571-5 Januari - i» OHm*- ,,v.«l &V. li. *,* J^"- > V. t. :- Jde Ufa-toonfilm»Iganger van Woronzeff"

1

No. 571 - 5 Januari -

i» OHm*-

,,v.«l

&V

li. 0

*,*

D J^"-

>

V

t. ■:-

LW

^ I WTT E

H E L M

Jde Ufa-toonfilm »Iganger van Woronzeff"

—^^»

onder den microscoop bezien, toont duidelijk, of hei haar in gezonde functionneering met de hoofdhuid staat. Onvoldoende gevoed haar wijst op typische veranderingen in de innerlijke structuur. Dit tot haaruitval voerende verschijnsel, verloopt zoo onopvallend, dat het meestal de hoogste tijd is, wanneer het wordt opgemerkt. Voor dit gevaar hoedt U .Sebald's Haartinctuur'. Dit voortreffelijke middel zorgt er voor, dat Uw haar zich weer herstelt en gezond en krachtig blijft. Dat zullen U ook vele Uwer medemenschen bevestigen. Sebald's Haartinctuur doet Uw haar groeien, geneest roos en kale plekken. - '/ï flacon f. 1.65, '/. «acon f. 2.95, Vi '/. L. flacon " f. 4.75. EN NU NOG EEN GOEDE RAAD: Voor Uw goilchl .S.b.ld'i Gotlchliwater' ((.e«.lotion), h*t nlouw«, uititokend Mmongoiteld« huldvorzorglngimlddol. Hol rolnlgl do porlin, ipanl do huid, mookl hoor frlich on bohoodt golljklljdlg Uw tolnt. Por (l.con I. 0.85. bij Drogllton.PoHumorloukon on Koppors.

BEREID UVOOR! Pos op, do» de goide zorgen aan Uw uiterlijk biteed, niet vergeefs zijn door ekn te sterke of een algemeenjparfüm té gebruiken. Dedecerie geur van enkele druppels OH Cottage lovenderwofer zal o«k U in het mees» uitgelezen geidschap de belangstelling schenjen, die de vrouw van verfijnde leschaving toekom». De typische proene flacon Old Cottage Lavi iderwater en ook de andere C i Cottage artikelen hebben »ch reeds een plaatsje op Uw »ilettafel?. '"•port.: RICHARO WERNEI NOC * Ca, Huddoslroet 9. Am.t. J«*C sM

Import: H. TKN MERKEL. HILVERSUM.

'Joh. Andre*

SEBALD'S

AART,NCTUUR SEBALD SGEZICHTSWATER Hildesheim geqr.

©W (Tof tooe

<31inija

Render mitt

-

BOEKWERKEN „MODERNE TREKKING 15 JANUARI a.S. O« gpoolst« prijs f lao.OOO,- kunt | ook U wlnnonl Nlot aapz.i.ni

IggWJWjg OP BROEP ..a» Vanaf heden opengesteld:

DANSEN"

Inhoud: Q«,ck Step. Ilow Foxtrot. T.„0o.-W.ltx. BI«.. •„ Runib. Met een beschnjvmfl v4 alle figuren zoowel voor Dame al, voor Heer Prijs: f. 0.75, per post f. 0.85 Giro 240444

STAATS- en PREMIELOTEN zonaar ni«tSnl Bik lol mmn pnial üaarlilka 10 a-ooi. wlnaman^,, w.Mn KSUÄWÄJJI

LANGE POTFM o-J LANGE POTEN 271

-

Per 'rJ:., DEN HAAG

p0st

-

t0 *fl«onden. TEL. 115550

1.113.400 QUi-Pew Vraa»t onze GRATIS MONSTERCOLLECTIE aan. be«ttend« 800 kleuren BREI- en HAAKWOL In o a

MET HOOFDPRIJZEN VAN.

120.000

72.000 | 60.000 | 48.000 36.000 I 30.000 I 22.500 en duizenden gemiddelde en kleinere prljien,alle in contanten, kunt U winnen door inschrijving op een of meerdere dezer loten - zonder nieten. Gehet e loten vanaf ( 3- per maand (*it ge«, g^cii») mr IWtlotlfigrtHstew grau» tm ledere trekkkiB. BtSIELBRIEF. Gelieve duldellifc In Ie vullen « It ütolMlw: Aan ie HcllanflscltB Grtdiet- en Oüligaliebank il

Amsterdam, PnHwx 577 (PC. HooKsIraal lUL Undergeteckende bestelt hiermede: ^**™m*J*™Ut" PREMIUOTEN" rtirtufa" »efaiiaiiil.rtclil||evtiiilcvaMimiAlfeimiinopil«iv>mBprl|i. EE« ZOO GUNSTIGE GEIEGENHEIO OM SPOEDIG EEN VERMOGEN TE BEIEIKEN MM VOORAL IN DEHN TIJD NIEMAND SMFN

ItninViori, Stat

H

«o.:

IKimdHCwiM: Cin. & Th.

'"li Vo0r kol,"n' »o^ken, lumper», b.bykleertje», badi paKKen( enz.

I t

1 VANAF 14 CENT PER 50 GRAM I Bij bestelling gratis breipatron^i Direct van fabriek aan particulier N.V. Amsterdamsch Verzendhuis van Garens .Heerengracht 154w.

Amsterdam (C.)

i WERTOLLIG HAAR verwijderd door E ECTROLUSE komt niet t tig, Eenlg «(doend lyiteem. Adviseer uw -U. Behandeling absoluut pijnloos. Laat gek lldteekens rta. Gratis advies. InrtH. v. «iedr. entharins E. Noetebeem. Geudsehe Slnsel 83a - Rotterdam

iPoto Ufm)

HET SPINNEWEB . t ZN COMPLEET VERHAAL

VOOR DEN AMAT!URD00r,,enHWe,,MeV-JABr0nm^

|5l ORANJEKRUIS-OBLIGATIËN en de volgens de loterijwet 1905 voor geheel Nederland wettig geoorloofde

1

rAOcecisinlbiBirst m «Oe nl«uw« flOm „„De ZlattunArbaron'*.

Het venster in Mr Bensons kamer was al een n iand langniet schoongemaakt «i de aan»: blik van de streperige vuilh d er van op dezen stralenden Zater igmorgen scheen Sally's bitterheid gen den nieuwen bediende nog te doe oenemen. Vóór de nieuwe bediende ch in de gunst van Mr. Benson had weten in te dringen, was het venst« in het privé-kantoor geregeld eens i 'de veertien dagen schoongemaakt; ally had dat werkje op zich genom< , omdat ze wist, dat Mr. Benson geei vreemde glazenwasschers in zijn kamei die dikwijls groote waarden bevatt( duldde, terwijl de oude werkster verk ard had, dat in al de veertig jaar, c t zij uit werken ging, het reinigen d • ramen nimmer tot het terrein harer b dgheden had behoord. Om den anderen Zaterdag ras Sally een kwartier vóór den géw( ien tijd gekomen en had met een leer dap het venster schoongemaakt: tot ee maand geleden — — toen ze haar ontslaggekregen had. Ze had dat al eenigen tijd : ;n aankomen, en het verwonden haar niets, toen Mr. Benson haar 11 slotte bij zich ontbood, om haar te irtellen, dat het hem speet, maar dat ij haar onmogelijk langer kon houdi , hoe-

DOOR

D'JLLVAREZ

wel ze haar geest nog steeds met de vraag pijnigde, wat de werkelijke reden van haar ontslag kon zijn. Natuurlijk had ze, in die vreeselijke week tqen Jim gestorven was, heel wat vergissingen begaan en misschien had ze er, verkeerd aan gedaan, om zijn ring te blijven dragen en op kantoor te doen, alsof er niets gebeurd was, in plaats van Mr. Benson te vertellen, dat haar verloofde overleden was. Maar toen ter tijd'was het geweest, alsof een inwendige stem haar zei, dat zijn deelneming haar nog meer hinderen zou dan zijn onwetendheid. En later had ze in haar- stilzwijgen volhard, omdat ze den moed miste, alsnog met de waarheid voor den dag te komen. In ieder geval, dat was een jaar geleden gebeurd, en Mr. Benson was er de man niet naar om oude koeien uit dé sloot te halen. Daarbij, toen ze weer in haar gewone doen was, was alles uitstekend 'gegaan, tot hij haar plotseling een paar maanden geleden vertelde, dat hij van plan was een manlijken bediende te nemen. Sally herinnerde zich den datum, omdat het de dag was, nadat hij haar met meer 's avonds met haar jas geholpen had en ongeveer tezelfder tijd was hij begonnen later op kantoor te blijven: hij had het plotseling te druk, om met haar naar beneden te wandelen en haar naar de bushalte te brengen.

En een maand geleden had hij haar heur ontslag gegeven. Sally had het haast nog meer met den armen jongen te doen — ze vond hem niet meer dan een volwassen jongen, terwijl hij voor zich uit zat te staren en met een somber gezicht den dop zijn vulpenhouder op en af schroefde — dan met zichzelf. Hij had gepleit, dat zij zijn standpunt ongetwijfeld zou kunnen begrijpen. In dezen tijd was het kantoor van een makelaar in edelgesteenten geen plaats voor een meisje alleen — — hijzelf moest vaak afwezig zijn — — en Dickerson, de nieuwe bediende, kon de correspondentie doen, de boekhouding en de rest van het werk. Want twee stuks personeel ging de financieele draagkracht van zijn zaak te boven en hij had er geen behoefte aan. Dus, hoezeer het hem ook tegen de borst stuitte, voelde Mr. Benson zich genoodzaakt haar te vragen naar een andere betrekking uit te zien. Sinds dien dag had Sally de vensters niet meer schoongemaakt; niet uit wrok, maar omdat de nieuwe bediende bijna al het werk op zich genomen had, dat een gang naar Mr. Bensons kamer noodzakelijk maakte en hij zijn bevoorrechte positie met zooveel naijver hoedde, dat hij iedere persoonlijke aanraking van Sally met Mr. Benson trachtte te verhinderen.

- 3 ~ u

;

i&L.

.-.

/ .

Li*

■ -i

'ff r

.■--r-r*«.:..

TANDEN ALS PARELEN

na het gebruik van

ivA TANDPASTA in tuben ä 25 & 60 cts. Drie korte stootcu van den zoemer, zoo langen tijd het signaal voor Sally, beteckenden nu: „Mr. Dickerson alstublieft," en Sally's contact met Mr. Benson scheen beperkt tot h^t aan-

■

'

dienen van bezoekers en het brengen om half vier van een kop thee met twee koekjes. II. Sally trok nog eens haar neus op tegen het venster, liep toen naar den anderen kant van Mr. Bensons kantoor en nam van de grootc archiefkast de vaas, die bijna een maand daar onaangeroerd gestaan had en die nu met een dikke laag stof bedekt was. In vroeger dagen had Sally steeds gezorgd, dat er versehe bloemen in waren, maar dat was weer een van die bezigheden, waartoe de aanwezigheid van den nieuwen bediende haar de inspiratie had ontnomen. Daar dit echter haar laatste morgen was en ze geen andere manier kon bedenken, om Mr, Benson een idee er van te geven, dat ze hem den aardigsten man vond dien ze kende, was Sally tien minuten eerder gekomen met een bos rozen in haar arm, om voor den laatsten keer wat fleurigheid en poëzie aan zijn kamer te geven. Pas toen ze de vaas schoongemaakt en met water gevuld had en de bloemen er in had geschikt, dacht ze er weer aan, dat, volgens de mededeeling van Dickerson, Mr. Benson dien morgen niet op kantoor zou komen, omdat hij golf ging spelen. Nu, dat was niet zoo heel erg, de bloemen bleven nog verscheidene dagen goed en eigenlijk vond Sally het wel geschikt, dat hij er niet was, omdat haar daardoor een pijnlijk :\h' Iv id'u-lin'ii 1 u's] i.'inl ' 'V' I

Vraag driehonderd en negen Wat is de hoogste berg van Europa en in welk land ligt deze? Onder degenen, die ons vóór 19 Januari goede antwoorden op deze vraag zenden, zullen wij een hoofdprijs en vijf troostprijzen verdeelen. Indische abonné's hebben tot 19 Maart gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Adressecren aan; Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of envelop gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 309. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

RADEN SUYANA geteekend

door

Marthe

Antoine Gérardin

BEZOEKT HET

iriHiE/mEiß, TE DEN

HAAG

Vraag driehonderd en vijf

AtVKEES THE

4 -

rrr

m ^
HONEY DEWiHPORT

IMPOBTEUBS;

ALVANAg PLEIN 8" DEN WAAG

-.;

-•
HONEY DEW

CIGARETTES

Dickerson had haar den vorigen avond goedendag gezegd, toen hij haar te kennen gaf, cjat, wat hem betrof, hij.-iiaar den volgenden ochtend niet terug verwachtte. „Vrijdag is betaaldag, Miss Stevens," had hij zuur spottend gezegd, „dus waarom zou u Zaterdag komen ? Ik zal het niet aan den baas vertellen, hij verschijnt toch niet." Sally had niets gezegd, ze verspilde liever geen overbodige woorden aan den jon jeman, dien ze hartgrondig antipathie c vond, maar ze was een plichtsget ouw persoontje en daarbij wenschte ze geen gunsten aan te nemen van Dick :rson, zoodat zij naar het kantoor was gekomen, om voor het laatst haar werkte doen en zelfs méér dan dat. Met h: ar aangeboren goeden smaak had ze d ; bloemen geschikt en de vaas op, de vc stef-bank gezet, waar de diepe klcjur dei rozen het beste licht opving, maar de achtergrond der vuile vensters kwam d-c irdoor nog smeriger en hatelijder ui „Weet je- wat," besloot Sally spontaan, „il zal ze voor de laatste maal nojg een schoonmaken." ^ondc eerst haar mantel en hoed af te de n, haalde ze den leerenlap uit de la vn haar schrijftafel, klom op een sto en begon haar krachten te wij den : .n de bovenste rij ruiten. "Er w :en twee rijen, met drie ruiten in iedei rij en tot Sally's afschuw zag ze,' dat in den bovensten hoek van iedere ut een spin zijn web had geweyen. i^es leine, stoffige bundels spinnewe|) w ■en zorgvuldig in de hoeken, wakr 1 t witte schilderwerk het glas raakte, /erankerd. JDalbeteekent," zei Sally, „dat er zod mleen zes wegloopende spinnen hu:i hi|s kwijt zijn, omdat ik het hart niej hS ze dood te drukken." Toeft haar zeemlap in de buurt van het eelte web kwam, liet de eigenaar er van zich met snelle vaart op de venStelank neer en wipte tusschen een scheur van het behangselpapier. „ 'u," dacht Sally, toen ze het spinn« eb wegveegde, „als alle anderen net zé doen . • •"

u

u

Bij het ademen door den neus werkt de neusholte als een soort filter, die stofdeeltjes en andere ongerechtigheden tegenhoudt, en tevens de lucht wat verwarmt voor zij in de longen komt. Den heer A. M. Alsberg, te Amsterdam, konden we ditmaal den hoofdprijs toekennen. De troostprijzen aan den heer J. Poolen, Maastricht; den heer H. A. van Ingen Schenau, Leiden; den heer N. C. Blaauw, Amsterdam; mejuffrouw T. Alkema, Groningen; den heer C. Roomeyer, Rotterdam.

SUPtft OGv. .

IMPORT

REMBRANDT TH EATER AMSTERDAM BENGT S1EEDS BESTE PROGRAMMA'S

u L

2 <

11/

2

c

(Foto ParmmountJ

Qanrv C®@C3©PS vrouiw 0<S@F4 paairdio'llilsO'Bini. Haar echtgenoot brengt haar de eerste beginselen bij van deze moeilijke sport.

Vier spinnen deden het. Maar nummero vijf, op een van de onderste ruiten, was moediger. Zij bleef kalm zitten en noodigde Sally uit bij häär te komen. Toen de zeemlap in haar nabijheid arriveerde, voerde zij offensieve bewegingen uit; „met evenveel effect," peinsde Sally, „als een politie-agent, die een lawine tegenhoudt. Maar dat diertje heeft ongetwijfeld moed, ik durf het niet dood te drukken en ik kan zijn huis niet vernielen, als hij er niet uit komt. Nu vriendje, dezen keer blijf jij overwinnaar; maar laat je' succes je niet naar het hoofd stijgen, want je zult waarschijnlijk niet zoo gelukkig zijn als een ander het venster schoonmaakt." Ze was nu met het raam klaar en stond een poosje te genieten van de morgenzon en van het vroolijke, levendige vertier op de straat beneden. Achter

haar hing een van de lange gordijnen, waarmede Mr. Benson op sombere winterdagen de koude buitensloot en een vage geur van de tabak, die hij rookte, kwam haar in den neus. Plotseling drongen de tranen haar in de oogen en een huivering van eenzaamheid beving haar. Ze deed juist pogingen, zichzelf wijs te maken, dat het was, omdat ze nog geen andere betrekking gevonden had, toen de deur van het personeelkantoor snel geopend werd en Dickerson binnentrad. III. Uit haar gedroom wakker schrikkend, keerde Sally zich half om, ten einde hem goedenmorgen te zeggen, maar ze hield zich bijtijds in, want achter den nieuwen bediende kwam een andere man, een vreemde. - 6 -

Dickerson liep rechtstreeks op de brandkast toe. „Daar staat het beestje, George," zei hij, „zie maar wat je er mee doet. Het is om te beginnen, om de buitenste deur te doen; de binnenste kunnen we pas om tien uur openmaken. Benson heeft er een mechanisme van eigen vinding op toegepast, dat een sirene op den buitenmuur bij het raam aan het loeien brengt, als de deur buiten kantoortijd geopend wordt. De draden kan ik niet vinden. Ze moeten onder den grond doorloopen. Maar hét is een automatisch systeem, dat zich om zes uur 's avonds inschakelt en om tien uur 's morgens zichzelf buiten werking stelt." De man, die George genoemd werd, zette zijn tasch naast de brandkast en keek op zijn horloge. „Vijf over half tien," klonk het; '„nu, ik ben wel een klein half uurtje zoet met de buitendeur." „Neem gerust je gemak," verklaarde Dickerson opgewekt. „Benson is golf gaan spelen, de typiste heeft gisteravond afscheid genomen en ik heb haar gezegd, dat ze vanochtend niet terug hoefde te komen. Eventueele bezoekers houd ik er wel uit." „Dus we hebben den heelen morgen voor ons zelf," concludeerde George. Hij hurkte neer en begon aan zijn arbeid. Voor Sally, die onbeweeglijk in de schaduw van het gordijn stond, leken de volgende twintig minuten meer dan twintig jaren. Eenerzijds voelde ze een wilde vreugde, dat haar onberedeneerde afkeer van Dickerson gerechtvaardigd bleek, aan den anderen kant maakte ze zich doodelijk beangst over wat er met haar zou gebeuren, als ze ontdekt werd. Een golf van woede sloeg in haar omhoog, toen ze zag hoe ongegeneerd Dickerson met Mr. Bensons eigendommen omsprong en de laden van zijn schrijftafel doorzocht. „Neen," zei hij, een la dichtsmijtend, „niets te vinden, behalve zijn revolver, die ik mij maar zal toeëigenen. Klaarblijkelijk is hij zoo zorgzaam om alles 's avonds alles netjes in de brandkast te sluiten." „Nu, we hoeven niet lang meer te wachten," sprak George, toen het geluid van een drilboor ophield en hij begon te vijlen. „Ik ben bijna klaar." Toen kwam een triomfantelijk gegrom, dat Dickerson met een paar groote passen naar de brandkast deed loopen en Sally zag de deur opendraaien. „Zoo, daar zit je alarmklok," constateerde George op den waardeerenden toon van een kenner. „Mooi gecamoufleerd! Nog drie minuten, dan is de tijd om."

George was zeer voldaan qver zijn werk, nu kon hij even een minuut uitblazen. Hij liep door de kamer heen en weer om het bloed in zijn stijve beenen weer op gang te brengen. Opeens bleef hij staan en snoof. „Rozen," zei hij en liep naar het raam. „Deksels, wat een fijn spul." Hij bukte zich over de geurige bloemen. „Versch geplukt vanmorgen," vervolgde hij; „daar wil ik wat onder verwedden." „Versch geplukt, wat ?" Dkkersons stem klonk plotseling schor van schrik. Maar George luisterde niet. De eene hand rustte op de vaas, maar de andere wees trillend naar het gordijn, dat naast het venster hing. „Verdraaid," hijgde hij, „en je beweerde, dat we alleen waren!" IV. Sally stond doodstil. Haar intuïtie waarschuwde haar, dat dit haar beste verdedigingsmiddel was. Ze voelde, dat als ze probeerde het raam te breken of om hulp riep, dit, gegeven Dkkersons gemoedsgesteldheid, op het oogenblik waarschijnlijk haar doodvonnis zoii beteekenen. Daarom bleef zij roerloos staan tot de eerste storm voorbij zou zijn en Dickerson haar alle scheldwoorden naar het hoofd geslingerd zou hebben, die hij ter beschikking had. Het schenen er heel wat te zijn ... Maar George damde eensklaps den ruwen woordenstroom af. „Hoor eens," vermaande hij, „dat is geen manier om tegen een meisje te praten. We hebben van haar kant niets te vreezen en het is al tien uur geweest." „Niets te vreezen?" herhaalde Dickerson; „denk jij, dat ze blind en doof en stom is ? Dacht je niet, dat ze haar mond niet open doet zoo gauw ze de kans krijgt ?" „Nu," antwoordde George norsch; „als het soms je bedoeling is haar in te maken, dan doe ik niet mee. Ik ben al heel wat meer jaren in het vak dan jij, maar met moord en doodslag heb, ik me nooit opgehouden. Dat ligt niet in mijn lijn. Sluit haar ergens op, waar ze haar Maandag vinden, daar ga ik mee accoord, maar verder krijg je George niet mee en vanavond zijn we veilig, mijlen ver weg. Kom, we verliezen alleen maar tijd. Houd jij een oogje op haar, dan haal ik het zaakje leeg." Sally bewoog zich nog steeds niet en keek naar den woedenden Dickerson. Dus ze waren van plan om haar hier te

laten, tot de werkster Maandagmorgen om halfnegen zou komen I Waarschijnlijk zouden ze haar binden en een prop in den mond stoppen. Sally had in den bioscoop dikwijls heldinnen gezien, wien in overeenkomstige omstandigheden op deze wijze belet werd geluid te geven en zich te verroeren, en ze vroeg zich af of iemand dat twee dagen kon uithouden. Thuis zouden zij niet ongerust zijn, omdat ze de week-end bij kennissen ging doorbrengen en van kantoor direct naar het station zou gaan. George begon weer te spreken. „Het is voor elkaar," kondigde hij aan. „De tasch is vol gepakt en dit heb ik over. Kun jij die in je zak doen ?" Het waren vier platte leeren etuis. Dickerson nam ze aan en zette ze zoolang op de vensterbank. Toen hij zich omdraaide, merkte hij den diamanten ring aan Sally's vinger op, pakte haar hand en rukte er den ring met een gemecnen lach af. „Alle beetjes helpen," hoonde hij. „En nu zullen we ons met jou gaan bezighouden, jongedame. George, snij jij het koord van de jaloezieën binnen af, wil je ? Of neen, laat ik het zelf maar doen, iemand van een van de kantoren aan den overkant zou je kunnen zien en het eigenaardig vinden als zich een vreemd gezicht vertoont. Pas jij zoolang op haar en ... Wat is dat ?" Uit het aangrenzende personeelkantoor kwam het geluid van een deurknop die omgedraaid, van een deur die geopend en gesloten werd en het gekletter van een zak golfstokken, die op een stoel werd gesmeten.

En is de Nederlandsche filmindustrie het nieuwe jaar goed begonnen?" ..Uitstekend, Pietersenl Twee premières van nationale producten in de Kerstweek is toch een prachtig resultaat. Twaalf bioscopen in de groote steden vertoonden gelijktijdig ,,Hct meisje met de blauwe hoed"." „Geweldig! En hoe is het met de Monopole-film ,,De big van het regiment"?" „Men is met de opnamen reeds flink opgeschoten. Will Tuschinski heeft zich echter teruggetrokken als productieleider: hij is nu alleen nog maar adviseur." „Wanneer komt nu de première van „De familie van mijn vrouw" en „Blokkade"?" „Dät weet ik ook niet, Pietersen. Beide films zijn al geruimen tijd gereed en „Blokkade" heeft ook in het Studio-Theater te 's-Gravenhage geloopen." „En heeft „Blokkade" succes gehad?" „Dat niet. Maar het is ook niet goed mogelijk. De maker van dit product. Willem

JEAU

niMT

IM

DE nyPTECIEUZE

4>

Dickerson was de eerste van de drie tot wie de beteckenis van deze opvolging van geluiden doordrong. En op hetzelfde oogenblik besefte hij, dat een onmiddellijk besluit noodzakelijk was. Hij wierp George een waarschuwenden blik toe, legde een vinger tegen zijn lippen, liep met snelle schreden de kamer door en opende de deur, die naar het andere kantoor voerde. „Bent u daar meneer?" vroeg hij met een stem, waarin duidelijk opluchting klonk. „Wat een geluk, dat u toch nog gekomen bent!" „Waarom?" kwam de stem van Mr. Benson. „Is er iets aan de hand? Wat is er gebeurd ?" „Wat er gebeurd is, mijnheer ?" klonk het verontwaardigd. „Gaat u maar naar uw eigen kamer, dan kunt u het zelf zien!" Dickerson keerde iu het privé-kantoor terug en bleef terzijde staan, als efn (Vervolg op pagina 21) Bon, heeft iets willen scheppen, dat eenvoudig niet zijn „genre" was. Hij heeft voordien steeds ,,avant-garde"-films opgenomen en dit waren vaak zeer goede rolprenten. Maar Bon wilde met „Blokkade" aan den smaak van het bioscoop-publiek tegemoet komen en dit ging boven zijn krachten. Maar hij heeft gelukkig den moed niet verloren en zal spoedig weer medewerken aan het vervaardigen van een nieuwe film." „Is er wat nieuws op tooneelgebied?" „Niet veel bijzonders. Alleen, dat Pierre Mols en zijn ensemble „Spektakel om Jolante" op het repertoire hebben genomen, In Duitschland is dit tooneelstuk reeds met succes verfilmd onder leiding van Carl Frölich." „Speelt Tom Mix eigenlijk niet meer voor de film? Men hoort niets meer van hem." „Hij is een tijdlang bij een circus-ensemble geëngageerd geweest. Nu gaat hij echter weer voor de film spelen. Hij zal voor de MascotFilm-Productie te Hollywood een serie tweeacters spelen. Wij hopen maar. dat deze acteur van de oude filmgarde opnieuw succes zal oogsten."

OP WEG NAAR UW WERK. - FORMAMINT BESCHERMT TEGEN GRIEP. VERKOUDHEID. INFLUENZA. ENZ. - FORMAMINT GENEEST KEELPIJN.

HET DÄNE

. f.--,

&- ^£f 4^A il. in M.

Kp^iHt

$&k

^^ï'1 ■i» ' Ä*!^ 11^.. -

'-Hag? j

i

;■

■■^

m

(JUNGFRAU GEGEN MÖNCH) Een Haro van Peski-film der Ufa RegriejE. W. Emo.

Wm

Kolverdeeling: Muti Hagedorn Dorit Kreysler Jenny Lmdemann, haar tante . . Ida Wüst Konrad Leitner Paul Richter Dr Poter Hiviu» ...>.,. Eric Ode De Berliner . . . .Hugo Fischer-Koppe Fritz, piccolo . . Gust] Stark-Gstettenbaur Een gaat Werner Finck Mevrouw Orlowskaja .... Keti Langer Schoolvriendinnen van Matz Ellen Bang en Maja Feist

Na het eindexamen vieren Mutz en haar klasse^enboten een enthousiast afscheidsfeest, waarna ze ieder het leven intrekken. Mutz kiest een practisch beroep; ze zal haar tante, de directrice vaneen meisjeslyceum, ter zijde staan in haar taak. Maar na eenig-en tijd krijg-t ze van den notaWs bericht, dat ze van haar oom een hotel g«erfd heeft. Hotel „Zur Jungfrau" in Uttlisborn aan het Bodenmeer. Ze besluit dit hotel te gaan exploiteeren en reist daartoe met spoed naar Uttlisborn. In den trein wordt de op reisgebied onervaren Mutz ridderlijk terzijde gestaan door een aardigen jongeman, die ook naar Uttlisborn moet. Hij logeert echter niet in de „Jungfrau" en neemt dus aan het station afscheid van Mutz, Bij den aanblik van de „Jungfrau" zakt Mutz de moed in. de schoenen, want het hotel is een vervallen, verloopen bedrijf, dat de concurrentie tegen zijn eenigen tegenstander de „Mönch', absoluut niet vol kan houden, zoo er al van concurrentie sprake is, daar iedereen naar de „Mönch" gaat. De notaris raadt Mutz aan het hotel te verkoopen, daar er bovendien nog sedert meer dan honderd jaar een proces loopt tusschen de eigenaars van de ^Jungfrau", en de „Mönch". Mutz is echter strijdlustig en van plan den strijd tegen de „Mönch" weer aan te binden en te winnen. Terwijl ze, krijgsplannen smedend, dopr Uttlisborn wandelt, ontmoet ze haar reisgezelschap weer. De jonge menschen bevallen elkaar steeds beter, zoodat het Mutz warm om het hart wordt.

AA

J«v

V'-

wbX V* ju*

Ifa

Terloops vertelt de jongeman, wie hij is: Konrad Leitner, de eigenaar van de „Mönch". Ook vertelt hij van de veete tegen de „Jungfrau en van het proces, dat hij nu eindelijk wel winnen zal. Van dit moment af zijn Mutz en hij gezworen vijanden, vooral van Mutz' kant, waardoor Konrad niet veel anders kan doen dan haar op dezelfde manier behandelen. Met man en macht probeert Mutz nu haar hotel rendabel te maken. Al haar vroegere klassegenooten worden gerequireerd om het personeel te vormen, en ook tante Jenny komt eens een kijkje nemen. Deze merkt echter al spoedig, hoe Mutz en Konrad in werkelijkheid tegenover elkaar staan en ze besluit de zaak tot een bevredigende oplossing te brengen. Samen met Konrad smeedt ze een plannetje om Mutz tot vrede sluiten te dwingen, en ze slaagt hierin uitstekend. 1. Dorit Kreysler en Eric Ode temidden van het hotelpersoneel. 2. Ida Wüst neemt de leiding van het jongedamespensionaat over. 3. Paul Richter. 4. Dorit Kieysler temidden van haar kostschoolvriendinnen. 5. Paul Richter en Dorit Kreysler. 6. Ida Wüst en Dorit Kreysler. 7. Eric Ode en Dorit KreysIer. 0. Dorit Kreysler. 9. Dorit Kreysler en Werner Pinck hebben een verschil van meentng. 10. Ida Wüst.

——^—^^«

ALS HET LEVEN EEN TRAGEDIE WORDT MANUEL GODOY EEN DICTATOR VAN SPANJE, DIE IN BALLINGSCHAP EN VERGETEN STIERF. ' Manuel Godoy behoort tot de langden smaad, die hun hierdoor was aangeaiet zeldzame personen uit de van zijn vijanden, en om den naderenden daan, of de nieuwe hertog werd bevorderd wereldgeschiedenis, wier snelle opstorm het hoofd te kunnen bieden, zocht tot luitenant-kolonel van de lijfwacht, adkomst reeds de aanleiding schijnt in te hij de vriendschap van den koning. Zijn miraal van Castilië en kapitein-generaal! houden voor hun nog- snelleren ondergang. pogingen waren juist met succes bekroond, Drie jaar te voren was hij nog slechts een Tot op zekere hoogte kan Napoleon Botoen, de koningin, woedend over zijn eenvoudige lijfgarde geweest naparte als hun aller voorbeeld gelden. voortgezette trouweloosheid, zich van hem De eerstvolgende onderscheiding, die Manuel Godoy, over wien wij het hier zulafwendde. Men kan zich heur verbazing den jongen Godoy te beurt viel, was het indenken, toen haar bleek, dat hij zich nu len hebben, was een tijdgenoot van Napoambt van minister van buitenlandsche zabij den koning den steun had verzekerd, leon, en in veel opzichten lijkt zijn loopken, en spoedig daarna volgde een nog dien zij hem onthouden wilde! baan op die van den kleinen Corsikaan. hoogere: de Orde van het Gulden Vlies Toch bleef 't verzet tegen Godoy steeds Godoy was een Spanjaard, die in 1767, — de hoogste onderscheiding van het groeien en steeds luider werden de kreten, dus twee jaar vóór Napoleon, werd geboSpaansche Koninklijke Huis, oorspronkelijk die tegen den „Favoriet" werden geslaakt. ren in Bajadoz, een uit militair oogpunt alleen bestemd voor leden van regeerende Zelfs het feit, dat hij met Maria Theresia, zeer belangrijke vestingplaats op de grens vorstenhuizen. de oudste dochter van den Infante en nicht van Portugal. Daar hij uit een oude, adelToen Godoy tot deze hoogte gestegen van den koning, was getrouwd, kon op den lijke familie stamde, werd hij reeds op was, bezat hij samen met de koningin de duur niet beletten, dat zijn positie onhoudzeventienjarigen leeftijd naar het hof te volledige macht in geheel Spanje, en iederbaar werd. Ten slotte beging hij zelf den Madrid gezonden. De jonge Godoy kwam een wist het. Meer en meer verminderden blunder, die de eerste directe aanleiding daar niet al te voorbeeldig uitgerust aan. van hun kant de pogingen om het althans tot zijn ondergang zou worden. Vast overHij bezat geen geld, geen talenten en geen nog eenigszins te verbergen, en weldra tuigd, dat Pruisen, Rusland en Engeland vrienden. Hij had echter één voordeel, dat was het een publiek geheim, dat Godoy te sterk voor Napoleon zouden zijn, achtte vooral in die dagen en dan speciaal in'hofnear willekeur handelen kon — volkomen hij in T806 het oogenblik gekomen, den kringen, van groot belang was voor een rranschen keizer in den rug aan te vallen. gedekt door de instemming van de koningoede carrière: hij bezat een aangenaam In een „Oproep aan het Spaansche Volk" gin — en dat hij de macht had alle bevoorkomen! Hierdoor werd hij overal harspoorde hij dit aan, zich te vereenigen stuursfuncties te vergeven, waarvan hij telijk ontvangen en kon hij in het bijzonder tegen den „vijand". Een afschrift van dit ijverig gebruik maakte om ze aan zijn faop de voorspraak der vrouwen rekenen manifest bereikte Napoleon juist, toen deze milieleden te schenken. Zoo openlijk was zoodat hij na een achtjarig verblijf aan het bij Jena den aftocht der Pruisische infandit bekend, dat men op zekeren dag een bpaansche hof, wanneer hij zijn balans opterie gadesloeg. Godoy deed wat hij kon hond door de straten van Madrid joeg, maakt, aan de credietzijde daarvan kan om aan zijn oproep een andere verklaring met een bordje om den nek, waarop stond: noteeren: een titel van hertog van Alcudia, te geven: de „vijand" was niet Frankrijk, „Ik ben de hond van Godoy. Ik vrees een bezit van veertig millioen peseta's; een met Napoleon, maar Engeland, of Portuniets!" Daar degeen, die deze beleediging landgoed met een jaarlijksche opbrengst gal. Napoleon liet zich echter niet om den had bedacht, niet kon worden ontdekt, van een millioen realen; het ambt van optuin leiden, en zijn legers begonnen langperbevelhebber; van minister van buitenwerd, de hond zelf in de gevangenis gezet! zaam maar zeker Spanje binnen te drinlandsche zaken en dictator van Spanje. Intusschen verarmde het land. De schatgen, tot in Maart 1808 zijn maarschalk kist was leeg, de boeren zuchtten onder — Gedurende de felbewogen tijden der Murat Madrid binnentrok, en het volk in" hun erbarmelijke armoe, en het geld, dat Fransche Revolutie had het Napoleon nog opstand kwam tegen den man, dien zij vijf jaar gekost, om de hoogste macht te er nog was, ging in plaats van het te gevoor den bewerker van Spanjes vernedeveroveren! Godoy deed er slechts drie bruiken voor den aanleg van wegen en ring hield. De Favoriet vluchtte. Ternaujaar langer over en hij moest er voor kanalen, die broodnoodig waren, naar Gowernood ontkomen aan het gevaar gevechten tegen het meest trotsche, bevoordoy en zijn vrienden. De koningin liet het lyncht te worden, toen zijn paleis door de oordeelde en benepen politieke centrum paleis van Godoy met een weelde en luxe oproerige elementen bestormd werd, werd van Europa! In Godoy's voordeel was echinrichten, zooals men nog nooit eerder hij achterhaald en gegrepen. Ernstig geter, dat het Spaansche hof van die dagen had gezien. Iedereen verbaasde' zich en wond slcagde hij er toch nog in te ontook het meest corrupte was, en dat de verwachtte een opstand, zoodat de Frankomen en zich, overdekt met bloed, schuil koningin, Maria Louise, die feitelijk de sche gezant zelfs schreef: „Godoys charte houden in een stal, tot hij door Murat macht in handen had, hem als haar amant me en hoffelijkheid mogen misschien een gered werd, die evenals Napoleon 'n soort koos. De koning, Carlos IV, was verzot explosie nog eenigen tijd kunnen voorgoedmoedige verachting voor den „windop jagen en verafschuwde de politiek. De komen — er zijn verscheidene andere ombuil" koesterde en hem oogluikend toekoningin was eerzuchtig en binnen korten standigheden, die maken, dat zij niet uit stond, de wijk te nemen naar Frankrijk. tijd had zij alle regeeringszaken vast in kèn blijven.'' Godoy was twee en veertig jaar, toen handen, en in nog korter tijd droeg zij Intusschen deed Godoy alles wat in zijn zi Jn snelle carrière een dergelijk onforhaar macht over aan haar tien jaar jonvermogen stond om zich vrienden te vertuinlijk einde vond. Als een meteoor was geren aanbidder. werven en — dit dient eerlijk erkend — hij, met duizelingwekkende snelheid, aan De laatste minister-premier van het vode belangen van Spanje zooveel mogelijk den politieken hemel van Europa omhoogrige regiem was Floridablanca geweest en te koppelen aan die van zichzelf. Zoo stelgestegen — toen was zijn faam als een toen de koningin er in slaagde hem weg de hij alles in het werk om Lodewijk XVI zeepbel uiteengespat. te werken, lag de weg voor Godoy geheel van de guillotine te redden, in de" hoop, Hij leefde nog twee en veertig jaar — vrij. Als gevolmachtigde van de koningin, later een bondgenoot aan hem te hebben. arm, in ballingschap en eenzaamheid Nu woonde hij alle zittingen van den ministerBovendien was hij een oprecht vredeseens woonde hij in Rome, dan weer in raad bij en zijn paleis werd een ontmoevriend, en sloot hij het verdrag van Bazel, Parijs. In Madrid was hij spoedig vertingsplaats voor allen, die invloed wilden dat in 1795 een einde maakte aan de vijgeten, behalve bij zijn vijanden, die steeds uitoefenen - via hèm! — op den gang andelijkheden met Frankrijk. Heel Spanje wisten te verhinderen, dat hij terugkeerde. van zaken in Spanje. Zoo begon zijn carhaalde verlicht adem, toen hij deze overIn 1851 stierf Godoy, en toen de doodsrière, die tot dan toe nog niet officieel ereenkomst teekende, en een koninklijk betijding kwam van den man, die dictator kend was. In April 1792 werd hij echter sluit verleende hem uit waardeering. daarvan Spanje was geweest op het tijdstip, begiftigd met het landgoed Alcudia, een voor den titel van „Vredesvorst". nationaal domein, dat gelijk stond met een dat de Fransche Revolutie uitbrak, keek Godoy deed nog meer om zijn positie de wereld verbaasd op en vroeg men zich waarde van veertig millioen peseta's, en te kunnen handhaven: hij bevorderde kundat hem geschonken werd „om de veraf: „Wie zou gedacht hebben, dat hij nog sten en wetenschappen, stichtte universidiensten van zijn voorouders te eeren". in leven was!" — Zóó groot was de verteiten en beschermde bekende schilders en Een week later werd hij benoemd tot hergetelheid, die rond de vreemde loopbaan letterkundigen. Het volk verging intustog van Alcudia, markies van Alvarez, en gevallen was van den „Vredesvorst" schen echter bijna van armoe en ellende, Orande van Spanje der Eerste Klasse. en met den dag nam het verzet tegen zijn Nauwelijks was de adel uitgewoed over beleid toe. Steeds grooter werd de kring

8 "^H _3˧ ■■■"■■■■■

■

■

■

■

■:

■

■

•■

'

n

i* „Als het nu eens, door een of andere wonderbaarlijke uitvinding, mogelijk was, dat het nooit meer donker werd, zou toch zeker niemand daar eenig bezwaar tegen hebben", lezen wij in een wetenschappelijk artikel. — Toch wel: de fabrikanten van radium-wijzerplaten I

Directeur van de reederü ('ot de dame, die het schip te water heeft gelattn): „Ik vrees, dat U wat te hardhandig is geweest, mevrouw."

„Men kan de enkels versterken en verfraaien door met de bloote voeten door bedauwd gras te loopen," zegt een schoonheids-expert. — Bovendien worden de kuitspieren en de stembanden ontwikkeld wanneer er een wortel van een boom of een flinke steen onder ligt. De ex-sergeant-mujoor gaat zijn kippen voeren.

„Alleen domme^ oude vrouwen gelooven tegenwoordig nog aan wonderen," beweert een schrijver. — Dat verklaart haar herhaalde bezoeken aan schoonheids-salons. Volgens een dokter zouden vele menschen een betere gezondheid genieten, als zij alleen voor het diner een cocktail dronken. — Wij vermoeden echter, dat zij van zes diners per dag nog meer indigestie zullen krijgen. „Zoudt U zoo goed willen zijn mijn getuigschrift in het Fransch te schrijven, mevro uw! Want ik geloof, dat ik alle betrekkingen hier in 't land al heb gehad!"

„Buk direct, als U een knal hoort, want 't geweer is geladenl"

- 10 - 13

j

„Het kost heel wat geduld om viool te leeren spelen," zegt een musicus. — Inderdaad, vooral andermans geduld I

^^^"

MET

VUUR

United Artists-film. ROLVERDEELING: Sally Wyndham . Ann Harding Dan Pritchard. . Clive Brook Philip Lawrence . Otto Kruger Mario Carnini . Tullio Carminati Deedy. . Dickie Moore Maria Sherwood Janet Becker Cynthia Haddon . Betty Lawford Regie: GREGORY LA CAVA Sally Wyndham bevindt zich op het vliegveld, om afscheid te nemen van haar toekomstigen echtgenoot, die op het punt staat te starten voor een oceaanvlucht. Tijdens den start wordt het vliegtuig onklaar en een groot aantal aanwezigen is tot aller ontzetting getuige van een vreeselijk ongeluk. De machine verheft zich niet van den grond, doch komt in razende vaart in botsing met een der hangars. Vlammen stijgen op en.... Sally Wyndham, die binnenkort moeder moet worden, staat geheel alleen op de wereld. Wanhopig verlaat zij de plaats des onheus en dwaalt rond, totdat zij in een park op een bank ineen zakt. Zoo gebeurt het, dat zij vriendschap sluit met Dan Pritchard, een aan lager wal geraakt medicus, die zich over haar ontfermt. Na de geboorte van Sally's zoon zorgt Dan er voor, dat Sally een betrekking krijgt, om dan — nadat hij tevens een familie Lawrence bereid heeft gevonden de baby te adopteeren — spoorloos te verdwijnen. Vijf jaar later bevindt Sally, die intusschen door haar groote, artistieke begaafdheden een bekende figuur geworden is op het gebied van binnenhuisarchitectuur, zich in Italië voor den aankoop van verschillende kunstwerken. Zij maakt kennis met Mario, een levenslustigen, Italiaanschen graaf, die haar sinds deze kennismaking niet meer verlaat. Als Sally zich te Parijs in de hal van een groot hotel bevindt, ontmoet zij een kleinen jongen, Deedy geheeten, die haar eenige briefkaarten toont, welke hij moet verzenden. Sally ziet, dat deze kaarten geadresseerd zijn

Buziau in „Met Vlag en Wimpel". - „1$ er lets ... ?"

„MET

VLAG

EN

Ann Harding' en Dickie Moore. aan de familie Lawrence. Twijfel is niet mogelijk, zij heeft haar zoontje ontmoet I Als Deedy, die met z'n tante eenigen tijd in Europa vertoeft, weer naar Amerika vertrekt, onderbreekt Sally haar reis en begeeft zich aan boord van hetzelfde schip, dat ook haar kind naar het vaderland terug zal brengen. Deedy wordt door zijn vader van de boot gehaald, zoodat Sally voor het eerst kennis maakt met Phil Lawrence, wiens vrouw inmiddels overleden is. Verder ontmoet zij Cynthia Haddon, de toekomstige tweede vrouw van Lawrence. Sally is nu diep bedroefd; zij zal haar kind nifet weerzien. Doch het toeval brengt hen voor de tweede maal tezamen. De firma Sherwood en Wyndham — waarvan Sally deel uitmaakt — krijgt opdracht het huis voor Lawrence en diens aanstaande vrouw in te richten. Onmiddellijk ontstaan er conflicten. Cynthia Haddon is een zelfzuchtige vrouw, die niets voor kinderen gevoelt en voor Deedy niet bepaald een liefhebbende moeder zal zijn, terwijl Sally's

hart voortdurend naar het kleine kereltje uitgaat. Deedy is dol op Sally en ook Phil Lawrence ziet het verschil <usschen de beide vrouwen maar al te goed. Na een hevige ruzie tusschen Cynthia en het kind, waarbij Sally en Lawrence de partij van Deedy trekken, beschuldigt Cynthia Sally er van, dat zij haar Phil Lawrence wil ontstelen en zij insinueert, dat Deedy het kind van Lawrence en Sally zou kunnen zijn. De verloving van Lawrence en CyAhia wordt verbroken en Sally's werkzaamheden in het huis zijn beëindigd. Na eenigen tijd vraagt Lawrence haar ten huwelijk, doch zij weigert — omdat zij van hem houdt. Hem zal zij nooit kunnen verzwijgen, dat Deedy haar kind is en daarmede zou een schoone illusie verstoord zijn. Het is ten slotte Dan Pritchard, die haar den weg wijst — zichzelf geheel wegcijferend — en haar adviseert tóch met Lawrence te trouwen en haar geheim voor eeuwig te bewaren. Zoodat moeder en kind ten slotte toch nog vereenigd worden.

(foto W. Corot, Don Haag)

WIMPEL"

/ederom is de nieuwe Bouwmeester-revue, die der traditie getrouw te Rotterdam haar première beleefde, een succes geworden. Er blijkt dit jaar met nog meer energie aan de voorbereiding e z.jn »•w«rkt. want „de koning van den lach", Joh. Buziau, zal met deze tiende Bouwmeesterrevue z.jn y«erti9J_Jr,fl ^"••J"'»»«1"" *'•ren. Wij zien ook ditmaal wederom onzen onovertroHen revuekomiek m verschillende gedaanten door de revue wandelet en bewonderen voor de zooveelste maal zijn vindingrijkheid en uitbee^g Slem ^ hem weer trouw terzijde en van de oude getrouwen zien wij o.a. weer I. Mayen, Willy S""n' ^ol'V Bo^ee.Ur terwijl Willy Walden in deze revue bij dit gezelschap debuteert, evenals dirigent Ziegler. Kortom: oog en oor worden wederom geboeid en voor Mevrouw Bouwmeester-Sandbergen, de regisseuse en directrice, kunnen w.j slechts bewondering hebben. „Met vlag en wimpel" zal zij Nederland weer veroverenI H. A. v. t. Jr. ▼▼groot W!

Ann Harding en Clive Brook.

Ann Harding en Otto Kruger.

— 14 -

- 15 ■

i

I

-

. _. .

.

.idkikÊÊéL

90 ERDETE

LUMINA-FILM Regle: Karl Hart! Rolverdeellng: lartshertogin o i ti/ -a ^arle Louise • • • • P«"'« Wessely hertog Franz von Modena Willy Forst Hetternich .... Gustav Gründgens lelzer Franz 1 . . . Franz Herterlch lelzerin Maria Ludovlca Rose Stradner »sephlne ...... Erna Morena rladame Mere Maria Koppenhfifer alleyrand .... Edwin JOrgensen lofmasrschalk . . . Gustav Waldau

1. Gustav Gründgens en Willy Forst. 2. Paula Wessely en Rose Stradner. 3. Willy Forst en Franz Harterich. 4. Da huwelijksplechtigheid. 5. Erna Morena en Maria Koppenhfifer. 6. Rose Stradner. 7. Erna Morena. 8. Edwin JQrgensen. 9. Willy Forst Paula Wessely.

k'M

apoleon heeft den Oostenrijkschen keizer Franz I om de hand van zijn dochter, Marie |ouise, gevraagd. De keizer wil aannkelijk niet toestemmen, doch Betternich weet' hem van de noodakelijkheid van dit huwelijk te jvertuigren en krijgt dan de volhacht de beslissing te vragen aan Harie Louise zelf, die op dat oogenlik met de tweede gemalin van den pizer op de zomerresidentie in Hon» prije vertoeft. Mettemich weet, dat keizerin en Marie Louise Napon in het geheel niet welgezind [jn en daarom zoekt hij iemand, de stemming voor het huwelijk pn beetje voorbereiden kan. Zijn pus valt op den jongen hertog panz von Modena, een broer van keizerin. Hij probeert zijn zenIng te vervullen, maar slaagt er |et in de keizerlijke familie wat ndelijker jegens Napoleon te emmen. Marie Louise. zeggen, wat over haar besloten is, kan hij t, want hij krijgt haar lief en zij fcantwoordt zijn liefde. Terwijl MetImich in Weenen reeds de voorpreidingen treft voor het huwelijk pleeft hij met Marie Louise de ge-

lukkigste dagen van zyn leVen. Tot Metternich ervaart hoe zyn afgezant zich van zijn taak gekweten heeft én den Keizer aan zijn gemalin laat schrijven, dat ze Marie Louise in moet lichten. De keizerin, die de liefde tusschen haar broer en Marie Louise kende, wordt ziek. van opwinding en Franz von Modena rijdt snel naar Weenen om te pro beeren het huwelijk te verhinderen. Als hij echter voor den keizer staat ziet hij een gebroken man, en zwijgt, want hij begrijpt hoe de vader geleden moet hebben voor hij zijn toestemming tot dit huwelijk gaf. Mettemich zelf gaat naar de zomerresidentie en overtuigt Marie Louise van de noodzakelijkheid van dit huwelijk, daar anders Oostenrijk weer in een nieuwen oorlog met Napoleon gewikkeld zal worden. Om de oorlogsellende te voorkomen, geefi Marie Louise toe. Zoo eindigde e<m liefde....

ZONEN VAN

EEN VADER GODFRIED DE GROOT

ROLVERDEELING: Blackie Gallagher . . Clark Gable Jim Wade .... William. Powell Eleanor Myrna Loy Pater Joe Leo Carillo Spud, Blaclcie's helper, Nat Pendleton De heer Rosen . . . George Sidney Annabella Isabell Jowell Tootsie Malone . . . Muriel Evans Regie van: W. S. VAN DYKE Metro-Goldwyn-Ma ver-f Urn.

m it ■

!

ok bij heit Jt
. fvfc

" ■

l^v: 41

Toen in 1904 de reusachtige pleizierboot, de „Generaal Slocum",inde haven van New York in brand vloog, kwamen meer dan duizend menschen om het leven. Tot de enkelen, die aan den dood ontsnapten, behoorden twee schoolvriendjes, Blackie Gallagher en Jim Wade, wier ouders evenwel ver-

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

Myrna Loy, Clark Gable en William Powe de gangster-leider weet zóó handig te manoeuvreeren, dat hij van rechtsvervolging wordt ontslagen. Later, als Jim op 't punt staat tot gouverneur te worden gekozen van den staat New York, tracht een zijner collega's zijn candidatuur te ondermijnen, door over zijn optreden tegenover Blackie lasterpraat te verspreiden. Laatstgenoemde, door Eleanor hiervan op de hoogte gebracht, doodt Snow, den lasteraar. "Doch thans gelukt 't hem niet aan de wrekende hand der justitie te ontkomen. Hoezeer 't hem ook aan het hart gaat, Jim Wade stelt plicht boven elk ander gevoel en Blackie wordt ter dood veroordeeld, bijna op Isabell Jewell, Madg-e Evans en Clark Gable. 't moment, dat zijn „boezemvriend" zich schapen Rosen zelf om 't leven kwam, tot Gouverneur van den staat New York werden de twee jongens aan hun lot gekozen ziet. overgelaten. Eleanor kan niet gelooven, dat Jim Reeds vroeg treden de voornaamste zijn vriend op den electrischen stoel zal karaktertrekken van Blackie en Jim Jaten brengen. Zij smeekt hem gebruik duidelijk aan het licht. Eerstgenoemde te maken van zijn recht tot het veris een geboren speler, een roekeloos kenen van gratie en de doodstraf in en gewetenloos geld- en geluksjager. levenslange gevangenisstraf te verandeJim daarentegen is ernstig en ijverig, ren. Als haar man dit weigert, deelt eerlijk en vol ambitie. Hij studeert zij hem mede, wat Blackie haar verrechten en wordt weldra een gezien boden had hem ooit te vertellen, n.1. officier van justitie, terwijl Blackie een dat zijn verkiezing te danken is geweest groote rol speelt in het gangster-milieu aan den moord op Snow. Diep bewogen van New York. Eigenaardig is de diepe wil Wade thans het vonnis wijzigen, Nat Pendleton en Clark Gable. en hartgrondige vereering, welke doch Blackie weigert; hij gaat liever Gallagher koestert voor zijn boezemin den dood, dan zijn vriend te com» vriend Wade, tot wien hij opziet als een promitteeren. meerdere. Blackie heeft een meisje, Als Gallagher gestorven is, deelt Jim Eleanor, die zich echter niet thuis voelt in een openbare zitting van de regeein de omgeving van spelers en de-politieringslichamen mee, hoe hij verkozen is omkoopende-misdadigers, waarin zij gegeworden en dat hij Blackie toch gratie dwongen is te leven. had willen schenken. Tevens neemt hij ontslag uit zijn ambt en dientengevolge Door een toeval komt Eleanor in verzekert hij zich opnieuw de achting aanraking met Jim en een nieuwe wereld van Eleanor ... gaat voor haar open. Zóó groot is de zuiverende invloed, die de ontmoeting met den hoogstaanden man op haar maakt, dat zij Blackie verlaat, als deze weigert zijn misdadig bedrijf' op te VERWACHT DE GROOTE METROgeven. Als Gallagher verneemt, dat GOLDWYN-MAYER-FILM Eleanor hem in den steek laat voor Clark Gable en Myrna Loy. zijn boezemvriend, doet hij geen moeite dronken. Pater Joe, een jong priester, haar te beletten heen te gaan; voor Jim redde beide jongens uit het water en is hij bereid elk offer te brengen. Jim de goedhartige Joodsche koopman Opgenomen onder leiding van den en Eleanor trouwen en eenigen tijd Rosen, wiens zoon zelf bij de ramp later is hij genoodzaakt een onderzoek regisseur W. S. van Dyke in het was omgekomen, voedde de knapen op. in te stellen naar een moord, waarvan Hooge Noorden van Alaska Doch toen eenige jaren later de rechtBlackie de schuldige moet zijn. Maar

ESüllflO

18

[PANCHROMOSAJ

goede foto's Fotografeert thuis goed en zeker met A

JAN LUYKENSTRAAT 2 - AMSTERDAM TELEFOON 28474

GEVAERT PANCHROMOSA

^"

HERFST- EN WINTERMODE 1934-1935 PREMIE VOOR ONZE LEZERESSEN

TMintft

, rt

' « • • i^

ItTS.IIXIt.nM'KB IIMU.IM*

^\ ^ .

Formaat 26 « 37 eM.

iomowi DAawog«. ».

RUI CTAWXHJT PAMS

Formaat 24 x 32 cM.

Wij zijn in de gelegenheid om onzen lezeressen een bijzondere premie aan te bieden, bestaande uit een serie Fransche modebladen en wel het album Saisons, Herfst-Winter 1934-1935, groot 36 pagina's folio-formaat; het album Tailleurs et Manteaux, Herfst-Winter 1934-1935, groot 24 pagina's folio-formaat. Deze albums bevatten een groot aantal der nieuwste Parijsche modellen, zoowel voor costuums, blouses, hoeden, als voor

Formaat 26 « 37

eM.

mantels in verschillend genre. Beide albums tezamen tegen den prijs van slechts 55 cent franco huls. Tevens hebben wij een premie voor onze lezeressen, die een keurig overzicht der nieuwe kinder-modes willen bezitten. Het album draagt den naam Les Jolies Modes d'Enfants, Herfst-Winter 1934-1935. De prijs van dit album is voor haar slechts 25 cent franco per post.

Zij, die de drie albums bestellen, kunnen deze gezamenlijk voor 75 cent ontvangen.

BON

VOOR DE LEZERESSEN VAN „HET WEEKBLAD"

CINEMA»

THEATER

De ondergeteekende verlangt te ontvangen: ex. Saisons

ex. Les Jolies Modes d'Enfants

ex. Tailleurs et Manteaux

tegen den prijs van 25 cent.

tegen den prijs van 55 cent voor beide albums. Het bedrag is per postwlssel aan u afgezonden

-

Is gestort op het gironummer 41880,

BEZOEKT HET Dezen bon in te vullen AH uit te knippen. In open enveloppe, geadresseerd aan de Adm. van Het Weekblad, Cinema & Theater Galgewater 22, Leiden, als drukwerk verzenden.

TE ROTTERDAM - 20 -

'M.

m

t>*%

^>

WM S (VHP

[Veivolè van pagina 7) beleefde, goed gedresseerde bediende, die zijn werkgever doorlaat. Mr. Benson liep naar binnen — hij zag er erg onzakelijk uit in zijn plusfours en zijn regenjas. „Ik wilde in het voorbijgaan even aanloopen," begon hij, „om Miss Stevens goedendag te zeggen; ik had gisterenavond heelemaal vergeten hallo, wie is dat?" Hij viel zichzelf in de rede en staarde verbluft naar George. Maar Dickerson was voorbereid. „Mr. Jenkins, mijnheer," stelde hij voor, „een kennis van me, die op het kantoor één étage hooger moest zijn. We kwamen daarnet samen in de lift naar. boven en toen ik hier verdachte geluiden hoorde, vroeg ik hem om even mee te gaan." „Aangenaam kennis te maken." Met volmaakte zelfbeheersching stapte George met uitgestoken hand op Mr. Benson af. Maar deze was hem alweer vergeten bij het gezicht van de brandkast. „Goede hemel I" stiet hij uit. „Inbrekers!" „Zegt u het in enkelvoud en vrouwelijk," verbeterde Dickerson. „Dan slaat u den spijker precies op den kop." . En hij knikte naar het raam. Mr. Benson wendde zich om. Zijn blik gleed langs de vier etuis en bleef toen rusten op de beweginglooze mcisjcsgestalte. „Wel, het is Sally!" riep hij uit en lachte. „Ja," bevestigde Dickerson en zijn stem klonk scherp; die lach van zijn patroon beviel hem niet. „Maar het is heelemaal geen zaak om er een grapje van te maken. Als u gezien had, wat wij vijf minuten geleden hebben gezien — — Miss Stevens, die uit het venster teekens naar beneden gaf, naar de straat, en in elkaar kromp van schrik, toen wij binnenkwamen." Mr. Bensons oogen gingen van Sally naar de vier etuis en weer naar het meisje terug en de glimlach was van zijn gezicht verdwenen. Toen haalde hij zijn horloge te voorschijn en informeerde : „Maar hoe kwam het, dat het alarmsignaal niet ging ? Het is pas acht minu-

sM^.

CAROLE LOIMHBARO, de talentvolle Paramounf-ster, treedt dit seizoen sterk op den voorgrond. ten over tienen. Werkt het niet goed?" slotte, hij had haar ontslagen ze „Ze is veel te gewiekst om däiir in had geen andere betrekking kunnen vinte loopen, mijnheer," meende Dickerson. den tot nu toe, en het was haar laatste „Ze moet tot tien uur gewacht hebben, dag. Het leek ongetwijfeld allemaal bevoor ze de binnendeur opende. Ik moet zwarend. bekennen, dat ik in zekeren zin ook Sally had een gewaarwording, alsof schuld heb," voegde hij er deemoedig aan ze deze gedachten door zijn hoofd zag toe, „want ik moest een dringende boodgaan. Haar onderlip trilde en de frisschc schap in de stad doen en zei gisteravond kleur trok uit haar gezicht weg. Ze tegen Miss Stevens, dat ik vanochtend voelde, dat ze geen woord zou kunnrn niet vóór halfelf zou komen, maar ik was eerder klaar dan ik gedacht had en heb zoo haar spelletje bedorven." Een frlssche mond „Wel, Miss Stevens," richtte Mr. mei wiüe-tanden Benson zich tot de beschuldigde, „hoe door zit dat ? Js het waar, wat Mr. Dickerson vertelt ?" Zijn toon en het ongewone „Miss Stevens", verriedden, dat zijn vertrouße Nederlandsche Tandpasta wen in het meisje geschokt was. Ten .»WAT MIJN HARDT MAAKT IS GOEOM

IVOROL

- 21 -

lieUWP "'Ne *=«*

L

zeggen, zonder in tranen uit te barsten. In een flits drong het tot haar bewustzijn door wat haar bezielde: ze hield van Mr. Benson; de herinnering aan Jim was in haar hart langzamerhand uitgedoofd. Maandenlang had ze al van hem gehouden zonder het zelf te weten, daarom had ze zijn raam schoongemaakt en zijn privé-kantoor van bloemen voorzien, en nu stond hij op het punt te gelooven, dat zij een dievegge was, dat zij, zij, zijn brandkast had leeggeroofd,

awrencc Tibelt, de bekende Amerikaansche zanger en filmster, is voor een film in Engeland geëngageerd. Productieleider Alexander Korda zal bet bekende tooneelstuk ,.Mary Read" in Engeland verVI. filmen. Hans Albers „Kom Sally," Mr. Benson liep op begint binnen- haar toe en legde een hand op haar kort met de schouder; „laat me nu eens hooren, wat opnamen voor je te zeggen hebt." zijn film „VaSally spande al haar geestkracht in riété". om den wilden opstand in haar hart Giuseppe Bec- in bedwang te krijgen, orde te stellen ce zal de mu- op haar verwarde gedachten en Dickerziek voor de sons volgende beweging af te weren, film „Barcarol- toen ze zich realiseerde, dat Mr! le" componee- Bensons blik niet langer op haar geHANS ALBERS ren. Deze film zicht gericht was, maar zich gevestigd wordt opgenomen onder productieleiding had op haar schouder. van Günther Stapenhorst. Een rimpel van nadenken trok tusPathé-Nathan zal den roman ..Les Mystèschen zijn oogen. Daarop, tot Sally's res de Paris" van Eugène Sue verfilmen. onuitsprekelijke verbazing, keek hij weer De Weensche tooneelspeelster Luise Rainaar haar en wenkte, met een korte, ner is door de Metro-Goldwyn-Mayer te gebiedende beweging. Hollywood geëngageerd. „Blijf waar je bent, alsjeblieft," zei Detlev Sierck zal de korte toonfilm ,,De hij streng en liep naar zijn schrijf bureau. ingebeelde zieke" regisseeren „Het komt me voor, dat hier een politieRuth Chatagent noodig is," vervolgde hij, de huistecton vertolkt tclefoon opnemend. „Portiersloge ? Met de hoofdrol in Benson, Bob. Wil je zoo goed zijn direct de Columbiaeen politieagent te laten halen; de film „Modern jongen, die je stuurt moet er bij zeggen, lady". Regie dat het dringend is. Als hij er twee voert Dorothy kan meebrengen, is het nog beter; liefst Arzner. een paar pootige beeren." Lizzi Holzschuh. Heinz „Twee mijnheer?" vroeg Dickerson. „Waarom twee?" Rühmann, An„Omdat ik denk, dat we ze noodig nemarie Sorenzullen hebben," antwoordde Benson, een sen en Karsta lade van de schrijftafel opentrekkend. Löck spelen de Er volgde een zwijgen, een gespanhoofdrollen in nen stilte, vervolgens een ruwe lach van de film „BezauRUTH CHATTERTON Dickerson. berndes Fräu„Als je je erwtenblazer zoekt, mijn lein". Het draaiboek is van Ralph Benatzky, waarde, zul je die däär niet vinden," regie van Walter Janssen. voegde hij zijn patroon ruw toe. Lilian Harvey treedt in de Columbia-film Dickerson schepte een kwaadaardig „Once a gentleman" op. Regie van Victor zelf welbehagen in zijn brutalen bluf; Schertzinger. hij voelde zich volkomen zeker van zijn Dorit Kreysler. Paul Hörbiger, Harald zaak. En toen Benson met een ruk Paulsen, Leopoldine Konstantin, Blandine het hoofd ophief, staarden zijn oogen Ebinger, Hans Brausewetter en Oskar Sabo in den loop van zijn eigen revolver. vervullen de be„Wc kunnen ons niet de weelde verlangrijkste roloorloven op het slot van de tooneellen in „Frisschc voorstelling te wachten," ging hij voort, wind uit Caterwijl hij sprak, maakte hij met zijn nada". duim de veiligheidspal los. Mady ChrisSally bleef niet langer passief. Haar tians zal de hand omklemde den leerenlap en kneep hoofdrol vertol- hem samen tot een natten, kleverigen ken in de Me- bal. Met een pijlsnelle beweging smeet tro-Goldwynze hem uit alle macht in de richting van Mayer-film het dreigende pistool en het vochtige .•The flame projectiel trof Dickerson pardoes in within". Regie het rechteroog. van Edmund Terwijl hij verbijsterd achteruit wanGoulding. kelde, ging het schot af en de kogel Josephine MADY CHRISTIANS floepte door het raam met een schril Hutchinson en gerinkel van brekend glas. Colin Clife soelen de .hoofdrollen in de Dickerson kon zijn pleizier öp. De Warner Bros-film „Right to live' James leerenlap werd prompt gevolgd door Seymour regisseert. een zware , presse-papier van Mr. - 22 -

INDIGESTIE GEHEEL VERDWENEN. Kan nu alles eten! „Na vijf jaar lang aan indigestie te hebben geleden, heeft Uw Kruschen Salts mij geheel van de pijnen bevrijd. Mijn vrienden verwachtten niet, dat ik ooit beter zou worden, maar nu ben ik een ander mensch. Ik heb absoluut geen last meer, ik kan alles eten en met smaak. Ik vertel iedereen hoe buitengewoon goed ik Kruschen Salts vind voor slechte spijsvertering en maagzuur '" J. C. te L. Kruschen Salts vat het kwaad bij den wortel aan, het spoort de afvoerorganen aan tot regelmatig werken; helpt lever en nieren in hun functie en zuivert den bloedsomloop. De „kleine, dagclijkschc dosis" kan dit alles doen, omdat Kruschen Salts een combinatie is van 6 zouten, waarvan ieder een verschillende werking heeft. Enkelvoudige zouten veroorzaken een plotselinge uitwerking op een bepaald gedeelte van het lichaam — veel te drastisch om vaak herhaald te kunnen worden. Maar ,,de kleine, dagelijksche dosis" bevat een wcinigje van ieder der 6 zouten, zoodat U die met het volste vertrouwen lederen dag kunt innemen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten k f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij, Amsterdam, voorkomt.

Mieuwjaarsdag is voorbij. . . . Een heel bijzondere dag, die je eenerzijds een goeden kijk op de menschen geeft, anderzijds. . . . Enfin ons devies is „Mensch erger je niet" en we hebben ons nu toch allemaal, jullie net zoo goed als ik, voorgenomen het jaar 1935 als brave menschen te beginnen en. zoo mogelijk (laat ons het beste er maar van hopen), te voltooien. Op Nieuwjaarsdag merk je eerst, hoeveel menschen je (al of niet in afwachting van een stoffelijk-grijpbare belooning) goed genegen zijn en je veel heil en zegen wenschen. Ze doen het per mond, per brief, per kaartje, sommigen zelfs per hand, van emotie sprakeloos. Ik vind het heel best, als ze me maar niet al te hard knijpen, ik heb nogal gevoelige handen in dezen tijd van het jaar. Da's de mooie kant, waarover ik het zoo net had. Dan komen de rekeningen, de aanvragen om je contributie te storten op straffe van 15 ets. voor dispositie-geld, etc. etc! In oude tijden was de Nieuwjaarsdag, een dag van boetedoening, van schuldbekentenis. Nu lijkt hij meer op een dag van schulden bekendmaking. En dat het er ditmaal voor mij zooveel waren, dat stemt me, ondanks al m'n goede voornemens met zorg en met ergernis. Ik hoop, dat jullie er geen last van hebt! PETRUS PRUTTELAAR.

Win ter voeten ^"jk" ■■■'^" w

Gesprongen handen, ruwe huid

PUROL

Bensons bureau en daarna door Mr. Benson zelf. En toen, misschien drie minuten later, twee hijgende politie-agenten in gezelschap van den even ademloozen portier, in de deur verschenen, plaatste George zich met een uitdrukking van onderworpenheid en berusting gedwee tegen den muur, met de armen omhoog, lag Dickerson op de plaats waar & presse-papier hem heengezonden had — en was Mr. Bensons vrije arm om een erg bevende Sally geslagen. VII.

HLM-ENTHOUSIASTEN A. D. L. t« 's-GRAVENHAGE. DoriÉ Kreysler is den 5en December jarig. Haar adres is Barnayweg 9, Berlijn. Zij is £e Boedapest geboren. Heefé een conérac£ meé de Ufa ie Berlijn. Nie< verloofd. Voor een foto drie antwoord-coupons insluiten. T. v. d. W. ée HOORN. Werner Kiauss speelt de hoofdrol in de film „Honderd Dagen". Wij raden U aan de rubriek „Nieuws uit de Studio's" te lezen. Het adres van Marlene Dietrich is 5451 Marathon Street, Hollywood. D. I. M. te AMSTERDAM. Alexander

Korda is met de filmster Maria Corda „Maar hoe kwam het," wilde Sally getrouwd geweest. Zij zijn gescheiden. weten, toen Dickerson en George onder Hans Albers is nog getrouwd met Hansi de goede hoede van de politiemannen Burg. Het adres van Anton Pointner is waren verdwenen en zij en Mr. Benson Kurfuerstendamm 155, Berlijn. zich alleen in het privé-kantoor bevonR v. d. L. te ROTTERDAM. Hedy den, „hoe kwam het, dat u zoo plotKiessler is getrouwd. Zij filmt niet meer. seling van gedachten veranderde? Dat Käthe von Nagy is gehuwd geweest met u opeens niet meer dacht, dat ik misden regisseur Constantin David. Zij is schien de dief was, maar zeker was, dat gescheiden. Willy Fritsch is heuscb niet ik het niet kon zijn ?" verloofd. Niet vergeten een antwoord, „Natuurlijk wist ik diep in mijn hart coupon in te sluiten. wel, dat jij onmogelijk de brandkast kon F. E. te ROTTERDAM. Clara Bow is leeggestolen hebben, maar mijn nuchter den Q9en Juli jari«. Ann Harding viert verstand moest bekennen, dat de schijn haar geboortedag 7 Au8ustus. Anna Sten wel erg tegen je was. Je stond daar, kunt U schrijven Samuel Goldwyn-studlos met de etuis op de vensterbank naast je, 7210 Santa Monica Blvd., Hollywood.' terwijl Dickersons radde tong een verG. H. M. te GRONINGEN. Hierbij de haal aan elkaar loog, dat warempel niet gevraagde adressen. Louis Graveure, Sieslecht in elkaar zat. Maar toen kreeg menstrasse 31, Berlijn. Charlott Daudert Hohenzollerndamm 35. Berlijn. Georg ik de spin in de gaten..." Alexander, Bayernallee 3, Berlijn. „De spin?" „Ja, er zat een spin onder mijn hand, E. N. K. te NIJMEGEN. Wij raden U toen ik die hand op je schouder legde aan zich tot den directeur van de Tooneel. school te Amsterdam to wenden. Het en de mouw van je japon was door minstens een dozijn fijne draden met het I zenden van foto« heeft absoluut geen doel. rilmscholen bestaan In ons land niet. venster verbonden. Dat was voldoende T K. L. N. te ROTTERDAM. John bewijs, dat je je rechterarm een heelen Loder is te Londen geboren. Hij viert tijd niet bewogen kon hebben, dus ook zijn verjaardag den len Maart. Hierbij de het bewijs, dat je niet in de nabijheid gevraagde studio.adressen. Sound-City. van de brandkast kon zijn geweest op •tudlo. Littleton Park,Shepperton.Middle, het moment, dat het alarmsignaal zichsex. Twlckenham-studlos, St. Margaret's zelf uitschakelde. En daar het onmogeTwickenham, Middlesex. lijk voor je was van de plaats, waar je O. v. d. L. te 's-GRAVENHAGE. Hier, stond de brandkast met je linkerhand bij de gevraagde verjaardagen. Victor te bereiken — — —" Varconl 13 April. George Raft 27 September. Zijn blik rustte op haar hand. Gene Raymond 13 Augustus. Dank voor „Wel, je ring is weg!" Uw aardigen brief. „Ja," bevestigde Sally. „Die zit in L. W. te ROTTERDAM. De ware naam Dickersons zak. Maar het komt er niet van Gene Raymond is Raymond Guion. op aan. Ik droeg hem alleen als een Hij Js niet getrouwd. Zijn adres Is Foxsoort souvenir; ik ben al een jaar niet studios, Movletone.Qty, Westwood. Call, meer verloofd. Jim — —" fornlë. Niet vergeten een antwoord-coupon In te sluiten. Het kan zes maanden duren, „Niet verloofd!" Mr. Benson voordat U antwoord ontvangt. schreeuwde haast, toen hij haar in de rede viel. „Niet verloofd! Hemel nog R. M. L. te DELFT. Joan BlondelJ Is aan toe ... En ik heb weken en wekenden 30en Augustus jarig. In het Engelsch schriivep. Het adres van de Europa.Film lang tegen mezelf gevochten, om niet A. G. is Friedrichstrasse 207, Berlijn. verliefd op je te worden, heb van alles Wij gelooven niet, dat het doel heeft het geprobeerd, om je te mijden, om op manuscript te zenden. een afstand van je te blijven. En ten T. K. D. te ILPENDAM. Sylvaln Poons slotte heb ik met een bloedend hart Is getrouwd. Zijn echtaenoote is geen je de betrekking opgezegd, omdat het artiste. Ieder abonné heeft recht op twee me niet gelukte mijn gevoelens de baas gratis filmfoto's. te blijven en ik het niet kon verdragen M. C. F. M. H. te ROTTERDAM. Het je om me heen te hebben, terwijl je een adres van Henriette Davids Is Grevelingenander toebehoorde. Niet verloofd! O straat. Amsterdam. Voor foto's van haar Sally, Sally..." moet U zich wenden tot Godfried de Groot, Door haar tranen heen lachte zij hem Jan Luyckenstraat 2. Amsterdam. toe....

Verstopping Äl!^:

gang regelt men vlug zonder kramp of pijn mei

Mijnhardt's Laxeertabletten Prijs per doos 60 et. Bij Apoth. en Drogisten

J. K. te UTRECHT. Het huwelijk van Magda Schneider met Wolf Albach-Retty zal binnenkort plaats vinden. Grit Hald is getrouwd met Dr Than. Haar adres Is Wittelsbacberstrasse 25. Berlijn. Liane Hald filmt te Berlijn en te Weenen. Haar correspon-adres is Würtembergischestrasse 13. Berlijn.

D005 30en60ct. BIJ APOTH.en DROGISTEN - 23

O« bekende filmr.gineur Joh. Meyer li voor het ondergaan van een operatie In een ziekanhuli te Berlijn opgenomen.

D. (I|m,ctrle. Ad^Sendrock I. xlek. Zij heeh haar »Imengagement moeten verbreken.

Frlttvan Dongen heeft het .Centraal Toonoef te Amiterdam verlaten. HIJ zal jlch voorlooplg alleen aan de (Hm wijden.

De Hongaarsoh* (llmiler Martha Eggerth li door da Urtlverwl te Hollywood ge«ngageerd.

HYEC

saai

%lieiLiimj<ßar§wein§ch

Thomasvaer. Stil maar. Piet, Onze jongens af gaan vallen Zal ik wis en zeker niet! En al hébben ze in Milaan daar Dan ook drommels pech gehad, Zwitserland had in November Op ons landje toch geen vat!

3,

Pieternel.

Opgevoerd door het De Boei v. Rijk'ensemble De wensch wordt uu^espioken door Jaap v. d. Poll als Thomasvaer. Mevr. Fle de Vries-de Boer als Pieternel en Mevrouw de Boer v. Rvk'.

Pieternel.

Dät was Holland op z'n best weer, Dät was Holland bovenaan

Pieternel.

Tja, daar zijn ze zelfs van hieruit Heel naar toegeloopen, zeg

Pieternel.

Thomasvaer. Nou, dan rijd ik toch maar liever In een auto langs den weg! Zoo is er weer een jaar voorbij,

Thomasvaer. Wat gaat die tijd toch snel Pieternel.

En heel de wereld zit nog steeds Maar leelijk in de knel. De betre dagen die een elk Zoo vurig heeft begeerd, Ze hebben ons naar 't schijn tvoorgoed/ Den rug thans toegekeerd.

Thomasvaer. Maar Pieternel, hoe kom je plots Zoo pessimistisch, mensch! Noem je dat nou een goed begin Voor onzen Nieuwjaarswensch? Waarom nu in den aanvang al Zoo dadelijk getreurd? Er is in 't afgeloopen jaar Veel goeds toch óók gebeurd! Pieternel. Thomasvaer.

Pieternel.

Pieternel.

Geeft hij ons in somb're dagen Voortaan doodeenvoudig zon!

Pieternel.

Richt de brandspuit op de wolken. Spuit ze vroolijk uit elkaar. Maak een beetje plaats voor 't zonlicht, En ziedaar de zaak is klaar!

Thomasvaer. Och, wat. Ik bedoel de autobussen Van de één naar d'and're stad! Ja, 't was gewoon den laatsten tijd Haast niét te g'looven, vrouw. Je reed maar voor een habbekrats Waarheen of je ook wou! Voor veertig cent van Amsterdam Zóó naar de Maasstad toe. Voor tachtig centen een retour

Thomasvaer. 't Is het eitje van Columbus Nu je weet hoe of het gaat. En de eerste proef Pieternel.

In Haarlem

Even scheen de mist te breken Voor een heel kort zonnefeest..,

Ja, Thomas, man, ik geef het toe, Je hebt alweer gelijk.

Thomasvaer. Booze tongen. Piet, beweren Dat het toeval is geweest!

Heusch mensch, het is nog niet zoo slecht In 't Nederlandsche Rijk. Want hebben we niet in 't K-gin Van 't afgeloopen jaar Een aardig sommetje vergaard? Millioenen bij elkaar?

Pieternel.

Bedoel je

Thomasvaer. Maar 't was toch wèl opmerkelijk Die plotselinge spijt! Picternel.

Pieternel.

Pieternel.

!

Dat was een goede tijd!

En al die brave lieden hier Ja, wonderbaarlijk is 't, Die hadden in hun aangifte Zich jarenlang vergist! Ja, dat wil zeggen, Thomasvaer, In eigen voordeel, hoor!

Thomasvaer. Nou, Piet, da's toch ook logisch — waar Vergis je j'anders voor? Picternel.

Maar 'k vind beslist, die zanger, die Als eerste heeft gefaald. Die heeft z'n schuld hier, aan het Rijk Nou dik én dik betaald!

Thomasvaer. En onze Regenmaker, Piet, Bekend in heel ons land, Diè werd in 't afgeloopen jaar Een zonlichtfabrikant! Want mensch, inplaats van regenmaken, Wat-ie vroeger enkel kon,

wie wij?

Pieternel.

Thomasvaer. Maar, in Rotterdam daar heeft men Toch de Overheid gefopt Wijl daar aanstonds élk kadetje In de koelcel wordt gestopt!

O, zoo, Thomas en hoé? Wiè reed er voor drie-vijftig nog Per spoor.

Pieternel.

En op een houten bank?

Pieternel.

Ja. zeg. heb je 't ook gelezen, 't Lijstje dat de krant ons bracht. Bijna dertig ongevallen En dan in een maand of acht!

Thomasvaer.

't Geen wil zeggen, dat er hier dus Eén per week zoowat gebeurt.

Pieternel.

Onlangs nog vier jonge renners Werden er daarbij betreurd! En het lijstje groeit maar immer. Elke week gestadig aan

Thomasvaer.

En van hoogerhand. Piet, wordt er Veel te weinig vaak gedaan!

Pieternel.

Maar óns kan niets meer gebeuren. Wij betaalden leergeld, hoor!

Ja, dat heb ik kunnen merken Aan 't kadetje, Thomasvaer, Dat is nèt nog zoo oudbakken Als vandaag voor zooveel jaar!

Wel, dät hadden z'in de hoofdstad Met die relletjes van toen. Met de grootste oproerkraaiers Net precies zoo moeten doen. Want dan zou er däär tenminste Niet zoon bloed vergoten zijn. Daaraan weer te denken, Thomas, Doet m'hier nog van binnen pijn

Thomasvaer. De tijden zijn slecht ja, 't is treurig maar waar. De zorgen, ze drukken ons altijd nog zwaar. De arbeid blijft immer een moeilijke vraag, De bonen zijn vaak naar verhouding te laag. Maar zelfs ook al mag dan de armoede dreigen. Was dit de manier niet om 't beter te krijgen! Regeering en Volk moet elkander verstaan, Dat is er de weg, dien we thans moeten gaan! Pieternel.

Ach, ja het is, zooals je zegt. De zorgen drukken zwaar

Thomasvaer. Dat stemt vaak tot verbittering, 't Is droevig, ja, maar waar vJ

Pieternel.

Zeg Thomas, wat óók droevig is. Zoo op het eind van 't jaar

Thomasvaer. De Uiver, Piet

Nou wij in Holland. Da's toch logisch, beste vent, 't Lijkt of Je 't concert daar in het Stadion vergeten bent! Wèt een menschen wät een menschen! En dan wordt er nog beweerd. Dat men hier bij ons in Holland Ware kunst niet apprecieert!

Pieternel.

Thomasvaer. Zorgt men ginds niet voor ons hachie. Pieternel.

Thomasvaer. Ja, zeg Piet, maar 't is bij óns hier Met de menschen zóó gesteld. Ware kunst vindt wèl waardeering Maar dan op het voetbalveld! Pieternel.

'S jonge ik heb nooit geweten Dat jij zooveel geld

Thomasvaer.- Maar. nu wij 't dan toch zoo hebben Over onze spoor, nietwaar. Moet ik plotseling ook denken Aan het overweg-gevaar!

En, muziek, man dat is zeker, Int'resseeren wij ons voor!

Thomasvaer. Wij Pieternel.

Pieternel.

En altijd wordt de serie nog Maar dapper voortgezet.

Thomasvaer. Nederland is aan het filmen, En — dät zit ons in het bloed, Wèt we aanpakken in Holland, Nou dät doen we dan ook goed!

Thomasvaer. En zat tot dank In een benauwden rookcoupé

Zeges Thomas jij sprak strakjes Vanne het Columbus-ei, Maar belastingplaatjes stelen Is nou voortaan ook voorbij! Nu je 't plaatje bij de gratie Op je borstkas dragen mag Als een schoone decoratie Vari een smetteloos gedrag!

Thomasvaer. Mensch wat geeft het, zit dat koper Hier of op je fiets geschroefd Hoofdzaak is — zou ik zoo zeggen. Dat je 't niet meer dragen hoèftü Maar dat is muziek die 'k in de Verste verte nog niet hoor

Thomasvaer. Dat gewetensgeld

Pieternel.

Thomasvaer. Had zoowaar wat resultaat! Pieternel.

De Jantjes was de eerste film

Thomasvaer. En daarna Bleeke Bet,

welke de Heyermans-herdenking, zeét.

Pieternel.

Thomasvaer. Ja, waarlijk zeg ik kan het zien. Maar Piet, je hebt gelijk, M'n hulde voor deez' industrie In 't Nederlandsche rijk. Pieternel.

Thomasvaer. Jammer, dat het toen in Bern was En niét ginder in Milaan!

Nu jij het over lachen hebt. Nu denk ik me daar plots Weer aan die Nederlandsche film. En 'k groei opeens van trots.

Zorgen wij dr zélf wel voor! En wanneer il? op de fiets ben. Ik bezweer u, ik stap af

Van het voetbalveld gesproken. Onze jongens

Beter Dan te huilen bij je graf! Overtuigt u. het is veilig. En passeer pas dan. ten lest

Thomasvaer. Daarna wel dan kunt u lachen. En wie 't laatst lacht, lacht het best! 331

— 24 -

— 25 — ^

Ontzettend, Thomasvaer! De tegenstelling is wèl groot. Na eerst die prächt-prestatie. Thans rouw bij onze K.L.M., Ja, bij de heele natie!

Thomasvaer. Ontroering heerscht in heel het land. Voor wat däär is geschied, Dät onder woorden brengen, vrouw. Ik kän het bijna niet! En voor de na-bestaanden heb'k Eén wensch slechtsr sterkte' en kracht Bemanning en de passagiers Twee woorden maar Rust Zacht!

Thomasvaer. Laat de domoor lachen Pietèrnel.

'k begrijp het al.

)

^^

^■^"

ISfP

N.V.

SBen

VER.

ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL DIR. COR VAN DER LUGT MELSERT

Eens kijken, Thomasvaer — wat is Er nu nog te vertellen? Es kijken dat — eh — dat eh

Thomasvaer. dat.

Thomasvaer. W'opnieuw weer zijn gaan spellen! Picternel.

Precies, dat is het wat ik zocht Maar waar ik niet op kon komen, J'hebt me de woorden als het ware Uit den mond genomen!

Thomasvaer. Twee ee's zoo in een lettergreep. Men is ze ons gaan schenken. Pieternel. Pieternel.

Eén e was ruim voldoende, hoor....

Thomasvaer.

't Is crisis moet je denken!

Pieternel.

We leren voortaan met

Nóg was toen 't Nederlandsche rijk Niet van den slag hersteld. Of wéér een nieuwe, groote ramp Werd aan het Volk gemeld. Want plots kwam fel en onverwachts Het tweede droef bericht. En waren ginds in het Paleis Opnieuw de vensters dicht Het was een leed, dat héél ons Volk En heel ons hart vervulde En brengen wij hier — staande thans — Hun saam een stilte hulde Nóg twee vorsten zijn gevallen, Doch met welk een onderscheid. Koning Albert ging in vrede, Alexander ging door strijd!

Pieternel.

Maar schrikt u niet, we gaan u heus

Thomasvaer. Zulke vorsten als die beiden. Heel hun hart aan 't volk verpand. Welk regime er ook mag heerschen. Zijn een sieraad voor hun land. Zulk een vorst is voor de wereld Bijna internationaal Zulk een vorst te moeten missen. Is verlies voor allemaal!

Thomasvaer.

Met énkel s hoor

Pieternel.

Pieternel.

Hier niet vertellen hoe het moét, Dat is ons te gevaarlijk!

Pieternel.

Maar wat ik enkel zeggen wou, Dat is dan slechts dit ééne, . Mij heeft die nieuwe spelling steeds Iets prachtigs toegeschenen!

één e,

Thomasvaer. We lopen met één o-tje. En ook de s-c-h als s Lei hier en daar het loodje.

waarlijk,

Thomasvaer. Ja, Pieternel, dat is zoo, doch 't Is niét om je te krenken, Er 's iemand, die het beter past Om hem hier te gedenken! (Hier komt Mevrouw de Boer van Rijk op, terwijl Thomasvaer en Pieternel terzijde gaan). Mevrouw de Boer komt op als Kniertje!

Thomasvaer. Nou, niéuw, dat is-ie niet bepaald, Want Piet, mijn tante Ko-tje, Die schrijft zoo lang ik haar al ken 't Woord loopen met één o-tje! Dié houdt zich aan geen naamvalsvorm. En aan geen enkle stelling. Dié schrijft al van d'r zesde jaar De allernieuwste spelling! Pietctfrcl.

Kniertje.

Ja Thomas, da's nou goed en wel. Maar goeje beste man, Jij maakt nou bijna overal Zoowaar een grapje van. Doch ook de ernst die mogen we Toch waarlijk niet vergeten

Thomasvaer. Maar vrouw, dat doè ik toch ook niet. Dat moest jij toch wel weten! Of dacht je dat 'k vergeten was. Die innig droeve dagen Het leed dat er ons Vorstenhuis Dit jaar heeft moeten dragen? Pieternel.

Zeg Thomas, het was dit jaar ook Al tien jaar weer geleden. Dat onze Herman Heyermans Helaas is overleden.

Twee lange dagen en twee lange nachten Somber gesloten was 't kleine palels, Immer niaar stonden de menschen en wachtten, Staag viel de regen, de hemel was grijs 't Was of de wereld in rouw was gestoken. Rouw om 't verlies van een oude Vorstin, Rouw bij het Volk, dat daar stil en gebroken Deeld' in de smart van het vorst'lijk gezin. En in gedachten zag ieder vei-schijnen. Vóór zich dat vriendelijk, lieve gezicht, 't Was of dat feller het leed nog deed schrijnen Dan die gordijnen, gesloten en dicht. Want in de harten van héél onze natie, Leeft.de herinnering immer nog voort Aan die verschijning, eenvoudig, vol gratie, Aan dat gelaat, zoo innemend, bekoord En in die smartelijk-droevige dagen Was er één troost voor het Vorst'lijk gezin, 't Leed werd door allen tezamen gedragen. Hun leed was het ónze we deelden er in!

Pieternel.

Tien jaren zijn alweer voorbij Sinds Heyermans' verscheiden. En daarom wil 'k een enkel woord Hier even aan hem wijden. Zijn leven was één harde strijd. Die dapper werd gestreden; Hij was een groot en nobel mensch, Die heel veel heeft geleden! Tot in het verste nageslacht Zal men zijn naam gedenken. Vol eerbied en vól dankbaarheid Voor wat hij ons mocht schenken. De schrijver zelf — hij is niet meer. Doch al zijn mooie stukken. Daar kan het jongere geslacht Nog stééds de vrucht van plukken! ! Tien jaren zijn er thans voorbij. Doch, wat hij ons mocht geven, Zal Heyermans hier, in ons hart. Voor altijd voort doen leven!

GA NOOIT VAN ME WEG SPEL IN ACHT TAFEREELEN DOOR MARGARET KENNEDY REGIE: COR VAN DER LUGT MELSERT Ga nooit van me weg" is de vertaling van „Escape me never", het tooneelstuk, dat in Londen zóó'n gioot succes geoogst heeft, dat het bijna twee jaren aaneen avond aan avond gespeeld is geworden. Niets is begrijpelijker dan dat; het mag dan ook wel een zeer gelukkige greep van Van der Lugt heeten, dat hij op dit stuk de hand heeft weten te leggen. „Ga nooit van me weg" is een van de beste stukken, die we in dit speelseizoen nog te zien hebben gekregen. Het is door zijn probleem, zijn intrigue, reeds buitengewoon boeiend; de wijze waarop het, vooral door de hoofdpersonen, gespeeld wordt, maakt het zoo nu en dan, ik zou haast zeggen, adembeklemmend. Hier is een reëelheid, gemêleerd met zuiver gevoel, die zoo juist het wezen van onzen tijd typeert. De zakelijkheid, het nuchtere zorgen voor een boterham, de zaken onder oogen durven zien, zooals ze waarlijk zijn, zonder verbloemen; en hierbij de innigste gevoelsmomenten: de liefde van de moeder en de liefde van de vrouw. Deze dingen staan niet naast elkaar in dit tooneelstuk, ze zijn geheel in elkaar vervlochten, zooals dat ook bij harmonische moderne menschen het geval is. Eerlijk; eerlijk in het reëele en eerlijk in het gevoel; strak en waar, en daarom: aangrijpend. Wil men critisch zijn, dan kan men opmerken dat er ook in dit stuk oogenblikken zijn, ja zelfs een enkele scène, waar het verhaal stilstaat; maar als de spanning van het verhaal dan ontbreekt, blijft de spanning van de echtheid. De intrigue is gecompliceerd en moeilijk na te vertellen; in het kort komt zij hierop neer. Gemma Jones (Annie van der Lugt Melsert-van Ees) is een verschoppelinge van deze aarde, voor haar bestaat geen zoete romantiek; de schijn van de dingen beteekent niets voor haar; alles ziet zij zooals het is: haar armoe en haar liefde. Ze is de dochter van een Rus en een Engelsche,

Ziezoo, nou nog een enkel woord. Dan is het weer gedaan, En kunnen we tevreden samen Weer naar huis toe gaan!

Thomasvaer.

Maar eerst een welgemeende wensch Voor onze koningin.

Pieternel.

Weer niéuwe kracht en niéuwe moed In 't niéuwe Jaarbegin.

geboren op een Duitsch schip, midden op den oceaan. Als het doek opgaat, zien we na eenige oogenblikken, hoe zij per ongeluk binnenvalt bij een deftige Engelsche familie, die in Venetië logeert. Als ze haar historie vertelt, blijkt, dat ze een kindje heeft en nu samenwoont met een zekeren Sänger (Dick van Veen), een componist. Groote ontsteltenis in de familie, want de eenige dochter Fenella MacClean (Enny Meunier) is dolverliefd op een componist, die eveneens Sänger heet (Bob Oosthoek). Het blijken echter broers te zijn. Gemma woont bij Sebastian; Fenella wil met Caryl huwen. Sebastian is van hen beiden de beste componist; doch hij is een grenzenlooze egoïst, die niets ontziet. Hij leeft enkel en alleen voor zichzelf; de lieden uit zijn naaste omgeving zijn voor hem voorwerpen in plaats van menschen. Caryl beteekent als musicus minder^, maar hij is veel nobeler van karakter. Sebastian liegt of spreekt de waarheid naar het in zijn kraam te pas komt; een afspraak houdt hij slechts als die hem voordeel brengt; ja, later ontziet hij zich zelfs niet om te probeeren Fenella van zijn broer af te brengen en dien voor te spiegelen, dat hij Fenella nooit het hof heeft gemaakt. Fenella's ouders wenschen evenwel niet, dat zij met een man van dergelijke familie in het huwelijk zal treden. Daarom verhuizen ze naar Tirol. Caryl is diep bedroefd en Sebastian is in zijn familie-eer gekrenkt. Gedrieën, Sebastian, Gemma en Caryl gaan ze op zoek naar Fenella; of eigenlijk gevieren, want ook de kleine Tom, Gemma's baby, gaat mee. In een hotel, waar ze als zangers zullen optreden, treft het drietal de familie MacClean. Sebastian ontmoet het eerst Fenella en krijgt een acute verliefdheid. Nu begint Gemma's groote strijd. Sebastian wil Fenella veroveren en Gemma wil dat verhinderen. Niet uit jaloezie; want ze weet, dat Sebastian en zij toch niet buiten elkaar kunnen; maar om Caryl het leed

Annie van Ees en Enny Meunier

Ook burgervader en raad, succes, Hier binnen deze grenzen!

Thomasvaer. Wel Pieternel, da's mooi gezegd. Nou zijn we dan dus klaar Samen.

Ook u, publiek, het beste Weer tot het volgend jaar!!

ên

mrm - 26 -

- 27 /

Sebastians ballet zal worden opgevoerd. En Tom is ziek. Sebastian gaat in rok naar een repetitie; hij moet daarna soupeeren; hij denkt alleen aan zijn muziek en zichzelf. En Gemma is doodmoe, want zij verdient als werkster den kost. Tom wordt steeds zieker. Gemma brengt hem ten einde raad naar een ziekenhuis. Tom sterft. Als Gemma Sebastian wil spreken, om het hem ten minste te kunnen vertellen, stuurt hij haar weg, zonder haar aan te hooren: Sebastian is met zijn muziek bezig. Na een nacht en een dag zwerven door de stad komt Gemma weer bij Sebastian. Ze vindt de beide broers, vechtend op den grond; Fenella weenend. De reden laat zich licht raden. Gemma vraagt niets; zegt niets. Ze stuurt Caryl en Fenella samen weg. Sebastian en zij hebben beiden wat verloren. Zijn ballet is een mislukking geworden; haar Tom is dood. Maar Gemma blijft bij Sebastian. De wijze waarop vooral 'de hoofdpersonen, Annie van der Lugt Melsert-van Ees, Hnny Meunier, Dick van Veen en Bob Oosthoek hun rollen spelen, is zeer bijzonder. Met name het spel van mevrouw Van der Lugt draagt het heele tooneelstuk. Zoowel voor dit viertal als voor de regie is geen lof te groot. Kortom: een prachtig stuk, bijzonder mooi gespeeld en geregisseerd. L.

Dick van Veen, Annie van Ees en F. Middag

Thomasvaer. Ook de prinses, zij deele hier In onze beste wenschen. Pieternel.

te besparen en om Fenella voor het ongeluk te behoeden. Sebastian houdt steeds aan. Zelfs in Caryls eigen kamer tracht hij Fenella te overreden met hem mee te gaan. Als Sebastian dan plotseling wordt wegg-eroepen omdat door Caryls bemiddelingr zijn ballet opgevoerd zal worden, vertelt Gemma aan Fenella hoe Sebastian is. Ook wat liefde is en geluk, vertelt zij in haar eigen rauwe taal, prachtig van nuchterheid en prachtig van gevoel.

^——^—

^^^^^^^"

(SüThn/h CrbAUTümbEE^Db VbmALIMCf „De kelder, dacht ik," glimlachte Morgaïi, en die glimlach was gemeend. Hij was gevangen. Hij had meer dan half verwacht gevangen te worden. Maar zijn kunstgreep had succes gehad. Geen onschuldig koopman, die zich uit zaken teruggetrokken heeft, als Parker beweerde te zijn, zou voldoende op spionnage verdacht geweest zijn, om te vermoeden, dat hij zich achter dat gordijn verborgen had. Hij was er heel zeker van, dat het gordijn hem ten volle had bedekt, en eveneens, dat geen bult in de plooien zijn aanwezigheid verraden had, want hij was op de vensterbank gaan zitten. „Dit is de kelder," wees Parker en stapte beleefd opzij. „Het is misschien beter als u voorgaat," zei Morgan. „Zooals u wilt," stemde Parker opgewekt toe, en wandelde de hall binnen, zijn bezoeker achter hem aan. „Alleraardigst idee van u, zooveel belangstelling te toonen," voegde hij er over zijn schouder aan toe. HOOFDSTUK XVII HET

ONDERAARDSCH

M/STERIE.

Terwijl Parker hem, steeds nog genoeglijk converseerend, voorging, daalde Morgan gedeeltelijk in het duister de keldertrap af. Hij voelde het haar achter in zijn nek onpleizierig overeind komen toen zij de onderste trede bereikt hadden. Het was hier heelemaal donker en die bediende was ergens in de buurt. Maar het waarschuwend instinct bleek ongegrond. Parker knipte plotseling een licht op, dat een smalle gang deed zien, van de rest van den kelder afgescheiden, en waarop een half dozijn deuren uitkwamen. „Waar zullen we beginnen?" vroeg Parker vroolijk. „Laten we vooraan beginnen en naar achteren werken." Parkpr gooide de dichtstbijzijnde deur links open. Zij gaf toegang tot een wijnkelder, verlicht door twee kleine, getraliede matglasvensters. Rekken met flesschen rijden zich langs de ruwe steenen muren. „Een fijne oude voorraad, dien ik gelijk met het huis overgenomen heb," legde Parker uit. „Prachtig! Wat is er aan den anderen kant?" „Een provisiekamer. Zien?" „Graag," bevestigde Morgan. De kamer, die onmiddellijk onder de ontvangkamer lag, bevatte vaten met ingelegde groenten, jams en allerlei levensmiddelen in blik. Morgan wachtte hier zijn kans af en keek naar boven. Het vertrek ontving licht door twee kleine ramen hoog in den muur, die hem in staat stelden een paar dunne draden te zien, die uit het

PIERRE BLANCHAR, DE FRANSCHE UFA-STER.

midden van de boven gelegen kamer kwamen en op isolatieknoppen naar den achterkant van het huis doorliepen. Hij had het hoofd nauwelijks bewogen en was er van overtuigd, dat Parker zijn ontdekking niet gemerkt had. Zij begaven zich naar de volgende, meer naar achter gelegen twee kamers. Een er van was het stookvertfek, het andere de waschkamer. In laatstgenoemde ontdekte Morgan de voortzetting van de beide draden, steeds rechtuit langs de zoldering naar achteren loopend. Toen zij de laatste twee kamers naderden, vertelde Parker, dat de vorige eigenaar gebroken had met de ouderwetsche keuken in het souterrain en een nieuwe had ingericht op de gelijkstraatsche verdieping. De vertrekken in het souterrain waren nu bedienden-kamers, één er van had James in gebruik. De beide kamers waren behoorlijk gemeubeld, de muren behangen tot aan de gepleisterde zoldering. Ieder vertrek kreeg licht uit twee groote ramen aan de achterzijde. De kamer links scheen ongebruikt. Hier merkte Morgan de beide draden weer op. Zij liepen recht langs de zoldering en verdwenen in den achtermuur boven en tusschen de vensters. Het andere vertrek was James' domein. De bediende stond op toen zij de deur openden. Maar de kamer bood niets interessants en Morgan trok zich met tactvolle snelheid terug. „Nu de volgende verdieping," sprak Parker en ging voor. Morgan beklom zwijgend de keldertrap.

Toen zij de hall bereikt hadden, liep hij naar den voorkant van het huis. „De ontvangkamer hebt u gezien," begon Parker. „Nu...." „Excuseert u me!" viel Morgan in. Hij stapte naar de voordeur, opende die en ging met den rug naar de straat staan. „Een prachtige hall....'' Zijn pose in de deurpost was te voren afgesproken met McCoy, daarom had hij geen tijd meer om zijn zin af te maken vóór die lenige, norsch uitzigfide speurder de stoep achter hem opgekomen was. Parker zag het gezicht van den inspecteur over Morgans schouder. „Hallo!" riep hij verwonderd. „Nog één?" „Blij je te zien. Ross," begroette Morgan zijn vriend. „Parker heeft me juist in zijn kelderverdieping rondgeleid. Ik zou willen dat jij hem ook zag." Hij wendde zich opnieuw tot zijn gastheer. „U hebt er zeker niets tegen. Mr. Parker?" Een uitbarsting van lachen was het antwoord. „Absoluut niet! Maar jullie hadden samen kunnen komen. Tusschen haakjes heeft u een bevel tot huiszoeking?" Morgan keek verrast en McCoy eveneens. „Natuurlijk niet!" antwoordde zij gelijktijdig. „Als we u dérangeeren...." „Kom binnen! Kom binnen!" inviteerde Parker joviaal. Zij gaven aan de uitnoodiging gevolg. Dit keer ging Morgan voor naar den kei-

De Warner Bros-ster Paul Muni dicteert zijn secretaresse een brief voor een (ilmenthouslast.

29 -

^"

Een blik ■» de Scherk-label itgt hat reed.: bij blauw* oogan, blond hoar an aan levendige talm bahoort Myitikum poeder natural I an aan weinig eoraill Do* dit ii ileehti een voorbeeld. Want blond, bruin, zwart of rouig, MysHkum poeder an Myitlkum compoct, gekozen volgam da Schark-tobal, bij Uw hoar, oogan an taint pauand, geven da hormonitcha vervolmaking van Uw schoonheid en hat g e wichtig ste, Uw per ioon lij ke noot • Zandt U Uw nauwkeurig adrai aan da Firma _ _ _ S. Blindemon L Co., v. Boerleitroal 89, MKwlll^nBn Amsterdom. Wij zenden U koitelooj de ' ■"'■■■^■■■■l interenonte Scherktobel. |tOC^Cl(ï|* voor toilettafel an poadardootia Myitikutn Compact, Poeder en rouge in vaiten vorm Mysfikum Poeder 0.50 - 0.95 . 1.50. Mystlkum Compocr 0.60. Een mooi gevormde roode mond *>JL mei Sdierk iippensIlA. ■^ Trisena^reme mookt de huid won^- derlijk mol. Probeer! U hel eeml

scutm der en naar de slaapkamer achter-links. Toen ze er alle drie binnen waren, wees Morg-an naar boven. „Zie je die draden? Zij loopen van het schrijfbureau in de ontvangkamer, door den grond naar beneden en hier uit. Die moeten ergens naar toe gaan. Ik vermoed dat er in dezen muur een deur is. Zullen we eens kijken?" Parker mengde zich met een glimlach in het gesprek. „Een deur? Waarom? De muur is behangen! En er kan niets achter het behang zijn dan stof en lucht. O, die detectives!" Morgan lachte eveneens. Hij ging op den achtermuur tusschen de vensters toe. fcr waren aaneengesloten lijnen in het behangselpapier, recht naar beneden loopend vanaf den binnenrand van de twee ramen, die door een afstand van ruim een meter van elkaar gescheiden waren. De beide papierstrooken waren stevig geplakt, liepen over elkaar heen en zagen er uit alsof ze nooit van elkaar waren geweest. Morgan keek oplettend naar den muur. En plotseling bemerkte hij een kleine spleet, die horizontaal, precies onder een der vensters liep. Een snel onderzoek van het andere venster toonde eenzelfde spleet. Verder zoekend ontdekte Morgan kleine spleten, die verticaal met den buitenrand van het raam naar den vloer liepen. Eensklaps vond hij wat hij zocht een uitroep smorend bij de sluwheid van deze camouflage. Het heele stuk muur, tusschen en onder de beide ramen, stak iets naar voren, nog geen centimeter. Hij overtuigde er' zich van door zijn nagels onder een uitstekenden rand van het behang te schuiven en ontdekte, dat de achterkant van dun metaal, vermoedelijk blik, was. „Hier is onze deur, Rossi" zei hij na enkele oogenblikken. „Dit heele stuk muur gaat nnar binnen open, van af den buitensten rund van het eene raam tot aan den uitersten kant van het andere. Hoe werkt het. Mr. Parker?" Hun gastheer kwam naar voren om eveneens den muur te onderzoeken. „Waarachtig! Ik geloof, dat u gelijk hebt! Wie zou dat hebben kunnen vermoeden! Mr. Morgan, ik neem terug wat

ik over detectives gezegd heb. Maar hoe het opengaat, daarvan heb ik niet meer benul dan u beiden." McCoy realiseerde zich terstond de beteekenis van Morgans vondst. Hier was een onderaardsch mysterie. Miss Wardell was gevangengezet in 'n dergelijke plaats. Zelfs nu zou ze hier vlakbij kunnen zitten! Erger, ze zouden op dit moment doende kunnen zijn haar elders heen te voeren! Met een soort dof gebrul sprong hij op den muur toe en probeerde zijn vingers onder het dunne metaal te krijgen. Toen dat niet lukte, nam hij een zwaar knipmes, stak het lemmet op zij in de spleet en rukte. Het metaal boog en gaf mee. Hij pakte het verbogen deel vast en gaf het een wilden ruk. Het stuk behang onder het raam scheurde af en onthulde een breede, lage, houten deur. Morgan vloog hem te hulp en Parker voegde zich on-

middellijk bij hen. Er scheurde nog meer dun metaal los. En nu zagen zij, dat de lage deur zich uitstrekte van de buitenste spijl van het eene raam tot aan die van het andere. De groote plaat blik, die op de deur gespijkerd was, had den vorm van een groote, omgekeerde „T" en opende en sloot tegelijk met de deur. Deze was, op ^vat spijkergaatjes na, glad en zag er stevig uit. Morgan keerde zich naar Parker. „Hebt u een bijl?" Parker knikte, haastte zich weg en kwam met een zware bijl terug. McCoy nam hem zwijgend van hem aan. Een half dozijn ferme slagen drongen in een stuk van de lage deur. McCoy Het de bijl vallen, pakte een rand van het versplinterde hout beet en werkte met zijn volle gewicht. Er klonk een harde slag, de deur vloog open en een lage gang, juist onder den beganen grond, werd zichtbaar, betimmerd en gewelfd. McCoy sprong er in, Morgan week terzijde en beduidde Parker hem voor te gaan. Ze waren een meter of drie in de gang, toen Morgan stilhield om een lucifer af te strijken. De dunne draden waren er weer, vlak boven zijn hoofd en hij begon te vreezen, dat zijn ontdekking te laat gekomen was. Hij liet der» lucifer vallen en zij waren weer in een betrekkelijke duisternis gedompeld. Ongeveer vijf meter verder stuitte McCoy op een nieuwe deur. McCoy gooide er zich met zijn volle gewicht tegen aan. Na een luiden pats en een gedruisch van draperieën, bevonden zij zich in een electrisch verlichte, comfortabel ingerichte slaapkamer, echter zonder ramen. Het vertrek was verlaten, evenals een aangrenzende tweede slaapkamer, gemeubeld als de eerste. Het huis er boven bleek een stoffige, leege atelierwoning. Er waren versehe voetsporen in het stof, van de keldertrap naar de voordeur leidend. Dat was alles,

Woorden van KROES

m

Muziek van HENK STUUROP

^5

ar

Hij Hij

Eenvoudig spelen

É

^^

had een aar - dig huis - je. je, Zoo 2 had een aar - dig tuin-tje Met

rnf

mW^^F f

11 i !

§''' V'i Miii'i' S i

vaak eens e - v*»n sfaan

Pn

Zt T V ^ K3^ T?n mops-,e met een baard. Dat

L-^u het wl»

keek

i._

aar di

i_ .

.

^

hfi'Mn' rr^

' 9 huis-Je Soms was^gg volgens ken-ners. Wel

,

h

.

^ aan-dach-tig aan I hon-derd gul-den waard

(Wordt vervolgd)

Hij had een aardig vrouwtje.... Zoo aan den buitenkant, Dat was in 't aardig huisje Heel aardig bij de hand. Hij mocht er niet gaan rooken. Dan keek zijn vrouwtje zuur, En 't hondje moest naar buiten, Of anders in de schuur!

Hij raakte nooit de drempels. Dat gaf wel eens een kras. 't Linoleum was aardig. Maar 't stond ook in de was! En regende 't maar amper. Dan klonk een noodgeluid. Dan moesten bij de voordeur De beide schoenen uit!

Hij mocht geen vrienden hebben. Dat had geen enkel doel. Ze morsten op je kleeden. En trapten op je boel. En heel z'n werk'lijk leven, Dit is het eind van 't lied. Dat was wel eigen aardig. Maar aardig was het niet!

^^'SON ODIOT 7 PLACE DE LA MADELEINE. PARUS Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd m 1690 Louis Saalborn en Annie Schuitema in „De Kamerolifanf. Dit stuk wordt met succes in den Hollandschen Schouwburg te Amsterdam ten tooneele gebrast - 30 -

Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

H£ INo. 572 - 12 Jan. ■ 1935

#.

c ..^^ .

/>

';

D

"K

tm

l

*^:

■4W«*>»«t%^

VSK

'tw ,!%«..(,. ■,
*»* "jii-'ïi!'1

^(•Wia^l Iw

ook schitterend voor wollen goederen VerschUnt wekelijks - PrUs per kwartaal f. 1.95.

Red. en Adm. Oalgewater 22. Leiden. Tel. 760. Postrekening 41880.

i