BEELDIGE WOORDEN Beeldige woorden is een tentoonstelling opgebouwd met origineel werk van kinderboekenillustratoren. Het is een uitgelezen kans om deze kunstvorm op uw school te introduceren en met de kinderen aan de slag te gaan. De tentoonstelling wordt vergezeld van een didactisch uitgewerkte lesbundel, opgebouwd rond de ontwikkelingsdoelen en eindtermen (BaO en 1ste graad SO). Prijzen afhankelijk volgens leerlingenaantal
300lln en meer 200lln tot 299lln 150lln tot 199lln Minder dan 100 lln
250€ 200€ 100€ 1€ per leerling
Data van de tentoonstelling 17/01/2011 tot en met 28/01/2011 07/02/2011 tot en met 18/02/2011 14/03/2011 tot en met 25/03/2011 02/05/2011 tot en met 19/05/2011 23/05/2011 tot en met 10/06/2011 12/09/2011 tot en met 23/09/2011 3/10/2011 tot en met 14/10/2011 24/10/2011 tot en met 14/11/2011 21/11/2011 tot en met 02/12/2011
Voor meer info kan u steeds bellen naar: Elke De Smet Directeur BSGO! De Klaver Ondervoorzitter van GO! Art 09/230 87 11
Illustratoren
Ann Kestens Ann Kestens studeerde vier jaar Grafische en Reclamevormgeving aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Gent en twee jaar Grafische Vormgeving aan het Sint-Lucas Instituut Gent. Tijdens haar opleiding is ze vooral bezig geweest met illustratie. Nadat ze afgestudeerd was in 2003 ging ze dan ook aan de slag als illustrator. Ze werkte onder andere al voor Boek.be, Boekie Boekie, De Boekenkaravaan, Jeugd en Poëzie, Leesgoed, Stichting Lezen, Uitgeverij Halewijn, Uitgeverij Manteau, Universitaire Pers Leuven, Universal Communications en VLABIN.
Stefanie De Graef Stefanie De Graef werd geboren in Gent in 1980. Ze studeerde Grafische en Reclamevormgeving aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent. Verder studeerde ze ook als Erasmusstudent een tijdje in Limerick, Ierland. Haar afstudeerproject bestond uit de prenten die opgenomen zijn in het boek 'Vreemdgaan’. In 2005 werd haar eindproject bekroond met de R. Bruynseraede-De Witte prijs, de hoofdprijs voor Grafische vormgeving van de KASK. Deze illustraties vormden de basis voor de poëziebundel ‘Vreemdgaan’. In 2006 werkte ze bovendien haar lerarenopleiding aan de Academie te Gent af. De voorbije jaren nam Stefanie aan heel wat tentoonstellingen deel, waaronder Items selectie 2005 Eindhoven, Out of Control VUB, Picturale 2005 Ronse, Biënnale van Bratislava, 2007, Slowakije, De 14e Biënnale hedendaagse kunst in Vlaanderen in het kasteel van Poeke 2009. Voor haar deelname aan ‘The second International Ex-libris Biennial Bulgaria’ in 2005 en ‘The Second International Ex-Libris Competition - Ankara 2007’ kreeg ze een eervolle vermelding. In 2008 kreeg ze een publicatie in het kunsttijdschrift Boekmerk, editie 27 en werd haar tweede geïllustreerde boek ‘Ik ben Pomme’ gepubliceerd met tekst van Kristien Dieltiens bij Uitgeverij De Eenhoorn. In 2009 volgde het boek ‘Aïsja’ met een verhaal van Pieter Van Oudheusden bij Uitgeverij De Eenhoorn en maakte ze een illustratie voor het ‘Poëziejaarboek 2’ van Uitgeverij Querido.
Leen Van Durme Leen Van Durme volgde kunsthumaniora en studeerde Grafische en reclamevormgeving aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Haar afstudeerproject, het prentenboek Otto wil slapen, werd bekroond door de stad Gent en uitgegeven door Standaard uitgeverij. Sinds 1998 illustreerde Leen een 40-tal boeken, vooral prentenboeken en verhalen voor eerste lezers. Ze werkt al jaren mee aan de kindertijdschriften van uitgeverij De Eenhoorn. Leens werk valt regelmatig in de smaak bij Kinder-en Jeugdjury. Het prentenboek De schoenen van mama werd genomineerd. Ook Lobbes en Muis wil geen luis werden bekroond.
Marijke Meersman Marijke Meersman (°1965) comes from a family of artists. Her parents ran an art studio. She grew up in an artistic environment. She trained in the art of illustration at various academies of art and was also taught by her father. Until 1996 she worked for the family business that belonged to her parents, after which she started her own studio. She concentrates resolutely on book illustrations but also does other graphic work. She enjoys experimenting with different materials. For Marijke the combination of what at first glance appear to be conflicting techniques is a challenge. Her preferred materials are pencil, watercolours, oil paint and scraperboard. Her style for the cover illustrations of books for young adults is somewhere between realism and abstract but, in fact, she considers the abstract and the suggestive to be more important than the realistic. To her it matters more that it appeals to young people and that their imagination is given a chance. Marijke Meersman works for literary publishers in Belgium, the Netherlands and Germany. In Belgium she works for Clavis, Afijn and Facet publishing group, Davisfonds/Infodok, in the Netherlands she illustrates books for children and young adults for Uitgeverij Fontein, Uitgeverij Callenbach and Uitgeverij Columbus. In Germany she works for Urachhaus Verlag and Bertelsmann Verlag. In addition, she produces illustrations for periodic literary publications and specialist journals. This includes working together with Readers' Digest in the Netherlands and WTCB in Belgium, a scientific organisation responsible for passing on know-how in the Belgian construction industry. She also creates covers for weekly and monthly magazines.
Nicole Rutten
Mieke Lamiroy Je hoeft Mieke Lamiroy niet te kennen om haar werk te kunnen 'lezen', maar het bekijken en blijven bekijken van haar werk biedt onvermijdelijk een indringende inkijk op de persoonlijkheid van deze illustrator. Wat we dan zoal te zien krijgen? Verwacht hier alvast geen gortdroge opsomming van feiten en data. Als je haar tekeningen goed bekijkt, dan krijg je waarschijnlijk zelfs flitsen te zien van hoe haar woonst eruit ziet. Dan zie je onvermijdelijk alle boeiende tegenstellingen die ook haar werk typeren.Er is 'oud' en 'nieuw': een verweerde vitrinekast met blikken speelgoed en verkleurde verpakkingen prijkt naast een modern boekenrek waarop kleurige nieuwe ruggen keurig in het gelid staan. Op de vloer een koeienvel dat in een ander interieur enkel op zijn overdreven kitschgehalte zou veroordeeld worden, maar hier perfect in evenwicht gehouden wordt door de sobere designlamp aan het plafond... Een felgekleurde wand, waartegen een stapel met ingebonden oude zwartwit-tijdschriften leunt...Op de achtergrond weerklinkt zoiets als een tango, om dan naadloos over te gaan in een popgroove. Je weet dat de bewoonster van dit huis een fervent reiziger is, je voelt de wind die door Manhattan waait op bepaalde dagen, je ruikt het typische aroma van Centraal-europese steden als Berlijn of Boedapest. Deze virtuele wandeling door haar woonst is niet meer of minder dan een inkijk in het hoofd van Mieke Lamiroy. De verwijzingen liggen voor het grijpen, en - het allerbelangrijkst - je blijft kijken. Waar het namelijk om gaat bij Mieke Lamiroy: je slaat een bladzijde om of klikt met je muis een volgende link aan, en daar prijkt een illustratie die je aanzuigt. Je blijft kijken, want het gevoel is duidelijk: illustraties als deze zijn geen wegwerpartikelen. Misschien overvalt je de reflex om de plooien op de tijdschriftpagina glad te strijken, om de kreuken uit het zo fragiele krantenpapier te trachten halen. Of als je op computer kijkt, wil je misschien wel het scherm inkruipen, om daarachter de echte textuur van het werk aan een onderzoek te onderwerpen. Zou het kunnen dat sommige van deze illustraties het medium waarvoor ze gemaakt zijn overstijgen? Wat is er vluchtiger dan een krantenstuk of een artikel in een magazine, al bijna oud papier op het moment dat het van de drukpers rolt? En toch staat daar nu en dan een tekst die de tand des tijds trotseren kan. Of in het geval van Mieke Lamiroy: een illustratie die een merkwaardige tijdloosheid uitademt die in het kader van een krant of magazine zelfs enigszins verontrustend kan overkomen. Haar collages bijvoorbeeld maken vaak gebruik van retro-elementen maar overstijgen alle heersende retro-trends (die mekaar in dit nieuw millenium als op hol geslagen seizoenen steeds sneller opvolgen). Bij haar is 'retro' geen vage bevlieging, maar een uiting van het intrinsieke besef dat oud en nieuw evenveel waard zijn. Een oud kledingsstuk, voorwerp of gezicht wordt in het groter geheel van de tekening geïncorporeerd, zodat het er voor de kijker op bijna organische manier deel van gaat uitmaken. Organisch? Had Mieke Lamiroy een tuin, dan zou die niet volledig zijn zonder een boomgaard. En zelfs die oude appelbomen die al lang geen vruchten meer dragen, zouden mogen blijven staan, daar in het kniehoge gras. In de afleiding toont zich de meester. - Maar we zaten midden in een soort analyse, een duiding... - Overschot van gelijk. Anderzijds kan haar werk voor zichzelf spreken. Vergeet even haar werk! Wij willen meer weten over de persoon. Geboren, getogen en woonachtig zei je? En verder? En verder zit ze graag onder een appelboom in het kniehoge
gras... Waar het om draait: er zit echt wel humor in het werk van Mieke Lamiroy, en die uit zich het vaakst in haar collages. Ze zijn vaak uitgevoerd in ogenschijnlijk eenvoudig zwart-wit, waarbij een speelsheid voorop staat die men daarom nog niet met lichtheid moet gelijk schakelen. Een voltreffer in dit kader bleek ‘de Leeslijst’, een initiatief van de Provincie Oost-Vlaanderen en de Gentse stadsbibliotheek om met een alternatieve literatuurlijst voor jongeren voor de dag te komen. In één klap werd bewezen dat een illustrator ook in een overheidsopdracht haar fantasie de vrije loop kan laten gaan. Dit resulteerde in sterke en toch speelse beelden met een licht surrealistische ondertoon, die ondanks het kleine formaat van deze publicatie goed tot hun recht komen, en waarbij de lezer - van welke leeftijd ook - hopelijk een reeks glimlachen niet kan onderdrukken. In dezelfde lijn ligt de veelgeprezen samenwerking met Peter Verhelst, 'Kers op Tong', waarbij nu eens niet een stel illustratoren was aangezocht om het werk van een schrijver van beeldmateriaal te voorzien, maar wel een schrijver zijn verbeelding de vrije loop mocht laten aan de hand van drie reeksen illustraties van het grafisch collectief Bill, waaronder één reeks van Mieke. Nog steeds frivool, maar al een stuk donkerder. Volgens Verhelst zouden zijn en Miekes hersenen in sterk water naast elkaar op een plank prijken, ergens in een parallel universum. Die vormexperimenten mogen ons niet doen vergeten dat de gelaagdheid in het werk van Mieke ook op een inhoudelijk niveau zit. Haar werk slingert dan ook tussen twee uitersten. De ene pool zijn de speelse droombeelden met een soms donkere ondertoon uit de collages, de andere pool de illustraties rond 'grote thema's'. Die onderscheiden zich dan weer het vaakst door hun opvallend gebruik van kleur en textuur. Haast vanzelf komen opdrachtgevers bij haar terecht om abstracte begrippen of actuele themas een verteerbare visuele vorm te geven. Het worden telkens weer indringende beelden, die op het eerste gezicht wat statisch kunnen aandoen. Bij nader toezien zit er echter een zindering en een bijzondere doorleefdheid in. Wie zoals Mieke door sociale bewogenheid en betrokkenheid bij allerlei thema’s getypeerd wordt, moet ook de kans krijgen om dit professioneel een invulling te geven. Een bijzonder succesvolle samenwerking was er met het maandblad Klasse voor Leerkrachten. Het initiatief van Klasse om rond sterke thema’s te gaan werken resulteerde in een unieke verzamelmap met 20 verschillende uitneemsupplementen, telkens met een coverillustratie van Mieke. Rond thema’s als pesten op school, zelfmoord, nieuw samengestelde gezinnen, drugs, leren leren, geweld, faalangst, holebi’s, enz... Een ander voorbeeld hiervan zijn de illustraties rond het thema plastische chirurgie, voor het maandblad van de Gentse Universiteit. Dat zijn de twee polen, maar uiteraard slingert haar werk daartussen, en krijgt elke opdracht op een bijna instinctieve manier zijn eigen vormelijke uitwerking. Dat kan trouwens niet anders, bij zulke uiteenlopende opdrachtgevers als DeStandaard, DeStandaardMagazine, Feeling, Trends, Weliswaar, Blikopener, iD, Reflector, Koning Boudewijnstichting, Cultureel Centrum Leuven, Uitgeverij Davidsfonds/infodok, KBC, Electrabel, Interbrew, Flair, Klasse voor Leerkrachten... Het zou Mieke onrecht aandoen om haar werk in beperkende categorieën onder te brengen. Je ziet zoveel illustratoren die vastgeroest zitten in een stijl die met het verstrijken van de jaren meer en meer gedateerd overkomt. Weinigen is het gegeven om subtiel verder te evolueren. Een rode draad bij Mieke blijft alvast de sfeer van verstandhouding en wederzijds
vertrouwen waarin haar beste illustraties tot stand komen. Kijk bijvoorbeeld naar de prominent in het Leuvense stadsbeeld aanwezige banners van de eerste editie van Kulturama in 2003 waarvoor Mieke het logo en krachtige affichebeeld ontwierp. Mieke Lamiroy staat te popelen om haar krachten en talenten ook te kunnen botvieren op andere materialen, op ongewone formaten. Het speciale paneel voor de verjaardag van stripwinkel 'Het Besloten Land' in de Leuvense Parijsstraat - nog steeds ter plaatse te bewonderen - was daar slechts een voorsmaakje van. En wie zal zeggen wat de ongepubliceerde schetsboeken van Mieke Lamiroy nog voor ons in petto hebben? Als er al een conclusie moet zijn, dan is het dat Mieke Lamiroy wars van alle trends haar eigen weg gaat. Openheid van geest, en een grote interesse voor het brede spectrum van de kunsten, een grote reislust, gigantisch veel zelfrelativering ook, dat alles staat garant voor een tekenstijl die herkenbaar is maar daarom nog niet gemakkelijk vast te pinnen.
Tim Polfliet Tekenen doe ik al heel mijn leven. Naast het werk dat ik achter mijn tekentafel maak, volgde ik studies aan Sint-Lucas Gent (Illustratie en vormgeving, schilderkunst) en de academie van Sint-Niklaas (jeugdatelier en tekenkunst), waar ik sinds 2000 ook les geef in illustratie, vormgeving en het jeugdatelier. Meermaals nam ik deel aan illustratie- en cartoonwedstrijden waar tal van opdrachten uit voort kwamen voor allerhande media. Maar mijn hart ligt bij de kinderboeken. Ik had het geluk reeds te mogen uit geven bij uitgeverijen De Eenhoorn, Davidsfonds/Infodok en Abimo. Mijn illustraties zijn dromerig en fantasierijk, in tinten en kleuren die voortvloeien uit mijn fascinatie voor oude memorabilia; in materialen en technieken die voortvloeien uit het experiment en mijn fascinatie voor enkele meesters uit de kunstgeschiedenis en in een sfeer die voortvloeit uit de opdracht, de mensen op de Colruytparking en de spinsels in mijn hoofd.
Ina Hallemans Ina Hallemans studeerde Vrije grafiek, afstudeerjaar toegepaste grafiek aan het Sint-Lukas instituut in Brussel. Is sinds begin jaren 80 grafisch-ontwerper-illustrator. Na haar studies nam ze uiteenlopende opdrachten aan: lay-out, logo's, covers, illustraties voor kinderboeken en andere. Gaandeweg legde ze zich meer toe op illustratiewerk. Gaf les in het atelier grafische vormgeving aan de Hogeschool Sint-Lukas Brussel van 1983 tot 1998. Sinds enkele jaren maakt ze vooral illustraties voor kinderen, zowel fictie als non-fictie, met als specialisatie natuurillustraties. Ina werkt mee aan educatieve en/of informatieve boeken, speel- en knutselboeken en leesboeken en magazines.
Heidi D’Hamers Heidi studeerde Toegepaste grafiek aan de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen en schilderkunst aan de Academie van Antwerpen en Herentals. Heidi werkte 8 jaar als grafisch ontwerper/designer bij een internationaal kinderkamer decoratiebureau. In 2005 maakte zij haar eerste prentenboek: 'Een dagje vrij voor Klein Konijn'. De aaibaarheidsfactor van haar konijntjes hebben ondertussen menig kinderhart in vervoering gebracht. Er verschenen vertalingen in het Frans, Duits, Spaans, Italiaans, Portugees, Deens, Sloveens, Chinees, Thais, Koreaans,... Verder maakt Heidi ook illustraties voor nieuwjaarsbrieven, kerstkaarten, posters, puzzels, geboortekaartjes, kinderkamerdecoratie,...
Gunther Segers Gunter Segers is actief als vormgever en illustrator. Hij maakt illustraties voor Zonneland & Zonnestraal (uitgeverij Averbode/Altiora), animatiefilmpjes en affiches voor 'Boterhammen in het Park' (Ancienne Belgique) en onlangs publiceerde hij ook een prentenboek bij uitgeverij Abimo. Voor de cultgroep 'The Residents' maakte hij een animatiefilmpje dat verscheen op hun recentste DVD. Gunter is ook actief als medewerker van het 'Teken mijn verhaal'-initiatief dat fysiek beperkte kinderen in staat stelt hun eigen verhaal uitgetekend op papier te zien.
