Afgiftekantoor Gent 1. bezoek ook onze website: Inhoud. Ze zeggen 2. Op zoek naar een lief 3. Seniorenweek 6

België - Belgique P.B. 9000 Gent 1 BC 0400

Afgiftekantoor Gent 1

Casa Prosa is de 3-maandelijkse nieuwsbrief van Casa Rosa v.z.w. editie: jan/feb/maa 2005 erkenningsnr.: P309737 abonnementsprijs: 5 euro

Casa Rosa wordt gesteund door de provincie OostVlaanderen en door de stad Gent v.u.: Toon Schoutteet, Kammerstraat 22, 9000 Gent

bezoek ook onze website: www.casarosa.be

Inhoud

2005

1

Ze zeggen

2

Op zoek naar een lief

3

Seniorenweek

6

Aids Dichterbij

7

Het Gehoor stopt ermee

7

Kalender

8

2005 In 1969 was ik één van de mede-stichters van de Gentse Studentenwerkgroep Homofilie (GSWH). Sedertdien zijn 35 jaar verlopen. Wat is er veranderd in die jaren, vraagt men me soms? In infrastructuur weinig: er waren bars, er was cruising in het park, aan het StPietersstation en op den buiten deden de jongens spelletjes in het hooi en het stro (*). En dan kwam in 1969 de werkgroep die zich openlijk manifesteerde, “teachins” organiseerde, voorlichtingsacties opzette en bij de thé-dansants honderden belangstellenden trok. Die openheid is verder gegaan. En dat is het grootste verschil met de jaren vijftig en zestig. Openheid, bespreekbaarheid en het begin van de aanvaarding ook in de hoofden van de mensen. Seksualiteit is geen zonde meer maar gezond. En holebi’s kregen juridisch gelijke rechten. In die zin van openheid werkt ook Casa Rosa verder. Het jaar 2005 ging zo voorbij. En het ging vlug. De verbouwingswerken zijn niet gestart zoals voorzien, maar de activiteiten in het huis namen sterk toe. In 2004 heeft Casa Rosa zichzelf in zijn bestaan bevestigd. Bij sommige activiteiten o.a ‘Hetero’s gezocht’ kregen we meer dan 1000 bezoekers over de vloer. Dat was mogelijk dank zij de talenten van Stans De Meulder, onze vaste medewerkster, de energie van de meer dan 50 vrijwilligers

en de financiële steun van onze vrienden en sponsors. Samen ontvingen we meer dan 15.000 euro aan giften. Holebi’s allerhande moeten beseffen dat Casa Rosa hun huis is en blijft. In 2005 gaan we derhalve op de ingeslagen weg verder. Het gaat dus goed met Casa Rosa. Het moge ook in jouw persoonlijk leven zo zijn. En veel heb jezelf in de hand. Geef vertrouwen en krijg vertrouwen. Geef vriendschap en krijg vriendschap. En pak mekaar ook maar eens vast, want het schijnt dat we daar nog het meest behoefte aan hebben. Ga lijfelijker met mekaar om, kruip tegen mekaar en zoek de nestwarmte. Leven en overleven kan ook aangenaam zijn. En voor mezelf wens ik hetzelfde.

Toon Schoutteet, Bestuurder

(*) Meer over de sfeer van vroeger vind je in twee bijdragen van het tijdschrift van het holebi-archief Suzan Daniel: www.fondssuzandaniel.be Het fonds won vorige maand terecht de homofolieprijs omwille van de inspanningen om het holebiverleden in kaart te brengen. De homofobieprijs gaat naar Prof. Th. D’Hooghe van de KUL omdat hij vindt dat een kind best niet door twee moeders of twee vaders opgevoed wordt.

1

Ze Zeggen... Kunstmatige inseminatie ‘Hoe ver moet de medische wereld ingaan op het verlangen van mensen die geen beroep kunnen doen op de natuur? Zoals in het verhaal van twee lesbiennes die met elkaars eicel willen bevrucht worden via in-vitrofertilisatie. In welke mate moet de maatschappij daarin investeren? Ik ben voorstander van de vrije keuze maar niet alles hoeft perse. Kijk, lesbiennes zijn natuurlijk niet onvruchtbaar: als een lesbische vrouw met een man naar bed gaat, kan ze zwanger worden. Waarom zouden we dan onze dure technologie gebruiken. Maar de vrouw van een man die geen zaadcellen heeft, stel je toch ook niet voor even bij de buurman langs te gaan? Iedereen zou terecht moord en brand schreeuwen. Lesbische koppels hebben bijgevolg ook recht op kunstmatige inseminatie. Maar er zijn grenzen’. Prof. Marleen Temmerman in De Tijd.

Arnold Grunberg ‘Homoseksualiteit is in de Joodse Messias net zo vanzelfsprekend als heteroseksualiteit, zelfverminking en moord. De vader van Awromele, de rabbijn, heeft overigens vooral een voorkeur voor transseksuelen. Maar misschien valt dat ook onder homoseksualiteit. Dat laatste contrasteert aardig met het publieke leven dat hij voert. Ik heb wel eens gezegd dat homoseksualiteit de toekomst heeft, dat was maar een halve grap. De niet op voortplanting gerichte seksualiteit zou wel eens onderdeel kunnen zijn van onze redding. Het sympathieke aan homoseksualiteit is dat homoseks per definitie in die categorie valt. Al zal de techniek daar wellicht verandering in brengen. En verder is natuurlijk niets toeval in een boek, in ieder geval niet in mijn boek’. Arnold Grunberg naar aanleiding van zijn boek ‘De Joodse messias’ Gaykrant 518

Solidariteit onder homo’s 285 miljoeneuro, dat is de erfenis die Elton John bij zijn overlijden zal achterlaten aan zijn petekinderen. De poplegende leeft al lang samen met zijn partner Davod Furnish, maar het paar heeft geen kinderen. Elton John is echter wel de peter van tien kinderen en hij wil er via zijn testament voor zorgen dat die nooit in de armoede zullen verzeilen. Een mooie daad, dat wel, alleen zijn Elton johns petekindjes geen arme bloedjes uit weeshuizen, maar het nageslacht van ondermeer Elisabeth Hurley en de Beckhams. Water naar de zee dus. WS in Focus Knack van 13.10.2004-11-02

Adellijke wijsheid Kijk, we hebben die wet op het homohuwelijk met zijn allen goedgekeurd. Wat mijn mening is? Ik sta daar achter noch voor. Als deze mensen verlangen te huwen, waarom zou die mogelijkheid niet mogen bestaan. Ze misdoen daar toch niemand iets mee. Pas op, ikzelf zie liever de vrouwen dan de mannen, maar elk zijn gedacht, zeg maar. Henri d’Udekem d’Acoz, burgemeester van Poperinge, oom van prinses Mathilde, De morgen 30/10/2004

Transseksuelen ‘Vroeger dacht men: geef het een stoere fiets en het is een jongen; trek het een jurk aan en het is een meisje. Ondertussen weten we dat onze hersenen ook een geslacht hebben. Ze weten of we een man of een vrouw zijn, ook als er met de geslachtsorganen van alles is misgelopen’ Dr Piet Hoebeke, UZ Gent in Humo 3342

Rufus Wainwright ‘Ik heb lange tijd een haat-liefde verhouding gehad met mijn geaardheid. Ik heb mezelf ge-out in 1987 toen ik veertien was. Mijn ouders reageerden er niet al te best op: ik had ze de schok van hun leven bezorgd, en zelf had ik het er ook zeer moeilijk mee. Op mijn veertiende ben ik dan ook nog eens aangerand. Ik wist totaal niet wat me overkwam. In de homowereld kan zoiets het begin zijn van een lange lijdensweg over het gevaarlijke pad van drank en drugs. En je hebt mogelijkheden zat: een van mijn favorieten was lange tijd crystal meth. Ik heb het grote geluk gehad dat ik onderweg naar de hel ben ingestort. En het nog grotere geluk dat ik toen Elton John kon bellen’. Humo 3384 - Rufus Wainwright was op tien november in de Gentse Handelsbeurs met zijn teatrale pop.

K. D.Lang Omdat ze in die topjaren openlijk over haar seksuele geaardheid praatte, werd K.D. lang tot lesbisch icoon gebombardeerd. Dat werkte ze uiteraard zelf in de hand door als een vorm van steun bijvoorbeeld aan de zijde van haar goede vriendin Ellen DeGeneres te staan toen die in 1997 in haar eigen tv-serie haar coming-out deed. ‘Ik ben er fier op dat de lesbische beweging me op handen draagt, hoor. Op zich stoort het me niet dat er veel over homoseksualiteit gesproken en geschreven wordt. Maar op een bepaald moment ging alle aandacht enkel daar naartoe en werd mijn muziek over het hoofd gezien. Best frustrerend’. In Focus 10/11/2004

Homogen Onderzoekers van de universiteit in het Italiaanse Padua hebben vastgesteld dat homoseksualiteit in ieder geval gedeeltelijk wordt veroorzaakt door een gen dat van de moeder geërfd wordt. De wetenschappers onderzochten de stamboom van 100 hetero’s en 98 homo’s. Bij de homo’s die aan het onderzoek meewerkten kwamen in de vrouwelijke lijn relatief veel andere homo’s voor. Gay krant 518

2

Iedereen aan boord is op zoek naar een lief. Cruising is een variante van het oudste beroep ter wereld en heeft vooral voor gays weinig te verbergen. En Cruises zijn in. Dat besefte ook Mannuel Van Der Helst en maakte er een komedie van die hij binnenkort op de planken brengt. Het is meteen het derde stuk van de auteur waarmee hij bewijst heel wat in zijn mars te hebben. Over Cruises en cruising in moderne tijden. Tijd voor een serieus gesprek vonden we en werden niet teleurgesteld. Mannuel ( jaartal 1970) komt voorgereden in een Volvo, kiest voor Pasta met scampi’s en een glaasje champagne, ziet er in zijn Esprit-outfit geweldig uit en zet zich schrap. Met ‘Cruising’ breng je jouw derde relatie-komedie in drie jaar op de planken. Gaat het schrijven je zo gemakkelijk af of is de bron onuitputtelijk? Zolang de muze er zin in heeft, denk ik niet aan stoppen. Ik heb nooit gebrek aan fantasie gehad en met Ongehoordt heb ik blijkbaar een ideale uitlaatklep gevonden. Het leuke aan schrijven is dat het overal en altijd kan. Je hebt er niets voor nodig en iedereen die een verhaal te vertellen heeft, kan eraan beginnen. De bedoeling van Ongehoordt was eenmaal per jaar een productie op de planken te brengen. Wie weet wat het volgend jaar wordt ? Elke keer wordt een stuk voorgelegd aan de acteurs en zij beslissen of ze het zien zitten om dat te spelen. Dit jaar was het enthousiasme wel extra groot. “Cruising” is blijkbaar heel populair. Maar het is het toch meer teksten produceren. Heb je vroeger al geschreven? Jeugdverzen? Hoe lang ben je al productief? Wie heeft de aanzet gegeven? Schrijven is inderdaad een oude liefde. Schriften met verhaaltjes, tekeningen, stripverhalen…. Bijna geen tijd meer om huiswerk te maken. Toen ik als kind de bibliotheek ontdekte, verslond ik alles wat ik mocht en niet mocht lezen. Wie had toen kunnen denken dat ik ooit een bende nichten van tekst zou voorzien ?

dertoon, dus wil ik nu de balans iets meer laten overhellen naar de grappige kant, zonder de rest te willen negeren. Humor is vaak de herkenning van patronen of van gedrag dat je bij jezelf of bij anderen kon observeren. De moeilijkheid is geloofwaardig te blijven in de context van het verhaal. Teveel overdrijven of onlogische wendingen maken het verhaal al snel een flauw staaltje onderbroekenlol. Wie naar “Cruising” komt kijken, mag meer verwachten dan wat onderbroeken… Alhoewel… Een schrijver (auteur) doet dat nooit vrijblijvend. Ofwel heb en wil je iets zeggen, ofwel doe je het als broodwinning, ofwel als hobby, die kan evolueren. Wat verkies je? Elke schrijver wil natuurlijk in de eerste plaats gehoord/gelezen worden. Aan een tekst die in een schuif blijft liggen, heeft niemand iets. Voorlopig is het nog enkel een hobby. Leven van de pen is niet evident, maar op deze manier is het te combineren met mijn gewone job. Of er op termijn meer uit volgt, sluit ik niet uit.

Aan elk schrijven ligt een levensopvatting ten gronde? Wat is jouw ultieme boodschap? “Geniet van het leven.” Dus “Carpe Diem” voor diegenen die teveel tijd doorgebracht hebben met paters die Latijn gaven. Probeer je tijd niet te verprutsen aan onbenulligheden. In deze toneelstukken zitten geen andere pedante wijze lessen verborgen en zoals iemand ooit zei “Als ik een boodschap wil, ga ik wel naar de supermarkt”. Een constante in de toneelstukken is wel communicatie en hoe mensen met elkaar in contact proberen te komen. Wat men zegt en wat men bedoelt, zijn vaak twee verschillende zaken en een bron van misverstanden, met hilariteit als gevolg. Schrijven begint meestal met lezen omdat gedachten, woorden en zinnen je boeien. Welke auteurs vind je de moeite? Gay-auteurs? Uit het blote hoofd en zonder veel na te denken, schieten de namen : Alan Hollinghurst, Christopher Fowler, Clive Barker en John Irving me te binnen. Misschien een bont gezelschap maar alle vier mannen (sorry dames) met een passie in hun werk. Ze slagen erin een wereld te creëren die leeft, met personages die kunnen boeien. Dat drie van de vier schrijvers gay zijn, zullen we maar niet aan het toeval toeschrijven….

Komedie is een vrij moeilijk genre. Vooral omdat het vlug gezocht of ‘overdone’ is, te veel woordspelingen, te veel misverstanden. Hoe doseer je dat? Dat is een kwestie van aanvoelen. Wat voor de ene grappig is, is niet grappig voor de andere. Door een verscheidenheid aan grappige momenten aan te bieden, zonder plat te worden of aanstootgevend, heb ik gemerkt dat velen mijn gevoel voor humor delen en appreciëren. Doseren is moeilijk maar in “Cruising” ga ik voluit voor de lach. In het vorige stuk zat nog een serieuzere on-

3

Welk boek heeft je uitermate geboeid? Waarom? Het laatste boek dat ik gelezen heb, was de “Da Vinci Code”. Niet echt een verrassing want veel lezers zijn in de ban van dit verhaal. De combinatie van thriller met verwijzingen naar “fictieve geschiedenis” is verslavend en toont dat er veel is dat mensen voor “waar” aannemen zonder zich daar nog vragen bij te stellen. Een boek om in een ruk uit te lezen en daarom uitermate geslaagd. Om heel andere redenen en een heel ander soort boek dat me enkele jaren geleden zeer geboeid heeft, was “the Secret History” van Donna Tart. Een aanrader waar ik niet teveel over wil verklappen om het leesplezier niet te bederven. En nu ben ik in “the Line of Beauty” van Hollinghurst begonnen… ’Cruising’ is je derde komedie. Je lacht er met de menselijke driften, de onnozele verliefdheid, de teleurstelling, de menselijke dwaasheden. Is dat de manier waarop je de ‘pijn van het zijn’ verwerkt? Het is de plezantste manier om de pijn van het zijn te verwerken. Het is zalig mensen een leuke avond te bezorgen. Tegelijkertijd toon ik ze iets waarin ze vrienden of misschien zichzelf in kunnen herkennen. Als je vanop afstand kijkt naar wat mensen najagen of wat hen bezig houdt, kan je niet meer doen dan glimlachen en je afvragen waar men mee bezig is. Waarom zou je menselijke dwaasheden niet met een lach bekijken? Kwaad worden is een verspilling van energie en de wereld verbeteren is teveel hooi om vandaag op mijn vork te nemen. De teksten richten zich nogal specifiek op homo’s; alleen wie de gevarieerde fauna ervan kent, ziet er ook de rijkdom van; moet een stuk niet toegankelijk zijn voor een breder publiek? De grens tussen puur homo en puur hetero vervaagt meer en meer. De media slaat ons om de oren met de “metrosexuele man” en het niche publiek van vroeger raakt toch meer geïntegreerd in de dagelijkse selectie entertainment. Als brave huismoeders op kanaal 2 met “Queer as Folk” geconfronteerd worden, zullen ze ook wel eens nieuwsgierig blijven kijken. Ongehoordt richt zich (hoe kan het ook anders) op het gat in de markt met homostukken voor homopubliek (en lesbo !). Al te vaak worden homo ‘s in hun hemd gezet door heteroacteurs of wordt de thematiek met een platte benadering onder tafel geveegd. De “rijkdom” van de homoleefwereld is misschien niet voor iedereen evident maar uit vorige edities heb ik gemerkt dat

4

het publiek dat wel apprecieert. We willen onze eigenheid bewaren, iets anders dan de anderen. Ik heb ook gemerkt dat we meer krediet krijgen om kritiek te leveren dan andere groepen die dikwijls een andere moraal gebruiken. Het stuk is niet alleen een komedie, het is ook aan quasi-musical. Is dit bedoeld om het toegankelijker te maken in tijden van snelle videoclips? In een toneelstuk mag er al eens gezongen en gedanst worden. Het is evenzeer een expressie van emoties. Ongehoordt heeft niet de ambitie een musical te brengen, daarvoor zijn onze zangcapaciteiten wellicht te beperkt, maar met een lied kan je emoties en gevoelens overbrengen in drie minuten waar je anders een monoloog van een half uur voor nodig hebt. Het is niet de bedoeling een flitsende, vlotte voorstelling te maken met veel stijl maar weinig inhoud. Videoclips boeien even, maar niet om een hele avond aandachtig naar te kijken. We willen geen vorm zonder inhoud brengen, maar wel een modern aangepaste expressievorm neerzetten op scène. Is voetbal de primitieve expressie van de hetero en de musical de verfijnde expressie van de homo? Een aantal jaar geleden heeft Andrew Loyd Webber een musical over voetbal in Noord-Ierland gemaakt (“the Beautiful Game”) maar toen schreven de recensenten al dat wie van voetbal houdt, niet naar musicals komt kijken en wie van musicals houdt, geen idee heeft wat voetbal eigenlijk inhoudt. Blijkbaar blijft de behoefte bestaan om iedereen in vakjes onder te verdelen waar je nog zo moeilijk uitraakt later.

In ‘Cruising” zet je opnieuw de gehele homoscene te kijk. Verlies je door de verscheidenheid niet aan kracht? Het is gewoon een spiegel voorhouden aan het publiek. Als we zelf niet met onszelf kunnen lachen, is het maar pover gesteld. Archetypes bestaan en hebben een functie maar in dit stuk probeer ik ze toch te ontkrachten. In “Gay Witje” zag je net dat die groep verschillende mensen, met hun eigen leefwijze, samen een geheel vormde en zo deel uitmaakte van de grote bonte familie die ze in hun eigen wereld niet konden vinden. Beperking legt de lat hoger qua kracht maar vereist ook meer van een acteur. Misschien komt er volgende keer een monoloog of een meer intimistisch stuk waarin keuzes gemaakt worden om de kracht van een individu en zijn keuzes voorop te stellen. De kracht van de homo gemeenschap is net die verscheidenheid. “de homo” bestaat niet want we zijn allemaal anders in ons anderszijn. Vaak worden in homo milieus bepaalde subgroepen gediscrimineerd en dan denk ik ‘waar zijn we mee bezig’? Het wemelt van seksuele toespelingen. Denken homo’s zoals alle mannen om de 5 minuten (seconden) aan seks? En de lesbische? Is er dan nog iets anders om aan te denken? De toespelingen zijn helemaal niet seksueel getint, misschien is dat gewoon de perverse geest van de interviewer die meteen de link legt. “It’s all in the eye of the beholder.” (lacht) Natuurlijk is dat wel zo bedoeld. Lachen met het feit dat seksuele toespelingen overal te vinden zijn, en gevonden worden, is een dankbaar gegeven. De toeschouwer lacht niet om wat er gezegd wordt maar om hoe hij het gezegde interpreteert.

Als homo’s gezonde jongens zijn, en lesbo’s gezonde meisjes, dan zie ik niet wat er verkeerd is aan het denken aan seks op regelmatige basis. Voor hetero’s is de voortplanting de drijfveer. Voor homoseksuelen is de drang hetzelfde, maar de gevolgen zijn anders. Waarom zijn er vijf sauna’s aan boord, twee darkrooms en één 24/24 uur kapper? Alles wat nodig is voor de doelgroep, zal wel aanwezig zijn aan boord van een gay cruiseschip zeker? Ik heb nog nooit zo’n gay-cruise meegemaakt, maar in het stuk zijn dat nu net de kenmerken die op het hetero personage veel indruk maken. Opnieuw is het de confrontatie van een homo walhalla met alle geneugten die holebi’s voor vanzelfsprekend nemen, met de conformistische heteromentaliteit die liever in de pas loopt. Zijn alle homo’s moeders kindje of hunkeren hetero’s ook naar een vroeger geborgen bestaan? Veel vrouwen zeggen immers dat ze drie kinderen hebben, twee kleine en één groot. Homo’s hebben misschien gemakkelijker een band met hun moeder dan hun vader. Voor de precieze psychologische redenering verwijs ik graag naar anderen. “the only difference between the men and the boys is the size of their toys” en wat dat voor homo’s betekent, laat ik graag aan jouw fantasie over… Het homokoppel Leo en Willem is op zijn minst een beetje uitgekeken op mekaar. Ze organiseren een cruise, gaan clandestien vreemd en zullen uiteindelijk misschien toch bij elkaar te blijven. Is dat de enige uitkomst? Dat moet ieder voor zichzelf uitmaken. Dit toneel toont een bepaalde situatie waar bepaalde figuren mee te maken hebben, en generaliseren is nooit goed. Dit stuk begint met het cliché van elke deurenkomedie: een koppel en een minnaar die verborgen moet blijven, maar stapt er dan al snel van af met een moraal die nooit in “gewone” komedies naar voor komt: de minnaar is niet de slechte en de bedrogen echtgenoot is niet het slachtoffer. Er worden geen afkeurende vingertjes bovengehaald als er scheve schaatsen gereden worden. Dat is een keuze die elk afzonderlijk moet maken. In dit geval gaat het om 2 mensen die 15 jaar samen zijn en geleidelijk de waardering voor elkaar verloren hebben. Ze zijn op het einde van het stuk bewust dat ze op elkaar uitgekeken zijn en ze kunnen er nu iets aan doen of niet. Misschien is het in sommige

gevallen een schreeuw om aandacht, weg van de sleur, om nog eens de verliefde kriebels te voelen, zoals een personage zegt : “ blijven zoeken naar iemand die heet loopt van mij, die me wil kussen, van onder tot boven en terug, die eens wil krabben als het jeukt tussen mijn twee grote tenen …’ Waardering krijgen van anderen blijft een belangrijke menselijke drijfveer. Van een oud-collega hoorde ik het volgende: Il faut avoir trois hommes, un pour le chic, un pour le cheque et un pour le choc. In gay stijl en in je stuk wordt dat drie vriendjes: eentje om te koken en kuisen, eentje om veel geld te verdienen en eentje voor fantastische seks. Is dat de oplossing? Een vent tevreden houden is al een fulltime job, wat moet dat dan zijn met drie tegelijk ? Van schrijven zou niets meer in huis komen. Het is natuurlijk erg egoïstisch om van ieder enkel het leuke deel te nemen en de rest achterwege te laten. Waar ligt dan de grens? Een combinatie van goede en minder goede factoren maakt de mens juist boeiend. Met drie van die vier eigenschappen ben ik eigenlijk al lang tevreden. Ben je radikaal lesbisch? Waarom wil je een walk-woman naast een walk-man? Bij de eerste Ongehoordt vergadering bleek het moeilijk om een leuk homo stuk te vinden, maar het is zelfs nog moeilijker om een leuk lesbo stuk te vinden. De dames zijn enthousiast en ik wil ze niet laten vallen omdat we elkaar mooi aanvullen. Identificatie is belangrijk. Ook wij willen verhalen horen waar we onszelf in herkennen. Dat is moeilijk in een hetero gedomineerde wereld, waar van kindsaf sprookjes met een hetero- moraal de boventoon voe-

ren. Met “Gay Witje” hebben we daar een eerste poging toe gedaan. Waarschijnlijk is het als lesbienne minder evident in een door mannen gedomineerde maatschappij je plaats te vinden. Die “walk-woman” is een antwoord op de verzuchting van de dames dat ze zo weinig aandacht krijgen op de planken. Deze keer hebben ze niet te klagen… Iedereen aan boord is op zoek naar een lief. Ook de dames. Zit het geluk in een klein broekje zoals je schrijft? Wat is voor jou geluk? Geluk is “het” eens uit dat broekje te kunnen halen. Maar geluk is ook een gemoedstoestand die we onszelf moeten gunnen. Tijd nemen om eens te stoppen en gelukkig te zijn met wat we hebben in plaats van ongelukkig te zijn met wat we nog niet hebben. Iets minder zeuren en iets meer genieten is alvast een goede stap om de stress kwijt te raken. Mocht ik het geheim van het ware geluk kennen, ik stopte het in een doosje en ik deelde het uit. Piet heeft zijn eerste seksuele ervaring met de buurjongen achter het huis…. Is dat ook jouw ervaring? Sorry, voor mij geen buurjongens. Met twee zussen waren er altijd meer meisjes in de buurt dan jongens. Ook geen wilde scoutsverhalen of stiekeme spelletjes…. Hoe leuk zulke anekdotes ook kunnen zijn, ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb. Gewoon een gelijkgestemde jongen tegen het lijf gelopen toen ik bijna meerderjarig was, spectaculair in mijn herinnering, zoals alleen een eerste vriendje dat kan zijn. Hoe verliep jou coming-out, je eerste gesprek van man tot man? Op zich heb ik me nooit slecht gevoeld omdat ik homo was. Ook nooit zelfmoordgedachten of medelijden met mezelf…. Een vriend op school was ook “zo”. Zelf het jeugdvriendje in de kleuterklas bleek jaren later homo. Blijkbaar zoekt ‘soort’ toch ‘soort’… Piet, de jonge homo heeft meestal vriendschappelijke relaties met hetero’s. Met homo’s enkel via Internet. Is dat de nieuwe generatie? Voor sommige jongeren was het vroeger een keuze: Ga ik uit met de hetero-vrienden of kom ik na verloop van tijd terecht in een homo groepje ? Het was een bijna schizofrene situatie en getto vormend. Misschien is de jeugd daar iets van teruggekomen, en zijn er ook “gemengde” vriendengroepen mogelijk ? Het internet is natuurlijk een >>> vervolg artikel pag. 8

5

Seniorenweek in Casa Rosa. In het gastenboek merkten enkele jongeren op: ‘fijn om homo te zijn maar liever nu dan vroeger. Een bezoekster die ondertekende met ‘tot aanvaarding ik ben 58 en hetero’ noteerde dat zij dergelijke initiatieven broodnodig vindt omdat ‘er vele jaren nodig geweest zijn om van “andersvoelenden” te komen’. Een man verwoordde: ‘ … nu kan men niet meer zeggen dat het excessen zijn van een ‘decadente’ maatschappij, maar een levensstroom om zich gelukkig bij te voelen, om dit leven verder te kunnen uitleven, in plaats van zich het leven te benemen, omdat men zogenaamd onaangepast is’. En ook Will Ferdy kwam op bezoek in Casa Rosa. Op een aangrijpende manier vertelde hij zijn levensverhaal en zong enkele liederen. Zijn verhaal gaf een meerwaarde aan de geselecteerde foto’s, brieven, tekstfragmenten, roddels, … Indien u niet één van de 350 bezoekers was, dan kan u tot 13 januari 2005 naar de vervolgtentoonstelling in de Stedelijke Openbare Bibliotheek van Gent. In de inkomhal zijn de panelen en een aantal boeken over de thematiek uit de bibliotheek collectie te bekijken. Het is de bedoeling om de tentoonstelling in de 2005 te laten rondreizen.

Ze Zeggen nog meer... Yasmine Ik was 21 toen ik besefte dat ik op vrouwen viel. Misschien sluimerde de homoseksualiteit al een tijdje in me, maar dan heb ik die signalen dan toch niet goed geïnterpreteerd. Pas achteraf ga je danken: die vriendschap met dat meisje op mijn zestiende was misschien toch méér. Ik ben een diesel: het duurt altijd een tijd voor ik iets door krijg… Als kind vond ik het huwelijk al schoon . Ik wilde een statement maken.: ‘ik zie Marianne heel graag’. Als je gehuwd bent, wordt j relatie ernstiger genomen. Bovendien brengt het rust in mijn chaotische hoofd. Knack week-end 8/12/2004

Homoseksualiteit in de 19de eeuw Homo’s zo kon men lezen in de toenmalige gerespecteerde wetenschappelijke publicaties, hadden enorme billen, een trechtervormige anus, een taps toelopende penis als die van een hand en konden, omdat het lid nog eens de vorm van een kurkentrekker had, niet recht plassen. Ze hadden lodderige ogen, door hun verwijfdheid konden ze niet spugen of fluiten en ze gaven slappe handjes.

Casa Rosa, 5j, klasse, veelz.int, zkt symp m of v, vr boeiende vrijw-rel, gn fin bed. Tel 09/269.28.12 Email [email protected] Lief aantr. huis met pit, 5j, soc. en cult. ingesteld, zkt openmind. vrijwill. Tel. 09/269.28.12 Casa Rosa, ongeh., zkt. m/v bij uitbouwn van toekomst. Zeker reactie! Uiterlijk v gn. belang. Email:[email protected] Bel/Mail als de bliksem naar 09/ 269.28.12 of [email protected] en help Casa Rosa de wereld te veroveren! Regio 09. Tof roze huis zoekt vrijw. afstoffers, gn. ervaring vereist. Email [email protected] Het alleen zijn moe? Casa Rosa, 5j, klasse, veelz.int, zkt symp m of v, vr boeiende vrijw-rel, gn fin bed. Tel 09/269.28.12 Email [email protected] Gent, 5j, klasse, CR vzw, veelz.int (cult, infow, film), zkt symp m/v, vr boeiende vrijw-rel, gn fin bed. Tel 09/269.28.12 Email [email protected] O-Vl, tof, jong, open Huis, 5j, klasse, veelz.int, zkt symp vof m, vr boeiende vrijw-rel, gn fin bed. Tel 09/269.28.12 Email [email protected] Gent, Casa Rosa, trefwoorden: symp, fris, veelz.int, met niveau, zkt dito m of v vr boeiende vrijw-rel, Tel 09/269.28.12 of mail nr [email protected]

In Knack 8/12/2004 nav het boek van Graham Robb, Vreemden, Bert Bakker, Amsterdam

Jean Marie Dedecker, vld senator ‘In het verleden heb ik vaak genoeg met mijn twee voeten tegelijk in de stront getrapt. Op een gemeenteraad waar het over de Olympische spelen ging, heb ik ooit al lachend gezegd dat jeanettenspelen voor mij niet hoeven: je moet atleten niet discrimineren op grond van hun seksuele geaardheid. Maar zo’n uitspraak wordt dan uit zijn verband gerukt en eindeloos herhaald’. Humo 3351

6

O-Vl, Casa Rosa, jong een waaier aan int., m of v, vr boeiende Tel 09/269.28.12 of [email protected]

v geest, zkt dito vrijw-rel, mail nr

Roze aquarium zoekt vrije vis...

Het Gehoor stopt ermee. Vorig jaar vierde de oudste Gentse Homobeweging ‘Het Gehoor’ haar 15de verjaardag. Vorige maand vierde ze haar staat van “ontbinding” met een groot slotfeest. Is het bestuur dan niet in de rouw om het einde. We vroegen het aan Stefaan Van Den Broecke, de allerlaatste voorzitter. “Het gehoor houdt om twee redenen op met bestaan. In eerste instantie slagen we er niet in nieuwe mensen aan te trekken die een langdurig engagement willen aannemen binnen de vereniging. Met onvoldoende mensen wordt je in een goed gestructureerde vereniging als het Gehoor geconfronteerd met overbevraging van de vrijwilligers om de gaten op te vullen. Dat kan je een jaar of twee volhouden maar dan is de spirit eruit. Ten tweede had het gehoor te kampen met de vraag wat we in de directe en verre toekomst konden betekenen. Het lijkt een zware existentiële vraag. Wanneer een socio-culturele vereniging enkel activiteiten kan organiseren die geen meerwaarde bieden ten opzichte van activiteiten die je ook met een beperkte groep vrienden kan doen, dan heb je geen vereniging nodig. Dat besef en het gebrek aan vrijwilligers heeft ons doen beslissen ermee op te houden.” Is er dan plaats voor iets nieuws? “De kans is groot dat er een nieuw initiatief komt, maar er bestaan daarover geen verdoken scenario’s. Het Gehoor is een kweekvijver geweest voor veel initiatieven die vandaag nog bestaan. Denk maar aan Auricula (sportclub) of Ongehoordt (toneelgroep). Ik zou beide verenigingen toch aanraden zich met hun eigen specialisatie bezig te houden. Zo kunnen ze succesvol blijven. Uiteraard zijn er ook nog andere Gentse verenigingen als Accent op Roze (lesbisch) en Lieve deugd (christelijk geinspireerd) en Verkeerd geparkeerd (-26 jarigen)”

En wat ga je zelf doen? “Bekomen van een tumultueus jaar.” Extract uit HLWM info nov/dec 2004

Aids door jongeren verwoord! Gedichten op spandoeken. Het Oost-Vlaamse holebihuis Casa Rosa en de Wereld Van Kina organiseerden op 1 december een poëziewedstrijd voor jongeren onder de noemer ‘Aids Dichterbij’. Op 1 december, Wereld Aids Dag, maakte een jury van literatoren en mensen met HIV, in aanwezigheid van de winnaars, de tien beste gedichten bekend. Er waren in totaal 166 inzendingen, waarvan de jongste deelneemster 11 jaar oud was. De jury met onder meer Wim Oosterlinck (Studio Brussel) en Nic Balthazar in de rangen, selecteerde tien winnaars. Het verdict viel op de persconferentie op 1 december in Casa Rosa (Gent) waar de gedichten werden voorgedragen. De jongste winnares, Dorien Coppens, is 13 jaar oud. De reuzenspandoeken werden opgehangen in Lochristi, Dendermonde, Wetteren, Sint-Niklaas, Evergem, Beveren, Ninove, Geraardsbergen, Lokeren en natuurlijk Gent. De 10 beste gedichten kan je le-

je wandelt mijn ziel binnen, alsof iedereen dat kan. Alles heb je ontdekt En voor jezelf veroverd Bang van alle plunderingen Heb ik je verbannen En van mezelf Weer leegte gemaakt.

Annelijn De Brandt 15 j

zen op onze website: www.casarosa.be/ wereldaidsdag De publieke opinie lijkt niet bepaald wakker te liggen van de aids-problematiek. Aids is ver weg en lijkt vooral een medische kwestie. Ondertussen blijft het aantal nieuwe besmettingen stijgen en staan stigma, discriminatie en afwijzing nog steeds een open communicatie in de weg. ‘Aids dichterbij’ wil jongeren daarover doen nadenken. Het wil mensen met aids de kans geven om dichterbij te komen want net door de onwetendheid en onverdraagzaamheid tegenover mensen met aids, wordt er nog veel te weinig daarover gepraat. En zo blijft aids een verborgen iets en durven besmetten er niet voor uit komen . “Aids dichterbij” maakte ook de dichter in de jongeren wakker en met succes. ‘Aids dichterbij’ is een initiatief van Casa Rosa en de Wereld Van Kina met de steun van Doha, Sensoa, de Oost-Vlaamse holebiverenigingen, Wel Jong Niet Hetero, Holebifederatie, Bristol-Myers Squibb en Provincie Oost-Vlaanderen.

7

Kalender Komende activiteiten vrijdag 7 januari 07/01/2005 nieuwjaarsreceptie van de Roze Huizen Dit jaar in het Roze Huis van Antwerpen vanaf 20u Draakplaats, Antwerpen Speech van Minister van Gelijke Kansen Van Bremt - HolebiBIB (boekenverkoop op de zolder) - expositie van de vrouwenorganisatie Atthis Iedereen is welkom.

Stilstaan is achteruitgaan Dit adagium geldt ook voor het vrijwilligersetentje, dus dit jaar is ons evenement om de vrijwilligers van Casa Rosa te bedanken op alle vlak gegroeid. We mochten dit jaar 70 vrijwilligers uitnodigen, een aanzienlijke stijging ten opzichte van vorig jaar (die natuurlijk deels veroorzaakt is door de charme van Mieke, coördinatrice van de Infowinkel). Het nieuws dat de ploeg vrijwilligers rond Casa Rosa een hechte, toffe groep mensen is verspreidt zich als een vuurtje en het aantal mensen dat zich inzet voor ons Roze Huis stijgt zienderogen. Ook de locatie is gegroeid: het Salon zou uit z’n voegen gebarsten zijn mochten we alle vrijwilligers erin steken, zeker als we ze vervolgens volproppen met spaghetti en wijn. We zijn daarom wijselijk uitgeweken naar de buren, in de charmante en gezellige salons van Carlos Quinto. De bediening was vriendelijk, het eten was voortreffelijk, de wijn stroomde rijkelijk en de sfeer was opperbest. Wij bedanken iedereen nogmaals die zich het voorbije jaar heeft ingezet, en we hopen jullie volgend jaar opnieuw in nog grotere aantallen te mogen ontvangen.

zondag 13 februari T-Dansant in Casa Rosa, Gent tussen 15 en 21 uur inkom 3 euro zie affiche hiernaast zondag 6 maart om 17 u Cruise: vrienden van Casa Rosa gaan naar het nieuwe toneelstuk van Mannu Van Der Helst in de Backstage St. Pietersnieuwstraat, Gent Uitnodiging volgt

Secretariaat Stans is elke werkdag van 10u tot 18u ter uwer beschikking voor allerhande vragen, informatie en initiatieven over en in Casa Rosa. Kammerstraat 22 9000 Gent tel: 09/269 28 12 mail: [email protected]

Voel je groepen! O-Vl. Infowinkel, uitstr. zkt symp m/v, met liefde vr boek/film vr boeiende vrijw-rel: opbouwen bibliotheek. Tel 09/269.28.12 of mail naar [email protected]. Overdag soms vrij? Op zk nr een leuk plekje in Gent? Infowinkelteam heet u welkom! Tel 09/269.28.12 of mail [email protected].

8

>>> vervolg artikel pag. 5 extra manier geworden om mensen te leren kennen. Voor iemand zoals Piet, die zijn eerste stappen nog in de grote boze homo wereld moet zetten, is de drempel veel lager om eerst via internet contacten te leggen. Ik denk dat er wel meer mensen zijn die op een bepaald moment de overstap hebben gemaakt van een puur hetero omgeving met hetero onderwerpen om over te praten, naar een homo-vriendelijke omgeving waar alle maskers afvallen en een andere soort conversaties gevoerd kunnen worden. Is de gay-wereld synoniem van Sodom zoals in een lied gtesuggereerd wordt? Het is natuurlijk zeer tongue-in-cheeck gebracht. Dit liedje steekt net de draak met hoe hetero’s de homowereld zien: als oord van verderf waar niemand iets te verliezen heeft want de maagdelijkheid ligt al lang achter de rug… En tegelijkertijd wordt het in het stuk gebruikt als een statement van

de homo’s zelf: dit is hoe we zijn en hoe we hier willen ons amuseren en daar hoeven we dan ook geen verantwoording voor af te leggen. “I am what I am and what I am needs no excuses” is dan ook terecht het lijflied van vele homo’s geworden. Volgens de leer van de Boeddha lijden we het meest door ons voortdurend hunkeren en verlangen. Als we minder begeren, lijden we ook minder. Is dat een betere weg? Loslaten is inderdaad een gezondere levenswijze. Dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. De hele wereld probeert ons steeds te verleiden met wat we nog niet hebben. Het is moeilijk eraan te weerstaan. Niet alleen materieel maar ook emotioneel moet alles altijd beter, heviger en uitzinniger zijn. We kunnen nog veel van Boeddha leren! T.S.