3

De Drietand Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers

2008/3

De Drietand 36e jaargang nummer 3, mei 2008 De Drietand is het verenigingsblad van de Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers. Verschijnt 6 maal per jaar.

In dit nummer Land in zicht Van de bestuurstafel / Joke De strijd om de Ankerbol 2008 Ik ben Nico Bernts Een hoesje voor de GPS Sluitingstocht 4 en 5 oktober Verslag ”Leden voor Leden” Omzien in verwondering Restitutie contributie KNWV Dáárom bent u lid! Een haai in de baai? Vloeken in de kerk Brug tussen Denemarken en Noord-Duitsland Bruinvissen in de Oostzee Registreren! Doen! Ook naar de Baltische Staten? Drie Ankerplekken benoorden Stockholm Favorieten van Hans Favorieten van Peter Kustzeilers op Spitsbergen Avontuur in de Baltische Staten Koersvast Openingstocht Texel Vraag en aanbod Klapgijp Deltableau: Drieluikje Uit de boekenkist Actieve radarreflectors Van pleister tot ziekenboeg ”Uit de Scheeps-TOKO” Uit de buitenlandse bladen Nieuwe leden / Verhuisd / Colofon

bladz. 1 2 3 3 4-5 5 6-7 8-9 9 10-12 13 14-16 18 19 19 20-22 23 24 25 26-27 28-29 30-31 32-33 34 35 36-37 38-39 40 41 42 42 44

Evenementen a g e n d a 14 - 28 juni: Schotlandtocht 5 juli: Zomertocht Seinebaai 5 juli: Zomertocht Denemarken 29 - 30 augustus: Delta Lloyds 24 Uurs Race 6 - 13 september: Nazomertocht 20 september: Strijd om de Ankerbol

Kopij voor het volgende nummer uiterlijk 15 augustus 2008 op het bureau te Zeist ISSN 1385-5417 Niets uit deze Drietand mag worden gebruikt of gepubliceerd zonder schriftelijke toestemming van de redactie.

Land in zicht

In de voor ons liggende periode steken we voor langere tijd, voor langduriger tochten en voor verdere bestemmingen van wal. In dit nummer van de Drietand geven we in diverse bijdragen en artikelen meer dan gewoonlijk aandacht aan het zeilgebied ten noorden van ons. Nu de Baltische Staten opgenomen zijn in het Schengenakkoord, is dat gebied misschien wel een aantrekkelijk doel voor nieuwe ontdekkingen. Eén van de geneugten van het vertrekken is het aankomen. Of je nu een paar uur, een paar dagen of een paar weken zeilend onderweg bent geweest, steeds is er weer het genoegen van het ontwaren van de kust, het afmeren in de haven of het bereiken van de gewenste ankerplek. Al lang van te voren werd er immers uitgekeken of er al iets te ontdekken was van de beoogde bestemming. Eeuwenoud moet de roep uit het kraaiennest "land in zicht" zijn en het geeft tot op de dag van vandaag hetzelfde tevreden gevoel, dat de zeereis bijna tot een goed einde is gebracht en de bestemming zich langzaam maar zeker aan de bemanning heeft onthuld. Is er een passender manier om het land achter de horizon aan de andere kant van het meer, de zee of de oceaan zeilend over het water aan te lopen? Eén ook oude en dus beproefde waarschuwing blijft op zijn plaats: "Al ziet men kerk en toren staan, toch is de reis nog niet gedaan". Dat geldt zeker voor de rotsachtige kusten van Zweden en de ondiepe wateren van Finland. Wij wensen u goede vaart, fijne zeiltochten en hopen op veel mooie reisverslagen voor het Jaarboek 2009. Namens de Drietand commissie, Hans Althuis 1 De Drietand - mei 2008

Van de bestuurstafel

De punten van aandacht die op de Algemene Vergadering van 7 maart jl. naar voren zijn gekomen werden behandeld. De door onze bureauhouder, Ruud van de Fliert, opgestelde notulen kunt u inzien op onze website www.kustzeilers.nl, ga naar Activiteiten Agenda en klik op de link: Algemene Vergadering. Met de gebruikersnaam: IJsselmeer en wachtwoord: 1@KustZeiler krijgt u toegang.. Het was de eerste bestuursvergadering waarbij de nieuwe secretaris, Nico Bernts, in functie was. Hij heeft een uitvoerige conclusie geschreven naar aanleiding van de bijeenkomst in februari van bestuur, commissieafgevaardigden en geïnteresseerden over het rapport "Op weg naar de toekomst". Het bestuur heeft het verslag grotendeels behandeld en het resterende gedeelte zal op de komende vergadering aan de orde komen waarna uit te voeren punten zullen worden vastgesteld. U hoort hier meer over. Uit de commissies kwamen de volgende wijzigingen ter sprake: de uitbreiding van de Ankerbolcommissie met het lid Luc Tanja die de taak van Gerard van der Ploeg zal overnemen. Voorts het afscheid van Anne Marie Geerling en Henk Buitenkamp als leden van de Evenementencommissie. Hun opvolgers Jaap Schipper en Gea Smolenaars lopen al enige tijd mee in de commissie die hiermee weer tot een vijftal personen is teruggebracht. 2 De Drietand - mei 2008

Er is besloten de wedstrijdcommissie op te heffen daar deze commissie de laatste jaren geen toegevoegde waarde had. Individuele leden blijven uiteraard betrokken bij de organisatie van wedstrijden. De Leden-voor-Ledenavond in maart werd door zo'n 145 personen bezocht waaronder twintig nieuwe leden met partners en ook dit jaar was er weer een presentatie door de verschillende commissies, naast de lezing van ons lid Bram van de Loosdrecht. Het was een geanimeerde avond en het bestuur hoopt dat de nieuwe le-

witte kaap het varen is mooi langs de kliffen van krijt de schoten staan strak om de lieren

den zich snel thuis zullen voelen. Onze secretaris heeft recentelijk de extra vergadering van het Watersportverbond bijgewoond. Het nieuw aangetreden bestuur daarvan heeft goede grip op de situatie en wekt met haar presentatie vertrouwen voor de toekomst. In deze vergadering is het rapport "Een zaak van vertrouwen" van de "Commissie van nader onderzoek" gepresenteerd. De aanbevelingen in dit rapport betroffen een aantal organisatorische wijzigingen die inmiddels al waren opgestart. Om een en ander goed in de Verbondsstructuur te verankeren werd een statutenwijziging voorgesteld. Tevens werd geconcludeerd dat de toenmalige bestuurderen en met name de voorzitter slecht beleid hebben gevoerd en het vertrouwen van de leden hebben geschaad. Ondanks deze kritiek is besloten om de toenmalige bestuursleden niet aansprakelijk te stellen. Yolanda Warmerdam

de kaap komt in zicht maar het neemt nog wat tijd dan wordt er gerond laat maar vieren joke

De strijd om de Ankerbol Wie heeft er niet een lijstje met kandidaten om "nog eens een keer mee te zeilen"? Collega's, familie of vrienden, zeilers die hun boot hebben verkocht of die juist overwegen er een te kopen? Is dit niet de ideale bemanning voor de Strijd om de Ankerbol? Wij denken van wel. Hoewel het evenement inmiddels voor de 7e keer wordt georganiseerd willen we nog eens kort uitleggen waarom. We strijden op zaterdag 20 september vanuit Enkhuizen en verzamelen vrijdagavond in de Compagnieshaven, waar plaats voor ons is gereserveerd. Er zijn twee ankerstarts die dag en er wordt in totaal ca. 25 mijl gevaren. De eerste start zal zijn om 10:45. Er wordt gevaren volgens SW rating. Na twee starts keren we terug naar de haven waar tijd is voor de evaluatie en borrel. Aansluitend zal de traditionele stamppotmaaltijd voor ons worden geserveerd. Natuurlijk wordt de wisseltrofee uitgereikt en dit jaar zal ook een reglementair juiste en efficiënte ankerstart worden beloond. De Strijd om de Ankerbol is daarmee een gezellige wedstrijd, waar serieus en fanatiek wordt gestreden, maar waar vóór en na de wedstrijd genoeg tijd is voor gezelligheid.

2008

Graag zien we u op 20 september! Reserveert u deze datum in uw (zeil)agenda en nodig de opstappers alvast uit. We rekenen natuurlijk ook op de groep trouwe deelnemers. Meer informatie zoals verslagen van voorgaande jaren en veel foto's vindt u op onze website www.kustzeilers.nl. De inschrijving opent op 1 juni. Het Ankerbolcomité Strijders in de mist

Ik ben Nico Bernts En op 7 maart 2008 ben ik door de Algemene Vergadering benoemd als secretaris van het bestuur en ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om mezelf te introduceren. Bij de AV kon ik overigens niet aanwezig zijn vanwege een korte vakantie in Venetië. Een stad met niet alleen een indrukwekkende cultuur en architectuur, maar ook een bijzonder nautisch verleden (en heden). Ook veel water en bootjes dus. Ik ben 59 jaar, getrouwd en we hebben drie kinderen van midden twintig. Ik werk in de gezondheidszorg als directeur van een brancheorganisatie van gezondheidscentra. Zeilen doe ik al vanaf mijn twintigste, aanvankelijk in open bootjes in Friesland, maar pas echt intensief sinds we ruim tien jaar geleden een eigen boot kochten, een Dehler 35. We zeilen vele weekenden, en bijna alle vakanties. De eerste jaren trokken we

vooral naar het westen: Oost- en Zuid-Engeland; Normandië. De laatste jaren zijn we erg enthousiast over de Oostzee. En daar zullen we nog wel een paar zomervakanties naar toe trekken. Ik ben ook al snel lid geworden van de NVvK. Zeilen is uiteraard op de eerste plaats een hobby "om te doen". Maar het is ook een hobby die steeds op allerlei manieren mijn nieuwsgierigheid prikkelt. Je wilt en kunt altijd méér van iets weten. Ik ben lid geworden in de hoop mensen te ontmoeten met wie ik van alles kan delen en uitwisselen over zeilen. En ik vind de NVvK daar een prima vereniging voor. Ik doe graag aan activiteiten mee, zoals de Salentein-avonden en de Heerendag. En de Voorjaarstocht en de 24uurs staan zo'n beetje

standaard op ons programma. Ik heb niet lang na hoeven denken over de vraag van de voorzitter of ik Gerard van der Ploeg zou willen opvolgen als secretaris. Ik vind het een leuke uitdaging om met de andere bestuursleden en met de commissieleden te werken aan de verdere ontwikkeling en uitbouw van het programma van onze Vereeniging.

3 De Drietand - mei 2008

Een hoesje voor de GPS Er zijn altijd merkwaardige geschiedenissen geweest rond de zeilvaart, Het verhaal van de vliegende Hollander, de loods van de Pinta of het raadsel van de Marie Celeste. Ik heb dat altijd gezien als een soort dwaling van de geest na maandenlange strijd tegen de elementen en eenzijdig voedsel. Het resultaat ook van te lang onderdrukte angst voor het onbekende. Kortom, een product van het menselijk brein dat is losgeraakt van de realiteit. Lang heb ik dan ook geaarzeld de hieronder volgende gebeurtenis te noteren, niemand geeft immers graag de indruk niet geheel bij zinnen te zijn en wellicht had ik alles beter voor mezelf kunnen houden, maar toch…oordeelt U zelf. Het gebeurde in de nacht van de 16e mei 1994. Ik zat achter de kaartentafel van ons zeiljacht, de "Jantine". Voor mij het zwak verlichte schermpje van de GPS: koers 20 graden, snelheid 7,6 knopen. De positie is 00.07º zuid en 24.07º west. Nog een uur te gaan tot de evenaar. Ik mijmerde over de reis tot nu toe, de orkaanachtige winden en de koude die wij moesten doorstaan sinds wij de 18e april Straat Magellanes verlieten, de voortdurende tegenwind daarna. Wat een contrast met de omstandigheden nu! 30º C. in de kajuit! Het schermpje van de GPS voor me beschreef een regelmatige baan op m'n netvlies, in een soort contrapunt met het rollen van de Jantine in de door de krachtige zuidoostpassaat aangedreven zee…… Ik herinner me niet, of er nog cijfers op het scherm te zien waren toen het leek te groeien. Ook de vorm veranderde, minder rechthoekig, minder strak. 4 De Drietand - mei 2008

Schoksgewijs dijde de linkerbovenhoek uit. In het intussen duidelijk flexibele scherm werden drie punten geprikt. Even later reikte een soort lange steel over me heen… Verstard keek ik toe, hoe vervolgens een harige hand zichtbaar werd. Ik hoorde gegiechel van vrouwenstemmen, een glas dat omviel… Intussen zag ik dat de hand behoorde bij een wat verlopen oude man met zeewier in z'n natte, lange haar die, onder het uiten van enige krachtige verwensingen, tevoorschijn kwam. "Hartelijk welkom Neptunus", stamelde ik verbijsterd, "mag ik U iets te drinken aanbieden?" "Helaas, helaas," antwoordde Neptunus met een duidelijk Amsterdams accent "Een pikketanissie gaat er altijd wel in, maar ik ben hier slechts elektronisch, eh… in uiterlijke schijn, eh… ik bedoel eh… als m'n holografische zelf, za'k maar zeggen." "Ma..maar", stotterde ik, "w..wat komt U hier dan eigenlijk doen?" "Om maar met de deur in huis te vallen, als je dat pestschermpje tenminste een deur kunt noemen", zei Neptunus zich over z'n schedel wrijvend, "ik ben hier als verrassingsaanbieding van de firma Garmin, eerste generatie. Dit is een demonstratie van de mogelijkheden van het apparaat. Een beetje ludiek gebracht als het ware, maar u lijkt me niet erg onder de indruk." "Och", antwoordde ik, "in een droom is alles mogelijk, dus waarom zou ik me verbazen?" "In de techniek is álles mogelijk, mijn beste. Ik verbaas mij daar nog dagelijks over en ik zal je vertellen hoe dat zit. We hebben alle tijd, want er zijn toevallig maar twee jachten in de buurt van de linie. De ene is een alleenzeiler die z'n zeilen

's nachts strijkt en gaat pitten en de andere heeft een GPS van een concurrerend merk. Tussen haakjes, uw accu's zijn vol?" "Ik heb gisteren stroom gedraaid", antwoordde ik een tikje verontwaardigd. "Kijk, jongen", ging Neptunus verder, "die GPS van jou is van het zogenaamde duplex type. Je kijkt naar het scherm, maar het scherm kijkt óók naar jou, zo gaat dat met duplex, hè. In ons hoofdkantoor hebben we zodoende een ruimtelijk beeld van het interieur van jouw jacht, en dus ook van jou zelf. Daartussenin zit ik dan, als persoon, Neptunus te wezen. Vat j'm?" "Dus mijn uiterlijke ik zit nu op uw kantoor? En ik heb niet eens m'n haar gekamd en bovendien heb ik niets aan!" "Ja ja," zei Neptunus met een vette lach, "dat zijn altijd leuke momenten bij ons op kantoor!" "Ik kan er anders niet om lachen om zo in m'n hemd gezet te worden." "Gaan we katten?" vroeg Neptunus, "Laat me liever m'n verhaal afmaken. Je bent toch wel zeker van je accu's, hè? Kijk, ons idee was: zeilers zijn eenzaam en alleen op de wereldzee en dat hoort niet voor de moderne mens. We hebben daarom een manier bedacht om jullie te helpen. Vroeger gingen we de straat op om de mensen de hand te schudden, de zogenaamde handshakers. Zo ben ik ooit begonnen met dit werk. Maar nu kunnen we elektronisch totaal helpen. Zodra er zich iets voordoet dat correctie behoeft, maken wij de zaak weer in orde. Dat doen we dan in een ludieke vorm als Neptunus, meneer Quaker, St.-Nikolaas, of dokter Vogel, om maar een paar bekende persoonlijkheden te noemen. Maar er zijn nog meer mogelijkheden die we binnenkort

Kijk eens aan…, ben ik de evenaar gepasseerd zonder het te merken…! Even weggedut zeker…

gaan aanbieden. Neem nou heimwee. Zit u aan boord wel eens te piekeren? Straks kunt u gewoon uw gedachten thuislaten. Het jacht wordt dan gezeild door uw biologische ik, de baviaan zogezegd. Nou ja, eh…in jouw geval natuurlijk niet echt eh…", zei Neptunes. Maar nu werd hij erg onrustig. "Ik moet nodig weg," zei hij gejaagd, "ik voel me verzwak-

ken." Moeizaam verdween hij door het scherm. Z'n Drietand bleef nog even haken en ik hoorde nog net wat mompelen over een oorkonde die ik bij het hoofdkantoor…Toen stierf zijn stem weg in elektronisch geruis. Het scherm schrompelde ineen naar de oorspronkelijke vorm. Het toonde weer de positie: 00.03º Noord en 24 06º West.

De volgende ochtend startte ik de diesel om stroom te draaien. En Elly vroeg verbaasd: "Dat heb je gisteren toch pas gedaan?" "Jawel, maar volgens de meter zijn de accu's bijna leeg," mompelde ik wat afwezig . Toen ik om twaalf uur achter de kaartentafel ging zitten om m'n middagbestek op te maken, betrapte ik me erop dat ik eerst mijn haar kamde. "Eigenlijk zouden we eens een hoesje moeten maken over de GPS", zei ik tegen Elly. "Zo'n scherm heeft toch iets…eh, iets ongezelligs, zal ik maar zeggen". Dick Koopmans

Sluitingstocht 4 en 5 oktober Het is weliswaar nog wat vroeg om bij het begin van het zeilseizoen al aan de sluitingstocht te denken. Maar omdat de volgende uitgave van de Drietand pas omstreeks half september verschijnt, vragen wij u om nu reeds deze data in uw agenda te zetten. Wij zetten koers naar Muiden waar wij ligplaats vinden bij de Koninklijke Nederlandsche Zeil- en Roeivereniging waar wij al meerdere malen te gast waren. Wij bezoeken het eiland Pampus. Het fort maakt deel uit van de Stelling van Amsterdam en is geplaatst op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het heeft de laatste jaren veel restauraties ondergaan en is een bezoek met rondleiding zeker waard. Voor ouders met kinderen is er een leuke puzzeltocht. Maar de belangrijkste reden is natuurlijk elkaar weer treffen, gezellig bijkletsen, een drankje drinken en gezamenlijk eten. In de volgende Drietand gaan we uitvoeriger in op het programma. 5 De Drietand - mei 2008

Aernout en Anneke Ligtenstein

Ad de Kruijf en Yolanda Schippers

Ben en Diny Schaap

Verslag ”Leden Dick en Tineke Houter

Ernst de Bruyn en Ilja

Wij (Marjan Fortuin en Jaap Booij) zijn sinds kort lid van de NVvK. Al met ons vorige schip lagen we in Ketelhaven en ook met het nieuwe was er meteen plaats. Dus werd het tijd lid te worden van de club die ons zo'n prettige haven biedt. Dat was geen probleem. We konden onze ervaring aannemelijk maken, handtekeningen waren snel gegeven en het lidmaatschap was een feit. Na vorig jaar al de sluitingstocht in Andijk meegemaakt te hebben viel een paar weken geleden de "Leden voor Leden"-uitnodiging op de mat. Bedoeld om contact met zowel bestaande als nieuwe leden te maken en om kennis te nemen van de activiteiten van de diverse commissies. Ik vind dat soort initiatieven de moeite waard, niet elke vereniging doet zoiets. Op naar de Salentein dus, helaas zonder partner, die verplichtingen elders had. Ik werd door een heus comité ontvangen en van een speldje

Gert Huisman Frans v. Buuren en Janny v.d. Jagt en Greetje de Vrieze Rien Nieuwesteeg Han en Irmgard Poddewijn


voorzien, zodat ik als nieuw lid herkenbaar was. Wat mij betreft was het contact snel gelegd en voldeed de bijeenkomst aan zijn doelstelling. Het aardige van deze avond is dat nieuwe leden geïntroduceerd worden. Dat gaat aan de hand van zowel scheeps- als eigen naam. Ons schip heet Illusie. Voor de hand ligt het dan daar iets over te zeggen. Het ontwerp is van Frans Maas, een stalen S-spant uit 1960. Frans zijn vader vond dat niks, een stalen schip kon nooit hard gaan, dat was een illusie. Frans noemde het schip daarom de Illusie. Dat zal het dus altijd blijven, maar hard zeilen deed ze wel. Van de 10 wedstrijden won Frans 7 maal de eerste en driemaal de tweede prijs. Wat ik niet zo aardig vond was, dat er onder Kustzeilers onderscheid wordt gemaakt tussen schepen. Zo nu en dan waren er wat opmerkingen over de zeewaardigheid van schepen van

Fred en Coby Rovers

CarolJan Sterk en Maaike Gerritsen

Michiel Mirandole en Josephine Packbier

Cor en Henriëtte Visser

voor Leden” nieuwe leden. We zijn ook lid van de VKSJ, daar moet je schip aan allerlei "klassieke" eisen voldoen en word je in een categorie geplaatst. Bij de NVvK gaat het dacht ik om de zeilervaring. Volgens mij maakt het dan niet uit wat voor schip je hebt. Henk Bezemer is eens met een Waarschip 570 naar de Azoren gevaren. Gelukkig ontbrak ook zelfspot niet aan de tafel waar ik aangenaam heb gegeten en de nodige tips en wederwaardigheden te horen heb gekregen. Nooit geweten dat er barbecues bestaan die je gewoon op je teakdek kunt zetten. Later vroeg ik me af hoe je er een tarbot in roostert en hoe je zo'n vis vangt. Ik vang altijd alleen maar makreel. Tips over plekken waar je je schip goed kunt achterlaten om het seizoen daarop verder te varen, staan wel in mijn geheugen gegrift. Na het diner hield Bram van de Loosdrecht een mooie lezing. Die toonde aan dat het bij hem om het varen gaat. We zijn zelf

Henk en Ria van Steen

ook rustig met een Piraatje begonnen, maar Bram en zijn reddende engel Hannie hebben een wel heel indrukwekkende reeks schepen en tochten gevaren. Wat ik graag hoor is dat ik niet de enige ben die stomme dingen doet. Blijkbaar komt iedereen regelmatig op een punt waar iets de mist in gaat of in een lastige situatie terecht. Daar dan weer ongeschonden, uitkomen vind ik een teken van zeemanschap. En wat me bekend voorkwam was dat de partner van Bram, Hannie, in de verhalen de stabiele factor bleek. Jammer genoeg werd er verder niet zo heel veel gezegd over de rolverdeling aan boord. Wel leek me dat Brams grenzen wat verder lagen. Dat hij nu een stevige Colin Archer vaart in plaats van een Arcona (waar je doorheen kijkt als de zon er op schijnt) kan ik me goed indenken. Al met al leverde de avond genoeg herkenbare zaken op om je als lid thuis te voelen. Dit kan ik elk nieuw lid aanbevelen.

Berthold de jong

Jaap Booy

Jos en Anne-Marie van IJsseldijk

Jan en Hennij de Graaf

Ton en Carla Buursema Roel van Beek en...


Omzien in verwondering Amper bij te benen Die verwondering heeft vooral te maken met de enorme technologische ontwikkeling in pakweg vijftig jaar. In 1965 werd er bij het bedrijf waar ik werkte een 64K IBM Computer geïnstalleerd. Deze apparatuur plus ruimte voor bedienend personeel vergde drie grote doorzonkamers bij elkaar. Nog geen tien jaar later koop ik mijn eerste "home-computer", een Sinclair van 16K Omvang: een dik boek! Nu zit ik achter een computer, een klein kastje onder mijn bureau, een plat scherm en toetsenbord op een derde van mijn bureau. 4Gb werkgeheugen en 500Gb opslaggeheugen. Om over de snelheid van verwerking maar niet te praten. In veertig jaar tijd een nauwelijks te vatten verandering. Dertig jaar geleden kreeg ik mijn eerste Mobilofoon, een zwarte bak van ca. 3 kg met een aparte antenne op het dak van de auto. Nu stop ik mijn mobieltje in mijn vestzakje en de hele wereld is bereikbaar. De gezegende AP De wijze van navigeren zo'n dertig jaar terug vergeleken met nu levert mij ook nog steeds verwondering op. Met de bescheiden apparatuur van toen lapten wij het hem toch maar om op de plaats van bestemming aan te komen. Nostalgie? Ja, misschien wel, maar ik zou niet terug willen naar die tijd. Toch blijf ik de oude methode van navigeren paraat houden. De aanleiding daarvoor komt hierna. Begin jaren tachtig kregen wij een AP Navigator (Philips MK III) aan boord. De uitgebreide handleiding vergde nogal wat studie evenals het uitproberen. Het bleek echter een enorme stap in het gemak. Was het oversteken van Oostende naar Dover vroeger een hele onderneming, nu was het, overdreven gezegd: "een fluitje van een cent"! Soms vergaten wij het apparaat in te stellen bij vertrek uit de haven 8 De Drietand - mei 2008

en dan moesten wij een geschatte positie inbrengen. Als deze binnen een bepaald driehoekje viel, dan deed het apparaat het weer. Afgezien van onze eigen tekortkomingen waren wij erg enthousiast over deze Navigator. Wij zijn ermee naar Wight, naar Salcombe, naar Alderney,etc. gevaren. Ook diverse oversteken naar Oost Engeland. Tijdens al die tochten hielden wij uiteraard op de kaart onze gevaren route bij, door elk uur de positie in de kaart te tekenen. In het begin controleerden wij dat ook nog op de "ouderwetse" manier, daar wij nog enig wantrouwen koesterden jegens deze nieuwigheid. Maar allengs verdween het ongeloof. Wij beschikten nu over een continue controle over onze positie en dat gaf een veilig gevoel. In 1992 wordt in het tijdschrift "Zeilen" geschreven dat het op Decca signalen gebaseerde systeem van de AP Navigator het op jachten meest gebruikte apparaat zal blijven tot 2014! Het kort tevoren gelanceerde GPS - systeem zou nog lang onbereikbaar blijven, vanwege de zeer hoge kosten. In 1995 had ik mijn eerste GPS aan boord tegen een aanvaarbare prijs (aanbieding op de Hiswa)! Hoeveel waarde moet je nu hechten aan uitspraken van deskundigen? Verdwaald! In 1987 vertrekken wij vanuit Goes voor een zeiltocht naar Zuid Noorwegen met een spiksplinternieuwe Contrast 36. Wij beschikken over windmeter, log, marifoon, radio, uiteraard kompas en AP Navigator. De wat ruimende wind dwingt ons naar Kristiansund te zeilen i.p.v Farsund. Vandaar zeilen wij in prachtig weer via allerlei visafslagen naar Farsund. Wij genieten van de verse vis, zelf gevangen vis en maken voor het eerst kennis met "Grave

Lacs". Binnen de scheren is het weer zeilen op zicht en kaart. Zo af en toe is de AP navigator te gebruiken, maar vaak kwamen de signalen niet door. Het zeilen tussen de eilandjes door plaatste ons zo af en toe voor verrassingen. Roestige stalen staven, conisch opgebouwde keienverzamelingen, etc. als bakens. De kaarten waren door de veelheid aan gegevens soms moeilijk leesbaar, toch zijn wij er goed doorheen gekomen. In Farsund komt kort na onze aankomst een Nederlands Jacht achter ons liggen.Hij komt bij ons aan boord en het eerste wat hij vraagt gaat over het weer dat wij de afgelopen dagen hebben gehad. Het bleek dat hij die middag sinds lange tijd voor het eerst de zon weer had gezien. De drie weken daarvoor had hij in de noordelijk gelegen fjorden niets anders gehad dan regen en nog eens regen. Dit bericht tezamen met de weerberichten doet ons besluiten terug te zeilen naar Kristiansund, om vandaar te kijken hoe wij verder zullen gaan. Op de heenreis hadden wij voornamelijk een oostenwind, nu zal de wind vooral uit de westelijke hoek waaien. Beter kan het niet. Prachtig weertje en wij nemen er de tijd voor. In Kristiansund draait de wind naar het oosten en met een staalblauwe hemel en windkracht 9/10 Bft worden wij gedwongen binnen te blijven. De derde dag 's avonds geeft het weerbericht hoop. Afnemende wind oost 6 tot 7 Bft. De ochtend erop lijkt het erop dat wij met een gerust hart kunnen uitvaren. Dat komt goed uit, want een bemanningswisseling was voor over een paar dagen voorzien in Hirtshals (Noord Denemarken). Wij zijn nog geen uur buiten de rotsachtige eilanden, of de wind neemt weer toe naar 8 á 9 Bft. Met één rif in het grootzeil en de werkfok bij, hebben wij eigenlijk teveel zeil bij. Het gaat er hectisch aan toe, een enkele keer gaan wij bijna plat. In de middag

zwakt de wind af naar een 5 Bft. Maar al die voorafgaande uren waren wij meer met het schip en het overleven bezig, dan met de navigatie. Toen er weer enige rust was ging ik kijken waar wij zouden zitten. Tot mijn grote schrik zag ik dat de AP Navigator geen positie meer aangaf. Een rood lichtje en meer niet. Vanaf Kristiansund hadden we geen positie meer in de kaart aangegeven, dus zaten we nu met de vraag: "Waar zitten wij?" De elektriciteitsvoorziening bleek in orde er moest dus een andere reden zijn waarom de AP was uitgevallen. Op zo'n moment heb je weinig aan deze vraag. Belangrijker was nu hoe weer in dat driehoekje te komen, om het apparaat weer op spoor te brengen.Ik ben meer dan anderhalf uur bezig geweest om een positie te vinden, die binnen dat, voor mij, beruchte driehoekje viel. Door de oostenwind, maar vooral door de, door ons onderschatte, naar westen gerichte sterke stroming zijn wij veel westelijker verzet dan wij dachten.

Eenmaal onze positie terug gevonden, bleek dat wij er goed aan deden om naar Thyborøn te zeilen. Hirtshals lag nu tegen de wind in, terwijl Thyborøn met ruime wind te bezeilen is en wij steeds minder last van de hoge golven zouden krijgen. Wij waren tussen de 15 en 20 mijl weggezet! In Thyborøn konden wij op tijd onze bemanningswisseling bereiken, dankzij een mobiele telefoon die zij in hun auto hadden. (Kent u die bak nog?) Nog komt voor mijn ogen hoe moeilijk het was om de uiterton naar Thyborøn te vinden en later nog eens met onze Pimpernel. Een paar jaar geleden heb ik de radar bijgezet om die vermaledijde uiterton te kunnen vinden. Dat lukte probleemloos, duidelijk zichtbaar op ca. een halve mijl, op de radar maar niet op zicht! Nu varen wij met GPS en met een kaartplotter en maken veel gebruik van een stuurautomaat. De stuurautomaat geeft ons de gelegenheid om effectiever op onze omgeving te letten. De kaartplotter geeft mij de gelegen-

heid om veilig smalle doorgangen tussen eilandjes te bevaren, mits ik een idee heb van de afwijking. Die afwijking is vast te stellen door een belangrijke boei te passeren en vast te stellen of je die op de plotter en met hoeveel meters, aan BB of aan SB passeert, terwijl je in werkelijkheid ziet dat je die aan BB passeert! Wij hebben de beschikking gekregen over fantastische apparatuur, binnen marges, zeer betrouwbaar. Maar hoe gaan wij verder op het moment dat alles uitvalt? Hoe betrouwbaar zijn onze accu's, ons elektriciteitsnet en wat te doen met ernstige atmosferische storingen? De uitval van onze AP Navigator blijkt achteraf veroorzaakt te zijn door het feit dat ergens op het Skagerak de Decca signalen in één lijn verzonden werden, waardoor het bepalen van een positie onmogelijk was. Later hoorde ik van andere zeilers dat dit, voor dat gebied, een bekend probleem was. Dit bijzondere voorval is voor mij een harde waarschuwing geweest en ondanks het feit dat ik geniet van de huidige apparatuur, houd ik de oude methode van positiebepaling in ere. Je weet maar nooit! Joh. Kiestra

Restitutie contributie door het KNWV Ook in 2008 kunnen personen die lid zijn van meerdere verenigingen de dubbel betaalde contributie terugkrijgen. De administratiekosten, die voorgaande jaren werden gerekend, komen vanaf 2008 te vervallen. Het betreffende lid moet de aanvraag zelf indienen bij het Watersportverbond. Aanvragen kan gedurende het hele jaar, uitbetaling volgt in december. In de loop van het jaar zal hiervoor een formulier op de website worden geplaatst. Wilt u nu al uw aanvraag indienen, dan kunt u een brief sturen naar het Watersportverbond, afdeling Financiën en Administratie. Dit kan tot uiterlijk 31 december 2008. Vermeld in uw aanvraag: uw naam, adres, woonplaats, geboortedatum, uw bank- of girorekeningnummer en de verenigingen waar u lid van bent.

Stuur altijd een kopie van uw ledenkaart 2008 mee. Hou er rekening mee dat: Indien er sprake is van een combinatie van een hoofdlidmaatschap bij de ene vereniging en gezinslidmaatschap bij de andere, wordt het gezinslidmaatschap terugbetaald; Voor verenigingen die een gewennings-, koelkastof andere regeling hebben en voor leden van studentenverenigingen kan geen contributie worden teruggevraagd; Indien het lidmaatschap is ingegaan na 30 juni 2008 kan geen contributie worden teruggevraagd. De aanvraag kan gestuurd worden naar: Watersportverbond, t.a.v. Sector Financiën en Administratie, Postbus 2658, 3430 GB Nieuwegein. 9 De Drietand - mei 2008

Dáárom bent u lid! Het Watersportverbond is de overkoepelende organisatie van de watersportverenigingen in Nederland. Met zo'n 400 verenigingen en ruim 100.000 watersporters is het Verbond de grootste en belangrijkste watersportorganisatie. Het bevordert niet alleen de wedstrijdsport, maar belangenbehartiging neemt een even grote plaats in. De sector Toervaren doet veel werk achter de schermen. Het oog is daarbij vooral gericht op overheid, provincie, waterschap, 'Den Haag' of 'Brussel' en gaat over beleid, regelgeving en subsidies. Daarnaast richt sector Toervaren zich op ondersteuning aan individuele verenigingen en is een vraagbaak voor verenigingsbesturen. Alles met maar één doel: dat het genieten van uw favoriete hobby betaalbaar en mogelijk blijft en nóg leuker wordt. Op de laatste Ledenvergadering van het Verbond is besloten om de contributie te verhogen van 11,52 naar 15,52 euro. Dat is nodig om goede kwaliteit van diensten te kunnen leveren. Het Verbond werkt met een groot aantal vrijwilligers. Alleen voor de sector Toervaren zijn er al zo'n 200 vrijwilligers bezig in sectorcommissies, regiovertegenwoordigers en werkgroepen. De onkosten van die vrijwilligers moeten natuurlijk betaald worden. Daarnaast is er de kantoororganisatie. Deze is in een aantal jaren door bezuinigingen geslonken van 29 naar 24 mensen. Dit heeft natuurlijk zijn weerslag gehad op de kwaliteit van de dienstverlening, daarom hebben we na een efficiëntieslag structurele verbeteringen doorgevoerd, zodat we onze leden weer diensten op het gewenste kwaliteitsniveau kunnen leveren. Er zijn door lagere subsidies echter ook minder inkomsten. Om al die verschillende zaken op te kunnen vangen is de contributie met vier euro verhoogd. 10 De Drietand - mei 2008

Wat doen we met de contributie? 85% daarvan gaat naar de sector Toervaren. Aan de hand van onderstaande onderwerpen krijgt u een beeld van de belangenbehartiging door het Verbond, zodat u weet waarom u lid bent! Belangenbehartiging op nationaal gebied: 1. Betaalbaarheid Door de lobby van het Watersportverbond is er geen vaarbelasting. Daarnaast is dankzij lobby de vergunningsplicht voor marifoon en radar afgeschaft. Dit scheelt samen toch 78 euro per jaar. 2. Vuilwaterinzameling Nu het kabinet besloten heeft dat er in 2009 een einde moet komen aan de lozing van toiletwater door pleziervaartuigen, is er vanuit het Verbond een technisch/praktische brochure samengesteld voor iedereen die besloten heeft een vuilwatertank aan te schaffen. Alle relevante informatie daarover staat daarin duidelijk beschreven. Zie hiervoor ook de site: www.vuilwater.info Daar hebben we ook aan meegewerkt. 3. BIM-2 Milieu- en Arboproject De milieu- en arbowetgeving is zo ingewikkeld, dat het bijna onmogelijk is om daar als watersportvereniging zonder hulp aan te kunnen voldoen. Daarom doet het Verbond twee dingen: Het beïnvloeden van de politiek om de regels eenvoudiger en werkbaar te maken en ondersteuning van de vereniging. De ondersteuning gebeurt aan de hand van praktische werkboeken. Alles uiteraard tegen zo laag mogelijke kosten. 4. Natuurwetgeving. De watersport heeft een dubbel belang bij natuurbescherming. Aan de ene kant willen we meer en mooiere natuur, aan de andere

kant zo min mogelijk beperkingen daardoor. Het is een voortdurend gevecht om die balans ook bij de verantwoordelijke overheden in beeld te brengen. Resultaat is bijvoorbeeld dat circa 80% van ons vaarwater als 'speciale beschermingszone' voor vogels en andere dieren en planten is aangewezen, maar dat jachthavens daarvan uitgezonderd zijn. 5. Noordzee. De Noordzee is voor veel watersporters het vaargebied bij uitstek. De vrije ruimte dreigt aangetast te worden door grootschalige windmolenparken, die voor de watersporter tot verboden gebied verklaard worden. Maar ook de veiligheid op zee, het samengaan met de zeescheepvaart en de douaneregels langs de buitengrens van de Europese Unie zijn zaken waarover het Verbond met de overheid aan tafel zit. Belangenbehartiging op regionaal gebied: 1. IJsselmeer en Markermeer. Het aantal plannen voor de toekomst van het IJsselmeer- en Markermeergebied, dat de laatste tijd verschenen is, is enorm groot. Natuurontwikkeling (moerassen), waterkwaliteit (groene soep), waterkwantiteit (waterafvoer en waterpeil), ontwikkelingen rond de Afsluitdijk, buitendijks bouwen; al deze zaken vragen om beleid en dus om overleg met belanghebbenden. Het Verbond zit aan tafel om de belangen van de watersport veilig te stellen en houdt de vinger aan de pols. 2. Waddenzee. Veel leden van de NVvK zijn regelmatige gebruikers van de Wadden. Ook daar spelen veel zaken die aandacht vragen. Al een aantal jaren loopt de campagne "Wad, ik heb je lief" om het verantwoord droogvallen onder

de aandacht te brengen. Het Watersportverbond en andere partijen hebben zich erg boos gemaakt toen het Ministerie voorstelde het aantal verboden gebieden uit te breiden; een voorstel dat inmiddels is teruggenomen en aangepast. De Tweede Kamer bleek gevoelig voor het argument, dat je geen beperkingen aan het aantal passantenplaatsen op de eilanden moet stellen, maar het vaargedrag op de Wadden in goede banen moet leiden. Dat leidde in december tot de ondertekening van het Convenant Vaarrecreatie Waddenzee door belanghebbenden, waaronder onze nieuwe voorzitter Hugo Snoekc. Aan de uitwerking van die afspraken wordt nu gewerkt. 3.Deltagebied. In het Deltagebied praat het Verbond met de overheid over uiteenlopende zaken. De Haringvlietsluizen worden 'op een kier gezet' om de natuurontwikkeling te stimuleren, het Volkerak en Zoommeer moeten weer een beetje zout worden om de blauwalgen-overlast te bestrijden, op de Grevelingen speelt het beheer van de openbare aanlegplaatsen, in de Oosterschelde gaat het over de openstelling van het Oliegeultje, op de Westerschelde over de betreding van droogvallende platen en ook in het Voordeltagebied moet, ter compensatie van de aanleg van de Tweede Maasvlakte, de natuur versterkt worden. 4. Bruggen en sluizen. Ook op het IJsselmeer ontkom je als watersporter niet aan bruggen of sluizen. Het Verbond praat met de beheerders daarvan over bedieningstijden, wachtplaatsen, communicatie en het opheffen van capaciteitsknelpunten. Zo is, al weer enige tijd geleden bij Enkhuizen het naviduct gerealiseerd en kwam een einde aan één van de grootste bottlenecks in de

regio. Van recente datum is het opheffen van de spitsuursluiting in het weekend van de Ketelbrug en dat scheelt menig zeiler uren wachten. In 2009 en 2010 ondergaat het Houtribcomplex een grote renovatiebeurt; wensen vanuit de watersport voor verbeteringen kunnen worden ingebracht. De bediening, de wachtvoorzieningen en het gebruik (voorrang voor de bruine vloot?) van de sluizen in de Afsluitdijk vragen om overleg met RWS en andere partijen. En het Watersportverbond is fel tegen de plannen om in de toekomst een brug over het IJmeer te bouwen. In het Deltagebied zijn er heftige discussies over de bediening van de Haringvlietbrug, maar ook de brugbediening op het Kanaal door Walcheren blijft een bron van zorg. En voor de unieke staande-mast-route tussen IJsselmeer en Delta met zijn bruggen, spoorwegen en nachtelijke doorvaart door Amsterdam, is veel overleg nodig om de bedieningstijden op elkaar afgestemd te krijgen. Samen met RWS geeft het Verbond daar een aparte informatiebrochure over uit. 5. Jachthavens en aanlegplaatsen. Het Verbond is nauw betrokken bij plannen voor de bouw van nieuwe of de uitbreiding en verbetering van bestaande jachthavens. Daarnaast maakt het zich sterk voor uitbreiding van het aantal vaardoelen. Langs de Oostvaardersdijk is in 2006 een bescheiden aanlegsteiger gerealiseerd. Dit jaar wordt bij het natuureiland de Kreupel een aanlegvoorziening voor zo'n 20 schepen en 2 charters gemaakt. En als het goed is, is volgend jaar de zender bij Trintelhaven definitief het zwijgen opgelegd en kunnen watersporters weer gebruik maken van die haven. Veel van al deze zaken wordt

gedaan door werkgroepen en regioteams van het Verbond. Deze bestaan uit vrijwilligers van verschillende verenigingen uit de regio die weten wat er speelt in hun eigen vaargebied. In samenwerking met het kantoor en de regiovertegenwoordiger zijn zij de gesprekspartner voor plaatselijke overheden. Verenigingsondersteuning. Naast de behartiging van algemene belangen is ondersteuning van onze verenigingen een belangrijke taak van het Watersportverbond. Als een vereniging een probleem heeft kan het bestuur bij ons aankloppen voor advies en hulp. Op elk terrein, variërend van het organiseren van wedstrijden voor zeilers, toertochten voor motorbootvaarders, het geven van cursussen en trainingen, tot de juridische, fiscale, bestuurlijke en jachthaventechnische problemen en milieu-, en baggerproblemen, waar elk bestuur wel eens mee te maken krijgt. En voor de leden van de verenigingen? Ook die leden profiteren van het feit dat hun vereniging lid is van het Watersportverbond. Zij krijgen elk jaar hun ledenkaart, tevens nationale sportpas. De kaart geeft leuke korting op watersportproducten, de Vaaratlas, botenbeurzen, bootverzekeringen, lesboeken, cursussen en opleidingen, etc. De nationale sportpas geeft daarnaast korting 'aan de benzinepomp', bij een ziektekostenverzekeraar, in sportzaken en dergelijke. Wie met zijn boot naar het buitenland gaat, kan bij het Watersportverbond terecht voor alle douanepapieren. En wie in Nederland blijft kan bij een groot aantal zusterverenigingen tegen gereduceerd tarief of gratis overnachten. De kortingen van deze gastvrijheidregeling zijn per vereniging verschillend en staan, 11 De Drietand - mei 2008

Dáárom bent u lid! naast andere informatie op de website: www.watersportverbond.nl

vertaald en liggen er standaard aankondigingen en wedstrijdbepalingen.

Wedstrijdsport. Natuurlijk houdt het Verbond zich ook bezig met wedstrijdsport. We zorgen voor de opleiding van wedstrijden protestcomitéleden en umpires. Maar ook leiden we zeilwedstrijdtrainers op. Daarnaast wordt er gezorgd voor de wedstrijdkalender en dat er Nederlandse kampioenschappen gevaren kunnen worden. Verder zijn er technische commissies, de hoofdmeter en het meterskorps die regelen dat er klassenvoorschriften liggen voor onze nationale klassen en dat daardoor eerlijke competitie mogelijk is. En natuurlijk zorgt het Verbond voor de reglementering. Zo worden iedere vier jaar de Regels voor Wedstrijdzeilen

Topsport. De topsport is het neusje van de zalm van elke wedstrijdorganisatie. Zoeken naar jong talent, begeleiding daarvan en training en coaching van echte topzeilers zijn ook voor het Verbond belangrijke taken. 'De beste zijn', daar gaat het overal om! Topprestaties en medailles zijn goed voor het imago en trekken de zo noodzakelijke sponsors aan. Vanuit het Internationale Trainings Centrum in Medemblik wordt het topzeilen en -surfen professioneel ondersteund. Opleidingen en kader/ ontwikkeling. En waar zouden we zijn zonder opleidingen? Hier wordt onder

andere de jeugd enthousiast gemaakt voor de watersport. Met het CWO-systeem kan met de vorderingenstaat een opleiding ook bij een andere vereniging of vaarschool voortgezet worden. Het CWO biedt niet alleen zeilopleidingen, maar ook zijn er cursussen voor motorbootvaren. Het Watersportverbond zorgt voor scholing en bijscholing van de instructeurs. Daarnaast is het Verbond een van de examinatoren voor vaarbewijs en marifooncertificaat. Wie het grote water op wil kan bij het Verbond terecht voor het diploma Theoretische Kust Navigatie. Dit zijn slechts een aantal voorbeelden waar het Watersportverbond mee bezig is. Voor u! Daarom bent u lid! Frank Jibben, Senior districtsconsulent

Een haai in de baai? In 1999 had ik het genoegen om als opstapper mee te varen met Henry en Annie Engelaer op de "Adios Labor ". Ik kwam aan boord in Papeete, Tahiti en zou meevaren, dwars door Frans Polynesië via Samoa en Tonga naar Nieuw-Zeeland. Een reis van 3 maanden. Na enkele dagen op Tahiti te zijn geweest vertrokken we richting Moorea en gingen voor anker in Cook's Bay, Moorea. Een prachtig eiland, vooral voor mij die net uit Holland kwam en hier geconfronteerd werd met dat prachtig "Bounty" gevoel. Palmen, witte stranden, riffen, dorpjes langs de baai met o.a een prachtig wit torenspitsje van een kerkje. Het was de gewoonte van de schipper en zijn vrouw, om als het even kon, 's morgens een duik te nemen en om heerlijk om de boot heen te zwemmen. Ja, ik kon daarbij niet achter blijven, dus hees ik me 's morgens vroeg ook in mijn zwembroek en zat zo te wachten tot de anderen ook zover waren. Ik zat daar zonder bril zo'n beetje voor mij uit te staren toen ik opeens een snavelachtige kop, ter grootte van een flinke tennisbal, op de boot af zag komen. Ik schrok daar toch een beetje van want ik had op dat moment geen idee wat het was. Kon het ook niet goed zien, omdat ik geen bril ophad. Toen die lelijkerd vlak bij de boot was, zag ik dat het een reuzenschildpad was! Prachtig, maar toen hij mij zag, dook hij gauw onder, mij verbijsterd achterlatend. Meteen flitste het door mij heen: moeten we daar straks in gaan zwemmen? Wie weet wat er nog meer voor engs in dat water zwemt! En waar denk je dan meteen aan? Aan haaien in die tropische wateren. Na enige minuten kwamen de schipper en de schipperse in badtenue te voorschijn en gingen rustig te water. Ik dacht nog: "Nou ja, zij hebben al de halve

Cook's Bay, Moorea

wereld rond gezeild en zijn al eens eerder in die baai geweest, dus het zal wel geen kwaad kunnen. Na enige tijd gezwommen te hebben gingen zij beiden eruit en ik bleef nog even lekker rond poedelen. Plotseling hoor ik de schipperse gillen: "John, John!" Het was echt zo'n waarschuwingskreet. Ik schrok me lam en dacht meteen:"Sh... toch een haai!" Dus zwom ik als een gek naar de zwemtrap. Net ben ik achter bij de spiegel, als er ineens een gigantisch grijs geval achter de boot vandaan komt. Ik was verbijsterd en dacht: "Wat is dat in vredesnaam?" Wat bleek nu? De schipperse had wat beddengoed gewassen o.a. een grijs dekbedovertrek en dat had ze op de reling gehangen om te drogen. Maar door de wind, die in dat dekbedovertrek was geblazen, was dat ding van de reling in het water gevallen en kwam zo, opbollend, van achter de boot langs drijven. En die gil

was niet voor haaien bedoeld, maar om mij dat dekbedovertrek te laten redden. Naschrift: Toen ik een paar dagen geleden op internet naar een mooie foto zocht bij dit verhaaltje, las ik het volgende:... er zijn heel mooie snorkelgebieden boven de riffen rond Moorea. Daarbij hoeft men niet bang te zijn voor haaien. Die komen alleen voor in de diepere gedeelten van de baaien." Na acht jaar kwam ik er dus achter, dat dat zwemmen daar toch niet zo ongevaarlijk was. Toen ik dat las, begon ik verzenuwd te lachen en dacht bij mezelf: "Zou mijn schipper dat geweten hebben?" John Smit Hebt u ook een bijzondere herinnering? Schrijf hem ons. Maximaal 600 woorden. 1 of 2 aardige foto's erbij verlevendigen het geheel.


Vloeken in de kerk

Met het schrijven van dit artikel realiseer ik mij een zeer discutabele en delicate kwestie te hebben aangesneden. Welke malloot haalt het in zijn botte kop om in het clubblad van de NVvK over motorboten en het varen daarmee te publiceren. En dat vlak nadat de voorzitter in zijn Nieuwjaarstoespraak heeft bepleit, meer goede artikelen in de Drietand te willen zien, daarmee het niveau van het blad naar een nog hoger plan heffend. Ik heb hierboven al enige spreektaal gebruikt. Vergelijkt u dat gerust met het taalgebruik, zoals dat na een lange zeiltocht en een stevig aperitief, op een zomernamiddag in een volle kuip door Kustzeilers wordt gebezigd. Of heb ik dat mis? Is ons "chique imago" toch reden om daar van af te zien? Wellicht raak ik ook hiermee een gevoelige snaar. Stoffig is het in ieder geval wel, dat imago, blijkens de sterkte/zwakteanalyse welke recentelijk over onze Vereeniging is uitgebracht.


Waar wil ik met u heen? In Loosdrecht is mij, misschien wel als enige binnen de vereniging die daarvoor nog steeds enige gêne heeft, door een prominent lid gevraagd, mijn visie over motorbootvaren in een artikel neer te leggen. Er zouden volgens hem namelijk meerdere leden met dat dilemma worstelen. Ik heb dat in eerste instantie afgewezen, tenminste mijn aarzeling erover uitgesproken. Hij deed echter het uitdrukkelijke verzoek daar nog eens over na te denken. Van mijn kant beloofde ik het te willen overwegen. Nu heb ik een zekere sympathie voor dat lid, vandaar dat ik ben gezwicht. Dit alles wilde ik u toch even laten weten. Motorjachten in onze Drietand! Onbestaanbaar toch? Mensen die in motorboten varen kunnen wij in twee groepen verdelen. Aan de ene kant zij die er nooit aan hebben gedacht een andersoortige watersport te beoefenen, die wij dus buiten beschouwing laten, want dat zijn de echte. En aan de andere kant de "heimelijke" motorbootschippers en daar gaan we het nu over hebben. Die heimelijken zijn namelijk zeilers, die hun zeilen al aan de wilgen te drogen hebben gehangen. Of zeilers die dat ook wel zouden willen doen, maar daar nog niet de moed

toe hebben kunnen opbrengen Vergis u niet, dat is geen gemakkelijke, spontane beslissing, weet ik uit ervaring. Daar gaan vaak lange interne discussies en diepe overwegingen aan vooraf. Het moet dus wel zo zijn, dat zeilen iets anders is dan varen met een motorjacht en zeilers andere mensen zijn dan motorbootschippers. Vreemd eigenlijk, want ieder beleeft zijn sport op dezelfde manier, wel met een ander type boot, andere vaargebieden en andere bestemmingen, maar het blijft dezelfde liefhebberij. Toch voelen zeilers die de beslissing hebben genomen en overstappen op een motorjacht dit als een soort "verraad" aan iets dat zo dierbaar is. Desondanks komt het er een keer van, maar dat gevoel blijft knagen, zelfs na jaren voel je nog een steek. Toch zul je er vrede mee moeten hebben. Kogels door de kerk Als de kogel eenmaal door de kerk is, wordt de gapende kloof tussen de twee hobby's al heel snel duidelijk, ja, je wordt er soms genadeloos mee geconfronteerd. Ik heb dat zelf meerdere malen meegemaakt. Zeilers kunnen immers niet aan jou zien, dat jij met je motorboot ook ooit zeiler bent geweest. Het is als exzeiler ook niet zo'n leuk idee, dat er anders naar je gekeken wordt, dat je anders benaderd wordt, maar het gebeurt wel. Het is wat pijnlijk om het hier neer te schrijven, heb er ook lang over nagedacht, maar ik heb besloten om niet meer met mijn "motorboot" aan varende activiteiten van de Vereeniging mee te doen, zo dat al zou kunnen. Aspecten Kom ik terug op de overwegingen om ons vizier van een zeiljacht op een motorboot te richten. Velen van u hebben die gedachte nog nooit uitgesproken, maar zijn er al wel mee bezig. Ik zou zeg-

gen: doe er maar niet al te moeilijk over, want die toekomst heeft zeker haar charmes en als je nog lang met je partner wil blijven varen, zul je toch een keer moeten kiezen. De overwegingen voor die keus kunnen divers zijn. Ik noem u er hieronder in willekeurige volgorde een aantal: leeftijd, fysieke gesteldheid, grootte van de boot en daarmee verband houdende aspecten als: vaargemak, onderhoud, ligplaats, kostenaspect, de reistijd, het vaargebied, gewijzigde financiële omstandigheden. Allemaal aspecten en overwegingen, om de overstap naar een motorboot te maken. Voor mijzelf golden er een aantal. Ik zal ze u noemen, ook weer in willekeurige volgorde. De hanteerbaarheid van het grote zeilschip, waarbij het varen op groot water veel van je lichamelijke conditie vergt. Ook het wachtlopen op zee is moeilijker en vooral 's nachts voor je partner niet zo leuk meer. Consequenties De consequentie is dan met bemanning te gaan varen, die vaak net niet beschikbaar is als je daar behoefte aan hebt. Of als je wel bemanning kunt krijgen, blijkt die niet altijd capabel te zijn en vind je geen verlichting, maar dien je nog meer inspanningen te leveren en worden jouw verantwoordelijkheden als schipper nog weer extra op de proef gesteld. Dan gaat de grote lol er wel snel van af. Elke keer als je naar boord wilt en dat wil je graag zo vaak mogelijk, zeker als je geen beslommeringen meer hebt, is anderhalf uur rijden en in de file staan geen opwindende bezigheid. Het ieder jaar terugkerende werk en de zorg voor een goede winterberging, het winterklaar maken en later het opnieuw vaarklaar maken, wordt ook steeds belastender. Ook het kostenaspect

Om moverende redenen is menig Kustzeiler in het verleden overgestapt op een motorboot. Sommigen namen daarna met pijn in het hart afscheid van de NVvK en hun vrienden daarbinnen. Kennelijk in de veronderstelling dat zij dus geen lid konden blijven. Wat jammer nu! Voor ons blijft u een zeiler! En daarom hoeft u voor ons niet weg! Ook kunt u rustig met uw motor naar de evenementen komen. Dat wordt door anderen ook gedaan. Geneert u zich alstublieft niet. Wij weten immers dat u in uw hart een zeiler bent en blijft. Bestuur en redactie van NVvK en Drietand

heeft bij ons een rol gespeeld. De bouw van de nieuwe boot waarmee we de wereld rond zijn gezeild , is door omstandigheden veel duurder uitgepakt, dan was voorzien en tijdens onze reis zijn we niet zuinig met ons geld omgegaan. Daartegenover hebben we wel enorm genoten en veel gezien en meegemaakt, waarop we nu nog steeds met plezier en prettige herinneringen kunnen terugkijken. Met een kleinere motorboot ligt dat allemaal wat simpeler. Je zoekt rustiger vaarwater op en een ligplaats zo gunstig mogelijk bij je in de buurt. Wij liggen nu in een klein, primitief haventje met alles wat we nodig hebben op een afstand van slechts vijf minuten lopen van ons huis. Dat nodigt uit nog eens aan boord te gaan kijken en ook tussendoor de motor nog eens te starten en kort even een stukje te gaan varen. Aan de hand van deze praktische zaken zal dan vroeg of laat de beslissing vallen over te stappen of te stoppen. Hoofdbrekens Bij een overstap is dan de vraag

cruciaal: waar gaan we naar op zoek? Want er dienen opnieuw keuzes gemaakt te worden. Ook die moeten weer zorgvuldig genomen worden. Veel praten over wat je bezig houdt, waarin je je onzeker voelt, of te onervaren denkt te zijn, is dan zeker aan te bevelen. Beter te goed geïnformeerd dan later tot de ontdekking komen dat een aantal aspecten te weinig in de besluitvorming zijn meegenomen. Wat voor soort motorboot willen we dan varen en wat zijn daarbij de motieven? Van een ander bevriend lid, dat zich nog niet zo lang geleden een mooi, nieuw zeiljacht heeft aangeschaft, weet ik dat hij zich nu al beraadt op zo'n toekomstige situatie, waarbij ook hij een definitieve punt achter zijn zeilersloopbaan moet zetten en nu al worstelt met de vraag hoe dat motorjacht er dan uit zou moeten zien. Al luisterend merk je dan, heel merkwaardig, hoe totaal verschillend daarover gedacht wordt. Zelfs zodanig dat ik me afvraag, wat de aanleiding kan zijn geweest van zo'n meningsvorming. Waarom nu juist zo'n scheepje gekozen en juist niet dat andere? Over smaak valt niet te twisten, wordt altijd gezegd, maar het ene scheepje is toch ook zoveel mooier dan het andere! Of liggen die smaakverschillen zo onoverbrugbaar ver uit elkaar dat daarover in het geheel geen discussie meer mogelijk is? Het een of het ander Bij het selecteren van wat ons voor ogen staat moeten we ons voortdurend nieuwe vragen stellen. Bijvoorbeeld: De keuze van het bouwmateriaal. Staal, polyester, hout-epoxy, of zelfs aluminium? Kiezen we voor staal, dan beperken we ons tot verplaatsingsschepen, waarvan de maximum snelheid een afgeleide is van de waterlijnlengte, de zogenaamde 15 De Drietand - mei 2008

Vloeken in de kerk rompsnelheid. Kort gezegd leg je jezelf daarbij dus een beperking op, waarmee ik geen voorkeur, of voor- en nadelen uitspreek. Kiezen we voor één van de drie andere materialen dan kunnen ook halfglijders en planerende schepen in de keuze worden meegenomen. De daarop volgende overweging kan dan zijn: Moet ik persé zo hard kunnen varen, of kan het wat rustiger? Daarbij kun je tevens in overweging nemen, dat in Nederland hard varen lang niet overal mogelijk is en dat soort snelle schepen ook niet zo gewaardeerd worden i.v.m. de enorme golfslag. Zelfs niet op vaarwaters waar het wel is toegestaan. Om snel te kunnen varen, is zelfs bij lichte, planerende schepen evengoed nogal wat vermogen noodzakelijk. U voelt het al, er moeten weer keuzes worden gemaakt. Bij die grotere vermogens behoort het daarmee samenhangende hoge brandstofgebruik en de hoge kosten daarvan. Zijn we er nou nóg niet? Een tweede overweging om voor snel of langzaam te kiezen houdt rechtstreeks verband met de "vaartijd." Bij de aanschaf van mijn eigen boot destijds, had ik nog plannen om b.v. "even" in een weekend'je naar Engeland te varen. Met de gemiddelde zeilboot ben je daarmee ongeveer een etmaal onderweg. Daar zit dus ook een nacht op de Noordzee in, met de bijbehorend wachtoverdrachten en de


verantwoordelijkheden waarover ik het al met u had. Met een snelle boot en dan alleen onder gunstige omstandig heden, kan dat worden teruggebracht tot ± 7 uur varen. Je bent dus aanzienlijk korter onderweg en kunt meer tijd in je reisdoel spenderen. Deze laatste overweging is overigens ook een van de zwakste. Immers om met zo'n snelle boot de oversteek te kunnen maken dienen de omstandigheden nog aanzienlijk gunstiger te zijn dan we met onze zeilboten gewend zijn en die doen zich, zo blijkt nog al eens, niet zo vaak voor als we zouden wensen. Zo, zo! Het brandstofkostenaspect speelt bij deze reizen een belangrijke rol. Telt u maar mee! Gaan we uit van een gemiddeld benodigd vermogen van zo'n 250 pk., dan ligt het verbruik op ongeveer 50 liter per uur. Dat is uitgaande van onze bovenstaande analyse over de vaartijd, heen en terug: 7 x 2 x 50 liter is 700 liter, tegen een jachthavenprijs voor de diesel van pakweg € 1,25 a 1,30 is dat alleen al aan brandstof ± €. 900,=. Het liggeld voor een dure Engelse jachthaven en het bezoek aan de pub met je bemanning is dan nog niet meegerekend. Nu weet ik wel dat de hoogte van zo'n bedrag voor iedereen een andere gevoelswaarde heeft, maar desalniettemin! Zo'n weekend loopt op die manier naar de €. 1250,= of meer en dat is toch geld! Kwaliteit mag wat kosten Het uiterlijk van de motorboot is in z'n algemeenheid al ter sprake gekomen. Ik ga nu in, op wat er zoal op de markt is, want dat is heel veel. Zelfs zo veel dat een keuze er niet makkelijker op wordt. Integendeel! Bij bestudering van alles wat er wordt aangeboden, vraag je je soms wel eens af: Wie

koopt nou al die rotzooi? Dat geldt zowel voor nieuwe als tweedehands boten. In mijn optiek zijn er boten bij die niet om aan te zien zijn. Dat durf ik te zeggen, ja. Hoewel de kwaliteit van de jachten van kleinere werven de laatste jaren, mede door de kwaliteitsdruk van de grote seriebouwers is verbeterd, is vaak het design van het Nederlandse stalen jacht ver beneden peil, uitzonderingen daargelaten. De bedrijven beginnen te begrijpen, dat ook het interieur een onderdeel is van het geheel en stoppen ook daar het nodige professionele design in. Zij realiseren zich steeds vaker dat het schip niet alleen het ding van de man is, maar dat ook vrouwen hun inbreng in het geheel hebben. En terecht! Als man wil je toch graag, dat je wederhelft met veel plezier mee blijft varen. Of niet soms? Wees eerlijk! Ideeën Door een enquête onder de leden te houden kunnen er wellicht zinnige ideeën boven komen drijven over deze materie. Dit ter ondersteuning van leden die er over denken, tot aanschaf van een motorjacht over te gaan. Ook zou er voor belangstellenden een forumdiscussie in de Salentein georganiseerd kunnen worden. Als zeiler, motorbootschipper, scheeps- en jachtbouwer/ontwerper, met jarenlange ervaring in alle beschreven aspecten, zou ik graag horen of daar inderdaad behoefte aan is. Zo ja, dan wil ik daar graag samen met een klein organisatieteam aan meewerken. Misschien kan de evenementencommissie daar ook in meedenken en er een modus voor aangeven. Wellicht hebt u, Kustzeiler, daar nu ideeën over. Laat het mij weten. Mail naar: [email protected] Ik hoop dat u iets aan deze ontboezemingen had. Ze geven in ieder geval stof tot overpeinzingen. Henry Engelaer

breehorn

Breehorn hBreehorn 37

bouwt al 25 jaar schepen voor serieuze zeilers. Stevige schepen die er om vragen

in actie te zijn en samen met u lange seizoenen te maken. Elegant, maar ook stoer.

37

41

44

www.breehorn.nl Vosseleane 69 8551 ML Woudsend Telefoon 0514 592233 Fax 0514 591904 e-mail: [email protected]

Brug tussen Denemarken en Noord-Duitsland Op termijn komt er tussen Denemarken en Duitsland een vaste oeververbinding. Na jaren onderhandelen is tussen de beide landen overeenstemming bereikt over de verdeling van de kosten. Denemarken draagt € 5.6 miljard bij, Duitsland betaalt € 0.8 miljard voor de aanlanding van de brug en de verbinding met het achterland in Schleswich Holstein. Zo zal b.v. de autoweg op Fehmarn verdubbeld moeten worden. De verhouding lijkt wat scheef, maar Denemarken is de meest belanghebbende bij deze brug. Het land geeft altijd al veel geld uit aan verbindingen tussen de eilanden en met het vasteland. In en rond Kopenhagen woont de helft van de Denen en de brug zal de reistijd tussen Kopenhagen en Hamburg met een uur verkorten en dat is economische winst. Denemarken is economisch een sterk land met lage werkloosheidscijfers, ze kunnen zich dus


financieel wel iets permitteren. De brug wordt 20 km lang en zal op 70 peilers rusten. De bouw zal naar de huidige stand van zaken in 2011 starten, waarna in 2018 de eerste voertuigen over de brug zullen rijden. Toch is er geen algemeen enthousiasme over de plannen. Er zijn vanuit milieuoogpunt nog bezwaren. De van oost naar west trekkende vogels vliegen op een hoogte van 80 tot 160 m. Onderweg treffen ze de brug, die op het hoogste punt 280 m. hoog wordt. Bij de brug over de Kleine Belt tussen Fyn en Sjalland sneuvelen in de herfst dagelijks al tegen de 1000 trekvogels. De natuurbeschermingsorganisatie rekent bij de nieuwe brug op 100.000 slachtoffers per jaar. Jaarlijks passeren 60.000 schepen door deze zeestraat. De doorvaartbreedte is thans 8 km; die zal beperkt worden tot 2x750m. Voor "Freizeitkapitäne" zal er meer ruimte overblijven, maar

beperkingen voor de recreatievaart zullen waarschijnlijk niet uitblijven. Dat moet nog worden afgewacht. Een aanvaring door een tanker met één van de brugpeilers is niet denkbeeldig en zou tot een milieuramp kunnen leiden. De internationale scheepvaartorganisatie I.M.O. is belanghebbende en moet bij de plannen worden betrokken. De brug overspant namelijk ook internationaal water, waarover de beide landen niet zonder meer zelf kunnen beslissen. Ook de stroomverhoudingen in het zeegebied worden door de aanleg van de brug beïnvloed. De bouw op zichzelf kan ook een negatieve invloed hebben op waterkwaliteit. Tenslotte is de Landesregierung van Schleswich Holstein ook niet zo blij met de plannen, ze vreest voor een grote verkeerstoename in de regio. Het laatste woord is daarom waarschijnlijk nog niet gesproken over dit plan. Jasper Bruinsma.

Bruinvissen in de Oostzee Observaties door watersporters In 2001 deed het "Geselschaft zum Schütz von Meressaügetiere" (G.S.M.) een oproep aan de watersporters om steun voor de bescherming van de nog in de Oostzee levende Schweinswale' ( bruinvissen). Om de overheden rond de Oostzee er van te overtuigen, dat er maatregelen nodig waren, om uitsterven van de dieren te voorkomen, was het in de eerste plaats nodig om cijfers op tafel te krijgen. Er waren namelijk personen en organisaties, o.a. vanuit de visserij, die maatregelen t.a.v. visserijmethoden overbodig achtten, omdat naar hun oordeel, deze dieren al niet meer voorkwamen in de Oostzee. De oproep van G.S.M. resulteerde in 2002 in 103 observaties (waaronder één van ons) ten W. van Fehmarn. In 2006 kwamen er 1068 meldingen ('Sichtungen' in het Duits) waaronder 6 van ons. Er zijn dus nog wel degelijk bruinvissen in de Oostzee die bescherming nodig hebben. Het Gesellschaft heeft in ieder geval bereikt, dat er aandacht is voor deze kleine walvis. Tevens is het door de, vooral door watersporters, verzamelde gegevens duidelijk geworden waar de dieren zich hoofdzakelijk ophouden. Dat blijkt vooral het gebied om Fehmarn, de Kieler Bocht en het Flensburg Fjord te zijn. Ook de Kleine Belt in de omgeving van Middelfart levert relatief veel Sichtungen. Wij zagen overigens in 2006 dieren ten W. van Ägersö, in de buurt van Ebeltoft en ten N. van Grenä. Wat ook uit de tellingen blijkt is, dat grootschalige windparken de dieren op afstand houden.

en aan het G.S.M. gemeld. Het Gesellschaft roept ook voor 2008 de hulp van de watersporters in voor het verzamelen van gegevens. Leuk om te doen Het is onderweg een heel aardige tijdpassering en je dient er ook nog een goed doel mee. Meer "Sichters"zijn welkom bij het G.S.M. Als de zee onrustig is, is er weinig kans dat je een betrouwbare observatie doet. Is het rustig, dan heb je meer kans. Dat zijn de omstandigheden waarbij je lekker in de kuip zittend en uitkijkend naar de dieren, bij de les blijft. Noteer in uw logboek de coördinaten van de plaats waar u het dier zag en datum en tijd waarop u de observatie deed. Vermeld ook de omstandigheden: dus b.v. unter Segeln, Wind Bft 2 en welke koers u voorlag. Verder op welke geschatte afstand u de dieren waarnam, de aantallen en in welke richting ze zwommen. Indien U duidelijk een jong dier (een Kalb) zag, vermeld dat dan. Ook moet U aangeven of uw waarneming 'sicher' is of 'möglich ", dus b.v. 2 sicher, möglich 3. U krijgt altijd een vriendelijke mailtje terug. De site van het Gesellschaft is: www.gsm-ev.de Daarop leest u allerlei wetenswaardigheden over de organisatie en haar activiteiten. U vindt daar ook een standaardformulier voor het noteren van de Sichtungen. Jasper Bruinsma

Veel dode dieren Het jaar 2007 was een slecht jaar. Er kwamen ruim 100 bruinvissen om in de Oostzee, dat was meer dan het dubbele van 2006. Dit betekende dat er meer dieren stierven dan er geboren werden. De belangrijkste doodsoorzaak is verdrinking in visnetten. De dieren zijn n.l. niet in staat met hun Sonar de dunne kunststof van de netten te detecteren en omdat het zoogdieren zijn, verdrinken ze als ze niet aan de oppervlakte kunnen komen. Op deze "bijvangst" zitten de vissers niet te wachten; de dode dieren worden dus weer overboord gezet en dan later op het strand gevonden

Registreren! Doen! Kunt u zich nog herinneren dat Kees Verruijt u opriep, om u te laten registreren? Als u dat gedaan hebt, kunt u

op onze site ook lezen en gebruiken wat alleen voor u als lid bedoeld is. Dat is de moeite zeker waard.

Stuur een mail naar het Bureau en vraag om de code. Doen! Doe ook mee! Met het forum bijvoorbeeld.


Ook naar de Baltische Staten? ...

Door Herman de Lange

Voor veel Nederlanders, ook voor veel Kustzeilers, zijn de Baltische staten nog altijd een vrij onbekend begrip. In November 2003 hebben Priit Pallum, destijds Ambassadeur van Estland in den Haag, en ik gepoogd door middel van een lezing voor de NVvK een stukje van die onbekendheid weg te nemen. Inmiddels zijn we bijna vijf jaar verder. Veel is er veranderd in het Balticum, maar ook is er een nieuwe generatie Kustzeilers verschenen. Daarom was het een goed idee van de redactie, om een "update" te vragen. Waarom zouden we er naar toe gaan? De Oostzee is in de zomer een schitterend vaargebied, met lange dagen, water en lucht in de zomer vaak warmer dan in Nederland. Het zijn landen waar we ons thuis voelen, net als in Scandinavië. Er is ruimte, zowel op het water als op het land Heel grote gastvrijheid Schitterend zeilgebied, vooral Estland Geen Engelse prijzen De kust van het Balticum heeft veel te bieden: In Litouwen de stad Klaipeda, het oude Memel, met het daarachter liggende bevaarbare Haf met schitterende natuurgebieden In Letland onder meer de oude Hanzestad Riga in de baai van Riga, een soort IJsselmeer, maar wel met veel minder recreatievaart. Ook aan de baai van Riga, maar al Estland: Pärnu. Estland heeft een eilandenarchipel met talloze haventjes en ankerplaatsen. De hoofdstad Tallinn is zeker de moeite waard om te bezichtigen. Vandaar is de oversteek naar Helsinki maar 50 mijl.

... ... ... ... ...


De drie landen hebben gemeenschappelijk: Een ligging als kleine landen aan de Oostzee, waardoor, mede dank zij de Hanze, de cultuur veel dichter bij de onze ligt dan bijvoorbeeld de Poolse of Russische. Dat ze na vijftig jaar sovjetbezetting al weer 17 jaar vrij zijn, snel groeiende economieën hebben, inmiddels al weer 4 jaar bij de EU zijn, en sinds eind 2007 deel zijn van het Schengengebied. Landschappelijk zowel als cultureel veel te bieden. Dat er vooral ruimte is en weinig toeristisch gedoe!

... ... ...

Schengen Een paar woorden over de veranderde situatie wat betreft aanmelden. Het toetreden tot Schengen, heeft de procedures verregaand vereenvoudigd. Komend uit een ander Schengenland is melden niet meer nodig. Spot-checks zijn uiteraard altijd mogelijk. Komend uit een nietSchengen gebied (Sint Petersburg, Kaliningrad etc) geldt uiteraard wel de meldprocedure. Daarmee zijn de formaliteiten, zolang U tenminste in het Schengen-gebied blijft, niet anders dan bijvoorbeeld bij het varen van Nederland naar Duitsland Omdat dit het eerste zeilseizoen met Schengen is, kan het zijn, dat men nog niet overal van de correcte procedure op de hoogte is. De douane van Litouwen heeft zelfs een telefoonnummer gegeven, waar men onregelmatigheden kan melden: +370 5 270 6973. Wat men nog wel op prijs stelt bij het aanlopen van grotere havens (Klaipeda, Riga), is het melden via VHF bij aankomst en vertrek. Algemene informatie Zoals reeds genoemd, ontwikkelen de landen zich snel, met

groeipercentages van omstreeks 7%. Dit geeft wel problemen, onder andere een oplopende inflatie. Een probleem is ook, dat veel Balten in het buitenland zijn gaan werken, waardoor er locaal een tekort is ontstaan. Hoofdzakelijk naar Scandinavië, Engeland, Ierland, USA. Niet naar Nederland, omdat wij de grenzen heel lang dicht hielden. Wij kregen alleen maar de zwartwerkers, de ingenieurs en artsen gingen naar andere landen.

Nederlanders zijn welkom, al heeft men wel kritische vragen: Wat is er met Nederland aan de hand? Jullie waren een uiterst gastvrij land (Hugenoten, Joden, Hongaren), en een van de zes oprichters van de EU. Nu houden jullie heel lang de grenzen dicht en stemmen tegen Europa. Waarom? Schröder en Poetin zijn het eens geworden over een gasleiding door de Oostzee, waardoor Rusland de gaskraan naar onze landen kan dichtdraaien zonder gevolgen voor het Westen. En nu doet jullie Balkenende ook nog mee. Geen sprake van, dat in de onderhandelingen onze belangen een rol spelen. We worden kennelijk weer in de steek gelaten, zoals al zo vaak. Begrijpen jullie wel, hoe gevaarlijk Rusland is?

... ...

Internet en mobiele telefonie zijn algemeen in gebruik. Percentage mobieltjes hoger dan in Nederland. Gebruik van mobiele telefoon voor de locale gebruikers veel goedkoper dan in Nederland. Bij langer verblijf is het aan te raden, een locaal mobiel nummer aan te schaffen. Mobiele telefoons kennen vele nevenfuncties: plaatsbepaling, betalen voor parkeerplaats etc. Wifi is goed ontwikkeld, hotspots vaak kosteloos, speciaal in Estland. (Skype is niet voor niets in Estland ontwikkeld!) Checken op www.hotspot-locati-

ons.ch, Estland www.wifi.ee en klik op het betreffende gebied. Men heeft nog locale valuta. Geld uit de muur halen en gebruik van creditcard voor betaling in winkels is geen probleem. Omdat internet veel gebruikt wordt, hebben ook de meeste steden en toeristische organisaties een website, heel vaak in het Engels. Ik zal naar een aantal verwijzen. Bewoners zijn vriendelijk, gastvrij. Taal kan nog wel eens een probleem zijn, vooral in de kleinere dorpen. Aan de andere kant zijn heel veel (ik ken er meer dan honderd) nautische termen overgenomen uit het Nederlands (styrmanas, mastas, bootsmanas, grotas) Door de grotere afstanden en de dunne bevolking kan bijvoorbeeld tanken in een klein haventje nog wel eens niet zo eenvoudig zijn. Algemene Nautische Informatie Alle drie de landen hebben veel

actieve zeilers. In de aanvullende informatie vind U daarover meer. De kust van Litouwen is vlak, met duinen. Bij Klaipeda heeft men toegang tot het Haf, Dit Haf is beschermd door een 80 km lange, smalle landtong, te vergelijken met onze waddeneilanden, maar dan onderling verbonden. Het Haf is een mooi zeilgebied met kleine kustplaatsjes. De kust van Letland biedt hetzelfde beeld, met enkele havens. De baai van Riga is een groot binnenmeer, groter dan het IJsselmeer Doordat het niet uitgesproken diep is, kan er een venijnige korte golfslag staan. Aan het noorden word de baai van Riga afgesloten door het vasteland van Estland, met o.m. de havenstad Pärnu, tevens badplaats. In het Noordwesten van de baai ligt het grote Estse eiland Saarema, met vele haventjes. De Estse kust is, in tegenstelling tot die van Litouwen en Letland, rotsachtig, met vele inhammen. De oversteek van Tallinn naar

...

Helsinki is slechts 50 mijl. Specifieke informatie Litouwen Beschrijving van het land: http://en.wikipedia.org/wiki/ Lithuania Toerisme: www.travel.lt/turizmas/index.jsp Weerbericht www.meteo.lt/english/forecasts. php Website van de Yachting Union of Lithuania (engelse taal) www.lbs.lt/en/index.php Op deze website o.m. beschrijving van aanloop en haven van Klaipeda, ledenlijst (zeilverenigingen in Litouwen) met contactadressen beschrijving route naar de twee jachthavens (aan te raden is de jachthaven op het schiereiland; de kleine stadshaven is tot september 2008 in ombouw) een kaart van het haf, met zeilaanwijzingen. Website van de jachthaven van Klaipeda: http://jachtklubas.w3.lt/

. . . .

Van een zeilschoolhouder ter plaatse, Arturas Dovydenas, ontvingen wij te elfder ure nog de volgende aanvullende informatie.

de Old Castle Harbour is een gedetailleerde kaart te koop van de "Curonian Lagoon". Betaalbare restaurants zijn ook prettig.

Litouwen heef een buitengrens met Rusland, daarom is de kustwacht nog aanwezig ter controle van zeilers van buiten "Schengen". Voor ons is dat niet storend. Hoewel de politieke situatie inderdaad is veranderd, is het de vraag of dat mentaal ook het geval is. Daarom kan het voorkomen dat zeilers à la Schengen behandeld worden, maar dat is niet zeker, het kan evengoed 'ouderwets".

De ene haven is bij zwaar weer moeilijker aan te lopen dan de andere. Klaipeda: geen probleem tot F9. Grondzeeën zijn zeldzaam, maar goed zeemanschap is onontbeerlijk. Liepaja: geen probleem tot F8, hoewel de ingang erg nauw is. Geen risico's nemen. Pavilosta: Boven F6 niet aanlopen, ingang zeer nauw. Ventspils: Veilig tot F9 Romasare, Ruhnu en Riga liggen aan de Golf van Riga, dus golven zijn niet zo hoog, maar kunnen wel steil zijn. De Markering is goed, maar een bijgewerkte kaart is noodzakelijk.

Vanwege de finish van de Tall Ships Race in 2009, wordt de "Old Castle Harbour" van Klaipeda deze zomer grondig verbouwd. Dat geeft overlast van stof en lawaai en ook weinig voorzieningen. De haven van Smiltyne, op enige afstand, is echter prima in orde. Het grote verschil met de Zweedse en Finse rotskusten is tevens de waarde van de Baltische kust. Duinen en zandstranden, gezellige recreatiegebieden en een veiliger navigatie. In Klaipeda, in de Watski Shop van

Letland heeft een gedetailleerde brochure verkrijgbaar in de havens Estland geeft nauwkeurige kaarten uit in drie mappen. Litouwen heeft alleen Klaipeda als enige zeehaven Zeilaanwijzingen kunt u verder vinden op internet: www.lbs.lt 21 De Drietand - mei 2008

Ook naar de Baltische Staten? Letland Beschrijving van het land: http://en.wikipedia.org/wiki/Latvia Toeristisch: www.latviatourism.lv/ Weerberichten: www.meteo.lv/public/27600.html Beschrijving van twaalf jachthavens langs de Letse kust, met kaarten etc. www.latviancoast.lv/ Stad Riga www.riga.lv/EN/Channels/About_ Riga/default.htm Estland Algemeen: http://en.wikipedia.org/wiki/Estonia Toeristisch: www.visitestonia.com/ Weersverwachting Estland: www.weather.ee/ , www.weather.ee/marine/ Havens in the westelijke archipel van Estland. www.tt.ee/renza/Sadamad/uktxt. htm Haven van Tallinn www.portoftallinn.ee

Kalev Jachtclub (in Pirita, de jachthaven van Tallinn) www.kjk.ee/index.php?lang=en Beschrijving van 53 havens en haventjes in Estland: (ook verkrijgbaar in boekvorm) http://marinas.nautilus.ee Pärnu: www.jahtklubi.ee/ Een website met heel veel praktische informatie over het zeilen in Balticum: http://www.ellennet.com/index.ph p/english/Start-page.html Jammer genoeg is de informatie goed, de website zelf erg langzaam. Nederlandse ambassades: Estland: Rahukohtu 4-I, 10130 Tallinn Tel.: +372 6805500 Fax: +372 6805501 E-mail: [email protected] Letland: Torna iela 4-1a, Jacob's Barracks, LV-1050 Riga Tel.: +371 67326147 Fax +371

67326151 e-mail: [email protected] Litouwen: Business Center 2000, Jogailos 4, Vilnius www.netherlandsembassy.lt Tel.: +370 5 2690072 Fax +370 5 2690073 Email: [email protected] Emergency tel +370 699 35 367 Baltische ambassades in Nederland (Hebben ook toeristische informatie) Estland: Zeestraat 92, 2518 AD den Haag www.netherlandsembassy.ee +31 70 3029050 Letland: Balistraat 88, 2585 XX den Haag Tel.: +31 70 306 3934 Fax +31 70 306 2858 E-mail [email protected] Litouwen: Laan van Meerdervoort 20, 2517 AK den Haag http://nl.mfa.lt Tel.: +31 70 385 5418 Fax.: +31 70 385 3940 E-mail: amb.nlurm.lt

Een vaste ligplaats in Denemarken? Aan de Oostzee kust op het eiland Als, voorbij de grens van Duitsland, tussen Sonderborg en Dyvig naar SB tot het eind van de Alsfjord, vindt u een heerlijk beschutte jachthaven, vriendelijk en betrouwbaar, in een mooie groene omgeving: Augustenborg Yachthavn van vader en zoon Dahl 55.00 N 09.50 E. 216 ligplaatsen, dus niet te groot, twee restaurants en een klein, knus hotel, watersportwinkel en een onderhoudswerkplaats voor boot en motoren. Moderne bootlift en twee loodsen, of de wal, voor winterberging. Prospectus op aanvraag (Engels svp). Kom voor bezichtiging zelf eens langs. Het vliegveld van Sonderborg ligt op 10 km afstand. Wij halen u af, ook in het weekend. Maar ook per auto is het slechts 650 km. Desgewenst sturen wij u een routebeschrijving. Of doe deze zomer onze haven eens aan!

AUGUSTENBORG YACHTHAVN, Langdel 6 DK-6440 AUGUSTENBORG tel. +45 74 47 15 62 fax. +45 74 47 16 17 [email protected] 22 De Drietand - mei 2008

www.augustenborg-yachthavn.dk

Drie Ankerplekken benoorden Stockholm

Arholma Arholma is het, vanuit Nederland bezien, laatste eiland in de Stockholmer scheren, dat een beschrijving krijgt in het boek van Hässler & Granath*. Zweedse zeilers worden geacht zich op te houden tussen dit Arholma in het noordoosten en Strömstad in het noordwesten van de Zweedse oostkust. Wie verder noord of oostelijk wil varen naar Botnische Golf of ?land en Finland kiest Arholma als vertrekpunt. Daarom kan het er in juli behoorlijk druk zijn. De meeste beschutting geeft Arholma's Österhamn op 59°50,6 N - 19°07,5 E. Vanaf de steiger, is het maar 10 slagen roeien naar de wal en een wandeling van 15 minuten over het eiland naar de Arholma Handel Affär. Je vindt hier circa 2,5 m diepte en hebt een fraai uitzicht op passerende zeiljachten. Nog meer rust en stilte, vind je aan de noorden oostkant van het nabijliggende Villösan 59°50,63N - 19°09,05 E.(niet bij noordoostelijke of noordenwind). *Arholma - Landsort med Gotland, Din guide till skärgårdens öar, gäst-och naturhammer. Nautiska Förlaget 2004.

Kusö kalv Dit is inderdaad het kalfje van het grotere eiland Kusö. Zweedse zeekaart 533. Wie tussen Gävle en Söderhamn in alle rust een stop wil maken kan hier, al naar gelang diepgang en windrichting, uit drie ankerplekken kiezen. Norra Hamnen vaar je aan Drijvende bastu in Lill-Lubban op de geleide lijn van de grillplaats en vooral genieten 2 witte driehoeken, koers ± van de rust en beschutting in 135°. Je vaart dan een steen deze baai. Met hekanker afgeonder water vrij en de minste meerd aan de drijvende steiger, diepte is 3m. Op 61°03,9 N gebruik je de roeiboot om aan 17°16,2 E ligt een ankerboei wal te komen, alwaar een spoorvan de Svenska Kryssarklubben, wegmuseum. Liggen er te veel te gebruiken voor wie er lid van Zweden -en dat kan in juli- dan is. Daarnaast is voldoende ruimkun je ook op eigen anker gaan te om ook op eigen anker te liggen. Grote voorzichtigheid is zwaaien. Achterin de baai kan dan geboden, want net voorbij men zich Adam en Eva wanen, de steiger liggen er aan bakzo eenzaam. We verlieten de boord stenen onder water en één Norra Hamn vanwege harde aan stuurboord net er boven. noordwestenwind en verkasten Daarachter anker je op 4 m. naar Söderhamn. Daar was de water en roei je naar de sauna. havenstudente blij: we waren de De aanloop uit zee is via geleieerste passanten, het was inmiddedriehoeken, eerst die van dels eind juni. Galtström om vervolgens vóór de rotsen stuurboord uit te stuLill-Lubban. 62°10,2 Nren op de driehoeken tussen de 17°31,0 E. bomen op Lubbudden. Dat Åke en Gunvor Kjellström blijft spannend. waren toegewijde zeilers. Met Hans Althuis hun Malö 116, hebben ze lange reizen gemaakt. Maar de laatste jaren ligt Grill-plek op Lill-Lubban hun boot hier aan de steiger vastgeknoopt. Vandaar dat het er hier, in deze "Uthamn" van Sundsvall, allemaal goed onderhouden en verzorgd uitziet. Zij zijn hier de vraagbaak voor iedereen. Je kunt bij hen de sauna bestellen, gebruik maken van 23 De Drietand - mei 2008

Favorieten van Hans Favoriete ankerplaatsen van Hans Althuis aan de westkust van Zweden Kalvön (58°.45,9? N; 11°.09,0? O). Dit haventje met steiger is op de kaart gemarkeerd. Meestal is er buiten het hoogseizoen nog wel een plaatsje. Voor de aanloop is enige durf nodig, maar is goed te doen. Het laatste stukje naar de steiger Oost koersen. Kalvön is een natuurreservaat waar je prachtig kunt wandelen. Väderö Storö (58°.35,0? N; 11°.03,9? O), op de kruising van de kanalen tussen de eilandjes aan de NW kant van Storö. Nauwe kanaaltjes, maar je kunt er prachtig langszij de rots afmeren ook met diepe kiel. In het hoofdkanaal zijn ook aanlegsteigers. Zeer geliefd, dus erg druk.

Skaboholmen (58°.01,9? N;10°.30,0? O, kaart 9321).Tussen Koön en Skaboholmen. Op Skaboholmen zijn veel SXK pinnen aangebracht. Het is een populaire aanlegplaats en er is voor vele windrichtingen ook voor diepstekende jachten, een beschutte plek te vinden.

Arholmen (58°.52,2? N;10°.60,0? O). Een prachtig ankerplaatsje aan de rots of voor anker in de Zuidelijke Koster Archipel. Alleen geschikt bij rustig weer. Er zijn veel ankerplekjes te vinden in dit fantastische scherengebied. De detailkaart (Kosters Södra Skärgård, van Nautiska Publikationer Eklund & Co) is aan te bevelen.

Havstensundet Oost(58°.45,3? N; 11°.11,8? O). Een meer naar binnen gelegen ankerplaatsje aan de rots in de oostelijke Havstensund tegenover Ängholmen. Vlakke wandelpaden door een wat drassig gebied.


Favorieten van Peter

Vier favoriete ankerplaatsen van Peter Schotman aan de oostkust van Zweden Ytre Tistlarna (57o30,84'N 11o43,93'O). Vuurtorenscheer ten Z van Göteborg. In de Hanzetijd één van de steunpunten voor Nederlandse zeevaarders. Je ligt hier binnen zeer beschut aan ogen in de rots, ook al ligt het rotseilandje zelf in volle zee. De oude huisjes van de vuurtorenwachters zijn nu vakantiewoningen. Om 9 uur 's avonds wordt een klein kaliber kanon afgevuurd om alle jachten eraan te herinneren, dat zij hun landsvlag moeten strijken. Lickershamn, ten N van Visby aan de W-kust van Gotland, een mooi eiland midden in de Oostzee met een natuur geheel verschillend van het vasteland. De kust met zg. rauka's, een bijzonder natuurfenomeen, bebost, met prachtige wandelpaden. Behalve Visby niet erg druk. Als bij harde NWwind de zee over de betonnen dam slaat, moet je verder naar binnen verkassen.

Gällnö Hemviken (59o24,03'N 18o 42,06O). Baai, enkele uren varen vanaf centrum Stockholm. Omdat een deel van de oevers particulier is, niet in trek bij Zweden, waardoor wij er in het hoogseizoen alleen lagen. Het eiland heeft een mooi wandelpad, tevens de A1, waar je soms wel 3 personen per uur tegenkomt.

Spårögloet (57o41,48'N 18o21,08'O). Avondstemming in door steile rotsen omgeven beschutte baai met oude vuurtoren, waarnaar een gemarkeerd wandelpad voert en vanwaar je het scherengebied bij Västervik overziet, inclusief de smalle doorvaart om het aan te varen. 25 De Drietand - mei 2008

Kustzeilers ontmoeten elkaar o Opeens gaat iedereen naar Spitsbergen! Ik ken nu al vijf Kustzeilers die ook die kant opgaan en tegen me zeggen: 'Tot ziens op Spitsbergen!' Daarmee wordt weer eens bewezen dat deze oude en soms wat traditionele zeilvereniging aan de top staat als het gaat om langeafstand-zeilen. Er is een levendig onderling contact. Informatie wordt uitgewisseld, men leent zeekaarten en stimuleert elkaar. Ed Megens zeilt solo met de Fram en ik met de Shalom IV. Margo Gonggrijp- van Mourik is schipper van de Catch Up ,die vorig jaar ook al die kant op voer en dit jaar weer gaat. Bram van de Loosdrecht wil ook naar Spitsbergen zeilen. Jo de Looff gaat als opstapper op een ander schip mee. En misschien zijn er nog wel meer waarvan ik niet weet. IJsberen schieten op de Veluwe Eén onderdeel van de voorbereidingen is: schietles. De 'sesselman' (officiële figuur, soort politie van Spitsbergen) stelt allerlei specifieke eisen voor jachten die dit gebied bezoeken. Zo moet je


een verzekering hebben die opsporing betaalt, evenals een EPIRB (noodbaken) en...een geweer voor als je aan land gaat. Nu kun je dat geweer wel in Tromsø of Longyearbyen huren, maar het is natuurlijk raadzaam eerst enige schiet-ervaring op te doen. Gelukkig woont hier in Putten mijn neef René Vlug en die is jager. Danny en ik wilden van hem de fijne kneepjes van het schieten op ijsberen (alleen als zelfverdediging!) leren. We reden over een van de mooiste stukjes van de Veluwe, helaas was het donker, en ontmoetten elkaar bij kasteel Staverden, dat tussen Uddel en Speuld ligt (natuurlijk wist u dat al). René reed ons naar een bos, ergens achter Elspeet, waar een schietbaan bleek te zijn. Daar ging een nieuwe wereld voor me open. Er bleek hier middenin het mooiste bos van Nederland een soort jagerscafé te zijn, met geweien aan de muur en mannen die pils dronken. Ze hadden meestal een geweer bij zich, óf een gekruld blaasinstrument, een jachthoorn, begreep ik later.

Het Wapen Er werd een Mauser voor ons op de houten tafel gelegd, de 'moeder van alle geweren', uit 1940. Het was een wapen dat van België naar Duitsland en vandaar naar Rusland was gebracht en daarna was het in Nederland terecht gekomen. Klassieke jachten hebben dus niet alleen een geschiedenis, geweren kennelijk ook. De instructeur kon uit getallen en insnijdingen een heel verhaal opmaken. 'Misschien hebben ze er nog wel mee geschoten tijdens de Eerste Wereldoorlog in de loopgraven in België,' zei hij en keek ons onderzoekend aan, of we wel begrepen wat voor een bijzonder wapen er voor ons lag. Het woord "wapen" werd ook met een bepaalde toon uitgesproken, als iets waarvoor je respect moet hebben. Ik ben ooit dienstweigeraar geweest en het is een gebrek aan mijn opvoeding dat ik geen respect voor "het wapen" heb meegekregen. De instructeur haalde de Mauser uit elkaar en zette hem weer in elkaar. "Want als jullie in Spitsbergen naar de wal gaan met de rubberboot en hij valt in zout water, moet je

p Spitsbergen hem natuurlijk wel weer kunnen schoonmaken." Dat begrepen we. Hij had net een groep van Greenpeace die naar de Noordpool ging een cursus gegeven en hij had ook hen alles van ijsberen verteld. "Ze kunnen net zo snel accelereren als een renpaard, al zijn ze driehonderd kilo zwaar. Het voordeel is dat als hij op je af komt rennen je doel steeds groter wordt." Dat vond ik niet zo'n geruststellende gedachte. Ons werd ook opgedragen niet op z'n poten of lichaam te schieten, maar recht op z'n kop, of liever op z'n keel. "Want daar zitten belangrijke onderdelen." Naar de kelder Intussen hadden wij nog steeds geen schot gelost. René nam ons mee het nachtelijke bos in en toen we niets meer konden zien, verscheen een trap die naar beneden leidde. Er kwam een deur te voorschijn en toen we die open deden, zagen we een kleine ruimte in een soort bunker. We vonden een lichtknopje en toen zag ik de diepe, ronde buis met aan het eind een verlicht vierkantje met cirkels. Mensenkinderen, moesten wij dat op een afstand van 75 meter raken? Eerst kregen we instructie over veiligheid, wat je allemaal wel en vooral niet moet doen met "het wapen". Toen deed René het eerste schot. Gelukkig had hij oordopjes voor ons gekocht, want het was een knal gevolgd door een weerkaatste tweede knal, waarbij je horen en zien verging. Dat was heftig! Dat had ik niet gedacht van zo'n "moeder van alle geweren". Nu wij. Je wang tegen het hout, kolf tegen je schouder en dan door het vizier het doel zoeken. Dit was niet zomaar lukraak schieten zoals je op de televisie ziet, dit was scherpschieten. IJsberen mag je pas schieten als ze dertig meter van je vandaan zijn en op je af komen, zegt de sesselman. Maar probeer eerst

hem met lichtkogels af te schrikken. Dus we moeten ook ons seinpistool mee de wal op nemen. Maar of je dan in die omstandigheden precies en geconcentreerd kan schieten en nog raken ook (liefst op het strottenhoofd van de ijsbeer, die vijftig kilometer per uur rent…) leek me nogal hoog gegrepen. Ik stel me zo voor dat je met de rubberboot naar de wal roeit om naar oude skeletten te kijken, of half vergane mijnbouwinstallaties (dat zijn daar de attracties) en opeens verschijnt achter een rots de kolossale gedaante van de ijsbeer. Dat is heel andere koek. Hier zit je mooi stil op een krukje, rust de loop van "het wapen" op een kussentje en zie je op een computerscherm waar je kogel terecht gekomen is. Maar daar is het een hoogst ernstige zaak! René schoot telkens in de roos, mijn schoten waren zo ver naast dat ze niet eens op het beeldscherm te zien waren. Danny en ik gingen door met schieten. Het resultaat was dat ik besloot dat op Spitsbergen Danny "het wapen", maar moest dragen. Hoornblazers in de nacht We klommen de trap weer op en stonden onder de ruisende bomen van Elspeet. Maar wat hoorde ik?

Een prachtig zwaar geluid van hoornblazers klonk verderop. Er stond een groep mannen en vrouwen in een kring en ze bliezen op hun jachthoorns. De glimmende blaaspijpen lagen als slangen om hun hoofd gedraaid. Ik kreeg visioenen van jagers in Tirol die Lederhosen dragen, van die foute groene hoedjes met gemzenveren op hun hoofd hebben en Wiener schnitzels eten. Ze waren natuurlijk aan het oefenen voor een of ander feest. Alleen begreep ik niet helemaal, waarom dat buiten in het donkere bos bij een temperatuur van vier graden moest gebeuren. Het zal wel een of ander duister Veluws ritueel zijn. Maar ik vond het eigenlijk wel indrukwekkend. Ga je voor de eerste keer van je leven schieten en dan rukt de band uit! Of was het om mij, de dienstweigeraar, die voor het eerst een Mauser in z'n handen hield welkom te heten in de échte wereld? Die waarin "het wapen" de grootste rol speelt. Het sonore geluid van de hoornblazers uit het donkere bos, stierf langzaam weg toen we wegreden. Het schieten viel niet mee, maar één les heb ik in ieder geval wél geleerd: blijf uit de buurt van ijsberen! Ben Hoekendijk 27 De Drietand - mei 2008

Avontuur in de Baltische Staten Het viel ons als redactie op dat, na de Salenteinbijeenkomst over de Baltische Staten als vaargebied, november 2003 door de heren de Lange en Pallum en enkele reisverslagen in het Jaarboek 2005, er geleidelijk aan een stilte is gevallen wat betreft tochten naar Estland, Letland en Litouwen. Daarom willen we een en ander nog eens op een rijtje zetten en aanvullen met recente gegevens. Waarom De Scandinavische landen aan de Oostzee (Denemarken, Zweden, Z-Noorwegen en Finland) zijn voor meerdere van ons 'gesneden koek' (zij het wel een heel lekkere). De Baltische staten, in 1994 aan jarenlange Sovjetheerschappij ontsnapt, vormen wellicht een avontuurlijke aanvulling in dit vaargebied. Je proeft er nog wat van de sfeer van de jaren vijftig in Nederland, nl. een opleving van de samenleving en de verwachting van een nieuwe toekomst, in het

De Golf van Riga met linksboven op Saaremaa, Kuressare, midden boven Koiguste en rechtsboven op het vasteland Pärnu. Veel blauw water met rotsen

De Bellefleur van Hans Wallinga passeert in de haven van Lohusalu de marine


bijzonder op grond van de aansluiting bij het 'Vrije Westen' en de EU. De jongere generatie spreekt Engels, de oudere Duits. De prijzen zijn lager, zeker wat betreft alcoholica. Opvallend is, dat er aan de kusten vaak weinig plaatsen en activiteiten zichtbaar zijn. Dit hangt ermee samen, dat de Baltische staten eeuwenlang zijn overheerst door omringende landen als Duitsland, Rusland en niet te vergeten Zweden. In die tijd was een groot deel van de boerenbevolking horig aan bv. Duitse landheren. Dit vind je terug in de talrijke Duitse familieschilden in de kerken. Vanwege de vijandige competitie tussen hun buitenlandse 'heren' was het de autochtone bewoners niet toegestaan aan de kust te komen. In de Hanzetijd vormden diverse steden onder Duitse heerschappij, waaronder Riga, Pernau (Pärnu), Windau (Ventspils) en Königsberg (Kaliningrad) deel van de route tussen Rusland en het Westen. Een andere tegenstelling met Scandinavië is, dat de oude houten huizen hier niet roodbruin maar lichtgeel of groen zijn geschilderd. Aanvaart Dat kan globaal van drie kanten: a) Via Polen, bv. vanuit Gdansk, een bezoek waard, gelegen aan de monding van de Wisla met zijn enorme scheepswerven, bekend geworden door Lech Walesa, en een fraai gerestaureerd, oud centrum. Dat vergt een tocht van ruim 100 mijl, buiten de 10-mijls zone van Kaliningrad om, naar Klaipeda in Litouwen. Hier kan men rustig in de oude vestinggracht liggen. Het stadje is echter snel bekeken. b) Vanaf Gotland. Ook dit vergt minstens 80 mijl, bv. naar Liepaja of Ventspils in Letland. Twee vriendelijke stadjes met goede haventjes en mogelijkheden tot foerageren. Je kunt ook meteen doorvaren naar Kuressare in Estland of wellicht een eerder haventje (in 2004 niet toegestaan!), c) Vanuit Finland. De golf van Finland is niet zo erg breed en bij zuidelijke winden kun je -varend langs de Finse scherenkust- op een gunstig moment voor een bezeilde koers gaan naar bv. Tallinn, hoofdstad van Estland (ca. 60 mijl). Formaliteiten In 2004 waren de Baltische staten net lid geworden van de EU, maar hadden zich nog niet aangesloten bij het Schengen-akkoord. Indertijd werd je geacht je bij binnenvaren van de territoriale wateren direct per marifoon en in de eerste haven in persona te melden met paspoorten en bemanningslijsten. Ook in volgende haventjes lag vaak een marineschip op je melding te wachten. Soms werd je bij de grens op het water opgeroepen je te melden. Kleine haventjes aan de grens mocht je niet als eerste of laatste aanlopen. Bij het verlaten van het land werd je geacht via een afspraak met de douane eerst uit te klaren. Die afspraak kon bv. in Kuressare pas om 09:00 uur 's ochtends worden gemaakt. Door deze combinatie van belemmeringen was het ons niet mogelijk in één dag van Estland naar Gotland te varen. Sinds afgelopen winter hoort men ook bij de

Het Middeleeuwse Tallin met orthodoxe kathedraal

Schengenlanden. Het zal de vraag zijn of dit minder of meer (zoals recentelijk bij ons) regels zal gaan opleveren. Overigens was de controle voornamelijk op personen gericht en niet op goederen. Nautisch In tegenstelling tot Scandinavië zijn de kusten vrij vlak, bebost met dennen of met moerassen en geologisch pas recent boven water gekomen. Litouwen en Letland hebben een rechte kust, die met W-winden aan lagerwal ligt. Estland bestaat voor een deel uit eilanden en zijn kust heeft meer inhammen. Het vaargebied rond het vasteland lijkt op een Waddenzee zonder tij. Het is daarom met een diepstekend schip zaak te kijken welke routes en havenplaatsjes geschikt zijn. Er zijn niet heel veel havens, sommige slechts voor een tiental boten. In 2004 voeren er nog weinig Baltische jachten, wel Finnen, Zweden en Duitsers. De Golf van Riga, met zijn eigen weerbericht kan aan de lagerwal een eigen, onverwacht lastige golfslag produceren, wanneer de wind er in de lengte over staat.

Lohusalu, enkele km van een gehucht, met dennenbomen en bosbessen. Er is een goed havenrestaurant. De baai van Tallinn heeft meerdere havens, maar uiteraard kies je voor die bij (20 min. met de bus) de oude stad met zijn nog volledig ommuurde Middeleeuwse centrum met vele kleurige kerktorens. Het is er wel toeristisch, maar heel gezellig met vele goede restaurantjes. Wanneer de nieuwe Olympische (rond de vlam) haven vol ligt, is er nog de particulier Pirita-haven in de rivierstroom (let op langdradig wier in je toiletpomp). Tot zover deze 'warmmaker' voor een bezoek aan de Baltische staten. Peter Schotman. (Informatie ook geput uit het reisverslag van Hans Wallinga, Jaarboek 2005, p. 199 e.v.)

...

Havens In de golf van Riga vormt Riga zelf het hoogtepunt, met een ruime jachthaven vlakbij het centrum, waar men minstens enkele dagen moet verpozen bij de monumentale gebouwen en prachtige, orthodoxe kerken, of in de grootste markthal van Europa. Roja in het NW aan de golf is een idyllisch haventje. Op het grootste eiland van Estland, Saarema, heeft de hoofdstad Kuressare een moderne jachthaven aan een uitgediept havenkanaal, met alle faciliteiten (ook internet) en een havenmeester die alles voor je regelt en je daarna hartelijk uitzwaait. 55 mijl verder NW ligt landinwaarts aan een baai Köiguste met een steiger voor 10 boten bij een bar zonder verdere voorzieningen. Er ligt een gigantische vloot roestige vissersschepen opgelegd. Op het vasteland van Estland is de oude Hanzestad Pärnu nu een druk regatta-centrum, Virtsu een klein haventje, Durhami een mooi, nieuw haventje met een mooi achterland om te wandelen. Verder naar het Noorden aan een modderige binnenbaai ligt het oude kuuroord Haapsalu met een kasteelruïne Uit de kuurtijd stammen mooie, oude huizen; 1,5 km naar de kust ligt de nieuwe marina. In de Finse golf, 20 km ten W van Tallinn ligt aan een ondiepe kust met achteloos neergeworpen rotsblokken, een haventje voor 12 boten maar met marineschip,

...

...


Koersvast Rubriek waarin we praten over bootjes

De Gladiateur, een echt Noord ophaalbare Mercury in de beun. En een echt kompas bij de neergang. Daar deed je het mee; een waarlijk prachtig bootje.

Truus en Jelmer thuis op de Hinder

Even voorstellen: Geeske (Geertruida) en Jelmer Heins Varen sinds 1997 met de Hinder MA 50, een Gladiateur van Holman and Pye, onder nummer 249 in1981 gebouwd op de werf van Wauquiez te Lille. Een geweldige Noordzeeboot. Om eerst even het zeilnummer MA50 te verklaren; dit is een verwijzing naar de laatste boot, een Bylgia, van Arend en Jaan van Buuren te Maassluis. Kustzeilers en vrienden sinds midden jaren '60 toen wij hun eerste boot kochten, een Kolibri. Zij begonnen toen aan de bouw van een Dutch Dandy, een ontwerp van Baron van Hoëvell. Die namen wij enkele jaren later weer over. Zij bouwden verder aan een Polka Mazurka, Noorderzon, een Koopmans 35'. Die was voor ons niet meer te behappen toen zij als laatste de Bylgia MA50, Adriana Cornelia op stapel zetten. Was dat het moment om op de Hinder over te stappen? Nee, maar zonder deze voorgeschiedenis zou er waarschijnlijk 30 De Drietand - mei 2008

nooit een Hinder zijn geweest. En zeker niet in de kleuren zoals hij nu rondvaart want het zal je niet verbazen dat Arend ook daar de hand in gehad heeft. En ik zou waarschijnlijk ook geen Kustzeiler geweest zijn. Arend was sinds de Dutch Dandy toegelaten, want zo ervoer je dat destijds. Hij was als interieur-architect een zeer kritische botenbouwer en als kleinzoon van een Maassluisse sleepbootmachinist van de grote vaart, een geboren zeeman. Beide eigenschappen spraken mij als beginnend zeezeiler zeer aan. Dat is altijd zo gebleven. Toen hij in 2001 overleed vond ik het gepast om zijn lidmaatschap van de Vereeniging voort te zetten. Met Immy praat je over 'onze bootjes' en dat zijn er dus 'in vereniging' nogal wat geweest. Met de Kolibri kwamen wij voor het eerst op het toen nog open Haringvliet. Vanuit het Spui; allemachtig wat een water. Wij zijn er dat jaar tot in Zierikzee mee gekomen. Het volgende jaar voor het eerst naar zee; van Colijn buitenom naar Breskens. Het derde jaar hadden wij zoveel vertrouwen in het scheepje gekregen dat wij Calais ermee hebben gehaald. Vijfmeter veertig l.o.a. met een

Met de Dutch Dandy Vrijday, bereikten wij voor het eerst de overkant; Ramsgate. Dat moest. Met zo'n schip, zevenmeter veertig l.o.a., 2 cylinder 2 takt Dolphinmotor met direct omkeerbare koppeling - motor uit en dan in de achteruit opnieuw starten kon je het bij de maten haast niet maken om van vakantie terug te keren zonder Engeland te hebben gehaald. Arend en Jaan lieten het werk aan de Noorderzon voor een week liggen en kwamen naar Harwich om de reis terug mee te maken. Onze eerste nacht op zee! Met zweet in de handen en zout tot in het kruis liepen wij laat de volgende middag Burghsluis binnen. Binnengesmeten is een beter woord. De Oosterschelde lag nog open voor de zee en dan kon het daar aardig tekeer gaan. Van lieverlee gingen wij meebouwen aan de Noorderzon, de eerste Koopmans waarvan het aluminium casco bij Kesteloo in Brouwershaven was opgezet. Het was in de tijd van de autoloze zondagen. Met nog een casco van hetzelfde type stond de boot bij een bevriend timmerbedrijf hier

Vaste opstappers op De Noorderzon van Jaan en Arend van Buuren

zeeschip in de Spaanse Polder. Wij woonden op een steenworp afstand zodat wij die weekends veel volk over de vloer hadden. Dat ging zo goed dat wij als opstappers aan boord zijn gebleven en de Vrijday verkochten. Met z'n vieren hebben wij grote reizen gemaakt naar o.a. de Scilly's en de Spaanse noordkust. Hinder In 1980 vroeg een collega van mijn vrouw om zijn Waarschip half-tonner naar Kesteloo te varen voor een grote onderhoudsbeurt. Hij had er geen tijd voor. Wij wilden wel op voorwaarde dat wij hem ook weer zouden ophalen en er een weekje mee rond zouden varen. Prima, maar wat doe je met een naam als Dreutel die met mooie sierletters op een zwaar gelakt bordje achterop de spiegel was aangebracht. Kom! Eraf! In Oostende pikte de douaan dit niet en moest het er weer op. Ondanks dat wij aan ruim tienmeter gewend waren was het toch een best bootje. Eenvoudig doch solide ingetimmerd met een Farryman diesel met hydraulische koppeling. Het laatste om het zwaartepunt zo ver mogelijk naar beneden te brengen. Het systeem bleek later niet geheel zonder problemen te zijn. Wij wilden

Samen met de Adriana Cornelia vóór Harty Ferry

wel weer eens op onszelf varen en toen de eigenaar kenbaar maakte dat hij er wel vanaf wilde namen wij de kans waar. Dreutel werd Hinder en daarmee hebben wij ruim dertien jaar rondgezworven. Met eenmeter veertig diepgang waren het vaak de Engelse Eastcoast en de Wadden die zich in onze belangstelling mochten verheugen. Prachtige gebieden waar wij ook nu nog graag komen. Vooral bij het oversteken naar Engeland voelden wij ons steeds ongemakkelijker tussen het al maar drukkere scheepvaartverkeer in de lanes. Bovendien werden wij ook een dagje ouder voor het genoeglijke maar toch wel wat primitieve Waarscheepje. Wij kookten bijvoorbeeld op spiritus. In die tijd lagen wij in de jachthaven van Kustzeiler Willem Pesch, te Stellendam. Rond '93 '94 werd de jachthaven 'opgeslokt' door de visserij aldaar. Een mooi moment om het scheepje weg te doen en opzoek te gaan naar iets comfortabelers. En dat is de Gladiateur geworden. Gladiateur Waren wij tot nog toe altijd 2e eigenaar geweest, de Gladiateur heeft meerdere eigenaren gekend voor wij hem in Alkmaar op de kop tikten. Een echt Noordzeeschip. Met zes ton waterverplaatsing, men keek in die tijd niet op een kilootje meer of minder polyester, eenmeter tachtig kiel, een diepe kuip met flinke ruggesteun, een degelijke, niet al te hoge Proctormast en een 25 pk Volvo-saildrive beneden, hoef je voor geen zee bang

te zijn. Dit bleek ons toen wij een keer terugkeerden van de Eastcoast en de Belgische kust in de buurt van de West-Hinder aanliepen. Bij een ZW-6 kwamen we onder de Wielingen in vervaarlijke grondzeeën terecht. Het was vechten voor ons leven. De boot maakte enorme schuivers maar kwam elke keer weer overeind. Dan weet je hoe het zit. MA 50 Hoewel dus voor de Noordzee aangeschaft kiezen wij steeds meer voor onze eigen wateren. Wij zien een beetje op tegen al dat ontberen waar je vroeger niks omgaf. Comfort krijgt de overhand. Het moet niet meer zonodig maar wij vinden wel, dat als het nodig is het wel moet kunnen. Wij willen het zeilen ook niet ruilen voor een motorboot ondanks het comfort dat zo'n schip biedt. Zo hebben wij, weer als opstappers op de MA 50 Adriana Cornelia, twee mooie reizen meegemaakt naar Denemarken. Daarna hebben wij samen nog eens de Eastcoast verkend. Met de A.C. voorop konden wij wantijen en ondiepten nemen waar wij anders voor teruggeschrokken zouden zijn. Helaas was dit in 2001 ineens afgelopen. In de kajuit hangt nog een mooie plaat als aandenken; de Adriana Cornelia op de mooring vóór Harty Ferry op de River Swale. De dinghy langszij verraadt de Hinder kortbij. Nog geen deel van een vermoeden dat wij nog geen twee jaren later Arend zijn historisch Maassluisse registratienummer in onze zeilen zouden voeren. Jelmer Heins 31 De Drietand - mei 2008

Uit de bus

Openingstocht Texel zomerse Programma Wat er allemaal op het programma stond voor de Openingstocht 2008 las u al in het vorige nummer van de Drietand. Het is allemaal uitgekomen. En hoe. Wat de deelnemers en de Evenementencommissie niet

kunnen organiseren, de weersomstandigheden, ook die pakten opnieuw op Texel héél goed uit. Aantrekkingskracht Meer dan 30 schepen, iets meer dan 70 bemanningsleden, het mooiste zeilweekend van 2008 tot nu toe en de grote mate van

Volle haven

Natuurwandeling

Op de boerderij

Frits

NIOZ

Scheikunde

De Wijsneus

In de bus Jess en Lynn

In de bus

onder omstandigheden gezelligheid maakten de Openingstocht 2008 tot een groot succes. Dat daar aantrekkingskracht van uitgaat bewezen Ton Mommers en Evelyn Eman. Liggend in de jachthaven van Oudeschild werden zij terstond lid van de N.V.v.K. Tijdens het

genoeglijk samenzijn op de boerderij van Ab en Joyce de Wijn gaf voorzitter Frits ons het fiat om als Kustzeilers weer het water op te gaan, het seizoen is weer geopend! Daar werd op getoast en gezongen. Hans Althuis NVvK shirt

Jaap

Amerikaanse borrel

Ton en Evelyn

Ab

Zelf meebrengen

Hoezo Amerikaans

Vraag en aanbod Gratis af te halen: Jaarboeken 1980 t/m1999. J.A. Jongerius, Bilthoven, 030-2291206 Te koop: Neil Pryde Tri-radial spinnaker ca. 120 m2. Neil Pryde High Aspect Laminate fok ca.40m2. Aluminium Spiboom met Harken eindstukken. Aluminium Jockey Pole. Lewmar 16 en 40 lier. Onderdelen voor Perkins 4.108. Metallastik trillingdempers. Zwevende schroefasafdichting 30 mm. Aardlekschakelaar met alng snoer. Electriciteits tussenmeter. 12 volts boormachine met snoer. 12 volts looplamp. Accuschakelaar. Enkele afsluiters. Marifoon buitenluidspreker. Gillie Firth radar reflector. Life Sling. Steunen voor ronde container voor reddingsvlot. Touwwerk,vallen en landvasten. Harnassen. Voetpomp rubberboot. S.C. Algera 023-5275327 of 0620597977


Te Koop: Rubberboot, Honda Marine, Dolphin. 200 x 120 cm, tubediameter 34 cm. Maximale belasting 250kg Zeer weinig gebruikt. Vraagprijs euro 350,-. J.P. van Poppelen, tel 0251655436; na 19april tel 0251312381 Te koop: Prachtig Waarschip Kwartton "Troch" (7,25x2,50x1,20m), bouwjaar 1979. Witgeschilderde Okumé romp en blankgelakte mahoniehouten kajuitopbouw. Teakdek en -kuip. Zeilen en kussens slechts enkele jaren oud. DSC-marifoon, Furuno GPS, kortegolf radio, Autohelm stuurautomaat, Danforth anker met ketting en 25m lijn, kombuis met 1-pits gastoestel, onderwatertoilet, kaartentafel. 4 slaapplaatsen. Yamaha 8pk 2-takt. Geschikt voor wrikken. Winnaar Singlehanded 2006 en Ankerbol 2006.

Vraagprijs € 9.250,-. Tel: 06-24730818 of e-mail: [email protected] Meer info op www.botenbank.nl Te koop: Reddingsvlot 1999, BFA / XM. 4 persoons in tas, dus makkelijker stouwen. Keuringscertificaat tot 2010. Nooit gebruikt. Van ± Euro 1.000,- voor vraagprijs € 450,René Pluymert, Tel. 0575491385. Email: [email protected] Te koop: AVON Redcrest, rubberboot, goede staat, 275x148cm, deelbare riemen, motorsteun, houten vlonders, 4pers. Vraagprijs €295,-. Flex-OFold, 3-blads klapschroef, 1 jaar gebruikt, 22x13 R, conus 1:10, as 40mm, €650,-. Brittany anker, 16 kg, €30,-. Arjen Geerling, 075.5152.823 of 06.5363.0665. Email: [email protected]

Klapgijp 'T is al lang geleden, vermoedelijk eind tachtiger jaren, en Martin deed mee aan één van z'n eerste Singlehanded's. De omstandigheden waren zwaar waardeloos en 't weerbericht sprak van zuidwest 7. De slagregens kletterden horizontaal in z'n rug en 't was koud. Mens, wat had ie 't koud! Nadat Pampus gerond was, was Martin op weg gegaan naar Lelystad en had nog 'n mijl of vijf naar de sluizen voor de boeg, toen 't gebeurde. Omdat de boot erg slingerde en door de achteroplopende golven af en toe flink van koers raakte, viel op 't brugdek de thermoskan met koffie om. Die was wel schoor gezet, maar blijkbaar niet goed genoeg. Uiteraard bukte hij zich direct om 'm overeind te zetten, en ja, die handeling redde 'm 't leven. "Dat klinkt afgezaagd en pathetisch", vertelde Martin, "ik weet 't, maar zo was 't echt. Met 'n enorme vaart en 'n hevig zoevend geluid kwam de giek over en rukte me de muts en de capuchon van m'n kop. De grootschoot kwam er meteen achteraan en zwiepte me hard met m'n ribbenkast op 'n lier. Er kraakte iets en dat zorgde er voor dat 'k wekenlang m'n ankerlier niet meer kon bedienen of iets zwaars kon tillen. Maar bibberend van de schrik was 'k al lang blij dat 'k niet met 'n ingeslagen schedel overboord was gesmeten, wat heel goed mogelijk zou zijn geweest." U begrijpt dat Martin die Singlehanded niet uitvoer.Wel is tie op de terugweg naar de thuishaven al gaan nadenken over 'n permanente dubbele bulletalie. De uitvoering De uitvoering is uiterst simpel. Onderaan de giek en flink naar achteren om de krachten niet te groot te laten worden, wordt 'n

oog aangebracht. Daaraan worden twee lijnen geclipt die naar bak- en stuurboord leiden. Elke lijn gaat door 'n blok in het gangboord, aan beide kanten één, en vandaar naar 'n klem op de kuiprand. Die lijn kan ook op 'n lier gezet worden, om meer wrijving te genereren bij 't vieren. Als de talie aan lij in gebruik is, dient de loeftalie zoveel loos te hebben, dat ie niet in de weg zit als de schipper naar voren moet. Als de boel helemaal niet gebruik wordt, krijgen beide lijnen uiteraard

op de lier, doodbedaard naar de andere kant zwaaien. Eitje! Vervolgens zet 'k de nieuwe lijtalie door en 't geheel voorkomt dan weer dat m'n kop als Jut gebruikt wordt." Misschien is dit systeem u wel bekend, maar gebruikt u 't daadwerkelijk aan boord? Martin sinds die tijd wel. Daar was tie zeer stellig in. De bijgaande foto's spreken voor zich. Ad Beringen

loos. Alles kan gemakkelijk door 'n man alleen bediend worden, zeker als er geen stuurwiel is, waar ie zich achter vandaan moet wurmen. En als de wind afgekruist moet worden, hoeft de stuurman geen lijnen te verzetten, die blijven permanent op hun plaats. Martin: "Ik heb sindsdien nog tweemaal 'n klapgijp gemaakt; tenminste: 't werd 'n Chinese, 't zeil sloeg om, maar de giek bleef gefixeerd. Dan neem 'k de lijn uit de klem en laat de giek, slippend 35 De Drietand - mei 2008

Deltableau

Drieluikje Een inhoudsopgave voor deze rubriek is niet gebruikelijk. Waarom ook. Meestal komt er maar één onderwerp aan de orde, soms een extra berichtje als dat nodig is. Deze keer is het anders: op 6 februari concludeerden de commissies, waaronder ook Steunpunt Delta, over het rapport 'Op weg naar de toekomst' van Sigrid van der Toorn; op 13 maart waren wij aanwezig in Terneuzen op het jaarlijkse overleg tussen Rijkswaterstaat en de Nederlandse en Belgische watersportverenigingen langs de Westerschelde; op 17 maart te Wolphaartsdijk bij de regiovergadering Deltagebied van het Watersportverbond. Uit alle drie pikten wij het meest relevante op en berichten er hier over. En ook over het najaar wordt al nagedacht. De toekomst In de aanloop naar de vergadering van 6 februari, waar de verschillende commissies hun visie konden geven over de bevindingen van Sigrid van der Toorn, hebben de Zuidelijken in Dordrecht gediscussieerd over wenselijkheden en mogelijkheden om ons binnen de Nederlandsche Vereeniging van


Kustzeilers wat duidelijker te positioneren. De Delta ligt ondanks spectaculair vaarwater toch een beetje uit de route. Met ruim 80 tegenover de overige 700 leden vonden wij het de moeite waard om eens te bekijken of er eventuele drempels naar het IJsselmeer geslecht kunnen worden. De opkomst en support voor deze 'huiskamerbijeenkomst' ten huize van Peter en Giena Bartelts mag misschien niet representatief genoemd worden, enkele suggesties zijn het overdenken waard: - als overall-visie zien wij de Delta als geïntegreerd onderdeel van de NVvK. Zelfs een Commissie Zuid lijkt ons niet gewenst. Wel dat leden uit het zuiden deel zouden moeten uitmaken in de commissies en van het bestuur. Met name ontbreekt het op dit moment aan zuidelijke inbreng in de evenementencommissie. In dit verband zou er des winters minimaal één z.g. Salenteinavond ergens in de Delta moeten plaatsvinden. Overigens zijn wij 'so wie so' voorstander om de 'Salenteinevenementen' meer over het land te spreiden.

- verder vinden wij dat de zuidelijke leden meer samen zouden kunnen doen. Het 'samen iets doen' blijkt in de discussie toch wel een doel op zich. Het is in zekere zin de reden om lid te zijn van de Vereeniging. De min of meer gelijkgestemdheid in doen en laten onder de NVvK-leden blijkt weldadig over te komen. Het manko van de Delta is dat wij hiervan te weinig profiteren. - dit brengt ons op de zomerse activiteiten; de tochten. De nazomertocht lijkt voorzichtig uit te groeien tot een ontmoeting tussen Noord en Zuid. Mogelijk kan dit in de toekomst structureel worden gekoppeld aan het sluitingsevenement in het zuiden dat in de twee achter ons liggende jaren een succes is gebleken. Hier moet meer van te maken zijn voor ons 'zuidelijken'. Reserveer 6 september! Overigens worden wij dit jaar geconfronteerd met een extra handicap voor de organisatie van onze sluitingstocht. Vanaf 6 september zal de brug over het Hollandsdiep bij Numansdorp enkele maanden niet meer bediend worden in verband met groot onderhoud en dat is precies de datum voor ons evenement. Immers, als wij aansluiting willen houden met deelname aan de Nazomertocht dan denken wij nu aan een locatie ergens langs de Oude Maas. Dordrecht of OudBeijerland zijn dan opties. Houd in elk geval de datum vrij want voor die tijd komt er geen Drietand meer uit. Wel zullen wij u digitaal op de hoogte houden.

Overleg Terneuzen Van afdeling Hydrografie: DWesterschelde 1803 kaarten gaan per maart over op LAT. Dit lijkt 2 tot 3 decimeter ondieper voor wie de LLWS editie nog in hun hoofd hebben, de Belgische kaarten zijn nog niet aan LAT aangepast; Dwrak ms Ariana ten zuiden van E13, onder de plaat van Baarland, zal voorlopig niet geruimd worden. Mogelijk zal het in een later stadium worden afgedekt met cardinale lichtboeien; Daan de rode kant voor Rammekens (Vlissingen-Oost) is een historisch wrak ontdekt, mogelijk het oudste oorlogsschip dat tot nu toe in Nederland is gevonden; Dde gele tonnen in de Drempel van Borssele zijn vervangen door sparren. Dit ten behoeve van de recreatie- en binnenvaart die hiermee aan de groene kant een z.g. aanvullende route ter beschikking hebben; Daan het einde van de Springergeul ( zeehonden) is een extra rode SPR 8 uitgelegd, verder is de betonning enigszins aangepast; Dvanaf begin mei kabelwerkzaamheden vanuit de Braakmanhaven naar Zuid Beveland. In de geulen zal een afgeboeid gebied voor de vaart worden verboden. Let vooral 's nachts goed op! Houd de Berichten dienaangaande in de gaten. Bij twijfel contact zoeken met verkeerscentrale Terneuzen; Dnogmaals wordt gewezen op uitzonderlijke dwarsstroom ter hoogte van Hansweert, zie BASS 108/07 en de nieuwe HP33. Hij komt niet alleen voor bij louter HW maar ook bij sterke SW wind - er wordt verder gemeten; Dvan de aanvullende routes aan beide zijden van het Zuidergat wordt nog niet voldoende ( 17%) door de bedoelde groepen gebruik gemaakt ondanks een

extra waarschuker en dat is weer wing op kaart jammer voor zo'n 1803; pittoreske haven. Din dit verband DRWS heeft een wordt gewezen op een interesstart gemaakt met sante route langs het bedienen op de gele tonnetjes afstand van de Jelmer Heins; in de Schaar van kleine Tel: 010.4221.228; de Noord. Let sluizen.Met Goes Email: [email protected] wel! Het wrak en Bergen op van de Alca Zoom worden noord passeren! gesprekken Deen ander gevaarlijk wrak ligt gevoerd om deze sluizen met aan het eind van de niet betonde Pinksteren 2008 als zodanig te Schaar van Waarde. Jachten die bedienen. van deze alternatieve route DDe mee op en neergaande hougebruik willen maken moeten bij de oostelijke verbinding met het ten balk langs de muren van de hoofdvaarwater goed zuidelijk sluis in Vllissingen geeft voor de van het wrak van de Atlantide recreatievaart problemen. Er is sturen; overleg gaande. Blijkbaar geldt Dover de gewijzigde aanloop dit niet voor een zelfde type balk naar Wemeldinge hebben wij in in de sluis bij Veere. Drietand 07-6 en 08-1 al bericht. DHet natuurgebied rond de Verder pikten wij op dat het beschikken over AIS op de Krammersluizen mag niet meer Westerschelde en zijn aanlopen betreden worden. Er blijken hinwel degelijk zin heeft. Zo kunnen derlijke dingen te zijn gebeurd, zeeschepen met hun beperkte o.a. bedreigingen. zichtlijnen een 'onvoorspelbaar' DDe hot-items lozingsverbod en jacht bij naam aanroepen. Moet je natuurlijk wel de VHS uitluisvoorgenomen vaarbelasting zorteren. Wat verplicht is! gen voor een levendig slot van de bijeenkomst. Maar dat is Overleg Wolphaartsdijk bovenregionaal. Zoals elders in het land houdt het Verbond ook in de regio Deltawateren twee keer per jaar overleg met de clubs. Uit de lopende zaken de volgende: DOliegeul bij Burghsluis. Er gaan geluiden op deze 's zomers voor de recreatievaart open te stellen. Er zouden geen zeehonden verjaagd worden omdat ze er gewoon niet zijn. Noot van de redactie: dan wordt het in Burghsluis wel druk37 De Drietand - mei 2008

Uit de boekenkist BOORDBOEK NOODPROCEDURES. Schrijver: Jimmy Lengkeek. 30 geplastificeerde, watervaste pagina's in een ringband. 2e druk. Uitgever: De Alk en Heijnen. ISBN: 978.90.6961.032.2 Dat dit al de 2e druk is onderstreept het belang van deze uitgave. Alle procedures voor schepen in nood staan hierin beschreven. Altijd nuttig om te lezen en te herlezen,ook al bent u het misschien niet zelf die in nood is, maar een ander schip of jacht, dat op een of andere manier bijstand behoeft. U komt beslagen ten ijs. Op de achterkant een SOLAS V kaart met noodseinen ten overvloede. Hoort aan boord! WAYPOINTS 2008. Samensteller: Paul Schol. 42 pagina's. 14e druk. Uitgever: De Alk en Heijnen. ISBN: 978.90.5961.067.5 Het is weer te koop. Alle waypoints van het IJsselmeer en de Nederlandse en Belgische kust. Altijd nuttig, denk maar aan de 24 Uurs. Goede wijn behoeft geen krans. BOORDBOEK SCHEEPSDIESELS. Schrijver Hans Donat. Vertaling: Jimmy Lengkeek. 25 geplastificeerde, olievingersbestendige pagina's in een ringband. Veel verduidelijkende tekeningen. 2e druk. Uitgever: De Alk en Heijnen. ISBN: 978.90.5961.045.3 Voor klein onderhoud en storingen. Per hoofdstuk worden alle onderdelen van de motor, voortstuwing , elektriek, brandstofvoorziening en koeling behandeld. Tweede druk alweer, dus… Hoort aan boord! BOORDBOEK KNOPEN EN STEKEN. Schrijver: Heinrich Bauermeister. Vertaler: Floris Hin. 50 smoezelvingersbestendige pagina's in een ringband. Uitgever: De Alk en Heijnen. ISBN: 978.90.5961.060.6 Altijd makkelijk die ringbanden, leg het boek open en werk met de duidelijke voorbeelden. De meest voor38 De Drietand - mei 2008

komende knopen worden hier uiteraard behandeld, maar als u even een lusje midden in een lijn wilt maken met de middenmansknoop kan dat ook. Buitenissige dingen ben ik niet tegengekomen in dit handige boekwerkje, alleen nuttige knopen en steken, al zult u ze lang niet allemaal dagelijks gebruiken. Handig zijn ze wel. Hoort aan boord! WINDSURFEN VOOR BEGINNERS. Schrijvers: Jim Collis en Amanda van Santen.55 pagina's. Veel foto's en tekeningen. Uitgever: De Alk en Heijnen. ISBN: 978.90.5961.056.9 Dit is geen spek meer voor de gemiddelde kustzeilersbek. Maar als u kinderen hebt, of jarige neefjes en nichtjes die graag willen leren surfen, is dit een aardig boekje. De volledige lesstof wordt behandeld, dus niet alleen hoe men halverwind heen en weer ragt. Nee, ook overstag en gijpen, veiligheid en zelfredzaamheid en vooral: uitwijken en dode hoeken van andere vaartuigen worden genoemd. Leuk. KUSTNAVIGATIE; Handboek voor instructie en praktijk. Schrijvers: Rietveld, Bos en Van Groeningen. 230 glanzende pagina's in een mooie harde kaft. Veel foto's en vernieuwde tekeningen. 10e geheel herziene druk. Uitgever: Hollandia. ISBN: 978.90.6410.452.7 Het is er weer. Alles wat u dient te weten over de kustnavigatie staat hierin. Alles? Ja, alles. Want deze mooie uitgave is tevens het leerboek voor het examen Theoretische Kustnavigatie. Eigentijdse navigatiemethoden gaan hierin samen met de traditionele. Ook AIS wordt hier behandeld. Kortom, geheel bij de tijd. Ook leuk is, dat alles nu in kleur is. De kreet wordt saai, maar…hoort aan boord! VAARWIJZER KROATÏE. Van Istrïe tot de grens van Montenegro. Schrijver: Ben Brunet de Rochebrune. 285 pagina's in een stevige harde kaft. Veel foto's en kaartjes. Uitgever: Hollandia. ISBN: 978.90.6410.451.0 Dit is alweer de negende in de schitterende reeks van vaarwijzers die Hollandia op poten heeft gezet. Alle negen behandelen ze de voor ons Nederlanders meest populaire zeilgebieden in Europa. En als Kroatïe nog niet populair is, dan wordt het dat wel. Je krijgt zin

om er naar toe te gaan, als je deze vaarwijzer leest. Te ver? Nou, dan huur je toch wat. Keus genoeg daar. Het boek valt weer in twee delen uiteen. Deel I gaat over het land, weer en klimaat, de mensen, bevoorrading, kosten, enz. Deel II behandelt de vaargebieden van zuid naar noord. Wat deze vaarwijzers ook zo prettig leesbaar maakt, zijn de vele avontuurtjes en leuke wetenswaardigheden die verspreid door het boek staan. Ook de oorlogen in het gebied van de afgelopen decennia komen noodgedwongen aan de orde, omdat de bevolking daar nog steeds mee worstelt. Niet vreemd natuurlijk: ook in Nederland duurde deze worsteling meer dan een halve eeuw. Waarschijnlijk zal ikzelf nooit in die streken terecht komen, maar toch heb ik het boek met interesse gelezen. Dromen is namelijk ook leuk. ZOUTE DROMEN, HARDE LESSEN. Een jongen, een kleine boot en de grote zee. Schrijver: Ewout Eyssen. Begeleiding en redactie: Anje Valk 323 pagina's. 7 foto's. Uitgever: Hollandia. ISBN: 978.90.6410.445.9 In een Etap 22, Beast of Burden, zeilt Ewout rond het Iberisch Schiereiland, om via het Canal du Midi naar Bordeaux en weer naar huis te komen. Dat vind ik voor zo'n jonge knul in zo'n klein bootje een knappe prestatie. Solo nog wel! Ja, solo. Maar een reddingvlot had hij niet, zelfs geen Epirb. Het is een eerlijk boek geworden, hij beschrijft dikwijls hoe "klote" hij zich voelt. Jammer, dat zulks vaak het geval is, vooral in het winterse Spanje is hij eenzaam en verlaten in die lege, reusachtige, betonnen havens. Waar hij tot overmaat van ramp ook nog

dagenlang op goed weer moet liggen wachten. Geen wonder dat hij zijn oorspronkelijke voornemen om naar Griekenland te zeilen opgeeft. Dat was net een haven te ver. Maar dat wil niet zeggen, dat dit boek niet het lezen waard is. Het verhaal van een Nederlander op de grote reis hoort natuurlijk wel in uw boekenkast. HET NIEUWE COMPLETE ZEILHANDBOEK. Schrijver: Steve Sleight. 448 pagina's. Veel foto's en tekeningen. Uitgever: De Alk en Heijnen. ISBN: 978.90.5961.057.6 Bent u eindelijk uitgekeken op die "Zeilsport" van Van Kampen en Loeff? (Als u daar al van gehoord had).Met al die suffe, houten bootjes? Met dat henneptouw en Egyptisch katoenen zeilen? Dat zou tijd worden. Ja, zult u zeggen, maar er was niets anders. Nu niet meer! Nu is er deze nieuwe bijbel. Lees, kijk, geniet en wordt wijzer. Alles op het gebied van onze hobby staat er in. Als u dit boek kent, bent u weer geheel bij de tijd. Op een heel klein hoofdstukje na. Dat behandelt "takelen,bindselen en splitsen". Uitgebreid gaat men in op het splitsen van een oog in driestrengs touw. Maar wie gebruikt dat nu nog. Ik maakte zo'n oog bij wijze van spreken achter mijn rug. Maar ik heb dat spul, behalve aan mijn puts, niet eens meer aan boord. Ik heb mooie ogen in mijn gevlochten meerlijnen en ik heb een eindloze grootschoot. Maar dat gefrutsel en gefrunnik, dat gepiel en gepunnik (zoals Bezemer dat ooit noemde) wordt helaas niet beschreven.Jammer, toch een gemiste kans. Maar voor de rest, niets dan lof. Mooie foto's, mooi papier, mooi gebonden, mooie kaft. Prima! Boek lenen uit de bibliotheek? Zie de recente boekenlijst op de website! Even bellen: 0252.412320. Email kan ook: [email protected] Ad Beringen

---Schreiber - Marina--Diesel-Pomp Winterberging

NOK-Km 67.5 25 t-Kraan

Alle soorten reparatie en onderhouds werkzaamheden door geronommeerde firma’s

YACHTSERVICE SCHREIBER Rader Insel, 24794 Borgstedt (5 min. BB na de afslag Rendsburg-Büdelsdorf) Tel. +49 4331 36313 Fax +49 433138845 Email: [email protected] Mobiel: +49 173 913 7315 Homepage: www.ys-schreiber.de

Actieve radarreflectors nader bekeken Problemen? In een vorige Drietand, en ook tijdens de Salenteinavond over "Veiligheid en Communicatie" berichtte ik al over de matige tot slechte prestaties van conventionele radarreflectoren. Zeker als er onder helling gevaren wordt, als het schip slingert of als er veel golfslag staat, gaan de toch al matige echo's ten onder in de seaclutter. Moderne scheepsradars hebben zelfs een knop "Automatic Seaclutter reduction" waarmee zwakke of onregelmatige echo's domweg weg gefilterd worden. Hier is de oplossing Een moderne en afdoende oplossing is een actieve radarreflector ook wel genaamd "radar target enhancer". De werking hiervan berust op het volgende: Op het moment dat de antenne van de enhancer getroffen wordt door een radarecho van een in de buurt varend schip, wordt onmiddellijk daarna een versterkte radarpuls terug gezonden (in exact dezelfde frequentieband). De radar aan boord van het grote schip neemt dit waar als een sterke reflectie, ongeveer ter grootte van een middelgroot vissersschip. Bovendien is er bij elke "sweep" een reflectie, en zal de oplettende stuurman onze echo een ARPA plotlabel toekennen.

Equivalent Reflecterend Oppervlak Stroomverbruik standby (continu) Stroomverbruik Piek(puls) Afm. Antenne Gewicht antenne Afm kastje voor binnen Akoestisch alarm Antennekabel 20m voor beide Importeur Adviesprijs incl. BTW 40 De Drietand - mei 2008

Terwijl de beste conventionele radarreflectoren het veelal vanaf 2 - 2,5 mijl al laten afweten, geven target enhancers een goede sterke echo van 6 - 8 mijl, ook onder minder gunstige omstandigheden (zeegang). Zie ook de test uit Segeln op onze website. Het uitzenden van een dergelijke zeer kortstondige radarpuls vraagt een korte stroompiek, en deze wordt gesignaleerd op de bedieningsunit in de navigatiehoek. Het aansluiten van de target enhancer is daardoor ook zeer eenvoudig: slechts een simpel tweedraads "huishoudsnoertje" door de mast. De signalering in de kajuit kan zowel optisch als akoestisch zijn. Ervaringen Wij hebben nu 1 jaar ervaring met de Engelse "Sea-me". Het apparaat functioneert prima, wij werden regelmatig van grote afstand opgemerkt en via de radio aangesproken (doordat met AISB de ook onze scheepsnaam zichtbaar was). Op de Noordzee is het zo druk dat we het piepertje maar uit hebben gezet. Die heeft wel weer nut voor solozeilers op verre wateren. Daarnaast is er sinds een aantal jaren ook een Duits exemplaar op de markt, de "Rasmus 1 MKII". Beide enhancers zijn uiterlijk vrijwel aan elkaar gelijk, maar er

Sea Me Rasmus 10 - 360 m2 15 - 350 m2 70 mA 100 mA 260 mA 380 mA 416 x 50 mm 380 x 50 mm 410 g. 450 g. 112x64x33 mm 106x68x44 mm separaat kastje ingebouwd tweedraads "huishoudsnoer" Robwink.nl Bomarine.net €.780,€.879,-

zijn kleine verschillen. (zie tabel) De Rasmus claimt een wat geavanceerdere antenne te hebben waardoor echo's onder helling nog wat beter zouden zijn. Dit is nog niet door laboratoriummetingen geverifieerd. Beide apparaten voldoen overigens met hun equivalent reflecterend oppervlak van ca. 10 - 60 m2 ruimschoots aan de gevraagde minimale reflectie van 10m2. Tot op heden is de prijs van dergelijke radar-enhancers (ca. 800 euro) voor velen een belemmering voor de aanschaf. Gezien het feit echter dat conventionele radarreflectoren bij de laatste testen en metingen toch eigenlijk massaal uit de boot blijken te vallen, is de afweging voor een actieve reflector nu wat objectiever te maken. De Sea Me wordt geïmporteerd door Rob Wink in Lelystad, de Rasmus 1 MKII door "Bomarine" het onlangs opgerichte bedrijf van ons lid Bojan Michiels van Kessenich. Indien daarvoor belangstelling is, is Bojan bereid 15% korting te geven aan Kustzeilers. Die aktie is geldig tot 1 mei 2008, aanmelding hiervoor bij het bureau in Zeist. Egenolf v SC

Van pleister tot ziekenboeg Door Michelle Blaauw van de KNRM "Paracetamol en pleisters, dan ben je voor de meeste dingen wel klaar", sprak een van de Radio Medische Dienst artsen, toen ik hem vroeg wat hij jachtschippers zou aanraden om aan medische uitrusting mee te nemen. En als je nou een dokter nodig hebt, kunnen jachtschippers dan ook een beroep doen op de RMD? Nee, niet op binnenwater. Overdag kun je gewoon je huisarts bellen - tenslotte heeft die jouw dossier - en buiten werktijd de huisartsenpost in het postcodegebied waar je je bevindt. De website www.huisartsenpost.org helpt je aan de nodige gegevens. Krijg je op zee te maken met ziekte of een ongeval, schroom dan niet om de Kustwacht op te roepen en om radiomedisch advies te vragen! Er kan met een reddingboot of een helikopter een arts aan boord worden gebracht en een medische evacuatie worden georganiseerd. Nood breekt ook hier wet.

jaar. Een prettige gedachte om overal ter wereld contact te kunnen maken met een Nederlandse arts! De artsen zijn dankbaar als ze zo mogelijk niet 's nachts worden benaderd. Dat wordt wel eens over het hoofd gezien vanuit de Indische oceaan. Terug naar de pleziervaart. Voor de grote overstekers is er een lijst beschikbaar (ontwikkeld door de Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers) met "serieuze" genees- en verbandmiddelen, waarvan sommige alleen via bemiddeling door de huisarts kunnen worden verkregen. Als u grote reizen gaat maken kunt u de lijst voor zo'n jachtapotheek opvragen bij de afdeling preventie van de KNRM. Het Havenziekenhuis in Rotterdam geeft speciale medische cursussen aan jachtschippers die grote reizen willen maken. Voor pleziervaarders die wat dichter bij huis blijven volstaat een verbanddoos type B, uitgebreid met wat scheepsspecifieke zaken (zeeziektetabletten!). Gelukkig maar, dat de buitenlucht zo gezond is!

En in het buitenland? Als je in het buitenland langs de kust vaart, zou je via de plaatselijke kustwacht kunnen vragen om doorverbinding via de Nederlandse kustwacht met een RMD-arts, dan kun je in het Nederlands van gedachten wisselen. Ook daar kan dan zonodig een medische evacuatie op gang worden gebracht. De meer dan 75 jaar oude Radio Medische dienst valt sinds 1999 onder de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij en kan vanuit de hele wereld worden opgeroepen door Nederlandse opvarenden van koopvaardijschepen. De daartoe opgeleide stuurman kan met behulp van het gegeven advies eenvoudige medische handelingen verrichten. Hij heeft de beschikking over een uitgebreide, genummerde scheepsapotheek met een universele inventaris volgens het Geneeskundig Handboek voor de Scheepvaart, dat praat makkelijker. De meeste kwalen hebben van doen met het spijsverteringsstelsel, maar in 30% van de consulten is er sprake van ongevallen. Begonnen als een langzaam opererende telexdienst in primitieve medische omstandigheden (het infuus ophangen aan een gordijnrail bij gebrek aan beter), is het functioneren van de Radio Medische Dienst natuurlijk enorm vergemakkelijkt door webcam en email. Diagnoses kunnen sneller en trefzekerder worden gesteld maar vergen van de arts een grote deskundigheid. Per jaar wordt een aanzienlijk aantal schepelingen van medisch advies voorzien in zo'n 800 consulten per 41 De Drietand - mei 2008

”Uit de Scheeps-TOKO” Nieuw

in het assortiment!

Light Fleece Necktowels Licht, warm, comfortabel en snel droog. Verkrijgbaar in de kleuren rood, marine en royal blue. Prijs: € 12, - per stuk, incl. BTW, excl. verzendkosten. Wacht niet te lang met bestellen - de voorraad is beperkt. NVvK-Toko Meeuwstraat 90 1444VH Purmerend Tel.- en faxnummer: 0299-420573 E-mail [email protected]

Uit de buitenlandse bladen "På Kryss" nummer 3/2008, het verenigingsblad van de SXK. maakte melding van twee nieuwtjes op het Göta kanaal. De eerste is een culinaire: er worden tips gegeven over restaurants langs het kanaal. Zo is bijvoorbeeld het

zeer bekende "Göta Hotel" in Borensberg door de "White Guide" geclassificeerd als Östergötlands beste "krog". In de "gästhamn" van Karlsborg ligt het restaurant "Idas Brygga". Het kreeg de onderscheiding

SAILS ~ MADE IN HOLLAND

De Waarde van Zekerheid

Onbezorgd zeilen en genieten, welke zeiler wil dit nu niet? Zo ook bij aanschaf van nieuwe zeilen. Een investering waar u graag lang plezier van wilt en ook moét hebben. Bij deze keuze is de juiste prijs vaak een zeer belangrijke factor. Nog belangrijker zijn een op maat gesneden advies, goede service en garantie. Vooraf én achteraf. Zonder rompslomp. Dat is maatwerk. Want wij zorgen ervoor dat u het zeil krijgt dat echt bij u past. Dat is zeker!

Op zeker zeilen...

Brieltjenspolder 24 - 4921 PJ Made - T 0162 68 23 16 - [email protected]


by Van der Werf

"Zwedens beste tafel" en staat in diezelfde "White Guide" als hoogste genoteerd. De tweede tip van de Göta kanaal maatschappij bevat tips voor familieactiviteiten. Minigolfbanen zijn er zeer vele langs het kanaal en men kan zelfs meedoen aan een toernooi voor de hele familie. Ook niet onbelangrijk, zeker voor schepen met kinderen, is het feit dat alle ijskiosken langs het kanaal worden genoemd. Voor de schipper is het goed om te weten dat er in mei 2008 een nieuwe watersportkaart verschijnt van het Göta kanaal met gedetailleerde kanaal- en havenbeschrijvingen. De kaart bedekt ook het gehele Vätternmeer, een meer dat op zichzelf al een heel avontuur is. Het water is er vaak koud, maar ook zeer helder. Tips en andere info vindt u op www.gotakanal.se onder Fritidsbåt en vervolgens onder Tips&Goda råd. Hans Althuis

Nieuwe leden H.P. van Steen Staaldiepseweg 10 3231 ND Brielle Voorsteller:

Zeilsteen 11.92 x 3.60 x 1.90 68m² Hellevoetsluis J.J. Althuis

M.J.W. de Haan De Bouwring 20 4191 TW Geldermalsen Voorsteller:

Momentum 12.99 x 3.99 x 1.85 92.9m² Bruinisse E.R.W.de Haan

Gewoon lid

Schip

M.A. Mirandolle Kakebeekstraat 9 B-3950 Bocholt Voorsteller:

Raidho 14,40x4,35x2,05, 100 m2 Roompot A.H. Verkade

J. Meindersma Mgr. Van Gilsstraat 3 6461 VE Kerkrade Voorsteller:

R.N. Warmerdam

kandidaat-lid

P. Schuster Molenpad 6 1546 LC Jisp Voorsteller:

Reality 14,75x4,25x1,85, 123 m2 Hoorn C. Prins

E.D. Swaan Beresteinseweg 82 1217 TL Hilversum

H. Schotsman Hollandse Hout 272 8244 GL Lelystad Voorsteller:

Cadans 10,36x3,40x1,75, 60m2 Lelystad A.A.Geerling

Bolocan 10,95x3,50x1,90, 71 m2 Muiderzand

gezinslid

Verhuisd

S. Deelstra C.R. de Boerstraat 85 9204 LG Drachten

A.F. Ligtenstein-Teuns Dr. D. Bakkerlaan 31 2061 ET Bloemendaal W. Seelt Amstelveenseweg 1006 B 1081 JS Amsterdam

P. Scheepmaker Bagijnhof 22 1671 CD Medemblik

De Drietand en Colofon De Drietand is het verenigingsblad van de Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers. Het verschijnt 6 maal per jaar. Redactie: Hans Althuis Ad Beringen (eindredactie) Peter Schotman Immy Timmerman - Fokkema Vaste medewerkers: Jelmer Heins, (correspondent Deltagebied) John Smit, Anje Valk Vormgeving: Carl Hartgers Foto's voor zover bekend van: Ad Beringen, Hans Althuis, Hans Wallinga, Peter Schotman, Peter Visser, Jasper Bruinsma, Jelmer Heins, Rokus de Groot, Joh. Kiestra. Kopij en correspondentie TE ALLEN TIJDE aan: Bureau NVvK (zie verderop) Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers, aangesloten bij het Koninklijk Nederlands Watersportverbond onder nummer: 060 Voorzitter: Frits Berkel 030 6958382 Secretaris: Nico Bernts 030 6957378 Penningmeester: Jaap Verkerk 0341 561080 Vice voorzitter: Yolanda Warmerdam-Smit 0224 552040 44 De Drietand - mei 2008

Commissaris: Hans Althuis 076 5415503 Commissaris: Dick van Bommel 079 3239300 Commissaris: Egenolf van Stein Callenfels 020 4206132

Tel: 030 6932079 Fax: 030 6932667

Commissievoorzitters: Evenementencommissie: Hetty Wijsenbeek 0235635773 Commissie zeezeiltochten: Rokus de Groot 0299 363096 Wedstrijdcommissie: Ricus Verkade 0299 648962 24-Uurs comité: Dinand de Ridder 0251 312386 Driehoek Noordzee: Ed Megens 020 6135776 Jaarboekcommissie: Chiel Mariën 0575 545439 Bibliotheek en Archief: Ad Beringen 0252 412320 NVvK – Toko: Antoinette Eksteen 0299 420573

De redactie stelt bijdragen voor de Drietand zeer op prijs. (Deze bijdragen dienen te allen tijde aangeleverd te worden via het Bureau). Zij heeft het recht redactionele wijzigingen of bekortingen aan te brengen. Bijdragen dienen te zijn voorzien van de naam van de auteur of commissie, waarvan de bijdrage uitgaat. Het accepteren van een bijdrage is geen garantie voor plaatsing in een bepaald nummer. Van geweigerde bijdragen zal de inzender op de hoogte worden gebracht. Voorwaarde voor publicatie is, dat de schrijver verantwoordelijk is voor de mening, die in de bijdrage wordt weergegeven. Deze mening is niet noodzakelijkerwijs de mening van de redactie, of van het bestuur van de NVvK, of daarmee in overeenstemming. Mochten personen, instanties of bedrijven van mening zijn, dat zij schade hebben geleden tengevolge van een publicatie in de Drietand, dan zal de NVvK in verband daarmee geen vergoedingen doen. Aangeboden bijdragen en beeldmateriaal dienen vrij te zijn van auteursrecht. De NVvK zal derhalve geen auteursrechten vergoeden. Beeldmateriaal dient digitaal te worden aangeleverd. De NVvK en de redactie van De Drietand kunnen niet garanderen, dat origineel beeldmateriaal ongeschonden wordt geretourneerd. Overname van artikelen is niet toegestaan. Voor overname van artikelen met bronvermelding is schriftelijke toestemming van de redactie nodig.

Volledige lijst van commissieleden en telefoonnummers in het jaarboek van de NVvK. Adres: Bureau NVvK, t.a.v. Ruud van de Fliert, Platolaan 64, 3707 GH, Zeist. Telefonisch bereikbaar: di. en wo. 10.00 tot 12.00 en 14.00 tot 16.00 uur. Do. 10.00 tot 12.00 uur. Hierbuiten alleen per E-mail.

Postbank: 2618098 ING bank: 692161317 Website: www.kustzeilers.nl E-mail: [email protected]

Slapen aan boord, nog beter dan thuis Ruimste keuze kwaliteitsmatrassen en lattenbodems op elke gewenste maat gemaakt

De Hamvraag.... Waarom aan boord niet net zo lekker en comfortabel slapen als thuis? Neptune maakt slaapcomfort op maat aan boord van elk jacht, van klein tot groot. Wij leveren alles op maat, niet alleen de maatvoering maar ook de gewenste kwaliteit en uitvoering is bij ons ongeëvenaard. Want let wel: 30% van uw kostbare vrije tijd aan boord brengt u in uw bed door! Juist daar zorgen wij voor een aangename nachtrust, en dragen op deze wijze mee aan een perfect verblijf aan boord.

Bezoek voor meer informatie: www.neptune.nl of bel tijdens kantooruren: 0031 (0) 228-562045

Comfortabel én snel Alleen de beste materialen Wij zijn niet bang voor eigenaarswensen Een lange traditie in échte kwaliteitsbouw, overtuig uzelf in Medemblik

Pekelharinghaven 50a 1671 HM Medemblik tel. 0227 570700

www.DEYACHTING.com

3

Recommend Documents