Contactorgaan van de WTC Vroomshoop mei 2014 BESTUUR:

Contactorgaan van de WTC – Vroomshoop mei 2014 31e jaargang nr. 2 Opgericht : 16 mei 1981 Bankrelatie: Rabobank nr. 3666.35.530 Ingeschreven in het Verenigingsregister onder nr. V60860 Aangesloten bij de NTFU onder nr. 0423

CLUBBLADREDACTIE:

BESTUUR: VOORZITTER: Harry Roerink Schoolstraat 15 7681 CK Vroomshoop Tel. 06 51 83 57 74 [email protected] SECRETARIS: Martin Lambers Beukenhoek 29 7681 HJ Vroomshoop Tel. 0546-642192 [email protected]

PENNINGMEESTER: Geralt Gijsbers Hermien van Lochem De Watersnip 17 De Mute 20 7671 XE Vriezenveen 7683 XP Den Ham Tel. 0546-561722 Tel. 0546-671880 [email protected] [email protected] LEDEN: Sandra Berenst Arjan Voortman De Wulp 5 Wetering 61 7681 LV Vroomshoop 7672 BD Vriezenveen [email protected] Tel. 0546-432394 [email protected] Jan Maathuis Oranjestraat 29 7681 DN Vroomshoop [email protected] Antje Noeverman Janmansweg 10 Han van de Werfhorst 7683 SG Den Ham De Eikelaars 46 Tel. 0546-672742 7681 EN Vroomshoop [email protected] [email protected] (ook bestuurslid)

In dit nummer:

Colofon

Redactie

Van de voorzitter

Clubdagen

De pen

Lentetocht

Verslag wielercafé

Gastschrijfster

Van de redactie:

Met een nieuwe frisse omslagfoto (2-daagse 2012) beginnen we de tweede editie van ons clubblad. Er hebben zich nieuwe sponsoren gemeld die de uitgave het clubblad mogelijk blijven maken. Wij danken hun voor de sportieve bijdrage. Voorzitter Harry Roerink schrijft in “van de voorzitter” onder andere over belangrijke evenementen in de maanden mei en juni. In deze uitgave is het verslag opgenomen van de Lentetocht welke op 5 april jl. is verreden. Verder schrijft Klaske de Vries hoe een voormalig Friezin in ons mooie Twente traint voor de Elfstedentocht. Het vrouwenwielrennen staat dit jaar volop in de belangstelling. Zelfs de Ronde van Overijssel had een speciale wedstrijd voor de vrouwen. In de week van de Ronde van Overijssel is er in het Wielercafé van Vriezenveen een avond georganiseerd waarbij Antje Noeverman onze fietsclub goed in de schijnwerpers heeft weten te zetten. De Pen is deze keer uitgebreid gevuld door Johan Kroese. Hierin is zijn levensverhaal van A tot Z te lezen.

Tip: het clubblad is ook te vinden op de website www.wtcvroomshoop.nl

Als jullie nog input hebben voor het clubblad is dit van harte welkom. De contactgegevens staan vermeld in het clubblad. Als afsluiting willen we al onze sponsoren bedanken die de uitgave van ons clubblad mede mogelijk blijven maken. We wensen jullie veel leesplezier en een goed en veilig wielerjaar. De clubbladredactie, Antje, Hermien en Arjan ps: Kopy voor het volgende (3e) clubblad 2014 graag mailen naar de redactie voor: 18-08-2014

Beste fietsvrienden, Zaterdag 26 april was het de 1e Koningsdag en ons seizoen is nog maar 2 maand jong. De belangstelling voor de 1e clubtocht, trainingsmiddagen en avonden is goed. Er wordt fanatiek getraind en een ieder heeft zo voor zichzelf z’n doelen gesteld voor dit seizoen. Ik hoop dat we deze doelen kunnen realiseren met veel fietsplezier. De Lentetocht: lees ook het verslag van Martin Lambers, was dit jaar innovatief van opzet, in twee richtingen rijden. De deelnemende groepen kunnen lekker een eigen tempo rijden en toch vrijwel gelijk aankomen op de afgesproken plek voor de koffie. Een mooie opzet waarmee we elkaar de ruimte geven om te genieten van onze mooie clubtochten. In het Wielercafe op de vooravond van de ronde van Overijssel op 2 en 3 mei, hebben wij ons kunnen presenteren op TV Oost en radio Delta FM. Antje Noeverman heeft ons vertegenwoordigd in het tafelgesprek met Tom v.d. Berg van Tubantia en Rik Nijkamp van WTC Twenterand. Tijdens dit gesprek presenteerde Rik de jaarlijkse toertocht van zijn club de “Gerben Löwik klassieker”. Wij hebben ons in de kijker gezet door ons vrouwenfietsen te promoten, bovendien heeft Antje een mooie toelichting kunnen geven op onze fietskalender met alle activiteiten die wij gedurende het jaar organiseren.

Voor ons staan in mei en juni een aantal belangrijke evenementen op de kalender; -

Bikkeltocht op 17 mei, tocht georganiseerd door

clubleden die gaan deelnemen aan Alpe du Zes. De opbrengst van de tocht wordt gebruikt voor de bijdrage aan het fonds voor kankeronderzoek. -

Presentatiedag Triatlon op 24 mei. Tijdens deze dag

willen wij ons presenteren als wielrenners met kennis van hoe te trainen, beter op je fiets zitten en parcours verkennen om zo weer een betere tijd te kunnen realiseren dan vorig jaar. -

De 2-daagse, onze jaarlijkse tocht die start op de

vrijdag na Hemelvaartsdag. Een mooie gezellige tocht die dit jaar naar Zeist gaat met de nodige km, klimmetjes en gezelligheid. -

De 3-daagse naar de Eifel: Cochem. Een mooie fiets-

omgeving die eigenlijk voor elk iets te bieden heeft, vlak langs de rivier of klimmen de heuvels in langs de wijnvelden.

Ik wens een ieder een goede voorbereiding en veel plezier tijdens de tochten. Met vriendelijke groeten. Harry Roerink

Resterende clubdagen 2014

24 mei

30 + 31 mei 14

juni

20,21,22 juni

informatiedag triatlon 9.30–16.30 uur : zwembad De Zandstuve 2-daagse

Seist

Bultentocht 3-daagse

Moezel/Eifel

29

juni

Riettocht

Jennie Weteringe

30

aug.

Twentetocht

Bert Snijders

6

sept.

Triatlon

10 t/m 14 sept.

Meerdaagse Dolomieten Italië

27

sept.

Energietocht

25

okt.

Snerttocht

29

nov.

Luvro veldtoertocht

Martin Lambers Gerrit Meijerink

De pen van Johan Kroese.

Zoals jullie wel gelezen hebben, ben ik door Willem Zijlstra gevraagd, om de volgende ‘pen’ te vullen en dat doe ik met plezier. Ik ben, denk ik, een kleine 10 jaar lid van de club en dat ben ik nog steeds met plezier, hoewel er wel een klein puntje van kritiek is, maar daar kom ik in het verloop van het verhaal nog wel even op terug. En waarom word je lid van zo’n club, nu, dat is geen ingewikkeld verhaal. Ik heb altijd gevoetbald bij FC Daarlerveen en op een bepaalde leeftijd komt daar een einde aan, o.a. doordat je van alle kanten voorbij gelopen wordt en anderzijds doordat je tot midden in de week last hebt van je knieën en enkels. Kappen en draaien heb ik nooit afgeleerd en dat zijn nu juist niet de beste bewegingen voor eerder genoemde gewrichten. Ik heb daarna nog een aantal jaren geprobeerd om lange afstanden te lopen en dat is ook een soort virus, waar je niet gemakkelijk vanaf komt. Ik heb hier en daar nog wat halve marathons gelopen, maar uiteindelijk kreeg ik ook hier dezelfde problemen als bij het voetballen. Omdat je toch een beetje bezig wilt blijven en niet te veel kilo’s wilt meenemen, moet je wat anders verzinnen. Ik fietste af en toe wel eens naar Delden, waar ik werkte en ik leende wel eens een “reesfiets” van een neef, en zo is het dus gekomen. Maar ik zal me eerst eens even voorstellen aan de mensen, die mij niet kennen.

Ik ben van 1944 en geboren in de oorlog op een schip, gelegen in de puntkolk in Vroomshoop. Ik zou hierover nog veel kunnen vertellen, maar ik denk, dat iedereen hierop niet zit te wachten. Mijn ouders vervoerden meestal zand en grind vanuit Duitsland naar Hengelo/Enschede. De naam was Maria Teresia en was voor die tijd een behoorlijk groot schip (220 ton). Verder ben ik opgegroeid in Daarlerveen, een tijdje in Beerzerveld (2 ½ jaar), de lagere school bezocht in Daarlerveen en daarna de ULO (geen OLO) in Vroomshoop. Ten tijde van de ULO, ben ik pas in contact gekomen met het voetballen en dus weinig juniorervaring opgedaan en dus al op jonge leeftijd geselecteerd voor het standaard team van DVV, een niet geringe prestatie, aangezien er toen wel 2 seniorenelftallen waren. Na de ULO aan het werk in Delden bij de chemische fabriek “Servo”. ’s Avonds naar school diploma’s halen, in juni 1963 in dienst van hare majesteit bij de geneeskundige troepen, dus dames en heren, als er wat te genezen valt, mogen jullie altijd bellen, maar ik geef geen garantie. Net voor de dienstplicht, heb ik de liefde van mijn leven ontdekt en daarom waren de weekenden heilig voor mij. Voetbal en Thea of was het omgekeerd. Later denk je daar wat genuanceerder over. Dus in dienst deed ik trouw, wat ik moest doen, niet vooraan lopen, maar zeker ook niet achteraan, want dan viel je op. Ik heb nog in het kazerne-elftal gespeeld, mooie wedstrijden tegen andere kazernes.

Ook ben ik nog een paar keer geselecteerd voor het toen zogeheten onderafdelings-elftal, mooie reisjes naar Brabant en Zeeland, voor mij toen zo’n beetje het einde van de wereld. Ook heb ik nog een keer meegedaan met een streekelftal tegen het Ned. Militair elftal o.l.v. van Jan Zwartkruis, ook een mooie ervaring, ook al word je dan van alle kanten voorbij gelopen, mede omdat ik nog nooit voorstopper gespeeld had. Na militaire dienst terug naar Servo, opnieuw naar school en werkzaam op het laboratorium. Na een aantal jaren gevraagd voor een functie in de productie en daar ben ik ongeveer 35 jaar gebleven, een fantastische tijd. Daar denk ik nog altijd met ongelofelijk veel plezier aan terug. In 1967 in DE BOOT gestapt met mijn huidige, nog steeds grote liefde. Tijdens en na de ULO-tijd wel wat andere losse flodders gehad, maar Thea is gebleven en dat voelt nog steeds goed en vertrouwd. Na het trouwen verhuisd naar Almeloooo. Thea kreeg daar een baan als onderwijzeres en zo kregen we dus een huis. Ook daar met veel plezier gewoond, m.n. met een stel buren, waarmee we nog altijd contact hebben. Ik kreeg daar nog een contract aangeboden van Oranje Nassau en van Rietvogels, maar ik durfde Daarlerveen niet de rug toe te keren.

In 1971 kreeg mijn vader een ernstig ongeluk met als gevolg een beenamputatie en een jaar later zijn we weer teruggegaan naar Daarlerveen om toch wat dichter in de buurt te wonen van Pa en Ma en zo wat hand- en spandiensten te kunnen verrichten. In Daarlerveen zijn onze 3 kinderen geboren, een zoon en 2 dochters, die nu inmiddels 40, 37 en 34 jaar oud zijn. Wij waren al 5 jaar getrouwd, voordat we het spelletje een beetje doorhadden. Onze zoon heeft op een behoorlijk niveau volleybal gespeeld, 1e divisie in Harderwijk en het oudste meisje kan zich aardig redden op de tennisbaan. De jongste is wat minder sportief, maar die heeft wel gezorgd voor het nageslacht en dus zijn we de trotse grootouders van 2 kleinzonen. In Daarlerveen hebben we ongeveer 10 jaar gewoond, van allerlei dingen gedaan naast het werken en voetballen. Wat gedaan in de kerk en in schoolbesturen. Wij hebben het geluk gehad, dat onze kinderen een redelijk goede bovenkamer mee hadden gekregen, dus daar hebben we gelukkig geen al te grote problemen mee gehad. Thea werkte parttime in het onderwijs en ik fietste af en toe naar Delden. Ik had intussen nog een andere hobby er bij gekregen, n.l. fotograferen. En dan vooral natuur en weer, in het bijzonder de vogels en daar houd ik mij ook nu nog mee bezig. Ook vanuit Daarlerveen hebben we nog steeds mensen, die we nog zeer regelmatig ontmoeten. Na 10 jaar Daarlerveen verhuisd naar Vroomshoop, de Elzen 18 werd ons nieuwe stekkie, voor de 1e keer een huis

gekocht, ook weer iets nieuws. Hier is de liefde ontstaan voor het fietsen. Ik kon een 2e-hands racefiets kopen van een broer van de buurvrouw en dat was het, helemaal super. En toen dus met de rugzak op naar Delden, m.n. ’s zomers 3 of 4 keer in de week. Omdat ik toen nog geen noodzaak zag, om lid te worden van de fietsclub, gewoon maar blijven fietsen naar Delden. We woonden in een fantastische buurt, altijd even rustig en gedisciplineerd en dan opeens op zaterdagmiddag vloog de vonk in het vat en was het in een keer feest, waardoor en hoe was nooit te achterhalen, maar feest was het wel. We deden allebei onze eigen dingen, zowel maatschappelijk als hobby-matig. Onze kinderen gingen deels van het basisonderwijs naar het toenmalige CLA in Almelo. De jaren aan de Elzen vlogen voorbij en toen Thea ’s avonds een keer thuiskwam van een kerkenraadsvergadering in Daarlerveen met de vraag of ik geen zin had om de pastorie in Daarlerveen te kopen, hoefde ik niet lang na te denken en zijn we opnieuw verhuisd, ondanks alle leuke dingen, die we moesten achterlaten. Wij vonden het een prachtige plek op ongeveer 1500 m2 grond, tegen een bosrand aan en kon ik mijn hobby, om naar vogeltjes te gluren direct uitoefenen. In eerste instantie woonden we achter het witte kerkje, dat nu aan de Geerdijk staat, maar dat is na een aantal jaren verhuisd naar de plek, waar het nu staat.

Op de plek, waar de kerk stond hebben we direct een vijver laten graven en zo kregen we steeds meer werk en minder fietstijd. Thea kreeg een andere baan als parttime directeur in Enschede op het van Deinse-instituut. Onze kinderen gingen studeren in Wageningen (later HBO in Enschede) en de beide meiden in Groningen, dus we hebben ons nooit verveeld, voldoende tijd en geld geïnvesteerd in ons nageslacht en in plaatselijke maatschappelijke zaken. Intussen was ik nog lid geworden van het van het IVN in Hellendoorn/Nijverdal en met name van de vogelwerkgroep. Ik controleer en verzorg de nestkasten voor de kerkuil in Daarle/Daarlerveen, samen met iemand uit Daarle en ik vind dat elk jaar opnieuw een sensatie om de jonge vogels te voorzien van een ring, om zo te kunnen volgen, wat er van terecht komt. In deze periode ben ik ook lid geworden van de WTC Vroomshoop, maar fietsen ging in eerste instantie maar mondjesmaat. In Delden waren er andere machthebbers gekomen, een Amerikaans/Engels bedrijf had Servo gekocht en ik kreeg een andere functie door een reorganisatie. Dat was een baantje, waarbij ik veel binnen zat en veel meer computerwerk kreeg en dat was nu net iets waar ik niet op zat te wachten. Ik was dan ook behoorlijk blij, dat er na 2 jaar een mededeling kwam, dat iedereen van 58+ in een keer weg mocht.

De eerste regelingen zijn meestal de beste en ik heb direct de vinger opgestoken en ik mocht vertrekken. Dat is inmiddels 9 jaar geleden en ik kreeg dus direct veel meer tijd voor dingen in en rond het huis en dus voor het fietsen en het tennis, want dat leek mij ook wel aardig om te doen. Thea ging een jaar later met pensioen en dus konden we onze leuke dingen doen, wanneer we wilden. Onze kinderen waren al lang de deur uit, dus wat wil je als ouder nog meer en zo heb je dus tijd om met je zoon op de fiets dwars over Engeland te fietsen, om van af de poolcirkel in Finland naar de Noordkaap te fietsen en vorig jaar naar Berlijn, allemaal schitterende dingen om te doen. Maar ook aan 20 jaar Daarlerveen kwam een einde. Het stuk grond bleef het zelfde, maar de bewoners werden toch wat jaartjes ouder en toen was de deal met een bekende aannemer niet zo gek en ging het weer richting Vroomshoop en hier wonen we nu 3 ½ jaar tot ieders tevredenheid en ik hoop ook van de buren. We doen allebei nog redelijk wat dingen, maar kunnen ook gemakkelijk iets bedenken om een weekje te vertrekken, hetzij met de caravan of op een andere manier. Het enige wat nu telt is, proberen op de been te blijven, maar dat heb je niet allemaal zelf in de hand.

De pen kreeg ik van Willem, denk ik, omdat we elkaar tijdens de maandag en /of donderdagmiddagtochten wel eens ontmoetten en later zagen we elkaar op de wekelijkse bridgeavond. Ik hoop, dat dit fietsen nog een aantal jaren door mag gaan en ik sluit af met een heel klein kritisch puntje: het lijkt mij mooi, om de eerste tocht te beginnen met ongeveer 28 km/uur en niet met 33/34, want ik ben onlangs 70 geworden en ik hoef geen records meer te verbeteren. Allemaal de hartelijke groeten, Johan Kroese. De PEN geef ik door aan Antje Noeverman.

Verslag Lentetocht 5 april 2014 Na enkele jaren geen clubtocht meer te hebben gefietst, vanwege bouwperikelen van de beide dochters en lichamelijk ongemak, heb ik de toerfietsdraad weer opgepakt.Met nieuw elan, als heringetreden secretaris van onze mooie club op een nieuwe Cube -Ligtening racefiets, via mijn de bij onze sponsor Luvro ingeruilde Sensa Calabria. Met onze toerleider van de dag Gerrit Meijerink had ik afgesproken om elkaar in de Beukenhoek op te pikken en samen naar het MCC te gaan. Het was s’morgens licht bewolkt maar met een prima temperatuur. Aan de start stonden 23 deelnemers. Ze zijn verwelkomd en daar heb ik aangegeven om na lange tijd weer te fietsen wel een verslag van deze tocht te willen schrijven. Daar waren geen bezwaren tegen. Onze toerleider Gerrit Meijerink had als verrassing dat we in 2 afzonderlijke groepen van elkaar (1 met de klok mee en 1 tegen de klok in) naar het pauzepunt in Veeningen zouden fietsen. Bert Snijders was de GPS-leider van de 2e groep. Dat hadden de beide heren toch even goed bedacht. Ik zat in de 1e groep die nog enkele deelnemers in Den Ham moesten oppikken. Daar heeft Gerrit nog even doorgegeven dat men alvast 25 stuks van het bekende lekkere gebak in Veeningen moest klaar zetten.

Via Den Ham ging het door het Eerderbos richting Ommen. Al gauw kwamen we aan de praat dat deze manier van fietsen toch wel een hele mooi ontspannende inspanning is, wat je weer de nodige energie geeft. Via Giethmen en Vilsteren over het fietspad langs de oude dode Vechtarm, waar je heel veel groene lijsters en zowaar ook de poelifinario hoorde fluiten, ging het via de stuw langs Mooirivier richting Oud-Leusen. Daar in het achterland van het Westerhuizingerveld konden we genieten van de mooie strakke afwerking van de bouwlandpercelen door de akkerbouwers. Het leken wel biljartlakens zo glad.

Daar hoorde ik van Gerard Lohues dat zijn zoon niets anders doet dan de bouwlandpercelen te spitten met een spitmachine en dan in 1 werkgang ook in te zaaien. Als ze een beetje doorzetten kan hij wel 10 bunder/hectare per dag doen. Trouwens petje af voor deze man om op 79 jarige leeftijd nog zo mee te fietsen. Een voorbeeld voor ons, dat als je gezond blijft, je het wel heel lang kunt volhouden.

Onderweg had ik mooi de gelegenheid om wat nieuwe leden, die zich in de periode dat ik geen secretaris was hadden opgegeven, te spreken.Zo trof ik naast me Rita Uulders. Een enthousiaste dame uit Den Ham. Ze was aan het fietsen gekomen, omdat ze in het verleden wel eens met een groepje naar haar familie naar Zeeland was gefietst. Ze was hierdoor zo gefascineerd, dat toen haar kinderen wat groter waren, ze zich toch maar als lid bij onze club had opgegeven. Daarna kwam Willem Zijlstra (met de rugzak op de rug) naast me fietsen. De man van het mooie stukje van de pen in het vorige clubblad. Wat een multimedia-man is dat op zijn leeftijd nog. We gaan hem benaderen om wat hij voor onze club te kunnen betekenen. Zo ik begreep, staat hij daar niet onwelwillend tegenover. Voor we er erg in hadden doemde nabij het GrootOever het mooie regenriviertje de Reest al op en zagen café Poortman te Veeningen in de verte in de bocht. De 1e groep zat al achter een heerlijk vorstelijk oudambachtelijk appelgebak. Na ook te hebben genoten van goede warme koffie en het inderdaad heerlijk appelgebak hebben we de terugtocht opgepakt.Via Fort, Linde, De Vuile Riete ging het via een landelijke route, ten noorden van Dedemsvaart, richting het Stegerveld. Hier kwam ik aan de praat met Hein Bos, die nog steeds geniet van de mooie dingen des levens. Leuk om hem na lange tijd weer te spreken. Voor de kenners “Hij had zijn broodtrommeltje niet

meegenomen”. Het blijft altijd verrassend om met deze man aan de praat te zijn. Hij beleeft nog al eens wat. Later kwam ik ook nog naast Arie Boertien uit Westerhaar te fietsen. Hij was, nadat hij in de vut zat, bij onze club gekomen. Hij genoot daar met volle teugen van. Onderweg zagen we veel mooie in bloei staande krentenbossen en verder de licht groene waas die al op de bomen en de uitgestrekte weiden te zien waren. En natuurlijk weer die prachtig fluitende vogels. Dat is pas genieten van de natuur zo richting Stegeren. In de 1e groep hadden we een goed vrouwenniveau met Ria Fransen, Hermien van Lochem, Antje Noeverman, Enna Olthuis en Rita Uulders. Toch ook gezellig om hen weer te spreken en herinneringen op te halen . Om het peloton compleet te maken hadden we Gerrit Fransen, Hans Hoekman (knap dat hij weer zo meefietst na zijn zware ongeval), Herman Lindenhovius en Henk Spoor in de groep. Via de stuw van Junne langs de mooi monumentale oude Beerzer boerderijen ging het via de Vosseboer richting Den Ham. Hier werd afscheid genomen van de Hammenaren onder ons. Richting Vroomshoop aan het einde van de 2e Blokweg kwamen we Johan Vos uit de 2e groep tegen die bijna thuis was. De timing van de beide groepen was dus prima. Mede vanwege geen lekke banden of ander mechanisch malheur onderweg kunnen we terug zien op een prachtige tocht.

Gerrit en Bert hartelijk dank daarvoor en ook vooral de verrassende opzet van deze mooie lentetocht 2014. Martin Lambers

Wielercafé bij Löwik Vriezenveen 01-05-2014 Verslag: Antje Noeverman

Aan de vooravond van de Ronde van Overijssel werd door Dagblad Tubantia een wielercafé georganiseerd. Verslaggever Tom van de Berg heeft een aantal mensen uitgenodigd om aan tafel te komen praten over wielrennen, o.a. de wielerclub Twenterand, WTC Vroomshoop. Omdat dit jaar het vrouwenwielrennen in de schijnwerpers staat, lag het voor de hand om ook een vrouw aan tafel te laten plaatsnemen. De uitnodiging om hieraan deel te nemen, nam ik graag aan. Na een telefoongesprek met v.d. Berg, had ik wel enig idee wat me te wachten stond. Blijft wel spannend natuurlijk, Delta FM maakte opnamen van deze avond. Martin Lambers had alle leden een uitnodiging gestuurd, met verzoek om, als je ging, in clubshirt te gaan. Mooie reclame en goed zichtbaar op tv. Wat willen we nog meer. Om 19.45 uur werden we ontvangen met koffie, daarna naar boven waar al veel WTC’ers aanwezig waren (jazeker, in clubshirt, op de voorste rij). Na nog een korte instructie over wanneer ik aan tafel werd verwacht, begon om 20.00 uur wielerspeaker Harry Middeljans met iedereen welkom te heten. Aan tafel zaten Bernard Kobes, oud burgemeester en Mark Paters van GBT. Beiden wielerfan, er werden leuke anekdotes verteld. Kobes wist te vertellen waar de beste plekken waren om de Tour de France goed te bekijken en Paters was bedreven in het aanreiken van bidons

aan de renners tijdens o.a. ronde van Vlaanderen. Na dit gesprek werden Rik Nijkamp (voorzitter wielerclub Twenterand) en ik uitgenodigd aan de praattafel. Vertellen over onze activiteiten en aanverwante fietszaken. Mooie reclame voor WTC Vroomshoop. Hierna verruilt Rik zijn plek met Erna Wuite, zij is lid van de fietsclub en geeft een paar uur per week apn (spinningles), ook aan fietsers. Profwielrenster Marissa Otten uit Enter en wielerfotograaf Dick Soepenberg namen ook deel aan dit gesprek. Dit jaar is er voor het eerst een ronde voor vrouwen in Overijssel, Marissa vond het bijzonder dat dit hier georganiseerd werd. Het vrouwenwielrennen is n.l. nog niet zo heel erg groot in Nederland, al krijgt het wel steeds meer aandacht. Het gesprek ging nu wat specifieker over vrouwenwielrennen, (geen dameswielrennen, want Soepenberg vertelde dat Gerri Kneteman ooit had gezegd dat je moest praten over vrouwenwielrennen, want hij had nog nooit een dame op een racefiets gezien!). Tom vroeg aan ons hoe het zat met de sanitaire stops onderweg, mannen gaan even aan de kant staan plassen, maar hoe doen vrouwen dat? Nou, vrouwen hebben best een sterke blaas en geen behoefte aan sanitaire stops.. Het wedstrijd element bleek bij alle vrouwen hoog in het vaandel te staan, ook al fietsen we samen met mannen, winnen willen wij ook van hen, of het eerst boven op de Lemelerberg aankomen.

Marissa weet als geen ander, hoe het is om in vrouwenpeloton te rijden, niet voor elkaar onder doen en zorgen dat je vooraan zit bij de finish. Leuk om eens een keer op deze manier het wielrennen te bespreken. Tijdens de korte pauzes tussendoor, zong singer/songwriter Bosch uit Den Ham haar liedjes. Het spelletje ‘petje op, petje af’ werd gespeeld, waarbij Leo Haanstra bijzonder lang mocht blijven staan, helaas net de finale niet gehaald. Jammer Leo, volgende keer beter. Als laatste werden Gerben Löwik, voormalige (Theo de Rooy) en huidige koersdirecteur (Rik Reinerink) van de ronde van Overijssel aan tafel genodigd. Gerben had jammer genoeg deze ronde nooit gewonnen. Op de vraag wat een koersdirecteur doet, was het antwoord van Theo kort maar krachtig: niets. Als alles goed gaat tenminste, bij calamiteiten en andere zaken die niet lopen zoals gepland, wordt de directeur erbij geroepen. Het was een zeer geslaagde avond, met voldoende hapjes en drankjes, dus konden we met een voldaan gevoel weer naar huis. Ervaring rijker en geen illusie armer. Want tegenwoordig worden er zelfs koersen gehouden voor 40 of 50 plus vrouwen, dus er is nog hoop voor ons. Of gewoon een keer meedoen met de Leontien Ladies Ride, dit jaar op zondag 22 juni in Raalte. Allemaal vrouwen die van fietsen houden en er een goed doel mee ondersteunen.

Beste WTC’ers, Ook ik ben gevraagd iets voor de clubkrant te schrijven. Natuurlijk wil ik dat.

Ik ben geboren in Friesland en woon nu 20 jaar in Den Ham. In de beginperiode dat we hier kwamen wonen ben ik ongeveer drie jaar lid geweest van de wielerclub. Door met de groep mee te fietsen leerde ik de omgeving goed kennen. Wat is het hier toch prachtig. Je kan naar Duitsland fietsen of je zoekt de` bergen` op richting Holten. Super..

Elk voorjaar fiets ik de Elfstedentocht . Nu ik geen lid meer ben maak ik ook niet zoveel kilometers meer. Gelukkig mag ik, op maandagmiddag en op donderdagmiddag, meefietsen met een gezellige groep, als er weer een rondje wordt gemaakt. De meeste fietsers ken ik inmiddels of ik leer ze kennen. Zo train ik voor de Elfstedentocht.

Ook dit seizoen ben ik weer met volle moed begonnen. In het begin is het fietsen in de groep weer wat onwennig. Het voorjaarsweer is dit jaar fantastisch en ik heb daardoor al heel wat kilometers gemaakt met de wielerclub.

Inmiddels heb ik weer een deelnamekaart ontvangen en weet ik dat ik tweede Pinksterdag kan starten om zes uur ‘s ochtends vanuit Bolsward.

Iedereen wil ik dit seizoen weer heel veel fietsplezier toewensen.

Groet, Klaske de Vries