p. 1/8
cyclus van performances 18, 19 en 20 juni 2010 In en rond Witte de With, Centrum voor Hedendaagse Kunst Wat als alle mythes werkelijkheid blijken te zijn… – Liu Kang
p. 2/8
Let Us Compare Mythologies is de negende akte van het Morality programma dat Witte de With gedurende het hele jaar organiseert. Dit driedaagse event toont werk van verschillende internationale kunstenaars die op eigenzinnige wijze de natuur van de performance verkennen en mythevorming rondom het object van kunst bevragen. De geënsceneerde bijdragen stellen een breed scala aan onderwerpen centraal zoals de intrinsieke verhouding van mens tot (kunst)object, het dier als instrument voor maatschappelijke kritiek en de creatieve kracht van fictie. We zijn alle deelnemers zeer dankbaar die bereid waren hun werk tentoon te stellen, hun performance (opnieuw) op te voeren en mythologieën met elkaar te vergelijken... Wat gebeurt er als twee mythes samenkomen: lossen ze op en verdwijnen ze in het niets of versterken ze elkaar en komen ze pas echt tot leven? Deelnemende kunstenaars: Danaï Anesiadou, Baktruppen, Geneviève Belleveau, Dineo Seshee Bopape, Keren Cytter & Andrew Kerton, Oskar Dawicki, Simon Denny, Lili Reynaud- Dewar, D.O.R., Leeroy the Duck, Yngve Holen, Gergely László, Mark Leckey, Patrizio Di Massimo, Tris Vonna-Michell, Nishiko, Rory Pilgrim, Eliza Newman-Saul en Jeremy Shaw Samengesteld door Renske Janssen en Dorothea Jendricke
p. 3/8
Performanceprogramma Vrijdag 18 juni 2010 Tussen 16.30 en 22.30 u. Kunstenaar: D. O. R. Titel: Situation. The Kashubian interregnum (New theory), 2010 Locatie: Ingang van het gebouw van Witte de With en auditorium (eerste verdieping) Aanvang 16.30 u. Duur: 20 min. D.O.R. is een afkorting van Deadly Oregone Radiation en bestaat uit de leden Sverre Gullesen, Steinar Haga Kristensen en Kristian Dahl. In hun praktijk vermengen ze feiten en fabels tot een bijna barok visueel idioom dat kenmerkend is voor hun excentrieke manier van werken. In hun installaties onderzoeken ze diverse theaterstrategieën. Het nieuwe werk dat ze voor de gelegenheid maakten voor het programma Let Us Compare Mythologies van Witte de With heeft als locatie de stad Danzig (Gdansk). In deze stad leefde een groep genaamd de Kasjoeben, die maar drie procent van de bevolking uitmaakte, maar de stad toch beschouwden als haar geliefde hoofdstad. Hun geringe aantal gaf de Kasjoeben een unieke culturele identiteit en positie. Deze performance concentreert zich echter niet op de Kasjoeben zelf, en evenmin op de stad Danzig. Hun situatie is het uitgangspunt van het verhaal, als een poëtisch instrument om de aandacht te vestigen op de verschillende discursieve posities die men in de maatschappij kan innemen als men deel uitmaakt van een minderheid. D.O.R. probeert de kwetsbaarheid van het verhalen vertellen te tonen in een performance die ze beschrijven als ‘een neorelationeel schaduwspel over de postmoderne situatie’. Ze voegen hieraan toe: ‘Zoals een wijs man ooit zei: gedichten zijn handelswaar. Handelswaar bevredigt op kwalitatief en kwantitatief verschillende manieren diverse menselijke behoeften. Handelswaar heeft een waarde. Handelswaar kan ook ruilwaarde hebben.’ Kunstenaar: Baktruppen Titel: First Waffle, then Morality, 2010 Locatie: Noorse Zeemanskerk Tijd: 17.00 u. Tijdsduur: 60 min. De Noorse theatergroep Baktruppen [achterhoede] komt in de Noorse Zeemanskerk in Rotterdam met de eerste uitvoering van een werk in wording. Baktruppen staat sinds halverwege de jaren tachtig bekend om zijn ironische
en speelse performances en theaterstukken. De groep, die bestaat uit zes vaste leden, werkt over de hele wereld met nieuwe leden en groeit en krimpt tijdens het werk op locatie. Hun keuze om in de Noorse Zeemanskerk en samen met leden van die kerk te werken vloeit voort uit hun blijvende nieuwsgierigheid naar de relatie met ‘thuis’ in combinatie met het uitdagen van traditie. De titel Eerst de wafel, dan de moraal verwijst naar de traditie in deze Noorse kerk om na de mis de kerkgangers koffie en wafels te serveren en is een parafrase op de zin ‘Eerst het eten, dan de moraal’ uit de Dreigroschenoper van Brecht uit 1928. De kerkgangers zijn niet meer de zeelui van vroeger, voor wie de kerk werd gesticht als een thuishaven voor eenzame reizigers, maar zijn door de jaren heen uitgebreid met expats en zakenmensen. Met musici, een kinderkoor, koffie en wafels roept Baktruppen in zijn liedteksten avontuurlijke reizigers op, een verlangen naar nabijheid van het thuisland, traditie en vragen over de nieuwe economie. Dit is de eerste uitvoering van een grotere productie die voor 2011 gepland staat, een coproductie van LUCM en Witte de With. Kunstenaar: Lili Reynaud-Dewar Titel: There Are Two Ethiopias , 2010 Locatie: Witte de With (tweede verdieping) Tijd: 18.30 u. Tijdsduur: 10 min. Gedurende de drie dagen van de performancecyclus leest de Ierse actrice Mary Knox in de installatie van de Franse kunstenaar Lili Reynaud-Dewar drie verschillende teksten voor. De tekeningen zijn letterlijk gekopieerde en uitvergrote getypte teksten van de vernieuwende jazzmusicus en –componist Sun Ra (19131993) uit de jaren vijftig. Ze zijn onlangs ‘herontdekt’ en gepubliceerd door de onafhankelijke uitgever Whitewalls (Anthony Elm) in Chicago. Sommige zijn politieke traktaten over de rassenverhoudingen in de Verenigde Staten in de context van de ‘burgerrechtenoorlog’. Een andere is een theoretische religieuze preek met een geheel eigen visie op religie en etymologie. Sun Ra had predikanten horen spreken op radio en tv en schreef deze teksten als een parodie en commentaar op hun manier van spreken. Om die reden bevatten ze veel alliteratie, herhaling en ritmische structuren. Voor zover bekend heeft de schrijver, Sun Ra, ze zelf nooit uitgesproken. De teksten zijn sterk polemisch, confronterend en direct. Het belangrijkste onderliggende idee van Rey-
naud-Dewars toe-eigening van deze teksten en het simpele feit van haar weergave ervan via grote tekeningen is de vraag wat men zich eigenlijk kan toe-eigenen en op welke manier. Hoe kunnen zulke teksten vandaag in Nederland worden voorgelezen door een blanke vrouw van Ierse afkomst nadat een blanke Franse vrouw er dagenlang aan heeft besteed in haar atelier in een Parijse buitenwijk om ze te kopiëren? (En is dat in zekere zin ook niet de primaire vorm van toe-eigening, iets kopiëren?) Misschien worden de teksten wel verkeerd gelezen en waarschijnlijk waren ze nooit bedoeld om hardop uitgesproken te worden, of zo uitvergroot te worden, laat staan uit de straten van Chicago te worden gehaald en verplaatst naar het Rotterdam van 2010. Kunstenaar: Oskar Dawicki Titel: I’m Sorry , 2010 Locatie: Bonheur Theaterbedrijf Rotterdam Tijd: 20.30 u. Tijdsduur: 10 min. De Poolse kunstenaar Oskar Dawicki was in opleiding tot schilder toen hij geïnteresseerd raakte in de performancekunst, die hij de daaropvolgende jaren trouw bleef. In 2000 verbreedde hij zijn aandachtsgebied naar videowerk, fotografie, documentatie en, uiteindelijk, objecten en installaties. Al zijn werk is postconceptueel van aard en ademt een ietwat groteske, ironische, zelfs absurde sfeer uit. Dawicki brengt in zijn werk een romantisch-tragische component (zwaar verzadigd van zijn eigen existentiële dilemma’s) samen met poëzie en de kritische dimensie van conceptuele kunst. De reflectie op zijn institutionele status als hedendaags kunstenaar is nauw verweven met de reflectie op zijn eigen identiteit, of preciezer op de vergankelijkheid, conventionaliteit, luchtigheid en zwakheid daarvan. Ongemak, onenigheid, complicatie zijn de termen waarop de fantasie van deze kunstenaar is gestoeld, terwijl in Dawicki’s ogen het meest veelbelovende aspect van de kunst haar onproductiviteit is. In de performance I’m Sorry verontschuldigt de kunstenaar zich voor een mislukte performance, al is die nog helemaal niet mislukt. Hij barst in snikken uit, hij neemt alle verantwoordelijkheid op zich en heeft spijt dat hij zijn kans heeft verprutst, en de moeite heeft verspild die de curatoren in het programma hebben gestoken.
p. 4/8
Kunstenaar: Gergely László Titel: The Collective Man , 2010 Locatie: Bonheur Theaterbedrijf Rotterdam Tijd: 21.00 u. Tijdsduur: 30 min. Gergely László woont en werkt in Boedapest. Hij is lid van het fotografencollectief POC en werkt ook samen met Péter Rákossy onder de naam Tehnica Schweiz. Zijn projecten en ook die van Tehnica Schweiz richten zich vaak op noties rond de dynamiek van gemeenschappen en de politiek/culturele invloeden van de fotografie als medium en het archief. Het stuk The Collective Man beleefde zijn première op het ISCP– International Studio and Curatorial Program in New York op 10 april 2010, de zestigste verjaardag van de stichting van de kiboets Yad Hanna, de bekendste communistische Israëlische kibboets. De kibboets bij Tulkarem, op de grens van de Westelijke Jordaanoever, werd gesticht door jonge Hongaren die de Holocaust hadden overleefd. Hij werd Yad Hanna (monument voor Hannah) genoemd ter herdenking van de heldin Hanna Szenes, een joodse uit Hongarije die tijdens de Tweede Wereldoorlog door het Britse leger werd opgeleid als parachutiste en in Joegoslavië gedropt om Hongaarse joden te helpen ontsnappen voordat ze naar Auschwitz afgevoerd zouden worden. Zij werd door een door een Duits vuurpeleton geëxecuteerd. Onder de oprichters van de kibboets – die als toegewijd links bekend werd – bevonden zich de jongere zus van Gergely László’s grootmoeder van moederszijde en haar man, die samen met honderden anderen nog altijd in het gebied van de vroeger exemplarisch bestuurde nederzetting leven. Het project van László rond de kiboets Yad Hanna is de reconstructie van het verhaal van een gemeenschap die de rijkdom aan verschillen, patronen en identiteiten laat zien in de context van de individuele en collectieve herinnering. In het kader van het project verzamelde hij allerlei verschillende elementen en materialen, zoals een op sleutelwoord doorzoekbaar archief van foto’s gemaakt in de kibboets, documentaire filmbeelden, evenals László’s eigen foto’s die de huidige toestand van de kibboets laten zien, de bewoners en hun leefomstandigheden, en het dagelijks leven documenteren van de gemeenschappen van arbeidsmigranten en vluchtelingen die zich hier de laatste jaren hebben gevestigd. De theatervoorstellingen die op Poerim
plaatsvonden – de belangrijkste viering die vorm gaf aan het leven van de kibboetzim en de chronologie ervan bepaalde – vormen een speciaal thema binnen dit uitgebreide project. Er was een gekostumeerd carnavalsfeest, gespeend van elk religieus element, waar korte humoristische acts en sketches werden opgevoerd door groepjes inwoners, die er soms maanden voor hadden geoefend. Met het uiteenvallen van de gemeenschap, de desintegratie van het sociale leven en het in onbruik raken van collectieve ruimtes is ook aan zulke activiteiten een eind gekomen. Uitgaande van archieffoto’s en ideeën ontleend aan gesprekken met de leden van de kibboets voeren László en de Yad Hanna Theater Group (bestaande uit amateuracteurs, vrienden en collega’s) een toneelstuk op over de geschiedenis van een kleine gemeenschap in de continue strijd met de problemen van het samen leven en samen delen. Kunstenaar: Mark Leckey Titel: Cinema-in-the-Round, 2007-2010 Locatie: bibliotheek Witte de With (eerste verdieping) Tijd: 22.00 u. Tijdsduur: 30 min. Mark Leckey is een Britse kunstenaar die werkt met collagekunst, muziek en video. Zijn kunst van gevonden objecten en filmbeelden omvat een aantal video’s, waaronder Fiorucci Made Me Hardcore (1999) en Industrial Lights and Magic (2008), waarvoor hij in 2008 de Turner Prize won. Leckey’s Cinema-in-the-Round is een collage-achtige documentatie van fragmenten van geënsceneerde toespraken die hij bij verschillende gelegenheden heeft gehouden. Met uiteenlopende onderwerpen als video, film en televisie, dienen die fragmenten als reflecties op het verband tussen object en beeld, tussen het medium en het subject. De beelden schuiven heen en weer tussen een nogal persoonlijk verhaal over de ervaring van materialisatie-op-het-scherm en de eigenlijke aard van het beeld zelf, hetgeen een unieke kunsthistorische interpretatie impliceert die verder gaat dan de geijkte kijkpatronen.
Zaterdag 19 juni 2010 Tussen 13.00 u. en 22.00 u. Kunstenaar: Nishiko Titel: She commands and we obey, 2010 Locatie & tijd: zaterdag, in verschillende locaties, tijdens het performanceprogramma
Nishiko studeerde fotografie in Japan en beeldende kunst in Den Haag waar ze vandaag nog steeds werkt. Haar poëtische, performatieve installaties worden vaak door persoonlijke of alledaagse tragedies gedreven zoals ongevallen of subtiele confrontaties die ontstaan door culturele verschillen. In haar werk She commands and we obey brengt ze ongevallen naar voren, waarin gebroken glas opnieuw een vorm krijgt en achtergelaten wordt op de plek waar de tragedie plaatsvond. Tijdens Let Us Compare Mythologies zal Nishiko verschijnen met twee tassen gevuld met gereedschap en materiaal, ter voorbereiding van een ongeval waarbij glas is gebroken. Kunstenaar: D. O. R. Titel: Situation. The Kashubian interregnum (New theory), 2010 Locatie: Ingang van Witte de Withgebouw en auditorium (eerste verdieping) Tijd: 13.00 u. Tijdsduur: 30 min. Voor beschrijving, zie hierboven. Type: Wereldkampioenschappen Voetbal Titel: Nederland - Japan, 2010 Locatie: Het Dorpshuis Tijd: 13.30 u – 15.15 u. Tijdsduur: 2 uur Kunstenaar: Keren Cytter & Andrew Kerton Titel: Poker Face, 2010 Locatie: Het Dorpshuis Tijd: 16.00 u. Tijdsduur: 7 min. Keren Cytter is een kunstenaar die experimenteel werkt met film, met methodes die de beperkingen van zowel geschreven als cinematografische genres en idiomen te buiten gaan. Ze schrijft ook romans, gedichten en libretti en richtte in 2008 de danstheatergroep Dance International Europe Now op. Andrew Kerton is een kunstenaar die werkt met video en live-performance. Ze hebben beiden deelgenomen aan het kunstenaarsprogramma van de Ateliers en staan nu bekend om hun samenwerking met Dance International Europe Now. Dit opkomende gezelschap bedient zich van een samenspel van theatrale genres en visuele media dat steeds verder wordt verfijnd. In Let Us Compare Mythologies voeren Cytter en Kerton de zeven minuten durende performance Poker Face uit. Kerton playbackt op een klein podium
p. 5/8
een gedicht in een microfoon, in de rol van een entertainer die het verhaal verteld dat hij door zijn alter ego wordt vermoord. Dit alter ego wordt vertegenwoordigd door een lichaamloze stem tegenover hem, die in een microfoon in een spotlight spreekt. De stemmen komen uit speakers tegenover elkaar en roepen de impliciete vraag op waar authenticiteit begint en waar ze eindigt. Type: Dialogen Locatie: Het Dorpshuis Tijd: 16.15 u. Tijdsduur: 45 min. Kunstenaars Oskar Dawicki, Lili Reynaud-Dewar en Mark Leckey spreken kort over hun werken, ingeleid door de curatoren van Let Us Compare Mythologies. Het gesprek vindt in een informele sfeer plaats in Het Dorpshuis. Kunstenaar: Geneviève Belleveau Titel: The Church of gorgeousTaps and Ablehearts, 2010 Locatie: Bonheur Theaterbedrijf Rotterdam Tijd: 17.00 u. Tijdsduur: 30 min. Geneviève Belleveau woont en werkt momenteel in Brooklyn, New York. Ze studeerde theater, beeldende kunst en stemtraining in Bennington College. Een doorlopend project van Belleveau is de ontwikkeling van haar alter ego gorgeousTaps in een wekelijkse telecast op http://newtownradio.com/ en een album met popmuziek die verschijnt in de zomer van 2010. Belleveau’s werk omvat elementen van live-performance, kostuums, video, muziek en installatieomgevingen die een sfeer van verhoogde dramatiek oproepen in zowel formele als informele situaties. In navolging van de socioloog Erving Goffman beschouwt Belleveau elk aspect van het menselijk gedrag als een dramaturgisch te manipuleren concept. Ze treedt op als actief performer, tentoonstellingsmaker en onderzoeker van de condition humaine. De Reality Show die plaatsvindt in de Church of gorgeousTaps is een niet-religieus theaterevenement waarin de structuur van een traditionele Lutheraanse kerkdienst wordt gebruikt om speelse, maar ook provocerende thema’s aan de orde te stellen. In Let Us Compare Mythologies treedt ze alleen op, maar het project is begonnen als een collectief werkin-uitvoering in de achtertuin van de kunstenaar in Greenpoint, New York. De show inspireert de deelnemers hun diepste verlangens en geloofssystemen te
onderzoeken en genoegen te nemen met een gemeenschap die een collectief ontvouwen van het creatieve proces aanmoedigt. De radioshow getiteld The Business of Pleasure richt de aandacht op een ‘uithoudingsperformance’ waarin de kunstenaar achtereenvolgens zeven onenightstands beleeft. Tegenover de traditionele contractuele codes van de onenightstand stelt georgeousTaps haar eigen Ten Commandments for the Business of Pleasure [Tien geboden voor het genotsbedrijf), zodat elke voorbijgaande ervaring werd ondernomen als een complete en liefhebbende relatie in plaats van als een zinloze versmelting van lichamen. De kerkgangers vallen gorgeousTaps bij in gebed en meditatie middels popsonghymnes, interactie, preken en delen van het sacrament. GorgeousTaps probeert geen morele code over te dragen. In plaats daarvan voert ze de congregatie mee door een proces dat persoonlijke opinies zal onthullen over liefde, seks en de onderhandelingen die aan alle relaties inherent zijn. GorgeousTaps verzoekt de congregatie beleefd te arriveren in een geest van eerbied en respect. NB voor bezoekers: Breng a.u.b. een offerande mee in de vorm van een reliek dat verwijst naar een romantische ervaring die voor u diepe betekenis heeft gehad. De performance wordt gevolgd door een gezellig samenzijn. Kunstenaar: Lili Reynaud-Dewar Titel: The Bible Was Not Written For Negroes, 2010 Locatie: Witte de With (tweede verdieping) Tijd: Tijdsduur: 10 min. Zie voor beschrijving hierboven. Kunstenaar: D.O.R. Titel: Situation. The Kashubian interregnum (New theory), 2010 Locatie: Witte de With, auditorium (eerste verdieping) Tijd: 18.15 u. Tijdsduur: 30 min. Zie voor beschrijving hierboven. Kunstenaar: Eliza Newman-Saul Titel: Generally I feel Nothing but the Sea, 2010 Locatie: Het Dorpshuis Tijd: 20.30 u. Tijdsduur: 20 min. In haar narratieve werk gebruikt Eliza Newman-Saul, sprekend in de eerste persoon, hardnekkig onbenullige momenten om grotere maatschappelijke
kwesties aan de orde te stellen. De kunstenaar stelt zichzelf op als auteur en regisseur en gebruikt acteurs en nietkunstenaars om de nadruk op haar eigen fysieke aanwezigheid te verminderen. De verhalen die ze construeert, komen keer op keer terug in haar praktijk, die zich beweegt tussen schrijven, video, tekenen en performance, tot aan communiceren via verhalen vertellen. Haar werk, vaak gefragmenteerd maar zelden ambigu, is een pleidooi voor een terugkeer naar ontcijferbare betekenis. Voor Let Us Compare Mythologies heeft Newman-Saul een werk gecreëerd waarin het publiek niet als deelnemer maar als getuige wordt uitgenodigd voor een avond van wijn, conversatie en performance. Ze verkent in dit theatrale werk Generally I feel nothing but the sea de geschiedenis van Coney Island met behulp van een circus constructie, waarin het schiereiland van Brooklyn dat formeel een eiland was een domein van liefde en verlies wordt. Deze performance, die in 1999 begon als een kort verhaal, is sindsdien in ontwikkeling en wordt nu voor het eerst met publiek geconfronteerd. Kunstenaar: Jeremy Shaw Titel: I am A Laser/Scream Like a Baby, 2010 Locatie: Witte de With, bibliotheek (eerste verdieping) Tijd: 21.30 u. Tijdsduur: 15 min. Jeremy Shaw is een in Berlijn gevestigde kunstenaar die in zijn veelzijdige praktijk film, video, geluid en diverse studiogebonden media gebruikt. In een quasidocumentaire stijl brengt hij de grenzen tussen de mainstream cultuur en hoe jezelf daarvan te onderscheiden aan het daglicht. Hij onderzoekt de conventionele aspecten van de documentaire, de rockvideo, de pop- en psychedelische kunst in een conceptueel kader. Met zijn werk poogt hij een dialoog tot stand te brengen over culturele praktijken die streven naar een transcendente ervaring. Shaw bespreekt in zijn lezing/performance I am a Laser/Scream like a Baby de hoogst geavanceerde lasertechnologie. Met behulp van uitgebreide diagrammen en schema’s illustreert hij de kracht en snelheid waarmee deze wordt vormgegeven in de hedendaagse chirurgie, bewapening, theorievorming en, zo kan men zelfs beweren, het denkproces. Deze ‘lezing’ dient als een aanloop tot een dramatische voorstelling die de geavanceerde wetenschappelijke vermogens van de laser verbindt met de hulp
p. 6/8
die hij kan bieden aan de op transcendentie gerichte activiteiten in de populaire cultuur vanaf de jaren zeventig tot op heden. Deze dualiteit wordt belicht in een narratieve tekst geschreven in 1973 die in 1980 opnieuw opdook en waarvan de tweede door de schrijver van beide versies, David Bowie, bestempeld werd als ‘nostalgie voor de toekomst’.
Zondag 20 juni 2010 Tussen 13.00 u. en 14.00 u. Kunstenaar: Patrizio Di Massimo Titel: Untitled (Purebred), 2010 Locatie: Straten van Rotterdam, route vertrekt van Witte de With naar het Historisch Museum Tijd: 13.00 u. – 16.00 u. Tijdsduur: 3 uur (inclusief pauzes t ussendoor voor berijder en paard) Patrizio Di Massimo verbindt met zijn performance Untitled (Purebred) Witte de With met het standbeeld van Stadhouder Willem IV te paard voor de hoofdingang van het Historisch Museum in Rotterdam. De performance bestaat eruit dat een paard met berijder herhaaldelijk een route aflegt tussen het kunstcentrum en het dichtstbijzijnde ruiterstandbeeld. Voor het publiek zullen ze nu en dan zichtbaar zijn als het paard voor een paar seconden net buiten de tentoonstellingsruimte langs galoppeert. Dit evenement vindt nu voor de derde keer plaats. De eerste, Untitled (Pureblood)[Volbloed], legde een verbinding tussen de ruimte van een nonprofitorganisatie in de Londense East End en Bank Station, het economische hart van Groot-Brittannië. De tweede, Untitled (Thoroughbred)[Raspaard] verbond de Academie van Schone Kunsten in Rome met het oudste bestaande ruiterstandbeeld, dat van Marcus Aurelius in het Campidoglio in Rome. Met Untitled (Purebred), ontwikkeld voor Witte de With, wordt een verbinding gelegd tussen de instelling zelf en het historisch museum en komt zo de metaforische vraag aan de orde of we een klassiek monument op een tijdelijke manier moeten creëren. Kunstenaar: D. O. R. Titel: Situation. The Kashubian interregnum (New theory), 2010 Locatie: Witte de With, auditorium(eerste verdieping) Tijd: 13.00 u. Tijdsduur: 30 min. Zie voor beschrijving hierboven.
Kunstenaar: Rory Pilgrim Titel: Love in Uganda, 2010 Locatie: Arminiuskerk Tijd: 14.00 u. Tijdsduur: 10 min. De vraag naar de rol van culturele, sociale en mondiale eigendom staat centraal in de praktijk van Rory Pilgrim. Pilgrim verkent de vormen waarin we belijden waar we in geloven, individueel en collectief, als individu, gemeenschap of natie. Pilgrim werkt graag met uiteenlopende groepen en individuen van over de hele wereld, aan- of afwezig. Hij gebruikt zijn eigen rol als individuele burger om te vragen naar wat urgent is, nodig en gewenst. Dit heeft geresulteerd in uiteenlopende activiteiten, van een poging twee afzonderlijke Europese steden totaal te laten integreren (weymouthaapsalu, 2008) tot een verzoek aan koorgroepen om op openbare plaatsen te gaan staan en anderen de simpele vraag te stellen: ‘Kunnen we u helpen?’ (Aee el u? 2009). Met zulke werken onderzoekt Pilgrim de verschillen tussen hoe we ons gedragen en ons uitspreken in taal door middel van de structuren van de spraak, het geschreven woord en muziek. Love in Uganda is een performance rond een muziekstuk dat Pilgrim heeft geschreven in reactie op de poging in Oeganda een wet tegen homoseksualiteit doorgevoerd te krijgen. De wet is bedoeld om homoseksualiteit te criminaliseren en zet de doodstraf op bepaalde handelingen, maar ook op een hechte relatie, en zou een verruiming betekenen van de wet tegen homoseksualiteit die nog door de Britten is ingevoerd. De pogingen om de wet ingevoerd te krijgen, gaan nog altijd door, ondanks internationale veroordeling. Een drijvende kracht voor de aanname van de wet zijn de Amerikaanse evangelische kerken, die sinds de verkiezing van Barack Obama hun activiteit in Afrika hebben opgevoerd, met als gevolg een golf van homofobie en repressie over het hele continent. Maar in Oeganda stelt 35% van de bevolking zich achter de Anglicaanse kerk, die homoseksualiteit en LGBT-geaardheid (lesbian, gay, bisexual and transgender) evenmin geheel accepteert als veroordeelt. Het hoofd van die kerk gaf pas na twee maanden en onder druk van buitenaf zijn commentaar op het wetsvoorstel. Pilgrim schreef daarop een eenvoudige brief waarin hij een groot aantal Anglicaanse kathedralen rond de wereld vroeg om zijn muziekstuk binnen hun gewijde muren te laten horen. Daarmee zouden ze gezamenlijk verkondigen: ‘We moeten alle Liefde beschermen’. Tot nu
toe heeft geen kerk dit idee verwelkomd, behalve de Arminiuskerk, niet alleen een plaats van eredienst, maar ook een levendig discussiecentrum over literatuur, politiek en cultuur. Dit wordt ook de eerste keer dat Love in Uganda wordt uitgevoerd terwijl de wet in Oeganda nog altijd op aanname wacht. Type: Dialogen Locatie: Het Dorpshuis Tijd: 15.00 u. Tijdsduur: 45 min. De kunstenaars Danaï Anesiadou, Patrizio Di Massimo en Rory Pilgrim spreken kort over hun werken, ingeleid door de curatoren van Let Us Compare Mythologies. Het gesprek vindt in een informele sfeer plaats in Het Dorpshuis. Kunstenaar: Leeroy the Duck Titel: Leeroy!, 2010 Locatie: Bonheur Theaterbedrijf Rotterdam Tijd: 16.00 u. Tijdsduur: 20 min. Met zijn bulderende eendenstem is Leeroy een machtsfactor om rekening mee te houden. Als huidige burgemeester van Leeroytown heeft hij enkele grote plannen en ambities waar elk normaal mens zich voor zou schamen. Leeroy niet, dus. Hoewel voorlopig niet meer dan een projectie op een gordijn, is Leeroy niet zomaar een amusant masker voor een ander beschaamd, slecht verborgen klein mensje. Helemaal niet. Of zelfs een bescheiden klein mensje. Ook niet, niet echt. De meest narcistische man kan bescheiden leren worden. Maar daar gaat het hier ook niet om. Zulke kleine mannetjes zijn maar chauffeurs. Leeroy, daar gaat het om, de rest is slechts podium en decor. Ik meen het, want ik ben Leeroy. Uw intieme gids Leeroy nodigt u uit u te verliezen in zijn ogen en tepels, die trouwens toch hetzelfde zijn. Hij zal u rondleiden door Leeroytown en daarbuiten. Een land van vreemde woonkamers, Monolithic Duck Feet [monolithische eendenpoten], Badwierd TV, Good TV, stilte vervuld van paranoia, inboxen vol hoop, een overvloed aan slechte poëzie, arbeidsbureaus opgesierd met gevleugelde witte paarden, de gerafelde geest van een mislukte geheugenkampioen, en meer. Het publiek zal worden toegesproken door een grote animatie-eend, begeleid door een unieke soundtrack gebaseerd op het beeld van een plak Rocquefort, zoals door de componist gezien vanuit drie verschillende perspectieven. Bo-
p. 7/8
vendien stelt de componist zich voor dat het sneeuwt, maar de sneeuwvlokken blijven niet op de kaas liggen, maar worden erdoor afgestoten. Leeroy aanschouwt zijn voeten en zegt wat hij denkt. Hij wordt in fysieke zin geassisteerd door ‘Anonymous Andy’.
Kunstenaar: Dineo Seshee Bopape Titel: The Ideal Performance, 2010 Locatie: Witte de With, bibliotheek (eerste verdieping) Tijd: 17.30 u. Tijdsduur: 10 min.
Dineo Seshee Bopape werd geboren in Polokwane in Zuid-Afrika. Bopape’s werk, sculptuur, video’s en performances, gaat over de mythologieën en realiteiten van de Afrikaanse identiteit, de macht van ritueel en het snijpunt van objecten en herinneringen. In haar sculptuur neemt ze vaak de rol op zich van bricoleur, verzamelt weggegooide Danaï Anesiadou woont in Brussel en voorwerpen en lichaamsafval (tampons, volgde een opleiding tot kostuumonthaar, tissues) waarvan ze assemblages werper alvorens ze het terrein van de maakt met een sterke psychoseksuele beeldende kunsten betrad. Ze staat belading en geografische verwijzingen en kend om haar uitgebreide samenwerdoorspekt met opwekkers van sociale en king met kunstenaars, maar ook theater- persoonlijke herinneringen. Voor Let Us makers en dansers, waarin ze zowel Compare Mythologies zal ze in de bibliopersoonlijke als historische fictie vertheek van Witte de With optreden rond mengt in de vorm van voorstellingen en deze tekst die ze ons stuurde: personages. Voor Let Us Compare Mytho- Er zijn kijkers, toeschouwers, getuigen, logies voegt Danaï Anesiadou een voordeelnemers, voorbijgangers... en de afstelling toe aan haar bestaande instalwezigen die er misschien later van horen, latie Paralipomeda in de tentoonstelling en sommigen gaan er geheel in op en Of Fact and Fables. sommigen gaan er half in op en anderen Ze schrijft ons uit Brussel, 12 mei 2010: interesseert het niets (allemaal collectief te noemen: groep 1/de spiegels/de ont‘Trophies fished up; some curious sugvangst), voor de ideale performance is er gestion, Fact that leads nowhere; and a een of ander soort ruimte waarin de tale for two, Pregnant with mandrakes, performance plaatsvindt... die ruimte or with something else That might prove moet op wat voor manier of hoe dan ook useful and yet never proves’ [Trofeeën worden afgebakend... binnen de perforopgevist; wat zonderlinge suggestie, Feit mance moet er ook ruimte zijn om groep dat nergens toe leidt en een verhaaltje 1 (existentieel) te plaatsen. het is discutavoor twee, Zwanger van alruin, of iets bel wat voor vorm de performance moet anders Dat nuttig zou kunnen blijken en aannemen... of die vermakelijk of saai nooit blijkt’] (uit ‘Portrait d’une Femme’ moet zijn... in de ideale performance zou door Ezra Pound) een performance moeten plaatsvinden... iets dat aan al onze verwachtingen beHallo allemaal, mijn naam is Danaï Ane- antwoordt... en ze overtreft. ons verrast... siadou. In de loop der jaren hebben en ons misschien teleurstelt. mensen mijn naam verward met Diane, Diana, Aida, Medea... JFK en ik zijn op Kunstenaar: Lili Reynaud-Dewar dezelfde dag jarig maar hij werd doodge- Titel: What America Should Consider, schoten. Toen ik twaalf was, heb ik de 2010 biografie van Jackie Onassis Kennedy Locatie: Witte de With (tweede gelezen. Ik concludeerde dat ik haar niet verdieping) mocht. De moeder van Billy Wilder heeft Tijd: 18.00 u. ooit gezegd dat Marilyn Monroe pieste Tijdsduur: 10 min. als een paard, ze mocht haar niet.... Ik Zie voor beschrijving hierboven. heb tot de dag van mijn performance nog 30 dagen om het verhaal te vertellen Kunstenaar: D. O. R. van een vrouw die haar broer onthoofdt, Titel: Situation. The Kashubian haar kinderen doodsteekt en de vrouw interregnum (New theory), 2010 van haar minnaar in vlammen laat opLocatie: Witte de With, auditorium gaan, en dat begeleid door de ‘Hands of (eerste verdieping) Glory’ en een paar overheadprojectors. Tijd: 18.15 u. En als dat niet werkt, huur ik een ezel. Tijdsduur: 30 min. Zie voor beschrijving hierboven. Kunstenaar: Danaï Anesiadou Titel: Paralipomena – Portrait of a Woman, 2010 Locatie: Witte de With (tweede verdieping) Tijd: 17.00 u. Tijdsduur: 10 min.
Kunstenaar: Simon Denny Titel: Introductory Logic Tutorial Video, 2010 Locatie: Witte de With, bibliotheek (eerste verdieping) Tijd: 20.30 u. Tijdsduur: 15 min. Introductory Logic Video Tutorial is een serie ‘canvas video sculptures’ begeleid door een selectie van materiaal – lesboeken, teksten, opdrachten en proeven – die de in Nieuw-Zeeland geboren kunstenaar Simon Denny gebruikte toen hij een inleidende cursus logica deed aan de universiteit van Sydney in Australië. Denny maakt sculpturale installaties waarin hij een keuze van onderwerpen combineert met conventionele tentoonstellingsstijlen. Hij werkt zich een weg door verschillende lagen van het auteurschap en vormen van structurele logica en heeft zo een uniek visueel idioom ontwikkeld met aandacht voor de meest algemene formats van visuele ervaring. Uitgaande van het idee dat validiteit door de filosofische logica wordt vastgesteld op grond van de vorm, zonder de inhoud te hoeven kennen, worden enkele logische structuren vertaald in een videoformat, in de stijl van een lesboek, met achtergrondfoto’s van duinen en rotsformaties uit het Mungo National Park in Australië. Deels wordt via deze exercitie de complete inventaris aan monitors van een kunstinstelling in Sydney gedocumenteerd, die wordt gebruikt om het aantal gecreëerde ‘lessen’ te beperken, terwijl het project ook dient als verslaglegging van de uiteenlopende presentatiehardware van die instelling, een soort geschiedenis. De presentatie in Sydney, waar deze beelden werden weergegeven op schilderdoek, op schaal 1:1 en dubbel, omvatte ook een selectie universele afstandsbedieningen, de beste plaatshouder van de consumentenelektronica voor een vorm die een serie taken kan uitvoeren ongeacht de variabelen. Voor Let Us Compare Mythologies levert de kunstenaar een serie leerpunten gebaseerd op het educatieve materiaal dat is geformatteerd in de net-geen-videostills uit de Introductory Logic Video Tutorial. Deze aflevering, deels les, deels uitzending of overlevering zal de inhoud weerspiegelen en fysieke, visuele en auditieve voorbeelden geven van wat een performatieve tautologie zou kunnen zijn, een educatieve negatie en anderszins.
p. 8/8
Kunstenaar: Tris Vonna-Michell Titel: Untitled, 2010 Locatie: Witte de With, bibliotheek (eerste verdieping) Tijd: 21.00 u. Tijdsduur: 15 min. Tris Vonna-Michells performances en installaties zijn complexe assemblages van beeld, geluid en verhalen. Zijn performances en installaties fungeren als hoofdstukken van een niet-lineair verhaal waarin persoonlijke mythes met behulp van fotobeelden en verzamelde alledaagse voorwerpen worden gecombineerd met historische sporen. Voor de tentoonstelling Of Facts and Fables bij Witte de With heeft hij een aangepaste versie gemakt van Monumental Detours/ Insignificant Fixtures die in 2009 werden gepresenteerd in de Galerie Jan Mot in Brussel. In zijn installatie creëert VonnaMichel een performance waarin hij improviseert met een nieuwe serie verhalen.
Praktische informatie
onderdeel van Morality
Entree: € 5,- per dag / € 10,- passepartout. Reserveren niet nodig Tickets zijn dagelijks en alleen bij Witte de With te koop: van 11.00 u. tot 23.00 u. tijdens het festival, daarvoor tijdens normale openingstijden. Bezoek onze website voor het hele programma of nadere informatie: w w w.wdw.nl
Let Us Compare Mythologies maakt deel uit van het programma Morality dat dit hele jaar leidmotief is bij Witte de With. Witte de With wordt gefinancierd door de gemeente Rotterdam en het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Dit programma wordt ruimhartig ondersteund door de Mondriaan Stichting, SNS REAALFonds, het Noorse Bureau voor Hedendaagse Kunst (OCA, Office for Contemporary Art, Norway) en de Dienst Kunst & Cultuur Rotterdam. Met speciale dank aan alle kunstenaars, alle locaties en het Goethe Institut.
Type: Feest Titel: Body Xerox, 2010 Locatie: Roodkapje Tijd: 22.00 u. Tijdsduur: tot 02.00 u.
Gelijktijdig gepresenteerd als
ACT VI: Remember Humanity tentoonstelling 13 mei - 29 aug 2010 ACT VII: Of Facts and Fables tentoonstelling 13 mei - 26 sep 2010 ACT VIII: Nether Land tentoonstelling (in het Nederlands Cultureel Centrum in Shanghai, World Expo 2010) 19 juni – 11 juli 2010
Between You and I - Intervention 3 Polder Cup door Maider López 4 juni – 5 sept. 2010 kampioenschap op zaterdag 4 sept. 2010, Ottoland w w w.poldercup.nl Verwacht ACT X symposium 24 – 26 september 2010 Slotakte boek September 2010 Performancelocaties
6
1 — Witte de With, Center for Contemporary Art Witte de Withstraat 50, 3012 BR Rotterdam +31 (0) 10 4117924, w w w.wdw.nl Rooms: auditorium, library, exhibition Of Facts and Fables 2nd floor. 2 — Arminius Church Museumpark 3, 3015 CB Rotterdam +31 (0)10 4363800, w w w.arminius.nu 3 — BONHEUR Theater Bedrijf Rotterdam Eendrachtsstraat 81, 3012 XH Rotterdam +31 010 4046716, w w w.bonheur.nl
2
4 — Stichting Dorpshuis Community Center Boomgaardstraat 189, 3012 XC Rotterdam +31 (0)10 2136384
1 3 4
5 — Nordic Seamen’s Church Westzeedijk 300, 3016 AP Rotterdam + 31 (0)10 4365123, w w w.noorsekerk.nl 6 — Roodkapje Meent 119-133, 3011 JH Rotterdam +31 (0) 10 2439800, w w w.roodkapje.org
Route of the Horse-Ride Patrizio Di Massimo, Sunday 1 till 4 p.m.
5
