Bericht
Nr. 22 - februari 2013
Open Dag
trekt weer duizenden bezoekers
Verwendag
voor bewoners Zuidermarke
Wensboom
levert ontroerende teksten op
Tijdens Open Dag
Voorwoord
Ontroerende boodschappen in Wensboom
Trots op betrokken onderwijscollega‘s Zaterdagochtend zit ik om half acht in de trein naar Utrecht. Daar vindt de jaarlijkse onderwijsbeurs plaats, de NOT. Je kunt daar de laatste snufjes zien op het gebied van onderwijs. Of het nu gaat over nieuwe methodes voor de vakken, nieuwe leermiddelen of technische ontwikkelingen, je moet er zijn geweest om op de hoogte te zijn. Ik moet er naartoe om een keynote te houden over ‘Leren op maat’ op de iPad. Natuurlijk trots vertellen over alle ontwikkelingen op het Hondsrug College. Maar het meest mooie vind ik de volle treinen op dit tijdstip in het weekend. En als ik de gesprekken zo hoor, zitten er wel erg veel docenten in de trein. Ongetwijfeld gaat er weer een lange rij richting de Jaarbeurs in Utrecht. Ik zie en hoor docenten die met veel enthousiasme praten over hun vak, over leerlingen en over hun school. Ik hoor betrokkenheid, gedrevenheid, gemotiveerdheid en zo kan ik nog even doorgaan. Ik maak mij regelmatig druk over de negatieve opmerkingen die rondgaan over het onderwijs en de mensen die daarin werken. Natuurlijk is er altijd wel wat te zeggen over onderwijzers, schoolleiding
of de slechte organisatie van een school. Maar als ik dit zo zie, dan hebben onze leerlingen toch wel erg veel geïnspireerde mensen voor de klas staan. Mensen die kinderen verder willen helpen, die kinderen kennis willen bijbrengen, die van kinderen kritische burgers willen maken. Als ik denk aan de leerlingen bij ons op school en de docenten die hen verder moeten helpen, dan heb ik er het volste vertrouwen in dat het ook op het Hondsrug College zo is! Tijdens het Open Huis afgelopen januari kwam daar nog iets extra’s bij. Ik wist het al, maar kreeg het nu meermalen terug van de bezoekende ouders: “Wat een open en leuk team! Je voelt dat er een goede sfeer is.” Ik ga dus een toespraak houden over wat we doen op het Hondsrug, maar nog belangrijker is met wie we dit doen. Dit maakt ons een unieke school! Kees Versteeg directeur-bestuurder
[email protected]
Op de cover: Duizenden bezoekers op Open Dag De jaarlijkse Open Dag is weer een groot succes geworden. Je kon, zoals dat zo mooi heet, over de hoofden lopen. Duizenden kinderen uit groep 8 van de basisschool, vergezeld van broertjes, zusjes, ouders, opa’s en oma’s kwamen op school een kijkje nemen. Ze werden hartelijk ontvangen door directie, docenten en heel veel leerlingen die ‘hun’ school die dag uitstekend promootten.
2
Tijdens de Open Dag op woensdag 16 januari konden bezoekende kinderen een wens op de Wensboom van het vakcollege Zorg en Welzijn plakken. Hiervoor maakten de leerlingen van de basisschool eerst een mooie wenskaart in de vorm van een blad of een hart. Hierna schreven ze een wens voor iemand die hen dierbaar is op het blad. Het wensblad werd daarna door een leerling van het vakcollege op de Wensboom geplakt. De volgende wensen werden een dag later door de leerlingen van klas 1 en 2 van het vakcollege aangewezen als de ontroerendste, mooiste en liefste wensen:
“Jeroen blijf vechten, het leven is te mooi om op te geven”, door Bas en Nick Gepken uit groep 7 en 8.
“Ik wens een verrassing voor mijn oma, omdat zij haar dochter moet missen en ik mijn moeder”, door Noa Lynn Visser uit groep 8. “Ik wens dat mijn opa geen herseninfarct meer krijgt”, door Sterre van der Span uit groep 8. Het ging bij het schrijven van de wensen om de mooiste wens voor iemand die ziek is of een steuntje in de rug nodig heeft. Bij Zorg en Welzijn staat het willen en kunnen zorgen voor de ander centraal. Je kunt iets betekenen voor je medemens als je in staat bent om zelf iets meer te geven dan dat je van de ander neemt. Deze talenten heb je soms al van jezelf, maar je kunt ze ook ontwikkelen. Door voor een ander iets positiefs te wensen, kun je ook laten zien hoeveel je om de ander geeft. De teksten vertellen ons van het grote hart dat diegene heeft, die voor de ander een wens schrijft. De mooiste wensen werden beloond met een bloemstuk of cadeaubon. Op vrijdag 18 janu-
ari zijn in het restaurant en thuis de prijzen: twee mooie bloemstukken en een iTunes bon ter waarde van € 50,- uitgereikt aan de prijswinnaars en/of familieleden genoemd in de wens. De prijzen waren bestemd voor Jeroen (vader van klasgenootje), de oma van Noa Lynn en de opa van Sterre. De leerlingen van het vakcollege Zorg en Welzijn wensen de kinderen en familie veel gezondheid en sterkte toe!
3
Nieuws uit de sector
VCA diploma
vakcollege
voor leerlingen vakcollege Techniek
In deze tijd van social media lijkt naamsbekendheid steeds belangrijker te worden. Nou, daar hebben we momenteel als Hondsrug College niet over te klagen. Onze Open Dag trok duizenden bezoekers en op dezelfde dag opende het Dagblad van het Noorden met een groot interview met onze directeur-bestuurder Kees Versteeg die zijn mening gaf over digitale hulpmiddelen bij het lesgeven en een pleidooi afstak voor Leren op Maat. Zijn opmerking dat hierdoor in de toekomst eindexamens op middelbare scholen wellicht kunnen worden afgeschaft, maakte veel tongen los. Als vakcollege hebben we de laatste tijd over aandacht ook niet te klagen. We waren de afgelopen weken zowel present in het Dagblad van het Noorden als in een groot aantal regionale weekbladen en op diverse nieuwswebsites. In het laatste geval ging het artikel over de prima resultaten die behaald zijn bij de afdeling Techniek. Daar behaalden bijna veertig leerlingen, waaronder twee meisje, het belangrijke VCA diploma dat onder meer noodzakelijk is om bouwterreinen te mogen betreden. U leest er verderop in dit magazine alles over. In het dagblad stond een groot artikel met nog grotere foto over het ‘Crisisvarken van het Hondsrug College’. Dat ging over de inmiddels alom bekende houten spaarvarkentjes die binnen het vakcollege gefabriceerd zijn. ‘Deze opmerkelijke
spaarpot heeft drie holtes. Elke ruimte is gelabeld met een van de volgende doelen: voor jezelf, voor een ander of voor een zelf te bepalen bestemming. De verleiding om het spaarpotje vroegtijdig open te breken, is dankzij het ontwerp behoorlijk ingedamd. Daar komt meer bij kijken dan een ferme tik met een hamer. Wie bij het spaargeld wil, moet de twee met schroeven bevestigde plexiglazen wanden aan weerszijden van het spaarpotje verwijderen’, noteerde journalist Rien Kort. Onze bijzondere spaarpotten kosten 15 euro per stuk en een deel van de opbrengst gaat naar een nog te benoemen goed doel.
Rolf Mulder, sectordirecteur vakcollege
In de schoolzaal van gebouw De Brink werden eind januari VCA diploma’s uitgereikt aan een grote groep leerlingen van het vakcollege Techniek. Docent Klaas Jonkman is zeer tevreden. “We hebben deze keer een slagingspercentage van bijna 80%, een heel mooi resultaat.”
wereld. Daar is het bijna ‘not done’ om zonder dat diploma een bouwterrein te betreden. Van groot belang dus voor onze leerlingen en voor de bedrijven waar ze stage gaan lopen, nu al een vakantiebaantje hebben of later aan de slag gaan.”
Rolf Mulder, sectordirecteur van het vakcollege, kwam er in zijn speech op terug. “Het hoge aantal geslaagden is geweldig. Diegenen die het niet gehaald hebben krijgen zeker een herkansing, want het is best een zwaar diploma dat niet iedereen in een keer haalt. Het VCA diploma is binnen de meeste technische branches een absolute voorwaarde om werk te krijgen in jullie latere leven.” Overigens gaan lang niet alle vakcolleges in het land zover dat leerlingen er ook praktische diploma’s of certificaten kunnen behalen. Het Hondsrug College doet dat heel bewust wel. Jonkman: “Het VCA diploma is bijvoorbeeld heel belangrijk in de bouw-
4
5
Vertrouwenspersonen
‘Een luisterend oor is heel belangrijk‘
Marian Kieft, Holly Struikman en Marije Panneman: samen hebben ze 35 jaar ervaring bij het Hondsrug College. Als docent beschikken ze over veel ervaring en daarnaast voelen ze zich betrokken bij ‘hun’ school, ‘hun’ collega’s en ‘hun’ leerlingen. Niet zo vreemd dus dat juist zij naast hun reguliere werkzaamheden ook actief zijn als vertrouwenspersoon. Ze voelen alle drie duidelijk het belang van dit werk. “Een leerling of ouder kan een probleem of klacht hebben met iets wat de school betreft. Normaliter wordt zoiets besproken met de desbetreffende docent, mentor of kernteamleider. Maar sommige onderwerpen kunnen gevoelig liggen, zoals verliefdheid, pesten, mishandeling, ruzie, scheiding, discriminatie, racisme of seksuele intimidatie. Voor een leerling of ouder is het moeilijk om daarover te praten. Het is van belang dat er iemand is die weet hoe je met zulke gevoelige problemen en klachten omgaat. Die weet waar je terecht kunt voor hulp of waar je een klacht kunt indienen. Als vertrouwenspersoon luisteren we naar het verhaal en nemen we het serieus. We zijn we geen hulpverlener, maar helpen we wel zoeken naar een passende oplossing.”
Hoe word je eigenlijk vertrouwenspersoon? “Het is een kwestie van belangstelling voor zo’n functie. Indien aan de orde, komt er een soort interne vacature. Daar hebben we ooit op gereageerd. We krijgen per jaar een vast aantal extra uren ingepland voor dit werk. Daarover dienen we per schooljaar te rapporteren. Overigens kijken we niet echt naar die uren als we eraan tekort dreigen te komen. Het belang van dit werk overstijgt zoiets natuurlijk.”
Hoe moeilijk is het om op problemen en klachten te reageren?
V.l.n.r: Marije Panneman, Holly Struikman en Marian Kieft
6
“We vragen altijd door om naar de kern van het probleem te komen. Dat kan op school liggen, maar zich ook in de thuissituatie afspelen. We proberen de omgeving van zo iemand voorzichtig af te tas-
ten. Uiteraard nemen we iedereen die bij ons komt serieus. We maken na een eerste gesprek ook altijd afspraken voor een vervolgtraject. Dat klinkt nogal ambtelijk en procedureel, maar daar gaat het ons niet om. Veel belangrijker is te zien of hij of zij zich beter voelt en het probleem opgelost is.”
Zijn adequate oplossingen altijd mogelijk? “Niet in alle gevallen, maar we streven er natuurlijk wel naar. Overigens is het zo dat lang niet altijd om een directe oplossing gevraagd wordt. Een luisterend oor is heel belangrijk. Voor iemand die met een probleem worstelt, is het van grote waarde dat er aandacht voor hem of haar is. Dat er serieus geluisterd wordt. Zonder op details in te gaan, krijgen we soms zaken te horen waar we op z’n zachts gezegd heel treurig van worden. Soms betreft het iets waarvan we vinden dat iemand er niet mee rond moet blijven lopen. Dan adviseren we bijvoorbeeld dat ze het met hun huisarts zouden kunnen bespreken of met iemand van maatschappelijk werk.”
Is ervaring binnen de school belangrijk om dit werk goed te kunnen doen? “Ervaring is heel belangrijk, maar uiteraard niet zaligmakend. Vandaar dat we momenteel op zoek zijn naar workshops of cursussen om dit werk nog beter te kunnen doen. Daarnaast kunnen we tijdens die bijeenkomsten ook ervaringen uitwisselen met collega’s van andere scholen en bedrijven. Vanuit de directie krijgen we hiervoor gelukkig alle ruimte en medewerking.”
Hoe belangrijk is dit werk voor jullie? “Heel belangrijk. Het zorgt voor een meerwaarde. De mensen die we proberen zo goed mogelijk bij te staan zijn niet alleen leerlingen of collega’s, maar hebben voor ons een veel grotere waarde. Het gaat op school niet alleen om al die verschillende vakken en het verwerven van kennis, maar om veel meer.”
7
10 vragen aan... Erik van Goor
Paasvoorstelling
Door de ogen van Christus…
Docent handel en administratie Dit jaar gaan we samen met een kleine groep leerlingen die geselecteerd is voor acteren, musiceren, dansen of zingen samen een korte, ingetogen viering neerzetten. Hoofdthema is: emotionele ervaringen uit het leven van Christus, gespiegeld aan eigentijdse emoties van leerlingen.
1. Ik ga met plezier naar mijn werk omdat... ik het leuk vind met mensen om te gaan. Ik krijg energie als alles lekker loopt.
Op het toneel verschijnen doeken waarop Christus wordt afgebeeld in emotionele poses. Naast vriendschaprelaties ook angst, teleurstelling, pijn en hoop. Leerlingen die geselecteerd zijn, worden gevraagd om kritisch te gaan zoeken naar goede muziek, gedichten en actuele gebeurtenissen, zoals pestgedrag, die op eigentijdse wijze de gevoelens van mensen in de eenentwintigste eeuw verwoorden/ verbeelden.
2. Hoe kwam je in het onderwijs terecht? Stap voor stap. Eerst via een huiswerkinstituut. Vervolgens als onderwijsassistent en hierna door een opleiding te volgen.
3. Wat zou je graag anders zien in het
Fragmenten uit het leven van Christus worden door woord en beeld verweven met beelden en woorden van ervaringen van jongeren van vandaag. Dansers rijgen als het ware de verschillende fragmenten aaneen. We hopen dat het bijzondere leven van Christus ons de ogen opent voor de menselijke ervaringen in de huidige tijd. Dat hoop gewekt mag worden over de grenzen van teleurstelling, verdriet en pijn.
Janny Maatjes-Hulsing, commissie Vieringen
onderwijs?
Mensen meer laten zien en vooral laten beleven. Voorbeeld, je kunt de Eiffeltoren op een plaatje zien of op een film. Maar je kunt ook naar een replica gaan of nog liever naar Parijs en daar de Eiffeltoren beleven. Zo kun je dit ook met andere dingen doen, bedrijven/instellingen bezoeken bijvoorbeeld.
4. Beschrijf jezelf in een paar woorden.
Nee, maar het wordt waarschijnlijk weer Kroatië/ Dalmatië.
8. Hoe ziet jouw ideale zaterdagavond er uit?
Betrokken, oplossingsgericht, denken en doen.
Uit eten, naar de bioscoop, theater of gewoon lekker lui op de bank.
5. Ben je een early riser of een nachtbraker?
9. Wat staat er vanavond op tafel?
Nachtbraker, de prachtigste tv wordt gemaakt buiten primetime.
Witlof met ham, kaas en roomsaus, stoofpeertjes met pruimen & geitenkaas, bieflappen (eigenlijk biefstuk), gekookte aardappelen en toetje.
6. Stel: je neemt een sabbatical van een half jaar. Wat ga je doen?
Ik denk heel gemoedelijk reizen langs de mediterrane kust of een voettocht naar Santiago de Compostella.
8
7. Heb je al plannen voor de zomervakantie?
10. Ooit wil ik nog eens... Ooit… wat is ooit? Liever nu bedenken en doen, want later is al lang begonnen.
9
Open Dag trekt duizenden bezoekers
‘Persoonlijke aandacht voor iedereen‘
Woensdagmiddag 16 januari 2013: het leek wel of het Nederlands elftal een thuiswedstrijd speelde op de Emmalaan in Emmen. Hordes mensen kwamen van alle kanten in lange rijen aanlopen, allemaal in eerste instantie in de richting van gebouw De Es. Binnenkomen ging niet direct. Vanwege de drukte in de hal was het buiten wachten. Even de camera boven de vele hoofden voor ons houden. Bekijk de foto en u ziet dat dit geen grootspraak is. Wat was er aan de hand? Het Hondsrug College hield Open Huis!
Uiteraard lopen we als eerste directeur Kees Versteeg tegen het lijf. “Wat een fantastische dag”, brandt hij los. “We hebben het weer mee, iedereen is er klaar voor en volgens mij zijn we zeker onderscheidend ten opzichte van andere scholen. En zo hoort het ook. Mijn doel voor vandaag is met zoveel mogelijk bezoekers in gesprek te gaan. Mensen moeten ervaren dat er in deze school persoonlijke aandacht is voor iedereen.”
Op bezoek bij de king Dan naar de diverse lokalen waar docenten en leerlingen hun gasten laten zien wat er allemaal bij het Hondsrug College gebeurt en welke sfeer er
10
hangt. In een lokaal met het bordje ‘Engels’ op de deur treffen we zowaar een Middeleeuws tafereel aan, compleet met koning en hofhouding. Docent Selina Jonkman legt uit: “De bedoeling is dat kinderen de koning begroeten en een paar woorden Engels met hem en zijn metgezellen wisselen. Met een beetje hulp lukt dat best. We hebben ook een spelletjes, waarin woorden gezocht moeten worden en je verbaast je hoeveel kinderen al een aardig woordje Engels kunnen spreken. Ze steken al op jonge leeftijd natuurlijk ook het nodige op van de televisie. Bij uitwisselingen met Duitse scholen bijvoorbeeld, merk ik dat die kinderen het Engels veel minder goed beheersen. Dat komt natuurlijk
ook omdat alle tv-programma’s daar nagesynchroniseerd worden.”
Positieve sfeer Bij een ander lokaal worden we letterlijk opgewacht door een groepje eerstejaars leerlingen die heel enthousiast bezoekers wegwijs maken: Ruben, Louise, Bart en Renske. “Leerlingen kunnen bij ons alle vragen kwijt over boeken en hoe alles hier werkt. De meest gestelde vragen zijn hoe wij zelf de sfeer binnen de school ervaren en hoe het werken met de iPad bevalt.” Even verderop komen we Annika, Marlissa en hun moeder tegen. “We vinden het hier erg leuk. We
11
wonen in Oosterhesselen, naast het Esdal College, maar we wilden hier toch even komen kijken. De sfeer is erg positief.”
Technische vaardigheden Op naar de andere gebouwen. In De Brink treffen we naast veel belangstelling voor technische vaardigheden, zoals lassen en timmeren, een van de vele bedrijfjes van leerlingen aan. “Ons bedrijf heet Memok”, vertellen de jonge ondernemers. “We proberen vandaag zoveel mogelijk plastic voorraadbakjes voor in de koelkast en zo te verkopen.” In De Marke is een groepje havo-leerlingen bezig met het uitzenden van een live programma radio
12
en televisie. Simone Roosen, moeder van een van de jonge techneuten, kijkt glimlachend toe. “Ik ben hier met Wim, onze andere zoon. Hij gaat straks naar groep 8 van de Montessorischool, dus volgend jaar zijn we hier weer.”
Nieuwe fiets In het lokaal aan de andere kant van de gang wordt Spaans gegeven. Sylvia Groothuis en Albert Plaatje kijken er met dochter Kyra even om de hoek. Kyra: “Ik ga alle open dagen af en weet nog niet welke school ik straks ga kiezen. Ik zit nu op basisschool De Bron in Nieuw-Amsterdam en denk dat ik vwo ga doen.” Het wordt straks sowieso elke dag een
flink stuk fietsen, dus stellen wij dat daar zeker een nieuwe fiets voor nodig is. Pa en ma lachen en knikken, dus daar kunnen ze niet meer onderuit! Dan komen we docent Sulimma tegen. Hij geeft Latijn en Grieks dus we provoceren hem onmiddellijk met de opmerking dat hij die dag met z’n oude, dode talen vast en zeker geen jeugdig bezoek krijgt. Hij lacht en wast ons met de volgende reactie stevig de oren: “Alle leerlingen op de basisschool hebben weleens gehoord van Julius Caesar en Asterix en Obelix. Ik vertel ze dat onze huidige wereld eigenlijk in die tijd is ontstaan. Als de Grieken en Romeinen er niet geweest waren, had de wereld er
heel anders uitgezien. Ze leren hier overigens niet alleen de talen Latijn en Grieks, maar ook alles over de geschiedenis van het oude Rome en Griekenland en de cultuur die onze wereld heeft gemaakt zoals die is. En daar willen ze wel meer van weten. Die nieuwsgierige kinderen zien wij op het gymnasium heel graag komen.” Zo, afgebluft. Daar kunnen we het mee doen! Voor we vertrekken gaan we uiteraard nog even langs bij de altijd aanwezige oliebollenkraam. Even allebei een overheerlijke, gloeiend hete, verse oliebol met poedersuiker. Ze bakten er ook die dag weer vele duizenden!
13
Beauty Verwendag voor bewoners Zuidermarke
Er kwam ook reactie vanuit De Zuidermarke Leerlingen van het vakcollege Zorg en Welzijn hebben op donderdag 31 januari een Beauty Verwendag georganiseerd voor de bewoners van De Zuidermarke in Emmen. Het was een jaarlijkse opdracht voor de vierdeklassers.
terug gebracht. Geweldig om te zien hoe de leerlingen klaar stonden voor ‘hun gasten’. Er kan dan ook terug gekeken worden op een zeer succesvolle dag waar we vaak te horen kregen: Volgend jaar weer?’ Namens ‘de directie’:
Manon, Carmen, Sophie en Natasja, K4U ‘We kregen de opdracht om een Beauty Verwendag te organiseren. Eerst moest er een draaiboek gemaakt worden en het draaiboek dat gewonnen had, werd uitgevoerd. Deze leerlingen vormden op de Verwendag zelf ‘de directie’. De gehele dag stuurden deze vier leerlingen de overige vierdeklassers van Zorg en Welzijn aan. De bewoners konden van tevoren kiezen wat ze wilden doen. Bloemschikken, sieraden maken en natuurlijk een heerlijk verwenmoment in de vorm van haren wassen en föhnen of een manicure. Ook aan een uitgebreide lunch was voldoende aandacht besteed. Met een busje werden de gasten heen en
14
Vol trots hebben we na afloop de evaluatie gedaan met ‘de directie’. Onze 4e klassen hebben een FANTASTISCHE dag neergezet voor onze gasten van De Zuidermarke. Ze hebben allemaal stuk voor stuk GOED WERK geleverd! Anita Zuidinga,
‘De bewoners vonden het over het algemeen heel erg leuk en hebben het zeer gewaardeerd. Vandaag spraken ze er nog over en lieten hun mooie nagels, etc. zien. Ik heb het ook als heel prettig ervaren. De dames hebben zich goed voorbereid en er was een prettig contact. Het is voor ons (evenals voor jullie) wel heel intensief en er gaat veel voorbereidingstijd in zitten, maar de bewoners hebben genoten en daar gaat het om. Het is ook heel fijn dat we een paar maanden van tevoren de datum van de Verwendag weten, zodat we de rolstoelbus kunnen reserveren. Zonder bus kan ik namelijk niet met de bewoners bij jullie komen. Ook kunnen we dan ruimschoots van te voren tijd vrij plannen voor de activiteit. Succes om de leerlingen naar de ‘eindstreep’ te begeleiden.’
docent Zorg en Welzijn
Harriet Vermaas
15
Nieuws uit de sector
mavo-havo-vwo De dagen worden gelukkig weer wat langer, maar met de sneeuw op de weg lijkt de lente nog erg ver weg. Voor veel leerlingen zijn de weken zo rond de kerstvakantie weken met veel toetsen en tentamens. Ze kunnen juist nu een gemeende schouderklop of oprecht compliment goed gebruiken. Ik druk dit ook onze collega’s op het hart. Tenslotte vang je met honing veel meer vliegen dan met azijn. In de vorige aflevering van het Hondsrug Bericht sprak ik over RTTI. Voor lezers die niet weten wat dit is, kan een zoektocht op het internet een schat aan informatie opleveren. Wij stellen ons als school voor dat deze ontwikkeling betere toetsen en daarmee een betere begeleiding van het leerproces oplevert. De secties zijn druk bezig met het ontwikkelen van toetsen die gebaseerd zijn op RTTI. Ik raad u aan de docenten op deze ontwikkeling te bevragen. Voor onze leerlingen in de examenklassen komt de laatste sprint naar het eindexamen er weer aan en ik roep alle ouders op om te spreken met hun jonge talent om het goede resultaat dat we in het afgelopen jaar samen hebben gehaald te verbeteren. Het zou toch geweldig zijn, wanneer al onze examenkandidaten de droom van de volgende stap in hun carrière zouden kunnen maken. Ik wens hen, de ouders en onze docenten veel succes. Pesten is de afgelopen jaren op het Hondsrug College en ook op veel andere scholen een veel besproken onderwerp. In samenspraak met de medezeggenschapsraad (MR) is in de vergadering van afgelopen week een nieuw pestprotocol vastgesteld.
Woensdag 20 maart: Groot Emmens Dictee
Doe- en informatieavonden
Ook dit jaar organiseert het Hondsrug College het inmiddels bekende Groot Emmens Dictee voor leerlingen uit groep 8 van de basisscholen.
Deze avonden van het Hondsrug Start College zijn bedoeld voor leerlingen in groep acht van de basisscholen en hun ouders/verzorgers.
Het dictee zal afgenomen worden op woensdag 20 maart om 14.30 uur. Het zal worden geschreven door Era Gordeau die twee jaar geleden ook al het dictee heeft geschreven. Era heeft indertijd zelf het Groot Dictee van de Nederlandse taal gewonnen. Kortgeleden zijn uitnodigingen naar de basisscholen de deur uitgegaan, vergezeld van een aantal oefendictees. We hopen weer op een grote opkomst. Evenals voorgaande jaren zal de burgemeester het dictee voorlezen. Gelukkig voor ons is hij herkozen!
We zijn druk doende om dit document op de site te zetten. We zullen u een mail sturen wanneer het op de site staat. Het is een heel proces geweest, waarin met name de ouders in de MR zich hebben ingespannen om een goede discussie te voeren met de schoolleiding. Wanneer het online staat en u heeft het gelezen, zijn wij erg benieuwd naar uw opmerkingen en adviezen. Het is nu bijna vijf uur in de namiddag van de zoveelste bewogen dag. Ik kan u zeggen dat het leven sommige leerlingen in situaties brengt die voor een volwassen mens al te veel zouden kunnen zijn. Laten we niet nalaten de leerlingen die het tegenzit te ondersteunen en te complimenteren met de dingen die goed zijn en die zij goed doen. Een compliment is een prachtig cadeau.
Gerald Bossenbroek, sectordirecteur mavo-havo-vwo
De organisatie is een hele klus: er moet natuurlijk een goed dictee worden geschreven op het niveau van groep 8, met de woorden uit de lijsten die deze leerlingen moeten beheersen; de scholen moeten enthousiast worden gemaakt om mee te doen. Er is een jury nodig - de jury bestaat uit docenten van de basisscholen, de voorzitter van de jury is Rolf Albring. Het dictee wordt voorbesproken met de burgemeester, zodat hij bij het voorlezen geen obstakels tegenkomt.
4 maart 2013
over het entreprenasium
5 maart 2013
over het vwo +
6 maart 2013
over het technasium
11 maart 2013
over het gymnasium
12 maart 2013
over het vakcollege zorg en welzijn
12 maart 2013
over het vakcollege ICT
12 maart 2013
over het vakcollege winkel en bedrijf
12 maart 2013
over het vakcollege techniek
12 maart 2013
over de mavo en mavo+
Alle voorlichtingsavonden beginnen om 19.00 uur.
Er is een bataljon aan nakijkers nodig, veelal bovenbouwleerlingen, maar ook collega’s. De firma Dorgelo moet zorgen voor een groot podium en goede microfoons. Het keukenpersoneel moet zorgen voor koffie en fris. Badges voor de deelnemers moeten worden gemaakt, prijzen bedacht en aangeschaft. De deelnemende kinderen worden vergezeld van een groot aantal supporters die ook allemaal moeten kunnen zitten. Kortom, een hele operatie voor een middagje dictee!
Stieneke Westra, docent
16
17
Zoenen met Roos Maandagochtend. Ik loop naar mijn lokaal tussen kluwen leerlingen door, die allemaal een andere kant op willen. Ik passeer een collega die mij boven alle puberstemmen uit toeroept of ik het al gehoord heb, ‘van André?’ Dit tweede lesuur is mijn eerste les, dus ik heb nog geen smeuïge weekendroddels opgevangen. Ik ben wel geïnteresseerd, dus ik roep verlangend terug: “Nee? André? Mijn André?” Waarmee ik de André bedoel die dit uur van mij les krijgt. Mijn collega snapt direct mijn onderliggende vraag (vertel, vertel, vertel!) en zegt: “Wacht maar, ik loop wel even mee.” Inmiddels heb ik me tussen de leerlingen die voor mijn lokaaldeur staan te wachten geperst om de deur te openen. “Er zit nog iemand in mevrouw.” Nog twee trage leerlingen maken hun repetitie economie af, terwijl mijn collega zijn tas inpakt en ze aanspoort: ”Jongens, laatste woorden opschrijven, jullie wilden zelf geen tempoverklaring (er klinkt genoegdoening in zijn stem), dus stoppen met die toets!” Mijn klas stroomt inmiddels binnen, onder begeleiding van mijn collega scheikunde, die nogmaals vraagt of iemand ‘het’ van André al heeft gehoord. “Oh,” grijnst de economiedocent, “Dan wacht ik ook even, want dat wil ik ook horen.” Hij staat tegen het digitaal bord geleund, met zijn armen over elkaar; de scheikundeleraar posteert zich achter mijn bureau. “Mag ik nog even naar de wc?” doet André een ontsnappingspoging. Maar dat staan de drie docenten en de klas natuurlijk niet toe. Ik schuif een tafel naar voren, ga er op zitten en wacht af wat er nu gaat komen. De leerlingen,
die normaal lang doen over de start van de les, manen elkaar nu aan te gaan zitten. “Drie leraren samen voor de klas, dit willen we ook horen!” André zit met zijn rug naar ons toe en doet of hij niets hoort. Maar zijn medeleerlingen zijn hard en vertellen dat hij zich moet omdraaien. Het gaat immers over hem! “Zo, André,” begint mijn collega vanachter mijn bureau. “Hoe was de film zaterdag? Of heb je er weinig van gezien?” Hij maakt daarbij een gebaar alsof hij zijn arm om een denkbeeldig meisje heen slaat en haar zoent. De klas lacht. “Heb jij echt met Roos gezoend, André? Maar vorige week had je nog met Kelly!” zegt Raymond. “Da’s allang uit man”, bromt André met een rood hoofd. “Roos? Is dat die lange, die plank?” vraagt Roel aan niemand in het bijzonder. Hier wordt bevestigend op geantwoord van meerdere kanten. “Vrijdag had je anders nog wel met Kelly. En nu is het maandag,” probeert Raymond weer. “Zeg jij maar niks, jij hebt toch nu ook met Madelon? En het is nog niet eens uit met Lotte!”, bemoeit Rein zich met de discussie. “Nee, nee dat is niet waar,” antwoordt Raymond, maar niemand gelooft hem. “Maar die Roos is toch langer dan jij?” doet de scheikundedocent nog wat zout in Andrés wond. “Echt waar André? Hoe ging dat dan?” vraag ik. “Is ze zo lang als Aron? (die naast André zit). Kom Aron, ga eens naast André staan, dan kunnen wij even zien hoe die kus was.” “Misschien kunnen jullie dan ook even zoenen, gewoon voor onze beeldvorming”, draagt de economiecollega een steentje bij. Dit goedmoedig geplaag van leerlingen maakt ons
Als er nog heftig over en weer wordt gepraat over Madelon, Lotte, Roos en andere meisjes, moet ik de klas aan het werk zien te krijgen. “Bladzijde 44, de Vrede van Versailles,” begin ik. “Hé, mag ik nog even Engels overschrijven?” draait André zich om naar Inge. “Het duurt maar twee minuutjes, mevrouw,” zich weer terugdraaiend naar mij. Hij hoopt dat ik zijn verzoek zal honoreren, omdat dat hij al zo voor schut heeft gestaan vanmorgen. “Bladzij 44, de Vrede van Versailles”, negeer ik zijn vraag. André begint rap Engels over te schrijven. “We gaan lezen”, vervolg ik. “Zeg, die Roos hè,” vraagt Roel. “Heeft die niet met Martin gehad?” “Goh, ja André. Jij hebt dus dan eigenlijk met Martin z’n afgelebberde vriendinnetje gezoend”, concludeert Raymond. We moeten allemaal lachen om Andrés gezicht. “De vrede van Versailles,” begin ik weer, mijn gezicht in de plooi. “Bedankt, Inge.” zegt André, terwijl hij het Engels boek teruggooit op Inge’s tafel. “Welke bladzijde, mevrouw?” vraagt Bram. “44!” klinkt het van alle kanten. “Hé, hadden we Engels huiswerk dan?” vraagt Jan, als ik net wil beginnen met lezen. “Oh, Jan!” verzucht de klas. Inges boek vliegt nu naar Jans tafel. Ik lees twee zinnen van het stukje van Versailles, als de deur open gaat en de scheikundedocent een giechelend meisje naar binnen slingert. “Kijk, DIT is nou Roos!” roept hij nog voordat hij snel de deur probeert dicht te doen. Maar Roos protesteert met een gilletje: “Meneer!”, duwt de deur snel weer open en vlucht mijn lokaal uit. “Een plank dus”, constateert Benjamin, terwijl hij naar André kijkt. “Had Martin geen Pfeiffer?” vraagt Roel zich hardop af. Nu kan ik Versailles wel helemaal vergeten. “Ja, André! Jij hebt dus misschien iets meer van Martin gekregen dan alleen Roos!” klopt Raymond André bemoedigend op de schouders. “Oh, ik heb dus Pfeiffer! Ik voel me opeens heel moe mevrouw. Mag ik naar huis?” vraagt André met een grote grijns.
Personalia Geboorte
Op 15 december is Amber geboren. Zij is een dochter van onze ICT-medewerker, de heer R. Mulder en zijn partner. Wij feliciteren de ouders van harte met de geboorte van hun eerste kind.
Overlijden Op 27 januari is de heer D. van der Wijk overleden. De heer Van der Wijk is jarenlang werkzaam geweest als directeur aan de Christelijke MAVO aan de Spoorstraat en later aan de Emmalaan, in wat nu bekend staat als gebouw De Es. We gedenken hem als een betrokken directeur die hart had voor zijn leerlingen en zorg voor zijn collega’s. Hij is 78 jaar geworden. We bidden om Gods troost voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Ook in de achter ons liggende periode zijn weer diverse collega’s geconfronteerd met het overlijden van dierbaren. Ook voor hen bidden we om Gods troost bij het verwerken van dit verlies. Als u berichten hebt die in aanmerking komen voor deze rubriek, graag even een mail naar
[email protected]. Dan worden ze opgenomen in het volgende Hondsrug Bericht.
Colofon
Column
werk leuk. En de les verstoren van collega’s ook. We weten wel precies bij wie dat kan en bij wie niet. Ik bedank mijn twee collega’s daarom met een lach voor het veroorzaken van de chaos en ze verlaten het lokaal.
6e Jaargang - nr. 22 - februari 2013 Hondsrug Bericht is een uitgave van het Hondsrug College. Het digitale magazine verschijnt vijf maal per schooljaar en wordt verspreid naar medewerkers, oudmedewerkers, ouders van leerlingen en andere relaties van het Hondsrug College. Redactieadres: Hondsrug College, t.a.v. de heer B.L. den Hamer, Postbus 66, 7800 AB Emmen,
[email protected]
Juf
18
19
Christelijke scholengeme enscha p voor v oortgezet onderwijs
Postadres: Postbus 66 7800 AB Emmen
20
Bezoekadres: Emmalaan 25 Emmen
[email protected]
T. (0591) 657 979 F. (0591) 617 469
www.hondsrugcollege.nl
