COLOFON HOOFDREDACTIE Younes Foukalne 6 Sanne Hofstee 6 Eline Westbeek 5 VASTE LEDEN Sanne de Laat 6 Sophie van der Plas 6 Flip van Spaendonck 6 Iwan Burg 6 Veerle Springintveld 5 Tessa Scherphof 4 Ivo de Haan 2 Titus Stam 2 Stijn Vervoordeldonk 2 ADVISEREND LID W. Desmense Adres: Feuniks, Mercatorplein 2, 5223 LL ’s-Hertogenbosch Telefoon: 073 621 90 68 Gironummer Feuniks: 5607890 E-mail:
[email protected] Vergaderingen: Dinsdag, grote pauze, 1.14 Mocht je uitspraken, suggesties, artikelen, strips, tekeningen of wat dan ook hebben, kom er mee naar een van de bovenstaande personen. Ook kun je ze in de Feuniksbrievenbus stoppen op de 1e verdieping. Bijdragen bij voorkeur inleveren via e-mail!
VOORWOORD Omdat het ons vorig jaar wederom niet is gelukt om meerdere Feuniksen uit te geven zoals natuurlijk wel de bedoeling is, komen we meteen met de deur in huis binnen! Hier is alweer de eerste Feuniks van dit jaar. Dit maal gaan we niet ‘hopen’, maar wéten dat er nog twee zullen volgen. Alle scholieren hebben wel eens last van uitstelgedrag, zo ook bij de Feuniks. Desondanks zijn we ondanks al het sog’gen erin geslaagd de eerste Feuniks van dit schooljaar op te brengen. Onze laatste mededeling: let op met kerstkransjes en champagne. Neem eventueel light-chocola voor de lijn en kinderchampgne voor de hersencellen die misschien nog wel nuttig zouden kunnen zijn voor de komende jaren of maanden. Fijne Feestdagen allemaal! De Hoofredactie Younes, Sanne en Eline
1
Als dit stukje uitkomt is het straatvoetbaltoernooi allang voorbij en is de winnaar bekend. Dan is het weer een jaar wachten op het heerlijke pootje haken, poeieren, tackelen, schwalben en natuurlijk het leukste van allemaal: scheidsrechter pesten. Dus ik kwam met mijn geniale brein op een idee: waarom niet een blijvend veld! Dan kunnen we altijd scheids pesten!
Op een rustige maandagmiddag speelt FC buitenland tegen Gay + Dat. Terwijl ze lekker elkaars hoofden er afschieten, schiet er een slecht gerichte bal met 100 km/u op de muur van ORBAY, (dat gebouw tegenover onze mosterdkleurige pracht.) Met een prachtige treffer komt hij op de muur van het gebouw die helemaal naar de Filistijnen gaat. Dan komt het leukste: gewoon weglopen en verder spelen. Daarom vind ik schoolvoetbal zo leuk, gewoon weglopen en doorspelen. Iemand onderuit gehaald, weglopen en doorspelen. De scheidsrechter fluit, weglopen en doorspelen. Buitenspel, weglopen en doorspelen. Iemand gaat dood, weglopen en doorspelen. Halleluja! Over 20 jaar zal men ons bedanken. Dan willen ze ORBAY weghalen, maar dan hebben we het gebouw al kapot geschoten! Dat scheelt ook wat dynamiet. Hopelijk zal de 4e onze smeekbeden verhoren en ons een pleinvoetbalveld geven. Dat zal dan dit soort plaatjes opleveren:
Anoniem
AL
na het vertellen van een paar anekdotes in de klas 'Ik lijk van Hamond wel!'
2
: iPhone 5 Het is weer zover: een nieuwe iPhone! Is de eerste Appletelefoon sinds het overlijden van Steve Jobs de moeite (en de ruim 600 euro) waard of kun je gewoon je oude 4(S) houden? 28 september zou hij uitkomen, maar hij was er niet. Grote iPhone 5-tekorten bij de introductie, dat is gelijk een minpuntje voor Apple. Het is natuurlijk ook moeilijk om zo’n grote voorraad iPhone 5’s te hebben dat heel Nederland er meteen eentje kan kopen, maar het is ook wel karig als de Apple Store-medewerkers in Amsterdam al tegen het middaguur aan de klanten moeten laten weten, dat ze op zijn. Erger is: ze zijn nog steeds niet goed te verkrijgen. Bij de grote providers moet je tot ongeveer half november wachten eer je er een kan kopen, terwijl hij dan al anderhalve maand te verkrijgen zou moeten zijn! Het was dan ook best wel een gelukje dat ik, toen ik in de herfstvakantie in Nijmegen was, er een te pakken kreeg. Ik heb zo’n 10 minuten met de iPhone gespeeld tot ik door mijn metgezellen zowat de winkel uit werd gesleept. Een kleine indruk. Grootte van de telefoon Ten eerste valt op dat de iPhone eigenlijk niets weegt. Bij de 4 en 4s kon je de telefoon echt voelen, nu niet meer. Ook is de iPhone 5 zichtbaar dunner geworden. Ondanks dit alles heb je wel het idee dat je met iets duurs aan het spelen bent: de telefoon voelt stevig aan. 4 inch-scherm De iPhone 5 is de eerste iPhone die een groter scherm krijgt dan het ‘classy’ 3,5-inch scherm, namelijk een 4-inch Retina-display. Zo’n groot scherm valt natuurlijk meteen op! Nou, nee dus. Van een afstandje zag ik alleen dat ik met een iPhone 5 te maken had door het feit dat er heel groot ‘iPhone 5’ op een bord naast stond. Het is heel praktisch om op full-size filmpjes te kijken met het 16:9 formaat en sowieso een mooi helder display, maar om het grotere scherm zou ik deze iPhone echt niet kopen. Het was dan ook niet moeilijk om weer over te gaan op mijn iPod touch met het oude 3,5-inch scherm. A6-chip Omdat er geen zware 3D-games op de iPhone 5 geïnstalleerd stonden kon ik niet testen of de A6-chip echt sneller is. Wel viel op dat Safari, Apples internetbrowser, echt sneller is. Het laden van een website over wifi is een kwestie van een paar seconden. Ook in het ‘home’-scherm ging alles veel soepeler, geen kleine schokjes of haperingen; dat lijkt een klein verschil maar je merkt het meteen. iOS6 Niet exclusief voor de iPhone 5, maar toch even aandacht voor de nieuwste versie van Apple’s besturingssysteem. Op de eerste plaats zijn er een aantal apps veranderd, waaronder de App Store. Afbeeldingen zijn overal belangrijker geworden. Handig is de Facebookintegratie voor o.a. de Afbeeldingen-app en de nieuwe 3
Passbook-app, waarin je digitale kortingsbonnen, lidmaatschapskaarten en dergelijke kunt opslaan. De apps Youtube en Google Maps zijn verwijderd uit iOS6, maar er is al een Youtube-app en de Google Maps zijn vervangen door Apple Maps. Dat is een app die (nu nog) erg slecht werkt. Berlijn ligt op de Noordpool en Londen bestaat ineens niet meer. Apple gaat updates uitbrengen om Apple Maps steeds beter te maken, en dat is meer dan nodig. Design Persoonlijk vind ik dit de mooiste iPhone ooit: een prachtig groot scherm van glas en een achterkant die half van glas, half van aluminium is. Ook de onderkant ziet er goed uit met de mooi weggewerkte achterkant en de kleine Lightning-connector die de oude 30-pins-connector vervangt. (Minpuntje: Je iPhone past op geen enkel 30pins accessoire meer!) 4G LTE ondersteuning Dat klinkt moeilijk, maar het betekent het volgende: als je met een 4G-netwerk verbonden bent, gaat alles sneller. Betere geluidskwaliteit tijdens het bellen en veel, heel veel sneller internet. Dat klinkt natuurlijk erg leuk, maar er is een ‘maar’. 4G bestaat namelijk nog niet in Nederland, of zeg gerust Europa. Hoelang het nog duurt? Geen idee. Tot dan is 4G op de iPhone 5 niets meer dan een overbodig extra. En verder Een betere camera (met panoramafunctie), een 3e microfoon voor ruisonderdrukking, een verbeterde Siri (dat is het digitale hulpje op je iPhone waaraan je door te praten bijvoorbeeld het weerbericht kan vragen, helaas nog niet in het Nederlands) en de nieuwe Apple EarPod oordopjes die ik niet getest heb (maar naar het schijnt wel een betere geluidskwaliteit leveren). Samengevat Een nieuwe iPhone, de iPhone 5. Is hij zijn geld waard? Je krijgt een groter scherm, een dunnere en lichtere telefoon met meer features. Die gebruik je echter lang niet allemaal (Siri in het Engels, wat heb je eraan? En de vorige camera was toch ook al goed?) Er zit 4G op, maar dat wordt nog niet ondersteund. Het grotere scherm is wel handig maar het moet zeker niet de enige reden zijn om een iPhone 5 te kopen. Nieuwe Lightning-connector? Het ziet er chiquer uit maar je moet al je gadgets met 30-pinsconnector aansluiting vervangen. Het design: volgens mij mooier, maar een kwestie van smaak. De Apple A6-chip is wel een verademing: de iPhone 5 werkt ongetwijfeld veel sneller en soepeler dan zijn voorgangers. Oftewel: dit is zeker weten de beste iPhone ooit, daar heeft Apple gelijk in, maar als je al een iPhone 4(S) hebt (of minstens een 3GS), hoef je niet te upgraden. Tenslotte: Apple, zorg voor voorraad, want het is ronduit irritant, als je als zielige Feuniksverslaggever weken op een nieuwe iPhone moet wachten. Door: Stijn Vervoordeldonk
4
In 1945 verscheen het eerste leerlingenblad, Hermes genaamd. Lange tijd leken de sporen van deze voorloper van de Feuniks uitgewist; maar net na het gouden jubileum van het huidige schoolblad doken alle ooit uitgegeven exemplaren m.u.v. de eersteling op. Ze werden ontdekt in de verzameling van Peter Smit, de opa van een van onze leerlingen. Dhr. Smit behoorde zelf tot de redactie van het blad, waarvan een tiental nummers is verschenen. Er moest echter zo om artikelen gebeden en gesmeekt worden, dat men tenslotte het hoofd vermoeid in de schoot legde, ondanks dat dit op den duur toch ook geen comfortabele oplossing is. Hieronder volgt een artikel uit de Hermes; het geeft een aardig beeld van het gymnasiumleven tijdens de tweede wereldoorlog.
INGEZONDEN STUK Haarsteeg, 5 juni 1945 Leraren en Leerlingen van het Sted. Gymnasium, Ik wil mijn schoolloopbaan niet beëindigen, alvorens enkele woorden van dank uitgesproken te hebben, waarbij Hermes mij de gelegenheid biedt me tot allen te richten, in plaats van tot de enkelen, die ik mondeling zou kunnen bereiken. In korte trekken wil ik U mijn schooljaren trachten te schilderen, gezien door de bril van iemand, die die tijd achter de rug heeft. Het is nu bijna zeven jaar geleden, dat ik voor het eerst het Gym. binnen mocht treden; ik zeg niet voor niets "mocht", want ik zal het altijd als een groot voorrecht beschouwen, dat mijn ouders me deze studie hebben laten maken. Ik heb me het eerste jaar gevoeld als een schuwe vogel, die plotseling in een vreemde kooi gezet werd, angstig rondfladderend om straks ergens in een hoekje eenzaam en in elkaar gedoken te blijven zitten. Met ontzag heb ook ik tegen de leerlingen van de hogere klassen opgekeken. Het leek me bijna onmogelijk tot die regionen te kunnen behoren. Maar, waar een wil is, is een weg. Het heeft me soms veel moeite gekost, ik ben er gekomen en ondanks de vele moeilijkheden, die de Gymnasiumstudie nu eenmaal met zich meebrengt, kan ik niet zeggen, dat het een hel voor me geweest is, hetgeen wel eens gezegd wordt. Het enige, wat me bij zal blijven is de aangename zijde van de medaille. Hiermee bedoel ik de geweldige sfeer, die er in en om het Gym. hing. Jammer genoeg is die door oorlogsomstandigheden verbroken, die eenheid, die er bestond tussen alle Gymnasiasten onderling is 5
weg, maar de kans is groot dat binnenkort alle klassen weer verenigd worden in het gebouw aan het Nachtegaalslaantje, waar de oude kastanjebomen hun evenoude vriend gezelschap houden en beschermen tegen al te warme zonnestralen. Ook de leraren kennen die stemming en het is nog niet lang geleden, dat de Rector het Gym. vergeleek met een huishouden. Zo heb ik het na mijn wankele begin ook altijd beschouwd en hoe ouder ik werd, des te meer voelde ik me thuis. Ik zal nooit de grappen vergeten, die we uitgehaald hebben, terwijl we er wel steeds voor zorgden, dat we het niet te bont maakten. Het is vreemd, maar telkens schieten me nieuwe voorvallen uit die tijd te binnen. Nu zijn de deuren achter me gesloten, de band, die mij aan het Gym. bond, schijnt verbroken, dit stuk van mijn jeugd is voorbij en zoals iedere scheiding een wond achterlaat, zo voel ook ik nu een soort pijn bij het afscheid van mijn leraren en medeleerlingen. Ik sta nu voor de wisselvalligheden van het leven, ik ben nog jong, misschien te jong, maar de omstandigheden vereisten het. De overgang van schooljongen tot datgene, wat ik nu ga ondernemen, zal zwaar zijn in het begin. Wij zullen er van maken, wat er van te maken valt en hopen op een betere toekomst. Voorzover ik nog niet persoonlijk afscheid van U heb kunnen nemen, Leraressen en leraren, Dank ik U nog hartelijk voor alles, wat U in de loop der jaren voor me gedaan hebt, voor alle moeite, die de voltooiing van mijn opvoeding heeft veroorzaakt. Ik hoop, dat ik geen al te slechte indruk bij U achter gelaten heb. Verder dank ik mijn klasgenoten voor de collegialiteit en hartelijkheid mij bewezen. Jullie hebben die tijd tot een onvergetelijke voor me gemaakt. Ik hoop dat jullie, bij de terugkeer van hen, die nog niet bevrijd zijn, mijn hartelijke groeten over zullen brengen en mijn adres zullen geven, dat ik jullie zo gauw mogelijk zal opzenden. Gymnasiasten, ik zal jullie verrichtingen, zowel op sport-, school- en cultureel gebied altijd blijven volgen, waar ik me ook bevind. Ik hoop, dat ik jullie eens weer zal zien in een herrezen Nederland. Doe je plicht, wij zullen trachten de onze naar behoren te vervullen en ons land haar koloniën helpen herwinnen. Uw dankbare leerling en jullie schoolmakker, DRIES VAN HALDER. (Uit: 9ERMHS 15 juni 1945, No. 6 + 7)
6
Raad de Leraar Raad de vier leraren die in dit plaatje zitten!
HO
'Ik heb ook een vrouwelijke kant hoor!'
LN
Als je iemand steekt, moet je gewoon het mes erin laten zitten! Anders wordt het een beetje messy (van het bloed, red.)
HL
over softdrugs ‘Het zijn allebei verdovende middeleeuwen!’
HL
Wie is de belangrijkste persoon hier op school? Henk! Als Henk er niet is, gaat het helemaal fout.
7
Je loopt over straat. Ineens zie je een touwladder voor je gezicht verdwijnen en omdat je trekjes hebt van een raar beest kun je niet omhoog kijken. Je pakt de touwladder dus maar vast en zo vlieg je weg. Je wordt binnengehaald in een helikopter, door Batman. Je pakt je tandenstokers en met de laserstraal die eruit komt laser je een ‘L’ op zijn voorhoofd, eindelijk gerechtigheid. Batman springt met parachute de helikopter uit en jij vliegt met de helikopter weg om op het dak van het Duhamel te landen. ‘Verdorie’, zeg je, ‘moet ik toch nog lopen.’ Je net nieuwe kauwgomballenautomaat met kauwgomballen met het gezicht van Gordon en Gerard Joling is gestolen. Vreemd genoeg eet je wiskundeleraar ineens opvallend veel kauwgom. Je besluit in te breken in zijn huis. Als je er ’s nachts binnenkomt, tref je een uiterst schokkende situatie aan: de muur is behangen met wiskundige berekeningen en overal door het huis zit kauwgom geplakt. Ineens hoor je een duistere stem achter je: ‘THIS ISN’T OVER YET, MUHAHAHAHA!’ Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw en jij loopt op je klompen over straat. Vrolijk zing je ‘I’m Elmo and I know it’, over al het geluid van alle bizons op de weg en overvliegende helikopters heen. Plotseling voel je een hand op je schouder en als je je omdraait, kijken een paar prachtige M&M-blauwe ogen je aan. Je stort je in de armen van de bizon met de ogen en hij vraagt of je met hem wil trouwen. Je kriebelt achter zijn ‘oortjes’ bij wijze van antwoord en jullie leven nog lang, gelukkig en harig. Hoewel je altijd ontzettend met de mode meegaat, vind je de nieuwste trend van dit voorjaar toch wat vreemd. Iedereen heeft ineens rood haar! Als finishing touch dragen sommigen er ook nog een petje bij, met het etiket er nog op. Wanneer jij dan een keer hip aangekleed denkt te zijn en met het prijskaartje aan je broek naar school gaat, lachen al die roodharigen je uit. Zuchtend denk je: ‘ARGH, gingers!’ en je besluit naar de Noordpool te gaan: ijsberen hebben toch geen haarverf. Eindelijk is het zover: de ruimtereis die je hebt gewonnen begint vandaag! Eerst gaan jullie (want je mocht ook een vriend meenemen) een citytrip op de maan maken en vervolgens reizen jullie door naar Mars om daar op safari te gaan. Als jullie na 2 weken weer terug zijn op aarde, staat half Nederland jullie op te wachten en onder luid gejuich komen jullie uit de raket. Maar wanneer je later in de spiegel kijkt, zie je iets vreselijks: je huid is 8
groen en je oren zijn veranderd in een soort minitrompetjes en je vriend lijkt daar wel een vrouwelijke vorm van. Jullie zijn opslag verliefd, trouwen even later en jullie leefden nog lang, groen en gelukkig. Als je in de pauze rustig in de rij staat voor een appelflap bij Parni, komt er ineens een scooter de school inrijden. Tot ieders grote verbazing is het Sinterklaas! Hij stapt af en zegt dat hij *aaah, ohmygod* naar jou op zoek is. Je loopt naar hem toe en wil hem een hand geven, maar dan transformeert hij plotseling in Legolas en neemt je mee naar de MC Donalds. Een Happy-Meal, drie milkshakes en een goed gesprek later biedt hij je een reis naar Spanje achterop zijn scooter aan, wat je natuurlijk niet afslaat. Een grote chocoladefontein doemt voor je op en als je het opeet… BZZ BZZ BZZ. Je wekker. Je stapt uit bed, stoot je teen tegen je bureau en tot overmaat van ramp zie je dat je je hartstikke verslapen hebt. Met half je broek aan en haar dat alle kanten op staat stap je op de fiets en race je naar school. Als je hijgend de school in wil rennen, bots je tegen de schuifdeuren. Ze gaan niet open! Dan besef je dat het zaterdag is en om jezelf te troosten ga je naar de dichtstbijzijnde bakker en eet een chocoladebroodje. Yes, eindelijk zijn je nieuwe schoenen binnen. Ze zitten als gegoten en je geeft een feest om je geweldige aankoop te vieren. Als iedereen dronken, stoned of forever alone ergens in de tuin ligt, wordt er aangebeld. Batman staat voor de deur! Omdat hij zo zielig aan het huilen is bied je hem appelsap aan (een dronken Batman kun je er beter niet bijhebben) en hij kalmeert een beetje. Hij is je zo dankbaar voor je hulp dat je een high-five van hem krijgt en het wordt nog een heel gezellige avond. Je zit met je vrienden in de bioscoop en hebt een topavond. De film is geweldig, de popcorn extra zout en je vriend is door zijn stoel heen gezakt. Maar plotseling komt je wiskundeleraar binnen, in zijn zwembroek. Hij schreeuwt door de zaal dat als hij niet snel kauwgom heeft, hij iedereen voor straf 100 keer de stelling van Pythagoras op laat schrijven. Ware terreur! Gelukkig komt de politie achter hem aan en, omdat jullie nu geen wiskundeleraar meer hebben, krijg je voortaan les van meneer Van der Horst. Hoera! Als schoolreisje gaan jullie op ontdekkingstocht op een tropisch onbewoond eiland. Daar aangekomen is het fantastisch: lekker weer, leuke mensen en het eiland is prachtig. Maar… op zoektocht naar de eilandrivierhagedis worden jullie ontvoerd door behaarde mannen en boven een vuurtje knapperig geroosterd. Gelukkig worden jullie op het laatste moment gered door een helikopter, die jullie, helaas, wel weer terug naar school brengt.
9
Als gevolg van maatregelen door de overheid heeft de school nu een zwembad. Je werkt hard aan je conditie en in je laatste baantje springt er ineens een asociale –censored- recht voor je het water in. Uit boosheid duw je hem kopje onder, maar dat staat meneer De Kleijn, de badmeester, niet toe. Voor straf krijg je geen strafklas, maar strafbad en moet je voor schooltijd 2 uur lang al watertrappelend ‘Aeneas trojanus est’ herhalen. In een hemels paradijs van eten, oftewel, bij je oma krijg je een geniaal idee: je gaat de wereld overnemen. Samen met je oma vorm je een ninja-team en gaan jullie op pad. Na heel je woonplaats overladen te hebben met betoverende badeentjes vliegen jullie de hele aarde over om mensen aan te laten sluiten bij jullie clan. Iedereen verandert in een badeentje. Alleen wordt je oma helemaal doorgedraaid van al het gekwek, dus verander je haar ook maar. Woehoe, het is gelukt, je bent meester der badeendjes! Door: Eline Westbeek De menselijke ziel is als het scheenbeen van een sporter Onvermijdelijk krijgen ze heel wat klappen te verduren, lopen flinke deuken op Ze kunnen zelfs breken, zo niet door tegenslag dan wel door een harde schop Maar eenmaal hersteld is het veel sterker dan voorheen Daar betrad hij het klaslokaal Paraderend statig op z’n denkbeeldige tapijt Hem ging álles gemakkelijk af Voor hem schíjnt de zon altijd Velen wilden hem als vriend, eenieder vond hem tof Tevens bij docenten genoot hij de grootste lof Einstein was knap, Cruijfie cool, Willem des vaderlands een kei.. Echter boeien deden ze hem niet, immers de beste dat was hij Zelf rekende hij zich steevast tot de allerhoogste soort, Ook al had hij van werken van d’n eeuwen nooit gehoord Hij als alleenheerser de baas over ons niets ’n ander een trapper aan z’n goudgeverfde fiets De jongeman die alles cadeau kreeg zonder dat hij er voor vocht Z’n trofeeën dubbel tellend, naar klasgenoten pocht Maar vergeet dat wie geen tegenslag kent in het het heden, Op z’n nog zwakke benen de échte wereld zal betreden
ST ‘Dat zal hem niet in de koude kleren gaan zitten, zelfs al heeft ie koude kleren.’ HO LL
‘Je mag leerlingen niet zwart maken.’ ‘Wat als leerlingen al zwart zijn?’
10
Mieters, mijn reputatie is sinds het gala bevestigd. Ik heb volgens mijn wetenschappelijke berekeningen exact genoeg uitgevoerd om een nerd te zijn. Mijn pa had me zijn pak geleend. Dat vond ik erg attent van hem, dan hoefde ik geen geld te spenderen aan een pak dat ik waarschijnlijk toch maar één maal aan zou doen. Jammerlijk genoeg was het pak toch wel een maatje of zeven te groot, naar mijn schattingen. Mijn ma had een shawltje getransformeerd tot een zeer toffe stropdas. Met goede moed stapte ik in de auto naar het gala. Maar eenmaal aangekomen bij de locatie, werd ik omringd door leeftijdgenoten in pakken met de goede maat. Hun spieren vulden de schouders van het pak goed op, maar alles wat mijn botten beschermde, was huid. De meisjes liepen in verdomd korte en blote jurkjes voor de tijd van het jaar. Er zouden wel drie meisjes bij mij in mijn pak passen. Bij het betreden van de danszaal kreeg ik een rode roos aangereikt. Ik keek om me heen naar meisjes aan wie ik de roos kon geven, maar ik moest mijn moed nog bijeen rapen. Daar stond ik dan. Mijn roos in mijn linkerhand, mijn Fristi in mijn rechter. Roos was al lopend aan het dansen op de muziek, haar koers duidelijk op de bar gericht. Jeetje, wat was ze ontzettend knap deze avond! Zal ik mijn roos aan haar geven? Of zou ik mezelf daarmee belachelijk maken? Zou ze veel rozen krijgen vanavond, omdat iedereen het grappig vindt om een roos aan Roos te geven? Of zal ik de enige zijn met die gedachte? Ik zou het absoluut niet appreciëren om aan het eind van het gala nog steeds met mijn roos te zitten. Ze is nu alleen, het is nu of nooit. Toch kon ik de moed niet verzamelen om op haar af te stappen. Maar naarmate de avond vorderde, werd mijn roos steeds zweteriger in mijn hand. Ik moest hem kwijt zien te raken. Maar hoe kom je van een roos af? Opeens had ik een idee. Ik trok de bovenkant van mijn broek een stukje opzij en liet de roos erin glijden. Niemand gezien? Ik trok de broek weer goed. Maar ineens deed mijn rechterbeen zo verdomde veel pijn! Ik rende naar de sanitaire voorzieningen. Dat viel op, niemand rent op een gala. Ik vluchtte een hokje in. Op de grond lag een condoom, gebruikt en wel. Maar ik hield mijn avondeten binnen en liet mijn broek zakken. Schreeuwend van de pijn haalde ik de roos en haar doorns uit mijn huid. Ik kon niks anders doen dan het hokje uitlopen, ik zou toch ooit naar huis moeten. Ik draaide de deurklink naar beneden en trok de deur open. Daar stonden heel wat klasgenoten. Ik zag aan hun gezichtsuitdrukking, dat ze me hadden gezien en gehoord. Ze keken naar de verlepte roos in mijn linkerhand en begonnen allemaal tegelijk te lachen. Een gala waar ik nog wekenlang aan herinnerd zal worden. Door: Tessa Scherphof
11
Wat is uw volledige naam? Janneke Jobke T. K. M. Verstijnen (naar de rest mag je raden ☺). Wat is de naam van uw verloofde? Rick Scholte Wanneer hebben jullie elkaar leren kennen? In 2009, in Den Bosch. Hoe? Op de Wilhelminabrug. En daarvoor? Via mail en telefoon.
Rick Scholte
Waar heeft Rick u gevraagd? In Antwerpen, op de trouwdag van mijn broer. Wat vindt u het leukste aan Zuid-Frankrijk? Daar nemen mensen meer tijd voor alles. Gaat u vaak naar Frankrijk? Ja, ook naar vrienden. Hoe komt u bij de uitspraak van de meeuwen in Finding Nemo: mij? (zie vorige Feuniks) Omdat de Duitsers, Engelsen en Nederlanders heel erg egoïstisch doen, want ze kijken alleen maar van wie iets is. Wat vinden uw collega’s van u? Aardig, gezellig, spontaan, direct. Natuurlijk hebben we ook nog een bonusvraag: In welke 5 steden heeft mevrouw Verstijnen gewoond in Frankrijk? We noemen de eerste letter en de lengte van de stad. A _ _ _ _ _ _, N _ _ _, F _ _ _ _ _, L _ _ _, G _ _ _ _ _ _ _ Lever de juiste oplossing zo snel mogelijk in, in de Feuniks brievenbus, en degene die als eerste alles goed heeft krijgt van ons iets leuks!
Door: Merlijn Hulsenboom en Ivo de Haan
12
13
1______________, het is weer 2_____________! 3___ 4______________ 5_____________ van 6________________, daar heb je echt geen zin in! Snel maak je je klaar om naar school te gaan, want je was vergeten dat je je om 8 uur moest melden. Het gaat zo 7___________ dat je je 8____________ verkeerd om aantrekt, je 9___________ niet kunt vinden en ook nog eens over de 10________ struikelt! Eindelijk zit je op je 11____________. Als je doortrapt, kun je je nog net op tijd melden. Je bent er totaal niet bij met je gedachten, als je ineens iemand hoort schreeuwen. Als je opkijkt, zie je dat het 12___________ is die je hebt aangereden. Vloekend ligt ze/hij op de grond. Snel breng je haar/hem naar de zijkant van de weg. ‘Sorry, ik wilde echt niet…’ 13_____________ kapt ze je af. ‘Ja ja, dat zal wel. Ik heb vanavond 14_____________ een concert in 15______________! Dit kan ik er echt niet bij hebben!’ Je voelt je ontzettend schuldig, als je haar/zijn blauwe plekken ziet. ‘Kom maar even naar mijn huis, dan geef ik je wat 16___________.’ Daar zitten jullie samen op de bank. Je kunt het niet geloven! 17____________ barst in huilen uit. ‘Ik kan mijn fans toch niet in de steek laten? Die hebben hun kaartjes allang betaald!’ Om te troosten zing je 18”_________________________________” voor haar/hem. Ineens klaart haar/zijn gezicht op. ‘19_______________, jij kunt goed zingen!’ Je wordt zo rood als een 20_______________. ‘Kun jij niet voor me invallen vanavond?’ Je staat achter rode gordijnen en je hoort dat 21______________ je aankondigt. Je had nooit durven dromen, dat je hier ooit nog zou staan. Vanmiddag heb je het helemaal met je manager, 22_______________, besproken: eerst ga je een paar liedjes van 23_______________ zingen in een 24_______________. Daarna kleed je je om voor het tweede deel van het concert, waarin je een duet zingt met 25_______________. Je krijgt bijna 26_____________ van de zenuwen, want 27________________ komt ook kijken. Dan hoor je 28_____________ door de microfoon schreeuwen: ‘Maak je 29_______________ maar nat, want hier is 30_________________________!!’ Je trekt nog even je 31_______________ recht en komt dan 32_________________ op. Bij de eerste zin heb je nog even een 33______________ in je keel, maar daarna gaat het heel goed. Je bent je tekst niet vergeten, gelukkig. De enorme mensenmassa vindt je 34_______________! Na het optreden komt 35_____________ naar je toe. ‘36______________, dat was echt heel erg 37_______________! Je bent het 38_____________ type dat ik ooit heb gezien. 39______________________________ en je hebt (een) 40________________ 41_______________. Misschien is het nog een beetje vroeg, maar wil je met me trouwen?’ Je wilt niks liever dan dat en je zoent hem/haar op zijn/haar 42___________. Als je je ogen weer open doet, zie je dat de gordijnen nog open stonden. Het hele publiek heeft het gezien en het kan je niks schelen. Je bent de gelukkigste mens op aarde.
14
1. vloekwoord 2. dag 3. getal onder de 10 4. tijdseenheid 5. vak 6. leraar 7. bijwoord 8. kledingstuk 9. voorwerp 10. iets in jouw woonkamer 11. voertuig 12. zanger(es) 13. negatief bijwoord 14. vloekwoord 15. plaats/stad 16. drankje 17. dezelfde zanger(es) 18. lied 19. een stopwoordje 20. groentesoort 21. BN’er
22. BFF 23. dezelfde zanger(es) 24. kledingstuk 25. andere zanger(es) 26. vreemde kwaal 27. je crush 28. de BN’er 29. lichaamsdeel 30. jouw (artiesten)naam 31. het kledingstuk 32. bijwoord 33. dier 34. positief bijwoord 35. je crush 36. stopwoordje van je crush 37. positief bijwoord 38. bijv. nw. in overtr. trap 39. mooiste compliment ooit 40. positief bijv. nw. 41. lichaamsdeel 42. ander lichaamsdeel Door: Tessa Scherphof
De ene leraar is de andere niet en zal dat ook niet wezen dus hoef je niet te vrezen dat je steeds hetzelfde ziet Want na de ene bel, (In ’t TFB hoor je ‘m niet) Verschijnt weer een ander gezicht Dat zijn eigen vakgebied Van een nieuwe kant belicht Of juist dezelfde blijft En zijn lessen afdraait Als in een draaiorgel in de hoofdstad Steeds hetzelfde lied Herhaling herhaling herhaling De moeder der didactiek De een ligt je beter dan ’n andere En dat zal ook niet veranderen Want zo is het altijd gegaan Maar een leraar zal er altijd staan Ook voor een uitgezeten klas.
Door: Sanne Hofstee 15
Ja mensen, we gaan eens even terug in de tijd. Je kunt het je haast niet voorstellen, maar er was ooit een tijd (ongeveer 30 jaar terug..) dat iPods, iPads, Blackberry’s en alles wat daarop lijkt nog vreemde woorden waren in plaats van de nieuwste hypermoderne gadgets, en dat computers slechts bij hoge uitzondering werden gebruikt. Je snapt wel, dat hierdoor een stuk minder mogelijk was dan nu het geval is. Een ding was er 30 jaar geleden echter al wel.. Je bent er nu in aan het lezen... Jazeker, de Feuniks is een ‘tijdloos’ product gebleken, een vermakelijk blad, bestand tegen weer en wind, dat al vele stormen heeft doorstaan en al decennia lang dé mediadrager van onze school, die de ziel van onze school vertegenwoordigt in ± A4formaat. Door de jaren heen heeft het blad, dat als een rode draad door het bestaan van de school heen loopt, zich echter behoorlijk ontwikkeld, en de school zelf heeft uiteraard ook niet stilgestaan (op sommige details na, maar dat terzijde). In dit artikel gaan we een flink stuk terug in de tijd om te kijken naar de vroegere Feuniks en het tijdsbeeld van toen. Wie met de tijdmachine die reis van 30 jaar terug maakt, zal een school aantreffen die in weinig lijkt op onze school nu. Die superstyle gouden doos, waarin we nu dagelijks collectief gaar worden gekookt, bestond toen nog niet; onze school was een vrij onopvallend gebouw, gevestigd in een rustig straatje ergens achter de Sint-Jan en de Hinthamerstraat: ‘In de Boerenmouw’. Verder was onze school met zo’n 250 leerlingen (twee klassen per jaarlaag) niet veel groter dan de doorsnee basisschool. Het toeval wil dat mijn vader, Gijs 1972-1978: Vestiging ‘in de Boerenmouw’ Croonen, in die tijd ook bij ons op school rondliep, namelijk van 1975 tot 1981, en dus een geschikte bron van informatie is. Hij zat in de redactie van ‘de Griffioen’, een soort bijlage bij de Feuniks. Hij deed dit samen met Pieter Steinz, die later nationaal bekend werd als recensist en schrijver van columns. De tekeningen werden verzorgd Charles Michels, die tegenwoordig werkt als onder andere illustrator van boeken. Een ander bekende oud-leerling van toen is de schrijver Pieter Frans Thomése, hij zat 4 jaar hoger dan mijn vader en had ook een bijlage bij de Feuniks genaamd ‘Onder Moeders Vleugels’. Voor dit artikel zijn een aantal Feuniksen van vroeger onder het stof vandaan gehaald. Wat opvalt zijn de gekleurde voorkanten en het 16
kunstzinnige karakter van de voorkant, die met de hand gemaakt lijkt. In zekere zin doet dit denken aan de Feuniks zoals we die tot 2011 hier op school hadden, maar dan in A4-formaat. Twee jaar geleden is sinds lange tijd weer de ‘terugswitch’ gemaakt van A5 naar A4 en kan het zomaar zo zijn dat er foto’s en dergelijke op de voorkant prijken. Inhoudelijk valt op dat er in de oude Feuniks veel advertenties staan, de meeste van allerlei winkels uit de stad. Een horoscoop, nu een belangrijk onderdeel, was in die tijd ‘not done.’ Gedichten, verhalen, nieuws en allerlei weetjes over de school stonden er wél veel in. Het was heel simpel: ze waren blij met iedereen die iets wilde schrijven, of je nou wel of geen lid van de redactie was. Het productieproces van vroeger is haast ‘vooroorlogs’ onvergelijkbaar met dat van nu. Je typte eerst iets met de typemachine. Hierbij werden 5 verschillende lettertypen door elkaar gebruikt (te wijten aan het gebruik van verschillende typemachines) en kwam alles schots en scheef op papier, een beetje slechte Een ouderwets stencilapparaat van kwaliteit dus. Hieruit werd dan een Feuniks vroeger samengesteld. Dit ‘moederblad’ werd vervolgens gestencild (met een ouderwets stencilapparaat) door de concierge Cor, de ‘Henk van destijds’. Het stencilen was tijdrovend en moeilijk werk. Dat er in 1980 werd besloten om voortaan te gaan kopiëren was dan ook een welkome verbetering. De oude Feuniks was eigenlijk bedoeld als maandblad, maar net als nu werd die doelstelling in de praktijk eigenlijk nooit gehaald. Hoe ging het in die tijd op school aan toe? Je moet weten dat een aantal leraren van nu er toen ook al rondliepen! Dan hebben we het over meneer Desmense, meneer vd Berge, meneer van Wankum en meneer vd Heijden, en het reilen en zeilen in het laboratorium werd destijds al geregeld door meneer Weijts. Laatstgenoemde zat er eigenlijk al langer, maar ontbrak in m’n vaders eerste schooljaar vanwege dienstplicht. Zijn tijdelijke vervanger werd door iedereen ‘de Geitenbreier’ genoemd. Schoolfeesten bestonden vroeger ook al. Die vonden plaats in ‘De Soos’ in de Torenstraat, wat je je tegenwoordig niet meer voor kunt stellen. Een keer per jaar was er de Grote Avond, in het Casino, tegenwoordig bekend als het Theater aan de Parade. De invulling van de Grote Avond was toen heel anders dan nu. Er was toen geen musical, maar de Grote Avond bestond uit allerlei losse acts. Dat kon van alles zijn, zelfs het nadoen van leraren behoorde tot de mogelijkheden... Maar wat is nou eigenlijk hét grote verschil tussen toen en nu? Meest tekenend verschil tussen de school van nu en vroeger zit hem in de manier waarop de leraren en leerlingen met elkaar omgaan. Waar die twee groepen nu mét elkaar in de school leven, was er toen veel meer sprake van een scheiding tussen beide. Meer dan nu was er sprake van tegenstellingen, niet Het inmiddels gesloopte gebouw aan de alleen op school maar sowieso in de hele Kooikersweg (1978-2002) maatschappij. Leerlingen gedroegen zich vaak ook minder goed, en er vond niet of nauwelijks overleg plaats tussen de leraren en 17
leerlingen, wat soms tot hachelijke situaties leidde. Zo moesten ook alle feesten helemaal door de leerlingen worden georganiseerd en was hierbij zo goed als geen link met de school aanwezig, ook geen financiële bijdrage. Met een bepaald voorval werd zelfs de krant gehaald. De leerlingenraad wilden een afspraak maken met de schoolleiding dat een proefwerk voortaan binnen twee weken moest worden nagekeken, tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld. De schoolleiding vond dit toen echter belachelijk en onbespreekbaar, en als reactie daarop werd uit protest de leerlingenraad opgeheven. Dit leidde tot problemen met de gemeente, en daarmee werd de krant gehaald. Er gebeurden echter wel vaker opmerkelijke dingen. Zo ook in het jaar 1978, toen de verhuizing naar het pand aan de Kooikersweg plaatsvond. Waar het oude onderkomen nog exclusief van onze school was, werd het nieuwe gedeeld met de Rijksscholengemeenschap (later Koning Willem I College), en dat vonden de leerlingen niet zo heel erg cool, ook omdat ze dan uit het centrum (met alle voorzieningen dichtbij) weg moesten. Voortaan niet meer lekker de stad in tijdens tussenuren. Daarom organiseerden ze met z’n allen één grote begrafenisstoet van het oude naar het nieuwe gebouw, symbolisch voor de dreigende ondergang van de school, met iedereen in het zwart. Bijkomend nadeel was dat de Grote Avond vanaf toen minder spectaculair wordt, aangezien deze voortaan in de schoolkantine werd gehouden. Weer terug in het nu kunnen we één duidelijke conclusie trekken: de tijden zijn veranderd. Het zijn de tijden van iPods, Blackberry’s, Facebook en Justin Bieber, we krijgen onze aantekeningen op een hypermodern digibord en het aantal leerlingen van de school is bijna verdrievoudigd. En ja, ook de Feuniks heeft dus een grote verandering ondergaan. Maar welke is nou mooier, die van nu of die van jaren terug? Het antwoord op die vraag kan alleen jij zelf geven.
Sinds 2002: Mercatorplein
Door: Stijn Croonen (oud-leerling)
LL Docent
Meneer, zullen we even tongen? Ter ere waarvan?
Film over zee en strand tijdens aardrijkskundeles: HE
Meisjes, let nou even op! Het strand! Blote jongens!
18
Vorig jaar september hebben alle leerlingen van klas 1 meegedaan aan de fotowedstrijd Jong in Brabant; deze werd georganiseerd door de afdeling Brabant van de erfgoedvereniging Heemschut. De vereniging vierde het 100-jarig bestaan. Gevraagd werd een foto te nemen van een opvallend punt op de weg van huis naar school: een monument of landschap(sonderdeel), dat ze niet graag verloren zouden zien gaan. Hier volgt een selectie! (Door: W. Desmense)
Sint Nicolaaskerk, Sprang
De draak, Den Bosch
Willem II fabriek, Den Bosch
San Salvator, Orthen
Chocolade bollen uit Den Bosch
Station Den Bosch 19
Voorste Venne, Drunen
Heusden
Grote bonte specht, Orthen
Groene Vingers (Maasboulevard - Empel)
Hennenweide (Bokhoven-Engelen)
Moerputtenbrug (Deuteren - Vlijmen)
Tivoliweg, Rosmalen
Rietveldenweg (Den Bosch) 20
‘Alweer verketen?’ Mijnheer Torture, onze leraar Frans, keek me doordringend aan. ‘Sorry mijnheer,’ zei ik om me te verdedigen ‘Kunt u het alstublieft voor deze keer door de vingers zien, het is alleen maar mijn tekstboek, en anders zit ik wéér in de strafklas.’ ‘Hélas, Tim, dat kaat niet kebeuren.’ En hij zette genadeloos een kruisje in het klassenboek. Ik begon er onderhand genoeg van te krijgen, dit was al het vierde vak vandaag waar ik mijn spullen voor vergeten was, of de verkeerde spullen voor had meegenomen, of wat dan ook waar ik een kruisje voor kreeg. Bij mevrouw Nu sta ik tegenwoordig als ik de les binnenkom standaard een kruisje, kan ik het helpen dat ik mijn wiskundeboeken altijd verwar met mijn techniekboeken of andersom (ze geeft allebei)? ‘Gelukkig is dit het laatste uur,’ dacht ik, ‘kan ik vandaag geen kruisjes meer krijgen.’ Dat had ik maar beter niet kunnen zeggen. “Huiswerk? Welk huiswerk?” wilde ik al vragen, maar ik bedacht net op tijd dat dat toch geen moer zou uithalen. ‘Nou ja, ik heb ergere dagen gehad,’ troostte ik mezelf. Mokkend kwam ik uiteindelijk thuis. ‘En, hoeveel kruisjes vandaag?’ vroeg mijn moeder. Ik gaf geen antwoord, dat vroeg ze altijd als ze bedoelde: “En, hoe was je dag?” M’n vader besteedde er al geen aandacht meer aan. Pas op mijn kamer gebeurde het eerste abnormale die dag, ik had de deur nog niet dichtgedaan of ik kreeg een vreemd soort pistool onder m’n neus gedrukt. ‘Niet maken jij, beweging’ zei de eigenaar van het pistool, een vreemd blauw wezentje van nog geen meter lang. ‘Schieten aan flarden ik anders jou.’ Het mannetje zou zijn futuristisch uitziende pistool bij lange na niet tegen mijn neus hebben kunnen houden, als hij niet aan de schouder van een robot hing. Het wezentje had twee insectachtige kaken, en zes klauwen, met twee hield hij zich vast aan de robot, met twee hield hij zijn pistool vast, en met de overige twee hield hij een mysterieuze afstandsbediening vast. ‘Ooit gehoord van privacy?’ vroeg ik toen ik van de schrik bekomen was. ‘Iets hebben wat willen jij, wij.’ zei het mannetje. ‘Iets voor doen moeten jij.’ De robot liep naar voren en prikte een spuit in mijn arm, ik gilde het uit van de pijn. ‘Waar was dat voor nodig?’ vroeg ik. ‘Een zender in je bloed gespoten hebben X.2r.137, de uitknop hebben wij. Als niet voor morgen 15.30 uur uitgeschakeld zijn de zender, ontploffen jij.’ ‘Oké, en hoe krijg ik die uitknop?’ zei ik verveeld. ‘Kunnen ze zelfs op Uranus niets beters verzinnen dan dit?’ dacht ik, maar ik zei het maar niet. ‘Ook iets hebben wat willen wij, jij.’ zei het mannetje. ‘In deze kamer verstopt zijn het. Morgen om 15.30 uur hebben het, willen wij. Tot dan de tijd hebben jij.’ ‘Mag ik ook een beschrijving van “het”?’ vroeg ik. ‘Een erg krachtig wapen zijn het. Naam van het zijn Exp118-snr.666.’ Het wezentje klom op de rug van de robot, die een jet pack uitklapte en uit het gelukkig openstaande raam vloog. Meteen begon ik mijn kamer overhoop te halen, niemand van beneden kwam kijken wat ik aan het doen was, ze waren er al aan gewend dat ik mijn spullen altijd kwijt was. Na een uur zoeken vond ik uiteindelijk een klein schijfje met een groen oplichtend knopje, met het opschrift “Exp118-snr.666” en nog een hoop andere cijfertjes waar ik niets van snapte. Ik stopte het snel in mijn broekzak en ging snel aan mijn huiswerk zodat ik niet nog meer tijd verloor. 21
Die avond pakte ik voor het douchen mijn tas in, in plaats van s ’ochtends pas, en ik lette er extra goed op of ik alle en de goede boeken inpakte. Daarna legde ik schone kleren voor morgen klaar, en stopte ik de kleren die ik aanhad in de wasmand. Ondanks dat ik toch heel precies had ingepakt, ging ik na het douchen naar bed met het gevoel dat ik iets heel belangrijks vergeten was. Ook de volgende ochtend op de fiets naar school bleef het vervelende gevoel dat ik iets vergeten was, ook na de driedubbelcheck van die ochtend. Maar mijn dag op school was verreweg de beste schooldag van mijn leven, met andere woorden, een dag zonder kruisjes. Mevrouw Nu deed haar uiterste best om de kruisjes die ze al had staan te schrappen en mijnheer Torture kon maar niet geloven dat ik echt alles bij me had. ‘Jij en alles bij je ‘ebben? Dat ies als Jeroen en een tien, als een kwakende koe, als een… als iets wat erk onwaarskijnlijk ies!’ had hij er op te zeggen, alsof het mogelijk was om vals te spelen. ‘Ik heb echt alles bij me mijnheer, dit gaat van de lestijd af.’ zei ik. ‘Niet dat het mij wat uitmaakt.’ zei ik er snel achteraan. ‘Na school werd ik er met een schok aan herinnerd wat ik vergeten was, ik was nog nauwelijks de deur uit, als laatste, door de vele pogingen van mijnheer Torture om mij alsnog een kruisje te geven, toen ik weer een blaster in mijn neus geschoven kreeg. ‘Het hebben jij?’ vroeg het blauwe mannetje dat nu onderaan de zwevende robot hing, in een klauw had hij de afstandsbediening. Ik voelde in mijn broekzak. ‘Kunnen we het even uitstellen?’ vroeg ik, ik kwam er achter dat ik het apparaatje niet uit mijn broekzak had gehaald en wilde het gaan halen. ‘Onmogelijk zijn uitstel. Een timer hebben de zender.’ Antwoordde het mannetje met een geniepige grijns op zijn gezicht. ‘Nog een minuut hebben jij.’ ‘Schakel de zender dan uit, dan haal ik je apparaatje.’ smeekte ik. ‘Hoe weten dat doen jij, doen ik?’ vroeg het mannetje. ‘Nog een minuut hebben jij.’ ‘Keef hier dat ding, tu maudit nain bleu! ‘Anden omhook!’ mijnheer Torture stond achter mij en richtte een blaster op het wezentje. ‘Nooit aan jou geven dit, ik.’ zei het wezentje. ‘Jamais?’ vroeg mijnheer Torture. ‘Never, nie, cóng wèi, numquam, nooit.’ antwoordde het wezentje. ‘Dan moet je het zelf maar weten, bon voyage!’ zei mijnheer Torture met een grijns op zijn gezicht. Hij haalde de trekker van zijn blaster over en een explosie blies het wezentje en zijn robot terug naar waar ze vandaan kwamen. De afstandsbediening viel op de grond, mijnheer Torture raapte het op en drukte op een knopje. Ik kreeg een vreemd gevoel in mijn borst. ‘Dank u.’ stamelde ik. ‘De rien!’ antwoordde hij. ‘Waar ies ‘et apparaatje waar hij naar zokt eikenlijk?’ Er klonk een explosie vanuit de richting van mijn huis. ‘Volgens mij in de wasmachine.’ antwoordde ik ‘Iek weet kenoek.’ zei hij. ‘Hoe wist u hier eigenlijk van?’ vroeg ik ‘dat ies een lang verhaal, zo lang dat ‘et niet meer op deze bladzijde past.’ antwoordde hij, en daar liet ik het maar bij. Door: Martijn van Weele 22
Inmiddels is één van onze meest doorgewinterde docenten vertrokken uit onze goede gouden ouwe doos. Onze zeer gewaardeerde mevrouw Jordaan heeft echter nog wel een laatste woord achtergelaten. Ieder personeelslid had voor haar een gedicht gekozen en deze werden haar gebundeld aangeboden bij haar afscheid. Daags erna reageerde zij per e-mail als volgt: “Toen dacht ik: ik kies ook een gedicht voor jullie, je vindt het in de bijlage. Het is van Lars Gustafson, een Zweedse dichter in de vertaling van Bernlef. Ik zie dat ik de bundel in 1988 heb gekocht, dus voor mij is het een blijvertje. De zin "Allen en niemand..." en wat daarop volgt, is wel een sleutelpassage voor mij.”
Ballade over de voetpaden in Västmanland
Onder het zichtbare schrift van zijwegen, grintwegen, boerenwegen, vaak in het midden met een kam van gras tussen diepe wielsporen verborgen onder stapels gekapt rijshout, nog duidelijk in het kapotgedroogde mos, loopt een ander schrift: de oude voetpaden. Ze lopen van meer tot meer, van dal naar dal. Soms slijten ze uit, worden heel duidelijk zichtbaar en grote bruggen van middeleeuwse stenen dragen hen over zwarte beken, soms raken ze verdoold over kale platte stenen, in moerasgebieden raak je ze gemakkelijk kwijt, zo ongemerkt dat ze er het ene ogenblik zijn, het andere niet. Er is een vervolg, er is altijd een vervolg, als je maar zoekt, deze paden zijn koppig, ze weten wat ze willen en aan kennis paren zij een aanzienlijke listigheid. Jij loopt naar het oosten, het kompas wijst halsstarrig naar het oosten, het voetpad volgt trouw het kompas, als een streep, alles is in orde, dan buigt het pad naar het noorden. In het noorden is niets. Wat wil het pad nu? Al snel komen we bij een reusachtig moeras, en het pad wist dat. Het voert ons eromheen, met de zekerheid van iemand die het vaker heeft meegemaakt. Het weet waar het moeras ligt, het weet waar de berg al te steil wordt, het weet wat degene overkomt die noordwaarts in plaats van zuidwaarts rond het meer gaat. Het heeft dat alles 23
zovele keren eerder gedaan. Dat nu juist betekent het een voetpad te zijn. Dat het eerder is gedaan. Wie vormden het pad? Kolenbranders, vissers, houtsprokkelende vrouwen met magere armen? De vogelvrijen, schuw en grijs als het mos, nog in hun dromen met het bloed van de broedermoord aan hun handen? Herfstjagers in het spoor van trouwe jachthonden met vorsthelder geblaf? Allen en niemand. Wij maken het tezamen, ook jij, op een winderige dag, wanneer het vroeg of laat is op aarde: wij schrijven de paden, en de paden blijven bestaan, en de paden zijn verstandiger dan wij en weten al datgene wat wij zouden willen weten. Lars Gustafson, uit: De stilte van de wereld voor Bach
Als zesdeklassers herinneren wij ons een tijd waarin de leerlingen van het Stedelijk Gymnasium zonder problemen hun lokaal konden bereiken. Maar helaas heeft er in de afgelopen jaren een enorme bevolkingsgroei plaatsgevonden: niet alleen is er sprake van voedselschaarste, inflatie en toename van het aantal megastallen, maar ook de infrastructuur wordt bedreigd: uit recent onderzoek is gebleken dat een trapganger in het StedGym elke dag 7,4% kans heeft om door medeleerlingen geplet of vertrapt te worden. Om dit risico te verlagen, vragen wij onze medeleerlingen vriendelijk om de volgende veiligheidsadviezen in acht te nemen: Reis buiten de spitsuren: Tussenuur of pauze voor je les? Vertrek wat eerder richting je lokaal! Stimuleer leraren om je klas eerder te laten gaan. Het is voor het goede doel! Wees niet bang om ’s morgens wat later aan te komen! Vermijd “hot spots”, zoals: De trappen (Ga eens met de lift!) De kluisjes tussen 1.02 en 1.03, en die tussen 1.08 en 1.10 De hoofdingang De trapdeuren op de begane grond en eerste verdieping De meisjestoiletten op de begane grond en eerste verdieping De onderkant van de trap in het TFB.
24
Let op voorrangsregels! Ga aan de kant voor: Gehandicapte, manke en zwangere leerlingen Leerlingen uit oude jaarlagen Leerlingen met haast Leerlingen met een faciliteitenpas Leerlingen met een massa van meer dan 100 kg Docenten (mits het uitkomt) BHV’ers Leerlingen met zwaailicht Begrafenisstoeten Leerlingen met thee of koffie Let op verkeersregels! Houd rechts Houd je aan de flexibele snelheidslimiet Niet bumperkleven Geen voetganger? Helm op! Alleen parkeren op de daarvoor aangewezen plaatsen Beperk uw omvang: Sonjabakker een beetje en houdt de grootte van je boekentas binnen de perken Blijf beleefd Niet duwen, trekken, schelden, aanstaren, porren, vallen, stelen of crowdsurfen. Doe je dit onverhoopt toch, biedt dan je welgemeende excuses aan. Plan je route van tevoren uit Niets zo vervelend als agendakijkers op de trap. Houd de televiesieschermen in de gaten voor realtime nieuws over files en wegversperringen Wij danken u voor uw aandacht. Door: Sanne de Laat & Sophie van der Plas
HC
Ik keek tot mijn 30e naar Sesamstraat! Ik hield gewoon zo van Bert en Ernie!
Nadat leerlingen met vliegtuigjes (die er al lagen) gingen gooien; HE Dit is klas 3, niet groep 3! LL Nou?! HE Precies! Dat vraag ik me bij jullie ook vaak af! Bel gaat te vroeg, iedereen staat toch op om te vertrekken; BS Allemaal blijven zitten jongens, Baas gaat boven bel! TH
Immers of want is toch hetzelfde? Je bent toch geen analfabeet?
25
INHOUDSOPGAVE ALTIJD EEN PLEINVOETBALVELD? REVIEW: IPHONE 5 HERMES RAAD DE LERAAR HOROSCOOP HET GALA VAN EEN NERD INTERVIEW SH (VN) SGDB MEME INVULVERHAALTJE DE FEUNIKS TERUG IN DE TIJD HEEMSCHUTWEDSTRIJD NIET VERGETEN, OF ANDERS… AFSCHEID MEVROUW JORDAAN VEILIGHEIDSREGELS
S. VERVOORDELDONK D. VAN HALDER E. WESTBEEK T. SCHERPHOF M. HULSEBOOM I. DE HAAN T. SCHERPHOF S. CROONEN M. VAN WEELE S. DE LAAT S. VAN DER PLAS
P.2 P.3 P.5 P.7 P.8 P.11 P.12 P.13 P.14 P.16 P.19 P.21 P.23 P.24
26
