aanvaarding. De jonge aspirant auteur wordt gevraagd om zijn verhaal te verbeteren. Tot mijn groot spijt moet

Uw 'Pan Galactic Roadie' stapt elke avond naar zijn brievenbus. Met de regelmaat van een klok stromen korte en lange verhalen, van die briljante onbekenden, bij de redactie binnen. Ik mag dus niet klagen. Ik ben zelfs blij met de positieve reaktie op de oproep van 81/2 en 81/3 ! Daarom wil ik graag even stil staan bij het jong/nieuw talent dat in mijn lade verborgen ligt om te ontluiken in de nabije toekomst. Zij krijgen hun kans om bekend-berucht-of-beroemd te worden bij het fandom. Nou, soms blijven ze ook wel onbekend (grijns, grijns ...) als het materiaal niet door de beugel kan. Andere verhalen worden teruggestuurd met een gedeeltelijke aanvaarding. De jonge aspirant auteur wordt gevraagd om zijn verhaal te verbeteren. Tot mijn groot spijt moet

ik vaststellen dat zij dit soms niet nemen (lange tenen of zoiets ...) en verdwijnen zij van de scène. Niet opgeven, jongens ! Jullie vergeten één zaak : auteurs zoals Patrick Bernauw, C. J. Moon, Caren E. Peeters en Gerben Hellinga zijn op dezelfde plaats als jullie vertrokken. Zij hebben ook geleerd met opbouwende kritiek te leven van een sowieso beterwetend redacteur. Wees gerust ! Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik wacht nog steeds op de aanvaarding van mijn verhalen bij ORBIT en GANYMEDES. So always keep your fingers crossed ! Nu terug naar dit nummer 81/4. We hopen dat we weer een verantwoorde mengeling van verhalen en artikels hebben gevonden voor onze lezers. Ik vernoem slechts één primeur : de bijzonder mooie strip van Marvano. 'de schaduw van 'Darth Vader' slaat weer toe ...

1

Even stak ik mijn hoofd boven het vat uit en ik voelde hoe de vloeistof over mijn gezicht rolde en mijn ogen deed prikken.

"Die sufferd springt weer met stoffige vooroorlogse taal om en dat verveelt me." zei ik.

"Klootzakken !" snoof ik en sloeg mijn handen om de rand van het vat. Een brede kop boog zich naar me toe. Een oude man keek me verbaasd aan en zwaaide paniekerig met zijn magere armen.

"Je snapt het niet," zei ik "geef me wat kleren, wil je ? Dan neem ik die pulpschrijver wel even aan."

"Nee nee ... " proestte hij en liep op me af. Ik klauterde uit het vat en sprong op de vloer. Ik stond spiernaakt voor hem en druipte op het malse vasttapijt. "Je tapijt gaat eraan als je nog lang naar me staat te staren," merkte ik geamuseerd op en zocht naar kleding. "Geeft niets," mompelde de oude man en keek me aan met ogen als door waanzin gegrepen. "Verrekt, een cliché !" vloekte ik. "Wat ?" De oude man ontwaakte uit zijn verbijstering. "Ik zei : een cliché." "Oh, hoezo ?" Hij keek me verbaasd aan.

"Wie dan ?" vroeg de oude.

"Welke pulpschrij ... ?" blaakte de oude man en deinsde achteruit. Misschien was hij werkelijk uit zijn lood geslagen ofwel wilde hij me alleen maar op de proef stellen. Ik kwam net uit zijn vat gekropen, zie je, en het kon de oude man wel om het hart geslagen zijn dat ik niet helemaal aan zijn edele verwachtingen had voldaan. Later vernam ik dat ik er prematuur uit gekropen was. "Je bent zo anders !" fluisterde hij zwakjes en keek me met die grote onbegrijpende ogen van 'm aan. "Je bent zo anders ... " Intussen had ik alle kasten van het labo op konfektie onderzocht maar die zoektocht was vruchteloos geweest. "Kan jij eigenlijk wel schrijven ?" vroeg ik en staarde naar de zoldering. Geen antwoord.

3

Ik draaide me om naar mijn schepper en schalde door het lege labo : "Luister ouwe, als ik binnen enige ogenblikken geen broek om mijn piezel hangen heb, loop ik in mijn blote donder de straat op !" "Nee nee," reageerde hij, "hiernaast, ik wed dat de andere je wel wat kan in de kleding steken." "Mooi zo," bromde ik en beende naakt doch fier (verdommme weer zo'n rot bestofte taalwending, ik wurg die kerel !) het labo uit en zwaaide de deur open die toegang gaf tot een kleine gezellige kamer. In het midden van het vertrek stond een bed. Er was niemand. De oude volgde me en bleef achter me staan. "Nou ?" vroeg ik.

naar het plafond gebruld en het meisje begreep me niet, ook niet door naar het plafond te kijken. Visueel was er uiteraard niets. "Wat moet dat ?" kraaide het oude mannetje en stormde de kamer binnen. "Ouwe bok !" beet ik en greep hem bij zijn slordige kraag. "Ik ga geen smerige grapjes uithalen voor mijn scheppend publiek. Zeg maar tegen die knul aan zijn schrijfmachine dat hij een obscene loeder is en dat hij zijn perversiteiten best in daarvoor geschikte blaadjes kwijt kan." "Je weet werkelijk teveel." hijgde de oude man en tastte naar zijn bloeddoorlopen keel. "Ik wist dat er iets. mis met je was."

"O ho, ik hoor hier eigenlijk niet meer ... " antwoordde de oude man en verdween mopperend.

Droombeelden bewegen zich langs extradimensionale ondulerende kanalen.

ALLES is Geschapen en Schept.

"Maak ik je af of hoe zit dat nou ?" dreigde ik maar het kleine oude kereltje haastte zich weg.

Eerste wet van Milchour de Lenstin. De deur vloog achter hem dicht en ik voelde de luchtverplaatsing in mijn nek keilen. "Dat kereltje kan nog aardig wat kracht ontwikkelen voor zijn leeftijd," dacht ik. Een bevallige jonge vrouw wandelde onbezonnen de kamer in. "Oh !" schrikte ze toen ze me opmerkte. Ik vloekte en schreeuwde : "Nee geilaard, dat zal ik beslist niet voor je doen,. reken daar maar niet op ! Ik beval je me kleren te geven !" Ik had 4

Sir Geoffry deLavall.

"Je behandelt hem ruw," merkte het meisje op. Ze had zich op het voeteinde van het bed neergezet en leunde met haar ellebogen op haar knieen. Ze had slanke benen en een knap glimlachend gezicht met prettige ogen. "Waarom kan je mij niet zo anatomisch beschrijven ?" vroeg ik. Het meisje scheen helemaal niet meer op mijn woorden te reageren. Ze was geleid door de onzichtbare hand van de tegenpartij. Ik liep op de deur af, trok ze open en riep in het labo : "En zeg hem dat ik er genoeg van heb in clichébeschreven scenes te vervallen!"

Ik smakte de deur terug toe en inspekteerde de kamer. Het meisje borduurde verder terwijl ze dromerig naar de vloer staarde. Plots keek ze me geil aan en wilde haar filterdunne jurk eraf halen. "Hier kan ik niet langer blijven !" schreeuwde ik en trok aan de rotsvaste deur. "De smeerlap !" knarste ik en liep het vertrek door in de hoop de ingang te vinden waarlangs het meisje de kamer had betreden. Er zat een deur in de muur. Het meisje was halfnaakt en liep op me af. Ik verdween en zag nog net door een spleet van de dichtvallende deur hoe ze me had willen omarmen. "Ben je vlugger af geweest, mooie fee !" grijnsde ik en volgde de gang waarin ik beland was. "Weg van hier, zo ver mogelijk van de bende immorele droomscheppers vandaan !" Irrealiteit is even wezenlijk als realiteit. Paul Perkeson. De gang gaf uit op een volgende deur. Vuil, smerig en donker. Er hing een toiletgeur, maar dan van een stevig verwaarloosd toilet. Ik trok de deur open en een verstikkende walm van sigaretterook en biergeur sloeg me in het gezicht. Mijn onaangepaste ogen konden net een aantal ronde bartafeltjes opmerken waaraan guur uitschot zat. Rode lampen en dansende roterende spiegelreflekties waren de enige verlichting. Aan de toog hingen zeelui en gozers van het milieu. Ik sloeg de deurspleet, waardoor ik had staan kijken, terug dicht want de aanzittenden van het dichtsbijzijnde tafeltje hadden me in de gaten gekregen, ondanks het spektakel dat vooraan op een podium aan de gang was en de hele keet

de adem benam. Eén van de guards, een zware man in een spannende leren jekker en een grote pet op zijn hoofd, liep onderzoekend op de deur af. Ik zocht naar de vergrendeling die er niet was. Plots zei iemand achter me : "Oh, sloten worden niet meer gedacht, hij vindt dat zo'n ergerlijke details die zijn fantasieën alleen maar verderven." Ik draaide me onverschrokken om. Het meisje stond achter me, ditmaal in geruit hemd en jeansbroek gekleed. Aan de andere kant van de deur werd onhandig gewrongen. "Ziet u, hij kan ze toch gesloten denken," zei het meisje fier. Ik knikte onbegrijpend en hield de deur argwanend in de gaten. "Geef me kleren," zei ik ernstig. "Ik voel me belachelijk." Ze barstte uit in een debiele lach. Ik snapte het plots niet meer. Zijn jouw kleren dan niet goed genoeg ?" gilde ze schokkend. Ik keek naar mijn armen en de rest van mijn lichaam en merkte dat ik inderdaad gekleed was. Ik sprong paniekerig naar de deur, zocht naar een deurkruk die intussen verdwenen was en beukte er met mijn schouders krachtig tegenaan. Droompatronen zijn niet rationeel gebonden, ze staan alleen symbolisch tot elkaar in relatie. Hervey Dracheimer. Ik struikelde over een onmerkbaar uitstekende drempel en verloor even mijn evenwicht. "Oh sorry," mompelde ik en keek verveeld naar de arduinen drempelsteen. Lady Preston, die aan mijn zijde liep glimlachte naar me en schudde begrijpend haar hoofd. Ik schikte mijn vleugeldas in één van de met krullen en lijnen beschilderde spiegels aan de enorme wand en knikte voldaan. Ik hief mijn geplooide rechterarm omhoog en Lady Preston gaf me de arm.

5

Arm in arm wandelden we de Penelope Balzaal binnen. Een jongeman in een keurige smoking beende op ons af en lachte dat zijn gezicht bijna spleet.

arrogantie kan alles om zeep helpen! "Neem toch een drink, Lady Preston," gebood sir deLavall.

"Dank u vriend, ik hoop U nog te ontmoeten later deze avond," bedankte ik en nam twee glazen chamEen band schalde door de zaal, pagne van een volgeladen zilveren rijkelijk geklede paren bewogen dienblad. zwierig over de dansvloer. Geroezemoes van champagne-drinkende high "Hoho !" riep een hese stem, society-members en gelach en geschet- "vrienden van mij !" ter om diplomatengrappen. De jonge"Speciaal voor mijn invités, man strekte zijn rechterarm en deux places reservées à ma table ! schudde me krachtig de hand. Kom U zetten en accompagner de magnifique ambiance !" 'Paul Perkeson !' sprak Lady Preston in mijn hoofd. 'Milchour de Lenstin' Lady Ze was in een drukke konverPreston keek me glimlachend aan. satie met de jongeman Perkeson ver- We schudden vluchtig handen en wikkeld. Ik luisterde niet maar namen plaats aan een tien meter keek de balzaal rond naar bekende lange feesttafel waarop kristallen gezichten. Er was niemand die me bekers, wijnglazen en kunstig veropmerkte. sierde fruitmanden prijkten. "Comment trouvez-vous la 'Wees aandachtig, knik bemusique, mon cher ?" leefd als Perkeson iets opmerkt, je gedraagt je als een slum !' Milchour de Lenstin boog met knarste ze in mijn verwarde hoofd. zijn vossengezicht naar me toe en zette een smalende grimas op. De band was overgegaan op een slome melodie, Moonlight Serenade, Missouri Waltz, Sun Valley en de dansende koppels gleden Jump schetterden door de enorme licht door elkaar. De verlichting balzaal. "Aanbiddelijk, monsieur boven het danspodium zwakte af en deLenstin,Sir deLavall heeft een een trechter van glinsterend diaexcellente smaak." manten licht zwaaide spetters blauw en wit licht rond. We wanHij knikte beleefd en keek delden glimlachend langs de tafelnaar Lady Preston die rechtover tjes en Lady Preston instrueerde mij zat. "Uw lady is magnifique wie en waar te buigen en te groeten. ce soir, mes compliments mon Een zwaarlijvige man met een rood cher !" papieren vouwhoedje op sprak me enthousiast aan. "Dat is ze steeds, monsieur." Ik lachte, pikte een druif van de "Danny, wel almachtig, wat fruitschotel en wachtte op Preston's een verrassing jou hier te zien !" telepatische wenken. Die bleven Hij schudde me krachtig de hand. uit. Aan het andere eind van de "Zoals je ziet is alles hier tafel werd hartelijk gelachen. in een prachtige sfeer !" Een aristocratische buitensporigheid. Een eerder slordig geklede 'Sir Geoffry delavall,' waarman zat in het centrum van de schuwde Preston me. aandacht. "Dankzij uw geestdrift en organisatiezin slaagt elk bal, 'Hervey Dracheimer, Duits sir deLavall. Ik verheug met immigrant en lolbroek van de high inderdaad op deze avond. Mijn society, nieuwe rijkaard.' bracht eerste aanblik is uitermate gunPreston me op de hoogte terwijl ze stig. aandachtig trachttte flarden van het gesprek op te vangen. 'Hou op met je guttertaal,

6

Sir Geoffry deLavall gleed naast me aan de tafel neer. "De band kweekt een aardig amusante sfeer," merkte ik op. "Inderdaad," antwoordde hij "ik neem alleen de beste orkesten om mijn bekende bals te begeleiden. Dit is het Glenn Miller orchestra," mompelde hij terwijl hij een amandelnoot kauwde. "Ik haalde die jongens uit de slome hoteloptredens." "Oh, ... " knikte ik en staarde verdwaast naar Lady Preston. 'Vraag me voor een dans,' stelde ze voor. Ze had het met de Lenstin over een of andere ekonomische kwestie in Frankrijk. "Lady Preston ?" onderbrak ik hun, "mag ik deze dans van U ?" "Prachtig idee, Danny, laten we gaan." 'Waarom noemt die teef me Danny in de aanwezigheid van al die diplomaten met astronomische aansprekingen ?' dacht ik maar ze antwoordde me onmiddellijk : "We worden verondersteld amants te zijn, mon cher." "Waar in Godsnaam, bemoei ..." 'Oh Danny, relax, laat je zweven op de muziek.' Ze dwarsboomde mijn denken. Ik kon er niet aan ontsnappen. Ik gleed tegen haar aan en nam haar fijne Hand. We dansten lichtvoetig en stijlvol. Ze had die ondermijnende glimlach van haar opgezet. Ik kookte. 'Hoe laat zijn we ?' dacht ik. 'Iets na elven.' 'Nee, jaartal.' 'Waarom wil je dat weten, Danny, vind je het hier niet prettig ?' 'Of ik het prettig vind ? Wil je verdomme ... ' Ik wilde loshaken er vandoor gaan maar ze knarste in mijn hoofd dat ik er van duizelde : 'Jij blijft hier, stuk venijn, en als je één stap buiten de lijntjes zet, vernietig ik je !'

Ik zuchtte. 'Welk jaartal zijn we ?' '1937, het jubileumbal van de delavall's in de Penelope Balzaal van het Adelphis Hotel.' 'Waar ?' vroeg ik. 'New York. Hou je bijna op met je lastige vragen, Danny ? Vergeet niet dat we tot de aristokratische klasse behoren.' "Wat wil je van me ?" kerfde ik en keek over haar schouder naar de tafel waar we aangezeten hadden, "ik ken niemand van de aanwezigen ... " 'Komaan Danny ... ' "Noem me niet steeds Danny !" Het danspodium ontwaakte uit de duisternis en het orkest zette een levendig ritmisch stuk in. We wandelden terug naar de feesttafel. 'Luister,' dacht ik tot Lady Preston, 'als u mij even wilt verontschuldigen, ik moet naar het toilet.' Ze aarzelde. 'Natuurlijk' zei ze maar iets in haar telepatische stem klonk niet vertrouwd. Ik liep de balzaal door een haastte me tussen de feestvierders door naar de receptie. Ik nam niet de moeite nog een blik achter mij te werpen toen ik de zaal verliet maar liep snel de marmeren trappen op. Ik liet mijn cape over mijn schouders werpen en nam mijn hoed in ontvangst. De deur werd voor me geopend en ik wandelde opgewekter langs de loper tot het voetpad. Ik hoorde nog hoe de muziek vaag tot de straat doordrong. Ik sloeg de hoek om en de bandmuziek werd gewurgd. Het was een donkere straat waarin ik beland was en een schamele gaslantaarn wierp vuil licht over het trottoir. "Een muntje voor een ouwe kreupele, mijnheer ?" kuchte een dorre stem naast me. Ik hield halt en zwaaide mijn cape adelijk recht. "Hoezo ?" "Juist een klein muntje voor een ongelukkige bedelaar ..." kreunde de stem weer.

7

ik kwam naderbij en keek tevergeefs in de zwarte ruimte tussen twee huisgevels. "Laat u zien, parasiet !" beval ik. De oude man kwam korterbij en in de plas licht van de lantaarn herkende ik het gezicht van mijn schepper, de ouwe debiel. "Jij hier !" schrok ik en deinsde een stap achteruit. "Jij bent verderf, proestte het mannetje, "je liep buiten de lijnen van mijn experiment !" "Ik zweer dat ik daar geen flauw benul van heb," prevelde ik en bemerkte twee schaduwen die achter mij in de lichtbundel gleden. "Je maakt het de man daarboven niet gemakkelijk, uitschot !" zei de ouwe. "Ik heb met die smeerlap daarboven niets te maken, ik besef amper zijn bestaan,"zei ik en slikte nerveus.

Realiteit en irrealiteit bestaan uit waarden, gedragen door symbolen. Sir Geoffry deLavall.

"Je verstrikt zijn gesponnen draden, je brengt zijn beelden uit evenwicht, je bent het verderf !" "Dat vind ik dan erg jammer voor die man." zei ik en draaide me om naar de gorilla's achter mij. Eén van hen haalde een ruig pistool tevoorschijn en richtte het naar mijn hoofd. "Nee !" riep ik. Ik gooide mijn cape over hun vatsige hoofden. Een blauwe lichtstraal ketste op de grond af en verblindde me even. Ik trapte het oude mannetje van mijn nek en keilde hem terug in zijn steeg. Hij kwam kreunend tussen de vuilbakken terecht. Ik liep het trottoir af, de straat over. Een flikkerende politiewagen gilde de straat in en ik

Een rubriek met vragen en antwoorden. Een samenwerking van lezers, auteurs en de redactie. Wij verwachten uw reactie op elke probleem stelling. Gelieve uitvoerig te antwoorden !! Eén à twee bladzijden. a - SF in Vlaanderen en Nederland is dood!!! Er wordt te veel horror en fantastiek geschreven i.p.v. essef!! b - De verhalen in "Progressef" vallen in de categories fantastiek en New-wave. Recht voor de raapse SF is de laatste tijd zelden aan bod gekomen! c - Bij de meeste verhalen hoort eigenlijk een verklarend woordenboek tegenwoordig! Is dat wel nodig. REACTIES !!

REACTIES !!

REACTIES !!

Antwoorden opsturen naar G. Tuffin, A.Vermeylenlaan 5/53, 2000 Antwerpen

8

merkte nog net hoe de grote ronde koplampen op me af raasden. Even kon ik een lachje niet bedwingen en het volgende ogenblik ... Niet alle individuen zijn onderhevig aan droomrealiteiten. Milchor de Lenstin. "Ik kan niet begrijpen hoe de schok hem niet deerlijker toetakelde." zei de tengere man met het fijne snorretje en het luitenantembleem op zijn witte doktersjas. "Wat u me zegt, luitenant Lenger." Een zwaargebouwde man in een recht gesneden uniform en een majestueuze kepi op zijn breed hoofd boog over het hospitaalbed en staarde naar het verbonden hoofd. "Ben je zeker dat hij het is ?" vroeg hij en richtte zich terug op. "We kregen een oproep tot hulpverlening van een oude zwerver die hem in de ghetto's had gevonden." legde de luitenant uit. "Geef toe, kolonel, zo'n voorval is toch vreemd geworden. Ik was echt verbaasd." "Zeg dat wel, luitenant Lenger. De gangbare mentaliteit is toch gewoon laten liggen en laten sterven. Ni vu, ni connu. Dat zou tenminste én minder uit onze paniekerige bevolkingsregisters zijn. "Juis, juist !" stemde luitenant Lenger in. "'n oude man, zei u ?" vroeg kolonel Steiner. "Zeker kolonel, ik schatte hem tachtig." Kolonel Steiner knikte en beende langs het bed naar het raam van de ziekenhuiskamer. "De kostbaarste man van onze eeuw, zomaar verpletterd door onze eigen overheidsdiensten. Kom dat even tegen !" Hij zuchtte zwaar. "Zijn de tests al volbracht ?"

9

gromde hij. "Tuurlijk kolonel. Alle resultaten stemmen met onze verwachtingen overeen. Hij is waarlijk waarachtig de enige potente viriele kerel die in ons edele jaar 2443 rondloopt !" "Zondig" bromde kolonel Steiner en nam naarstig aantekeningen op een blad met Top Secret-hoofding. De kamerdeur knalde open en een opgewonden man van middelbare leeftijd stormde de kamer binnen. "Professor delavall", groette kolonel Steiner en salueerde vlug. "Kan de patient in het pro gramme opgenomen worden ?" hijgde hij en keek hoopvol naar de man in het bed. "Onmogelijk !" antwoordde luitenant Lenger. "Deze man behoort tot de militaire strijdkrachten. Hij is het belangrijkste wapen in onze koude oorlog. Met hem leggen we alle naties aan onze voeten. Ik zou zelfs durven zeggen : met hem roeien we alle naties uit. "Overbodig te zeggen dat deze man volledig en uitsluitend ter beschikking staat van de strijdkrachten", voegde Steiner eraan toe. "Maar, maar ... " stamelde de professor panisch, " de bevolkingscijfers dalen angstwekkend !" Hij graaide een slorig mapje tevoorschijn. "De recentste cijfers van anderhalf uur geleden : de wereldbevolking sterft per uur 0,45 percent af. Begrijpen jullie dat dan niet ? Er sterven alleen maar mensen !" Hij kon zich de haren uit het hoofd rukken. "Die omstandigheden hebben geen militaire gronden en behoren bijgevolg niet tot onze taktieken." antwoordde Steiner nuchter. "Stilte !" kreet de luitenant "onze patient tracht iets te zeggen !" Op de gang ging een alarmbel schellen. Voetengeroffel en naarstig gepraat, Danny de enige echte man wou het woord nemen !

10

"Wat wil hij zeggen ?" vroeg kolonel Steiner ongeduldig "stemt hij toe in het niet verwekken van Sowjet-Russische nakomelingen ? Ja of neen ?" deLavall lag met zijn brede transpirerende kop op mijn hoofdkussen. Ik hoorde zijn schurende ademhaling. "Haal me hieruit !" wou ik vloeken maar een gesnoerd verband belette me te spreken. Toen het volgende ogenblik het verband van mijn hoofd gehaald werd en ik even mijn stijve gelaatsspieren masseerde, was er slechts één persoon in de kamer. Het was een knappe meid van rond de dertig en ze keek me bedrukt aan. "He Danny", groette ze en streelde mijn knie. "Oh ?" "Hoe voel je je ?" vroeg ze en glimlachte. Alsof dat belangrijk was. "Luister," dreigde ik "ik wil hier helemaal niets mee te maken hebben. Ik weet niet welke dwaas dit allemaal tegen met opzet maar het raakt mijn kouwe kleren niet." "Waarom trek je ze niet uit, mooie jongen ?" mompelde ze. "Verrek !" Ik sprong uit het bed maar voelde hoe mijn benen afknapten en ging tegen de vloer. "Oh !" schrok het meisje en gilde angstig : "Hij wil er vandoor gaan !" Een bende witjassen dook de kamer in en tilde me op. deLaval1 keek me woedend aan. "Je wou er vandoor gaan, he stuk onbenul ?" Hij zwaaide nerveus met het mapje alsof hij me er een klap mee wou verkopen. "Ik weet niet eens ... of ... IK ... WEET ... " Er zwol een lila getint heelal rond me op en ik zag onduidelijke stippen en hoofden rondspartelen.

IK

WEET

NIET

EENS

"Het is jouw gezicht !" spuugde de oude. "Mijn gezicht !" OF

IK IK WEET NIET EENS OF IK LEEF IK OF EENS NIET WEET IK "Ha", spotte een vrouwenstem "wie vindt het onbegrijpelijk in 1937 te leven? Dans liever Danny, de band is exquis vanavond. Dat was die hoer, de vrouw van de Lenstin, de filosoof. En dat razend knappe wijf sleurde me over de dansvloer als een stuk vuil en palaverde over haar jarenlang succes in diplomatische kringen. Ik keek bedenkelijk, duwde een druif in haar kraag en klopte vriendschappelijk op haar schouder.

1937 1937 1937 1937

1937 1937 1937 1937

1937 1937 1937 1937

Ik wandelde de straat over en voelde hoe opspattend water van een langsrijdende Lincoln mijn broekspijpen doopte. Ik draaide me om en zag een bloedend gezicht. Zijn rechteroog hing als een doffe koplamp op zijn hevig bebloede wang. Ik schatte hem tachtig. Zijn lichaamsgeur deed drie blokken walgen en zijn kin was grijs van de baardstoppels en het stof.

IK BEN ZO ANDERS IK BEN ZO ANDERS IK BEN ZO ANDERS IK BEN ZO ANDERS IK BEN ZO ANDERS "Een Bloody Mary", bestelde ik en leunde tegen de toog. De zware jongen achter de bar klingelde met flessen en mixte mijn drink. Op het podium aan de andere kant van de tent was een erotische show aan de gang. Ik nipte aan mijn glas en keek aandachtiger naar het schouwspel. "Het lokt aardig wat volk", merkte ik op. De barkeeper knikte terwijl hij glazen spoelde. "Da's geen gewone waar", mommelde hij "we hebbe achter een kamer me blinde oge en verborge ore. Da komt Lili en de andere meiden me der kliënteel, snap je ?" Niet leuk voor de heren in kwestie, dacht ik. Ik had eigenlijk niet gemerkt dat het podium alleen maar door een scherm werd ingenomen waarop de aktiviteiten van de bewuste kamer door middel van een geraffineerde techniek wenden weergegeven. Er was een bed te zien, zoals ik mij uit een plotse 'déjà vu' herinnerde. Langs beide zijden van de kamer bevonden zich twee deuren. Een luchtig gekleed meisje stapte binnen en uit de andere deur stormde een naakte man. Het meisje schrok even; de man reageerde nors en gilde boeventaal.

"Nee, geilaard ! ... " De klankband werd stop gezet en het beeld ging over in een spet"Waarom val je me steeds lastig" terende lawine van witte spatten vroeg ik beduusd. en vlekken. Ik werd lijkbleek en liet mijn glas vallen. "Je bent zo anders ... " mompelde hij afwezig. Maar, dat was ik ! Ik "Juist", zuchtte ik "anders ... wilde de barkeeper te lijf gaan En laat je gezicht verzorgen, je maar die was verdwenen in de bent wel aardig toegetakeld." woeste en schreeuwende menigte.

11

"We zijn erg geboeid door uw vorserswerk betreffende het droomsyndroom." "Het droomsyndroom ?" "Ja, de droomrealiteiten en de theorieën ..." "Oh ja," merkte ik droogjes op. "Zeker, barones de Courtil." "Wat ik vragen wou," kuchte de oude vrouw. "U beweert dat personen onder invloed kunnen geraken van droompatronen ? Is dat gevaarlijk ?" "Dat is een puike vraag, barones, maar daar kan ik U helaas niet meteen op antwoorden. Dat kostte me zes boekdelen, ziet U ..." "Natuurlijk, maar die snap ik als tachtigjarige vrouw niet meer." "Nou," begon ik "realiteiten worden door kanalen omvat en meestal lopen die parallel aan elkaar. Soms, door een niet te achterhalen faktor, splitsen twee kanalen en vormden een nieuw derde kanaal." De band ving aan met een speels melodietje en de orkestleider sprak kwakend het publiek toe. "Zo kunnen bijvoorbeeld de droom en de realiteit in mekaar overvloeien en een derde onafhankelijk kanaal verwekken." "Het is dus niet ondenkbaar", concludeerde de vrouw en glimlachte vals. "Helemaal niet, barones de Courtil." "Dank U wel, Danny." Ze knikte beleefd en kuierde verder. DDDDRRRROOOOMMMMRRRREEEEAAAALLL DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN DROOMREALITEITEN "Het is niet belangrijk te weten of je al of niet een deel bent van zo'n in de geest geschapen realiteit", oreerde deLavall plechtig "het is wel van uiterst belang te weten waar en in welke kontekst men verzeild is geraakt."

12

Hij speelde met zijn metalen pen en hield ze tussen zijn lippen. Ik knikte begrijpend en staarde naar zijn strakke denkende gezicht. "In feite", sprak hij "isiedereen wel al eens bewust of onbewust in een kanaal verstrikt geraakt. Maar meestal merk je het niet of als het te laat is." Buiten begon het te stortregenen en dat gaf een gezellig gevoel van veiligheid in de knusse studeerkamer. "En sommige personen die steeds terugkeren ?" vroeg ik. "Oh", zei hij "hun funktie kan symbolisch of reëel zijn. Dat hangt van je individuele belevenissen en je omgeving af." "Het is een zeer interessant onderwerp, Geoffry," merkte ik op en speelde met het idee mijn ervaringen en kennis neer te schrijven. Ik nam afscheid en verliet het huis. Buiten stootte ik op de ouwe. Rauwe stemmen brulden om spektakel, er werden glazen en stoelen rond geslingerd en alles zag er naar uit dat het levensloze scherm weldra het doelwit van de agressie zou worden. Ik zakte geschokt neer op de vloer en leunde tegen de toog. JE WEET TEVEEL ZEI HET OUDE MANNETJE JE WEET TEVEEL ZEI HET OUDE JE WEET TEVEEL ZEI JE WEET Een dame van hoge leeftijd wankelde op me af en zwaaide enthousiast met haar wandelstok. "Oh, oh meneer ... " Ze gistte naar mijn naam. "Zeg maar Danny", lachte ik maar ik wist voor de duivel niet waarom ik dat uitgekraamd had. Schandalig, zo je kansen verspillen om je eigen, onbekende achternaam te vernemen uit iemand anders mond! "Tuurlijk", grijnsde ze. "Dit is mijn dochter." Ze wenkte een bevallig meisje.

"Het is allemaal manipulatie !" knorde hij. "Hij smeert je mooie theorieën aan en hoopt al je verderf te kunnen verijdelen." Ik kreeg ferm het lazer van die oude schooier en balde mijn vuist. "Ik wil dat je je niet meer met mijn zaken bemoeit, ouwe leur !" "O, o, hou je fatsoen, mooie jongen ! Je weet niet tegen wie je praat." "Laat me met rust !" beet ik en stapte verder. "Oh Danny jongen, wacht even ..." Hij sjokte achter me aan. "Ik haalde je uit het vat", brabbelde hij "heus, je moet me vertrouwen !" "Vertrouwen ? Na al die verwijten die je me naar het hoofd slingerde ? En die zware jongens die je op mijn kop plofte ? Ik begrijp je niet oude, eerst scheldt je me uit en daarna hang je als een smekeling aan mijn hielen." "Je begrijpt het helemaal niet", kreunde hij. "Dat pluis ik zelf wel allemaal uit !" "Dat kan je niet, probeer me te begrijpen !" "Hoezo, dat kan ik niet?" Het regenen hield op. Ik keek even naar de loodzware hemel. "Vermijdt mannen als deLavall en de Lenstin, Danny, ze bezorgen je alleen maar meer moeilijkheden." "En jij dan ?" "Ik probeer je te helpen, echt waar. Luister, het is een veel te grote kracht waar je tegen oprecht, je haalt het nooit !" "Hoe weet jij dat, ouwe ?" "Ik ben er niet vatbaar voor, dat verklaart mijn aanwezigheid in de beide kanalen. Ik ontglip de dans wanneer ik wil." "Nee", zei hij "ze proberen je te manipuleren, te misbruiken. Je bent een pion in hun handen en je beseft het niet, Danny."

M A

N I

P U

L A

E

T I

I T

A L

U

P

I

N

A M

"Wat weet ik van mezelf ? riep ik. "Dat ik Danny heet en dat ik voortdurend gemanipuleerd word. Of is er nog meer ?" Ik sloeg met mijn vuist op het tafelblad en het meisje schrok. Ze keek me getroffen aan. "Je gelooft jezelf niet", zei ze stil. Ik stond op en staarde door het raam. Een paar kinderen speelden in de sneeuw buiten op het pleintje. "Ik heb geen enkele band meer met mezelf, met de tijd of met de omgeving, met mijn echte ik. Ik word van kanaal in kanaal gesleurd zonder dat ik nog mijn realiteit herken." "Danny", zeurde ze ongeduldig "dit is je realiteit. Ik ... ik weet niet wat jij de hele dag steeds jammert over die verdomde kanalen, je ... je bent zo anders sinds je over die onzin praat." "Nee !" beet ik, "ik voel het : ze manipuleren me, ze lichten me op. Ik voel het ! Alleen kan ik niet achterhalen wie en waarom. Het is allemaal zo verdomd onbegrijpelijk !" Ik wendde me af van het raam en gleed naast haar neer in de zetel. "Alles zit bij me door elkaar. Bepaalde personen glijden steeds terug. Het zijn een stel geleerden die krankzinnige theorieën over dromen en realiteiten hebben opgesteld en een meisje dat voortdurend op me uit is. Kon ik maar achterhalen ... " Ik blikte haar aan en schrok.

13

"Jij ?" merkte ik verbaasd op. "Wat in hemelsnaam ?" Ze boog zich naar me toe en sprak kalm : "Danny, ik ben je vrouw, herinner je nog, je liefhebbende vrouw Diane ... " "Je raaskalt !" "Nee !" Ik veerde recht en beende de kamer door. In de hoek van het vertrek stond een elektrische schrijfmachine die vredig zoemde. Er stak een half beschreven blad uit de wagen. "He", zei ik "heb jij mijn schrijfmachine gebruikt ?" "Ben je zeker dat het jouw machine is ?" vroeg ze. "Eh nee ... " gaf ik toe. Ik twijfelde. "Omdat jij de schrijver bent !" schreeuwde ze en ze stommelde nog wat binnenmondse vloeken. "Oh" mompelde ik. Ik trok het blad uit de machine en haalde de schakelaar over. Op het blad stond een onsamenhangende tekst geschreven, losse zinnen en flarden die uit luiheid aan elkaar gehaakt waren. MIJN LEVEN ALS SPION IN DE VOOROORLOGSE PERIODE. HET VERRAAD EN DE HARTSTOCHTEN, HET LEVEN EN DE ACHTERGRONDEN IN DE DERTIGERJAREN. DANNY MULLEM WAS EEN HARTSTIKKE JONGEN EN AAN TWEE DINGEN ONTBAK HET HEM NOOIT : WIJVEN EN POEN. HIJ VERSLINDDE VROUWEN ALS SLIJK EN RAAPTE ER KRUIWAGENS GELD MEE OP. DANNY WAS EEN PINGELMANNETJE IN DE RODE BAR. OPTREDENS VANAF 23 UUR/VERBODEN ONDER DE 18. HIJ WAS DE ENIGE ECHTE KEREL EN IEDEREEN LAG AAN ZIJN STINKENDE VOETEN. ER STAAT EEN OUDE VUILE VENT OP DE HOEK VAN DE STEEG EN HIJ HAALT EEN VUILNISEMMER LEEG OP ZOEK NAAR IETS WAARDEVoLS. NEE, EEN VUILNISVAT. "Dit is waanzin !"zei ik "Als je dat maar weet", antwoordde mijn vrouw. "Heb ik dat geschreven ?"

14

"Hoe raadt je het ... " zuchtte ze. "Wel verdorie", gromde ik "die kerel had gelijk." "Welke kerel ?" "Een vent die zei dat ik niet kon schrijven. Hij verweet me dat ik clichétaal hanteerde. Wie was dat nou weer ?" "Heeft dat belang ?" vroeg ze. "Misschien wel", zei ik "ik denk dat hij deLava of zo iets noemde. 'n Zwaargebouwde man met een grote kop en een hijgende stem. Een iets wat zuiders type, geloof ik." "Oh" schrok Diane en keek me aan. "Dat is precies het type dat daarstraks aanbelde. Juist, nu je het zegt. Hij praatte erg verward en wou je spreken. Ik zei dat dat niet mogelijk was omdat je schreef. Hij smeekte me je te verhinderen nog één letter op papier te zetten omdat je zijn kanalen stoorde." "Zei hij dat ?" "Ja. Dat kan ik wel begrijpen. Waarschijnlijk is die man uit de omgeving en stoor je met je elektrische machine zijn CBaktiviteiten." "Eh ?" "Zo'n bakje om in de ether te zijn ... " "Zei hij dat ook ?" "Nee, maar dat veronderstel ik." Ik keek nog een paar ogenblikken verbouwereerd naar de beschreven vellen en mompelde : "Nou ja, wat heeft het voor belang, ik verscheur die onzin toch ... Het is niet precies iets waar een uitgever als Hervey Dracheimer voor te vinden is." Ik scheurde de papieren en gooide ze door het raam. "De waarheid is misschien van een heel ander kaliber." zei ik en keek naar de neerdwarrelende snippers. Ik sloot het raam en draaide me om. "Wat biedt het tv-programma ons vanavond ?" vroeg ik enthousiast. "Om vijf voor half negen is er

een niet te missen praatshow." zei Diane "Paul Perkeson praat met professor Milchour de Lenstin over dromen en hun aanverwante onbewuste symboliek. Dat belooft wat te worden !" "Vast en zeker !" zei ik en gleed naast haar neer in de zetel. "Oh", zei ze geschrokken. "Ik herinner me : onze vrienden Sam en Jin zonden een uitnodiging voor hun verkleed jubileumfeestje op zaterdag." Ze overhandigde me een rood bedrukt kaartje. 'Mijnheer en mevrouw Sam en Jin Baden-Helmont hebben het genoegen de Heer en Mevrouw Danny en Diane Preston uit te nodigen in de Penelope Balzaal van het oude Adelphis Hotel. Vergeet vooral jullie verkleding niet, beste vrienden !' "Jammer genoeg kan jij die mensen geen wederdaad stellen met je inkomen van journalist, Danny." Ik antwoordde niet maar staarde naar het stomme tv-beeld.

"Lady Preston ... " zei ik dromerig. "U was Lady Preston !" Diane keek me enkele ogenblikken vreemd aan en schoot in een zwalpende lach. "Lady ?" "Ja." zei ik ernstig. "1937, ik en Lady Preston gaan naar een Bal Masquée ... " "Oh Danny, wat ben je origineel, ik bel meteen de verkleedcentrale. Twee avondpakken anno 1937 !" Ze huppelde naar de interfoon. Ik keek naar het wervelende scherm. Er was een uitzending over proefbuisbaby's en kunstmatige genenoverdracht aan de gang. (Ma, mag ik ook even meekiezen ?) Beelden van verwilderde apparatuur en zwetende makaber uitziende labo~assistenten. Diane kwam opgewekt naast me zitten. Ik keek haar geamuseerd aan en blikte nog even vlug naar het scherm. "Als ik mezelf kon herbouwen," zuchtte ik "zou ik me betere hersenen aanschaffen; alles bruist door elkaar in mijn hoofd." Op het scherm kroop de eerste androïde-chimpansee uit een ingewikkelde machine.

15

Het verstaan der wijsheid Gods. (I Cor.2:S-16) Met mijn Technicolor Time Machine belandde ik in Nederland om van Hill-Con 81 te gaan snoepen. In het kritisch geladen werk, over film en sf, van Thomas Leeflang : "Robots naar studio 3", las ik dat Nederland geplaagd wordt door pseudowetenschappelijke en pseudoreligieuze instellingen. Deze mensen verkondigen een moderne boodschap vol levensgeluk. Bij hen kun je studeren voor UFO-loog of je specialiseren als Outer Space Consultant. Maar o wee... houd de deur maar dicht. Jehova, Boeddha, Hara Krishna en mijn Mormoonse collega's hebben er concurrentie bij. Voor de dwalende mens zijn eeuwenoude doctrines vervangen door meer van deze tijd zijnde SF-denkbeelden. De Von Däniken rage duikt weer op. Anderen vertellen dat Scientology werkelijk "de steen der wijzen" brengt.

16

Werkelijkheid en Fictie worden opnieuw vermengd. "Het draait allemaal om de POEN !" zou Luk de Vos verklaren. In zijn inleiding van "Science Fiction : Status of status Quo" (1977) schrijft hij het volgende : "Wanneer de SF zich opwierp als leidend, spitsafbijtend medium in de literaire produksie, dan nam het Image of the Beast de vorm van haar leidmotief : de wetenschap is als de boom van kennis van goed en kwaad, zij heeft het onderscheidend vermogen van de mens gestimuleerd. Naast haar groeide haar tweelingbroer op, het teken van Kain op het voorhoofd : de pseudowetenschappen. Astrologie vergezelt astronomie, alchemie scheikunde, kwakzalverij geneeskunde. De fantastiek is de Kain van de wetenschap, de utopie de Kain van de politiek. In een poging die broederhaat te overmeesteren schept de mens een nieuwe draak : de transcendensie als tegenhanger van de realiteit.

De religieus-teologiese ondergrond, onmiskenbaar als hij is in de SF, kan een niet minder logies verschijnsel genoemd worden." Met het woordje theologie zitten we weer op de juiste frequentie. Maar ik ontvang direkt kritiek uit verschillende tijdsspiralen. Op Losse Schroeven : Menig SF/Fantasy auteur tracht via zijn persoonlijk gezichtspunt bestaande dogma's en leerstellingen te verklaren, te verbeteren, aan te vullen of te verwerpen. Meestal gebruikt men de logica en de wetenschap om de godsdienst een prik te geven. Robert Smets vertelde mij het volgende : “Misschien een foute indruk, maar veel SF leek me agnostisch, soms zelfs iets agressiefs. Zeker niet "christelijk", maar natuurlijk is het zo dat vele amerikaanse auteurs van joodse origine zijn, om te beginnen. Ik bedoel maar, het is typerend dat taboes op dat vlak sneller werden doorbroken dan bv. inzake sex. En dat iemand als Miller Jr. (Leibowitz) ook echt als een uitzondering aanvoelde/ overkwam." In Coney las Robert Smets over 'Brontomek' (De stalen Beesten, van A. Coney bij Bruna). Daarin stelt een soort priester het zo dat godsdienst de taak is toebedeeld ons voor te bereiden op een komst van 'God' in de vorm van een superieure alienbeschaving/vorm, waar we noodzakelijk respektvol en zachtmoedig zullen moeten op reageren. Om even op dat agnostisch aspekt terug te komen : zie even de klassieke voorlopers. De eerste ruimtereizen van Kepler en Cyrano, bv. die mensen zaten duidelijk in een oppositionele sfeer, t.o.v. de leer

van hun dagen. Fontenelle bv. ook, en Voltaire (Micromegas) en noem maar op. Ook met dé klassieker, nl. Frankenstein associeren we sowieso (en waarom tenslotte ?) dat idee van 'wetenschapper' in opstand tegen/competitie met de 'Schepper'. Babel en zo ... Er is die oude tegenstelling wetenschap-geloof, en waar SF ,in theorie althans) de wetenschap verder extrapoleert, ligt het ergens logisch dat die opposi tie aanwezig blijft, resp. aangescherpt wordt. SF zet nu eenmaal gevestigde ideeen op losse schroeven, en als er één gevestigd idee is, dat inconsequentie vertoont ... Ook John Brunner neemt een zeer persoonlijke houding aan. Dit wordt de stelling van de Scheppende auteur. Hij is het universum-centrum. Want hij ontvangt de poen voor zijn creaties. "Ik heb vele pogingen tot systematische beschrijving van het heelal gehoord en gelezen, van materialisme tot teosofie, van het kristelijk standpunt tot de theorie van Kant, en telkens leken mij de verklaringen te eenvoudig. Ik geloof dat er meer zaken in de hemel en op de aarde zijn dan we dromen of zouden kunnen dromen, vanuit welke filozofie dan ook. En het is daarom dat ik geen enkele filozofie aanhang, en dat is meteen ook mijn ekskuus voor mijn dromerij." Dan is er nog de vleselijke Philip José Farmer die graag iets terzake vertels : "My basic education was in the church of Christ, Scientist... many SF writers write stories which combine science (or pseudoscience) with saviorism. That is, an SF writer often tells you how humanity can be saved if it follows the right

17

path or how it will go to hell if it doesn't. As l grew older, I became an agnostic, then an atheist. But I was fooling myself when I thought that I was truly indifferent to religion." Dit blijkt ook duidelijk uit zijn werken : Flesh (1960)/ de god van het vlees (Born 1969), Fire and the Night (1961), Night of Light (1966)/Nacht van het Licht (Born 1968) en de Rivierplaneet (Scala 1978). Bij Farmer blijft het onderwerp 'onsterfelijkheid' opduiken. "It may seem idiotic or naive to express belief in the attainement of immortality of everybody who has existed or will exist. But without immortality, there is no meaning in life." Deze uitspraak kan ik zonder schroom beamen. Maar dat wilt niet zeggen dat ik Farmer's werk ga prijzen ... Kerkgeschiedenis en Mythologie: Bepaalde SF romans staan vol met de avonturen van mythologische figuren, helden, heiligen, priesters, bovennatuurlijke wezens en heilige voorwerpen. Het gebruik van deze elementen in een fantastisch kader geeft hen een nieuw karakter of een alternatieve dimensie. Naargelang de auteur worden zaken uit de Westers of Oosterse godsdiensten gebruikt. Maar daar blijft het niet bij. Combinaties zijn ook mogelijk en men streeft er zelfs naar om futuristische religies te bedenken. Hebreeuws-Kristelijke ideeën : Dit zijn de werkjes waarin God, Jehova, Christus, profeten en engelen gebruikt worden. Dan is er nog de tegenpartij : de Duivel en zijn bondgenoten. Verder denken we aan de volgende heilige voorwerpen : de Ark van Noach, de Ark des Verbonds, heilige kronieken en tempels.

18

Even mijn Technicolor Time Machine door de koepel van de St-Pietersbasiliek maneuvreren en Eddy C Bertin aanhalen : Membraankerk : In 2019 gesticht op Aarde door de membraantheologen. Onder invloed van deze kerk ontstond de Nieuwe Romantische Beweging op de Aarde. (uit 'De Sluimerende Stranden van de Geest.) Ook duiken bekende namen van plaatsen of steden op : het hof van Eden, Zion, Jeruzalem en Babel ... Deze figuren, voorwerpen en plaatsen worden omgevormd tot een moderne versie van het oorspronkelijke. De Ark van Noach wordt een "uittochtschip" die het heelal doorkruist. Namen van heilige steden en goddeloze plaatsen worden aan volledige planeten toevertrouwd. Mijn Technicolor Time Machine heeft een Vuurkolom ontdekt en ik land op de set van "Raiders of the Lost Ark". Zo kan ik een oud Joods voorwerp aan jullie voorstellen. Het wordt gebruikt in de recente aktiefilm van Steven Spielberg en George Lucas. Deze kassakraker handelt over de speurtocht naar de Ark des Verbonds. Dit is een historisch feit, want archeologen en avonturiers gaven jaren van hun leven en vaak hun gehele vermogen aan dit zoeken. Dit vergulde draagbare cederhouten schrijn waarin de Tafelen van Mozes werden bewaard, was het heiligste onderdeel van de draagbare tempel van de Israelieten. Het was de plaats waar Jehova zijn bovennatuurlijke macht ten toon spreidde. In "Raiders" ontstaat een wedloop tussen de nazis en de amerikanen om de ark te vinden. De avonturier/archeoloog "Indiana" Jones zal de schrijn ontdekken, maar zal ze aan de nazis

moeten afstaan. De slotscène toont ons de ark in werking. De heiligdomschenners worden vernietigd door de Hebreeuwse pandora-doos ... Andere religies : Natuurlijk zijn er héél wat andere godsdiensten waaruit men kan putten. De auteurs gebruiken dan Germaanse, Griekse en Oosterse elementen zoals : goden, halfgoden, supermensen, monsters en gigantische werken/ opdrachten die via orakels aan hen worden overgedragen. Verwarring : Men dient wel te vermelden dat de auteurs soms alle grenzen overschreiden. De godsdiensten worden met elkaar vermengd. Zo'n modern fantast is de kunstschilder en esotericus Benjamin Creme. Hij vertelt over de "wederverschijning van de Christus en de Meesters van Wijsheid". Een samensmelting van kristelijke ideeën met die van de boedisten, alsmede het gebruik van UFO's, telepatie en andere speciale verschijnselen om zijn nieuwe leer te verspreiden. Dan lees ik liever de avonturen van Duncan Standish en zijn strijdmakkers. Dit is ook een metafysisch broeiproces ! In het boek van Clifford D. Si mak nl. "Fellowship of the Talisman", vermengt de auteur spoken, een Banshee, een Keltische strijdgod (The Wild Huntsman), een hermiet, een Valkyriaanse schoonheid met de heilboodschap van Christus om te strijden tegen de Horde uit de Duisternis. Het ontwerpen van nieuwe religies : Mijn Technicolor Time Machine heeft het jaar 1930 gevonden. Na deze tijdsperiode duiken enkele nieuwe SF ideeën op. Samen met de maatschappijkritische roman, die later tot zijn recht komt, waagt men zich

26

aan religieuze thema's. Er ontstaan twee grote richtingen : a) De Aarde in de toekomst. b) Nieuwe werelden met nieuwe godsdiensten. The Future Earth. In de samenleving van morgen, de anti Utopia, het verwachte Millenium of een moderne Hel, doet men de mens bezinnen over zijn handelswijze die een spiegelbeeld vormt voor het heden. Ook wordt men als het ware voorbereid op de nakende ontwikkelingen van de wetenschap en de komende apocalypse. Het "future-shock" syndroom wordt voorkomen of ingedijkt !? Een chaotische opsomming : Gedurende de Middeleeuwen die volgden op de Val van het Romeinse Rijk werd de wetenschappelijke kennis bewaard door de Islamitische/Christelijke Cultuur. De parallel werd getrokken door Walter M. Milier Jr. (1960) in zijn novelle "A canticle for Leibowitz". Hier speelt de Albertijnse Orde van St. Leibowitz een voorname rol. Ook Robert Heinlein schetst met "If this goes on ..." (1940) een parallel met George Orwell "1984". Het verhaal van een toekomstiqe diktatuur gevormd onder het mom van een religieuze sekte (De Profeten) en de strenge politiemacht (de Engelen van de Heer). Heinlein onderlijnt zijn angst voor het optreden van godsdienstfanatici (leest ayatollahs) en hun wrede theocratie waarin alle ketters vervolgd worden. Iets leuker is het miskende werkje van Heinlein (1941) "De Zesde Kolonne" (Bruna). Hij vertelt daar het verhaal van het verslagen Amerika. Het Gele Gevaar, hier de Pan Aziaten, grijpen naar de wereldmacht. Toch zal het Ondergrondse Leger terugslaan via een combinatie van wetenschap en godsdienst. Dit

daar de Pan Aziaten de godsdienst vrijheid blijven huldigen. En Robert laat natuurlijk zijn eerste rekruten uit Salt Lake City komen ... Via New Wave en het principe van de Tijdreis flitsen we terug naar het middens des tijds ... De Kruisiging wordt terug bezocht door : Silverberg, Borges en de cynische Moorcock. A.C. Clarke, I. Asimov voelen zich academisch gebonden om geen duidelijke keuze te maken tussen de wetenschap en de godsdienst. Maar zij blijven spelen met het metafysisch gebeuren. Clarke laat de Tibetaanse monikken een computersysteem afhuren om verschillende 'namen van god' (1954) te ontcijferen. En het licht gaat uit ! Dat men God uiteindelijk in de vorm van de cybernetische machine ging ontdekken, werd bewezen met "Answer" van Frederick Brown (1954). De klassieke vraag "bestaat God" werd weer kort en bondig beantwoord. New worlds and New religions. In 1951 komt Ray Bradbury met de "Vuurballons" een onderdeel van de Marsiaanse Kronieken. Daarna stuurt hij zijn priesters het heelal in. James Blish volgt Ray achterna en laat een groep katholieke priesters een wereld zonder zonde ontdekken (Case of conscience 1953). Sommige/auteurs zijn bijzonder handig in het scheppen van nieuwe godsdiensten die samengaan met de vreemde beschavingen van verre werelden. Hier zijn de schrijvers meesters van hun domein. Ze maken zich vrij van de bestaande taboes van de Aarde. Frank Herbert schetst zeer nauwkeurig zijn universum en de DUIN-planeet. Deze reeks van boeken behandelen de geschiedenis van de mensen van Duin, hun

politieke en sociale strijd om te overleven in de Planeten federatie. Paul Atreides wordt tegen wil en dank de religieuze leider Muad'dib, de profeet en hun krijgsheer. Door een overdosis aan 'spice' wordt zijn geest permanent geopend voor de toekomst. Het is ons meteen duidelijk dat een drug-profeet geen goddelijk ziener kan blijven. Toch zal de genetische lijn van Muad'dib bewaard blijven. Ook het vierde boek is reeds verschenen in de Engelse Taal ... Andere auteurs zullen hun held uit zijn buitenaardse omgeving halen en hem terug naar de Aarde brengen. Deze zonderling zal dan op zijn beurt zijn boodschap uitdragen. Robert Heinlein en "Vreemdeling uit een vreemd land" (1961) laat Michael Valentine Smith opvoeden door de Marsianen. Na een jeugd vol indoctrinatie wordt hij door een nieuwe expeditie van de Aarde terug thuis gebracht. Smith predikt zijn GROK-levenswijze en hij wordt beschermd door een rijk en machtig zonderling. Een schitterende commentaar gegeven door Robert Scholes en Eric S. Rabkin in SF, history, science, vision (1977) luidt als volgt : "Like the rock opera Jesus Christ Superstar, it blends contemporary materials with the story of Christ ... Valentine Smith is a combination of Cpt. Marvel and Christ-a Jesus Christ Superman who builds a commune into a great religious cult. Heinlein's Smith is as American as the Mormon Joseph Smith, and Heinlein knows it." Valentine offert zich op en als geest zal hij terugkeren. Om daarna als Engel de andere kerken te beinvloeden. Ook Clifford D. Simak greep naar de theologie en zag een perfekte "Paus-figuur" naar voor

27

komen. In zijn boek : PROJECT POPE" vindt men Vaticaanstad-17 van de planeet "End of Nothing" als de ultieme pleisterplaats voor religieuze pelgrims. De robots en de mensen van deze wereld sleutelen reeds duizenden jaren aan de perfekte godsdienst. Via een groep espers/priesters verzamelen zij uit de ruimte en de tijd alle godsdienstgegevens uit het heelal. Deze informatie wordt ge bruikt om een computer te voeden. Deze machine zal oneindige kennis en oneindige wijsheid bezitten. Ook zal deze Databank onfaalbaar worden. Een situatie die wij dadelijk herkennen ! Nietwaar !? IN TRANSIT : Zoals je gemerkt hebt, zijn er bijna zoveel SF werkjes met godsdienstige thema's als er kerken en sekten zijn. Die vervloekte variaties toch !? De theologen en de wijsgeren hebben eens gepoogd een logisch bewijs te formuleren voor het bestaan van God. Eén van de commentaren op hun werk is dat zij zich verlaagden naar het domein van de logica en de wetenschap. Een plaats waar zijn niet thuishoorden !? Eenmaal in dit domein, waar zij hun stellingen formuleerden, kwamen zij onder spervuur van gelijkwaardige stellingen die het tegengestelde bewezen. Het 'geloven' stond toch op een hoger peil dan het menselijke 'weten'. Ze hadden het kunnen vermoeden. Helaas, het werd hun struikelblok. Nu spelen SF-auteurs met deze onderwerpen. Ze hopen dat zij ons zullen kunnen vrijwaren tegen de 'future-shock' verschijnselen : angst, onzekerheid, en onmenselijkheid, wanneer het einde der tijden wordt aangekondigd en God zijn heilig aangezicht ontsluierd. 28

Nochtans de mens heeft zijn vrije wil en wandelt op het pad dat hij zelf kiest. Het blijft een feit dat 'geloven' een persoonlijke ervaring is. Een gave van de Heer. Het op losse schroeven zetten van vastgegroeide dogma's is soms nodig. Maar men hoeft geen parels voor de moderne zwijnen te werpen. Sommige gevestigde godsdiensten denken dat zij kleine en jonge kerken als 'sekten' kunnen bestempelen. Alhoewel het sektarisme overal woedt. Dit euvel bestaat binnen elke grote en kleine kerkgemeenschap. De dagen der verkoeling van het mensenhart zijn meermaals aangekondigd. Maar laat ons steeds streven de liefde terug te vinden in al onze woorden en daden. Want de liefde transendeert ! Ook in de betere Essef wordt de betere zijde van de mens belicht. Voor Asimov was de 'Foundation Trilogie' toentertijd zijn perfekte wereld. Een universum waar in mensen begrip voor elkaar opbrengen. Een plaats zonder nationaliteiten, één grote broederschap, kortom Utopia onder een andere naam. Indien men daar aan toevoegt de godsdienst zonder sektarisme en hedendaagse openbaring, dan zou de Aarde reeds het Millenium bereikt hebben. Wat betreft SF en Fantasy zal ik ook deze speurtocht met de glimlach verder zetten. Ik achterhaal zo graag wat een auteur er toe aanzet om een bepaald godsdienstig principe in de verf te zetten. Hopelijk kruisigen mijn kritische lezers mij niet voor deze uitspraak. Mijn Kroniek loopt stilaan vast in een zeer persoonlijke Galactische (geen Babylonische ??) spraakverwarring. TRANSENDATIE.

Benny Suykerbuyk schreef 'de Tijdlozen', waarin de wijze mannen van het verhaal hun verworven orden samensmelten tot een kollektief metaleven. Op het moment van hun verhoging roepen zij de Oud Indische woorden : "Shiva Pasupatie Yoghishvara !" De leerlingen zijn op hun beurt meesters geworden. Hier toont de auteur zijn interesse voor de Oud Indische Cultuur en zijn heilige boeken. Het Boedhistische boek 'Saddharma-Pundarika' (Lotus of the true Law). In deze kroniek verschijnt de Heer aan een schare Bodhisativas (wijze mannen) die verzameld zijn uit de ontelbare werelden van het heelal. De overlevering vertelt dat het aantal van deze werelden gelijk is aan acht maal de zandkorrels van de Ganges-rivier. Een méér Westers uitspraak vinden wij terug in de moderne openbaring gegeven aan de profeet Joseph Smith. Deze kroniek vinden we bij de kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, beter bekend als de Mormoonse kerk. We lezen het volgende in de 'Parel van Grote Waarde', Mozes 1 : "En ontelbare werelden heb Ik geschapen ... Maar ik geef u slechts een verslag van deze aarde en van de bewoners ervan. Want zie, er zijn vele werelden, die door het woord Mijner Macht zijn voorbijgegaan. En er zijn werelden die nu bestaan, en voor de mens zijn ze ontellbaar; maar bij Mij zijn alle dingen geteld, want ze zijn de Mijne en Ik ken ze ... En zoals de éne aarde met haar hemelen zal voorbijgaan, zo zal er een andere komen; en er is geen einde aan Mijn werken, evenmin aan Mijn woorden." Walter Sullivan in zijn boek : "We are not alone" (1964) geeft in dit wetenschappelijk werkje een commentaar op de zojuist aan-

gehaalde schriftuur. Hij zegt : "de uitspraak gelijkt sterk op het 'steady state' concept voor het universum naar het model van de theologen Tillich en Macquarie. Spijtig genoeg zijn SFauteurs geen spreekbuizen van de Heer, maar dit wilt niet zeggen dat zij het wel eens proberen ... met alle moeilijkheden en vergissingen vandien. Helaas Abraham, Henoch en Mozes hadden de informatie uit de eerste hand. De essef-auteurs moeten zelfs nog de vorm van deze hand beschrijven ... Over dat gespeel met 'het Metafysische der dingen' zei Hubert Lampo tijdens een interview voor Progressef, het volgende : "Ik heb de indruk een beeld te hebben gegeven van deze tijd, wat betreft het streven wat er achter de dingen zit, wat betreft naar andere oplossingen zoeken dan de louter realistische oplossingen, wat betreft het open laten van de mogelijkheid dat we niet stomweg in een driedimensionele wereld leven maar dat er elementen zijn, zowel wat ruimte als tijd betreft, die anders liggen dan wij door gewone zintuigelijke waarnemingen voorstellen." HOMEWARD BOUND : Mijn Technicolor Time Machine doet het weer en wij zijn bijna terug thuis om deze kroniek af te ronden. Het nieuwe werk van Frank Herbert in samenwerking met Bill luidt : "Heiland" (Bruna). Het hoofdthema is het ingewikkeld spel tussen "vrije wil" en "lotsbestemming". Het genesisprincipe wordt herspeeld en gemanipulleerd op de gevaarlijke planeet Pandora. Een reusachtig ruimteschip (SHIP) bereikt het Tau Ceti stel29

sel. Het Schip transformeert zich tot baarmoeder, opvoeder, kerk en god van de laatste kolonie aardbewoners. Het werk is een mengelmoes van technologische plots. Herbert gebruikt elementen van het Nieuwe Testament. Ship waakt over de wakende mens, de klonen en de slapende mens. De planeet Pandora zal de nieuwe Aarde worden. Maar deze wereld is bevolkt met giftige en dodelijke levensvormen. Een zeewierachtig wezen AVATA regelt het leven op deze planeet. SHIP verwekt enkele mensen die een bepalende rol zullen spelen in de kolonisatie van Pandora. Morgan Oakes, de Ceepee, wordt geconfronteerd met Raja Thomas (chaplain/psychiatrist), Kerro Panille (de dichter) en Hekel Hali (de speciale getuige). De dichter Panille ervaart het telepatisch contact met de kelp AVATA. Even wordt de vraag gesteld : "is er veel verschil tussen SHIP en AVATA ?" Een korte oorlog ontstaat tussen de planeetgebonden kolonisten en de scheepsgebonden mensen. Thomas wordt dodelijk gewond in de strijd. Ook de klonen vechten mee. Een discussie ontstaat over wie tot het oorspronkelijk genetisch materiaal behoort. Wie is nog een echt mens ? Panille en de wezens van Pandora zullen tussen beide komen. Thomas wordt op wonderlijke wijze genezen. Hij zal de trancendente Kelp aanvaarden. De ongelovige Thomas is gered. SHIP vertelt over zijn dubbele identiteit : "You needed a devil, Jesus Lewis, the other half of Me. The real devil always goes with Me. Thomas remained his own devil ..." SHIP geeft de homo sapiens 30

hun vrijheid terug. Zij hebben hun vorm van Aanbidding gevonden. Hekel Hali zal dan van Jezus Kruisdood getuigen. Het offer van Christus is en blijft het symbool van de verlossing en de verzoening. "He was the ultimate essence of goodness." SHIP verlaat de kolonie. De mensen leven nu in vrede samen met de wezens van Pandora. Het Schip neemt Ceepee Oakes mee als zijn nieuwe persoonlijke duivel. Het Tuig roept : "Surprise Me ! Holy Void !" Een machtig boek met veel stof tot nadenken. Maar soms lijkt het of Frank Herbert en Bill Ransom bij Baghwan in Indië op bezoek zijn geweest. Zij prediken een dubbele moraal. Want het is vrij moeilijk de psychiater/kameel door het oog van de naald te trekken. Het laatste werk dat ik aanhaal is ook vrij recent verschenen : "You must remember us ..." van Leonard Daventry. Het boek leunt aan bij "Frankenstein" en onze moderne technologie. Het pevat enkele utopische elementen. Het grote ruimteschip heet "NEW WORLD". Het boek worstelt met Erich von Däniken en het menselijk bewustzijn groeit naar het ongrijpbare ... De wereld gaat in de vlammen op door de langverwachte kernoorlog. Uit de heuvels van Wales duikt de New World op. Aan boord bevinden zich 52 volwassenen en enkele kinderen. De leider van de bemanning is kapitein Saunders. Alhoewel hij het goed bedoelt ontpopt hij zich langzaam maar zeker tot een dictator. De New World loopt volledig automatisch door de Master : de grote boordcomputer. Ook zijn er een aantal robots. De kapitein wordt bijgestaan door sergeant Hawkins. De verteller van het verhaal is Harry Weiner. Deze psychiater is verantwoor-

delijk voor het moreel van de bemanning. Zij gaan op zoek naar een nieuwe Aarde. Een helderziende dame voorspelt de dood van de bemanning. Zij heeft vreselijke visioenen en pleegt zelfmoord. Men ontdekt een reusachtig wrak in de ruimte. Het tuig is beschilderd met een aantal symbolen. Weer een waarschuwing voor het naderende onheil ? Het noodlot slaat toe. Iedereen wordt getroffen door een vreemsoortige snelgroeiende kanker. De dokters beginnen een wedloop tegen de dood. Saunders beveelt de uitvoering van een wanhopig experiment. De hersenen van de stervende bemanning zullen overgeplant worden in de lichamen van robotten. Lorraine, de verloofde van Harry, weigert deel te nemen aan dit experiment. Zij wilt als mens sterven. Harry besluit, tegen zijn oude principes in, samen met zijn geliefde zelfmoord te plegen. Maar daar krijgen zij de kans niet toe. Hawkins verdooft de gehele crew en brengt ze naar de operatiezaal. De automatische chirurgen wachten. Iedereen wordt herboren in een lichaam van plastic en staal. Door de lange slaapperiode na de transplantatie zullen de breinen evolueren. Een ongebruikt gedeelte van de cortex wordt geaktiveerd. De nieuwe mensen ervaren verschillende vormen van bewustzijn. a) Hun nieuw lichaam (de robot) wordt ontsluierd door de herinnering van de mooiheid van hun vroeger fysiek uiterlijk. b) Tijdens hun nachtrust ontdekken zij dat hun dromen als een bestaande wereld overkomen. Een nieuwe realiteit. Zij ontmoeten daar elkaar onder paradijselijke en perfekte condities. De New World landt uitein-

delijk op een jonge Aarde. Deze planeet is bevolkt met primitieve stammen. De goden uit de hemel (of noem ze robotmensen) zullen de inboorlingen ontmoeten, onderwijzen en zelfs bevruchten via kunstmatige inseminatie. Maar kapt. Saunders wilt nog verder gaan. Hij stelt een tweede hersentransplantatie voor. Deze keer van robotmens naar inboorling. De bemanning neemt dit niet. En zelfs Hawkins revolteert en schakelt de kapitein uit. Na een lange periode van hulpverlening aan de inboorlingen besluiten de halfgoden de stam te verlaten. Zij willen in afzondering en vrede sterven. De New World blijft achter als een tempel van kennis. Een geschenk voor de nieuwe generatie. De genetische schakel van de homo sapiens is niet verbroken. Zij zullen niet vergeten worden. Harry en Lorraine zoeken een mooie pleisterplaats om hun laatste levensjaren door te brengen. Zij beklimmen een heuvel en ontdekken het goeden strand uit hun dromen. De utopie is werkelijkheid geworden. Dit boek is veel eenvoudiger dan de "Jesus Incident/Heiland" van Frank Herbert. Het leest ook veel vlotter. De MASTER computer is hier geen inspirerende eenheid, maar enkel een bereidwillige databank. Het kwaad uit zich hier onder de vorm van Saunders. Nochtans zal zijn strenge hand hen tot halfgoden maken. Wanneer de groep tot het besef komt dat het tweede experiment van de kapiteit onmenselijk is, zullen zij op onverwachte, maar natuurlijke wijze goden worden. BESLUIT : u hebt wel gemerkt dat doorheen de hele serie "moderne mythologie" de moralist in mij bleef leven. We dienen elke dag beslissingen te treffen. Zowel in de kleine en de grote dingen van het leven. Gelukkig

31

is onze persoonlijkheid niet genetisch vastgelegd. Ook zijn we van hogerhand niet in een dwangbuis gestopt. Wij staan aan het roer van ons leven. Wij sleutelen aan de maatschappij van morgen. Maar alles is niet zo eenvoudiq gebleven. Velen zijn verleid door onze gouden eeuw met veel hardware, luxe en andere zoethoudertjes. De Oorspronkelijke Levensfilosofie is zoek geraakt. We zijn pseudo-intellectuelen en vak-idioten geworden. We worden volgepropt met logica en agressie. Ons verwaand intellekt geraakt niet door het oog van de naald. De angst voor de dood en een mogelijk leven in het hiernamaals bijt zich bewust of onbewust in onze geest. Voor sommigen onder ons het schrijven van een Utopische roman dan een kortstondige uitweg naar het betere. Het utopisch denken vormt een alternatieve en futuristische moraal. Misschien reikt deze vorm van de literatuur wel naar de werkelijkheid van het metafysische. Het doorbreken van de sluier is voor mij zeer eenvoudig en vrij conventioneel.

Christus heeft het kruis achter zich gelaten. Hij heeft de dood overwonnen. Hij is opgestaan en naar de Vader teruggekeerd. Ik (en iedereen) kan met een gerust geweten (?) op het beloofde Millenium wachten. DON'T PANIC ! Ik hoop dat niet iedereen door het raam gesprongen is bij het lezen van deze woorden. Men hoeft zich nu ook niet elke microseconde van zijn leven zijn hoofd te breken. De mens is hier om vreugde te kennen. Er is ook tijd voor ontspanning! Neem een leuk boek en laat je wegglijden ... Essef is er meestal om gewoon gelezen te worden. Ik hoop dat je dan "als ware op arendvleugels gedragen wordt" naar de goddelijke continenten van de geest. "Infinite imagination has infinite horrors, too. Poets turn their nightmares to words. With gods, dreams take on substance and live on their own." Frank Herbert/Bill Ransom "The Jesus Incident." (Berkley SF Berkley Books, New York.) of "Helland." (BRUNA). George Tuffin (C) 1981.

32

Deze lieve Britse dame vormt een onderdeel van het Jong Talent in Engeland. Onze Progressef redacteur reisde naar Faringdon (nabij Oxford) om eens met Dorothy te praten. Samen met Vic, haar echtgenoot en hun dochtertje Anna Marie wonen zij in een klein maar knus honderdjarig oud huisje in "Cadels Row"; een smal steegje. Dorothy is zesendertig jaar oud en heeft zich enkele jaren geleden aan het schrijven gezet. De familie Davies kwam oorspronkelijk uit het drukke Londen. Door omstandigheden brachten zij enkele jaren in Spanje door. Daar leerden zij het rustige leven van het platteland kennen. Maar ook ontdekten zij de Spaanse wijn en de Europese keuken. Nu zijn ze terug in Engeland en zochten een rustig huis buiten de grote stad. Zij vonden hun nieuwe woonst in Faringdon. Een dorpje dat bekend is om zijn grote markt. Dorothy leest al twintig jaar Essef. Twee jaar geleden begon ze aan haar eerste SF-verhaal. Ze bleef hard doorwerken. Via de BSFA kreeg ze adressen los van SF fans in Nederland en België. Ze onderhield een cryptische briefwisseling met Guido Eekhaut en met Roelof Goudriaan. Ze stuurde haar verhalen naar

Progressef en Orbit. Ze schreef sprookjes voor kinderen en fantasy/SF voor volwassenen. Meestal schrijft zij zeer zwarte verhalen over mistoestanden in de nabije toekomst, W.O.-3 en de laatste mensen die er dan zullen rondlopen. George aanvaardde twee verhalen van haar : SANCTUARY en THE KILLING. Dorothy wordt ook medewerkster van het nieuwe (piepjonge) Britse SF-blad "EXTRO". Maar zij houdt er ook andere hobbies op na : muziek, vooral popmuziek o.a. "Dire Straits"., boetseren en doodgewoon huisvrouw en moeder spelen. Duidelijk een jonge kracht waar we nog meer van zullen horen ! Torfs.

De vertaling is van Paul

Heiligdom, toevluchtsoord, asiel : deze termen zijn van belang in dit kort verhaal. Het deed mij even terugdenken aan de oude zwart/wit film "I Confess". Hier speelt Montgommery Clift de rol van een katholiek priester. Men wordt geconfronteerd met het biechtgeheim en het recht tot asiel. Een priester blijft een mens. En iedere mens heeft zijn onvolmaaktheden. Welke onvolmaaktheden ? Dat is nu de sleutel van dit verhaal. Je moet het zelf maar eens lezen ... 33

"Daar gaat hij !" De kreet ontsnapte uit een honderdtal keelgaten en versmolt in een lange samengebalde echo die de oren pijnigde en het hart verlamde van angst. daar gaat hij daar gaat hij daar gaat hij daar gaat hij daar gaat Darn rende. Hoofd gebogen, zijn armen gingen op en neer en zijn voeten ploften over de nutteloze rolpaden zo snel als zijn angst het toeliet. Bonzend dreunde zijn hart tegen zijn ribben en probeerde alzo de allesoverheersende angst te bedwingen die door zijn lichaam raasde en die elke cel in zijn spierweefsels aanzette tot een uiterste krachtinspanning om te ontsnappen. De menigte en de Bewakers naderden zo dicht dat hij bijna de verschroeiende hitte kon voelen van de laserstralen die tot op het merg door zijn vlees zouden branden en hem de dood brachten temidden een schreeuwende razernij. Darn liep. Blindelings door een steeg van keten met plastic muren naar het Kwartier der Armen waar de bewoners de Bewakers haatten en wisten hoe zich ervoor te verbergen. Hij rende

34

als een opgejaagd dier, opengesperde ogen wanhopig zoekend naar een krot, een hol of enig ander toevluchtsoord. "Hier !" Een arm remde Darn in zijn ren en ramde hem tegen een plastic muur van een vuile keet, waardoor hij bijna zijn evenwicht verloor, waarna hij bedolven werd onder een onvoorstelbare troep vuilnis. Hij stond bevend naar adem te snakken die hortend in zijnlongen schoot terwijl hij probeerde het kloppen van zijn bloed in zijn hersenen te stillen. "Bedankt vriend." Darn bekeek de man die hem tegenhield en hem enige momenten respijt bezorgde. Hij staarde in het pafferige gelaat bezaaid met gebarsten bloedvaatjes alsof het een wegenkaart betrof. Merkte de door alcohol geteisterde ogen en zag daarin hoe schraapzucht medelijden overwon. "Heb je geld bij?" blafte de stem hem toe met een rauwheid die bij het geschonden gelaat paste terwijl de ogen begeerte vlamden. Darn dacht lang na over de kristallen armband die hij onder zijn mouw verborgen hield. Buiten stopten de rennende voeten en verwijderden zich. De Bewakers wachtten, speurden in het rond; men beweerde dat ze

nog nooit een slachtoffer verspeeld hadden. Darn was daarvan overtuigd. De man lachte. "Hun beloning is meer nabij dan de jouwe, vriend." Hij wou de toets indrukken die de sirene deed loeien maar Darn besprong hem en wierp hem tegen de grond. Darn beukte met zijn hoofd in een glazen beeldhouwwerk. Hij bloedde uit verscheidene wonden. Hij wierp een hopeloze blik achterom en baande zich een weg door de ingedeukte wanden in een andere steeg. Een ogenblik bleef hij aarzelend staan, wasde man dood ? Wat maakte het ook uit, één of twee moorden, zijn lot bleef ongewijzigd tenzij hij kon ontsnappen. Deze ruwe, enge straten leken identiek, de plastic wanden slorpten alle geluid op en brachten zijn gevoel van richting de war. Waarheen ? "Wat doe jij hier, lieverd ?" De stem was ruw en diep. Een walm van parfum veroorzaakte een onbedwingbare aantrekkingskracht. Darn draaide zich om en staarde in wereldmoede ogen van de vrouw die in de deuropening stond. Hij tastte haar vluchtig af met zijn ogen en nam haar donkerrode haar in zich op, haar opgelapte kleren en afwachtende doch uitnodigende houding. "Ik zoek ... zoek een schuilplaats." Het had geen zin te liegen want het lag er vingerdik op dat hij niet tot dit Kwartier behoorde. Zijn onberispelijk pak en de overdadige juwelen verraaddenzijn afkomst. "Kom binnen." Kort, bruusk, een stem die geen tegenspraak duldde. Een laatste blik achterom en Darn volgde haar in de keet. Ze sloot de deur en ertegen leunend bekeek ze hem onderzoekend. "Zo ... jij bent er de oorzaak van dat ons Kwartier verge-

ven is van Bewakers." "Ja,het spijt me moest ik iemand ongemak hebben bezorgd. Voor mij is het helemaal onaangenaam." "Dat geloof ik. Wat bracht al die Bewakers op de been voor een massale jacht ?" "Ik doodde mijn vrouw." Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze hem verbaasd aan, haar diep-paarse ogen drukten angst en shock uit. Darn herkende deze uitdrukking en hield zijn afstand. "Ik zal je niet kwetsen. Ik ben geen doder. Ze was ... met een ander." Pijn, leed, angst en vermoeidheid overmanden hem en deden hem neerzijgen op de vloer. Hij hield zijn hoofd tussen zijn handen. Ontroerd knielde ze naast hem. "Hier ben je veilig voor enkele minuten want je kwam langs een achtersteeg. Ze verloren je spoor even, laat me kijken of ik je kan helpen." "Waarom zou je me helpen ?" "Ik zou alles doen om iemand uit de klauwen van de Bewakers te redden." Afkeer klonk in haar diepe stem. "Ze zijn zo geprogrammeerd dat ze eerst doden en daarna pas vragen stellen." "Robotten," mompelde Darn en hij rilde bij de herinnering aan het moment waarop de Bewakers zijn misdaad gewaar werden en de achtervolging inzetten. In zijn verbeelding zag hij terug zijn gevaarlijke vlucht lans de buitenkant van zijn flatgebouw, grijpend en klauwend naar elke voet- of handsteun langs de bijna spiegelgladde muur naar beneden. Een afschuwelijk verminkte en dode Darleen op de kristallen mozaïekvloer achterlatend, zich zorgen

35

makend of haar bloed het ingewikkelde mechanisme, dat de kristallen mozaïek bewoog, zou beschadigen. Die vloer had een maandloon gekost.

achterzijde van de hut. De panelen gaven vlot mee, deze uitgang werd meer gebruikt dacht hij terwijl hij de braakgrond betrad bezaaid met afval.

"Ik weet niet hoe ik hier terechtkwam," zei hij, haar bekijkend en zich afvragend wat een verwaarloosde vrouw zo aantrekkelijk maakte.

"Ga," maande ze hem aan "rechtdoor, niet stoppen en met niemand praten, kijk voor. je uit, in dit Kwartier loopt men niet, stap behoedzaam en gedraag je zoals wij." De panelen sloten zich terug en Darn keek misprijzend naar de beschimmelde jas en kale pols. Hij zuchtte. Misschien loonde het de moeite want zijn zilverige pak weerkaatste elk straaltje licht en dat zou de Bewakers zeker aantrekken.

"Blind toeval, denk ik". Ze draaide zich om en drukte op een knop. Een paneel gleed geluidsloos weg en bracht een verzameling lompen en hoeden te voorschijn, opgehangen aan zelfgemaakte haken. "Hier." Ze greep naar een gescheurde en beschimmelde mantel. "Verberg dat mooie pak van je, ik zal je helpen wandelen in plaats van te rennen." "Bedankt." Darn stond langzaam recht terwijl alle spieren in zijn lichaam protesteerden. Met moeite kon hij zijn ogen openhouden en hij verlangde ernaar enkele uren, dagen, weken te slapen om daarna te ontwaken, bevrijd uit deze nachtmerrie. Hij schudde wild het hoofd, Darleen was dood, hij moest zo snel mogelijk uit het volle daglicht verdwijnen. De jas voelde groezelig aan tussen zijn vingers, hij walgde maar het kledingstuk kamoefleerde hem uitstekend. "Dank je voor je vriendelijkheid." "Ik zou hetzelfde doen voor iedereen." Haar lange rode haren zwaaiden rond haar hoofd toen ze zich omdraaide. "Het is een schande dat ik je niet beter tot ontspanning kan brengen, de zaak is kalm vannacht. Waarschijnlijk door al die Bewakers." Darn aarzelde maar nam toen toch de kristallen armband van zijn pols en gaf hem haar. "Dit zal je vergoeden voor de jas en het klantenverlies." "Dank je!" Ze nam de armband en leidde hem naar de

Hij overschouwde opnieuw de braakliggende grond die er verlaten en vernield bij lag; een stortplaats van het Kwartier voor al wat ongewenst, gebroken, besmet of vernield was. Zijn voorbijgaan joeg wolken insekten op. Hij wist niet dat zulke plaatsen bestonden, hij die overdaad en luxe had gekend in de Bovenstad. Hij haastte zich voorbij deze plek, bang mensen te ontmoeten in deze smeltkroes van menselijke wrakken en mislukkelingen, waar iedereen en alles aanvaard werd. Behalve een doder, dacht Darn, woedend, een vluchtende doder achtervolgd door Bewakers. Onderduiken betekende een zekere dood voor hem en zijn beschermeling. Hoe bleek het bestaan ook was, gevuld met wanhoop en eenzaamheid, vol armoede en honger, niemand wou afstand doen van dit leven. Een doder werd geholpen om hem zo vlug mogelijk te vergeten. Aan de rand van de vuilnisbelt aarzelde Darn om de weg rechts of links in te slaan. Hier heerste duisternis, dreigend bewegende schaduwen, hier kon hij verkwanselen wat hij trachtte te redden : zijn leven. Hij trok de mantel nauwer om zich om zijn juwelen en opvallend pak te verbergen en koos kordaat

37

links, de ogen neergeslagen, uitkijkend voor gaten, afgesleten voetpaden, elke hindernis die hem zou kunnen doen vallen en blootstellen. Alles was stil. De drukte die hem in het elegante Stadskwartier had achtervolgd was verdwenen zoals kringen op het water. De nachtrust was volledig, afwachtend, blijkbaar onbewoond hoewel vol van verwittigingen, vermeende ritselingen en bewegingen. Verder, dacht hij steeds maar opnieuw, altijd verder. De herinnering aan de moord, de vlucht, het rennen, zwakte af en hij wenste zichzelf geluk omdat hij tot dusver de Bewakers had weten te verschalken. Bewakers die geprogrammeerd waren om te doden. Elke mens kon een robot misleiden. Hij kon zich nog net bedwingen om niet in lachten uit te barsten terwijl hij besefte dat verborgen oren het minste geluid opvingen, de minste beweging werd geregistreerd in duistere schaduwen. De paniek maakte plaats voor zijn weergevonden vertrouwen. Een schuiloord, een toevluchtsoord moest hij vinden. In vergeten hoeken van zijn geheugen zocht een oude herinnering de oppervlakte van zijn bewustzijn. De gedachte verdween weer terwijl hij zich concentreerde op zijn eindeloze zwerftocht. Opnieuw werd hij geplaagd door de gedachte die zijn volle aandacht opeiste, plukte aan zijn hersenen, verdween weer, stoorde hem. Asiel. Ergens moest er een plaats zijn waar men hem niet kon, mocht weigeren waar hij onschendbaar was voor alles en iedereen, zelfs voor de Bewakers. De koele nachtluchtjes trokken aan de slippen van zijn 38

jas net of men wou hem blootstellen aan de Argus-ogen van de onverbiddelijke jagers. Darn greep de jas met beide handen krampachtig om zich heen, alsof het kledingstuk zijn enige bescherming was. Asiel ! Een kerk moest hem asiel toestaan. Maar waar in dit godverlaten oord vond hij een kerk ? Hij stopte, luisterde, keek, onwennige ogen doorboorden de allesomringende duisternis op zoek naar een toren, een portaal, enig teken dat de nabijheid van een gastvrije kerk verried. Niets. Hij verloor zich terug in het donker en zette vermoeid zijn weg verder. Uitputting nam de overhand, gebood hem te rusten. Een stem verzekerde hem dat het geen kwaad kon als hij enkele ogenblikken tegen een muur rustte. Daar, dat portaal bood voldoende bescherming om zijn lichaam wat rust te gunnen. Stenen portaal ! Een kerk. Enkel een kerk bezat een portaal in deze plastic-wereld. Per toeval had hij zijn bevrijding bereikt. Opluchting bewelmde hem. Zijn lichaam verdroeg het rechtopstaan moeilijk na zoveel paniek, rennen, vluchten en schuilen. De kerk was er om hem te ontvangen. Hij strompelde tot de zware poort en begon deze met zijn vuisten te bewerken. Iets vertelde hem dat iemand er was om hem binnen te laten, een priester, een vluchteling zoals hij, eender wie of wat. De vormeloze schaduwen die de kerk omhulden maakten zich los van hun omgeving en namen de vorm aan van de gevreesde Bewakers. "Coan Darn." De stem van de Bewaker was

koud en onpersoonlijk zoals de materie waaruit deze was opgebouwd.

lijke bloem in de morgenzon, een cirkel van bederf.

"Je bent schuldig aan de moorden op Darleen Darn en Hugo Crysan. Op het vernietigen van leven staat de doodstraf."

De hand opende zich, de vlam ontstak en hij viel, schreeuwend,op de uitgesleten treden.

Sterven moest hij dus toch, dacht Darn terwijl hij harder op de deur bonsde met zijn bebloede vuisten. Iemand, eender wie moest opendoen voor de lasers vuur spuwden. Hier moest men hem asiel verlenen.

De Bewakers draaiden zich om, hun taak was volbracht.

Niemand kwam. Hij draaide zijn rug naar de deur, hulpeloos, hopeloos. "Hoe wisten jullie me hier te vinden," fluisterde hij; de handen nauwlettend gadeslaan. In stilte bad hij dat iemand hem toch nog gehoord had en de deur opende terwijl hij achterover in de stenen koelte kon tuimelen.

"Iedereen denkt dat."

De kerkdeuropende zich kreunend op een kier. De oude priester keek bedroefd naar het lichaam. Weer iemand die asiel zocht en weer hadden zijn oude benen hem niet vlug genoeg gedragen om op tijd de deur te openen. Vermoeid, gepijnigd, hij trok het lichaam binnen en liet het zacht op de stenen rusten. De gapende wonde scheen hem obsceen toe te lachen. Een traan viel op het verschroeide vlees.

"Alle vluchtelingen zoeken hier een schuilplaats."

"Het spijt me vriend," mompelde de oude man, "het spijt me dat ik niet op tijd kwam. Ik kom nooit op tijd."

"Ik dacht jullie te kunnen misleiden."

Hij sloot Darn's ogen met verrimpelde, teder vingers.

Darn verloor de zwarte hand niet uit het oog, zag hoe ze zich opende zoals een dode-

Hij draaide zich om en wendde zich naar het altaar om te bidden.

39

Producer Ivan Reitman (Animal House, Meatballs), director Jerry Totterton en Columbia Pictures wagen zich in het domein van "Heavy Metal". De tekenfilm wordt eind augustus gelanceerd in de USA. De cartoon bevat verschillende korte verhalen (1) TAARNA (Michael Gross) sword and sorcery (2) Harry Canyon (Dan O'Bannon) detective à la "Malltese Falcon", maar in het jaar 2035. (3) B17 (Dan O'Bannon) horror comic-strip-style.

auteur : Peter Hyans (Capricorn I, Hannover Street, Busting) regisseur : Peter Hyans acteurs : Sean Connery (Federal Marshall O'Niel), Peter Boyle (General Manager Boyle), Frances Sternhagen (dokter Lazarus) editing : Stuart Baird (Superman, Omen, Altered states) SFX : Roy Field en het Introvision proces 40

(4) Captain Sternn (Berni Wrightson) met MAD allures Richard Corben verzorgde de ontwerpen voor de verschillende helden. Terwijl Angus McKie de achtergrondscenes schilderde. (5) Self landinq (o'Bannon - T. Warkentin). Ongeveer 18 landen hebben samengewerkt aan het projekt. De animatie geschiedde in studios te Canada en Ergeland. De soundtrack album zal Heavy Metal en New Wave groepen bevatten, o.a. : The Who, Dero, Stevie Nicks en Tom Petty, Blue Oyster Cult, Cheap Trick en Black Sabbath.

muziek: Jerry Goldsmith (Alien) produktie : Alan Ladd Jr. Sean Connery, de Schotse akteur, bekend voor zijn karakterrollen, is ook de eerste akteur die met succes James Bond (007) uitbeeldde. Nu speelt hij de hoofdrol in "Outland". Het verhaal lijk sterk op "High Noon", een klassieke western uit de vijftiger jaren. Toch is "Outland" geen Western. De

aktie is verlegd naar een mijnwerkerskamp op Io, één van de manen van Jupiter. De rokende Colt is vervangen door een automatisch geweer met afgezaagde loop. CON-AM-27 is een heksenketel voor keiharde kerels en koelbloedige meiden. Men gaat op Io enkel werken voor de poen. Het is een extrapolatie van het soort avonturiers die op drijvende boortorens samenhokken. Deze plaats wordt beheerd door de corrupte General Manager Sheppard. De politie eet uit zijn hand. Maar dan komt de nieuwe Marshall. Een harde rechtvaardige vent. Het wordt een volwassen SF-geschiedenis van de nabije toekomst. O'Niel ontdekt dat de arbeiders overspoeld worden door drugs en corruptie. Sheppard besluit om de politiecommissaris uit te schakelen. Maar de eigenzinnige, koppige speurder gebruikt het geautomatiseerd informatie-net om op zijn vijanden te spionneren. O'Niel wordt bij zijn speurwerk geholpen door de vrouwelijke arts van CON-AM-27. Dokter Lazarus ontdekt de samenstelling van de verslavende substantie die de arbeiders tot "overwerk" aanzet en als nevenverschijnsel hen waanzinnig of dood achterlaat. Ook zal ze de harde "cop" behulpzaam zijn bij de "showdown". Want de huurdoders zitten O'Niel op de hielen. De marshall gebruikt al de gevaren van de onmenselijke ruimte om zijn vijanden in de val te lokken.

O'Niel staat op de voorgrond en maakt gebruik van computers en andere hardware om zijn recherche-werk af te handelen. De marshall is een toffe kerel. Ongelukkig heeft hij een grote mond. Wat hem meestal in benarde situaties brengt." In "Outland" werden kleureneffekten bereikt door roze en blauwe gels samen te voegen met fluorescerend licht. Een nieuw filmprocédé INTROVISION werd ontworpen door John Eppolite. Het proces voegt akteurs samen met fotomateriaal, schetsen en miniatuurtjes. De schaalmodellen : de kolonie en de ruimteschepen zijn op een schaal 1:200 gemaakt. Op het witte scherm lopen acteurs langsheen deze modellen alsof het reële bouwwerken waren. De vrouwelijk hoofdrol wordt gespeeld door Frances Sternhagen. Zij is een bekende toneelactrice in New York. Zij speelt de rol van Dr. Lazarus. De arts is een cynische en complexe figuur. Zij probeert haar oorspronkelijke zeer menselijke gevoelens weg te bergen in een harde bolster. Het is de vrouw die het klaarspeelt om te overleven in het harde benauwde klimaat van Io.

Connery is geen nieuweling in de SF en Fantasy prenten. Van "James Bond","Zardoz" en dan naar "Meteor". Sean legt zich geen grenzen op wat betreft het film-materiaal dat hem aangeboden wordt. Zijn enige richtlijn is de volgende : "Als het stuk dramatisch geladen is, dan trekt het mij aan." Over de film vertelt hij : "Outland is fundamenteel een planeetgebonden Space-opera.

41

Eddy C. BERTIN. De sluimerende stranden van de geest; verhalen uit het membraan-universum 1985-2300; omslagill. Chris Foss, omslagontw. Paul Groenendaal. Utrecht; Aartselaar, Bruna, 1981. Eindelijk een verzameling van de korte verhalen die we kennen uit de periode 1973-1980 en die we gelezen hetben in magazines en pockets, zoals : Marabout, Progressef, SF Magazine, Ganymedes en Rigel. Het is een eerste supplement op de metageschiedenis van de mens in de membranen. Andere periodes van deze historiek beschrijft ECB in 'Eenzame bloedvogel' (Bruna, 1976) en in 'Het blind doofstomme beest op de Kale Berg' (in voorbereiding). Er zijn natuurlijk wel wat overlappingen maar dat schaadt niet aan deze verhalenbundel. De gehele geschiedenis zou tot 3666 moeten reiken. Ieder verhaal is best afzonderlijk te lezen. 'Short stories' dus, zoals ik reeds zei ... maar toch veel meer. ECB waagt zich op het terrein van de imperiumbouwers. Hij schept zijn persoonlijk universum steunend op de klassieke feiten/veronderstellingen ... 42

die hij duchtig op eigen creatieve wijze extrapoleert. De ontmenselijking van de mens door de wetenschap en de techniek. Het gebrek aan een heilbrengende sleutel. De wreedheid van de oneindige ruimte en de nietigheid van het schepsel dat wij mens noemen. Hij rekent af met de kernwapens en de chemische oorlogvoering, beschrijft de post-Holocaust periode, duikt in de geestverruimende LSD-experimenten die de mens verminken. Ook zinsspeelt hij op de wrange evolutie van de K. godsdienst. Iets dat hij vast van Heinlein en Bradbury heeft opgepikt. Dun pakt ECB ook nog uit met een historisch overzicht en een verklarend woordregister à la Frank Herbert. Om samen te vatten : de bundel bevat vier soorten gegevens : (1) historische documenten en wetenschappelijke verhandelingen; (2) harde spannende verhalen met ECB erotisme op de achtergrond; (3) space opera's met de nodige cynische en ontnuchterende opmerkingen; (4) gedichten of ballades. Niet dat alle verhalen hoogvliegers zijn. Maar er is voor iedereen wat. Een aanrader voor het Vlaamse en Nederlandstalig gebied. Deze sf blauwdruk van ECB

biedt echter geen kantklare of geruststellende oplossing voor de toekomst van de mens.

Of misschien wel ... in het volgende deel ...

Chelsea Quinn YARBRO. Hazegrauw (False Dawn); vert. Ingrid Toth en Nan Lenders; omslag Poen de Wijs. Amsterdam, De Arbeiderspers, 1980. 268 p., 385 F.

Een nogal klassieke roman over superieure mutanten, gewone mensen en Clayarks, tot beestmensen gedegenereerde mutanten, die echter de Patronisten veel moeilijkheden bezorgen met herontdekte technologie. Het verhaal gaat over de strijd tussen broers om de opvolging van hun vader, Patroonmeester Rayal. Ik heb een beetje gehuiverd bij de lezing. Oppermachtige Übermenschen, die door hun mentale krachten in één klap honderden andere wezens kunnen doden; het idee dat macht de sterkste moet toekomen (ten koste van zijn eigen broer als het moet) ... Ik kleef niet graag etiketten, maar ... Overigens is het geheel nogal vlak en voorspelbaar, degelijk maar zonder hoogtepunten. Niet zo'n uitschieter dus, maar het is ook slechts de eerste roman van Octavia Butler.

De beschaving is in elkaar geklapt, niet door een plotse catastrofe zoals de bom of een exploderende kerncentrale, maar door een geleidelijke vergiftiging van het ecosysteem, tot een dramatische grens overschreden is. Twee mensen trekken door het puin van een wereld op zoek naar een mogelijk niet meer bestaande veilige plaats. Alweer een na-de-ramp-roman met een odyssee van de overlevenden ? Ja, maar toch wel meer. Allereerst knap geschreven en boeiend van begin tot einde. Ten tweede een sublieme tekening van de verhouding tussen twee mensen, die zeker niet onmiddellijk egaal verloopt (en niet naar een happy-end wegglijdt). Gewoon een keigoed boek, wat mij betreft het beste dat de SFem-reeks ons gebracht heeft.

Julien C. Raasveld

Julien C. Raasveld

0ctavia E. BUTLER. De patroonmeester (Patternmaster); vert. Jean Schalekamp; omslag Poen de Wijs. Amsterdam, De Arbeiderspers, 1980. 188p., 340 F.

Christopher PRIEST. Een zomer van altijd (An Infinite Summer) vert. Annemarie Kindt, omslag Dicky Groenendijk-Grimme. Bussum, Centripress BV, 1980. 168 p., fl 15,90 / 245 F. Christopher Priest is sedert 43

1966, toen hij in IMPULSE debuteerde, constant doorgegaan met het brengen van oerdegelijke hoewel niet altijd tot de hoogste regionen behorende SF. Een enkele maal benadert hij die wel, zoals met zijn roman 'Omgekeerde wereld', waarvoor hij in 1975 de British Science Fiction Award kreeg, en ook sporadisch in zijn korte verhalen. Ook in deze bundel is afwisselend briljant en alleen maar stevig leesbaar werk te vinden. Het titelverhaal (Een zomer van altijd) behoort tot de eerste categorie - naast de bestaande werkelijkheid zijn er de tableaux van bevroren tijd, mensen en dingen die om niet nader genoemd redenen door de hallucinante 'bevriezers' uit de tijdstroom gehaald worden en bevroren (maar onzichtbaar voor de werkelijke wereld) wachten op een mogelijk ontwaken.

'De ontkenning' brengt weer de wereld van de Droomarchipel, maar ditmaal speelt de handeling zich in het oorlogsgebied af, waar een tot dienstplicht gedwongen dichter zijn lievelingsschrijfster ontmoet en in opstand komt tegen de oorlogvoerende gevestigde orde. 'De beloerden' speelt zich dan weer op de Droomarchipel zelf af en is voor mij het beste verhaal van de bundel. Door de oorlogvoerende partijen zijn minuscule spionageapparaatjes ontwikkeld. De ontdekker daarvan heeft zich teruggetrokken op een eiland, waar zich ook een ontheemd volk bevind, dat een opmerkelijke manier heeft om pottenkijkers de moed te ontnemen. Maar als het hoofdpersonage via een geheime uitkijkplaats een van hun rituelen bespiedt komen er verrassende resultaten. Een aanbevolen bundel.

In 'De hoeren' verschijnt de 'Droomarchipel', een eilandenreeks in een door oorlog verscheurde wereld, die min of meer buiten de werkelijke strijd blijft (hoewel ?). Het verhaal zelf is een ware nachtmerrie, die herinneringen oproept aan de surreële denkwerelden van een Kafka of een Gombrovic.

Julien C. Raasveld

'Van vandaag en morgen' behoort tot het leesbare maar minder werk van Priest. Het is een cliché-verhaaltje over een man die door de tijd springt en zijn jongere ik een zetje in de goede richting geeft. Alleen het idee van 'Fluxkanaal' waardoor men in een park naar vandaag en morgen kan gaan, heeft een zekere originaliteit, maar voor de rest is het alleen maar een herkauwen van wat bv. Heinlein dertig jaar geleden reeds deed.

Het nieuwe boek : "Blood's a rover" van Ellison wordt met vertraging afgeleverd. De auteur had er veel aan verandert. Hij introduceerde een nieuw vrouwelijk hoofdpersonage. Ze heet "Spike" en lijkt een beetje op Han Solo. Ellison hoopt dat niemand hem nog een "vrouwenhater" zal noemen, nu hij deze heldin er in gestopt heeft. De cover wordt verzorgd door Michael Whelan. De pocket moet in september verschijnen bij ACE boeken.

44

Harlan Ellison