Bio van ’s morgens tot ’s avonds Astene – Dag 2 start onder een heel ander gesternte. Blauwe lucht en hoopvolle witte wolkjes. We koersen richting ‘Zonnekouter’, waar bioboer Walter Coens onze 2de groene pluim in ontvangst mag nemen. Maar daar blijft het niet bij. ’s Avonds staat ons een lekkere biospaghetti te wachten in Machelen. Het wordt een heerlijk avondje toeven aan de boorden van de Leie. Nauwelijks weg uit ‘De Ceder’ duiken we een breed bospad in. Paul Pataer is thuis gaan overnachten en sluit zich alsnog aan bij de groep. Hij gromt terecht ‘dat we gisteren beloofd hadden op hem te wachten’. Een klein misverstandje dat zo is bijgepraat. Boudewijn (met de Ijzeren Arm) speelt alweer de gids. We passeren meerdere boomgaarden met prille peren en appelen. En wij die dachten dat er enkel in Limburg fruit gekweekt werd. Hier wordt er kennelijk ook goed geld mee verdiend. Regelmatig kruist ons een dikke mercedes. Dit is ook de streek van het vinkenzetten. Op het beton passeren we een reeks cijfers van 1 tot 100. ‘Hier zetten die gasten hun vinkenkooitje neer’, verduidelijkt Boudewijn, ‘En gelooft me vrij: het gaat er hier fel aan toe. Elke vinkenzetter wordt gecontroleerd door een concurrent. Of er niet vals wordt gespeeld, want enkel ‘suskewiet’ telt mee voor de wedstrijd.’ We naderen het rustige Vinkt, waar we halt houden aan de kerk. Ooit is het hier wel anders geweest, toen in 1940 de Slag aan de Leie werd uitgevochten. Ter nagedachtenis van burgerlijke en militaire slachtoffers is naast de kerk een erepark aangelegd.
Tegen de ‘verpaarding’ van goede landbouwgrond Walter Coens en An Verboven startten hun bioboerderij op wat er overblijft van de ouderlijke doening. Zonder centen, maar met veel inzet en doorzetting. Voor de pluim wordt uitgereikt lopen we eventjes langs de kleinschalige, maar keurig onderhouden akkers. Coens is, samen met een stagiaire prei aan het planten. Hij laat onmiddellijk alles vallen en komt ons verwelkomen. ‘Of hij geen last heeft van de droogte?’ Die laat zich nog niet direct voelen, maar het is nu al jaren dat het te weinig regent in de zomer. We verhuizen naar het nieuwe ontvangstcentrum dat nog niet helemaal is afgewerkt. Bij een glaasje biofruitsap neemt boer Coens het woord. Hij schetst de moeilijke start en de groei van zijn bedrijf. Via de boerderijwinkel en groentenabonnementen loopt het allemaal wel lekker, maar voor de bioland- en tuinbouw ziet het toch niet zo goed uit. Beginners kunnen onmogelijk de hoge prijzen ophoesten die voor landbouwgrond gevraagd worden. Niet enkel in de Derde Wereld, maar ook bij ons leven er nu landloze boeren. ‘De ‘verpaarding’ van landbouwgrond is volop aan de gang’, meldt Coens, daarbij doelend op de hoge prijzen die betaald worden voor goede landbouwgrond waarop vervolgens een manege verschijnt. Om aan de situatie te verhelpen richtte Coens met enkele andere bioboeren de vzw ‘Land in-zicht’ op. Wie de biologische landbouw een steuntje wil geven, kan via deze vzw grond vrijkopen voor biolandbouw.
Intussen is Stefan Van Hecke gearriveerd, die de 2de Groene Pluim mag uitreiken. Hij wordt voorafgegaan door Mieke Roelens van Groen! Deinze die An en Walter ook nog even figuurlijk in de bloemetjes zet. Dan is het tijd voor een heerlijk biologisch buffet waaraan we ons naar hartenlust mogen tegoeddoen. ‘Groene’ spaghetti met zicht op de Leie
Voor de namiddag heeft Boudewijn cultuur en feest beloofd. Intussen weigert de elektrische fiets van Elka geregeld dienst. De verhuurder wordt opgebeld, maar die kan enkel een mobilette ter beschikking stellen. Elka voelt er zich niet veilig op en Remi neemt Elka’s vervangdier over. Dit is duidelijk zijn speelgoed, want hij kan niet nalaten de hele bende luidruchtig bijeen te toeteren. Het Raveelmuseum kan niet worden bezocht, want gesloten. Het Museum van Deinze en de Leiestreek biedt een goed alternatief. Nadien zakken we af naar het Brielpaviljoen, gelegen langs de Leie. Groen! Deinze vergast er ons op een heerlijke biologische spaghetti. Na afloop blijven we nog wat plakken, in zoverre dat we uiteindelijk moeilijk het anker kunnen lichten. Een late overtocht met een trekpont sluit deze 2de welgevulde fietstocht af. Morgen wachten Oudenaarde en de Vlaamse Ardennen. Dat wordt andere koek!
Walter Decoene
