Nieuwsbrief 14-01 Pag 1
ING: 44445
Bezoek ook onze website www.thomasstichting.nl
Van de voorzitter… Voor u ligt de nieuwe nieuwsbrief. Het is even geleden dat u van ons een nieuwsbrief heeft ontvangen. Daarom ontvangt u nu een extra dikke. Er is weer zoveel gebeurd in de afgelopen tijd. En daar willen we u uiteraard van op de hoogte houden! Zowel wij als India staan niet stil. Er is nog veel te doen in dit land. Het land verandert in een snel tempo en we lezen er dan ook veel van in de kranten. Ons raad van Advies lid Joop de Wit heeft hier een mooi verhaal over geschreven waar ook wederom naar voren komt dat onze inspanningen niet voor niets zijn. Het is gelukkig geen druppel op de gloeiende plaat zoals we wel eens om ons heen horen, maar van allergrootst belang dat kleinschalige projecten blijven bestaan en hun werk kunnen doen, want uiteindelijk zijn al deze kleinschalige projecten bij elkaar samen een mega groot project. En dan spreek je allang niet meer van een druppel!
En dit zal mijn laatste stukje ‘Van de voorzitter…’ zijn. Na 6 jaar voorzitterschap geef ik het stokje door aan Inge Wolswijk die het vanaf nu van mij overneemt. Inge zit ook al heel wat jaren in het bestuur en weet als bestuurslid en secretaris ai. als geen ander het reilen en zeilen van het bestuur. Ik zelf houd wel zitting in het bestuur als algemeen bestuurslid en zal me vooral bezig houden met de nieuwsbrief, social media en allerhande werkzaamheden. Dus jullie horen nog wel van me! J Kristine Schiebroek
Dit jaar zijn Michiel en Inge samen naar de boardings geweest. Voor Michiel de eerste keer, maar goed gegidst door Inge die al de nodige ervaring heeft opgedaan in India, door er ook al een periode van 3 maanden doorgebracht te hebben alvorens toe te treden tot het bestuur. Een uitgebreid verslag van hun reis komt in de volgende nieuwsbrief. We laten u ook kennis maken met onze steun en toeverlaat in India, Sr. Prudentia. Velen van onze donateurs hebben haar ontmoet op b.v. een lustrum, of tijdens een van haar bezoeken aan Nederland. Sr. Prudentia staat nuchter in het leven en is onze ogen en oren in India. De communicatie met haar gaat steeds makkelijker. Ze heeft inmiddels haar eigen e-mail adres, iets wat voor ons heel normaal is, maar voor de zusters daar heel bijzonder. Verder informeren we u over een aantal bestuurswisselingen. We zijn blij dat we 2 nieuwe frisse aanwinsten erbij hebben. Het team bestaat uit 6 personen. Een fijn efficiënt team met ieder zijn eigen verantwoordelijkheid. Over het reilen en zeilen van het dagelijkse bestuur kunt u lezen op pag 7.
INHOUD: Van de voorzitter… Van de penningmeester… Interview Sr. Prudentia Interview Marcel v.d. Linden Aantreden Monique v.d Linden en Tim Geussens Het reilen en zeilen van het dagelijks bestuur Veranderend India Afscheid Alice Haakberg en Jacqueline van Sas
1 2 3-4 5-6 7 8 9-11 12
Nieuwsbrief Pag 2
Van de penningmeester Hierbij willen we graag met u terugblikken op onze financiën van de afgelopen jaren. Wij zijn erg blij dat wij zulke trouwe donateurs hebben. Veel van onze vaste donateurs ondersteunen ons al jaren. Sommigen zelfs al vanaf de oprichting in 1987!! Natuurlijk is er ook bij de stichting de afgelopen jaren veel veranderd. Zo hebben de de boardings tegenwoordig een eigen bankrekening, waar ze vroeger alles contant per kas dezen. En hebben papieren overschrijvingen plaats gemaakt voor elektronisch bankieren. De begrotingen en aanvragen worden niet meer met de hand uitgerekend, maar in Excel op de computer opgesteld. En in plaats van een enveloppe met brieven en een mooie Indiase postzegel met een uitdraai van de financiële cijfers van de boardings, krijgen we tegenwoordig een e-mail met een uitgebreide berekening. Het heeft ons wel veel tijd en moeite gekost om de zusters in India ‘op te leiden’, maar het werpt nu zeker
zijn vruchten af. In de loop der jaren zijn we steeds meer boardings en kinderen gaan ondersteunen. We ondersteunen momenteel op maar liefst 18 boardings ruim 2.000 kinderen. In onderstaand overzicht zijn de gegeven van enkele jaren bij elkaar gezet. Hier in is de groei van onze stichting ook duidelijk terug te zien. We gaan voor het gemak even 10 jaar terug in de tijd. 26 jaar geleden was het er natuurlijk nog maar 1. Om het een en ander visueel te maken hebben we deze grafieken gemaakt. We zien hierin een geleidelijke stijgende lijn. We groeien niet te snel, maar wel gedegen. Als we kinderen toezeggen dat we ze ondersteunen, willen we dat tot ze van school gaan ook waar kunnen maken. Helaas zit er wel een dalende lijn in de donaties. Met name de crisis heeft hier zijn rol in. We hopen deze snel weer de stijgende lijn in te krijgen.
Michiel Rozendaal
Hoe kunt u ons nog meer helpen? Afgelopen jaren hebben wij verschillende donaties ontvangen door zeer uiteenlopende activiteiten. Zo hebben wij van vele verjaardagen, een pensioen, sponsorloop en een legaat donaties ontvangen maar ook scholen en service clubs zoals Rotary, Lions etc steunen ons. Mocht u ons op een of andere manier nog verder kunnen helpen, dan helpen we u graag aan extra folders en informatie. Neemt u gerust contact met ons op! Alvast onze hartelijke dank, ook namens de kindjes in India!
Nieuwsbrief Pag 3
Interview met onze steun en toeverlaat: Sr. Prudentia Eén van de pijlers van de Thomas Stichting voor Jongeren is de link met de zusters in Chennai. In de loop der jaren is een goede vertrouwensband opgebouwd, die onmisbaar is voor onze stichting. Ons aanspreekpunt veranderde wel eens, maar inmiddels hebben we al 14 jaar dezelfde zuster als contactpersoon: Zuster Prudentia. Zuster Prudentia is al bijna 70 jaar oud, maar ze is goed met de tijd meegegaan. Zo emailt ze met ons, heeft een mobiele telefoon, en spreekt vloeiend Engels. Daarnaast ervaren we bij elk bezoek aan India weer hoe goed en snel ze zaken kan regelen, en geregeld kan krijgen. Er gebeurt niets wat zij niet wil. Tijdens haar verblijf in Nederland spraken we met jaar over haar ervaringen met onze stichting en maakten het volgende verslag. Eerste kennismaking In de eerste jaren van het bestaan van de Thomas Stichting voor Jongeren had Zuster Prudentia vrijwel niets met ons te maken. Toen verbleef Zuster Prudentia namelijk in het noorden van India, waar zij directrice van een school was. In 1989 hoorde ze voor het eerst van onze stichting, toen ze verhuisde naar Perambalur en aanwezig was bij de zegening van het nieuwe school-gebouw in Avadi. Na 9 jaar directrice te zijn geweest in Perambalur (en diverse resultaten te hebben gezien van de eerste bouwprojecten), vertrok Prudentia in 1998 naar het parochiehuis in Chennai. Vanaf dat moment was Zuster Prudentia het eerste aanspreekpunt voor ons.
Ontwikkelingen in India De Thomas Stichting sponsort nu 16 tehuizen; een grote toename door de jaren heen, want in 2000 waren dat er slechts 5. Zuster Prudentia vertelt ons over nieuwe ontwikkelingen. Een ontwikkeling van de laatste paar jaren is echter de afname van het aantal kinderen dat in de tehuizen verblijft. Na een grote toename in de eerste jaren (mede mogelijk gemaakt door de Thomas Stichting voor Jongeren), loopt nu het aantal kinderen in de tehuizen terug. Daarvoor zijn diverse redenen aan te wijzen, sommige zorgelijker dan de andere. In een aantal gevallen kunnen de ouders er nu zelf voor zorgen dat de kinderen dagelijks te eten krijgen en naar school kunnen en dan is het niet nodig om de kinderen naar een tehuis te brengen. Daar is natuurlijk niks mis mee. Het is zorgelijker als de ouders de kinderen nodig hebben om werk te verrichten (ondanks het verbod op kinderarbeid) en om die reden de kinderen niet naar een tehuis brengen. Het hebben van een kleiner gezin leidt niet in elk geval tot een betere positie voor de kinderen.
Begrip Als we haar vragen wat er is veranderd in de afgelopen jaren, schiet haar als eerste te binnen dat ze het idee heeft dat er in de loop der tijd meer begrip voor elkaars positie is gekomen; de samenwerking tussen de zusters en onze stichting. Wij stellen soms kritische vragen over de bestemming van het geld, maar ze begrijpt steeds beter dat wij ook verantwoording moeten afleggen aan onze donateurs. Daarnaast realiseert zuster Prudentia zich ook goed, dat het voor iedereen de laatste jaren veel lastiger is geworden om donateurs te werven. Zij ervaart iets vergelijkbaars ook zelf, wanneer zij met ouders spreekt van wie de kinderen in de tehuizen van de zusters verblijven.
Sister Prudentia
Nieuwsbrief Pag 4
Vervolg Interview Sr. Prudentia Communicatie. Zuster Prudentia herinnert zich nog goed dat er in het verleden voornamelijk per post werd gecommuniceerd. Een reactie op een brief kon dan zo 3 maanden op zich laten wachten. Dat is nog maar een paar jaar geleden drastisch veranderd, toen Zuster Prudentia een computer kreeg. Het overmaken van het geld was eveneens een hele klus in het verleden, maar door de inmiddels jarenlange ervaring gaat dat nu een stuk soepeler. Tot twee jaar geleden kregen de zusters van de betreffende tehuizen, hun sponsorgeld contant uitbetaald; elke zuster kwam hiervoor speciaal naar Chennai toe. Sinds 2 jaar heeft elk tehuis haar eigen bankrekening; een stuk efficiënter en veiliger. Cultuur We vragen ons af of zuster Prudentia vindt dat er iets in de samenwerking met ons verbeterd kan worden. We stellen de vraag en… het blijft stil, erg stil. Zou ze het
niet goed begrepen hebben, of durft ze hier niet op in te gaan…? Of zou ze echt van mening zijn dat er niets verbeterd kan worden (maar dan kun je toch “nee” zeggen)? We weten het niet. Wat we ons wel opnieuw realiseren is dat we te maken hebben met een heel andere cultuur. In de afgelopen 25 jaar is het wederzijds begrip weliswaar verbeterd, maar we zullen elkaar wellicht nooit helemaal begrijpen.. En ook dat maakt het contact met de zusters zo leuk, en uitdagend! Zuster Prudentia is het de afgelopen jaren iets rustiger aan gaan doen, maar haar rol als contactpersoon is gebleven. We hopen dat Zuster Prudentia nog lang in goede gezondheid blijft en we nog lang van haar kwaliteiten kunnen profiteren
Alice Haakman
Links Sr. Prudentia met Sr. Rita, The Mother Superior
Nieuwsbrief Pag 5
Interview met Marcel van der Linden, oud lid van de RvA
Als we teruggaan naar de oorsprong van de Thomas Stichting voor Jongeren, dan komen we ook uit bij Marcel van der Linden. Hoe dat precies zit kunnen we beter aan hem zelf vragen. Op goed geluk bellen we hem op, op zijn mobiel en dan blijkt dat hij die week net in de Verenigde Staten zit, om met een groep Nederlanders in Washington de gang van zaken rond de verkiezingen te volgen. Geen probleem, dan maar een interview helemaal over de Atlantische Oceaan heen...
Marcel is inmiddels zakelijk niet meer actief, maar 25 jaar geleden was hij nog eigenaar van Bouwbedrijf Van der Linden in St. Michielsgestel, inmiddels onderdeel van de Eindhovense Hurks Groep. Als pas aangetreden directeur nam hij eind zeventiger jaren het besluit om het jaarlijkse kerstpakket voor de relaties af te schaffen. “in onze branche was het in die tijd de gewoonte om elk jaar aan alle zakenrelaties een kerstpakket te schenken. Ik had echter helemaal niks met die traditie. Ik vond het eerlijk gezegd nergens op slaan, zo not-done. Bovendien had ik het idee dat onze zakenrelaties, waarvan velen in de publieke en semi-publieke sector, daar eigenlijk ook helemaal niet op zaten te wachten. In plaats van het aan kerst-pakketten te besteden leek het mij veel beter om het daarmee gemoeide bedrag te verdubbelen en vervolgens te doneren aan een goed doel. We deelden ons besluit aan onze relaties mede en kregen hierop bijna uitsluitend positieve reacties. Elk jaar vonden we vervolgens een goede bestemming voor onze eindejaarsgift, waarvan we onze zakenrelaties altijd bij onze nieuwjaarswensen op de hoogte brachten. Dat is uiteindelijk uitgegroeid tot een duurzame en zeer substantiële samenwerking met een aantal ontwikkelingsorganisaties”
Marcel van der Linden
“Aanvankelijk was er alleen de Thomas Stichting voor Jongeren, die er was om jongeren te helpen in India. Maar al snel werd duidelijk dat er in India ook grote behoefte was aan de bouw, renovatie en uitbreiding van tehuizen en scholen voor diezelfde kinderen. 5 jaar na Kende u Lucia goed? start van de Thomas Stichting voor Jongeren begon de “Nee, ik heb haar nooit ontmoet. Maar we kenden haar Stichting Thomas Bouwprojecten, die afgelopen jaar dus ouders wel goed. We hoorden van haar tragische haar 20 jarig jubileum vierde.” overlijden en van het werk dat ze verricht had en had willen voortzetten na haar terugkeer hier in Nederland. Dat Bleef u na die donatie betrokken bij de Thomas wat Lucia deed vonden we geweldig. Toen we vervolgens Stichting voor Jongeren? hoorden van het plan om kinderen in tehuizen in India te “Vanzelfsprekend. Daarnaast was ik actief bij de Thomas sponsoren, vonden we dat uitstekend in onze Bouwstichting. Daar heb ik jaren in het bestuur gezeten doelstellingen passen en besloten we om dat jaar een en na mij mijn neef Michel, die er ook lange jaren deel van onze jaarlijkse kerstdonatie daarvoor te intensief bij betrokken is geweest. Daarna was ik ook bestemmen. Ik weet niet eens meer hoe het precies nog een aantal jaren lid van de Raad van Advies ging. Onze donatie was 15.000 gulden, dacht ik. We (overkoepelend adviesorgaan van de beide stichtingen). twijfelden er geen seconde aan of dit geld wel goed Zo vond er regelmatig afstemming en uitwisseling plaats besteed zou worden. Mede door deze substantiële met de Thomas Stichting voor Jongeren. En ik ben toezegging kwam, als ik me niet vergis, bij de natuurlijk ook altijd donateur gebleven van de Thomas iniatiefnemers het idee om er een heuse stichting voor op Stichting voor Jongeren.” te zetten.”
Nieuwsbrief Pag 6
Vervolg Interview met Marcel van der Linden. Dan bent u zeker ook wel eens in India geweest? “Ik ben er diverse keren geweest. Pas als je er bent, zie je echt hoe hard het nodig is. Een aantal van onze medewerkers heeft ook de gelegenheid gekregen de projecten te bezoeken die wij mogelijk maakten. Dat gold overigens niet alleen voor India; we waren bijvoorbeeld ook present in Bolivia, Guatemala en Tanzania, waar we projecten sponsorden in samenwerking met o.a. Cordaid. Wij kozen wel altijd bouwgerelateerde projecten, wat vanuit onze onderneming ook het meest voor de hand lag. Ons bouwbedrijf had maatschappelijk verantwoord ondernemen hoog in het vaandel, wat onze zakenpartners ook altijd bijzonder waardeerden. Met de Thomas Stichtingen hebben we ons echter altijd op een wel heel bijzondere manier verbonden gevoeld ” “Toen de Thomas Stichting voor Jongeren werd opgezet, hadden we geen flauw idee waar het uiteindelijk allemaal toe zou leiden. Wie had verwacht dat dit zo’n hoge vlucht zou nemen en dat het na 26 jaar nog steeds in volle glorie zou bestaan..!”
Heeft u wensen naar de toekomst toe? “Het mooiste zou het natuurlijk zijn wanneer deze stichtingen helemaal niet meer nodig zouden zijn. Maar stichtingen kunnen ook om andere redenen verdwijnen. Ik ben wel realistisch wat dat betreft; ze zijn er niet voor de eeuwigheid. Het is goed zolang het daar nodig is en zolang er mensen zijn die er met bezieling en het nodige enthousiasme aan sleuren en trekken en -zeker zo belangrijk- die in staat zijn om met de nodige kennis, ervaring en wijsheid de projecten en geldstromen efficiënt te managen. Dat laatste is gezien de afstand en de grote cultuurverschillen bepaald geen sinecure. Maar vooralsnog heb ik niet het idee dat er enige sleet in zit. Integendeel. Inmiddels is er op dat gebied binnen beide organisaties heel veel waardevolle ervaring en kennis opgebouwd. En zolang de motivatie er is, het vuurtje blijft branden en bezieling en enthousiasme niet minder worden, blijft het de moeite waard om mensen te vinden aan wie het stokje kan worden overgedragen en die over 25 jaar dan op hun beurt opnieuw met grote tevredenheid kunnen terugkijken op weer 25 jaar succesvol opereren van de Thomas Stichtingen.”
Nieuwsbrief Pag 7
Nieuwe bestuursleden stellen zich voor: “ Laten we de wereld een beetje mooier kleuren” Mijn naam is Monique van der Linden. Mijn vader, Michel van der Linden, is lid van de Raad van Advies van de Thomas Stichting en was daarvoor bestuurslid van de Thomas Bouwstichting. Via hem hoor ik al jaren de verhalen over de Thomas Stichting, het werk dat er verzet wordt, het resultaat dat dit heeft en de indrukwekkende verhalen over zijn bezoek aan India. Het was dan ook mijn vader die me attendeerde op het feit dat de Thomas Stichting voor Jongeren op zoek was naar nieuwe bestuursleden. Ondertussen ligt de eerste bestuursvergadering al achter me. Geïnspireerd verliet ik op 8 januari Amsterdam, vol energie om er iets moois van te maken, maar ook in de wetenschap dat ik een hoop te leren heb voordat ik echt thuis ben in de wereld die Thomas Stichting heet. Met dat leren en kennismaken ga ik de me komende maanden bezighouden. En daar heb ik heel veel zin in. In het dagelijks leven woon ik met mijn man en 3 kinderen (2 dochter van 6 en 4 jaar en een peuterzoon van 2 jaar) in Utrecht. Ik werk aan de
Universiteit Utrecht en ben daar hoofd van het Research Support Office dat zorgt voor de externe funding van wetenschappelijk onderzoek. Kortom een erg leuk, soms ook druk leven, met een mooie nieuwe toevoeging in de vorm van de Thomas Stichting. Monique van der Linden
Mijn naam is Tim Geusens, 28 jaar en woon sinds 8 jaar in Eindhoven. Mijn roots liggen in Venlo. Na mijn studie, Bedrijfsmanagement ben ik in Eindhoven blijven wonen. Inmiddels woon ik hier samen met mijn vriendin. In het dagelijks leven werk ik als ICT projectleider E-commerce bij Sligro Food Group. Mijn grote passie is reizen, direct na thuiskomst van een mooie reis ga ik op zoek naar een nieuwe bestemming. Tijdens mijn reizen door Azië, ZuidAmerika en Afrika heb ik ook met eigen ogen gezien hoe de meest vanzelfsprekend zaken (zeep, schoon drinkwater en scholing) in grote delen van de wereld totaal niet van zelfsprekend zijn. Via Inge Wolfswijk, een goede vriendin van mijn broer, hoorde ik dat Stichting Thomas op zoek was naar versterking voor het bestuur. Ik vind het bijzondere aan deze stichting de directe lijnen met India en de samenwerking met de zusters. De komende maanden ga ik gebruiken om mezelf verder te verdiepen in de wereld van stichting Thomas. Met veel enthousiasme ga ik een bijdrage leveren aan het fantastische werk wat deze stichting levert. Tim Geusens
Nieuwsbrief Pag 8
Het reilen en zeilen van het dagelijks bestuur. 26 jaar bestaan we alweer. De meeste stichtingen redden de 5 jaar niet, maar daar zijn we al ruimschoots overheen. Begonnen met 1 boarding, Avadi, ook genoemd: Lucia’s home for Children zitten we nu op 18 boardings, Van 5 naar ruim 2000 kinderen: daar zou je in een normaal bedrijf toch op zijn minst een dagtaak aan hebben. En dat is in India ook zeker zo, waar tientallen zusters iedere dag bezig zijn om deze kinderen een thuis en onderwijs te geven. In Nederland proberen we als bestuur de zusters daarin te ondersteunen, en dat kost ons gelukkig iets minder tijd. Op het hoogtepunt van het jaar na dan, waarin een aantal bestuursleden India bezoeken en dan de dagelijkse routine van de zusters meemaken. In oktober 2013 zijn Inge en Michiel naar de projecten geweest. In een volgende nieuwsbrief volgt hun reisverslag. De belangrijkste rol van het bestuur is simpelweg het borgen van de financiële ondersteuning van de zusters en de verantwoording dat deze gelden goed besteed worden, binnen de doelstellingen van de stichting. Dat is deels een administratieve taak (bv. aanvragen voor budget vanuit India beoordelen en geld overmaken), deels een communicatieve (hoe houden we onze donateurs op de hoogte) en deels een bestuurlijke (wat is ons beleid). Daarnaast spelen we soms ook een uitvoerende rol t.b.v. fondsenwerving en/of bewustwording, waarbij we een verhaal over de stichting komen vertellen. In het bestuurlijke deel komen de meest gevarieerde onderwerpen op ons af. Hoe ga je bijvoorbeeld om met verschil in inzicht tussen India en het Westen over het aantal keren fruit dat de kinderen per week zouden moeten krijgen? Als het fruit duur is, vinden de zusters 1 keer per 2 weken een fruitje al ruim voldoende, en wij vinden 2 stuks fruit per dag normaal. Wil je je hier als bestuur inhoudelijk mee bemoeien, of is dat een lokale beslissing? Het zijn onze normen en waarden die we dan projecteren op hun normen en waarden. Daar moeten wij als bestuur heel voorzichtig mee omgaan. Als dit ten gunste van gezondheid en hygiëne gaat, dan proberen we de zusters en kinderen daar altijd wel te overtuigen. En als we ze hebben kunnen
overtuigen het fruit toch minimaal 1 keer per week te geven, hoe zorg je dan dat het ook echt gebeurt? Afgelopen jaar hebben we ook veel tijd besteed aan een andere stichting die een van de huizen mede ondersteunt. Op zich prima natuurlijk, maar wat als die steun alleen voor specifieke kinderen lijkt te zijn? Wij streven ernaar alle kinderen gelijk te behandelen en geen onderscheid te maken. Op deze manier hebben ze allen een gelijke kans op een betere toekomst. We hebben afgelopen jaar ook een prachtige erfenis ontvangen. De reguliere inkomsten dekken normaal gesproken ongeveer de uitgaven, maar wat doe je als er een dergelijk extra 'cadeau' binnenkomt? Meer boardings ondersteunen? Doelstellingen aanpassen? Of hoe kunnen we er voor zorgen dat kinderen de kans krijgen om na hun reguliere schooltijd nog verder te kunnen studeren? Want steeds meer kinderen gaan doorstuderen. Dat vinden wij een mooie ontwikkeling. Onze zusjes stichting Thomas Foundation for Micro Credits (www.thomasfm.nl) neemt na de primary school (tot 12th standard, dan ben je ongeveer 16 jaar) het van ons over en geeft de meest gemotiveerde kinderen een kans zich verder te ontwikkelen door ze een kans te geven voor een vervolgstudie. Het zijn juist die dingen die het bestuurswerk leuk maken en die je het gevoel geven echt een verschil te kunnen maken. Zaken waar je in het dagelijks leven niet direct bij stilstaat maar waarvan het wel belangrijk is dat er iemand bij stil staat. En dat doen wij met liefde en plezier! En zijn we blij met al uw giften zodat wij door kunnen gaan met dit mooie werk.
Prosper de Schiebroek
Bever
&
Kristine
Nieuwsbrief Pag 9
Veranderend India 1987 - 2014 Eind jaren tachtig van de vorige eeuw was India nog een min of meer in zichzelf gekeerd land, in zekere zin nog conform het oude ideaal van een socialistisch land, met een sterke centrale regering en veel overheidscontrole, alsook van autarkie: India had alles wat het land nodig had, het ging er alleen om alles goed te plannen en te verdelen. De invoer van goederen was beperkt en werd zwaar belast; er waren nauwelijks buitenlandse investeringen. Terwijl dit mee kan helpen binnenlandse producenten en investeringen de vrije baan te geven was dit in India niet het geval: India had van 1950 tot 1991 een zeer lage economische groei. India kreeg steeds meer problemen de begroting op orde te houden, en het land ging bijna failliet in 1991. Dat was een van de redenen – naast druk van het IMF dat India de economie liberaliseerde in 1992 onder de toenmalige minister van Financiën Dr. M. Singh, die momenteel de Premier van India is. In het algemeen bleek de liberalisering van de Indiase economie een goede zaak. Het gaf ruimte aan binnenlandse investeerders om vrijelijk te importeren en exporteren zonder een warwinkel van regels eh heffingen, en de investeringen uit het buitenland namen exponentieel toe, hetgeen bijdroeg aan een economische groei van gemiddeld 7,5% in de afgelopen jaren. Aan de positieve kant is India ontegenzeggelijk rijker geworden, en de verwachting is dat India rond 2050 bij de grootste economieën van de wereld zal horen. Steden als Delhi, Mumbai, Bangalore en Chennai hebben zich ontwikkeld tot bruisende globale wereldsteden met veel goed draaiende industrieën o.a. op het gebied van informatie- en computer technologie, de auto-industrie alsook ‘call centers’ waarbij Indiase mensen klanten over de hele wereld te woord staan en advies geven. Veel staatsbedrijven zijn geprivatiseerd en er is grote competitie tussen bedrijven op het gebied van de telefonie en luchtvaart. Het is niet langer zo dat de staat het monopolie heeft in gezondheidszorg en onderwijs: particuliere bedrijven investeren graag in nieuwe instellingen van (zeer) hoog niveau (zodat buitenlanders voor dure operaties naar India gaan). Daar staan dan wel (toren-) hoge tarieven tegenover, die onbetaalbaar zijn voor de massale aantallen armen. De situatie in de nog steeds bestaande staats/stads scholen en ziekenhuizen is veelal slecht. In grote, maar ook kleinere steden en delen van ruraal India – zoals de deelstaat Gujarat – is sprake van een algemeen verbeterde levensstandaard en meer welzijn. Deze groei is echter helaas zeer on-gelijk verdeeld waar het gaat over bevolkingsgroepen en regio’s.
Sommige deelstaten in het westen en zuiden doen het goed, maar andere deelstaten zoals Uttar Pradesh, Bihar maar ook Orrissa – waar we projecten hebben - kennen grotere armoede dan waar dan ook ter wereld. In het algemeen is de consumptie van de armen gelijk gebleven of licht gegroeid, maar die van de rijken zeer sterk gestegen: zo zijn er in India inmiddels 61 miljardairs. Maar de armoede blijft enorm: nergens ter wereld wonen zoveel armen dan India, zeker als wordt uitgegaan van een samengestelde armoede definitie, inclusief inkomen, basis-voorzieningen en welzijn. Zo gezien leven 650 miljoen mensen in armoede waarvan 340 miljoen in ernstige armoede. Dit heeft dan weer de grootste impact op vrouwen en kinderen; naar schatting is 42% van alle kinderen ondervoed. De Wereld Bank merkt op dat de zeer aanzienlijke economische groei van Zuid-Aziatische landen niet heeft geleid tot minder kinder-ondervoeding.
Nieuwsbrief Pag 10
Vervolg Veranderend India 1987 - 2014
Op politiek gebied is India sinds 1987 veranderd in een land waar doorgaans een partij (Congress) de centrale regering in Delhi alleen kon vormen tot de huidige realiteit van veelal instabiele coalitieregeringen. Mede onder invloed van economische hervormingen, maar vooral door de opkomst en consolidatie van regionale/ deelstaat partijen is het momenteel niet meer mogelijk dat een partij de landspolitiek domineert. Zo heeft Tamil Nadu – de deelstaat waar onze stichting begon - twee sterke – maar erg persoonsgerichte, populistische – partijen, die veelal stuivertje wisselen na elke verkiezing omdat de kiezers moe zijn van de corruptie, en ook omdat ze weinig klaarmaken als het gaat om structurele hervormingen of armoede-bestrijding. Even goed wordt de deelstaat toch gezien als een van de beter bestuurde, rijkere staten met veel industrieel potentieel. Naast andere regionale partijen zijn ze om beurten deel van de coalitie van de Centrale Regering in New Delhi, maar een en ander heeft zeker geleid tot verminderde bestuurskracht- en kwaliteit, omdat grote strategische beleidsbesluiten door diepe onderlinge meningsverschillen (ideologische, of gerelateerd aan financieel belang) moeilijk worden genomen. Er was altijd al wel corruptie in India, maar met het grotendeels wegvallen van de (socialistische) ideologie, en de nadruk op marktwerking en winst als onderdeel van de liberalisering en neoliberale hervormingen lijkt er sprake van een ongebreidelde toename van corruptie, met een
reeks enorme schandalen in de afgelopen jaren (2G Spectrum schandaal, mijnconcessies schandaal)- die het vertrouwen van de centrale regering ernstig hebben ondermijnd. Zo kan India enerzijds bogen op veel goed nieuws op het gebied van de economie en technische innovatieanderzijds gaat het gebukt onder talloze uitdagingen waarvan het niet zeker is dat ze kunnen worden overwonnen. Hier kunnen worden genoemd een crisis in de landbouw, waar talloze boeren die zich diep in de schulden hadden gestoken zelfmoord hebben gepleegd; een ernstige verwaarlozing van de infrastructuur zoals wegen, treinen, drinkwatervoorziening, riolering, alsook enorme achterstand in de voorziening van betaalbare huisvesting, maar zeker ook gezondheidszorg en onderwijs. Er zijn veel scholen gebouwd (daar verdienen lokale politici en aannemers zeker aan), maar die zijn vaak van slechte kwaliteit, en, met name op het platteland, met slechte voorzieningen. Slechts 28% van de basisscholen hebben elektriciteit, 6.47% hebben computers; in een klas zitten gemiddeld 32 kinderen (het was 34 in 2006). Het komt veel voor- vooral weer in rurale gebieden- dat onderwijzers niet komen opdagen, waarbij er weinig sancties worden uitgeoefend om dat te veranderen. Sinds 2009 is leerplicht en een verbod op kinderarbeid. Desondanks gaan veel kinderen (men name meisjes alsook weeskinderen) niet naar school, iser nog steeds een gebrek aan (goede) leraren; de
Nieuwsbrief Pag 11
Vervolg Veranderend India 1987 - 2014 Op politiek gebied is India sinds 1987 veranderd in een land waar doorgaans een partij (Congress) de centrale regering in Delhi alleen kon vormen tot de huidige realiteit van veelal instabiele coalitieregeringen. Mede onder invloed van economische hervormingen, maar vooral door de opkomst en consolidatie van regionale/ deelstaat partijen is het momenteel niet meer mogelijk dat een partij de landspolitiek domineert. Zo heeft Tamil Nadu – de deelstaat waar onze stichting begon - twee sterke – maar erg persoonsgerichte, populistische – partijen, die veelal stuivertje wisselen na elke verkiezing omdat de kiezers moe zijn van de corruptie, en ook omdat ze weinig klaarmaken als het gaat om structurele hervormingen of armoede-bestrijding. Even goed wordt de deelstaat toch gezien als een van de beter bestuurde, rijkere staten met veel industrieel potentieel. Naast andere regionale partijen zijn ze om beurten deel van de coalitie van de Centrale Regering in New Delhi, maar een en ander heeft zeker geleid tot verminderde bestuurskracht- en kwaliteit, omdat grote strategische beleidsbesluiten door diepe onderlinge meningsverschillen (ideologische, of gerelateerd aan financieel belang) moeilijk worden genomen. Er was altijd al wel corruptie in India, maar met het grotendeels wegvallen van de (socialistische) ideologie, en de nadruk op marktwerking en winst als onderdeel van de liberalisering en neoliberale hervormingen lijkt er sprake van een ongebreidelde toename van corruptie, met een reeks enorme schandalen in de afgelopen jaren (2G Spectrum schandaal, mijnconcessies schandaal)- die het vertrouwen van de centrale regering ernstig hebben ondermijnd. Zo kan India enerzijds bogen op veel goed nieuws op
het gebied van de economie en technische innovatieanderzijds gaat het gebukt onder talloze uitdagingen waarvan het niet zeker is dat ze kunnen worden overwonnen. Hier kunnen worden genoemd een crisis in de landbouw, waar talloze boeren die zich diep in de schulden hadden gestoken zelfmoord hebben gepleegd; een ernstige verwaarlozing van de infrastructuur zoals wegen, treinen, drinkwatervoorziening, riolering, alsook enorme achterstand in de voorziening van betaalbare huisvesting, maar zeker ook gezondheidszorg en onderwijs. Er zijn veel scholen gebouwd (daar verdienen lokale politici en aannemers zeker aan), maar die zijn vaak van slechte kwaliteit, en, met name op het platteland, met slechte voorzieningen. Slechts 28% van de basisscholen hebben elektriciteit, 6.47% hebben computers; in een klas zitten gemiddeld 32 kinderen (het was 34 in 2006). Het komt veel voor- vooral weer in rurale gebieden- dat onderwijzers niet komen opdagen, waarbij er weinig sancties worden uitgeoefend om dat te veranderen. Sinds 2009 is leerplicht en een verbod op kinderarbeid. Desondanks gaan veel kinderen (men name meisjes alsook weeskinderen) niet naar school, iser nog steeds een gebrek aan (goede) leraren; de lokale overheid die dit alles moet controleren doet er weinig aan. Het was in 1987 dat de Jongeren stichting actief werd met de ondersteuning van kansarme kinderen in Zuid-India. Gegeven de problemen die kinderen er nog steeds hebben, en dat het onderwijs - zeker in ruraal India – niet al best is, is er alle reden om door te gaan met het goede en effectieve werk van de stichting. We hopen dat u ons daarbij blijft steunen Joop de Wit, / Lid van de Raad van Advies
Nieuwsbrief Pag 12 Wij willen graag zoveel mogelijk de nieuwsbrief per e-mail gaan versturen om kosten en milieu te besparen. Daarvoor zouden wij graag uw e-mail adres willen ontvangen. Als u ook liever de nieuwsbrief per e-mail ontvangt, zou u dan uw email adres kunnen mailen naar
[email protected]? Graag ook uw naam en adres vermelden zodat wij de gegevens goed kunnen koppelen. U kunt u ook op de website aanmelden voor de digitale nieuwsbrief. Dank voor uw medewerking.
We hebben naast onze Linked In pagina tegenwoordig ook onze Facebook pagina! Hierop houden we u op de hoogte van de laatste nieuwtjes en ontwikkelingen. Ook zullen we hier de nieuwsbrief op plaatsen. Heeft u een Facebook account, gaat u dan naar www.facebook.com/thomasstichting en like deze pagina. Dan blijft u op de hoogte!!
Afscheid Alice Haakman en Jacqueline ‘t Sas Helaas moeten we ook wel eens afscheid nemen van bestuursleden. Afgelopen jaar hebben zowel Jacqueline als Alice aangegeven wegens andere drukke werkzaamheden en verplichtingen hun functie in het bestuur neer te moeten leggen. Wij bedanken beide dames enorm voor hun inzet en bijdragen. Jacqueline heeft 20 jaar in het bestuur gezeten. Er is ‘nog’ niemand die dat record heeft verbroken. Jacqueline heeft in deze 20 jaar hele diverse functies gehad en
hield zich op het laatst vooral bezig met de nieuwsbrief. Alice heeft tijdens haar bestuursperiode zich bezig gehouden met fondsenwerving en is met een dansgroep naar India afgereisd. Ze heeft daar een inter-cultureel dans uitwisselingsproject georganiseerd waar beide landen erg van onder de indruk waren. Wij danken beide dames voor hun inzet voor de thomasstichting voor Jongeren!!
Bescherming van uw persoonsgegevens De Thomas Stichting voor Jongeren ziet het - op grond van de Wet bescherming persoonsgegevens - als haar plicht om zorgvuldig om te gaan met uw persoonsgegevens. Wanneer u zich heeft aangemeld als donateur of sponsor van onze Stichting, dan zijn uw gegevens eveneens geplaatst op de verzendlijst van deze nieuwsbrief. U kunt ons laten weten wanneer u geen prijs stelt op toezending van de nieuwsbrief. U kunt dit als volgt aan ons kenbaar maken: - per e-mail doorgeven aan
[email protected] of - schriftelijk aan "Thomas Stichting voor Jongeren, postbus 840, 2700 AV Zoetermeer. Rekeningnummer: IBAN: BIC: Banknaam:
44445 NL27INGB0000044445 INGBNL2A ING BANK NV
Deze nieuwsbrief wordt al jaren gesponsord door www.printerette.nl !!!
Het bestuur van de Thomasstichting bestaat uit de volgende personen: • Voorzitter: Kristine v.dr. Kroft- Schiebroek Tel. 023-5475875 / 06-55125285 • Penningmeester: Michiel Rozendaal Tel. 06-41811171 • Secretaris: Prosper de Bever Tel. 06 22384804 Bestuursleden: • Inge Wolswijk • Monique v.d. Linden • Tim Geusens
