Parochieblad van de Antonius van Paduaparochie in Nijmegen-Oost
Allerzielen Tijdens de Allerzielenviering, op zondag 2 november om 10.00u, herdenken we onze dierbaren die zijn overleden. We staan in het bijzonder stil bij de mensen die het afgelopen jaar zijn gestorven. Van 16.00 tot 17.00u is er ook een speciale klankmeditatie. U bent van harte welkom.
Huis van God, huis voor de buurt
De mensen van voorbij
Emmy de Jonge - de Barbanson, 75 jaar
zij blijven met ons leven. De mensen van voorbij
Peter Klaassen, 80 jaar
ze zijn met ons verweven in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen,
James Stappers, 83 jaar
in bloemengeuren, in een lied dat opklinkt uit verdriet.
Ineke van Crimpen, 82 jaar Hanna Lam
Truus van Elteren, 92 jaar Leny van Beek - de Bruijn, 92 jaar Thérèse Kleijn - Auger, 88 jaar
Nieuws van het locatieteam Waar denkt u aan bij een stadsconcilie? pagina 4 en 5
Anneke van Gaal - van Berkel, 86 jaar Het nabije Syrië
Lenie van den Hoogen - de Raaf, 95 jaar Frans Holla, 90 jaar
Wat kunnen wij doen voor Syrische vluchtelingen in Nijmegen? pagina 7
www.avpnijmegen.nl
Jaargang 26 nummer 6, Allerzielen 2014
Antonius onderweg
‘Onder de motorkap van je ziel’ een bijeenkomst over ‘Spiritualiteit & Pelgrimeren’
Karen Armstrong In naam van God - religie en geweld
Bert Poelert, oud-hoofdcommissaris van Politie Nijmegen, liep in 2012 voor het eerst de Camino. Op een bijeenkomst in Wageningen in juli 2014 vertelde hij over de ervaren spiritualiteit tijdens de tocht. De belangstelling en herkenning was groot.
Karen Armstrong is een vooraanstaand schrijfster op het gebied van religie. Haar boeken zijn vertaald in veertig talen en velen werden een bestseller.
Het Nederlands Genootschap Sint Jacob – regio Gelderland, een vereniging van mensen met belangstelling voor de pelgrimsroute naar Santiago, organiseert samen met het Vincent de Paul Center, centrum voor sociale spiritualiteit, een bijzondere bijeenkomst over het thema ‘Spiritualiteit en Pelgrimeren’.
pagina 2
Boekentip
Programma - Opening door John Segers, lid regiegroep Nederlands Genootschap Sint Jacob – regio Gelderland en zelf pelgrim - ‘Spiritualiteit van de levensweg’ Inleiding door Tjeu van Knippenberg, emeritus hoogleraar Praktische Theologie en verbonden aan het Vincent de Paul Center - ‘De biografie van een leven en de gedwongen reflectie op de Camino Frances vol met spirituele belevenissen’. Inleiding door Bert Poelert, lid regiegroep Nederlands Genootschap Sint Jacob – regio Gelderland - Pauze - Gelegenheid om ervaringen met de zaal te delen en/of vragen te stellen. Dit gesprek wordt begeleid door Irene Poelert, tot voor kort consultant leiderschap, mens en organisatieontwikkeling, thans procesmanager Liander in Arnhem. - Afsluiting door John Segers
Armstrong was non in een Engelse orde, maar trad na zeven jaar uit. Hierover schreef zij het boek De wenteltrap. Na een studie aan de universiteit van Oxford werd ze deskundige op het gebied van Jodendom, Christendom en Islam. Haar werk wordt gekenmerkt door een vrijzinnige kijk op het verschijnsel godsdienst.
Praktische informatie Datum: 20 november 2014 Tijd: 20.00 – 22.00u, inloop vanaf 19.30u Plaats: parochiehuis Antonius van Padua, Van Slichtenhorststraat 81 Toegang: gratis U krijgt de tekst van de lezingen aan het einde van de avond mee. Aanmelden Om enig zicht te krijgen op het aantal mensen dat deze avond zal komen, is het van belang dat u zich van te voren opgeeft. Dit kan via emailadres
[email protected], of telefonisch bij Bert Poelert, 024-3245620. (bij geen gehoor inspreken a.u.b.).
Kunstwerk Tijdens de Allerzielenviering wordt werk van parochiane en kunstenares Ger Lange - Driessen getoond. U ziet het werk als achtergrond bij de namen op de voorpagina. Ger werkte hiervoor samen met fotografe Mia Denis, zij hebben allebei een atelier op Cultuurspinnerij De Vasim. Ger: “Het werk is onderdeel van het project ‘vergankelijkheid’. Dit is een masker dat ik gemaakt heb van was met daaroverheen een laagje grafisch bedrukt papier. Dat hebben we laten smelten en op het juiste moment heeft Mia de foto gemaakt.”
In haar recent verschenen boek In naam van God gaat Armstrong in op de relatie tussen religie en geweld. De gewelddadige drang in de mens wordt vaak verbonden met het religieuze: oorlog en religie lijken onontwarbaar verstrengeld te zijn. Tegelijkertijd is er naast een kruisridder of jihadist ook altijd een Jezus of Mohammed geweest, die pleitte voor vrede en verzoening. Armstrong laat zien dat de onderliggende motieven voor het gebruik van geweld vaak heel weinig met religie te maken hebben, maar sociaal, economisch en politiek van aard zijn. Daarmee corrigeert ze het overheersende beeld dat religies de schuld zijn van het grote bloedvergieten in de geschiedenis.
Allerheiligen, Allerzielen, Allermensen verloren kind – kan het nog verschrikkelijker? Hoe heb je het doorstaan? En nog! Je voelt het nog en allengs is het bij je gaan horen en draag je het met je mee, iedere dag, je ziel getekend. Het leven gaat immers door? Op die gedenkdag, 2 november, zie je voor je al die zielen, mag je verdriet de vrije loop hebben. Iedereen mag het zien en troost is welkom.
Allerheiligen geen gedenkdag van zachte wereldvreemde roomse knapen, maagden, monniken en papen, maar … een dag om rond te gaan en rond te kijken in de mensengeschiedenis tot op vandaag. Mensen, mensen, mensen. Menigten van mensen. Getekenden. Honderdvierenveertig duizend getekenden en de rest die niemand tellen kon, uit alle rassen en stammen en volken en talen, uit alle buurten en wijken. Bijzondere mensen! Zien we ze? Zeker is dat niet. Hangt van onze eye-wish af. We hebben nog veel te leren.
Allermensen alle mensen gedenken om mee te beginnen en dan wellicht bij het bijzondere (wat is heilig anders?) uit te komen. Daar gaan ze aan ons geestesoog voorbij, dag voor dag gegrepen door gruwel, dansend bij vrede, leven dodend in woede kwetsend en niet te geloven zo zacht en zorgend voor het meest weerloze. Dit alles tot op de dag van vandaag.
Allerzielen een dag lang gefocust op verdriet. Op het moment zelf van verlies en pijn is het heftig, dat verdriet. De eerste dagen na het overlijden van je man, zomaar onverwacht of na een lange periode van angst en zorg, je vrouw uit je leven, je
Kijken en zien Soms zie je ze ineens als die mensen op een zaterdag in een overdrukke winkelstraat hun gang gaan, hun eigen weg, winkel in, winkel uit, belast en beladen. Je komt ze tegen, je passeert ze, je wijkt uit dan kunnen ze voorbij, je loopt met ze mee. Dat is nou een menigte mensen. Je ziet ze gaan en thuisgekomen, weet je niet wie je allemaal hebt gezien. Het waren er zoveel. Een grote menigte
mensen die je niet tellen kon. Zonder naam, lijkt het. Anoniem. Een massa. Hoeveel mensen zouden het zijn? Geen flauw idee. Laten we zeggen twaalfduizend mensen. Dat is een mooi getal. Maar dat is dan wel: twaalfduizend maal een mens. Twaalfduizend maal een heel eigen geschiedenis. Twaalfduizend getekenden, stuk voor stuk. Als je er maar goed genoeg oog voor zou hebben, zou je dat ‘getekende’ ook zien. Wie lopen daar? Geluk gaat daar naast verdriet, vrede komt ruzie tegen, voldoening passeert onbehagen, gezondheid botst tegen ziekte op. Kun je niet uitkijken? Een kind is zijn moeder kwijt, de verliefde zegt de vreemdganger gedag, een man zoekt kennismaking met een vrouw. Twaalfduizend maal een vrouw, een man, met een eigen levensverhaal. Hoe bijzonder, hoe heilig. Dat is een menigte van mensen. Getekend. We noemen namen, we steken kaarsen aan, we gaan zitten naast elkaar. Elkaars naasten. Schuchter, denken we, fluisteren we, zingen we, bidden we ons naar elkaar toe: wees er, we mogen er allemaal wezen! Albert Meijer
pagina 3
1 en 2 november 2014 Allerheiligen. Allerzielen. Goede dagen voor een mini-cursus. Een korte leergang. Studiedagen. Twee open dagen. Die twee dagen horen bij elkaar, als voor- en achterkant. Iedere kant een eigen inbreng. Wat we dan leren, wisten we al lang, maar een paar dagen in het jaar ten minste is het goed deze kennis weer op te halen.
Nieuws van het locatieteam Stadsconcilie: wij hebben een boodschap, maar heeft de samenleving ook boodschap aan ons?
pagina 4
Aan alle mensen die zich om de een of andere reden verbonden voelen met de Antonius van Paduagemeenschap, In 2017 hopen wij als Antoniusgemeenschap ons 100-jarig bestaan te vieren. Honderd jaar maken wij dan deel uit van de wijk, deel uit van de stad waar wij een zichtbaar teken van geloof willen zijn en blijven. Geloof in toenadering, in samenwerking in gemeenschappelijke toekomst. De Antoniusgemeenschap, een plaats om op verhaal te komen, een plaats die je niet alleen bereikt door thuis op te stappen, maar ook uit manieren van kijken. In die honderd jaar is er heel veel gebeurd, heel veel veranderd. Kerk en samenleving? Zij hebben zich door allerlei oorzaken meer en meer van elkaar verwijderd. En daar de Antoniusgemeenschap zowel deel uitmaakt van die samenleving, als ook deel uitmaakt van de Katholieke kerk, waarmee velen van ons ook niet altijd een gemakkelijke relatie hebben, is het kortom, niet direct een heel gemakkelijke situatie. Het wringt en schuurt nog al eens. En toch stelt het lokatieteam voor dat wij ons langzamerhand gaan voorbereiden op ons 100-jarig jubileum als Antoniusgemeenschap. Daar willen wij toch iets bijzonders van gaan maken. Misschien tegen alle logica in, tegen alle vooronderstellingen in, tegen alle vrees over wat ons kán overkomen, wat kán gebeuren in. Want nog steeds is de kerk als gebouw een monu-
mentale plek in de gemeente Nijmegen en een markant punt in de wijk Altrade die steeds onderdak heeft geboden voor allerlei activiteiten tot in de kelders toe. En veel belangrijker, nog steeds zijn wij als Antoniusgemeenschap een heel vitale groep. Zij zingt, gaat voor, onderwijst, deelt uit, bezoekt filmavonden, doceert, legt uit, danst, verkoopt, voedt, kleedt aan, versiert, onderhoudt, begraaft, preekt, drinkt koffie en een goed glas wijn, voor elkaar, met elkaar, naar elkaar, onder elkaar, naar buiten, naar binnen, naar voren, naar achteren, durft op water i.p.v. beton te lopen, (zonder angst voor natte voeten). Kortom zij LEEFT. En dus moet er een heuse feestweek komen, een feest dat gekenmerkt wordt door een groot buurtfeest rond de kerk, een manifestatie van wat het kerkcomplex te bieden heeft van binnen en van buiten en welke rol dat in 100 jaren heeft vervuld en nog kan vervullen voor de wijkbevolking. Een feest met fotoboeken, veel muziek en zang, rommelmarkt, exposities, feestvoorstelling en feestelijke maaltijd etc. Maar ook willen wij iets nieuws organiseren, namelijk een stadsconcilie. Wat verstaan wij daaronder? Onder stadsconcilie verstaan wij een beraad waarvoor wij mensen vanuit alle geledingen, religieus, diakonaal, sociaal, wijkcentra, gemeente, geïnteresseerden, jong en oud, onderwijsinstellingen, etc. willen uitnodigen.
Met dat beraad willen we een tweeledig doel nastreven: 1) Luisteren naar de samenleving rondom ons heen. (met vragen als: Waarom worden mensen zo vaak wrevelig als de Kerk spreekt. Waar gaat het fout? Waar missen we de boot? Waar komen we niet authentiek over? Waarom heeft de Kerk haar morele autoriteit in onze seculiere samenleving verloren? Wat vraagt zij van ons, vraagt zij nog wat van ons? Of is ze definitief afgehaakt?) 2) Nadenken over onze eigen schatten en bronnen. (De evangeliën. De spiritualiteit vanuit bijv. Vincent de Paul. Wat heeft de katholieke sociale leer ons vandaag nog te bieden? Waar in het politieke spectrum is zij terug te vinden? En hoe kan ze ons, gewone mensen, inspireren in het maken van keuzes in het leven van alledag? Wat betekent het optreden van Paus Franciscus voor een nieuw verstaan van de opdracht van de kerk?) Om het wat concreter te kunnen voorstellen, zou je kunnen denken aan lezingen in de kerk waar inleiders een verhaal naar voren brengen waarover vervolgens in kleinere groep gesproken kan worden (pastorie, parochiehuis, kerkruimten bieden daarvoor mogelijkheden). We kunnen vervolgens denken aan plenaire zittingen waardoor iedereen op de hoogte gebracht kan worden van groepsresultaten. (Dit kan ook in de kerk, misschien moeten we de banken daarvoor in de lengte tegenover elkaar plaatsen).
Antonius in de Advent Volgens goede traditie wordt op iedere zondag tijdens de Advent een bijzondere activiteit aangeboden. Het programma is nog in de maak, en wordt binnenkort in de kerk en op de website bekend gemaakt. U bent van harte welkom!
Adventsactie
Voorbeelden van thema’s waarover gesproken kan worden zijn: de technologische, digitale samenleving en religie; waarden die de moeite waard zijn; welke kardinale deugden als moed, rechtvaardigheid, maat en verstandigheid spelen bij ons nog een rol?; zorg voor en ontmoetingen met vluchtelingen; onderwijs en religie, wat heet nog katholieke school?; hoe bemoedigt het evangelie, het geloof, ons?; wat is onze rol in een wereld met toenemende sociale en economische verschillen? Als sprekers of inleiders, aanjagers van werkgroepen kunnen we mensen vragen vanuit gemeentebestuur, stichting Dichter Bij, Vincent de Paul Center, vakbond, universiteit, stadwijken, buurtgroepen etc.
Als onderdeel van ‘Antonius in de Advent’ wil ik in het weekend vóór Kerstmis een kerststallenexpositie houden in onze kerk. Hiervoor ben ik op zoek naar bijzondere kerststallen met een kort persoonlijk verhaal: wat maakt uw kerststal bijzonder?
Onze adventsactie van 2014 steunt Solidaridad. Deze stichting helpt boeren in diverse (ontwikkelings-) landen bij het verduurzamen van hun landbouwmethodes. Dit jaar draait het project ‘De jeugd heeft / geeft de toekomst’. Er is extra aandacht voor de jonge boeren, die initiatiefrijk en ambitieus zijn. Met name in tradities waar leeftijd gelijk staat aan wijsheid, is er actie nodig om de jeugd de kans te geven het voortouw te nemen. Wanneer jongeren echter in staat gesteld worden om in hun eigen gemeenschap een toekomst op te bouwen, komt dat hele dorpen ten goede. Helpt u mee om jonge boeren de kans te geven het verschil te maken?
Maar misschien hebben jullie nog heel andere ideeën, nog heel andere voorstellen. Graag nodigen we iedereen uit om zowel inhoudelijke als ook vorm gevende ideeën aan te dragen. Laat één ding duidelijk zijn: het moet een project worden waar iedereen van onze gemeenschap zich in kan herkennen, waaraan hij/zij ook van harte zijn/haar steentje wil bijdragen, want het spreekt vanzelf dat dit een zeer ambitieus project is wat de nodige man- en werkkracht van ons zal vragen. Tegelijkertijd kan het ook heel veel elan, vitaliteit en nieuw vertrouwen in een onbekende toekomst geven.
In memoriam: Frans Holla
Gewoon met een vrije geest beginnen, gewoon aan de slag gaan. Wij vertrouwen er op dat al gaandeweg, onvermoede nieuwe wegen gevonden zullen worden die ons tot een heel bijzonder resultaat kunnen brengen. Wie hierover mee wil denken, aan dit project wil meewerken, meld je bij een van de leden van het locatiebestuur. Je bent van harte welkom. Namens het locatiebestuur, Rob van Woerkom
Als u een kerststal wilt uitlenen voor deze expositie, kunt u uw stalletje(s) inleveren na de zondagsvieringen van 16, 23 en 30 november en 7 december, bij mij achterin de kerk. Wilt u meer weten over deze expositie, bel dan gerust: 0243234239. Addy Groos - van Gelder
In de nacht van 18 op 19 oktober is Frans Holla overleden. Hij was 2 weken daarvoor 90 jaar geworden. Het zag er naar uit dat hij nog wel meer verjaardagen zou mogen vieren maar een longontsteking werd hem plotseling fataal. Frans is heel wat jaren actief geweest in onze parochie. Hij was lid van het parochiebestuur, zorgde voor concerten voor de concertgroep dat ging doen, maakte de kerk schoon maar zorgde er in de tijd voor pastor Kees Megens ook voor dat er iedere zondag een voorganger was. Hij was een enthousiast lid van het Kleinkoor, waar hij ook een grote animator van de jaarlijkse koorvakanties was. Wat hebben we veel met hem gedaan en vooral ook plezier gehad! Na het overlijden van zijn vrouw Tine heeft hij met zijn scootmobiel nog heel wat toertjes door de straten van Nijmegen gemaakt. Hij had zo zijn vaste route waar de koffie, sigaretten, appelflappen al voor hem klaar stonden als ze hem
aan zagen komen. Toen dat niet meer ging heeft hij, na een moeilijke start, toch nog goede jaren mogen beleven. Eerst in verpleeghuis Margriet en daarna in Joachim en Anna. Het Kleinkoor bleef hem trouw bezoeken en zijn tot vlak voor zijn overlijden bij hem geweest. Het was moeilijk om hem te laten gaan maar het was ook goed zo. Wij wensen Fred, Carolien, Paul en zijn kleinkinderen veel troost in hun verdriet. Clara ter Berg
pagina 5
Stalletjes uit de buurt
Bijzonder oorlogsdagboek
pagina 6
Op zondag 17 september 1944 begon operatie Market Garden waarbij onder andere Nijmegen bevrijd moest worden. Maar Arnhem was een brug te ver en de zes maanden daaropvolgend zou Nijmegen als vooruitgeschoven bruggenhoofd spil en draaipunt worden in de oorlog aan het westfront. Op 18 september begon tiener Trees Schretlen, zus van parochiane Fiet van de Venne, haar dagboek. In de kantlijn tekende Trees een radio met de tekst “Op weg naar de eindoverwinning”. Op 20 september 1944 schrijft Trees over de bombardementen en gevechten: "De hele nacht doorgebracht in een schuilkelder in de bossen van Waalheuvel. Tussen schreeuwende baby's, slapende kinderen en treurende en pratende vaders en moeders, meerderen zijn van Nijmegen uit hun brandende en doorzeefde huizen gevlucht.” Bij de bevrijding krijgt ze van de geallieerde soldaten allerlei spulletjes waarmee ze haar dagboek versiert.
Nu, 70 jaar later, is het dagboek van Trees in gedrukte vorm uitgebracht. Fiet was uiteraard aanwezig bij de presentatie. “Als jongste zus van Trees, mocht ik op 19 september j.l. in het Bevrijdingsmuseum, het oorlogsdagboek van mijn zus Trees Schretlen, in ontvangst nemen uit handen van de directeur. Trees schreef dit in haar schoolagenda op, toen ze op Mater Dei zat. Af en toe waren er een paar lessen, maar veel vielen eruit. Ook haar eindexamen was een jaar later. Tijdens de oorlog was zij ook werkzaam als ziekenverzorgster op Waalheuvel, een kleine kliniek voor gewonden in Ubbergen, met enkele andere helpers uit Beek. Zelf was ik 4 jaar en ik heb de oorlog niet zo bewust meegemaakt als Trees. Ook voor mij bevatten haar aantekeningen veel verrassende aanvullingen. Gelukkig herkende ik enige namen uit die tijd, die ik later terug vond in haar adressenboekje. Het dagboek van Trees is voor mij een bron van
hoe het was in oorlogstijd te leven. De uitgever van Trees haar dagboek, heeft op een bijzondere manier haar levenswijze weergegeven.” Directeur Wiel Lenders is ook zelf zeer enthousiast over het dagboek: “In de archieven van het Bevrijdingsmuseum is van bijna iedere straat of wijk wel een dagboek te vinden dat de gebeurtenissen tijdens Operatie Market Garden en de bevrijding van Nijmegen beschrijft. Tussen al die documenten is het dagboek van Trees Schretlen een onbetwist pareltje. Iedere bladzijde versierde Trees met tekeningen, souvenirs, gedroogde herfstbladeren en krantenknipsels. En haar verhaal, uit het perspectief van een tienermeisje in oorlogstijd, is aangrijpend en toegankelijk voor een breed publiek. U zult het ervaren!” Het dagboek is o.a. verkrijgbaar via de website van de uitgever: www.bnm-uitgevers.nl/webshop/ nijmegen-44-45/oorlogsdagboek/ trees-schretlen.
Column
Het nabije Syrië
door Joka Feenstra
Wat kunnen wij doen voor Syrische vluchtelingen in Nijmegen? Met deze vraag zijn wij, Hetty en Corné, op pad gegaan. Eind september zijn we naar een open dag van het asielzoekerscentrum op het Limosterrein geweest. Half oktober hebben we een gesprek gehad met een coördinator van Vluchtelingenwerk aan de Van Spaenstraat, op een steenworp afstand van de Antonius van Paduakerk.
Vergeving ‘Zonde’ is een verzinsel van ons denken, de naam voor het resultaat, die een oordelende gedachte produceert. De christelijke literatuur en onze liturgie is bezaaid met het woord zonde, maar hebben we zonde ooit echt ervaren? Ik betwijfel het.
Eigenlijk kent ons denken de werkelijkheid die we ervaren (horen/ voelen) niet. Luister maar naar iets hoorbaars, en zeg heel bewust tegen jezelf: “gedachten horen dit niet.” Terwijl je hoort wees je bewust ook van die gedachten en je voelt het: gedachten kan je horen, maar zijzelf horen niet. De notie ‘zonde’ wijst nergens naar net zo min als de ‘iedereen’ naarecht iets verwijst wanneer je denkt ‘iedereen haat me’. De realiteit is Gods wereld, en wij veroordelen deze wanneer wij die niet kunnen bevatten of willen aanvaarden. En zo creëren we de notie zonde: voort gekomen uit een oordeel, niet uit een ervaring. Ik werd uitgenodigd in mijn dansles een dans ‘van vergeving’ te beleven. Stil, op de grond zittend werd ik alleen gelaten met de opdracht mezelf te strelen met vergeving. Wat is dat christelijk woord mij dierbaar geworden in de laatste jaren! Wat gedachten ook reëel maken met al dat beargumenteren, vergeving is helend, een terugkeer naar de oordeelvrije realiteit van God, een zachte aanvaarding van mezelf ondanks en inclusief al dat oordelen.
Wat kunnen wij doen? Er is al veel geregeld. Opvang, juridische bijstand, praktische en sociale begeleiding. Syrische vluchtelingen krijgen in het algemeen direct een tijdelijke verblijfsvergunning en stromen dan vlot door van het asielzoekerscentrum naar een gewone woning, bijvoorbeeld ergens in Nijmegen. De asielprocedure biedt hen snel zekerheid. De schaduwzijde is dat zij eerder dan veel andere vluchtelingen de geborgen omgeving van het asielzoekerscentrum moeten verlaten om een leven in Nijmegen op te bouwen. Daar ligt, denken wij, onze kracht: eraan bijdragen dat zij deel kunnen zijn van onze samenleving. Mensen die de vlucht uit Syrië naar Nederland hebben gemaakt, zijn vaak sterk en hoog opgeleid. Velen hebben in Syrië een succesvolle carrière moeten afbreken en willen nu in Nederland hun bijdrage aan de samenleving geven. En soms ook van betekenis zijn voor hun landgenoten die in Syrië zijn achtergebleven. Als het aan ons ligt, richten wij ons niet in de eerste plaats op hulpverlening, maar op de ontmoeting met onze medemensen uit Syrië. Eerst voorzichtig contacten leggen. Misschien kunnen we Syrische christenen uitnodigen voor onze missen (een deel van hen is katholiek) of ze kunnen een eigen viering organiseren. Mogelijk kunnen we bijdragen aan persoonlijke, pastorale begeleiding. De paters van het Berchmanianum willen daar graag een rol in spelen. Het parochiehuis is een mooie plek voor samenkomsten van Syriërs (van alle geloven). Maar misschien zijn ontmoetingen met bewoners van de wijk of van de stad wel een beter idee. Bijvoorbeeld op een avond met Syrisch-Arabische muziek en poëzie, waarop we samen deelgenoot kunnen zijn van een eeuwenoude cultuur. Zo’n avond kan het karakter van een benefietbijeenkomst hebben, zoals eerder dit jaar al door de protestantse diaconie is georganiseerd. Het zijn een paar ontluikende ideeën. We zijn nog zoekende en willen hier graag met een aantal parochianen over doordenken. Het lijkt sowieso goed om eens een begeleider van Vluchtelingenwerk uit te nodigen, die kan vertellen welke nood er is en waar wij mogelijk kunnen inspringen. Er zijn ongetwijfeld ook allerlei praktische klussen te doen, ook al omdat het aantal Syrische vluchtelingen in de komende maanden sterk toeneemt. Om het draagvlak voor deze actie te verbreden hebben we (of leggen we) contacten met het Berchmanianum, het Vincent de Paul Center, het Huis van Compassie en de andere gemeenschappen binnen onze Stefanusparochie. De contacten met Syrische vluchtelingen zelf zijn nu nog niet gelegd. Op dit moment vragen de vrijwilligers van Vluchtelingenwerk hen welke wensen en ideeën zij hebben. Wij willen klaarstaan. Jouw bijdrage is erg welkom, in het meedenken en in de uitvoering. Dus laat ons weten of je wilt meedoen. Hetty Nieuwaard en Corné van Iersel
pagina 7
Het is alsof wij mensen in twee werelden kunnen leven: die van het denken en die van het ervaren. En we zien dit onderscheid meestal onvoldoende! Waar gedachten over na kunnen denken, bestaat niet altijd. Bijvoorbeeld: “iedereen haat mij” is een gedachte en die voelt beslist niet fijn. Dat ik iets voel bij zo’n gedachte maakt de gedachte niet waar. Gedachten houden zich volop bezig met gelijk, rechtvaardig, met waar en wat zou moeten, maar hoeveel contact heeft ons denken nu eigenlijk met de werkelijkheid?
In het voorjaar hielden we vanuit onze parochie tien weken lang een stille wake voor Syrië en in het bijzonder voor pater Frans van der Lugt. Nu steeds meer Syriërs als vluchteling naar Nijmegen komen, is het tijd om iets voor hen te doen. Op de achtergrond zijn overigens de paters van het jezuïetenklooster Berchmanianum zeer betrokken. Zij namen deel aan de wake en willen ook nu hun bijdrage geven.
Antonius van Padua
Jubileum: 10de erwtensoepactie
Groesbeekseweg 96 6524 DJ Nijmegen Tel. 024 - 3222388
Op zondag 16 november zal de Zevenheuvelenloop weer gehouden worden. Net als de 9 voorgaande jaren willen we dan graag zelfgemaakte erwtensoep verkopen. Dat kan niet zonder uw hulp. Wilt u ons helpen als koker en/of verkoper van de soep of bent u bereid te helpen bij voorbereidende werkzaamheden op zaterdag of zondag?
ING: NL96INGB0000940356 ABNAMRO: NL08ABNA0418667160 www.avpnijmegen.nl
[email protected]
pagina 8
Bereikbaarheid Pastor Cyrus van Vught Berg en Dalseweg 40 6521 JJ Nijmegen Tel. 024 - 3221371 Coördinatoren Ans Asberg Clara ter Berg Tel. 024 - 3222388 Bezoekgroep Fiet van de Venne Tel. 024 - 3601748
Achterin de kerk ligt een lijst waarop u uw medewerking kenbaar kunt maken. De belangstelling voor de soep is groot. We kunnen dus veel hulp gebruiken. ‘Straatmensen voor Straatmensen’ is elk jaar erg blij met onze inzet, omdat deze stichting met de opbrengst weer in staat is om thuisen daklozen komende winter de nodige keren een warme maaltijd voor te zetten. De gemaakte onkosten voor de soep kunt u, indien gewenst, in rekening brengen. Uw medewerking wordt zeer op prijs gesteld. Oecumenische werkgroep diaconie
Kroniek Op 8 september is op 86-jarige leeftijd Anneke van Gaal overleden. Sinds enige jaren was zij een vertrouwde verschijning in onze parochiekerk, altijd verzorgd en opgewekt. We waren onder de indruk van haar enorme creativiteit. Ze maakte de mooiste dingen met verschillende materalen, zoals een portret van haar overleden man in stof, afkomstig van zijn kleding. Anneke werd dit jaar getroffen door de ziekte ALS. Dat beperkte haar erg, zo kon ze niet meer praten. Toch bleef ze wie ze was en was dankbaar voor de vele blijken van medeleven. We zullen haar missen, maar zijn tegelijk dankbaar dat een verder lijden haar bespaard is gebleven. Lenie van den Hoogen overleed op 19 oktober. Zij mocht 95 jaar worden. Hoewel de laatste jaren moeilijk waren, bleef zij genieten van de hoogtepunten in haar familie. Wij wensen hen veel sterkte. Op 19 oktober is ook Frans Holla overleden. U leest zijn In memoriam op pagina 5 van dit blad.
Agenda - Zo 2 nov, 10.00u Allerzielen / Allerheiligen Voorganger: Kees Megens m.m.v. het Larissakoor - Zo 2 nov, 16.00u Klankmeditatie Allerzielen door Jeanine van Weert - Zo 9 nov, 10.00u Voorganger: Tjeu van Knippenberg m.m.v. het Kleinkoor - Zo 16 nov, 10.00u Voorganger: Cyrus van Vught m.m.v. de cantor - Zo 23 nov, 10.00u Voorganger: Dick Akerboom m.m.v. het Gregoriaans Koor - Zo 30 nov, 10.00u Eerste zondag Advent Voorganger: Jan Zuiker m.m.v. het Kleinkoor - Zo 7 dec, 10.00u Tweede zondag Advent Voorganger: Theo Brock m.m.v. de cantor - Zo 14 dec, 10.00u Derde zondag Advent Voorganger: Tjeu van Knippenberg m.m.v. het Kleinkoor
Film in de huiskamer Op woensdag 5 november staat de film ‘Au revoir les enfants’ op het programma. We zouden deze film eigenlijk in oktober kijken, maar die avond kon niet doorgaan. De film werd in 1987 geregisseerd door Louis Malle. Het verhaal speelt zich af in Frakrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. De jonge Julien Quintin keert na de kerstvakantie terug naar het katholieke internaat waar hij op school zit. Daar sluit hij vriendschap met de nieuwe leerling, Jean Bonnet. Julien is zeer geïntrigeerd door Jean. Wanneer hij op een nacht wakker wordt, ziet hij dat Jean een keppel draagt en in het Hebreeuws bidt. Julien ontdekt dat zijn nieuwe vriend Joods is. We komen samen om 19.30u, bij Jeanine van Weert thuis. U kunt zich aanmelden via e-mail
[email protected] of telefoon 024 - 322 2388. U bent van harte welkom.
Inloopavonden: do 6 nov en 4 dec, vanaf 20.00u, in de pastorie.
Bekijk onze website voor het Adventsprogramma: www.avpnijmegen.nl
Colofon Parochieblad van de Antonius van Paduaparochie in Nijmegen-Oost. Verschijnt 7 á 8 keer per jaar. Oplage: 550 exemplaren. Redactie Noortje ter Berg Jeanine van Weert Mail:
[email protected] Volgend nummer Kopij inleveren voor: 30 nov Verschijningsdatum: 14 dec
