informeren.’ En dan troostend: ‘Ach, misschien is het niet zo erg om weer een beetje terug te gaan, back to the basics. En als je hier in Groningen woont, dan maakt dat financiële systeem niet zoveel uit. Dan heb je toch gewoon lekker je varkens en kippen?.’

Luuk Steemers

Onderwijshistorica Mineke van Essen over PA-niveau

‘Draai al die onderwijswetten terug!’ De Groningse emeritus hoogleraar Mineke van Essen plaatst de huidige kritiek op het kennisniveau van PA-studenten in een historisch perspectief, prikt mythes door en brengt een levendige discussie op gang. ‘Je moet op het juiste moment aan de leergierigheid van kinderen tegemoet komen.’

‘Vrouwen hebben niet de fysieke kracht en geestelijke gesteldheid voor diepgaande en afmattende studie’

alleen om het mooi’, antwoordt Arie. ‘Zo dachten ze toen’, zegt emeritus hoogleraar Gender Studies en onderwijshistorica Mineke van Essen (1942). ‘Praktijkvaardigheden, daar ging het om. Vakinhoudelijke kennis en culturele bagage waren franje.’ Van Essen, een statige verschijning met dikke grijze krullen, spreekt in het Wiebengacomplex over de rol van kennis op de lerarenopleidingen. Zo’n 150 mensen zijn er warm voor gelopen, waaronder veel studenten van de Pedagogische Academie en enkele basisschoolleerkrachten. Van Essen leest een curriculumontwerp uit 1920 voor. Het niveau van de kweekscholen, zo stelde men toen voor, kan omhoog door het instellen van drie theoretische jaren en twee praktische. ‘Een poging om de status van het beroep te verhogen. Tegelijkertijd waren er plannen voor een makkelijke kweekschool voor vooral meisjes.’ Ze leest een citaat voor van de pleitbezorger van het ontwerp, onderwijsminister Johannes de

Visser: ‘Vrouwen hebben niet de fysieke kracht en geestelijke gesteldheid voor diepgaande en afmattende studie. Feministen liepen tegen de plannen te hoop’, zegt Van Essen, ‘en terecht, want vrouwelijke kwekelingen deden het gewoon beter dan mannelijke.’ ‘We kennen nu nog steeds hetzelfde spanningsveld. Gaat het om de omgang met de kinderen en is kennis daarbij voor de franje? Of heeft de onderwijzer de kennis hard nodig om de leerlingen te inspireren? En hoe verhoudt dat zich tot sekseverschillen? Het beroep van onderwijzer heeft nu een lage status mede doordat de meeste onderwijzers vrouw zijn. En er wordt gezegd dat vrouwen niet geïnteresseerd zijn in kennis.’ Toch is er volgens Van Essen ook veel veranderd. ‘Toen gingen de curricula om kennis van vakken. Er was veel ambitie om een hoger niveau te bereiken. Nu loopt iedereen te hoop over het gebrek aan vakinhoudelijke kennis. ‘De verlaging van het niveau is wet na wet gebeurd’, betoogt Van Essen. ‘De Mammoetwet van 1968 is er de oorzaak van dat kennis uit de gebouwen van de PA verdween. Algemene kennis leren ze wel op de havo, was de redenering. En de Wet op het Basisonderwijs van 1985 betekende een samengaan van de PA’s met de mbo-opleiding voor kleuterleidsters. Ook dat kwam het kennisniveau niet ten goede. ‘Mijn therapie is: draai al die onderwijswetten terug!’, zegt Van Essen stoutmoedig. In het hol van de leeuw ontlokken haar woorden veel gelach en geroffel op de banken. Ze pauzeert even. ‘Maar toen ik aan het nadenken was over dit voorstel, zei iemand tegen me dat de Nederlandse kinderen het helemaal niet zo slecht doen in vergelijking met kinderen in het buitenland, en dat leraren basisonderwijs misschien wel helemaal niet zoveel kennis nodig hebben. Misschien


In De kloof zonder Brug, een roman over kwekelingen van Rie van Rossum uit 1930, laat de net afgestudeerde hoofdpersoon zijn cijferlijstje aan zijn moeder zien. Naast mooie cijfers staan er ook twee onvoldoendes op. ‘Vragen ze daar niet naar als je om een betrekking gaat?’, vraagt moeder, een eenvoudige tuindersvrouw, ongerust. ‘Nee, dat lijstje is

Afzwaaiend hoogleraar Mineke van Essen: ‘Het is makkelijk om het niveau van de PA op te krikken, maar dan valt driekwart van de studenten af.’

is mbo-niveau wel voldoende.’ ‘Het is makkelijk genoeg om het niveau op te krikken’, reageert PA-docent Willem Hollewand. ‘Maar dan valt driekwart van de studenten af. Dat is niet acceptabel.’ ‘We krijgen helemaal niet te weinig kennis aangeboden’, stelt een mannelijke PA-student. ‘Het gaat erom dat je weet waar je iets kunt vinden, en dat leren we.’ Van Essen is niet overtuigd. ‘Maar stel nu dat je in groep 8 een prachtkans hebt om iets over de Tweede Wereldoorlog te vertellen. De kinderen willen het op dat moment weten, maar jij moet eerst wikipedia raadplegen.’ ‘Nou dat is toch een mooie kans om de kinderen een

zoekopdracht te geven?’, reageert de student. ‘Ik weet niet’, zegt Van Essen. ‘Voor mijn kleinkinderen zie ik toch liever een docent die veel kennis paraat heeft, en direct inspeelt op de gretigheid van de kinderen.’ ‘Je moet de studenten meer stimuleren’, vindt Hollewand. ‘Misschien moet je gewoon accepteren dat we mbo-plus zijn. Wil je verder, dan moet je de PA op hbo-niveau doen. Die ambitie ontbreekt nu. Misschien moet er ook een landelijk eindexamen komen waar kennis wordt getoetst.’ Van Essen knikt goedkeurend.

Luuk Steemers


13

KERST

Een waar* kerstverhaal

Foto: Luuk Steemers

Iets van een thuis

Knielen op een bed violen. Knie, bed, violen. Kamil kende die woorden, maar ze stonden hier in een vreemd verband. Buik, matras, gitaren. Darmen op een tafel tuba’s. Hij legde zijn duim als bladwijzer in het boek, keerde de roman om en streelde de kaft. Bloemen, dacht hij, violen zijn bloemen, aha, de bloemen in de vaas op de omslag. Zachte bloemen, zo te zien, net zoals het gezicht van de schrijver op de achterkant iets zijdeachtigs had. Drie jaar was Kamil nu in Nederland, in Groningen. Drie jaar waarin hij zich had ingegraven in de boeken van deze bibliotheek. Hij las de taal en hij sprak. Gebrekkig, dat wel. Arabisch


is zo anders, dacht Kamil. De buikadem van de Arabier stuwt klanken langs de stembanden, brengt ze tot zingen. En zo klinkt de Arabier, als een zanger. De Nederlander, zo had Kamil steeds weer gehoord, spaart zijn adem. De Nederlander stoot woorden uit z’n mond en sluit dan haastig de lippen. Alsof de woorden louter een boodschap zijn die even wordt prijsgegeven, alsof de woorden niet van hem zijn. Weg is weg, of, mooier nog: gezegd is gezegd. Wat was die andere wonderlijke uitdrukking ook alweer? Kamil dacht na, zijn ogen dicht. O ja, die is prachtig: beloofd is beloofd. Beloofd is beloofd, grinnikte hij in zichzelf, zon is zon,

wind is wind, regen is regen, ijs is ijs. ‘Jongeman’, zei de bibliotheekmedewerker, ‘mag ik uw bibliotheekpas even zien?’ Kamil had geen pas. Hij zat hier omdat hij hier kon zitten, omdat het buiten koud en nat was. Hij zat hier om te lezen. Om te leren. Snel stond Kamil op, maakte een lichte buiging en reikte de man zijn hand. De medewerker negeerde het gebaar, strekte zijn rug en keek Kamil aan. Een lange man was het, zijn lippen vormden een spleet die evenwijdig liep aan de bovenkant van het montuur van zijn bril, het kortgeknipte haar viel in een rechte lijn op zijn voorhoofd. ‘Zonder pas bent u hier niet wel-

kom’, zei de man, ‘ik verzoek u het pand te verlaten.’ Kamils ogen volgden de arm van de man, die zich uitstrekte tot in de samengeknepen hand waarvan de wijsvinger naar de deur wees. ‘Mijn verontschuldigingen’, mompelde de jongen. Hij boog nog een keer lichtjes en liep in de aangewezen richting. Hij voelde de ogen van de man in zijn rug, keek om en zag hem staan, de benen iets uit elkaar, de armen gekruist. Hun blikken botsten op elkaar, de man knikte naar de uitgang, Kamil zag dat het menens was, hij vertrok. De straten waren nat, als zwarte spiegels glommen de tegels. Het was alweer bijna donker. Lampen aan stalen kabels schommelden in de wind, de klok in de grijze toren sloeg vijf keer. De warmte die Kamil in de bibliotheek had verzameld verliet zijn lichaam. Zelfs zijn jas hield dat niet tegen. Jas is jas, glimlachte Kamil. Zijn gedachten sprongen naar de jongen die hem de duffel anderhalve maand geleden had toegestopt. Normaal liepen de mensen aan Kamil voorbij, sommigen diepten een muntstuk op uit hun zak en wierpen het in de pet die voor hem op de grond lag. Maar Maarten was gestopt. Hij had staan luisteren naar Kamil en zijn saz. Maarten wist dat het een saz was, zo was hun gesprek begonnen. ‘Turkije?’, had Maarten gevraagd. ‘Nee, dank u wel’, had Kamil geantwoord, ‘ik kom uit Irak.’ En toen had Maarten hem meegetroond naar een café. Maarten was zo iemand die Kamils vader voor ogen had gehad toen hij zijn oudste zoon, vijftien was Kamil geweest, naar Nederland had gezonden. ‘Een land waar we ons geloof mogen geloven’, had hij de jongen op het hart gedrukt. ‘De Nederlander is zoals wij zijn: hij accepteert ieder mens, maakt geen onderscheid tussen man en vrouw, hij beoordeelt de ander niet op zijn afkomst of de kleur van zijn huid. Kortom, de Nederlander is aleviet, net als wij.’ Het was zo’n beetje het enige wat Kamil nog wist van het geloof dat hem had genoodzaakt zijn geboortegrond te verlaten. De rest was hem uit handen geslagen. De smokkelaar die hem door de bergen naar Syrië leidde, had geweigerd hem mee te nemen als hij het Boek van Bektas bij zich droeg. Het Boek, Kamil had het nooit kunnen lezen. Nóg een leefregel had Kamil onthouden, had hem alle maanden van zijn verblijf buiten het land van zijn vader en voorvaderen in het hart gedragen: een aleviet beheerst zijn tong, zijn handen en zijn lendenen. Een aleviet liegt niet, hij steelt niet en hij pleegt geen overspel. Dat was het. In Al Amara hadden nauwelijks alevieten gewoond en zij die er woonden hadden het voor zich gehouden. Arm volk, altijd stonden zij aan de verkeerde kant. De sjiieten hielden hen voor soennieten, of erger nog, voor afvalligen. Het had Kamils overgrootvader en diens broers het leven gekost in de Grote Oorlog. Soennieten noemden de aleviet domweg sji-

iet, of dodelijker nog, heiden. De Britten was het om het even geweest, maar zij waren het geweest die in het jaar 2003 de iebele vrede hadden verstoord. In Al Amara hadden ze hun basis ingericht. Sjiiet en soenniet hadden, Allahoe akbar, de wapens opgenomen en waren de Brit te lijf gegaan. Zwaard en dolk, bom en geweer, de dood had rond gewaard in een razende orkaan van bloed. En de aleviet, zoals in alle eeuwen daarvoor, had midden in het oog van de cycloon gestaan. ‘Jij moet gaan’, had Kamils vader gezegd toen de schimmen tot vlak bij hun huis waren genaderd, ‘jij, zoeker, gids en wegbereider. Vind het pad en ga ons voor.’ Kamil had zijn saz opgebonden, al het geld in zijn kleren weggestoken, zijn familie gekust en met natte wangen het Boek aangenomen. Noordwest was hij gegaan, vijftien jaar oud. Nooit, in al die maanden erna, had hij kunnen achterhalen of de cycloon langs of over zijn oude thuis was getrokken. Nederland, een land voor alevieten. Zijn vader had het niet kunnen weten, zou het ook nooit weten, maar Nederland was geen land voor alevieten. De Nederlander was doodsbang voor de moslim of de man die daar op leek. Overal waar hij de Arabieren had zien neerstrijken, overal waar hem een hoofddoek onder ogen was gekomen, een djellaba of een baard, had de Nederlander de angstwekkende tentakels van de grauwe islam gezien. Nederland, volgens Kamils vader het land zonder grenzen, was helemaal niet grenzeloos. De ramen van het huis Nederland zijn onbedekt, zo had Kamil gemerkt, je kunt er zo naar binnen kijken, maar alle deuren zijn stevig vergrendeld. Op slot, dicht is dicht, grimlachte Kamil terwijl hij door het Stadspark stapte. De motregen was koud geworden. In de lucht bevroren de druppels tot vlokken die, als ze de grond raakten, verdwenen in water en lucht. Kamil was bijna bij zijn slaapplaats. Al maanden sliep hij in de vogelhut, op de vlonder onder het afdak waarop Kamil een matras van bladeren had gemaakt. Een geweldige plaats, vond Kamil, iets van een thuis. Even voorbij het wildrooster dook hij onder de struik waar hij zijn dekens bewaarde in een vuilniszak. Weg! Zijn handen tastten in het rond. Weg! Kamil ging voort in het donker. Honderd meter verderop schrok hij. Licht! Groot licht. Het waren dus niet de man en de vrouw die eens in de paar weken hier hun overspel speelden. Die brandden alleen maar zacht flakkerende kaarsen. Kamil naderde voorzichtig. De vogelkijkers. Kamil beet op zijn tong, de vogelaars bleven altijd de hele nacht. Zeven sloeg de klok toen Kamil weer in de stad was. Drie jaar was hij in Groningen en drie jaar had hij moed gehouden. Hij stond stil bij de kerstzangers van het Leger des Heils. Vorig jaar had hij met ze meegedaan, de kerstavond gevuld met sazmuziek. Vandaag had hij daar geen zin in. Hij zou niet eens kunnen ook. Hij

had geen saz meer. Kapot, niet meer te repareren, een gebroken hals. Kamil had geleerd om bij de dag te leven, bij het uur zelfs. Steeds was het gelukt, maar nu… In zijn jaszak duikelde hij het papiertje op. Maarten, stond erop, en het adres: Donderslaan 255. Daaronder had Maarten in hoofdletters geschreven: LANGSKOMEN! ECHT DOEN! ‘Kamil!’, schreeuwde Maarten. Hij legde, net als alle mensen in Nederland, de klemtoon op de i. ‘Kom erin. Mooi man, het is kerstavond, prachtig.’ Kamil mompelde. ‘Mijn verontschuldigingen.’ Warme wijn serveerde Maarten. Kamil snoof de geur op uit zijn glas. Citroen, kaneel en kruidnagel, geuren van Al Amara. Door de groeven van Kamils gelaat baande oogwater zich een weg naar z’n jongensbaard. Neusvocht zakte door zijn vale snor naar zijn lippen, Kamil likte het weg. Daarna dronk hij. De wijn ontdooide zijn tong, drong de weke delen van zijn lichaam binnen en verspreidde zich van daar traag over zijn winterharde botten. De bel ging. Maarten veerde op. ‘Pa en ma.’ Kamil pakte zijn duffelse jas. ‘Nee’, gebood Maarten, ‘je blijft vanavond gewoon hier.’ De moeder droeg een schaal. ‘Kalkoe-hoen’, zong ze. De vader zeulde met een groot pak. De vader… die vader. Kamil keek in het gezicht met de drie strepen, de pony, de rand van het brilmontuur en de rechte mond. De man van de bibliotheek. Kamil sprong op, boog licht en strekte zijn hand uit. De vrouw drukte hem, de man ook. De man lachte, de vrouw lachte. Even later aten ze, de man, de vrouw, Maarten en Kamil. De kachel brandde, kaarsen stonden op de schouw en lichtjes straalden uit de kerstboom. Buiten zwol de wind aan, sneeuw joeg door de nacht. De mensen binnen zongen en Maarten speelde op de nieuwe gitaar, zijn kerstgeschenk. ‘Jij mag m’n oude hebben’, zei hij tegen Kamil, ‘ik heb hem toch niet meer nodig.’ Kamil pakte het instrument. Zijn handen streelden de snaren, z’n vingers toverden er sazklanken uit. Op de drempel, bij het afscheid, keerde de vader zich om. ‘Kamil’, zei hij en een zijdeachtige gloed trok over zijn gezicht. ‘Als je snaren kapot zijn, kom je naar de bibliotheek. Daar heb ik voortaan altijd een pakje nieuwe voor je klaarliggen. Echt doen, jongen.’ ‘Jawel, alstublieft’, glom Kamil, ‘afspraak is afspraak. Ik zal komen.’

Boudewijn Otten

* Bovenstaand verhaal is geënt op gebeurtenissen die zich de afgelopen tijd in Groningen hebben afgespeeld. Op verzoek van de betrokkenen zijn deze gebeurtenissen en de daarin voorkomende personen herkenbaar gemaakt.


15

Bij ons hebben studenten meer voordeel! Nu een 2-jarig Hi € 20 Abonnement voor maar

Samsung U600

Op zoek naar woonruimte? Wij hebben altijd een groot aanbod. Schrijf je gratis in!

€ 16

€0

per maand

• Betalen als je stufi binnen is • Je abonnement pauzeren als je voor studie/stage naar het buitenland gaat

WWW.MAXXVASTGOED.NL Gelkingestraat 23, Groningen

Ga naar hi.nl/studenten of bel 0800-0346

tel: [050] 3 111 000

Alfa stelt de ondernemende mens centraal. Met certificaten van Alfa zijn onze professionals zelf ook ondernemer. Bouw je graag aan de professionalisering van de organisatie? Zet je daarbij de puntjes op de i? Een Alfa professional ziet meer mogelijkheden! Jij ook? Kijk op www.alfa-vacatures.nl

KOM NAAR DE OPEN DAG OP 19 JANUARI OP UNIVERSITEIT NYENRODE

Je staat voor een moeilijke keuze: of voorlopig alleen werken, of verder studeren. Bij NIVRA-Nyenrode kan het allebei. Onze universitaire deeltijdopleidingen bieden de mogelijkheid om naast je werk als (assistent-)controller de opleidingen Managerial Controlling of de Master of Science in Controlling te volgen. Beide opleidingen worden door je werkgever betaald en bieden volop nieuwe carrièremogelijkheden. Meer weten over onze post-hbo- en masteropleidingen? Meld je dan aan voor onze open dag op zaterdag 19 januari op Universiteit Nyenrode, of vraag onze brochure aan via www.nivra-nyenrode.nl. De ondernemende mens centraal

NIVRA-Nyenrode School of Accountancy & Controlling

ÉCHT CONTACT MAKEN IS EEN VAK APART Zorg voor onmisbare competenties op je CV en kom werken bij SNT

werkgever: SNT als jouw rksfeer we e • Gezellig aandacht • Persoonlijke rktijden • Flexibele we • Bonussen rtraject • Uitgebreid lee

Interesse in een flexibele job? Meld je vandaag nog aan op http://werkenbij.snt.nl


SNT handelt de klantcontacten af voor verschillende opdrachtgevers; een helpdesk van een internetprovider, een klantenservice van een verzekeringsmaatschappij of een bureau dat namens andere bedrijven aan klantenwerving doet. Jij, als agent van SNT, beantwoordt vragen, geeft info, maakt reserveringen of gebruikt je sales-kwaliteiten en doet klanten een mooie aanbieding.

SNT zit verspreid over vijf locaties in Nederland; Ede, Amsterdam, Zoetermeer, Groningen Damsterdiep en Groningen Bloemstraat.

UITWONEN

Lawaaierig en levendig in de Nieuwe Eb Derdejaars Commerciële Economie Tom Elshof woont op een daaldersplekkie. Vanaf z’n tweezitter heeft hij een riant uitzicht op de komende en gaande ondernemingen in de Nieuwe Ebbingestraat. ‘Het is lachen met de Erochique hier voor de deur.’ et is hier lawaaierig op een plezierige manier. Omdat de ambulancepost hier vlak bij zit, hoor ik dag en nacht loeiende sirenes voorbijkomen. Telefonerende mensen kun je hier letterlijk verstaan. De enkele ramen zijn het enige nadeel van dit huis. De eerste twee weken dat ik hier woonde, werd ik vaak wakker ’s nachts. Maar nu slaap ik overal doorheen.’ Tom Elshof woont sinds anderhalf jaar in een oud pand boven een winkel in de Nieuwe Ebbingestraat en dat bevalt hem uitstekend. ‘Ik zit hier lekker centraal en heb een levendig uitzicht. Ik zit het liefst op mijn bank voor het raam naar buiten te kijken. Aan mijn bureau zit ik nooit. Studeren doe ik op de bank. Er is hier in de straat altijd wat te beleven. Vorige week waren ze hier voor de deur nog bezig met filmopnames. En bij die Erochique is het altijd lachen. Je ziet de klanten langs lopen, over hun schouder kijken en dan snel naar binnen schieten. ‘Al mijn meubels komen uit het liefdadigheidsfonds van mijn oma. Ze heeft de garage vol staan met afdankertjes van vrienden en familie. “Dat kan één van de kleinkinderen misschien nog wel gebruiken” , zegt ze dan.’ De kast is tegelijkertijd logeerbed. ‘Zo’n ding is hier in Nederland niet te koop. Hij komt uit Duitsland, van een vriendin van mijn oma.

Heel handig, met dat opklapbankje. Als ik ziek ben, lig ik er lekker op tv te kijken en te slapen. De salontafel is al derde generatie. Mijn oom en mijn neef gebruikten hem ook toen ze op kamers zaten. Mijn favoriete voorwerp? De poster van New York. Die kreeg ik van mijn ouders toen ik hier kwam wonen. En mijn laptop natuurlijk, die red ik als eerste als er brand uitbreekt.’ Tom woont best luxe voor een student. Voor 350 euro all in heeft hij een woonkamer en een eigen slaapkamer. ‘De keuken, de badkamer, de wc en het balkon met dakterras deel ik met drie huisgenoten. We hebben geen rooster met schoonmaaktaken of zo. Het loopt vanzelf goed. Leonie en ik wonen op de eerste verdieping, wij zorgen dat de wc schoon is. De huisgenoten boven doen de badkamer en met zijn allen houden we de keuken netjes. We eten wel eens samen, maar dat gaat meestal spontaan. In de zomer zitten we natuurlijk vaak samen buiten met vrienden. De helft van mijn klas uit Apeldoorn woont in Groningen. Een vriend van me zit hier zelfs schuin tegenover. We kunnen naar elkaar zwaaien als we staan te bellen.’

Rina Tienstra

Foto: Robert van der Molen

‘H


17

Waarom wijsgeren niet van Heleen houden

Foto: Amber Beckers

De liefde tussen mens en dier komt niet aan bod tijdens de lezing van filosofe Stine Jensen. Cosmetische chirurgie, pornoficatie en de leuke boterham van Bimbo van Royen wel.

Filosofe Stine Jensen: ‘Wie niet weet wie Sunny Bergman is, heeft de laatste tijd onder een steen geslapen.’

‘Jongens zijn anders dan meisjes’, concludeert presentator Willem van Reijendam, ‘niet wat je noemt een verbijsterend inzicht na twee uur filosoferen, maar we doen het er maar mee.’ De zoveelste lach schalt van de volgepakte tribune in het Usva-theater. Want op 23 november werd er flink gelachen tijdens de lezing van de Groninger Stichting voor Wijsbegeerte. Over de gorilla Bokito en de liefde tussen mens en dier zou Stine Jensen spreken, zo beloofde de folder. Maar daar maakt filosofe Jensen, docent literatuurwetenschap aan de Vrije Universiteit, nauwelijks woorden aan vuil. Pornoficatie, brulapen en cosmetische chirurgie, daar gaat het vanavond over. ‘Wie niet weet wie Sunny Bergman is’, zegt Jensen, ‘heeft de laatste maanden onder een steen geslapen.’ De vanreijendammen in de zaal, en die zijn goed vertegenwoordigd, schuiven ongemakkelijk op hun stoelen. Jensen laat gedeeltes uit Beperkt Houdbaar zien, Bergmans documentaire over cosmetische chirurgie. Een moeder begeleidt


haar puberdochter bij een schaamlipoperatie. Een Amerikaanse arts, die met schoonheidsoperaties 350 duizend euro per maand verdient, raadt Bergman aan haar uiterlijk flink te veranderen. Volgens Jensen zijn dit soort praktijken het gevolg van de pornoficatie van de samenleving. Vrouwen worden doodge-

‘Maar mevrouw, ik heb nog nooit een brulaap gezien, terwijl het stikt van de bimbo’s’

gooid met bimbobeelden. Vroeger zag je de bimbo alleen in haar natuurlijke omgeving, de pornofilm. Tegenwoordig zie je haar overal. In muziekclips, op reclameposters, in tv-spotjes, gewoon op straat. Gevaarlijk, zo betoogt Jen-

sen, want vrouwen en meisjes nemen de bimbo als maatstaf. Bimbogedrag is geen uitwas meer, maar de norm. ‘U hebt mij overtuigd’, zegt een man later in de vragenronde, ‘kennelijk bestaan er vrouwen die hun lichaam om niet-medische redenen aan een chirurgische ingreep onderwerpen. Kunt u zeggen hoeveel vrouwen zich met deze praktijken inlaten?’ Dat kan Jensen niet. Wel weet ze dat de klinieken voor cosmetische chirurgie miljoenen verdienen. Qua uiterlijk spiegelen vrouwen zich aan andere vrouwen, dat is geen nieuws. Jensens stelling dat mannen dat ook doen, zorgt in de Usva niet direct voor een feest der herkenning. De voorbeelden die Jensen geeft van de zogeheten metroseksueel (een man die ’s ochtends vrouwelijk lang voor de spiegel staat) overtuigen niet: tv-presentatoren Humberto Tan en Jeroen Pauw. De metroseksueel is, zo stelt Jensen, inmiddels ten grave gedragen. Net zoals zijn opvolger, de überseksueel (een mannelijke man die toch lekker koffie kan zetten: George Clooney en Paul Witteman). De nieuwste trend is de überman, een man die de brulaap in zichzelf niet miskent. De überman, Jensen geeft geen levende voorbeelden, is de man in de reclame van het biermerk Bavaria: die man doet iets huishoudelijk en raakt dan bevangen door een oerdrift die hem na een wilde ren door bos en veld bij een café doet aanbelanden. Als Jensen de reclamespot heeft laten zien stijgt er een homerisch gelach op. ‘Kom op, zeg’, zegt een bezoeker, ‘dat neemt toch niemand serieus?’ Volgens Jensen wel, want ieder mens is ontvankelijk voor de beelden om zich heen. ‘Toch’, zo houdt de man vol, ‘geldt dat meer voor vrouwen dan voor mannen. Ik heb nog nooit een metroseksueel gezien en al helemaal nooit een brulaap. Maar het stikt van de bimbo’s. Ik vraag u: waarom?’ Dat is meer een vraag voor een psycholoog, meent Jensen. ‘Misschien voelt een vrouw zich sterk in het spel met uiterlijkheden. Sommige bimbo’s weten er een leuke boterham mee te verdienen, zoals Heleen van Royen met haar playboylectuur.’ Die opmerking geeft nieuwe stof tot nadenken, zo blijkt in het Usva-café na afloop. Vraagt de ene filosoof aan de andere: ‘Weet jij wie dat is, Heleen nogwat?’

Boudewijn Otten

Decemberpuzzel A B C D E

F G H I J K L M

Illustratie: Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij

De eerste omschrijving achter de letters A tot en met M is een woord van drie letters, de tweede omschrijving levert een woord van vier letters op. Het woord dat past bij de derde beschrijving bestaat uit de zeven letters van de eerste twee woorden. Cursieve omschrijvingen zijn cryptisch. Vetgedrukte omschrijvingen hebben iets met december te maken. Als het diagram is ingevuld ontstaat in de grijze kolom een op de schrijver Gerard Reve geïnspireerde omschrijving van de endeldarm. A Knallende bouwmaatschappij --- Israëlitisch volk in ballingschap --ijsmachine B … culpa --- buurland van Vietnam --- gift aan een bedelaar C Gek --- meisjesbloem --- zilte groente D Kolen… of opium… --- veerboot --- lesbienne in de pen E Elektro-encefalogram (afko) --- heel droog graan --- wees …, Maria F Wassend water --- onderdeel van een theepot --- hij gelooft in een betere wereld G Engelse jenever --- broos --- onkreukbaar H …vol of …barie --- koraaleiland --- liefdadigheidsloterij I Meisjestroef --- schaamte --- daar hoorden zij d’… zingen J Tocht --- dolletjes! --- plot van een verhaal K Tennisterm --- Indiaas brood --- die moet je liefhebben (met kerst) L Nicot… of benz… --- vrede op …e --- mis… of gerechts… M Jarig meisje --- draagriem --- …-strek-je Mail de oplossing voor vrijdag 21 december naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro of de studentensoap Martini Drei. De vorige puzzel is gewonnen door Moniek Valkema, de oplossing is PLEONASME.


19

IN & UIT

IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 21 november kun je mailen naar [email protected]. De deadline is donderdag 20 december.

USVA - Dans Vrijdag 14 december: Afrikaanse danspresentaties en Percussie - Baye Talla Mbaye & Vrienden. De Senegalese danser Baye Talla Mbaye danste in videoclips van o.a. Youssou N’Dour en Omar Pene. Sinds januari 2006 geeft hij lessen West-Afrikaanse dans in Groningen. Baye Talla en zijn vrienden zijn afkomstig uit griotfamilies in Senegal. Griots zijn de verhalenvertellers van Senegal. Zij vertellen hun verhalen door dans en muziek. Vanavond laten Baye Talla en zijn leerlingen traditionele en moderne djembé- en sabardansen zien. Zijn vrienden, begeleiden de dansers op djembé-, sabar- en doundountrommels. Bovendien tonen zij hun eigen virtuositeit in hun presentatie van sabar- en djembéritmes. Ook wordt er gezongen: het gaat hier om Zikr, de traditionele zang van de Senegalese Baye Fall. Entree: studenten € 5,00 anderen € 7,00. Munnekeholm 10. www.usva.nl. Studium Generale Groningen

Vrijdag 14 december DwarsDiep Debat - Uruzgan: blijven of vertrekken? Onder welke voorwaarden kan de Nederlandse missie in Uruzgan worden beëindigd of voortgezet? Zet Nederland met de keuze voor verlenging niet een stap in de richting van een jarenlang verblijf in Uruzgan? En hoe komen we uit dit Afghaanse dilemma? 20.00 – 22.00 uur, Usva, Munnekeholm 10. Toegang gratis, maar kom op tijd want vol is vol! Dinsdag 18 december - Dit is het EINDE! - Zes minilezingen en een quiz. Het jaar loopt weer op zijn einde en dat is een mooie aanleiding voor een verrassende avond met een lichtvoetig totaalprogramma over trieste en lachwekkende eindes. Presentator en quizmaster Frank den Hollander leidt het publiek door een speels en gevarieerd programma met zes minilezingen en een publieksquiz. 19.30 uur, Academiegebouw,

Broerstraat 5. Kaarten gratis verkrijgbaar. Reserveren verplicht! Informatie: Studium Generale Groningen, Kleine Kromme Elleboog 7a1, tel. (050) 363 5463, www.rug.nl/studium. Mis voor studenten Elke week organiseert R.K. studentenparochie St. Augustinus een mis voor studenten! Ben je katholiek en wil je graag met medestudenten naar de kerk? Kom dan op zondagavond naar de St. Jozefkathedraal aan de Radesingel, vlakbij het politiebureau. De mis begint pas om 18.00 uur. Bovendien kletsen we na de mis altijd even na onder het genot van een drankje. Ook organiseren we geregeld extra activiteiten. Meer informatie? Kijk op www.rkstudentengroningen. nl. Hopelijk tot zondag! KISS around the world Woensdag 19 december. Het Kerst Indoor Sport Spektakel (KISS) is een sportieve afsluiting van het jaar. Het evenement is voor ACLO-sporters én niet-ACLO-sporters, dus neem je vrienden mee. Het thema is KISS around the world. Op het Sportcentrum (Blauwborgje 16) kun je naast verschillende sporttoernooien (futsal, volleybal, squash en unihockey) deelnemen aan een BOMspecial en het Groot Circuit. 17.00 - 18.00 uur: Groot Circuit in de HES-hal. 18.00 - 19.00 uur: BOM-special in de Struikhal. 19.30 - 23.00 uur: toernooien. Meer info: www.aclosport.nl. The Simpsons Movie Zaterdag 22 en maandag 24 december – RKZ bios – Emmastraat 15. Na meer dan 400 afleveringen in 18 seizoenen en een aantal vergeefse pogingen is hij er dan eindelijk: The Simpsons Movie. De 2D-animatiefilm van David Silverman, medewerker van het eerste uur, combineert de typische ingrediënten van de summerblockbuster (het dorp Springfield moet worden gered van de ondergang, stunts op een motor, ontploffingen) met de vaste elementen uit de show (Homer is weer de domheid zelf, Lisa wordt verliefd en Bart komt in de problemen, etc). Net als in de serie zijn ook hier weer de talloze verwijzingen naar de actualiteit, het Amerikaanse gezinsleven, de politiek en de hedendaagse popcultuur aanwezig. De hoge kwaliteit van de serie blijft ook op speelfilmlengte gehandhaafd. De Simpsons zijn op het grote scherm bovenal


zichzelf en dat levert anderhalf uur lang hilarische taferelen op. Blackboard begin januari niet beschikbaar Van 2 tot uiterlijk 6 januari is Blackboard niet beschikbaar. Wie in die periode bestanden van Blackboard nodig heeft, moet ze van tevoren downloaden naar de eigen pc, laat het ICT SupportCenter weten. Een en ander heeft te maken met de migratie van Blackboard naar de verbeterde versie 7.3. Zo worden het discussion board, het digitaal portfolio en de e-mailfaciliteit verbeterd. Een projectteam is momenteel druk bezig met voorbereidingen en het uittesten van de nieuwe versie. USVA - Proza Proeven Dinsdag 8 januari, 20.30 uur, Usva theater. Het was naar het voorbeeld van de razend populaire optredens van schrijvers in het Berlijnse uitgaanscircuit dat Proza Proeven in Groningen in het leven werd geroepen. Zoals bij zoveel succesformules geldt ook hier: het concept is eenvoudig: schrijvers, rijp, groen, bekend en onbekend, geliefd en gehaat, lezen nieuw en nog ongepubliceerd werk voor. Het publiek zegt wat het er van vindt. Proza Proeven blijkt keer op keer te kunnen rekenen op zeer veel belangstelling van publiek en schrijvers en het is daarom aan te raden om op tijd aanwezig te zijn want vol = vol! Entree: € 3,00 voor studenten, € 4,00 voor anderen. Slag op de campus

De CAST organiseert met de Academie voor Popcultuur vier concerten. Woensdag 9 januari – Believeisadoubt - 11.45 – 12.45 - Atrium – ZP 7. Energieke frisse rock die vrij Amerikaans klinkt. Vorig jaar derde prijs Grolsch Grote Prijs van Nederland. Woensdag 9 januari – Rolodex - 11.45 – 12.45 - Academie Minerva. Rolodex is een studie van electronic- en eleatoric music en microsampling die leidt tot een nieuwe aanpak van muziek maken, de kruising van de grenzen in techno en housemuziek. Donderdag 10 januari – Pioneers of Love -11.45 – 12.45 – Hanzeborg – ZP 23. Een nieuwe popband met dansbare synthesizer-riffs en puntige teksten met niet al te veel weltschmerz. Donderdag 10 januari – Jean Parlette – 11.45 – 12.45 Atrium – ZP7. Jean Parlette is een kwartet dat de op samples gebaseerde folktronica live ten gehore brengt. Een bijzondere liveband.

Concert Woensdag 16 januari, 20.15 uur, Martinikerk. Concert door het Concertkoor Katholieke Oratorium Vereniging (KOV) met als dirigent Chris Fictoor en het Noord Nederlands Orkest. Uitgevoerd worden: Stabat Mater en Missa Solemnis van Schubert. Solisten: Ellen Schuring (sopraan), José Scholte (alt), Marten Schmeding (tenor), Frans Fiselier (bas). Kaarten bij Anita Kuis (595 3191 of [email protected]) voor €21/18,50 (CJP/Pas65/studenten). Enthousiaste theatermakers gezocht Wij zoeken naar studenten die het komende half jaar willen meewerken aan een theaterproductie over buurtintegratie, waarin kinderen én volwassenen uit de krachtwijken De Hoogte en de Korrewegwijk een hoofdrol zullen spelen. We zijn daarom op zoek naar studenten van verschillende opleidingen (bijvoorbeeld: Maatschappelijk Werk, PABO, Minerva, Communicatie, SPH, etc). Ben jij enthousiast? Stuur dan je motivatie zo spoedig mogelijk naar [email protected]. nl. De bedoeling is om nog voor de kerstvakantie bij elkaar te komen voor een kick-off. Tijdsinvestering: één dag per week. In overleg kun je deelname studiepunten verkrijgen. Meer info: Matti Blok (06-13405831). Te huur in Zweden Woning in Storfors, Zweden. Gelegen in woonwijk. Voorzien van veel comfort. Nieuwe bedden, nieuw interieur. Geschikt voor 4 personen. Wandelen, fietsen, vissen, zwemmen in omgeving. Kijk op www.ursulalund.eu. Sporters met blessure gezocht In periode 2 start de opleiding Medisch Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken (HBO-MBRT) met een keuzemodule op het gebied van de echografie van spieren en gewrichten. Voor deze module zijn we op zoek naar klanten/cliënten die fanatiek sporten (of gesport hebben) en/of klachten hebben aan de schouder, knie of achillespees. Belangstellenden kunnen contact opnemen met Peter Lesterhuis 0505953802 of [email protected]. Beurzen van 5000 euro Iets gemist tijdens je studie? Een stukje verdieping en reflectie? De Radboudstichting reikt beurzen van € 5.000 uit voor een aanvullend studiejaar filosofie, theologie of ethiek! Kijk voor meer informatie op: www.radboudstichting.nl. PEDICURE Last van eelt, kalknagels of likdoorns? Brigitte Munzebrock laat je zo weer op wolken lopen. Bel 0505411554.

LEEUW

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

Lieve Loes, Waarschijnlijk worstelt half Nederland met dit probleem, maar toch ben ik benieuwd hoe jij hiermee omgaat. Ik heb sinds een half jaar verkering, echt vaste serieuze verkering. We zijn op eerste kerstdag bij mijn ouders en bij haar moeder uitgenodigd, op tweede kerstdag verwacht haar vader en zijn vriendin dat we komen gourmetten. Mijn familie wordt hels als ik wegblijf, haar moeder is bovendien helemaal alleen als wij niet komen. Hoe pak ik dit aan zonder op zere tenen te trappen. En eigenlijk hoeft dat hele kerstgedoe van mij niet.

heel vals: Loes, jij wordt gestraft met je schoonouders. Waar ik dus ieder jaar heel braaf met sint, kerst en verjaardagen acte de presence gaf, me van pure ellende bezatte en de wc onderkotste. Dom! Dus toen ik mijn huidige vriendje ontmoette, heb ik heb eerst gevraagd naar het contact met z’n ouders. Niet dus, hij had z’n ouders al jaren niet meer gezien. Ik vroeg ‘m uit puur geluk bijna ten huwelijk. Geen ouders dus geen vreselijke kerstvieringen of zalige uiteinden. Makkelijker is om gewoon vanaf heden te zeggen dat je principieel tegen kerst vieren bent en dat ze niet op je hoeven te rekenen. Never-nooit-niet! Jouw ouders nodigen gewoon de moeder van je vriendin uit, is het zielige-moederprobleem ook weer opgelost. Lieve Loes, Tegenwoordig is de iPod helemaal in. Al mijn vriendinnen hebben er eentje, maar ik niet! Ik heb al heel vaak aan mijn ouders gevraagd of ze me er een wilden voorschieten, maar tevergeefs. En zelf zit ik in geldnood. Zonder die iPod lig ik er echt uit, wat moet ik doen om weer helemaal in te zijn?

Hans Simone

Beste Hans, Korte metten maken want zachte heelmeesters maken stinkende wonden. In plaats van kerstcadeaus kopen voor familie en je schoonfamilie boek je twee tickets naar de zon of van mijn part een leuk hotelletje op de Veluwe. Anders heb je dit probleem ieder jaar. Mijn moeder zei eens

Ach Simone, Geen iPod, arm ding! Jij kunt het wel vergeten in het leven. Zonder iPod stelt het allemaal niets meer voor. Ik zou dood gaan zonder iPod. Dus hier vier oplossingen om van jou weer een gelukkig en populair meisje te maken.

* Organiseer een benefietfeestje of een sponsorloop voor jezelf. * Zoek een krantenwijk, ga vakken vullen of werken in een call centre en je hebt in een wip genoeg cash voor de allernieuwste mega iPod. * Doe mee aan alle prijsvragen waarmee je een iPod kunt winnen. * Zoek een loverboy, die geeft je vast nog veel meer leuke gadgets waarvan jij gelukkig zult worden. Lieve Loes, Jaren geleden kreeg ik een kat van mijn ouders. Het was een kleine rode poes en ik was op slag verliefd. Ik en mijn kat waren niet te scheiden. Op een dag kwam ik uit school en zag een plas bloed op de weg liggen. Met een angstig voorgevoel vroeg ik aan de buren wat er aan de hand was. Die vertelden me dat mijn kat was overreden. Ik was ontzettend verdrietig, en ik ben er eigenlijk nu nog steeds niet over heen. Wat moet ik nou doen? Tjeerd

Beste Tjeerd, Het verdriet om een dood huisdier is vaak zo groot dat je denkt: dat nooit weer. Dus neem je geen nieuwe omdat je bang bent haar weer kwijt te raken. Maar met huisdieren is het eigenlijk net zoals in de liefde. Is de verkering uit, zoek dan snel een nieuwe, dan vergeet je die ouwe in een wip. Ik heb dus maar één advies: het asiel! Daar wachten talloze poezen op een baasje zoals jij.

Nat gras Originaliteit is uitgestorven. Elk idee is al eens bedacht, ieder plan al uitgevoerd. Het is een ontmoedigende gedachte, maar in de Renaissance wisten ze het al. Ten einde raad zijn ze de oudheid toen maar gaan imiteren. Door de Verlichting dachten de mensen opnieuw dat ze vernieuwend konden zijn, maar dat is nooit meer gelukt. Nu lijkt het erop alsof we ons weer neerleggen bij de uitgeputte situatie der ideeën. Sterker nog, op een enkele geflipte kunstenaar na hebben we de strijd opgegeven. De mensheid is het grootste deel van de tijd bezig het leven van andere mensen te bekijken op een beeldscherm. Aan het imiteren komen we niet meer toe, laat staan dat we iets proberen te overtreffen. Nee, we kijken liever toe hoe andere mensen ruzie maken, of een huis verbouwen, of een maaltijd koken. De mensheid is zich massaal aan het terugtrekken uit het echte leven. De realiteit is niet langer de enige werkelijkheid. Een meisje van acht jaar vertelde me dat ze haar echte leven maar saai en vervelend vond. Liever zat ze achter de computer, want dan was ze Lisa, haar zelf gecreëerde tekenfilmfiguurtje. En die had wel driehonderd vriendjes. ‘In het echt ben ik nogal verlegen’, voegde ze eraan toe. Wat is er aan de hand? Waarom keren we de materiële wereld de rug toe? En wat krijgen we ervoor terug? Onze nieuwe digitale wereld is een kopie van de echte wereld, maar dan een abstractieniveautje hoger. Echt origineel zijn we niet, omdat we ons geen totaal andere wereld kunnen voorstellen. En nu heb ik er genoeg van. Ik heb heimwee naar het echte leven. Naar boeken die naar vochtig hout ruiken, en nat gras onder mijn voeten. Vorig jaar gooide ik mijn televisie weg, en laatst heb ik mijn hyves-identiteit vermoord. Boven de verwijderknop stond waarschuwend: hiermee deel je je sociale leven een klap toe die niet zelden fataal blijkt. Ik heb er nog niks van gemerkt, maar misschien is dat juist een slecht teken. Even denk ik origineel te zijn, maar al de volgende dag staat het in de krant: steeds meer mensen hebben genoeg van de technologie, en willen terug naar meer echtheid. De tijdgeest zit me op de hielen. Misschien is het tijd om nu alvast het klooster in te gaan. Leonie Veraar


21

Photo: Luuk Steemers

LEGAL ALIEN Studies: third-year student International Communication

judgmental people, bad losers, people that overdo things

Hates:

traveling, geography, sports, peace & quiet music

Loves:

Bulgaria, 7.9 million people, three times the size of the Netherlands

Origin:

Heroes: my mother

ALEKSANDAR ALEKOV Last time in Bulgaria… ‘Six months ago. I love going home to see my family and friends. Being home is very valuable to me. I feel that it brings me peace to be surrounded by people that love me. But I don’t like to stay at home for a very long period of time. Two or three weeks will be enough because the longer I stay, the more homesick I will be when I come back to the Netherlands.’ What made you decide to come to the Netherlands? ‘One of my hobbies is traveling. I really like to go out and experience the world out there. Adventure! Back then, I was bored with my surroundings. I wanted some change! That is the reason why I decided to go abroad. But why

the Netherlands? Actually, there were two other candidates: Belgium and the Czech Republic. I did not choose the Czech Republic because it has a very similar culture to Bulgaria. I also crossed out Belgium because the place is too structured which takes away the fun of living. Finally, I decided to come here because I can identify myself more with the culture. Since I have been all over Europe, I feel that the Netherlands can meet all my needs.’ Tell us the main differences between Bulgarians and the Dutch. ‘Many things, but mainly the structure of the society and values. The first thing that struck me is the value of family. In Bulgaria, families are extremely close-knit. I think this is different in

the Netherlands. I find it strange for grandparents to see their grandchildren only twice a month. The other thing that I noticed is the structure of society. Although each Bulgarian works individually, when all of them join together, they always have the same vision to achieve progress for the entire nation. However, I feel that the Dutch don’t really see their own individual future as part of the whole Dutch society.’ Can you imagine yourself living here forever? ‘No! It is not in my nature to be in the same place doing similar things every single day. I like change and I love challenges. That’s why I need to move constantly. My goal is to change constantly and experience something new as

much as I can. Now you can see why I can’t live in Groningen forever.’ The biggest mistake you made in the Netherlands… ‘I regret being a closed shell during my first six months in the Netherlands. Back then, I was very shy and stuck to my own customs and traditions. Thinking about it, I was not as open minded as I thought I was before coming here. Over the time, I learned not to be afraid of rejection. Rejection makes you stronger.’ You motto in life… ‘ Today is yesterday’s future.’ Angie Theonis Teoh

DISH American Thanksgiving Dinner Most people worry about eating too much during Ch Christmas hristmas rying starts a month time, but for Americans the worrying vember, they ce elebrate earlier. On the fourth Thursday of November, celebrate Thanksgiving. American students Brent Hobson,, Ryan unders decided to give Stephas, Nick Paliewicz, and Will Saunders esstraat a taste of this the international students from Moesstraat at food? tradition. Whoever said Americans don’t have grea great lassics such as pumpkin p Everyone seemed to enjoy American classics pie, cheese cake and of course a hugee turkey. Rub the turkey inside and out with salt. Place the bird in old water. Placee in the a large stock pot, and cover with cold refrigerator, and allow the turkey to soak in thee water grees Celsius. Ri inse the overnight. Preheat the oven to 175 degrees Rinse he melted butter. butteer. Place turkey and then brush it with half of the roastiing pan. breast side down on a roasting rack in a shallow roasting n, half the carro ots, half Stuff the turkey cavity with one onion, carrots, he bay leaf. Sca tter the the celery, one sprig of thyme, and the Scatter und the bottom m of the remaining vegetables and thyme around ne. Roast uncove ered for roasting pan, and cover with the wine. uncovered rnal temperaturee of the four hours in the oven, until the internal refully turn thee turkey thigh reaches 85 degrees Celsius. Carefully ugh the roastin ng time, breast side up about two thirds through roasting and brush with the remaining butter. Allow the bird to stand about thirty minutes before carving. Happy Thanksgiving!

:

Ingredients

removed and giblets turkey, neck One whole 455g salt r, melted ed 115g butte and chopp ns, peeled 2 large onio chopped eeled and 4 carrots, p ed lery, chopp 4 stalks ce sh thyme 2 sprigs fre 1 bay leaf e wine 235ml whit


Olé! A Spanish Christmas dinner! It is not easy for an exchange student to spend Christmas away from home. The family is far away and you miss your hometown and those wonderful meals in the company of friends and relatives. Fortunately, in Groningen, anything is possible. Even having a Christmas dinner like at home.

‘Jefes de Cocina’ from left to right: Pablo Suárez, Mario San Francisco, Trinh Vu, Alicia de la Vega, Sara Gómez.

A Spanish-style Christmas dinner has two main ‘ingredients’. We need a few good friends and wine, a lot of red wine, preferably produced in Castilla, to have a great evening. For starters, we serve some simple tapas from several parts of Spain, to ensure variety. We could have chosen to start with seafood, since shrimps and prawns are famous in a Spanish Christmas meal, but today we choose differently. Nothing more healthy, tasty and easy to prepare than a few slices of bread with tomato, Catalunya-style, which we serve with ham. A salad, well drizzled with the best olive oil, a few sausages, and eggs stuffed with tuna and mayonnaise complete the first course. As you can see, all the appetizers are easy to prepare. Perhaps the most complicated is creating the mayonnaise-tuna mix to fill the boiled eggs with, but it is a task that requires no more than fifteen minutes. If you are already full before the dinner really starts, I recommend drinking some wine to help the digestion before the second course. Today we

drink red wine of Castilla la Mancha, but we can also choose an Andalucian wine, which tends to be sweeter, of Navarra or La Rioja. I recommend a Ribera del Duero, produced in Castile, my favourite. As a main course we serve tortilla de patatas (Spanish omelette). This dish is a major hit

‘I recommend drinking wine to help the digestion’ all over the world and unavoidable in Spanish cuisine. Despite the fact that the preparation is not complicated, there are real Masters in preparing this dish, each one with their own tricks and special touch. Tonight we make a simple version with onions, but prepared with a good olive oil (For the recipe, see HanzeMag 6). The oil you use makes the difference between a good omelette and a delicious omelette. All of


this must be accompanied by a dish of meat or fish. We have prepared pork loins baked with mushrooms and red wine. Yes, more wine! For the sauce we use a whole bottle of red wine, but the fat in the meat and mushrooms makes sure you don’t really taste the alcohol too much. Be careful though, after eating this dish it might not be such a great idea to drive back home by car. One more tip: my favourite food for Christmas is the cake of cabracho. You can find the recipe on internet. For dessert, we eat fruit and nougat, lots of nougat. And finally, a good toast with cava or cider. You see, we do not need expensive recipes or big dinners to make December in Groningen look like Christmas at home. Even if you cannot spend Christmas with your family, you can prepare some good food, find some international friends to share it with, and have a great time. Merry Christmas and … buen provecho! Pablo Suárez

23

Internationalization at Hanze University

A lot of sand, but not yet a castle There is no escaping. If you want to be taken seriously as a university in this day and age, there is only one way to go. Internationalisation is the future. Every strategic plan of every Dutch university contains a highly ambitious internationalisation program. Hanze University is no exception. But what are the consequences? Like most universities, Hanze University’s ambitions go way beyond just starting some English programs and recruiting international students. The university has to become ‘an international environment’. The strategic goal of internationalisation is one of the key aspects of FOCUS 2010, the Strategic Plan that Hanze University presented in 2005. At the end of 2007, we just passed halftime, and are preparing for the second half. But are we winning or losing? ‘I was responsible for writing the internationalisation plan for the School of Communication’, says Iekje Smit, program director of International Communication. ‘To my great surprise, everyone accepted it. Looking back, I think a lot of people back then did not realise the consequences of what was about to happen. But when the plan was implemented, problems started and the honeymoon was over.’ Smit is not the only one who experienced the hardships of making a highly ambitious plan a reality. ‘When you just look at the numbers, we are doing great’, says Janine Brons, head of the International Student Office (ISO). ‘The number of students going abroad and the number of international students coming in are still growing. But if you look at the plans, then I seriously wonder whether we can achieve the goals we have set.’ ‘The pain came when we started implementing my plan’, acknowledges Smit. ‘Teachers are people too and they often want to stick to the things they have because they functioned well in the past.’ ‘If it drops at the top, it pours at the bottom’, says Maarten Regouin, lector Internationalisation, cryptically. ‘What I mean is that the leaders of an organisation come up with plans, but it’s the teachers and other staff members that are confronted with it in their daily practice.’ What makes the transition from ambition to reality so hard is the fact that internationalisation is not just a

Photo: Pepijn van den Broeke

Birte Schulz recruits German students for D-Team, 2006.

matter of changing the curricula. ‘Let’s become international: it’s only a few words, but what do they really imply?’, Smit wonders. ‘If you really want to become international, you have to change your entire mentality. Right now we are in a schizophrenic state. Are we a Dutch school with some international students walking around? Or are we an international school?’ Since Hanze University’s ambition is closer to the latter, a lot has to be done to really become an international environment. ‘We need to change our entire attitude’, Smit says. ‘We are very much a school of “students can take care of themselves”. We show them the way to Blackboard, and that’s it. When you deal with international students, you have to be much more service-oriented.’ Mark Kierans, teacher at the International Business School (IBS), agrees. ‘International students are spending thousands and thousands to study at IBS. A non-EU student spends between 40.000

and 50.000 for an undergraduate degree. These are people whose standard of living is half of that of the Dutch. We got a new kind of student coming. A student that will be much more demanding and critical than the average Dutch student. I really question if we have the ability to service these people. Our eyes might be bigger than our stomachs.’ Internationalisation clearly is a process that does not only require a change of mentality, but also a lot of time. In the past years, a lot has been done to ‘internationalise’ Hanze University. But especially in the beginning, focus and coordination seemed to be lacking. ‘There is a lot happening’, says Brons, ‘but there is also a lot of overlap, and sometimes we rush things. The recruitment, the marketing, it’s stuck together like grains of sand. It’s a lot of sand, but you cannot build a nice castle with it yet.’ Regouin agrees, but he also sees progress. ‘Since the creation of Team

Internationalisation things seem more centralized. Before that, too many small groups were doing their own thing. They did good work, but the left hand did not know what the right hand was doing.’ So is there any need to worry? Are the plans too ambitious or will Hanze University really be an international environment in 2010? Regouin thinks that we are heading in the right direction, but it’s hard to see the progress being made, because it is not always tangible. ‘When Hanze University decides to have new buildings, you can actually see the progress while they are being constructed. The developments in internationalisation are much less visible, but they are definitely there.’ ‘I might sound very critical about the whole process’, says Smit, ‘but internationalisation is also the reason why I love going to work every day.’

Chris Wind


International Communication Students prepare EPIC seminar

‘No boring lectures by old professors!’ An expert speaker, dynamic workshops, and some surprises. The EPIC seminar promises to be an exciting event this year, even without controversial films and bomb threats.

Photo: Rimt Smolders

‘We don’t want the seminar to consist of boring lectures by old professors, while students are looking at the sandwiches laid out on the side of the hall,’ says Aleksandar Alekov, manager of Student Activities at Hanze University. Alekov guides a team of twelve exchange students in their planning and organising the EPIC seminar, which will take place on Friday, January 18. The seminar will be the final project and highlight of the EPIC (European Perspective on Intercultural Communication) minor of the Institute of Communication and Media. Students participating in the minor come from all over Europe and have been carefully planning the event since September. The seminar will cover most of the day and focuses on the integration of the member countries of the European Union. It will include workshops and lectures by experts in the field of Intercultural Communication. ‘We want the event to be more dynamic than it was in previous years,’ says Alekov enthusiastically. ‘We will therefore use

some new workshop techniques to provoke the students into participating actively.’ ‘We hope that the people attending the seminar will gain some insight into what we have been doing these last couple of months,’ says Eelko Steenhuis, one of the members of the team. He enrolled for the minor to gain experience in working with people from other cultures and admits that the minor offered a lot more than he expected at the beginning. ‘It took the foreign students a bit longer to get the hang of how things work here, but they have come up with great ideas and it has been amazing working with them so far.’ Iekje Smit, team leader of the major International Communication and creator of the EPIC minor is overjoyed with the progress the team for this seminar is making. The team managed to get professor Brian Graham of the Ulster University in Northern Ireland, one of the leading experts in Intercultural Communication as the main guest speaker of the seminar. But this is not the


first time the EPIC seminar has attracted some interesting guest speakers. The seminar is compulsory ‘We almost got Ayaan Hirsi Ali in the past,’ says Smit. ‘But Theo van Gogh was murdered several weeks before the seminar took place, which was why Ali had to go into hiding and I had to do the speech for her in the end.’ That particular seminar turned out quite a stir, as a serious bomb threat was made after the event organisers had announced that they were going to show Theo Van Gogh’s film ‘Submission’. Additional security was placed and the day passed without any problems.

for first- and second year International Communication students and open to students and teachers from all universities. Tickets cost € 10,- and are available at the Center for Student Activities and Initiatives, room

As the seminar of this coming January will not involve such delicate topics or films, this is not likely to happen again. The minor and seminar were originally created to tighten relations with international partner schools of the Institute of Communication and Media, and has now become so popular that the seminar at the end of next year will be extended from two to four days.

E149 on Zernikeplein 7. Breakfast and lunch will be provided. More information on www.epicseminar.eu

Rimt Smolders

25

Christmas culture around the world Think of Christmas and you think of food, snow, the birth of Jesus, Christmas trees, presents, and Santa Claus. But how similar is the tradition of Christmas in different cultures? Four students from Spain, Germany, Latvia and China talk about ‘their’ Christmas. Spain

‘No, I usually don’t get presents on 24 December’, says International Communication (IC) student Ester Lopez (21). On Christmas Eve, all the families gather together to enjoy a very special and important dinner. The main course usually consists of any kind of meat like roast lamb or ham, and the desert will usually be turron which is a special sweet made from almond nougat, and polvorones, made from almonds, flour and sugar. Esther also adds that Spanish usually round up the whole evening by drinking different liquors. So, children don’t get any presents for Christmas? Of course they do! The most important day for Spanish children is 6 January. The story is that Balthazar, one of the Three Kings, will come riding on a donkey and deliver presents to all the good kids. ‘On the eve of The Epiphany, which is on 5 January, each family will prepare anis and some typical sweets in the living room for the Three Kings in case they visit the house. We also decorate the place with Belénes de Portal which depicts the barn where baby Jesus was born’, explains Esther. The nativity scene also includes Joseph, Mary, baby Jesus, the Three Kings, shepherds and sheep. To Esther, Christmas is a vacation where she can spend quality time with her family. ‘But I don’t really like the idea of shopping for presents. It is difficult to find something really nice for someone every year.’ She also adds that there is usually a Christmas singing contest going on in Spain around this time. Germany

According to IC student Isabel Suess (20), the Christmas season is the most special event of the year where all the families gather and celebrate together. Unlike Spanish tradition, German children expect to receive presents on Christmas Eve. ‘When we were small, in the afternoon of 24 December, one of my

parents would tell us Christmas stories in the bedroom, while the other parent would be in the living room waiting for Father Christmas.’ Children are not allowed to enter the living room until they hear the bell ringing which means that Father Christmas has left through the window. After that, children will rush into the living room and find a shining Christmas tree with presents underneath. Besides the Christmas tree, people will usually decorate their window frames using candle shaped lights in a half ovalshape formation. ‘Usually, we will have potato salad, cheese fondue and sausage during the Christmas dinner,’ Isabel explains. In Germany, families will usually have dinner first before opening the presents. Then, people will continue the night by drinking hot Glühwein. Latvia

‘It is the time of the year when people will calm down and reflect on the past year. I will usually be thankful of the year that I have gone through, my family and also my saviour, Jesus Christ’, Says IC student Maija Ludbarza (19). Latvians usually decorate the house with Christmas trees and it is compulsory to have something on top of the tree. To make it even more festive, sparklers are put all over the tree and lit up during the celebration. Latvians have a very special menu for Christmas which consists of pork, peas, and a variety of breads and rolls prepared in a special way. Interestingly, there are actually special meanings behind each food prepared. Eating peas means that you will have fewer bad days, eating beans means that you will be more mature, eating pork means success and eating dumpling means more sunny days. Maija also adds that the Orthodox Christians in Latvia usually go to church at six o’clock and have the celebration afterwards. China

Although nowadays there are many

Photo: Luuk Steemers

Maija and Isabel love to get presents

foreigners in China, 25 December is still not an official holiday. ‘Most people just use it as a reason to have fun and chill with friends’, Master of Business Administration student Wang Fei (27) admits. He explains that Christmas is only celebrated by younger generations and the most important party of the year is still the Chinese New Year. Those who really celebrate Christmas are Christians, who make up only one percent of the whole population. Nonetheless, nowadays Christmas displays can be seen

almost everywhere in China, especially in big cities like Shanghai and Beijing. There are even Santa Clauses at malls handing out sweets and chocolate to small children. ‘Businesses do it strictly for commercial reasons’, Wang Fei explains. Chinese children call Santa Dun Che Lao Ren, meaning ‘Christmas Old Man’ and they call the Christmas tree the Tree of Light.

Angie Theonis Teoh


HanzeMag’s International Christmas Agenda Not everyone is fortunate enough to celebrate Christmas in their home country. If you’re one of the international students that is stuck in Holland this month and therefore already nominated this year’s Christmas as ‘worst Christmas ever’, HanzeMag offers you some help. Here are some tips on how to make this Christmas a memorable one after all.

The largest and most popular theme park in the Netherlands is the Efteling. It is the Dutch Euro Disney, but based upon fairytales such as Hansel and Gretel, Sleeping Beauty and many more. During the winter the Efteling has a special Christmas winter theme and is enjoyable for people of all ages.

There are a large number of Christmas Markets in the Netherlands. However the best markets are just across the border, in Germany. Oldenburg and Bremen are historical cities that are transformed into Christmas paradises during Christmas time. There is a bus service that goes directly from Groningen to Oldenburg and Bremen. Check out www. publicexpress.de to see the bus schedule and book your ticket online!

Winter Efteling

Christmas Markets

Amsterdam is a good option to combine shopping, visiting museums and sightseeing. The city is the venue for many special Christmas events such as the Winter Parade and the Wereldkerstcircus (World Christmas Circus)

You don’t have to travel far to experience the Christmas spirit. Ice-skating, concerts, art exhibitions and plenty of other events are planned in the centre of Groningen. Moreover, many clubs and pubs have arranged special Christmas and New Years Eve parties.

Amsterdam

Groningen Winter City

Nieuwjaarsduik Scheveningen

Want to start off the New Year with a real Dutch tradition? Take a dive into the North Sea! Many Dutch citizens take a dive on 1 January into the sea even though the water is extremely cold. The perfect opportunity to start 2008 the cool way! Travel

One of the advantages of living in the Netherlands is that you don’t need to travel far to cross the Dutch borders. The Christmas holiday can be a perfect time for international students to see more of Europe and visit cities such as Paris, Brussels, Berlin and London. Several public transport services offer special Christmas trips to these cities. Duco Heim

Ice Sculptures Festival in Eindhoven

For students looking for a truly cold and snowy Christmas, go to the IJssculpturenfestival in Eindhoven. Over forty Chinese artists are going to make the world wonders such as the Taj Mahal, Machu Picchu and the pyramids of Cheops out of 300.000 kilos of ice and 400.000 kilos of snow. The festival is part of the Eindhoven Winter City, which includes many other activities in the centre of Eindhoven. Madurodam by Light

It might be impossible for an international student to see most of the Netherlands, but you can try by just visiting one place. Madurodam is the Netherlands but then on a 1:25 scale. The most characteristic and important buildings of every city, for instance the canal houses of Amsterdam, can be found there in miniature. During the Christmas period Madurodam presents ‘Madurodam by Light’ every evening.

Valkenburg Bremen Oldenburg Düsseldorf Brussel Amsterdam Groningen Eindhoven Nijmegen Kaatsheuvel Eindhoven Scheveningen Gouda Oss Ravenstein The Hague Amsterdam Amsterdam Den Haag Scheveningen

16-11-07 till 05-01-07 29-11-07 till 23-12-07 29-11-07 till 23-12-07 29-11-07 till 23-12-07 01-12-07 till 01-01-08 06-12-07 till 16-12-08 07-12-07 till 05-01-08 08-12-07 till 06-01-08 08-12-07 till 06-01-08 From 08-12-07 08-12-07 till 10-02-08 9,16, 23 and 30 Dec. 11-12-07 13-12-07 till 06-01-08 15-12-07 19-12-07 till 06-01-08 20-12-07 till 30-12-07 21-12-07 till 06-01-08 22-12-07 till 06-01-08 01-01-08

Location

Date


Event Christmas Town Christmas Market Christmas Market Christmas Market Christmas Market Holiday on Ice Winter City Eindhoven Winterstad Mariken Winter Festival Winter Efteling IJssculpturenfestival 2007-2008 Wintervuurwerk / Winter Fireworks Gouda by Candlelight Winterland Oss Ravenstein by Candle Light Groot Kerstcircus Winterparade 2007 Wereldkerstcircus Madurodam by Light Nieuwjaarsduik

27

4

Volume 3, Issue 4 Wednesday 12 December Independent Magazine of the Hanze University Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/news | photo: Janine Meyer

Crazy Christmas!

24 HANZEMAG WOENSDAG 519SEPTEMBER SEPTEMBER2007 2007[1] [2]

How do you celebrate Christmas? * The international ambitions of Hanze University * EPIC Seminar * Buen provecho! A Spanish Christmas dinner

Coole Kerst! De nieuwste gadgets * Kind van Afrika * De dollar valt * Een waar Kerstverhaal * Bimbos en übermannen * Delete je Hyves-account

Recommend Documents