'ANI lhjixituu. ODtRNt f AIS St OP OUDEJAARSAVOND. Véél behoeft er bij de foto's, die wij op deze pagina afbeelden,

H E T COLÜKSiZTWIINTJÖB

MUZIEK VAN DAAN NIEUWENHUIJZEN

B 3£

^

S

E

Wïoderxto,

^

TEKST VAN F REDDY

r J'F

F

A Het hjj.ae.hofdiat

£­—jjj—»

B J' I gIe ï

£=& ■ ■ 3=f speélteen rol £n wel een zeer voor. .na,, we Int

p IC «TC p ü

F'

Ie ­Vfin van 200 me.nig wen^chHet 2ii

00k Heer

1 J" l e 1 e *r É Ü ^ ^

ot Dx.me

2ij Jansen wflus.het" bij_ de..bof de.

Sg g@

*s=

^

£

piJVJ'icr. ï .^rjeidtöteen ob..5e5.5ie

Hij

É £ wW «nbiL.de. .bo.ve._

IJ'C J ' T T T p

r„,B|

Zeer ze ­ker VAM toro.­feS.die.

i g ö # ^È S Ê S

h. i I > • g> Het bijgeloof, dat speelt een rol En wel, een zeer voorname — In 't leven van zoo menig mensch. Zij het ook heer öf dame. Bij Jansen was het bijgeloof Gegroeid tot een obsessie", Hij was een „bijgeloveling", Zeer zeker van „professie"!

Hij liep onder géén ladder door, Ging nooit op Vrijdag reizen En eten, — met z'n dertienen? — 't idee al, deed hem ijzen. Om ongeluk en tegenspoed Zooveel hij kon te ontloopen, Besloot hij een „gelukszwijntje", Maar spoedig te gaan koopenl

Het kluiven op een kippebout, Dat kostte hem vijf tanden En met een pan vol kokend vet, Verbrandde hij zijn handen. En bij hem thuis, stond op een kast, 't „Gelukszwijntje" te geuren, Want, dat is vast, met een mascotte, Kan j e nooit iets gebeuren!

D^

pi m

•rf

^

#

tïq

J7.3.

En zoo gezegd en zoo gedaan, — 't Ongeluk was bezworen , Maar 's avonds had de arme man Z'n port'monnaie verloren, Den dag daarop, toen gleed hij uit, Verwondde hij zijn beenen En op' zijn kalen Jcop kreeg hij Een heelen tas met steenenl

MORAAL Het bijgeloof tiert welig nog, Bij ouden en bij jongen. — — — U weet het toch: „het jong dat piept Zooals de ouden zongen!" Maar menschen, — wordt toch eind'lijk wijs! Mascottes of zulke dingen, Die helpen U toch heusch geen steek, 't Geluk laat zich niet dwingen!

IHinS M ^ S H l l ^ ' S V O I C E Concert Model No. 600

Ut

voor de allerbeste M uziek en Zang in groote Zalen, Dancings, Lunch­ rooms of andere Amusements­gelegenheden „HIS M ASTER'S VOICE" Official Dealer:

WDLLËMISPKEMSÏK' Redactie en Administratie: Galgewater 22, Leiden. Tel. 760

G R A M O P H O N E EN R A D I O H A N D E L PASSAGE 46 DEN HAAG Verschijnt wekelijks — Prijs per kwartaal f 1.95

Kr^B fm.. { I

'ANI­lhJIXITUU

J

ODtRNt f AIS St SLOW­FOXTROT QUICK­STEP YALE­BLUES NEW­TANGO 1929 NEW­WALTZ ARGENTIJNSCHE TANGO INTERNATIONALE

DANSSTIJL

TIEN­LESSEN CURSUSSEN VOOR EERSTBEGINNENDÉN AANVANG HALF JANUARI LESGELD H2.50 PRIVÉLESSEN f 5 — per lesuur INSCHRIJVINGEN DAGELIJKS PROSPECTUS FRANCO

rrage worden clubs 11e plaatsen des lands gevormd

TRAINT U VOOR DE A.S. NATIONALE DANSWEDSTRIJDEN OM HET KAMPIOENSCHAP VOOR NEDERLAND

O P OUDEJAARSAVOND

'Ip'^

Br^

Er ^ÉT*

>*& ^K-

j k j f l

V

éél behoeft er bij de foto's, die wij op deze pagina af­ beelden, en die eenige bekende Duitsche „actrices en I v^É^^ft ^L ■; 1 acteurs van het witte doek" in Oudejaarsavondstemming . ■ ­•». .. Wk T^^^fc* weergeven, eigenlijk niet ­ gezegd te worden. Vooral het groepje, waarbij zich ook „onze" Truus van Aalten bevindt, spreekt immers voor zichzelf en niemand zal bij hen de sentimenteele of weemoedige gedachten veronderstellen, fJjÊffm waardoor andere, „gewone", stervelingen bij den overgang van Oud in Nieuw nog wel eens gekweld kunnen worden . .. 1 % )a^Ê H l VKJ Integendeel: het is bij hen al vroolijkheid én jolijt wat de klok slaat, al slaat ze dien avond ook op „bijzondere" wijze ... la^Ajl In een andere „stemming" zien we Jenny Jugo en F ritz Rasp. Zij zijn aan het zoogenaamde „Bleigiessen", een bezigheid, die de Duitschers speciaal voor Oudejaarsavond reserveeren en waarbij zij, gedreven door het algemeen menschelijk verlangen om te weten, wat het nieuwe jaar ÏP^^^B^^j^^^^^ ^ 7 ^ 1 in zijn schoot verborgen houdt, kokend lood in koud water laten vallen om dan, uit de vormen, die het plotseling afgekoelde metaal aanneemt, de toekomst té onthullen. Natuurlijk gelööven ze er niet aan en klopt de vorm vaak meer met den wènsch, dan met de werkelijkheid. Maar tóch . . . Enfin: zijn we niet a l l e n in den grond een tikje bijge­ loovig en mogen daarom Jenny Jugo en F rftz Rasp het op Oudejaarsavond öok niet eens zijn ?. ..

i\

Als eerste wedstrijd in het nieuwe jaar vragen wij onzen lezeressen en lezers ons de namen van alle personen, die aan het feestvieren zijn, op te geven. De goede in­ zendingen worden met een aardig geschenk beloond. Voor 10 Januari moeten de namen op e e n briefkaart geschreven aan Red. „Het. Weekblad", Galgewater 22, Afd. prijsvragen, jonden worden.

t« « B

wÈëm.V

1

„WAT ZAL DE TOEKOMST ONS BRENGEN?"

VROOLIJK SPEL VAN DE TROPEN IN EEN BEDRITF DOOR JOH. W. BROEDELET Personen: Mieringa „planter" £/se zijn vrouw van Bikman • dokter Het geval speelt op een klein plaatsje in c/e geliefde Oost. (Repertoire van wijlen /. L. f'isuisse) (Opvoeringsrecht voor b ehouden)

(

ie TOONEEL. De slaapkamer der Mieringa's. Het loopt naar bed­tijd. Het licht brandt. De situatie is ongeveer als volgt be­ doeld: Links van de tafel, die ongeveer in 't midden staat, zit Mieringa in pyama, zijn bloote voeten in mailen. Achter de tafel Else in peignoir, rechts van de tafel van Bikman, correct gekleed. De whisky­soda staat op tafel. Er is even 'n gesprek­stilte. Else, belangstellend. — En hoe voel je je nu, man? Mieringa, een weinig geprikkeld. — Kind hou daar alsjeblieft over op! Jullie doen net of ik op sterven lig! Op die manier zou 'n mcnsch ziek worden 1 van Bikman, bemiddelend. — Nu ja, het is maar belangstelling van je vrouw! Mieringa iets rustiger. — Jawel, ja­ wel, ik heb er den last maar vanl En dan 'n dokter als logé! Ik schijn be­ paald het graf in te moeten! Else koeltjes. — Goed, dan interes­ seer ik me niét voor je toestand! Mieringa, zich meer opwindend. — Toestand, toestand! Wat is dat weer voor een woord! W at mankeer ik ten­ slotte? Niets! Ik heb me vandaag wat slap gevoeld, ik heb daarom zooeven (naar 't bed duidend) 'n stevigen tuk gedaan en als ik vannacht nu maar goed slaap, ben ik morgen weer het heertjcl Else, onwillekeurig. — Ja, als je goed slaapt. Vannacht heb je geen oog dicht gedaan! Mieringa, met 'n uitroep. — Wat­ blief ? (v. Bikman beduidt Else, te zwijgen!) Else, zich herstellend. — Ik bedoel: je hebt zóó gewoeld, je sliep zóó on­ rustig ! Mieringa, de hand over z'n hoofd strijkend. — Nu je 't zegt, ja, ik heb

Mieringa. — Onzin! Wat zal je in zoo'n gat, als waarin wij hier zitten, met 'n spiksplinter nieuwen blauw ge­ lakten wagen pronken! Onze ouwe kar is nog meer dan goed genoeg! gedroomd, waarvan ook weer ? — Van eindelooze wandelingen (Else en v. Bikman kijken elkaar veelbeteekenend aan) dwars door 'n ondoordringbaar bosch (wordt 'n beetje geheimzinnig) langs 'n dubbele rij vurig blikkerende tijgers. Hun muilen sperden zich open, hun staarten zwaaiden. Else, angstig. — O, God, als dat toch eens waar was geweest! Mieringa, doorgaand. — En ik liep verder, verder, altijd maar verder. Zelfs in m'n droom werd ik er moe van! Else, weer veelbeteekenend, zacht tot v. B. — In z'n dróóm! v. Bikman. — Kerel, wind je niet zoo op! Dat is niet goed voor je. Mieringa, gelaten. — Nee, ik zal kalm blijven, kalm! Else, luchtiger en 'n beetje geraakt. — Ach, je hebt natuurlijk geldzorgen of zoo iets. Dit maakt je nerveus. Heb je soms gespeculeerd ? Mieringa, plagerig, toch wel ge­ meend.. — Schat, ik heb maar één groote zorg: dat ben jijl Als 't JOU goed gaat, laat al 't andere me totaal koud. Else, nog niet geheel gewonnen. ■— Zoo? Dus mij stel je zelfs boven je geld? Mieringa. — Torenhoog! Else. — Dan wou ik daar wel eens wat meer van merken! Ik heb je altijd 'n verschrikkelijken materialist ge­ vonden. Mieringa, nog plagerig. — Omdat je me niet doorziet, engel 1 De idealist in me blijft voor je verborgen! Else. Waarom zit je dan zoo op je geld? Waarom koop je dien nieuwen wagen niet, dien ik je gevraagd heb ?

Else, pruilend. — Ja maar, als je d'r mij 'n pleizier mee d o e t . . . ! Mieringa, met z'n hand op de tafel slaand, driftig. — Wel bliksem! v. Bikman, sussend. — Kalmte, Mie­ ringa, kalmte! Mieringa. — J e hebt gelijk, Bikman. Als m'n vrouw niet om m'n gezondheid denkt, laat ik 't dan doen! ('n stilte).­ J e laatste avond hier bij ons, is niet dat, h è ? Enfin, je moet maar denken, mor­ gen ga je naar Semarang en dan laat je alle vervelende dingen achter je. Else. — Hè, Semarang! Zat ik ook maar op zoo'n groote plaats! Hier heb je niets: geen dancing, g e e n . . . Mieringa, gemoedelijk. — Ja, kind, dat gaat zoo, als te met 'n planter ge­ trouwd bentl Else. — Jij hebt gemakkelijk praten: jij hebt je sociëteit! Mieringa, onverschillig. — Nu ja! (Mieringa en v. Bikman knipoogen even tegen elkaar). Enfin, we hebben 't ver­ duiveld gezellig gevonden, hoor Bik­ man, dat je bij ons hebt willen logee­ ren voor je je in Semarang als dokter gaat vestigen. Wij zullen je niet ver­ geten, man, en we wenschen je 'n boel ziektes toe (snel) niet jou, maar je patiënten! (v. Bikman, die 'n zwijgzaam man is, knikt op alles slechts). En nu zullen we langzamerhand naar kooi moeten (verheft zich uit z'n schommel­ stoel). Ik moet toch eens even zien, of de jongen gedaan heeft wat ik 'm gezegd heb. Hij zou m'n werkkamer op­ ruimen. D'r zal wel wat aan mankeeren, denk ik. (Einde eerste tooneel.)

/

CAFE­RESTAURANT

Middag­, Diner­ en Avondconcert: HONG­K APEL­BONZO­OLAH

„„©E « © © B C P­"']

Zalen disponibel voor Vergaderingen en Partijen. Gerenommeerde Keuken. 17 Ie klasse electrisch verwarmde Toulet Billards — Billijke Prijzen. Aanbevelend F . REIBEL (Gérant]

AMSTERDAM

­

REM BRANDTPLEIN

^1A

EGE

■ /

%J\ 2e TOONEEL. Else, v. Bikman. Else, snel, op gedempten toon. — Hij weet nergens van! v. Bikman. — Nee, dat heb je met slaapwandelaars bijna altijd. Else. — Verschrikkelijk, verschrikke­ lijk! Als dat vannacht weer begint! v. B. — Je kunt op me rekenen­ Dan ga ik 'm na, net als gister. Else. O, als we jou niet hadden. Al die uren heb je achter hem aan ge­ loopen! v. B. gemoedelijk. — Nu, hij ging wel eens zitten ook. Else. — En al dien tijd zei hij niets ? Alleen maar staren, staren! V. B. — Staren, staren! Else. — Dat je gedurfd hebt, in den nacht, buiten! v. B., gemoedelijk. — 't Was volle maan. Else. — Toch! — (wanhopig) O, vroeger heeft hij dat nooit gehad. Als 't vannacht terug komt, weet ik geen raad. (plots) Ze'zeggen, 'n waschkom voor 't bed of 'n natte spons, dat is zoo goed, hè? Daar schrikken ze van! v. B., met 'n schouder­ophaal. — Ik heb wel eens zoo iets gehoord, ja. Else. — En ik zal z'n kleeren opber­ gen! Wacht, ze zitten in die kast. Ik doe den sleutel in deze doos (sluit de kleerenkast rechts en doet den sleu­ tel ergens in 'n doos). En ik steek 'n 'naald in dezen stoel. Gaat hij dan zit­ ten om z'n schoenen aan te trekken, dan komt­ie misschien nog tot zichzelf. O, hoe vreeselijk, hoe vreeselijk is dat allemaal. En ik sleep meubels voor die dcurl Het licht laat ik vannacht bran­ den. In 't donker zou ik 't besterven. v. B., kalmeerend. — Kom, kom, mis­ schien herhaalt 't zich wel niet meer. (dokterend) Zulke gevallen . . . (Mieringa komt terug uit den fond.) 3e TOONEEL. De vorigen, Mieringa. Mieringa. — Nu, dat viel nogal mee. De jongen heeft z'n best gedaan. — Kom, kerel, ik jaag je weg hoor! (met 'n geeuw) Ik voel me slaperig 1 v. Bikman. grappig. — Jawel, beleef­ de gastheer! Else, geeft v. B. de hand. — Wel te rusten, Mieringa. Excuseer, ik moet nog 'n paar orders geven, (zacht) Ik kan op je rekenen? v. B., zacht. — Volkomen! Else, zacht. — Dank je! (Af, fond.) 4e TOONEEL. Mieringa en v. Bikman. Mieringa, plots geheel omslaand, loopt met ingehouden uitgelatenheid heen en weer. — Ze vliegt er in, ze vliegt er inl

v. B., stil. — Ja, ik schaam me eigen­ lijk 'n beetje. Mieringa. — Onzin, kerel! Dat komt, omdat je niet getrouwd bent. Als je, zooals ik, al jarenlang de huwehjks­ ketenen torste, zou je d'r geen been in zien, om voor 'n paar uurtjes vrij­ heid, 'n comedie op touw te zetten als wij nu doen. Hebben we gisternacht op de soos lol gehad of niet ? v. B. — Ik moet eerlijk zeggen, ja! Mieringa. — Nou dan kerel! En vannacht wordt 't 'n schitterende af­ scheidsfuif. Je zal uitgeluid worden! Wat zeg ik? Uitgeschoten met chafm pagne­kurken! (even bedenkelijk) alleen, verdomme, ik moet eerst zien, dat ik m'n déveine van gister wat ophaal. Dat pokertje. heeft 'n bres in m'n financiën geschoten van heb ik jou daar! Maar vanavond win ik alles terug. Dat voel ik, dat voel ikl En daarom moet ik g a a n . (wijst met 'n dramatisch gebaar naar de fond­deur), in 't belang ook van haar! v. B. — Als d'r zenuwen er maar niet onder lijden! Mieringa. — Ach wat! 't Is de laat­ ste keer. Als jij weg bent, haal ik die grappen niet meer uit. En later, later, vertel ik 't haar wel eens. Dan zal ze er zelf om lachen. — Wacht, kerel, ik schiet vast 't bed in. Des te gauwer kan ik straks g a a n . . . wandelen, haha! (legt zich te bed vóóraan) Hèhè! (quasi dramatisch) Houdt gij de wacht aan mijn sponde, vriend, en zie toe, hoe ik zacht insluimer, wie weet, om nooit meer te ontwaken! (op anderen toon). Maar dan komt dat van dat gemeene drankje, dat je me gegeven hebt! Wat is dat voor vergif ? v. B., onverzettelijk kalm. — Drop­ water, enkel dropwater. Mieringa, leuk. — Je hadt er waar­ achtig wel wat anders in kunnen doen! v. B., vermanend.' — J e drinkt al whisky genoeg, Mieringa 1 Mieringa, op geluid van de fond­deur. — Sssst! 5e TOONEEL. De vorigen, Else komt terug uit den fond. v. B. — Ssst! Hij slaapt! Else, blij. — Nu al? Dat is 'n goed teeken! — (na een oogenblik). Zouden we 'm niet vastbinden ? (Mieringa geeft 'n snork van schrik). v. B. — Nee, voor zulke experimenten leen ik me niet! Else, zacht. — Help eens even! (met behulp van v. B. sleept ze tafel en stoe­ len voor de fond­deur. Mieringa heft voorzichtig eenigszins 't hoofd op en ziet dit). Nu zai ie er wel niet uit­ komen! — Wel te rusten hoor, Miringa! En bedankt voor alles! (.v B. knikt. Else loopt naar de waschtafel rechts). v. B. naar zijn kamer loopend, links, voor zichzelf. — Van die naald vertel ik hem lekker niet. Dat heeft ie aan haar verdiend! (af, links).

6e TOONEEL. Mieringa en Else, daarna v. B. Else zet 'n waschkom met water voor 't bed, wat hij niét ziet! Ze kijkt strak naar hem of hij wel slaapt. Hij maakt 'n paar malle bewegingen met 't hoofd, doch houdt zich overigens goed. Ze zucht eens. Else, zacht. — Nee, ik kleed me niet uit. Als er eens iets gebeurt! Kijkt naar 't licht, bedenkt zich dan: o nee, dat zou ze laten branden! Ze beziet nog even haar voorzorgsmaatregelen ,en be­ geeft zich vervolgens, aan den achter­ kant instappend, te bed. Beiden liggen, 'n oogenblik stilte. Dan maakt Mieringa 'n paar malle praat­geluiden. Else rijst verschrikt 'n weinig op. Mieringa snorkt. Else legt zich weer. Opnieuw 'n stilte. Dan wordt het voorgaande spelletje één keer herhaald. Na de hernieuwde stilte, welke iets langer duurt dan de eerste, richt Mieringa zich langzaam half op en staart verwezen voor zich ait. Else slaat angstig al zijn doen en laten gade. Hij zoekt met z'n rechterhand, aait over haar gezicht. Hij mompelt 'n paar onver­ staanbare woorden. Vervolgens staat hij rechtop in bed en doet 'n oogenblik als­ of hij met 'n denkbeeldige dame stept. Else, nu op haar hurken, ziet 't benauwd aan. Nu stapt hij waardig uit zijn bed, met zijn eenen voet midden in de wasch­ kom. Hij wil een verschrikkelijken gil slaken en zijn gezicht verwringt zich hef­ tig. Echter hij bedwingt zich net nog, haalt z'n been kalm uit de kom, loopt wat heen en weer, waarbij hij zijn voet wat heen en weer schudt om dien te drogen. Tot schrik van Else neemt hij tenslotte een mooi kleedje, 'n sarong of zooiets, droogt daar zijn voet aan en hangt dari 't kleedje als 'n handdoek uit over 'n stoelleuning. Else heeft in­ tusschen voorzichtig de deur v. Bikman's kamer 'n kiertje geopend en roept den gast vrij onhoorbaar, v. Bikman ver­ schijnt, nog steeds correct gekleed. Else wijst hem, hoe de toestand is. v. B. kijkt quasi bedenkelijk. Mieringa zoekt dan zijn muilen. Zoodra hij die gevonden heeft, wil hij ze aantrekken op den stoel vóór 't bed. Hij zet zich ... op de naald! Mimisch spel, nog heviger dan bij de waschkom. W ederom weet hij zich te bedwingen, zijn afschuwelijke grijns gaat over in 'n beminnelijken glimlach. Hij trekt de naald uit z'n zitvlak. Else, zacht. — Totaal gevoelloos! v. B., eveneens. — Onbegrijpelijk! Mieringa loopt naar links de naald voor zich uit houdend, of hij die kwijt wil. Plots steekt hij ze, schijnbaar on­ schuldig, in v. B.'s arm. v. B. bedwingt slechts met moeite 'n scheeuw. Mieringa keert zich van 't tweetal af en steekt z'n tong uit van pret. Vervolgens slaapwan­ delt hij terug naar z'n muilen, wrijft met de hand over den stoel, of er niet nog meer naalden zijn, en zet zich dan om z'n muilen aan te trekken.

Rolverdeeling: Gaston F lamingo, RAIMONDO v. R1EL Ralph Flamingo, ERNST v. DUREN Eve,MARYJOHNSON

Béla Garay, KURT GERRON Zijn vrouw, LUCIE HÖF LICH Ralph's vrouw, VALERIE BOOTHBY Regie:

'■■§L

.

MALX REICHMAN.V

,V

raast Eendoorexprestrein den nacht. Gas­

ton F lamingo vlucht met 'n vrouw, die zijn jongeren, broeder, Ralph, toebe­ hoort. Ralph a c h t e r h a ^ In het midden: ERNST VAN hen en wil de trouwelöoze vrouw neerschieten, maar op het oogenblik, dat hij de revolver reeds opge­ heven heeft, gebeurt er een spoorwegongeluk, 's Mor­ gens bij het aanbreken van den dag zijn de beide broers gered . . . de vrouw is dood... De beide broers, ­artisien, die samen een sensatie­nummer uitvoeren, blijven bij elkaar, maar zijn sedert dien nacht doods­ vijanden, weer zijn zij geëngageerd als hoofdattractie voor een groot circus. Daar geeft een jong meisje, Eve, een levensgevaarlijk nummer, waardoor zij langzaam ten gronde gaat. Haar vader, een aan lager wal geraakt artist, dwingt haar echter er mee door te gaan. Ralph Flamingo bemerkt het gevaar waarin Eve verkeert. Hij is de eerste, die een beetje aardig ig tegen haar en het meisje wordt verliefd op hem. Maar Eve's vader leeft van de gage zijner dochter. Eve moet werken en Ralph, die overtuigd is, dat dit werk vandaag of morgen haar dood zal veroorzaken, staat er hulpeloos tegenover. Hij tracht het nummer door de politie telaten verbieden. Tevergeefs I Hij stookt de andere artisten tot staking a a n . . . maar zij laten Ralph in den steek. Op dit oogenblik grijpt Gaston in. Ralph heeft Gaston altijd voor zijn vijand gehouden, maar reeds vier

KURT GERRON. MARY JOHNSON en ERNST VAN DUREN

DUREN, ALS CLOWN mOr^r

­.*­

jaar lang is deze zich bewust van de schuld, die hij tegenover zijn broer heeft en zoekt hij een gelegenheid, om goed • te maken, wat hij indertijd tegen hem misdeed. Gaston gaat naar Eve's vader en verbiedt hem, zijn dochter te laten ■ optreden. Het komt tusschen de beide mannen tot een verschrikkelijke scène, die eerst eindigt, als Gaston Eve's vader neergeslagen heeft. Hij keert terug in het circus en terwijl zij voor een uitverkochte zaal hun nummer ver­ toonen, komt in den nok van het circus de ver­ zoening der beide broers tot stand. Als Gaston zich na afloop bij de politie wil aanmelden, ver­ neemt hij, dat hij geen moord begaan heeft. Eve's vader simuleerde slechts om van Gaston bevrijd te worden en daarna Eve toch te kunnen dwingen op te treden. Eve's moeder heeft hem toen in een oogenblik van vertwijfeling dood­ geschoten. Eve is gered! Aan de zijde van Ralph gaat zij een gelukkige toekomst tegemoet en Eve's moeder wordt onder hevig applaus der publieke tribune vrijgesproken en op de bruiloft van de twee jonge menschen wordt de groote, akelige stelling, waarop Eve avond aan avond haar doodenreis aanving, tot groote opluchting van alle aanwezigen verbrand . . .

MARY JOHNSON

BELA en EVE

Foto's UI­f

i^—•

Wien - Diploma - Berlin

^ ™ MAISON ■ " ■ 1 OSCAR HEGELEl L

DAMESKAPSALON a l

Utrechtschestr. 41, Amsterdam Telefoon 31941

F­Le, zacht. — Wat slim nog in z'n slaap I v. B., eveneens. — Ja, laat Mieringa maar loopen! Else. — Wat gaat ie nu doen ? (Mieringa loopt tastend voor zich uit, zoekt blijkbaar zijn Heer en. Te drommel, waar zijn die? Plots gaat hem 'n licht op. In de kast! Hij loopt naar de kast, doch vindt die op slot, zonder sleutel. Ja, wat nu? Hij bukt zich, voelt op den grond.) Else, zacht. — Hij zoekt den sleutel I v. B., eveneens. — Ssst! (beiden gaan wat uit elkaar. Else wat meer naar rechts. Mieringa voelt met zijn hand over de tafel, enz. waar die verduivelde sleu­ tel toch kan zijn! Dan loopt hij in z'n stijven pas naar v. B., slaakt eenige vreemde geluiden, die Else angstig doen terugdeinsen.) Mieringa, vlak bij v. B. aan z'n oor. — De sleutel 1 In de doos, op v. B., eveneens. tafel 1 (Mieringa, teneinde Else's achter­ docht niet te wekken, — ze stopte trou­ wens haar ooren even dicht, om dat nare gemompel niet te hooren! — slaakt nog eenige onsamenhangende klanken, stapt dan zeer wijdbeens over de wasch­ kom heen, vindt de doos en den sleutel

en gaat met 'n triomfantelijk gezicht, daar hij weer van Else afgewend is, naar de kast, opent die en schiet, over z'n pyama heen, z'n colbertje aan. Else, die weer bij v. B. teruggekomen is. — Hoe vindt­ie 't, hè ? v. B. — Onbegrijpelijk! Mieringa schuift de meubels wat op zij, nadat hij eerst over de tafel heen, vervolgens onder de tafel door wou, stoot z'n teen, daar hij een zijner muilen even verloor, houdt zich echter ander­ maal goed, baant zich 'n weg naar de fond­deur, draait zich daar even om, slaakt 'n paar vreemde geluiden en slaapwandelt henen! 7e T O O N E E L . Else en v. Bikman. Else. — Ga 'm na! Gauw! v. B., rustig. — Slaapwandelaars loo­ pen zoo secuur! Else. — J e weet toch nooit! Als ie tegen iets aan loopt of ergens in valt! v. B. — Dan had je 'm gisteravond moeten zien! Hij liep met 'n zekerheid, rechtop . . . (zich bedenkend, onwille­ keurig). Tenminste bij 't heengaan. Else. — Ja, bij z'n terugkomst slin­ gerde hij wat. v. B. \— Ja, je begrijpt, van ver­ moeidheid, hè ? Else. — Zoo'n toestand put zeker uit ? v. B. — Ja, zoo'n heelen nacht! En de opwinding, dat je voortdurend maar ver­ liest ! Else. — Wat zeg je ? v. B., zich herstellend. — Dat hij verloor van z'n levenskrachten. Dat zag ik als dokter, en dat wond me op. Els.e. — O, juist 1 v. B. — En och, hoe gaat dat dan,

D/IHSINS T/TUU T

J.F.VANHINTE JiriSTEPD/tM Ht'UGEWCG 26-2B

TEL 3/99*

PRIVÉ­LESSEN RHYTMISCHE GYMNASTIEK

hè ? De een wil voor den ander niet achter blijven. En je neemt meer dan goed voor je is. Else. — Wat zeg je ? v. B., zich weer herstellend. — Nee, ik wou natuurlijk niet te veel achter hem blijven. E n dan neem je 'n zevenmijls stap. Want loopen als ie doet in z'n slaap 1 Else. — Maar ga 'm dan toch na, gauw!

v. B. — Ja! Else. —■ En blijf je bij 'm ? v. B., heldhaftig. — Ja, als 't moet, den heelen nacht 1 Else, hem de hand drukkend. — Dank je, dank je. v. B., breed. — Zoo ben ik­ (wil gaan door den fond.) Hè, ik geloof, dat ie terugkomt! Else, hoopvol. — Dat zou heerüjk zijn! v. B­, onwillekeurig. — Daar begrijp ik niets van! Else. — Hoezoo? v. B. — Dat zie je zelden bij slaap­ wandelaars, zoo gauw! Else, met eenigen trots.— Ja, maar Mieringa is iederéén niet! Mieringa, toestemmend. — Dat is zoo.

BERNHARD SHAW EN DE F ILM De groote iersch­engelsche schrijver, wiens „Men&ch en oppermensch" pas weer door het Rotterd. Hofstadtooneel voortreffelijk wordt gegeven, heeft zich bekeerd. Eerst was hij een fel tegenstander van de film, thans heeft hij zijn medewerking toegezegd. Wij zien hem hier samen met de engelsche filmactrice Alice Terry in Rex Ingram's Studio.

Se TOONEEL. De vorigen. Mieringa komt terug uit den fond. Hij slaat voortdurend op de zakken van zijn colbert, alsof hij iets kwijt is. Zoo blijft hij in 't midden van de kamer verwezen voor zich uit starend, staan. Else, angstig. — Wat heeft­ie? v. B., niets van Mieringa begrijpend. — 't Lijkt wel een soort bibberatie. Else. — 't Maakt me zoo akelig! v. B. — Dat is 'n begin van krank­ zinnigheid! (na 'n oogenblik, terwijl Mieringa in zijn binnenzakken voelde). Hij schijnt iets kwijt te zijn, hij zoekt wat. Else, plots. — O, nu begrijp ik 't, z'n portefeuille 1 Die heb ik expres uit zijn zak gehaald. (Mieringa knikt, onopge­ merkt voor Else, tegen v. B.) Er zat zooveel geld in. Ik dacht: je kan nooit weten, in dien toestand! Als hij 'm eens verloor! v. B., nu alles begrijpend. —O juist! (Mieringa maakt met zijn handen, de vingers trillend gesperd, snelle vlieg­ bewegingen, verdraait z'n gezicht op idiote manier en maakt waanzinnige sprongetjes.) v. B., na 'n oogenblik snel. — Geef 'm in 's hemelsnaam die portefeuille terug, of hij krijgt wat. Ik heb eens gehoord van 'n slaapwandelaar, die z'n horloge miste. Die is van wanhoop t raam uit gesprongen. Else, haast huilend van spijt. — Zie je nu wel, wat 'n materialist hij is? Zelfs als ie slaapt, moet ie z'n geld nog hebben. Mij mist ie heelemaal niet! (Gaat naar de kast rechts.) Mieringa is tot bij v. B. genaderd, links, stamelt eenige onverstaanbare klanken, stoot er dan voorzichtig uit: Portefeuille! Pokeren! M'n geld! Zoek! Gauw! (Stamelt weer iets onzinnigs. Dan voorzichtig naar rechts loerend — mimisch spel — ziet hij Else met de portefeuille aankomen, knipoogt en steekt z'n tong uit van vreugde tegen v. B., maakt wat ruimte voor Else door naar den fond te gaan. Else, nog altijd, mokkerig, weer bij v. B. — Hoe geef ik hem dat nou? v. B. bedenkend. — J a , laat eens kijken. (Mieringa trekt z'n colbert uit, hangt dat over een stoel, schijnt weer naar bed te willen gaan. v. B. wijst op hem.) Let op! Else. — Hij gaat weer liggen, geloof ik (boosjes). Och, voor mijn part wan­ delt ie den heelen nacht! Hij denkt toch alleen maar aan z'n geld. (Mieringa staat voor 't bed, met z'n rug naar de anderen toe.) Dat kan­ie van me krijgen, hoor! (Steekt de portefeuille in den bin­ nenzak van 't colbert. Mieringa voor­ zichtig met één oog half omkijkend, ziet 't en laat stilletjes z'n vreugde blijken.)

JUAN MANÈS, de groote spaansche vlolist, heeft onder auspiciën van Dr. Ernst Krauss, met groot succes een tournee door ons land gemaakt

MADELEINE HARISSON, die ook in Nederland met veel enthousiasme is ont­ vangen. Zij trad o.a. in Mille UJionnes op

v. B. cenigszins verbaasd, zacht. — Waarachtig, hij gaat slapen! Mieringa maakt inderdaad 'n bewe­ ging of hij 't bed in zal stappen. Dan schijnt hij zich echter plots te bedenken, loopt snel naar z'n colbert terug, trekt dat aan en zet den hoed weer op, waar­ mee hij zooeven binnenkwam. Else. — Of hij 't ruikt! v. B. — Ongelooflijk! (Mieringa klopt op z'n zak, voelt de portefeuille, zet z'n mond wijd open van vreugde.) Else, smalend. — Kijk, als hij z'n geld maar heeft. (v. B. volgt elke beweging en ge­ laatsuitdrukking van Mieringa met de grootste belangstelling. Mieringa haalt z'n portefeuille te voorschijn, zoekt er iets in.) Else. ­ Ik geloof, dat 'ie in z'n slaap z'n geld nog gaat tellen. (Dan komt echter voor haar de groote verrassing. De betreffende echtgenoot haalt niet zijn bankpapier voor den dag — wat geeft hij daarom — doch haar por­ tret. Hij kust dat eenige malen harts­ tochtelijk.) E Isa. bijkans met 'n kreet van blijd­ schap. — M'n portret I v. B., snel. ­ ­ Dat mysterie. Daarom was ie zoo ongelukkig! Else. — De schat, de engel, d e . . . . idealist! v. B., leuk. — Heb ik toch altijd wel gezegd! (Wendt zich in haar verrukking even af. Mieringa speelt nu even met z'n bankpapier en trekt 'n gezicht, dat zegt: hier zijn de wippers! Haar heb ik lee­ lijk te pakken en grijnst vergenoegd. Dan slaapwandel­stapt hij naar 't mid­ den van de kamer, om de fonddeur te bertiken.) Else, nog gelukkig. — O, hij gaat weer, de engel. Blijf bij 'm! Ik kijk 'm na van uit je raam (snelt naar links.) Mieringa, tot v. B., die bij 'm is ge­ komen, terwijl Else al half in de deur­ opening links staat, snel, zacht en in z'n sas. — Nou komt de engel den hee­ len nacht niet meer thuis! (W eer vreemd mompelend, waarop Else nog even blijft staan en omkijkt, verlaat hij in z'n vreemden strakken pas de kamer door den fond, op de hielen gevolgd door v. B., die nog even 'n geruststellend handgebaar maakt naar Else. DOEK.

CHRIS DE VOS,

Foto de

welbekend bij alle luistervinken

Groot

Het lig£ in ons voornemen om in Hef Weekblad van tijd tot tijd toon eel­ stukken op te nemen, die tegelijkertijd als lectuur aantrekkelijk en voor op­ voering geschikt zijn.

«GOEDE WENSCH


wordende belangstelling in de kunst vun het tooneel en Eduard Verkade, niet minder kort, niet minder juist, hoopt op een tevreden harmonische omgeving in dit gejaagde leven. En in kortheid wint Gobau het, die als z'n besten wensch noemt ,,'n goeie gezondheid". Wij hopen het met hem. Elias van Praag wil ook gezond blijven. Doch hij meent, dat idealisme en levensmoed daar geen kwaad bij kunnen. Desiré Pauwels hoopt, dat de Nederlandsche zangers in 1929 een Nederlandsche opera zullen krijgen. Louis Bouwmeester Jr. hoopt, dat de kunstcommissies in de gemeenteraden wat beter begrip van kunst krijgen. Sylvain Poons' liefste wensch is, dat hij nog eens de Lohengrin zal kunnen spelen. Adriaan van der Horst verbindt ideaal en practijk in zijn wensch: Artisten succes met . . . . volle zalen. Oscar Tourniaire noemt z'n liefsten wensch voor het nieuwe j a a r de 100.000 van 'n héél lot. We gunnen het hem graag. Tot slot het aardige gedichtje van Louis Saalborn: De vraag is kort gesteld, Ik antwoord voor de lol Geen leege zalen meer Maar alle stoelen vol. Zoo zij het!

l/erschijnt slechts één Keer! Uitknippen!

Hotel-Cabaret „SPOORZICHT"

EERSTVOLGENDE

TREKKING 15 Jan. a.s. INSCHRIJVING

"f-'\X'

LEEUWARDEN Luxieus ingerichte zaal met groote dansvloer

op de in geheel Nederland wettig geoorloofde

voor 190S uitgegeven Premieloten GroepA: Panama-Kanaal-Staatsloten van 1888 Holl. 15 Gld. Premie-loten van 1904 5 pCt. Nederl. Leening van 1925 Jaarl. 10 trekkingen, o.a. met volgende prijzen: 1 Hoofdprijs a f 120.000 = 1 120.000 - 72.000 = ■ 72.000 1 ii »» - 60.000 = . 60.000 1 ii ii - 48.000 = . 48.000 1 ii n - 36.000 = . 36.000 1 ii o - 30.000 = ■ 30.000 1 ii )» 4.800 = ■ 28.800 6 Prijzen ii 7.200 1.200 = . 6 ii i) ■ 14.400 480 30 >i »> 240 = ■ 14.400 60 1! !! 120 = - 28.800 240 11 1! 48 = ■ 23.616 492 11 11 36 =• ■ 43.200 1200 11 11 24 = ■ 57.600 2400 11 11 15 — . 113.400 7560 11 11 =

I2G0O Prijzen met totaal

Steeds optreden van eerste rangs artisten

Tevens verbonden: Hotel­Café en Restaurant en Garage voor 100 wagens.

PRACHTIG GELEGEN IN HET CENTRUM Eigenaar en D i r e c t e u r : S. CASTELEIN

DAN SI FSSFN CONSTANDSE \J\

L

L

J

J

L

I

1

TOUS5AINTKADE 21

Sinds 1916 te 's­Gravenhage gevestigd

■

f 697.416

\l U

1e kl. Inrichting

U

■—

MILLE COLONNES

DANS-INST. v. d. ZANDEN Schiedamschesinsel 49­50 R o t t e r d a m — Telef. 51565

AMSTERDAM CABARET VARIÉTÉ DANCING

PROFESSIONAL LESSEN PRIVÉ-LES

■

CLUB-LES

uitbetaling direct na iedere trekking in contanten.

in het geheel geen nieten! Elk lot een prijs! Maandelijksche storting voor deze Groep

Geheele loten slechts f 3 . — . Trekkingslijsten franco­gratig na iedere trekking Uitvoerig Prospectus Gratis­Franco wordt op aanvraag direct toegezonden door de

N.V. Hollandsche Credlet- en Obllgatlebank Maatschappelijk Kapitaal f500.000.—. Koninkl.goedgek. 1911

/«­JVV? DANS­INSTITUUT

HOTEL ­ CAFÉ ­ RESTAURANT

JgSjf TH . W. BUS

..CENTRAL"

^^mVv) A^^

Poelestraat 29

^Ê h} j \

Groningen

APELDOORN

Telef. 2 7 4 0

M/f>K MODERNE MyJL} \ DANSEN <W ■ \ | Rhytmische ' TI.CS> Gymnastiek

R. Nieland Telefoon 217 In het Centrum gelegen P E N S I O N - WEEKEND

,—i

A R T I S T E N

R E D U C T I E

Amsterdam ­ Telefoon 24410 ­ P.C. Hooftstr. 165 ÜESTBLBR1EF.

—

Afknippen en opzenden aan de

HollandscheCrediei­enObligatiebank, Adam. Postooi51/ (Jndergeteekende bestelt hiermede op C. &T.

De origineele Obligation GroepA tegen maandelijksche storting van t 3 —, welke in postzegels*), zilverbons*), per postwissel*) kunnen worden voldaan en verzoekt omgaande toezending van de origineele Nummers, daar hij reeds aan de aanstaande trekking van 15 Jan. wenscht deel te nemen. Verzoeke toezending van Prospectus gratis franco

E W M P Z t G S T É B door C.J.Walelel

34

3. P. COENSTRAAT

­ LA H AYE

­ TELEF. 71909

Privélessen en Clublessen voor eiken leeftijd lnds£|${,v,{sfl

Godfried de Groot ^an £uykenstr, 2a Amsterdam Tel, 28474

*) Het niet new. doorhalen. — Adres duidelijk schrijven

Naam Woonplaats Straat

T­Iet verheugt ons onzen lezeressen en lezers een reproductie te kunnen geven van het charmante schilderij, dat de bekende Belgi­ sche schilder C. J. Watelet in het voorjaar in Parijs exposeerde. Het is een chef­d'oeuvre van geest en techniek en toont de beteekenis van het werk van dezen, ook in ons land, bekenden me,ester. De heer Watelet had eenigen tijd geleden bij den Kunsthandel Kleykamp in Den Haag een expositie van zijn werk.

ACADEMIE DE DANSES - ROCCO DUBOIS

Provincie.

Specialiteit in Moderne en Artistieke foto's T\en sie de vele reproducties van ons werk in „Het Weekblad" Cinema ©Sheater

é l S C n wordt prachtig helder en RH D^V/asch is vroeg aan de lijn met M

Rinso Zeeppoeder 1ste soort

ROl

LI ÊEDE/ ZEGEPRAAL . . . en dan nog dat treuzelige inzeepen en scheren! Neemt afscheid van scheerzeep en kwast

Cjebruiki

Dit felle filmspel in acht acten, spelend in de parijsche tooneelkringen, met Greta Garbo in de hoofdrol, wordt door de Wilton Metro Goldwyn in ons land gebracht. Het is de geschiedenis van een jong, eenvoudig boerenmeisje, dat een der grootste actrices van Frankrijk werd, een type, zooals Sara Bernhard en bijgenaamd La Divine, doch dat eer, roem en geld prijs gaf voor de liefde. Greta Garbo speelt de rol van Marianne, het boerenmeisje, dat uit zucht naar eer en roem, haar minnaar Lucien Dorel verlaat. Zij wordt een groot actrice en tevens de maitresse van den directeur-regisseur van het Odeon. Toch is zij niet gelukkig, ook al kent gansch Parijs haar als „Marianne, la Divine"! Door ongelukkige speculaties verliest zij haar vermogen en tenslotte probeert zij zich door het openzetten van de gaskraan van het leven te berooven. Dit gelukt echter niet. Lucien heeft het bericht van haar >oging tot zelfmoord in de krant geezen en ijlt naar haar toe. Zoo heeft de liefde dan gezegevierd over de zwakheid dezer vrouw.

[

EASY CREArt is direct voor gebruik gereed. EASY CREAM maakt inzeepen overbodig. C ^ c-O In enkele minuten is de baard zelfs de zwaarste, voldoende bewerkt om geschoren te kunnen worden

Dus indien gij prijs stelt op xn hygiënische wijze van scheren GEBRUIKT

DAN

Neemt de

>Y

proef

Zij werkt antiseptisch, maakt de huid blank en elastisch, terwijl zelfs bij het ruwste weder, het gelaat na het scheren, zacht en gaaf blijft. Hasy Cream wordt liefst met de vingers ingewreven, waardoor zelfs 't geringste Cream-verlies vermeden wordt.

met een tube.

Easy Cream vermijdt ieder pijnlijk gevoel en is dus geschikt voor een delicate huid en in 't bijzonder ook aan te bevelen voor dames met kort haar. fiasy Cream is ook verpakt in tubes, zeer gemakkelijk op reis mede te nemen en verkrijgbaar bij Uw coifteur franco door geheel Nederland, direct na ontvangst vanY ijftig cent p. tube, per Post Giro No. 63197 of postwissel., c c , Kroote pot bevattend HEN Kg. kus.

f

franco

,

dooi

geheel

Nederland

13. -

LLVISSON,

Zeepfabriek

DEN

HAAG

ACHTER HET CLOWNSMASKER

aansteker Wij stellen er prijs op hier Mevr. Wed. Haverman ten zeerste te bedanken voor haar bereidwilligheid om ons toe te staan, de teekening van wijlen haar echtgenoot, den bekenden kunstenaar, op den omslag van dit Nieuwjaarsnummer te reproduceeren. Door de vriendelijkheid der Directie van den Kunsthandel Jack. Niekerk te 's-Gravenhage, waar een keur van Havcrmans werk tentoongesteld werd, bereikte ons deze toestemming on konden wij onzen lezeressen en lezers dus deze reproductie aanbieden. De „Pasgeborene" past op den omslag van een Nieuwjaarsnummer !

Schoentjes met kersen Het heeft er allen schijn van, dat de schoentjes van goud- en zilverleer, die zoo lang in de mode zijn geweest, thans zullen worden verdrongen door satijnen schoentjes. Vooral wit satijnen schoenen zijn zeer „en vogue". Sommige zijn prachtig met de hand beschilderd met bloemen en vlinders in allerlei kleuren. Wij hebben zelfs al een paar gezien, dat versierd was met hel-roode kersen !

Parfum in ClhampagmielFlescIhi In Parijs is een parfumerie, die uw geliefkoosd parfum mengt in kleine champagneflesschen. De hals van de flesch is van goud en in de kurk is een lippenstift verborgen. De fk -chjes zijn zoo klein, dat ze gemakkelijk in het handtaschje kunnen worden meegenomen.

Zooals men weet, heeft Pola Negri onlangs een bezoek gebracht aan Bernard Shaw. Zij wilde zijn „Saint J o a n " voor de film spelen. Blijkbaar heeft zij zoo'n invloed op Shaw uitgeoefend, dat hij haar nog eens heeft willen zien. Hij is daarom naar een film gegaan, waarin zij speelde. Het was de eerste keer, dat Shaw een bioscoop b e z o c h t . . . .

Minder vrouwen in de politiek Er gaan hoe langer hoe minder Engelsche vrouwen in de politiek. Als reden geeft men op, dat een politieke loopbaan zooveel tijd vergt, dat de vrouw erdoor verhinderd wordt, zich aan haar gezin te wijden. Hetgeen toch altijd nog de taak der vrouw is, al beweren sommige „modernen" ook vaak het tegendeel.

Partijen bij kunstmatig Zonlicht die, naar wij meenen, hun oorsprong hebben in New York, worden nu ook in de Fransche hoofdstad populair. De gasten dragen pyama's van kunstzijde en zwarte brillen. Het is blijkbaar noodzakelijk, dat de pyama's van kunstzijde zijn, daar dit het eenige materiaal is, dat de violette stralen niet verhindert tot op de huid door te dringen.

skettingen weer in de mode In Engeland worden door dames uit de „society" weer lange halskettingen gedragen. Zoo lazen wij, dat de Duke of Westminster aan Lady Alington een halsketting heeft ten geschenke gegeven, bestaande uit een dubbele rij kostbare, gekleurde steenen. Een andere „lady" verscheen op een avondpartij met een ketting van kristallen, die in een zeer ongewonen vorm waren geslepen. Weer een andere verscheen op de „tea" met een lang snoer, bestaande uit vier strengen kleine gouden kraaltjes, die in een fraaien barnsteenen hanger eindigden.

Op een partij in Londen verscheen onlangs een dame met een zeer origineele hoedenspeld. De speld bestond uit kleine diamanten en stelde den ingang van een kasteel voor. Het bleek, dat de speld een getrouwe kopie was van een gedeelte van haar landhuis.

Weinig vrouwen zullen zooveel kleeren kunnen koopen als de beide Amerikaansche dames Comtesse Constantini en Comtesse Pierre de Jumilhac. De eerste schaft zich nooit minder dan dertig kostuums tegelijk aan, terwijl de andere gewoonlijk niet ver bij haar achter blijft . . . .

Sigaretten rollende dames Dat heeren in trein of restaurant zelf hun sigaretten rollen, komt wel eens voor, al behoort het toch nog tot de uitzonderingen. Dat dames dit echter doen, hebben wij nog nooit meegemaakt. Toch is liet gebeurd en wel in een der deftigste restaurants van Londen. Nadat Lady So and So gedineerd had, kreeg zij uit haar tasch een keurig leeren tabakszakje en een pakje sigaret-papier. Zonder zich van de verbaasde blikken der andere gasten iets aan te trekken, rolde zij heel vaardig haar sigaret, stak ze aan en bleef nog cenigen tijd genieten van de . . . . verbazing der omzittenden.

BEZOEKT H E T

EF ASTATHEATEfê TE DEN' HAAG

Onlangs konden wij een bijzonder aantrekkclijken en fraaien sigarettenaansteker, die speciaal voor dames was bestemd, bewonderen. Hij was geheel van goud en zoo plat, dat hij zelfs in het kleinste handtaschje gemakkelijk een plaatsje kon vinden. Aan één kant bevond zich een miniatuur horloge, waarvan de wijzers ne de rand met diamanten waren bezet.

ij krijgen hier de levensgeschiedenis van een goedgeloovigen circusdirecteur, die op een lage manier door z'n vrouw en besten vriend wordt bedrogen. Het is een aangrijpend circusdrama, waarin Amerika's grootste karakterspeler William V. Mong op schitterende wijze de hoofdrol vervult. Zijn spel als de ongelukkige circus ^m* directeur Albert Wells is in één woord onovertrefbaar RB^pr* en laat bij iederen toeschouwer een diepen

W

Juweelen schouderband en In Parijs worden door de toonaangevende dames der uitgaande wereld schouderbanden gedragen van veelkleurige juweelen.

Muziek off kleeren? De bekende violiste Miss May Harrison verhaalt een aardig voorval, dat haar overkwam, toen zij in Weenen moest optreden. Zij kwam aan de concertzaal aan in haar reiskostuum en liet haar gehoor vragen, waaraan het de voorkeur gaf: haar te ontvangen zooals ze was of een half uur te wachten, totdat zij zich zou hebben verkleed. Unaniem was het antwoord, dat zij zich moest verkleeden . . . . Was men gekomen om haar te hóóren of om haar te zien ?

worden volgens een bekend Parijsch schoenenwinkelier grooter. Het resultaat hiervan is, dat de winkeliers met hun kleine maten blijven zitten. Het model der schoenen is echter zoo gemaakt, dat zelfs de grootste maten niet leelijk zijn en nog klein lijken. „Dames met werkelijk kleine voeten zijn nu goed af," merkte een winkelier op, „want de kleine maten worden thans heel goedkoop veekocht, daar we er anders mee blijven zitten

Invitaties per telegram zijn, naar wij uit goede bron vernemen, thans geoorloofd, hetgeen een uitkomst is voor gastvrouwen, die zich altijd nog op het laatste moment herinneren, een gast te hebben vergeten.

niieuw eire

as

Ik houd mij gaarne aanbevolen om door H.H. Fabrikanten, Importeurs en Winkeliers te worden ingelicht over nieuwe „snufjes" op het gebied van kleeding, voeding, woninginrichting enz., die door hen in den handel worden gebracht. Indien ik van meening ben, dat er belangstelling voor zal zijn bij onze lezeressen en lezers, zal vermelding ervan in beknopten of uitgebreiden vorm, al naar den aard van het artikel, in „Het Weekblad Cinema & Theater" (gratis) volgen. Ook op medewerking van lezeressen en lezers, stel ik prijs. Hun bijdragen worden gehonoreerd. PHILOSOOF.

indruk achter. Ook de overige hoofdrollen zijn in uitnemende handen. De lieftallige Dorothy Revier speelt de dubbelrol Corinne, (Wells' vrouw) en Fanchonnette (Wells' dochter) en bewijst hierdoor tot de beste jongere filmactrices te hooren. Ook Johnnie Walker en John Miljan geven prachtige creaties van hun rollen als Robert Stone en Bert Colton, zooals men trouwens van deze uitstekende acteurs niet anders verwacht. De regie was in handen van Wm. James Craft. Foto's Filma Adam

'DE MACHT DER SCHOONHEID'! foe vaak reeds heeft de schoonheid van een vrouw de geschiedenis der wereld niet een anderen loop gegeven, dan zij zonder haar zou hebben genomen ! In dit opzicht zijn weinig gevallen van grooter belang en van meer romantischen aard dan dat van Theresia Tallien, wier schoonheid een einde heeft gemaakt aan de Terreur te Parijs. Omstreeks Kerstmis van het jaar 1793 zat de gevangenis te Bordeaux als het ware volgepropt met ongelukkigen, die wachtten om naar de guillotine te worden gevoerd. Onder hen bevond zich ook een meisje van twintig jaar. die sinds jaren den roep genoot de schoonste vrouw van Frankrijk te zijn. Ze was de dochter van een Spaansch edelman, den Graaf de Cabarrus, en het bloed der Conquistadores vloeide door haar aderen. Zij had prachtige, donkeren schitterendeoogen.fraaigewelfde wenkbrauwen, roode, volle, lachende lippen en een huid zoo zacht als zij en blank als room. Waar zij zich ook vertoonde : voor haar venster, waar ze dikwijls bij haar mandoline de liedjes van het oude Spanje zong ; op straat of in de balzaal . . . . overal maakte zij de harten der mannen week als was . . . . Toen ze zestien was, trad ze in het huwelijk met Markies de Fontenay, een grooten lafaard, die haar met zich had meegenomen naar Bordeaux, omdat hij de Terreur te Parijs vreesde. Zoodra evenwel bleek, dat hij in Bordeaux ook niet veilig was, vluchtte hij, zijn vrouw alleen latend en zich niet bekommerend om het lot, dat haar stellig wachtte . . . . En nu zat zij, gearresteerd, alléén omdat zij van edelen bloede was, aan wanhoop ten prooi in haar eenzame cel . . . . Tijdens haar sombere overpeinzingen was het langzamerhand tot haar doorgedrongen, dat er maar één middel was, om aan haar lot te ontkomen : haar schoonheid. En ze besloot hiervan gebruik te maken. Ze schreef een brief aan den man, die de ziel was van de Terreur in de stad —en den volgenden morgen betrad die man zélf reeds haar cel . . . . Zijn naam was Jean Lambert Tallien een der wreedste monsters, welke Frankrijk in die dagen heeft gekend. De guillotine stond voor zijn raam, zoodat hij den ganschen dag de bijl haar 'werk kon zien verrichten. Geboren als de zoon van een huisknecht, was hij achtereenvolgens loopjongen bij een drukker, elleridder, journalist en een van de hoofdleiders '"ah de Terreur. Het leven van het bckoorlij1 e schepsel, dat daar voor zijn voeten in ie cel kroop, was dus in zijn hand. Maar zij had geen reden om te kruipen of te beven - de betoovering van haar schoonheid zou haar GIJ HEBT SUCCES MET

«rooit»

1

144 Keizersgracht, Amsterdam Telef. 45348

ook thans niet in den steek laten. Toen hij het meisje aankeek, was hij in een handomdraaien veranderd. Een hartstocht maakte zich van hem meester, een hartstocht, zóó groot, dat deze blijken zou sterker dan de dood te zijn ! Als door een mirakel was het monster veranderd in een slaaf ! Hij gaf order en zij werd vrijgelaten ! Den volgenden dag „wijdde" zij zich aan de zaak van het. volk. Gekleed als de godin der vrijheid, met een roode muts op, reed zij op een kar door de stad, luide toegejuichd door het gepeupel ! Maar behalve godin der vrijheid was zij ook een lenigende engel ! Haar minnaar kon haar niets weigeren en op haar woord werkte de guillotine langzamer, zóó langzaam ten slotte, dat ze stilstond ! Robespierre, wiens spionnen overal waren, liet Tallien naar Parijs komen, voer tegen hem uit, bedreigde hem en liet hem zweren, dat hij Theresia naar de guillotine zou zenden ! Een meisje van edelen bloede was voor een groot-moordenaar als Robespierre al erg genoeg ; een lenigende engel maakte hem - razend! Met zijn eigen hand schreef hij Theresia's doodvonnis en zond een paar spionnen naar Versailles - waar hij wist, dat zij zich verborgen hield — om haar gevangen te nemen. Om twee uur des morgens werd Theresia wakker gemaakt door het gebons van geweerkolven op haar deur. Ze werd gedwongen op te staan ; men bond haar handen en sleepte haar, nauwelijks gekleed, naar buiten, waar ze op een kar werd gezet en naar Parijs gevoerd . . . . Toen ze door de stad langs de guillotine reden, wezen haar bewakers op het moordwerktuig. „Het duurt niet lang meer, mooi duifje, of je hoofd zal vallen !" zeiden ze spottend. Ze werd in de gevangenis van de PetiteForce gezet. Heur haren had men afgesneden en als kleeding gaf men haar zakkenlinnen. In de gang voor haarcel hielden de bewakers varkens en het hok van deze dieren was een paleis, vergeleken bij de cel van Theresia ! Het ongedierte krioelde over den grond en jaren later liet zij nog dikwijls de litteckens zien, die van de beten der dieren op haar enkels waren achtergebleven. In deze verschrikkelijke omgeving bleef zij meer dan drie weken, half stervend van honger en kou en met het vooruitzicht onthoofd te zullen worden . . . . Zóó bedroevend was haar toestand, dat haar medegevangenen een verzoekschrift indienden, een smeekschrift om genade voor het arme schepsel, dat op den drempel des doods stond . . . . Intusschen was Tallien niet werkloos gebleven. Hij betrok kamers naast Theresia's gevangenis. Af en toe, wanneer ze gelucht werd, kon hij nu een glimp van haar opvangen. Hij kocht ook een bewaker om, zoodat het hem mogelijk was met haar in briefwisseling te treden. Zoo stonden de zaken, toen hij op den avond van den achtsten Thermidore de tijding kreeg, dat zij den volgenden dag zou worden onthoofd. Die boodschap maakte hem wanhopig en razend tegelijk van droefheid. Hij zag maar één uitweg : Robespierre moest sterven !

Toen de morgen kwam, zei Theresia's bewaker haar sarrend, dat zij haar bed niet meer behoefde op te maken, omdat ze er tóch niet meer in zou slapen . . . . Haar laatste sprankje hoop stierf. Er stond haar niets meer te wachten dan het schavot en de b i j l . . . . Maar op ditzelfde oogenblik maakte Tallien zich gereed zijn plan uit te voeren. Hij.verborg een dolK tusschen zijn kleeren en ging naar de Vergadering. De gevoelens, die hem onderweg erheen bekropen, zijn niet te beschrijven. Hij begreep, dat hij alles, het leven van Theresia en zijn eigen leven, op het spel zette ! Toen hij de vergaderzaal binnentrad, zat Robespierre in zijn jas van violette zijde en zijn geborduurd vest met gepoederde en gekrulde haren aan de tafel. Hij had geen enkel vermoeden van hetgeen er stond te gebeuren. Hij had er geen notie van, dat de heele Conventie, waarvan ieder lid als het ware de bijl reeds boven zijn nek voelde dalen, één groot kruitvat was geworden en dat het wachtten alleen maar was op de vonk ! En nu was de vonk er ! Tallien beklom het spreekgestoelte en terwijl zijn schitterende oogen door de zaal dwalen, klinkt zijn stem als het geschal van een trompet : „Ik eisch, dat Robespierre ter dood zal worden gebracht! En als jullie slaven en lafaards zijn, dan heb ik den dolk gereed voor zijn hart !" Met deze woorden trekt hij het wapen tusschen zijn kleeren vandaan . . . . Nu brak de lang opgekropte haat tegen Robespierre los. Als hij zich gereed maakt om te spreken, doch slechts onverstaanbare klanken kan uiten, wordt er geroepen : „Het bloed van Danton zit in zijn keel — daarom kan hij niets zeggen !" Een storm van kreten loeide door de Kamer : „Weg met den tyran ! Soldaten, grijpt hem ! Naar de doodenkar ! Naar het schavot met hem !" De man-van-het-bloed wordt gegrepen en den volgenden dag reeds rijdt hij met twintig leden van zijn bloedbende naar de guillotine . . . . Het nieuws van Talliens overwinning schudde de wereld wakker ! Maar wat beteekende het voor de arme gevangenen, die op hun dood zaten te 'wachten ? En wat beteekende het voor Theresia, die popelend van ongeduld en trillend van vrees in haar cel lag ? Wie zal de gevoelens beschrijven, die zich van deze schepsels meester maakten, toen zij opeens van uit de hel naar den hemel werden overgebracht ? En is het wonder, dat de wereld Theresia aanbad, toen zij later als wettige echtgenoote van Tallien, die den afgod van het volk was geworden, wederom haar plaats ais koningin der schoonheid in de Fransche hoofdstad innam ? Als zij zich in het publiek vertoonde, strooide het volk nog langen tijd bloemen voor haar voeten.

Indien U meent HET BESTE gezien te hebben, dat er op filmgebied bestaat, dan heeft de

WILTON METRO GOLDWYN altyd N O G

B E T E R E FILMS

)

*»

<»|

fciil

herinneringen aan lang vervlogen tijden worden bi) U opgewekt door het verfrisschende en welriekende parfum van het

Old Cottage Lavender Water Het is de verrukkelijke geur, die U het beeld van een oud Engelschen tuin voor den geest toovert. Algemeen geliefd bij personen van goeden smaak. ' Eischt van tlw winkelier uitsluitend de sierlijke ouder wetsche groene flesch. met het Grossmith's Handelsmerk, alleen dan is U zeker de echte Grossmlth s Old Cottage Lavender te ontvangen.

[et ware geheim van poederen. Poeder een vermoeide en onverzorgde huid, en

Sro**miilv.9
êh.

de gebreken worden verergerd.

©ld Cottage

Poeder een uitgeruste en gezonde huid, en ze wordt opvallend mooi. Laitln n oxa en Mousse In n oxa zyn speciaal bereid om de huid te doen uitrusten, te reinigen en te voeden.

^vender RiCH.WERNEKiriCK Mater' t CS

Fabr»i k a n t e n

J.GROSSMITH tSONLTD, ► London.

lmpor»teui»9.

Wryf de huid 's morgens en "s avonds in met Larf In n oxa ; stof. poeder en vuil worden uit de poriën verwyderd, zoodat de huid weder vry kan ademhalen.

Amstcpdam

Gebruik nooit zeep voor het reinigen van U w gezicht. Lait In n oxa reinigt zoowel de oppervlakte als de poriën zonder ooit iets te irriteeren. Na deze Sehandeling wordt de huid zoo zacht als fluweel, gezond en schoon, gaaf, stevig en mooi­. Rimpels en stipjes worden voorkomen en verwyderd.

Het beste en mooiste GESCHENK is ontegenzeglijk een

Mousse In n oxa. de crème voor den dag, voedt het huidweefsel en voltooit daardoor de gelukkige uitwerking van de

PROJECTIE­APPARAAT, waarbij wij een zeer groote collectie Films hebben. Alle bekende artisten, zooals: Harold Lloyd, Charlie Chaplin, Norma Talmadge, Douglas F airbanks, Max Lindner, enz., verschijnen in Uwe huiskamer en niet alleen de bekende groote F ilms en Schlagers zullen U en Uwe kinderen bezig houden, doch met de

((

Het meikdieet

voor de huid »

Op aanvraag, met 50 cent voor kosten, aan France­Import, Rynitraat 5, den Haag, ontvangt U een keurig doosje met monster»

GEEN GRIJZE HAREN MEER. 0(\ 1AAD 10NGEB z i e t

PATHE­BABY camera maakt U eigen opnamen van Uwe kinderen, Uwe huisgenooten, Uwe reisjes, familiefeestjes, sport­evene­ menten en groote gebeurtenissen en in later jaren zullen al Uwe herin­ neringen weder door het levende beeld voor U verschijnen. VerkrHobaar by alle groote Foto­hande­ laren. Waar niet verkrijgbaar, wende men zich tot den Importeur voor Nederland.

PATHE­BABY, Raadhuisstraat 42, Tel. 49790 alwaar men U gaarne, zonder eenige verplichting, de Apparaatjes demonstreert

sU er uit sinds uw QR0ZfL

£V J A A K J U W ^ U K H AREN door middel van PERFECTUM hunne vroegere kleur teruggekregen hebben.­PFRFECTUM is een onschadelijk haarwater. Is soed voor de hoofdhuid en voorkomt

het uitvallen der haren.

GEEN HAARVERF

SUCCES VERZEKERD

Per flac f 2.25 en f 4 . ­ . Verr. geschiedt franco huis na ontv. bedrag of onder remb.

INSTITUT PE BEAUTÉ FREDERIK HENDRIKLAAN 6 3 ( A )

1

­

DEN

Speciale installatie (met badinrichting) voor

L

HAAG.

Huid­ en Haarverzorging ­ Gel.ats­ en LichaamsmaM age Manicure ­ Pedicure ­ Coiffeur pour Dame»

massages.

I geneesten venftuMaii de fuud

APSCHBÏÖ j. É ^ rs i ^S

WOORDEN EN MUZIEK VAN KEES VAN BOOVEN.

*a

IS

^Xle-n.

!

.°) H;tp*4\

ê

^

$

* IS

&m

f

£

'Jfc b i j

P

{cwaoe

i

ï

0

tü&Jb v€/i~

^mo^den»,

5

SI

^

=

'Hied

ï

i *

fe^

*

*

1

Dien keer, toen jij me 's avonds aansprak En vroeg, of 'k met je mee wou gaan, Kon.ik bij lange niet vermoeden Wat of er in je om zou gaan. Doch plots ik zal het nóóit vergeten, Zag 'k in je oogen, groot en diep, En in me ontwaakte toen nieuw leven Wat al den tijd nog sliep. Ik ging niet mee, maar kon niet dóórgaan, Je hadt geheel mij in je macht. Wij spraken af voor 'n and'ren avond Op 't hoekje van dien stillen gracht. En 'k leerde je toen anders kennen, Je was mij geen meid van de straat, De toestand leidde jou daarhenen, Dien weg, die naar de afgrond gaat.

a i t v ZrOu/

^

5 i*v !& ao-aew, onxxA tn>

é^

$JZB

• (i j g

l

irl^O -U. dA&p, &tv 'u\rrv'Wlccfc" aXde^ O-

=

i pi

S

£


5

ITXHJ

nc

^

Ik sleurde je toen uit die sferen, En vond in jou een grooter schat Dan ooit een van de „nette" roenschen Mij zoo nog aangeboden had. En later, als ik even vrij kon, Ging ik met jou, waar niemand is. Naar verre, nooit betreden landen, Waar enkel vreugde en vrede is.

MTE&r

Wij toefden in illusie's hemel Én waren met elkander blij, Niets van de wereld kon ons deren, Van heel de rauwe maatschappij. Helaas nu is het eind gekomen, Die bange tijd, met angst verwacht, 't Is uit met al ons mooie willen, Wij gaan terug in 's levensnacht. Mijn ouders vonden thans een meisje Waarmede ik nu trouwen ga, Ze is van stand, heeft rijke ouders, En volgt m' in al mijn willen na. Maar heel m'n ziel krimpt tezamen Door 't felle, brandend heete leed, De wereld eischt dat ik haar trouwe, O kind vergeef!... vergeet!... vergeet!.

Concert Model No. 600 voor de allerbeste Muziek en Zang in groote Zalen, Dancings, Lunchrooms of andere Amusements-gelegenheden

„HIS MASTER'S VOICE" Official Dealer: k*>«P

BLILEIM SIPI^IIrfGEIir

GRAMOPHONE EN RADIOHANDEL PASSAGE 4 6

n

V R I J MAAR HET EMGELSCH

D E N HAAG

DOOR

DALVABE2,

ijn hoofd klopte alsof het ber- toen. „Pas op, Petrie. Hij heeft ons sten zou; mijn hersens schroei- eindelijk in zijn macht. Oh, Hemel!' Hij krabbelde overeind op zijn knieën den alsof ze van kokend en greep mijn hand. lood waren en weigerden iederen „Het is all right, ouwe jongen," zei dienst; en ofschoon mijn eerste, aarik. „We leven allebei nog. Laten we zelende beweging was gevolgd door dus maar dankbaar zijn." het geratel van een ketting, verliepen Een oogènblik bleef het stil tusschen er toch verscheidene oogenblikken, eer ons, toen zij mijn vriend zuchtend: het tot mij doordrong, dat de ketting „Petrie, het is mijn schuld, dat je vastzat aan een stalen ring en dat deze hier zit. Als ik alles had k u n n e n . . . " ring om mijn hals was bevestigd. Ik steunde zachtjes. „Smith", fluisterde ik, „Smith, waar ê ben je ?" Ik krabbelde overeind op mijnkmeen en de pijn boven op mijn hoofd werd ondraaglijk. Langzamerhand begon ik mij weer te herinneren hoe Smith en ik op weg waren gegaan naar het hotel om Guthrie, den resident van NoordBhutan, te waarschuwen; hoe wij, door Essex Street gaand, een grooten auto zagen staan voor een der kantoren, die daar zijn gevestigd Ik kon mij nog heel goed herinneren, hoe wij tot vlak naast den auto waren gekomen: een prachtigen wagen; maar of wij er voorbij waren gegaan, wist ik niet meer. Als ik daaraan probeerde te denken, kreeg ik slechts een vage impressie van snelle voetstappen, een slag . Rondtastënd in de duisternis raakte ik een lichaam aan, dat vlak naast O P REIS NAAR HAWAÏ mij lag. Mijn vingers zochten en vonden Milton Sills, op weg naar H awai, amuseert zich den nek, zochten en vonden ook den heel genoegelijk stalen ring er om heen. „Houd op, Smith," zei ik nadruk­ „Smith I" riep ik opnieuw en ik kelijk. „Ik ben toch geen kind. Er is schudde het beweginglooze lichaam geen kwestie van, dat het jouw schuld heen en weer. „Smith, zèg dan toch zou zijn. Het was mijn eigen vrije wil, wat, spreek dan toch! SmithI" dat ik met je mee ben gegaan. Ik Zou hij dood zijn? Zou dit het einde ben nu eenmaal hier en als ik je nog zijn van zijn strijd tegen Dr. Mandsjoe voor het een of ander van dienst kan en diens bende moordenaars ? Als dat zijn, dan ben ik blij hier te zijn." zoo was, wat hield de toekomst dan Hij greep weer naar mijn hand. voor mij in haar schoot verborgen . . . „Het waren twee Chineezen op zijn wat zou ik dan onder de oogen hebben Europeesch gekleed. — Allemachtig, te zien ? wat doet mijn hoofd pijn! — Ze ston­ Opeens voelde ik, hoe Smith zich den in de portiek van dat kantoor. onder mijn tastende handen zachtjes Ze sloegen ons met een zandzak be­ bewoog. wusteloos! Denk je eens in, Petrie: „Goddank!" mompelde ik en ik kan op klaarlichten dag, in het drukste niet ontkennen, dat mijn vreugde voor gedeelte van Londen! We werden in een groot deel veroorzaakt werd door mijn egoïsme. Want toen i k . in die ondoordringbare duisternis tot mezelf was gekomen en een oogènblik dacht, dat ik alleen en geketend tegenover dien vreeselijken Dr. Mandsjoe zou komen te staan, had ik pas goed begrepen wat vrees eigenlijk is. Smith uitte een paar onverstaanbare klanken. „Bewusteloos geslagen," verstond ik

M

ffÜr^i s £ *

*

^

XOQ'K'

^ ^

j fts ? 7 t^* «J **

P

i

j ^>gun Q ? ï 5 ptoti... ufc x a t -nek nooit, vet -Qtd&n,,

!;Yt j4 ï

E- ROE-P DE5 DOOD

^

ï

£#

J J i J

f

^

g

^

K.4A/1, to«*v l*j ^rvjt 's o/voncU aowufyiafc. &*v 1«0«/q <>ƒ'il TTVfiijc W t t 'UrtJU.

£

aoxw>, Ao*v

^

■•

UI

den auto gezet, en alles was al ge­ beurd, v o o r d a t . . . " Zijn stem werd zachter. „Ze hebben me zoo'n verschrik­ kelijken slag gegeven!" „Waarom zouden ze ons niet meteen hebben gedood, Smith? Denk je dat ze ons gespaard hebben, o m d a t . . . ?" „Stel je er maar niets van voor, Petrie. Als je ook in China was ge­ weest en je hadt daar gezien, wat ik heb gezien . . . " Mijn vriend zweeg, want voetstappen naderden het donkere hok waarin we geketend lagen. Onder de deur door zagen we een lichtschijnsel. Ik kon gelukkig al weer iets beter denken. Een muffe lucht als van vochtige aarde drong in mijn neusgaten. We zaten blijkbaar in een onderaardschen kelder. Opeens werd de deur geopend en kwam er een man binnen met een lantaarn in zijn hand. Bij het licht ervan zag ik, dat mijn veronderstelling juist was ge­ weest: we zaten in een kelder met grijze muren en een aarden vloer . . . Langzaam kwam de man op ons toe; op 'n meter afstand zoowat bleef hij staan en keek ons kwaadaardig, onheilspel­ lend aan.­ Hij droeg een gelen mantel, die met groene zijde was afgezet. Het was Dr. Mandsjoe! Eindelijk stonden zij tegenover elkaar: het hoofd, de ziel van de Groote Gele Beweging en' Smith, de man, die vocht voor bijna de helft van de beschaafde wereld. Hoe moet ik u den man, die waarschijnlijk het grootste genie van onzen modernen tijd was, beschrijven? Men had reeds vaak van hem gezegd, dat hij er uitzag als een duivel, en inderdaad was er iets satanieks aan hem. Zijn slangachtige oogen schenen iemand te hypnotiseeren en om zijn mond lag een onzegbaar wreede trek. . . Smith haalde diep adem, maar zei geen woord toen hij Dr. Mandsjoe gewaar werd. Als twee middeleeuwsche gevangenen, aan den muur geklonken en eigenlijk in deze positie een bespot­ ting van onzen veiligen tijd, kropen wij in letterlijken zin voor Dr. Mandsjoe. Loopend als een kat, die een sprong zal gaan doen, kwam hij pog wat nader. Hij zette de lantaarn in een nis van den muur, maar geen oogènblik hield hij zijn reptielen­oogén, die thans nog wel eens mijn slaap verstoren, van ons afgewend. Zijn oogen waren groen, zóó groen als ik tot dan toe alleen maar mogelijk had geacht bij een kat. Het leek wel, alsof ze zich af en toe tot spleetjes vernauwden en . . . Maar neen, ik kan niet meer over die oogen spreken!

1

Nooit, voordat ik Dr. Mandsjoe in levenden lijve ontmoette, had ik gedacht dat er van een mensch zóó'n boosaardigen indruk kon uitgaan. Alleen zijn blik reeds deed iemand het bloed in de aderen stollen. Eindelijk begon hij te spreken. Zijn engelsch was uitstekend, al waren zijn woorden soms ook wat grappig gekozen. „Mr. Smith en Dr. Petrie", begon hij, „jullie inmenging in mijn plannen is te ver gegaan. Ik heb daarom be sloten om eens heel ernstig mijn aandacht aan jullie te schenken". Hij trok zijn bovenlip op, waardoor zijn gele, groote tanden, tanden als van een roofdier, te voorschijn kwamen. De gele kleur ervan trok mijn aandacht; ik keek nog eens goed naar zijn oogen, ditmaal met een belangstelling, die zuiver uit mijn beroep van dokter voortkwam en die zelfs door het gevaar, waarin we verkeerden, niet geheel en al verdreven kon worden. Ik zag, dat de groene kleur hoofdzakelijk in de iris zat en de pupil zonderling was samengetrokken. Met uitstekend voorgewende onverschilligheid leunde Smith met zijn rug tegen den muur. „Je hebt het gewaagd, je te bemoeien met een wereld-gebeurtenis*', vervolgde Dr. Mandsjoe. „Arme spionnen — gevangen in het net van het onvermijdelijke! J e hebt mijn naam in verband gebracht met de Jong-Chincesche beweging — den naam van Dr. Mandsjoe! Mr. Smith, je bent een armzalige bemoeial -— ik veracht je! Dr. Petrie, jij bent een dwaas en ik heb met jou te doen!" Een van zijn becnige handen rustte op zijn heup en zijn oogen vernauwden zich, terwijl hij ons scherp aankeek Het was duidelijk, dat hij een vrreselijke wraak op ons wilde nemen; het was niet zijn bedoeling ons alleen maar bang te maken. Nog bleef Smith zwijgen. „Ik ben daarom besloten, jullie van het terrein van je blunders te verwijderen!" besloot Dr. Mandsjoe. „Opium zal binnen korten tijd hetzelfde met jou doen!" viel ik uit. Zonder eenige emotie te laten blijken, richtte hij zijn groene oogen op mij. „Dat is zuiver een kwestie van opvatting, dokter," zei hij. „Misschien heeft u niet de gelegenheid gehad, zooals ik, om deze materie grondig te best'udeeren. In ieder geval zal ik er echter van verschoond blijven uw sombere voorspellingen in de toekomst te hooren." „Je zult me niet lang overleven," antwoordde ik. ,,En onze dood zal je werkelijk geen voordeel opbrengen, wnnt..

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE P R O G R A M M A ' S

Smith's voet raakte den mijne aan. „Omdat.. . ?" vroeg Dr. Mandsjoe zachtjes. — „Ah! Mr. Smith is toch zoo voorzichtig! Hij denkt aan de vijlen, die ik heb!" Hij sprak dit woord uit op een manier, die mij een koude rilling bezorgde. „En Mr. Smith heeft mijn ijzeren jakje al eens gezien! Heb jij al eens een ijzeren jakje gezien, Petrie ? Ik denk wel, dat het jou als dokter speciaal zou interesseeren!" Ik kon met moeite een kreet van afschuw onderdrukken, want ik zag opeens een dierlijke gestalte langs den

FILMEMTr10U5IA5TEH E. M . te A M S T E R D A M . N i l s Asther is in Zweden geboren. H e t adres van Marcella Albani is tot den 20sten Januari a.s.: Hotel Méditerrannée, Nice. Ch. V. te U T R E C H T . D e eerstvolgende film, waarin Emil Jannings zal medewerken, is getiteld „The Seeder." D e z e rolprent wordt in scène gezet door L e w i s Milestone. Het adres van den grooten Emil i s : 7367 Hollywood Boulevard, H o l l y w o o d , Californie. W. T. te D E N H A A G . Wat er van Ruth Elder geworden is ? Zij is than* door Carl Laemmle voor de Universal-film geëngageerd. Zij zal met H o o t Gibson e e n Wildwest-film spelen. Haar adres i s : Universal Studio, Universal City, Californie. A. V. te D E V E N T E R . In deze schoentjes zit in de punten papier-maché. Zij kosten ongeveer zeven gulden. Verkrijgbaar: Schoen magazijn D e Lange, Utrechtschestraat, Amsterdam. Gr. v. d. L. te D O R D R E C H T . H e t adres van Malcolm Mc. Gregor i s : Paramount Famous Lasky Studio, 5451, Marathon Street, Hollywood, Californie. U moet hem in het Engelsch schrijven. S. B. H. te R O T T E R D A M . Hierbij de gevraagde inlichtingen over de rolprent: .,De slavin van Bagdad." D e spelers zijn uitsluitend Indiërs. Himansu Rai is van vorstelijken bloede. Er werden 40.000 Indiërs door de Ufa geëngageerd, om als figuranten mede te werken. Bij elkaar h e b b e n 70.000 menschen medegespeeld, terwijl er 17 talen werden gesproken. D e regisseur is Franz

Osten. D. T. te H A R L I N G E N . In „Apachen van Parijs" is de rolverdeeling a l s volgt: Savonette is Ruth Weijer, Mylord i s Jacques Catalain, Becot is Charles Vanel, John is Pavloff en Racken is Jacob Tiedtke. A N N I E G. te D E N H A A G . D e z e film zal in ons land onder den t i t e l : „ E e n tragedie in de Alpen" worden vertoond. D e hoofdrollen spelen : Lucy Doraine, Wladimir Gaiderow, Arnold Korff en Fritz Kortner. D e n datum kunnen wij u niet opgeven. D. v. H. te Z E V E N A A R . Harry Halm is getrouwd. H e t zoontje van Anna Karenina speelde Phillip de Lazey. A . K. t e V E N L O . Wilhelm Dieterle is getrouwd m e t Charlotte Hagenbruch. Hij speelde een , film met onze landgenoote Lien Dijers. S. W. te A M S T E R D A M . D i n n a Gralla is w e d u w e . Zij was getrouwd met d e redacteur Lincoln E y r e s . Lars Hanson is getrouwd met de film-actrice Karin Molander. D. T. te R O T T E R D A M . Hierbij de gevraagde adressen: May Mac A v o y , Warner Bros Studio, 5842. S u n s e t Bid., Hollywood. Jetta Goudal, Cecil B. de Mille Studio, Culver City, Californie. Harrv Piel, Berlijn, Am Park 12.

'

vloer schieten. Plotseling sprong ze naar boven: een klauwaapje zat op den schouder van Dr. Mandsjoe en keek strak in het afschuwelijke, gele gezicht. De dokter hief zijn beenige hand op en streelde het dier . . . „Een van mijn lievelingen, Mr. Smith," zei hij, plotseling zijn oogen geheel openend, zoodat ze als groene ballen schitterden. „Ik heb er nog veel meer, die even nuttig zijn voor mijn doeleinden. Mijn schorpioenen — heb je mijn schorpioenen al eens gezien ? Neen ? En 'mijn pythons dan en mijn boomnimfen ? Dan heb ik nog mijn paddestoelen en mijn kleine bondgenooten, de bacillen. Ik heb een absoluut eenige verzameling in mijn laboratorium. Ben je al eens op de Molokai-eilanden geweest, dokter ? Neen ? Maar Mr. Smith is heel goed bekend met het leprozenasyl te Rangoon, is het niet, Mr. Smith ? En dan mag ik ook mijn zwarte spinnen niet vergeten, mijn zwarte spinnen met hun diamanten oogen, die in het donker zitten te loeren en dan opeens . . . op je toespringenl" Hij hiefd zijn hand op, zoodat de mouw van zijn gelen mantel terugviel tot op zijn elleboog en de aap klauterde er langs naar beneden en, op den grond springend, liep het dier den kelder uit. „Oh!" riep Dr. Mandsjoe toen als in vervoering uit, „door welken dood zal ik dezen nu laten sterven . . . deze ellendelingen, die zich vermeten hebben tegen mij op te staan!" Hij sloeg zijn oogen op naar den zolder; zijn magere lichaam trilde: een schouwspel, dat zelfs den ongevoeligste moet hebben aangegrepen! „Hij is gekl" fluisterde ik tegen Smith. „De hemel zij ons genadig; die man is een maniakale moordenaar!" Smith keek mij bezorgd aan, maar hij schudde zijn hoofd. „Gevaarlijk is hij, dat geef ik toe," mompelde hij," hij is een voortdurende bedreiging voor het blanke ras, maar gèk is hij niet!" Dr. Mandsjoe herstelde zich, nam de lantaarn, wendde zich abrupt om en liep naar de deur. Op den drempel bleef hij staan en keek om. „Jullie wilden Mr. Guthrie waarschuwen, is het niet ?" vroeg hij zachtjes. „Vanavond, om half een, zal Mr. Guthrie sterven!" Zwijgend en bewegingloos bleef Smith zitten, zijn oogen op den spreker gevestigd. „Je was toch in Rangoon in 1908?" vroeg Dr. Mandsjoe. „Dan herinner je je toch zeker wel den Roep?" Ergens boven ons — ik kon niet precies de richting bepalen — hoorde ik een diepen, klagenden kreet, een langgerekt gehuil, met een ondefinieerbaren cadans, dat in dien donkeren kelder en met dien sinisteren man in den gelen mantel Hij de deur, het bloed in mijn aderen deed stilstaan. De uitwerking op Smith was al even buitengewoon. Zijn gezicht werd asch-grauw en ik hoorde hoe zijn adem sissend tusschen zijn tanden doorkwam. „Er wordt om jullie geroepen," zei Dr. Mandsjoe. „Om half écn wordt er om Mr. Guthrie geroepen." De deur werd gesloten en we zaten weer in 't donker.

EEN NIEUW SNUFJE OP HET GEBIED DER HEERENKLEEDING. De up-to-date smoking, ontworpen door het Fransche modeblad Adam

OhSSPORTnOEKJE Wat zal 1929 ons sportmenschen brengen? 1928 spoedt tjen einde, een iaar van groote beteekenis voor de Nederlandsche sport. Hoe reikhalzend "hebben we er naar uitgezien en nu, nog weinige dagen (we schrijven dit artikel op 18 Dec.j en wij hebben wederom Sylvesteravond. Sylvesteravondl Het is altijd onze gewoonte geweest aan het einde van het jaar een terugblik te werpen op de in den loop van dat jaar verkregen sportresultaten. We zullen het dit maal nalaten om de zeer eenvoudige reden, dat we dan als vanzelf wederom zouden moeten gaan schrijven over de Olympische spelen en daar is reeds zooveel over te boek gesteld, dat we onwillekeurig in herhalingen zouden moeten vervallen. En dat willen we in geen geval. Dan liever een blik werpen in de toekomst en nagaan, hetgeen onze voornaamste takken van sport in 1929 te wachten staat. Den voetballers wacht in'vergelijkingmet het vorige jaar een weinig emotievolle toekomst. De jaarhjksche wedstrijd tegen de Belgen staat op het programma. Midden Maart zal de slag bij Antwerpen wederom plaats hebben. Hopen we voor Oranje, dat ditmaal werkelijk een slag zal worden geslagen. Er moet een eind komen aan die reeks van nederlagen en gelijke spelen daar aan de boorden van de Schelde. We weten nu precies, wat de Belgen waard zijn en ons Oranje-team kan beter dan del—1 van 4 Nov. j.1. uitdrukt. Dat heeft de strijd tegen de kampioenen van Europa bewezen. Daar alleen was, althans volgens het groote dagblad de Telegraaf (en daar heeft men de wijsheid in pacht) een behoorlijke Hollandsche doelman voldoende om het Nederlandsche elftal een schitterend figuur te doen slaan. Wat zal dan het resultaat niet wezen, wanneer.de T.C. eindelijk de juiste opstelling van de voorhoede zal hebben gevonden en we behalve succesvol verdedigen ook in staat zullen zijn tot goed-afgewerkte aanvallen. Hè, als we daar aan denken, dan hunkeren we reeds naar dien mooien Zondag in Maart a.s. Daar we als insider er voor kunnen instaan, dat de T.C. op den goeden weg is en den moed zal hebben ook verder belangrijk in te grijpen tot heil van ons Nederlandsch Voetbal, zoo roepen we onzen Hollandschen supporters toe: Menschen, spaart van nu af uw zakduitjes en trekt in Maart met onze jongens mede over den Moerdijk. Daar is wat moois te zien I Ons internationale programma zal verder worden gecompleteerd door een wedstrijd tegen de Denen en een tegen de Zwitsers. Deze laatste wedstrijd kan belangrijk worden, als detnenschen uit het land, waar de bergen zijn, er eindelijk in zullen kunnen slagen, het verschil in klimaat te overwinnen. Kunnen zij dat niet, dan is de overwinning van te voren reeds voor ons. De strijd tegen de Denen is een open stnjd. Zeer zeker spelen de menschen uit Kopenhagen theoretisch beter dan wij. Doch een voetbalwedstrijd wordt allerminst door theorie gewonnen. Dan waren we in Milano zeer zeker verpletterd. Onze z.g. minderwaardige spelmethode, kikkebal, noemt het groote Amsterdamsche dagblad het, heeft reeds menigen, schier onoverwinnelijken tegenstander in het zand doen bijten. (New-Castle United 4-0). Zoolang wij nu echter ons eigen spelletje kunnen blijven spelen, maar dan in de perfectie, kijk, zoolang is het Nederlandsche elftal voor ieder land een kwade tegenstander. Dat zal ook 1929 U laten zien.

Werpen we nu nog een korten blik op enkele andere takken van sport. De crème de la crème van onze cricketers gaat in den a. s. zomer een studiereis naar Engeland maken. Meer dan een studiereis zal 't wel niet worden en dat behoeft ook niet. De resultaten van ons Nederlandsch Cricketelftal zijn de laatste jaren alleszins bevredigend, hetgeen in hoofdzaak te danken is aan de leiders en den trainer van de H.C.C. Daar heeft men tijdig ingezien, dat de toekomst aan de jeugd behoort en men heeft den moed gehad jeugdspelers, die op den voorgrond traden, een kans te geven. De resultaten van deze methode zijn werkelijk groot, en gaarne prijzen we vanaf deze plaats het doorzicht van de mannen, die dezen toer hebben in elkaar gezet. f Ook onzen hockeyers wacht een minder druk internationaal programma. Het gelijke spel tegen Albions zonen op 1 Dec. j.1. in Engeland bevochten met een niet eens volledig elftal, heeft de prachtige resultaten op de Olympische spelen behaald, bevestigd. De jaarhjksche strijd tegen de Belgen staat natuurlijk ook hier op het programma. De Duitschers hebben, na de nederlaag in Amsterdam, voor een ontmoeting tegen de Oranjehemden geen tijd. Bang voor een tweede nederlaag? De tennissers en wielrenners zullen in 1929 natuurlijk deelnemen respectievelijk aan de Daviscup en de wereldkampioenschappen. Jammer genoeg beschikken de mannen van het racket over te weinig eerste klasse krachten. Zijn Timmer en Diemer Kool verhinderd, dan ziet het er met onze representatie niet al te best uit. Spelers'als Koopman en Mannkelle zullen nog veel routine moeten opdoen, maar zij bezitten alvast den aanleg en dat zegt veel. De mannen van het rad zullen in den a.s. zomer te Zurich eindelijk weder eens hebben te zorgen voor een Nederlandsen-Wereldkampioenschap. En nu tot slot een kort maar krachtig GELUKKIG NIEUWJAAR aan alle sportbroeders en -zusters (hieronder in de allereerste plaats onze kranige zwemsters) en aan de getrouwe lezers van, „Het Weekblad". Prosit! JAN VAN ZANT

DE WELVERDIENDE HULDE Ter gelegenheid van de opening van het nieuwe bioscooopaleis het Luxor Palast te Rotterdam, ontving de directie van vele 7ijden fraaie bloemgesr henken Oo 0"ze foto ziet men den heer H. R"' o~iqino te midden dor bloempnhu de

„Smith," zei ik, „wat was dat ?" — makend om zich naar beneden te laten zakken . . . Dr. Mandsjoe kon ook een De emoties van het laatste kwartier slang in den kelder loslaten, of d e speelden mijn zenuwen parten. lucht bezwangeren met vergiftige mi­ „Het was de roep van Siva," ant­ croben ! woordde Smith met gesmoorde stem. „Smith," zei ik, terwijl ik nauwelijks „Wat is dat? Wie deed dat? Wat mijn eigen stem herkende, „Smith, ik beteekent het ?" kun die onzekerheid niet langer dragen. „Ik weet niet, wat het is, Petrie. Hij wil ons dooden, dat is zeker, Evenmin weet ik, wie het doet. Maar het beteekent den doodl" maar..." Misschien is er iemand geboren, die „Maak je niet bezorgd", antwoordde daar in dien kelder had kunnen liggen, hij. „Hij wil natuurlijk eerst onze plan­ gebonden en in het aardedonker, en die nen kennen." niet bang zou zijn geweest, die geen „Wat bedoel j e ? " angst zou Hebben voor wat de duister­ „Je hoorde toch wel, wat hij zei van nis zou kunnen verbergen! Ik beken, zijn vijlen en zijn ijzeren jakje?" dat ik niet zoo iemand ben. Ik wist, „Ohl Heer in den Hemel! Hoe kan dat Smith en ik in de macht waren zooiets mogelijk zijn in Engeland!" van het grootste genie der geschiede­ Smith lachte droog en ik hoorde, nis, die ooit zijn hersens in dienst had hoe hij morrelde aan den ijzeren ring gesteld van de misdaad. Ik wist, dat om zijn nek. de welgesteldheid van de politieke „Ik heb nog één hoop", zei hij, ,,één groep, die Dr. Mandsjoe achter zich hoop! Probeer eens met je zakmes of had, hem een grootere bedreiging voor je jouw slot kunt forceeren. Ik probeer Europa en Amerika deden zijn dan de het al met dit hier!" pest. Hij was een geleerde — hij had Om eerlijk te zijn, moet ik erkennen, aan een der bekendste universiteiten ge­ dat ik daar in mijn angst en verwarring studeerd — een navorscher van de heelemaal niet aan gedacht had. Ik be­ geheimen der natuur, die verder in het gon nu echter direct den raad van mijn onbekende was doorgedrongen dan vriend op te volgen. Ik was geheel in eenig ander geleerde. Zijn opdracht was dit werk verdiept, toen ik opeens een alle hinderpalen — menschelijke hin­ geluid hoorde, dat onder mijn voeten derpalen incluis — uit den weg te vandaan scheen te komen. ruimen, die zich op den weg bevonden „Smith," fluisterde ik. „Luister eens!" van de Geheime Oostersche Beweging. Het gekras en geslijp, veroorzaakt Smith en ik waren twee zulke hinder­ door Smith's zakmes op het slot, ver­ palen. Dat hij ons ter dood zou brengen, stomde. Zonder ons te bewegen bleven stond bij mij vast. Alleen tobde ik mijn hersens af om te weten, hoe hij dit In ons volgend nummer hopen doen zou. Maar natuurlijk tevergeefs! wij d e o n £ k n o o p i n g v a n dit. Hij had zooveel manieren tot zijn be­ schikking! Zelfs op ditzelfde oogenblik s p a n n e n d a v o n t u u r onzen leze­ kon er een vergiftige spin op mij zitten r e s s e n e n lezers voor te leggen. loeren aan den zolder, zich gereed

wij in de vochtige duisternis zitten luisteren. E r bewoog zich iets onder den vloer van den kelder. Ik hield mijn adem in; iedere zenuw in mijn lichaam, was gespannen. Op een paar pas afstand van de plaats, waar we lagen, werd een streep licht zichtbaar; het werd grooter, werd een ovaal. E r werd een valluik opgelicht en op nog geen meter afstand van mij kwam een hoofd te voorschijn. Ik had iets afschuwelijks verwacht, iets wat den dood zou kunnen veroorzaken of nèg iets ergers. Inplaats daarvan zag ik het gezicht van een mooi meisje, bekroond door een massa zwart haar. Ik zag hoe een blanke arm het luik o p h i e l d . . . Het meisje klom in den kelder en zette een lantaarn op den grond. In het schemerige licht leek zij onwerkelijk — een gestalte uit een opium­visioen met haar zijden kleeren en gouden en juweelen sieraden. Het was bijna niet te gelooven, dat wij in Engeland waren; veel gemakkelijker was het zich te verbeelden, dat wij de gevangenen waren van een of anderen Kalief. „ W a t . . ." begon Smith. Maar het meisje legde hem het stilzwijgen op. Ze legde haar vinger op haar lippen en terwijl haar mooie oogen zich won­ derlijk vergrootten, zei ze, terwijl er duidelijk vrees in haar stem klonk: „S­st! E é n geluid en hij doodt ons alledrie!" Ze boog zich over mij heen; een sleutel knarste in het slot en de ring was van mijn nek. Toen ik opstond wendde zij zich tot Smith en bevrijdde ook hem. Ze hield de lantaarn nu boven het valluik en beduidde ons de houten trap af te gaan, die we beneden ons zagen.

enAW'5MEN5cn & LOUJS GIMBERG

LOUIS VAN GASTEREN

JACQUES REULE

OPPLTCTMÊNÖCII

BIJ D E N. V. VER. R O T T E R D A M S C H H Ü F S T A D ­ T O ON E E L . haw's werk, zooals elk oeuvre,, dat, hoe geestig ook in zichzelf is gericht tegen bepaalde toestanden, ondergaat den invloed van zijn eigen kracht. Dingen, waartegen Shaw met onverbiddelijk sarcasme streed, zijn door zijn strijd veranderd. Wanneer zijn actie ongewijzigd wordt vertoont, nadat de reactie ervan zich heeft voltrokken, dan lijkt zij verouderd. Shaw's oeuvre kan dit verdragen, omdat het, zooals hierboven gezegd, geestig in zichzelf is; het verdraagt het des te beter, wanneer de vertolking in goede handen wordt gelegd En daarover zou zelfs de sarcastische Shaw in dit geval niet te klagen hebben. Zonder uitzondering toonden de artisten v a n h e t R . H. T. tegen hun, niet gemakkelijke taak te zijn opgewassen. Ze speelden vlot en er was goed samenspel. Roebuck Ramsden, een vooruitstrevend man van den ouden tijd en Jack Tanner een dito van den tegenwoordigen, worden, vreemdsoortige combinatie, belast met d e voogdij over een hyper­modern vrouwtje Ann Whitefield, waarop Octavius Robinson, een sentimenteele jonge man, hopeloos verliefd is. Ann begeert Jack en ondanks zijn verzet krijgt zij hem. Roebuck werd vertolkt door Louis van Gasteren, Tanner door Gimberg, Ann door Fie Carelsen en de jonge Robinson door Jacques Reule. Carla de Raet is Violet Robinson, Octavius' ook wel zeer moderne zuster, terwijl Pierre Balledux de „superman­chauffeur" is.

S

FIE CARELSEN

MEVR. SCHWAB

CARLA DE RAET

I BILOEIM VAN HET €®UDIN WISTEN Een First N ational Film, vervaardigd onder regie van GEORGE FITZMAURICE. „ ., dan Romero zelf was. Woedend is hij daarover, en op Hoofdpersonen: dan R o m e r o ^ ^ hujze f R o m e r o p l e e g t hij Rosita N ï?nR?££n?A n een aanslag op diens leven. Hij wordt gevangengenomen Juan S 5 r n ° , n w doch weet te ontkomen. De aanslag is met gelukt. Als Generaal Romero K9^A§TMrw hij weer een poging in het werk stelt, wordt hij opnieuw Sehora Cocha FLORA FIN CH gevangengenomen. Juan is nu te weten gekomen, dat L i t a R o n j e r J dochter i , Rosita heeft rich mtusschen H e t verhaal speelt in California in het jaar 1846 tijdens « d e woelige revolutiedagen. Door een troepje onver­ van d e politieke» ^ f ^ g f ^ P m o r g i n Sooc&eschoten valschte patriotten werd alles in het werk gesteld het ^ ^ f * ^ ™ ^ " b e w e r k e n d i t de bevelhebber plan in handen te krijgen, dat Generaal Romero, de zal worden, Zij weet ne « ^ ^&trozen v a n e e n oor­ dictator, aan Rusland wil verkoopen. Juan, logsschip in Monterey leent 6 een zeer romantisch en idealistisch aange­ der en z i c h Qan d e z i j d e legde jongeman, is een der vurigste strijders j j f c ^ W/k* Patriotten s c h a a r t . . . Juan's en heeft gezworen, niet eerder te zullen rus­ ^ . WT f \ ^ ^ l e v e n i s g e r e d e n Rosita en h i ten, voordat hij Romero gedood heeft. Zijn A ^ \ ^Ê^ J zullen plan, zijn geliefde Rosita, die in een klooster M ■ V ­­^»| verder samen is, te ontvoeren, moet hij voorloopig op­ M^ V _ ff fJlflfc^fc. door het le­ g e v e n . . . . Den volgenden dag bezoekt / T kJ^M WÊA ven gaan Romero het klooster om Rosita, zijn doch­ i " ^ ^ ter, te spreken en neemt haar mee naar Monterey. Onderweg slaan de paarden van het rijtuig, waarin Rosita zit, op hol. ^ ~ ^^m^^^^^^^m&mm Juan, wiens weg naar dezelfde stad leidt, y ^ ■ B ^ ^ ^ ^ " f l t ™ x Jf" ziet dit, zet zijn paarden aan en na een / """V duizelingwekkenden rit gelukt het hem, de paarden tot stilstand te brengen. Romero, die te paard zit, is getuige | |\•. van de moedige.redding en bedankt M den dapperen jongeman. Juan weet niet, dat Rosita in de koets zit, en vervolgt zijn weg. In Monterey aan­ gekomen verneemt hij, dat de man, die hem bedankte, niemand anders

I Spiegeltje, spiegeltje aan den wand. Ken overgang van het oude in 't nieuwe, zonder dat de gedachte aan dansen daarbij te pas komt ? Men zal grif toegeven, dat een feest (en laat staan een oudejaarsavondfuif!) moeilijk denkbaar is zonder dat daarbij de voetjes zirh rhythmisch bewegen. Een vroolijk lied, een meeslecpende wals, een blozend snuitje, dat zich even terzijde het neusje poeiert en daarbij vorschend in haar zakspiegeltje kijkt Spiegeltje, spiegeltje aan den wand . . Welk beter moment dan dat der jaarswisseling zouden we kunnen kiezen om allemaal eens het spiegeltje te raadplegen en d'r ons zelf eens op aan te kijken? Eens te zien, wat het afgeloopen jaar van ons gemaakt en wat 't ons gebracht heeft, hoe we 't nieuwe ingaan en wat we van de toekomst te verwachten hebben ? De geëindigde periode heeft gestaan in het teeken van stijgende belangstelling voor den dans. Vele nieuwelingen zijn tot het dansleger toegetreden, een leger waar men nooit vruchteloos het ,,vrijwilligers vóór" hoort. Nog waardevoller is, dat vele vroegere dansbeoefenaars, die slechts dansten om het conventioneele fatsoen, thans zijn gaan begrijpen, dat er vreugde schuilt inden dans als zoodanig, mits men hem begrijpt en goed beoefent. Waaraan die groeiende belangstelling te danken is? Natuurlijk in de eerste plaats aan den dans zelf, die een integraal deel uitmaakt van onze levensbehoeften. Deze lavensdrang laat zich nooit uitschakelen en werkelijk, wanneer we zien in welke merkwaardige verhoudingen de dans hoogtij viert, is men geneigd zich af te vragen, of er ooit grootere invloed bestond dan die, welke ons trots eenzijdigheid en trots een absoluut gemis aan regeling, den dans doet beoefenen, ongevraagd, ongeorganiseerd, zonder eenigen anderen prikkel dan ons inwendige verlangen. En toch . . . . hoezeer is regeling niet gewenscht ten opzichte van de danskunst! Het spiegeltje aan den wand weerkaatst een ontstellende verwarring: naast de reeds talrijke dansfiguren, passen, trots en steps, krijgen we een aantal „eigen creaties", die door sommige dansleeraren gelanceerd worden, welke aldus het algemeen belang aan hun eigenliefde opofferen. We zien ongedacht komische figuren ontstaan, telkens wanneer voorbarige amateurs, die zich na twee of drie danslessen volleerd wanen, op den dansvloer komen en er naar eigen inzicht dansen. We zien, hoe verschillende dansleeraren denztlfden dans op verschillende manieren en onder verschillende vormen aanleeren. We z i e n . . . . och, overal zien we gebrek aan regeling en eenheid. Deze wantoestand wordt internationaal gevoeld, vooral omdat de pogingen om te komen tot een internationale groepeering van dansleeraren, steeds gefaald hebben. Zoo b.v. sloeg het met dit doel te Weenen samengeroepen congres een bespottelijk figuur, bereikte niets en nam zich voor in 1929 opnieuw te vergaderen . . . . te Amsterdam, om te trachten een federatie te stichten. Tc Amsterdam I In de keuze van deze

VERWAOITinGEH door* OOR

KLiriKERT

De heer Klinkert en zijn gracieüse partnerin Mej. Santen, die den prijs in onze jongste prijsvraag won , Foto de Crü0t

plaats ligt een onbedoelde ironie. Want ongetwijfeld nergens meer dan in ons land voelen we er behoefte aan, iets voor de danskunst te doen. Indien de fouten reeds internationaal gevoeld worden, hoeveel meer is dit dan nog het geval op nationaal gebied, d.w.z. in beperkten kring? Want daar is het, dat de dans zijn practische toepassing vindt en dat dus ook de minste afwijking merkbaar wordt. Straks zullen misschien onze autoriteiten zich plechtig opmaken ter ontvangst van de buitenlandsche congressisten. Waarop echter kunnen onze landgenooten wijzen, wanneer men in het buitenland vraagt, wat we op dit gebied gepresteerd hebben? Is het niet hoog tijd, dat er iets gedaan wordt voor de danskunst ? Ik zou aan de plichten der eenvoudigste eerlijkheid te kort doen, indien ik niet in de eerste plaats de spontaniteit indachtig was, waarmee de directie en redactie van Het Weekblad „Cinema en Theater" haar kolommen ter beschikking gesteld heeft voor een regelmatige dansrubriek. Ons landje schijnt den rijkdom niet te kunnen dragen, van een eigen speciaal dansblad. De tegemoetkoming van Het Weekblad „Cinema en Theater" had dus dubbele waarde en voor die gulle gastvrijheid is een woord van dank hier ongetwijfeld op zijn plaats. Maar: we mogen niet bij de pakken blijven stilzitten. Het mag niet opnieuw gaan als 't vorige jaar bij de radio lessen, toen aanvankelijk elkeen enthou-

siast was over hetgeen de omroep inaugureerde. Het is echter soms moeilijk te weten, in hoeverre men aan een werkelijk-algemeen verlangen voldoet, en dan rijst de vraag: zouden we in die richting voortgaan? Nu de radiodanslessen er niet meer zijn, ontvang ik van alle zijden betuigingen van spijt over haar verdwijnen. Maar: ze zouden niet verdwenen zijn, indien dezelfde menschen toen hun instemming hadden laten blijken I Welnu, 't zelfde mag niet gebeuren ten opzichte van het initiatief van dit weekblad: de lezers moeten niet schromen hun instemming mee te deelen. Dat animeert om op den ingeslagen weg voort te gaan e n . . . . dit is de aangewezen weg, om nog meer te mogen verwachten. Waarom ook niet ? Laten we gerust een paar mogelijkheden uitspreken, die te verwezenlijken zijn, indien elkeen steunt! De eerste mogelijkheid is: Waarom zou Het Weekblad „Cinema en Theater" niet het officieele orgaan worden van de dansliefhebbers, zooals het reeds het orgaan is van belangstellenden in bioscoop-, tooneel- en cabaretkunst ? Ons lijfblad, waarin we élke week op vastgestelde pagina's onze danslectuur vinden: danslessen, algemeen dansnieuws, 'n cor respondentie-hoekje, ingezonden opinies, uitgesproken wenschen, gestelde vragen, kortom, alles wat in staat is een onderling contact tot stand te brengen ? Geleidelijk krijgen we dus in alle deelen van het land een ijverige groep dansvrienden, die heel wat kunnen bereiken. „Du choc des idees jaillit la lumière" en uit onderlinge gedachtenwisseling komt er ongetwijfeld meer klaarheid over de dansverhoudingen in Nederland. Het hoeft geen officieele beweging te worden met een saai bestuur en saaie vergaderingen. Integendeel, we moeten in den stijl blijven! Laat ik maar eens een voorbeeld noemen: waarom zouden we in Nederland geen danscompetitie krijgen, zooals die overal elders bestaat ? Wedstrijden in goeden smaak, technische volkomenheid, sierlijkheid, bevalligheid ? Met danskampioenen, zooals we nu schoonheidskoninginnen hebben ? Ik stel me dit zóó voor: we zullen in alle steden een soiree hebben, waar de beste dansparen bekroond worden door een jury. Dan komen provinciale wedstrijden met tenslotte een groot nationaal dansconcours. Dit alles zou ongetwijfeld ten goede komen aan de ontwikkeling van den goeden dans. Spiegeltje, spiegeltje aan den wand, Wie danst het mooist in heel het land? Wie voelt iets voor dit idee? Laten we het nieuwe jaar goed beginnen en niet slechts praten, maar 'ernstig aanpakken 1 Het Weekblad Cinema en Theater brengt dit voorstel ongetwijfeld onder de oogen van duizenden dansliefhebbers. Laten diegenen, die met dit plan instemmen het meedeelen. Indien er adhaesie-betuigingen genoeg komen, is er reden en kans om iets te doen. „Vrijwilligers vóór!" Laat het de eerst volgende dagen briefjes regenen. Of naamkaartjes aan het adres van het Dansinstituut Klinkert. Liefst spoedig, daar we het dansseizoen niet mogen laten voorbijgaan, willen we dit seizoen nog iets bereiken. . /

^^—

~ ^

VAM

KATMARINA

busH

Katharina bracht de boodschap woor­ delijk over. .„Zeg haar, dat ik van de heele zaak al* lang genoeg heb," antwoordde mijn­ heer Strobridge, „en ik heb geen plan er heen te gaan." „Groote onzinI" riep Lady Garri­ bardine, toen het haar was overgebracht. Ze greep den hoorn uit Katharina's hand en riep: „Wees niet dwaas, G. Het is nu geen tijd meer om te steunen op je waardig­ heid. Wanneer je komt lunchen, zal ik het overige je wel vertellen," onmid­ dellijk daarop sloot ze het contact af en liet Stirling roepen. „Berg de brieven maar weg, Miss Bush — Ik moet opstaan en de klei­ neerende gebreken van, den ouden dag gaan bestrijden. — U kunt gaan." Katharina had een drukken morgen voor zich. Ze zat onafgebroken te ty­ pen en te schrijven tot haar lunch ge­ bracht werd. Ook toen nog vond ze nauwelijks den tijd om te'eten. Op weg naar de eetzaal trad Lady Garribardine binneri. Toen ze de nog bijna onaange­ roerde lunch zag, begonnen haar zwarte oogen te schitteren. „Tut, tutl J e moet eten, kind — geen overdreven ijver. Gebruik eerst je pudding en breng dan deze twee brie­ ven over het verslag van de Wineberger Charity bij me in de eetzaal. J e kunt je koffie met ons gebruiken. Mijnheer Strobridge en ik zijn alleen. Mevrouw Delemar komt niet. Zeg eens, wordt je naar wensch bediend? Is de koffie goed, die ze je brengen? Bedienden verzuimen wel eens het een of ander, wanneer ze niet gecontroleerd worden. „Ik heb al wat ik wensch, dank u, maar koffie is mij nooit gebracht," ant­ woordde Katharina. Lady Garribardine keek zeer ontstemd en trok heftig aan de bel. „Dat zijn zaken, die niet voor mogen komen. U hadt onmiddellijk uw beklag bij mij moeten inbrengen', Miss Bush." Thomas verscheen­en verbleekte zicht­ baar, toen hij het gelaat van zijn mees­ teres aanschouwde. E r werd hem ge­ vraagd, waarom Miss Bush geen koffie was gebracht op een toon, die hem de spraak benam. Hij kon slechts stame­ lend als verontschuldiging aanvoeren, dat Miss Arnott het nooit gebruikt had; hetgeen een nieuwen storm verwekte. „Nietswaardige praatjes 1" riep Lady Garribardine uit, „gemakzucht, anders niet! Ik zal er met Bronson over spre­ ken, maar zorg, dat het nooit meer voorkomt, ThomasI" E n de bevende dienaar kon de ka­ mer verlaten. „Het doet me genoegen, dat j e niet trachtte hem te verdedigen, zooals die dwaze Arnott gedaan zou hebben," zei de Gravin. „Zij stond altijd tusschen mijn rechtvaardigen toorn en de ver­ zuimen der dienstboden. Zij nam ze steeds in bescherming. — Men zou bijna gemeend hebben, dat ze tot hun klasse

merkbaar — Gladys en F red waren „Mevrouw de Gravin heeft daar recht niet gewoon op die manier te kibbelen. up," voor zoover het mogelijk is, — „Bel mijnheer Strobridge op, Miss daar zij er voor betaalt." Bush. Hij zal nog wel thuis zijn. U Katharina's stem klonk diep en ern­ weet het nummer. Zeg, dat ik hem stig, geenszins impertinent. E r lag slechts de kalme erkenning in van een spreken wil." Katharina gehoorzaamde — zij was feit. gewoon te telefoneeren en sprak nooit Lady Garribardine lachte. „Miss Bush is dichter bij. de waar­ met verheffing van stem. Mijnheer Stro­ heid dan één van jelui allen, zooge­ bridge kwam onmiddellijk. Zij wilde den naamde psychologische philosofen. Bij­ eenkomsten — alle dagen om dingen te ontleden op kinderachtige dilettante manier tot groot vermaak der goden. Miss Bush is zich haar verplichtingen als secretaresse bewust, maar jij bemerkt vaak niet hetgeen je aan je rang als dochter van een hertog en vrouw van een buitenlandsch gezant verschuldigd zijt." Lady Beatrice voelde zich volstrekt niet beleedigd. Ze lachte luid. „Beste, lieve tanteI Mijn levenswijze heeft nooit iemand ergernis kunnen g e v e n — ik ben een voorbeeld van omzichtigheid, zedigheid, en voor het oogenblik van eerbare vrouwelijke deugdzaamheid. Wel, ik laat Gerard vol­ komen vrij — we zien elkaar soms in geen week, alleen ben ook ik zoo vrij mijn eigen eenvoudige vrienden te kie­ zen, mijn eigen eenvoudige kleeren en mijn eigen eenvoudige genoegens 1" „Onmogelijk schepselI" De jeugdige krulletjes dansten levendig op en neer. Wel, waarom kom je dat allemaal ver­ tellen? Omdat ik trachten zou Gerard over te halen niet noodeloos de rol van gezaghebbenden echtgenoot te spe­ len maar kalm toe te laten, dat je de namen Thorvil en Strobridge door het slijk haalt ?" Lady Beatrice greep en streelde de dikke hand, die op het geel zijden dek rustte. „Lieve, schattige tante Seraphim I J a juist I Ik wil mijn beeldig jongenspakje dragen — Ik moet Ganymedes voor­ stellen, den kelkdrager I" „Nu, ik wil er de hand niet toe leenen. — Ga nu weg. Ik heb ernstige zaken te behandelen met Miss Bush, en geen tijd te verliezen." Foto's Ma n uel Lady Beatrice groette haar onder­ danig en sprong van den bedrand. Ze TWEE AARDIGE PARIJSCH E H OEDJES lachte stil voor zich heen. „Gerard komt lunchen," riep Lady hoorn aan haar meesteres overhandigen, Garribardine haar na, „en Lao Dele­ maar deze trok de wenkbrauwen samen mar. Daarna gaan ze samen een win­ en zei, dat ze zelf de boodschap moest overbrengen. tertentoonstelling bezichtigen." „Mijn rechteroor is vandaag minder „Ik kan Lao niet uitstaan," kirde Lady Beatrice vanaf den drempel. „Ze goed," zei ze, „u moet maar in mijn plaats telefoneeren, Miss Bush." beweert zoo vol te zijn van vrouwelijk „Hallo I Mevrouw de Gravin wenscht, gevoel en nog meer van die idiote din­ gen. Mijn onschuldig aesthetisch vleesch dat ik u een boodschap zal overbren krijgt er kippevel van. Gerard had steeds gen. Wilt u even wachten?" „Hallo f Ja." een rijpen smaak. Dag — dag lieve „Vraag of hij vandaag een half uur tante Saral" Ze wierp haar een kus­ hand toe en was verdwenen. Katha­ voor de lunch komen kan. Ik heb iets rina in groote verwondering achter­ met hem te bespreken voor dezen latend. Ze hadden elkaar heel wat hate­ avond. Hij moet op dat onzinnige bal lijkheden toegevoegd en toch was er in mijn loge gaan zitten — zeg hem geen schijn van werkelijke ontstemming dat."

2 0 DANSLESSEN''15 2 Thsen Soirees (tewsemtes ihbegrefisn Dcmsinstihiut­

EDDyRAy WESTEIND6 13 TEL32-478 AM5TEBDAM

aangenaam — inderdaad. Ik ben er behoorde. Het gevolg was, dat niemand heel dankbaar voor. E r bestaat toch haar eerbiedigde. Zorg, dat je geëer­ niets zoo vervelend en burgerlijk als die biedigd wordt, jonge dame, en gehoor­ erkende band tusschen vrouw en man. zaamd, wanneer het wezen moet." Het eenigc wat den omgang met een Dat wil ik trachten." — Een on­ vrouw aangenaam maken kan, is hin­ doorgrondelijke uitdrukking speelde om dernissen en afwisseling. Gelukkig ver­ Katharina's gevulden rooden mond. „Ik wacht Bee niets van mij en ik niets van meen, dat iemand nooit geëerbiedigd ol haar, behalve een handelwijze haar af­ gehoorzaamd wordt, die zich leiden laat komst en stand waardig en ik acht Ga­ No. 79417. Gekleede door zijn goed haft en niet door een namiddag­jaoon voor nymedes in zijn origineel op een bal van woi crèDe de cnine gevoel van rechtvaardigheid. Ik zou Artisten Modellen niet passend voor of zij marocain. Het nooit iemand in bescherming nemen geplooide vest en de mijn vrouw, evenmin als voor een kraag kunnen van voor een gerechte straf." Thowil." crème george.te ge­ maakt woraen. Ver­ Het schijnt me toe, dat je heel ver­ , Je weet niet hoe je met haar om krijgbaar in buste­ standig zijt, meisjel — Kom over een móét gaan, en je wilt er geen moeite maat 90, 95, 100,110 of 120 cM. Benoodigd half uur naar de eetzaal," en met een voor doen om het te leeren ook. Daar­ van95cM breede stof veelbeteekenend glimlachje verliet Lady M.4, v. 95 cM breede om zou ik die beleedigde waardigheid g e c g e t t e 50 cM. Garribardine de kamer. maar naar binnen slikken en met mij „G., dat is een wonderbaar wezentje, | meegaan. Lao is er ook en je kunt met die" nieuwe secretaresse van mij — heb ? haar in een hoekje gaan zitten fluis­ je nu op haar gelet?" zei ze tot ha*r ? teren." neef, nadat het ernstige deel van hun Lady Garribardine stak haar sigaret gesprek was geëindigd en haar belletje | aan, mijnheer Strobridge protesteerde in, had weerklonken, om de bedienden te komische wanhoop. • waarschuwen, dat het oogenblik geko­ „Moge de hemel dat verhoeden! Wil men was voor hun automatisch bin­ je 'deze romance reeds bij haar opdagen nentreden van achter het scherm. ■­ dooden, Seraphim? Wanneer er met Bij dezen maaltijd waren ze slechts m Lao en mij omgesprongen wordt als met de kamer aanwezig voor het verwisselen een paar verloofden, is alle bekoring der gangen. Vele staatslieden en diplo­ verdwenen. Ik wil mijn gevoelens zoo­ maten waren gewoon even binnen te veel mogelijk sparen, om ze te doen loopen en wilden liefst de zaken onge­ duren tot de Paaschvacantie voorbij is. stoord met hun g a s t v r m v bespreken. Daarna zal ik het te druk krijgen om \ 1' Neen — niet bijzondelt antwoordde er nog verder aan te denken. — Wees «! mijnheer Strobridge, t o e n » weer alleen niet zoo onbarmhartig, liefste tante!" waren en de koffie binnen was ge­ Lady Garribardine lachte en op het­ bracht. „Ik vind wel, dat ze mijn brief zelfde oogenblik verscheen Katharina voor D e Times heel goed heeft be­ Bush met de brieven in haar hand. handeld." . . „Bedien Miss Bush van koffie, G­, „Ze heeft tot heden nooit iets ver­ terwijl ik ze overlees," en de gravin keerds gedaan. Wanneer ze een ver­ wees naar het blad, dat door Bronson gissing begaat in beuzelachtige vormen, naast hem was neergezet. bemerkt ze het aanstonds en het gebeurt Mijnheer Strobridge deed wat hem haar niet weer. Haar voorlezen was verzocht werd. Zijn gedachten echter eerst koddig, maar ik heb haar nooit waren elders en behalve de gewone hof­ tweemaal behoeven te zeggen hoe een No. 79813. Keurige felijkheden, die hij iedere vrouw bewees, namiddagjapon met woord wordt uitgesproken. Ik heb dik­ heuDstuk en klokrok. nam hij volstrekt geen notitie van Ka­ wijls getracht haar er in te doen loo­ Het" lijfje heeft een tharina. In haar donkere blouse met vest en kraag in af­ pen, maar ze is zoo glad als een aal stekende kleur. Be­ dien stijven wrong aschblond haar, was en zoo diep als een bron." noodigd van 135 cM. er ook niets opvallends in haar ver­ breeoe stof M. 2.50. Inderdaad een juweel" — maar zijn van 90 cM. breeoe schijning, of men moest toevallig haar stem klonk afwezig. Hij stelde er geen garneerstof 50 cM. zonderlinge, mooie oogen ontmoeten. Verkrijgbaar in buste­ belang in en leed nog onder het on­ maat 90. 95. 100 of Het hinderde haar wel eenigszins. De aangename van de omstandigheden, 110 cM. manieren en het spreken van dien man waarin zijn vrouw hem gebracht had. trokken haar aan. Zijn stem was fijn Hij kon haar natuurlijk niet met ge­ Van deze afoeeldin­ oen, die met toestem­ geschoold en zijn woordenkeus be­ weld dwingen om thuis te blijven. E n ming der firma Wei­ schaafd. Hier vond ze nu iemand van don Ltd. te Londen dat idee van „Ganymedes" en debloote ziin gereproduceera, wien ze kon leeren. Ze had gaarne beenen vond hij verschrikkelijk. Hij zijn fr. D. p.geknipte Datronen verkrijgbaar ongedwongen en alleen met hem wdlen kwam nogmaals op de zaak terug. iegen toezending van praten. Stil bleef ze luisteren toen het f 0.75 en vermelding „Ik wilde dezen avond toch veel lie­ van 't no., aan mevr. gesprek door tante en neef weer op­ ver' niet naar dien zotten troep gaan Miiiy Simons, 2e gevat werd. Wat zou ze gaarne op die Schuytsiraai 261, kijken," zei hij. „Beatrice doet het meer Den Haag. wijze kunnen converseeren! Het geleek uit weerspannigheid. Ze is niet als op vonken, die voortdurend overspron­ Hebe Vermout, een belachelijke poseuse, er op verzot om de aandacht te trekken. ze alleen om mij in het harnas te jagen­ gen. Het was den eersten keer, dat ze een Ze is over het algemeen een verfijnde „Ik heb het je al meer gezegd, G. natuur, ofschoon vermoeiend. Dit do<'t J e ' h a d t nooit moeten trouwen. J e bent volledig gesprek opving tusschen twee geboren voor een vurig en dwepend menschen, al haar aandacht waardig Ln dit half uur stond aangeteekend als de minnaar, die om de zes maanden het eerste mijlpaal op den weg naar het voorwerp zijner aanbidding voor een nieuw verwisselt. In de rol van echtge­ succes. Men stond op en zij begaf zich weer noot ben je — eerlijk gezegd — een beetje belachelijk! J e bezit geen gezag. aan het werk, met een besef van het Miss Bush drukte dit, over iets anders veelomvattende harer taak, om op te sprekend, aldus vrij juist uit. J e laat klimmen tot de hoogte van een aan­ je leiden door je goed hart en niet zienlijke dame en een geschoolde vrouw door een gevoel van rechtvaardigheid. van de wereld. Beatrice lacht' je uit en gaat haar eigen Enkele oogenblikken gevoelde ze zich een weinig terneergedrukt, toen viel ' „ I n den regel vind ik dat hoogst haar iets in.

H

LUXOR PALAST

TE R O X T ï

m

G&M

pmm?

M&&®

Steunt ons met een bezoek, en ge zult geen spijt ervan hebben, want wij zorgen dan, dat ge vaak „ B I J L E O F A U S T " 'terugkomt. 09

BIJ LE© [F^ySTT

36,

i/%,

k

Onze leus?.... BETER dan de concurrent, en VOOR MINDER GELD. Onze bestaansreden?.... Hollandsen eten en drinken hebt ge in Panjs meer noodig dan bij U thuis. En ziehier het geheim van ons succes: Een Hollandsche bediening en Hollandsche properheid Hollandsche voorkomendheid en een Hollandsche sfeer, - Hollandsche kwahteU en kwant ,, e ,t De nieuwste Hollandsche lektuur ligt bij ons op de leestafel; wij ^ e " J J r a a d en voorlichting op elk gebieu; wij bespreken kosteloos plaatsen in schouwburgen en concertzalen, ( L e l f d e die ge in uw W e l 20 frs. per biljet duurder betaalt Doo onze kennis van ÏParijs, door onze relaties en het uitgebreide personeel, waarover v^Lsch,kken,bes P a J r.;n wij u tijd en leergeld, maken uw genot hooger en mtenser. Wilt a e PARIJS-BIJ-NACHT zien ? Gaat mee met onzen Zaterdagschen OMMEOANCK". Van half tien tot half drie 's nachts bezoekt ge met ons de gezelligste en interessantste inrichtingen van nachtelyk Panjs, adressen welke ge nooit alleen gevonden zoudt hebben en waar ge trouwens met alleen Ztadfgedurfd: cabarets, apachen-bals, kelders, artistenkroegen en de sneks^e en vroolijkste nacht-restaurants van Montmartre op het uur van den cotillon, 300 francs per persoon, alles inbegrepen.

.

Moeder: „Foei, Jansje, hoe kan je nu tegen tante zeggen, dat ze dom i s ! Zeg eens gauw, dat het je spijt!" Jansje: .Het spijt me erg tanve, dat u dom i s ! "

Die nemen alles mee.... Ze hadden het over de waarde van mannen en vrouwen op zakengebied. ,,In ieder geval," zei het aardige meisje, ,,heb ik nog nooit gehoord, dat een vrouwelijke bediende er met het geld van haar patroon vandoor is gegaen." ,,Dat is waar," zei de jonge man, ,,zooiets hoor je nooit, omdat ze den patroon óok meenemen 1"

<^^ Krankzinnige-, „Wat doe je d a a r ? " De Bruin: „ V i s s c h e n . " .Wat qevangen?" „Neen."' „ H o e lang sta je daar a i ? '

„Zes uur !"' .Kom

nier dan ook maar i n ! "

Mijn neef Jansen had onlangs drie uur achtereen zitten visschen zonder iets te vangen. Toen hij eindelijk ontmoedigd zijn vischtuig bij elkaar nam en wilde weggaan, zag hij een jongen voorbij komen met een baas van een snoek. De begeerte en de veroveringszucht van mijn neef Jansen was o p g e w e k t . . . . De verleiding was tè groot . . . . Wil je mij dien snoek verkoopen? vroeg mijn neef. Neen mijnheer, antwoordde de jongen gedecideerd. Al gaf u me een tientje, dan verkocht ik hem nóg niet. Ik ben zelf veel te blij, dat ik zoo'n knaap kan thuisbrengen. Weet je wat die slimmerik toen zei? In vredesnaam dan. Maar je vindt het toch zeker wel goed, dat ik hem even meet, zoodat ik eerlijk aan mijn vrouw en d'r neef kan vertellen, hoe groot de snoek was, dien ik in m'n handen heb gehad en die me op het laatste oo^enblik nóg ontgaan is?

^TT^SX-ijCK*!

Jonge filmster (tot zijn vader): „Wat deed U toch den kost, voordat u mij leerde kennen?"

foor

Ondervinding. Een dokter raakte in gesprek met een Amerikaan. ,,Ja, ik kom van Detroit," zei de Amerikaan. ,,Oh? Daar maken ze toch auto's, is het n i e t ? " vroeg^fe dokter. ,, Jawel, mafe* ze maken er nog iets anders óokl" M „Dat w e e t i k wel," antwoordde de dokter. „Ik heb er al eens ingezeten 1'

Het bakvischje rechts. „Laten we verstoppertje SDeien, maar dan zonaer dat er iemand zoekt...''

RUE PIGALLE, PARUS (IXe)

ENKELE REFERENTIES UIT ONS „LIVRE

DOR":

Nog heel dikwijls hoop ik in dit smaakvol restaurant. * » « £ £ ZCK? heerlijk gedineerd hebben, terug te komen. RIKA HOHPtK . . . e e n echt-Hollandsen ..kleintje koffie' ( " ' " ^ e n s « n d e r ^ n Par\js te krUgen) ..,,., I C Heerlijke stemming en perfecte keuken. ANTON VAN V. F.LIE He, restaurant Faus, is minstens even ^ R ^ A ? f ^ 0 O Y i ^ ^ ^ t e f s t u k zonder vet. was voor ^ ^ een reuze-pret rdeit a n d e r e . .

gaan

ledetfen.die binnen een week op ome wereldberoemde Poman-serie insétfttrijyt palis enfranco een artistiek massiefeikenhouten

Stem van beneden: „Schaften!" Hein: „Ik 'oen er zèo . . . "

De gevaarlijke kant. „Oh neen, ik ben nooit bang, dat mijn man te veel aandacht aan andere vrouwen zal schenken. Hij is gewoon krankzinnig veiüefd op me . . ." ,,Ja, maar stel je eens voor, dat hij een helder oogenblik kreeg?"

van Meter 112 fiooqte — een sieraad in elke huiskamer — f' \ÏÏo7andsch Uitgeversfonds Prinsengracht 778-Amsterdam I I «?4S-'iSM-

.HIJ

toont toch wat toenadering

Verontwaardigd vader-. „Jonge man, wat moet dat beteekenen, aai U mijn dncnter op dit uur thuis b r e n g t ? " De jonge man ; „Wei, ik moet om half negen op kantoor zijn."

Zij: „Hendrik, iemand probeert den auto uit de gaiage te rijden." Hij (zijn garage kennend): „Laat'm maar gaan. Hij zaï het wel gauw opgeven!"

Knip deze coupon uit enpost haar direct in eenmetïhd. gefrankeerde open envelop Hetverplictit U tot niets.

I

Hoe krijg ik gratis een eikenhouten boekenkast ? Qelieve, zonder eenige verplichting inlichtingen te zenden aan: ing inlichtinger Naam:

I Beroep:

.Straah

"^^'HtH!^—

— — —"—— — — J

HET WEEKBLAD

FEEPTPTEMMINÖEN m

u\*r w o n i n g .

D© ^rij\r vh. NJ?f-4 r a d i o - oatvara^toextel itfcl. -4 PtaiLip^ laha-part bedraagt : v o o r 4 volt'«r a c c u •••• f Ü - S voor

w ' w c l H r o o i u ....

NV. Nedprlaindrche Fabriek, «A HM

fjL6o

rcinAoGrUUen -Hilversum, MMP

NN*

*M»

«W

t**M

*

i 1

LUCIE- DORAIME: ^ K

1

* ^

IMPORTEURS: N.V. TAMARI

- KEIZERSGRACHT 8 0 0 , AMSTERDAM

TELEF. 36487.