APB 2013 (Het gesproken woord geldt)
“Belastingverhogingen zijn vergif voor de economie en leiden tot het afbreken van banen. Belastingverhogingen zijn slecht voor hardwerkend Nederland en slecht voor de economische groei. Belastingverhogingen zorgen voor minder ruimte in de portemonnee van de burger om zelf beslissingen te nemen.”
Aldus Mark Rutte in 2009;
Omdat het toenmalige kabinet de belastingen niet verlaagde, diende hij een motie van wantrouwen in. Midden in de crisis van 2009, bepleitte hij nieuwe verkiezingen.
Vz. Ik zal dat vandaag niet doen. Maar het roer moet wel om.
Heel langzaam begint Europa uit de economische malaise te ontsnappen. Duitsland doet het goed, in Spanje daalt de werkloosheid, en zelfs België krijgt zijn begroting op orde. Er is reden tot hoop en optimisme in Europa. 1
En als Europa opveert, dan kan Nederland niet achterblijven.
En toch gebeurt dat. De werkloosheid nadert het niveau van de jaren tachtig. De inflatie is het dubbele van de rente op de bank. Faillissementen in de bouw zijn aan de orde van de dag.
Familiebedrijven houden het hoofd niet langer boven water. Winkelstraten lopen leeg. De rente op de staatsschuld loopt op richting Frans niveau. Een signaal dat niet alleen nationaal, maar ook internationaal het vertrouwen in het herstelvermogen van ons land daalt.
Dat Nederland hard geraakt wordt door een wereldwijde crisis is met onze open economie onvermijdelijk. Maar dat Nederland er niet uit komt is dat niet.
Nederland kan uit de crisis komen als het banen en structureel herstel voorop zet.
De banen verslindende belastingen moeten omlaag. De nivellering ten koste van middeninkomens moet stoppen. De veelkoppige overheid kan kleiner.
2
Werk en economisch herstel worden niet gecreëerd door de overheid. Maar de overheid kan wel de omstandigheden scheppen waaronder de economie weer tot leven komt.
Als Den Haag een stapje terug doet en initiatief van mensen weer waardeert, wordt de overheid kleiner, de economie gezonder en de samenleving sterker. De samenleving, niet de overheid.
Even leek het of dit kabinet dit had begrepen. In de Troonrede verscheen ineens het begrip participatiesamenleving. Maar dat het hier niet om een diep doorleefd besef ging werd al snel duidelijk.
Vooral binnen PvdA-geledingen kwam meteen weerstand.
De één na de ander benadrukte dat de overheid niet zou krimpen, de verzorgingsstaat toch echt het uitgangspunt zou blijven, en voormalig PvdA-leider Wouter Bos vreest een ideologische ommezwaai van zijn partij. Weg van de zaligmakende overheid.
3
Vanuit de VVD klonken er minder gespannen reacties op het benoemen van de participatiesamenleving. Maar dat wil niet zeggen dat liberalen wél begrepen hebben wat de participatiesamenleving echt inhoudt.
Voor de VVD is de participatiesamenleving weinig meer dan een excuus voor kille bezuinigingen. Meedoen in de samenleving is voor liberalen vooral meedoen als consument op de markt.
Het nemen van verantwoordelijkheid betekent dan al snel: zoek het zelf maar uit.
Met de PvdA en VVD krijgt de participatiesamenleving het slechtste van twee werelden.
Het visieloos snijden van de VVD wordt verbloemd onder het kopje participeren en het staatsdenken van de PvdA zorgt ondertussen voor een batterij regels en voorwaarden waar de gemiddelde goedwillende burger zich nauwelijks doorheen geworsteld krijgt.
4
Een
samenleving
waarin
mensen
kunnen
participeren
veronderstelt dat mensen echt de ruimte en de financiële middelen hebben om dat waar te maken. Alleen op die manier kan onze ruggengraat van gewone gezinnen, familiebedrijven, innovatieve ondernemers ons land uit de economische crisis helpen. Want: alleen met een sterke ruggengraat kunnen de sterkste schouders de zwaarste lasten blijven dragen.
Lagere belastingen zijn geen doel op zicht, maar een voorwaarde voor het opbouwen van een eerlijke economie. Dan bouwen we een sterke samenleving, niet een grote overheid.
Dan beginnen mensen ondernemingen, in plaats van ze te sluiten. Dan nemen ondernemers weer medewerkers aan, in plaats van ze te ontslaan. Dan bloeit Nederland op, in plaats van dat het wordt verstikt.
Maar wat doet het kabinet? Dat doet het tegenovergestelde. Het vernietigt banen door voortgaande belastingverhoging en nivellering. Het verstikt initiatief door de overheid te blijven laten groeien. 5
Daarmee verzwakt het de ruggengraat van Nederland, de gewone gezinnen, de families en de ondernemers.
Wat betekent nivelleren en belastingverhogen in de praktijk?
Het betekent:
Vanaf een inkomen van €20.000, iets meer dan het minimumloon, moet je, als je een extra dag werkt om 100 euro extra te verdienen, er 45 afstaan aan de overheid.
Als je 42.000 euro verdient, moet straks 49 euro afstaan en als je 55000 euro verdient worden het er 59. Alleen de mensen met een inkomen van boven de 110.000 euro blijven 52% betalen.
Voorzitter, weet u wat het toptarief is op Cuba, het laatste communistische paradijs op het westelijk halfrond? Het hoogste tarief in Cuba is 50%.
6
Is de Minister President bereid af te zien van het inkomensafhankelijk maken van de algemene heffingskorting?
Mevrouw de voorzitter: het kabinet maakt goede sier met een beetje extra loonruimte, voor bijvoorbeeld ambtenaren. Maar je betaalt je eigen loonsverhoging via de hogere belastingen gewoon zelf.
Eigenlijk zou de regering een bijsluiter bij de loonstrookjes voor volgend jaar moeten doen. Let op:: “Geld verdienen kost geld”.
Het CDA kiest voor belastingverlaging en om die reden kiezen wij niet voor stijging van het brutoloon.
Deze coalitie maakt meer onbegrijpelijke keuzes.
Het kabinet verlaagt de topsalarissen in de zorg pas in 2015. Maar sommige chronisch zieken en gehandicapten gaan er nu al tot 13% op achteruit.
Is het kabinet bereid de inkomens van de medisch specialisten al in 2014 te verlagen – het CPB bevestigt dat het kan – en
7
met de opbrengsten de maatregelen voor chronisch zieken en gehandicapten te verzachten?
De regering verhoogt de accijnzen op diesel. Die zijn nu 44 cent in Nederland. Rutte verhoogt ze. Niet naar 46 cent zoals in het regeerakkoord staat, maar naar bijna 48 cent per liter.
Nu is de accijns in Duitsland 47 cent. Het gevolg? Niemand tankt zijn vrachtwagen nog in Nederland vol. Dat gaat allemaal naar Duitsland
En wat zegt de regering? We houden geen rekening met grenseffecten, want die passen niet in de modellen, zo liet het kabinet onlangs aan de Kamer weten.
Nou aan de grens kennen ze die effecten wel: lege pompstations en een stroom Nederlandse winkelkarren in Duitsland.
8
Is hij bereid de accijnzen op diesel en LPG in zijn geheel niet te verhogen, gewoon omdat dat verstandig is?
Ik begrijp dat Mark Rutte Angela Merkel wil feliciteren met haar verkiezingsoverwinning. Maar dit is te veel van het goede. Merkel heeft haar begroting al op orde, Rutte niet. Dit moeten we niet doen.
Het kabinet bezuinigt 250 miljoen euro op infrastructuur. Dat levert niet alleen extra files op, het kost zo’n 2000 á 2500 banen.
Maar dat geeft niet, zegt het kabinet, want minister Asscher heeft een banenplan van 300 miljoen.
Waar komen deze rare keuzes toch vandaan? Het is al mis gegaan bij de uitruil aan het begin van deze coalitie. Deze coalitie heeft vanaf de eerste dag vanuit versleten sjablonen op de crisis gereageerd.
De VVD heeft het kaartje getrokken met bezuinigen. De PvdA koos nivelleren. 9
Maar niemand koos voor banen. Niet de gezamenlijke visie op de toekomst van ons land en het herstel van de economie, maar het eigen politieke verlanglijstje is centraal gesteld.
Vorig jaar noemde PvdA voorzitter Spekman de nivelleringsoperatie van het kabinet al een feest. Dit jaar kan hij met de PvdA echt op de banken gaan staan. Het mag wat banen kosten, zij collega Samsom in Juli. En dat doet het ook. Volgend jaar zullen weer tienduizenden Nederlanders thuis komen met de mededeling dat ze hun baan kwijt zijn.
Deze coalitie viert een duur feestje op kosten van de gewone gezinnen, families en de ondernemers.
Mark Rutte zal worden herinnerd als de premier die de belasting van de middeninkomens op het hoogste niveau in de geschiedenis bracht. Die de grootste nivellering uitvoerde sinds Joop den Uyl. En onder wie de werkloosheid tot het hoogste peil steeg sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Dit beleid loopt vast. 10
De weg loopt dood. Het moet dus anders.
Uit deze crisis komen wij niet vanzelf. Het is niet gemakkelijk, maar het kan wel. Veel sneller dan bij dit kabinetsbeleid. Veel beter dan bij dit kabinetsbeleid.
Ik heb het alternatief gepresenteerd dat lagere belastingen biedt, dat de nivellering van de middeninkomens stopt, en dat de overheid kleiner maakt. Het CDA kiest voor de ruggengraat van de samenleving. Voor families, ondernemers en middeninkomens.
Het alternatief van het CDA is een andere koers. Een koers van belastingverlaging, een kleinere overheid en geen nivellering.
De overheidsuitgaven lopen nog met 24 miljard op naar 2017. Het CDA heeft hiertegen een wet op tafel gelegd die in tijden van begrotingstekort de overheid op de nullijn zet. Dat is nodig en biedt de ruimte om belastingverlaging te geven en de lasten voor ondernemers te verlichten.
11
De combinatie van een rem op groei van overheid, loonmatiging en belastingverlaging zorgt voor meer economisch herstel en werk.
Kort samengevat: het Duitse recept. Kiezen we deze weg niet, dan blijven we achterlopen, en blijft de staatsschuld toenemen. En die loopt op naar de 80 %. Daarmee wordt de schuld een factor die de groei gaat remmen.
Een kleinere overheid heeft consequenties. Het betekent minder uitgaven.
Wij moeten blijven hervormen, op de arbeidsmarkt, in de zorg en in de sociale zekerheid. Mensen hebben moeite met de onzekerheid die er door ontstaat. Maar veel erger is de blijvende onzekerheid door verlies aan baan en toekomst.
Voor het kabinet breekt nu een cruciale fase aan. De minister president is aangeland bij een tweesprong. Gaat hij door op de ingeslagen weg? Lastenverhoging, nivellering en een grotere overheid?
12
Of kiest hij voor het alternatief van een kleinere overheid en belastingverlaging, een sterkere samenleving en meer banen?
Dat is de bepalende keuze in dit debat. Dat is de keuze voor 2014. Het antwoord is aan de premier.
13
