Commentaar. Aan wie dit leest, Colofon

A

Commentaar

an wie dit leest,

Aanschouw hier ons laatste nalatenschap. Zodra deze uitgave van ANS haar plaats in de bakken heeft gevonden, is het wel weer genoeg geweest. Waarom? Het is toch om depressief van te worden, dat huidige klimaat in Nederland. We kunnen ons niet redden tenzij we onszelf onterecht een imago aanmeten van progressiviteit en liberalisme. Sowieso: is die zogenaamde vooruitstrevendheid en tolerantie niet iets waarop we ons slechts beroepen vanuit historisch oogpunt? Maakt dat het niet een conservatief denkbeeld dat we progressief zijn? Dan al die slavenchocolade die de markt overspoeld. De Bon Bon Blocs en Milka-repen verzadigen slechts de lekkere trek, niet onze honger naar antwoord op ethische vraagstukken. Teun van de Keuken trekt hard aan de bel, maar zijn roep is grotendeels aan dovemansoren gericht. Verkade kleurt meer kasten dan Tony’s Chocolonely. We vervullen onze taak, proberen het recht te zetten. Maar de ervaring leert dat idealisme geen plek heeft in het hart van de lezer. De broodnodige porno, om onze moraal hoog te houden, kunnen we niet langer downloaden op onze UCI-internetverbinding. Niet dat porno niet mag, maar onze verfijnde smaak aan vleesbeelden is aan copyrights onderhevig. Dat mag niet via BitTorrent worden verspreid, zo maakte een dreigbrief van afsluiting ons duidelijk. Wel verdomme! En dan die bootjes met vluchtelingen die toegang tot Europa worden ontzegd. En graffitikunst die alsmaar wordt verwijderd. En het leed van Afrika dat niet is te doorstaan zonder God te vinden. Over God gesproken. Wie is God? Waar is Hij? Als God ons heeft geschapen, ons heeft gecreëerd; zijn wij dan niet enkel fictieve figuren? Zijn wij onderworpen aan de willekeur van een hogere macht, of is dit slechts schrijversgelul? Wij weten het niet meer. Ons lot laat zich voltrekken door een scherp scheermesje langs de halsslagader. En laat ons bloed de komende jaargangen van dit blad bevlekken, opdat we ergens voor zijn gestorven. Want: zo gaat het niet langer. Het levert alleen maar gezeik op, of het nu is omdat we ons ongenuanceerde standpunt over iets uitdragen, of mensen het gewoon niet eens zijn met wat we hebben te vertellen. Dan vertellen we liever niks meer. Nooit meer. Vaarwel wrede wereld, De hoofdredactie

Colofon

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, eenentwintigste jaargang, aprilnummer. Oplage: 10.000 stuks Hoofdredactie Roel Neijts en Ruud Vos Redactie Maartje Bakker, Maurice van Mill, Pepijn Reeser en Annemiek de Vries Webredacteur Teun Verberne Vaste medewerkers Annelies Beltman, Koos ten Bras, Anouk Broersma, Erik Denessen, Zef Faassen, Benjamin van Gaalen, Marieke Haafkes, Christien Havranek, Imke Kerkhof, Andy Leenen, Sjors Overman, Martine Peters van Ton, Ewoud Rohn en Janneke Wijkmans Eindredactie Mathieu Janssen, Mies Mikx, Tom Raeven, Annemieke van Ramshorst, Iris Ruijs en Laurens de Wit Lay-out Roel Neijts en Ruud Vos Illustraties Dirk Bertens en Ruud Vos Foto’s FP-Fotografie.nl, Lisa Jacobs, Jos Janssen, Willie Kerkhof, Igo Nijenhuis en Sjors Overman Voorpagina Ruud Vos Crypto Maarten Besjes en David Grim Columnisten Mies Mikx en Tom Raeven Strip Joost Lieuwma Advertentie-acquisitie, Administratie en abonnementen (15 euro per jaar) Harry Gorter, Tel: 024-3615653 (alleen aanwezig op dinsdag, woensdag en donderdag). Uitgave Stichting MultiMedia. Dagelijks bestuur Karly van Gorp en Tim Lamers. Druk: Drukkerij Offset Service, te Valkenswaard. ISSN 1872-1958 Redactie-adres: Heyendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen, 024-3612176. E-mail: [email protected] Website: www.ans-online.nl

2

ANS april 2007

Deze Maand

4

4 Der Abschluß - thuis-internet van het UCI 5 M# - column 8

7 Bar-o-meter - Boppe! De Prins van Friesland 8 iPod - muziek over boten naar Europa 8 Taal van de straat - graffiti kleurt Nijmegen 12 Tony Chocolonely - slaafvrije chocolade van de Keuken 15 Het Laatste Oordeel - de Idee van Filosofie

12

16 Voorjaarsrituelen - het ontstaan van het askruis 20 Nederland = kutconservatief - gidsland, of toch niet meer? 22 Ganzenborden met Goose - speels interviewen

22

24 Avant-garde almanakken - Beatrix op vele pagina's 28 De Wijkagent - uitgeroeid Hatert 29 Sjaak - column 30 Deze Maand Niet + Lieve ANS

24

31 Crypto + Joost Lieuwma 32 Stof tot Stof - de meeneembijbel van Jan Marten

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt tien keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

www.ans-online.nl

3

Der Abschluß Het downloaden van films of games is populair en voedt menig muziekminnende student. Het is snel, gemakkelijk en kost geen cent. Nadelen zijn er dan ook nauwelijks. Tenminste, totdat Columbia Pictures voor de deur staat. TEKST: Zef Faassen en Ewoud Rohn ILLUSTRATIE: Dirk Bertens

M

ichiel Knoers (20), derdejaars student Natuurkunde, fronste zijn wenkbrauwen toen hij de brief van Stichting Studenten Huisvesting Nijmegen (SSHN) onder ogen kreeg. De mededeling was helder: de SSHN was door Columbia Pictures gesommeerd Michel te waarschuwen voor het illegaal aanbieden van films en muziek aan andere gebruikers op internet. Geeft de SSHN geen gehoor, dan volgen nadere sancties, zo vermeldt de officiële brief uit The States. En die sancties zullen verder reiken dan een waarschuwing alleen. Tegendraadse studenten Sinds september 2002 hebben bewoners van de SSHN-complexen, dankzij de invoering van een nieuw glasvezelnetwerk, een zeer snelle internetverbinding. SSHN-bewoners downloaden vier keer zo snel als thuisgebruikers. Door de verbinding voor studenten is het zeer aantrekkelijk om op grote schaal films en videogames te downloaden én te verspreiden. Volgens de Nederlandse wet is het downloaden van beeld- en geluidsmateriaal niet strafbaar. Daarentegen is het verspreiden van deze bestanden wél een overtreding. ‘En daar zit precies de kern van het probleem. Peer-to-peer-programma’s zoals BitTorrent, waarmee veel wordt geshared, eisen dat de film of de muziek tijdens het downloaden tegelijkertijd ter beschikking wordt gesteld aan andere downloaders’, vertelt Peter van Os, medewerker Projecten Services Processen van het Universitair Centrum Informatievoorziening (UCI). ‘Zodoende verricht je tijdens het downloaden meteen een strafbare handeling. Een mogelijke oplossing is de functie van het uploaden uit te schakelen, al is dat bij de meeste programma’s niet mogelijk.’ Bas Vissers, coördinator bij Stichting Bescherming Rechten Entertainment Industrie Nederland (BREIN) stelt dat het maar de vraag is of studenten die functie ook willen uitschakelen. ’70 tot 80 procent van de studenten weet dat het verspreiden van bestanden illegaal is. Toch blijven ze het doen: studenten nemen het klaarblijkelijk niet zo nauw

4

met het auteursrecht.’ Serieuze dreiging In Nederland wordt actie ondernomen tegen internetpiraterij, onder andere door BREIN. Zij schatten het verlies voor de muziek-, filmen interactieve software-sector in Nederland tussen de 142 en 189 miljoen euro. Volgens Bas Vissers nemen ook de klachten over copyrightschendingen toe. ‘Driekwart van ons werk betreft klachten over internetpiraterij. Die krijgen we binnen van bijvoorbeeld Columbia Pictures of Warner Bros, die hun eigendomsrecht willen beschermen. Wij spelen die bezwaren op onze beurt door naar de internetpiraat.’ De studenten zelf reageren laks op de aantijgingen. Dieke (22), vierdejaars Geneeskunde, bewoont een huis van de SSHN aan de St. Annastraat. ‘Wij hebben een tijd geleden een brief ontvangen. In eerste instantie was ik geschrokken, maar de brief heb ik uiteindelijk weggegooid. Ik weet toch zeker niet wie in mijn huis allemaal downloaden?’ Tim (23), vijfdejaars Recht en Management en bewoner van een SSHN-complex, downloadt zo nu en dan een film. Hij weet van zijn huisgenoten dat zij veelvuldig films down- en uploaden. ‘Ik heb echter nooit gehoord van een officiële waarschuwing door Columbia. Het klinkt ook als een broodjeaapverhaal, moet ik eerlijk zeggen.’ Volgens Peter van Os moet de dreiging serieus worden genomen. ‘Grote organisaties als Columbia Pictures en Warner Brothers komen steeds vaker in actie tegen het illegaal verspreiden van bestanden. Zij willen hun intellectueel eigendomsrecht beschermen en dat is hun goed recht. Anders lopen ze veel inkomen mis.’ Een berg met werk Het UCI is op de Radboud Universiteit verantwoordelijk voor de beveiliging van het gehele netwerk, inclusief dat van de SSHN. Het ontvangt als centrale instantie alle klachten over SSHN-studenten die in de fout gaan. De statistische gegevens van het Computer Emergency Response Team van de RU (CERT-RU) geven een duidelijk

ANS april 2007

M# E

beeld van de ontwikkelingen. Peter van Os vertelt: ‘Rond 2003 was de bestrijding van virussen onze hoofdtaak. Dat probleem is grotendeels opgelost met de invoering van het nieuwe centrale spam- en virusfilter. Tegelijkertijd ontstond een nieuw probleem: de schending van copyrights. Dit gebeurde al veelvuldig, maar we ontvingen vanaf dat moment ook daadwerkelijk brieven van de grote organisaties met aanmaningen aan de betreffende student. In het eerste kwartaal van 2007 zijn er meer dan 150 schendingen geconstateerd. In sommige gevallen betreft het studenten over wie wij tot viermaal toe een waarschuwing van Columbia ontvingen.' Harde les De maatregelen die de RU onder druk van de grote organisaties neemt, worden zwaarder. Samen met de SSHN is besloten de studenten harder aan te pakken. ‘We gaan de desbetreffende student niet meer eindeloos waarschuwen zonder sanctie. Voortaan wordt de schender bij een aanmaning meteen in quarantaine geplaatst – tijdelijk afgesloten van het netwerk – totdat het illegale gedrag is beëindigd. Na meerdere waarschuwingen zal hij zelfs volledig van internet worden afgesloten’, zegt Jean Popma, adjunct-directeur van het UCI en tevens voorzitter van het CERT-RU. Voor de toekomst schetst hij een nog dramatischer beeld. ‘In de Verenigde Staten gaat de ontwikkeling veel sneller. Daar is een aantal proefprocessen gehouden tegen particuliere uploaders, die gigantische schadeclaims aan hun broek kregen. Ik verwacht dat deze ontwikkeling ook naar Nederland zal overwaaien. Het is een harde les, zeker voor een willekeurige student die zijn iPod vult met muziek van internet.’ In de Verenigde Staten is het in ieder geval zeer effectief gebleken, doordat die enorme schadeclaims internetgebruikers hebben afgeschrikt. BREIN oriënteert zich in Nederland inmiddels ook op de mogelijkheid van dergelijke claims. Nadere uitspraken doet de stichting hierover niet. Bas Vissers verduidelijkt: ‘Het moet natuurlijk wel een verrassing blijven.’ ANS

www.ans-online.nl

en stukje verderop in het gangpad zitten ze, met zijn tweeën in een vierzitje. Ik kan ze net niet zien vanaf mijn plek bij het raam. Ik rijd achteruit. Dat geeft het beste uitzicht. En ik kijk graag naar buiten in de trein. Bij het instappen had ik ze al gezien. Degelijke mensen, met degelijke jassen en onopvallende kapsels. Ze kauwden op een boterhammetje met kaas. Van thuis meegenomen. Sommige mensen zijn na veertig jaar huwelijk nog niet uitgepraat. Ze blijven maar geamuseerd gesprekken voeren. Sommige mensen kunnen heel goed samen zwijgen. Daar zijn er helaas te weinig van. Zwijgende stellen hebben elkaar doorgaans gewoonweg níets meer te melden. Zo ook dit oerdegelijke, oersaaie paar. Ze hebben al een uur geen woord tegen elkaar gezegd. Ik hoor geen bladzijdes van romannetjes of kranten omslaan. Waarschijnlijk zitten ze tegenover elkaar lethargisch uit het raam te staren. Samen een dagje op stap. Dan zijn ze er eens uit. Maar eenmaal in de trein weten ze: dit is geen goed plan geweest. Samen een dagje op stap helpt ze niet meer uit de sleur. Zijn ze misschien ooit jong en vrolijk verliefd geweest en met het verstrijken van de jaren steeds verder afgegleden in een dodelijk saaie routine? Of hebben ze altijd al zo gezwegen? Is er hoop voor saaie mensen? Zullen ze ooit meemaken dat hun eentonige leven afwisseling gaat kennen? Is er nog iets in ze dat om vrijheid schreeuwt? Of is die stem lang geleden verstomd? Is verveling een gegronde reden voor een echtscheiding? Plots hoor ik de man diep ademhalen. Hij gaat iets zeggen. In een ultieme poging de eeuwige stilte te verbreken, zal hij nu, hier, eindelijk zijn hart uitstorten. ‘’t Is weer zaterdag vandaag, hè?’ Oh God. Zijn vrouw zwijgt, of misschien is haar ‘hmhm’ zo zacht dat ik het niet kan horen. Het lijkt me eigenlijk het beste als ze maar niet reageert. ‘Saturday night’, probeert de man weer. Hij laat er een gelaten ‘jaja’ op volgen. Weer hoor ik geen reactie. ‘Dat is nog een liedje van Herman Brood.’ Ik veer op, hoopvol. Hij kent Brood? Zouden ze dan toch nog herinneringen koesteren aan hun vrolijke jonge jaren? Komt er nu een ‘weet je nog, schat?’ Nog één keer klinkt zijn stem: ‘Die is ook dood.’ Ik zak terug tegen de rugleuning. De vrouw reageert nog steeds niet. De stilte is nu oorverdovend geworden. Zelfs als ik mijn mp3-speler op zijn hardst zet en de oordopjes zo diep mogelijk in mijn gehoorgang duw, is het nauwelijks te overstemmen.

5

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812

6

ANS april 2007

Was de kroeg van afgelopen avond de kater niet waard? Om vergissingen te voorkomen zoekt ANS het Nijmeegse nachtleven tot op de bodem uit. Laat je adviseren door de Bar-o-meter. Deze maand:

Bar-o-meter

De Prins van Friesland TEKST: Erik Denessen ILLUSTRATIE: Ruud Vos

V

oor een bruin café in de geschiedenisgeile Keizerstad is niets mooier dan een eeuwenoude legende over het ontstaan van de kroeg. Om een lang verhaal kort te maken: met zijn bezoeken aan de laatmiddeleeuwse herberg in de Lange Hezelstraat, bracht de zoon van een Friese stadhouder letterlijk nieuwe naam en faam in Nijmegen. De Prins van Friesland, hij is er nog steeds. Zou er van dat oude elan nog iets over zijn? Gekeuvel Fietsers moeten heuvelaf vanaf de Grote Markt flink remmen om de Prins van Friesland niet voorbij te schieten. Het gekweel van Frans Bauer is al te horen voordat de fiets goed en wel op slot staat. Ondanks dit hoge volume lijkt het alsof het geluid van de opengaande deur de muziek overstemt. Of zou het de frisse luchtstroom zijn, die de ogen van de bartijgers op ons doet richten? De weinige aanwezigen, allen van het type ‘gezellige Nijmo’, draaien zich na een inspecterende blik weer om. Hier gebeurt niet veel op een donderdagavond: wat mannen van rond de dertig hangen aan de bar en tikken hun baco's weg, een echtpaar met een gelukzalige glans in de ogen zingt vrolijk mee. Van achter de tap knikt barman Hans welgemeend vriendelijk en vraagt of hij een bonnetje mag maken. De barklanten spelen tussen de gesprekken door een pot biljart. Een lange rij trofeeën siert de planken boven de bar. Eigenaar Henk Roos schuift aan en grapt: ‘Ik heb de grootste beker persoonlijk bij elkaar gestoten. De kleinste, een tinnen beker, hebben we aan barman Hans te danken.’ Henk vertelt openhartig verder over zijn Joodse voorouders die Tokkie heetten. De verwachte grappige anekdote hierover blijft echter uit. Met een gebaar naar een schilderij vervolgt hij: ‘Dat portret is van mijn overleden vader, van wie ik de zaak twintig jaar geleden heb overgenomen.’ De ons-kent-ons sfeer, die de kroeg zo op het eerste gezicht uitstraalt, wordt plotseling onderbroken: een scheidingswand tussen café en biljartzaal wordt dichtgetrokken. Wat zich achter het scherm voltrekt blijft in het ongewisse. Zou er een nieuwe biljartbeker worden binnengesleept?

www.ans-online.nl

Geen gebral Eenmaal plaatsgenomen aan een van de vele statafels, valt op dat het cafégedeelte goed is gefaciliteerd: een draaitafel, een wand met dartboards en een ingerold projectiescherm vullen de ruimte bijna volledig. Samen met de fiets die binnen staat geparkeerd en de karige verlichting, doet het denken aan een veredelde sportkantine. Gezien deze complete uitrusting had het café best kunnen uitgroeien tot de uitvalsbasis van een studentenvereniging. Dat is niet gebeurd. Het teruglopen van de animo, houdt daar in ieder geval geen verband mee. Henk benadrukt: ‘Ik heb jaren plezier heeft beleefd aan het arrangeren van vrijgezellenfeesten, de biljartclub die er nog steeds is en andere schnabbels. De zaak krijgt een nieuwe eigenaar, dat weten de mensen. Na twintig jaar ben ik wel toe aan een nieuwe uitdaging en daarom open ik binnenkort hier in de straat een theatercafé. Een toneelstuk over Thom de Graaf zal als opening dienen. Maar het moet eigenlijk nog een verrassing blijven.’ Dat belooft wat. Wilde avond Het zingende stel rekent af, groet beleefd en houdt de Prins voor gezien. Het vertrek lijkt een goed getimede actie: ze zijn de deur nog niet uit of de muziek gaat nog harder en het fletse licht wordt vervangen door een even sfeervolle combinatie van discobol met blacklight. In afwachting van nieuwe klandizie leggen we nog maar een kaartje. Zo af en toe druppelen wat gasten binnen, maar zoals voorspeld wordt het niet druk. Dan arriveert nog een moeder met aanhangende jeugd; ze houden de jassen aan en installeren zich routineus om een statafel. Er wordt een drankje gehaald. Verder beperkt de activiteit van deze vijfkoppige groep zich tot het nippen aan hun felkleurige consumpties en het gebruik van mobiele telefonie. Onder het genot van Tom Jones’ Sexbomb wordt een conversatie gevoerd, waarvan een verveling afstraalt die schreeuwt dat ze net zo lief thuis waren gebleven. Dat brengt ons op een idee. Vaarwel, Prins. ANS

7

7 of 9 Yah babour mon amour Rachid System ft. Reda Omaima Boudhan (21), derdejaars Internationaal en Europees Recht Locatie: Gymnasion

Wat is de betekenis van de titel? ‘De letterlijke vertaling is: “de boot, mijn liefde”. Het gaat over inwoners van Marokko en Algerije die met een bootje naar Europa willen varen, omdat het leven volgens hen hier beter is. Het woord “liefde” refereert aan het welvarende Westen.’ Welk gevoel krijg je bij dit liedje? ‘In eerste instantie herinnert het me aan de zomer van 2006. Ik was in Marokko, waar Yah babour de zomerhit was. De vakantie was geweldig, eenmaal terug in Nederland kreeg ik flashbacks wanneer ik het liedje hoorde. Een vrolijk gevoel, totdat ik in december vorig jaar een jongetje uit Marokko adopteerde, via een soort van Foster Parents Plan. Ik heb hem opgezocht in het weeshuis waar hij woont. Dit nummer werd daar door een weeskind voor me gezongen; dat raakte me diep. Vanaf dat moment werd ik me veel bewuster van de inhoud.’ Is het een typisch Arabisch nummer? ‘Het is een goed voorbeeld van rai, een WestArabische muziekstroming die wordt gekenmerkt door hiphopinvloeden. Je kunt het een beetje vergelijken met westerse popmuziek. Ik luister geregeld naar rai, maar ik houd het meeste van shrqi, een Oost-Arabisch genre. Daarin zit een lekkere swing die zich goed leent voor buikdansen.’ Doe je zelf ook aan buikdansen? ‘Nee, ik luister shrqi voornamelijk als ik alleen op mijn kamer zit en vrolijk wil worden. Ik ga wel een paar keer per jaar naar Marokkaanse feesten in Nederland waar dit genre wordt gedraaid. Het zijn grote dansfestijnen waar niemand stil kan blijven staan.’

TEKST: Imke Kerkhof FOTO: Sjors Overman

8

TEKST: Roel Neijts FOTO’S: Aukje van Hout

ANS april 2007

Taal van de straat

Het straatbeeld in Nijmegen wordt opgesierd door pieces en tags. Sinds korte tijd komen daar stencils en stickers bij. Graffiti leeft. Het is niet eenvoudig om door te dringen in de scene. Graffiti aanbrengen is tamelijk riskant en 'schrijvers' geven hun identiteit niet graag prijs. TEKST: Maartje Bakker en Marieke Haafkes FOTO’S: Willie Kerkhof

‘E

en auto!’ Snel worden de spuitbussen weggegrist en maken de graffers G-style en Eko zich uit de voeten, met ons – hun partners in crime - in hun kielzog. In een verlaten steegje komen we op adem. Voorzichtig gluren we om de hoek. De auto is tot stilstand gekomen. In het duister licht een brandende sigaret op. De rook uit de uitlaat verraadt dat de motor nog draait. De politie? Of is het een dealer die druk is met zijn eigen zaakjes? Als de bestuurder geen interesse blijkt te hebben in onze activiteiten gaan G-style en Eko haastig weer aan de slag. ‘Niets voor mij, angst om betrapt te worden. Ik teken liever legaal’, vindt G-style. Toch weet Eko hem telkens weer over te halen om nachtelijke tochten te ondernemen: ‘De adrenalinekick is verslavend.’ Het kan ook anders. Op de eerste zonnige dag in maart is het druk op de Hessenberg, een braakliggend veldje in het centrum. Temidden van lege spuitbussen staan verschillende jongens, nonchalant een sigaret in de mondhoek, een piece te zetten. Een stervormig sjabloon ligt naast een verfroller. De schaarse grassprietjes kunnen afgedankte caps niet verhullen. De grote ontbrekende factor: angst voor de politie. Hier mogen kings legaal hun kunsten vertonen. Net als op de muren van Doornroosje, waar onlangs aan de spoorzijde enkele nieuwe werken verschenen. Op eigen risico ‘Jongens uit binnen- en buitenland, komen ’s zomers naar Doornroosje om te “schrijven”. Ook in de binnenstad verschijnt er regelmatig wat nieuws’, vertelt Poet. Niet zijn echte naam uiteraard, maar de tag waarmee hij jarenlang Nijmegen afschuimde. ‘Een jaar of tien geleden ging ik ieder weekend op stap om een piece te zetten’, bekent hij. Toen Poet werd gepakt en een fikse boete kreeg opgelegd, is hij ermee gestopt. Tegenwoordig zet hij werken van anderen op de foto en publiceert ze op internet. Dit maakt Poet tot de perfecte persoon om ons wegwijs te maken in de Nijmeegse graffitiwereld. ‘Nijmegen heeft een aardig grote www.ans-online.nl

9

graffitiscene. De meeste schrijvers kennen elkaar. Ze ontmoeten elkaar tijdens een writers’ bench en bekijken daar foto’s van hun nieuwste prestaties. Ach, het is eigenlijk gewoon een avondje zuipen met vrienden.’ Er komt meer bij graffiti kijken dan spuiten alleen. Poet legt uit: ‘We luisteren naar hiphop en doen aan breakdance. Nou ja, ik niet. Ik ben niet lenig genoeg. Wat belangrijk is: we hebben respect voor elkaar. Vooral voor degenen die heel actief zijn of die hun tag op een riskante plaats zetten. Je mag wel over anderen heen taggen, maar alleen als je de diepste overtuiging hebt dat jouw werk mooier wordt dan wat er al staat. Dus geen drips - druppels verf, die verraden dat er een amateur aan het werk is geweest - wel heel strakke outlines.’ Poet raakt op dreef. ‘Highlights scoren hoog, net als glans in zogenaamde silverpieces.’ Een spuitbus kost al vlug drie euro; daar kun je maar twee vierkante meter mee vullen. Best een dure hobby dus. Veel artiesten verkrijgen hun spuitbussen onrechtmatig. Jake, afkomstig uit Amsterdam, vindt het stelen van bussen een spannend en motiverend onderdeel. ‘De Kwantum heb ik een aantal jaren echt leeggeplunderd. Op een gegeven moment wist ik precies wanneer een nieuwe vracht aankwam. De volgende dag stonden de nieuwe voorraden bij mij thuis.’

Spookpo Zulke verhalen staan te lezen in Bomber magazine, the worldwide known ‘must have’ graffwriters update. Het wordt uitgegeven door Powerhouse, een winkel aan de Nijmeegse Lange Hezelstraat. Schrijvers sturen foto’s van hun succesnummers in

en hopen op een publicatie in Bomber. De boodschap spat van de kleurenpagina’s: graffiti is een levensstijl, geen hobby. Er zijn graffers die de halve aardbol hebben bereisd om hun sporen na te laten. Zo verklaren ze de wereld tot hun territorium. Dat ze tussen het uitschot, zwervers en junks moeten slapen, nemen sommigen op de koop toe. Iedere wereldstad heeft zijn eigen stijl. Jake: ‘Het is inspirerend om op reis te gaan en andere stijlen te zien.’ Met treinen beschilderen verdient een graffitikunstenaar het meeste respect. Pieces in allerlei kleuren sieren het NS-blauwgeel. Het is de meest uitdagende manier van werken. Poet legt uit wat er zo geweldig is aan een trein van je naam voorzien. ‘Daarmee krijg je naamsbekendheid. Treinen rijden door het hele land.’ Maar het is niet zonder risico. De spoorwegpolitie, spookpo in jargon, ligt vaak op de loer. Op een nacht werd Poet gepakt. ‘Ik werd geboeid en in een politiebus gezet. Sommigen van onze groep wisten te ontkomen, maar ik had pech. Vier dagen hielden ze me vast, omdat ik mijn identiteit niet wilde prijsgeven. Na vier dagen was ik het zat en heb bekend. Toen moest ik een boete betalen en twee weken werken in een bejaardentehuis. Leuk werk was dat.’ Elke nieuwe piece wordt volgens Poet niet alleen door hem gefotografeerd, maar ook door de politie. Wie wordt gepakt moet flink betalen, evenals voor alle pieces die in het verleden onder zijn naam zijn verschenen. Ook Poet houdt nauwlettend in de gaten waar en welke nieuwe pieces verschijnen. ‘Ik probeer erachter te komen van wie ze zijn.’ De trend van dit moment is het gebruik

van sjablonen om politieke boodschappen te verspreiden. En stickers plakken op lantaarns en verkeerslichten. Meis De laatste tijd is het meisjesfiguur, dat te pas en te onpas vanaf Nijmeegse muren over je schouder gluurt, opvallend. Poet heeft het ook gespot. ‘Ik ben er nog niet achter wie het tekent. Een vrouw hoorde ik; dat zou bijzonder zijn voor de graffitiwereld.’ De maker blijkt in tegenstelling tot Poets vermoeden een man. ‘Ik ben verzeild geraakt in de scene door vrienden’, vertelt Meis. ‘Ik vond het te gek hoe ze schijnbaar onbereikbare plekken zoals rooftops deden.’ In het begin ging hij ’s nachts mee op pad, maar schreef zelf niets. Toen hij voor zijn opleiding een verhaal moest tekenen, is ‘Meis’ ontstaan. ‘Het verhaal ging over een meisje dat werd misbruikt. Ze zocht een uitweg door te huilen, schreeuwen en door in therapie te gaan. Het mocht niet baten. Uiteindelijk vindt ze vrijheid door zelfmoord te plegen.’ Na een tijdje was het figuurtje alleen niet genoeg, vanaf toen ging het ook vergezeld van het woord ‘Meis’. ‘Ik wilde niet enkel blijven tekenen.’ Hoewel voor velen het poppetje inmiddels een uniek en herkenbaar gegeven binnen de Nijmeegse graffitiscene is, vindt hij zelf niet dat zijn werk zich écht onderscheidt. ‘Ik kom pas net kijken, doe gewoon wat ik leuk vind en maak me niet zo druk wat andere schrijvers ervan vinden. Ik vind het leuk om respect te krijgen van anderen, maar in eerste instantie blijft het een enorme egotrip om mijn tag overal te plaatsen.’ ANS

Graffiti slang Cap: Spuitmondje, verkrijgbaar in verschillende diktes, van skinny tot fat. Highlight: Licht gedeelte in een piece waardoor de letters een driedimensionaal effect krijgen. H.O.F.: Hall Of Fame, hier mag je legaal spuiten. In Nijmegen zijn dit: De Hessenberg, Mariaschool, Doornroosje, Grootstal en De Haard. King: Graffiti-expert. Piece: Een naam, uitgebreider dan een tag of een afbeelding. Roll on: Een met verfroller gezette naam. Van grote afstand te lezen, vaak langs snelwegen. Silverpiece: Zilverkleurige piece, vaak met diepte en highlights. Stencil: Sjabloongraffiti, veelal met politieke boodschap. Tag: Eenkleurige handtekening. Graffitinaam van een schrijver. Toy: Beginneling in de graffitiscene.

10

ANS april 2007

- advertentie Tussen maandag 14 mei en vrijdag 25 mei 2007 kunnen alle studenten op de Radboud Universiteit weer stemmen. De zetels in de opleidingscommissies (OLC’s), Facultaire Studentenraad (FSR) en natuurlijk de Universitaire Studentenraad (USR) zullen weer verdeeld worden. Het is een monotoon ritueel, elk jaar weer.

Enkele onbeduidende partijen daargelaten, zijn het AKKU (LINKS!) en het SIAM (LAKS!) die de lijst voor de USR-kandidaten sieren. Maar vanaf dit jaar wordt dat anders:

Nieuwe Elitaire Partij zal vanaf 2007 domineren in de Nijmeegse studentenpolitiek! Bij onze Partij staat de student centraal. Studenten, dus geen scholieren, mbo’ers of wat dan ook. De Nieuwe Elitaire Partij ontstond in juni 2006: enkele tientallen mensen spraken op een online-forum hun ongenoegen uit over de status van de Nederlandse student. Landelijk werd de Nieuwe Elitaire Partij opgericht; pas wanneer enkele lokale afdelingen, zoals in Groningen, Leiden en Nijmegen hun verkiezingsprograms klaar hadden, werd het tijd voor openbaarmaking. In Nijmegen is dat deze lente het geval. Nieuwe Elitaire Partij staat voor - Studeren wordt weer elitair: intensief onderwijs, verplicht Honours Programma, 40 uur per week studeren. - De RU beschermt zichzelf in de media. Daar staan wij achter, maar het kan beter : bescherm ook het imago van de student. Bescherm het academische jargon. 40 procent van de studenten noemt de universiteit ‘school’, 80 procent van de mbo’ers noemt zich student. DAT MOET ANDERS! - Weg met de bureaucratie: dat riekt naar Oost - Duitsland en verder. - Gekozen rector magnificus. Nieuwe Elitaire Partij heeft dankzij haar verschillende afdelingen in het land – Amsterdam, Leiden, Rotterdam, Utrecht, Groningen en Nijmegen – een brede kijk op het academisch leven en een goed netwerk met inspiratiebronnen.

Stem scholiervrij! Stem Nieuwe Elitaire Partij! Nr. 1

Nr 2.

Nr. 3

Dhr. A. W. C. Q. van Hardenbroek van

Mevr. F. G. A. M. Michiels van

Dhr. L. D. G. Van Randwijck,

de Kleine Lindt, Nederlands Recht

Verduyn, Filosofie

Nederlands Recht

‘Als je kijkt naar zogeheten politieke

‘Studenten moeten studeren, dat maakt

‘Het academisch aanzien zal langzaam

partijen als AKKU en SIAM, dan zien een

ze elitair. Clubs als Carolus Magnus en

maar zeker in verval raken. Tenminste,

jarenlange monotone ruis. Dat gezeik

Ovum Novum worden wel eens voor eli-

als de huidig situatie geëlongeerd wordt.

over de kleine dingen. Het zijn de grote

tair aan gezien, maar zolang ook hbo’ers

De PvdA heeft zelfs de plannen hoge-

lijnen die veranderingen brengen! Waar

daar lid kunnen worden, vraag ik me

scholen te laten fuseren met universi-

een of andere boom, reling of liftknopje

af of dat etiket wel mag worden opge-

teiten. Door dergelijke initiatieven zal

moet komen, dat interesseert toch alleen

plakt. Drinken met hbo'wers? Carolus

er een ongestructureerde mengelmoes

het proletariaat. En die lopen hier niet

en kornuiten moeten die lui juist verne-

in het onderwijs en onderzoek ontstaan.

rond. Als Elitaire Partij zijn wij momen-

deren! In de USR ontbreekt een partij

Dat is toch van de gekke. De gren-

teel vooral bezig met naamsbekendheid

die opkomt voor de student als persoon

zen moeten helder zijn: híer begint de

te creëren. Binnenkort kunnen studenten

in de maatschappij. Wij studenten dra-

wetenschap en drie stappen terug stopt

zelfs in de Refter, waar we trouwens ook

gen de kennis, zullen onderzoek doen

het denken van het plebs. Wij willen die

veel ideeën over hebben, een heus Elitair

en verantwoordelijke functies vervullen.

grens, die overgang, graag bewaken.

Menu bestellen, één week weliswaar,

Studenten zijn belangrijk voor Nederland

Stem Nieuwe Elitaire Partij!, eind mei!’

maar het is een begin. Volgend jaar

en mogen best wat privileges ontvangen.

rond deze tijd zal ongeveer de helft van

De universiteit moet zich meer profileren

de studenten in Nijmegen lid zijn van

als een plek waar ambitie is en topstu-

onze partij en kunnen we eindelijk onze

denten rondlopen. Stem Nieuwe Elitaire

ideeën realiseren. Stem Nieuwe Elitaire

Partij, voor het te laat is!’

Partij!’

www.ans-online.nl

11

Tony Chocolonely Teun van de Keuken, alias Tony Chocolonely, heeft een doel: hij wil de cacao-industrie veranderen, want slaafvrije chocolade bestaat nog steeds niet. Door zichzelf voor de rechter te dagen en een eigen chocoladereep op de markt te brengen vraagt hij aandacht voor dit probleem. ‘Ik ben geen wereldverbeteraar.’ TEKST: Maurice van Mill FOTO: Igo Nijenhuis

‘M

ensen moeten meer nadenken.’ Radio- en televisiemaker Teun van de Keuken (35) wil zijn publiek bewustmaken van bepaalde misstanden, zonder een mening op te dringen. Toen hij vier jaar geleden voor de Keuringsdienst van Waarde (KvW) enkele afleveringen maakte over slavernij in de cacaoproductie, kon hij niet vermoeden waartoe die uitzendingen zouden leiden. Inmiddels heeft hij een eigen chocoladereep Tony’s Chocolonely – op de markt gebracht, heeft hij zichzelf aangeklaagd voor medeplichtigheid aan slavernij en is hij opgepikt door de internationale pers, waaronder CNN, BBC, en TIME Magazine. ‘Het is begonnen uit pure nieuwsgierigheid. Ik las een artikel over slavernij in de cacaoindustrie. Dat leek me een interessant onder-

12

werp voor de KvW, vooral omdat het bijna ongeloofwaardig klinkt. Vervolgens heb ik gesproken met journalisten die eerder op de cacaoplantages waren geweest, onderzoekers voor de Verenigde Naties en ex-slaven. Het verhaal bleek waar te zijn. Toen besloot ik mezelf aan te klagen wegens heling: als koper van een product dat op criminele wijze wordt vervaardigd – slavenchocolade – achtte ik mezelf schuldig aan een misdrijf. Later, toen Nestlé naar aanleiding van de film Charlie and the Chocolate Factory een speciale reep uitbracht, heb ik gevraagd om die reep “slaafvrij” te maken. Dat wilden ze niet. Daarop besloot ik zelf een reep op de markt te brengen.’ Schuldbekentenis ‘Een bedrijf als Nestlé verdient miljarden aan chocoladeproducten doordat het zijn cacao zeer goedkoop inkoopt. Dit betekent dat de boeren van de plantage vrijwel niets verdienen en ze hun personeel niet kunnen betalen, met slavernij als gevolg. Als de bedrijven maar een klein beetje meer voor cacao zouden betalen, zou dat het einde van de slavernij kunnen betekenen. Het is een spiraal die we moeten doorbreken, en de consument kan daaraan wel degelijk bijdragen. Wat dat betreft heb ik een heel simpel wereldbeeld. Tony’s Chocolonely staat voor mijn eenzame strijd tegen de machtige

chocolade-industrie. Het uiteindelijke doel is die industrie te veranderen. Omdat ik nu zelf producent ben, weet ik een beetje hoe die wereld in elkaar zit. Chocoladefabrikanten zijn machtige multinationals. Zij zullen hun productiemethoden niet zomaar veranderen. Toch worden ze zenuwachtig van mijn acties. Ik ben aangeklaagd door de importeur van het merk Swiss Noir. Dat bedrijf vond dat ik mijn reep niet slaafvrij zou mogen noemen, omdat slaafvrije chocolade niet zou bestaan: een expliciete schuldbekentenis. Die rechtszaak heb ik gewonnen, wat aantoont dat zelfs grote ondernemingen kwetsbaar zijn. Zij proberen mij onderuit halen, voordat ze nog meer negatieve publiciteit krijgen. ‘Het is fantastisch dat het onderwerp nu zoveel aandacht krijgt. Toen een ex-slaaf kwam getuigen in de tegen mezelf aangespannen rechtszaak, haalde dat de internationale media. Dat die jongen helemaal uit Burkina Faso hierheen kwam, om te vertellen dat hij het slachtoffer was van het feit dat ik chocolade eet, is bizar. Half april is de uitspraak. Daarin wordt bepaald of ik word vervolgd voor het eten van chocolade en daarmee slavernij instandhoud. Het zou erg mooi zijn als het tot een proces komt. Dan komen alle praktijken die tot nu toe onder water zijn gebleven aan de oppervlakte. En, hoewel de kans klein is, zou het daadwerkelijk tot een veroordeling kunnen komen. Daarna slepen wij natuurlijk iedereen die chocolade koopt voor de rechter. Als ik word veroordeeld zal dat grote consequenties hebben voor de chocoladefabrikanten. Het houdt in dat het kopen van chocolade strafbaar wordt, zodat zij hun werkwijze wel moeten veranderen. Stel dat ik echt een straf moet uitzitten, dan moet ik die consequentie maar dragen.’ Dolfijnvriendelijk Het hele project is inmiddels bekender dan het tv-programma waaruit het is ontstaan. In de KvW worden verrassende antwoorden gegeven op eenvoudige vragen. ‘Als journalist voel ik me bij dit programma als een kind in een snoepwinkel. Het idee dat ik puur uit nieuwsgierigheid zelf op zoek ga naar antwoorden, blijft fantastisch. In de KvW zijn we altijd bezig geweest met het vinden van nieuwe manieren om dingen te weten te komen en aan de kaak te stellen. 'Het uitgangspunt van het programma is de simpele vraag van de consument. Op de verpakking van een product staat bijvoorbeeld “dolfijnvriendelijk”. Wij willen weten wat dat betekent en bellen dan de consumentenlijn. De mensen die je daar te spreken krijgt zijn zulke vragen niet gewend. Zij weten bijvoorbeeld wel op hoeveel graden een overhemd ANS april 2007

'Als ik word veroordeeld zal dat grote consequenties hebben voor de chocoladefabrikanten'

dient te worden gewassen, of hoe lang rijst moet koken. Grappig is dat ze wel altijd antwoord op je vraag geven, ook als dit op onzin neerkomt. Ze zullen nooit zeggen: “Dat weet ik niet. Kunnen we u over een week terugbellen?” Een goed voorbeeld is de uitzending Ambachtelijk, waarin we aan dertig deskundigen hebben gevraagd wat “ambachtelijk” precies betekent. Bij de een betekende het “met de hand gemaakt” en bij de ander “met een druk op de knop tienduizend broodjes bakken”. Het programma laat zien hoe een industrie in elkaar zit, om vervolgens het oordeel aan de kijker over te laten. Al loopt het bij het chocoladeproject iets anders, omdat hier het doel is om echt iets te veranderen. ‘Ik voel inmiddels een bepaalde verantwoordelijkheid tegenover dit onderwerp. Doordat ik er zo lang mee bezig ben en met zoveel ex-slaven heb gesproken, is er bij mij grote betrokkenheid ontstaan. Ik hoop mensen bewust te kunnen maken van de misstanden in de cacao-industrie. Ik weet niet hoe de ideale wereld eruit ziet en geloof daar ook niet in. Maar het is belangrijk dat mensen over bepaalde dingen nadenken.’ Bij Oprah op de bank ‘In feite passen we in de KvW een nieuwe vorm van journalistiek toe, die vijftien jaar geleden zeer ongebruikelijk was. Om zelf fabrikant te worden en een reep op de markt te brengen – een soort infiltreren – was toen heel ongewoon. Nog steeds eigenlijk. Op deze manier kan de industrie met haar eigen argumenten worden bestreden. Ik kom bovendien op plaatsen waar journalisten doorgaans niet gewenst zijn, bijvoorbeeld www.ans-online.nl

in de Ghanese cacaohaven of op plantages. Als fabrikant kom ik daar binnen, al wordt er raar gekeken als ik een camera meeneem. Van zulke momenten kan ik genieten; zo kan ik dingen laten zien die normaal niet worden getoond. Het is goed als mensen een beetje geïrriteerd raken. Dan weet ik dat ik beet heb en op het juiste pad ben. Er zijn inmiddels cacaoproducenten die bereid zijn te praten over verbetering van de situatie. Dat klinkt goed, maar het betekent nog niet veel. Het laat hooguit zien dat het onderwerp leeft. ‘De volgende stap wordt het maken van een avondvullende documentaire. Die zal nog veel meer publiciteit en opschudding veroorzaken dan we tot nu toe gedaan hebben. Om dat voor elkaar te krijgen, dient de juiste media-aandacht worden getrokken. Het is de bedoeling dat de documentaire op grote internationale filmfestivals zal worden vertoond. Gezien wat Michael Moore en Al Gore hebben bereikt met hun films, zie ik grote mogelijkheden voor Tony’s Chocolonely. Waarom zou het niet lukken? Als de documentaire goed wordt gedistribueerd en de juiste publiciteit krijgt, zit ik zo bij Oprah op de bank. En iedereen weet, daar begint de revolutie!’

zou ook weer mogelijkheden creëren nieuwe projecten te beginnen. Ik ben en blijf in de eerste plaats natuurlijk journalist. Ook in het Tony Chocolonely-project is de journalistieke kant het belangrijkst, om inzicht te geven in die chocoladewereld: wat voor mensen werken er, hoeveel geld gaat erin om, hoe zijn de werkomstandigheden? Ik leer zelf steeds beter hoe de wereld in elkaar zit. Achter elk verhaal zit een groter verhaal: bijvoorbeeld over armoede, milieu, godsdienst of technologie. Die verhalen wil ik graag laten zien.’ ANS

Swiebertje-effect ‘Wanneer over een jaar de documentaire uitkomt, moet ik eens van het onderwerp afstappen. Anders word ik de Swiebertje van de chocolade. Het zou mooi zijn als de film een groot succes wordt. Dat 13

Ansjes

Ansjes

Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Uitsluitend mondelinge opgave en contante betaling bij Harry Gorter, tel. 024-3615653 (alleen aanwezig op di/woe/do).

Ansjes

Ansjes

Ansjes

Actief Indonesisch: Ieder jaar twee groepen aan de RU; van januari tot december en van september tot juni. Gegeven ter voorbereiding van stage/leeronderzoek en als doctoraal keuzevak (11 ECTS). Voor informatie, kosten en deelname: drs. Th. Aschurie 024-6961527, zie verder www.socsci.kun.nl/indonesisch.

Ansjes

Wij zijn op zoek naar een nieuw lid voor de Raad van Commissarissen SSHN. Ben jij huurder bij de SSHN en heb je interesse, lees dan het profiel op www.huurdersbelangen.nl Reageren voor 1 april 2007.

Ansjes

Ansjes

Ook zo je strot vol van hbo’ers? Sluit je aan bij de Nieuwe Elitaire Partij. Samen winnen we de USR-verkiezingen. Meld je aan via [email protected]. Liefst studenten van adel. Stem scholiervrij, stem Nieuwe Elitaire Partij!

2 april: 3 april: 11 17 23 24 26

april: april: april: april: april:

Rijstmaaltijd in kader vasten Bijbel in hapklare brokken: de bijbelse geschiedenis Taizéviering Crossroads (engelstalig) Hutspot of couscous Eten met idealen: Chili Omgaan met rouw en verdriet

www.ru.nl/studentenkerk

Aan tafel met het UTN Stel zelf je trainingsmenu samen

Samen met je studievereniging, huisgenoten, jaarclub of dispuut een hele dag je communicatieve vaardigheden aanscherpen? Voor € 975,- kun je een voedzaam menu samenstellen van maximaal drie gerechten: • Helder formuleren • Mindmappen • Onderhandelen • Presenteren • Speedreading • Spelling • Vergaderen Tijd: van 9.30 tot 12.30 en van 13.30 tot 16.30 uur Maximaal aantal deelnemers: 15 Interesse? Neem contact op met het secretariaat: 024 – 361 21 59 of per e-mail: [email protected].

14

ANS april 2007

Het Laatste Oordeel

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. TEKST: Andy Leenen FOTO: Jos Janssen, Middelaar

B

College: Geschiedenis van de Moderne Wijsbegeerte, donderdag 8 maart, 13.45 - 15.30 uur, Huygensgebouw 0.00.23 Docent: Dr. Cees Leijenhorst Uitstraling: Amicale Dirkjan-lookalike Inhoud: Materie, de Idee, Bonfire en een emmer water Publiek: Plato-fielen en stoïcijnse empiristen Stopwoordje: ‘Duidelijk?’ Eindcijfer: 8

www.ans-online.nl

ij binnenkomst van enkele laatkomers tijdens het college Moderne Wijsbegeerte van dr. Leijenhorst, kijken slechts enkele studenten dromerig om. De rest blijft aandachtig luisteren naar de docent, de seance is blijkbaar onverstoorbaar. De groep bestaat uit circa twintig, overwegend mannelijke, studenten. Het blijkt maar weer welk geslacht de denkers herbergt. In het gezelschap bevinden zich ook een jongen en een meisje met ieder een witte roos, die naast hun collegeblok ligt. Wijst dit in de richting van een platonische romance? Opvallend aan het zaaltje is het ouderwetse, groene krijtbord: een stoffig souvenir uit vervlogen tijden in dit moderne bèta-gebouw. De docent legt op kalme toon theorieën van de filosofen Plato, Locke en Hume uit, begeleid door het rustgevende geruis van de airco. De strekking van het college is het verschil tussen een ding als materie en een ding als Idee. Plato kwam als eerste met de theorie dat er een Ideeënwereld is, die onafhankelijk bestaat naast de materiële wereld. Al het materiële bestaat volgens hem uit imperfecte afleidingen van de Ideeën. Een getekende cirkel is bijvoorbeeld afgeleid van het Idee ‘cirkel’, maar de getekende versie zal nooit perfect rond zijn. Het Idee ‘cirkel’ is dat wel. Twee latere filosofen, Locke en Hume, zoeken de waarheid niet, zoals Plato dat doet, in de Ideeënwereld. Het zijn empiristen, wat volgens Leijenhorst inhoudt dat ze de waarheid proberen te vinden door de materiële wereld te observeren. Het publiek ontwaakt uit zijn trance wanneer de pauze aanbreekt. De meeste studenten blijven netjes op hun plaats zitten, slechts enkelen komen op het Idee om wat te eten te halen. Nadat Leijenhorst zijn laatste boterham heeft verorberd, steekt hij weer van wal en wordt de zaal wordt opnieuw ondergedompeld in een oase van rust. Leijenhorst ontdekt

de spons om het bord mee schoon te maken en merkt op: ‘Ik vraag me al drie kwartier af wat die emmer water hier doet.’ Uit enkele studenten ontsnapt hierom een lach, terwijl er voor de pauze slechts voorzichtig werd gegniffeld. Er ontstaat meer interactiviteit en er worden geregeld vragen gesteld, die door de docent stuk voor stuk duidelijk worden beantwoord. Een goed voorbeeld hiervan is het antwoord op de vraag wat er mis is met 'paard' als general abstract idea. Leijenhorst verklaart: ‘Sommige mensen denken bij "paard" aan bijvoorbeeld Bonfire, terwijl anderen eerder aan Black Beauty denken. Het begrip "paard" is dus geen eenduidig Idee.’ Leijenhorst houdt zijn publiek, ondanks de zweverige stof, het gehele college met beide benen op de grond met luchtige grapjes en praktische voorbeelden. De studenten zitten het anderhalf uur moeiteloos uit, zonder dat er ook maar een verveelde zucht klinkt. Op het moment dat de docent door zijn sheets heen is, sluit hij af: ‘Ik ben uitgepraat. Hebben jullie nog iets te vertellen?’ Er worden nog vlug enkele vragen gesteld, waarna iedereen met een verzadigde blik de zaal verlaat. Het mysterie van de twee witte rozen is nog niet opgelost, maar het is gelukkig geen schande om een filosofiecollege te verlaten met meer vragen dan antwoorden. Het Laatste Oordeel der Studenten De studenten zijn uitermate tevreden over dit college: het wordt unaniem betiteld als ‘interessant’, met dank aan de gegeven voorbeelden en achtergrondinformatie. Niemand heeft moeite om zijn hoofd erbij te houden, al liet een studente weten soms te piekeren over de vraag of ze haar cavia’s in de tuin moest laten lopen. Tot slot wordt Leijenhorst onverdeeld getypeerd als een docent met hart voor zijn vak, die zijn verhaal gepassioneerd over kan brengen. ANS

15

FOTO: FP-fotografie.nl

- Multatuli

Spot met `heilige’ zaken bewijst niets tegen die zaken, maar wekt de tragen op en geeft de vreesachtigen moed tot nadenken over de vraag of die zaken wel heilig zijn

18

ANS april 2007

www.ans-online.nl

19

Het Issue

Nederland = kutconservatief

TEKST: Annelies Beltman en Benjamin van Gaalen

ILLUSTRATIE: Ruud Vos

In deze rubriek staat iedere maand een ander Issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: Nederland als progressieve modelnatie.

Dr. Hans Slomp Universitair docent Vergelijkende Politicologie ‘In Nederland heerst een overlegcultuur. Wij nemen graag kleine stappen. Soms loopt zo’n ontwikkeling heel mooi door, zoals in de jaren zestig en zeventig. Geleidelijk aan werden er legio beslissingen genomen over verschillende ethische kwesties die ertoe leidden dat Nederland een gidsland werd. Af en toe gingen we te hard. Met de invoering van ons drugsbeleid hadden we in elk geval rekening moeten houden met de rest van Noord-Europa. ‘Op het gebied van de morele waarden – zoals abortus en prostitutie – lopen ons land nog steeds voor op de rest van Europa. Wij zijn nog steeds koploper, maar veel vergelijkbare Europese landen, bijvoorbeeld de Scandinavische staten, zijn bezig net zo progressief als Nederland te worden. ‘Ik denk niet dat het goed is als Nederland veel afstand neemt van haar buurlanden. Op het moment dat we de rest te ver voor zijn, worden we niet meer serieus genomen. Dan is de invloed van ons beleid op dat van hen minder. We moeten altijd proberen landen die ons cultureel evenaren mee te trekken in nieuwe ontwikkelingen. Met onze tolerante houding tegenover

20

I

n de jaren zeventig stond Nederland in Europa bekend als een vooruitstrevende natie die vooruitliep op het gebied van veel maatschappelijke kwesties. Het fundament voor ons huidige euthanasiebeleid was gelegd, abortus werd niet langer gezien als taboe en gedogen was de nieuwe manier van omgaan met softdrugs. Maar in veel kwesties zijn we tegenwoordig een stuk minder progressief. Het ooit zo warme vreemdelingenbeleid heeft een xenofobe wending genomen. Op 9 maart berichtte HP/De Tijd dat een gemiddelde Nederlander veel extreme ideeën helemaal niet zo raar vindt. Vier uit de vijf ondervraagden meent dat radicale moskeeën mogen worden gesloten, 79 procent ziet geen problemen in de uitzetting van geweldsplegers met een dubbele nationaliteit. Dat terrorismebestrijding boven privacy gaat, is volgens 71 procent niet meer dan logisch. Komt met de ChristenUnie in de regering ook het euthanasie- en abortusbeleid op de tocht te staan? Desondanks lijkt Nederland zich graag voor te houden dat het een gidsland is. De stelling van deze maand: Nederland is niet langer het progressieve voorbeeld voor Europa.

drugs is echter een beleid gevormd dat niet aansluit bij omringende landen, bijvoorbeeld Noorwegen of Duitsland. ‘Wat het vreemdelingenbeleid betreft is er momenteel geen gidsland in de wereld. Elk land kampt met andere problemen. Nederland bood in de jaren negentig veel vluchtelingen onderdak, maar op dit moment worden diezelfde mensen het land uitgezet. En in Duitsland is het probleem ontstaan dat allochtonen de taal slecht beheersen, terwijl het land nooit heeft geëist dat vluchtelingen goed Duits moesten spreken. Ieder land heeft tegenwoordig zijn dilemma en gaat daarmee op een eigen manier om.’

Guus Valk Politiek redacteur NRC Handelsblad ‘Deze stelling is op twee manieren te benaderen. Ten eerste: wij zijn geen gidsland meer, de vooruitstrevendheid is van ons imago af. In de ogen van andere landen wordt Nederland rechtser en conservatiever. Ten tweede kunnen we ons afvragen of we in het verleden wel goed zaten. Liepen we op de rest voor of waren we Gekke Henkie? Nederland werd vooral gezien als gidsland doordat veel landen een geïdealiseerd beeld van ons hadden

ontwikkeld. ‘Het lijkt erop dat we progressiviteit geen deugd meer vinden. Simpelweg kwam het Nederlanders lange tijd goed uit zich zo te noemen. In werkelijkheid denken we hetzelfde als toen, maar de trend om progressief te zijn is ondertussen verdwenen. Dat we deze dingen niet meer over onszelf roepen is natuurlijk reactionair, maar veel Nederlanders waaien met alle winden mee. Zodoende is het feit dat de ChristenUnie deel van de coalitie uitmaakt gewoon een samenloop van omstandigheden. Geen signaal dat we massaal conservatiever zijn gaan denken.’

Dick Pels Voorzitter links-liberale denktank Waterland en auteur van Een zwak voor Nederland ‘De pretentie van “Nederland gidsland” in de jaren zeventig was natuurlijk overtrokken, maar de culturele verandering die Nederland in die jaren heeft ondergaan is blijvend. Dat is nog steeds iets om trots op te zijn. Wel zijn we met zijn allen een toontje lager gaan zingen als gevolg van 9/11 en de moorden op Fortuijn en Van Gogh, die de vrolijke multiculti’s met de neus op de harde feiten van de integratie- en

ANS april 2007

immigratieproblematiek hebben gedrukt. Ook in andere opzichten heeft de "vrijheid blijheid"-cultuur van de jaren zeventig zijn donkere keerzijden laten zien in de vorm van doorgeschoten assertiviteit, hufterigheid en egoïsme. Op al deze punten hebben neoconservatieve denkers gelijk met hun kritiek. ‘Dat wil niet zeggen dat de individualistische idealen van de jaren zeventig passé zijn. Ze kunnen nog steeds worden omarmd, maar op een minder utopische en meer realistische manier. Voor veel kinderen van migranten, die bezig zijn zich te ontworstelen aan hun "benauwende" gemeenschap, is de positieve individualisering bijvoorbeeld nog steeds een aantrekkelijk ideaal. ‘Wat betreft de integratie van de nieuwe migrantengroepen en hun religie is het debat in Nederland in de afgelopen jaren zo fel gevoerd dat we daarmee eigenlijk het voortouw nemen in Europa. Denk maar aan Engeland, waar het ouderwetse multiculturalisme nog zwaar weegt en het debat over de islam nog nauwelijks is begonnen. ‘In Nederland zoeken we na de jaren van Verdonk inmiddels naar een zachtere aanpak van de problemen rond integratie.

www.ans-online.nl

Hiermee kunnen wij volgens mij nog steeds een gidsland zijn. De historische identiteit van onze natie als open handelsland en vrijplaats voor tolerantie en pluralisme is immers niet sterk, maar zwak. Dat is niet iets om je over te beklagen, zoals neoconservatieven en nationalistische liberalen doen, het is juist iets om trots op te zijn. Juist die zwakke identiteit is voorbeeldig en biedt goede kansen. Niet alleen voor de integratie van migrantengroepen in onze eigen cultuur, maar ook voor die van Nederland in Europa en de rest van de wereld.’

Dr. Marcel Lubbers Universitair docent Sociologie ‘Het betreft hier twee zaken die met elkaar samenhangen. Toch verschillen ze in hoe ze worden bepaald en behandeld. Enerzijds is er de houding omtrent vreemdelingen, anderzijds omtrent morele waarden zoals homoseksualiteit en euthanasie. De positie die we innemen ten aanzien van deze waarden wordt sterk beïnvloed door religie, terwijl dat voor de attitude ten opzichte van vreemdelingen veel minder geldt. Uit het European Social Survey uit 2004, dat zich op die aspecten richt, komt naar voren dat de houding ten opzichte van homoseksua-

liteit en euthanasie in Nederland nog altijd buitengewoon progressief is in vergelijking met andere Europese landen. Daar doet een handjevol zetels voor de ChristenUnie niets aan af. In recent onderzoek is wel te zien dat Nederlandse jongeren veel conservatiever zijn dan generaties in de jaren zestig en zeventig. Bovendien zorgt de groeiende groep allochtonen voor toenemende discussie over deze onderwerpen. ‘De vraag of wij minder progressief zijn op het gebied van etnische minderheden kan ook maar gedeeltelijk worden beantwoord. De politiek heeft de teugels betreffende het beleid aangehaald. De houding van Nederlanders ten opzichte van etnische minderheden is de afgelopen twintig jaar echter nauwelijks veranderd. Ook internationaal gezien namen we halverwege de jaren negentig een middenpositie in. Eigenlijk was Nederland in de jaren tachtig en negentig minder tolerant dan werd gedacht. Wel is te zien dat Nederlanders een groeiende culturele dreiging van etnische minderheden hebben ervaren en wat meer op het eigen land zijn gericht. Het lijkt me dat een indringende blik naar binnen moeilijk samengaat met een voorbeeld zijn voor de wereld.’ ANS

21

TEKST: Ruud Vos FOTO'S: Willie Kerkhof

23: Jullie zijn actief op MySpace, wat zijn daarvan de grootste voordelen? ‘MySpace heeft veel voor ons gedaan, vooral wanneer we een song wilden laten remixen. Vroeger moesten we daarvoor iemand via de platenfirma contacteren. Nu sturen we gewoon een berichtje via MySpace. Verder is het vooral een soort forum waarop fans reacties kunnen nalaten.’ dertiende kwamen we Dave voor het eerst tegen, Tom Coghe (26) kwam bij onze vriendenkring toen we zestien waren. En we spelen al ongelofelijk lang samen.’

55: Jullie bandnaam komt toch uit Top Gun? ‘In eerste instantie wilden we de naam Maverick, naar het personage van Tom Cruise. Die naam was al gebruikt, dus hebben we et m voor Goose gekozen. Dat is zijn komn zijn ee in paan, die sterft in de film. Hij is een er lie ien l is e Ju goo sympathiek personage en speelt piano. ak . D in t v n. het ijk t e di eil ot: nie e o 3, sten aan m gro ng ot n l r gr ubs a e l Ee bbe gen n cl ze erg ijn o . t éé er r z do ge nd s he s e nd In l me i ho la . a a l r sa ge l w tie ds de ban en En w , a ren Ne ‘Ja cur en ede trou n co gië l go zijn l ee stad Be v zo else g En

Na G u tuur lijk n te cli nde een is T op o w ché A n f va aren ilm, meri tzetka m w na n. I a a i j a lijk am n on er a r vr nse oe ze ll de hee dus ore ema ger po ft fi k o rte lm te “Go sitie n k al fa f l n o ,k rac mak se” . Ma inkt n h i t et ar e de ig en: e na het i zo v igen am sg e ew el m .’ o on et d a een n in In de Be g l a in g n ië s e het en ja heb e Ben a e j kun enige r ove e als lux. ral ba w W t, a n i s g t d i e j j e ma wille xact e het speel n d a Brit r nie een hetze jaar e , r l He tannië t noo grote fde d na r t ban is n . Hee dzake e uitd oen. o l sen d in E u ee Euro lijk in aging pa ng n e Go , r n i r s aar elan m aal d ie zo belan otop k g d i r jke ts be n.’ reik at als ijk. t, e v e el m en en-

op d, Z i j n t oi me f go . ge 60 zig s, o 5 r be mer we a l de na e a um nee? ijn li e n ur t z inds orig n v o S jul a n n. ind n a og uw p t me nie ral o mo oere n e nne n n t o o e o vo dit het g it beg oet t.’ p an rin niet e m plaa ‘O n a n B g W a ze o ee all ase v e n ers. r de o w m e rel zijn um n vo n ke r a e jaa m uw e nie oti 1: om er 3 pr mm ullie j r nu naa putten pa, it? ar u e Hop i Wa t het a put. inspir f uit de iek. e el muz eest anz v de wat de m omt oor maken ed k e v go ts ‘Die n iasm e o ie el o ous at e tudi d gev enth in de s s eeft goed gen we n, g e n rvol Als vind ons ee en ve tof , t we Wa we op oel. gev zoeken ’ ft rin. gee n we e ëre vari

D

START

e tien jaar dat Goose bestaat zijn veelbewogen geweest. In 2002 won de toenmalige hardrockband Humo’s Rock Rally, om vervolgens een drastische stijlverandering te ondergaan. De debuutplaat Bring it on uit 2006 kwam als een grote verrassing voor iedereen die ze voorheen ooit live had gezien. Ineens had de band een sound die is doorspekt met electro-invloeden. Internationaal timmeren de mannen van Goose flink aan de weg: ze hebben meerdere malen in het notoire clubcircuit van Engeland gespeeld en waren afgelopen jaar dé ontdekking op festivals in heel Europa. Vanavond treden ze op te Eindhoven, alwaar ze zich in Effenaar van hun beste kant zullen laten zien. Maar eerst waagt de plat Vlaams pratende drummer Bert Libeert (26) zich aan dit speciale spelletje Ganzenbord, waarbij voor alle 63 vakken een vraag is opgesteld. 22

Ganzenborden De finish! Laatste vraag: vaak is het zo dat muziekstromingen zich concentreren om een bepaalde plaats, bijvoorbeeld New Orleans, Motown en Madchester. Is die rol ook voor Kortrijk weggelegd? ‘Ha, dat zou tof zijn. Maar eerlijk gezegd denk ik van niet. Er zijn weinig goede bands in Kortrijk, doordat het zo’n kleine stad is. Wat ik zeg, is eigenlijk niet zo mooi. Kortrijk is een mooie stad, met leuke mensen en goede muzikanten. En ik hoop dat iedereen er ooit van zal horen.’ ANS

Een 6, snel door naar 37. In hoeverre klopt het dat de zang fungeert als een extra instrument? ‘Het gezongen woord is inderdaad ingeweven in het geheel. Onze zanger, Mickael Karkousse (26), denkt minder na over de betekenis van woorden dan over de klank. Hij pickt altijd de woorden die het best swingen. We zijn geen groep die een boodschap of een politieke mening wil verkondigen. Die kunnen erin zijn verwerkt, maar dat is niet ons hoofddoel.’

De teerling is geworpen: een teleurstellende 1. Hoe zouden jullie de Goosesound typeren? ‘We zijn niet binnen één stroming bezig: het opzwepende van dance gebruiken wij in het format van een rockband. Het leuke is dat we daardoor voor verschillend publiek spelen. Onze eerste ANS april 2007

Al we er p zij . op n n Ju een 6, l ‘H bo i uw et lie da H et er nu t g va et z ma . g aa r m n ijn ch di d ve me t plo at z de nie eer r r s e s t w t du ts g qu ide be oké ere de ew a l g m oo lijk in zij d, : d ne n. m oo n e m n t Als aar iste goe en e da we we so d. n ns se w gs n e in ga n, w de ete an n s o oo rdt tudi k d ga o an uw se n. ’

www.ans-online.nl

Oei oei: je belandt in de gevangenis! Hoe lang zijn jullie vier al tot elkaar veroordeeld? ‘Zanger Mickael en ik kennen elkaar al sinds we drie jaar oud waren. Op mijn

rockb and per z ij n e f o b r m gonn en w gevo en, e li e v e langz l. Soms spele op ons amer n w , of lang b e r e : p in aalde e iets de sf De s stu ee po r k n k v t e a a de lu n n niteit het is p t d e ublie ie r a ar is juist k. krach doorkom met t na t. L bom sim iv p b e e a le k s unne ar re d tisch in n m g w a e der, h k n on e oe m en. Dan s ge g lu e e e id ld r .’ t: ho e min -

Engelse shows waren in discotheken, tussen de sets van twee dj’s. Door het dansbare karakter bleef onze show overeind. Tussen twee rockacts in werkt onze muziek ook. Net zoals de gemiddelde rockband spelen we namelijk met vier man.’

orwo gen ische e t s m ron et i diu ekt 6. H en el et po 4 kie r e h a m r a r n m voo top op Waaro e d en: Ver ldzaa er lap ples. ack ere d b z m y n a v s pla dig m zo tra en et als do r ex is n onden t we ban n voo oor? n e b a l r e d ve or sp taa arv te s lie da p mee chine e. Do l a ib o u t j m v p l zen en la een tura t e e aan ar na e j M a ‘ h ben iek dan e muz t d lies or: w etal n de g s va eluk ong lukkig ? e et x g h a on com ulw 13, ullie met So r een n j a v ee n den jking t m ren fa ist i e l r h e a t g i a ver s is n al j nze g n ok o j O r o zi e. ‘Voo t. We rdat e toerd : alles o o n v z e en plim x, al enk met a 26) op ze d ( w l u n j So arti r waar jlen.’ eM ti ie Dav e man n alle s d a v r ix doo nm , ee kan

De succesformule voor een band: wees Belgisch en geef energieke shows. Er mag geen twijfel over bestaan dat het Kortrijkse Goose aan beide voldoet. Tijd om ze uit te dagen voor een spelletje Ganzenbord.

zijn llie eze u j : ed ken julli a ns m i? ken te no e tje u ma zwaa ense n w t e e n gg m ilde nie bru d, en omm oen w nog oen n T , n e e T a n k . e p kb tie ende vatte ren. rlij m sta : o ls roc hoo volu e a k g b ste penw e u r e s r e a b e r r i b o n e n e n or De onne geen et ee umm perto vrede t de in de ardo t a e a n t e h g r a d t k e e D i d s s c s b Is wa n ro r on r wij , wa jaar n t on. ai.’ x. aa ove ht lf mi r ons va g i ezwa c a m o r h g r rin k o a n, ‘Vo n no ake s wa sizer ande et B omm m m r e e n jn alle plaat mme synth e zi plots en ee u W s a n een . n een eg arn me ing t no itaris richt en da este ge e e g , uw en ze em on n nie etred or d o e g v e in heid het ar leek ba

Een 4 , De m door naa r pla edia atje betit de ne 10. elen w rav jullie e-ver Euro als pese tolke vaste r van ‘Dat lan het word t ind d. maar e wij z r d a a ien h d ge Dat is et nie zegd omd , t per a niet zo g t wij de t se zo erm oed . Enge new begr land r ijpen ontst bepa . Die ave aan; alde is in h meer ippe muzie strom voor kstijl. ing d ’ een an ee n ech te

ra

met Goose

23

Zes ogen op de dobbelsteen, vakje 19 is het hotel. Wat is het leukste aspect van op tournee zijn? ‘Het is leuk om mensen te leren kennen en in mooie zalen te komen, maar bovenal: de reactie van het publiek op wat we doen. Zien dat mensen het appreciëren en meedansen.’

Avant-garde almanakken Wie over enkele decennia nog eens wil terugdenken aan zijn studietijd zal waarschijnlijk een almanak ter hand nemen. Welke vereniging voorziet haar alumni van de mooiste herinnering? TEKST: Pepijn Reeser

D

e basisingrediënten van de gemiddelde almanak liggen vast: een portret van Koningin Beatrix en een smoelenboek waarin de verenigingsbabe kan worden opgezocht. Daarnaast worden, tot frustratie van menig almanakcommissie, deadlines chronisch niet gehaald. Tot zover de overeenkomsten, er zijn ook grote verschillen tussen de aan de RU geproduceerde jaarboeken te onderscheiden. Het deskundige panel: Prof. dr. Joop Beekhuizen, emeritus hoogleraar Cultureel Erfgoed en fervent almanakverzamelaar. Sylvia van Dijk, grafisch vormgever. Martijn d’Hamecourt, zevendejaars Kunstgeschiedenis met oog voor detail.

Studievereniging Babylon Jaarboek 2005/2006 Oplage: 300 Thema: Nee Bedrijfscommunicators krijgen geen almanak maar een jaarboek, waarin bijzondere Babyloniërs centraal staan. De wereldkampioene jiujitsu blijkt in Nijmegen Bedrijfscommunicatie te studeren, een andere student nam deel aan het WK curling in Canada. De ambities liggen echter niet bijzonder hoog: meedoen aan het Honours Programma is voldoende om het etiket Bijzondere BC’er te verdienen. Een complimentje voor de spontane, vrolijke fotocollage is op zijn plaats. De uitslag van een onderzoek naar de best geklede docent en uitspraken die vaak terug kwamen in colleges, juweeltjes als ‘uuuuuh’ of ‘Dat kan je aan je water of je glühwein voelen’, zijn echter typisch ‘je had er bij moeten zijn’. Beekhuizen: ‘Wat een onorthodox formaat.’ Sylvia: ‘Geen kleur, maar het zij ze vergeven.’ Martijn: ‘Wie is dat knappe meisje op pagina 48?’ Oordeel: Vrolijk prentenboek op A4-formaat. 24

Nijmeegse Studenten Hockeyclub Apeliotes Almanak seizoen 2005-2006 Oplage: 250 Thema: Nee College van Bestuur-voorzitter Roelof de Wijkerslooth, zelf ooit een fervent hockeyer, was zo vriendelijk om een welkomstwoord te schrijven. Dat is ook meteen ongeveer de enige serieuze bijdrage in deze bundel. De kraagjes van het sportcentrum stellen zich uitermate ludiek voor met een overmaat aan Wist-je-datjes. Dat enkele hockeyvrouwen ooit in de verkeerde bus zijn gestapt, iedereen altijd heel grappig is en één team bijna als wortel gekleed het veld zou betreden is van een ons-kent-ons niveau dat zelfs voor de Apelioten in kwestie af en toe onbegrijpelijk moet zijn. Het doet misschien nog het meeste denken aan dertienjarige meisjes die continu de slappe lach hebben en dan in hun hockeyrokje piesen. Tip voor de vormgever: een iets groter lettertype gebruiken bevordert de leesbaarheid. Beekhuizen: ‘Hier drukt Apeliotes weinig puntjes.’ Sylvia: ‘Zolang je hem niet opendoet, ziet hij er piekfijn uit.’ Martijn: ‘Wist je dat is zóóó jaren vijftig.’ Oordeel: Wist je dat humor voor insiders een naam heeft?

Lustrumalmanak Tandheelkundige Faculteits Vereniging (TFV) Oplage: 700 Thema: ConFRONTatie De zilveren cover van de almanak van de TFV glimt als een Colgate-smile – ‘kijk eens wat vaker in de spiegel van de tandarts’ schreeuwt het reflecterende metallic. De glossy kleurenfoto’s van studenten met sneeuwwitte tanden spatten, net als de groen fluorescerende titels, van het papier af. Tandartsen blijken bij nader consult lolbroeken: een Is nooit grappig-rubriek die zijn titel helaas volkomen verdient en het onvermijdelijke Wist je dat maken dit tot de meest puberale der Nijmeegse almanakken. Ook optische illusies zoals je ze op de middelbare school in je wiskundeboek aantrof, een horoscoop en een moppentrommel dragen nauwelijks bij aan het academische gehalte. Gelukkig staan er ook serieuze artikelen in, zoals hoe tandartsen kindermishandeling kunnen herkennen en slachtoffers van de tsunami aan de hand van hun gebit konden identificeren. Als uitsmijter een heus zoenschema waarop kan worden getraceerd welke tandheelkundigen elkaar grondig oraal hebben onderzocht: simpelweg briljant! Beekhuizen: ‘Tandheelkundigen en optische illusies: een gevaarlijke combi!’ Sylvia: ‘Hoeveel poten heeft die verdomde olifant?’ Martijn: ‘Fluorgroene letters in een Tandheelkunde-almanak zijn nooit grappig.’ Oordeel: Gevarieerd allegaartje met een snufje hbo-humor in kekke bling bling-hardcover. ANS april 2007

N.S.V. Carolus Magnus Almanak 2006 – 2007 Oplage: 450 Thema: Underground

Lustrumalmanak Juridische Faculteits Vereniging (JFV) Oplage: 300 Thema: Het recht spreekt

De Carolingers tonen zich ware monarchisten: ze spannen de kroon met drie afbeeldingen van de koninklijke familie. Net als de Oranjes verbleef ook de almanakcommissie van Carolus enige tijd in Londen, met het thema Underground als resultaat. Het bekende Underground-bord dat de cover siert is ook gebruikt voor de naambordjes van de verschillende disputen. De inhoudsopgave ziet eruit als de metrolijnen van de Britse hoofdstad en adressen zijn opgemaakt als yellow pages. Inhoudelijk is de almanak in orde, met af en toe een verrassende insteek. Zo is het nieuwsoverzicht, een terugkerende rubriek in ieder jaarboek, hier daadwerkelijk in de vorm van een krant gepresenteerd. Al met al zien de leden van Carolus hun studententijd van alle verenigingen waarschijnlijk het best bewaard.

Het juridisch métier is een serieuze zaak en de JFV is er niet voor feesten en partijen. Tenminste, als we deze almanak moeten geloven. We vinden een overzicht van de meest geruchtmakende rechtszaken van de afgelopen vijf jaar, een artikel over rechtsgeschiedenis en een bijdrage over de sharia. Alle secties spreken, vaak uitvoerig, over de stand van zaken in hun vakgebied. Zo ook de bibliotheekmedewerkers – eigenlijk houdt alleen het kantinepersoneel, weliswaar fotografisch aanwezig, de kaken stijf op elkaar. De begrafenisgrijze grondtoon geeft het geheel een wel heel ernstig karakter – een olijke noot had niet misstaan. Wie zoekt naar luchtiger entertainment komt, de interessante inhoud ten spijt, bedrogen uit. Zoals decaan Ybo Buruma opmerkt in zijn voorwoord: er mag wel wat meer theater bij.

Beekhuizen: ‘Heerlijk leesvoer op vakantie in Londen. De nieuwe Lonely Planet!’ Sylvia: ‘Houd die almanak maar eens wit als je onder de grond zit.’ Martijn: ‘Jammer dat je lid moet zijn om een almanak te cashen.’ Oordeel: Smetteloos wit naslagwerk met een vleugje Britse traditie.

Beekhuizen: ‘Degelijkheid troef.’ Sylvia: ‘De kaft is net die van een postzegelalbum.’ Martijn: ‘Zo’n almanak doet recht aan haar leden.’ Oordeel: Conservatieve kwaliteitsalmanak zonder opsmuk.

ismusalmanak 2005/2006/2007 Oplage: 150 Thema: Apocalyps Deze almanak laat zien dat ook kleine verenigingen een prima product kunnen afleveren. Volgens de studenten Politicologie is het einde der tijden nabij en zal niets en niemand worden ontzien – dus ook de Thomas van Aquinostraat niet. De staf laat weten wat ze doet op de dag die vooraf gaat aan het Laatste Oordeel en welke staatsvorm na afloop ideaal is. Een van de hoogleraren wil verlicht despoot worden, een universitair docent ambieert daarentegen een baan als voetbaltrainer. Pluspuntje: het smoelenboek is ook thematisch, de leden vertellen wat zij na de Apocalyps doen en geven hun politieke voorkeur. Daarentegen laat de vormgeving, met name van de Hot or Not, te wensen over. Zo vinden de leden die te lam waren om een foto in te leveren zichzelf terug als paintball-vlek. Beekhuizen: ‘Wij houden van Oranje – mét vette witte verfklodders.’ Sylvia: ‘Is God van plan ten tijde van het Laatste Oordeel flink met verfkwasten in het rond te spatten?’ Martijn: ‘Rare opiniepeilingen: voetbalclub VVV Venlo en Wim Kok zijn toch niet hot!’ Laatste Oordeel: De goede ideeën komen niet helemaal uit de verf. www.ans-online.nl

Lustrumalmanak Synergy Oplage: 1000 Thema: Inspiration Wie altijd al heeft willen weten waar Hans Kazàn, Floortje Dessing en Jan Vennegoor of Hesselink hun inspiratie vandaan halen, ziet zijn nieuwsgierigheid bevredigd in de Synergy-almanak. Een potpourri van bekende Nederlanders vertelt over hun bezieling. Er is prima gebruik gemaakt van het bedrijfswetenschappelijke netwerk, maar de BN’ers lijken nogal lukraak gekozen – wie denkt bij inspiratie immers aan Lucille ‘Lingo’ Werner of Wout Zijlstra, ooit de sterkste man van Nederland? Het verleden van de universiteit en de stad wordt uitgebreid besproken. Dat er veertien jaar lang trolleybussen door het Nijmeegse centrum reden is voor de fanatieke busspotter interessant maar of de bedrijfswetenschapper in spe er opgewonden van wordt, blijft de vraag. Compensatie is er gelukkig in de vorm van vier inspirerende cocktailrecepten die in deze almanak zijn opgenomen. Beekhuizen: ‘Campus: terrein met universiteitsgebouwen. Deze almanak weet echt alles!’ Sylvia: ‘Alle pagina’s hebben dezelfde kleur: net mijn Delfts blauwe servies.’ Martijn: ‘Die man op de cover lijkt op Hans Teeuwen die Poppenkast met Bertje en Henk speelt.’ Oordeel: Inspirerend product voor studenten Bedrijfswetenschappen die álles willen weten. ANS 25

Restaurant

Ankara

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108

26

ANS april 2007

Café ‘t Haantje 9 april 14.00 uur

East of Eastern Jazz festival gratis zaal voor feesten, borrels en vergaderingen Daalseweg 19 6521.GE.Nijmegen telefoon 024-3230257 www.haantje-nijmegen.nl

www.ans-online.nl

27

Wijkagent Elke maand doet de Wijkagent zijn ronde door een ander stadsdeel. Van getto tot villapark speurt hij Nijmegen af, op zoek naar de meest studentikoze wijk. Deze maand: baklava in Vossenveld, mariakaakjes in de rest van

Hatert TEKST: Annemiek de Vries FOTO'S: Lisa Jacobs en Annemiek de Vries

V

oor studenten die op kamers willen in de stad, maar angst hebben voor de Nijmeegse grootstedelijke mentaliteit, is Hatert een prima optie. Doordat het een geannexeerd dorp is en geen echte stadswijk, blijft de cultuurshock grotendeels uit. Om te beginnen is de buurt de afgelopen tien jaar behoorlijk vergrijsd. Hierdoor wonen er veel potentiele surrogaat-omaatjes, die het erg gezellig vinden als je thee komt drinken. Er is een winkelcentrum − een overblijfsel uit vroegere tijden − en vlak daarnaast ligt een knusse, rokerige kroeg zoals elk boerengehucht die heeft. Verder is een vette hap nooit ver weg, aangezien de snackbars strategisch door de wijk lijken te zijn verspreid. En net als in zoveel troosteloze dorpen is ook hier tevergeefs geprobeerd de eentonige, grijze huizenrijen wat meer allure te geven door hun creatieve straatnamen, wat vondsten op heeft geleverd als de Van der Duijn Van Maasdamstraat en de Van Limburg Stirumstraat. Naast de talloze hangouderen zijn er toch wat studenten te vinden in het centrumpje van Hatert. Het lokaliseren van

Silvija Paulic (28), pabo via een uitwisselingsprogramma ‘Ik mis wat betreft eten vooral het Sloveense brood. Nederlands brood heeft een heel luchtige structuur, na vier sneden eet ben ik nog steeds niet verzadigd. Bovendien wordt het zo dun gesneden dat zwaar broodbeleg, zoals pindakaas, er doorheen zakt. Gelukkig zit er vlakbij Vossenveld een Turkse winkel die veel internationale producten verkoopt, waaronder brood dat op het onze lijkt en conserven van een bekend merk uit Slovenië. Ik was heel erg verbaasd toen ik ontdekte dat die verkocht worden in Nederland. Ik probeer sindsdien zo veel mogelijk producten in die winkel te halen; wat ze daar niet hebben koop ik bij de Lidl. Andere supermarktketens zijn veel te duur, maar het is leuk om er samen met wat ganggenoten rond te neuzen en gratis koffie te drinken. ‘Op onze gang wonen buitenlandse studenten uit verschillende landen. De gang beneden ons is helemaal Turks, die studenten zijn de hele dag samen aan het koken. Het ruikt er dan ook heerlijk. Ik kook wanneer er mensen willen mee-eten, en dat is niet zo vaak. Meestal haal ik dan maar iets af, ga uit eten of maak iets simpels, zoals een salade met wat vlees. Erg raar trouwens, dat Nederlanders tussen de middag niet warm eten; ik ben gewend om ook dan een complete maaltijd te nemen. Als je hier ergens gaat lunchen, is er niets warms te krijgen. Dat eeuwige brood van jullie!'

28

hun residentie is niet moeilijk: verreweg de meeste studenten zijn gehuisvest in het SSHN-gebouw Vossenveld. Het 626 kamers tellende complex lijkt je te omarmen als een liefkozende moeder. Met zoveel buren is wegkwijnen in eenzaamheid onmogelijk; er is altijd wel een ganggenoot in de gezamenlijke woonkamer aanwezig de dag mee door te nemen. Als je zin hebt in iets anders dan Hollandse pot of friet loop je gewoon naar een van de internationale gangen, waar etniciteiten van over de hele wereld zijn vertegenwoordigd. Bij gebrek aan achtertuin veranderen de nabijgelegen parkjes en de dijk bij mooi weer spontaan in geïmproviseerde terrassen. En ten slotte: sporten hoeft niet meer, want het is een roteind fietsen naar de stad of universiteit. Voor de gemakzuchtigen gaat er vanaf het station, via de campus, elke tien minuten een bus. Er is eigenlijk maar één nadeel te verzinnen aan Hatert en dat is dat er geen ruk is te beleven. Je moet dus wel erg veel van lezen houden, want anders is het wellicht nét zo goed vertoeven bij mams thuis.

Miranda Muller (20), Politicologie ‘Onze gang, nummer 61, is absoluut de leukste van Vossenveld. Alle negen bewoners trokken hier vorig jaar ongeveer tegelijk in, we leerden elkaar direct kennen. Iedereen heeft een kamer van 14 vierkante meter, maar niemand zit daar veel. We brengen de meeste tijd door in onze keuken, die ook als woonkamer dienst doet. Hij is de kleinste in het gebouw, doordat onze gang op een hoek ligt. Het is er heel gezellig, want overal hangen slingers en onze tv staat altijd aan. We kijken het liefst samen televisie, een aantal ganggenoten kijkt elke dag Goede Tijden, Slechte Tijden. Elke dinsdag koken en eten we samen. Verder organiseren we leuke activiteiten, zoals het vieren van Sinterklaas, Kerstmis en verjaardagen. In de directe omgeving is heel weinig te doen, maar we vermaken ons hier prima. ’s Zomers zijn we veel op de dijk om te zonnen of te barbecueën; de rest van de tijd doen we wat leuks in onze woonkeuken.’

ANS april 2007

'H De Wijkagent kent toe:

Mark Merks (23), Engelse Taal en Letterkunde Joost Steenhuis (20), Notarieel Recht Mark: ‘Minstens vier dagen per week ben ik samen met Joost in De Haemel, het boothuis van roeivereniging Phocas. We trainen drie keer met de boot en een keer op de roeimachine. Gelukkig zijn Joost en ik geen wedstrijdroeiers, want dan zouden we nog meer moeten trainen, geen alcohol mogen drinken en elke dag om twaalf uur in bed moeten liggen.’ Joost: ‘Ons regioploegje, de Dukes of Hatert, is niet erg actief: vooral veel drinken en een beetje roeien. Mark en ik zijn de enigen die überhaupt nog iets doen, de rest van de Dukes zit tegenwoordig alleen nog maar in de kroeg.’ Mark: ‘Het boothuis, een van de laatste drijvende loodsen van Nederland, is behoorlijk oud. Het onderstel is van beton, maar als er een boot over het Maas-Waalkanaal vaart, gaat het gevaarte toch behoorlijk op en neer. Er zijn plannen om te verhuizen naar de Ooijpolder, waar het water een stuk rustiger is.’ Joost: ‘Bovendien zijn daar geen hangjongeren die ons uitschelden of proberen in te breken in het botenhuis. Vooralsnog gaat er elke nacht een groot slot op de deur. Er liggen hier ongeveer vijftig boten waarvan er enkele erg waardevol zijn, dus er moet goed op worden gelet.’ Mark: ‘Het leuke aan Hatert is dat je hier zonder raar te worden aangekeken in je trainingspak kunt rondlopen. We vallen misschien alleen op door onze sporttassen en slimme koppen.’ ANS

www.ans-online.nl

Sjaak

et Journaal: oppervlakkig commentaar bij rampen. Meer is het niet.’ Een prachtcitaat, geformuleerd door een van mijn striphelden van vroeger: de Kolonel, van Sjors en Sjimmie. Een krantlezende, journaalverfoeiende opvoeder, die heel lang geleden nog niet bestond, zo ontdekte ik als tienjarige toen ik bij oma op zolder een beduimeld Sjors en Sjimmie'tje vond uit de tijd waarin we nog elke dag jus over ons eten kieperden. In dat vergeelde exemplaar was geen pixeltje aan kolonel te vinden, maar wel een vreemd wezen dat Sjimmie bleek te zijn. Was me dat even een verrassing! Sjimmie was in oma’s vergeelde boekje nog een echte vijftiger jarenzwartjoekel, met lippen als autobanden, een oorring van drie decimeter, een slavenpetje en een taaltje dat het midden hield tussen het slappe gelul van Samson, Jerom en Tinky-Winky. U begrijpt dat ik geen sikkepit begreep van het verschil tussen 1950-Sjimmie en 1990-Sjimmie (die er veeleer uitziet als een zwarte Michael Jackson) en dat ik mijn heil begon te zoeken bij Kuifje. Na verloop van tijd had ik het echter wel gezien met die verrekte Zonnetempels en dronken Picaro’s en keerde ik terug bij de moderne Sjors en Sjimmie. Toen ik mijn vader eens confronteerde met de mening van de Kolonel, vertelde hij dat ik het nog wel eens zou leren. Donders! Daar keek ik naar uit, maar anno nu ben ik het nog steeds eens met oom Kolonel. Dat Journaal, daar deugt niks van: rampen met vragen van de presentatrices die ze zelf niet begrijpen. Nee, dan sla ik, net zoals de Kolonel, liever een krant open. Geen krantje, want met die tabloidgedrochten van tegenwoordig is het ook al droevig gesteld. Neem nu zo’n NRC-next. Een foto op de voorpagina ter grootte van twee broodtrommels, een indeling die de lezer aan de hand neemt (zo MOET je met pagina 1, 2 en 3 beginnen) en een nietje waar je jeuk van krijgt. Nee, meer dan een mislukte kruising tussen Vrij Nederland en Trouw is het niet. Bovendien snijdt het landelijke sufferdje zichzelf met enige regelmaat in de verwende vingertjes. Laatst stond er een flink artikel afgedrukt in de next waarin de populariteit van BN’ers werd verklaard. De reden dat we Nance en John van den Heuvel in onze huiskamer dulden, is dat we ze zien als familie. Jawel: de familiebanden zijn tegenwoordig minder strak dan voorheen, maar tegelijkertijd zoeken we naar binding, en zie: aangetrouwde Catherine Keijl en debiel neefje Ron Boszhard komen de hoek omzetten. Nu is een dergelijk smurfenartikel tot daar aan toe, maar next verrast me vaker in negatief opzicht. De hele krant loopt over van de meninkjes, halfonderbouwde stellingen en opinies, en werd onlangs opgesierd door het bericht dat er te veel meningen in Nederland zijn. Tsja, next, snijd die eigen, door deadlinedruk verzonnen flutmeningen er dan maar eens snel uit, zodat we weer wat lucht krijgen en af en toe een meninkje op kunnen snuiven dat er toe doet. Goed doordachte meningen, die niet in het journaal verschijnen, maar in films, tijdschriften en boeken. De Mening van de Kolonel strekt hierbij tot aanbeveling.

29

Deze Maand Niet AKKU, is dat niet dat milieubewuste klubje van inteelt-biologen en verstoten alto’s, weggemoffeld in de SNUF-gang, ver van alle andere studentenorganisaties? De ooit zo heldhaftige mannen en vrouwen van het Aktie Komité beklommen de Waalbrug, bezetten het Erasmusgebouw en trokken met al hun kameraden naar politiek Den Haag. Thans verkopen ze bio-voer aan zwervers, nodigen ze een Di-Rect-kloon uit op hun jublieumfeest en zijn ze het actievoeren verleerd. Zelfs het ophangen van een spandoekje tussen de UB en de Refter loopt uit op een meelijwekkend fiasco. Groentepakketje maar weer?

Zó schattig, dat AKKU, en na 25 jaar nog steeds zo wijs! Sinds de scheiding van AKKU en ANS – rond dezelfde tijd als het 27ste Sovjet-partijcongres - heeft de zwakzinnige en kommunistiese borsjtsj-moeder haar verloren eenkoppig kroost nooit echt uit het hoofd kunnen zetten. Gespot in het AKKU-nieuws van maart: 'AKKU geeft een realistisch tegengeluid naar aanleiding van het studiereisartikel in ANS.' Brrr... wat een belerende toon, wat tam en Haags correct. Zo kennen we AKKU niet meer: op de naar het volgende jubileum! Eko-biertje?

Lapzwansen die het ANS-domein infiltreren om ons te paaien voor een promopraatje komen we niet tekort. Of wij, studentenmedium als we zijn, even duidelijk willen maken dat het van levensbelang is om onze katholieke UB op de zondag te benutten. Nee dat willen we niet, gij kankerlijdert!

Een penningmeestertje van een of ander nietszeggend studentenorgaantje wil niet dat het volgende Deze Maand Niet’je verschijnt: ‘Herinnert u zich Alexander de Grote nog? Nee, niet de neppe Griek, maar het interview met de toenmalige minister Alexander ‘Och ja Koninkrijksrelaties, ik was wel eens in de Antillen geweest’ Pechtold van afgelopen jaar. Het publiceren van zijn dubieuze uitspraken, waarvoor de persvoorlichter te laat tijd vond om er een blik op te werpen, is hem in het verkeerde keelgat geschoten. “Met ANS zijn geen afspraken te maken”, zegt de pseudo-partijaanvoerder.” Jawel hoor, en daarom doen we Pechtold Deze Maand Niet.

Sinds ze van die bibberende Duitser af is, heeft Bea de tijd om lekker rond te trekken. Zo doet ze 8 mei aanstaande onze academie aan. Om het Huygensgebouw te openen, naar het schijnt. Komt ze misschien meteen geschonden beeltenisrechten in almanakken aan de kaak stellen?

Lieve ANS,

30

Propria Cures Prijsvraag op ans-online.nl Het goede antwoord is a) Jaime Donata De volgende mensen hadden het juiste antwoord ingezonden:

Henk Bakker, Heemskerk Simon Doeve, Veendam Yvet Lubben, Almelo Nency van Essen, Kootwijkerbroek

L. Boudewijns, ’s Gravendeel Caroline Sjoerds, Almere Marja Neeleman, Almere Mirthe Sjoers, Almere Kees van der Wiel, Alphen aan den Rijn Anita Wilmsen, Beerse (België) M. Stoppels, Groningen Fred Smith, Midwoud Marcel Mulderij, Apeldoorn Jeannie Bertens, Tilburg Astrid Bubbert, Alkmaar Lars Boender, Zwolle Tiny Hurkens, Maastricht Ineke Buijs, ’s-Gravenhage

Gefeliciteerd! Maar let op: wie het eerst komt, het eerst maalt! Enkel aan de eerste vijf winnaars die zich melden op het ANS-kantoor (Heyendaalseweg 141 te Nijmegen) kunnen wij een exemplaar van Propria Cures' Met de tank door de voordeur overhandigen. Citaat Jan Wolkers Met veel plezier lees ik maandelijks jullie blad, ook nu ik geen student meer ben, maar me in het werkende leven begeef. In het februarinummer viel me echter op dat jullie Jan Wolkers quoten met de tekst: 'Ja die mokkel (enz.)'. Deze tekst is echter van Nico Ploum,

een Kerkraadse zanger die in 1949 de tekst al in een bekend Kerkraads carnavalslied verwerkte. Dit lied is later uitgebracht op de cd Kirchröatsjer Sjpetsiejalietète, maar dit waarschijnlijk ten overvloede. Guy Braun, via e-mail Kirchröatsjer Sjpetsiejalietète is ing serie va plate die durch d’r Kirchröatsjer vasteloavends verain is oesjebraat. ‘t Zunt in de loof van de joare vunnef dele in dis serie óp d’r maat jekomme. Deel ee oes 1976 is ‘t mietst bekank en is dan óch sjpieëder nog ing kieër op tseedee oesjebraat. Wat sjteet op die plaat? (...) Ja, die Mokkel (teks en moeziek Nico Ploum). (bron: Wikipedia, de vriej encyclopdie) Guy, we geloven je op woord, sorry voor het krenken van je Limburgse trots.

ANS april 2007

Horizontaal 1. Door deze maatregel gaat de baas richting koorts (14) 6. Een beroemdheid tussen meerdere groepen misdadigers (14) 8. Twee keer de klok rond (6) 9. Altijd samen met fata... of toch niet? (7) 12. Muzikale schuifbak (2) 14. Sloopresultaat (14) 16. Bloedpropkans (14) 18. Jongerenstudie (14) 20. Kaartspel voor een grote groep jongvolwassenen (14)

Verticaal 1. Slaapfeest voor de kleine (15) 2. Observatie van de tape (6) 3. Hierdoor kan iets nooit een priemgetal zijn, ook al is ’t kort (4) 4. Uit angst vastgespijkerd (8) 5. Instituut der sekse (15) 7. Voetbalclub uit Griekse stad (6) 10. Met kaarten zich de meerdere betonen (11) 11. Dubbele knock-outs in een notendop (5) 13. Een auto bij een Engelse das (7) 15. Lessen in kubusvorm (8) 17. Grote borsten in het bot (6) 19. Trotse Jeroen (4)

brullen, Niet zo nvullen! i crypto

Oplossingen ANScrypto maart:

STRIP: www.joostlieuwma.nl

Horizontaal: 1 tomtom, 4 match, 7 meikever, 9 lector, 10 nagelscharen, 14 appeleneenei, 15 ent, 16 opeens, 17 donorcodicil

www.ans-online.nl

Verticaal: 1 tillen, 2 tv, 3 moer, 4 mok, 5 hersenspinsel, 6 wc, 7 moslimleger, 8 voorronde, 11 gespeten, 12 hazenpad, 13 badend

Winnaar van de vorige crypto: Tom Bloemberg. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur dan je oplossing van de ANScrypto voor 17 april in, onder vermelding van naam, adres en bank/gironummer. 31

Stof tot Stof Jan Marten de Hoop (21), derdejaars Bestuurskunde, preses van Nijmeegse Studentenvereniging Navigators Een handbijbeltje, ideaal om overal mee naartoe te nemen. ‘Ik neem deze Engelstalige bijbel niet mee naar de universiteit, hoor. Een paar jaar geleden heb ik hem gekregen van een vriend, net voordat ik voor een halfjaar naar Kenia vertrok. “Het is altijd handig om een bijbel te hebben in de officiële landstaal”, lichtte hij destijds toe.’ Wat heb je in Kenia gedaan? ‘Vlak na mijn middelbare schooltijd heb ik daar een soort basiscursus “christelijk geloof” gevolgd. Ik ben religieus opgevoed, maar naarmate ik ouder werd, kwamen er bezwaren: sommige zaken kon ik niet rijmen met het beeld van God dat ik had. Voordat ik zou gaan studeren en op mezelf zou gaan wonen, wilde ik duidelijkheid hebben en weten waarvoor ik geloof.’ Je begon aan een queeste naar de waarheid? ‘Nee, het was een tocht naar datgene wat reëel is om in te geloven. Ik wilde God leren kennen, maar zag Hem slechts als een vage entiteit in de hemel. Onderweg, op London Heathrow Airport heb ik op mijn knieën gebeden: “Heer, ik weet niet of U er bent en hoe alles werkt, maar als U er bent, wil ik U het komend half jaar ontdekken. Laat U alstublieft zien.”’ En heeft die Keniaanse leergang je iets opgeleverd? ‘Ik raad niemand de cursus aan. Al vanaf het begin was ik vrij cynisch vanwege het gedrag van de andere cursisten waarbij ik was ingedeeld. Waar jonge christenen samenklitten zie je zo’n oordelende cultuur wel vaker, zoals de Farizeeërs in de Bijbel: “Wij kennen de waarheid en ongelovigen lekker niet.” Ik heb een hekel aan die gesloten houding.’ Heeft God zich nog wel laten zien? ‘Achteraf bekeken is in Kenia alles op zijn plek gevallen. Ik werd mede door die houding van de groep op mezelf teruggeworpen. Met deze bijbel trok ik me vaak terug in de wilde natuur om te bidden. Gaandeweg kreeg ik contact met God en kwam er interactie tussen ons. Het waren de beste momenten van mijn reis.’ Nu je God hebt ontmoet, hoe kijk je tegen de wetenschap aan? Professoren zouden God het liefst negeren. ‘Met die discussie ben ik niet bezig. Soms is het wel lastig doordat ik dingen hoor – evolutie en dat soort zaken – die heel goed lijken te kloppen, maar toch niet overeenkomen met wat in de Bijbel staat. Door mijn persoonlijke ervaringen is mijn geloof zo sterk geworden dat ik er nooit meer aan zal twijfelen.' ANS 32

TEKST: Roel Neijts FOTO: Willie Kerkhof ANS april 2007