CLUBORGAAN Vereniging voor Watertoerisme Schelde, Vlissingen Opgericht 9 juni 1934

Nr. 4 2014

CLUBORGAAN Vereniging voor Watertoerisme “Schelde”, Vlissingen Opgericht 9 juni 1934 Adres: Jachthaven en Clubgebouw “de Klip”: Prins Hendrikweg 4, 4382 NS Vlissingen. Tel: 0118 465912; Website: www.vvwschelde.nl e-mailadres: [email protected] Bankrekening: nr.: NL 14 RABO 0313936811 tnv. Penningmeester VVW “Schelde”. Samenstelling van het bestuur: Voorzitter: Secretaris / Vice-voorzitter:

S. Bijlsma Lisztlaan 13 e-mail: [email protected]

4384 KM Vlissingen Tel:0118-479403

2e secretaris:

A. de Groot

Penningmeester

D.A. Altena Vrijburgstraat 45 e-mail: [email protected]

4386 GT Vlissingen Tel: 0118-466581 4387 AH Vlissingen Tel: 0118-463791

2e Penningmeester:

D. Leer

Gr.v.Prinstererlaan 116

Havencommissaris:

P.W. Busé

Heideveld 10

Havenmeester:

J. de Lange

Beatrixstraat 11

Havencommissie:

P.K. de Visser

Oranjestraat 2

Idem:

L.J. de Fouw

Berkenstraat 76

Ereleden:

A.M. Leer, A.L. Maas J. Vroegindeweij

P.F. Roos, J. Simonse

Evenementencommissie:

D.D. van Limbergen Singel 174 e-mail: [email protected]

4382 LR Vlissingen Tel: 06-12199593

Redactie clubblad:

Marianne Leer Gr.v.Prinstererlaan 116 e-mail: [email protected]

4384 CK Vlissingen Tel: 0118-472178

Helmgras 11

4384 CK Vlissingen Tel: 0118-472178 4386 GP Vlissingen Tel: 0118-466952 4388 JH Oost-Souburg Tel: 0118-471097

4361 EE Westkapelle Tel: 0118-572064 4388 LN Oost-Souburg Tel: 0118-466226

Advertenties, ingezonden stukken worden geplaatst buiten verantwoordelijkheid van het bestuur en de redactie. Overige stukken in het “Cluborgaan” vallen onder de verantwoordelijkheid van het bestuur. *************

1

Beste leden, Voor jullie ligt er weer een goed gevuld clubblad op de mat zodat we weer veel te lezen hebben in deze donkere en koude dagen. Allen hartelijk bedankt voor de ingeleverde verhalen! Terugkijkend op een mooi seizoen, met tal van activiteiten, kruipen we nu weer bij de haard om nieuwe plannen voor het komende jaar te bedenken. De maand februari is Franse getint, een wijnproeverij met Frans wijnen en een Franse avond met het reisverhaal van Joop en Fia Verstraeten (van Plexat) en Franse hapjes & drankjes verzorgd door Doede. Op de website van Omroep Zeeland, bij Terugkieken, staan een tal van oude filmpjes o.a. van de opening van onze jachthaven! De moeite waard om eens te kijken. Onze eigen website (www.vvwschelde.nl) wordt steeds verder ontwikkeld, er hard aan gewerkt en is zeker een bezoekje waard! Verder wens ik jullie allen hele fijne & gezellige Feestdagen en een gezond Nieuwjaar met veel vaarplezier. Tot ziens op de Nieuwjaarsreceptie of op de haven! De redactie.

Voor het 1e clubblad van 2015 gelieve de kopij in te leveren vóór maandag 2 februari 2015, bedankt! e-mailadres: [email protected]

2

Van de bestuurstafel De gesprekken met de Gemeente vlotten niet. Bij het kennismakingsgesprek met de wethouder werd ons duidelijk gemaakt dat de Gemeente maar 1 prioriteit heeft en dat is de ontwikkeling van het voormalige Scheldeterrein. Elke vorm van jachthavenactiviteit/ ontwikkeling is uitsluitend en alleen gericht op de belangen van een toekomstige projectontwikkelaar. Ook t.a.v. de noodzakelijke werkzaamheden aan de stalen damwand blijft de Gemeente een grillige onderhandelingspartij, 3 keer zijn we voor overleg naar het Stadhuis geweest evenzovele keren werden we verrast met nieuwe inzichten en uitgangspunten. Misschien dat de aanstaande status van artikel 12 gemeente daar debet aan is, maar voor de Vereniging zijn het onduidelijke tijden. De nieuwe damwand zal er wel komen, het is immers het laatste deel van de renovatie van de landtong en daarvoor is het hele project gestart, maar wanneer en hoe, ik kan het u op dit moment niet vertellen. Uiteraard houden we u op de hoogte. Hans en Thea hebben de wens te kennen gegeven om het clubhuis het gehele jaar door te exploiteren. De grote lijn is het hele jaar open voor leden en genodigden, de mogelijkheid om in de winter ook een hapje te komen eten m.n. gedurende het weekend en er een feest of etentje te kunnen houden. Extra omzet moet komen van de mogelijkheid om ook niet leden de gelegenheid te geven de Klip te bezoeken, met name de studenten van de University of Sience zijn een doelgroep, naast het broodje Smos is het misschien aanlokkelijk om een warme snack te kunnen kopen. En dat laatste dan bij ons. Dat er iets moet gebeuren is duidelijk, de bezoekersaantallen lopen terug, met name de middagen (tussen 13.00 en 15.30) zijn stil tot heel stil, in de zomer en de winter. Het is zoals de zaken er nu voor staan zeer moeilijk om in de zomer voldoende omzet te generen voor een commercieel exploitant. Misschien dat de hierboven geschetste formule het over een jaar gezien wel haalbaar maakt. Of de leden daar enthousiast voor zijn willen we graag weten. Verder in dit blad, de oproep aan de leden om in de periode van 1 juli tot 31 augustus, havenmeester te zijn. Als we met meerdere vrijwilligers gedurende het hoogseizoen kunnen zorgen dat de passanten netjes opgevangen worden, waardoor we tevreden “klanten” houden dan zijn we daar als Vereniging zeer meer geholpen. Afgelopen seizoen heeft dit op de zondagen perfect gewerkt dus het kan de oplossing zijn om te besparen op de uitgaven van een bezoldigde havenmeester en niet op de verleende service. Het vraagt inzet, flexibiliteit en goede organisatie. 3

John Meijer en Chris Jiskoot zijn het bestuur komen versterken, John bij de havencommissie en Chris heeft zich bereid verklaard om een belangrijk deel van de secretariaatswerkzaamheden op zich te nemen. Twee welkome aanvullingen waar we blij mee zijn. De voorzittersfunctie blijft echter nog steeds vacant, dus als u belangstelling heeft of er iemand voor weet?!?! Rest mij U namens het Bestuur prettige feestdagen te wensen en een prima jaarwisseling en wie weet tussentijds tot ziens in de Klip. Siewert Bijlsma, vice voorzitter.

Afronding Winterwerkzaamheden 2014 De laatste officiële zaterdag-winterwerk zit er weer op. Vanaf 11 oktober tot en met 29 november 2014 is er in totaal op 8 zaterdagen hard gewerkt en de klussen die we hadden moeten doen zijn ook grotendeels afgerond. Het georganiseerde zaterdagwerk is daarmee dus officieel beëindigd. Natuurlijk blijven er altijd nog restklussen over en dat is maar goed ook, want een 22-tal leden (waaronder wachtlijstleden) hebben nog niet volledig (of soms zelfs helemaal niet!!!) aan hun vier werkzaterdagen- werkplicht voldaan. De komende maanden kan dat worden goed gemaakt als het bijvoorbeeld gaat om bardiensten te draaien in het clubhuis. Daarvoor is het noodzakelijk om hiervoor met succes een speciale Instructie te hebben gevolgd om Verantwoord om te gaan met Alcohol ( www.nocnsf.nl/iva). Uiteraard zijn er nog vele andere klussen die uitgevoerd kunnen/moeten worden. Zo is de hellingwagen op de laatste zaterdag- werkdag voor groot onderhoud afgevoerd en die komt natuurlijk binnenkort weer terug. Maar ook andere klusjes staan op schrift en liggen ter inzage in het clubhuis. Dus de leden die tot nu toe onvoldoende - of niet hebben gewerkt kunnen in overleg met Co de Lange afspreken hoe zij onze club kunnen helpen. Siewert Bijlsma, secretaris

4

Havenmeesters gevraagd!! Beste leden, Zoals jullie in het clubblad hebben kunnen lezen komen Goof en Tilly niet meer terug. Goof en Tilly hebben in de afgelopen jaren in de drukke periode van het zomerseizoen de gasten ontvangen en de havengelden geïnd en dit hebben ze uitermate goed weten in te vullen. Met deze formule, die we al jaar en dag invullen met studenten of recentelijk met Goof en Tilly, vrijwaarden wij de beheerders van de kantine van deze werkzaamheden in de vakantiepiek. We zoeken nu naar een alternatief voor het invullen van de havenmeester functie en denken aan een invulling door leden. Diverse leden hebben afgelopen zomer met succes een aantal dagen het havenmeesterschap ingevuld en we denken hiermee een goede oplossing te hebben gevonden. De taak omvat het ontvangen van gasten en het aanwijzen van ligplaatsen, het innen van haven- diesel- en hellinggelden en het bedienen van de hellingwagen. De rekeningen of te wel de bekende bonnen dienen uitgeschreven te worden en de ontvangen gelden moeten worden geadministreerd in de pc. Het invullen van deze taak loopt van 1 juli tot 31 augustus, zo’n beetje de vakantieperiode. De vereniging zou zeer gebaad zijn bij een invulling van deze havenmeester taak door de leden. Het voorziet in een forse besparing op de uitgaven en wij verwachten een sterke persoonlijke benadering van de leden naar de gasten. Met het uitvoeren van deze activiteit hebben de leden een alternatieve mogelijkheid en tijdsperiode om de werkverplichting voor de vereniging in te vullen. Op basis van de huidige werkverplichting stellen we dat vier dagen havenmeesterschap lid gelijk staat met de jaarlijkse werkverplichting, het invullen van meerdere dagen zijn, is vanzelfsprekend, van harte welkom. We willen vroeg in het jaar het rooster gaan invullen zodat belangstellenden de vakantieplanningen en andere verplichtingen tijdig van te voren kunnen vastleggen. Tevens zouden we een volledige reserve willen voorzien voor het geval dat iemand verhinderd is. We nodigen jullie uit om voor het havenmeesterschap in komende vakantie periode in te schrijven. Mail je opgave naar de secretaris of vul de bon in (verder op in dit clubblad) voor de dagen die je als havenmeester en als reserve wil opgeven en geef deze af bij de secretaris of een van de penningmeesters. Ps. Voor het goed functioneren is het zeer gewenst dat de opgegeven dagen voor het havenmeesterschap aansluitend zijn. Dik Leer, 2e penningmeester. 5

Wijnproeverij op zaterdag 7 februari 2015 Net als in voorgaande jaren houden we ook in 2015 weer een wijnproeverij, waarbij ik deze keer gekozen heb voor Franse wijnen. Even terug naar het moederland van de wijn, alhoewel we ondertussen toch zeker beseffen dat er ook nog andere wijnlanden zijn bijgekomen, waarvan dit goddelijke vocht zeker de moeite waard is om te drinken. 'k Denk daarbij alleen maar terug aan onze laatste 2 Spaanse wijnen, die we de vorige proeverij gedronken hebben. Ben er van overtuigd dat deze wijnen kunnen wedijveren met de grote Franse wijnen. Maar.... Ook voor de komende proeverij heb ik wederom mooie wijnen opgezocht die we gaan proeven (en drinken natuurlijk), die zeker de moeite waard zijn. Daarbij zullen de kaasjes en brood niet ontbreken, want de wijn moet wel kunnen landen op een goede ondergrond. Daar er door één van onze leden een verzoek is gedaan om in de proeverij Nederlandse wijnen op te nemen, wil ik daar best in tegemoet komen. Zal er dan ook voor zorgen dat er in ieder geval een Nederlandse klasse- wijn op deze avond aanwezig is en zal U informeren over de wijnproductie in ons eigen landje Nederland.

Wilt U meedoen met de proeverij in ons clubhuis "De Klip", meldt U aan via het inschrijfformulier. De kosten zijn € 17,50 pp. Het clubhuis is open om 19.00 uur en we beginnen om 19.30 uur met de proeverij. De gezelligheid bepaald wanneer en hoe laat deze avond wordt afgesloten. Verder wensen Roos en ik U aan het einde van dit jaar, hele fijne Feestdagen. Doede.

6

FRANSE AVOND op zaterdag 28 februari 2015. Op bovenstaande datum organiseren we een Franse avond in de Klip. Joop en Fia Verstraeten nemen ons mee op hun reizen over de Franse binnenwateren met de Plexat.

Doede vertelt iets over Franse streekproducten en serveert in de pauze bijbehorende kaasjes en wijntjes. Hiervoor wordt een bijdrage van € 10,00 per persoon gevraagd. Na de pauze vervolgen we de reis door Frankrijk met de familie Verstraeten. Tot slot kunnen we na afloop nog even napraten, de dan genuttigde drankjes zijn ook dan voor eigen rekening. Opgeven kan via het formulier verder op in het clubblad of via de website. Tot ziens in de Klip, Arie de Groot.

Na het verschijnen van het laatste club blad is het leden aantal met de onderstaande mensen toegenomen. Giovanni Sala, (68 jr), Middelburg, boot naam: Janna Maria Jaimy Ladudzik, (34jr), Vlissingen, bootnaam: Sea Hunter Tim Theelen, (36jr), Vlissingen, wil niet op de wachtlijst. Fred Sluijs, (50jr), Vlissingen, bootnaam: Paragon Wij heten ze hartelijk welkom bij onze vereniging en hopen dat ze een bijdrage kunnen leveren aan het reilen en zeilen van de club.

Dick Altena, leden administratie. 7

Oergeluiden in Clubgebouw Wie de laatste weken op woensdagavond tussen 19.00 en 22.00 op de jachthaven was ontwaarde een ware kakafonie van oergeluiden vanuit ‘de Klip’. Onder de bezielende leiding van Doede probeerden we met z’n allen een gevecht aan te gaan met Djembe’s, Conga’s, drumstellen en aanverwante muziekinstrumenten. Rake klappen werden uitgedeeld waardoor het clubhuis op z’n grondvesten stond te trillen. Gaandeweg de cursus werd het ritmisch gevoel steeds beter en leek het er steeds meer op dat we met muziek maken bezig waren. Diegenen die van slag af raakten werden door Doede ondersteund en onder het genot van een glaasje en een hapje werden de technieken besproken. Op zaterdag 22 november was de grande finale voor een verwachtingsvol publiek. Er werden wel vier sessies van drie nummers gegeven en de sfeer zat er goed in. Een ode aan Doede voor de organisatie en verzorging van de workshop. Wellicht een idee om deze workshop een vervolg te geven. Wil Hovens

8

De 35e Duotocht is weer gezeild. Tijdens de start stond er een noordwesten wind kracht 6 maar dat zou volgens de organisatie snel afnemen. Het weer was prima en donderdag en vrijdag konden er veel mijlen gemaakt worden door de vrij krachtige wind. Op zaterdag en zondag zag het weer er heel anders uit, deze was voornamelijk zwak uit het zuidoosten. Veel schepen hebben deze dagen flink gedobberd. Uiteindelijk zijn er 4 schepen reglementair gefinished. De winnaar van dit jaar was de Focus. De bemanning van dit schip deed de afgelopen jaren mee met een Etap 22 (de Vision) maar had dit jaar de beschikking over een Standfast Loper, een flink sneller schip. scheepsnaam Focus

verplicht voldaan punten 10 92 1e

Capricorn

10

79

2e

Sigmund

10

42

3e

Pluk

10

36

4e

Prince of Tides

9

62

dnf

Roos

9

15

dnf

Sfaeren

9

7

dnf

Windfall

8

7

dnf

Circle of Life

7

50

dnf

Faam

7

31

dnf

Brainwaves

7

13

dnf

Corto Maltese

5

14

dnf

Inca

4

34

dnf

Antipodes

4

18

dnf

Skadi

3

13

dnf

Ferox

0

0

dnf

De volledige uitslag is te vinden op de (vernieuwde) website, www.duotocht.nl. Er zijn 7 verslagen binnen gekomen onder andere van: Inca – Focus – Windfall – Roos – Sfaearen – Sigmund - Pluk. Ook is er een leuk filmpje van de Roos te zien, dit is allemaal te vinden op de website. Allemaal heel hartelijk bedankt!! De 36e Duotocht staat gepland van woensdag 23 sept t/m zondag 27 sept 2015, noteer alvast in de agenda of plan al vrije dagen!! 9

Zeeuwse Duotocht 2014 op de Focus ( 1e Prijs)

Al weken, nee maanden kriebelt het al bij de schipper en maat, de Duotocht is in aantocht. De afgelopen jaren hebben we meegedaan met de Vision, een Etap 22. Ondanks het harde werken, weinig slapen en het uitkiezen van de beste mogelijke tactiek was het hoogste podium nog altijd niet bereikt. We zeiden altijd tegen elkaar: met een snellere boot zou het wel gelukt zijn. Voorjaar 2014: Francis mailt een paar foto’s naar Jan-Willem van een Standfast Loper met de vraag: Is dit wat voor de Duotocht? Jan-Willem antwoord dat het misschien wel de ultieme Duotocht-boot is, makkelijk ook solo te varen, snelle zeiler, hoog aan de wind en niet onbelangrijk een lage mast waarmee je onder de bruggen door kan varen. Enkele weken later komt dan het bericht: gekocht. In het voorjaar wordt de boot op de kant gezet in Hellevoetsluis en door Francis onder handen genomen en volgestopt met nieuwe elektronica en voorzien van een nieuwe High-Aspect. Jan-Willem komt eens kijken en beletterd de boot gelijk met de nieuwe naam: Focus. Afgelopen zomervakantie vaart Francis met de boot naar Frankrijk en komt met enthousiaste verhalen terug, de boot vaart super! Ter voorbereiding van de Duotocht varen we ook nog samen een middagje op het Veerse Meer zodat ook de maat gewend is aan het schip. Dan komt de startdag van de Duotocht, woensdag 24 september, al aardig in de buurt. Via Facebook maken we samen met andere deelnemers elkaar al gek met weersverwachtingen van 2 weken vooruit, alle windvariaties komen voorbij en eigenlijk weten we wel dat die voorspellingen niet kloppen.

10

Een paar dagen voor de start tekent zich het weerbeeld aardig af, de eerste dagen flinke wind uit noordwestelijke richtingen, daarna zwakke wind uit zuidoostelijke richtingen. We overleggen de laatste week bijna dagelijks over het weer, te volgen tactiek en de boodschappenlijst. Dinsdag 23 september Allebei moeten we nog werken die dag en we spreken af na het werk de boodschappen te gaan doen. Om 20:00 uur haalt Jan-Willem Francis op bij het station Vlissingen en we rijden direct door naar de AH. De boodschappenlijst is simpel: iets met brood en beleg, water, cola, (alcoholvrij) bier, repen, worsten, chips en snoepgoed en dat was het dan eigenlijk wel. Warm eten doen we weer uit zakken Adventure Food, dat is voedzaam, goed te eten en je hoeft er alleen maar kokend water bij te doen, lepel aflikken en je hebt geen afwas. Na de boodschappen scheuren we naar Veere waar we de boot volgooien met de boodschappen en kleding en om 22:00 uur vertrekken we naar Vlissingen. De bruggen draaien lekker snel en net na middernacht zijn we in de haven van Vlissingen en zien al flink wat deelnemers aan de steiger liggen, overal is het donker en stil. We nemen nog een biertje en bekijken het weerbericht nog maar eens. De iPads komen tevoorschijn waar we met diverse handige apps snel routes kunnen plannen en de stroombeweging in de Delta in 1 oogopslag per uur kunnen bekijken. We komen beide tot de conclusie dat een Westerscheldestart het meest logische is. Woensdag 24 september Na een goede nachtrust is het prima wakker worden in Vlissingen, de ketel staat op voor koffie en thee en er worden eieren met spek gebakken. We liggen naast de Faam, de winnaars van vorig jaar, en we gaan even buurten. We krijgen koffie en thee aangeboden en natuurlijk wordt het weer en de tactiek besproken. We zien op tafel de stroomatlas liggen. Dit papieren gedrocht hebben we dit jaar thuis gelaten en vervangen door een app op de iPad. We showen de mogelijkheden van de getijden-app en de Faam is gelijk verkocht, die moeten ze ook hebben. Ze gaan direct aan de slag met downloaden maar bij de aankoop komt de bemanning er achter dat ze geen aanschaffen in de App-store kunnen doen. Voor de Faam toch maar de papieren versie van de stroomatlas. Aan het begin van de middag wandelen we op het gemakje naar het clubhuis voor een douche en kop koffie. We kletsen nog wat met de bemanning van de Capricorn en krijgen van Willem ons track en trace kastje en de vvw Schelde-wimpel. Na installatie hebben we een fix op de website en we zijn dus volgbaar. We lopen nog even naar het Smoske voor een lekker broodje en gaan daarna nog een uurtje slapen. 11

Hierna maken we de boot verder startklaar, leggen onze zeilkleding klaar en om 17 uur melden we ons weer in het clubhuis voor het laatste avondmaal. De deelnemers genieten van de heerlijke maaltijd en er wordt onderling wederom het weer en tactiek besproken. Deelnemers die al vaker hebben meegedaan weten eigenlijk wel wat er gaat komen: iets op de Westerschelde, Oosterschelde oost en west, Krabbekreek, iets op de Grevelingen, Strijensas, Stellendam en het Spui. De Briefing Rond 18:00 uur begint Willem met de briefing, hij maakt bekend dat Sal voor spek en bonen dit jaar meezeilt op de Sfaeren, dat is nog eens een uitdaging! Willem gaat verder met zijn verhaal en het reglement wordt toegelicht, vragen worden gesteld en tot onze verassing mogen we vanavond toch buitendijks ondanks de windwaarschuwing 6 uit het noordwesten. Waarom is dat? Bij de bekendmaking van de zeilaanwijzingen zal blijken dat er een verplichte keuze gemaakt moet worden tussen het Vaarwater langs Hoofdplaat, Paulinapolder en Thomaesgeul heen en weer, of het aandoen van Blankenberge. Deze hadden we niet zien aankomen, we overleggen snel en besluiten voor de geulen nabij Breskens te gaan. De benodigde zeiltijd is minder en vanuit Blankenberge is het tij niet zo gunstig om naar de Roompot of Stellendam te varen. Later zou blijken dat de krachtige noordwestenwind die de golven in de haveningang van Blankenberge flink doen oplopen er voor zou zorgen dat de boten niet naar buiten konden en dus “verplicht” een aantal uren in Blankenberge moesten blijven. Marian, de vrouw van Jan-Willem, komt ons uitzwaaien en brengt verse broodjes en zelfgebakken boterkoek brengen, we zijn er blij mee.

De start Samen met 9 andere schepen gaan we direct na 19:00 uur de sluis in. Na een gezellig samenzijn koersen we met 6 boten richting Breskens voor een retourtje door de geulen. We hebben een dubbelrif en high-aspect op staan en dat gaat prima bij deze noordwestenwind kracht 6. 12

Bij Breskens valt de duisternis in en we gaan tegenstrooms door het Vaarwater langs Hoofdplaat. Er staan in het begin nog flinke golven, maar zodra we achter de platen zijn nemen deze flink af. De Capricorn, Faam en Prince of Tides varen voor ons en lopen langzaam uit, zij zijn gewoon sneller. We besluiten eerst het stukje Thomaesgeul te doen en twijfelen nog even wanneer we deze helemaal gedaan hebben en besluiten de geul ruim uit te varen. Nadat we gekeerd zijn halen we de Faam in en komen we de Brainwaves en Ferox tegen die ook de Thomaesgeul indraaien. Weer terug in het vaarwater van de Paulinapolder komen we de Capricorn en Prince of Tide tegen, zij zijn al op de terugweg en profiteren nog een klein stukje van het afgaand tij wat ze weer een kleine voorsprong oplevert. Wij zijn ook redelijk snel bij de laatste boei van de Paulinapolder en keren even na 22:00 uur en zijn weer op weg naar Breskens. Het tij is inmiddels gekeerd en wederom hebben we stroom tegen. We kruisen tegen de noordwesten wind in en dat gaat prima, we lopen aardig uit op de Faam (de winnaar van vorig jaar), Brainwaves en de Ferox. Als we weer in de buurt van Breskens komen zijn we weer in open water aangekomen en dat is duidelijk te merken, we boksen tegen de stroom en golven in naar de boei die het einde van het vaarwater langs Hoofdplaat aangeeft. Vanaf daar vallen we even na 00:30 uur af en kunnen dan eindelijk met de stroom mee de Westerschelde op, de eerste verplichte opdracht is binnen. Donderdag 25 september Op de Westerschelde richting Hansweert is het redelijk rustig met de scheepvaart, we steken veilig de hoofdgeul bij Borssele over en halen het rif uit het grootzeil. Jan-Willem gaat daarna even een uurtje slapen terwijl Francis de boot richting Hansweert dirigeert. Ter hoogte van Hoedekenskerke is Jan-Willem weer present en samen varen we de geul van de Molenplaat in. Deze geul doen we eigenlijk elke Duotocht wel omdat het de snelste weg naar Hansweert is, nu levert het ook nog eens 5 extra punten op. Aan het eind van de geul letten we even niet op en raken een onverlichte geelzwarte ton. We zien in het donker geen schade maar de railingdraden staat wel erg los. We denken dat de preekstoel verbogen is en besluiten dit bij daglicht verder te bekijken. Om 3:49 uur komen we bij Hansweert aan, het opkomend tij loopt nog ruim een uur door en we besluiten de Schaar van Valkenisse te doen voor 10 punten. Dit vaarwater was vorig jaar verplicht dus we weten wat ons te wachten staat, veel stroom. We komen na een uur zeilen netjes op doodtij aan, keren om en na een half uur begint de stroom weer lekker mee te lopen. 2 Uur zeiltijd voor 10 punten is erg snel verdiend. Om 06:04 uur draaien we het kanaal door ZuidBeveland in en krijgen de bakboordsluis toegewezen. De Faam heeft niet de Schaar van Valkenisse gedaan en loopt voor ons dezelfde sluis binnen. Na een snelle schutting komen we bij de bij de Vlakebrug de Capricorn en Prince of Tides weer tegen. Zij hebben dezelfde route gevaren als ons en we gaan samen door de beide bruggen in het kanaal.

13

Inmiddels is het weer licht geworden en we smeren een paar broodjes. We hebben inmiddels ons plan al klaar voor de komende uren, eerst de Dortsman en daarna naar Tholen. We doen eerst de Dortsman, omdat op de terugweg de wind ongunstig staat om dit smalle en ondiepe vaarwater te bezeilen. Onze mede-duotochters de Capricorn en de Prince of Tides hebben hetzelfde plan. De Faam zeilt verder het Brabants vaarwater in met een ander plan. Het stukje Brabants vaarwater is tot aan de Dortsman bezeild (dit vaarwater is verboden te kruisen) en al snel draaien we na de keerton de geul in. Het gaat niet zo hard omdat de stroom flink tegen staat. De Capricorn en Prince of Tides lopen uit en dat willen we eigenlijk niet. We zetten de spi op en lopen weer in. We hebben om 9:50 uur dezelfde schutting bij de Bergsediepsluis en met z’n drieën gaan we op weg naar Tholen. De jachthaven is ruim bezeild en we zijn er dan ook vlot. We liggen met grootzeil op, 10 minuten aan een meerpaal. Weer een verplichte haven gehad. Op de terugweg moeten we direct na de jachthaven flink knijpen om de boeien te halen. Even voor ons wil de Capricorn aan de verkeerde kant een ton passeren wat niet lukt, zij lopen vast in de modder. Wij glijden langs en maken nog wat foto’s als herinnering. Ze zijn al snel los en zeilen door naar de Bergsediepsluis waar we uiteindelijk weer gezellig met z’n drieën in de smalle sluis liggen. Om 12:20 uur zijn we weer op de Oosterschelde. Maat en schipper overleggen over de te volgen tactiek. Als we dezelfde route varen als onze concurrenten (Capricorn en Prince of Tides) lopen we continue achter de feiten aan. Ze zijn gewoon sneller en op die manier kan je nooit de Duotocht winnen. We halen snel de iPads tevoorschijn en bekijken onze mogelijkheden. We plannen zoals gebruikelijk bij ons weer van achter naar voren, dat wil zeggen, we kijken op welke tijd we waar willen zijn. We bepalen ons volgende einddoel en dat is St. Philipsland. Daar willen we met hoog water zijn en dat is vanmiddag rond 18:00 uur. Dan hebben we nu nog ruim 5 uur voor de te zeilen 20 mijl. Bij de stevige noordwestenwind hebben we dan nog ongeveer 1,5 uur over om extra havens te doen. We besluiten eerst maar eens Yerseke aan te lopen. Gelukkig hebben onze concurrenten andere plannen en we gaan alleen op weg. Yerseke is zowel heen als terug bezeild dus dat gaat snel, weer 7 punten binnen. We duiken het Brabants vaarwater in en gaan tegenstrooms richting het noorden. Aan het einde draaien we de Keeten in en hebben weer stroom mee. Het gaat zo vlot dat we nog tijd over hebben en besluiten Stavenisse binnen te lopen. Het kost maar weinig tijd om deze extra punten (7) mee te pakken, het ligt namelijk op onze route. Even na vieren lopen we de altijd stille jachthaven aan. Even 10 minuten aan een paal hangen en we gaan op weg naar de Krabbenkreek. Omdat de stroom in de Krabbenkreek nog mee staat laten we Sint Annaland nog even liggen voor straks. We zien de Capricorn in de jachthaven van Sint Annaland liggen. Zij hebben de Krabbenkreek al gedaan, maar hebben niet de extra 14 punten van Yerseke en Stavenisse meegepakt. We liggen in punten dus flink voor.

14

De Krabbenkreek is bezeild en al snel zijn we bij Sint Philipsland waar we 10 minuten aan de loskade bij de molen liggen, weer 7 punten binnen. Het is precies hoogwater dus er staat water genoeg daar. Ondertussen is het borreltijd geworden, we nemen een biertje en trekken een pak worstjes open. Wat is het leven toch goed. Op de terugweg halen we al kruisend de Corto Maltese in. Een mooi scheepje, maar kruisen gaat niet erg hard. In 45 minuten kruisen we met ruime slagen (het is hoogwater) naar Sint Annaland, levert toch weer 3 punten op. We hebben inmiddels 39 punten binnen, gaat lekker dus. We gaan na de Krabbenkreek rechtsaf en tegen de tijd dat we Bruinisse aanlopen is het donker geworden. We letten goed op om de sluis aan te varen, de onverlichte tonnen liggen hier altijd in de weg. Rond 20:00 uur liggen we in de sluis en krijgen een vlotte schutting. We zetten alvast water op voor onze avondmaaltijd. In de sluis gieten we kokend water in onze eetzakken, roeren even en laten deze staan om straks in de jachthaven de pasta bolognese binnen te lepelen. De jachthaven van Bru levert 1 punt op, het enigste dat je daarvoor hoeft te doen is even 10 minuten liggen, makkelijk verdient dus. Tijdens deze 10 minuten kijken we even op de track en trace en zien de Capricorn een volledig rondje Grevelingen doen. Dit is aantrekkelijk want dit levert 31 punten op (inclusief puntenhavens Scharrendijke en Ouddorp). We twijfelen, maar houden vast aan ons eerder vastgestelde tactiek: we willen vrijdagmiddag rond 16:00 uur in Rhoon zijn om op het Spui zowel heen als terug stroom mee te hebben. Daarnaast is de Grevelingen in het donker geen pretje met de onverlichte tonnen en staken. We besluiten op de Grevelingen alleen het verplichte Bommenede te doen en extra punten te scoren op het Haringvliet als we tijd over hebben. We gaan het donkere Grevelingen op voor een retourtje Bommenede. Het gaat met deze wind vlot. Zowel de maat als de schipper slapen een uurtje, dat zullen we nodig hebben want we willen nog een nachtje doorhalen. Na 2,5 uur zeilen zijn we om 23:00 uur weer terug in Bruinisse. We schutten en gaan door naar de Krammersluis. Deze sluis kost ons een uur, best lang als je haast hebt. Het begint inmiddels kouder te worden en we trekken onze donsjackjes aan onder de zeiljas en de handschoenen en muts komen er bij. Vrijdag 26 september We zeilen het Volkerak op en bekijken op de iPad of we Oude Tonge voor 7 punten kunnen meepakken. De haveningang is niet bezeild, we gaan dus door. De maat gaat nog een uur slapen en Francis zeilt de boot noordwaarts. Even voor Ooltgensplaat maakt hij, zoals afgesproken, de maat wakker. Ooltgensplaat is midden in de nacht altijd een spannende aangelegenheid, je zoekt de eerste 2 toegangstonnen langs het vaarwater en vaart dan recht het bos in Er is geen maan dus met de zaklamp zoeken we de ingang. De ingang vinden we vlot en om 02:50 uur liggen we tegen een ander schip aan in de haven voor onze 10 verplichte minuten stilliggen, 3 punten verdient.

15

Het smalle kanaaltje van Ooltgensplaat uitvaren gaat vlot en we gaan op weg naar de volgende hindernis, de Volkeraksluis. Even melden op de steiger, weinig reactie. Nogmaals proberen, ja hoor meneer, de sluis komt eraan. Na een kwartier zien we eindelijk de deur opengaan, maar een groen licht blijft uit. We varen toch maar in. Weer een kwartier (of misschien wel een half uur) later worden eindelijk de deuren gesloten en kan er worden geschut. Ook hier laat de sluiswachter weer lang op de volgende handeling wachten. Steeds als we denken, we roepen hem nog maar eens op, drukt hij op het volgende knopje en komt er weer beweging in de zaak. Uiteindelijk na een schutting van zeker anderhalf uur zijn we om 04:33 uur op het Hollands Diep. Op het Hollands Diep is het altijd druk met beroepsvaart dus goed opletten, zeker omdat we net buiten de rode boeienlijn richting oost gaan. Francis slaapt even snel een half uurtje en we zijn al vlot in Strijensas, het meest noordoostelijke verplichte punt van de Duotocht. Na de verplichte 10 minuten vertrekken we even na 6 uur in de ochtend richting Haringvliet. De Pluk komt vanaf de Dordtse Kil aanvaren en draait achter ons de haven van Strijensas binnen. Zij zijn gestart naar Blankenberge en varen dus een compleet andere route. Om op tijd het Spui te doen moeten we rond 13:00 uur aan het begin van het Spui zijn. We varen om 7:45 uur onder de Haringvlietbrug door en hebben dus ruim de tijd om wat extra punten te halen op het Haringvliet. Hadden we gisteren gekozen voor een rondje Grevelingen dan was dit waarschijnlijk niet mogelijk. Door de extra punten aan het eind van je planning naar een vaste eindtijd (op tijd in Rhoon zijn) te pakken, loop je minder risico om fouten te maken zoals bv te laat op het Spui zijn. We gaan eerst onderlangs Tiengemeten om de haven van Den Bommel aan te doen, een haven waar we al een aantal jaren niet meer geweest waren. Even opletten dat je aan de linkerkant van de haveningang niet vastloopt en op het gemak glijden we haven in. Na de 10 verplichte minuten gaan de zeilen weer omhoog en vertrekken we voor een rondje Tiengemeten. Op de iPad kijken we even hoeveel mijl extra dit is en dat blijkt met 10 mijl wel mee te vallen. Het volledige rondje is prima te bezeilen en om 11:40 uur zijn we klaar met het rondje. We hebben tot aan ingang Spui, ingepland om 13:00 uur, nog ruim een uur over. We kijken weer even op de iPad wat een rondje Slijkplaat gaat kosten en dat blijkt zo’n 9 mijl te zijn in totaal. Met de nog steeds krachtige wind moet dat lukken. We zijn dan wel iets later op het Spui, maar dat hadden we al ruim genomen in onze planning (3 uur). Het rondje Slijkplaat is geheel bezeild en we kunnen weer 7 punten optellen bij onze score. Om 13:30 uur zeilen we het Spui in, de wind is westelijk en met de stroom mee zijn we even voor 14:00 uur in Blinckvliet. Anderhalf uur later liggen we alweer in Rhoon, dat gaat vlot! Achter ons lopen de Roos en Antipodes binnen en zij gaan ook even aan de steiger liggen. Ook zij hebben het Spui keurig gepland. Na 10 minuten starten we de motor, steken veilig de Oude Maas over en kruisen het eerste gedeelte tegenstrooms weer het Spui op. Bij Nieuw Beijerland keert het tij en kunnen we met de stroom mee lange slagen maken.

16

De wind neemt iets af waardoor we nog even gaan rekenen hoeveel mijl het naar Stellendam is via de Deltageul en het Aardappelgat. Het blijkt vanaf einde Spui nog 8,5 mijl te zijn en we schatten in rond half zeven daar te zijn. Tot aan de verplichte rust hebben we dan nog 3,5 uur, dat moet gaan lukken. Om 18:15 zeilen we weer het haringvliet op. We steken over naar Middelharnis en duiken de Deltageul in. De wind neemt ondertussen flink af en we maken ons toch een klein beetje zorgen om op tijd in Stellendam te zijn. Gelukkig blijft de wind nog even staan en even voor half negen draaien we de Marina Stellendam in. We kiezen een mooie box uit en nemen een bier. De teller staat na 50 uur zeilen op 212 mijl en we hebben 79 punten bij elkaar gesprokkeld. We hebben door de vroege aankomst in Stellendam nog 1,5 uur extra rust over en liggen prima hier om zaterdagochtend via zee naar Neeltje Jans te zeilen. We pakken onze douchespullen en gaan op weg naar de douches. Francis heeft een code van ruim een maand geleden en die gaan we proberen, helaas hebben ze de code al veranderd. We zien verder niemand en we besluiten het restaurant even binnen te lopen waar een aardige dame ons de code geeft voor de douches, ik zou haar wel kunnen zoenen. Snel duiken we een prive badkamer in en nemen een extra extra lange douche, wat is dit lekker na 50 uur nonstop zeilen! Weer helemaal schoon en prettig ruikend lopen we terug naar de haven waar we de heren Studulski van de Corto Maltese zien binnenkomen. We nodigen ze uit voor een biertje. Ze komen bij ons aan boord en trakteren op een heerlijke Leffe Blond. Het is inmiddels windstil geworden en we bespreken de mogelijkheden voor morgen. Tegen 12 uur sturen we de heren weg, omdat we willen gaan slapen. We wensen ze succes voor de komende dagen en geven ze ook nog even de code van de douches, zodat ze daar nog een bezoek aan kunnen brengen. Rond half 1 vallen we direct in een diepe slaap. Zaterdag 27 september Om 07:30 gaat de wekker. Oeps, dat valt niet mee om er uit te komen. Ik stap uit de kooi en steek mijn hoofd naar buiten. Ik breng Francis op de hoogte van het weer buiten: het ziet er mooi uit, de zon gaat zo doorkomen, het is droog, de korte broek kan aan……oh ja…..er staat geen wind. Dat is balen, we willen hier bij Stellendam naar buiten, via het Slijkgat en Oude Roompot naar Neeltje Jans. We hadden het mooi getimed, een tocht met de hele reis tij mee. We gaan er van uit dat op zee er toch wel een beetje wind zal staan en maken ons klaar voor vertrek. De windmolens aan de overkant van het Haringvliet draaien, dus er is wel wat wind, we worden optimistisch. Om 10 voor 8 roepen we vanuit de box de sluis op, die aangeeft aan te gaan draaien. Om precies 8 uur racen we naar de Sluis en mogen bijna gelijk naar binnen. In de sluis wisselen we de High-aspect voor de Genua 1. Om 9 uur verlaten we het havengebied van Stellendam en komen direct in 1 groot windwak terecht. De wind is oostelijk en we liggen precies in de schaduw van de Haringvlietdam. Door het beetje wind wat er is en geholpen door de stroming komen we weg van de dam en het gaat waarachtig nog waaien. 17

Dit gaat voorspoedig en met 4 a 5 knopen varen we richting Noordzee door het slijkgat. Het is mistig en we zien de kust al gauw niet meer. De stuurautomaat stuurt rustig de Focus de juiste kant op, wat een relaxte tocht. We zetten water op en nemen thee en koffie met een paar boterhammen. Rond half twee draaien we de Banjaard in op weg naar de Oude Roompot. Het gaat niet hard meer, maar het begin van de Roompot is nog zo’n 300 meter van ons verwijdert. Dan valt rond 14:30 uur de wind in zijn geheel weg, we laten ons drijven op de vloedstroom. Alleen brengt die ons niet naar de Oude Roompot, maar een geul noordelijk daarvan. Daar willen we niet terechtkomen en dus gooien we het anker maar uit in 10 meter water. We bespreken onze mogelijkheden, maar die zijn er eigenlijk niet. We zetten de wekkers en gaan een uurtje slapen. Na een uur nog steeds geen wind, nog maar even slapen. De wind komt na een half uurtje weer een beetje terug en we gaan het weer proberen. Na een kwartiertje is de wind weer weg en we droppen het anker maar weer. Dit herhalen we nog twee keer totdat de wind toch een heel klein beetje sterker is geworden en blijft staan. Het is inmiddels 19:30 uur en het meegaande tij is inmiddels ebstroom geworden en dus tegen. We scharrelen buiten de boeienlijn (jammer van de punten van de Oude Roompot) naar de Oosterscheldekering. We doen over dit stuk ruim 2 uur en komen om half 10 aan bij de Roompotsluis. Hier hadden we vanmiddag om 16:00 uur al willen aankomen om dan nog genoeg tijd te hebben om punten te scoren op de Oosterschelde en het Veerse Meer. Onze stroomatlas-App zegt dat we om 01:00 uur weer stroom mee krijgen de Oosterschelde op dus kunnen we daar mooi van profiteren. Na de schutting van de Roompotsluis gaan we om 22:00 uur op weg naar de Betonhaven. Het is bijna laag water en je ruikt de modder. Met een zwak oostenwindje pielen we door de smalle geul naar de Betonhaven, waar we na het passeren van de boeienlijn het schip 10 minuten gaande houden. We zeilen naar de steiger in de Betonhaven die er niet meer is, ontwijken voor anker liggende bootjes en varen weer terug naar de havenlijn. Dat ging best goed en we gaan vol goede moed op weg naar Colijnsplaat voor het een-tweetje met Kats. We kunnen onder de Zeelandbrug door dus dat scheelt een boel tijd. We trekken weer wat extra kleding aan tegen de kou, nemen nog een reep en gaan weer door. Zondag 28 september Tegenstrooms kruisend richting Colijnsplaat komen we bijna in een mosselboerderij terecht. We merken dat we niet meer zo scherp zijn aan het begin van de nacht en we moeten nog even…. Onderweg zien we in de verte een wit toplichtje, we kijken op de iPad en zien dat het de Sfaeren is die daar gaat, Sal en Inna zijn op weg naar de Betonhaven. Om 02:30 uur lopen we Colijnsplaat binnen, het gaat niet hard meer met deze wind maar het is inmiddels opkomend water geworden wat ons weer verder brengt. Kats lopen we een half uur later binnen, het voordeel van een lage mast is duidelijk. Via de Zeelandbrug kost gauw bijna een uur extra.

18

Na het altijd donkere Kats gaan we op weg naar de laatste etappe: het Veerse Meer. De windvoorspellingen zijn nog steeds zuidoost 1 tot 3, als het alleen 1 is gaan we het nog moeilijk krijgen. We roepen de Zandkreeksluis op, maar die reageert niet. De lichten staan niet op dubbel-rood dus de sluis draait. We proberen het nog een paar keer en na een minuut of 5 hebben we contact met de sluiswachter. Na het passeren van de Zandkreeksluis varen we om 05:00 uur het Veerse Meer op. Na weer een nacht doorhalen merken we dat we bijna in slaap vallen aan het roer zo aan het eind van de nacht. Als het licht wordt gaat het direct stukken beter en we zetten de spi op om lekker bezig te zijn. Ondertussen worden we gebeld door Ronald van de Capricorn. Ze liggen bij de Zeelandbrug en krijgen geen contact met de brugwachter, of wij het eens willen proberen. Ook wij proberen het een aantal malen, maar krijgen geen reactie. Ondertussen ontvangen we een app-je van Ronald dat het opgelost is en dat ze op weg naar Kats zijn. Bij Geersdijk wordt het licht en we gaan eens kijken hoe we de laatste uurtjes van de Duotocht gaan doorbrengen. We willen om 11:00 uur bij de sluis in Veere zijn om lekker veel speling te hebben op het Kanaal door Walcheren.Uiteindelijk komen we om 9:00 uur aan bij het kanaal in Veere. We zien op de iPad dat onze grootste concurrent, de Capricorn, bij het begin van de Bastiaan de Langeplaat is. We zijn niet helemaal zeker of we meer punten hebben dan hun en weten ook niet of zij nog punten gaan verzamelen op het Veerse Meer. Als wij nu het kanaal opgaan en het gaat toch ineens waaien en zij halen nog wat punten binnen zouden zij wel eens kunnen gaan winnen. We besluiten toch maar wat extra punten te gaan halen en besluiten als eerste een rondje Mosselplaat te doen. We proberen het hele rondje op spi te doen maar dat lukt niet helemaal, we zijn een beetje overmoedig. We zetten de genua dan maar en maken ons rondje af. Dit ging makkelijk, we doen de Haringvreter ook nog even voor 7 punten bedenken we. We gaan eerst lang de oostkant van het eiland en komen via het geultje tussen de Haringvreter en het Aardbeieneiland weer in het hoofdvaarwater waar we op 100 meter de Capricorn zien aankomen. Het hoofdvaarwater ligt in de windschaduw van de Haringvreter en we zien een windwak aankomen. Dit gaat niet goed…. je zal hier maar een uur liggen te dobberen en daardoor te laat in Vlissingen aankomen. De maat trekt zijn kleren uit en duikt in het frisse water om de boot uit de windstilte te duwen. Met 1,5 knoop duwt hij de Focus richting wind en na zo’n 100 meter is er weer wind. De maat klimt snel weer aan boord. We besluiten het rondje Haringvreter niet af te maken om geen tijd te verliezen. Tegelijkertijd met de Capricorn passeren we de havenlijn van het kanaal door Walcheren om 11:22 uur, ruim op tijd voor een tijdige finish in Vlissingen. We zien een aantal boten uit de sluis komen, we melden ons snel via de marifoon en we mogen nog mee met deze schutting en racen het laatste stuk naar de sluis. In de sluis is het tijd voor een biertje terwijl bovenop de sluis een aardige hoeveelheid familie zich verzameld heeft om ons welkom te heten. De bruggen tussen Veere en Vlissingen draaien vlot, we worden begeleid door de fietsende vrienden van de Capricorn en even voor half twee draaien we de haven van vvw de Schelde binnen. 19

We liggen naast de Capricorn in de haven en we drinken eerst even een biertje samen. We maken de track en trace kastjes los en vullen de laatste gegevens in het logboek in. We hebben in totaal 92 punten binnengehaald en denken dat dat genoeg moet zijn voor de overwinning. Zover we weten hebben we geen fouten gemaakt met havens, boeien en vaarwateren. We lopen naar het clubhuis om het logboek bij Willem in te leveren en ontmoeten al aardig wat deelnemers die al binnen zijn. We gaan terug naar de boot want we hebben nog een paar uur tot aan de prijsuitreiking. We pakken een paar sixpacks en stappen over op de Capricorn wat inmiddels een drijvende kroeg is geworden. Ondertussen komen de laatste schepen binnen, die we met een hartelijk applaus verwelkomen. In het zonnetje worden verhalen en ervaringen uitgewisseld. Altijd leuk om te horen hoe andere deelnemers de Duotocht ervaren. Tegen 17 uur gaan we naar het clubhuis voor de prijsuitreiking. Er komen natuurlijk weer mooie track en trace afbeeldingen voorbij op het grote scherm en dan is daar eindelijk de prijsuitreiking. Er zijn 4 schepen reglementair gefinisht en we zijn met de Focus eerste geworden! Voor de maat de tweede keer (6 jaar geleden met zijn ¼ tonner Beau Bateau), maar voor schipper Francis de eerste keer. We nemen de felicitaties in ontvangst en de mosselen komen op tafel. We drinken nog een biertje en dan gaat het licht uit. Tijd om naar huis te gaan en even flink slaap inhalen. Het was weer een mooie tocht voor ons, lekker weer, 2 dagen veel wind, uitdagende opdrachten, veel mijlen gemaakt en gewonnen. Onze complimenten voor de organisatie en tot volgend jaar. Francis en Jan-Willem

20

Verslag van de Zeeuwse Duotocht 2014 aan boord van de SIGMUND Schipper: Koert Marinissen en Maat: Rogier Visser (3e Prijs) Proloog: In augustus 2013 voeren Rogier en ik een mooie Spirit36 van Cuxhaven naar haar (en onze) thuishaven: Numansdorp. Rogier was daarvoor gevraagd en hij had weer mij gevraagd mee te gaan. We hadden eerder een paar keer samen woensdagavondwedstrijden gezeild. De tocht was prachtig. Cuxhaven – Oudeschild, binnendoor naar Enkhuizen en IJmuiden en via Lowestoft (gewoon omdat het kon) naar Stellendam en Numansdorp. Bij zo’n tocht horen verhalen die je elkaar vertelt. Ik vertelde over de Duotocht, ik had daar in 1993 aan meegedaan (niet uitgevaren) met het zes meter kleine bootje van mijn vader. Ik herinner me vooral hoe we in de Dortsman in het donker van ons anker geblazen werden in een felle onweersbui (de staken vlogen voorbij het raampje… de verkeerde kant op) en hoe ik uiteindelijk compleet gesloopt door Yerseke liep om te zoeken naar een telefooncel om ons af te melden. En dat je voorgeschreven briefkaarten op de bus moest doen. De vriend met wie ik toen zeilde vertelde dat we een jaar daarvoor ook al een poging gedaan hadden met zijn Hurley 700. Ik herinner me daar vrijwel niets van…. Rogier en ik bleken goed met elkaar te kunnen zeilen en varen en ergens stelde ik voor de Duotocht 2014 te gaan varen. In de winter bemande ik een paar keer op de boot van Rogier bij de wedstrijden op de Grevelingen. Rogier zei nog een paar keer graag die Duotocht eens te willen proberen. Ik schreef ons begin augustus in. De SIGMUND is mijn boot. Een Dehler 25CR. 7,5x2,5x1,5x12,5 meter. Lekker zeilbootje. Buitenboordmotor. Mast niet strijkbaar maar laag genoeg voor de Zeelandbrug en de Haringvlietbrug. Super-de-luxe vergeleken met de Felucca Kornati van mijn vader. De veranderingen die de tocht heeft doorgemaakt hebben wel een hoop gedoe weggenomen. Track & Trace…. dat scheelt een boel administratie! Ik herinner me nog dat op het Volkerak (voor Dintelmond, ik zie de scene nog voor me) een paar bladen van het journaal overboord waaiden. Dat was erg zuur want je zat je scheel te schrijven om alle posities bij te houden, zeilvoering, weerbericht, wind, stroom. Motorminuten (=aftrek van punten) tellen en roeien in de haven, overal zeilend willen aanleggen. Ik durfde nog niet te zeggen dat het makkelijker is geworden want dan moesten we eerst maar eens uitvaren, maar het heeft er alle schijn van. In de loop van de jaren zag ik ze af en toe eind september… deelnemers aan de Duotocht. Bij nacht en ontij aankomen en snel weer vertrekken. Zeilend aanleggen. Strakke koppies, geconcentreerd alles zo efficiënt mogelijk te doen. Een paar jaar terug alle dagen vrijwel geen wind. Altijd die Betonhaven. Ons doel? Door de ervaring ben ik erg bescheiden geworden. De verslagen van de deelnemers bevestigden mij daarin. Heelhuids Reglementair Finishen! Daar zou ik erg trots op zijn. 21

Woensdag 24 september De laatste voorbereidingen. Op naar de laatste boodschappen. Veel. Nog even een kabeltje halen voor de iPhone en iPad van Rogier. De stad inrijden leek wel erg veel moeite. Uiteindelijk de juiste kabel gevonden in de “Phone Home Communication”-shop in de Glacisstraat te midden van de andere vage winkeltjes. De Sigmund lag intussen in pole-position.

Op naar de briefing. Alvast kennis gemaakt met de winnaar van vorig jaar. Dan heb je toch vast een belangrijk punt gemaakt. In het praten voor de tocht had ik Rogier verteld dat het onzin was naar Blankenberge te gaan. Te ver, punten niet belangrijk voor ons, toch nooit een verplicht punt. Na het rijkelijke “Captains Dinner” was ik zelf verrast door Blankenberge als een serieuze startmogelijkheid. We waren het snel eens: met een noodgang naar Blankenberge en dan “naar boven” over zee met de krimpende en afnemende wind. Gezien de voorspellingen leek het ook al logisch veel over zee te varen in het weekend: heel weinig wind is op zee nog altijd een beetje meer. Veel wind is op zee ook altijd een beetje meer! In de sluis legden we aan naast de Faam. Dicht bij die winnaar blijven…..

22

Ik overwoog nog één van de twee reven die ik al had gezet er uit te halen, maar bij twijfel….. niet gedaan dus. Eenmaal achter de beschutting van Vlissingen was het gedaan met de rust: NW6. Die zou straks wel afnemen was ons beloofd. Mooi niet.

WOEST NAT SNEL DONKER. En toen lagen we ineens in Blankenberge. Het invaren was me reuze meegevallen. Grootzeil neer en op het fokje door de branding tussen de staketsels. Eerste verplichte opdracht voldaan maar uitvaren met een buitenboordmotor en zo’n zee? Vergeet het maar. We besloten maar te gaan slapen en maakten ons ook nog zorgen. Een nog langer blijvende 6 Bft zou ons gevangen houden, dan mocht je alsnog niet “buitenduins”. Een kleine oorlam voor de hele bemanning en naar bed. Donderdag 25 september De wekker stond om 6 uur. Beetje laat eigenlijk maar we zeilden hard. Eerst veel en later een beetje tegenstrooms. Zeebrugge bleef zoals altijd lang in beeld.

23

Dikke wind, net teveel voor de genaker die we toch voerden en uiteindelijk weghaalden na een paar keer uit het roer lopen. In snelheid maakte dat niet echt veel uit. We besloten eerst de Oosterschelde aan te doen. Daar zouden we precies met laag water aankomen en met de vloed naar Tholen kunnen gaan, aldaar met de ebstroom weer terug. Bij het Spui zouden we juist verkeerd aankomen. Plat voor de lap varen schiet niet op dus het meenemen van de punten van de Oude Roompot was een kleine moeite. Bakstagwind over stuurboord naar het begin. Gijpen en over bakboord erin. Sluis uit, Betonhaven in. Daar draaiden we 10 minuten rondjes. Geen steiger… hopelijk is dat volgend jaar weer terug. Niet voor de Duotocht maar om lekker te wandelen daar. Bovendien heeft de Betonhaven ongelooflijk smerig slib als bodem, daar knapt je anker niet van op! Het gaatje uitkruisen was met de Sigmund een kleine moeite. Tijdens het afvallen naar wind mee het laatste reef (rif? wat is het nou?) er uit. Ik ging koken. Weliswaar was dat vroeg in de middag maar de ervaring had mij geleerd dat ik daar dan nog zin en heb en later komt het er niet van. Pastamaaltijd met verse broccoli, salami als smaakmaker en de onvermijdelijke strooikaas. We gingen met wind en stroom mee echter zo hard dat er geen tijd meer was het op te eten want Colijnsplaat wachtte op ons bliksembezoek. Onderweg naar Kats hadden we net genoeg tijd de prak weg te lepelen. Het bleek een enorm voordeel dat je zo onder de brug door kunt, niet dat we dat niet al wisten! Het nadeel daarvan is dat je de bocht af kunt snijden, gelukkig haalde de dieptemeter me bij de les. Pieppieppieppiep. “SLIK” zeggen die twee boeitjes daar. In Kats gaf de Prince of Tides het goede voorbeeld waar je zonder gedoe in de wind kunt liggen voor tien minuten. Daar viel me op dat ze wat bevreemd reageerden op mijn belangstellende vraag: “hoe gaat het”? Op naar de Dortsman onder de afwas en het koffie zetten. Ook nu een zeer goede voortgang even afgeremd door tegenstroom in het stukje Brabants Vaarwater naar de scheidingsboei. Daar draaiden we kort na de Faam de Dortsman in, weer terug op de Oosterschelde haalden we hen in. Foto’s en een praatje gemaakt. Willem reageerde wel op de vraag: “hoe gaat het”? Hij was niet enthousiast over zijn start. We hielden de Bergse Diepsluis netjes open voor de Faam op de heen- en terugweg naar Tholen. Dat kabeltje wat we in de Clarisstraat onder duistere omstandigheden gekocht hadden ging vergezeld van een 12V ladertje wat de Faam net nodig bleek te hebben en wij niet…. alles hadden wij over voor een goed contact met de winnaar van 2013 dus die konden ze best een paar dagen lenen. 24

Het moet ongeveer daar zijn geweest dat we hun laatste restje goede karma hadden gestolen. Onderweg terug naar het Brabants Vaarwater gingen we er als een haas vandoor. Alweer dikke stroom mee! Prima wind om te kruisen. Veel beroepsvaart in het Brabants Vaarwater. AIS op de plotter is dan echt handig. Rogier bedacht de truc eerst de verplichte haven op de Grevelingen te doen. De Krabbenkreek leek het logische vervolg maar in het donker met laag water naar Sint Philipsland zou misschien niet makkelijk zijn, maar in het net zo donker met tegenstroom en laag water de Krabbenkreek weer uitkruisen was vragen om moeilijkheden. Zo gezegd zo gedaan. Op Keeten en Zijpe stroom tegen. De Grevelingen was aardedonker. Zeilen deden we vooral op de plotter. Dat wil zeggen op de tablet met de navigatie-app die dan in de kuip hangt. Helaas geeft dat ding een enorme bak licht waardoor je helemaal niets meer ziet buiten de boot. Zo kwamen we om de beurt (de één varen, de ander liggen) terecht in een soort computerzeilgame, wel met echt windgeluid en bootgevoel. In de haven van Bommenede gingen we liggen aan het steiger van Rijkswaterstaat met een duidelijk parkeerverbod. Gingen we ons toch weer zorgen maken dat we daarop gediskwalificeerd zouden kunnen worden. Vrijdag 26 september Bij WSV Bru voor 1 punt een paar uur vastgelegen. Even douchen en slapen. Weer stroom tegen en nu ook de wind op het Zijpe. We waren net de Krabbenkreek ingedraaid en ik stond al te bedenken dat we bij Sint Annaland goed de weg konden afsnijden: …. verdraaid dat mag niet! De boeien links laten liggen is nogal een gewoonte van me, dat hadden we nu letterlijk moeten doen. Hadden we die scheidingboei eigenlijk wel aan de goede kant gehouden? Nee dus. Terug en overnieuw beginnen. Ook de Krabbenkreek in deden we met de hulp van de plotter. Hoe deden we dat “vroeger” toch? Pal met hoog water in Sint Philipsland. De kaai gebruikt om drie kwartier te liggen, ook dat leverde nog punten op. We wachtten op het eerste daglicht en daarmee kruisten we de Krabbenkreek uit. Het fokje een stuk ingerold en op de keerfokrail. Tack tack tack overstag. Die bakstagen konden we dan ook even negeren. De plotter kon nu in de kuip en dan maar de randjes van 25

de geul opzoeken. Zo gepiept eigenlijk! Voor de derde keer door het Zijpe… stroom tegen, plat voor de lap. Geen fut om een spi te hijsen. Eigenlijk wat tijd verspeelt. Wel lekker dat ik even kon liggen tot de sluis. Dat liggen op de Sigmund is wel even een dingetje. Geen hondekooien, niets wat je zeevast zou kunnen noemen tot Rogier opmerkte dat het leek dat een bankkussen op de kajuitvloer zou passen! Daar lig je dus fantastisch! Zeevast op het laagste punt. Als enige boot door de Krammersluis. Pfff wat duurt dat toch altijd lang, ook nu met de bellenbaan. Doen ze ook nog of dat een hele uitvinding is! We hadden daar vroeger altijd zoveel plezier mee in de Volkeraksluis. Lekker zien hoe de anderen (altijd de anderen) achterstevoren aan de sluiswand kwamen….. die Duitser met die grote speedboot. Vol gas met de genaker over het Volkerak. Na de sluis kwam het ons bekend voor. Thuiswater. En dan weet je: Strijensas is ALTIJD verder weg dan je denkt. Ook nu ondanks plankgas zeilen schatten we het toch weer verkeerd in. Terug vanaf Strijensas was nog veel verder want we moesten kruisen in dat smalle gaatje tussen ondiepte en het hoofdvaarwater. Geen stoute dingen doen maar toch kleine beetjes smokkelen voor het overstag gaan. Op weg naar het Spui draaide de wind gezellig met ons mee de verkeerde kant op. Nam in het Vuile Gat ook nog even flink toe in een buitje: rifje (reefje?) er in. Zelfs de Korendijkse Geul was niet helemaal bezeild. NW-wind dus. Het Spui was wel bezeild. Het zetten van de spinnaker liep niet geweldig. De spi spoelen in het Spui. Het lijkt wel een gedicht…. Alle “grote lappen” (twee spinnakers en een genaker) van de Sigmund zijn oud en/of krijgertjes. Deze spi (de kleinste) overleefde de verdrinkingspoging maar net. Een flinke schaafwond die wel een pleister nodig had. Verderop bij de pont kwamen we een hele zwik Duotochters tegen. Focus, Windfall, Circle of Life, Roos, Antipodes, Corto Maltese. Waar het kon vroeg ik snel: “hoe gaat het?”. Allemaal verschrikte blikken: wat moet je daar nou zo snel op antwoorden? Ik moet zeggen dat ze mij dat verderop ook niet hadden moeten vragen. Ik kreeg het erg benauwd van de toenemende tegenstroom en vooral de afnemende wind. Als een slak kropen we naar de verlossende Sp2. Dat je toch zo blij kunt zijn als je weer tegen de wind in mag zeilen! “A gentleman never sails windward”; daarmee vergoelijken de Drascombezeilers de abominabele aan-de-wind-zeil-eigenschappen van hun boot. Dan maar geen heer. Flinke stroom mee tegen weinig wind geeft toch een beetje meer wind! Genoeg om Blinckvliet te bereiken in ieder geval. 26

De wind die de stroom mee voor ons opwekte bracht even de verleiding om door te zeilen naar Stellendam maar even goed naar de bomen om ons heen kijkend was te zien dat het al bijna bladstil was. Achter de hoge bomen van Blinckvliet was het nog lastig genoeg de haven binnen te varen en er niet langs te spoelen. De Capricorn kreeg ons gezelschap, wij kregen een biertje. Zij gaven wel normaal antwoord op de bekende vraag: goed, veel punten gehaald, op schema. Ruim twaalf uur rust! Wat een genot. Even normaal naar de wc. Douchen. Wat eten en een oorlam voor de hele bemanning. Zaterdag 27 september Zeven uur de wekker. Tsjonge wat was het lekker slapen in de haven van wsv Blinckvliet. Stil, vogeltjes om mee wakker te worden. Het leek zelfs een heel klein beetje te waaien. We stonden dus alle vier te popelen om om acht uur exact los te gooien. Sterker nog de trossen waren eigenlijk al los. Toen kwam hij op zijn gemak aanfietsen: de havenmeester. De Capricorn had een mooi gebaar gemaakt: een oude waterkaart aan de deur van het havenkantoor met dank, ook namens ons voor de gastvrijheid. Portemonnee gepakt. Hij begon op zijn gemak de kaart te bekijken en van zijn deur af te halen. Vroeg of we geen box hadden kunnen vinden want we lagen aan het aanmeldsteiger/vuilwaterinnamestation. Toen ik uitlegde wat we daar deden kreeg hij gelukkig ook haast. Niet te geloven dat je eigenlijk iemand gaat opjagen om een paar minuutjes te winnen op vier dagen varen! 9,75€ kostte het. Ik gaf gauw een tientje en liet het zo, anders wachtte natuurlijk een zoektocht naar het wisselgeld: weer een halve minuut!

Voor het uitvaren een aanloopje genomen: vol gas de haven uit en op de havenlijn de motor af om ons goed het Spui op te slingeren. De Capricorn volgde ons op de hielen maar bleek niet opgewassen tegen de voordelen van een klein licht bootje met weinig wind mee. Idyllische plaatjes trouwens met prachtige lage zon.

27

We zagen nog iets heel raars op de wal, wat uiteindelijk een matineuze vogelaar bleek. Hij zat op zijn hurken met een kijker naar een boom vlak bij hem te kijken! Om de hoek van de Beningen de grote oversized spi (illegaal in de top van het 7/8ste tuig) er op en met een lekker vaartje naar Stellendam en de Goereese Sluis. We gingen vlot door de sluis, de Capricorn was te laat. Met stroom mee het Slijkgat door, nu eens met alle boeien aan de juiste kant voor de punten. Rare gewaarwording want die boeien vragen er om om overgeslagen te worden. Op naar Vlissingen want we hadden alle verplichtingen voldaan behalve op tijd finishen. Daar hadden we zeer ruim de tijd voor dus toen de wind wegviel en de stroom tegen draaide hebben we ergens voor de kust van Ouddorp gewoon het anker uitgegooid. Het was 18 meter diep maar de ankerlijn is 40 meter dus dat ging prima. Vrijwel vlakke zee, we hebben in alle rust nog wat extra mijlen op de log erbij gedraaid. Op het gemak gekookt. Currymaaltijd met verse bleekselderij en champignons. Afgewassen. Ik probeerde een dutje te doen, wat natuurlijk niet lukte want ik was gewoon niet moe. Toen ik mijn hoofd naar buiten stak zat Rogier heel relaxed met muziekje op zijn hoofd te genieten van de zee en het moment. Het thuisfront begon via Whatsapp te klagen: “jullie liggen nog in het Slijkgat” en “de updates van jullie positie blijven uit”. Stroomvoorziening van track&trace-kastje eens bekeken: die leek in orde. Voor de zekerheid Willem van Ouwerkerk gebeld om melding te maken: die moest even nadenken en zei toen: “Oh de Sigmund! Maar jullie zijn fantastisch!” Dat was echt heerlijk om te horen. Uiteindelijk is het met het kastje weer goed gekomen, waarschijnlijk toch een beetje te laag voltage. Intussen had Willem ons gevraagd “gewoon ons bestek bij te houden”. Elk half uur een positie te noteren dus. Om daarmee eventueel inzicht te geven in de gevaren route. Daar was ik al niet zo goed in, maar na al die jaren elektronische navigatie is dat een enorme opgave! Elk uur noteren was al lastig, terwijl het navigatieprogramma gewoon een track bijhoudt als je dat vraagt. Na een uur of drie begon het weer te waaien. Oostenwind. 28

Met de genaker erop het donker in. Om de Steenbanken heen naar de Westerschelde. We waren er toch en ik wilde die V-AIS boeien wel een zien dus we namen de Geul van de Walvischstaart voor wat punten. Op de kaart stonden die boeien wel maar ik heb ze niet zien liggen! Dat is dus de toekomst van de navigatie: virtuele boeien! Zondag 28 september Kruisend met stroom mee de Schelde op, vlot door de Sluis en om half vier lagen we al afgemeerd! Bijna twaalf uur tijd over. We hadden nog door kunnen varen om op het Veerse Meer punten te pakken of de Westerschelde op de Schaar van Valkenisse doen. We vonden het echter prima zo. Doelen gehaald. 244 mijl erbij op het log. Tijd voor een oorlam, dit keer een goede Single Malt en rustig slapen. Daarna duurde het toch lang allemaal! Diep in mijn hart had ik natuurlijk s ’nachts al een ontvangstcomité verwacht. Kanonschoten ofzo. Volgens de papieren moest je die papieren “binnen een half uur na aankomst inleveren”. Niets van dat al: uitgestorven was het op de haven! Pas aan het eind van de ochtend kwam Willem naar ons toe, ook nu weer enthousiast. Wij hebben de rest van de dag doorgelanterfanterd. Beetje douchen, beetje opruimen. Zeilen drogen. De vlag uit! Alvast aantekeningen samen doornemen en opstellen voor dit verslag. Aan de lengte van dit verslag is te zien dat we zeeën van tijd tot onze beschikking hadden. En dat terwijl de tijd voor de andere deelnemers almaar korter werd! Na de prima Mosselmaaltijd bleek dat we derde geworden waren! Veel beter dan ik voor de start had durven hopen, met heel veel tijd over. We waren niet eens echt moe. Bij de uitreiking zag ik wel heel veel heel kleine oogjes.

29

Vergeleken met twintig jaar geleden is de tocht echt makkelijker geworden, zoals door de techniek het varen ook makkelijker geworden is. Dat durf ik achteraf wel te zeggen. Nu ik dit schrijf bedenk ik dat je toen ook op tijd het officiële marifoonweerbericht diende te vermelden in je journaal. Nu kijk je even op je Zeeweer-app. Het was en is een goed georganiseerde prachtige tocht door een prachtig gebied en ik ben van zins vaker mee te doen. Ik weet niet nog niet met welk doel. Je zou zeggen om te winnen? En om zo lekker te zeilen als dit jaar. Zeker met een Plan, want dat heeft ons goed bij de les gehouden. Het Heelhuids Reglementair Finishen is in ieder geval een keer gelukt en daar zijn we apetrots op!

De gevaren route.

30

Verslag van de presentatie navigatie-elektronica aan boord op donderdag 13 november 2014. Wat kan dat een hoofdbrekens opleveren, de apparatuur aan boord. Maar ook veel comfort. Op donderdagavond 13 november mogen Dien Boone van Jos Boone Watersport en Peter Polderman van ITP laten zien welke adviezen en oplossingen ze daarvoor kunnen bieden. Om de juiste keuzes te kunnen maken, is het belangrijk om te weten wat er is, wat er kan en vooral wat je zelf belangrijk en prettig vindt. Welke instrumenten wil je eigenlijk aan boord gebruiken? Dieptemeter, log, windmeter, GPS, plotter, radar, AIS-ontvanger of – transponder, stuurautomaat, navtex? Wat zijn de onderlinge verschillen en hoe maak je de juiste keuzes? Ga je naar een beurs, dan levert dat vaak heel veel informatie, maar vooral nog meer vragen op. Tijdens de presentatie komen aanbod, vraag en de vragen aan de orde. Uiteraard is het niet mogelijk om in 1 avond een Hiswa-aanbod te laten zien. Wat is het verschil tussen de merken, welke merken zijn er nog wel, welke niet? Is het nu echt belangrijk om een bekend merk te kiezen? Vaak levert dat toch meer continuïteit op. Als je na 10 jaar nog steeds het instrument van je dieptemeter kunt vervangen, terwijl de transducer kan blijven zitten, kan dat in het vaarseizoen erg handig zijn. Als de boot op de kant gaat, kun je daarna de transducer vervangen. Hetzelfde geldt voor de windmeter. Vaak bepaalt de aanwezige stuurautomaat de “vervolgkeuze” bij vervanging van apparatuur, vooral wat betreft koppeling naar de plotter. De ene watersporter wil alles “stand-alone”, niets gekoppeld, terwijl de andere het juist fantastisch vindt dat het kan. Een aantal koppelingen zijn inmiddels toch niet meer weg te denken, bijv. de GPS naar de marifoon voor de DSC-functie. De log-, kompas- en windgegevens leveren VMG-informatie. Inmiddels zijn er ook meerdere communicatienetwerken in omloop. Wie weet hoe het allemaal precies werkt met NMEA0183, NMEA2000, Seatalk, Seatalk ng, Ethernet e.d.? En wie werkt met wat? En wat nog belangrijker is, wat kan er gecombineerd worden? Nog veel belangrijker is het om jezelf te realiseren wat je eigen argumenten en mogelijkheden zijn. Bij de ene is dat het merk, bij de andere de maat, bij de derde prijs en heel vaak gaat het ook over de montagemogelijkheden. Voor je de keuze maakt voor een plotter, bedenk dan ook of je die buiten of binnen wilt monteren, bij de stuurstand of onder de buiskap en ga zo maar door. De integratie van de tablet aan boord biedt vooral handige mogelijkheden als uitlezing, tweede bediening, kaartupdate of backup. Zeker nu er steeds minder frequent papieren kaarten uitkomen, biedt de tablet vaak uitkomst voor updates naast de laatste gedrukte kaart.

31

Na de pauze komen de vragen uit de markt en de ingediende vragen van de clubleden aan bod. Erg leuk om op deze manier de vragen van het publiek te kunnen voorbereiden en er op in te gaan. Het logwieltje draaiend houden blijft lastig. Of je de tablet als navigatie-toestel wilt gebruiken en waar, -buiten of binnen-, zal toch een kwestie blijven van persoonlijke voorkeur en ervaring. Het gebruik van splitters, multiplexers en het doorknippen van kabels blijft ook een lastige kwestie. Iedere boot is anders, iedere situatie vraagt om een specifieke oplossing. En daar komt het uiteindelijk op neer, zodra we kans zien er maatwerk van te maken, zijn de resultaten vaak naar tevredenheid. Een interessante vraag was het zichtbaar maken van AIS-boeien op de displays van verschillende merken. In de geul van de Walvisstaart liggen sinds augustus 2014 als proef 3 virtuele AIS-boeien. Ze liggen er dus niet echt. Ondanks software-updates en meldingen dat dan de AtoN’s zichtbaar moeten zijn, blijkt dat lang niet altijd het geval te zijn, zelfs niet bij de radarpost Vlissingen. Waarschijnlijk een kwestie van tijd en nog een aantal software-updates, maar dit geeft meteen ook weer goed aan hoe dynamisch de wereld van de navigatie-elektronics inmiddels is. Het onderwerp elektrolyse is onuitputtelijk. Zinkanodes, galvanische scheiding, scheidingstrafo’s, aardlekschakelaars, we hebben ze nodig, het zij voor de boot, het zij voor ons zelf. Waar en hoe plaats je dat en vooral, wat is het resultaat? Al met al, een volle, informatieve, maar vooral gezellige en drukbezochte avond. Dien Boone.

32

Berichtje van de crew van de Kind of Blue Richard's Bay, Zuid Afrika, 18 november 2014 We verlieten jullie in ons laatste bericht van september j.l. In Mauritius. Een pareltje in de Indische Oceaan. Inmiddels zijn we veilig en wel in Richards Bay, Zuid Afrika aangekomen.

Na Mauritius hebben we in een overnacht-tocht de pakweg 140 NM naar het Franse eiland Réunion gevaren. Het was een mooi, rustig tochtje. Réunion is een erg steil, vulkaanachtig eiland, en er zijn slechts 2 jachthavens, waarbij de eerste niet veilig is om met meer dan 2 meter hoge golven aan te lopen. De tweede, aan de Noordwestkant van het eiland, is volledig uitgegraven en ook volledig beschut. Toen we aankwamen, was het langzamerhand best druk aan het worden met boten die in Réunion wachten op een goed moment om het laatste, lastige stuk naar Zuid Afrika te varen. Wij hadden echt mazzel dat we een plekje in de jachthaven zelf kregen in plaats van af te moeten meren langszij een grote kade. In de jachthaven heb je drijvende steigers, water, elektriciteit, en kan je gemakkelijk van de boot af. Terwijl dat allemaal wat lastiger is aan de kademuur. We hebben een auto gehuurd en een paar dagen rondgetoerd. Réunion is echt een prachtig eiland, de natuur is heel divers. Aan de oostkant groen en regenachtig, aan de westkant droog en veel prikkelstruiken. Aan de zuidoostkant is er dan ook nog een werkende vulkaan die nog onlangs lava heeft gespuugd. Een eiland voor echte wandelaars over allerlei bergachtige paden, enkele dorpen zijn alleen te voet bereikbaar. Genoeg te zien en te beleven.

33

Maar, het belangrijkste voor ons is toch om een zo gunstig mogelijk moment te kiezen om naar Zuid Afrika te varen. Je kan geen twee weken vooruitkijken, maar we zijn in ieder geval vertrokken met een goed weerbericht voor de eerste dagen. En dat hadden we ook, het was echt droomzeilen. Bakstagwindje van ongeveer 15 knopen, niet te hoge golven uit dezelfde richting als de wind, mooi zonnetje, lekker temperatuurtje, het was genieten. Na drie dagen ongeveer was het uit met de pret, ten zuiden van Madagaskar ontwikkelde de zuidoostenwind zich tot stormkracht (35 tot 40 knopen), de golven werden met het uur hoger, we kregen een paar brekers in de kuip, alles nat, ook binnen kwam er natuurlijk water. We gingen wat meer meeliggen met de wind om de golven zo prettig mogelijk te nemen, waardoor we wat van de rechtstreekse koers afweken. De storm duurde zo'n beetje 24 uur en daarna viel de wind even helemaal weg, voordat we westenwind kregen. Dus tegen. Gelukkig was de wind niet heel erg hard en konden we nog best lekker zeilen aan de wind. Het water dat via de bakskist onder de achterkajuit was gelopen, kreeg zo lekker de kans ons bed-voor-onderweg weer nat te maken. Dus moest alles weer onder de bank vandaan, water weghalen, alles weer zoveel mogelijk zoutvrij maken en terugleggen. Niet echt een pretje in een hellend schip...... In de loop van de dagen erna draaide de wind steeds meer naar het zuidoosten. Het werd er steeds beter op. Echter, de dag voordat we aankwamen, pakweg 100 NM van de kust, kregen we er nog een schepje bovenop. We hadden al drie reven in het grootzeil en de genua een eind ingedraaid, zodat de windvaanstuurinrichting kon blijven sturen. Maar die kreeg er toch steeds meer moeite mee. Net toen we het erover eens waren dat we dan het hele grootzeil maar weg moesten halen, kwam er een breker in de kuip. Dick helemaal doorweekt, water tot zijn knieën, en dan duurt het best een tijdje voordat alles weer weg is. 34

In de hoge golven kunnen wij de grote schepen pas heel dichtbij zien, we zijn dus blij met de AIS, die de aanwezigheid ervan al op minstens 8 NM aangeeft. Behalve dus die ene hele groten kolencarrier, die we ineens naast de boot op zagen duiken tussen de golven door. Geen AIS! We hebben het nog niet eerder gehad dat een groot schip geen AIS heeft, maar kennelijk kan je daar niet blind van uit gaan. Gelukkig nam de wind in de loop van de middag wat af, en in de avond en nacht nog meer. We hadden het zo uitgekiend dat we bij daglicht Richards Bay in zouden varen en dat kwam prachtig uit. Het eigenlijke oversteken van de beruchte Agulhas stroom hebben we niet gezien en eigenlijk ook nauwelijks gemerkt aan de golven. Wel aan onze snelheid, die nam zienderogen toe. 's Ochtends vroeg, net nadat de zon op was, liepen we Richards Bay binnen. Na het inklaren, wat overigens de hele dag duurde, hebben we die avond een flesje champagne geopend om het feit dat we de Indische Oceaan hebben overgestoken, te vieren. Inmiddels zijn we hier nu bijna drie weken. Na een paar dagen wennen hebben we een auto gehuurd en zijn we op zoek gegaan naar wilde dieren. Er zijn hier op pakweg 2 uur rijden van de jachthaven 2 grote natuurreservaten, de ene heet Imfoloze/Hluhluwe, en de andere de iSimangaliso Wetlands. In de eerste hebben we zebra's, giraffen, heel veel soorten antilopes, neushoorns, gnoes(hier heet dat wildebeest), buffels, een paar olifanten en een leeuw op grote afstand gezien. In de tweede weer heel veel hertensoorten, wilde zwijnen, vogels en heel veel nijlpaarden. Echt de moeite waard! Verder hebben we nog een rehabilitatieproject voor grote katachtigen bezocht, waar gewonde dieren of welpjes waarvan de moeder overleden is, worden opgevangen en voor zover mogelijk weer terug geplaatst in het wild. Hier konden we kroelen met cheetah's, dat was helemaal geweldig! En we hebben een traditioneel Zuludorp bezocht, waar de gebruiken en culturele waarden van de Zulu's bewaard worden. Ook erg interessant en een bijzondere ervaring. Ook de geschiedenis hier met de vele Nederlandse relaties is erg interessant. Zo ook de taal, het Zuid Afrikaans, dat we redelijk kunnen verstaan.

35

We staan nu op het punt om te vertrekken naar Durban, 85 NM zuidelijker. We wilden eigenlijk wachten op een weerraam waarbij het mogelijk is om in één keer van Richards Bay naar Port Elisabeth (600 NM zuidelijker) te varen, maar die weerframe's zijn de afgelopen drie weken niet voorgekomen. We hebben namelijk oost- of noordenwind nodig. Zuid- en westenwind komt hier eigenlijk alleen maar voor in de vorm van een storm, en dan is de windtegen-stroom situatie met de Agulhasstroom een recept voor monstergolven. Dat risico willen we niet nemen. Dan maar in wat kleinere stukjes. Het is onze bedoeling om begin/half december in Kaapstad te zijn. Anita's zus Jet komt met zoon Ruben en dochter Eva daar Kerst en Oud- en Nieuw vieren. We willen er dus op tijd zijn en moeten toch die kaap nog ronden. We kijken er erg naar uit! Intussen wensen we iedereen in Vlissingen een hele goede winter toe, mooi weer, en alvast Fijne Feestdagen en een Voorspoedig 2015! Met zeilersgroeten van Dick en Anita. Voor uitgebreid verslagen en heel veel foto's zie www.kindofblue.info.

36

Mit die Tamora nach Brüssel und zurück. Op 11/08/2014 om 10.00 uur de sluis van Vlissingen gepasseerd en varen de Schelde op richting Antwerpen. Voorbij Antwerpen verder naar de sluis Wintam. Van de Royerssluis te Wintam-lock is het nog 7 mijl. Met laagwater vertrekken en dan met het tij mee is het ongeveer 8 á 9 uur varen bij een scheepssnelheid van 6 knopen tot de Wintam sluis. In de Wintamsluis moesten een Vignet gekocht worden. (10 meter in lengte voor 3 maanden maakt € 40,00) Ik was rond 18.30 uur in de kolk en achter de sluis na afspraak met de sluismeester afgemeerd achter het remmingswerk. Tot hier was het 45 mijl. De volgende ochtend om 9.00 los en richting Brussel over het zeekanaal. Van hier is het 20 mijl varen. De sluizen zijn bereikbaar op VHF68. 1e brug; de spoorbrug van Ruisbroek, 2e brug; Baulewaardbrücke, 3e 2 spoordraaibruggen, 4e ophaalbrug te Willebroeck, 5e hefbrug te Willebroek, 6e hefbrug Brielenbrugge, 7e hefbrug Tisseltbrugge, 8e draaibrug te Kapelle de Jan Bogaardbrugge, Dan de sluis van Zemst, hierna; 9e brug van Humbeek Sas, 10e Verbrande brug, 11e Vilvoordebrug, Dan de laatste brug die open gaat; de 12e, de Budabrug, bereikbaar op VHF 20.

Buda brug

37

Daarna is het ongeveer 30 minuten varen naar de BRYC Marina jachthaven. Alleen voor de spoorbruggen moet misschien gewacht worden, anders gaan op ongeveer 500 meter voor de brug deze al open wanneer je op de VHF oproept. De mogelijkheid om onderweg te stoppen is goed mogelijk, echter op het kanaal varen ook kusters en binnenschepen. De ingang van de jacht haven is net voor de volgende brug. Gastenplaatsen zijn gratis aan de linker binnen zijde van het kanaal. Water, elektriciteit en douches zijn in het havengeld inbegrepen. (10 meter = € 22,00 per 24 uur) Havenmeester is in het clubhuis, eerste verdieping. Achter het clubhuis kun je via een ijzeren trap omhoog naar de straat. Een tramhalte is hier tegenover. Met de tram sta je binnen 15 minuten in het centrum. Met de fiets ben je er in 25 tot 30 minuten. Brussel is een prachtige stad met veel monumenten en kerken, kleine restaurants, pubs, enz. en niet te vergeten: Manneke Pis.

Voor Brussel dien je zo’n 2 tot 4 dagen te rekenen met nog 2 dagen heen en 3 dagen terug. We zijn weer door hetzelfde kanaal terug gevaren, door de sluis van Wintam en een overnachting in de haven van Antwerpen. Tot ziens op de nieuwjaarsreceptie; Schipper Günter von die SY Tamora

38

Vervolg van de reis door Frankrijk van Plexat Afscheid van de brede Saone en op naar het smalle Canal du Centre. We liggen voor een sluis die ons 10,60 meter omhoog gaat brengen, twee huurboten die gisteravond laat nog aankwamen zijn zo brutaal om voor onze neus de sluis in te duiken als deze gaat draaien en aangezien met twee boten de sluis vol is mogen we een beurt wachten onsportief maar ja, voor die 20 minuten ga ik geen heibel maken. De volgende sluizen staan steeds op groen als we er aan komen dus gaat het lekker vlot, intussen hebben we een huurboot als gezelschap gekregen. Als de sluizen met vijf meter verval er aan komen zegt de sluismeester dat we de grotere huurboot beter voor in de sluis kunnen leggen en wij achterin, dat heeft hij met de andere boot al afgesproken en wij denken vlug doen want we weten wat er komt. De sluizen met dit verval laten hun water in via de bodem van de sluis en laat dit nou opkomen precies onder je achterschip en het gaat met een geweld dat wil je niet weten. Een van de vele schitterend aangelegde sluisterreinen bij de kleine sluizen, het blijkt dat ze onderling een wedstrijd houden wie de mooiste aankleding heeft.

We hebben het gehad dat het water zo opspoot dat het op het achterdek terecht kwam dus laten we de ander maar wat graag voorin liggen, hij kan gezien zijn breedte toch geen kant op want de sluis is 5 meter breed en hun schip rond de 4, 70 meter. Alleen als ze afgemeerd zijn denken ze dat de rest van zelf gaat maar je moet de zaak wel in werking stellen en aangezien dit niet met een stang gebeurt maar met een touw via enkele haakse bochten moet je flink sleuren om de schakelaar te bedienen. We varen door tot we in Changy aankomen vanuit het smalle kanaal in een grote kom waar ik de boot even afmeer om even rond te kijken naar een wat leukere afmeer plek die ik denk te zien wat verderop in het vervolg van het kanaal net voor een haven van een verhuur bedrijf met in de graskant een aantal bolders om af te meren. We gaan eerst aan de middag boterham dit keer wat later dan normaal maar we hebben toch de tijd dus wat geeft het. Dan de fietsen de wal op en naar het stadje voor een supermarkt en om op het station een dienstregeling te halen omdat we Beaune willen bezoeken dat met de fiets net te ver weg is.Op de terug weg komen we langs een dameskapper en maak ik een afspraak zodat ze er morgen terecht kan om haar krullen te laten knippen. Een werkzaam dagje 17 km gevaren met 12 sluizen waarvan een serie met 5 meter verval en dat van 9.20 uur tot 13.45 uur, dat is toch nog vlot. 39

Vandaag geen vaardag maar de toerist uithangen. De kapiteinse om 9.00 uur bij de kapper afgeleverd onder vermelding wat de bedoeling is, dat gaat een goed half uur duren dus loop ik door naar het station om kaartjes te halen voor de trein en dan blijkt de heen rit 4,80 euro te kosten en de terug rit komt op 6,40 euro omdat we dan in de spitsuren zitten. Als ik de kapiteinse ophaal is het stukje eraf toch een heel stuk geworden, voordeel is dat het bij dit warme weer makkelijk te onderhouden is. Om 9.55 uur de trein naar Beaune en als we daar zijn eerst naar het Bureau voor Toerisme voor een stadplattegrond en bijkomende informatie. Het is een stad met prachtige gebouwen en musea waarbij het Hospice het hoogte punt van de dag is, het gebouw is neergezet door de notabelen van de stad ten behoeve van de verzorging van de zieke lagere klasse, ze konden hun geld niet op en wilden wat terug doen voor de stad. Naast het bouwen hebben ze ook voorzien in het onderhoud van de gebouwen en de overige kosten door er een aantal wijngaarden aan vast te koppelen die genoeg op brachten om ook hedendaags de kosten nog te dekken, alhoewel het nu een museum is en geen zieken meer herbergt. Denk niet te ligt over de opbrengst van deze wijngaarden want de daar geproduceerde wijnen zijn niet voor iedereen weggelegd je moet 4000 euro, of meer neertellen voor een flesje van dat spul. Het exterieur mag dan schitterend zijn als je binnenkomt raak je pas echt overdonderd, als je als bedelaar of landknecht in deze entourage terecht kwam wist je beslist niet wat je overkwam en waande je je in de hemel.

Een stukje van de verzorging van De binnenplaats van het Hospice, de het interieur van de ziekenzalen. dakkapellen zijn juweeltjes op zich. We hebben hier nog meer foto`s van maar deze komen hier niet tot zijn recht omdat je de detaillering dan niet meer kunt zien. Aan het eind van de middag zijn de benen versleten van een hele dag slenteren en rondkijken waarbij eigenlijk de vele wijn shops ondanks hun vele reclame nog het minst interessant zijn. Terug met de trein waarna we op het station van Changy een goed verzorgde warme maaltijd gebruiken eenvoudig maar verzorgt en lekker, terwijl we toch de enige klanten zijn. 40

Terug aan boord is het ondanks de afscherming weer 31⁰ in de kuip, dus binnen nog wat meer, alles open om het kleine beetje wind te benutten en binnen de temperatuur wat aangenamer te krijgen (28⁰ om 23.00 uur) De volgende morgen is het heel anders na een nacht met daverend vuurwerk en zware regenbuien, afscheid van de hitte en nu is het bewolkt met buien wat na de hitte van de laatste weken een verademing is. We gaan eerst met de fiets naar het stadje om te shoppen en na de middagboterham varen we op om 5 km verderop weer al voor de wal te gaan op een schitterende plek bij het dorp Santenay met een lage kade waar een stuk of tien boten af kunnen meren. Je hebt er geen stroom maar wel water, niet uit een kraan maar uit een soort pomp die je bedient door een knop bovenop rond te draaien. Santenay is een schitterend dorpje waar je heen loopt over een feestelijk met bloemen versierde brug, voor de rest is het net Arnemuiden met zijn arme vissers wat hier wijnboeren zijn, het stikt er werkelijk van en de komende dagen dat we hier liggen zullen we bij verschillende ervan een proeverijtje doen en de nodige flessen inkopen om mee naar huis te nemen. Nu even niet want er komt me weer een schip met zure appels aan met een flinke stortbui en de nodige wind, voordeel is dat we weer eens lekker kunnen kokkerellen. Het slaapt een stuk beter nu het minder warm is en als we opstaan ziet het er uit als een goede dag voor een fietstocht door de zuidkant van de Bourgogne, we hebben een ritje op het oog dat moet eindigen bij Le Cirque du Bout du Monde een mondvol Frans met als Nederlandse vertaling “ het einde van de wereld” hopelijk is er ook weer een terug. Aanvankelijk fietsen we langs het kanaal en daarna gaat het licht heuvelachtig richting Nolay waarbij we kleine dorpjes passeren met de meest schilderachtige namen zoals Sampigny les Maranges en nog mooier Paris L`Hopital. Nolay heeft een prachtig centrum met op de marktplaats een schitterende open markthal waarin vandaag een streekmarkt wordt gehouden. Meer naar de rand van het stadje fietsen we langs een kapel die zo`n beetje de oudste van Frankrijk moet zijn ergens uit de jaren 1200 of 1400 dus iets om zuinig op te zijn.

41

Vervolgens fietsen we door een bosrijke omgeving langs een riviertje en grillige rotsformaties en gaat het van lieverlee wat meer bergop. We fietsen door de dorpjes Cormot le Grand en Cormot le Petit waar in de voortuin van een van de huizen een compleet mini dorp is gebouwd met een kermis een garage enzovoort, prachtig. Dan fietsen we weer het groen in en begint de kloof waar we in rijden smaller te worden en worden de cascades duidelijker en grilliger. Het laatste stuk is een wandelpad wat begint bij een riviertje wat zich over een stenen glooiing naar beneden stort, er loopt een pad langs naar een grot maar door het overspattende water is het er spekglad dus daar wagen we ons niet aan. We lopen het wandelpad af naar het einde van de kloof waar een waterval zich in een fijne waaier 26 meter naar beneden stort. Hier komen ook de cascades bij elkaar, uitgesleten door water en erosie heeft het de meest vreemde vormen in het gesteente geslepen.

Je voelt je maar een dwerg in zo`n omgeving maar imposant is het, we kunnen hier niet genoeg van krijgen als je je realiseert hoeveel tijd er nodig is geweest om dit resultaat te krijgen. De terug weg is een herhaling van de heen rit en terug aan boord genieten we bij een drankje in de kuip van het schitterende uitzicht wat we hier hebben over het dorp Santenay en de hellingen van de zuid Bourgogne bezaaid met druiven ranken die ons de meest mooie wijnen doen proeven. Dat doen we volgende dag waarbij we de na het proeven de nodige flessen naar boord slepen waaronder onze geliefde Cremant de Bourgogne. En dan zul je altijd zien dat daar waar je de minste flessen van hebt dat nou net de lekkerste zijn, en heb je spijt dat ze leeg zijn, maar ja daar zijn ze voor gebrouwen toch?

42

En dan ligt er een traject voor ons met een hele rits aan sluizen dus is het zaak je dagen een beetje in te delen zodat je in een gezapig tempo er doorheen draait. De eerste etappe is van Santenay naar St. Julien 20 kilometer met daarin 15 sluizen, het is intussen weer aardig aan het opwarmen waarbij de temperatuur de 30 graden Ondanks de automatische sluizen worden we begeleid door een sluismeester, hij wil schijnbaar wat om handen hebben, zodoende staan de sluizen al open als we er aan komen en als hij ziet dat we vlot afmeren gaan na het invaren de deuren gelijk dicht en komt het water er bij.

Zodoende kunnen we om 13.00 uur al voor de wal bij St. Julien op een prachtige afmeerplek maar wel in de zon dus vluchten we de wal op in de schaduw van de bomen, het is weer leven als God in Frankrijk. weer dik te boven gaat. Onderweg zijn we St. Leger sur Dheune gepasseerd een stadje van niks maar met een flinke haven die veelal druk bezet is vooral met hotel peniches die hier, komende van de Saone hun keerpunt hebben en weer terug gaan, voor ons wel lekker want dan heb je daar in elk geval geen last van. Eind van de middag komt de sluismeester nog even langs om te vragen wat we morgen gaan doen zodat hij de boel voor ons klaar kan zetten, wat een paar biertjes al niet kunnen doen. De volgende etappe gaat van ST. Julien naar Blanzy dit keer 17 kilometer met weer 15 sluizen waarvan nog 8 omhoog sluizend, daarna is het tot Briare omlaag sluizen dus helemaal een zacht eitje. We doen de acht sluizen omhoog in een uur en drie kwartier, daarna omlaag maar de vierde daarvan ligt in panne en net tussen de middag waarbij de service dienst pauze heeft tot 13.00 uur dus heeft bellen even geen zin. Om 12.50 uur komt er echter iemand aan die de zaak weer op gang brengt en verteld dat er nog een boot aankomt en of we dan gelijk mee willen gaan, ja natuurlijk. In het rak naar Blanzy is het zoeken naar een afmeer plekje in de schaduw maar waar dat er is kan ik niet bij de wal komen dus vaar ik een stukje terug naar een schaduwplek die we eerder gepasseerd zijn ook hier kunnen we niet voor de wal maar met voor en achter een anker uit en we liggen heerlijk. Als ik om op te frissen overboord ga blijkt dat ik rond de boot kan lopen en dat op 4,5 meter uit de wallekant. Mijn achter anker heb ik tussen wat stenen gedropt tussen wat groen en dat zal ik weten want een poos later marcheert een kolonie mieren over het ankertouw het achterschip op dat er in zo`n 43

korte tijd zoveel rondlopen is verbazingwekkend, eer ze voor het grote deel weggepoetst zijn duurt iets langer. En weer begint een snikhete dag die ons vandaag naar Palinges moet brengen waar we een fietstour naar het kasteel en de kasteeltuin willen maken maar dan niet bij deze temperatuur. We liggen met vier boten voor de sluis die eerst door een sluismeester op gang gebracht moet worden waarna hij een motorbootje en ons de sluis in dirigeert. Op het kleine motorbootje alleen een schipper, een Fransman, hij kent alleen maar vol gas als hij vaart want hij gaat er als een speer vandoor als de sluisdeuren open gaan en als we na 4 km bij de volgende sluis aankomen vaart hij er aan de andere kant alweer uit, gelukkig is de sluismeester ter plaatse want anders krijg ik geen groen vanwege te snel uitvaren van die koekebakker waardoor het systeem onklaar loopt. Vervolgens sluizen we alleen tot we om half een op een volgende sluis aanvaren, de snelle ligt erin de deuren staan open het licht op dubbel rood. Volgens hem door jongelui onklaar gemaakt door aan de rode stang te trekken, of het zo is ?? Om 13.00 uur komt er een sluismeester opdraven die de zaak weer op gang brengt en vervolgens varen we samen op Montceau les Mines aan met een sluis en drie bruggen. Het water in de sluis loopt net niet over de sluisrand dus liggen we te hoog voor de fenders, op de wal en afhouden dus maar. Eenmaal door de bruggen gaat het gas er weer op en smijt hij de golven over het naastgelegen fietspad. Als we Genelard passeren ligt hij daar voor de wal in de bloedhete zon, hij liever dan ik, wij pakken nog een sluis en gaan weer net als gisteren in de schaduw voor anker maar wel met het achter anker in het water want er komen nog steeds mieren tevoorschijn van de vorige keer. Rond half vier verdwijnt de zon achter de wolken en in de verte begint het te rommelen, tijd om op te krassen naar de kade net buiten Palinges maar voor we daar zijn krijgen we de eerste bui al over ons heen en dat is lekker!!!!! Het frist gelijk heerlijk op tot aangenaam, de avond is gevuld met onweer en buien. Als we de volgende morgen opstaan is dat met dreigende wolken dus moeten we beslissen tussen varen of fietsen, het wordt varen omdat een nat pak op de fiets ons niet trekt. Het wordt een toertje van 17 kilometer dat ons via 6 sluizen naar Paray le Monial moet brengen, we komen er om 12.00 uur aan en passeren het stukje haven met water en stroom op de wal maar we liggen liever wat verderop waar je in de beschutting van de bomen ligt. Het is een dorp wat toegespitst is op religie, je hebt er een groot klooster en door het dorp verspreid liggen er nog een aantal kerken, alles keurig onderhouden. Er is deze keer van alles te doen, er staat een grote tent met er omheen tientallen kleinere tenten, de groet tent zit stampvol zingende mensen die een eredienst bijwonen, het heeft iets van Taizé weg maar dan voor alle leeftijden. Ook in het grote klooster zijn de nodige activiteiten. Het klooster wordt danig gerestaureerd en verbouwd, het moet accommodatie verschaffen aan 1800 personen en de eetzaal wordt geschikt voor 1000 personen, de tuinen, paden en openbare ruimtes rond het klooster zijn een bloemenzee geworden. 44

Wat wel een teleurstelling voor ons is dat supermarkt die langs het kanaal aanwezig was definitief gesloten is terwijl we er op gerekend hadden hier te kunnen shoppen, de huit à huit in de stad blijkt als slogan te hebben “wat je wil hebben dat hebben we niet “ een waardeloze tent. Gelukkig is er wel een goede bakker dus omkomen van de honger zullen we niet. Blij dat we onder de bomen liggen want het wordt weer goed heet in de zon.

We gaan hier geen extra dag blijven dus zoek ik de sluismeester op om af te spreken wanneer we kunnen schutten, na wat heen en weer rijden, op de fiets, tussen de twee sluizen krijg ik hem te pakken en spreek af om elf uur aan de sluis. We varen naar Digoin niet zo ver en maar drie sluizen dus liggen we om 13.00 uur weer al voor de wal in de grote haven, aan de kant van het havenkantoor liggen alleen verhuur boten dus wij er tegenover in de gewone haven. Gelijk op zoek naar een wasserette en daarheen met de was, in de tussentijd gaan wij richting de supermarkt om te shoppen. Als ik later de was op ga halen duik ik gelijk een tegenoverliggend café binnen want volgens de borden zouden ze ook pizza`s leveren en aangezien het in de boot weer ruim dertig graden is zal er niet gekookt worden. Maar voor één pizza gaat hij de oven niet opstoken zegt de cafébaas maar hij kan wel een variant erop maken middels een speciaal soort brood, dan dat maar. Toen ik binnen kwam in het café liep ik tegen een bekende aan namelijk de schipper van de super snelle motorboot hij ligt met panne aan zijn motor in de haven (hoe zou dat nou komen??) en reparatie gaat enkele dagen duren. We drinken samen een pilsje terwijl ik op mijn baksel wacht, even later gaat hij gaat weg en stapt op de motor die een zelfde behandeling krijgt als de motor in zijn boot, hij scheurt weg of de duivel op zijn hielen zit, wat een vreemde snoeshaan. Terug naar boord en gelijk opfrissen met de brouche die op waterleiding op de wal aangesloten zit, dit herhalen we deze avond nog een paar keer want het blijft heet. 45

Als we de volgende morgen de draad weer oppakken is dat een kort stukje naar de eerste sluis, de automatische sluizen laten we even achter ons en we gaan over op handbediend wat betekend dat we ook te maken krijgen met een pauze van 12.00 uur tot 13.00 uur, we zien wel hoe dit in te passen want de sluizen liggen nu wat verder uit elkaar. De tweede sluis ligt op ruim acht kilometer dus eerst lekker varen. Onderweg zie ik donkere vlekken in het water wat ik eerst aan zie voor planten groei maar er dichter naartoe varend blijken het scholen jonge visjes te zijn, niet leuk voor de vissers want het zijn jonge donderkoppen die bezet zijn met stekels en naar elk aas happen wat ze op hun pad tegenkomen met een voorliefde voor wormen. De kade bij Diou ligt in de volle zon dus die nemen we niet maar varen een stukje door tot we in een rak komen met schaduw van de bomen, we laten de boot met de bakboord kant naar de wal zakken ( aan sb zitten de inlaten ) om vervolgens op pennen en aan een boom af te meren. Daarna lekker met een boek in een gemakkelijke stoel in de kuip om de dag vol te maken. En weer begint een snikhete dag waarbij we om 10.00 uur afspraak aan de sluis hebben. Voor de middagpauze van de volgende sluis meren we voor de sluis af zetten de stoeltjes en de tafel op de wal in de schaduw en gaan aan de lunch. Vervolgens varen we door om voor de sluis van Gannay voor de wal te gaan, het is er vrij druk maar we vinden nog een plekje tegen de damwand zodat we ook genoeg diepte hebben. We liggen wel te ver van de waterkraan vandaan dus met een kort stukje slang en de brouche kop naar de kraan om lekker op te frissen, als je zo verhit bent is het water uit de kraan wel koud maar het is lekker hoor. Een van de heetste dagen die we gehad hebben met 40⁰ in de schaduw en 33⁰binnen in de boot. Goed en wel voor de wal trekt er een onweersbui over het wordt donker maar er gebeurt verder niets. We moeten tot de avond wachten dan komt er wat wind en vallen er verschillende buien waardoor het wat aangenamer wordt, zomers weer is prima maar dit is te veel van het goede, je komt nergens meer aan toe en lekker slapen is er ook niet bij.

De volgende etappe moet ons naar Decize brengen waar we voor de middag willen zijn om nog een stukje te kunnen fietsen, we starten dus gelijk om 9.00 uur om de 17 kilometer met 4 sluizen af te ronden vóór de middag pauze van de sluisbediende. Dat lukt prima want om 11.45 uur gaan we voor de wal aan een stukje kade in het kanaal, je kunt ook de haven in de kom achter de sluis benutten maar dan moet je er ook weer via de sluis uit. De sluis geeft doorgang via twee sluizen naar de Loire die je over moet steken om daarna af te slaan naar het Canal de Nivernais maar daar zit een stuk in dat voor 46

ons te ondiep is. We zetten de fietsen van boord en rijden vervolgens naar Decize wat aan de Loire ligt, je moet best wel wat omwegen maken om er te komen omdat de Loire hier uit drie stromen bestaat en als vierde oversteek het Canal de Nivernais maar het is leuk fietsen hier. We fietsen de diverse waterpartijen over en rijden dan een stuk langs het Canal de Nivernais, keren vervolgens op onze schreden terug en rijden door Decize tot het kanaal in de Loire uitkomt. Het is een rare insteek om van de Loire het kanaal in te komen toch zeker als er wat stroom loopt op de Loire. De vroegere vrachtschepen en latere spitsen werden door een, zich via een ketting op de bodem, voortbewegende soort sleepboot van de rivier het kanaal ingetrokken. Een oud exemplaar daarvan staat tentoongesteld op de wal.

Een eindje verderop heb je dan een stuw in de rivier liggen die gevormd word door panelen die verstelbaar zijn, alhoewel dat beslist niet eenvoudig is, waardoor de stuw als het ware gestreken kan worden, dit moet dan wel middels en via een bootje gebeuren en dat in de stroming van de stuw? Op de terugweg naar boord komen we weer langs de sluisjes en in één ervan ligt een grote, platbodem, motorboot met in grote letters de thuishaven Sluiskil op het achterschip, de opvarenden, kennissen van de eigenaar, blijken ook werkelijk van Sluiskil te komen en ze denken binnen de beschikbare dagen Parijs te kunnen halen, nou ik weet wel zeker dat dat niet gaat lukken. Een nieuwe dag met deze keer een wat langere vaarweg om Nevers te bereiken hebben we 34 km te varen met 5 sluizen. Omdat we 6 kilometer hebben tot de eerste sluis kunnen we wat vroeger aan de bak dus om goed 8.00 uur gooien we los op weg naar de sluis. Halverwege liggen er twee omgewaaide bomen tot ruim half in het kanaal dus is het even rustig er omheen manoeuvreren. Bij de sluis aangekomen is deze een boot onze kant op aan het schutten dus leg ik de boot tegen de wal en loop naar de sluis waar een vakantiewerker de zaak bediend en meld hem de omliggende bomen in het kanaal, hij neemt het voor kennisgeving aan en dat is het. Intussen loopt de sluis vol en verzameld zich aan onze kant van de sluis een hoeveelheid takken en troep voor de sluisingang die volledig gesperd raakt. Ik pak de grote hark die op de wal ligt en begin de troep de wal op te sleuren 47

want hier vaar je echt niet doorheen. Dan voelt ook de vakantiewerker zich geroepen om wat te doen en komt helpen, had de snurker ook voordien al kunnen doen. Er blijkt tussen de rommel een grote rol hooi, die je hier overal op het land ziet liggen, tussen de drijvende massa te zitten, we slepen de rol met de nodige moeite het gat uit en leggen hem vast tegen de wal. De sluisbediende vindt het nu toch wel tijd om versterking in te schakelen en gaat aan het bellen. Als we in de sluis liggen komt er een busje met drie man van het VNF, ze bekijken de zaak en gaan aan de slag, ze hebben het busje nodig om de rol het kanaal uit te trekken, wat zou die wel niet wegen zo vol water gezogen, een ton of vier zal dat zeker zijn, ik waarschuw deze mannen ook voor de omgewaaide bomen en als ze klaar zijn gaan ze gelijk die richting uit. Het zijn niet de laatste omgewaaide bomen van vandaag want ook in het laatste rak naar Nevers komen we er weer een stel tegen, het heeft hier aardig gespookt en wij zijn de dans weer mooi ontlopen. Aan de afmeerkade van Plangy ligt een stuk van een grote treurwilg die zo`n beetje in tweeën gespleten is, met zijn kruin in het water dus blijven we daar maar een beetje bij uit de buurt. Vervolgens shoppen in de supermarkt langs de weg richting Nevers met er tegenover een goede bakker dus komen we niets te kort. Vannacht was het minder warm dus een stuk beter geslapen dus is de persoonlijke accu weer opgeladen en dus aan het werk, eerst olie ververst en daarna de boot een sop beurt gegeven waar hij wel aan toe was. Na de middag op de fiets naar Nevers waar we eerst het Bureau du Tourisme opzoeken dat gevestigd is in het kasteel van de herbergen waar je gelijk een rondwandeling in kunt maken. Er zijn vele exposities die beslist niet allemaal aan ons besteed zijn, het mooiste zijn eigenlijk de pas vernieuwde eikenhouten plafonds en vloeren, je ruikt overal het zuur van het gebruikte De grote kathedraal is eigenlijk een kaal gebeuren, ze zijn de buitenkant aan het restaureren en dus staan een aantal beelden en waterspuwers op de begane grond. Het hekwerk waar ze achter staan, staat open dus kunnen we er vlakbij komen en dan blijken die beelden toch zo`n 2,5 meter hoog te zijn. eikenhout. De kerk van St. Pierre is eigenlijk de mooiste van de stad omdat alle muur en plafond beschilderingen nog intact zijn, wel stevig in het duister en donkere kleuren voor de meeste taferelen. We shoppen bij de Carrefour in de stad en fietsen terug de stad uit maar dat heeft wat voeten in de aarde door het eenrichtingsverkeer van al die smalle straatjes waarvan er een aantal doodlopen, dus om het onszelf makkelijk te maken tegen de rijrichting in om er uit te komen. Wordt vervolgd…………… 48

Vuurvlieg, vervolg van de reis naar de Lofoten en Vesteralen, 11 mei t/m 20 juli 2013. Vrijdag 7 Juni naar Sortland Onze destinatie was de noordelijke kant van de Lofoten, Bor of Andesnes op de noordelijkste punt van de Vesteralen. Wij verlieten de Trollfjord om 08:45 in een diepe mist met wind 8-12 kt. Heel mooi. De kusten in de Trolfjord en de Raftsundet hebben heel veel watervallen. Het water leek uit de wolken over de rotsen en door groene weiden te stromen. Het had lichtelijk geregend tijdens de nacht, en was dus geen verassing toen het weer lichtelijk begon te regenen. Wij gingen voor de wind noordwaarts door de Raftsundet, een fjord tussen de grote eilanden van Austvågø & Vestvaago, en hesen alleen de fok. We voeren 4 -5 uur door groene heuvels, 4-5 kt. met tijdelijk hulp van de motor. Op de nauwe strook groene grond aan de voet van de bergen staan veel huisjes keurig in het gelid, mysterieus in de mist. Na misschien 20 mijl, naderden wij de uitgang van de fjord en legden de laatste mijlen naar Sortland snel af met de zuiden wind. In Sortland waren volgens de pilot 3 uitstekende havens. De gidsen beschreven een prachtige haven dichtbij de brug, wij probeerden eerst een andere, in het centrum, – geen plaats. De beloofde haven lag inderdaad goed, maar de eerste aanwijzing dat het misschien niet zou lukken was de enorme kustwacht schip voor de wal. Inderdaad toen we aanlegden kwam een onvriendelijke wachtsman om ons weg te sturen: het was een basis voor de Noorse kustwacht. Wij voeren terug naar een privé haven die wij passeerden op de heen weg en vonden daar een plekje. Het waterfront van Sortland is een lange rij van kleine bedrijfjes en industrie. Veel autoverkoop ook. Het was niet inspirerend en dus na een wandeling van 1km om brood te kopen zijn wij omgekeerd en terug naar de boot, zonder een stap in het centrum te zetten. Ook de haven was niet geweldig, er was geen douche, geen prik en het hek was op slot. Bert heeft een nieuw selectiecriterium voor aanloophavens ingesteld: toekomstige havens moeten minstens een douche hebben. Dat is een wijze politiek voor de goed humeur van de bemanning als een sociale unit. Feit is dat wij met uitzondering van Helnessund geen enkele beschikbare douche gezien hebben in de Lofoten. De volgende dag beschreef een aardige man Sortland als ‘de blauwe stad’, misschien koud op verschillende manieren, maar het was niet positief. Trouwens Sortland is de meest noordelijke punt dat wij hebben bereikt: 68.70.86˚ N. Wij zijn ver boven IJsland en een groot stuk van Groenland. Zaterdag 8 Juni naar Stokmarknes Oorspronkelijk wilden we naar Andesnes, de noordelijkste punt van de Vesteralen. De noordelijke wind maakte een eind aan dat idee. Voorspelling: lichte wind uit het noorden, waarschijnlijk met regen. Dus rustig aan met een zeldzaam uitgebreid ontbijt, en besluiten naar Stokmarknes te varen. We vertrokken pas om 10:00 met weinig wind, fok op. Soms motoren. Hoogste snelheid 4 kt., meestal 2-3 kt. Stokmarknes is een terminal van de Hurtigruten. Toen wij daar waren was er een overvloed van oude Duitsers op 49

een cruise. Als je de haven binnenkomt, is het eerste wat je ziet een enorm schip op de wal, de Finnmarknes, een voormalige “coastal steamer” nu onderdeel van het Hurtigruten (de snelle route) museum. We bezochten het museum en zagen de geschiedenis van de ponten in het noorden van Noorwegen. Films, in Duits en Engels gesproken verhaalden over hoe het begon met de Coastal Steamer, oorspronkelijk alleen overdag varend, en hoe enorm het economisch belang van de verbinding was. Plotseling gingen grote nieuwe markten open voor de stokvis. Bert was in zijn element, met veel modellen, oude technical details, en zelfs konden wij op de oude pont rond lopen. Het was uit een andere tijd, de eerste klas hutten zouden vandaag zelfs als toeristenklas worden afgekeurd. Het hart van de boot, de machinekamer, was off-limits. Jammer. Toch de moeite waard. Het geeft een inzicht in de communicatie hier in het noorden en het belang van de steamer. Op de terugweg even binnengestapt bij de Vinmonopol, het staatsmonopolie op de verkoop van wijnen en gedestilleerd. Na, volgens verwachting, geschrokken te zijn van de prijzen met lege handen weer naar buiten. Vroeg naar kooi.

De Vesteralen, voormalige coastal steamer, nu onderdeel van het Hurtigrutenmuseum.

Zondag 9 juni naar Vestersand Een lage mist hing over ons toen wij vertrokken om 8:00am richting W met een matige 5-6 kt. wind. Helaas moesten wij motoren tijdens de eerste twee uren tot dat wij vrij waren van de eilanden en echt op de Noord Atlantic waren. Het weer was nog bedekt met wolken maar geen regen. Voor de volgde uren hadden wij een NE wind 9-12 kts, een de Vuurvlieg gleed door de golven 5-6kts. Grappig genoeg, de stroom was mee, zoals bijna altijd de laatste dagen, een resultaat van buiten gewoon capaciteit (of geluk) van de kapitein. Het doel was een klein dorp aan de noordkant van Flakstudøya eiland. De ingang was ingewikkeld, bochtig parcours tussen veel rotsen en skerries, maar goed bebakend dus niet moeilijk. Wij meerden aan een steiger in aanbouw. Moeilijk om aan de wal te komen. Dit was een heel klein dorp, echt het eind van de weg. De eigenaar kwam meteen om ons te verwelkomen, en toen wij vroegen of wij mochten overnachten, zei hij natuurlijk, ‘Jullie mogen een week blijven!’ Achteraf gezien, was het misschien leuk geweest om langer te blijven want het was stil en vriendelijk, en ongetwijfeld hadden wij binnen een week iedereen in het dorp gekend. De steiger was heel special: een tijdelijke constructie, waarover je in balance 50

moest houden om naar de stenen kademuur de komen, Er was nog geen loopbrug. De gang naar de wal werd steeds interessanter toen water zakte en de eerste twee stappen waren bedekt door zeewier. Met een touw, konden wij het veilig doen. Zoals normaal, na 8 uur zeilen, gingen wij wandelen. We bezochten een oude dame met een “antiek” winkeltje vol met theepotten en andere prullaria. Zij was wel aardig, bleef alleen maar de zomer maanden want zij vond de winters hier te lang, donker en koud. Daarnaast was er in de winter geen omzet. Het dorp was klein – misschien 30 huizen rond de baai – maar wel mooi en aantrekkelijk. John ging verder wandelen langs de rotsen bij de baai, en ook door het veld dat vol stond met wilde bloemen van allerlei kleuren. Dit was trouwens de eerste dag in de Lofoton dat wij geen zon zagen. Alleen maar grijs. Maar het was droog. Maandag 10 juni naar Nusfjord Vandaag gaan wij weer naar het zuiden, doel: Nusfjord, een blijkbaar populaire haven westelijk van de uitgang van de fjord tussen de eilanden Flakstudøya en Vestvagøya. Dit zijn grote eilanden, verbonden door een diepe tunnel. Het is maar een afstandje van 25 mijl. Zoals Bert had gedacht, was het vertrek uit Vestersand niet gemakkelijk want wij moesten tegen de harde noordelijke wind om uit de haven te komen en rotsen te vermijden, we motorden tegen redelijk groot en wilde golven, het was rock & roll tijd! Vuurvlieg kwam nauwelijks tegen het geweld in en het kostte 1½ uur om de mijl of twee naar diep en vrij water af te leggen. Toen kon de fok op. Het werd een fantastische tocht door spectaculaire bergen en valleien, goed dat te hebben mee gemaakt. Tegen het eind van de middag meerden we af in Nusfjord. Niet zo gemakkelijk, het haventje is heel nauw en er stond een harde wind. Nusfjord is een schattig dorp. De haven is omringd met huurhuisjes (rurbuher), waar voormalige vissers verblijven. (nu leeg daar het seizoen nog niet echt is begonnen). Er waren oude gebouwen zoals de voormalige fabriek voor olie van de vissen (levertraan), Alles was perfect. Te perfect. Er waren wel wat toeristen die rond liepen – maar geen locale mensen. De paar mensen die daar woonden werkten in de restaurant of een van de winkels. Blijkbaar wordt Nusfjord een actieve vishaven in de winter, maar het lijkt alsof zij een soort pact met de duivel hebben gemaakt dat zij ‘s zomers elders vissen en dat het dorp dan Lofoten Disneylandita wordt. Het was cute, maar wij misten de realiteit van Vestersand. Het havengeld was kr 200, ver boven de normaal. Bert heeft geklaagd dat het te veel was voor ligplaats zonder douche, en het werd verlaagd to kr 150. Een kleine winst. Een douche was de prijs waard geweest. Dinsdag 11 juni naar Svolvær Dit is de enige dag vanaf ons vertrek twee weken geleden met een “betonnen” plan want vandaag moeten wij aankomen in Svolvær voor een wisseling van de bemanning. Svolvær ligt ruim 30 mijl oostelijk. We stonden om 7:00 op en vertrokken kort daar na. De dag begon met ‘a BANG’ (op mijn beste Amerikaans)...Bert was bezorgd over het vertrek, de Vuurvlieg lag tegen de steiger aan lager wal met een harde wind. Vrij komen is dan moeilijk. Besloten werd het schip rond het eind van de steiger met de kont in 51

de wind te laten draaien en dan achteruit weg te varen. Daartoe zetten we een spring met een dubbele bocht op het eind van de steiger. Toen Vuurvlieg voldoende gedraaid was sloeg Bert achteruit en liet John de lijn slippen. Helaas raakte de tros in zichzelf verward en trok VV de steiger mee. Deze brak los van zijn meringen, met een enorme klap en veel lawaai. De eerst verlaten kades stonden plotseling vol mensen. We keerden terug om de schade op te nemen en te regelen. Niemand vond het leuk, maar de finale redenering van de eigenaar zei het het best: ‘Shit Happens!’ En het leven gaat door: tien minuten later waren wij wel vertrokken.

Willem en Herman in Henningsvaer.

Een maal op weg naar het oosten kregen we een blauwe lucht met een noordelijke wind 10-12 kts. Fok gezet, wij begonnen de lange en prachtige trek naar Svolvær. Het was een prachtige zeildag, en John kreeg zeilles en vond dat leuk. Normale snelheid was rond 6 mijl, Het was voor het eerst fris en wij hebben de hele dag handschoenen gebruikt. Toen wij rond 3:00 pm Svolvær binnen kwamen, besloten wij een haven met een douche te vinden. De marina in het centrum was mooi en handig, maar Kr 250 zonder douche. Dus zochten we een andere plek. Die vonden we wel, helaas ook zonder douche. We gingen wandelen om de terminal van de pont te zoeken waar John morgen zou vertrekken en de bemanning vanavond aan zou komen. Het was niet heel duidelijk, en de volgende ochtend ontdekte John dat de pont naar Bodø, een hydrofoil, uit het centrum vertrok. De nieuwe bemanning werd rond 21:00 verwacht. Doordat ze in Oslo waren vertraagd misten ze de boot in Bodø. Ze pikten een plane en arriveerden eerder dan verwacht. We waren net klaar met eten en opruimen toen we Willem, Daan, en Herman op de kade mochten begroeten. Bert kende alleen zijn oude schoolvriend Willem, Daan en Herman hadden dus recht op uitleg van de Vuurvlieg regels. Schitterend om in zo een wonderlijk plaats te zijn. Dit leidde tot een discussie over de geografie en regels van de Vuurvlieg, we begonnen natuurlijk met de mededeling dat er maar een Kapitein is, zoals het op een hemdje dat ik had hem helaas zelf heb gegeven staat, “The Captain is always right, and I am the Captain“. Hij deed dit hemd alleen uit om te slapen. Daarom was een douche zo ernstig nodig. Rond 24.00, terwijl het nog licht is buiten, gingen wij naar kooi. Voor mij, was het een geweldig ervaring op een heleboel niveaus. Het oorspronkelijke plan was langer aan boord te blijven, maar mijn kleinkinderen 52

kwamen uit Vietnam op bezoek en het was handig om hier uit te stappen, dankbaar voor wat ik heb meegemaakt. Iets om nooit te vergeten. De volgende ochtend droegen Bert & Ik mijn te grote zak naar de pont. Bert keerde om terug naar de boot. Een half uur later, verscheen uiteindelijk iemand en ik ontdekte dat ik in de haven in het centrum moest zijn, dus liep ik zo snel mogelijk en haalde de pont net op tijd. Woensdag 12 juni naar Selnes De kapitein brengt John naar de ferry, die een lange reis terug naar Holland tegemoet gaat en wekt zijn bemanning al om 6:30 uur, maar gelukkig met een aangenaam klassiek muziekje. Om 7 uur lopen we naar de plaatselijke supermarkt om inkopen te doen. Tot groot genoegen van de rest van de bemanning, neemt Daan direct de leiding van het kook- en inkoopproces op zich en overlegt in vloeiend Noors met het winkelpersoneel. Om 7:30 vertrekt Vuurvlieg in Noordelijke richting. Wind Noord, kracht 3 tot 4. Terwijl we langs het kleine vliegveldje varen, waar we gisteren zijn geland, serveert Daan een ontbijt met eieren en spek. Een glorieus begin van deze mooie week! De kapitein trakteert zijn bemanning deze week op de mooiste plekjes van de Lofoten. Eerst varen we door de beroemde Trolfjord, daarna richting Sortland met het plan een haventje ten noorden van de stad aan te lopen. Door de noordenwind zijn we gedwongen om de hele dag te motoren. Deze “investering” blijkt een hele goede, want de rest van de week zakken we zeilend met dezelfde noorden wind af naar de zuidpunt van de eilandengroep. Om 16:30 varen we een klein haventje binnen in Selnes net onder de hoge brug door richting Bremnes. De beheersters van deze haven bieden ons een douche aan in één van de huurhuisjes. De kapitein neemt het aanbod graag aan na een doucheloze week. Als de nieuwe huurders zich melden terwijl Bert nog onder de douche staat, weet Daan de situatie te redden in vloeiend Noors. Willem en Daan beklimmen een heuvel op het eiland, genieten van het geweldige uitzicht en smeden een nieuw plan voor de Female Cancer Foundation. De wolkenloze hemel en het vrije uitzicht op de horizon zijn aanleiding om de midzomernachtzon, een zon die maar niet onder wilde gaan en anderhalve handbreedte boven de horizon bleef zweven, vast te leggen met alle camera’s aan boord. We genoten van de middernachtzon.

Dit is een dagelijks gezicht. (Ergens tussen Rorvik en Bodo)

53

Donderdag 13 juni naar “The middle of nowhere”. Vandaag meer zon en een heel stuk warmer. Er volgt een topdag. We zeilen met wisselende winden naar het Zuiden. Om 11 uur vertrek en om 13:30 aangelegd in Stokmarknes om te bunkeren en het Hurtigrutenmuseum te bezoeken. Na de lunch met stokbrood en zalm bleek het museum helaas alweer gesloten te zijn. Hofmeester Daan doet inkopen en Bert repareert de stuurautomaat door het afgebroken aangrijpingspunt vast te schroeven aan de binnenkant van de bakskist. We vertrekken om 16:30 voor een prachtige avondtocht. Mooie oversteek over zee met aantrekkende wind. Onderweg een onaangename verrassing, want een op de kaart aangegeven rots blijkt 0,3 m westelijker (naar ons toe) te liggen dan aangegeven op de kaart. De schipper vindt opnieuw bevestiging van zijn beleid om obstakels altijd ruim te passeren. Om 22:00 uur bereiken we de smalle doorvaart tussen de hoge bergen op zoek naar Gimsey, een door de pilot aangegeven vissershaven, deze blijkt niet te bestaan. Het is zo’n prachtige avond, dus varen we door totdat we om 23:00 uur een niet in de pilot voorkomende haven ontdekken op het eiland Ostvaago. Het haventje is letterlijk “in the middle of nowhere”, totaal verlaten en met gammele steigers. Hier genieten we opnieuw van een prachtige midzomernachtzon. Laat diner, maar het voelt als normaal. Vrijdag 14 juni naar Nusfjord Weer een mooie dag met veel zon en noorden wind. Mooie manoeuvre van de schipper om weg te varen van lager wal tussen de vele vissersbootjes. Ontbijt met eieren en spek tijdens deze riante tocht tussen de hoge rotseilanden door. Tussen de middag aangelegd in Henningsvaer, één van de weinige wat meer toeristische plaatsen in de Lofoten, gebouwd op een groep rotsen, die met elkaar zijn verbonden door dammetjes en een hoge brug. We doen boodschappen en drinken koffie op een terrasje aan het water. Om 14:00 vertrek richting Nusfjord. Onderweg komen we een gigantisch Duits cruiseschip tegen. Nusfjord is een klein haventje, vroeger een drukke vissershaven, ingeklemd tussen hoge rotsen. Hier zijn we wederom de enige passant. De steiger, die bij het vorige bezoek van de Vuurvlieg uit het lood was getrokken, is gerepareerd en de volgende dag blijkt waarom: de Noorse koningin Sonja brengt een bezoek aan dit plaatsje. Borrel in de heerlijke avondzon en diner gekookt door Herman, die iedereen imponeert met zijn spaghettischotel. Zaterdag 15 juni naar Survaagen Na het ontbijt zien we buiten in de baai het gigantische motorschip (jacht) van koning Harold liggen. Koning en koningin zijn op vakantie en de koningin heeft besloten een wandeling te maken op het eiland. Zij komt aangevaren in klassieke motorsloep met 4 man personeel, strak in het gelid. De havenmeester heeft zijn beste pak aangetrokken en ontvangt de koningin, die gehuld is in wandeltenue met rugzak en vergezeld gaat van twee jonge dames, haar kleindochters. Er worden wat handen geschud met lokale Noren die met Noorse vlaggetjes de koningin opwachten. De bemanning van de Vuurvlieg ziet het allemaal van de overkant gebeuren. Hierna vetrekken we richting Survaagen, een haventje aan de Zuidkant van de Lofoten. Op de fok, 54

zonder grootzeil. Wind 4 Bft, later 1-2. Als de zon verdwijnt wordt het weer fris, 10-12 graden. Bij Survaagen zien we groepen orka’s of andere walvisachtigen om ons heen, een indrukwekkend schouwspel. We leggen aan in een klein vissershaventje, waar we wederom de enige gasten zijn. We kunnen nog net op de kop van de steiger liggen en krijgen van een vissersjongen een sleutel om het hek van de haven te openen. We wandelen naar A, ja heus, de kortste plaatsnaam die je kunt verzinnen, een oude vissershaven, waar we het museum voor gedroogde vis bezoeken. Terwijl de bezoekers met sluitingstijd worden weggestuurd, nodigt de eigenaar van het museum ons uit voor een kop koffie. Het wordt een lang bezoek, hij laat ons wat filmpjes zien en vertelt zijn levensverhaal. Hij verhuurt bootjes en vakantiehuisjes en reist in de winter naar de Canarische Eilanden om te overwinteren en contracten voor de zomer te sluiten met overwinterende Noren. Bert koopt tot verschrikking van de bemanning twee stokvissen. Deze worden aan boord tussen de fenders opgeborgen. De doordringende lucht is de volgende dag aanleiding om de stokvissen in een vuilniszak te verpakken. Bert vindt het lekker ruiken, alle anderen denken daar ernstig anders over. Gelukkig deed de museumbaas voor hoe je de vis moet behandelen als je hem niet eerst weekt. Eerst plet je hem met een voorhamer en vervolgens hak je hem met een zware bijl in mootjes. Daar er geen bijl aan boord is wordt de zaag gebruikt om blokjes voor bij de borrel te maken. De schipper vindt het lekker (zegt hij) de rest van de bemanning denkt alweer anders.

Het Noorse Koninklijke jacht, de Norge.

Zondag 16 juni naar Vaeroy Een lichte regen tikt op het dek. We slapen daarom uit tot 9 uur en maken een ochtendwandeling door Survaagen. Aardig meer een beetje steriel. Om 12 uur vertrek, 1 knoop wind, dus knorren maar. De schipper loodst ons rondom één van de meest risicovolle stroompunten van Noorwegen, de Moskenstroem. De fok gaat bij maar er is niet genoeg wind. Om 15:30 leggen we aan in Vaeroy, het één na zuidelijkst eiland van de Lofoten. Dit eiland is alleen te bereiken per ferry en helikopter. Bij het binnenlopen worden we geloodst door een man op een fiets. Die wijst ons een ligplaats aan bij een verhuurbedrijf van vissersboten onder de kreet: de eigenaar vindt het vast goed. Later worden we inderdaad gastvrij verwelkomd door de eigenaar. Hij wil geen liggeld van ons, want hij is zo blij met ons bezoek en vraagt ons een beetje reclame te maken voor hem in Holland. We wandelen 55

naar het dorp, waar we een biertje drinken in de kroeg die eigendom is van dezelfde havenmeester. We worden bediend door een Poolse, haar man werkt hier als kok. Na een voortreffelijke nasimaaltijd van Daan, drinken we koffie in het clubhuis bij de eigenaar onder het genot van veel verhalen. Maandag 17 juni naar Bodø De rollen zijn omgedraaid: de bemanning wekt de schipper met een zacht muziekje. Om 8 uur vertrekken we voor de oversteek van 43 mijl van Vaeroy naar Bodø. Er volgt een fantastische dag zeilen, eerst met zon, later bewolkt, met een in de verte verdwijnend eiland Vaeroy. Wind W – NW 3, koers 120 graden. Als we midden op de dag de spinaker bij zetten, maken we 4 mijl voortgang en liggen we beter op de golven. De spinaker blijft 4 uur staan. Om 18:30 zijn we in Bodø, geheel volgens plan. Een mooi slotstuk van een prachtige week, waarin we de Lofoten en Vesteralen in al hun facetten hebben gezien. Indrukwekkende rotspartijen, totaal verstilde eilanden, de enorme afstanden en de vriendelijke Noorse bevolking. Veel dank aan de kapitein, die ons zo deskundig door dit veelzijdige gebied heeft genavigeerd. De bemanning bleek een prima match van technische, nautische, juridische en culinaire talenten, met Daan als onmisbare Noorse tolk. Er waren vele boeiende discussies tussen de twee Delftenaren en de twee Leienaren. De Delftenaren probeerden de juristen wat technische kennis mee te geven. Een enkele keer verzuchten de Delftenaren “wat jammer dat ze in Leiden helemaal geen techniek hebben gedaan, al was het maar één uurtje per week…”. Dit oordeel werd tijdens de reis af en toe bijgesteld als er goede of minder goede antwoorden kwamen op diverse voorgelegde casussen. Wat ook opviel was de verbluffende capaciteit van Daan om “out of the box” te denken. Dat blijft voor techneuten een moeilijke zaak. Ook dit deel van de tocht wordt beëindigd met een copieus diner aan de wal, aangeboden door een tevreden bemanning. Dinsdag 18 juni in Bodø Herman, Daan en Willem vliegen terug naar Nederland. Toeval of niet, maar zowaar ontmoeten zij de volgende bemanningsploeg op het vliegveld van Oslo. Het is een hilarisch treffen: de vertrekkende ploeg laat trots de mooie foto’s van de afgelopen week zien en de nieuwe ploeg is in opperste staat van opwinding door wat hen te wachten staat. Ook zij missen de aansluitende vlucht naar Bodø, maar zij hoeven niet met de ferry verder dus is er geen probleem. De vertrekkers zijn juichend over de tocht die achter hen ligt en wij vol verwachting over wat komen gaat……In Bodø aangekomen worden we door schipper Bert opgehaald en lopen we naar de Vuurvlieg. Na ons ingescheept te hebben genieten we van de eerste borrel in de stralende zon en daarna slapen terwijl de zon nog steeds straalt! Wordt vervolgd…………………

56

Agenda 2014/2015 Iedere vrijdagmiddag vanaf Keek-op-de-week 16:00u Vanaf wo1 okt 2014 t/m di 31 mrt Bardienst lopen, per dag of dagdeel, 2015 inschrijven en info bij Doede Do 11 dec 2014 vanaf 14.00u

Kerststukjes maken, eventuele bloemen zelf meenemen, kosten € 5,00 pp. Aanmelden zie inschrijfformulier.

Vr 2 jan 2015 vanaf 13.00u

Helling reserveren voor werkende leden

Zo 4 jan 2015 van 15.30-18.00u

Nieuwjaarsreceptie

Za 7 febr 2015 van 19.30-22.00u Wijnproeverij van Franse wijnen en een Nederlandse wijn! Kosten € 17,50 pp, aanmelden zie inschrijfformulier. Za 28 febr 2015 van 19.30Een Franse avond met Joop & Fia Verstraeten 22.00u en een hapje en drankje verzorgd door Doede. Kosten € 10.00 pp, aanmelden zie inschrijfformulier. Wo 4 mrt 2015 aanvang 19.30u Algemene ledenvergadering Zondag 29 mrt - 6-12-19-26 april en 10 mei 2015 van 10.00-12.00u Wo 23 sept 2015 t/m zo 27 sept 2015.

Cursus Jeugdzeilen, de eerste les is in het Vrijburgbad. 36e Zeeuwse Duotocht, te volgen via www.duotocht.nl

Bovenstaande agenda kan aangevuld worden met ideeën, suggesties en uitgewerkte (eet) programma’s van, voor en door de leden. De EK is blij met uw initiatieven!!!!

57

Aanmelden voor de Wijnproeverij op za 7 februari 2015 aanvang 19.30 in de Klip. We proeven Franse & Nederlandse wijnen samen met kaasjes en stokbrood, verzorgd door Doede van Limbergen Naam Adres Woonplaats Telefoonnummer Aantal personen á € 17,50 pp Uw reservering is pas definitief na ontvangst van de betaling en dient 1 week voor de aanvang binnen te zijn, uitsluitend op rekening van VVW Schelde, nr.: NL 14 RABO 0313936811 t.n.v. Penningmeester Aanmelden via de website: vvwschelde.nl/evenementen of dmv dit inschrijfformulier Aanmelden voor de Franse avond op zaterdag 28 febr 2015, aanvang 19.30u, in de Klip verzorgd door Doede van Limbergen. Naam Adres Woonplaats Telefoonnummer Aantal personen, kosten á € 10,00 pp, betalen bij aanvang middag Uw reservering is pas definitief na ontvangst van de betaling en dient 1 week voor de aanvang binnen te zijn, uitsluitend op rekening van VVW Schelde, nr.: NL 14 RABO 0313936811 t.n.v. Penningmeester Aanmelden via de website: vvwschelde.nl/evenementen of dmv dit inschrijfformulier

Mail je opgave naar de secretaris of vul de bon in voor de dagen die je als havenmeester en als reserve wil opgeven en geef deze af bij de secretaris of een van de penningmeesters. Opgave havenmeesterschap voor de vakantie periode van 1 juni t/m 31 augustus 2015 Ik geef me op voor de Van Dag/maand ……………………… periode: … Tot en met Dag/maand ……………………… Dag/maand ………………………

Ik geef me op als reserve voor de periode:

Van

Naam:

………………………………………………………

Plaats:

………………………………………………………

Datum:

………………………………………………………

Paraaf:

………………………………………………………

Tot en met Dag/maand ……………………....

58

Volvo Oceanrace Brunel gaat goed op weg naar Abu Dhabi maar het Deense team, Vestas-Wind crasht in de Indische Oceaan op de Cargados Carajoseilanden ten NO van Mauritius.

Foto vanuit de lucht

De petten zijn verkrijgbaar in de kleuren navy en kaki, ze zijn van een goede kwaliteit. Tevens zijn er speldjes, badges voor op de trui en stropdassen. Dit alles is te verkrijgen in het clubgebouw of via Dik Leer. De prijzen zijn: Petten €10,00 Speldjes € 4,00 Stropdassen € 5,00 Badges € 2,00

59