1
13/8 Op pad naar Perello. Wmil, de baas van de camping belde eerst naar de HD-zaak in Tarragona, maar kreeg via een antwoordapparaat te horen dat ze op vakantie zijn; De HDachtige zaak in Torredembarra gaf op de telefoon geen antwoord en is dus misschien nog dicht! Hij kwam ook nog met een bandenketen RODI aan en belde ze. Ze hebben wel banden voor motoren, maar van de maat 500/5.10 X 16 hadden ze nog nooit gehoord en dus moest ik eerst andere codenummers hebben!! Mafkezen! Ik wil gewoon een nieuwe band voor het zijspan en daar is nog niet direct haast mee. Dan maar op pad en zo kom ik via allerlei mooie binnen wegen op een soort provinciale snelweg. Deze verschijnen overal hier in Spanje. Ik ga bij Reus van de grote weg af en volgens de kaart moet er in de stad een soort rondweg zijn, zodat ik van daar de weg naar Tortosa kan vinden. In Reus gaat het nog goed. Ik zie een afslag die verwijst naar dorpen en ga stoppen of ik die ook op de kaart zie. Ja, ze staan erop, dus ik ga goed rechtdoor. Nu kan ik nooit onopgemerkt langs de kant van een weg gaan staan, dus terwijl ik op de kaart keek, kwam er een vrouw met fototoestel. Later kwam haar man en vroeg waar ik naar toe wilde. Ik noemde het dichtstbijzijnde grote dorp op mijn weg en hij vertelde me dat ik ook die zijweg moest die ik net voorbij ging. Hij pakte zijn telefoon met gps erop en wreef de stadskaart tevoorschijn .Hij wees aan waar we waren en vertelde me hoe ik moest rijden. Toen ik aan het omdraaien was, heeft hij zich bedacht en snel zijn motorscooter gepakt en heeft me de hele weg begeleid tot het eind van de stad. Dat maak je met zijn tante Truus niet mee want met zo’n GPS doe je er alles aan om contact te vermijden. Na Reus ging ik bij Mora la Nova van de N420 en daar ging ik rechts het gebergte in. Zo kwam ik bij Peetje en de kinderen aan die aan het logeren waren bij tante Ansje. Ik had het er nog nooit zo druk gezien en het maakte er een gezellige vakantiegangers camping van. 14/8 Vandaag rondgehangen, boodschappen gedaan en daarna zijn we met z'n allen naar Cardo gegaan. Cardo is een plaatsje dat aan een prachtige 14km lange doodlopende weg ligt en in Cardo was al in de Middeleeuwen een bron (boven in de bergen) en een klooster. Het klooster was waar men genezend water kon halen. Boven in de bergen was het natuurlijk gezond toeven en de kerk heeft daar een kliniek laten bouwen in 1923. Sinds ik het ken, en dat is met Petra en Marinus samen, is de kliniek al gesloten!!! Des te meer reden voor een bezoek 1 Wat is leuker dan door een oud en "geheimzinnig" gebouw te struinen?
2
Als je onder het hek doorging lag het nog vol met spullen. Op de administratie-afdeling lagen hele patiëntenlijsten van tot in de jaren 60. Natuurlijk waren we niet de eersten en zeker niet de laatsten en na een paar jaar kwamen we er weer en dan zag je het verval. Dat kwam voornamelijk door het verdwijnen van dakpannen(wind). De regen heeft dan vrijspel en het eerste dat dan verrot zijn de kapspanten en de hanenbalken. Het gebouw wordt dan gevaarlijk, maar des te indrukwekkender. De laatste keer dat Petra er is geweest zat Luuk nog in de luiers en konden Brent en Michelle zich ook niet veel meer herinneren. Nu kwamen we en het bleek dat inmiddels de Cardo-waterfabriek ook gesloten was. Er zat nog wel een bewaker en zelfs met een praatje bleef hij volhouden dat we er niet in mochten!! We zagen wel dat ze bezig waren met het gebouw. Overal waren "stempels" geplaatst bij de kozijnen.???? We besloten naar een Hermito (oid) te gaan lopen om niet helemaal voor niets daar te zijn. We liepen echter veel te ver en wisten niet waar het zou zijn. Heet, heet, heet en ik besloot om de auto op te gaan halen om dan naar boven te rijden. De weg is niet zo goed als ik eerst dacht en gaat flink stijl. Met een huurauto mag je niet op ongeasfalteerde wegen rijden, dus we waren in overtreding en moet erg voorzichtig zijn om geen schade te maken. Ik reed nog een stuk verder omhoog en na ongeveer een kilometer werd de weg onbegaanbaar en keerde ik om. Petra en de dames reden naar beneden en daar aangekomen had de bewaker er zijn dienst op zitten en was pleitte!! Wij het gebouw van de kliniek in!Goed dat er iets aan gedaan wordt want anders verdwijnt het, maar nu was alles leeggehaald. ALLES! In een kelder aan de buitenzijkant stond onder de troep 10jaar geleden een linker zijspan??? Wij hadden erbij verzonnen dat een Engelsman zijn vrouw in de kliniek gedumpt had en het zijspan er meteen had afgehaald voor later!! Nu was de kelder leeg. Nu was alles verdwenen en waren ze druk bezig om het weer te verstevigen zodat het weer iets kan gaan worden. Het is te groot voor een woonhuis, dus wij dachten begrepen te hebben dat er een museum in zou komen! Vroeger heb ik er zelfs nog een houten Coca-Cola kratje vandaan gehaald!. We maakten foto's en voldaan reden we terug naar het huis van Ansje. 's Avonds, bij de stranden van Perello zou een groot feest met vuurwerk zijn. Zelf eten en 2 kleden meegenomen en op het strand was het al niet donker meer door de schijnwerpers. We aten kip, salade en chips en dronken wijn terwijl we lekker op het grove zand van Santa Luccy lagen. Om 12 uur zou het vuurwerk beginnen. Het begon heel mooi te lijken, maar na 6 minuten was het op. Petra vertelde dat het anders veel langer duurde. "Crisis?>Niet veel later zijn we weer weg gegaan, terwijl veel mensen vertrokken, maar er ook veel gingen komen met stoeltjes onder hun armen.!!
15/8 Ik was weer vroeg wakker en wekte Luuk ook omdat die meewilde.
3
Vandaag moest het er van komen. Er moest een nieuwe zijspan buitenband komen. Op de vorige camping liet ik ze al bellen naar Tarragona HD-zaak, maar die waren tot 20-aug. op vakantie. Eerst naar Rodi in Perello. Een soort banden keten die overal zit. Bij de benzinepomp vroeg ik aan het meisje van de pomp naar Rodi. Hij zat vlakbij, maar waren dicht. Vakantie noemen ze in Spanje ook als je één dag vrij hebt!!Dan ernaar toe, en zien dat ze dicht zijn. Op naar het volgende adres uit mijn H-D Dealers boekje dat ik van H-DC Breda kreeg, inmiddels 12 jaar geleden!!! Miami Playa, daar zou een HD zaakje zitten. Ik had die eerder ooit wel daar gezien, tijdens het door 't dorp rijden. Nu had ik al gebeld en de telefoon zei dat het nummer nog niet in werking was???In het dorp rustig erdoor gereden en goed gekeken. Niets te zien. Bij een quad verhuurbedrijf gevraagd en hij zei dat de zaak al zo'n 6 jaar weg is! Bij Hospitalet d'infante gaat de gewone 2 baans N-weg over in een 4-baans A-weg. Fantastisch glad asfalt en voor Nada! Ernaast ligt dezelfde constructie als AP-weg en dat is dus een Peage ofwel een betaalweg! De 2-baansweg gaat ook nog via een afslag door. Geld zat daar in Spanje!!!? Ik reed eerst de 4-baans op tot afslag naar Miami en vanaf dit dorp reed ik over de oude 2-baans naar Cambrills en tot vlak voor Tarragona. Hier reed ik de A weg weer op een was al snel voorbij de stad en moest er weer af bij Torrdembarra. Vanaf alle wegen zijn er in het heuvelachtige landschap, prachtige dingen en vergezichten te zien. Torredembarra in , gevraagd naar de motorzaak die daar zit. De mensen wisten de richting naar de straat niet. Ik heb daar jaren terug wel een band gekocht en toen die mensen het niet wisten reden we maar een beetje zoals de weg wilde. Plotseling zag ik trein elektra kabels en herkende het hier. Doorrijden tot aan de spoorlijn en naar links en ja hoor, daar was het pleintje dat ik zocht. Blijkt dat de zaak weg is en er nu een café in zit. De baas zei me dat er om de hoek ook een HD-zaak is, maar dat die dicht zijn vandaag omdat het vakantie is. Morgen zijn ze weer open. Zo'n 100 km!!!!!voor niks! Uit het cafeetje liep een man naar de motor om hem te bekijken en ik sprak met hem. Bleek dat hij een 1942 Knucklehead heeft. Hij heeft ook een 1938 1200 flathead gehad, maar die heeft hij nu niet meer. De knuckle was nog in restauratie. Ik vroeg hem of hij niet een band te koop had voor me en hij antwoorden positief. Hij had nog wel banden liggen. Kom naar mijn huis in Tortosa. Tortosa is terug naar Perillo en dan nog zo'n 40 km naar het zuiden. We spraken af. Ik zou na 4 rotonde bij pomp een bel geven en dan kwam hij me ophalen. Het gebeurde precies zo en via allemaal kleine achterlangs weggetjes aan de andere kant van de rivier de Ebro, reden we een straatje ij alwaar hij een opslag heeft. Hij doet van alles en nu is hij huizen aan het opknappen zodat ze weer bewoonbaar zijn.
4
In zijn ruimte lag veel oude meuk en ook staan daar zijn motoren. De Knucklehead, Een Sturgis uit 1990 en een Buell. Boven op de overloop had hij een rijtje oude en nieuwe banden staan. Ik koos een redelijk goede Dunlop uit en die wilde hij wel voor 20 euro kwijt. We deden zaken en ik bleef nog lang hangen omdat we genoeg te kletsen hadden. We hadden veel herkenningspunten t.a.v de motoren. Vrienden van hem kwamen bij toeval langs en foto's werden gemaakt. We wisselden adressen uit, ik gaf hem het nummer van Boon en ging aanstalten maken om terug te gaan om de band om te zetten. Op de terug weg van Torredembarra reed ik eerst langs Perello om Luuk daar af te leveren. In Cambrills is een groot buffet met heel veel vis en dat moeteen spektakel zijn. We zouden daar met z'n 5-en naar toe gaan. Helaas kon ik nu niet omdat ik die afspraak in Tortosa had. Bij terugkomst waren zij ook al thuis en hadden goed gegeten! Bandje eraf en erom, dat is normaal niet zoveel werk, maar bij het afhalen van het wiel, bleek dat de inbusbout die in de as draait was afgebroken!!! Gebeurd in Valensole?? Ik weet het niet maar ik kreeg het wiel er niet af!! Volgend plan is wiel met as en al van de veerarm. Dat lukte en met wat meer moeite dan normaal ging de band er af en er weer op, zodat het weet piekfijn in orde was. De boel weer terug monteren en de motor was klaar om te vertrekken naar het noorden. Mijn dag ging door binnenland, waar redelijk veel irrigatie kanalen lopen, maar aan het landschap verandert het niet veel. Ik moest zo erg denken aan Texas, New Mexico en Arizona. Het verschil is een beetje de kleur. Die droge planten en ook de aarde heeft daar een andere kleur. Hier is de grond haast wit en de plantjes veel geler, zodat de boel witter lijkt. De geur is bijna het zelfde en ook de rots opbouw. In Huesca zou ik op 16/8 dus eindigen en bij het binnen rijden van de stad ontdekte ik nergens iets dat op camping of verwijsbordje leek. Ik reed de "binnenring" en uiteindelijk stopte ik bij het politiebureau. Ik vroeg de dienstdoende agent en die gaf me een plattegrond kopie en kruiste aan waar de camping was. Met de plattegrond reed ik makkelijk door de stad en, als de politieman het kruisje op de goede plek had gezet was ik eerder bij de camping aan gekomen. Helaas. Nu moest ik het nog 2 keer vragen. Toen ik dan voor de camping stond, kwam die me erg bekent voor zo met het stads zwembad er naast. Enkele jaren geleden was ik hier al eens, maar toen lag er nog een niet gebruikte railweg tussen de camping en de stad. Nu waren de rails vertrokken. Ik zette de tent, probeerde internet te krijgen, maar het lukte niet omdat mijn IP-adres niet goed was en ook niet te repareren was en toen zette ik de laptop maar weer uit.
5
Onderhoud: olie bijvullen, accu checken, smeerpunten doen en checken. Zie ik dat er 4 spaken zijn gebroken. Rechts en alle 4 spaken van de binnenste gaten ring. Moe, dacht ik: dat gaat ik wel doen na de Pyreneeën. Na het eten dacht ik al iets anders en op 17/8 bij het wakker worden dacht ik er precies anders over. Eerst die spaken vervangen voordat ik moet slingeren door de bergen. 4 spaken zijn toch 4 spaken!!! Om 8uur het bed uit, 2 Spaanse motorrijders waren er ook net uit en een hielp me even de motor op de standaard te duwen. Wiel eruit, band eraf en de meegenomen spaken uitzoeken. 2 Jaar geleden had ik ook gebroken spaken en verving die toen voor oude rvs-spaken. Voor die binnenspaken, die onder de buitenspaken liggen is dat een rare klus met wel wat duw en trek werk en ook wel gebuig. Die spaken hadden het verder goed uitgehouden en ik had ze weer bij me. Om 10uur zaten ze er in, zat de band erop en was het wiel weer in de motor. Douchen en afbreken en opkrassen. Bij het uitgaan van Huesca vraagt iemand of hij een foto mag maken en ik raak met die jongen in gesprek. Hij komt uit Canada en werkt hier. Hij geeft wat tips over mooie weggetjes, maar toen ik er een korte had genomen ben ik, vlak voor het eind, weer omgekeerd omdat de motor duidelijk zo oververhit raakte en dat kan nooit goed zijn. Leuk om solo te doen maar niet voor mijn afgeladen span!! Vandaag zou ik eindigen in het Franse deel van de Pyreneeën. Gisteren had ik de vrouw van de gendarme Alain, zij heet Maryse-Cecil, aan de lijn en zei dat ze naar haar geboorteplaats zouden komen. Ik kwam daar gisterenmiddag aan. Arudy is een erg mooi plaatsje met een levendig sociaal leven. Ik stopte en belde hen, maar de telefoon deed als of hij afgesloten was. Geen contact. Ik ben bij inwoners gaan vragen of zij iemand kende van dit dorp die in Montbrison woont en met een Gendarme is getrouwd, nee. Ze stuurden me naar de Gendarmerie. Daar was ook geen licht. Zelfs na 2 keer uitleggen begreep hij niet wat ik wilde en zei, dat hij hier een van de twee gendarmes was en hij niet was getrouwd met Maryse-Cecil. Mijn verhaal was overigens in het Frans en met een beetje hersens had hij goed kunnen denken. Toen naar de Toeristinfo, nee, ga eens vragen bij de slager! Het kent iedereen in het dorp. Ook hij kwam er niet uit en ik kocht mijn avond eten maar bij hem. In het café hadden ze Grimbergen-blond op de tap en na 2 halve liters ben ik maar eens gaan koken. ‘s-Avonds naar het dorp geweest en terug bij de tent bleek de telefoon over te gaan met antwoordapparaat.
6
De slager zei al dat de telefoon het misschien niet deed omdat ze in het buiten land zijn. Hij is dan DISPONIBLE. Raar!! We zullen het morgen wel zien. 18/8 Vanmorgen kreeg ik een mailtje van Alain en Maryse met het bericht dat ze in Frankrijk waren en dat Alain me om 11.30 zou komen halen. Ik liep nog naar het dorp om daar wat fruit te halen bij de Marie, het stadhuis. Ik wist natuurlijk ook niet dat dat er was, maar ik ging eigenlijk om een bak koffie te scoren en zag dat er een soort markt was in het voorportaal van het stadhuis! Ik kocht Spaanse platte perziken en liet me de Café au lait daarna ook erg goed smaken. Terug naar de camping gelopen en na een tijdje kwam Alain me al halen. We reden naar het huis van zijn schoonouders en ik groette Maryse en haar ouders. Pa is al in het stadium van een catheterzak aan zijn been en 2 krukken. Loopt en spreekt niet meer zo snel! Moeder is nog met een vlotte babbel behept en ziet de leuke dingen in het leven nog!!!We hingen in de tuin en Alain en ik liepen naar de rivier om de oorzaak van de droogligging van het kanaal langs de tuin te achterhalen! Langs de tuin van haar ouders loopt een kanaal en dat staat al een tijd droog. We weten niet waarom. Onderzoek is vereist. Dat deed ik en het bleek dat ze bij het begin van het kanaal de wanden aan het verstevigen waren en daarom de toegang hadden afgesloten. Het huis van de ouders van Maryse staat aan de rand van Arudy en kijkt zo in de verte tussen de bergen van de Pyreneeën door en je ziet dan Le Pique Central staan. Daar is Spanje en er staat geen huis nog in de weg om van dit uitzicht te genieten! In de namiddag ging ik met Maryse en Alain naar Pau. Mooie stad met natuurlijk op de hoogte Koninklijke paleizen die op de Pyreneeën uitkijken, maar er zijn deze dagen feesten aan de gang. Het feest van de Occitane. Zo noemen ze de eigen cultuur in het zuid-westen van Frankrijk. Het feest was drukbezocht en toen het nog licht was zijn we Pau wezen bekijken. Daarna gingen we wat eten, en op het festival was van alles te koop. Alain en ik namen een speciaal soort hamburger. Een lang broodje met uien, salade en afgevuld met magret de canard a la plancha! Erg lekker, dat kan ik je verzekeren! Op het grote plein was een podium en veel occitanermuziek werd er ten gehoren gebracht. Erg middeleeuwsklinkend en dus snel vervelend vanwege het beperkte muziekschema. 's Avonds laat brachten ze me naar de camping en ik sliep prima. 19/8 In de ochtend opgestaan en de boel afgebroken en ingepakt en naar de ouders van Maryse gereden om te ontbijten en koffie te nemen. We namen afscheid en de moeder van Maryse was helemaal weg van de motor en daardoor(??) ook van mij. Ik was haar "petit".Ik reed via de kleinste slingerweggetjes richting Orbessan naar Paul van Emmerik. Ik reed op het laatst ook bij hem in de buurt over de kleine weggetjes door dorpjes van 10 huizen. Als je dan zien dat daar
7
een WO-1 monument staat met namen van 7 jongens dan denk je!!!!!!!!! Verdwaald, vragen in een dorpje "en fete" en ja, je bent op de goede weg. O je moet in de Moulin zijn, die ken ik wel, zei de man die me te woord stond. Aangekomen, hek dicht!! Hek geopend, hij is niet lang weg, meeste ramen zijn open en alles staat voor 't pakken. Maar omdat het zo heet is en ik niet weet hoelang het gaat duren, besluit ik weg te gaan naar een camping. Ik laat een briefje tussen de deur achter, start de motor en zet 'm in z'n achteruit en daar word ik tegengehouden door een HD met Paul en Veronique. Je gaat toch niet weg he?? , vroeg Paul. "Nee, natuurlijk niet" Even gekletst met een biertje erbij en Veronique ging vast naar huis. Wij kletsten nog wel even door en gingen dan met de motoren naar het huis van Veronique. Mooi huis met boerenschuur die verbouwd is tot appartementen voor toeristen. Bij huis een zwembad, dus eerst lekker gezwommen en daarna heerlijk gegeten. Nu is Magret de Canard heerlijk, maar nu kreeg ik Magret die gemarineerd was met Cepes(eekhoorntjesbrood=een paddenstoel) Dit is echt nog, nog, nog veel lekkerder! Na het eten en de koffie gingen we laat in de avond met de motor in T-shirt terug. Ideale reistemperatuur, alleen zie je weinig! 20/8 Vanavond weer voor het eerst in een maand in een echt bed geslapen met grote hitte. Dekens en lakens heb je dan niet nodig! Vanmorgen de paar dingen weer opgepakt en met Paul ontbeten en we hebben altijd stof om te praten. We namen afscheid en ik vertrok naar Vieux. Dat is niet zo heel ver, maar ik wil graag kleine weggetjes nemen en dan doe je er lang over. Je komt dan van allerlei oude, mooie huizen tegen die ik graag op de foto wil zetten. Kortom, het schiet niet op, maar de motor wordt er wel erg warm van! Omdat ik tegen 12.00 vertrok, kwam ik ook pas laat aan. Op de camping was de keuken deze avond dicht, maar als je er al vele jaren komt, kerstkaartjes stuurt en in je eentje bent, heb ik met de eigenaren mee gegeten en dat was heerlijk. 21/8 Prima dag met weinig doen, een beetje olie bij doen en accu checken. Er moest een beetje water bij om 'm weer vol te krijgen. Verder zwemmen, zonnen en halve liters legen. Erg vervelend om zo je vakantie te moeten slijten. De ochtend begonnen met trimmen en dus kon ik wat gezondheid wel een potje breken.
8
De avond lekker gegeten en naar bed. 22/8 Op tijd opstaan en opkrassen. Vandaag naar La Fage. Waar Anneke en Lou Bulstra een huisje bezaten. Bij de boer ben ik nog altijd welkom en dit jaar bleef ik 1 avond! Ik kwam net op het moment dat ze met familie gingen eten en Rechy haalde net een stapel vlees van de BBq. Welkom, stap af en ga zitten, want we gaan eten! Ja..... Dan moet je dat wel doen. Beetje over de gang van zaken in Nederland praten en verder heerlijk eten en drinken. In de middag, na het eten gaan alle Fransen slapen of zo, In ieder geval zie je niemand meer, dus zwembroek aan en lopen naar het meertje om wat te zwemmen en te zonnen. Tenslotte moet het leven doorgang hebben. In de avond weer eten en daarna slapen. Paul merkte op dat de motor wat rookte. Niet uit de uitlaat maar ergens anders. Ik antwoordde dat dat waarschijnlijk m'n oliefilter slang is die niet helemaal goed dicht zit. Op de weg naar La Fage(Bij Rignac) merkte ik op dat de wind een flinke wolk blies met de wind van achteren! Ik denk dat het ergens uit mijn carterventilatie komt, maar de motor rijdt prima maar wel met wat krachtverlies. 23/8 Jarig. Dat bedacht ik me pas na het oppakken en na vertrek toen ik de telefoon voelde. Dat was het 4de bericht en ik had ze nog niet vernomen. De wegen die ik zou nemen waren nu niet de kleine binnenwegen, maar de wat meer doorgaande binnenwegen. Je moet het noodlot niet tarten en zeker niet met teveel snelheid. Ik dacht te eindigen bij Uzerche en dat zou zo'n 200 km zijn. Alles oké en redelijk olie verbruik op de koop toe. Ik heb nog dagen genoeg en houd me aan m'n etappes die op mijn schema staan. Morgen van deze mooie camping aan de rivier weg en naar Saumur aan de Loire. Ik zocht al een redelijk saaie, recht toe- recht aan weg, en zal terplekke bekijken of de weg niet te veelvracht verkeer heeft, zodat ik ze niet in de weg zit. Zowel, dan zoek ik wel de wegen ernaast die dan geel van kleur zijn. Momenteel is de hemel gekleurd en van de achter de wolken knetterend bliksem, dus misschien krijgt de Franse Meteo gelijk.
9
Het knetterde al vanmorgen op La Fage en ik verwachtte al het ergste, maar de hele dag zon en soms kwam ik op plekken waar de weg weer aan het drogen was. Morgen hoop ik droge spullen in te pakken en geen regenpak aan te hoeven. 24/8 Ik vertrok rond 9 uur. Het heeft geregend in de nacht maar was nu droog. Tent vochtig ingepakt. Rustig aan naar Uzerche, bij een bakkertje broodjes gekocht en dan op naar Limoge via de oude route-National. En even voor Pierre Buffiere gaf de motor aan dat 't wel genoeg was voor vandaag. De achterste cilinder deed niet meer me. Ik rolde het dorp in en stopte op een parkeer plaats langs de hoofdstraat. Ik zat na te denken en er kwam een vrouw vragen of ik hulp nodig had en misschien moest ze een depannage bellen. Nu had ik het HD-dealersboekje van Breda bij me en daar stond een adres in Lomoge in. Zj belde, maar het gaf geen respons. Ze belde , naar ik denk, vrienden om op internet een HD-zaak in Limoge te zoeken. Ze kreeg een nummer, maar na bellen bleek dat die alleen HD's verkocht maar niets onderhield!!! Uiteindelijk besloot ik de ANWB te bellen. Ik wist al wat er aan de hand was. Had de bougies eruit gehaald en de compressie nagevoeld. Bij de achterste zuiger was die weg. Veel uitleg aan ANWB en, volgens hun procedure loop je dan wat stadia door. Eerst kreeg ik een sms van ze en ze vermeldde dat er om 12.45 een voertuig langs zou komen. 10 minuten voor die tijd belde een Engelssprekende dame me op om te vertellen dat dat nog wel een uur zou duren. Een telefoontje van de ANWB wat er inmiddels gebeurd was enzovoorts. Daar kwam het wagentje??? Een soort anwb-wegenwacht karretje. Daar heb ik niets aan!!! Ik naar ze toe en in m'n beste Frans groeten. Fout!! Only english please, we do not speak french. Het waren polen en ze kwamen even de motor repareren!!? Ze vonden de motor zo mooi dat ze een heleboel foto's maakten, ik vertelde wat er aan was en ze besloten dat er een afsleep moest volgen!! Daar gingen ze en over een uur zou een Depannage wagen me ophalen. Ik zat ondertussen niet meer in het cafeetje waar ik ook mijn telefoon kon opladen, maar ik zat gewoon op een bankje aan de overkant van de weg. De depannage-wagen kwam en bracht me naar een HD-zaak in het noorden van Limoge.Foto 14 Natuurlijk moest eerst iedereen even kijken en dan komt de uitleg waarom ik hier ben. Zij moeten nu vaststellen dat de motor in Frankrijk niet te maken valt binnen tijd en kostenplaatje.
10
Om ze te helpen en een hoop werk te besparen heb ik de achterste kop eraf gehaald en ja daar was de schade goed te zien! Zeer gastvrij waren de eigenaren van de zaak met een levendige en prettige sfeer. Natuurlijk sprak ik daar veel met geinteresseerde fransen. Ik ging een paar dopsleutels halen die ik vergeten was, terug naar de werkplaats en toen ontmoette ik ook een Nederlandse vrouw. Zij woonde met een Franse Harley-rijder en sprak vloeiend Frans. Zij werkt voor de grootste Urkse Visimporteur van Frankrijk. Zij namen me mee en zouden me naar een hotel brengen. Ik kreeg de indruk dat de baas van de zaak dat eigenlijk zelf wilde doen en het niet zo leuk vond, maar ik ging met ze mee. Ze vertelde me dat er maar 1 trein per dag direct naar Lille gaat en die kwam dus niet in Parijs met veranderingen van station. Dat deed ik en reed met ze mee naar het prachtige Limoger station!!Foto 15 We hadden bij zijn broer thuis al in de gele gids gekeken en zij had enkele hotels gebeld voor de prijs. Formule 1 hotel, aan de rand van de stad: 55 euro Hotel du Gare, 100 meter van het station: 55euro De keus was snel gemaakt. Met een baal, tas met o.a. m'n gereedschap, en een rugtas met laptop zwoegde ik naar 't station. Die gaan minder hard dan ik dacht. Eigenlijk een rot dag in zo'n trein en dat gehang op stations! Foto 16 een Vlaamse spelfout in Lille! Alberto kwam me met Judith halen van het centraalstation in Amsterdam en nu op 26/8 ben ik thuis in m'n eigen bed wakker geworden en ga ik maar eens aan de andere motoren wat knutselen, want dat moet ook gebeuren. De vakantie duurt nog een week, de 7de, maar is eigenlijk voorbij en zo stop ik ook met dit verslag. Groet Paul
