April 2013
Hoop Op het oog lijkt het alsof de overgrote meerderheid van de Zuid-Afrikaanse schoolgaande meisjes een redelijk geborgen leven leidt en dat ze, ondanks hun omstandigheden, een netwerk hebben waarbinnen hun veiligheid gewaarborgd wordt. “Hope”, uit het verhaal hieronder vertegenwoordigt dan vast en zeker een overgrote minderheid? Hier is “Hope’s” verhaal (Soul buddyz Club onderzoek 2011): “Ik raakte zwanger toen ik 13 jaar oud was. Ik wist niet dat jonge meisjes ook zwanger konden worden.
Ik had iets met een jongen die al op de middelbare school zat. Hij was ontzettend populair bij de meisjes. Ik vond het geweldig dat hij me aandacht gaf, terwijl ik nog maar op de basisschool zat. Hij zei dat hij van me hield en ik voelde me gevleid. Hij wilde me ontmoeten en liet me dingen doen die me anders maakten. Ik raakte zwanger en hij zei dat ik zijn naam nooit moest noemen en als ik dat wel zou doen zou ik er spijt van krijgen. Ik durfde het aan niemand te vertellen en hij besloot om van school te gaan en naar de stad te verhuizen, terwijl ik achterbleef met een kind zonder vader. Mijn ouders waren erg kwaad. Ze dwongen me om van school te gaan en voor de baby te zorgen. Het kindje was erg ziek en de mensen zeiden hij heeft recht op de naam van de vader en ook op levensonderhoud van hem, maar het kind had geen vader. Mijn vader wilde niks meer van me weten en at nooit het eten dat ik thuis kookte, laat staan dat hij ooit iets voor mij of de baby kocht. Ik had ook vaak ruzie met mijn moeder, die werkloos was. Drie jaar later zei m’n vader dat ik weer naar school mocht gaan als ik wilde.” Recente statistieken tonen aan dat maar liefst 28% van de Zuid-Afrikaanse meisjes in de schoolgaande leeftijd HIV positief is. De hoofdreden daarvoor wordt toegeschreven aan de zogenaamde ‘sugar daddies’, oftewel oudere mannen die de meisjes uitbuiten. Deze meisjes worden gewoonlijk gedwongen tot seksuele aktiviteiten, vaak onder gebruik van geweld. Natuurlijk zijn ook jongens slachtoffer van deze oudere mannen. Sexuele omgang hebben met leeftijdgenoten is ook een realiteit, omdat dit er gewoon bij hoort, hoe duidelijk de HIV voorlichtingscampagnes er ook tegen waarschuwen. Er zijn vele manieren om jonge mensen te helpen besluiten om niet seksueel aktief te worden, om keuzes te maken die de verspreiding van het HI virus zal tegenwerken. Eén van de meest effektieve manieren is om openlijk met jongeren te praten over seksualiteit en seks, binnen een veilige relatie van liefde en vertrouwen: ouder met kind, verzorger met kind, iemand anders die het kind goed kent met kind. Tijdens het voorlichtingskamp van Khothatsong is duidelijk geworden dat veel kinderen niet eens beseffen en begrijpen wat ‘seksueel aktief’ betekent, wat de gevolgen ervan kunnen zijn en wat seksualiteit binnen een christelijke verhouding betekent. Het werk van Khothatsong speelt daarom een belangrijke rol in het bewustmaken van jongeren van de gevolgen van keuzes en gedrag van mensen, oud en jong, om leiding te geven geworteld in Gods Woord. Al is het misschien slechts een handjevol mensen dat bereikt wordt, we bidden dat die mensen door Gods genade in aanraking mogen komen met liefde, acceptatie en hulp van mensen om hen heen, 1
zodat de fokus verschuift naar onze liefdevolle Vader, ondanks aardse pijn en lijden, of juist vanwege aardse pijn en lijden. Zonder de steun van onze Here, die de wil om materiële gaven te geven en te bidden in het hart van onze donateurs werkt, zou Khothatsong een grote mislukking zijn. Wees samen met ons dankbaar voor wat de Here mogelijk heeft gemaakt, zoals uit de nieuwsbrief blijkt. Veel plezier bij het lezen!
Aidsvoorlichting Sinds de laatste nieuwsbrief hebben we het jaarlijkse voorlichtingsweekend gehouden bij Parnassus in Magaliesburg. Het weekend viel in de oktobervakantie. Zes groepsleiders en 31 kinderen ( waarvan 4 kinderen HIV positief waren) hebben deelgenomen. De leeftijd van de kinderen varieerde van 13 tot 18 jaar. Allemaal kwamen ze uit New Eersterust en blok XX in Soshanguve. Er waren zowel christenen als niet christenen onder de kinderen.
Jacob Mnisi aan’t vertellen Het was een vreugde om met deze groep kinderen bezig te zijn. Stuk voor stuk hebben ze goed meegedaan aan de besprekingen, en het interaktieve karakter van de lezingen droeg eraan bij dat hun aandacht werd vastgehouden. De vrije tijd tussen de lezingen in werd met beide handen aangegrepen en vooral het zwembad was erg gewild. Gelukkig hadden we mooi weer. De accommodatie zag er ook pico bello uit. De kinderen en leiders hebben in stijl gegeten en geslapen. Het hoogtepunt was het grote kampvuur dat de laatste avond gemaakt werd en dat gepaard ging met een spontane vertoning van talenten. De kinderen lieten ons verstomd staan van hun talent. Zoals gewoonlijk wilden ze echt niet naar huis. De leiders ook niet! Het hoofddoel van het weekend was om, binnen de veilige haven van Gods liefde en de eenvoudige richtlijnen van de Bijbel voor een christelijke levenswandel, de kennis van jongeren over HIV te vergroten en de rol van keuzes en gedrag duidelijk te maken. We hebben aandacht gegeven aan de aard van het virus zelf, met de focus op de impact van het virus binnen de context van de eigen levens van de jongeren. Het gevolgde programma was erg gestructureerd. Er waren zes thema’s waarover lezingen gehouden werden en elke lezing had duidelijke doelstellingen. Het programma was ook heel intensief, en veel van de informatie en concepten was voor de kinderen helemaal nieuw. Dit gold voor de informatie over HIV, maar ook voor het karakter van God en wat een christelijke levenswandel nou eigenlijk inhoudt. De cursus is gebaseerd op een cursus van Crossroads. De onderwerpen waren: Toekomstdromen
Hoe kun je Aids krijgen? 2
Leven met Aids / Hoe kun je infectie voorkomen?
Levenskeuzes
Overstelpende liefde
Impact maken
De lezingen vroegen veel concentratie van de jongeren, en er was niet veel tijd voor ontspanning. Na het succesvol voltooien van de cursus kregen de kinderen een certificaat. Deze certificatien werden overhandigd na een kerkdienst in New Eersterus F4, ter afsluiting van het weekend.
We willen in de julivakantie een vervolgactiviteit van één dag organiseren. We hopen dan de informatie die de kinderen tijdens het kamp gekregen hebben, verder uit te diepen en te bespreken. We hopen dat ook de band met de kinderen dan versterkt wordt.
Nomonde Thema leeft een positief leven met HIV Aids -
Door Tanya de Vente-Bijker
Nomonde (14) woont met haar moeder en jongere zusje in F4, een wijk van New Eersterus. Nomonde is HIV-positief en heeft tuberculose. Het Khothatsong thuiszorgteam komt haar elke dag verzorgen. Drie keer per week gaat ze naar de kliniek voor medicijnen en inentingen. Ik bezocht haar tijdens de schoolvakantie om haar te interviewen over haar leven, haar ziekte en haar ervaringen tijdens het Aids-voorlichtingskamp.
3
Toen ik bij Nomondes huis aankwam, was ze nog bij de kliniek, samen met haar tante Elsie. Haar moeder, Sphiwe, nodigde me binnen en vertelde wat over Nomonde en haar bezoeken aan de kliniek. Normaalgesproken gaat haar moeder zelf mee naar de kliniek, maar omdat ze buikgriep heeft, ging haar tante deze keer mee. Om bij de kliniek te komen moeten ze eerst twee blokken lopen. Vandaar kunnen ze een taxibusje nemen. Ze wonen in een zinkhuizengebied, maar het is een erg nette en schone buurt en je kunt zien dat de mensen goed voor hun bezittingen en huizen zorgen.
Nomonde en haar moeder
Ik kreeg Nomonde in het oog toen ze de onverharde weg naar haar moeders huis af kwam lopen. Ze ziet er klein uit voor haar 14 jaar, zo naast haar tante Elsie, en niet veel ouder dan haar zeven jaar oude zusje. Het is moeilijk te geloven dat dit kleine meisje een tiener is die op de middelbare school zit. Ze lijkt acht, misschien negen jaar oud. Nellie Kleijn heeft me vooraf uitgelegd dat dit komt door het HIVvirus en de tuberculose. Nomondes moeder waarschuwt me dat Nomonde een beetje verlegen is en niet veel zegt. Maar ze groet me vriendelijk en we gaan in de huiskamer van hun eenvoudige huisje zitten. Haar zusje Nqobile zit naast haar; die wil niets van dit spannende interview missen.
Kun je me wat meer over jezelf vertellen? Ik zit nu in grade 9 op de middelbare school. Ik houd het meest van wiskunde, technologie en Engels. Ik zou graag de middelbare school af willen maken, zodat ik voor dokter kan gaan studeren. Als ik dokter ben, wil ik graag de oudere mensen in de gemeenschap helpen. Ik vind school leuk, want dan heb ik iets te doen. Lezen en schrijven en leren zijn dingen die ik leuk vind om te doen. Ik zou ook graag willen trouwen als ik ouder ben, en kinderen krijgen.
Je moet drie keer in de week naar de kliniek toe? Ja, maar ik vind het niet leuk om drie keer in de week te gaan. Ik weet dat ik moet gaan, omdat ik daar de medicijnen krijg die helpen om me beter te maken. Ik word erg moe van de medicijnen en na de injectie heb ik altijd pijn. Ik kom dan ook altijd moeilijk in slaap. Om gezond te blijven ga ik soms een stuk wandelen met mijn vrienden die verderop in de straat wonen. We doen ook graag touwtjespringen en andere spelletjes.
Vorig jaar ben je meegeweest met het jeugdkamp dat georganiseerd was door Khothatsong. Hoe was dat? Ik heb erg genoten. We hebben veel spelletjes gedaan, wat erg leuk was. Er was een zwembad en ik kon niet zwemmen, maar ik heb het mezelf geleerd, dus ik kon toch van het zwembad genieten. We deden bijbelstudie met Hermien en Anita. Ze leerden ons over Jezus en elke avond voordat we naar bed gingen deden we ook bijbelstudie en we baden.
4
Ik wist dat ik Aids en tuberculose heb. Ik heb veel van de lessen over HIV/Aids geleerd. Ik begrijp nu beter wat er in mijn lichaam gebeurt. Ik heb besloten om mijn medicijnen altijd in te nemen, zodat ik weer gezond en sterk kan worden. Er waren ongeveer 31 kinderen op het kamp. Ik heb leuke vrienden gemaakt. ’s Avonds waren we wel een tijd keet aan het schoppen met elkaar. Na een tijdje kwam dan de leiding om te zeggen dat het tijd was om te gaan slapen en de lichten uit te doen. Ik zou heel graag nog een keer met het kamp meegaan.
Nomonde leest haar bijbel by de kamp
Het kamp eindigde met een kerkdienst in de Free Reformed Church in F4. Sindsdien komt Nomonde bijna elke zondag in de kerk. Nomonde is een sterk meisje, een vechter. Het is duidelijk dat het kamp wat vrolijkheid heeft gebracht in haar moeilijke leven als HIV/Aids- en tuberculosepatiënt. Laten we bidden dat haar gezondheid vooruit blijft gaan en dat ze gezond blijft leven, zodat ze op een dag haar droom om dokter te worden kan verwezenlijken.
Naschrift Het is heel verdrietig, maar Nomonde is op 22 april overleden. Dit was een grote schok voor al het personeel. We hebben twee jaar voor haar mogen zorgen. Heel veel met haar mogen spreken over wie onze Verlosser is. In deze twee jaar heeft Nomonde heel trouw de kerkdiensten bijgewoond in F4. Met Goede Vrijdag heeft ze in het koor meegezongen in de eredienst. Ze las elke dag de Bijbel en heeft ons dikwijls uitleg gevraagd. De Here heeft een einde aan haar moeilijke leven gemaakt.
Thuiszorg Het werk van de thuiszorgwerkers blijft voortdurend een uitdaging. Het gebied is erg groot. Na de winter is het wel een beetje rustiger geworden omdat in die tijd 13 patiënten zijn overleden. Jammergenoeg was dat grotendeels te wijten aan het feit dat die patiënten niet trouw waren in het innemen van hun medicijnen. Meestal werd onze hulp pas ingeroepen tijdens het laatste stadium van hun ziekte. Voor de werkers was het een zware opdracht om de patiënten zo goed mogelijk te begeleiden en te verzorgen. Het zou mooi zijn wanneer de klinieken ons zouden waarschuwen wanneer patiënten niet komen opdagen om hun medicijnen op te halen. Hoe korter de periode van verzuim, 5
hoe eerder ze weer opknappen. We hebben twee klinieken gevraagd om dat te doen, maar hun antwoord was dat dit voor hen ondoenlijk was. Pas wanneer de patiënt weer terugkomt voor medicijnen komt de kliniek er achter dat hij/zij al langere tijd geen medicatie gebruikt heeft. Jullie vragen je misschien af: “Waarom nemen ze hun medicijnen niet in?” Daar zijn veel redenen voor. Om er een paar te noemen: Geen geld voor vervoer om naar de kliniek te gaan.
Te zwak om de kliniek of een dokter te bezoeken.
Andere mensen durven geen hulp te vragen omdat ze hun ziekte nog ontkennen.
Soms voelen ze zich weer heel gezond en laten daarom de medicijnen staan.
Slordigheid kan ook een faktor zijn dat ze niet op tijd hun afspraak bij de kliniek nakomen of vergeten hun medicijnen in te nemen.
Het is ook al gebeurd dat er geen voorraad bij de kliniek was... Bid voor de patiënten, want zij zijn zo kwetsbaar. Maar bid ook voor de verzorgers, want zij hebben een grote verantwoordelijke taak. Hoera, twee van de werkers zijn geslaagd voor hun rij-examen. Dit betekent jammergenoeg niet dat ze nu in hun eentje een auto kunnen besturen. Nee, ze moeten nog ervaring krijgen. Bij de rijschool en ook bij het afrijden hebben ze nooit harder gereden dan 60km per uur. Zelf hebben ze geen auto. Om ervaring op te doen zijn ze afhankelijk van de auto van Khothatsong. We zijn nu dus in de fase dat zij de auto besturen als er iemand met ervaring naast hen zit.
Supportgroep Bij elke bijeenkomst is er een schriftoverdenking en gebed, en er wordt uit volle borst gezongen. Aansluitend hieraan is deze groep heel enthousiast bezig met naaien en kraaltjes verwerken. Op dit moment zijn ze 40 schortjes aan het maken die versierd worden met kraaltjes. Er is zelfs een man die heel mooi de kraaltjes op de schorten borduurt. Verder maken ze verschillende tafelkleden. Er is iemand uit Nederland die deze artikelen graag wil hebben, zodat zij ze kan verkopen om op deze manier Khothatsong te kunnen helpen. Iemand uit het bestuur gaat in mei naar Nederland en hoopt de voorraad te kunnen meenemen.
Supportgroep
6
Groentetuin Dit project gaat altijd door. Jan krijgt hulp van jongelui uit de buurt wanneer zij vakantie hebben. De rijpe produkten worden dagelijks aan de patiënten uitgedeeld. Ook de tuinen bij sommige patiënten thuis doen het heel goed. Op deze manier krijgen ze elke dag verse produkten binnen.
Hier volgt een verslag van een bezoeker Een dagje meelopen Mijn naam is Annelie Huttinga-Werkman en ik woon in Zwolle in Nederland. Op woensdag 6 maart mocht ik met Nellie Kleijn mee op haar wekelijkse bezoekdag aan New Eersterust F4, F2 en uitbreidingen. Ik wilde graag het werk van Khothatsong leren kennen en iets zien van de townships en hiv/aids patiënten. Ik werk als managementassistent bij De Verre Naasten, een Nederlandse partnerorganisatie van Khothatsong, die dit werk ook ondersteunt, dus toen ik voor 3 weken mijn zus ging bezoeken in Zuid-Afrika was dit een goede kans om ook iets van deze kant van Zuid-Afrika te zien. Toen Nellie mij ophaalde in Pretoria lag haar auto al vol met een voedselpakket, goedkoop ingeslagen flessen olijfolie en andere nuttige artikelen om uit te delen in het Home Based Care project. Onderweg vertelde ze mij geanimeerd over de voorgeschiedenis van Khothatsong, en bij aankomst bij het kantoortje was ik dan ook al aardig op de hoogte. Toch wist ik niet waar ik die dag allemaal terecht zou komen.
Dankbaarheid en vijandigheid Ik maakte eerst kennis met een aantal home based care workers, en samen met Goodness en Valancia stapten Nellie en ik in de auto om verschillende mensen te gaan bezoeken. De eerste man bij wie we kwamen was een patiënt die al vaker bezocht was. Hij had last van plekken op de huid, waarvoor hij een speciale creme gekregen had, en hij kreeg nu een nieuw potje van Valencia en Goodness. Nellie benadrukte nog eens om zijn medicijnen elke dag op vaste tijden in te nemen en gezond te eten. Zijn vrouw vertelde dat in het huisje daarachter een erg zieke patiënt was. Dat was nog niet bij Khothatsong bekend, dus we gingen maar eens poolshoogte nemen. Een zwaar zwetende man ontving ons en praatte een beetje met Nellie. Ze zei hem dat we hem die middag naar de kliniek konden meenemen, en dat wilde hij graag. Ook gingen we op bezoek bij een familie van wie de 13-jarige dochter in het ziekenhuis in Pretoria opgenomen was. De moeder reageerde erg vijandig naar ons en wilde niet veel van ons weten. Vooral niet toen Nellie vroeg naar haar eigen gezondheid. Ze wilde geen hulp accepteren. Uiteindelijk joeg ze ons ongeveer de deur uit. Ook kwamen we nog bij een moeder en zoon thuis, van wie de zoon recent genezen was van een groot abces aan zijn hoofd. We kwamen kijken hoe het met hen ging. We baden samen en Nellie sprak de zoon stevig toe dat hij zijn moeder goed moest helpen, en nodigde hem uit voor de jeugdclub van de kerk. Dit alles in een goede sfeer. Tussen de middag vond er nog een sollicitatiegesprek plaats met een nieuwe home based care worker, en mocht ik in het kerkgebouw nog even bekijken wat een aantal vrouwen zojuist op de naailes had
7
gemaakt. Ik kocht er een mooi groen keukenschort met Afrikaanse print, dat mijn zoontje inmiddels al gebruikt heeft bij het cakejes bakken in onze Zwolse keuken.
Thuis ’s Middags gingen we met de nieuwe patiënt naar de kliniek, waar Khothatsong goede banden mee heeft, zodat we niet in de rij hoefden te staan. De man leek iets beter vergeleken bij de ochtend. Er werden allerlei tests bij hem afgenomen en hij kreeg medicijnen mee. Na afloop brachten we hem weer thuis. Ook kreeg hij het voedselpakket mee, omdat degene voor wie dat eigenlijk bedoeld was die dag niet thuis bleek. Zo werd er snel op de veranderde situatie ingespeeld, en dat is wat de home based care workers veel vaker moeten doen. Ze worden met heel veel verschillende situaties geconfronteerd en moeten er met kundigheid, empathie en improvisatievermogen op inspelen. Deze dames hebben hier ervaring in en zijn er goed voor toegerust en gemotiveerd. Aan het begin van de middag kregen we een telefoontje dat het 13-jarige meisje net was thuisgekomen uit het ziekenhuis. We gingen toen weer naar haar huis om haar op te zoeken, bij haar boze moeder dus. Maar die moeder bleek nogal veranderlijk, want ze was ineens niet boos meer, en wilde zichzelf ook wel laten onderzoeken door Nellie. Het bescheiden meisje zelf was heel erg mager en zwak, maar was blij om thuis te zijn bij haar familie. Het probleem was alleen dat het ziekenhuis haar haar ARV’s niet had meegegeven, en ze had ze die dag nog wel nodig. We konden het ziekenhuis telefonisch niet bereiken, daarom besloot Nellie om maar helemaal naar het ziekenhuis toe te rijden, en ik mocht nog steeds met haar mee. Gelukkig was het personeel nog aanwezig en lukte het de medicijnen mee te krijgen, al was het maar genoeg voor 1 dag. De volgende dag moest er dus opnieuw actie ondernomen worden…
Improviseren Deze dag bij Khothatsong heeft me iets laten zien van de noden die bij de mensen in de golfplaten huisjes spelen, hun beperkte eigen mogelijkheden en de zorg die er geboden wordt, in aandacht, in medische adviezen, in gebed en in praktische hulp. De home based care workers moeten van dag tot dag en van situatie tot situatie improviseren en inspelen op de wisselende en schrijnende situaties. Ik wens hen daarbij heel veel zegen en kracht van onze God toe.
Pleegzorg Het pleegzorgbestuur werkt onder verantwoordelijkheid van het Khothatsongbestuur. Ons doel is om hulp te geven aan Aidswezen. Zuid-Afrika heeft een paar miljoen wezen. Hoewel we maar klein zijn, geloven we dat elke druppel helpt om de emmer te vullen. Daarom bieden we hulp aan wezen, die vaak slecht verzorgd worden door familieleden of oudere broertjes of zusjes, of in het ergste geval helemaal niet verzorgd worden. We doen dit in gehoorzaamheid aan onze Heer Jezus Christus: “Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan” (Mattheüs 25:40). Zoals Jezus zijn liefde toonde aan deze kinderen, zo willen wij ze ook liefhebben. We willen hen graag kansen bieden en hen ouders, een gezinsleven, scholing en vrienden geven, maar bovenal willen we ze vertellen over hun Schepper en Redder. In 2011 werden de eerste twee pleegzorghuizen in Soshanguve blok VV gebouwd. Het vinden van geschikte pleegouders bleek moeilijker dan het bouwen van de huizen. Toen er nog geen pleegkinderen waren, verhuurden we de huizen om er wat inkomsten uit te krijgen en om te voorkomen dat ze leegstonden. Een leeg huis trekt problemen aan (Mattheüs 12:43-45). Helaas gaf de verhuur het 8
pleegzorgbestuur ook heel wat kopzorgen, vooral toen we huurders hadden die niet zo betrouwbaar waren als we zouden wensen. In 2012 deden de toekomstige pleegouders een pleegzorgcursus en de eerste drie kinderen werden geplaatst in één van de twee huizen, onder de zorg van een pleegmoeder. En weer kwamen er moeilijkheden. De veelbelovende pleegmoeder bleek niet zo geschikt als ze leek. Jammergenoeg kon het pleegzorgbestuur het contract met haar niet verlengen. Maar de Here voorzag boven verwachting en plaatste een getrouwd stel op onze weg om het werk van de eerste pleegmoeder over te nemen. Dit echtpaar – April en Reginah Mahlangu – is lid van de Free Reformed Church in Soshanguve XX/VV. Wilt u God voor hen danken, en Hem vragen of Hij hen de gezondheid, kracht en wijsheid voor deze roeping wil geven? Ondertussen is er ook een moeder in het tweede pleegzorghuis getrokken. Haar naam is Agnes Tala en zij is ook lid van de kerk van de Free Reformed Chruch Soshanguve XX/VV. We verwachten dat de eerste drie kinderen in april 2013 in het tweede huis geplaatst zullen worden. Intussen is het eerste meisje van bijna drie jaar geplaatst. Daarna zullen we langzamerhand meer kinderen plaatsen, totdat elk huis in totaal 6 kinderen heeft. Het Pleegzorgbestuur werkt nauw samen met andere liefdadigheidsorganisaties, in het bijzonder met de South African Women Association (Suid-Afrikaanse Vroue Federasie – SAVF), Tshwane Place of Safety en uMephi. Het contract met de SAVF is onlangs weer met een jaar verlengd. Dit contract houdt in dat Khothatsong de SAVF betaalt voor de diensten die door een maatschappelijk werker aan de kinderen in de pleegzorghuizen geleverd worden. Blijft u alstublieft bidden voor Gods zegen over dit project, en blijft u het ook financieel steunen. Het is een langdurig project en we blijven veel geld nodig hebben.
Dankbetuigingen Allereerst willen we de Johannes Calvijn School in Pretoria hartelijk bedanken dat zij dit jaar mee willen werken aan een project van Khothatsong. Aan het begin van het schooljaar hebben we een presentatie mogen geven over ons werk. De kinderen waren vol aandacht en er werd voor gekozen om geld in te zamelen voor de schoolgelden van de kinderen die in onze pleegzorghuizen wonen. Elke week brengen de leerlingen wat geld mee naar school. Verder hebben sommigen spontaan gevraagd of ze ook pennen en potloden mogen geven. Natuurlijk is dat welkom. Door jullie spontaan gegeven geld hoeven we dit jaar geen zorgen te hebben over de schoolgelden. Vorig jaar op 20 december mochten we voorlichting geven aan grade 6 studenten van de Credo Christian Elementary School in Langley BC in het kader van hun leerplan kerkgeschiedenis. Ze waren bezig met het onderwerp hoe de kerk in Afrika via zendingswerk ontstaan is. Ze leerden ook dat de kerken dikwijls met grote problemen te maken hebben, waaronder HIV/Aids. Onze organisatie werd gevraagd om hun daarvan te vertellen. Dit mocht plaatsvinden via een een Skypeconferentie. Vooraf hebben we materialen gestuurd: nieuwsbrieven, folders en een PowerPointpresentatie. Daarna hebben de kinderen met hun onderwijzeres vragen opgesteld die we via Skype met elkaar hebben besproken. Met een camcorder konden we elkaar ook zien, wat het natuurlijk interessanter maakte. Het was een geweldig mooie ervaring. Hartelijk dank, Jessica, voor deze aanvraag.
9
We willen ook hartelijk dank zeggen aan de gemeente van Pretoria, die een ongeplande collecte voor Khothatsong heeft gehouden die R2,896.10 opbracht. Hiervoor konden we in de decembervakantie 13 grote kopen en deze brengen naar de gezinnen met kinderen die Aids hebben.
Voedselpakketten aan gezinnen
Normaalgesproken krijgen de kinderen een maaltijd op school, maar in de vakantie krijgen ze niks. Deze kinderen gebruiken medicatie en moeten voordat ze die innemen een maaltijd gebruiken. De gezichten van de kinderen en hun familie straalden van dankbaarheid bij ontvangst van hun pakket. We willen ook dank zeggen aan onze gevers die zo trouw elke maand, elk kwartaal of jaarlijks hun bijdragen geven. We zijn ook heel dankbaar voor de aanzienlijke financiële ondersteuning van De Verre Naasten, Circle of Life en Canadian Reformed World Relief Foundation. U allen samen maakt een groot verschil in het werk dat gedaan wordt door Khothatsong. Tot slot gaat onze dank uit naar onze hemelse Vader. U geeft zoveel mogelijkheden om dit mooie maar ook verantwoordelijke werk te mogen doen. Geef krachten, Vader, om dit werk met liefdevolle harten en doorzettingsvermogen te mogen blijven verrichten.
10
Contact gegevens Nellie Kleijn Tel: +2711 679 1646
[email protected]
Hermien Bijker www.khothatsong.co.za
[email protected]
Help mee Nederland ABN Amro, Zaltbommel Rekeningnummer: 56.18.74.395 t.n.v.: J.D. de Mooij
Zuid-Afrika
Foster Care Board - ZA
Khothatsong Aids Committee Nedbank –Hillcrest/Corporate Corner, Pretoria Rekeningnummer: 2634051794 Takkode: 163445 Swift kode: (BIC):NEDSZAJJ
Bank: Nedbank Tak: Gezina Takcode: 160345 Rekeningnummer: 2603162640 Rekeningtype: savings account Swiftcode (voor internationale betalingen): NEDZAJJ
11
