Beste donateurs, vrienden en geïnteresseerden,

Beste donateurs, vrienden en geïnteresseerden,

Maart 2011

Deze nieuwsbrief heeft lang op zich laten wachten. Het was namelijk, zoals gebruikelijk in Guatemala, weer een hectische periode. Een voorjaarsbrief dus! Voorjaar betekent bagage weggooien, opfrissen, vernieuwing en vooruit kijken! De mooiste verandering voor mij persoonlijk is een hele bijzondere verrassing, die volgens de planning eind mei in Amsterdam het levenslicht gaat zien! (kijk maar goed!) Het heeft wel de consequentie dat ik binnenkort niet meer verder kan werken als vrijwillige projectcoördinator, omdat ik mijn betaalde baan als reisleidster niet meer voort kan zetten. Na vijf jaar hard werken wordt het dan ook echt tijd voor een betaalde projectcoördinator. Femke en ik zijn daar plannen voor aan het ontwikkelen, maar het komt er vooral op neer dat er een flink geldbedrag gevonden moet worden.

Wil jij meedenken en/of meewerken in de actiecommissie?

Stuur me dan snel een mail naar: [email protected].

Dankzij onze eenmalige en vaste donateurs hebben we dit jaar veel voor elkaar gekregen. Omdat we meer machines en trainingen willen aanbieden, gaan we voor een verdubbeling van het aantal vaste donateurs het komende half jaar! Help jij ons daarbij? Nu is het tijd voor een terugblik op het afgelopen half jaar! Zo was vrijwilligster Femke terug en kwam Guatemalteekse Maria-Reneé in december stage bij ons lopen. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar het is heel bijzonder in Guatemala als een mestizo of ladino (iemand van gemengd Spaans- en Mayabloed) geïnteresseerd is in de andere helft van de bevolking: de Maya‟s. MariaReneé is een heel enthousiast meisje, dat zich zelfs regelmatig in de lokale klederdracht stak. Omdat zij vrij klein en donker van huidskleur is, waren een aantal vrouwen ervan overtuigd dat zij toch stiekum uit het hoogland kwam. Ook in december kwam de Hollandse Petra van onze vrouwen leren weven. Lees van al deze chicas hun ervaringen! In de vorige nieuwsbrief besproken Italiaanse NGO Paderuchi kwam eindelijk in september (ipv januari!) over de brug met enkele weef- en naaimachines en bijbehorende cursussen. De samenwerking met hen verloopt nog steeds erg stroef en we weten nog niet of ze ons in 2011 verder gaan helpen en of we daar eigenlijk nog wel zin in hebben. Gelukkig zijn we in gesprek met een andere NGO, die ons medio 2011 uitsluitsel geeft over een eventuele langdurige samenwerking. Vaste webbeheerder en technisch manusje-van-alles Reinder Kraaij (klant Cuba-reis 2007) besloot eind vorig jaar zijn activiteiten voor de stichting te staken. Hij vond het mooi geweest! Reinder heeft twee jaar achter de schermen enorm veel werk verricht, die hij startte toen hij zag hoe moeizaam het webwinkelproces verliep. Zonder Reinder zou er geen webwinkel zijn geweest. Reinder, superbedankt voor je enorme inzet, je gezelligheid en je optimisme! Ik heb veel van je geleerd! De website/webwinkel is intussen aan een grondige makeover toe!

Ik zoek daarvoor een (marketing-) technisch bekwaam iemand die de verkoop rigoreus omhoog kan krijgen!!

Er waren voor mij persoonlijk wat tegenslagen. Zo overleed in november Don Victor Hugo (55 jaar), mijn beste vriend en grote steun in Chichicastenango, onverwacht door complicaties na een operatie. Mijn vaste ritueel bij aankomst in Chichi was hem begroeten in zijn centraal gelegen restaurant Tziguan Tinamit, waar hij steevast aanwezig was. Hij was mijn Guatemalteekse vader, voorzag me vaak van goede adviezen, gevraagd danwel ongevraagd, en dacht altijd met me mee. Twee weken later overleed Doña Julia (48 jaar), moeder van Ut‟z Bat‟z presidente Emiliana, aan een tumor. Met haar had ik ook een speciale band, die vooral ontstond nadat Emiliana‟s man 2 jaar geleden overleed. Als Maya-priester deed zij ceremonies voor mij en soms voor mijn groepen toeristen. Julia liet zeven kinderen achter, waarvan drie adolescente kinderen totaal ontredderd. Zij was de spil van het gezin en met haar Maya-ceremonies bekostigde zij stiekum, buiten haar man om, de school van deze drie kinderen (de oudere kinderen werken, maar verdienen niet genoeg om hun kleinere broer en zusjes te onderhouden). Guatemalteken gaan heel anders om met de dood en daarom heb ik er verderop een stukje aan gewijd.

Veel leesplezier!

Francien Wouters

[email protected]

Femke opnieuw op avontuur!

Nieuwe weefgetouwen!

Na acht maanden Nederland was ik van september tot december 2010 terug bij Ut‟z Bat‟z in Chichicastenango. Wederom om de coöperatie bij te staan en om daarnaast mijn afstudeeronderzoek voor de master International Development Studies uit te voeren. Het voelde echt als thuiskomen: de mensen die ik nog lang niet was vergeten, waren gelukkig ook heel blij om mij te zien. Ik kon weer terecht in mijn vertrouwde kamertje en meteen hard werken en veel lachen met Francien. Tijdens mijn eerste dag terug bij de coöperatie, werden me trots alle nieuwe producten en de nieuwe kast laten zien en wat eigenlijk nog leuker was: ik werd bestookt met vragen als: „krijgen we binnenkort weer een weefles?‟ „kijk, deze techniek kunnen we nog niet, kunnen we daar in getraind worden?‟ Ze toonden initiatief en leergierigheid, een grote vooruitgang!

In het dorpje Quiejel zijn met een donatie van Paderuchi 2 speciale kleine voetweefgetouwen geplaatst. Acht vrouwen werden 3 dagen in de week gedurende 3 maanden in hun eigen dorp getraind in deze bijzondere weeftechniek, die slechts in enkele gebieden in Guatemala beheerst wordt. Je kunt er dikke (wolachtige) portemonees met een mooi patroon van weven. Na wat aanloopproblemen (wegen waren afgesloten door het slechte weer en herstelwerkzaamhede n, beseffen dat je een nieuwe techniek niet binnen één dag onder de knie hebt), werden de vrouwen steeds enthousiaster. Wat me opviel was dat de cursus goed te combineren viel met hun vele huishoudelijke taken, omdat het vlakbij huis was. De sfeer zat er altijd goed in! In de volgende nieuwsbrief kunnen we de resultaten zien van hun inspanning.

Haute couture?! Vier dames waren inmiddels gestart met een door Italiaanse NGO Paderuchi betaalde naaicursus, gegeven door onze eigen kleermaker

Francisco, waardoor we in oktober 2010 de eerste 100% door Ut‟z Bat‟z geproduceerde portemonnees en kussenslopen in de winkel konden leggen, een mijlpaal! Maar de cursus hield alweer op in november terwijl er nog heel veel kennis miste, dus we besloten verder te gaan met hulp van onze stichting. De dames leerden onder andere babyslofjes en verschillende modellen tassen maken. Zij gaan nog steeds vol enthousiasme naar les! We hopen de komende tijd over voldoende financiële middelen te kunnen beschikken om de cursus met nog een half jaar te verlengen en twee professionele naaimachines aan te kunnen schaffen (totaalkosten € 2.000).

De volgende stap zou de aanschaf van vier grote voetweefgetouwen met cursus zijn (zie foto hieronder). Daarmee kunnen we grotere en dunnere stoffen produceren met een hogere productiesnelheid, voor bijvoorbeeld tafelkleden en beddespreien, maar ook voor de traditionele rokken. We zoeken hier fondsen voor (totaalkosten € 5.500).

Afscheidswoorden van Femke Onderlinge ruzietjes, wantrouwen en miscommunicaties blijven een probleem, en er is ook heel veel meer training nodig om de vrouwen meer verantwoordelijk te maken voor de organisatie, administratie en boekhouding. Maar door de afgelopen drie maanden ben ik ook weer gaan beseffen dat het nou eenmaal heel moelijk is om te werken met een groep vrouwen met een hele slechte uitgangspositie en dat dit niet wegneemt dat juist zij hulp het hardst nodig hebben. Empowerment-training en intensieve begeleiding zijn nog steeds een must, maar we beschikken nog niet over genoeg financiële middelen om dit voldoende te realiseren. De vrouwen hebben nog een lange weg te gaan, maar ik ben zelf getuige geweest van de (soms kleine) stappen die de vrouwen maken en ik ben er van overtuigd dat met de steun van Francien, de klanten van Ut‟z Bat‟z en de donateurs van Stichting En Mi Salsa de vrouwen hun toekomst in eigen handen krijgen en er een succes van kunnen maken. Femke Beers ([email protected])

Wat hebben we bereikt het afgelopen half jaar? € 1000 verdiend met de verkoop van de kerstkaarten Nuttige inzet van vrijwilligsters Femke en Maria-Reneé 3 empowerment-workshops van Femke en Carlos Intensieve naaicursus voor 4 vrouwen Twee speciale kleine voetweefgetouwen met bijbehorende cursus Promotie winkel Guatemala: 5000 flyers, een vaste advertentie in “Qué Pasa?” Magazine en een mooi uithangbord aan de straat Een advertentie in een toeristische plattegrond van Chichicastenango met een oplage van 10.000 stuks (zie afbeelding hiernaast) Diverse nieuwe ontwerpen met nieuwe werktechnieken Gestart met zoeken naar andere verkooppunten (al 1 winkel bereid gevonden)

Wie wil ons helpen met de stichting? Kom helpen met: Acties opzetten voor fondsenwerving Aanschrijven van fondsenverstrekkende organisaties Zoeken scholen voor (gewone- en kerst) kaartenverkoop 2011 Naamsbekendheid stichting verhogen Werven van donateurs Verkoop van onze fair trade kerstpakketten aan bedrijven Makeover en webbeheer website/winkel www.enmisalsa.com Het project ondersteunen in Guatemala zelf!

Zelf donateur worden is ook een mooie bijdrage!

Superdonateurs van 2e helft 2010! Ik wil dit keer vaste donateur van het eerste uur (nog voordat de stichting bestond!) Danae Voormeij in het tropische zonnetje zetten. Ik leerde haar kennen in Antigua, mijn woonplaats in Guatemala. Het project sprak haar zo aan dat zij al vier jaar achter elkaar een groot bedrag doneert.

¡Muchísimas gracias chica!

Superwerver werd Ilja van Houten, die door deelname aan een GoedeDoelen Golftournooi € 500 voor stichting En Mi Salsa heeft gewonnen!

Alle andere donateurs uiteraard ook bedankt!

Julia tijdens een ceremonie met groep Francien

Herdenkingsmonument voor gestorven buschauffeurs en bijrijders

De dood in Guatemala geen taboe De dood is nooit aangenaam, maar wordt in Guatemala (en aangrenzende landen) volledig geaccepteerd onder het motto: “Je gaat als het je tijd is”, daarbij meestal refererend aan Gods wil. In Guatemala sterven veel mensen op jonge leeftijd. Door een leven lang eenzijdige voeding en gebrek aan goede en betaalbare gezondheidszorg, gaan mensen relatief snel dood als ze een ziekte krijgen. In Guatemala zijn ondervoeding en kindersterfte onder de 5 jaar na Haïti en Bolivia de hoogste van het westelijk halfrond. Mensen gaan ook vaak dood aan aandoeningen die in Nederland makkelijk verholpen worden. Bijvoorbeeld aan nierstenen, omdat ze de operatie van een paar duizend dollar niet kunnen betalen en er op den duur complicaties optreden. Maya‟s zijn ook vaak bang voor dokters en ziekenhuizen, en grijpen naar lokale middelen of bezoeken een Maya-priester. Bij mannen zijn alcohol, geweld en ongelukken belangrijke doodsoorzaken. Volgens de traditie moet de dode, indien mogelijk, binnen 24 uur begraven worden. Tot de begrafenis bezoekt men het huis van de overledene voor een wake, waarbij iedere bezoeker te eten en drinken moet krijgen. Op de dag van de begrafenis wordt de kist door familieleden vanaf het woonhuis van de dode naar de begraafplaats gedragen, met familie en bekenden er achter aan. Vaak worden er Christelijke liederen bij gezongen. Eén week én 40 dagen na de dood is er een speciale kerkdienst gewijd aan de overledene. Boven de deur van de woning (indien in een stedelijk gebied) en het bedrijf waar de overledene werkte wordt een zwarte strik gehangen. Vaak is er geen tijd om langdurig te rouwen. Toen Emiliana‟s man overleed werd ze getroost met de woorden: “Gelukkig heb je maar drie kinderen” en “Mijn man is ook dood, je redt het wel, je moet door, denk aan je kinderen”. In ons project is ongeveer 70 procent van de vrouwen weduwe of door haar man verlaten. Er is geen sociale zekerheid, dus je kan als vrouw niet thuis blijven zitten.

Graf Julia met links Emiliana en zonen, rechts haar zussen

Klasseverschil op begraafplaats Sololá

Belangrijke feestdag: Dag van de Doden De Día de los Muertos of Difuntos, de Latijnsamerikaanse variant van Allerzielen op 2 november, wordt in Guatemala gevierd door met de familie de graven van dierbare overledenen schoon te maken en te versieren met bloemen, dennenaalden en kaarsen. Vaak worden de graven opnieuw geverfd. Op deze dag eten alle Guatemalteken fiambre, een soort maaltijdsalade gemaakt van onder andere bonen, eieren, worstjes, mais, zoete aardappel, rode bietjes, kaas en kip. Het is een stevig gerecht en elke vrouw geeft er haar eigen draai aan. Volgens de overlevering ontstond het gerecht doordat families het favoriete eten van de overledene elk jaar meenamen naar het kerkhof. Omdat iedereen dat deed, ontstond een ratjetoe aan ingrediënten. Deze viering loopt vaak door elkaar met Allerheiligen op 1 november, waarop alle kinderen (ook grote kinderen: zie foto links!) met een (vaak zelfgemaakte) vlieger wedstrijden houden. In Santiago Sacatepéquez en Sumpango, twee dorpen in de buurt van Antigua, vindt op deze dag een beroemd vliegerfestival plaats, waarbij verschillende clubjes hun zelfgemaakte schitterend gedecoreerde vlieger van soms wel 15 meter de lucht in proberen te krijgen. Het vliegeren zou ontstaan zijn omdat het geluid van het contact van het papier met de wind de kwade geesten afschrikt die op 1 november de begraafplaatsen lastig vallen. Het Amerikaanse Halloween, waarbij je verkleed naar een feestje gaat (herken Francien en Femke hiernaast op een feestje in Antigua), wordt ook steeds populairder onder jongeren en vooral gevierd in steden.

Hollandse Petra leert weven van Ut‟z Bat‟z vrouwen! “Ik had al heel lang de wens om te leren weven. Toen ik over Francien en haar coöperatie voor Maya-vrouwen hoorde, benaderde ik haar. Binnen twee weken zat ik in Guatemala in Chichicastenango. Mijn lerares was Elizabeth, een heel lief, verlegen meisje. De eerste dag bleef ze buiten de winkel zitten met haar zoontje Juanes en zusje Candelaria en zei niets. Aangezien ik ook nogal rustig van aard ben, bleken we het heel goed te kunnen vinden samen. Langzamerhand kwam ze een beetje los en vertelde ze me persoonlijke dingen over haar familie en leven. Om te beginnen zocht ik de kleurencombinatie uit voor het kleed dat ik zou gaan weven. De dagen erop gingen we van de strengen katoen bollen draaien op een molentje in het huis van Emiliana. Zij woont in een dorp en om hier te komen moest ik eerst een busje nemen en vervolgens zo‟n tien minuten door maïsvelden wandelen, waar ik een paar eenvoudige kamers grenzend aan een patio vond. Ik moest wel even wennen aan het leven hier, hoewel ik armoede eerder in andere landen als Peru en Nepal heb gezien. Elke dag aten we lunch van tortillas of tamales met een beetje bonenpuree, dat een oude Maya vrouw in de keuken op een houtvuur klaarmaakte. Ik zag Emiliana en Elizabeth met koud water kleding staan schrobben. Bepaalde hygiëne waar Westerse mensen extreem in doorgedraaid zijn, was hier niet altijd, waardoor ik in het begin een beetje bang was voor diarree of luizen, wat een ongegronde angst bleek te zijn. Ik vond het bijzonder om te zien hoe Elizabeth en haar zus Candelaria in deze levensomstandigheden met

elkaar zaten te giechelen, wat me deed realiseren hoe dankbaar we met ons leven mogen zijn. Na twee dagen “urdiren”, het opzetten van de draden in de gewenste kleurcombinatie, zette Elizabeth het weefgetouw voor me op en maakte ik filmpjes om niet te vergeten hoe al dat gegoochel met palen en stokken ook al weer moet. Zo heb ik eerst een sjaal en vervolgens een kleed gemaakt en tot slot begonnen met een kleed met patronen erin verwerkt, lijkend op de huipiles, de prachtige blouses die alle Mayavrouwen hier dragen. Het weven viel me erg mee, oefening baart kunst. Wat je nodig hebt is ongelooflijk veel geduld, vooral met het laatste kleed waar ik een heel patroon in verwerk, omdat je elk draadje en kleurtje apart in moet voegen. In totaal ben ik zeven weken aan het weven geweest. Als afscheid trakteerde ik de vrouwen van de coöperatie op taart en nam ik Elizabeth mee uit eten in een restaurant. Het was een prachtige ervaring om nooit te vergeten!” Petra ten Hoeve ([email protected])

Van Ut‟z Bat‟z uitgelicht: Elisabeth Elisabeth is 21 jaar, heeft een zoontje en is in de steek gelaten door de vader van haar kind. Elisabeth was altijd heel onzeker en verlegen, ze kreeg al een rood hoofd als je haar alleen al aankeek en zei vrijwel nooit iets. Josefa, één van de vaste “patronenmaaksters”, heeft Elisabeth met succes patronen maken geleerd! Ook heeft ze zichzelf zonder cursus geleerd sjaals te weven! Sindsdien komt Elisabeth minstens 2 keer per week (vaak met haar moeder en zusje) naar de winkel om patronen te maken. Voorheen kreeg ze vaak geen toestemming van haar vader om te komen. Ze is opener geworden, heeft plezier in haar werk en geeft zelf aan dat ze zich ook zelfverzekerder voelt. Deze maand heeft ze zich op mijn aanraden opgegeven voor een cursus Leiderschap, nadat ik benaderd was door een institutuut. Deze verandering was heel mooi om te zien, want naast het verbeteren van de economische situatie draait ons project vooral om de sociale ontwikkeling van de vrouwen: Werken aan zelfvertrouwen, zelfredzaamheid en initiatieven nemen zijn essentieel voor hun toekomst en die van hun kinderen.

Ditjes en datjes : Speciaal bezoek en Femke gaat borduren! We krijgen regelmatig speciaal bezoek in ons winkeltje. Zo kwam in november Iain Stewart van reisgids Rough Guide onverwacht bij ons langs. Uiteraard vertelden we uitgebreid over de coöperatie en hoe fijn het zou zijn als we in de nieuwe Guatemala-editie zouden komen te staan. Kwestie van afwachten! Ook in november kwam Conrad Hicks, een pastoor uit Ierland die betrokken is bij een aantal ontwikkelingsprojecten in Guatemala, bij ons langs met het verzoek zijn bijbel “te bekleden”. Dat was een eer voor ons. Wij zochten een mooi stuk stof uit en vroegen Francisco de kleermaker voor de klus. Wij vonden het zo leuk dat hij in Ierland elke dag uit deze bijbel gaat voordragen, dat wij er geen geld voor wilden. Dat maakte de pastoor nog blijer! Tenslotte een leuke anekdote: De dag voordat Femke weer vertrok naar Nederland kreeg ik een leuk cadeautje van haar, een geborduurd portemonneetje Ut‟z Bat‟z stijl. Ze vroeg of ik wilde raden wie het gemaakt had. “Encarnación” zei ik zeker van mijn zaak, gezien de hoge kwaliteit van het borduurwerk. “Nee IK”, zei Femke trots. Ik kan het nog steeds niet geloven, maar ze blijft erbij dat ze heeft leren borduren.

Weer een kind een betere toekomst! In de vorige nieuwbrief vertelde ik dat ik begonnen ben met het zoeken naar fosterouders om het onderwijs van een kind op een privé-school te bekostigen. Ik vertelde toen dat Sonya en Roxana voor altijd analfabeet zouden zijn gebleven als ik geen reddingsactie voor ze zou hebben opgezet. Ze zijn nu over naar het volgende schooljaar en komen elke dag, soms te laat, maar ze kómen. Studente Heidy haalde in haar eerste studiejaar hele goede cijfers en is vol enthousiasme begonnen aan haar tweede jaar. Sinds januari hebben we er een nieuw fosterkind bij, Edvin Cortez Panjoj, gesteund door Nederlandse Els Backers. Hij is ingestroomd in de tweede klas lagere school en wordt met bijlessen bijgespijkerd, want hij liep erg achter omdat hij van een publieke plattelandsschool kwam. Zijn moeder Emiliana is weduwe met drie kinderen. Ik wil graag veel meer kinderen helpen. Goed betrouwbaar onderwijs in Guatemala kost veel geld, omdat alleen privé-scholen degelijk onderwijs aanbieden. Met goed onderwijs krijgt een kind een mogelijkheid op een betere toekomst die niet in geld is uit te drukken. Voor €45 per maand geeft u uw eigen fosterkind een toekomst! Interesse? Schrijf naar: [email protected]

Mi experiencia en la cooperativa Ut‟z Bat‟z “En diciembre de 2010 tuve la oportunidad de estar como voluntaria para el estudio antropología en la Cooperativa Ut´z Bat´z. Llegué a Chichicastenango el 3 de diciembre, con la intención de ayudar, ser útil y dar lo mejor. Este voluntariado fue muy útil para aprender cómo tratar con personas, organizar grupos de mujeres y mediar conversaciones; todo con el fin de que las mujeres tuvieran un mejor ingreso económico y se dieran cuenta de lo capaces que son, cuando se proponen las cosas. Los primeros día me di cuenta que las asociadas eran mujeres de escasos recursos económicos. Al final de mi voluntariado quedé muy satisfecha con la experiencia y el trabajo realizado, pues aprendí que la mujer organizada cuando se propone algo lo logra, no importando los problemas que estén a su alrededor. Si se está dispuesto a trabajar con mujeres que han sido empoderadas y que han logrado salir de sus cantones para poder tener una vida mejor, entonces la cooperativa Ut´z Bat´z es el lugar ideal. No me queda más que agradecer a la Cooperativa y a todas ellas, mujeres admirables que trabajan para ganar el pan de cada día, quienes me abrieron las puertas de sus vidas y que están dispuestas a aprender si se les enseña con amor y paciencia.” Escrito por: Maria Reneé Ortiz Ortiz

Een Guatemalteekse loopt stage bij Ut‟z Bat‟z! (Vertaald uit het Spaans door Francien Wouters)

“In december 2010 kreeg ik de mogelijkheid om mijn 4 weekse stage voor de studie Antropologie te lopen bij Coöperatie Ut‟z Bat‟z. Ik kwam op 3 december met de intentie om te helpen, me nuttig te maken en het beste te geven. In deze stage heb ik geleerd met mensen om te gaan, te werken met groepen vrouwen en gesprekken te leiden: alles met het het doel om de vrouwen economisch vooruit te helpen en ze te laten inzien dat ze veel kunnen bereiken als ze zich maar inzetten. Ik kwam er snel achter dat het zeer arme vrouwen betreft. Aan het eind van mijn stage was ik tevreden met de ervaring en resultaten, en ik heb geleerd dat ook een vrouw die onder moeilijke omstadigheden leeft, met een wil en hard werken veel kan bereiken. Ut‟z Bat‟z is daarvoor de ideale plek. Rest mij nog de de vrouwen van de coöperatie, bewonderenswaardige vrouwen die bezig zijn met overleven, te bedanken dat ze mij de deur hebben geopend naar hun levens. Ik ontdekte dat zij bereid zijn te leren als het hen met veel geduld en liefde wordt aangereikt.” Geschreven door: Maria Reneé Ortiz Ortiz

Ik hoop dat jullie genoten hebben van deze nieuwsbrief en wij hopen op jullie steun te kunnen rekenen!

Veel groeten,

Francien Wouters

(Vergeet niet je bij donaties aan te melden op onderstaand e-mailadres met je adresgegevens voor ons adressenbestand. Je wordt dan ook op de hoogte gehouden van onze activiteiten)

WWW.ENMISALSA.COM Onze fair trade webwinkel/ projectinfo [email protected] Aanmelden nieuwe donateurs, nieuwsbrief, ideeën [email protected] Aanmelden fosterouders & helpen stichting STICHTING EN MI SALSA Rekeningnr.: 1519.14.389 Rabobank, Amsterdam (Vanuit buitenland: IBAN: NL80 RABO 0151 9143 89 - BIC/SWIFT : RABONL2U)