Autobiotic Selfie (Herkansing 1)
Door:
Sascha de Waal
Klas:
G&I1D
Studierichting: Game Development Datum:
31 Maart 2016
Docenten:
Saskia Freeke, Martin Lacet, Sonja van Vuure en John Hennequin
Module:
Art, Media and me
Opdracht:
Autobiotic Selfie Document
Versie:
2 (Herkansing 1)
Foto’s
(Presentatie op bed, door te weinig ruimte in mijn kamer)
Mijn Artefact In het dagelijkse leven doe ik vrijwillig verschillende dingen. Waar ik mij veel mee bezig houd is het maken van producten, zowel fysiek als digitaal. Dit zie je terug in mijn kamer. Overal heb ik gereedschap en gemaakte producten liggen. Naast dat ik regelmatig producten maak, krijg ik er ook energie van en word ik er blij van. Ik produceer verschillende dingen zoals naaiwerk (kostuums), Arduino projecten (oscilloscoop, 3D printer, wekker), printbare producten (D&D poppetjes, warmteafzuiging), Fimo klei (beeldjes, neuzen voor kostuums) en digitale producten (Games, programma’s).
Als ik kijk naar waar ik de meeste tijd voor vrijmaak, is dat het uitproberen. Een tool ontwerpen om iets nieuws te maken of om iets te kunnen onderzoeken. Het komt erop neer dat ik meer bezig ben ontdekken en leren door iets te maken. Met deze ontdekking en kennis maak ik vervolgens weer iets nieuws. Van dit nieuwe ontwerp ontdek ik weer iets anders en zo gaat het verder. Het is een ketting die geen einde heeft. Van elk gedeelte is het doel om naar het volgende stukje te gaan. Voor het gemak noem ik dit even een ontdekkingsketting.
Onlangs heb ik een Oscilloscoop gebouwd. Ik ben hiermee gaan experimenteren met voltages en weerstanden. Hierdoor heb ik een hoop geleerd over elektriciteit. De kennis van elektra komt gedeeltelijk overeen met radiosignalen. Daarom ben ik daarna gaan kijken hoe ik tussen twee verschillende arduino’s verbinding kan krijgen door gebruik te maken van radiosignalen. Met de Oscilloscoop kon ik goed uitmeten of alles werkte. Nu dit werkend is, ben ik begonnen aan de bouw van een weerballon. De kennis van elektra gebruik ik om een camera van stroom te voorzien en de radiosignalen om te kunnen communiceren met een weerballon (om te locatie te meten). Met deze beelden en andere data kan ik vervolgens weer nieuwe ontwerpen maken.
Dit is precies mijn doel. Ik maak een product (Oscilloscoop) en met wat ik daarmee ontdek heb ga ik aan de slag om het volgende experiment (radiocommunicatie) te gebruiken voor iets nieuws. Ik heb meerdere van deze kettingen en de verschillende kettingen komen ook vaak samen of gaan weer uit elkaar. Ze gaan wel allemaal dezelfde richting op, namelijk het voor mij onbekende. Ik maak dus eigenlijk om te ontdekken. Maken is mijn tool om de wereld te ontdekken en om met de ontdekte kennis vervolgens weer iets nieuws te maken, wat mij dan weer verder brengt. Waar ik naartoe werk of wanneer ik stop is niet duidelijk, maar dit proces waar ik gelukkig van word, is mijn artefact. “Maken is mijn tool om de wereld te ontdekken”
Ontwerpkeuzes
In boven afgebeelde kunstwerk zie je meerdere lijnen, die samenkomen (zie rood). Elke lijn of anders gezegd ontdekkingsketting, staat voor een bepaalde soort- of groepskennis. Denk aan de ketting van eerder genoemde weerballon. Er zijn meerdere takken omdat ik meerdere soorten ontwerpen maak. De takken komen samen omdat ik ontdek en combineer met andere ontdekkingen.
De gele papiertjes op het voorbeeld, zijn ontdekkingen. Ik heb voor de kleur geel gekozen omdat dit de kleur is van optimisme en van nieuw. Elke ontdekking is iets nieuws en iets om blij van te worden. Alle takken eindigen bij de raket (zie groen). De raket staat voor een toekomstige ontdekking. Als een raket de lucht in wordt geschoten, wordt dat gedaan om te leren van werelden buiten de onze. Om de raket überhaupt te kunnen schieten moet je eerst ontdekt hebben hoe je een raket maakt. Hier komen verschillende kennisfactoren bij elkaar. Deze kennisfactoren komen samen om die raket te lanceren en zo nog meer te ontdekken. Dit geldt dus ook voor mij. Ik maak kleine dingen en met die kennis maak ik dus iets waarmee ik weer andere ontdekkingen doe. De raket staat voor die weg want met deze lancering is er weer iets anders te ontdekken. De raket is iets omhoog geplaatst. Hoe verder je terug gaat met de lijn, hoe lager je komt. Het idee hierachter is dat de raket gedragen wordt door voorgaande ontdekkingen. Elke ontdekking zorgt ervoor dat de volgende hoger en beter wordt. Wij mensen hebben ook de gedachten dat hoe hoger iets is, hoe belangrijker het is. Dit geldt dus ook voor elke ontdekking. Elke ontdekking is steeds belangrijker. Hoe verder je van de raket vandaan gaat, hoe meer de kleur van de ontdekkingen vervaagd. Het einde is dan ook bijna wit. De ontdekkingen verliezen waarde. Iets wat je onlangs ontdekt hebt, is veel belangrijker dan iets wat je lang geleden ontdekt hebt. Is het bijvoorbeeld nog belangrijk dat wat je als kind ontdekte? Wat er buiten in de tuin te zien was? Toen je het voor het eerst zag, was het wel leuk. En nu is het lang niet zo belangrijk meer. De ontdekkingen hebben ronde punten omdat ze correct moeten zijn. Als iets heel puntig is, komt het vijandig en gevaarlijk over. Dit is niet het geval met deze ontdekkingen en daarom zijn de punten rond. De lijn is zwart omdat het een duidelijke lijn moet hebben, zonder dat het te veel afleiding geeft. Als het vele kleuren krijgt, vallen de ontdekkingen minder op. De lijn moet deze alleen verbinden en mag verder geen aandacht van het kijken afpakken. Ook moet deze zwarte lijn de aandacht van de raket niet afleiden. De rondingen in de lijn zijn zo gemaakt dat, wanneer je de lijn volgt, je bij de raket terecht komt (Je moet een scherpe bocht maken wil je niet bij de raket komen, de kans is groot dat de kijker kiest voor een minder scherpe bocht). De reden dat de takken om en om zijn geplaatst is omdat er een soort chaos moet ontstaan (verschillende voorwerpen die samen komen) maar niet te on-symmetrisch moet overkomen. Een mens houdt van symmetrie. Op deze manier voelt het goed aan voor de kijker en laat het toch het idee van meerdere ontdekkingen door elkaar goed zien.
Aanpassing herkansing Mijn feedback was dat ik doelgerichter moet gaan werken. Ik moet een doel bedenken en vervolgens al mijn keuzes afwegen op dat doel. Dit heb ik gedaan door een duidelijk artefact te kiezen. Elke keer wanneer er meerdere opties waren, keek ik welke het beste was om het doel te bereiken (Pas deze keuze goed bij mijn artefact? En wat zijn de gevolgen van deze designkeuze?). Hiervoor heb ik wel een nieuw artwork moeten maken. Maar nu zijn alle designkeuzes afgerond door gericht naar het doel te kijken.
