05-12-2005 Artikel zonder titel Jongeren hebben vaak weinig vertrouwen in de objectiviteit van leraren en schooldirecteuren. En dat wantrouwen wordt alleen maar sterker, als ze daarin keer op keer worden bevestigd. Want er gaat ook veel fout. Deskundigen van onderwijsopbouwwerk De Schoolbrug en vzw De Acht reageren op een aantal confronterende uitspraken van moslimjongeren. Oordelen over vooroordelen de islam Nadia (20): "Op mijn middelbare school moesten we altijd de islam verdedigen. Eén leerkracht daagde mij altijd uit over vrouwenrechten. Hij zei dan dat in SaudiArabië vrouwen niet mogen autorijden, keek naar mij, en dan waren we vertrokken voor een uur." Driss (20): "Als het op de middelbare school over aanslagen ging, keek die leraar altijd naar mij. Wij moesten altijd overal een verklaring voor hebben. Ik kwam vaak met hoofdpijn naar huis." Farida Abdellaoui (vzw De Schoolbrug): "Het is jammer dat het 'islam-etiket' op alle allochtonen wordt geplakt en dat ze zich altijd moeten verantwoorden. Jongeren zijn gevoelig, ze zijn zoekende. En als hun geloof belachelijk wordt gemaakt, raakt dat hen. Natuurlijk heeft iedereen het recht om zijn mening te zeggen, maar dat kan ook te ver doorslaan." El Houcine Ouzzine (jongerencoach De Acht): "Racisme heeft een andere, subtielere vorm aangenomen. Aan de ene kant worden allochtonen aanvaard, maar tegelijkertijd wordt ook heel duidelijk gemaakt dat hun cultuur niet bij die van het Westen past."
? het Centrum voor Leerlingen Begeleiding Hamza (20): "Ik vertrouw het CLB echt niet. Ik heb een test afgelegd en het CLB zei tegen mij: Algemeen secundair is veel te moeilijk voor je. Die testen zijn gewoon niet representatief." Mohammed (17): "Leerkrachten en CLB's hebben veel vooroordelen ten opzichte van allochtonen. Als ze merken dat je problemen hebt met Nederlands, sturen ze je meteen naar het beroeps." Mieke Richart (Meldpunt Onderwijs, De Acht): "Het zijn echt niet alleen de CLB's die doorverwijzen. Vaak is zoiets het gevolg van een hele schoolloopbaan. Daarom is ook het kleuteronderwijs al zo belangrijk." Farida Abdellaoui: "Meestal gebeurt een doorverwijzing op vraag van de school. Jongeren geven nogal snel de schuld aan het CLB." David de Vaal (coördinator onderwijswerking, De Acht): "Als jongeren niet kunnen volgen in een bepaalde richting, is het logisch dat ze voor een andere richting kiezen. Mijn kritiek is dat ze bij die keuze niet worden begeleid. Ze kiezen op basis van wat ze niét kunnen, in plaats van te kijken naar welke richting hen ligt en wat hun vaardigheden en competenties zijn. Daar moeten de begeleiders aandacht voor hebben." ? het 'watervalsysteem' Hajo (16): "Ik ben begonnen in algemeen secundair, maar mijn leraar stuurde me naar het beroeps. Mijn zus is met hem in discussie gegaan, maar mijn ouders dachten dat de leerkracht het wel zou weten." Hamid (18): "Jongeren worden gedemotiveerd door de leerkrachten. Ze zeggen dat je het niet gaat halen en dat je dus beter beroeps kunt volgen. Met als argument: 'Je gaat dan snel geld verdienen en dat is echt iets voor jou'."
David de Vaal: "Uit de statistieken blijkt inderdaad dat veel allochtone jongeren beginnen in het ASO en dan afglijden naar lagere niveaus. Dat wordt het 'watervalsysteem' genoemd. Het is natuurlijk erg jammer dat dat bestaat." Farida Abdellaoui: "Ik merk dat doorverwijzen vaak gebeurt op basis van gedrag in plaats van competenties. Docenten kunnen niet altijd kaderen dat leerlingen heel frank zijn of grof. Ik heb laatst ook nog zo'n student terecht moeten wijzen. Maar dat type leerlingen krijgt sneller de stempel 'beroeps', terwijl ze misschien heel veel kunnen." ? de ouders Ottmane (15): "Mijn vader komt één keer per jaar naar school. Dat vind ik genoeg." Hajo (16): "Als mijn pa mijn rapport komt halen, wordt hij altijd vreemd aangekeken. Want hij heeft een baard." Aïcha (19): "Mijn vader is naar school gekomen toen wij geen hoofddoek meer mochten dragen. We hadden geprotesteerd, maar het hielp niet. Uiteindelijk ben ik van school veranderd." Kathleen Debruyne (Coördinator jongerencoaching, De Acht): "Scholen verwachten dat ouders naar oudercontacten komen en op uitnodigingen ingaan. Maar ze verwachten vooral van ouders dat ze luisteren en meegaan in de beslissingen van de school. Hun eigen inbreng, inzichten in problemen komen zelden aan bod." El Houcine Ouzzine: "En langskomen is niet hetzelfde als participeren. Laatst was er een vader die met zijn dochter het rapport van zijn zoon kwam halen. Zij stelde allerlei vragen. Dat vond de school 'te vermoeiend'. Hadden ze alleen moeten knikken zonder er iets van te begrijpen. Is dat participatie?" ? uitstapjes
Majida (22): "Mijn ouders hadden het nooit goed gevonden als ik in het tweede jaar van de lerarenopleiding op zeeklassen ging." Farida Abdellaoui: "Docenten vinden het vaak flauw als iets niet mag. Ze snappen die leefwereld niet. Anderzijds houden scholen soms ook te veel rekening met die wensen, wat ook niet goed is. Zo doet een school soms minder moeite om een stageplaats te vinden voor een meisje. Dan wordt sneller gezegd: zij mag niet en ze wil niet. Met als achterliggend idee: kijk eens hoeveel begrip wij hebben! Met goede bedoelingen kun je veel verkeerd doen. Je moet elke leerling individueel bekijken. Dat gebeurt te weinig." ? inschrijvingen Zineb (18): "Een directeur wilde destijds mijn broer en twee vrienden niet inschrijven op zijn school. Marokkaanse meisjes vond hij geen probleem. Jongens wilde hij niet, dat waren ruziestokers. Dat zeg je toch niet als directeur? Dat zijn vooroordelen." Mieke Richart: "Marokkaanse jongens worden vaak aanzien als probleemleerlingen. Jongens hebben ook meer moeite om zich in te schrijven, merken we. Daar komen dan ook veel klachten over. De regels voor inschrijving staan duidelijk op papier, maar de toepassing gebeurt niet goed. Vroeger konden de scholen sturen wie er binnenkwam. Nu niet meer en dat vinden ze moeilijk. Dus zijn er ook scholen die alsnog allochtone leerlingen weigeren. En die groep ouders zal niet altijd snel aan de bel trekken." David de Vaal: "Bovendien komen leerlingen niet graag op die manier een school binnen. Er bestaat de kans op het draaideur-effect: binnen de twee weken vindt de school een reden om die leerling toch weg te sturen." Kathleen Debruyne: "Het valt op dat na de leerlingentelling, op 1 februari, er meer leerlingen worden weggestuurd. Het is vervolgens moeilijk om nog een school te motiveren een zogenaamd moeilijke leerling in te schrijven, omdat ze er geen middelen meer voor krijgt."
? concentratiescholen Saliha (18): "Ik ken een school die 700 Belgische leerlingen had, waar nu 700 Marokkaanse leerlingen zitten. Gewoon omdat er ooit één Marokkaanse jongen op die school kwam. Sommige ouders willen blijkbaar niet dat hun kinderen met Marokkanen in de klas zitten." Mieke Richart: "Het onderwijsbeleid schetst concentratiescholen zelf als een probleem. Er wordt altijd gesproken over 'spreiding' als 'oplossing'. Daardoor legt het beleid zelf het verband tussen allochtone leerlingen en de kwaliteit van het onderwijs: hoe meer allochtonen, hoe slechter het onderwijs. Dat is de wereld op z'n kop. Directies zijn ook vaak bang om het percentage allochtonen op hun school bekend te maken. Maar zo'n percentage zegt niets over de kwaliteit van de school." Farida Abdellaoui: "We moeten ook eens kijken wie er voor de klas staat. In Marokko zijn er alleen maar concentratiescholen, heeft onderzoeker Paul Mahieu eens gezegd. Dat vind ik nog steeds een heel sterke uitspraak."
Gazet van Antwerpen, pagina 70, 1137 woorden © 2005 De Vlijt n.v. print dit artikel download in RTF (Word), HTML, XML koop bijkomende reproductierechten aan sluit dit artikel
