#1 mei De frisse blik van Judith. Tim is verliefd op kermissen. Cellien van Nummer 10. Jolande maakt alles schoon. Peter koopt zijn broeken zelf

zien

#1

mei 2014

De frisse blik van Judith

Tim is verliefd op kermissen Cellien van Nummer 10

Jolande maakt alles schoon

1

Peter koopt zijn broeken zelf

12

Inhoud

4

22

#1

mei 2014

4 [email protected] 5 De droom 6 Ik zie jou genieten 8 Aan tafel bij Tim Terneusen, kermisfreak 10 De beleving 11 De maker en haar werk 12 Ik zie jou groeien in je werk 14 Mijn kind 16 Grote schoonmaak in de Achterstraat 18 Zonder keten geen burgemeester 19 Indiareis nummer 4 20 Cello vandaag 21 Ik zie jou leren en begrijpen 22 Onmisbaar 23 Leren van en met elkaar 24 Op de hoogte van veranderingen in de zorg 26 Kanjers 27 Ja, hàllo!? Column Peter Vos 28 Personeelsinfo, MKS 29 Dit ben ik, Erica Keynemans 30 Interessant & co 31 Puzzel 32 Strip, Cellien van nummer 10 32 Kleintjes

26

11

29 31

23

Alsjeblieft, Een geheel vernieuwd magazine! CelloZien: een aangescherpte naam, een ander formaat en aangepaste looks. Met een inhoud die, naar wij hopen, recht doet aan de veelzijdigheid van onze ­organisatie. Vanuit verschillende invalshoeken maakt CelloZien zichtbaar wat er bij en rondom Cello gebeurt en waar Cello voor staat. Wij zijn niet over een nacht ijs gegaan. In november 2013 is een groep medewerkers en ouders uit heel Cello in gesprek gegaan over een andere formule voor Cello Zine. Met als belangrijkste vraag: “Wat zou jij in jouw rol willen lezen in het nieuwe blad en hoe moet dat er uitzien?” En: “Hoe vertaalt zich dat naar het motto van Cello: ‘Ik zie jou’?” Dat leverde niet alleen een boel informatie en creativiteit op. Iedereen die toen meedeed, is verantwoordelijk voor de inhoud van dit eerste nummer. Door in wat intussen de redactieraad heet onderwerpen aan te dragen, door artikelen te schrijven, anderen in te schakelen, mee te denken. Pure winst. Op bladzijde 31 zie je de samenstelling van deze raad. Onze vormgever Heleen (Het Inventief ) verdient een pluim voor de manier waarop ze een stijlbreuk met het oude Cello Zine wist te voorkomen en het nieuwe CelloZien toch een eigentijdser jasje gaf. CelloZien verschijnt vier keer per jaar (in mei, juli, oktober en december), ook als E-zine op de website van Cello: www.cello-zorg.nl. Misschien dat je die liever leest? Lees dan even de losse kaart bij dit CelloZien! Het enige dat hetzelfde gebleven, is de lezersgroep waarop het blad zich primair richt: ouders en familieleden van de cliënten, cliënten die lieten weten voor het blad belangstelling hebben, medewerkers en vrijwilligers. Wij hopen van harte dat dit vernieuwde magazine je op een plezierige manier meeneemt in de wereld van Cello. Laat ons je ervaringen weten, via [email protected]; wij zijn benieuwd!

Namens de redactie, Désirée van der Valk

3

Reageer Ga je ook mee, met de grote bus? In de afgelopen maanden zijn er in het vervoer naar de dagbesteding grote veranderingen doorgevoerd

@cello-zorg.nl Nicky “Ik vind zo’n grote bus leuker. Het is er gezellig met zijn allen. Het is net alsof je met vakantie gaat. En de stoelen zitten ook zo fijn! Bregje heeft ons alles uitgelegd met picto’s en ik begreep het helemaal. Nu kan ik dit ook aan anderen laten weten. Ik zit met heel veel mensen in de bus. Annemarie en Cécile begeleiden ons, dat vind ik fijn voor als er iets gebeurt. Alleen het instappen vind ik moeilijk omdat het zo hoog is.”

omdat er bezuinigd moest worden. Een van de maatregelen was de inzet van touringcars. Ook naar dagcentrum De Schalm. Wij vroegen verschillende betrokkenen daar naar hun ervaring.

Ton, vader van Michel

4

“Mijn zoon Michel woont in Rosmalen. De voorbereiding op de veranderingen had in zijn geval nogal wat haken en ogen. De informatie kwam van verschillende kanten en had verschillende boodschappen. Van “Maakt u zich geen zorgen” tot “Michel kan misschien geen dagbesteding in ’s-Hertogenbosch meer hebben”. Ik werd dus eerst op het verkeerde been gezet en dacht dat Michel terug naar Rosmalen moest. Ik heb dit direct aangekaart bij Cello en samen zijn we er gelukkig goed uitgekomen. Daar ben ik heel blij mee, want Michel zit gewoon goed op zijn plaats bij De Schalm. Vanochtend kwam ik tegelijk met de bus bij De Schalm aan en ik moet zeggen dat het allemaal goed georganiseerd is. Ik zie ook dat de cliënten het als leuke verandering ervaren. Het enige wat er anders moet, is de instap. Michel is slecht ter been en voor hem is de instap te hoog. Een stadsbus gaat automatisch omlaag, maar een touringcar niet. Een opstapje en extra handgreep zijn voor hem niet voldoende.”

Peter, begeleider dagbesteding: De begeleiding is bij de voorbereidingen van de vervoers­ veranderingen betrokken geweest. Weliswaar in een wat laat stadium, maar toch. Het was een fikse en complexe verandering die op allerlei terreinen veel voorbereiding vroeg en dan kan ook niet alles in een keer goed gaan. Ik vond het wel jammer dat er sprake was van verschillende en late informatie. Daardoor kon je vragen van ouders en begeleiders wonen pas laat beantwoorden. Ik ben blij dat alle problemen die wij met zijn allen hadden bedacht of zelfs verwacht, voor het merendeel van de cliënten zijn uitgebleven. Een van die problemen was de lange duur van in- en uitstappen. Dat valt, als je met zijn allen meehelpt, ook weer reuze mee. En nu het zover is, ben ik blij met de reactie van cliënten. Ik had gedacht dat ze er veel meer moeite mee zou hebben. Op een enkeling na, vindt iedereen het gewoon heel leuk, getuige de opmerkingen “Het is net alsof we naar de Efteling gaan!” of “Gaan we met vakantie?” Ook nu, nu we al even bezig zijn, zie je nog steeds dat ze uitkijken naar de grote bus!

Als u uw mening - positief of negatief - wilt geven over het thema ‘vervoer dagbesteding Cello’: laat het ons weten. Stuur s.v.p. een mail naar [email protected]. Een brief kan ook: redactie CelloZien, postbus 231, 5260 AE Vught. Wij plaatsen uw reactie dan in de volgend uitgave, met uw naam en woonplaats. Vergelijkbaar dus met de ingezonden reacties in dag- en weekbladen. Gezien de beschikbare ruimte, vragen wij u om een bondig bericht. Wij behouden ons het recht voor uw brief in te korten. Als u klachten heeft over het vervoer van uw famielid, is het natuurlijk veel beter om die direct met de begeleiding te bespreken.

De droom De droom van meneer en mevrouw Vermeulen-Groos: samen oud worden “René, je moet nu naar ’t Zonneke komen, want Debby is weer vrijgezel!”. Een jaar later, op 10 december 2013, stapten Debby en René op de huwelijksscooter. “Dolverliefd ben ik”, zegt Debby. “René is zo lief voor me en zo’n grote steun!” René houdt van Debby omdat ze altijd vrolijk is en zo’n goed karakter heeft. Lachend: “En ook omdat ze zo weinig praat….” René werkt bij de Weenergroep, Debby bij een supermarkt. Ze dromen van een reis naar Graceland, in Amerika. Want René houdt ook van Elvis. Hij vertelt met plezier een anekdote rond het overlijden van hun hamster Elvis. Debby vond het diertje en belde overstuur naar zijn werk. “Elvis is dood, Elvis is dood!”. René en zijn collega’s lagen dubbel van het lachen: dàt wist iedereen toch al jaren! Een nieuwe auto is ook een droom. Nu liggen ze soms wakker van de keuring van hun auto. Maar samen oud worden is hun liefste wens. “Tot de dood ons scheidt”, zegt Debby.

5

Ik zie

jou

genieten

Een leuke invulling van je vrije tijd is belangrijk. Je kunt ontspannen, iets

Dartclub café de Bergen

beleven en andere mensen ontmoeten. Genieten van een potje voetbal, een wandeling door het bos of een avondje in de disco. Hoe je je vrije tijd invult, bepaal je zelf. Cello heeft een breed aanbod van vrijetijdsactiviteiten.

Rocco Wolters en Jordi van de Coolwijk

Hieronder zie je wat voorbeelden van vrijetijdsactiviteiten uit de verschillende categorieën. Geef je op en doe mee! Op de website van Cello vind je het complete aanbod. www.cello-zorg.nl/ik-ondersteun-jou/ vrije-tijd/bekijk-mijn-vrijetijdsaanbod

Lekker actief, binnen en buiten Zes darters van dartcafé de Bergen in Rosmalen deden in maart voor het eerst mee aan een darttoernooi voor mensen met een verstandelijke beperking bij de Donksbergen in Duizel. Het was een fantastisch georganiseerd toernooi met goede prestaties. Twee van hen werden uitgeschakeld in de achtste finales, twee wonnen de ‘bijna winnaarsronde’ Alle darters: van harte gefeliciteerd.

Biljartclub Cello Loek Maas en Peter van Kouwenhoven

Bestuurder Frank van Beers feliciteerde de spelers van Biljartclub Cello met de derde plek die zij behaalden tijdens het NK biljarten voor G-teams, in februari. Hij sprak ook zijn waardering uit voor het niveau van de spelers en de fraaie tenues, die gesponsord werden door Han en Riky de Voigt van JB Fashion.

Mark Berkelmans, Miel van de Aker, Frank van Beers en Tonneke Alders

Ontspannen en beleven Belevingscafé in Haaren In het belevingscafé De Tempelier maken mensen met een ernstig meervoudige beperking en/of dementie rustige, zintuiglijke activiteiten mee, die gericht zijn op ontspanning en beleven. Een van de activiteiten is een bezoek van een miMakker.

6

Doe mee of dans Samen doen is leuker Een groep jongeren uit Kerkdriel en omgeving komt geregeld bij elkaar bij Van Gent Watersport in Kerkdriel om daar met vrijwilligers van Cello’s Vrije tijd leuke dingen te ondernemen of creatief bezig te zijn. In februari maakten ze cake pops: taartjes op een stokje. Samen doen is niet alleen leuker, ook lekkerder in dit geval!

Gezellig uit met vrienden Koffieconcert In februari werd het koffieconcert bij De Binckhorst in Rosmalen goed bezocht. Met muziek van “Di ist’.

Disco Lunenburg in Loosbroek Deze discoavonden voor mensen met een verstandelijke beperking zijn een groot succes. Niet alleen voor Cellocliënten overigens. Het bezoekersaantal groeit nog steeds: op de discoavond van afgelopen maart bijna 400 gasten. De volgende discoavond is op 23 oktober. Houd de website in de gaten! Manon, Amy en Frank vinden er dit van: “Wij zijn al een paar keer naar Lunenburg geweest en dat is ons supergoed bevallen. Lunenburg is trouwens een supervette locatie; complimenten voor Rob van de Lunenburg. Hopelijk blijven die discoavonden, want wij genieten er enorm van en het is voor ons niet altijd makkelijk om zomaar naar een kroeg of disco te gaan. Deze avonden worden supergoed geregeld door mensen van Cello. Er is ook begeleiding aanwezig. Voor iedereen een heel leuke avond en de ideale gelegenheid om nieuwe mensen te ontmoeten, of juist oude vrienden en bekenden tegen te komen. Dus wij gaan de volgende keer zeker weer!”

Manon (tweede van links), Frank (tweede van rechts) en Amy (helemaal rechts)

7

Aan tafel bij:

“Ik ben echt besmet met het kermisvirus

8

Tim Terneusen, kermisfreak

“Ik wil wel trots zijn op hoe mijn vriendin eruit ziet!” Even lunchen bij Tim in Liempde. Intussen vertelt hij over kermissen. “Ik ben echt besmet met het kermisvirus. Per jaar ga ik ongeveer 22 keer, meestal in Brabant.” Zelf noemt hij zich ‘kermisfreak’. Wanneer is dat begonnen? “Toen mijn ouders me meenamen. Ik was toen drie.” Maar je hebt ADHD, is dat dan niet lastig? “Nee, ik word er juist rustig van. Maar ik ga in geen enkele attractie. Want ik heb autisme en dan is voorspelbaarheid belangrijk, anders raak ik in paniek. Kermisattracties zijn niet voorspelbaar: ik werd al beroerd van een Youtubefilmpje. Maar het licht, het geluid, de mooie kleuren en dat dan fotograferen vind ik fantastisch.”

Wel lastig, bewegende dingen fotograferen: “Ik zoek altijd naar de beste hoek voor het beste foto­moment. Ook de onderkant van een attractie kan heel mooi zijn, dus dan moet je op het goede moment knippen. Als de rook­machine bij de breakdance aanstaat en de zon schijnt, is dat een prachtig plaatje.”

Als je zo vaak gaat, kennen ze je vast! “Inderdaad. Ik maak graag een praatje met de kermisgasten. Omdat ze weten dat ik kermispenningen spaar, krijg ik die regelmatig. Maar de meeste koop ik zelf.”

Maak je leuke dingen mee? “Ooit mocht ik voor de foto achter de kassa zitten. En ik geniet van de attracties natuurlijk, zoals de booster Turbine. Of de Breakdance, Polyp en autoscooters.”

Word je niet dol van de herrie? “Nee, mijn favoriete muziek wordt ’s avonds gedraaid, als de kleine kinderen weg zijn. Dan draaien ze hardcore, house en Nederlandstalige muziek, zoals Jan Smit. Van hem heb ik trouwens een foto in mijn portemonnee, want dat is handig voor bij de kapper. Want ik wil zo ook mijn haar geknipt hebben! Verder luister ik altijd goed naar de jingles. Ik heb op zolder een installatie, zodat ik het licht en geluid kan na doen. Net als bij een echte attractie. Voor de buren doe ik een koptelefoon op. Op zolder staan ook al mijn mappen met kermis­penningen en een kast met knuffels en foto’s.”

Dat is een interessante hobby, Tim! “Ja, dat vind ik ook. Ik ben ook in het programma “Man bijt hond”. geweest. Je kunt dat filmpje terugvinden op www.manbijthond.nl, titel: Tim is verliefd op kermis.”

Heb je nog wensen? “Ja. Ik zou graag eens naar de mega winterkermis in Apeldoorn gaan, in februari. Want daar kan ik alleen niet naartoe. Als iemand tussen de 18 en 30 jaar dat met mij zou willen doen, graag! Of naar andere kermissen, ook prima. Samen is toch leuker. Ik hou ook van festivals waar hardcore en housemuziek te horen zijn. Of naar autobeurzen.”

Geef dan je contactgegevens maar even door! “Mijn e-mailadres: [email protected] Facebook: KermisFanclub, Facebook: Kermispenningen. Op Youtube staan filmpjes die ik maakte.”

Heb je vrienden gemaakt op de kermis? “Ik heb via Facebook wel eens contact met andere kermisliefhebbers. Soms spreken we met elkaar af om samen naar een kermis te gaan. Ik zou het wel heel fijn vinden om een lieve vriendin te hebben, die mijn hobby deelt. En die van shoppen houdt. Ik wil wel trots zijn op hoe mijn vriendin eruit ziet!”

9

De beleving Samen sport beleven! Sportclub Haaren is gezond in beweging In de woningen Bolakker 2 en 4 en Kruisakker 1 en 3 in Haaren staat dit jaar een actieve vrijetijdsbesteding hoog op de agenda, want de cliënten die er wonen, hebben daaraan behoefte. Het gaat om kwetsbare mensen, voor wie het niet vanzelfsprekend is, dat ze zich aansluiten bij een sportvereniging in het dorp. Verschillende mensen, zoals bewegingsagoog, stagiaire en coördinerend begeleiders, zijn op zoek gegaan naar bewegingsactiviteiten. Uitgangspunt: “zo normaal mogelijk en aangepast waar nodig.” Dat resulteerde in een wekelijkse sportavond in de gymzaal van Klaver 4, op de maandagavond. Sport­ instructrice Daphne geeft advies over gezond bewegen en denkt mee over de soort oefeningen. Thuis kleedt iedereen zich om en in sportoutfit en met flesjes water in de sporttas, gaat het gezelschap naar Klaver 4. Ook de begeleiders van de woningen sporten mee. Het parcours dat afgelegd moet worden, vergt klimmen, rennen, ergens onderdoor of doorheen kruipen. Daarnaast gooien de sporters ballen over naar elkaar of gooien ze kegels om met tennisballen. Vooral het samen doen maakt dit uur tot een succes: samen sporten is leuker! Zo activeert en motiveert iedereen elkaar tot bewegen en….volhouden! Want sport is een prima activiteit om allerlei spanningen om te zetten in positieve energie en onderlinge gezelligheid. En weer thuis, met de benen omhoog en een glaasje fris, is de sfeer op zo’n avond super! Mogelijk is dit een opstap naar sporten bij SportsCare in het centrum van Haaren?

10

Iedereen is in sportoutfit en met flesjes water

De maker

en haar werk

Daniëla maakt veelkleurig werk Het keramiek dat je in Keramiek Atelier Vught aantreft, heeft een heel eigen karakter. De creatieve inbreng van de medewerkers maakt elk stuk uniek. Dat geldt ook voor het werk van Daniëla Daniël. Zo maakte ze een bekerset ‘Vught’. Burgemeester Roderick van de Mortel kreeg deze bekers van haar cadeau en deed direct een nabestelling. Zie daarvoor bladzijde 18. Keramiek Atelier Vught Cingel 10, 5261 LZ Vught www.cello-zorg.nl/snoepen-enshoppen

11

Ik zie

jou

groeien in je werk

“Ze zal altijd ­vragen wat je hebt ­meegemaakt” Dieneke

12

Dieneke over Anouk Anouk helpt me bij allerlei werkzaamheden zoals de tafels dekken, afwassen, koffie­ rondes en schoonmaakwerkzaamheden. Ze heeft verteld dat ze binnenkort wat meer op de voorgrond ingezet wil worden, in de bediening bijvoorbeeld. Dat zal haar zeker goed af gaan, want ze is altijd heel vriendelijk. Ik kan haar bewonderen om haar altijd goede humeur, haar gelijkmatigheid en haar bescheidenheid. Ik zou willen dat ik iets meer had van haar onverstoorbaar-

heid. Anouk laat zich niet afleiden en gaat gestaag door met haar taken. Anouk is echt een aanwinst in het team. Als ze er niet meer zou werken dan zou ik haar belangstelling voor anderen het meeste missen, denk ik. Zij zal na het weekend altijd vragen wat je gedaan hebt of meegemaakt hebt. Het valt haar altijd op als er wat verandert en stelt daar vragen over. En dat is nou precies wat wij bij ZIN belangrijk vinden: aandacht voor de gast en ze ook echt zien!

Wat kunnen twee ­mensen voor elkaar betekenen? ­Dieneke van Rooij en Anouk van de Schoot werken allebei bij ZIN, het kloosterhotel voor zingeving en werk in Vught. Dieneke is er gastvrouw en Anouk werkt bij het ZIN-team, dat bestaat uit mensen met een beperking.

Anouk

“Ik vind het knap van ­Dieneke ­zoals zij de ­gasten ontvangt, dat wil ik ook kunnen” Anouk over Dieneke Dieneke is heel aardig. Ze legt dingen rustig en goed uit. Dat vind ik heel fijn. Ze heeft mij geleerd hoe ik de tafel voor de lunch anders moet dekken. Met een broodplank en geen zoet beleg. Want de lunch is nog gezonder geworden. In plaats van zoet zijn er salades en groentesmeerseltjes. En de gasten snijden hun eigen brood. De bekers en glazen niet meer naast het bord. Die moeten er boven. Dat staat ook veel netter vind ik. Daar houd ik van. Ik moet ook niet

meteen de koffiemelk in de kannetjes doen, maar pas vlak voor de lunch. Binnenkort ga ik met haar oefenen om tijdens de lunch te helpen in de bediening. Dat vind ik een beetje eng. Daar wil ik overheen komen. Ik vind het knap van Dieneke zoals zij de gasten ontvangt, dat wil ik ook kunnen. Ze ziet er ook altijd netjes uit. Ik hoop dat ze nog heel lang bij ZIN blijft werken. Anders zou ik een heel fijne, vriendelijke collega missen. Iemand waar je iets van kunt leren.

Wil jij ook in deze rubriek, neem dan contact op met [email protected]

13

Mijn Vruchtbare samenwerking

donkere wolken

Koen Cox is een jongen van twaalf jaar, die thuis woont bij zijn ouders. Hij heeft een verstandelijke beperking en zal zijn hele leven intensieve zorg nodig hebben. Vijf dagen per week gaat hij naar orthopedagogisch kindercentrum De Elzengaard in Maliskamp. Thuis kunnen opgroeien, samen met zijn jongere zus en broer, is fijn. Toch maken zijn ouders zich zorgen. De eerste horde: bezuinigingen op vervoer konden ze nemen, samen met Cello. Maar ze hebben hun vraagtekens bij de consequenties van de invoering Wmo en de bezuinigingen in de AWBZ, in 2017.

Problemen samen oplossen Vader Charles vertelt: “Voor Koen is het heel belangrijk dat hij naar De Elzengaard gaat. Het biedt hem structuur. Daarnaast spannen de begeleiders zich in om de ontwikkeling van Koen te stimuleren en meer uit hem te halen. Het is fijn om te merken hoe betrokken zij zijn. Hij gaat nog steeds met kleine stappen vooruit. Zolang het goed gaat met onze zoon en hij naar De Elzengaard kan, kunnen zowel mijn vrouw als ik gaan werken. Het vervoer naar deze locatie was altijd goed geregeld. Koen werd thuis met een taxi opgehaald. Vanwege de bezuinigingen moeten we hem ’s ochtends voortaan zelf brengen. Nu is dat voor ons geen bezwaar want wij wonen op een steenworp afstand van De Elzengaard. We liepen wel tegen het praktische probleem aan dat onze werktijden en de tijden van de Elzengaard niet aansluiten. Om dit knelpunt op te lossen, bood Cello voor- en naschoolse opvang aan. Daarmee werd het voor ons mogelijk Koen ’s morgens eerder te brengen.”

Koen zal zijn hele leven intensieve zorg nodig hebben

14

Zorgen voor de toekomst Hoewel er in die zin nog geen concrete maatregelen zijn aangekondigd, zien Charles en zijn vrouw twee ontwikkelingen met zorg tegemoet. De Wmo vraagt van burgers dat ze zelf een rol hebben in het oplossen van hulpvragen en zelf de nodige hulp moeten organiseren. Nu kunnen ze nog gespecialiseerde hulp inroepen. Daarnaast zien ze donkere wolken als in 2017 de bezuinigingen in de AWBZ worden doorgevoerd. Ze zijn vooral bang dat logeren en vakantieopvang verdwijnen.

Deskundige zorg niet in eigen netwerk “Omdat hij ook last heeft van epilepsie, moeten wij altijd alert zijn. Als hij een aanval krijgt, wat meestal aan het begin van de dag gebeurt, moet je snel handelen. Als je, zoals de Wmo vraagt, je eigen netwerk en lokale kracht moet inzetten, zien wij problemen. Wij hebben niet zo’n groot netwerk en de zorg voor Koen is erg specifiek. Wij kunnen niet zomaar onze buren vragen om even bij te springen of een avondje op te passen. Koen moet namelijk drie keer per dag medicatie voor zijn epileptische aanvallen. En als hij dan onverhoopt toch een aanval krijgt, dan moet je snel en adequaat kunnen handelen.”

Adempauzes voor gezin broodnodig “De zorg voor Koen vraagt veel van ons gezin. Daarom gaat Koen om het weekend naar de logeeropvang van Cello. Wij kunnen dan even op adem komen, hebben tijd voor onszelf en voor onze andere kinderen. Terwijl Koen op dat moment in goede handen is. In de zomerperiode is Koen afgelopen jaar voor twee weken naar de vakantieopvang van Cello gegaan. Wij zijn toen gaan kamperen; iets wat we al heel lang niet meer hadden gedaan. We hebben als gezin energie kunnen tanken om er de rest van het jaar weer tegenaan te kunnen. Als deze ondersteuning verdwijnt, trekt dat een zware wissel op ons gezinsleven. Wij plooien ons leven rondom de zorg voor Koen, maar hebben wel energie nodig om die zorg aan te kunnen.”

kind

15

Grote schoonmaak

in de

Schoonmaak op de agenda “Omdat ik meer tijd gekregen heb nu ik niet meer werk, kom ik geregeld in de Achterstraat in Helvoirt. Daar woont mijn zus Jolande. In een mooi nieuw huis. Maar toen ik er een keer was, viel het me op dat het er niet echt schoon uit zag. Vooral de badkamer en haar eigen kamer. Ik ben dat toen schoon gaan maken en ik ben erover gaan praten met Joke Loonen, de clustermanager. Zij stelde voor dat we moesten proberen om er iets aan te gaan doen. En zo is het thema schoonmaak op de agenda van de cliëntenraad gekomen,” vertelt Roel Schalkwijk aan Marijke ten Kortenaar.

16

Iedereen deed mee

Actie op basis van rapport “Ik begrijp best dat de huishoudelijke medewerkers Jeanne en Yvonne al zoveel te doen hebben, dat ze niet alle kamers kunnen opruimen en ook nog schoon houden. Dus heb ik voorgesteld om een inspectie te laten doen door mijn schoonzoon. Hij is manager van een schoonmaakbedrijf. Hij heeft een rapport gemaakt over de staat van de schoonmaak. Dit rapport is door Joke, Jeanne en Yvonne besproken en dat heeft geleid tot een schoonmaakactie.”

Alle ouders en andere familieleden werden ervan op de hoogte gesteld. En er werd aan hen gevraagd om zelf de kamer van hun broer of zus mee te helpen opruimen. Want als er veel op de grond ligt of zomaar rond­slingert kan er niet goed schoongemaakt worden. Ook de kasten opruimen hoorde er natuurlijk bij. Aan de hand van een schema wist iedereen, wanneer zijn of haar kamer aan een grote beurt toe was. Roel: “En het aardige was, dat iedereen heeft mee gedaan. In een paar maanden tijd zag alles er weer fris en mooi uit. Voor de badkamers is een schoonmaakbedrijf van Cello gekomen. Dat heeft alle badkamers een dieptereiniging gegeven. Nu is het gemakkelijker om alles bij te houden.”

Achterstraat

Eigen pracht en praal

Voorjaarsschoonmaak “We hebben de afspraak gemaakt dat we een keer per jaar de kamer grondig opruimen en schoonmaken. Zoals vroeger ook altijd gebeurde bij de voorjaarsschoonmaak. Er is al een nieuw schema gemaakt voor dit jaar, zodat iedereen weet, wanneer zijn of haar kamer aan de beurt is. Aan de hand van een checklist wordt de kamer aangepakt. Op die manier kijk je beter en gerichter naar hoe het eruit ziet.”

Het is heel positief opgepakt. Natuurlijk helpen de bewoners zelf ook mee om hun eigen kamer op te ruimen. En dat valt niet altijd mee. “Iedere bewoner heeft zo zijn eigen pracht en praal. Allemaal dierbare, maar soms stoffige spullen die een eigen plaatsje moeten hebben. Zo heeft mijn zus een heel leuke lamp. Maar ik heb nu gemerkt hoe moeilijk die schoon te maken is, met al die aparte schelpjes. Ik moest hem helemaal uit elkaar halen. Maar goed, dat is een keer per jaar wel te doen.”

Meer ­betrokkenheid en contact “Onze actie heeft er zeker toe bij gedragen dat er meer betrokkenheid is ontstaan. We, bewoners en hun familie, werken met elkaar aan deze klus. Iedereen is ervan doordrongen dat we allemaal een bijdrage moeten leveren aan een schone leefomgeving. Het is niet meer vanzelfsprekend dat alles voor ze wordt verzorgd. We zullen allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen. Het draagt ook bij aan een grotere saamhorigheid. Ik heb zelf meer contact gekregen, omdat ik vaker hier ben. En dat vind ik erg plezierig”, aldus Roel.

17

Zonder keten

geen burgemeester Wat doe je als je een rondleiding hebt gegeven aan ambassadeurs van Vrienden van Cello en je er later achter komt dat één van die belangrijke gasten jouw rondleiding gemist heeft? Dan schrijf je die persoon een brief en nodigt hem gewoon uit om een keertje terug te komen. Dàt is precies wat Daniëla Daniël deed. Toen de ambassadeurs van Vrienden van Cello Groote Cingels in Vught bezochten, kregen ze een rondleiding in de bakkerij en in het Keramiekatelier. Daar werkt Daniëla en zij was het die de rondleiding verzorgde. Ze trakteerde

het gezelschap op een enthousiast verhaal over wat er allemaal komt kijken bij de productie van serviesgoed, aan welke winkels dat verkocht wordt en hoe het eigen atelier en verkoopruimte eruit zien. Daniëla vond het heel speciaal dat acteur Geert Hoes en oud-hockeyster Minke Booy ambassadeur van VVC zijn. BN’ers loop je niet dagelijks tegen het lijf. Toen ze er dus later achter kwam dat Roderick van de Mortel, burgemeester van Vught, dus Bekend Vughtenaar en ambassadeur van VVC, de rondleiding gemist had, baalde ze hier wel van. Een paar dagen later stuurde ze hem daarom een uitnodiging om alsnog te komen.

De burgemeester belde direct op om een afspraak te maken

18

De burgemeester belde direct op om een afspraak te maken. Daniëla was natuurlijk heel blij en verrast dat hij zo snel reageerde. En vond het stiekem ook wel spannend: het gaat tenslotte wel om de burgemeester van Vught! Tussen dit telefoontje en het geplande bezoek zaten zes weken, waarin Daniëla haar familie in Suriname bezocht. Haar eerste vraag na terugkomst: “De afspraak met de burgemeester gaat toch nog wel door?” Bij zijn bezoek had burgemeester Van de Mortel veel interesse in de werkwijze en het atelier waar Daniëla serviesgoed ontwerpt en decoreert. Hij nam alle tijd om zich te laten bijpraten, ook over haar vakantiereis en familie in Suriname, en was blij verrast dat ze een heel persoonlijk cadeau voor hem gemaakt had. Hij kreeg een set mokken met afbeeldingen van het oude en nieuwe Vughts gemeentehuis, de Sint Lambertustoren en het Vughtenaartje, het zoete Vughts crème gebakje van bakker Den Otter. Hij werd vooral vrolijk van de mokken met zijn eigen beeltenis erop, met ambtsketen! Want zo hoort een burgemeester er volgens Daniëla uit te zien: pak, stropdas, ambtsketen. Vandaar dat ze toch aan hem kwijt wilde, dat ze wat teleurgesteld was over zijn kleding. Op zichzelf wel leuk, maar ja, niet áf want de ambtsketen ontbrak.De burgervader beloofde haar plechtig zijn nabestelling van die leuke mokken persoonlijk af te halen: in vol ornaat!

Vrienden van Cello Meer weten over de ambassadeurs van VVC en waarvoor ze zich inzetten? Zie de website www.vriendenvancello.nl

Meer weten over het keramiekatelier Vught? Ga naar de website van Cello: www.cello-zorg.nl/snoepen-en-shoppen

Indiareis nummer 4 Petra en Marie-José naar Colourful Children in India

In 2010 sloten het Liliane Fonds, stichting Colourful Children en Cello een overeenkomst, om samen een impuls te geven aan een project in Zuid-India. Colourful Children startte in Namakkal een kinderhuis en een school voor kinderen met een beperking. En werkt samen met de Sisters of Sint Anne om scholing en onderdak te geven aan deze kinderen. De kinderen komen uit heel arme gezinnen en hadden geen enkel perspectief. Door het aanleren van de meest elementaire zaken, zoals dagelijkse verzorging, lezen en rekenen, wat vaardigheden als naaien en timmeren, kunnen deze kinderen later een plaats krijgen in de Indiase maatschappij. Cello zendt medewerkers in tweetallen uit om gedurende enkele weken kennis en ervaring over te dragen aan de medewerkers van het project. Een unieke ervaring voor onze medewerkers en de medewerkers van het kinderhuis en de school profiteren van de Cello-expertise, dus twee vliegen in een klap. Eind 2013 ging het vierde duo: Marie-José van de Rijdt en Petra van Meerwijk. Marie-José is persoonlijk begeleidster bij wonen en werkt op locatie Groote Cingels in Vught. Petra werkt als consulent voor werk en dagbesteding bij Cello Cliëntenservice.

Rust en spel “Wat een geweldige ervaring hebben wij op mogen doen bij Colourful Children in India! We werden verwelkomd door de kinderen

die ons enthousiast een welkomstlied toezongen, en door de zusters en helpers. We hebben meegekeken hoe de vrije momenten rustiger kunnen verlopen. De kinderen trekken, duwen en slaan elkaar nog wel eens. Door de groep te splitsen in kleinere groepen, meer gebruik te maken van de mogelijkheden op het hele terrein en meer speelmateriaal aan te bieden, verlopen deze momenten nu beter. Er is ook meer toezicht nodig dan nu het geval is. Dat blijft lastig voor de helpers, die 24 uur per dag bij de kinderen zijn. We hebben veel respect gekregen voor wat zij doen!

Zinvolle daginvulling belangrijk Eerdere Cello collega’s zetten trajecten uit voor de oudere leerlingen die weer naar huis gaan. Wij hebben gekeken hoe het daarmee gesteld was. Zoals het in de gemeenschap verkopen van zelfgemaakte snacks, het helpen in een shop in de buurt of het meehelpen van ouders op het land . Daarvoor zijn we naar oud-leerlingen thuis geweest. Het blijkt niet mee te vallen om eenmaal thuis, een zinvolle daginvulling op te zetten, uit te voeren en vast te houden. Daarom hopen wij dat de opzet van een klein activiteitencentrum bij Colourful Children zelf, een eerste haalbare stap is in het proces om dat idee te laten groeien. De cultuur in India en het grote acceptatieprobleem van mensen met een beperking spelen hier nog steeds een negatieve rol.

Verder hebben we veel vragen van onze voorgangers kunnen beantwoorden. Het is natuurlijk fijn om te weten dat wat Cello de afgelopen keren heeft gebracht, als zinvol ervaren wordt en ook nu nog wordt gebruikt. De zusters zouden heel graag gedragskundig advies willen hebben op het gebied van diagnose, plan van aanpak en tips. “Voor ‘the most severe children”, aldus een van de zusters. Met hen zijn we ook nog een dagje de bergen in geweest, we hebben een Don Bosco project bezocht en een school in de buurt. Met deze leerlingen hebben we gesproken over Colourful Children, want wij hopen dat het huis van Colourful Children en zijn bijzondere bewoners voor de directe omgeving ook steeds meer zichtbaar wordt. Bedankt alle mensen van Colourful Children en Cello dat we deze kans gekregen hebben en weer wat levenswijsheid mee terug konden nemen. Wat een geweldig project!” Marie-José van de Rijdt en Petra van Meerwijk

• Colourful Children, ­ www.colourfulchildren.nl • Elke gift is welkom op het banknr. NL18RABO0120536684, Colourful Children • De giften zijn fiscaal aftrekbaar.

19

Cello vandaag Ondertekening

intentieverklaring Participatiehuis Best Samen met de gemeente Best onderzoekt Cello de mogelijkheid om in de door de gemeente gerestaureerde molen ‘De ­Volharding’ en het aanliggende molenhuis dagbesteding te realiseren. Cello diende een bedrijfsplan in dat uitgaat van de realisatie van een lunchroom en een participatiehuis, waar per dag twintig cliënten kunnen werken. Het onderzoek zal medio november 2014 zijn afgerond. Op 31 maart werd de intentieverklaring ondertekend.

Cello krijgt opnieuw het HKZ-certificaat In maart vonden de HKZ-audits plaats en op basis van de resultaten komt Cello in aanmerking voor verlenging van het HKZ-certificaat. Over het geheel hebben de auditoren een positief beeld van hoe Cello als organisatie functioneert en hoe we zoveel mogelijk cliëntgericht invulling geven aan kwalitatief goede zorg. Er zijn verbeterpunten, maar die staan hercertificering niet in de weg.

Veel informatie over autisme op www.cello-zorg.nl Cello heeft zorgprogramma’s voor cliëntgroepen met complexe ondersteuningsvragen. Mensen met autisme bijvoorbeeld. Er zijn ook zorgprogramma’s voor mensen met een ernstige meervoudige beperking, met dementie of met een lichte verstandelijke beperking en ernstige psychiatrische en psychosociale problemen. Op de website van Cello wordt hieraan aandacht besteed: www.cello-zorg. nl . Klik op ‘ik zoek ondersteuning’, dan op ‘gezondheid, gedrag

en ontwikkeling’. Op die pagina staat ook het e-mailadres pcoachautisme@ cello-zorg.nl. Daar kun je terecht met vragen en opmerkingen. Het kennisteam plaatst de veelvoorkomende vragen op deze pagina, en beantwoordt ze. Behalve diverse nuttige en informatieve sites over autisme op diezelfde pagina, vind je ook een film over de begeleidingsmethodiek TEACCH, die Cello hanteert voor de begeleiding van mensen met autisme.

Ervaring opdoen, plannen uitrollen en kwaliteit gaan bieden Peter van Helvoort (47) wordt de nieuwe bedrijfsleider van de buurtmarkt in ­Maliskamp. “Van huis uit ben ik ambulant begeleider bij Cello, in Vlijmen en ’s-Hertogenbosch. Door een herindeling van de ambulante teams stond mijn baan ter discussie. Vandaar dat ik met grote belangstelling alle vacatures las. De kenmerken van deze buurtmarkt spreken mij zeer aan. Werken met mensen met een beperking in een nieuw project van Cello, dus veel pionieren: heerlijk!”. Bijkomend voordeel is dat Peter is opgegroeid in Maliskamp. Hij weet dus hoe belangrijk zo’n buurtmarkt is in deze Bossche wijk. “Ik weet veel over begeleiding van mensen met een beperking, maar moet nog veel leren over bedrijfsleiderschap. Dat leer ik nu van vrijwilligers die veel ervaring hebben in het supermarkt­ wezen.” Straks gaat hij 32 uur werken, nu

20

nieuws

loopt hij warm: “Bijvoorbeeld door stage te lopen in supermarkten, om te kijken en ervaring op te doen. En heel goed te luisteren naar de adviezen van leverancier Van Tol.” Peters’ opdracht is een goede dienstverlening in de wijk op te zetten, te zorgen voor de juiste begeleiding aan cliënten en met een paar jaar financieel quitte te spelen. “Wij starten met vijf cliënten in de winkel. Die is ook een ontmoetingsplek voor de buurt, om bij een bakje koffie even bij praten. Misschien dat de dienstverlening uitgebreid wordt met een pinautomaat, stomerijdepot en servicepunt voor post en pakketten. Ook voor de wijk willen wij van betekenis zijn (door tuinonderhoud bijvoorbeeld). Daaraan willen wij ook veel aandacht geven. Maar nu eerst: bepalen welke werkzaamheden er zijn, wie die kan uitvoeren en welke ondersteuning daarbij nodig is!”

Ik zie

leren & begrijpen

jou

Tijdens een ouders-/familiedag volgden Corrie en haar zus een korte workshop ‘Ervaar ’t maar’. Omdat dit reuze interessant en leerzaam was, gaf ze direct aan belangstelling te hebben voor meer informatie en cursussen. Zodat ze haar broer Ton beter kan leren begrijpen . In november volgde ze de ­cursus ‘Sensorische informatieverwerking’ die door logopediste Ilona Olivier werd gegeven. In januari volgde ze de cursus ‘Autisme en de methode TEACCH’. Daar was de docent Sybille Pennings. Bij wijze van pilot organiseerde het Opleidingscentrum Cello deze workshops voor ouders en familieleden.

Aanvaarding is wat je ook leert

Beter begrip door kennis

Boze buien laten overdrijven

“Vooral de informatie over sensorische informatieverwerking was een openbaring”, zegt Corrie. “Mijn broer Ton heeft tubereuze sclerose. Dat is een aangeboren aandoening waardoor hij verstandelijk beperkt is en stoornissen heeft in het autistisch spectrum. Ook kampt hij daardoor met epilepsie en gezwellen in zijn hersenen. Met name dat laatste veroorzaakte de afgelopen jaren grote problemen. Ton is nog steeds niet de oude. Wij weten uit eigen ervaring wel dat hij gevoelig is voor bijvoorbeeld druk. Alleen met een hand op zijn schouder, eet hij zijn bord leeg. Hij slaapt het lekkerst als hij zijn dekens voelt. Maar wij wisten niet precies waarom, en niet goed wat te doen of te laten. Nu ik meer weet, kan ik hem beter begrijpen en dingen anders aanpakken. Druk betekent dat hij zich veilig, geborgen voelt. Dat geldt ook voor kleding. Dus na de cursus kochten wij een winterjas voor hem, die zijn lichaam lekker omsluit en geen wijd model.”

Verder heeft Corrie veel gehad aan de tips over haar gedrag bij een boze bui van Ton. Zij had dan nog wel eens de neiging om bij hem uit te vinden waar dat aan zou kunnen liggen. “Het advies is juist om dat niet te doen. Accepteer de boze bui, wacht tot die overdrijft en ga dan gewoon door met wat je deed voor het moment voor de boze bui. Blijf er niet bij stilstaan, want dan blijft het een punt voor hem.”

“Het zelf ervaren van Ton’s werkelijkheid was een oogopener. Om zijn stabiliteit na te bootsen, bonden wij dikke sponzen onder onze schoenen. Dan loop je echt heel wiebelig. Als je dan een zogenaamde drukjas aan krijgt, voel je je een stuk zekerder. Hetzelfde geldt bij aanraken. Ton heeft een hekel als we hem willen aanraken of vasthouden. Hij trekt dan meteen zijn handen terug. Dat hebben veel meer mensen met zijn beperking. Als je dat eenmaal weet, aanvaard je die reactie veel gemakkelijker en dring je niet meer aan.”

Vervolg zeer gewenst “Ik zou best nog meer willen weten en meer diepgang willen krijgen. Deze cursus is heel algemeen, voor een gemêleerd gezelschap. Ouders van jonge kinderen hebben andere vragen dan familieleden van oudere mensen. Ik kijk dan ook uit naar een vervolg!” aldus Corrie, die de opgedane kennis in elk geval gaat delen met haar broers en zussen.

21

Onmisbaar

“Mee naar disco Lunenburg? Keileuk!!’

“Ik regel graag en mág ook regelen”

22

Vrijwilligers: door hun belangeloze inzet een waardevolle schakel in het streven cliënten van Cello bijzondere momenten aan te bieden. En het voor hen mogelijk te maken actief mee te kunnen doen. Vrijwilligers: waardevol, onmisbaar.

Thea van den Heuvel is vrijwilliger bij de fietsclub en bij ‘Samen doen is leuker’. “Bennie, de broer van mijn man, woonde tot zijn overlijden op Groote Cingels. Wij zijn overburen en gingen regelmatig op bezoek. Bennie was dol op biljarten en kon dat ook goed. Met de biljartclub zijn ze in 2003 zelfs Nederlands kampioen geworden. In dat jaar is mijn man Jos vrijwilliger geworden. En ik ging regelmatig mee. Van lieverlee is onze betrokkenheid steeds groter geworden. Meehelpen bij evenementen of in de zomermaanden met de fietsclub mee. In 2010 ben ik gevraagd om in Kerkdriel mee te doen aan de club Samen doen is leuker! Opgezet om thuiswonende jongeren met een beperking met elkaar in contact te brengen: samen naar een film kijken, gourmetten of creatief aan de gang gaan. Wij zijn ook naar disco Lunenburg in Loosbroek geweest: keileuk, ik had net zoveel plezier als zij. Het is best een uitdaging om iedereen mee te krijgen hoor: tieners hè, best kieskeurig. Op donderdagen bij goed weer gaan wij fietsen: ook met een van de jongens die in een rolstoel zit. Hij heeft een rolstoelfiets die zijn opa bestuurt. Dat is leuk hoor! Ik vind het fijn dat wij zelfstandig kunnen werken; ik regel graag en mág ook regelen. Maar centraal staat toch het plezier van de jongeren. Ik kan zo genieten als ik zie hoeveel lol een rolstoel gebonden meisje met haar nichtje heeft, als ze bij ons zijn. Want dat is toch waar je het voor doet: die lach!” Voor meer informatie over vrijwilligerswerk, bezoek de website van Cello / Cello als werkgever / vrijwilligerswerk. Of neem contact op met Dionne van de Sande, E: [email protected] M: 06-46 60 13 22

Leren

van en met elkaar

Intervisie zorgt voor frisse blik Zes jaar geleden ontmoetten vier begeleiders dagbesteding elkaar tijdens een training ‘intervisie’ van Opleidingscentrum Cello. Tot op de dag van vandaag is deze club, op eigen kracht, actief. Judith van Bakel werkt bij Kloosterhotel ZIN in Vught en vertelt met plezier over nut en effect van deze bijeenkomsten. “Vier keer per jaar ontmoeten wij elkaar volgens een vast patroon: met elkaar eten en bijpraten. Daarna anderhalf uur met elkaar in gesprek. Mijn collega’s zijn Tessa in ’t Veld (In de Roos ’s-Hertogenbosch), nieuwkomer Jeannette Jordaan (Park Eemwijk, ’s-Hertogenbosch), Monique van Vugt (BIC, ’s-Hertogenbosch) en Beppie Achterberg (Romca Packing, Vlijmen).”

besproken worden, spelen vaak ook bij hen in het werk.

Geen problemen oplossen, wel dilemma’s bespreken

Judith: “Een misverstand is dat intervisie gaat over het oplossen van problemen. Het gaat meer over het bespreken van dilemma’s. Neem de situatie waarin je een stagiair begeleidt die veel meer kan dan haar opdracht vanuit school verlangt. Wat doe je dan: tijd en energie steken in haar? Want misschien behoud je zo’n kracht wel voor Cello. Maar moet je die tijd niet beter in je cliënt steken?

“Het is belangrijk dat je planmatig omgaat met inter­ visie. Vooraf spreken wij de data af, bepalen we wie wanneer de voorzitter is en wie wanneer het thema indient. Verder volgen wij de methodiek nauwgezet. Vooral de voorzitter heeft daar een rol in. Zouden wij dat loslaten, dan gaat het gesprek alle kanten op en gaat het nut van zo’n avond verloren. En dan verwatert het. Wij hebben dat gelukkig kunnen vasthouden.”

Een ander onderwerp: hoe gaan wij om met dikke vriendschappen op het werk? Cliënten werken samen, drinken samen koffie, eten samen, los van het team. Ga je daarop sturen? Moet je eigenlijk wel sturen op dat groepsgebeuren? Of neem een thema als privacy. In hoeverre vertel je collega’s van het bedrijf waar je werkt over de beperking van jouw cliënt? Of indirect: bespreek je in het bijzijn van die collega zaken die over de cliënt gaan? Je zit wel met elkaar in hetzelfde kantoor! Soms kom je in de knel als de regels van het bedrijf haaks staan op datgene wat goed is voor jouw cliënt: hoe ga je daarmee om?

Degene die het onderwerp indient, legt kort en zakelijk uit wat het dilemma is, maar zegt niets over eigen ideeën of oplossingen. De rest heeft tien minuten om vragen te noteren, die daarna aan de indiener worden voorgelegd, om zoveel mogelijk aspecten van de casus in beeld te krijgen. De indiener beantwoordt vragen zo neutraal mogelijk, met ja of nee. Dan ventileren de vraagstellers hun mening over een te volgen handelwijze. Degene die de casus heeft ingediend, kan zich daardoor laten inspireren of kan toetsen of haar handelwijze spoorde met datgene wat haar collega’s gedaan zouden hebben. Ook voor de anderen is het buiten­gewoon leerzaam: de meeste onderwerpen die

Juist omdat wij in een andere omgeving dan een dagcentrum werken, is toetsen extra belangrijk. Intervisie is dan een geschikte methode. Je wordt telkens opnieuw uitgenodigd tot nadenken.”

Over intervisie Intervisie is een vorm van leren waarbij gebruik gemaakt wordt van de professionaliteit van collega’s. Medewerkers in dezelfde functie en in vergelijkbare werksituaties bespreken per keer een onderwerp. Judith en haar collega’s werken in dagbesteding die buiten de muren van een dagcentrum plaatsvindt: in een bedrijf of conferentieoord. Als Cello-medewerker werken ze soms alleen, zoals Jeannette, maar altijd als kleine eenheid van Cello in een grotere organisatie, die andere doelstellingen heeft dan begeleiding van mensen met een beperking.

23

Op de

van veranderingen in de zorg

Er staan de zorg grote veranderingen te wachten. Per 1 januari 2015 worden gemeenten verantwoordelijk voor burgers met een lichte zorgvraag. Alleen langdurige, intensieve zorg wordt nog vergoed door de AWBZ. Maar ook in de AWBZ worden op termijn veranderingen doorgevoerd. Bestuurder Frank van Beers ziet kansen.

Echt meedoen

“Op welke plek heeft de cliënt de meeste mogelijkheden om gelukkig te worden?”

“Zorginstellingen zijn heel lang gesloten bolwerken geweest”, aldus Van Beers. “Vroeger namen ouders letterlijk afscheid aan de poort. Tegen hen werd gezegd: ‘Kom maar, wij nemen de zorg van u over’. Dat hield op, onder druk van ouders, familie en de samenleving. Mensen met een beperking moesten weer deel gaan nemen aan de samenleving. Op zich is dat heel goed, maar integratie verloopt ook daar vaak moeizaam. Onze begeleiders hebben daar veel energie in gestoken. Het positieve is dat de Wmo ervan uitgaat dat iedereen kan meedoen. Voor zorginstellingen betekent het dat ze vorm en inhoud aan de zorg geven door intensief samen te werken met ouders, familieleden, vrijwilligers en buurtbewoners.”

Regisseren of uitvoeren?

24

Cliënten met een lichte zorgvraag vallen vanaf 2015 onder de Wmo. De Wmo regelt dat mensen met een beperking ondersteuning kunnen krijgen. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering daarvan. En zij bepalen zelf hoe ze dat doen. De zware zorg blijft in de AWBZ, maar ook daar gaat op bezuinigd worden. Wat betekent dat voor Cello? “De ervaringen die we nu opdoen in de overgang naar de Wmo gebruiken we ook in de zwaardere zorg. Wat kan er anders? Moet Cello alles zelf blijven doen of zetten we - ook daar - in op het versterken van het netwerk van de cliënt? En worden

hoogte

onze medewerkers eerder regisseur dan uitvoerder? Zowel begeleiders als familieleden moeten het gewoon vinden dat familie of kennissen meegaan om bijvoorbeeld kleren te kopen of samen uitstapjes te maken. Dat gebeurt gelukkig al op heel veel plekken, maar hier is nog veel te winnen. Wij denken overigens nu ook al na over de veranderingen die nodig zijn in de zwaardere zorg. Daar kom ik een volgende keer graag op terug.”

Twee kanten “Waar het om gaat is dat je ondanks je beperking iets voor een ander kunt betekenen. Het hondje van de buurvrouw uitlaten, bijvoorbeeld. Of ramen lappen bij iemand die dat zelf niet meer kan en dan later samen een kop koffie drinken. Daar word je allebei rijker van. En natuurlijk blijven er cliënten van wie het gedrag niet aansluit bij de leefstijl in buurten en wijken. Zij zijn waarschijnlijk beter af op een meer beschermde woonplek. Voor Cello blijft leidend het antwoord op de vraag: ‘Op welke plek heeft de cliënt de meeste mogelijkheden om gelukkig te worden?’”

Experimenteren “Voor begeleiders verandert er veel. Een ambulant begeleider mocht van het zorgkantoor alleen een uur schrijven als hij bij de cliënt op bezoek was geweest. Straks kan hij zelf bedenken hoe hij de ondersteuning vormgeeft. Soms door persoonlijk contact, een andere keer in een groep op een centrale plek in de wijk. Of

hij gebruikt zijn tijd en kennis om vrijwilligers en mantelzorgers te coachen en daarmee het netwerk van de cliënt te verstevigen. Ook het werken met andere voorzieningen in de wijk, in een zogenaamd wijknetwerk, vergt meer eigen initiatief, creativiteit en een blik naar buiten.” “Dit jaar krijgen medewerkers via pilots volop ruimte om te experimenteren, zodat deze nieuwe werkwijze gestalte kan krijgen. Uiteraard onder de conditie dat kwaliteit van de ondersteuning goed en betaalbaar blijft. In een pilot lukken soms dingen niet. Belangrijk is om daarvan te leren.”

Vernieuwen: heel praktisch “Het scholingsaanbod rondom de Wmo is een mooi voorbeeld van hoe we vernieuwen. Tijdens lunchsessies dachten medewerkers mee over wat er nodig is om zich dit jaar goed te kunnen voorbereiden op de Wmo. Dat heeft tot een nieuw scholingsaanbod geleid, gebaseerd op vier thema’s: samenwerken, zien, durven en delen.” “Ook een project als ‘Samen sterk in de wijk’ in Vught is een voorbeeld van werken in een wijknetwerk. Hierin vinden Cello, andere zorg- en welzijnsinstellingen, de wijk en gemeente elkaar. Samen proberen we voor meer doelgroepen, denk hierbij aan mensen met een beperking en ouderen, tot wijkgerichte oplossingen te komen. Alleen al het nadenken en praten hierover leidt tot wederzijds begrip en een gevoel van saamhorigheid.”

25

Kanjers! Bij Cello werken heel

wat stagiairs. In verschillende fasen van hun studie maken ze kennis met het werken voor en met mensen met een beperking en verdiept hun deskundigheid zich. Dat wij blij zijn met hun inzet, laat onderstaande reactie zien van Anja van der Staak. Zij is persoonlijk begeleider wonen in Boxtel en zag hoe het werk sommige mensen past als een handschoen. Roos is daar een mooi voorbeeld van. Gelukkig

verzorgt en ben stil van het respect, het gemak, het vertrouwen dat ze heeft en krijgt. Een van de bewoners kijkt haar aan…koppie schuin en dan een brede glimlach. Roos is er pas een paar uur! Na de maaltijd begeleidt ze bij het tandenpoetsen. Eén op één, dus even tijd voor elkaar. Ook hier weer zie je haar passie: zorgen voor een ander, maar ook aandacht voor die ander. Ze prikkelt en bewoners reageren, elk op hun manier. Later vertelt ze me dat haar droom is om voor een aantal jaren als verpleegkundige het leger in te gaan. Dat ze daarvoor geschikt is vraag ik me niet eens af: ze draagt het uit. Wanneer ik haar zeg dat het werken met mensen met een beperking ook helemaal bij haar past, straalt ze…Dit heeft ze op school al vaker gehoord. En helemaal tegen haar verwachtingen in blijkt ze het fantastisch te vinden. Wanneer we later samen de dag doornemen en ik haar schrift van school vul met

positieve feedback, vraag ik terloops hoe oud ze eigenlijk is. Haar antwoord verrast, verbaast en verwondert: ze is net 16! Zorgen voor? Het zit haar in het bloed!”

Reactie van Roos. “Jemig, nou, daar word je natuurlijk wel wat verlegen van. Maar het is inderdaad zo dat ik makkelijk mensen bereik. En daar plezier in heb. En daarop zullen de bewoners hier ook wel goed reageren. Ik doe een MBO-V opleiding in Den Bosch en zit in het eerste jaar. Ik heb al een andere stage gedaan in de ouderenzorg, maar ik vind het hier leuker: superhuiselijk en kleinschalig. Maar ja, een droom van me is toch die legerverpleegkundige te worden. Maar een goede tweede keuze zou deze zorg zijn.”

kennen wij bij Cello veel rozen! “Ik doe de deur open, en met de nieuwe stagiaire waait een frisse wind binnen. Ze kijkt me aan, geeft me een hand en noemt haar naam: Roos. Ik voel meteen dat dit de naam is die bij haar past. Bloemig, vrolijk en sterk. We drinken koffie en één voor één druppelen bewoners binnen na hun werkdag. Roos pakt ze in, meteen, geen enkele moeite. Zonder toneelspel, zonder eigenbelang maar met enthousiasme, een vriendelijk gezicht en een open blik.

26

We gaan aan de slag, ze stelt vragen en neemt initiatief. Ik bekijk haar vanaf een afstand terwijl ze een bewoner

Zorgen voor… zit in je bloed

Ja, hàllo!? Dat is toch gewoon bezuiniging?!

Column Peter Vos, arts Participatiesamenleving. Een nieuw woord, maar in de zorg wordt er al jarenlang over ­gesproken. Onze cliënten zijn ook burgers. Dat horen we vaak, we voelen het minder. Mensen met een beperking zijn meestal niet weerbaar, kunnen lang niet altijd zelfstandig beslissingen nemen. Van oudsher beschermden we hen voor de boze buitenwereld, namen opvoeding of verzorging over van ouders, en “wisten vaak het beste” wat goed voor hen was. Onderzoek laat zien dat kwaliteit van bestaan voor iedereen op dezelfde onderwerpen belangrijk is: we willen allemaal een dak boven ons hoofd, een goede gezondheid, eten en drinken. En liefst met een paar, niet te veel, zelf gekozen mensen van wie we houden, in een huis wonen. We willen vrienden om ons heen, de kans krijgen ons te ontwikkelen, leuk werk en voorzieningen dicht bij huis. Allemaal willen we veiligheid, geborgenheid, waardering en liefde. Een bijzondere constatering in die onderzoeken was ook dat mensen die hoog ontwikkeld zijn geen andere zaken ambiëren dan een minder ontwikkeld iemand. Dat betekent dus: iedereen wil dezelfde aspecten ingevuld zien als we praten over kwaliteit van bestaan, ongeacht het niveau van functioneren. Steeds vaker praten we bij Cello over de participatie van familie en vrijwilligers in het dagelijks leven van onze cliënten. Dat we daar graag in investeren. Ik hoor begeleiders echter wel eens zeggen: “Ja maar, dan mag ik niet meer die leuke dingen doen met de cliënt. Dan is het alleen nog maar zorgen.” Ik verbaas me hier hogelijk over. Het betekent toch niet dat de ziel uit je werk gaat? Dat het alleen maar zakelijk wordt?

Zo ga ik zelf het liefst shoppen of naar de film met mijn geliefden, maar niet met een zorgprofessional, zoals mijn huisarts. Tenzij hij mijn beste vriend is, maar dan is hij weer mijn huisarts niet. Bij cliënten is het nog wel gebruikelijk dat in plaats van familie of vrienden, een zorgprofessional (de begeleiding) meegaat naar de kroeg. Of dat de begeleiding iemands broeken koopt. Oké, soms is er ook helemaal geen sociaal netwerk (meer) om de cliënt heen. Zeker bij onze oudere bewoners. Maar… zijn wij daar niet zelf schuldig aan? Vroeger was het niet normaal als ouders meededen aan de invulling van het leven van hun kind (behoudens, en dan nog sporadisch, in de weekends). Mensen met een beperking werden ‘weggestopt’ in grote instellingen, ver weg van de ouderlijke woning. Vinden we het dan gek dat families door de tijd heen, minder betrokken raakten bij hun familielid? We moeten blij zijn met alle participatie-initiatieven van en met ouders, andere naasten en vrijwilligers en nòg actiever zijn om hen te betrekken bij de dagelijkse invulling van het leven van onze cliënten. Want zij zijn het die bij uitstek bijdragen aan de kwaliteit van bestaan. “De weg naar de cliënt gaat via de naasten”, zegt Chiel Egberts in zijn boek Ouders op hún plek*). Ook als de zorg financieel niet op scherp staat, moeten wij samen zorgen voor een zinvol bestaan voor onze cliënten. Juist het samen vormgeven maakt de relatie tussen naasten en professionals waardevol en verrijkend. Ja, hàllo!

*) Chiel Egberts, Ouders op hún plek. S ­ amenwerken in de driehoek cliënt, ouders en begeleider. Utrecht, uitgeverij Agiel 2007. ISBN 978-90-77834-35-0

27

Personeelsinfo

MKS: weet jij wat er mogelijk is?

Ken jij de mogelijkheden van het meerkeuzesysteem arbeidsvoorwaarden (MKS)? - Kopen- en verkopen van extra PBL uren - Regeling fietsenplan - Regeling bedrijfsfitness - Regeling PC/laptop - Vergoeding reiskosten en de fiscale ruimte - Declaratie vakbonds­ contributie en contributie beroepsvereniging Uitgebreide informatie over het toepassingsbeleid en de werkwijze is te vinden op DKS Cello. Je kunt ook bellen naar de afdeling P&O. Laurens Quinten en Ad van Roosmalen maken er al gebruik van.

Laurens Quinten: fietsen en iPad Ik werk sinds 1971 op De Binckhorst. Ik heb eerst de opleiding gevolgd en daarna heb ik jaren op woningen gewerkt. Vanaf eind 1998 werk ik op de boerderij van De Binckhorst. De boerderij runnen we met zes personen: een begeleider en vijf cliënten. Ik heb al enkele keren gebruik gemaakt van de regelingen die het MKS biedt, zoals de aanschaf van fietsen en een iPad. Eind vorig jaar heb ik een nieuwe fiets aangeschaft. Daar heb ik veel plezier van, want ik kom (bijna) altijd met de fiets naar mijn werk. Tijdens het werk gebruik ik mijn fiets ook vaak, want alles ligt nogal verspreid en bovendien zitten we helemaal achteraan op het terrein. Dus alleen al voor tijdwinst is de fiets een uitkomst. Als ik weer gebruik maak van de regeling, is dat voor de vernieuwing van mijn oude computer: een laptop staat op mijn verlanglijst!

Ad van Roosmalen: fietsen, vakantiedagen en PBL-uren In 1978 startte ik als begeleider wonen op De Binckhorst. In 2004 maakte ik de switch naar dagbesteding. Ik ben persoonlijk begeleider op werkgroep Ziezo van dagcentrum De Werf in Boxtel. De cliënten van Ziezo doen mee aan een gevarieerd programma van activiteiten als muziek, gym, educatie en ‘groene vingers’. Op woensdagmiddag werk ik met een jongen die gebruik maakt van thuiszorg. Afwisseling vind ik leuk. Via het meerkeuze systeem heb ik twintig jaar geleden al eens een fiets aangeschaft. Dat was de eerste keer dat ik hier van gebruik maakte. Fietsen vind ik heerlijk, lekker uitwaaien. Ik fiets altijd naar mijn werk. Enkele jaren geleden heb ik voor de tweede keer een fiets via het fietsenplan gekocht. Dit keer een elektrische fiets, dan kom ik uitgerust thuis. Ik koop al jaren extra vakantiedagen, nu zijn het extra PBL-uren. Met het ouder worden heb ik meer behoefte aan vrije dagen en ik gebruik ze om tussendoor een dag vrij te nemen, liefst op vrijdag. Het is dan net alsof ik een korte vakantie heb. Ik heb een groentetuin, waar ik dan op mijn vrije dagen veel in bezig ben. Het is fijn dat het kopen van extra dagen mogelijk is. De gekochte uren worden van mijn eindejaarsuitkering afgetrokken. Die beschouw ik als een extraatje. Dat de extra PBL-uren geld kosten, merk ik hierdoor niet zo.

28

Dit ben ik

Deze rubriek laat je kennismaken met medewerkers van Cello. Ze kunnen kiezen uit zo’n 15 vragen van de redactie. Erica Keynemans, 52 jaar, bijt het spits af. Sinds september 2009 werkt ze als secretaresse P&O, voor 24 uur per week. Werkplek: bestuursbureau in Vught. Ze doet ook de administratie van Edu-Art, de DTP-studio van haar man.

1 Wat is je gezinssamen­ stelling?

3 Wat is je laatste grote ­aankoop?

Ik heb een leuke creatieve man en een harige hond (een Briard). Die wél op de foto wil.

De laatste grote aankoop waren nieuwe dakpannen (saai). Veel leuker was vorig jaar de aankoop van de eend (2CV). Inmiddels volledig opgeknapt en gerestaureerd, zodat wij kunnen gaan toeren!

2 Wat is het spannendste dat je ooit hebt gedaan? Mag ik er twee noemen? Hoewel ik helemaal geen loper ben én hoogtevrees heb, liep ik in Peru een Inca trail op 3600 meter hoogte naar de magnifieke stad Machu Picchu. Vier dagen lang lopen, klimmen afzien. Prachtig om de verbondenheid met de andere lopers te ervaren. Wat was ik blij en trots toen we er (eindelijk!) waren. Een andere overwinning was in de Pyreneeën, toen ik over een heel lange hangbrug ben gelopen die over een giga diepe kloof hing. Pfff…

4 Wat is het mooiste voorwerp in je huis? Twee keramieken schalen die ik zelf heb gemaakt: daar ben ik wel trots op. Altijd weer spannend of datgene wat je in je hoofd hebt, door je handen gefabriceerd kan worden. En daarna weer afwachten hoe het uit de oven komt!

5 Heb je hobby’s? Op nummer 1: de tuin en moestuin. Heerlijk in de grond

1

2

3

4

5

6

wroeten en alleen maar daarmee bezig zijn. Verder creatief bezig zijn, klussen in huis en fietsen. Sinds kort heb ik bridge-les (wel moeilijk!). Ik ben voor veel dingen te porren!

6 Wat vind je leuk aan werken bij Cello? In het bestuursbureau werkt een dienstgroep. Die bestaat uit cliënten van Cello die de meest uiteenlopende, zeer gewaardeerde werkzaamheden uitvoeren. Van koffie rondbrengen tot postbezorging. Toen ik aan Ali, Sander en Petra vroeg of ze samen met mij op de foto wilden voor CelloZien werd ineens iedereen opgetrommeld door Petra. Ze kwamen overal vandaan. En zie hier de foto van het hele stel: dat zegt toch al genoeg waarom werken bij Cello voor mij leuk is!

29

Interessant Erica Rutten schreef

cello agenda

Poëzie

17 mei

gedichtenbundel

Thema-ochtend Wmo Centrale Cliëntenraad Cello: Cello & Wmo.

Onder de titel ‘Onbeperkt communiceren’ gaf Erica Rutten een gedichtenbundel uit. Erica werkt al jaren als begeleider op Groote Cingels in Vught en schrijft gedichten over de momenten die haar raken. Voor haar dé manier om dierbare herinneringen te verwerken en te bewaren. In de bundel beschreef ze gevoelige en humorvolle contactmomenten met cliënten. Onbeperkt communiceren ISBN 978-94-0220564-0, Prijs 3 13,95. Bestellen bij www.boekscout.nl

13 & 14 juni

Goed gesprek

Games testen? Heb

Uitnodigend… lachend, steek jij je hand naar mij uit. Mijn hand in die van jou. Schalks gezicht, klikkend dolfijnengeluid. Geamuseerd haal jij mij over, tijd voor een dolfijnenpraatje. Weer produceer jij deze bijzondere klanken. Ik lach, ik klik terug, jouw dolfijnenmaatje. Steeds harder, steeds sneller, beantwoorden wij elkaar. Dolfijnengeluiden, over en weer. Steeds een net iets ander klankenspel, Jij zet de toon, ik imiteer. uit gedichtenbundel Erica Rutten

test magazine

jij een visuele, auditieve, motorische of cognitieve beperking en zou je het leuk vinden om games te testen? Dan wil je misschien deelnemen aan een project van Stichting Accessibility. Zij willen de toegankelijkheid van games verbeteren, zodat mensen met een beperking net zoveel plezier beleven aan gamen als mensen zonder beperking! http://ww.hoezoanders.nl/ games-testen/

Feestelijkheden op locatie De Binckhorst in verband met afronding bouw en herinrichting terrein. Uitnodiging themamiddag Platform Ethiek

20 november

4 november 2013

 



Krachtenbundel, de kracht van kwetsbaarheid In deze bundel staan twee verhalen van cliënten van Ambitie en Cello: Stef Mol en Hanneke Grobben. Op de website van Cello kun je de bundel lezen www.cellozorg.nl; zoek op ‘Krachtenbundel’.

30

& co

Columns Tien jaar Job!

Annemarie Haverkamp (1975) volgt de ontwikkeling van haar zoon, geboren met een zeldzame chromosoomafwijking. Dit boek is een bundeling van haar columns. Jarige Job is een jubileumboek over een broos jongetje, dat toch maar mooi tien jaar werd. Jarige Job kost 3 12,50. Te bestellen op de website van Annemarie: annemariehaverkamp.nl

Themamiddag Platform Ethiek, vooraankondiging voor ouders, medewerkers en vrijwilligers.

14 december Kerstfeest in Wijngaert, bij Groote Cingels en op De Binckhorst.

& win!

Puzzel zingend mee

Wij zijn zo blij met het nieuwe CelloZien dat wij wel zouden kunnen zingen! Het thema van deze woordzoeker is dan ook: musical. Als je alle woorden hebt weggestreept, blijven er letters over. Daarin kun je weer een titel van een musical vinden. Stuur je oplossing op en maak kans op de Cello-cadeaubon ter waarde van € 25,-. Stuur de oplossing - voor 2 juni a.s. - toe naar de redactie CelloZien. Per mail: [email protected]. Schriftelijk: Redactie CelloZien, Antwoordnummer 10040 5260 VB Vught (geen postzegel nodig). Vermeld bij je oplossing s.v.p. je naam, adres, woonplaats en je e-mailadres of telefoonnummer. In het volgende nummer (half juli) staat de oplossing en de naam van de prijswinnaar!

T A R Z A N M A M M A M I A Y W E W I L L R O C K Y O U O R H T E B A S I L E A N N I E O L I O G A C I H C C H E S S T E D N E N E D N A V P O O J S L I O N K I N G R E A S E Y E J O Z E F B R O A D W A Y D D V E R T A O C I T T E P H A I L E S M I S E R A B L E S L S T C A R E T S I S H A I R R T Z S O U N D O F M U S I C I S C I S K E D E R A T I V E A E K M A R Y P O P P I N S I F W N O G I A S S S I M E I L Y H H A I R S P R A Y S T A C M H

ANNIE BROADWAY CATS CHESS CHICAGO CISKE DE RAT ELISABETH EVITA GREASE HAIR HAIRSPRAY JOOP VAN DEN ENDE JOZEF LES MISERABLES LION KING MAMMA MIA MARY POPPINS MISS SAIGON MY FAIR LADY PETTICOAT ROCKY SISTERACT SOUND OF MUSIC TARZAN WESTSIDE STORY WE WILL ROCK YOU

Colofon CelloZien is een uitgave van Cello en verschijnt vier keer per jaar Redactieraad: Judith van Bakel, Ruud den Dekker, Fred Dentz, Marie-José van Hal, Mirelle Konings, Marijke ten Kortenaar, Frans Kuijpers, Ellen Schuurmans, Anja van der Staak, Sjoerd Weening, Désirée van der Valk, Emmy Verkooyen, Doryne Verputten, Bas Vetten, Anneke de Wit. Eindredactie: Marijke ten Kortenaar, Désirée van der Valk

Redactie CelloZien: [email protected] Postbus 231 5260 AE Vught www.cello-zorg.nl Ontwerp: Het Inventief, Tilburg Druk: Drukkerij Tielen, Boxtel Inpakken en verzenden: Cello Printservice, Vught

31

Kleintjes

Vrienden van Cello

Aangeboden:

Maak op de website van Vrienden van Cello de wensen van je familielid of cliënt(en) kenbaar. Of vertel wat je zelf zou willen of kunnen betekenen. www.vriendenvancello.nl

Twee toiletverhogers, zo goed als nieuw. Handig voor uw zoon of dochter als deze thuis komt? Ze staan hier maar op zolder en ik ben blij, als ik er iemand een plezier mee kan doen. Graag reactie naar de redactie van CelloZien, e-mailadres: [email protected]

Voetvrijwilligers gezocht!

Altijd op de hoogte van ontwikkelingen bij Cello?

In Haaren is een vrijetijdsclub gestart waar vrijwilligers voetmassage geven. Tien cliënten kunnen genieten van de ontspanning van zo’n massage. De club is nog op zoek naar enthousiaste vrijwilligers die, waar nodig onder begeleiding, mee willen helpen meer cliënten hierin te laten delen: iedereen kan het leren! Clubtijden: in de oneven weken op woensdag van 18.45u tot 20.45u. Neem voor meer informatie contact op met Judith Pennings: jpennings@ cello-zorg.nl / 06 -29 56 53 23.

Voetballen? Voetbalclub TGG Den Bosch zoekt enthousiaste voetballers voor het Special Team. Dit team bestaat nu nog uit heren, maar dames zijn ook van harte welkom. Leeftijd vanaf 18 jaar. Ervaring helemaal niet nodig, enthousiasme wel. Trainen op woensdagavond: 19.30 – 20.45. Wedstrijden op zaterdag. Nieuwsgierig? Bel even 073 64 23 77 70 / 06 12 73 29 11 e-mail: [email protected]

32

Check de website www.cello-zorg.nl, voeg Cello als vriend toe op Facebook Cello zorg of sluit je aan op ons getwitter: @cellozorg

De Binckhorst: Proef­ ochtend “het bewaarde land” op 17 mei Het Bewaarde Land ontwikkelt natuur­ belevingsprogramma’s voor kinderen en - in samenwerking met De Binckhorst - voor mensen met ernstige meervoudige beperkingen, dementie of een lichte verstandelijke beperking. Ben je als familielid, vrijwilliger of medewerker benieuwd wat er te beleven valt op het mooie natuurgebied van De Binckhorst of wil je weten wat je in de natuur kunt doen met je familielid of cliënt? Kom dan naar deze proefochtend op 17 mei, waar tussen 9.30 - 13.00 uur thema’s en programma’s gepresenteerd worden. De deelname is gratis. Verzamelen bij MFC De Binckhorst, Waterleidingstraat 2, Rosmalen. Zie ook de website www.hetbewaardeland.nl.

Wil jij achter de bar in ‘Hart van Bergen’?

Elke zaterdag en zondagmiddag ontmoeten cliënten, familie en vrijwilligers elkaar in “Hart van Bergen” op de boerderij van Groote Cingels in Vught. Gasten maken een praatje onder het genot van een kopje koffie. Met mooi weer kan er iets fris worden gedronken of een ijsje gegeten onder de parasol van het sfeervolle terras op het erf. Het is een gezellige inloop van 13.30 tot 16.30 uur. De laatste zondagavond van de maand is er een concertavond. Wij zijn dringend op zoek naar barvrijwilligers! Als je een keer per maand hierin iets wilt betekenen, neem dan contact op met Paula Kocken [email protected]. of Brigitte van Pinxteren [email protected].

Vacatures bij werk­ boerderij Buitengewoon De mooiste baan van de wereld voor hulpboeren, horeca medewerkers en vrijwilligers! www.werkboerderijbuitengewoon.nl/ vacatures.htm