België - Belgique P.B. 9000 Gent 1 BC 0400
Afgiftekantoor Gent 1
Casa Prosa is de 3-maandelijkse nieuwsbrief van Casa Rosa v.z.w. editie: okt/nov/dec 2003 abonnementsprijs: 5 euro erkenningsnr.: P309737 Casa Rosa wordt gesteund door de provincie Oost-Vlaanderen en door de stad Gent Redactie: Toon Schoutteet, met medewerking van de infowinkel; Lay-out: stef
v.u.: Bruno Terryn, Kammerstraat 22, 9000 Gent
bezoek ook onze website: www.casarosa.be
Inhoud
Ze Zeggen
2
Infowinkel: nieuw aanbod
2
Ik val op Arabische jongens 3 Uit het nieuws
7
Blauw-wit
8
Kalender
8 1
Ze Zeggen...
I
n mijn promiscue periode ben ik wel eens in een situatie terechtgekomen waar ook nog een andere man bij betrokken was, en toen heb ik onder invloed van het moment gewoon meegedaan. Maar voor de rest ben ik voor 99 procent hetero… Het grote voordeel van een vaste relatie is dat je niet meer als een bezetene achter je pik hoeft aan te hollen. Er is niets zieligers dan mensen die obsessief op zoek zijn naar seks, net junkies die hun dagelijkse shot niet kunnen missen. Ik weet waarover ik spreek want ik ben dikwijls om drie uur ’s nachts dronken op zoek gegaan naar iemand om mee naar bed te gaan. Achteraf gezien voelde ik me in die tijd heel ongelukkig.” Herman ‘Moby Dick’ Melville in Humo 3275
J
e vindt in het metalmilieu verdacht weinig homo’s, vraagt Humo. “Geloof dat maar niet. Niemand zal er zich ‘outen’, maar er lopen wel degelijk homo’s rond. Ik ken er zelfs persoonlijk. Ik vind het wel vreemd dat mensen zoveel belang hechten aan hun seksualiteit. Je bent homo of hetero of bi, en dan? Daarom stoort de echte homoscene me zo. Waarom moet dat allemaal zo expliciet. Dat nichterige gedoe, dat enge clubje met
INFOWINKEL Infowinkel Kammerstraat 2 9000 Gent Openingsuren: Maandag 18-22 Woensdag 15-21 Zaterdag 16-19
zijn eigen wetten, ze vragen er bijna om om beperkt te worden”. Peter Evrard, winnaar van idool 2003 in Humo 3275
M
annen hebben drie problemen: hun ego, hun moeder en de grootte van hun lul.
(OP)NIEUW IN ONS AANBOD: De donkere kamer
Margerida Rebela Pinto, Portugees auteur
Louise Welsch
I
Rilke, de charismatische hoofdpersoon van De donkere kamer, is excentriek, geestig en schaamteloos. Hij is veilingmeester en gerenommeerd antiekexpert, maar vindt zichzelf deskundig op velerlei gebied. Als Rilke op een verzameling gewelddadige pornografische foto’s stuit, is hij vastbesloten meer te weten te komen over de overleden eigenaar die ze verborgen hield. Het is het begin van een obsessieve zoektocht vol verrassingen, verdorvenheden en omzwervingen door het hedendaagse, kleurrijke Glasgow. Gaandeweg wordt Rilke geconfronteerd met het zwartste in de mens en beseft hij dat sommigen er alles voor overhebben om hun meest duistere verlangens werkelijkheid te laten worden. kostprijs: € 18.90
k schrijft graag over de dierlijke kant van de mens, en seks toont de mens van zijn meest beestachtige zijde. Helaas kunnen we in ons seksleven de dierlijke kant niet ten volle uitleven: het dierlijke wordt altijd gecorrigeerd door het intellectuele en het sociale; er gaapt een kloof tussen wat de maatschappij wil en wat de natuur wil. Kinsey had at ook door, en stelde seks consequent als een dierlijke functie voor. Hij probeerde allerlei ‘afwijkende’ seksuele realties te normaliseren met behulp van beelden van parende dieren. Hij was bijvoorbeeld erg trots op een filmpje met twee stieren die elkaar neuken, omdat het bewees dat homoseksualiteit normaal is”. T.C. Boyle auteur van ondermeer ‘Verloren nachten’ over het hippiedom (Humo 3276)
Miss Dalloway-Orlando-Een kamer voor jezelf. Virginia Woolf
Mrs Dalloway is het eerste meesterwerk van Virginia Woolf. Het is een virtuoos gecomponeerde roman, die cirkelt rond de gedachtespinsels en herinneringen van de verzamelde gasten op het feest van Clarissa Dalloway. In prachtige, poëtische beelden verwoordt Woolf haar obsessie met depressie en zelfmoord. In de speelse roman Orlando verkent Woolf de grenzen tussen mannelijke en vrouwelijke identiteit. Het is een fictieve biografie
2
Ik val op ‘Arabische’ jongens. Dubbelzinnigheid is troef in onze omgang met moslims, niet alleen met deze in de Arabische wereld, maar ook met hen die hier al lang wonen. Enerzijds zijn ze een bron van mysterie en aantrekking, anderzijds zijn ze een bron van ergernis en afstoting. Die dubbelzinnigheid leeft ook bij de moslims zelf. Ik heb een uitvoerig gesprek met Hakim, (29), Belg van Algerijnse afkomst maar hier geboren en opgevoed. Luister wat hij te vertellen heeft. CP: Je bent actief in Merhaba (1), een gay-arabic groep in Brussel. Ik neem aan dat je zelf ook gay bent. Hoe ben je dat te weten gekomen, hoe lang en heb je het aanvaard? Vanaf mijn pubertijd besefte ik dat ik min of meer biseksueel was. Relaties of seks met jongens verloopt gemakkelijker en probleemlozer dan met het andere geslacht. Duizend en één raakvlakken dragen er toe bij dat jongens weten hoe jongens in elkaar zitten. Zij voelen elkaar veel beter aan. Contacten met meisjes zijn complexer. Zij trekken, naar mijn gevoel, nog steeds een waas van onbereikbaarheid en desinteresse jegens mij op, waardoor de vlam en drang naar verovering afzwakt en verwordt tot een licht waakvlammetje dat noch zelden opflakkert. Jongens zijn meer amis-frères.
CP: Leef je naast Merhaba nog in een Arabische wereld of ben je helemaal verwesterd. Spreek je nog arabisch? Als jonge knaap van Algerijnse ouders werd ik opgeroepen voor het leger in Algerije; twee volle jaren nota bene!!! Vermits ik een hekel heb aan alles wat te maken heeft met gezag en beknotting van mijn vrijheid, deserteerde ik. Toen minister
Delcroix het limineus idee had de Belgische legerdienst af te schaffen, besloot ik de Belgische nationaliteit aan te nemen. Om die opportunistische reden ben ik nu Belg. Niettegenstaande ik in het Gentse geboren ben, hier jarenlang (katholieke) school heb gelopen en vooral Vlaamse vrienden heb, voel ik me allesbehalve Belg. Elke dag word ik er bewust of onbewust op gewezen een “vreemdeling” te zijn. Als ik de krant opensla, luister naar de gesprekken met vrienden of collega’s, kijk naar de arbeidssituatie, of geweigerd wordt aan de deur van een discotheek, zelden wordt ik als gelijke behandeld. Dit blijkt het duidelijkst in gesprekken over vreemdelingenproblematiek. Gesprekspartners moeten zich geregeld in alle bochten wringen wanneer ze beseffen dat ook ik tot dat onderwerp behoor dat zij ongenuanceerd beschimpen. Ik veronderstel dat dit de prijs is die ik als
CP: Weet je familie dat je gay bent en hoe reageert ze? Officieus weten ze het wel, ja…maar het is geen onderwerp van gesprek. Ik kuierde ooit, hand in hand in de steegjes van de stad met mijn toenmalige vriend. Ik werd opgemerkt door een Marokkaanse jongen die dezelfde Arabische cafe’s frequenteert als mijn vader …en de bal ging aan het rollen. Volgens mijn zusje, reeds geruime tijd op de hoogte van mijn geaardheid, was mijn vader woedend en verbolgen. Zij stond erop, dat ik in alle toonaarden zou ontkennen. Ik woonde toen alleen en ik heb mijn thuis enkele maanden gemeden. Enkele maanden later waren mijn ouders vrij koel in de omgang maar oorverdovende vragen of verwijten hoorde ik niet, wat me verheugde. Dat is alle enkele jaren geleden en nu word ik opnieuw “met alle egards, mij waardig” ontvangen. Sinds dit voorval informeerden ze nooit meer naar eventuele trouwplannen. Ik besef dat ze op de hoogte zijn maar de kwestie mijden; zo blijft er voor hen een schijn van kans dat zoonlief toch niet is wat kwatongen beweren. Mijn broers en zusjes waren en zijn nog steeds cool en open in de omgang; het onderwerp wordt evenwel nooit aangesneden.
3
te vervelen wegens niet interessant of een loopje met de waarheid nemen, mijd ik ze en zoek ik nieuwe bekoringen. Tenzij er affectie, liefde of andere van die leuke termen die drang naar nieuwigheden compenseren. Wellicht maakt dat alles me wel ondeugend, who knows?
‘vreemdeling’ betaal. Materieel gezien ga ik erop vooruit maar mentaal krijg ik van alle kanten tegenwind. Als ik ten slotte moet kiezen tussen leven in ontbering en saaiheid van een Algerijns bergdorpje en de verleiding en geneugtes van een grootstad dan is de keuze snel gemaakt. De band met het vaderland zal waarschijnlijk en hopelijk altijd bestaan. Overigens volg ik momenteel Arabische les na mijn werkuren, om zodoende meer over de geschiedenis, cultuur en politiek te leren. CP: Je komt soms wat geheimzinnig over. Is dat omdat je jou niet graag bloot geeft of omdat je niet gekwetst wil worden? Ik zet geen masker op maar ben behoorlijk afstandelijk en zelden zeer open in de dagelijkse omgang. Die afstandelijkheid wordt door sommigen gepercipieerd als geheimzinnigheid, veronderstel ik. Overigens, teveel openheid doodt het mysterie, denk ik. Anyway, het mysterie rond mijn persoontje cultiveren doe ik absoluut niet, dat heeft iets artificieels… iets onecht… en tot slot, zo belangrijk vind ik mezelf ook weer niet. CP: In de media horen we voortdurend dat allochtonen gediscrimineerd worden als ze naar werk zoeken. Heb je dat ook ervaren? Persoonlijkheid en vaardigheden zijn moeilijk te vatten in woorden of letters. Als ik mijn brieven ook nog onderteken met een vreemde naam, is het hek helemaal van de dam. Uiterlijk is het visitekaartje, de weg naar mislukking maar ook naar succes. Is het trouwens niet zo dat knappe mensen makkelijker carrière maken? Tja, ik ben overal begonnen als uitzendkracht gezien ik zelden positieve reacties ontving op sollicitatiebrieven. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik echt wel vertrouwen en kansen gekregen heb. De wereld bestaat niet alleen uit bekrompen types die
4
enkel in vakjes denken. Werken als uitzendkracht om je dan te bewijzen valt best mee. Dit neemt niet weg dat minderheden zich extra moeten bewijzen. Ik ben op zijn minst tweemaal een minderheid. CP: Wat is voor jouw de ideale partner? De ideale man loop ik hoogstwaarschijnlijk tegen het lijf in Utopia. Uiterlijkheden zijn, zoals het cliché zegt, minder belangrijk maar niet te onderschatten. Is het geen aangename reflectie elke ochtend te ontwaken in aanwezigheid van de mooie dinges des levens? Een aangename kop lijkt me dus niet onbelangrijk. Andere dingen die de fysieke context overstijgen zoals redelijkheid, gevoel voor humor, intelligentie, verdraagzaamheid, betrouwbaarheid, spelen uiteraard ook een grote rol. Die ideale man, moet natuurlijk ook voorzien zijn van minder fraaie kantjes, anders lijkt het leven me saai? Perfectie is iets om na te streven, is een doel dat men tracht te bereiken, maar éénmaal dat bereikt is het mooie eraf. Heeft het leven dan nog zin? CP: Ik las onlangs dat ‘Arabische ogen’ iets zoekends hebben, iets ondeugends ook’. Als dat waar is, ben je een typisch voorbeeld daarvan. Vind je dat een positieve omschrijving? Het is nog erger: mijn vriend zegt me bij wijze van grap dat wanneer hij diep in mijn ogen kijkt hij in twee bodemloze putten staart of, wanneer hij heel lief is, durft hij ook wel eens zeggen dat hij heel Parijs aanschouwt, met op elke straathoek een ijscrèmekarretje. (ik ben namelijk dol op ijscrème). Ik ben inderdaad van het nieuwsgierige type en dat geeft mijn ogen misschien iets zoekends. Niets leuker dan die drang naar kennis te bevredigen, toch? Eenmaal de kennis opgedaan, de nieuwsgierigheid bevredigd, zoek ik onbewust naar andere dingen die het leven interessant en boeiend maken. Da’s net zo met mensen: wanneer mensen me beginnen
CP: Welke soort relatie verkies je? Ben je romantisch, trouw? Ik heb mijn eigen vertaling voor ‘trouw’ … en die is allesbehalve conventioneel. Het gaat meer om mekaar ‘niet beliegen’ dan ‘niet bedriegen’. Ik ben niet-ontrouw maar ook niet monogaam. Daarmee kunnen we behoorlijk leven. Mijn vriend weet dat de mogelijkheid bestaat dat ik met anderen gefoefeld heb wanneer ik terugkom van een avondje uit. Hij vraagt dan hoogstens nog ‘Ben je braaf geweest?’, waarop ik een correct antwoord geef zonder in details te treden. Hij doet het ook, zij het niet zo vaak als ik. Leuk is anders maar ik geef de voorkeur aan af en toe een scheve schaats te rijden en ten volle van het leven te genieten dan elke dag te moeten weerstaan in naam van de door de eeuwen heen opgelegde etiquette en traditie om vervolgens gefrustreerd achter te blijven. Romantisch? Mijn vriend vindt van niet, ik toon het niet zo vaak, maar hij weet wel wat hij aan me heeft. Laat ons zeggen dat ik romantisch ben zonder de cinema daar rond. CP: Je ziet er sportief en aantrekkelijk uit. Ben je ijdel, doe je aan sport? Hoort dat bij je imago? ‘En hij beloont hen, omdat zij geduldig hebben volhard (nvdr door deugdzaam en in onthouding te leven) met een tuin en met zijde. Daarin liggen zij achteroverliggend op ligbanken terwijl zij er geen zon en geen kou zien. De schaduwen zullen er dichtbij zijn en de vruchten hangen er voor het grijpen. Een kelk van zilver wordt bij hen rondgegeven, en bekers, die van kristal zijn, van zilverwit kristal, die zij precies vol hebben geschonken. En daar krijgen zij uit een beker te drinken waarin gember is bijgemengd, duit een bron daar, die Salsabiel heet. En bij hen gaan altijd jong blijvende jongelingen rond. Wanneer jij hen ziet denk je dat het rondgestrooide parels zijn. En wanneer jij het ziet dan zie je gelijkzaligheid een en grote heerschappij. Zij hebben kleren van groene zijde en brokaat aangetrokken en dragen armbanden van zilver en hun Heer geeft hun zuivere drank te drinken’.
Uit de Koran, soera 76, verzen 12-21 over homoseksualiteit in de hemel
De onafwendbare fysieke aftakeling is geen echt aangename gedachte. Ik vermoed dat sport dit proces wat kan vertragen. Ik zwem en fitness vaak, doch niet fanatiek. Ik blijf me verzorgen al was het maar uit respect voor mijn partner. Ijdel? Ik ben behoorlijk ijdel maar hou niet van de show. Ik hanteer onbewust een low profile-imago. Niets onaantrekkelijkers dan die etalagepoppen die met hun dure en meestal wansmakelijke kleren pronken op de dansvloer. Ik heb ook een lichte hekel aan trendsetters en trendvolgers. Ik waardeer mensen die zich zelf blijven - tegen de sociale druk in - die me kunnen boeien met dat wat ze tussen hun oren hebben dan met dat wat ze om hun lijf dragen Een jeansbroek, T-shirtje en sneakers volstaan ruimschoots ….lekker simpel…mannelijk en sexy. CP: Je bent actief in Merhaba, welke functie heb je daar en vind je dat je voldoende gewaardeerd wordt daarvoor. Officieel heet het dat ik Secretaris ben van Merhaba en de notulen van de vergadering bijhoudt. Voor het overige doen we allemaal dezelfde job: de ontvangst, de kassa, de briefwisseling, de hulp bij de fuiven. We werken echt als groep. In opdracht van Gelijke Kansen schrijven we momenteel alle Centra voor leerlingenbegeleiding (vroegere PMS-centra), de holebi-verenigingen en andere migrantenorganisaties aan. Daarnaast promoten we onze zaak via brochures enz…Niet onbelangrijk: ik ben er ook nog de dwarsligger van dienst. Ik vind dat soms te veel energie naar zaken
Illustratie: ook de Gay Krant heeft weet van holebiseksualiteit in de hemel
gaat die niet echt nodig zijn of te veel werk genereren. Maar het feit dat we het niet altijd eens zijn, creëert op zijn minst nieuwe ideeën. Heel grote initiatieven kunnen we niet lanceren wegens niet haalbaar. CP: Welk idee drijft je om een arabicgay groep te vormen? Ik weet dat er tientallen andere Vlaamse groepen bestaan die volgens mij beter hun krachten zouden bundelen maar rekening houdend met de verschillen in cultuur, godsdienst en andere gevoeligheden is Merhaba echt wel noodzakelijk. Harde campagnes bijvoorbeeld, zijn bij ons niet bespreekbaar….dat roept haatgevoelens op of schrikt af. Dat werkt contra-produktief. Merhaba is vooral een ontmoeting - of thuisplaats voor gay’s met moslim of Arabische achtergrond. Maghrebijnen, Turken en mensen uit het Midden-Oosten zijn onze ‘core business’. Maandelijks organiseren we een praatcafé of fuif. Het praatcafé vooral om de meisjes beter te kunnen bereiken. Zij kunnen ’s avonds moeilijker naar onze fuiven komen, al begint ook dat te verbeteren. Aan opvang doen we niet gezien wij daar de nodige competentie niet voor hebben. Wel sturen we de info- of hulpbehoevende mensen door naar de juiste instanties of organisaties. Een babbeltje slaan met Arabische ouders doen we evenmin; we zijn niet echt ‘out’ en we dringen er bij soortgenoten niet op aan het te doen. CP: Hoe wordt er in de groep gepraat over het holebi-huwelijk. Hoe denken jullie daarover? Laten we zeggen dat dit het laatste is van onze zorgen… helemaal geen prioriteit voor ons. De realisatie van het homohuwelijk heeft veel energie gekost en op juridische vlak is het een verwezenlijking. Chapeau! maar voor mij hoeft het niet. CP: In het boek “Mijn geloof, mijn geluk” (2) heb ik schrijnende verhalen gelezen van holebi’s in het Westen. Wat is het ergste verhaal dat jij al gehoord hebt? Het is niet zozeer een verhaal, maar de sociale druk en de angst voor het isolement dat vooral meisjes tot een levenspatroon dwingt dat als ‘normaal’ wordt beschouwd. Allochtonen leven, hoe je het draait of keert, al geïsoleerder in het Westen dan een autochtoon. Wanneer een meisje zich ‘out’ zal ze hoogstwaarschijnlijk ook de banden moeten verbreken met de familie en familiale banden zijn, zoals je weet heel, belangrijk in de Noordafrikaanse of Turkse
cultuur. De familie geeft veiligheid, geborgenheid en zekerheid. Je moet al een goed alternatief hebben vooraleer je dat kan opgeven. In de naam van open communicatie roepen ‘ik ben lesbisch of gay’ weegt niet op tegen de negatieve consequenties. CP: Hoe gemakkelijk kunnen moslims zich losmaken van hun geloof, hun traditie, hun familie? Laat ik het zo stellen: Zoals ik je reeds eerder vertelde, apprecieer ik mensen die zichzelf blijven, doen en laten waar ze zin in hebben, ook al strookt dit niet met de normen of de wensen van de publieke opinie. Zolang er uiteraard niemand last van heeft en iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. De grijze massa vind je in overvloed. Ik zie het nut niet om die verschillen weg te gommen en iedereen te ‘harmoniseren’ naar wat als ‘de standaard’ wordt beschouwd. Waarom persé het geloof en traditie in vraag stellen van mensen die enkel dat hebben om hun geluk te maken? IK zou eerder zeggen: Leve de verschillen. Wat die familiebanden betreft: Ver in de tijd hoef je niet te gaan om identieke westerse familiebanden aan te treffen. Hoe was het hier in de jaren vijftig? Ik ben de laatste om te zeggen dat er geen problemen zijn, en vooral dan in de grootsteden, maar gun ons wat tijd! Volgens de moslimtijdrekening zijn we nu in het jaar 1380 of zoiets. We hebben nog enkele honderden jaren tijd om dezelfde evolutie te doorlopen als de Westerse wereld. Trouwens, als het op homofobe reacties aankomt dan moet het Christendom niet onderdoen voor de Islam. Beide religies baseren hun afwijzing op de verhalen over Sodom uit de Schrift. De vraag is: geven de schriftgeleerden wel de juiste interpretatie? Een duidelijke analyse vind je in het boek van Omar Nahas (3). Weet trouwens dat in de koran een tekst staat die door sommigen op zijn minst als homovriendelijk geïnterpreteerd wordt (zie kader). Ikzelf ben niet gelovig: ik geloof niet in God, niet in Allah, niet in een kerk of moskee of het hiernamaals. Godsdienst is mooi voor wie het gelooft maar kent ook vele regels die elk individu op zijn manier interpreteert, waardoor men soms tot belachelijke dogma’s komt. CP: Ik heb altijd de indruk dat als ik in een Arabisch land ben er veel meer verboden is dan hier maar dat er ook veel meer mogelijk is. Mannen gaan anders met mekaar om. Is dat werkelijkheid of verbeelden we ons dat maar? Als alle mannen verleidbaar zijn zoals jij dat waarneemt dan moet ik er dringend heen. Ik val vooral op Arabische jongens.
5
Op vakantie ben je meer relaxt en heb je meer tijd om je ogen de kost te geven. Dat wakkert de nieuwsgierigheid en verlangens aan. Kontakten op straat zijn gemakkelijker maar het is goed realistisch te zijn. Ikzelf ben nogal op mijn hoede in het buitenland. Niet vergeten: je paradeert als toerist met glitter en glinster in meestal armtierige wijken. Ik vermoed dat men vooral op je afkomt om daar enig voordeel uit te halen en Ik kan hen geen ongelijk geven. In diezelfde omstandigheden zouden wij net zo handelen. Je kent toch het verhaal van het Marokkaanse meisje. Toen men haar vroeg welk beroep ze later zou willen uitoefenen, antwoordde ze: toerist. Dat zegt veel. CP: Jullie naam Merhaba betekent zowel in het Turks als in het Arabisch ‘Welkom of hallo’? Is ook de ‘blanke’ die een vriendje komt zoeken of ‘ donkere, mediterrane seks’ verkiest ook welkom? Wij zijn een organisatie waar iedereen, en dit ongeacht nationaliteit, etnische achtergrond, geaardheid, geslacht, godsdienst of politieke overtuiging welkom is. Trouwens als je ooit naar één van onze succesvolle fuiven komt, zal je merken dat 50% van de bezoekers autochtoon is. CP: Hoe zie je de Arabische wereld evolueren, niet alleen qua seksuele bevrijding maar ook qua emancipatie van de vrouw en de gang naar democratie? Het Westers-Amerikaans imperialisme dat sterk opgedrongen wordt – zie Irak - zal zeker nog botsen met de trots en cultuur van het Arabische volk. Je zou trouwens voor minder: het heeft echt geen naam hoe men de Iraakse kwestie behandelt, hoe men de publieke opinie tracht te bedriegen om het gelijk aan zijn kant te krijgen. Onschuldige Irakezen werden vermoord of vernederd voor het grove geld. Vroeg of laat genereren zulke wansmakelijke toestanden vergelding… helaas. Anderzijds zijn de jongeren sterk geïnteresseerd in meer vrijheid en democratie. Het is niet zo dat alle Arabieren tegen de Westerse cultuur zijn maar de conflicten zijn eerder binnen elk land tussen de traditionele groepen en de meer gelaïciseerde groepen zoals maar al te duidelijk is in Algerije zelf. De Algerijnse, Iraanse of Afghaanse revoluties zijn allen van religieuze aard, althans zo ziet het er naar uit, en deze revoluties wensen niet de echte bevrijding van de mens. Toch schat ik de evolutie zeer positief in. Als je ziet hoe de roep naar meer democratie in Iran massa’s jongeren op straat brengt, is dit een hoopgevend gegeven. Brengen zij een tweede, nu progres-
6
‘Voor veel niet-moslims staat de islam gelijk aan onderdrukking van vrouwen, maar dat is een grove misvatting. Zij verwarren de cultuur van de islamitische landen met de islam als religie. Het is niet de religie maar de cultuur die het onbelangrijk vindt dat moslimmeisjes studeren, want de Koran roept mannen en vrouwen juist op zoveel mogelijk kennis te verwerven. … Wat wel waar is, is dat de islam niet progressief meer is. Ten tijde van de Profeet was het een vooruitstrevende religie die opkwam voor vrouwen en andere groepen die in de samenleving werden onderdrukt. … Natuurlijk staat het iedereen vrij om een religieus bezwaar te hebben tegen homoseksualiteit en mij zul je niet horen zeggen dat alle moslims homoseksualiteit moeten goedkeuren. Maar ik vind wel dat het onislamitisch is om mensen op basis van hun seksuele geaardheid uit te sluiten. Moslims zitten graag op de troon van Allah, maar Allah is de enige die over zijn schepselen kan oordelen. Ik ben biseksueel, daar moeten ik en de moslimgemeenschap mee leren leven. …
Het verhaal van Warda, 22 j, studente maatschappelijk werk in ‘Mijn geloof en mijn geluk’
sieve revolutie tot stand? Anderzijds moet ik toch opmerken dat het Westen geen monopolie heeft op ‘de standaard’ of het groot gelijk. Elk land moet en zal zijn eigen accenten leggen. Allemaal Amerikanen worden zou pas een catastrofe zijn. CP: Hebben de dictatoriale of op zijn minst autoritaire regimes schrik voor de gevolgen van de democratie? Zij hebben vooral schrik voor de gevolgen van de democratie. Daarom ook dat je groepen die de democratie ondergraven geen macht kan geven. De annulering van de verkiezingen in Algerije was een goede zaak. Het is niet omdat 50 percent voor de fundamentalisten stemt dat ze persé gelijk hebben. Hitler is ook democratisch verkozen. Zijn de kiezers wel goed geïnformeerd? Het probleem in die landen blijft natuurlijk het feit dat godsdienst veel te veel invloed heeft. Er is al meer dan voldoende ‘islam’ en ‘christendom’ geweest. Turkije is een lekenstaat en kent de scheiding van kerk en staat. In principe geldt dat ook voor Algerije, Marokko en Egypte maar het duurt uiteraard jaren vooraleer nieuwe
ideeën zich wortelen in de maatschappij. Ik moet nog eens beklemtonen dat het ook hier honderden jaren geduurd heeft. Hoe lang is de kerk haar macht kwijt? CP: De islam is in wezen een verdraagzame godsdienst; ik denk dat hij door sommigen gebruikt wordt om macht te verwerven? Politiek draait altijd om macht en het spel daar rond is niet altijd fraai. Kijk maar naar de leugens die in de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk verkondigd worden inzake Irak Pijnlijk. CP:Een Belg en jaren professor in Marokko zei mij onlangs dat hij niet meer naar Arabische landen gaat. ‘Ik verdraag hun verwaandheid , hun idee van superieure cultuur en het gedweep met ‘de laatste profeet’ niet meer? Hoe komt het dat hij dat zo ziet? Niet alle Arabieren gaan vrijuit. Ik schrik tijdens chat-sessies op een Arabische site van wat ik allemaal hoor en lees. Andere godsdiensten worden belachelijk gemaakt, onverdraagzaamheid en kortzichtigheid zijn troef. Zij denken de uitverkorenen te zijn. Maar ook hier moeten we relativeren. Dachten en denken de christenen niet evenzo? Waarom wilden ze hun godsdienst en cultuur opdringen tijdens de kolonisatie? Iedereen denkt dat zijn cultuur en volk beter is en ieder zoekt gelijken op omdat de omgang gemakkelijk is. Voor mij hoeft het echter niet. CP: Wat denk je van Dyab Abou Jahjah en zijn politieke dromen? Naar wie kijk je wel op en wie is je voorbeeld? Abou Jahjah kaart zeker problemen aan die anderen verzwijgen maar heeft niet het monopolie op het juiste inzicht. De media hebben hem in naam van de kijkcijfers en krantenoplage veel meer ruimte gegeven dan wenselijk. Ik volg hem in enkele van zijn ideeën maar hij heeft ook heel conservatieve gedachten, die ik veracht. Dichtbij heb ik veel waardering voor Frank Beke, burgemeester van Gent, een zeer integer man. Op het internationaal niveau krijgt Dominique De Villepain een pluimpje voor zijn optreden in de Irak kwestie. T.S.
(1) Merhaba vzw, Kolenmarkt 42 1000 Brussel (www.merhaba.be) ; (2) Imad el Kaka, en Hatice Kursum, Mijn geloof en mijn geluk, Shorerstichting, Amsterdam; (3) Omar Nahas, Islam en Homoseksualiteit, Bulaaq, Amsterdam 2001
over een personage dat vierhonderd jaar leeft en voordurend van geslacht verandert. Ze schreef dit intens erotische werk voor haar minnares, de Engelse aristocrate Vita Sackville-West, wier zoon het ‘de langste en meest charmante liefdesbrief in de literatuur’ noemde. Het essayistische Een kamer voor jezelf onderzoekt de rol van vrouwen in de literatuur en de obstakels, en vooroordelen die een carrière als schrijfster in de weg staan. Woolf speelt hierin met de gedachte dat Shakespeare een zuster heeft gehad die even begaafd was als hij, maar zich nooit heeft kunnen ontplooien. kostprijs: 32.50 euro Sportjongens Diverse auteurs
Sportjongens verschijnen onverwacht. Je ligt op het strand met je ogen dicht te luisteren naar het geruststellende geluid van de branding. De zon koestert je lichaam en net wanneer je op het punt staat in slaap te vallen, hoor je een geluid. Je opent je ogen en daar staat hij. Jouw sportjongen is mooi en geheimzinnig. Zijn huid gloeit van de zon en de hartstocht, hij laat je lijf branden van verlangen. Met hem beleef je een zinderend avontuur dat je nooit meer zult vergeten. kostprijs: 12.50 euro Portret van Sanne
Uit het nieuws Trouwen is succes De toelating om te trouwen is in de eerste weken succesvol toegepast. In Gent traden Rene Proft (42)en Francois Geldhof (62) als eerste naar het stadhuis, waar burgemeester Frank Beke hun belofte aanhoorde, hen nadien drie kussen gaf en verklaarde dat het een belangrijke stap was in de samenleving, dat het stadsbestuur de emancipatiestrijd altijd heeft gesteund en dat in de toekomst ook zal doen. In Knokke trouwde Herman Mertens (48), ook in Gent goed gekend, met zijn reeds eerder hetero-getrouwde vriend Patrick Van Damme (42) en volgens de kranten al jarenlang stiekem de minnaar van Herman. Maar op het huwelijk was alle leed vergeten. De ex-echtgenote en de kinderen van Patrick waren fier op het huwelijk van hun ex-man en papa. In Kortrijk was het eerste huwelijk voor Dirk Lioen en Juan Rodriguez , na 31 jaar relatie. Het stadsbestuur deed zijn uiterste best en bood de nieuwe trouwers een gratis receptie aan. Op het avondfeest waren uitsluitend vrienden, familieleden en collega’s aanwezig en ja, ook één homopaar. Ik heb nooit meer aanvaarding, openheid en plezier meegemaakt dan hier. Iedereen danste en kuste iedereen alsof het nu ook pas voor hen toegelaten was. Kwam dat door de voetballers aan onze tafel die voortdurend met mekaar zaten te spelen of door het aanstoken van senator en rebel Vincent van Quickenborne? Nooit meegemaakt.
Homoseks niet langer strafbaar in de VS
Caja Cazemier
Sanne en Monique zijn onafscheidelijke vriendinnen, totdat Monique een vakantievriendje krijgt. Het is net alsof Monique alleen nog maar over jongens kan praten, en Sanne begrijpt steeds minder van haar vriendin. Ook met haar ouders en zusje kan Sanne slecht overweg. Ze tekent en schildert veel, maar verwaarloost haar schoolwerk en trekt zich steeds meer op zichzelf terug. Langzamerhand gaat Sanne haar eigen gedrag beter begrijpen. Een vriend hebben lijkt belangrijker om erbij te horen, maar eigenlijk interesseren jongens haar niet op die manier. En wat Sanne voor Monique voelt, is meer dan vriendschap alleen. kostprijs: 9.79 euro
Tot op heden was homoseksualiteit nog in 13 staten van de VS strafbaar. Daar is sinds eind juni niet langer mogelijk. Het hooggerechtshof deed nu een uitspraak in de zaak van twee mannen die eerder in de staat Texas waren veroordeeld. Na klacht van een buur over lawaai viel de politie een appartement binnen en vond er twee vrijende mannen. Dat was naar de normen van de staat Texas te veel en beide werden veroordeeld tot en boete van 200 dollar. Het Hooggerechtshof zegt nu met zes stemmen tegen drie dat het verbod op seks tussen twee instemmende mannen een inbreuk is op het individuele recht op privacy. Het conservatieve deel van de Amerikaanse bevolking reageert daarop verbolgen en zal de druk opvoeren. Volgend jaar wordt immers een uitspraak verwacht inzake anti-abortus.
Seks met HIV Het gerechtshof in Arnhem heeft een met HIV-besmette man uit Leeuwarden veroordeeld wegens een poging tot zware mishandeling. De man had onbeschermde seks met twee minderjarige jongens al wist hij dat hij met HIV was besmet. Van het gerechtshof in Leeuwarden kreeg de man in augustus 2001 vijf jaar cel wegens poging tot doodslag. Het Hof in Arnhem achtte de poging tot doodslag niet bewezen en veroordeelde hem nu tot 2 jaar en drie maanden (NOS).
7
Blauw-wit
Kalender
Homo’s en topsport is nog lang geen vanzelfsprekendheid. Niet dat het niet interessant zou zijn, verre van maar de angst is groot: de homo’s om zich te ‘outen’ en de zogenaamde hetero’s omdat ze niet met homo’s geconfronteerd willen worden in de sportwereld. Toch zijn er goede aanzetten daartoe. Dat bewees op 22 augustus de Gentse holebi-groep ‘het Gehoor’ met de organisatie van een voetbalwedstrijd en een aansluitend debat: Is homoseksualiteit een taboe in de topsport? Voor de puike organisatie en moedige aanpak: een bank vooruit. 6-2... en toch was het een interessante match. Het begon al met de pittige commentaar en de rake opmerkingen van de animator terzake: ‘voetbal wordt gespeeld met één bal’; ‘de truitjes worden niet uitgetrokken tijdens de match’; ‘de douches zijn niet toegankelijk voor het publiek’. Was het niet moeilijk het stadion van KAA ter beschikking te krijgen met de gehele infrastructuur, moeilijker was het de gepaste tegenspelers te vinden. Patrick Lips, PR-man van KAA had de vraag wel gesteld aan de spelers maar unaniem negatieve reacties gekregen. ‘Als we ons daar mee gaan bezighouden’, heette het. Niemand wil als eerste de stap zetten. In deze macho-wereld is gezichtsverlies lijden onmogelijk. Bij gebrek aan professionele tegenspelers werden dan maar twee ploegen gevormd: wit en blauw, maar wel in de shirts van de officiële sponsors van KAA, Gent met name VDK en Crawford, die geen bezwaar hadden. Met wat meer exhibitionisme dan gewoonlijk en na de nodige kussen kon de aftrap om 19.30 u gegeven worden door Christophe Peeters, schepen van sport van de stad Gent, die de gehele avond met zijn vriend aanwezig was. Aangemoedigd door een groep kenners, vrienden en nieuwsgierigen werd de match na 1 minuut al door de blauwen bepaald, die daarmee onmiddellijk de sympathie wonnen van het publiek. Deze zagen de bal liever op het veld dan op de tribune terechtkomen : oei, oei. Het spel bleef boeiend en kende de gewone intriges en gevaren maar door enige manipulatie vooraf bleef alles binnen het welvoegelijke. Gele kaarten werden er niet bovengehaald, laat staan roze. Zo bevestigden de spelers vooraf wat achteraf door Christophe Peeters zo compact werd samengevat: ze bijten niet , ze zijn niet gevaarlijk. Het taboe Waarom durven homo’s niet zichzelf zijn in de sportwereld? Uit een onderzoek is al gebleken dat de negatieve reacties tijdens de lessen lichamelijke opvoeding het meest afschrikkend heeft gewerkt. Toch verdoezelt niet iedereen zijn homoseksualiteit. In kleinere clubs is outing veel gemakkelijker en wie het doet, krijgt doorgaans positieve reacties van de spelers. Erger is het wanneer in jeugdclubs de ouders er zich mee bemoeien: als die blijft, komen mijn kinderen niet meer. Alles lijkt een kwestie van dosering. Wie al een tijdje meespeelt of actief is in het bestuur en dat later vertelt, is al aanvaard. Wie zijn homoseksualiteit onmiddellijk uitspeelt wordt ook onmiddellijk uitgeschakeld. Relnichten heeft men in de sportwereld niet nodig of zoals Patrick Lips, de PR man van KAA-Gent stelde: niet choqueren maar integreren. Uiteindelijk zullen de homo-sporters zelf de mentaliteit in de sportwereld moeten veranderen. Er is goede wil want de medewerking van het bestuur van KAA-Gent was voorbeeldig en verdient daarmee een extra punt: een klassement vooruit. Sluiten de holebi’s zichzelf niet op met hun aparte clubs en groepen, blijft een vraag? Dergelijke groepen hebben vooral een sociale functie en worden ook zo ervaren. Zoals er nu homo’s zijn in de politiek omdat de politiek er geen probleem van maakt, zullen er homo’s in de sportwereld zijn als de sportwereld er geen probleem van maakt. Maar het macho-gedrag is er nog sterker dan in de politiek. Het kan nog even duren zoals Cisse Severeijns vroeger nog in Humo verwoordde: “Voetballers jennen mekaar graag, en ik vrees dat je het als homo elke dag te horen zou krijgen. Het is wel jammer natuurlijk: homoseksualiteit wordt in de rest van de maatschappij redelijk goed aanvaard, dat zou in het voetval ook moeten kunnen. Maar ik weet niet of ik zelf de moed zou hebben daarvoor uit te komen”. Meer sporters, meer moed. Pas als een David Beckham zegt: ik ben gay… en dan, staat de voetbalpoort open. T.S.
8
Komende activiteiten Zondag 19 oktober: Thé Dansant over het ganse gelijkvloers van Casa Rosa, in organisatie van de vrienden en vriendinnen van Casa Rosa. De opbrengst is ten voordele van de vzw. Zondag 23 november Vijfde fundraising Diner in Sofitel, Belfortstraat, 9000 Gent in organisatie van de vrienden van Casa Rosa. Uitnodigingen en inlichtingen volgen later. Vaste SALON activiteiten Aksent op Roze Elke zaterdag praatcafe enkel voor lesbiennes vanaf 20.00u. Verkeerd Geparkeerd Elke maandagavond vanaf 20.00u jongerenpraatcafé (-26) NIEUW!!! Elke derde zondag tussen 15.00u en 18.00u praatcafé enkel voor lesbiennes 30+. Infowinkel Je kan er niet alles maar wel veel vinden. Loop eens binnen op maandag, woensdag of zaterdag. Meer info: www.casarosa.be Foyer Praat- en eetcafé in privé uitbating. Open op ma, di, woe en vrij van 11-01u en op do, za en zo van 15-01u. Uit de vereniging Statuten Op 5 september werden de nieuwe statuten goedgekeurd; zie website. Secretariaat Op 15 september kwam Stans in dienst van Casa Rosa, de langverwachte werkkracht voor Casa Rosa; contact:
[email protected]
