BinnenstadBericht. Informatie over de Salvatorparochie Utrecht. In dit nummer onder andere: Sint Maarten Allerzielen Jaar van de Priester

BinnenstadBericht Informatie over de Salvatorparochie Utrecht

In dit nummer onder andere: Sint Maarten Allerzielen Jaar van de Priester

JR. 13, NR. 3 NOVEMBER 2009

COLOFON

IN DIT BINNENSTADBERICHT

Jaargang 13, nummer 3

blz. 3:

Een uitgave van de kathedrale Salvatorparochie, Utrecht

blz. 6:

Dit blad wordt binnen de parochiegrenzen op verzoek gratis thuisbezorgd. Voor € 10,00 per jaar wordt het per post toegestuurd. Het kan ook gratis van achteruit de kerk worden meegenomen.

blz. 8:

Verschijnt 1x per maand / 11x per jaar

blz. 10: blz. 11:

Redactieadres: Rozenstraat 1 3511 BV Utrecht

blz. 14:

E-mail: [email protected]

blz. 16:

De redactie draagt de verantwoordelijkheid voor de inhoud van dit BinnenstadBericht.

blz. 19:

Overname van artikelen is met bronvermelding toegestaan.

blz. 20:

De redactie houdt zich aanbevolen uw publicaties te ontvangen. Ingezonden artikelen dienen niet groter te zijn dan 500 woorden.

blz. 21: blz. 22:

De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen al dan niet (ingekort) te plaatsen.

blz. 23: blz. 24:

KOPIJ VOOR HET NOVEMBERNUMMER VAN HET BINNENSTADBERICHT DIENT UITERLIJK 11 NOVEMBER BIJ DE REDACTIE TE ZIJN INGELEVERD. De nieuwste uitgaven van het BinnenstadBericht kunnen ook in digitale vorm bekeken worden op de websites van de Kathedraal en de Augustinus.

blz. 25:

blz. 27:

Plebaan Schnell over het Jaar van de Priester Een bijdrage over het SintMaartensfeest van Harry Hodes Informatie over de viering van het Sint-Maartensfeest 2009 in de stad Utrecht Hetty Dankerlui in Suriname Godelieve Scholten en Eric van der Baan over het pausbezoek aan Tsjechië Wouter de Paepe over zijn diakenwijding op 12 december Een interview van Fons van Bosbeek met Elly Kooistra over de Alpha-cursus Een oproep met betrekking tot de jaarlijkse jongerencollecte op 21-22 november Ton Meijers over vier jaar St.Catharinagroep Familieberichten Een verslag van de St.Willibrordprocessie door Nelly Stienstra Gedicht Als jij weg bent, blijf ik branden Fons van Bosbeek over de boekjes over het Willibrordpad Melvin Watts on the Episcopal Mass in English celebrated by Archbischop Eijk Gedenken wij degenen die in het afgelopen jaar gestorven zijn

OP DE VOORKANT Standbeeld van St. Martinus bij de voormalige Martinuskerk aan de Oude Gracht. (foto: Tim Nicolaye)

2

BINNENSTADBERICHT NOVEMBER 2009

JAAR VAN DE PRIESTER Op 19 juni jongstleden heeft paus Benedictus XVI het Jaar van de Priester geopend. Het doel van dit bijzondere jaar is om, zoals de paus bij de aankondiging van het jaar zei, “het bewustzijn te doen groeien van hoe belangrijk de taak en de zending van de priester in de Kerk en in de maatschappij van vandaag is”. Het jaar is eerst en vooral een jaar van gebed en bezinning voor de priesters zelf. Maar het Jaar van Priester is er natuurlijk ook voor de gelovigen. De nood aan priesters wordt steeds groter. In de Salvatorparochie merken we dat misschien nog niet zo, omdat hier nog drie priesters benoemd zijn. Elders in het aartsbisdom Utrecht echter komen we hele andere verhalen tegen. Ik heb collega-priesters die verantwoordelijk zijn voor 10 of 11 parochies en de enige priester in het pastorale team zijn. Ze kunnen dan misschien nog wel een beroep doen op een oudere priester, maar voor de parochies betekent dit soms dat ze slechts eenmaal in de maand op zondag een Eucharistieviering hebben. Priesters zijn voor onze Kerk van eminent belang. In een Amerikaans bisdom hadden priesters, die met een roepingenactie bezig waren, de eenvoudige tekst op hun T-shirt laten drukken: “No Priest – No Eucharist”, “Geen priester, dan ook geen Eucharistie”. In de brief van paus Benedictus, gericht aan de priesters bij het begin van het Jaar van de Priester, citeert hij de pastoor van Ars, patroon van de priesters, die over de onschatbare waarde van de priester schrijft: “O, hoe groot is de priester! … Als hij zichzelf zou verstaan, zou hij sterven … God gehoorzaamt hem: hij spreekt twee zinnetjes uit en op zijn woord daalt de Heer van de hemel af en laat Zich omsluiten door een kleine Hostie …” Als de pastoor van Ars aan de gelovigen het belang van de sacramenten uitlegt, zegt hij: “Zonder het wijdingssacrament zouden wij de Heer niet hebben. Wie heeft Hem daar in het tabernakel gezet? De priester. Wie heeft uw ziel aangenomen toen u in deze wereld kwam? De priester. Wie voedt uw ziel, om haar de kracht te geven


3

haar pelgrimstocht te volbrengen? De priester. Wie zal uw ziel er op voorbereiden voor God te verschijnen, door haar voor de laatste maal in het bloed van Christus te wassen? De priester, altijd weer de priester. En indien de ziel sterft [door de zonde], wie zal haar opwekken, wie zal haar rust en vrede geven? Alweer de priester … Na God is de priester alles! … In de hemel zal hij zichzelf pas goed verstaan”. Voor de priester is dit een overweging die vooral heel bescheiden zal maken. Voor de gelovigen is dit een overweging die maken zal het priesterschap in de Kerk niet hoog genoeg te schatten. De nood aan priesters is hoog. Roepingen tot het priesterschap zullen er enkel komen als ze breed en intens door de gelovige gemeenschap verlangd worden. De Heer zelf roept ons op om priesters te vragen: “De oogst is wel groot, maar arbeiders zijn er weinig. Vraagt daarom de Heer van de oogst arbeiders te sturen om te oogsten” (Mt 9,38-39). Monseigneur Eijk heeft de gelovigen aan het begin van het Jaar van de Priester opgeroepen aanhoudend te bidden voor roepingen tot het priesterschap. Om dit kracht bij te zetten heeft hij een gebedsestafette door het Aartsbisdom Utrecht geïnitieerd. Een Christusicoon van het Ariënskonvikt gaat op dit moment alle parochies en parochieverbanden van het Aartsbisdom door. Deze estafette is op 2 juli 2009 in de kathedraal gestart en zal daar op 19 juni 2010 eindigen. Mensen kunnen lid worden van een gebedsgroep en thuis iedere dag specifiek voor roepingen bidden. Meer informatie vindt u op www.jaarvandepriester.nl. Het Ariënskonvikt kent een kleine gebedsgroep die iedere veertien dagen samen met de priesterstudenten op het Ariënskonvikt voor roepingen bidt. In dit Jaar van de Priester hebben we besloten om dit gebed wekelijks te doen en dan niet in onze kapel, maar in de Sint Willibrordkerk aan de Minrebroederstraat. We hopen dat op deze manier meer mensen zullen aansluiten. Iedere maandagavond wordt in de Willibrordkerk door de priesterstudenten om 18.40 uur het avondgebed gebeden. Aansluitend om 19.00 uur begint de aanbidding van het Allerheiligste Sacrament met de speciale intentie: “roepingen tot het priesterschap en heiligen van de priesters”. De aanbidding duurt tot 19.45 uur. Afgesloten wordt met het bidden van de rozenkrans. Iedereen is van harte welkom om zich bij dit gebed aan te sluiten. “Een goede herder, een herder naar Gods hart, is de grootste schat die de goede God een parochie kan geven en een van de waardevolste

4


geschenken van de goddelijke barmhartigheid” zo pastoor van Ars in een van zijn preken. Bidden we God in dit Jaar van de Priester dat vele jonge mannen de roepstem van de Heer tot het priesterschap mogen verstaan en daar edelmoedig op durven antwoorden. Bidden we ook dat de priesters in kracht van de Heilige Geest hun leven mogen heiligen, opdat zij in alle eenvoud en waarachtigheid Gods grote daden verkondigen in Woord en Sacrament. Plebaan N.M. Schnell

Goede God, Jezus heeft ons aangespoord te bidden om arbeiders voor de oogst. Op voorspraak van de H. Willibrord, de patroon van ons aartsbisdom, vragen wij U: Roep jonge mensen om Jezus als priester, diaken en religieus van meer nabij te volgen. Geef hen door Uw Heilige Geest ook de kracht om aan hun roeping te beantwoorden. Door Christus onze Heer. Amen. Mgr. dr. W. J. Eijk, aartsbisschop van Utrecht


5

SINT MAARTEN Het feest van Sint Maarten is geen gekerstend heidens gebruik, al werden er heidense gebruiken mee verbonden: de feestdag vond zijn oorsprong uit de kerk. De heilige Martinus, bisschop van Tours (316-400) bracht aan Gallië de zegeningen van christendom, cultuur en beschaving. Niet hieraan echter dankt deze heilige zijn grote roem, maar aan een daad van christelijke barmhartigheid, in zijn jeugd bedreven. Als jong krijgsman zag hij te Amiens een halfnaakte bedelaar. Zonder zich te bedenken trok Martinus zijn zwaard, sneed zijn mantel doormidden en reikte de helft aan de bedelaar. Al zijn afbeeldingen stellen deze daad voor. Toen de Franken in de 5e eeuw hun bekeringstochten buiten Gallië uitstrekten, verschenen zij ook in ons land als vreemde veroveraars uit het zuiden. Te Utrecht stichtten zij een kerkje, dat zij wijdden aan de patroon van Gallië. Dit Sint-Maartenskerkje was de eerste kerk, die in NoordNederland verrees. Meermalen drongen de toenmalige heidense bewoners van ons land, de Friezen, weinig gezind de heerschappij en de leer van de Franken te aanvaarden, tot in Utrecht door en verwoestten de kerk. Toen de Angelsaksische geloofsprediker Willibrord in 690 naar deze streken kwam om het bekeringswerk voort te zetten, vond hij het voormalige rijkskerkje nog in puin; hij herbouwde het als kerk van de openbare eredienst. Na zijn verheffing tot aartsbisschop vestigde Willibrord zich te Utrecht (696): hierdoor werd het SintMaartenskerkje de bisschopskerk, de kathedraal, Sint Maarten de patroon van het bisdom Utrecht, dat omstreeks 800 het grootste deel van ons land omvatte. De stad Groningen, steunpunt van het bisdom Utrecht in het noorden, is nog altijd befaamd om zijn Martinitoren. Aan Sint Maarten zijn de oudste kerken in ons land gewijd, het eerst in Limburg, waar zij alle aan of bij de Maas liggen, de stroom waarlangs de Frankische beschaving ons land binnentrok. Ook lang na Willibrord kozen onze kerken bij voorkeur Sint Maarten tot patroon.

6


Zijn beide feestdagen, 11 november, zijn sterfdag, en 4 juli, Sint Maarten translatie, de dag van de overbrenging van zijn sarcofaag naar de basiliek van Tours, werden vooral te Utrecht, in de kathedraal als in de stad, met grote luister gevierd. Aan de herdenking van “de milde Marten” dankten de schoolkinderen een vrije dag, de armen een broodbedeling, waartoe het klokgelui hen samenriep – gebruiken die ook buiten Utrecht bestonden. ’s Avonds was de stad feestelijk verlicht, op de stoepen stonden brandende fakkels, op de stadspleinen danste men om de vuren. Dan vierde me “schuddekorfsdag”: boven het vuur hing een mand, volgens de overlevering gevuld met appels, kastanjes, noten, amandelen en mispels. Doch op 4 juli, eveneens schuddekorfsdag genoemd, zal de inhoud toch wel enigszins anders zijn geweest. Of had 4 juli met 11 november alleen de benaming gemeen? Telkens werd de korf geschud en de kinderen grabbelden naar de geroosterde vruchten. Onafgebroken zongen zijn daarbij het liedje, dat nog in Noord- en Zuid-Nederland wordt gezongen: Stookt vier, maakt vier Sinte Maarten komt hier Harry Hodes

S De tegenwoordige verguld-roodkoperen windvaan op de Domtoren (links) en een replica ervan in de Egmondkapel (rechts)


7

11 NOVEMBER A.S. HET SINT MAARTENSFEEST 2009 IN DE STAD UTRECHT Dit jaar is er extra aandacht voor de kinderen door een zeer gevarieerd aanbod van activiteiten voor hen. 11 november valt dit jaar op een woensdag en dat geeft ’s middags extra mogelijkheden. Er is een speurtocht in de Dom- of Sint Maartenstoren: Op zoek naar Sint Maarten. Een speciale workshop rond Sint Maarten in het Catharijneconvent. En ook in het Utrechts Archief aan de Hamburgerstraat kunnen kinderen veel te weten komen over Sint Maarten en daar zegels maken met Maarten daarop, die ze mee naar huis mogen nemen. Kinderen van de Vrije school ontmoeten Sint Maarten ‘s avonds bij de pandhof van de Dom, Achter de Dom; ze hebben lampions en fakkels bij zich. Leerlingen van basisscholen uit de Utrechtse binnenstad helpen ’s morgens om 9.00 uur burgemeester Wolfsen bij het hijsen van de stadsvlag voor het stadhuis; zij zingen daarbij hun Sint Maartensliedjes. En op zondagmiddag 8 november om 15.30 uur is er weer het Sint Maartenkinderfeest in de Domkerk. Op en rond het Domplein, op de Domtoren, stadhuis en elders in de stad wordt er feestelijk gevlagd met rood-witte stads- en Sint Maartensvlaggen. Deze Sint Maartensvlaggen zijn er dit jaar voor het eerst en tonen op het witte gedeelte van de stadsvlag een manteldelende Sint Maarten. En natuurlijk zullen weer veel kinderen meedoen aan de lampionoptochten, naar het verhaal over Sint Maarten luisteren, genieten van acts en workshops in de wijken. Maar bovenal zingend en bedelend langs de deuren gaan. En voor de kinderen die zingen leuk vinden of de liedjes van Sint Maarten, oud en nieuw, niet meer kennen, zijn er 2 sing-ins georganiseerd. Een sing-in is in de Nicolaïkerk, reeds op woensdagmiddag 4 november om 15.00 uur, zodat de kinderen dan een week later alle gelegenheid hebben om aan de andere activiteiten deel te nemen op 11 november. De tweede mogelijkheid is op woensdagmiddag 11 november, om 16.00 uur, in de kleurrijke Sint Willibrorduskerk. Een goede voorbereiding op het zingen langs de deuren.

8


Maar ook voor volwassenen en kinderen zijn er activiteiten, zoals concerten op carillion, van het orgel De Lange Gavioli, het luiden van de Dom- en andere klokken, stadswandelingen “Sint Maarten rond de Dom” en de kerkelijke vieringen in het teken van Sint Maarten. Traditioneel hierin is de feestelijke Sint Maartenvesper om 19.00 uur, in de Domkerk; met een glaasje Sint Maartenslikeur na afloop. Ook dit jaar een gratis warme maaltijd voor dak- en thuislozen op Sint Maartensavond. De uitreiking van de solidariteitsprijs “De Mantel van Sint Maarten” aan een groep of instantie die sociaal of maatschappelijk vernieuwend en creatief bezig is in Utrecht; beschikbaar gesteld door het Diakonaal Missionair Orgaan van de Protestante Gemeente Utrecht en het Citypastoraat van de Domkerk. Op 11 november om 16.45 uur in de Domkerk door wethouder Van der Sluijs Sinds een aantal jaren heeft het Sint Maartensberaad Utrecht kontakten met het Centre Culturel Européen Saint Martin de Tours. Dit Centre stimuleert en bevordert in Europa het symbool van het delen van Sint Maartens mantel. Hiertoe is een cultureel netwerk ontstaan van Europese Sint Maartensteden. Utrecht, als dé Sint Maartenstad van Nederland, wordt hier onderdeel van. Op vrijdag 6 november ondertekent daarom het Sint Maartensberaad Utrecht, op het stadhuis, in aanwezigheid van burgemeester Wolfsen, een overeenkomst met het Centre Culturel Européen Saint Martin de Tours. Hiertoe komt er een vertegenwoordiging uit de Franse stad Tours, dé Sint Maartenstad in Europa, naar Utrecht. De ondertekening is een belangrijke erkenning van het Utrechtse Sint Maartensberaad in Europees verband. Het kinderkoor van de Utrechtse Pauluskerk verleent medewerking met het zingen van Sint Maartensliedjes. Het Sint Maartenevenement 2009 wordt op 11 november rond 21.30 uur afgesloten met een feestelijk luiden van de Domklokken door het Utrechts Klokkenluiders Gilde.


9

HETTY DANKERLUI BEZOEKT SURINAME Beste Parochianen, Ik heb onlangs twee weken in Suriname doorgebracht waar ik tijdens mijn verblijf Huize Campagne heb bezocht. De naam is afgeleid van een mevrouw Campagne die al jarenlang straatkinderen opvangt en nu ondanks haar hoge leeftijd nog elke dag klaarstaat voor de kinderen. Toen ik zes jaar geleden in 2003 dit adres op internet zag, ben ik met wat speelgoed, boekjes en kleren ernaartoe geweest. Deze goedkope spullen, die nauwelijks wat voorstellen, betekende heel veel voor de kinderen. Ik deed er van die typisch Hollandse spelletjes en ze waren dolgelukkig. Dit herhaalde ik in 2006 en onlangs in 2009. Toen ik op 28 augustus weer voor vertrek stond, vond ik het wel jammer dat ik de Zondagse Eucharistieviering in mijn eigen kerk moest missen. Ik heb dan de gewoonte om dan naar de kerk te gaan waar ik ook iedere zondag naartoe ging toen ik nog in Suriname woonde, meer dan veertig jaar geleden nl. de St. Bonifaciuskerk. Het mooie vind ik dat hetgeen wij iedere zondag in onze geloofsbelijdenis herhalen Unam Sanctam Catholicam duidelijk tot uiting komt. Je kan wat dat betreft naadloos aansluiten bij de Kerk. Het enige verschil dat ik merkte was dat de Pastoor bij aanvang van de kerkdienst de parochianen begroet met Goede morgen parochianen en die antwoorden op hun beurt Goede morgen Pastoor. Verder zijn het precies dezelfde noden waarvoor ook wij bidden nl. oproep tot priesterroepingen en het religieuze leven. In het zondagsblad Omhoog las ik dat ze in de kerk gebruik maken van parochieassistenten. In Suriname zijn ze nog niet zo bekend met de term parochieassistenten. In de Vlaamse kerk heeft men wat meer ervaring met parochieassistenten. Door een nijpend tekort aan priesters zijn parochieassistenten in het leven geroepen (Omhoog 30 augustus 2009, jrg. 56 nr.35). In de plaatselijke krant De Ware Tijd las ik ook een bericht over de Fraters van Tilburg waar men om erkenning van deze Fraters vraagt die hun hele leven hebben opgeofferd aan het onderwijs in Suriname. Veel leerlingen van de St. Petrus en Paulusschool zijn heel goed terechtgekomen in de maatschappij dankzij hun onderwijs. Mijn broers hebben ook op de St. Petrus en Paulusschool gezeten, terwijl

10


mijn zus en ik op de St. Louiseschool hebben gezeten onder leiding van de Zusters van Oudenbosch. Het deed mij goed om dit uitgerekend tijdens het korte verblijf te lezen (zie de Ware Tijd 5 september 2009). Wat mij bijzonder heeft verheugd is dat nu de scholen in Paramaribo weer beginnen, overal in warenhuizen schoolschriften worden verkocht met de beeltenis van de H. Petrus Donders, genaamd Peerke Donders. Deze H. Petrus Donders heeft heel lang onder de melaatsen in Suriname gewerkt. Zo wordt de jeugd geconfronteerd met iemand die nooit vergeten mag worden.

S Peerke Donders (18091887), apostel der melaatsen

Ik vond het dus jammer dat ik de twee zondagen in mijn eigen parochie moest missen maar hetgeen ik daar heb meegemaakt heeft dit verzuim wel vergoed. Hetty Dankerlui

IMPRESSIE VAN HET PAUSBEZOEK AAN TSJECHIË Erik van der Baan, theologiestudent aan de FKT doet een deel van zijn studie in Erfurt, samen met zijn vriendin Godelieve Scholten, die ook theologie studeert. Zie hier hun impressie. Terug thuis in Erfurt ligt het Katholiek Nieuwsblad in de brievenbus. Ons studentenabonnement komt met de post naar Duitsland, een paar dagen later dan we in Utrecht gewend zijn. Op bladzijde 3 staat een somber artikel met de kop ‘Een lauw Tsjechië wacht op de paus’. De strekking is dat de secularisering in Tsjechië hard doorzet en dat kerk en staat strijden over kerkgebouwen die de kerk in de communistische tijd zijn afgepakt. Letterlijk staat er: kerk in vervallen staat. De schrijver heeft vast goede gronden voor het negatieve


11

artikel, dat hij aan de vooravond van het pauselijk bezoek heeft geschreven. Wij lezen het als we net terug zijn uit Praag. Radim, priesterstudent uit Praag, had een groep Koreaanse, Duitse en Nederlandse medestudenten uitgenodigd om het bezoek van de heilige vader bij te wonen. Allen studeren wij in Erfurt en Praag is voor ons om de hoek. Radim is 31 en de oudste in een gezin dat tot in de tenen hartstochtelijk katholiek is: na de maaltijd zingen ze Salve Regina uit het hoofd. Wij spieken in het brevier. Op zaterdag staan wij op een van de bruggen van Praag om te zwaaien naar de paus in zijn papamobiel. Het is niet moeilijk een goede plek te vinden, inderdaad staat er niet zo heel veel volk langs de route. Zondagochtend vertrekken we rond half 5 uit Praag want we moeten om 7 uur in Brno zijn, 200 km naar het oosten. De openluchtmis zal om 10 uur beginnen. We hebben dan al een paar nachten bij deze enthousiaste familie doorgebracht en ons lijkt het dat ze alleen zo vroeg willen opstaan om vooraan te kunnen staan. Maar als we tegen zonsopgang in Brno aankomen, gaat ons letterlijk het licht aan. Het grootste deel van de naar schatting 150 duizend mensen die de mis bijwonen, is dan al op het grote veld naast de landingsbaan waar eerst de president en later de paus aankomen. Het valt ons op dat de organisatie soepel gestroomlijnd is, beter kan niet. De overheid laat zich hier van haar allerbeste kant zien. Vervoer, videoschermen, toiletten; alles is perfect. Het leukste detail dat we zien, is dat er een leidingsysteem is aangelegd waar warme thee uit komt. Maar er was ook een keerzijde. Radim was in de viering verantwoordelijk voor het wierookscheepje. Of wij op zijn zakmes wilden passen, vroeg hij. Want acolieten (en overigens ook de 700 priesters) moesten eerst door een detectiepoort voor

12


S De Paus aan het begin van de heilige Mis op het vliegveld van Brno

ze in de buurt van de paus mochten komen. Detectiepoortjes in de kerk… Rare wereld. Het was een prachtige mis, in het Italiaans met overwegend Gregoriaanse zang en hier en daar volkszang in het Tsjechisch. Na het Angelus vertrok de paus in het vliegtuig en wij in ons Transitbusje. ´Mooie klassieke mis,´ was het oordeel in onze bus. Wij Nederlanders waren vooral onder de indruk van de massale volkszang en het overweldigende beeld dat duizenden mensen tijdens de instellingswoorden op de knieën gingen. Verder hadden we het vooral over de vraag hoe het kon dat de paus zich niet aan zijn ‘eigen’ leesrooster hield. Wij begrepen niet dat in het Marcusjaar Mt 11 werd gelezen en we snappen dat nog steeds niet. Moeten we op school nog navragen. In de bus naar huis hadden wij, jonge theologen, het vooral over dergelijke ‘technische’ dingen. Het ging er niet over of we gelovig waren aangesproken. Wij wisten op dat moment nog niet dat de katholieke kerk in Tsjechië ook een andere, veel ontroerender kant kent. Op zo’n 20 kilometer van Praag ligt het stadje Stara Boleslav. Boleslav was de broer van de heilige Wenceslaus. Op macht belust heeft Boleslav in de tiende eeuw op 28 september zijn broer vermoord. De sterfdag van martelaar Wenceslaus is nationale feestdag in Tsjechië en de paus ging op maandag op een immens veld bij Stara Boleslav voor in een mis. Een mis die ons diep in de ziel raakte. Enthousiaste, jonge kerkgangers. Wonderschone muziek, ongeveer zoals de muziek die we van de Wereldjongerendagen kennen: levendig en meeslepend. Liederen bijna alle in het Tsjechisch, alle gebeden in Latijn. Nooit zo’n aangrijpende antwoordpsalm en Agnus Dei ervaren. Met een slotlied… we waren in de openlucht, anders was het dak eraf gegaan! Feest in de kerk en dat zag je overal om je heen. In één woord buitengewoon. Er zullen weinig mensen geweest zijn die het droog hebben gehouden. Overal voelde je warmte, zag je de geestdrift. Dan voelt het een beetje raar als je ’s avonds weer terug in Erfurt komt en vlak voor slapen nog even in KN bladzijde 3 openslaat. Godelieve Scholten & Erik van der Baan


13

zaterdag 12 december

Diakenwijding Wouter de Paepe Catharinakathedraal Utrecht Allen zijn van harte uitgenodigd om deel te nemen aan de feestelijke wijdingsmis. Tijdstip van aanvang is 10:30

Hierboven ziet u een bondige uitnodiging. In de nu beginnende tekst zal ik iets dieper ingaan op waar u voor uitgenodigd wordt. Velen van u kennen mij en weten daarom ook dat ik inmiddels zo’n vijf jaar bezig ben met de priesteropleiding aan het Ariënskonvikt te Utrecht. De opleiding is inmiddels met succes beëindigd en bisschop Eijk heeft mij naar Wijk bij Duurstede gezonden om daar het pastoraat ter hand te nemen. Parochieverbanden zijn vaak groter dan één plaats en dat is bij mij niet anders: in Bunnik, Odijk, Houten, Schalkwijk, Cothen, ’t Goy en Werkhoven staan de andere zeven kerken van het parochieverband. Er was reeds een team werkzaam, onder leiding van pastoor Gerard Peters, waar ik nu aan toegevoegd ben. Ik kom dus goed terecht en kan rekenen op alle hulp voor het maken van een goede start. De eerste maanden zijn natuurlijk nog vooral inkomen en kennismaken. Bovendien duurt het nog tot mei voor ik tot priester gewijd wordt. Pas dan gaat het eigenlijk echt beginnen. Maar hierboven staat geen uitnodiging voor een priesterwijding. Tikfout? Nee, alle priesters worden eerst diaken gewijd. Zoals u zult weten is de wijding een van de zeven sacramenten. Het bijzondere van het wijdingssacrament is dat het in drie graden (of treden) komt: diaken, priester en bisschop. De treden worden ook altijd in die volgorde doorlopen. Elke bisschop is dus eerst priester

14


geweest en elke priester eerst diaken. Niet voor niets wordt gesproken over treden: elke wijding doet je dieper afdalen in het mysterie van hetzelfde sacrament. Tegelijk betekent het ook dat er geen wezenlijk verschil is tussen diaken, priester en bisschop: van alle drie kan gezegd worden dat ze ‘Christus als hoofd en herder’ in de kerk vertegenwoordigen. De bisschop doet het alleen in een hogere graad dan de priester, die het op zijn beurt weer in een hogere graad doet dan de diaken. Het verschil in graad hangt natuurlijk nauw samen met een verschil in functie. De bisschop is het hoofd van een bisdom. Een bisdom is daardoor één gemeenschap, want zij staat onder één herder, en is ten volle kerk, omdat de bisschop Christus als hoofd ten volle tegenwoordig stelt. De priesters die aan een bisschop verbonden zijn kunnen binnen een bisdom op lokaal niveau dit herderschap uitoefenen. Nooit echter los van een bisschop. Als een priester zichzelf en zijn parochie van zijn bisschop zou afkeren, zou die parochie niet meer ten volle kerk zijn. Zij heeft dan immers niemand meer die in de hoogste graad Christus als haar herder vertegenwoordigt. En zonder hoofd is er ook geen lichaam. De diakens ten slotte zijn de medewerkers van een bisschop. Ze kunnen niet zelf het hoofd van een sacramentele gemeenschap vormen, maar delen wel in zijn dienstwerk, dat ze dan ook namens en in persoon van Christus uitoefenen. Het diakenschap is gedurende een aantal eeuwen bijna verdwenen geweest. Diakens voor het leven waren nagenoeg uitgestorven en zelfs priesterkandidaten bleven zelden langer dan een dag diaken. Alleen in de liturgie was de functie van diaken nog zichtbaar: in de ‘mis met drie heren’. Uitgevoerd door een priester dan wel te verstaan. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft de functie echter nieuw leven ingeblazen en langzaam maar zeker ontstaat er ook in ons bisdom weer een groep van diakens. Ook wordt van priesterkandidaten verwacht dat ze het diakenambt minstens een half jaar bekleden voordat ze opgaan voor het priesterschap. Als diaken zal ik in de parochie de pastoor bijstaan in zijn pastorale taak. De meeste sacramenten kan ik als diaken nog niet toedienen,


15

maar wel zal ik dopen en huwelijksvieringen leiden. Bij andere sacramenten zal ik assisteren, in het bijzonder bij het vieren van de eucharistie. Daarnaast zal ik natuurlijk mijn bijdrage leveren aan de verkondiging, het geloofsonderricht, de materiële en geestelijke zorg voor hen die het nodig hebben en aan het besturen van de parochiële werkzaamheden. Taken die overigens ook door anderen uitgevoerd worden, professionele pastoraal werkers en vrijwilligers. Vergeleken met de priesterwijding krijgt de diakenwijding altijd wat minder aandacht. Dat is ook wel te begrijpen: twee keer binnen een half jaar feestelijk uitpakken is qua geld en tijd immers wat veel gevraagd. En de priesterwijding is nu eenmaal het echte eindpunt van de opleiding. Toch is de diakenwijding stiekem de meer ingrijpende van de twee. Want dan wordt ik in de clerus opgenomen, dan leg ik mijn celibaatsgelofte af, dan zweer ik mijn trouw aan kerk en evangeliën en dan neem ik het getijdengebed op mijn schouders. De priesterwijding mag feestelijker zijn, maar bij de diakenwijding vindt de meest wezenlijke verandering plaats. Daarom bent u ook voor de diakenwijding van harte uitgenodigd. Ondertussen beveel ik mij toe aan uw gebed. Wouter de Paepe

WAT DOET DE ALPHA- CURSUS? Gesprek met Elly Kooistra. Als ik maandagmiddag 5 oktober het sober maar stijlvol gemeubileerde appartement van Elly betreed verneem ik dat deze woning ligt aan de rand van het voormalig kloostercomplex van de Sint-Paulusabdij. De bakstenen muren van de kamer zijn inderdaad gemetseld van kloostermoppen. Ik kan mij nauwelijks een betere ambiance voorstellen voor een intensief gesprek over religie. Elly leidt samen met Matthieu Pruppers, Leon Spithoven en Jelle de Haan de Alpha-cursussen van de

16


Salvatorparochie. Verspreid over de stad zijn er trouwens zo'n 11 a 12 cursussen met telkens ongeveer 10 deelnemers. De aantallen kerkgangers in Nederland nemen alsmaar af. De belangstelling voor religiositeit en spiritualiteit blijft. Veel mensen van pakweg jonger dan vijftig jaar zijn niet meer zo dwingend kerkelijk opgevoed zoals de ouderen onder ons, hebben ook vaak een beperkte kennis van godsdienstige zaken en er zeker weinig echte wat diepere ervaring mee. Gelukkig is deze generatie ook wat minder belast met frustrerende gevoelens vanwege de druk waarmee je vroeger in het keurslijf van de kerk werd geperst met alle geen verboden. Helaas, door de tegenwoordig vaak karikaturale voorstelling van kerkelijke en godsdienstige zaken in de media, staat men vaak wel op een wat gedistingeerde afstand. In de boekhandel is de afdeling levensbeschouwing weliswaar vaak de grootste, maar met kennis-overdracht alleen kom je er niet. Via Wikipedia word je niet godsdienstig. Levensbeschouwing heeft alles met ervaringen en relaties te maken en die doe je in een boek niet zo volledig op. In Londen, Engeland, is in de zeventiger/ tachtiger jaren de Alpha-cursus ontstaan vanuit de Anglicaanse kerk. Deze “cursus” biedt de mensen waar ik boven op doelde de gelegenheid op een meer gevoelsmatige wijze met de kerk kennis te maken, het geloof te ervaren. De cursus begint natuurlijk wel met kennisoverdracht, doch slechts een beperkt aantal avonden. Al gauw echter gaat het om belevenissen, ervaringen, wordt er door de cursusleiders ook veel geluisterd. Het gaat om menselijk contact. Over wat je ten diepste beleeft, waar je mee worstelt en dan vooral ook, wat het geloof kan betekenen. Gaat het je raken? Maar het moeten en mogen geen discussies worden over wie er gelijk heeft. Geloof is geen kwestie van (zeker) weten, geen kwestie van bewijzen, nog minder van gelijk hebben. Wat kan Jezus voor jou betekenen. Wat had Hij eigenlijk te zeggen? Er worden Bijbelteksten bestudeerd. En dan blijken die avonden, die overigens telkens met een eenvoudige maaltijd beginnen, heel levendige bijeenkomsten te worden, waar het zomaar knotsgezellig kan zijn, waar mensen een luisterend oor vinden, waar je je verhaal kwijt kunt en waar je helemaal niets wordt opgelegd. Er BINNENSTADBERICHT NOVEMBER 2009

17

is ook een weekend bij, over de Heilige Geest: Wie is de H. Geest, wat doet de H. Geest, hoe kan ik vervuld worden met de H. Geest. HET IS GEEN KENNISMAKING ONTMOETING MET HET GELOOF.

MET

HET

GELOOF,

MAAR

EEN

Het is geen kennismaking met andere mensen, maar een ontmoeting van andere mensen. En dan kijkt Elly je plotseling over haar glazen brilletje diep in je ogen en zegt ontwapenend: “ik vind het fantastisch, dit is toch eigenlijk wat iedereen zoekt.” Het is een intens gebeuren. Soms leidt de cursus tot een bekering, soms gaan mensen een kerk bezoeken, soms willen mensen verder praten (dat kan dan bijvoorbeeld heel goed in de “Geloven Nu” -ontmoetingen waar ik eerder over geschreven heb middels een interview met Matthieu Pruppers.) Soms leidt het niet tot enig tastbaar resultaat, maar houden mensen er alleen een heel rijk en warm gevoel aan over. De grenzen tussen katholiek en protestant worden nauwelijks ervaren. Christus is namelijk niet exclusief van of voor protestanten en/of katholieken. Christus is van en voor iedereen. Als je dan na 1 ½ uur weer op straat staat en je met Prinses Maxima realiseert dat je echt Hollands ontvangen bent met een kopje thee en een chocolaatje, besef je, dat je op die sombere, regenachtige oktobermiddag geraakt bent door een zonnestraaltje van puur enthousiasme en trap je in het ritme van de regen opgewekt terug naar Bunnik, waar de dampende aardappeltjes alweer op tafel staan. Je hebt een prachtige middag gehad, een ontmoeting met een gedreven mens. Toch maar eens gaan deelnemen? Fons van Bosbeek

18


JONGERENCOLLECTE 21-22 NOVEMBER: HELP HET GELOOF DOORGEVEN In het weekend van 21-22 november wordt in de Nederlandse parochies de jaarlijkse Jongerencollecte gehouden. Deze collecte is vrijwillig, maar niet vrijblijvend! Over de combinatie ‘jongeren en geloof’ wordt in de Kerk vaak zorgelijk gesproken. Die zorg is terecht, maar er zijn ook vele hoopvolle tekenen en initiatieven: Zo kent de jaarlijkse Katholieke Jongerendag in Den Bosch een groeiend aantal bezoekers. Diverse parochies hebben positieve ervaringen met DiaconAction, waarbij jongerengroepen kleinschalige sociale projecten uitvoeren om zo de boodschap van het Evangelie concreet te maken. Ook in het Aartsbisdom Utrecht steken jongeren in het weekend van 20-22 november de handen uit de mouwen. Daarnaast waren de Jongerentocht, de Tienerkampen en het Kinderkamp van het aartsbisdom dit jaar weer een groot succes. En dan was er in 2009 nog de bisdombedevaart naar Lourdes, waaraan een groep kinderen en tieners deelnam. Maar het jongerenpastoraat in het aartsbisdom heeft ook toekomstplannen, zoals regionale activiteiten voor onze vormelingen, de Diocesane Jongerendag op Palmzondag 2010 én een maximale deelname aan de Wereldjongerendagen in Madrid 2011. Voor deze en andere activiteiten is geld nodig en daarvoor is de Jongerencollecte in het leven geroepen. De helft van de opbrengst is bestemd voor landelijke initiatieven, de andere helft gaat naar de ondersteuning en ontwikkeling van het jongerenpastoraat in ons eigen bisdom. Mede dankzij deze giften kan het geloof doorgegeven worden aan de volgende generaties. Uw bijdrage kunt u overmaken op girorekening Aartsbisdom Utrecht te Zeist o.v.v. ‘Jongerencollecte’.

2703

t.n.v.

Meer weten over het Jongerenpastoraat? Surf naar www.jongkatholiek.nl en www.yougle.nl.


19

VIER JAAR ST.-CATHARINAGROEP In oktober van dit jaar is het vier jaar geleden, dat de St.Catharinagroep is opgericht. Dat is een goed moment om eens de balans op te maken. Voor de St.-Catharinagroep geldt als uitgangspunt, dat we een geloofgemeenschap zijn in de Heer. Centraal staat de zondagse Eucharistieviering, waarin wij de Heer in Woord en Sacrament ontvangen. Als geloofsgemeenschap leven we naar de Eucharistie toe en leven wij vanuit de Eucharistie. In dit perspectief staat de inzet van de St.-Catharinagroep. We zijn begonnen met het maken van een lijst van alle werkgroepen, die rondom de Catharinakathedraal actief bestaan. Dat zijn er meer dan letters van ons alfabet. Daar zijn we blij mee, want daaruit blijkt ook dat we een levende geloofsgemeenschap zijn met veel vrijwilligers. Vier jaar geleden op 7 november 2005 is een avond georganiseerd, waarin alle werkgroepen zich kort hebben gepresenteerd. Daarnaast is vanuit de St.Catharinagroep afgelopen jaren gesproken met de contactpersonen van vrijwel alle werkgroepen. De St.-Catharinagroep komt zesmaal per jaar bijeen. Eerst maken we een rondje, waarin we kort vertellen, wat er in ons leven speelt. In iedere vergadering is er ook ruimte voor een korte meditatie, die door iemand van de groep is voorbereid. Op de vergadering worden verder vooral zaken besproken over de werkgroepen. Je zou kunnen zeggen, dat de St.-Catharinagroep zich vooral op de vrijwilligers richt. Als er problemen zijn in werkgroepen dan proberen we te helpen om die op te lossen. Nieuwe initiatieven worden besproken, om daarmee de realisering ervan te ondersteunen. Ook vragen die bij parochianen leven, worden besproken en als dat nodig is, vindt er een gesprek plaats.

20


Je kunt dus zeggen dat de St.-Catharinagroep geen leiding geeft, maar vooral ondersteuning biedt. Zo verstaan wij onze taak. De St.Catharinagroep is een vrijwilligersgroep onder de vrijwilligers. Het eigene van de St.-Catharinagroep is, dat die het geheel van de activiteiten bekijkt. Dat gebeurt in een sfeer van vertrouwen en hulpbereidheid. Op dit moment bestaat de St.-Catharinagroep naast pastoor N. Schnell uit Fraukje Bitter, Janneke van Leeuwen, Ton Meijers en Mathieu Pruppers. Voor vragen kunt u altijd met een van hen contact opnemen. Ton Meijers Voorzitter St.-Catharinagroep

FAMILIEBERICHTEN Doop 23 augustus: * Amy, dochter van Dina en Dyar Sarkis * Marcus Hendrik Franciscus, zoon van Andra en Marcelo Mooren 27 september: * Nadi Louise Eline, dochter van Marcel Evers en Maria Louise Casteleijn 11 oktober: * Viggo Paul Richard, zoon van Roger en Monique Brüggemann Huwelijk 10 oktober: * Christiaan Moens en Karlijn Schellens * Ton van Dijk en Jacqueline van Paassen 13 oktober: * Nol Copier en Basia Balsam Overleden 25 september: * Thom van Hessen (geboren 17 maart 1940)


21

ZEVENDE ST.-WILLIBRORDPROCESSIE IN UTRECHT Sinds 2002 wordt in Utrecht ieder jaar de St.-Willibrordprocessie gehouden. Toen was pastor, thans plebaan, Norbert Schnell de eerste die gebruik maakte van de in 1989 van kracht geworden opheffing van het processieverbod voor Rooms-katholieken. Dit jaar was het de zevende keer (in 2004 vond de processie niet plaats), het getal van de volheid, zoals aartsbisschop Eijk benadrukte. Maar dat was niet de enige reden waarom de processie dit jaar extra bijzonder was. Voor het eerst was de start in de St.-Willibrordkerk, sinds kort weer volledig verbonden met het aartsbisdom. Dat gaf een gevoel van feestelijke gemeenschap en christelijke eenheid! Vanaf 2005 vindt de St.-Willibrordprocessie plaats op het Utrechtse Uitfeest, waar altijd veel mensen op af komen, ook van buiten Utrecht. De processie trekt daardoor veel bekijks en ook serieuze belangstelling, hetgeen de bedoeling is, zoals blijkt uit thema: Geloven mag gezien worden. Na een concert en een korte lezing begon om kwart voor vier het echte processie-programma. Acolieten, diaken, priesters en de aartsbisschop trokken door het middenpad van de St.-Willibrordkerk onder machtige orgelklanken en aansluitend een schallend Willibrordlied. De schrijn met de relieken van St. Willibrord werd uitbundig bewierookt en de viering van het middag-gebed kon beginnen. Iedereen was al in zeer goede stemming toen de processie de kerk uittrok, richting het ruiterstandbeeld van St. Willibrord op het Janskerkhof, waar de aartsbisschop uitlegde, ook voor andere toehoorders, dat de processie zowel een eerbetoon aan Willibrord is, als ook het vieren van het eigen geloof, in vreugde om wat hij ons heeft gebracht. Daarna zette de stoet zich in beweging langs de gebruikelijke route en in de gebruikelijke opstelling: acolieten, diaken van den Dool die het evangeliarium droeg, de fanfare, leden van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem, waarbij leden van het gemeentebestuur en overige genodigden zich aansloten. Daarna volgde de schrijn, gedragen door studenten van het Ariënskonvikt, waarna de priesters en de aartsbisschop de schrijn volgden. Kinderen hadden de inmiddels traditionele zonnebloem gekregen. Er waren meer priesters en

22


processiegangers dan in voorgaande jaren, hetgeen vooral bleek toen de processie de kathedraal was binnengetrokken: het was druk op het priesterkoor en de kathedraal zat vol. Op het Domplein werd even alle muziek van andere activiteiten stopgezet, terwijl de klokken van de Domkerk feestelijk luidden. Daarna werd de litanie van St. Willibrord ingezet, die werd gezongen tot de klokken van de St.-Catharinakathedraal hoorbaar werden. Een feestelijke Willibrordvesper was, traditiegetrouw, de afsluiting van de processie. Aartsbisschop Eijk werkte in zijn homilie uit hoe St. Willibrord helemaal het voorbeeld van de Heer had gevolgd: hij had huis en haard verlaten om het evangelie te verkondigen. Tot slot nodigde plebaan Schnell iedereen uit voor de informele afsluiting van de processie: elkaar ontmoeten onder het genot van een drankje. “Vroomheid en vrolijkheid horen in onze Kerk bij elkaar”, zo lichtte hij de uitnodiging toe. Er werd gretig gebruik van gemaakt en de Salvatorparochie kan weer terugzien op een zeer geslaagde processie, met meer deelnemers dan ooit. Nelly Stienstra

ALS JIJ WEG BENT, BLIJF IK BRANDEN Draag me op met een gelovig hart en laat me niet alleen. Ik beteken maar iets als je gebed mij draagt. Wanneer jij weer weggaat, zal ik hier blijven branden tot je terugkomt. En aan anderen zal ik vertellen dat je hier bent geweest. En tegen de Heer zal ik spreken van de vlam in je hart.


23

EINDELIJK! U hebt er heel lang op moeten wachten, maar de boekjes over het Willibrordpad zijn nu verkrijgbaar! In het juli/augustusnummer schreef ik over het Willibrordpad, te voet pelgrimeren door het oude land van het Aartsbisdom Utrecht. Er zou een boekje komen met daarin beschreven een voettocht langs alle basilieken van ons bisdom. Het boekje is er nu en is ook via de parochie te verkrijgen. Het wandelpad staat er in beschreven, maar ook diverse bezienswaardigheden onderweg. Er staan eetgelegenheden in vermeld en degenen die een keer willen overnachten wordt logies aanbevolen. Je kunt de tocht in gedeeltes lopen, er is heel wat mogelijk. Dus wil je met een groepje een bezinningsdag met een mooi eindpunt of een spiritueel weekend met een fraaie opsteker onderweg, U kunt het prachtige boekje overal voor gebruiken. Rest mij nog te vertellen hoe U het bemachtigen kunt. En natuurlijk veel loopplezier en nog veel meer devotie toegewenst van een “wandelaar” die al bijna alle basilieken bezocht heeft (de meeste met de auto moet ik er eerlijkheidshalve bijzeggen.) Fons van Bosbeek

De boekjes zijn verkrijgbaar tijdens Open Kathedraal op zaterdag of kunnen besteld worden bij het pastoraal centrum. Dit kan door een email te sturen (o.v.v. aantal boekjes en adresgegevens) naar [email protected] en overmaking van € 18,50 (per boekje) op bankrekeningnummer 148501 t.n.v. Salvatorparochie Sint Catharinakathedraal te Utrecht o.v.v. “boekjes Willibrordpad”. Nadat het geld ontvangen is, zal het boekje worden verstuurd.

24


ARCHBISHOP EIJK CELEBRATES HIS FIRST ENGLISH MASS AT SALVATOR PARISH Sunday, 27 September 2009… It was a very special Sunday for our community for it had the privilege to experience its first episcopal Holy Mass in English with His Excellency, Monsignor Eijk, Archbishop of Utrecht, at St. Augustine church in Utrecht. Parishioners had been looking forward to this event since its announcement several months ago. Many volunteers had showed their utmost dedication in helping with all necessary preparations; some had even worked day and night. Erik had been very busy delegating and managing several organizational tasks. Our simple choir, by God’s grace, received great support from people like Jan de Backer, a devout Belgian musician, who came all the way from Belgium to serve as a “guest” choirmaster and guitar player, from Eileen who accompanied the choir with her violin, from Giuseppe (a second guitar player), and, not to forget, from Deta Astari (a young award-winning soprano singer from Indonesia) who willingly accompanied the choir with her unique and amazing voice despite having caught a cold.

Archbishop Eijk was accompanied by co-celebrant Father Johan (CSJ), one of the celebrant priests of our community, and deacon Wim van den Dool. Hardly was it 12:30PM, the starting time of the Mass, when Archbishop Eijk entered the church hall with his entourage, and the choir, dressed in black and white, “like the trumpets of Jericho” sang Dan Schutte’s ‘Glory and Praise to our God’. Following other musical BINNENSTADBERICHT NOVEMBER 2009

25

highlights, including solo parts of Jan and Deta, the choir contributed to a joyful and festive conclusion of the Mass with performing Graham Kendrick’s ‘Shine, Jesus, shine’. After the Mass, His Excellency followed our invitation to have some coffee. Some parishioners had especially baked delicious cakes for him. The archbishop took the opportunity to meet many young and foreign parishioners from all over the world, having conversations in English, Dutch, and Italian. Of course, Vito, our passionate “community paparazzo” did not miss the opportunity of taking (group) pictures with our special guest. After a short stay it was time for our “shepherd” to leave as he had another appointment. In the name of the community Vito conveyed to him a little present in the form of a book, filled with greetings from several parishioners and some information on our community; it was also meant to show him the diversity of our parishioners, who have different ethnical, cultural, educational, and professional backgrounds, and who come together every Sunday to become one body in Christ through the English Mass, forming one of the largest communities of the archdiocese. Needless to say, it was a memorable and benedictional event for us. With help of many dedicated volunteers our Archbishop could celebrate a solemn but joyful English Mass, having met “the whole world of believers at just a little place”. And we hope that it was also a rich and fascinating experience for him. We are looking forward to our next reunion! May God continue blessing and guiding our Archbishop! Melvin Watts

26


GEDENKEN WIJ DEGENEN DIE IN HET AFGELOPEN JAAR GESTORVEN ZIJN 22 oktober 2008

Geertruida Johanna Schaar-Bos, 76 jaar

20 november 2008

Henricus Gerardus Antonius Blom, 79 jaar

27 november 2008

Petrus Johannes Pont, 86 jaar

30 november 2008

Cornelis Josephus van der Voorn, 76 jaar

2 december 2008

Henriette Arnolda Maria van Schevikhoven, 90 jaar

5 januari 2009

Kees de Jong, 89 jaar

28 januari 2009

Sinisa Popovic, 55 jaar

27 februari 2009

Wilhelmina Gerarda Maria Uijtewaal, 85 jaar

3 maart 2009

Christoffel van Lint, 83 jaar

30 april 2009

Kees van Berkel, 78 jaar

28 mei 2009

Alida Nederhof-Hogenelst, 92 jaar

30 juni 2009

Martha Catharina van Burik-Tulp, 81 jaar

28 juli 2009

Alberta Cornelia van Doorn- Van Veenendaal, 97 jaar

6 augustus 2009

Gijsberta Maria Christina van Rossum- Van der Wee, 86 jaar

25 september 2009

Thom van Hessen, 69 jaar

Heer God, die ons alles hebt geschonken, schenk ons nu de vrede, de vrede van de rust, de vrede van de Sabbat, de vrede zonder avond. (Sint Augustinus, Belijdenissen 13, 35, 50)


27

KATHEDRALE SALVATORPAROCHIE

St. Augustinuskerk Oudegracht 69 www.deaugustinus.com koster: Th. van Hasselt

Pastoraal Centrum Rozenstraat 1 3511 BV Utrecht tel.: 030-2318545 e-mail: [email protected] Voor informatie en vragen over de parochie kunt u bij het Pastoraal Centrum terecht op werkdagen van 9.30 tot 12.30 uur. De ingang van het Pastoraal Centrum bevindt zich achter de St. Augustinuskerk naast de ingang van parkeergarage La Vie. Buiten de openingstijden kunt u de voicemail inspreken, dan wordt u tijdens onze openingstijden teruggebeld. Alleen in geval van nood kunt u bellen naar 06-14395413. U wordt dan z.s.m. teruggebeld door één van de pastores. Pastoraal team: pastoor N. Schnell (tel.: 030 2310490) pastor G. Paimpillil (tel.: 030 2672371) pastor M. Schrama o.s.a. diaken W. v.d. Dool

De kerk is van maandag t/m zaterdag geopend van 9.30-16.30 uur. Zaterdag: 11.15 uur Rozenkransgebed 12.00 uur H. Mis met samenzang Zondag: 9.45 uur Rozenkransgebed 10.30 uur Hoogmis 12.30 uur Holy Mass in English Maandag t/m vrijdag: 12.30 uur H. Mis Biechtgelegenheid: zie St. Catharinakerk Gironummers: Actie Kerkbalans Salvatorparochie: 3341144 Salvatorparochie St. Augustinus: 136740 Salvatorparochie St. Catharinakathedraal: 148501

St. Catharinakathedraal Lange Nieuwstraat 36 www.dekathedraal.com kosters: W. Zuurhout, H. van Bunnik

Zaterdag: 11.00-17.00 uur Open Kerk 17.15-18.15 uur Aanbidding in de kerk (i.v.m. de verbouwing van de sacristie is de aanbidding van 11.00 tot 17.15 van de Vredeskapel verplaatst naar de Gerardus Majellakerk) 18.30 uur H. Mis met samenzang Zondag: 10.30 uur Hoogmis Woensdag: 18.30 uur Rozenkransgebed 19.00 uur H. Mis (in de Vredeskapel) Biechtgelegenheid: zaterdag 17.15-17.45 Telefonisch spreekuur pastores: donderdag 9.30-10.30 06-14395413

BinnenstadBericht. Informatie over de Salvatorparochie Utrecht. In dit nummer onder andere: Sint Maarten Allerzielen Jaar van de Priester

Recommend Documents