13045_Offline paperback :32 Pagina 1. Offline

13045_Offline paperback

14-05-2013

07:32

Offline

Pagina 1


14-05-2013

07:32

Pagina 2

Lees ook van Caja Cazemier: Vanaf  jaar Windkracht Merel Wervelwind Merel Bibi Xtra Brugklassers! (geschreven met Karel Eykman en Martine Letterie) Familiegeheim (geschreven met Martine Letterie) Survivalgids voor brugklassers (informatief) Vanaf  jaar Verliefd zijn is een ramp! Vamp (bekroond met de Prijs van de Jonge Jury) Te snel Cool Echt Emma Verliefd op je leraar Iris Knalhard (genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury) De eerste keer Iets van mij (genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury) Alles voor Romeo Echt spel Survivalgids voor pubers (informatief)


14-05-2013

07:32

Pagina 3

 

OFFLINE

Uitgeverij Ploegsma Amsterdam


14-05-2013

07:32

Pagina 4

Voor Joke, Anne en Marieke

Kijk ook op: www.ploegsma.nl www.cajacazemier.nl

Vierde druk        /  / © Tekst: Caja Cazemier  Omslagontwerp: Annemieke Groenhuijzen Omslagfoto: Getty Images Auteursfoto: Bertus Molenbuur © Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam  Alle rechten voorbehouden.

Uitgeverij Ploegsma drukt haar boeken op papier met het -keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.


14-05-2013

07:32

Pagina 5

Polls

Jiska werd op de polls gewezen door Fatna. ‘Ga maar kijken, maar schrik niet,’ schreef die op msn. De polls stonden op de Hyves van Sophie, Milou, Sharette en Monica: Wat doe je het liefst met Piska?

Milou had op haar Hyves gezet: o tv-kijken o kieteldood o dronken voeren o aan de ijsberen voeren o pesten Sharette gaf bij haar poll als mogelijkheden: o naar biologie o naar wiskunde o naar gym o naar Duits De les Duits was nu al favoriet! Ook op de poll van Milou was gestemd, vooral op de laatste mogelijkheid. En op de Hyves van Monica stond een variant: Wie vind je het leukst? o Sophie o Milou o Sharette o Fatna o Joy o Lenneke 


14-05-2013

07:32

Pagina 6

En zo alle namen van de meiden van de klas. Haar eigen naam stond helemaal onderaan. Drie keer raden wie de meeste én wie de minste stemmen ging krijgen, dacht Jiska bitter. Bij de poll van Sophie stond als mogelijke antwoorden op de vraag: Wat doe je het liefst met Piska? o zoenen o 1 stemmen o beffen o 4 stemmen o schuren o 0 stemmen o strippoker o 0 stemmen o verkrachten o 9 stemmen o niets van dit o 7 stemmen alles, ze is te veel beschimmeld!

Er waren dus al mensen die het hadden ingevuld. Natuurlijk schrok Jiska wel. En hoe! Wie doet zoiets, dacht ze verbijsterd. En wie gaat hier serieus op stemmen?! Nou, genoeg. Wie dat waren, wist ze natuurlijk niet, maar al hun klasgenoten waren gauw genoeg op de hoogte. Er werd die middag druk gepraat op msn. Jiska hoorde natuurlijk lang niet alles, maar Fatna hield haar zo’n beetje op de hoogte. De meesten vatten het op als een grap, al ging er wel een waarschuwende boodschap rond: ‘Klikken doen we niet!’ Dat was het voornaamste wat door de rest van de klas werd gezegd.




14-05-2013

07:32

Pagina 7

Modderbad

Te midden van haar klasgenoten luisterde Jiska naar de woorden van welkom van de gymleraar, die met een wijde beweging van zijn arm naar de survivalbaan wees. ‘Jullie gaan straks in groepen van vijf of zes dwars door deze wildernis,’ zei hij, ‘en komen dan vanzelf de hindernissen tegen. Studenten van de sportacademie zijn jullie begeleiders, en zij leggen straks uit hoe je die hindernissen moet nemen.’ De sportdag was bedoeld om elkaar beter te leren kennen, had hun mentor gisteren uitgelegd toen ze op school waren om hun lesrooster op te halen. Tenslotte waren de gemengde brugklassen van vorig jaar opnieuw samengesteld en zo konden ze samen iets leuks ondernemen voor de lessen begonnen. Jiska’s groepje zou achteraan starten. Ze waren met z’n vijven, drie meiden en twee jongens. Alleen Milou en Rogier waren van haar oude klas. Jiska wist al dat het andere meisje helemaal nieuw was op school. Sophie droeg een witte sportbroek van glimmende stof, afgezet met roze biesjes en met een erg kort roze hemdje erop, waardoor haar bruine buik goed uitkwam. Nou ja, hemdje… Het zou ook een bikinitop kunnen zijn. Jiska keek er met verbazing naar. Dat je zó naar school ging, al had je dan sportdag. Ze zag ook dat zij niet de enige was die ernaar keek. 


14-05-2013

07:32

Pagina 8

De twee jongens uit haar groep konden hun ogen er niet van afhouden. Aarzelend bekeek ze haar eigen outfit, een versleten joggingbroek en haar alleroudste T-shirt. Dat was handig, had haar moeder gezegd, dat mocht vies worden en stukgaan. Maar Milou droeg ook al van die blitse kleren, een zomerse driekwart broek en een kleurig shirtje erop. Dat waren toch geen gymkleren? Vanochtend was Jiska het met haar moeder eens geweest, maar nu vroeg ze zich af of zij wel een goede keus gemaakt had. Waarom wist zij dit soort dingen nooit...? Ze kwamen in beweging en liepen met z’n allen achter Joost aan, de student die hen begeleidde. Jiska had gezien hoe Rogier stiekem had geruild met een andere jongen om bij hén in het groepje te kunnen zitten. Drie keer raden waarom hij dat gedaan had… De tweede jongen uit hun groep had heel mooie ogen, waarmee hij aldoor naar het topje van Sophie keek. Vanwege de dichte begroeiing moesten ze regelmatig bukken of juist ergens overheen klimmen. Het was al een survival op zich om bij de eerste hindernis te komen. Door de bomen heen zag je andere groepjes op allerlei hoogtes omhoog klauteren. Er waren meer klassen op de baan. ‘Het lijkt wel apenkooi!’ riep Jiska uit. Niet de grond aanraken, alleen op en over de toestellen, die voor de gelegenheid bestonden uit bomen, takken, palen en touwladders. Er werd gelachen om haar opmerking. Verrast keek Jiska op. Was het grappig? Maar zo klonk het niet, het lachen, eerder een beetje aanstellerig. Ze moest maar niet te veel spontaan iets roepen, straks zei ze nog wat ver


14-05-2013

07:32

Pagina 9

keerds. Nieuwe mensen leren kennen was niet haar sterkste kant. Zat ze maar bij haar vriendinnen in de groep! Ze kwamen bij een hoge horizontale ladder, waar ze de ‘apenhang’ moesten doen. Je hing met je handen aan de stangen en zo moest je naar de overkant zien te komen. Best eng, want liet je los, dan viel je. En de grond was een stuk lager. Jiska moest een paar keer opnieuw beginnen voor ze de overkant bereikte. Die jongens waren goed, zeg! Die slingerden zichzelf zomaar naar de volgende stang en hop, ze waren er. Daarna moesten ze een wand beklimmen, over de rand klauteren en dan op handen en voeten over een touwennet kruipen. En natuurlijk aan de andere kant eraf. Weer waren de jongens beter, die hadden lef, ze sprongen gewoon het laatste stuk, hoewel Sophie en Milou ook best behendig waren. Jiska was de voorzichtigste van de groep. En de langzaamste. Ze kwamen bij water waar een plank overheen lag. Was dit weer een hindernis of gewoon de weg ernaartoe? Aan de overkant was een eiland. Erachter lag open water, daar gingen ze vanmiddag kanovaren. Op het eilandje stonden verschillende toestellen. Joost liep gewoon zonder iets te zeggen door. De plank was smal, en boog door. Jiska hield in en liet de anderen voorgaan. De meiden schuifelden er een stuk voorzichtiger overheen terwijl ze aanstellerig gilden, de jongens stampten stoer wat steviger over de plank. Kijk het hout op en neer zwiepen! En zij veerden mee. Nog even en ze werden gelanceerd, maar nee, ze waren al aan de overkant. Nu moest zij nog. Kom op, gewoon lopen. Maar zo ge


14-05-2013

07:32

Pagina 10

woon voelde dat niet. Het leek meer op zweven, of op dansen. Nou, dat kon ze wel, en ze spreidde haar armen zoals ze dat de anderen had zien doen en zette haar voeten keurig recht voor elkaar. Aan de overkant reikte Sophie, met één voet op de wal en één op de plank, haar de hand. Aardig. Jiska wilde haar vastpakken, maar ze was te vroeg. Ze moest te ver buigen. Of misschien… In ieder geval greep ze mis. En op datzelfde moment voelde ze hoe de plank kantelde. Heftig zwaaiend met haar armen probeerde Jiska haar evenwicht te bewaren. Waar was die helpende hand nou? Haar voet gleed van de plank af en in haar val klapte ze met haar onderarm hard tegen het hout. Daarna sloot het water zich boven haar hoofd. Ze trappelde geschrokken en voelde een blubberige bodem, waar ze zich amper tegen af kon zetten en waar slierten waterplanten rond haar benen glibberden. Wild maaide ze met haar armen en proestend kwam ze boven. Jakkes, wat vies! Ze wilde gaan staan, maar zakte onmiddellijk weg in de bodem. Met haar armen duwde ze zichzelf weer omhoog en ze zwom een paar slagen naar de kant. Daar was de uitgestrekte hand van Joost die haar te midden van de grijnzende groep moeiteloos de kant op trok. Ze spuugde wat modder uit. Kijk haar nou, niet alleen droop het water van alle kanten van haar af, ze zat ook nog onder de drab! Jiska schudde haar armen. Sophie sprong achteruit. ‘Getver! Kijk uit!’ Milou lachte haar uit. ‘Je houdt het toch niet schoon, Sophie.’ Jiska keek hulpeloos naar Joost, maar ook die stomme student had een lach op zijn gezicht. 


14-05-2013

07:32

Pagina 11

‘Het is gelukkig mooi weer,’ zei hij. Ja, daar had ze wat aan. Moest zij nou de rest van de dag in die blubberkleren blijven lopen? Ze had wel schone kleren mee, maar die waren voor na het sporten. Toen wees Joost naar het open water achter haar. ‘Neem nóg een duik, dan ben je in ieder geval weer schoon. Je droogt vanzelf wel weer op.’ Jiska keek naar het water. Dat was misschien nog niet eens zo’n slecht idee. Terwijl de rest van de groep in de palen van een toren klom, liep zij naar de oever, waar ze zich voorzichtig in het water liet zakken. Best lekker eigenlijk. Ze zwom een eindje van de kant af, en zag hoe de groep in en over de obstakels in de bomen klom. Toen ze zich even later weer bij hen voegde, zag Jiska dat Sophie en Milou een blik uitwisselden die ze niet begreep. Nou ja, ze was nat, maar schoon. Toen pas zag ze dat haar onderarm flink geschampt was. Het bloedde. Joost stuurde haar naar het huis aan het begin van de baan. ‘Weet je nog waar dat is? Waar jullie tassen staan. Daar hebben ze pleisters.’ Jiska keek hem aan. ‘Hoe kom ik daar?’ Sophie gilde: ‘Over de plank!’ Weer lachten de meiden, maar Joost wees verderop, waar twee touwen boven elkaar over het water gespannen waren. ‘Dat kan ook. Voeten dwars op het touw, goed vasthouden.’ Milou en Sophie herhaalden: ‘Goed vasthouden!’, waar Rogier weer om moest lachen. ‘Maar ik bedoel eigenlijk,’ zei Jiska, ‘hoe vind ik dat huis? Ik verdwaal altijd in de bossen.’ 


14-05-2013

07:32

Pagina 12

Flauw hoor, om steeds te lachen. Nu zaten die meiden alweer te giechelen. Joost wees. ‘Zie je die hoge boom? Daar moet je het pad rechts aanhouden. En kun je óns straks niet meer vinden, dan sluit je je maar bij een andere groep aan.’ Toen het tijd was om te lunchen, was Jiska al bijna opgedroogd. In de schaduw van de bomen was het nog best koud geweest, maar nu konden ze in de zon zitten. Ze had een pleister op haar onderarm gekregen, en daarna had ze net zo lang gezocht tot ze haar beste vriendin Lenneke vond. Ze had zo wel mooi wat toestellen gemist. Het kanovaren van vanmiddag leek haar veel leuker. Hun tassen stonden op een grote hoop, en het was een hele drukte eromheen. Jiska wachtte even af tot het grootste graaien voorbij was. Ze haalde het plastic tasje met haar lunch eruit, de sporttas zelf liet ze staan. Alle meiden gingen rond Sophie en Milou zitten, ook Lenneke, dus sloot Jiska zich ook maar aan. Soms wierp ze een blik op de jongens die even verderop zaten. Die ene met de mooie ogen zat precies zó dat ze hem kon zien. Recep heette hij, wist ze nu. Jiska rommelde in haar tasje. Pakje sap, een kittekat, een appel, pakje zakdoekjes, maar waar was haar brood? Ze had haar boterhammen toch wel mee? Of zouden die los in haar sporttas zitten, bij haar schone kleren? Ze stond op. Lenneke, naast haar, vroeg: ‘Wat ga je doen?’ ‘M’n brooddoos pakken, die zit hier niet in.’ Sophie en Milou begonnen prompt te lachen. Verbaasd keek Jiska naar hen. Wat mankeerde die meiden toch al


14-05-2013

07:32

Pagina 13

door? Konden ze alleen maar lachen? Gelukkig had ze niet de hele ochtend met hen door hoeven brengen. En kano’s waren een stuk kleiner. Ze liep naar haar sporttas en vond haar brood. ‘Is dat nu je brooddóós?!’ vroeg Sophie. ‘Mooie doos!’ riep Milou. ‘Ik dacht…’ ging Sophie verder, ‘dat je wel een doos moet zijn om dit… hi hi… een doos te noemen.’ ‘Ik ben mijn doos nooit kwijt!’ giechelde Milou. ‘Nee, ik ook niet!’ Sophie weer. ‘Die kan ik blindelings vinden.’ De meiden loeiden en de groep grijnsde. Waar ging dit over? Jiska voelde haar wangen gloeien. Zonder opkijken ging ze zitten, deed de platte, blauwe trommel open en beet in een boterham met kaas. ‘Smaakt het?’ vroeg Sophie. Ze kwamen niet meer bij. Nu moest ze eigenlijk iets terugzeggen, een of ander slim antwoord, maar ach, laat ook maar. Met haar blik strak op de steentjes voor haar voeten gericht luisterde ze naar het vrolijke geklets van haar klasgenoten. En te midden van het geroezemoes kwam een gedachte op: die plank, was die zomaar uit zichzelf gaan wiebelen? ‘Eerst jouw muziek of eerst die van mij?’ Jiska stond bij de installatie in de huiskamer en keek haar zus aan, in haar handen twee verschillende cd’s. Ze wist het antwoord al, maar de vraag hoorde erbij. ‘Eerst mijne,’ zei Lyanne. Even later knalden de meisjesstemmen van Lyannes lie


14-05-2013

07:32

Pagina 14

velingsgroep door de kamer, en door de open schuifpui vast ook naar buiten. Jiska pakte haar handen vast. ‘Kom op, dansen!’ Dat hoefde ze geen twee keer te zeggen, Lyanne was dol op dansen. Tafel en stoelen waren aan de kant geschoven en het kleed was opgerold, zo hadden ze alle ruimte. Samen dolden ze door de kamer, aan elkaar geklonken als een danspaar, rond en rond, heen en weer. Dat het niet op de maat was, kon Jiska niet schelen. Al snel kreeg Lyanne een kleur, maar haar ogen straalden. ‘Het is warm!’ Ze liet zich op de bank vallen. ‘Nu jij!’ Het was een vast onderdeel van de avond. Eerst helpen met de afwas, dan dansen. Eerst samen, dan Jiska alleen. Op het laatst deed hun moeder vaak ook nog even mee. Jiska deed de andere cd in de cd-speler en vroeg: ‘Hoe zal ik beginnen?’ Lyanne kwam overeind en bedacht een houding. Jiska nam die over en concentreerde zich op de muziek. Ze wachtte het intro af en begon op de beat te bewegen, eerst een korte improvisatie, daarna een van de combinaties die ze op streetdance had geleerd. Tot het moment dat Lyanne genoeg kreeg van het kijken en haar beetpakte. ‘Nu wij samen weer!’ Lyanne probeerde Jiska na te doen. Ze sprongen op en neer, maaiden met hun armen door de lucht, schommelden met hun heupen, draaiden rond, waarbij Lyanne bijna haar evenwicht verloor. Haar grote lijf was niet zo soepel als dat van Jiska, ook kon ze haar armen en benen niet zo nauwkeurig sturen. Maar ze schaterde aanstekelijk en Jiska deed voluit mee. 


14-05-2013

07:32

Pagina 15

Daar was haar moeder met de thee. Ze zette de pot op de tafel in de hoek en schopte haar schoenen uit. Nu dansten ze met z’n drieën. ‘Laatste nummer!’ besloot haar moeder even later. Nadat Jiska’s moeder thee in had geschonken, ging ze met Lyanne aan tafel zitten. Nu nog even rustig een poosje puzzelen, dan was het tijd voor Lyanne om naar bed te gaan. Jiska liep met haar thee de tuin in, pfff, ze had het ook warm gekregen. Een briesje friste haar op. Hè, heerlijk! Ze ademde diep in en keek om zich heen naar de grote zomerse tuin. Op het terras stond een houten schommelbank en een paar bloembakken, verderop was een gazon omgeven door planten en bloeiende struiken, erboven waren pergola’s met hangend groen in steeds andere tinten en helemaal achteraan de vijver. Haar vader had een tuincentrum: rechts van hun eigen tuin was nóg een tuin, met lange, uitgestrekte percelen vol bloemen en struiken, daarachter de boompjes en helemaal achteraan de kassen. Hun eigen tuin was een goede reclame voor alles wat haar vader verkocht. Jiska ging op de schommelbank zitten en langzaam wiegend dronk ze van haar thee. Heerlijk dat school weer was begonnen, dacht ze. Het kanoën vanmiddag was erg leuk geweest, heel wat beter dan de survival. Ze had met Fatna in een kano gezeten, een erg leuke meid. Fatna zat vorig jaar in een andere brugklas, ze had dus een vriendin erbij! Door de schuifpui klonken de stemmen van haar moeder en Lyanne. Jiska’s drie jaar oudere zus was een heel 


14-05-2013

07:32

Pagina 16

bijzondere zus. Vanwege haar verstandelijke beperking gingen ze zomers maar kort weg. Een week in een huisje, meer zat er niet in. Voor Lyanne moest liefst elke dag hetzelfde zijn, een week weg was behalve leuk ook een aanslag op haar gemoedsrust. Met een zus als Lyanne verliepen de dingen nou eenmaal anders dan bij anderen. Een zomervakantie van zeven weken duurde dan wel lang! Toch vermaakte ze zich wel. Ze ging zwemmen, of ze hielp haar vader en dat was vooral leuk als Jurre er ook was. Haar buurjongen, die ook bij haar op school zat, kwam graag in het tuincentrum, en met hem samenwerken was gezellig. Maar nu was het fijn dat school weer begon. Ja, ze had er echt zin in!




14-05-2013

07:32

Pagina 17

Sokjes

Zoals altijd verzamelden ze de volgende ochtend vroeg bij de rotonde aan het eind van het dorp. Jiska fietste helemaal achteraan, naast Kiki, haar andere beste vriendin, die nu naar de havo ging. Voor het eerst in hun leven zaten ze niet meer bij elkaar in de klas. Wat een gek idee! De zware rugzak met Jiska’s vmbo-boeken zat in de ene fietstas, haar gymkleren in de andere. Hij voelde scheef, haar fiets. De zon scheen warm op hun ruggen, hun fietswielen rolden als vanzelf rond, de jongens geinden en de meiden giechelden zo lang de weg naar school duurde. In het volgende dorp sloten meer kinderen van het Laagland College aan en de rij fietsers groeide. Het was gezellig en dan ben je zomaar op school. Jiska had haar lesrooster zo vaak bekeken dat ze de uren van vandaag uit haar hoofd wist. Ze wilde niet steeds in haar agenda hoeven kijken of afhankelijk zijn van anderen. Ze had gisteravond ook vast wat door de boeken gebladerd. Ze leken moeilijk, maar dat had ze vorig jaar eerst ook gedacht, en toen viel het heel erg mee. Toch voelde ze een kriebel in haar buik terwijl ze haar fiets in het rek zette. Niet naar luisteren, commandeerde ze zichzelf. We zijn nu geen bruggers meer, vorig jaar was veel spannender! En dat hebben we ook overleefd! Op het schoolplein liep Kiki meteen door naar haar 


14-05-2013

07:32

Pagina 18

nieuwe klasgenoten van -havo. Lenneke en Jiska keken elkaar aan. ‘O, praten wij niet meer met elkaar?’ zei Lenneke tegen Jiska, maar het was natuurlijk voor Kiki bedoeld. Van hun eigen klas stond er al een hele club. Sophie en Milou vormden het middelpunt, druk pratend met iedereen. Fatna stond er ook bij, en Jiska en Lenneke sloten zich ook aan. Toen Rogier eraan kwam, brak de groep open en lieten ze hem in hun midden. Rogier had wat jongens meegenomen. Stiekem keek Jiska naar de mooie ogen van Recep. Héél mooie ogen waren het. Hij had bijna zwart haar en net als Fatna van die fraaie wenkbrauwen en zwijmelwimpers, en zijn ogen waren donker en glimmend mooi. Toen de bel ging, liepen ze met de hele groep naar binnen. Het was ook beter om met iedereen tegelijk naar binnen te gaan en dan mee te dringen om de beste plaatsten. Kwam je later, dan moest je vooraan zitten. Met Lenneke naast haar liet Jiska zich bijna achteraan in de middelste rij op een stoel zakken. Fatna ging voor hen zitten met Joy naast zich, die ook bij Jiska in het dorp woonde. ‘Schuif eens door naar voren, wil je,’ klonk toen ineens een vriendelijke, maar besliste stem. ‘Dan kunnen wij bij elkaar.’ Een bruinverbrande arm met een heleboel dunne armbanden erom rinkelde onder Jiska’s neus. Jiska keek op in de prachtig opgemaakte ogen van Sophie. Er stonden drie meiden om haar heen: Milou, Sharette en Monica. Sophies blik boorde zich in die van Jiska en als vanzelf stond 


14-05-2013

07:32

Pagina 19

ze op. Samen met Lenneke ging ze een plaats verder naar voren zitten, nadat ook Fatna en Joy doorgeschoven waren. ‘Dank je,’ klonk het beleefd. Ze kreeg Sophie en haar vriendinnen achter zich, realiseerde Jiska zich toen pas met een schok. ‘Laten we ergens anders gaan zitten,’ stelde ze in een opwelling voor. ‘Waarom?’ vroeg Lenneke verwonderd. ‘We zitten hier toch goed?’ Het kon ook al niet meer, zag Jiska, alleen de plaatsten vooraan bij de deur waren nog leeg. Iedereen zat al en de eerste leraar kwam binnen. Hij stelde zichzelf voor, vertelde iets over het lesprogramma en zette hen aan het werk. Het schooljaar was nu echt begonnen. In de pauze gingen jongens en meisjes door elkaar zitten, dat was heel anders dan vorig jaar. Jiska liet zich door Lenneke meenemen naar die groep waar Sophie het middelpunt van leek. Zo kon ze naar de mooie ogen van Recep kijken. Bijzondere naam, bijzondere blik. Hij zei niet veel, net als Jiska zelf. Zou hij ook liever luisteren? Ze zag heel duidelijk dat er verschillende types in hun klas zaten, die druk hun plek in de groep aan het veroveren waren. Sophie en Milou waren net filmsterren die hun best deden een verpletterende indruk te maken op de voor hen nieuwe klasgenoten. Beide meiden waren knap en precies goed gekleed, en Sophie was grappig, aan de reacties van iedereen om haar heen te horen. En ook een aanstelster. Vond Jiska. Die toon waarop ze de woorden uitsprak, de verhalen over haar vakantie, de manier waar


14-05-2013

07:32

Pagina 20

op ze vertelde over haar baantje. Allemaal net over de top. Maar de anderen vonden haar leuk. In ieder geval leek iedereen de hele dag moeite te doen bij Sophie en Milou in de buurt te blijven. Bij de jongens was Rogier natuurlijk weer de stoerste en hij had een deel van de jongens in zijn kielzog, onder wie Recep. Zij sloten zich iedere pauze aan bij Sophie en Milou. De reden daarvan viel gemakkelijk van hun gezichten te lezen. Het waren steeds dezelfden die, net als Jiska, wat aan de buitenklant van de groep bleven, en er waren nog een paar aparte kleine meisjes- en jongensgroepen. Aan het einde van de dag kende Jiska bijna alle namen van de nieuwe leerlingen. Eén naam was de allermooiste. Thuis zou ze hem uitproberen in haar agenda. Die eerste dag hadden ze ook gym. Het kwam wel wat stom uit: na gym hadden ze nog een uur Duits. Het zou beter zijn geweest als het laatste uur gym was, dan kon je daarna lekker relaxed doen. Jiska hield niet van haasten, en vaak kwam het daarop neer. Ze kleedde zich om te midden van het drukke gekakel van de andere meiden. Buiten gymmen vond ze leuk, ze was dol op balsporten. Het nadeel was alleen dat ze zo snel zweette en als ze ergens een hekel aan had, waren het luchtjes, en als ze ergens bang voor was, was het dat anderen haar zweet roken. Daarom douchte Jiska altijd na de les, en vandaag helemaal omdat ze was gestruikeld en groene knieën had. Het betekende wel: nog meer opschieten om op tijd bij de volgende les te zijn. Hoewel het verplicht was, douchte lang niet iedereen. De meeste 


14-05-2013

07:32

Pagina 21

meiden trokken zó hun kleren weer aan, nadat ze een halve bus deo leeg hadden gespoten. Toen Jiska ontdekte dat een van haar nieuwe sokjes weg was, was een deel van de meiden dan ook al op weg naar Duits. Vlak voor school begon, had ze met haar moeder nieuwe kleren gekocht, en ook van die gekleurde enkelsokjes. Eén lag nog in haar schoen, waar ze hem ook in had gestopt, de andere was weg. Hoe kon dat? Ze keerde eerst haar tassen om en keek toen om zich heen. Ze tilde de spullen op van de meiden naast haar, misschien lag de sok daartussen. ‘Wat zoek je?’ vroeg Fatna. Lenneke en zij hielpen mee zoeken, op de grond, onder de bank, in de vensterbank, op de richels van de douchehokjes, in de wc’s, zelfs in de prullenbak. ‘Kom, we moeten nu echt naar Duits,’ zei Lenneke na een poosje, ‘dan maar met blote voeten in je schoenen.’ ‘Maar ze waren net nieuw!’ zei Jiska. Dus keek ze nog een keer overal, maar toen de volgende klas binnenkwam, moest ze ermee ophouden. Ze had zich niet gerealiseerd dat ze te laat zou komen en schrok van de dichte deur. Wat nu? Ze was nog nooit te laat gekomen! En dat bij een nieuw vak en een nieuwe leraar... Zacht klopte ze op de deur. De les was al aan de gang en de leraar keek verstoord op. ‘S-sorry,’ stamelde Jiska. ‘Ik was nog aan het zoeken… Ik was mijn sokje kwijt.’ De klas barstte in lachen uit en Jiska zag dat alle ogen op haar gericht waren. Had ze wat verkeerds gezegd? ‘Ik… ik wilde graag nog even zoeken, maar ik…’ 


14-05-2013

07:32

Pagina 22

Die blikken die de meiden elkaar toewierpen! Jiska zag het gebeuren terwijl ze voor de klas stond te hakkelen. Naar elkaar, naar Jiska, terug naar elkaar. Wat betekende dat? ‘Ga maar gauw zitten,’ zei de leraar vriendelijk. ‘De volgende keer graag op tijd komen.’ Jiska knikte. ‘Natuurlijk.’ Nou moest ze door de klas lopen terwijl iedereen naar haar keek. Snel liep ze naar haar plaats, pakte haar boek en deed het open bij het eerste hoofdstuk. Toen keek ze op. De leraar Duits was jong en zag er leuk uit, zag ze nu. Hij praatte tegen de klas en onzeker luisterde Jiska. Hè, ze verstond er niets van! Hij sprak Duits! Konden de anderen het wel verstaan? Maar algauw ging hij over op Nederlands en herhaalde hij wat hij net had gezegd. Ze begonnen met een simpele leestekst. Jiska kreeg een beurt. De leraar verbeterde haar uitspraak en achter haar werd zacht geproest. Wat een vervelende meiden eigenlijk! Je hoefde elkaar toch niet uit te lachen als je fouten maakte? Ze waren pas met een nieuwe taal begonnen! Ze keek een paar keer met een boze blik naar achteren toen ze ook zo op Lenneke en een paar anderen reageerden. Daarna moesten ze met de oefeningen aan de gang die bij de leestekst hoorden. Toen die besproken werden, luisterde Jiska scherp of er een reactie kwam van achteren. En ja, hoor! Alle on-Duitse antwoorden waren goed voor commentaar of gelach. Jiska hoopte maar dat zij niet weer een beurt zou krijgen, maar de leraar ging alle rijen af. Sophie zelf had eerder een perfect antwoord gegeven. 


14-05-2013

07:32

Pagina 23

Ze siste naar haar achterbuurvrouwen toen ze opnieuw gegrinnik hoorde: ‘Het is nog maar de eerste les Duits, hoor!’ ‘We hadden het niet over jou!’ zei Sophie met een giechel in haar stem. ‘Hoe kom je erbij dat jij onderwerp van onze gesprekken zou zijn,’ zei Milou. En lachend voegde ze eraan toe: ‘Mocht je willen.’ ‘Het is stom om te lachen als iemand een fout maakt!’ Jiska voelde hoe boos ze was. ‘Daar word ik heel pissig van.’ ‘O, wat sociaal voelend!’ Sophie weer. Lenneke trok aan Jiska’s arm. ‘Laat ze nou maar, ze doen het erom.’ Niet veel later ging de bel. Opgelucht dat de eerste lesdag erop zat, pakte iedereen zijn tas en dromde het lokaal uit. Te midden van die groep keek Sophie haar aan. ‘We kunnen jou beter Piska noemen!’ Jiska kon even geen stap meer verzetten. Ze hoorde of zag niet eens of anderen het hadden gehoord en of ze reageerden, ze zag alleen Sophies rug, die kaarsrecht voor haar uit wegschreed. Het leek of Sophie meer plaats innam dan de anderen. Er werd naar haar gekeken. Er werd naar haar gelachen. Maar dit liet ze niet op zich zitten! Vlug liep ze door om Sophie in te halen, trok toen aan haar arm om haar tegen te houden en snauwde: ‘Doe effe normaal tegen mij!’ Sophies wenkbrauwen gingen vragend omhoog. ‘Wil je dan liever Bolle genoemd worden?’ vroeg ze. ‘Of Doos?’




14-05-2013

07:32

Pagina 24

Kuzzies

‘Hoe was je eerste schooldag?’ Jiska’s moeder was al thuis van haar werk in de bieb. Ze zat met thee en een tijdschrift op het terras in de tuin. Jiska knikte. ‘Goed, hoor.’ ‘Wil je ook thee?’ ‘Ik pak zelf wel,’ zei Jiska en ze ging weer naar binnen. ‘De koektrommel staat op de keukentafel,’ riep haar moeder haar achterna. Even later zat Jiska naast haar moeder op de schommelbank te vertellen over de nieuwe vakken en leraren. ‘En de klas? Heb je een leuke klas? Nu kun je er vast meer over zeggen dan na die sportdag van gisteren.’ Direct kwam het terug in haar hoofd. Jiska hoorde het gegrinnik weer dat vandaag had geklonken. Maar vooral de echo van Sophies laatste woorden weerklonk in haar hoofd. Op de fiets op weg naar huis, ketend met Lenneke en Kiki, had ze er even niet aan gedacht. Maar dat ging ze mooi niet vertellen. ‘Jawel, ik geloof van wel,’ antwoordde Jiska. ‘Maar het duurt altijd even voor je weet hoe iedereen is.’ ‘Dat is waar,’ bevestigde haar moeder. ‘Ik ben een sokje kwijtgeraakt bij gym,’ vertelde Jiska. ‘Ik heb nog gezocht, maar ik kon het nergens meer vinden. Zo’n nieuwe.’ 

13045_Offline paperback :32 Pagina 1. Offline

Recommend Documents