^.# Wfi : *-*ff*' >?**, S^*» m&r

^ .#• 'm

I

dC Wfi ■:■

is zeer belangrijk: Inhoud voldoende voor 21/2-3 emmers(25-30liter)water.Geen zeep of zeeppoeder eraan toevoegen, daar zulks overbodig is! Meng de benoodigde hoeveelheid Persil met een beetje koud water aan tot een dun papje, waarin zich geen klontjes meer mogen bevinden.

*-*ff*'

E

Voor eiken ketel „witte wasch" steeds een nieuw sop met koud water bereiden. Het gebruikte Persil-sop kan nog zeer goed benut worden voor het wasschen van bont goed en voor allerlei andere reinigingsdoeleinden.

Persil blijft Persil In onze Pro verstrekken onze vakkundig onderlegde dames U gaarne en kosteloos iedere gewenschte inlichting. >?**,

S^*» Red. en Adm. Galaewater 22 Lelden: Tel. 760 Postrekenlna 41880

_____

,,! ' . ,. .t Ail

Verschynt wekelyks — PrUs per kwartaal f. 1.Ö5.

m&r

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

Laat tandaanslag niet Uw glimlach bederven* J WANNEER 'DE NATUUR HERLEEFT

Verwijder den tandaanslag en maak Uw tanden blinkend wit. r\E werking van Pepsodent is tweeër*-' lei: Het verwijdert den tandaanslag en polijst het glazuur, daarom gaan de tanden er zoo mooi uitzien. Tandaanslag is een kleverig laagje op Uw tanden en bevat bacteriën, die bederf veroorza'fren en in voortdurend contact met het glazuur zijn. Het rs

noodzakelijk voor Uw gezondheid dezen aanslag te verwijderen. Of Uw tanden blinkend wit zijn hangt geheel at van de tandpasta, die U gebruikt. Pepsodent verwijdert den aanslag en poliist de tanden totdat ze blinkend wit rijn. Koopt nog heden een tube Pepsodent, het is absoluut onschadelijk

en het jonge groen U naar buiten roept, doe dan altijd voor ge uitgaat een weinig Pond's Vanishing Cream op Uw gezicht, want ook met het zachte weer is het een vereischte Uw teere huid te beschermen. Een kotte massage van Uw celaat voor ge gaat slapen met Pond's Cold Cream sterkt Uw huid en houdt haar jong.

^ggsaiS ■■■

I

De nieuwe hedendaagsche Amerikaansche Tandpasta.

Godfried de Groot Tfan euyhenstraat 2a Amsterdam Telef, 28474

^tr

PONDS Vanishing Pbt

en Cold Cream • BON

MONSTERS van beide ^Creams ontvangt U na inzending van 10 et. porti aan POND'S EXTRACT Co., Afd. 1 AMSTERDAM. Naam:

Ongetwijfeld behoort Käthe von Nagy tot de meest talentvolle filmsterren. Nadat zij in „Mensch durf te leven" zeer gelukkig debuteerde, ging het mét haar succes steeds crescendo. Zij heeft thans een nieuwe film voltooid, „Der Sieger", waarin zij naast den populairen Hans Albers de vrouwelijke hoofdrol speelt. Bij de Berlijnsche première oogstte déze Ufa-toonfitei een geweldig succes. Meer dan twintigmaal moesten Käthe von Nagy.en Hans Albers voor het voetlicht komen om voor het applaus te bedanken, terwijl op den Kürfurstendamm een enthousiaste menigte stond te wachten, die hun na afloop der voorstelling een hartelijke ovatie bracht.

Tr@@iNliEILSP>EILE^S5 die niet voor een bescheiden pensioen konden zorgen, wordt de levensavond verlicht door het

S(UIP>PILETOEIF©IMIDi van het Algemeen Pensioenfonds van Nederlandsche Tooneelisten

STEUNT DIT WERK ALS DONATEUR/

Specialiteit in Moderne en artistieke foto', Aen »ie de vele reproducties van ons weih in „«et Weefeblad" Cinema £ «Jheater

Inlichtingen: Nie. Witsenkade, Amsterdam Tel. 37591 — 2 —

^-

-'***■■

2

_

■■

MET VUUR GESPEELD

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiniiiiiiiiim

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiniiiMiiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiii

D'ALVAREZ

-2^^....;

as.'*

fcy.-

$*•"

.

^*r- -

.•^%' »•^i

m -.#♦•.

M

^^■.

TBTJ

/I»'

•-

"

'Ä

„«%*

de jaren, -dat hij op zee geweest was, dikwijls China bezocht had, maar hij had nog nooit van een organisatie gehoord, die den naam droeg „De Zonen van den Gelen Draak", en hij was zich ook niet bewust, dat hij door de een of andere handelwijze hun haat had opgewekt. En toch had er een sombere klank in de bedreiging gelegen, die voor zichzelf sprak. „Vannacht?" fluisterde hij voor zich heen, terwijl hij de laatste hand aan zijn kleeding legde, „ik ben benieuwd . .." Met een gevoel van opluchting zag hij door het venster zijn neef. Stephen Lisburn, naderen. Hij haastte zich naar de voordeur, pakte den verbaasden jongenman bij een arm en trok hem snel naar de gezellig ingerichte kamer, die de schout-bij-nacht vol trots zijn „statiekamer" noemde. • „Ik heb weer een van die vervloekte boodschappen gehad. Stephen," barstte de oude man los. „De kerel had de onbeschaamde brutaliteit om te zeggen, dat ik vannacht vermoord zou worden." „Wat!? Weer een ander?" Stephen Lisburn glimlachte en trok zijn wenkbrauwen op. „Ik zou zeggen, dat de aardigheid nu wel een beetje van de grap afgaat."

•

iiiiiiiiiiiniiiiiiiniii

„Ik heb wet een van die vervloekte boodschappen gehad. Stephen," barstte de oude man los. „Die kerel had de onbeschaamde brutaliteit om te ze& Éen, dal ik vannacht vermoord zou worden"

EEN COMPLEET VERHAAL DOOR Er verscheen een woedende uitdrukking op het blozende, door weer en wind verweerde gezicht van schout-bij-nacht Sir Philip Newart, toen hij bij het maken van zijn toilet gestoord werd door het aanhoudende gerinkel van de telefoonbel in de aangrenzende kamer. „Zeker weer een van die gele lummels," bromde hij woedend tot zijn ingezeept evenbeeld in den spiegel. ,,Als dat zoo door blijft gaan, laat ik die vervloekte telefoon afbreken." Met driftige schreden liep hij naar dC andere kamer en nam den hoorn van den haak. ,,Hallo!" snauwde hij in den ontvanger en luisterde toen gespannen naar de bijna gefluisterde stereotype boodschap, die hij al zoo goed kende. „Het mij spijt ik Sahib lastig moet vallen," klonk het aan den anderen kant in het gebrekkige Engclsch van een Chinees. „Ik u zeggen moet uit naam van de Zonen van den Gelen Draak, dat u spoedig op „De Terrassen van den Nacht" zal slaap." „Loop naar den duivel met die Chineesche puzzles," viel de oude man uit. .,lk heb nog nooit van mijn leven van de Zonen van den Gelen Draak gehoord. Wie zijn ze?" „Shui chin ia'oni?" mompelde de zachte stem aan den anderen kant van den draad. „Wie zal het weten?" „En wat bedoel je met die wartaal van het slapen op de Terrassen van den Nacht?" Even was er een kleine pauze, toen kwam de stem weer, met een zacht, sissend gefluister: „U sterven zal vannacht!" De onbekende spreker hing den hoorn op. Met een onderdrukten vloek werkte Sir Philip, razend van woede, met het hefboompje van zijn toestel, tot hij met het telefoonkantoor verbonden was. „Wie heeft me het laatst opgebeld?" vroeg hij. „Het publieke telefoonstation op Kensington Station," kwam het antwoord. „Is er iets niet in orde, mijnlieer? Zal ik u misschien even met den inspecteur verbinden ?" „Neen, dank u, het is de moeite niet waard." _ Maar ondanks den zorgeloozen klank in zijn stem, waarmee hij deze verzekering gaf, lag er een grimmige uitdrukking op zijn gezicht, toen hij naar zijn kleedkamer terugliep om zijn toilet te beëindigen. Hij had gedurende de afgeloopen week al drie van die boodschappen ontvangen: eiken keer weer in dat zachte, sissende, gebroken Engelsch en telkens met hetzelfde nieuws: dat zijn leven bedreigd werd. Natuurlijk was het een ver doorgevoerde grap — wat kon het anders zijn ? Het was waar, dat hij gedurende al

n

'■..■

i

iiliiilliiin

De schout-bij-nacht fronste zijn witte, borstelige wenkbrauwen en beet «peinzend op zijn lip. „Grap?" Hij schudde zijn hoofd, terwijl hij het woord herhaalde. „Ik ben er zoo zeker niet van, dat het een grap is. Heusch, de man — wie het ook zijn mag — is absoluut in ernst. Ik ben nu drie keer gewaarschuwd of bedreigd - hoe je het noemen wilt — en alle drie de keeren uit een publieke telefooncel. Het eerst uit de cel van Limehousc, het hartje van de Chineezenwijk; toen in de buurt van Charing Cross en dit keer van Kensington Station, een halve minuut hier vandaan. Het komt hoe langer hoe dichter bij. Ik ben er van overtuigd, dat de laatste bedreiging hier in huis uitgesproken zal worden, Stephen!" Voor de eerste maal kwam er een werkelijk bezorgde trek op het knappe gezicht van Stephen Lisburn. „Doet u dan niet het beste, om de politie te waarschuwen, oom?" vroeg hij dringend. „U woont hier zoo alleen en ik vind het geen prettige gedachte, u hier aan gevaar blootgesteld te weten. De politie kan u beschermen . .." „Kalm, mijn jongen," bromde de oude zeeman, • „houd je kalm! Ik ben toch

QMS PUZIM-UQEKM Nieuwe opgave No. 434. Met de letters: a-a-b-b-b-d-d-e-e-e-fg-g-i-k-k-l-m-m-o-o-p-r-r-r-t-u-u-w, van buiten naar binnen woorden te vormen van onderstaande beteekenis: 1. hol. — 2. bouwvallige woning. — 3. vaartuig-. — 4. deel van een visch. — 5. voordeel. — 6. produceeren de bijen. — 7. trotsch, hoovaardig-. — 8. eeltachtig uitwas. — 9. grauw, snauw (Zuid-Ned.). — 10. zoutziederij. — IL tweestemmig lied. — 12. stom (Fr.). — 13. muziekinstrument. — 14. munt. — 15. gebeurtenis. — 16. zoogdier.

a.u.b. duidelijk vermelden: „Ons Puzzlehoekje No. 434". Deze puzzle kan desgewenscht tegelijk ingezonden worden met onze Wekelijksche Vraag, doch dan gelieve men beide oplossingen op aparte velletjes papier te schrijven, die ieder duidelijk van vojledigen naam en adres zijn voorzien. De oplossing van „Ons Puzzle-hoekje No. 431".

■K

■

■

■

ß 1 T l E K u L E Al IK 1 E M M 0 rillBllK R 0 1 KllE) U »K P F| |KO M STMA O e>HA B gl IM 1 R 0 5llAj|P 1 ri MOE ßl 1T P E E s T E n T o R

Onder de goede oplossers, die ons hun antwoorden vóór 26 Mei toezenden (abonné's in overzeesche gewesten vóór 26 Juli) verloten wij een prijs van /"2 50 en drie troostprijzen. Adfesseeren aan: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, en op briefkaart of enveloppe

Mej. P. Brouwer te 's-Gravenhage verwierf ditmaal den hoofdprijs. Mej. F. P. J. de Jonge te Rotterdam, mej. M. Cremers te Gulpen (L), de heer L. Ellbau te 's-Hertogenbosch, mej. L. van Roy te 's-Gravenhage en de neer H. Boswinkel te Oldenzaal verkregen na loting de troostprijzen.

mtmm v.

heel wat menschen ontmoet, maar ik en krommen speurdersneus, die hij verheb nog nooit met epn echten detective wacht had te zullen zien. kennis gemaakt. Ik kon er wei Zich geheel op zijn gemak voelend, een in mijn dienst nemen — ai is begon hij direct de aanleiding tot zijn het alleen maar om eens te zien, welke bezoek te verklaren. wegen hij in wil slaan om tot de ont„Ik ben bang, dat ik u met een knoopmg Van dit drama te komen" dwaas geval kom lastig vallen, mr. Hij lachte spottend. „Wat denk je van Forester," zei hij minzaam. „Ik vind dien man, die dat geval van den mezelf zoo'n vervloekten ezel om bij Magenta-Diamant opgeknapt heeft ? Hoe een detective te komen, zonder dat er is zijn naam ook weer... Dawland nog een misdaad gepleegd is — precies of zoo iets ..." hetzelfde als om de staldeur te sluiten „Bedoelt u Dawson Forester misvoor het paard nog binnen is, vindt u schien?" vroeg Stephen. met? Maar ik kom niet voor mezelf, De oude man gaf hem een harden dus hoop ik maar, dat u het me niet klap op zijn schouder. al te kwalijk zult nemen, als ik beslag „Juist! Dat is de man, dien ik beop uw kostbaren tijd leg. Kijkt u eens doel, riep hij verheugd. „Vraag hem — de zaak is deze: ik heb een oom, om hier te komen. Stephen — of wacht, die zijn heele leven op oorlogsschepen ik zal je een brief meegeven, waarin heeft doorgebracht en gewend is te ik het geval verklaren zal." commandeeren. Toen mijn oom me dan Terwijl hij aan zijn bureau ging zitook- beval, een detective voor hem te ten en een blad papier naar zich toehalen, wist ik niets beters te doen dan trok, waagde Stephen Lisburn het op naar u te gaan. En hier ben ik nu." te merken: De detective weerhield met moeite „Ik geloof nooit, dat Dawson Foreseen glimlach en boog met een ernstiggezicht. ter de detective is, dien u voor een geval als dit noodig hebt, oom..." „Ik zal mijn best doen, om uw zeer „Waarom niet, jongen? Hij zal gauw vleiende gedachten van mijn bekwaamgenoeg op het rechte spoor zijn als hij heden te verdienen, mr. Lisburn " antweet, dat ik alle onkosten voor mijn woordde hij. „Wilt u zoo goed zijn om rekening zal nemen." me de meest belangrijke feiten te verSir Philip schreef vlug een paar tellen, waarom uw oom me noodie ö heeft ?" regels, vloeide het papier af en stopte het in een enveloppe, die hij zorgvuldie „Ik ben bang, dat er in dit speciale 6 dichtplakte. geval meer hersenschimmen dan feiten (Foto Codfried de GrootJ te vermelden zijn," lachte de ander, „En per slot van rekening," besloot EEN KRANIG PAAR. „hoewel..." hij met een glimlach, „is het minste, B P erel n de heer J hlÄ^T A ^ ? - Zweesaardt, die net amateur danskampioenschap van Nederland voor Hij gaf een pittige en humoristische wat ik doen kan, hem voor zijn moeite I9d2 op hun naam wisten te brengen. lezing van de drie geheimzinnige telegoed te betalen, want ik denk wel niet, nog niet te afgeleefd, zullen we hopen, fonische boodschappen en eindigde met dat de roem over zijn bekwaamheid om een revolver op iemand te kunnen den brief van zijn oom te overhandigen veel grooter zal worden door de opnchten en den haan over te halen! „Natuurlijk is het niets anders dan lossing van de misdaad, die de Zonen Er is meer voor noodig dan een half van den Gelen Draak nu op het oog- een ver uitgesponnen ruwe grap, maar dozijn Chineezen, om me naar de politie het zal den ouden man geruststellen, als schijnen te hebben. Menschen, die van te jagen! Mijn kleine vriend hier zal u met me mee zou willen gaan en hem plan zijn een moord te begaan, bellen me al de bescherming geven, die ik dit zelf wilde zeggen." meestal hun slachtoffer niet drie maal noodig heb!" van te voren op om hem te waar„Vriend?!" begon Stephen verbaasd schuwen! Als deze mijnheer Dawson HU KON NIET IEZEN DOOR INDIGESTIE. en zweeg plotseling, want de hand van Forester werkelijk zoo knap is, als er „Slerreljes" voof zijn oogen. zijn oom was met een snelle beweging beweerd wordt, is het eerste, wat hij „Eenige jaren voor 1922 leed ik aan naar zijn rechter achterzak gegaan en me zal zeggen, dat ik me gedraag indigestie; ik had hoofdpijnen en zag haalde het volgende oogenblik een zware als een nerveuze oude vrouw, die bij duizenden sterretjes voor mijn oogen, automatische revolver tevoorschijn. het minste of geringste bang wordt!" zoodat ik niet kon lezen. Ik besloot „Allemachtig, dat is knap, oom!" De oude schoul-bij-nacht lachte harKruschen Salts eens te probeeren. Dat nep hij met ongeveinsde bewondering telijk toen hij den verzegelden brief aan was in Augustus 1922 en sindsdien uit. „Het leek wel een goocheltoer!" zijn neef overhandigde en weinig verSir Philip glimlachte voldaan. heb ik steeds een beetje 's morgens in moedde hij onder welke omstandigheden mijn eerste kop thee genomen. Ik eet „Ik heb in landen geleefd, waar je de • beroemde detective zijn huis zou nu alles en ben absoluut bevrijd van voortdurend je leven door zulke binnentreden. indigestie en „sterretjes". F. C. goocheltoeren — zooals jij het belieft Het was maar een korte wandeling We kunnen nu wel meteen zeggen uu te drukken — moest beschermen," van het groote sombere huis van Sir dat wat Kruschen voor hem deed, het merkte hij grimmig op toen hij het Phihp, Newart naar Dawson Foresters voor iedereen doet, die net als hij aan wapen weer op zijn plaats bracht. modern ingerichte flat en ongeveer een indigestie lijdt. Het is n.1. een feit, dat „Ik geloof niet, dat ik de hulp van de kwartier, nadat hij zijn oom verlaten politie noodig heb, is het wel?" „de kleine dageüjksche dosis" eerst de had, overhandigde Stephen Lisburn zijn maag tot geregelden toevoer van sap Maar de aarzelende manier, waarop kaartje en verzocht om een onderhoud aanspoort om de spijsvertering te helzijn neef toestemde, was een bewijs, met den bekenden detective. pen, en U daarna lederen dag een voldat hij het niet heelemaal met zijn oom Vijf minuten daarna stond hij in de eens was. ledige en geregelde verwijdering van tegenwoordigheid van Dawson Forester alle afvalstoffen verzekert. „Het kan zijn, dat u gelijk heeft, en vond tot zijn teleurstelling, dat hij Spoedig nadat U met kruschen bent oom, maar als u de politie er niet mets gemeen had met het uiterlijk, dat begonnen zult U de weldadige uitwerin mengen wilt, waarom neemt u dan een detective volgens hem moest hebking reeds voelen. U zult tot Uw groote eigenlijk geen particulieren detective?" ben. Groot, knap en goed gekleed, vervoldoening bemerken, dat U van Uw Sir Philip barstte in een bulderend schilde hij in niets van de duizenden gelach uit. voedsel kunt genieten zonder onaanandere jongemannen, äie men dagegename gevolgen. En, zooals U zult „Zoo'n man uit die detectivelijks in het West End van Londen kan bemerken, de verlichting die Kruschen romans?" riep hij tusschen twee lachontmoeten, en om de een of andere Salts brengt is een blijvende. buien in. Maar opeens werd hij ernstig. reden voelde Stephen Lisburn zich ontKruschen Salts is uitsluitend ver„Toch is het een goed idee van je zettend opgelucht bij de totale afwezigkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten geweest. Stephen! Ik heb in mijn tijd heid van de traditioneele arendsoogen a f 0.90 en f 1.60 per flacon. - 6 -

(Foto Godfried de Groot)

Dawson Foresters scherpe grijze oogen wierpen een snellen onderzoekenden blik naar de nietszeggende gelaatstrekken van den jongeman voor hem. „Ik denk ook, dat uw veronderstelling juist is," zei hij opstaand. „Maar ik zal voor alle zekerheid met u meegaan om uw oom gerust te stellen." Stephen Lisburn scheen deze vlugge toestemming als iets vanzelfsprekends te beschouwen. „Buitengewoon aardig van u," zea hij beleefd. „Sir Philip zal heel verheugd zijn u te zien, te meer omdat hij heel graag wilde, dat juist ü dit geval onder handen nam. U zult hem misschien wat vreemd en eigenaardig vinden — hij is zee-officier in hart en nieren, misschien een beetje een dienstklopper — maar hij heeft een hart van goud. Hij woont heelemaal alleen in het groote huis, terwijl zijn maaltijden hem van een naburig restaurant thuis worden bezorgd en het huis eiken dag door een werkster wordt schoongehouden. Voor geen geld van de wereld zou hij haar willen toestaan om in zijn zoogenaamde statiekamer te komen —dat is een manie van hem. Ik heb hem eens razend van woede gezien, omdat ze per ongeluk een paar eigenaardige afgodsbeelden, die hij uit de Oost had meegebracht, van hun plaats had geschoven." „Is uw oom wel eens in Chma geweest ?" Lisburn knikte onverschillig. „Ik denk het wel; hij is zoowat overal geweest toen hij nog op zee was!" Al pratend hadden ze Foresters flat verlaten en liepen vlug voort in de richting van Sir Philips woning. Geen van tweeën zei meer iets, totdat Lisburn met een opgewekt „Hier zijn

open. Het was op het oogenblik van meer beteekenis om vlug dan wel om stil binnen te komen, wilde hij de hand kunnen leggen op den persoon, die dat enkele onheilspellende schot gelost had. De detective zwaaide zichzelf door het raam naar binnen na Lisburn toegeroepen te hebben, bij de voordeur de wacht te houden, en rende zonder aarzelen door een halfdonkere, keuken in het souterrain en daarna een trap op naar de verdieping gelijkvloers. „Er is natuurlijk niemand naar buiten gekomen?" vroeg hij, toen hij de voordeur opende om Lisburn binnen te laten en toen Stephen zijn hoofd schudde: „Goed, dan kunnen we hem misschien op heeterdaad betrappen." „Reken daar maar niet te stellig op," zei Lisburn vlug. „Er is een prachtige gelegenheid om door den achtertuin te ontsnappen. Ik verwacht veel eerder, dat we den vogel gevlogen zullen vinden." Het eenige antwoord van den detective was een teleurgesteld schouderophalen; zwijgend liepen ze naar de statiekamer. Gespannen en op zijn hoede wierp Dawson Forester de deur open en een kreet van ontzetting ontsnapte Lisburn, toen ze de kamer binnentraden. „Ze zijn dus tóch gekomen! We zijn te laat!" Op den vloer, met het hoofd in een vuurroode plek, l^g een beweginglooze gestalte. Naast hem, met een leege kamer, lag de revolver, die de oude schout-bij-nacht dien morgen zoo vol zelfvertrouwen te voorschijn gehaald had. Hoog boven bij de zoldering bewoog zich langzaam een dun spiraaltje als een dauwdrop in de zon wordt Uw teint door het dagcUjkich gebruik van „Zij"-Crême. rook en in de kamer hing een bijtende In Prijzen vtn 20-30—45 en 75 cent. lucht van verbrand buskruit. (Uervolè op pagina 10)

we er" een paar steenen treden opsprong, die naar een portiek van een ouderwetsch huis leidden en op de electrische bel drukte. Na eenige oogenblikken gewacht te hebben, keerde hij zich m
Frisch en fraai - 7

■

■

•

^r^j

tén uußTJC ßu nii/A UODDIID

Ja, "TT a, waarde lezeressen en lezers, het is een uurtje bij Rika Hopper geworden, hoewel zij mij bij het begin van ons onderhoud vertelde, hoogstens een kwartiertje tijd te hebben. Repetitie, costumier en verder: dringende zaken I Maar toen ik eenmaal in de gezellige kamer van het oude heerenhuis aan de Plantage Franschelaan, waar het echtpaar Van Hoven-Hopper woont, had plaats genomen, en wij over verleden en toekomst van het tooneel babbelden, was er een üür om, voordat we het gemerkt hadden. En ik kon slechts den armen, wachtenden costumier beklagen... Mijn eerste vraag betrof de meening van mevrouw Hopper over den tegenwoordigen toestand van de Nederlandschc tooneelgezelschappen. „Ik ben. het met een heeleboel dingen, die tegenwoordig gebeuren, niet eens," was haar antwoord. „Men zegt in ons land wel eens kernachtig: Men moet zijn vuüe wasch, thuis doen. Welnu, deze zegswijze is ook op de hedendaagsche acteurs van toepassing, ledereen laat maar over zijn grieven in de kranten schrijven en er komt veel te veel van de interne zaken onder de oogen van het publiek. Ons beroep heeft „de sprookjesachtige sfeer" . noodig. Laat het publiek in den waan, dat iedere actrice in een Rolls Royce naar het theater rijdt en thuis een livreiknecht en kamermeisjes ter beschikking heeft. Zoodra het publiek onze zorgen weet, is de sprookjessfeer verbroken. En die sfeer hebben wij achter het voetlicht noodig! Waarbij nog komt, dat er wel eens iets gepubliceerd wordt, dat bezijden de waarheid is en alleen uit persoonlijke ijdelheid voortkomt. Zeker, er heerscht ook op tooneelgebied malaise, maar indien wij goede speelstukken geven, niet alleen met langdradig gepraat en met een prima bezetting, och, dan zal het Nederlandsche publiek wel weer naar de schouwburgen komen! Wij, bij het gezelschap Verkade, zien dat thans met de opvoeringen van „Mevrouw Warrens Bedrijf"." „Vertelt U eens wat van Uw WestIndische plannen ?"

Jeugdportret van Rika Hopper.

HC, | j^.^ ^

r^lX^ ^J T^^ f*^ l"* P^_

HXUTUXT

WILLIAM HAINES and his SPRINGTIME VIRGINIA CIGARETTE

CENT ONLY

lien Duiibcho s« heikundi^e ma.ikt bt • kend, dat hij et-n methode heeft uitgevonden om regen te produceeren. — De oude en beproefde Hollandsche methode is: het org-nniseeren van een pick-nick.

> )<_■ ii. ui op f/e/i kant: „Hen u g. luk el.id< j,e m. n ■'. uc f.vl: „Neu! Maar hel leUe .inu den anderen kant een be.ij

„Hoe zoudt gi] den man noemen, die niet anders doet dan den geheelen dag met zijn handen in zijn zakken door het huis loopen en tallooze sigaretten rooken?" vraagt een feministe. — Een vrijgezel. RIKA HOPPER. (Foto Godfried de Groot).

Rika Hopper in „Mevrouw Warrens Bedrijf' „Den derden Juni vertrekt ons gezelhopen in West-Indië de basis te legschap, bestaande uit Johanna Medema, gen voor een geregeld optreden van Rie Gilhuys, Willem van der Veer, Nederlandsche tooneelartisten, evenals Anton Verheijen, Kommer Klein, Dik dit in Oost-lndië het geval is. Weet Tiemeijer en mijn persoontje op uitu, dat ik nog nooit in de Oost was ? noodiging en onder auspiciën van het Het behoort nog steeds tot mijn onAlgemeen Nederlandsch Verbond naar vervulde verlangens. Ik wil er echter de West. Ons gezelschap zal den naam op een hechte basis heengaan, niet zoo dragen „Aan Nederland Verbonden", maar op de bonnefooi. Voordat ik naar dus dezelfde beginletters als van onze Willemstad vertrek, geef ik nog een gastheeren. Wij denken twee maanden eere-avond in den Rika-Hopperschouwte blijven en spelen achtereenvolgens: burg met „Mevrouw Warrens Bedrijf". „Medailles van een oude vrouw", „De — Van den Rika-Hopperschouwburg dienstknecht in huis", „De schok" en gesproken, die bestaat September aan„Als je maar een verleden hebt". Ook staande vijf jaar. De viering is echter ben ik van plan voordrachtavonden te uitgesteld, totdat ik weer terug ben." geven. Na afloop van deze tournee „Nu we toch over den schouwburg vertrek ik naar New York, waar ik spreken, vertelt u mij eens, wat gebeurt bij goede vrienden ga logeeren; de er het komende seizoen met het kans is groot, dat ik daar voor de theater?" Ilollandsche Club zal optreden. Wij „Ja, daar kan ik u nog niet heel veel van vertellen, daar verschillende beslissingen nog niet genomen zijn. Het is echter zoo goed als zeker, dat het Gezelschap Verkade ook het volgende seizoen den schouwburg bespelen zal. De samenwerking tusschen Eduard \'erkadc en mijn man was werkelijk ideaal, en heeft ook financieel gunstige resultaten afgeworpen, zoodat het gelukti is zonder één cent subsidie te blijven bestaan. Wij hadden ook op reis steeds veel succes. In Den Haag b.v., waar wij onlangs „Hamlet" gaven, kwam de Prins achter het tooneel en heeft mij de hand gedrukt." „Mag ik een paar foto's van u om te reproduceeren ?" Mevrouw Hopper begeeft zich naar een groote wandkast en gunt me een blik in haar foto-archief. Netjes in pakjes gebonden liggen daar honderden foto's, systematisch gerangschikt: jeugdportretten, spelkieken, reisfoto's en privé-opnamen. Ik doe mijn keus en neem dan afscheid van deze zeldzaam begaafde actrice, die wij een goede reis Rika Hopper met Anna Klaassen in Edmond en veel succes in de verre West toeRostand's „Les Romanesques". wenschenI - H -

•V r .-'• .ir

Een geleerde is tot de ontdekking gekomen, dat melancholie eenvoudig een gevolg is van gebrek aan bromide in het bloed. — Een andere zeer bekende oorzaak is het gebrek aan biljetten op de bank. Wij lezen, dat de inwoners van een stadje in Engeland geld bij elkaar hebben gebracht om den plaatselijken tenor in staat te stellen, naar het buitenland te gaan om zang te studeeren. — Binnen een jaar of wat zal hij waarschijnlijk terug zijn, maar wij vinden het toch een sympathiek idee. „Wat voor excuses kunnen er zijn voor een man, die avond aan avond na twaalven thuiskomt?" schrijft een dame verontwaardigd. — Er zijn er massa's, maar zijn vrouw gelooft er geen enkele van.

Li hli.'ii tfnan. Wc

'>ot : „Nei* 1 H \ e, moeten »an

Vrouw. „Mmir klim ^o.-il ,i;iri .l.-nk.'l,'

„nb

kiini i •inal.l. ,11 cl,.:.

, .et ; .iai Zriwijk ■keninren .Ipnkpn." , Zuc- iik iiiet even-

Huspiiii dut nieuwen luiuidei) O, nijnhccr Smit, U bent de laatste die van im r^en het bed trebruikt. Wilt U alstublieft bet Wilhelmus zingen, als U in t bad zit? Dan weet Marie dat zij den boel kan gaan s(;bo,<»,nmakeii

- ■■ ' VÏ<J#£r '

Professor Thaineson verklaart, dat men zelfs insecten kan dresseeren en kunstjes laten maken. — Ongelukkigerwijs hebben de muggen, die altijd onze pick-nicks bijwonen, niet geleerd op te zitten en een pootje te geven vóór zij toebijten! „Het doet den mensch in 't geheel geen kwaad, wanneer hij besluit gedurende den zomer lederen morgen een koud bad te nemen," schrijft een dokter. -- Dit is inderdaad het geval; wij nemen gemiddeld iedere week dit besluit en ondervinden er niet het minste nadeel van.

f5 WIRD SCHOtt WlfDfR BE65fD DOLiytlAAStiflttZßÜtiMAlKt

'**.<•*£>• "'Mei/imii . , Anna, kun je mij duze spinne klaren?' Dienstbode Nee mevrouw. Ik luister nooit naar de lezingen i n de r idio."

Vernuftig, vind je niet? Wij hebben eenvoudig de bumpers van den auto gebruikt. Na dien vreeselijken dag verleden jaar, toen Kduard aan den vaarbnom in het water bleel hangen en wtj tegen een paar booten aanvoeren, nemen wij maar liuvei het zekere voor 't onzekere.''

„Misschien is het beter, wanneer we meteen de politie opbellen?" vroeg hij. „De dader heeft blijkbaar kunnen ontsnappen." „Goed," antwoordde de detective en terwijl hij den jongeman met de telefoon bezig liet, liep hij met groote stappen naar het raam en sprong er uit om het exterieur van het huis eens goed op te nemen.

. .'c-r^s [Veivolè van pagina 7) Stephen Lisburn wees op de openslaande ramen, die wijd open stonden. „Zoo zijn de schurken binnengekomen en natuurlijk ook weer ontsnapt," riep zelf * ..hij, •" en op -i- een ,T. toon van '•"• bitter ""•■'-* ^"verwijt voegde hij er aan toe: „Dwaas, i ^ orn mijn c>(>ni alleen in huis te laten! Maar ik had nooit kunnen denken, dat de boeven de verregaande onbeschaamdheid zouden hebben, om hun bedreiging overdag al uit te voeren!" Dawson Forester zei niets. Hij was naast den languit op den grond liggenden man neergeknield en onderzocht nauwkeurig de wond in het voorhoofd. Zelfs., een zien,> dat dev lwml man „, ; ,,..,leek j kon , .. " . onmiddellijk dood moest zijn geweest en de atwezigheid van ieder spoor van een worsteling wees er op, dat de aanslag zeer onverhoeds had plaats gehad. Hij keek op, net op tijd om een waarschuwenden kreet te uiten, toen Lisburn de revolver op wilde nemen. „Niet aanraken!" zei hij bevelend

eventjes zijn schouders op. „Een man, wiens leven drie maal bedreigd wordt,' zal toch waarschijnlijk geen ongeladen revolver bij zich dragen!" „Precies," stemde Forester toe, terwijl hij al zijn aandacht besteedde aan een grondig onderzoek van de kamer. ^v,i «da ecu Kamer, degelijk aeerelnk Het was een yrooic grootc kamer, en gezellig ingericht, met een onmiskcn bare „marine-sfeer". Aan de muren en in de hoeken hingen en stonden ontelbare kunstvoorwerpen, die de oude man van tijd tot tijd van zijn reizen had meegebracht. Een trofee- van assagaaien van Zoeloe's en moorddadig uitziende Oostersche zwaarden hingen boven den schoorsteenmantel; aan weerskanten van den haard stonden een paar Chineesche duivels met "UAvtia mei een ceu afschuwelijk aiscnuweniK grijnzend gezicht, terwijl een goedaardige Buddha met een nietszeggenden glimlach van den anderen kant van de kamer op hen neerkeek. Op de groote boekenkast stond een modelschip, de „Destruction", waarop Sir Philip voor het eerst als bevelvoerend officier gevaren had. Het was

öfÄi?; ^'ä-- ^r^si--^

op zijn. Heeft U deze revolver meer gezien ?" De jongeman knikte. „Ze was van mijn oom," zei hij. „Waar bewaarde hij ze ?" „Gewoonlijk in de lade van zijn schrijftafel, maar vanmorgen liet hij me juist zien, dat hij ze in zijn achterzak droeg." ..Geladen ?" „Ik denk het wel." Lisburn haalde

BEZOEKT HET

E" ÄSMTHEMER TE DEN HAAG

serschepen en gebouwd in den tijd, dat een oorlogsschip zoowel van zijn zeilen als van zijn machines afhankelijk was. Het schip zag er ouderwetsch uit met zijn razeilen en zijn dubbele rij kanonnen aan iedere 'langzij. Waarschijnlijk was het schip jaren geleden gebouwd, want het tuig was in wanorde en het verguldsel van het kleine schegbeeld had geen glans meer. Er lag iets tragisch in het zien van dat oude schip, dat als het ware de wacht hield bij het doedc lichaam van zijn vroegeren kapitein. En terwijl hij er naar stond te kijken, verwonderde Dawson Forester zich over het toeval, waardoor een man, die aan een wereld van gevaren van oorlog en weer blootgesteld was geweest, per slot van rekening moest vallen door den kogel van een lafhartigen moordenaar. Maar al spoedig werd hij door de stem van Stephen Lisburn uit zijn mijmering gewekt. - 10 -

■ ■ '

'

..:^aM

B'r is geloof ik op den gcheelen aardbol, wat zeg ik, op alle planeten tezamen, geen mensch die meer van rust en vrede houdt dan ondergeteekende. Hij ergert zich niet omdat hij zich ergeren wil. Neen hoor. Al zou hij Pruttelaar van Pruttelenburg tot Pruttelenstein heeten, pruttelen doet hij alléén maar, als er een reden voor- is. En waaratje, d'r is van de week weer een grond om de pruttelvlag uit te steken. En, van je familie mot je 't in deze altijd maar hebben, 't Is m'n bloedeigen vrouw, die me op stang gejaagd heeft. Is dat nou niet ergerlijk? Ik zal u, zonder veel omhaal, 't verhaal vertellen. Je moet weten, dat ik dol op mooie platen ben, 'n landschapje, 'n stilleven en (ik zeg 't zonder blikken of blozen) een lief snuitje op een plaatje afgedrukt (of tegen m'n pas geschoren wang aangedrukt) geven me wat je nou zoo noemt: echt plezier. Je begrijpt dus, hoe ik in m'n nopjes ben, dat ons weekblad „Het Weekblad", in den laatsten tijd geregeld van die snoepjes van landschapjes, stillevens etc. gratis aan z'n lezers en lezeressen aanbiedt, 'n Heele kunstcollectie. Ik noem het 'n kunst om dat zoo kunstig èn zoo goedkoop te doen. 't Kost je letterlijk niets. Want het blad is niets duurder geworden. Op m'n kamertje (tegenover vreemde menschen, maar dat zijn jelui niet, spreek ik van m'n studeerkamer) hangen die plaatjes keurig aan den wand. Ik koop d'r een lijstje voor en 't ziet er piekfijn uit. En nou m'n ergernis. Of beter gezegd m'n vrouw d'r ergernis. Zij is ook dol op het Weekblad. Ze legt alle bladen bij elkaar en laat ze tweemaal per jaar inbinden. Komt ze onlangs in m'n studeervertrek binnenstuiven, begint te sputteren, op te spelen, te ageeren, te protesteeren en zégt: Als je nog weer eens zoo'n plaat uitknipt Als je nog weer ereis m'n jaargang schendt. Moet je weten, dat zij van zoo'n ouwen jaargang is, dat d'r werkelijk niet veel aan te bederven is. Maar dat zeg ik haar niet. Je moet bij m'n vrouw niet te veel op d'r litteraire wijze van uitdrukken letten. De literatuur heeft ons huishouden alleen van mijn kant. Wat zou dat ?! Dat is het eenige wat ik van mijn kant op haar woordenvloed antwoord. Ik dacht dat 't goeie mensch het bestierf. Van nijdigheid. Van ergernis. Waarom? Vrouwen kunnen toch zoo onpractisch zijn. Ze willen van geen raad hooren. Erger je niet. Profiteert. Geniet. Knipt de plaatjes uit. En koopt van elk blad, dat je op die wijze tot een versiering van de wanden van je kamer hebt gebruikt, een nieuw ex. Kosten? 15 centen. Goedkooper kan het niet. Als je voor 15 cts. alle ergernis zoudt kunnen wegwerken, dan was de wereld een paradijs. Nou is ze vaak .... Vult het zelf maar in. Doch volgt eveneens m'n raad en erger je tenminste in dat eenc* ding met meer. PETRUS PRUTTELAAR.

De tuin bestond uit een klein en tamelijk verwaarloosd uitziend grasveld, dat omgeven was door slecht onderhouden paden, in welks midden een met mos begroeide zonnewijzer stond. Foresters waakzame oogen zochten den geheelen tuin af, maar hij ontdekte geen enkelen voetafdruk, tot hij aan den buitenmuur kwam. Toen zag hij, dat de klimop, die er tegenaan groeide, op één plaats had losgelaten, alsof iemand had geprobeerd tegen den muur te klimmen. Bij een tweeden, nauwkeungen blik zag hij, dat de slierten van de plant nog geheel frisch en niet verwelkt waren, waaruit hij opmaakte, dat ze kort geleden pas afgebroken moesten zijn. Door deze ontdekkingen bemoedigd, keek hij naar den grond onmiddellijk onder den muur en op een plek, waaide aarde erg week was, ontdekte hij een afdruk van een voet. Nadenkend keek hij naar deze laatste ontdekking, toen Lisburn uit de richting van het huis naar hem toekwam. De politie komt direct," berichtte deze, om plotseling te zwijgen en dan een opgewonden uitroep te slaken, toen hij den intens aandachtigen blik uit Foresters oogen volgde. Een voetafdruk!? Dat is een belangrijke aanwijzing! De moordenaar is dus ontsnapt door over den muur te klimmen en als hij de handigheid gehad heeft, daar een auto te laten wachten, dan is hij nu al mijlen ver weg." „Het kan zijn," antwoordde Forester onverschiUig. „De onbekende moordenaar is echter kiesch genoeg geweest om zijn voetafdruk na te laten op den eenigen plek in den tuin, waar dit mogelijk is geweest. Zooals u ziet is het een buitengewoon scherpe en duidelijke afdruk en misschien valt er meer uit af te leiden dan men op het eerste gezicht zou vermoeden. In de eerste plaats, vindt u den vorm met vreemd? Let u bijvoorbeeld eens op de teenen. Het schoeisel is nogal puntig geweest, terwijl het uiteinde van den teen weer min of meer rond loopt. In het kort, de geheele omtrek van het voorste gedeelte lijkt veel op een ogiefvormig booggewelf, zooals men zoo dikwijls aan een oud Grieksch gebouw ziet. Er is geen spoor van een hiel te bekennen of een holte van den voet; de oppervlakte van den voet bestaat uit een onafgebroken vlak stuk, waaruit ik atleid, mr Lisburn, dat de man, die dezen voetafdruk maakte, een paar schoenen met dikke kurken zolen droeg, zooals de beschaafde Chineezen die dragen! „Natuurlijk — het was ook een Chinees, die mijn oom geregeld bedreigde." De toon, waarop Lisburn sprak, was vol bewondering voor

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM |

(Foto Godfried de Groot)

F®ft®sftiuislll
pfspf

^flf^^»^!

ALBERT HEMELMAN ÉN ZIJN WERK DOOR

Albert Hemelman.

Ma aanvankelijk gewerkt te hebben in den Achterhoek, — waar veel van de rustige Geldersche tarereeltjes zijn ontstaan — voelde Albert Hemelman, plotseling overgeplant in het drukke, woelige leven van

GUUS BETLEM Jr.

Gezicht op een stad als Amsterdam, zich hevig aangetrokken tot de sfeer van het grootbednjf. Dagenlang zwierf hij in de buurt van de havenwerken, rond de ontzaglijke graanelevators, kranen booten... en liet dit machtige, tot nu toe ongekende deel van het bruisende stadsleven met volle kracht op zich inwerken. En nimmer heeft hij zich meer kunnen onttrekken aan de groote bekoring, die hiervan uitgaat, voelende, als schilder vooral, het ontzagwekkende en schoone van deze bedrijvigEn het was dus ook heelemaal 'geen wonder, dat deze verandering in zijn leven van grooten invloed zou zijn op

Elevator In actie

de Theems. zijn werk. Met alle energie en werklust stortte hij zich op dit voor hem zoo pakkende en boeiende onderwerp: het grootbedrijf. Monumentaal zijn de schilderstukken, vervaardigd aan den rand van Amsterdam, aan de havens, — en later ook elders — waarin de schilder z'n geheele ziel heeft gelegd, waaraan hij al z'n liefde heeft gegeven Het schilderij „Slagader van Amsterdam toont ons de bedrijvigheid der binnenstad met links op den' achtergrond het — altijd wat rommelige — stationsemplacement. Hoe sprekend is dit weergegeven tegenover de rust van de majestueuze torens in den rechter hoek. Dit werk toont ons, hoe vol-

Fjord bij AKureya. Slagader van Amsterdam. volledig dit onderwerp den schilder komen de schilder het leven in de ligt". Naast werken uit eigen land hoofdstad aanvoelt — hoe hij zich gestaan de buitenlandsche, want groot heel en al weet aan te passen by de is het aantal reizen geweest, door aparte, bijzondere sfeer, die Amsterdam Hemelman ondernomen. In 1924 beeigen is. , j zocht de schilder voor het eerst NoorDe hierbij eveneens gereproduceerde wegen en dit land trok hem zoozeer lithografie „Elevator in actie" laat ons aan, dat hij gedurende vijf jaren achterzien de grondige studie, die Hemelman een Skandinavië en omliggende streken van zijn onderwerp heeft gemaakt. Wat bleef bezoeken. En er is een wondervan Mastenbroek (over wien wij inderlijk contrast tusschen de schilderstuktijd ook een artikel plaatsten) in dit opken uit het bruisende drukke stadsleven, zicht voor Rotterdam is geweest, is de havenbedrijven, en de werken, die Hemelman voor Amsterdam. Jarenlang de verrassende schoonheid van Noorheeft hij gewerkt in, om en op de wegens fjorden en natuurgebieden weerschepen en groot is het aantal zijner geven. Werd aan den eenen kant de relaties met binnen- en buitenlandsche schilder getrokken door het leven, het Qeldorsch eißo scheepvaartmaatschappijen, die gaarne bedrijf .. aan den anderen kant waren kunnen studeeren en arbeiden. Ook op den schilder zagen verschijnen met altijd het de verrukkelijke kleurschakeenngen, Schotland maakte hij geen groot werk, nieuwe, frissche denkbeelden over het ja, een voor ons Hollanders schier doch slechts vluchtige schetsboekkrabzoo geliefde onderwerp. ongelooflijke kleurenpracht, die zijn bels, die niettemin door hun originaliNog twee sprekende voorbeelden van schildersoog boeiden en bekoorden. En teit, vooral voor den schilder ^elf, dit soort werk zijn „Bedrijvigheid zooals de natuur zelf... zoo zijn Hcmelgroote waarde hebben. over het IJ", een teekening, gemaakt mans werken! „Fjord bij Digermulen bij den bouw van de Jachthaven, die Gedurende vier jaar (van 1905—'09) is er een voorbeeld van. ons toont, welk een vlot illustrator volgde Hemelman aan de Academie de Behalve z'n Noorsche reizen, welke ook Hemelman is, en hoe hij met enkele lessen onder professor Sturm. IJsland en Schotland omvatten, ja zelfs vluchtige lijnen een gansche wereld van Spitsbergen (vermoedelijk is Hemelman Teven en bedrijvigheid voor ons weet de eenige schilder geweest, die ooit heeft te tooveren; en het werk „Gezicht op gezworven over de uitgestrekte ijsvlakde Theems", een aquarel, gemaakt ten) bezocht hij ook Noord-Afnka en tijdens een reis naar Engeland. Dit Madeira. Vooral hier heeft hij veel stuk is slechts een voorstudie van gewerkt en weer was het de kleurengrooter werk: een olieverf schilderij, daar pracht — doch nu een geheel andere; ter plaatse gemaakt, doch deze voorzonnig en fleurig, — die hem trok. studie reeds geeft een bewonderensOok de binnenlanden van Afrika bewaardig treffend en levendig beeld van zocht Hemelman, doch hier is hij te het havenbedrijf eener wereldstad. We kort geweest, om er ernstig te hebben voelen onmiddellijk hoe volkomen en

Fjord bij Dlgermulen (Noorwegen). - 12 -

Madeira. Qezlcht op Funchal.

Bedrijvigheid over het IJ. - 13 ^

■ .

V :

^

■

.

.

■.',',

Under den titel „In de riolen van Parijs" brengt de Ufa binnenkort een film in ons land, die in de studio's der ^British International Pictures

^''«Elstree, onder regie van Walter Summers is opg-enomen. Over het algemeen zien we in ons land weinigr Engelsche films, netffeen jammer is, daar de Engrelsche filmindustrie met grroote schreden vooruit gaat. „In de riolen van Parijs" is 'n uitstekend gespeeld, spannend detective-drama niet een gelukkig slot.

heeft een kapper, die, als alle andere kappers, steeds de weerberichten rondbazuint. Dezer dagen kwam mijn neef geagiteerd binnenloopen, omdat hij haast had en oogenblikkelijk begon de man: „Mooi weer vandaag, mijnheer Janssen !" „Ja, Jieel mooi," antwoordde mijn neef geërgerd, „'t Is wonderlijk hoe gauw zooiets bekend is. De man uit den sigarenwinkel hiernaast wist het ook al!" Dokter: „Vóór, alles moet u veel frissche lucht hebben. Wat is uw beroep?" Patiënt: „Piloot." „Ik vind het vreeselij k thuis te moeten zitten," vertelde de jonge vrouw. „Ik ga ook als getrouwde vrouw weer naar kantoor." „Werkt u dan ook in dezelfde afdeehng als uw man ?" „Ja zeker, hij is zelfs mijn baas, maar alleen op kantoor 1" „Eerlijkheid vindt men alleen nog maar op het platteland," betoogde mijnheer Raasmeyer. „Kom, dat zou ik maar niet zoo boud beweren," meende een kennis. „Toch is het zoo," hield mijnheer Raasmeyer vol. „Om je een voorbeeld te geven : Een paar jaar geleden ging ik met een lokaaltreintje naar Bommelhuizen en liet mijn paraplu in de wachtkamer van het station staan. De vorige week ging ik weer naar Bommelhuizen en warempel: mijn paraplu stond nog in denzelfden hoek als waar ik hem gelaten had !'" „Maar weet je wel zeker, dat het dezelfde paraplu is?" „Dat kan ik je niet precies zeggen, maar denk toch eens aan, wat 'n eerlijkheid !" „Moeder," zei Kareltje, „Piet Pieters was vandaag de eenige in de klas, die een vraag goed kon beantwoorden." „Zoo zie je maar weer eens," antwoordde Kareltjes moeder, „ik heb altijd wel gezegd, dat die Piet meer weet dan jij ! Wat vroeg de onderwijzer dan ?" „Hij vroeg, wie den inktpot op zijn lessenaar leeggegoten had !"

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag honderd twee en zeventig.

■

i

1. Benita Hume en Henry Kendall. 2. Wallace Geoffrey en Henry Kendall. 3. Vincent Floyd (Henry I Kendall) in gevaar. 4. In het

Nadat de knappe cliënte de lange en welsprekende rede van den verdediger in haar scheidingsproces had aangehoord, barstte zij in tranen uit. „Nooit zou ik geweten hebben," snikte zij, „hoezeer ik heb geleden, als ik 't vandaag niet had gehoord.

MIJN NEEF JANSSEN

Hij: „Kent U Goethes Faust ?" Zij: „Natuurlijk !" Hij : „Een prachtig werk, nietwaar ?" Zij : „Nu, ik heb het niet gelezen, maar ik neem het altijd mee, als ik een heer voor 't eerst ontmoet." Ferdinand Zuinig was naar een diner geweest en kon zich niet onttrekken aan den plicht om zijn tafeldame na afloop met een auto naar huis te brengen. „Beleefdheid is veel waard, maar geld nog meer," dacht Ferdinand, toen hij in het vehikel zat en den taximeter onrustbarend harder zag loopen dan zijn beurs betalen kon. „Is het nog ver ?" vroeg hij angstig. „Neen, wij zijn er zoo dadelijk." „Dat hebt u vóór twee gulden ook al gezegd !" meende Ferdinand spijtig. De trein snelde door de velden en mijnheer Hazeman dommelde zoetjes in een hoekje van den coupé. Plotseling werd hij opgeschrikt, doordat een medereiziger als bezeten het portierraampje openrukte en hem aanstootte. „Is uw vrouw nogal dik en heeft ze een rood hoedje op en een bruin mantelpak aan ?" schreeuwde hij. „Ja," antwoordde de verbaasde Hazeman. „Waar is al die opwinding voor ?" „Opwinding !" riep de ander uit. Man, ze is zoo juist uit den trein gevallen !" „Groote hemel !" gilde mijnheer Hazeman. „Sta daar niet zonder een hand uit te steken, man ! Trek aan de noodrem ! Zij heeft de kaartjes !" ,,Evert heeft al driemaal een blauwtje ^(■loopen." ,,Dan mag hij wel voorzichtig zijn. Zijn geluk kon wel eens keeren !" „Jij vindt altijd en overal fouten," mopperde mevrouw Staalman. „Ja, lieve," antwoordde haar echtgenoot. „Ik heb jou gevonden."

Wie is de bouwmeester van het Centraal Station te Amsterdam? Verwacht MATA-HARI met ORETA OARBO en RAMON NOVARRO

Wij verloten onder de goede oplossers, die ons hun antwoorden vóór 25 Mei zenden (abonné'sinoverzeeschegewesten vóór 25 Juli) een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen. Adresseeren aan : Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, en op briefkaart of enveloppe a.u.b. duidelijk vermelden : Vraag 172.

15 • -

Marietje ging met haar vader en moeder naar een winkel, waar nieuwe kleeren voor haar moesten worden gekocht. Terwijl moeder bezig was aan de eene toonbank de artikelen uit te kiezen, dwaalde vaders aandacht naar den anderen kant, waar een aardige winkel juffrouw stond, met wie hij weldra een gesprek aanknoopte. Marietje zag dit eenige oogenblikken aan en merkte toen met stemverheffing op: „O, moeder, kijk eens naar pappie. Je zou niet denken, dat hij met ons getrouwd is, wel ?" Keukenmeid : „Ik vertrek binnen drie minuten !" Mevrouw : „Nou, zet de eieren dan even op. Dan zijn ze ten minste één keer goed !" „Uw man schijnt veel minder te tobben dan vroeger." . „Ja, nu het voetbalseizoen voorbij is, heeft hij alleen nog maar zijn zaken om over te tobben." „Dus jij zoudt nooit Vrijdags op reis gaan ?" „Vast en zeker niet !" „Ik begrijp warempel niet, hoe je je nu mét zulk dom bijgeloof kunt ophouden ! „Dat is heelemaal geen bijgeloof. Ik krijg Zaterdags pas mijn salaris." Eerste tuinman : „Zeg Willem, hoe lang heb je nog in dien appelboom te werken ? Tweede tuinman (van boven aan de ladder) : „Nog een goed uur." Eerste tuinman : „Best, maar schiet dan een beetje op, zeg, want de baas heeft gezegd, dat ik den boom moest vellen. „Hoe kom je aan dien buil op je hoofd ?" „Van 't saxophoon spelen." ^ „Zeker vlak vóór iemands huis ?' '.Nee, vlak vóór iemand, die schuiftrompet speelt."

DE OPLOSSING Vraag honderd acht en zestigDe uit vinding van den kijker wordt toegeschreven aan Zacharias Jansen, een bril lenslijper te Middelburg, en aan zijn staden tijdgenoot Hans Lipperrhey. De hoofdprijs werd verworven door den heer J. van Loon te Tilburg. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer J. J. M. Leysen, Kerkrade (L.) ; mej. M. de Roo, 's-Gravenhage; mej. A. Buursink, Enschede ; mej. J. Caboort, 's-Gravenhage ; den heer J. B. Vos, Eindhoven.

^^mmm

MARLENE DIETRICH EN

HA

^

>«/.-^

HEIDEDE

■■■

^"

ALS HET LEVEN 'N WAAGSTUK WORDT LOUISE DE BETTIGNIES. - DE VROUW, DIE EEN VELDSLAG WON. De man of vrouw, die spion wordt, blijkt hiertoe gewoonlijk gedreven door drie verschillende drijfveeren: zucht naar geld, zucht naar macht, of liefde voor het vaderland. Soms zijn deze drie innerlijk-werkende krachten min of meer vermengd, maar ook dkn nog is er toch altijd één het sterkst. Zelden gebeurt het echter, dat een spion louter uit vaderlandsliefde tot den geheimen dienst komt. Met Louise de Bettignies en haar landgenoote Léontine van Houtte is dit echter wèl het geval geweest. Deze twee Belgische vrouwen kenden tijdens den wereldoorlog slechts één verlangen : de legers der Geallieerden en daarmee hun benard vaderland te dienen. Louise de Bettignies was een besóhaafde vrouw van omstreeks vijf en dertig jaar toen in 1914 de oorlog uitbrak. Zij was hoofdzakelijk in Frankrijk opgevoed, maar ook in Engeland, Italië en Duitschland had zij verschillende scholen en universiteiten bezocht. Toen de Duitschers België binnentrokken, vluchtte zij, mét honderden anderen, naar Engeland. Zij bleef daar echter niet lang, want onmiddellijk stelde zij zich beschikbaar voor den Engelschen Geheimen Dienst. En het eerste wat men daar van haar vroeg, was terug te keeren naar het bezette gebied ! Zij vestigde zich te Lille, waar zij zich Alice Dubois noemde en in haar onderhoud voorzag door het verkoopen van kantwerken. In deze vermomming trok zij van het eene dorp naar het andere, intusschen haar oogen en ooren wijd open houdend voor iedere inlichting over de Duitsche legers, die zij te hoeren kon krijgen. Haar moed hierbij was werkelijk verbazingwekkend. Reeds zeer vroeg gedurende haar loopbaan als verkenner was het noodzakelijk voor haar, ons land binnen te komen. Een draad versperring, waarop een electrische stroom stond van 1400 volt, liep langs de heele Belgisch-Hollandsche grens, en Louise had geen paspoort ! Bovendien bevond zich een Duitsche patrouille vlak in de buurt. Zonder ook maar één oogenblik te aarzelen, klom zij op het dak van een schuur en nam een sprong, die haar veilig over de draadversperring heen op Nederlandsch grondgebied bracht. Hier bleef zij onbeweeglijk liggen om niet getroffen te worden door de kogels uit de Duitsche geweren. Uren moest zij zoo blijven liggen ; toen gaf de patrouille het op en kon zij eindelijk haar weg vervolgen. Na dit avontuur werd Louise voorzichtiger. Voor de informaties, die zij bij zich droeg, wist zij de meest vernuftige bergplaatsen te vinden. Dit was wel noodzakelijk, want in verband met het groot aantal spionnen, die zich in het bezette gebied bevonden, fouilleerden de Duitschers op geregelde tijden alle inwoners, of zij verdacht waren of niet. Een corps vrouwelijke politieagenten was met het onderzoek der meisjes en vrouwen belast. Op zekeren dag, toen zij zeer belangrijke papieren bij zich droeg, werd Louise naar een politiebureau gebracht om daar gefouilleerd te worden. Een vrouwelijke"

agent onderzocht haar en haar kleeren uiterst nauwkeurig. Het kleine „kantverkoopstertje" scheen geheel ontdaan van angst en vrees, maar er werd niets op haar gevonden, en zij kreeg haar kleeren dus weer terug. Na zich haastig te hebben aangekleed, rende zij bijna het politiebureau uit, zoodat de Duitsche beambten niet weinig moesten lachen. Een minuut later was zij echter weer terug. „Ach mijnheer," vroeg zij smeekend aan den dienstdoenden beambte, „mag ik alstublieft mijn paraplu even halen ? In mijn verwarring heb ik die hier laten staan." De man haalde zelf haar paraplu en zei haar, toch niet zoo bang te zijn ; het onderzoek geschiedde immers slechts, omdat het nu eenmaal was voorgeschreven .... Vriendelijk dankend vertrok Louise opnieuw, mèt de paraplu, die zij opzettelijk had vergeten om er de aandacht van af te leiden, en waarin, in een holle balein, de zoo belangrijke documenten zaten ! Soms, terwijl zij wachtte om onderzocht te worden, zag men haar uit tijdverdrijf van een stuk chocolade eten, dat zij in haar zak had, en waarin de inlichtingen verborgen waren, die zij had weten te bemachtigen ! Het was veiliger deze op te eten, dan ze in handen der Duitschers te laten vallen. In den winter bleek de kaars van een lantaarn een uitstekende bergplaats ! Een van de stoutmoedigste waagstukken, die Louise de Bettignies heeft bestaan, was het in kaart brengen van de opstelling der Duitsche artillerie nabij Lille. Terwijl zij haar kant ventte, was zij in staat overal ongehinderd te passeeren, want geen van de Duitsche officieren of soldaten, wien zij haar kant als een-iouvenir aanbood, dacht ook maar één oogenblik, dat zij iets begreep van hetgeen er om haar heen plaatsgreep. Toch was zij zóó goed thuis in militaire aangelegenheden, dat zij in staat was ieder detail in zich op te nemen van de positie der Duitsche kanonnen. Volgens haar inlichtingen teekende een harer helpers een kaart, terwijl een andere collega deze fotografeerde en verkleinde tot op de grootte van nog geen vierkanten centimeter. Louise haalde toen een glas uit haar bril, stak de kaart in den metalen rand, bracht het glas weer op zijn plaats en bracht de kaart zoo' naar het Engelsche hoofdkwartier, waar zij onmiddellijk vergroot werd. Het gevolg hiervan was een der succesvolste aanvallen van de Geallieerde legers tijdens den wereldoorlog. Natuurlijk was Louise verscheidene keeren aangehouden en gefouilleerd, maar nimmer waren de Duitschers op de gedachte gekomen in het montuur van haar bril te zoeken ! Gedurende al dien tijd werd Louise de Bettignies geholpen door Léontine van Houtte, een kostuumnaaister, die in Lille woonde. Ofschoon zij beiden even druk spionneerden, was Mile Van Houtte's voornaamste taak toch, Engelsche en Belgische soldaten uit het bezette gebied weg te helpen, opdat zij zich weer bij hun regiment konden voegen. - 18 V r'-':

Een van haar methoden was al zeer vernuftig. Twee wagens met stroo kwamen aan de grens. De koetsier van den eersten wagen — laten we hem A noemen — steeg af om zijn papieren te laten controleeren. Wanneer de soldaten met hun bajonetten in het stroo gestoken hadden, ten einde zich te overtuigen, dat er niemand onder verborgen was, reed B, de koetsier van den tweeden wagen, waarin zich de soldaten bevonden, een eindje vooruit en ging vóór den eersten wagen staan. B. steeg dan eveneens af om zijn papieren te laten onderzoeken, terwijl A op den eersten, maar in werkelijkheid twééden wagen, die niet doorzocht was, klom en kalmpjes wegreed ! Ofschoon ze natuurlijk zeer riskant was, slaagde deze truc uitnemend en naar men beweert, heeft Mile Van Houtte verscheidene keeren van deze eenvoudige methode gebruik gemaakt. In het begin van 1916 bevond Louise zich dicht op de grens van een zenuwinstorting. Hierdoor, en misschien ook wel doordat zij steeds zoo'n succes gehad had, werd zij roekeloos, met het gevolg, dat zij op zekeren dag gefouilleerd werd, terwijl zij zeer belangrijke papieren bij zich droeg, die zij niet eens de moeite had genomen te verbergen ! Onder het kruisverhoor, dat haar werd afgenomen, kon zij zich niet meer bedwin gen en bekende, daarbij in haar angst tevens Léontine van Houtte en nog een helpster verradend. Ook Léontine werd gearresteerd en de beide vrouwen moesten terecht staan voor een krijgsraad, die hen ter dood veroordeelde. Waarschijnlijk door de geruchtmakende executie van miss Cavell in October 1915 werd het vonnis echter gewijzigd. Louise de Bettignies werd tot een gevangenisstraf van 27 jaar veroordeeld, en Léontine van Houtte tot 15 jaar. Louise de Bettignies stierf in de gevangenis te Keulen den 27sten September 1918. Ze werd te Lille begraven met groot militair eerbetoon, dat gebracht werd door de Engelsche, Fransche en Belgische legers. Mile Van Houtte werd spoedig vrijgelaten, nadat de wapenstilstand was geteekend. In 1927 werd haar het Legioen van Eer toegekend, ter gelegenheid van de onthulling van een standbeeld voor Louise de Bettignies te Lille. In hetzelfde jaar bracht zij een bezoek aan Londen, waar te harer eere een groot banket werd gegeven. . AI deze eerbewijzen waren echter niets voor Léontine van Houtte, die steeds in stilte had gewerkt, overtuigd, dat hetgeen zij deed, haar plicht was ten opzichte van haar vaderland. Zij vestigde zich dan ook weer te Lille, waar zij, bijna onopgemerkt door haar stadgenoot en, haar kalme, rustige leven van vóór den oorlog gewoon voortzette. En thans herinneren misschien alleen haar beste vrienden zich nog maar de avonturen, die zij vaak met levensgevaar heeft meegemaakt. . . .

?w«?7^f,n^'rnsEf<^'w ' '

PP

Beiei^cheSt^sbaden 7|inwpreldb^o&md Bad Kissingen

Ivoor hart, maag, darm. lever. gal. Irheumatiek, onWettingskuren. 1 Prospect! en inlichtingen Jk iKurverein. /'C^Ä

Rakocïy-Drinkkuur Naluurl. Kootzh. zoulwalef-, bron- en modderbaden. Verzending van bronwater I door de Qadei»rwaltung. T

Het Alpenbad. Calarrhe, Asthma. Emphyseem, Bronchitis. Hals-. Neus-, Stroltenhoofdziekten ProapecU door de Kurverein. ._

^^

Wernaizer 1 Het bad ter genezing van nier-, urine- en blaasziekten. Propaganda-malenanl ,',,tt

door de Direclie.

het staal- en Franhenwold voor K-vl. zenuwen. | vrouwetvieMen. bloedarmoede, jichl. (heumaiiek. ischias.

\rfW■»^T^^CT^rT^^ti door «lie reisbureau« en

Schrifielijke danslessen Omvattende de standaard steps met variatiën van QUICKSTEP, SLOW FOX, TANGO; WALTZ en RUMBA. Uitvoerig beschreven en toegelicht door C. KLINKERT. Uitvoering en teekeningen door FRITS VAN ALPHEN.

l

Deze belanrrffke Neder/andsche uityave op dit gebied wordt U toegezonden na ontvangst van 1.1.— door den uitgever C. KLINKBRT. STADHOUDERSKADE 153, TEL. 24232, AMSTERDAM

-

vees frisch.wees opgewekt

BEHOEDT UW ELEGANCE, BW CHARME, UW TOILET

wees geen sleurmensch, 's morgens niet, 's middags niet en ook 's avonds niet. Stelt Uw werkkring aan Uw zenuwen zware eischen, blijf ze de baas door geregeld Wrigley's te gebruiken. Wrigley's na elke maaltijd reinigt het gebit, maakt de mond frisch en bevordert de spijsvertering. Wrigley's geeft rust en kalmte, houdt U fit en monter.

Transpiratie is een, in het verborgene werkende, meedoogenlooze vijandin. Hoeveel kwaad heeft zij al niet gesticht; japonnen bedorven, charme in gevaar gebracht door een vernederenden geur. Gelukkig beschermt Odo :-ono U door de transpiratie met haar geur en haar gevolgen, doeltreffend te voorkomen.

Twee soorten: P.K. (zuivere pepermuntsmaak). Spearmint (pittipe kruizemuntsmaak), 5 cent per pak|e.

nM-14

Past iederen dag, onverschillig op welk oogenblik, en in geval van lichte transpiratie, de nieuwe zachte Odorono (kleurloos) toe. Indien U last hebt van bovenmatig transpireeren en U zich wenscht te verzekeren van een langduriger werking, gebruikt dan, slechts tweemaal per week, voor U naar bed gaat, de gewone Odorono (robijnkleurig).

WRIGLEY Dr. H. NANNINO's Zetpillen tegen Aambeien werken pijnstillend en genezen in korten tijd de ontstoken slijmvliezen. De

^&&Ai£jd&vofwn maakt het inbrengen xeer gemakkelijk. Verkrllgbaar WJ alle Apothekers en Drogisten k f 1.75 per doosje van 12 stuks.

„Mijn verloofde is een zeer discrete vrouw. Van haar komt geen mensch wat te weten." „De mijne is nog discreter." „Dat bestaat nietl" „O, toch wel I Zooals mijn meisje een geheim kan bewaren, doet niemand het. Om je een voorbeeld te geven: wij waren al eenjaar lang verloofd, zonder dat ik er eenig idee van had \"

ODORONO Bij

OVERTOLLIG HAAR De nieuwe ontharingscrème Odorono, een vervolmaakf product, aangenaam en gemakkelijk in het gebruik, die noch in de tube, noch op de huid verhardt, completeert de verzorging Uwer oksels.

- 19 -

alle firma's die toiletartikelen verkoopen : f. 1. en t. 1,80.

Stuurt 6 postzegels van 6 cent, met navolgende coupon, aan de Globe Trading Co., Singel 44, Amsterdam, voor het verkrijgen van monsters.

a«Ueva mil monsters Odorono te doen toekomen, tegen Inwisseling »sn 6 posfr segsls van 8 cent, hlerbll Ingesloten. Haam ■ — Adres—__ —

TDinDCirvTEr ©B^ m^Jkium

mmmim "

Geen ontsierend Haar meer „ik was geheel ontmoedigd door den zwaren groei van ontsierend haar. Ik probeerde ontharingscrèmes, onaangenaam ruikende poedei-s en pijnlijke electrische behandelingen—zelfs een scheermes. Door het scheren werd de haargroei echter nog dichter. Daarop vernam ik dat de Nieuwe Vieto — die Wenlo-Wit bevat — de keratine in het haar en de haarwortels oplost. Dit maakt voor goed een eind aan den last van overtollige

de jeuk bedaart endepijnverdvijnl

haargroei. Sedert ik Nieuwe Vieto gebruik is mijn huid zoo glad en blank, dat niemand ooit zou kunnen vermoeden dat ik jarenlan? filet overtollig haar te kampen heb gehad." Nieuwe Vieto (met Wenlo-Wit) ia gegarandeerd 100% zuiver en heerlijk geparfumeerd. Verkrijgbaar in tuben van /!.- en ƒ1.75 bij drogisten en parfumeriezakén.

J)e cmstiffe: „Interes seen U zich misschien voor onze beweging? Wij streven naar kleeding-hervorining-."

„ Waarom hebt U mij daar midden in den nacht laten roepen ?" vroeg de dokter. „Wij dachten, dat onze Jantje een gulden „Dan hebt U zich toch, hoop ik, vergist?" „Ja, het was gelukkig maar een kwartje."

had ingeslikt."

Ekzeem en andere huidaandoeningen behooren tot het verleden, zoodra het D.D.D. Geneesmiddel wordt aangewend. D.D.D. tast de ziekte onder de huid aan en doodt de kiemen, die haar voortbrengen. Na een paar aanwendingen zijn reeds de ondragelijke jeuk en de folterende pi|n tot bedaren gebracht. Ekzeem, Dauwworm, Open Beenen en Zweren wijken spoedig voor de geneeskrachtige werking van deze vloeistof. In één nacht zijn puistjes en leelijke plekken verdwenen. Bij Zonnebrand en Insectenbeten onmiddelli|k verlichting I U kunt D.D.D. kosteloos grS rf ^^ ,nc'ien u "og heden schrijft aan de .D.D. Company, Afd. A - 17, Amsterdam-C ontvangt U gratis en franco een proefflacon. ten briefkaart is voldoende. Q9

NeveienanV DTITI Niets MrJ,MM,MJ, overtreft

GENEESMIDDEL TEGEN ALIE HUIDAANDOENINGEN

De band voor den jaargang 1931 is gereed. Hij dient tot het inbinden van 52 nummers V

S?*0J£, ' duS VOOr een Seheelen J**rgang. De prijs van dezen band bedraagt FJ. 150 franco per post, BIJ VOORUITBETALING. Het verschuldigde kan voldaan wordendoor storting op onze postrekening 41880 of door toezending van postwissel.

B

^3.

ADM.:

HET WEEKBLAD CINEMA & THE A TER GALGEWATER 22 - LEIDEN

Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is^-een prettig bezit, dat u nog vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers van ons blad.

IVervolé van pagina W VEREEN. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL in de rede, terwijl ze naar huis terugErdemann, in leven hoog-leeraar te Heidelliepen om. de politie binnen te laten. berg, en wijlen den heer Alkibiades, in Vier mannen stonden voor de deur leven staatsman te Athene, tusschen Piptte wachten en op het gezicht van één l'ax en den Onbekenden Soldaat, tusschen van hen — een krachtig gebouwde man den Duivel en den sergeant van de lijfvan middelbaren leeftijd — verscheen wacht, tusschen koning en lijfarts en tuseen glimlach, toen hij Forester herkende. schen den Duivel en den Deftigen Dood. Hoofdinspecteur Garling was een Voorts spreken de acteurs af en toe in een buitengewoon bekwaam en energiek of ander intermezzo tot het publiek. Elk van man; jarenlange ondervinding had hem deze fragmenten is uitstekend, maar een gaaf geheel als tooneelspel is „de Duivel een diep inzicht in dé psyche der misop Aarde" daardoor niet geworden. Ook daad gegeven en hij had meestal enorm het slot is er o.i. geheel naast, omdat de veel succes met zijn methoden om een duivel niet zijn rol als mensch, maar als " misdadiger te verstrikken. acteur weigert verder te spelen. Een en Hij ging van het standpunt uit, dat ander neemt niet weg, dat wij bijzonder de /nanier van „operecren" biJ den genoten hebben van het prachtige verhaal doorsnee-misdadiger weinig verschilde, van den Onbekenden Soldaat, zooals Joh. en na een kort onderzoek was hij al in Elsensohn die figuur tot leven wist te wekstaat om uit een half dozijn mannen, ken. Voorts van de uitmuntende wijze, wiens manier van werken hij herkende, waarop Jan van der Linden, als de serDick van Veen (de duivel) en Gerhard geant, het hekeldicht op den generaal dehet mannetje te halen, dat hij hebben Alexander (de deftige dood). moest. Als een van de mannen, die hij clameerde. Onvergetelijk was ook het spel verdacht, op dat tijdstip erg royaal met Onze lezers zullen uit het interview met on vooral de dictie van Anton Roemer als zijn geld omsprong, of geen voldoende den auteur in nummer 431 van ons de koning. Ook vielen Piet Rienks als de blad wel begrepen hebben, dat Ben hofnar, Gerhard Alexander als de Defalibi had voor het oogenblik, dat de van Eysselsteyns tooneelspel „De Duivel tige Dood en niet te vergeten Caroline misdaad gepleegd was, besloot inspecop Aarde" zoozeer van de gewone speel- van Dommelen als Pipifax zeer te loven. teur Garling dat dit de man was, dien stukken afwijkt, dat men het moeilijk met Dick van Veen maakte van de moeilijke hij zocht en meestal had hij het bij het gewone maten kan meten. Een korte inhoud rol van den Duivel wat hij kon. rechte eind. zal dit nog duidelijker maken: Eduard Vetermans regie en decors Maar de zwakke zijde van deze In een zeer moderne en nieuw-zakelijke methode was, dat hij er met misdaden hel maken wij kennis met den Duivel en muntten uit door stijl en goeden smaak. Besluiten wij met een der vele rake civan een buitengewoon karakter, en bij zijn moer Pipifax, en uit een gesprek met problemen, die met een speciale wetenuit het stuk: een pas gearriveerden soldaat blijkt, dat de taten Een held behoeft men slechts eens te schappelijke kennis opgelost moesten jonge Duivel al bitter weinig van de men- zijn, om het zijn gansche leven te blijven. worden, niets aan had. En in deze geschen weet. Mama Pipifax besluit daarom, Een héér behoeft men slechts eenmaal niét vallen riep hij de hulp van Dawson haar zoon een poosje naar de aarde te stu- u. zijn, om het --mer^e^eest^^ Forester in, en het was al meer dan ren vóór zij hem het bestuur der hel in eens gebeurd, dat de politic een schithanden geeft. Immers: „een complete duivel word je alleen onder de menschen . terende arrestatie had gedaan, die het Na een intermezzo met de lijfwacht komt gevolg was van een verborgen wenk, de duivel als vreemde gezant aan het hof dien de inspecteur van zijn onofficicele van den koning. Hij ziet daar, hoe de krooncollega gekregen had. _ prins en de lijfarts samenspannen en den „Goeden morgen, mr. Forester, bekoning vergiftigen, hoe de jongste prins groette Garling den detective opgewekt, zijn broer verraderlijk vermoordt en is, als „U bent ons dezen keer voor geweest, de laatste hem van den moord beschuldigt, merk ik." gedwongen den jongen prins te dooden, „Ik stond toevallig net op de stoep, om de prinses te redden. De prinses lacht toen het schot afging," antwoordde hem echter uit en valt den bevelhebber van de lijfwacht in de armen. Dan weigert de Forester. ,,En ik moest inbreken om duivel zijn rol als acteur verder te spelen het huis binnen te kunnen komen 1" en stuurt het publiek naar huis. „Ja, en toen wij eindelijk binnen Vln.r: Ludzer Eringa, Anton Roemer (de Van Eysselsteyns spel is opgebouwd uit koning), Willy Dunselman en Johan Elsenwaren', was de vogel aan den achtereen groot aantal, veelal zeer rake dialogen, sohn (de onbekende soldaat). kant gevlogen," viel Stephen Lisals daar zijn die tusschen wijlen Prol. Ui burn in. . zeilen en samen gingen ze de ,.staHe„Wie is die heer?" vroeg de inspecver dan uitgezonderd," viel Stephen kamer" binnen. teur aan Forester, terwijl hij een Lisburn hem vlug in de rede. „Toen Er ging ongeveer een uur voorbij nieuwsgierigen blik op Stephen wierp. wij hier binnenkwamen, dreef de rook met het maken van notities en foto's. „De neef van Sir Philip Nevvart, nog in de kamer, terwijl hij nu verDe politiedokter had het lichaam Stephen Lisburn," antwoordde Forester. dwenen is." onderzocht, dat daarna weggedragen Dawson Forester glimlachte flauwtjes .Hij was toevallig bij me, toen er was. binnen in huis het bewuste schot gebij deze schijnbaar niets betcekenende Maar noch Forester noch Lisburn lost werd." uitleg. dachten er aan om weg te gaan „Werkelijk?" zei de inspecteur en „Precies," zei hij droogjes. „Vergeet Forester niet, omdat hij geen rust vond wendde zich af alsof de jongeman hem vooral den rook niet, inspecteur! Het vóór hij een onopgehelderd misdrijf verder geen belang inboezemde.^ „Dan zou kunnen zijn, dat het een belangontknoopt had; de laatste uit een zeer is zijn alibi tenminste in orde!" rijke aanwijzing is." natuurlijk verlangen om den uitslag van Dawson Forester wees naar de deur „Wei, u schijnt het toch met te dit vooronderzoek te weten te komen. 'kunnen laten om grapjes te maken, van de „statie-kamer". „Ik geloof, dat dit huis met alles „Hier is de misdaad gepleegd, inspecmr. Forester." De inspecteur schoot in wat er in staat, nu aan mij toebehoort," teur," zei hij. „Natuurlijk zijn we nereen lach, maar Foresters gezicht bleef merkte Lisburn tegen den detective op. gens aan geweest; alles is nog in precies onbewogen. „Mijn oom maakte er geen geheim van, dcnzelfdcn toestand als wc het vonden. „Integendeel, mijn waarde inspecteur. dat ik zijn eenigc erfgenaam zou zijn. De rook van de afgeschoten revolIk'ben volkomen ernstig," zei hij. Sakkerloot!" ... Hij zweeg plotseling, Inspecteur Garling wendde zich om als was hem plotseling iets te binnen en keek den spreker een oogenblik geschoten. „Wat een geluk voor me, scherp aan. Even scheen het alsof hij dat u toevallig bij me stond, toen dat verder op de kwestie wilde doorgaan; worden Uw vermoeide en overprikkeldt schot afging... er zullen misschien toen bedacht hij zich en haalde zijn zenuwen door het gebruik van menschen genoeg zijn, die denken, dat op. Mijnhardt's Zenuwtabletten schouders Ik het gedaan heb!" Hij gaf een wenk aan zijn drie metgeGlazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten — 21

Oesterkt en gekalmeerd

ONTVANGEN BOEKEN Kent ge een aardiger cadeautje voor een kind dan een boek? Ik niet. En de fa. G. B. van Goor Zonen, Den Haag, blijkbaar evenmin. Want ondanks malaise gaat zij door met het publiceeren van haar aantrekkelijke boekengeschenken voor onze kinderen, waarvan wij er enkele ter beoordeeling toegezonden kregen. Wij noemen: Dien Brinkgreve, „De verjaardag", een boekje, dat zijn tweeden druk beleefde. Het is een boekske voor kinderen van 7—8 jaar, die zelf lezen kunnen of voor jongeren, die graag naar voorlezen luisteren. De plaatjes zijn eenvoudig en aantrekkelijk en heel geschikt om door kleine lezers zelf gekleurd te worden. Zoo'n kleurderij kan ik moeders en kinderjuffrouwen erg aanbevelen. De kinderen doen het dolgraag en, onder FOLMSTTERlREI^fl DN ROSTE. ,FofoMrM) goede leiding, kunnen ze er iets aardigs Amta Page en Robert Young zijn samen naar Californië's strand getogen o^^an mee bereiken. Het boekje kost geboneen vrijen, zonnigen middag te genieten. den f 0.40, zonder bandje maar een Dawson Forester stak een pijp op en van den man, die Sir Philip gedood kwartje. krukte langzaam. Van dezelfde schrijfster verscheen ook „Het was zeer zeker gelukkig," Maar Dawsón Forester schudde zijn een tweede druk van „Bange Jan", beJ merkte hij op, tusschen twee rookhoofd. stemd voor dezelfde categorie van kinwolken in. „Ik ben tenminste blij, dat „Ik heb me ondertusschen bezigge- deren. Ook hierop slaat datgene wat ik het geluk had, op dat oogenblik houden door zelf een theorie samen te van het hierboven genoemde boekske bij u buiten te staan." stellen, die blijkbaar op verschillende kon worden gezegd. Ze behooren beide Ondanks deze verzekering sehcen S^ pXn"^ de'Twa v« tot de serie A der Van Goor's Jeugdboek] es. „Werkelijk, mijnheer Forester?" De Voor de kleinere kleuters is het „Hazen„U moet toch toegeven, dat dat schot man van Scotland Yard was zichtbaar boekje" gemaakt, gedicht en geteekend afdoend is geweest ?" zei hij dringend. onder den indruk. „Het zal me zeer door L. Leembruggen „Absoluut!" was het korte antwoord, aangenaam zijn, uw lezing van deze De plaatjes zijn kinderlijk-eenvoudig. dat met klem gegeven werd en de jongezaak te mogen hooren." Doch de historie van het stoute haasje, man slaakte een zucht van verlichting. In plaats van direct antwoord te den slaanden meester en de viezigheidjes Inspecteur Garling voegde zich weer geven, liep Forester door de kamer van de W. C. kunnen mij niet heel bij hen en hij zag er uit alsof hij na om tenslotte te blijven staan voor de erg bekoren. veel moeite de oplossing van het vraaggroote boekenkast, waar het modelschip Dan is mij „Het nieuwe raadselstuk gevonden had. op stond. boekje" véél liever. Bij partijtjes^ „Het is nog maar een kwestie van „Heeft u dit interessante schip al be- 's avonds als de kinderen bij elkaar een paar uur en we hebben onzen man wonderd, inspecteur ?" zei hij. „De oude zijn, is er altijd wel een momentje, achter de tralies," verzekerde hij kort. „Destruction" — een van de eerste dat zoo'n raadselboekje op de proppen „Het is niet zoo gemakkelijk voor een oorlogsschepen met een gepantserden komen kan. Chinees om zich te verstoppen — zelfs romp. Het is opmerkelijk, hoe alles Met deze aanbeveling wil ik niet zegmet in een groote stad als Londen — tot in de kleinste bijzonderheden nage- gen, dat alle raadsels nu bepaald trouen het feit, dat hij waarschijnlijk zijn maakt isl Werkelijk in zijn soort nog vailles van de eerste kracht zijn. Doch een kunstwerk!" nationaal cosluum draagt, maakt de is dit noodig? Een beetje flauw zijn zaak niet gemakkelijker voor hem." Garlin keek hem beteuterd aan. vinden de kinderen niets erg. Het „Ik heb belangrijker dingen te doen, keurig verzorgde boekje kost maar Een zwakke glimlach vloog over het dan naar speelgoed te kijken".. .be- 10 ets. gezicht van Dawson Forester. „Uw Bij de N.V. G. B. van Goor Zonen's theorie is zeker gebaseerd op den voet-" gon hij. Forester lachte, en zei: „,1k kan u U. M te 's-Gravenhage verscheen ook een afdruk bij den muur, inspecteur?" Garling bleek eenigszins uit het veld verzekeren, dat dit schip heusch de tweede druk van het boek van Mevr. moeite van het onderzoek waard is. Ga Cramer—Schaap „Op vasten grond". geslagen door den eigenaardigen toon, eens op dien stoel staan, dan kunt u Het is een boek voor jonge meisjes, waarop Forester sprak. beter zien. Zoo is het goed," ging hij met vreugde en zorgen, werken en ver„Eh — ja. En dan die telefonische verder, toen de verwonderde inspecteur langen en ... ook met mooie liefde, die boodschappen,".... zei hij aarzelend. gehoorzaamd had. „Nu kunt u de details wachten moet en tenslotte toch vervuld En toen, beslister: „Er kan toch geen zien, waar ik het' zoo even over had. wordt. De prijs is geb f 2.90, ingenaaid twijfel bestaan omtrent de nationaliteit Kijk eens naar die keurige kanonnen, f 2.00, wat toch wel heel goedkoop is ieder is op zichzelf al een klein kunst- voor een boek van 240 groote bladstukje en het zou me niet verwonderen, zijden. als ze werkelijk afgeschoten konden A. B. C., een kinderboekje met worden! En nu moet u eens op dat prentjes, die naar foto's zijn genomen, langey-e stuk letten, dat weggeschoten met versjes en teekeningen van Piet kan worden — vroeger noemden ze dat Maree. Uitgave G. B. van Goor Zonen's een jaagstuk, als ik me niet vergis!" Uitg.-Mij. Terwijl zijn oogen de richting van BRENOT STEEDS Het is een aardig boekje, gecartonForesters vinger volgden, schrok Garneerd, voor 95 ets. te koop. Een paar DE BESTE hng opeens op, bracht zijn hoofd'dichter rijmpjes en een paar plaatjes zijn er by het schip om beter te kunnen zien PROGRAM MA'S wel wat bij „gehaald". Doch het gros en draaide zich toen vlug naar den is goed en grappig, begrijpbaar voor detective. de kleine kleuters. — 22 —

REMBRANDT THEATER

AMSTERDAM

Het voorwerp van zijn verbazmg was een klein glazen buisje met een metalen rand aan den bovenkant, dat aan een , spil juist boven het laadgat van een kanon bengelde. Dawson Forester keek hem met een voldanen glimlach aan. „We worden nu iets moderner," zei hij grimmig. „U ziet, dat dit deel van het schip heel dicht bij een krachtige electrische bel staat, die tusschen twee haakjes de straatbel is. Als u zoo vriendelijk zoudt willen zijn om een vnn uw mannen opdracht te geven, even te bellen, zult u denkelijk wel iets belangrijks zien! Geef u vooral bevel, dat niemand weg mag gaan." „Ik heb er geen flauw idee van, waar u heen wilt," begon Garling perplex. Hij riep een van zijn mannen en gat dien de noodige bevelen. Een paar seconden later werd de stilte verbroken door het scherpe gerinkel van de electrische bel. De uitdrukking van grenzenlooze verwondering op het gezicht van den inspecteur werd nog verhoogd. „Er gebeurt niets," riep hij uit. „Kijk eens naar het glazen buisje boven het laadgat van dat kanon!" zei Forester. Garling keek er als gefasaneerd naar. Aangetrokken door de magnetische polen van de bel, schommelde het buisje zóó heen en weer, dat de metalen rand naar beneden dook en nadat de bel een volle halve minuut gerinkeld had, viel er een kleine, kleurlooze druppel in het laadgat. „Stel je eens voor, dat dat kanon geladen is met buskruit; wat kalichloraat vermengd met een beetje suiker in het laadgat en een paar druppels zwavelzuur in dat glazen buisje," zei Dawson Forester vlug. „Bij een gewone korte bel gebeurt er niets anders dan het vallen van dien eenen drupppel zwavelzuur. Maar als er aanhoudend lang achter elkaar gebeld wordt, vallen er zooveel druppels zwavelzuur op het kalimengsel, dat een ontploffing van het buskruit er het gevolg van is en het kanon afgeschoten wordt. Dat is de verklaring van het schot, dal ik hoorde, toen ik in gezelschap van Steven Lisburn op de stoep stond. Een nauwkeurig onderzoek van bel en schip hebben mij dit duidelijk gemaakt..." Er was een lange stilte, terwijl de inspecteur het schip nog eens nauwkeurig onderzocht. ^ ^ „Buitengewoon vernuftig uitgedacht, zei hij eindelijk, terwijl hij van den stoel afstapte. „Maar ik zie eigenlijk nkt in, wat dit alles met den dood van Sir Philip te maken heeft. Zelfs, al is het kanon afgegaan op de manier, die u zoo juist beschrijft, dan zou de kogel in den muur hier tegenover gedrongen moeten zijn. Het wapen wijst in een heel andere richting dan de plek, waar het lichaam lag." Dawson Forester schudde grimmig zijn hoofd. „Neen, inspecteur! De man, die bir Philip doodde, was niet tevreden met een in den blinde gericht schot! Hij had hem al gedood vóór het kanon afging. Hij hoopte alleen maar, dat het kanonschot gehouden zou worden voor het schot, dat Sir Philip gedood

U KUNT ZE INHALEEREN

■

JE

Zéér geurige en zachte ciganllos 3 et.

SPES PATIRDAE.

(Foto M. G. Hekken)

heeft. Maar zelfs de knapste misdadiger zijn lippen waren, bemerkte hij den vergist zich; de telefonische boodschaptriomfantelijken lach van Forester. pen met het Chineesche accent waren Met een kreet van onbeheerschte in orde, ook de voetafdruk, die me woede rende hij naar het open raam, om den tuin moest leiden, evenals de maar werd net op tijd door twee sterke afgerukte klim-op. Maar ongelukkig handen vastgegrepen, terwijl een rustige voor hem, heeft hij er niet op gelet, stem zei: dat de rook in de kamer, die afkomstig „Dank je wel, vriend! Het was mijn was van het kanonschot, de lucht van bedoeling, dat je jezelf verraden zou. buskruit was, terwijl de afgeschoten Ook de patroon was met buskruit gepatroon met cordiet gevuld was, en dus laden! Maar als je nog eens een alibi anders ruikt... ." Stephen Lisburn, die tot dan toe noodig hebt, maak dan weer niet de zwijgend geluisterd had, stapte haastig vergissing, om een detective als hulpmiddel te gebruiken. Je moet niet met naar voren. vuur spelen, mijn jongen! Inspecteur, „Dat is een leugen!" riep hij. „Ik geeft u mij de handboeien even!" was er zeker van, dat ze buskruit beTwee minuten later werd de moorvatten, voordat ik...." denaar van Sir Philip Ncwart weggeleid. Pas toen deze fatale woorden over 23 .-aBHMB-—^

•■

2279. Gekleed costuum van zware shantung. Het jasje is sluitend peinaakt door figuurnaden. Sluiting van metalen knoopen op een è part opgezetten band, die op den japonrok doorloopt. De mouwen laten de manchet der japonmouwen vrij. Benoodigd:

NIEUWS UIT DE STUDIOS

M. 3.85 van M. 1 br.

2280. Aardig tailleurcostuum met een jakje van licht zomerliiken, hoog overslaand, met vier stalen knoopen en een ceintuur

van donker lakleer. De rok bestaat uit vier banen licht en donker diagonaal gestreepte sto.. Benoodigd: jakje M. 1.70 van M. 1.40 br.; rok M. 2 van M. 1.40 br. 2281. Mantelpakje voor jongemeisjes van wollen crèpe met een ceintuur van donker leer. Het jasje heeft inplaats van een kraag een kort pelerientje en de stalen knoopen dienen slechts als garneering. Om den hals wordt'n sjaal van lichte zijde gedragen. Benoodigd:

"DE HEILIGET VLAM

Clark Gable, die reeds verschillende belangrijke rollen in Metro-GoldHieronder geven wy de foto's der wyn-Mayer-films vervulde, heeft hoofdrolvertolkers in de L. C. B.een nieuw contract met deze maatschappij afgesloten. film „De Heilige Vlam". De groote regisseur S. M. Eisenstein is weder naar Rusland teruggekeerd. Als buit bracht hij uit Mexico 65000 meter film mede. Op het terrein van de Metro-GoldwynMayer studios is een bron van 250 voet diepte aangeboord, die water voor de laboratoria levert, dat bijna chemisch zuiver is. Vroeger werd het water door ingewikkelde installaties gezuiverd alvorens voor het ontwikkelen van films gebruikt te worden. Men is overtuigd, dat het gebruik van water uit deze bron de kwaliteit van de films zeer ten goede zal komen. Vicky Baum's roman „Eingang zur Bühne" zal verfilmd worden. Harry Liedtke, die zich op een tooneeltournée bevond, heeft deze wegens een ernstige ziekte plotseling moeten onderbreken. De verfilming van „After all", het tooneelstuk van John van Druten, zal door Metro-Goldwyn-Mayer uitgebracht worden onder den titel „New morals for old". De ook in ons land bekende telepaath Erich Hanusscn zal de hoofdrol in een film DITA PARLO EN GUSTAV FRÖHLICH. vervullen. Maurice Chevalier zal einde Mei een bezoek aan Parijs brengen. Karl Ludwig Diehl werd voor de Ufafilm ,,De dame en haar diamant" geëngageerd. Een zonsopgang op zee vormt een stemmingsvollen achtergrond voor enkele scènes, die George Fitzmaurice aan de kust van Laguna voor Greta Garbo's nieuwste film „As you desire me", naar het tooneelstuk van Pirandello, heeft opgenomen. De scènes Charlotte „ . t ^'SÄ Hagenbruch Anton Pointner. Sokoloff. geven een beeld van het midzomerfeest, dat door de jonge Italianen gevierd wordt sinds de dagen van het oude Rome. Een groot aantal zeilbootjes varen naar het Oosten, de opkomende zon tegemoet. De overlevering zegt, dat het paar, dat het eerst de opkomende zon aanschouwt, het gelukkigst zal zijn. Het feest wordt nog jaarlijks gevierd aan de kust van de Adriatische zee. Renate Müller, die in Engeland vertoeft om de Engelsche versie van haar film „Mädchen zum Heiraten" te spelen, is te Londen in de Kit Gat persoonlijk opgetreden. Anna Sten is te Hollywood aangekomen. Het verfilmen van „De gebroeders Karamasoff" gaat echter niet door, zoodat zij thans wel een goed engagement heeft, maar geen rol om te spelen. Theodor Loos is door de Ufa geëngageerd om onder regie van Alfred Zeisier een nieuwe film te spelen. De opnamen voor de Ufa-nlm „uas schone Abenteuer", onder regie van Rein-

M. 4.25 van M. 1. br.

2282. Costuumpje van donker zijden marocain, bestaande uit rok met licht zijden blousje, jasje van dezelfde stof als de rok en pull-over in afstekende kleur. De mouwen van het jasje zijn in raglanvorm aangezet en drie kwart lang. Benoodigd:

s

NIEUWS UIT DE STUDIOSj hold Schünzel, zijn in vollen gang. De hoofdrollen spelen Kätlie von Nagy en Wolf Albach Retty. Liane Haid, Gustav Fröhlich en Szoke Szakall speien de hoofdrollen in de film „Ik wil niet weten wie jij bent". Regie voert Géza von Bolvary. Hertha Thiele speelt in de Werner Kraus-film der Ufa „Mensch ohne Namen". Ernst Lubitsch sloot een contract met de Paramount, dat hem verplicht in één jaar drie films te vervaardigen. Hij ontvangt per film 125.000 dollar. HLM-ENTHOUSIASTEN H. B. £e ALKMAAR. Gustav Fröhlich is met Gi££a Alpar getrouwd. A. Z. £e ROTTERDAM. U heef£ den brief aan Richard Tauber aan hef goede adres gezonden. Het kan natuurlijk nog eenige maanden duren, voordat U antwoord ontvangt. Het adres van George Alexander is Berlijn-Friedenau, Wiesbadenerstrasse 5. Hij is geboren in Hannover en dus Dultscher. Hij is getrouwd, zijn vrouw is geen actrice. J. d. V. te AMSTERDAM. Bedoelde rol werd gespeeld door Rudolf Klein-Rogge. CHRr F. te VGRAVENHAGE. Het adres van Dorothea Wieck is Johann Sigismundstrasse 19, Berlijn. W. H. te DEVENTER. Het adres van Willy Fritsch is Bitterstrasse 10—12, Berlijn. In deze rubriek kunnen wij alleen adressen van filmsterren vermelden. Greta Garbo is niet geruïneerd. V. O. Z. te ZWIJNDRECHT. Dolly Haas is den 29sten April te Hamburg geboren. Zij is niet getrouwd. Haar adres is Reichstrasse 9, Berlijn. B. 5. te HAARLEM. Het adres van Dorothea Wieck is Johann Sigismundstrasse 19, Berlijn. Zij is niet getrouwd. Niet vergeten drie antwoord-coupons in te sluiten! H. R. te 's-GRAVENHAGE. Wij hopen spoedig aan Uw wensch te voldoen. Indien U een filmster om foto's vraagt, moet U drie antwoord-coupons insluiten. Het formaat der foto's is verschillend. R. D. te MAGELANG. Het adres van de directie der Ufa is Kraussenstrasse 36—39, Berlijn. Om foto's der filmsterren te ontvangen, moet U drie antwoordcoupons insluiten. L. C. J. H. te AMSTERDAM. Het adres van Lil Dagover is Arys-Allee 4, Berlijn. Zij was eerst getrouwd met den acteur Daghofer, thans met Karl Witt. Zij is den 30sten Mei te Madioen (Java) geboren. Haar ware naam is Seubert. Zij was nooit hofdame bij de Czarenfamilie. G. B. te AMSTERDAM. Het korte haar in deze film is een pruik. Lilian is in het werkelijke leven even knap als op de film. De geboortedatum in dit filmboekje is juist. U mag ons 200 vaak schrijven als U zelf maar wilt.

MIJNHARDTS

LAXEERTABLETTEN regelen vlug zonder kramp ofpgn.

M. 4 van M. 1 br.

Doos 60d. Bij Apoth.cn Drogisten. DITA PARLO GUSTAV FRÖHLICH HANS VON TWARDÖWSKI, SALKA STEUERMANN. - 25 -

/

■

:

'-

,

^

■^^

I

^^^

DE BERDE MUZE DE RECHTE UJN Tooneelv. Hulp en Steun

Het was 24 April grootfeest in de kolossale zaal van den Dierentuin in Den Haag. De Eerste Bond van Oud-Onderofficicren vierde het 25-jarig jubileum van den Bond en de tooneelvereeniging „Hulp en Steun" had haar medewerking toegezegd en bracht Fabricius' welbekende „De Rechte Lijn" ten tooneele. Ondergeteckende had het van deze vereeniging ontvangen dringende verzoek, persoonlijk te willen komen, niet kunnen weerstaan en was daarom voor deze. bijzondere gelegenheid naar den Haag vertrokken om een verslag te maken. Het was mij echter in verband met'den tijd onmogelijk, het derde bedrijf tot het einde bij te wonen. Ik schat het aantal aanwezigen zeker op 1200 — jammer is het dat deze, overigens uitstekende zaal, zoo'n slechte acoustiek bezit, dat zelfs op de rijen vrij vooraan het gesproken woord slecht te volgen is. Op de uitnoodigingen stond vermeld, dat etn gcluiclverstcrkings-installatie dit euvel zou verhelpen, maar ik heb er niets van kunnen merken en ecu zeer onrustig publiek was het onvermijdbare gevolg. M.i. hadden de meeste medewerkers door scherper te articuleeren en duidelijker te spreken, zich toch wel beter verstaanbaar kunnen maken, doch het was duidelijk — en zelfs begrijpelijk — dat zij tegen zóó'n zaal niet opgewassen waren. De uitvoering zelf heeft bij mij nog al gemengde gevoelens achtergelaten. Over het algemeen waren de dames beter en sterker dan de beeren. Vooral de weliswaar dankbare maar toch ook moeilijke rol van Dolly werd door Willy Crooy uitstekend gebracht, bovendien was haar dictie verreweg het best. Een eigenaardige opmerking moet hier gemaakt worden. Bijna alle medewerkers leden aan een minder correct Nederlandsch; met onze mooie taal werd nog wel eens getransigeerd, doch Juist Dolly, bij wie het 't minsl gehinderd zou hebben — integendeel, zou ik liever zeggen — deed hieraan niet

OPEOM EIECTRK FILM SUCCES'NUMMERS AMERICAN JAZZ-BAND NEW RYTHM STYLE AROBNTUNSCHE TANOO S DAJOS BELA'S BAND

Catalogi

op aanvrage.

Imp. N.V. M. STIBBE A Co. v AMSTEBDAM

■

-

- AMSTEL 222X

••■■■■

■.•..'■

.

mede. Overigens kan ik mij slechts vol „uitgespeeld" werden. Toch zou deze lof over deze uitstekende dilettante uit- vereeniging in de hoofdstad geen slecht laten. Ook Dieuwke (Fie Recourt) en figuur slaan. Mary (Rie v.d. Pol) werden verdienAankleeding en grime waren goed. stelijk gebracht — het spijt mij, dat ik C. J. PIETERS. de mooie scène tusschen Dieuwke en Wilko in het derde bedrijf heb moeten missen, want juist daar wordt van haar rol wel het meest gevergd. Het waren .IKFDE IN DE TROPEN' meer speciaal verschillende heerenrollen, die mij ■ minder bekoren konden, met alleen door de uitspraak, doch ook Ten bate van het Haagsche Crisis Comité gaf de Politie-Tooneelverdoor het spel. ledereen kent welhaast eeniging „D. I. N. D. U. A." in gede Wilko-rol. Nu maakte de heer Mittclberg van deze krachtfiguur te veel nog bouw „De Vereeniging" een opvoering een charmeur, hij was niet bonkig en van Rien van Noppens bewerking van „Liefde in de Tropen", naar de novelle hoekig, hij was te sterk afgerond. Jammer ook, dat hij geen pruik droeg — van Jack London. Het vertoonde „spel in 5 tafereelen", met moet van twee kwaden dikwijls het spelende op een plantage op de Salominste kiezen en een rossige pruik had mons-Eilanden, heeft al heel weinig van de figuur scherper doen instellen. een tooneelstuk. Het is geheel zonder Ongetwijfeld is deze speler een goede handeling en geeft in vijf verschillende dilettant, toch ben ik zeker, dat juist opeenvolgende tafereelen te zien, hoe deze rol hem minder goed ligt. Graag een Amerikaansche juffrouw den baas zou ik hem bijvoorbeeld eens in „Als komt spelen op een louter door mande kersen bloeien" willen zien. Óok nen, van wie slechts een paar blanken, moet hij er voor waken, minder met gebewoond eiland. Het is een imitatie luiden als „hm" te werken en de mede- van „Blanke Ballast", maar dan een klinkers aan het einde der woorden niet zeer slechte imitatie geworden. te lang aan te houden — dat wordt De bezetting is klein en ik kreeg op den duur hinderlijk. Hij speelde hier zoodoende slechts gelegenheid met een een goede partij, maar tóch, was dit paar werkende leden kennis te maken. Wilko de Hond wel, zooals Fabricius Daar de vertolkers in spel tegen elkaar hem bedoelt? Op deze vraag moet ik opwogen en niet onverdienstelijk speelneen antwoorden. Mr. Hardius (J. v. den, wil ik de rollen niet individueel Verheygen) was klaarblijkelijk heescli bespreken, doch eenige opmerkingen, en zijn stem werkte dien avond niet welke zoowel voor Sheldon (Th. Heimede. Ook hij weet zich anders wel te del), Young (G. Keehnen) als Joan bewegen. De rol van den geslepen (Mevr. A. Keehnen—Caboort) gelden, Kraneck werd zwak door den heer Van in één adem noemen. Bergum vertolkt. Hier is heel wat meer Deze drie hoofdvertolkers (ster) leden van te maken. Ditzelfde slaat op den aan hetzelfde euvel. Zoodra er geen zendeling Thyssen, door den heer De actie te geven was, zakte het spel; zooGroot gebracht. Neen, deze kleinere, dra men echter weer „spelen" kon, was maar daarom toch even mooie rollen, het aanmerkelijk beter. Zoo werd van werden niet doorleefd. De drie andere het eerste tafereel niets gemaakt. Shelbijrollen, Koert Falck (A. v.d. Pol) don sprak zonder intonatie, zocht, en Louis Volders (P. Recourt Jr.) en Van redde het nog door zijn gezichtsmimiek; Buuren (W. Holbert) waren beter bezet, in het derde tafereel, toen men gealken waren de stemmen en de uitlegenheid kreeg tot spel, waren de spraak weer onvoldoende. Vooral Koert spelers meermalen zelfs goed op dreef. Falck had een zeer zwak stemgeluid. Daar, zooals reeds gezegd, het stuk Over het algemeen was de regie weinig gelegenheid geeft tot spel, werwel goed, toch kwamen vrij veel zwakke den de opvoerenden dus wel gehanstanden voor. Men wist echter niet het dicapt. juiste gebruik te maken van de sterk Toch was het duidelijk, dat er zorg dynamische momenten, die vrij talrijk aan de voorstelling was besteed en de in dit stuk (en in alle stukken van regie goed geleid was, ofschoon deze Fabricius!) voorkomen, terwijl ook het wel gefaald had bij de keuze van het tempo sneller had moeten zijn, niet stuk. Er moet ook meer gelet worden zoozeer het tempo van het spreken zélf op de uitspraak (eilandes, en verals wel het vermijden van pauzen tusdronk-«?) en het uitspreken van vreemde schen vraag en antwoord. woorden. Ook de rolkennis was onvolSumma summarum: een uitvoering die doende, een onvergeefelijke fout bij diniet slecht was, maar waar nog heel wat lettanten, waardoor aan tempo en aan verbeterd kan worden — óók met samenspel veel te kort gedaan werd. deze zelfde spelers. Het was niet „af", Het decor zag er goed uit, doch men de finishing touch ontbrak — ook vielen zorge er voor, dat geen requisieten mij tallooze gevallen op van verkeerd zichtbaar zijn door de linkeropening gelegde klemtonen, waardoor het geen men late de spelers niet te duidelijk sproken woord niet altijd tot zijn recht door de décoropeningen achter het kwam. Bovendien, zooals reeds gezegd, tooneel naar hun collega's kijken 1 kwamen verschillende gezegden en HENRI A. VAN EIJSDEN Jr. scènes niet voldoende uit, daar zij niet - 26 -

.

1

fc**:

'vuf-s-T*.

wmm*mm*wm

>

V\el Ce\dm?f%s oezoeK HOOFDSTUK VIII.

Dagrelijks na de beurs kwam Ludwig Falkenhayn thuis om koffie te drinken, iets wat hij jarenlang had gedaan in een restaurant dicht bij de bank, waar hij zakenvrienden en goede bekenden ontmoette Maar sinds een jaar of twee had hij deze gewoonte opgegeven. Hij was naar een praatuurtje aan den huiselijken haard als een prettige onderbreking van zijn arbeid, gaan verlangen. Dit was geweest ongeveer "' den tijd, dat Lizzy Delvendal als dame van gezelschap bij zijn zieke echlgenoote gekomen was en hij had den wensch te kennen gegeven, dat het meisje steeds met hen aan de maaltijden zou aanzitten. „In ons eigen belang moeten wij haar genegenheid zien te winnen en haar aan ons ti achten te binden," had hij tot zijn vrouw gezegd, „en dat is alleen mogelijk, wanneer zij zich als een lid van de familie voelt en niet als een soort van dienstbode van beter stand." Mevrouw Falkenhayn had daar niets op tegen gehad, integendeel. De aanwezigheid vnn het mooie, blonde meisje, stralend vroolijk en onuitputtelijk in lieve attenties, dat zooveel warmte en zon bracht in de ietwat kille atmosfeer van het kleine gezin, was haar spoedig onmisbaar geworden. En aanleiding tot jaloezie of wantrouwen had Lizzy nooit gegeven: hoe onbevangen — opgewekt, ja uitgelaten zelfs, ze in haar omgang met de vrouw des huizes ook mocht zijn, tegenover den bankdirecteur

gmg ze nooit buiten de grenzen, die haar positie haar voorschreven. Reeds het respect, dat zij in hooge mate voor hem scheen te koesteren, sloot iederen vorm van coquetterie uit en Ludwig Falkenhayn gedioeg zich zoo correct, als het een echtgenoot en vader paste. Dat hij behagen schepte in haar gezelschap, dat hij vroolijker en spraakzamer werd, als hij haar mooi, geestig gezichtje tegenover zich zag, vond Mevrouw Falkenhayn zoo vanzelfsprekend, dat zij zich daarover het hoofd niet brak; óók niet, toen haar ziekte het haar onmogelijk maakte, aan tafel te komen. Het was zelfs op hóér' uitdrukkelijk verlangen, dat Lizzy de maaltijden met den bankdirecteur bleef gebruiken, want hoe minder zij zelf in staat was, hem huiselijkheid te geven, hoe meer ze zich verplicht voelde te zorgen, dat hij het in de stille woning, waarover haar ernstige ziekte een donkere, naargeestige «chaduw legde, zoo gezellig zou hebben, als in de gegeven omstandigheden mogelijk was. Alleen tijdens de laatste twee maanden van haar leven had ze er in moeten berusten, dat Lizzy bijna den geheelen dag in de ziekenkamer verbleef. Ludwig Falkenhayn was weer in het restaurant, waar hij habitué was geweest, gaan koffiedrinken, en hield dat tot ongeveer een half jaar np den dood van zijn vrouw vol. Maar langzamerhand begon hij weer van die gewoont» af te wijken — eerst een enkele maal, toen herhaaldelijk en spoedig was het koffie-uurtje, waarin Traute thans de plaats

Met een blik vol zachtheid hief hij zijn oogen op naar haar koddig, verwonderd gezicht en legde zijn arm om haar middel.

van haar overleden moeder innam, het genoeglijkste van den ganschen dag voor hem geworden. Lizzy Delvendal werd thans geheel en al els een lid van de familie beschouwd en hls gevolg daarvan had de vormelijke toon in den omgang tusschen haar en den bankdirecteur voor een vrijen, ongedwongen plaats gemaakt; hun verhouding leek veel op die tusschen een overmoedig nichtje en een ouderen, waardigen oom. Wel is waar sprak hij haar in het bijzijn van vreemdelingen nog altijd met juffrouw Delvendal aan, maar als alleen zijn dochter tegenwoordig was, noemde hij haar vaderlijkwe willend bij den naam en het gebeurde

y hern van haar kan j n t schertsend „Pappi noemde, zooals Traute het wanneer ze héél vriendelijk tegen haar' vader wilde zijn, wel deed. Tweemaal in de week, als Traute zangles had, waren Ludwig Falkenhayn en Lizzv aan de koffietafel alleen. De dienstboden padden al lang gemerkt, dat de bankier die dagen een kwartier eerder kwam en meestal ook 'n kwartier langer bleef dan anders. Zoo was het ook vandaag geweest, met dit verschil, dat Falkenhayn ook na afloop van dit laatste kwartier nog niet besluiten kon weg te gaan. Het dienstmeisje had de kamer verlaten na het serveeren van den laatsten schotel en Lizzy was als gewoonlijk opgestaan, om den heer des huizes vuur voor zijn sigaar te geven. Maar toen zij met het vlammetje vcor hem stond, blies hij het uit, hief de oogen met een blik vol zachtheid naar haar koddig, verwonderd gezicht op en legde vertrouwelijk den arm om haar middel. „Lizzy! — mijn lieve, lieve Lizzy!" fluisterde hij op een toon, die weinig vaderlijk» en weinig oom-achtigs had. En de juffrouw van gezelschap deed niets, om zich aan zijn liefkoozing te onttrekken.. Ze bleef rustig staan en legde den sigarenaansteker op tafel.

„U moest dat niet doen," zei ze met een voor haar doen ongewonen ernst, „of ik moest het in ieder geval niet toestaan. Stel u voor, dat een van de dienstmeisjes binnenkwam!" „Dat zou inderdaad een vreeselijke ramp zijn!" lachte hij. „Dacht je werkelijk, malle meid, dat ik bang ben voor mijn dienstpersoneel?" „Neen, u bent er misschien niet bang voor, maar met mijn goeden naam zou het eens en voor altijd gedaan zijn! En Traute! Wat zou die wel zeggen, als ze 't hoorde?" „Wat zij zeggen zou, zullen we ongetwijfeld den een of anderen dag gewaar worden. Het ligt alleen aan jou, dat wij het niet al lang weten." Lizzy schudde haar hoofd. „Ik had nooit moeten toelaten, dat het zoo ver kwam. Ik had dadelijk moeten weggaan, den eersten dag, dat U er over begon." Hij trok haar naar zich toe en greep

- 28 -

__:

hfifir hand, en ook dit liet zij zonder ver" zet toe. „Ga je me al weer plagen met je bezwaren en bedenkingen, lieveling? Je bent toch niet boos op me?" „U weet heel goed, hoe mijn gevoelens ten opzichte van U zijn, maar.." Ludwig Falkenhayn nam haar goudblond hoofdje tusschen zijn handen en kuste haar. „Zoo zal ik voortaan ieder „maar", waarmee je mijn geluk bedreigen wilt, tot zwijgen brengen, kleine boosdoenster! Ik houd van je, en jij zult mijn lief, aangebeden vrouwtje worden. Waarom dus altijd weer dat dwaze tegenstribbelen?" rfDat is heelemaal niet dwaas," weerde ze af, nog- steeds even ernstig. „Ik maak mijzelf voortdurend verwijten over het onrecht, dat wij met deze geheimzinnigheid begaan." „Onrecht, liefste? Andere menschen, die van elkaar houden, mochten willen, dat ze zoo'n rein geweten hadden als wij! Ben ik ook maar in één enkel opzicht met betrekking tot jou in mijn plicht te kort geschoten? Waarvan kun je jezelf of mij beschuldigen?" „Ik verwijt mijzelf, dat ik op iets ben ingegaan, waarvan nooit iets goeds zal komen. Het zou voor alle betrokken partijen stellig het beste zijn, als ik nu nog besloot, weg te gaan en ergens ver weg mijrv brood te verdienen!" „Moet ik dat nu werkelijk ernstig nemen, Lizzy?" Ze knikte, en haar lippen trilden verraderlijk. „Er blijf mij toch welbeschouwd niets anders over, als ik mijn zelfrespect niet geheel en al verliezen wil." „Wat moet ik in vredesnaam doen om je al dien onzin uit het hoofd te praten?" riep de bankier wanhopig uit. „Twijfel je aan de oprechtheid of duurzaamheid van mijn liefde?" „Soms ja! Er zijn oogenblikken, dat ik hèt een of ander zou willen doen, om de duurzaamheid -er van op de proef te stellen." „Als je denkt, dat je je daardoor gerust voelt, doe het dan, alsjeblieft! Ik ben niet bang voor de proef." Nu kwamen de tranen, die zich blijkbaar niet meer lieten terugdringen, en in haar opwinding vergat ze den beleefdheidsvorm te gebruiken. „Och," snikte ze, „dat zijn mooie woorden, die je gemakkelijk kunt zeggen, omdat je overtuigd bent, dat ik zoo iets toch nooit probeeren zal! Ik wilde haast, dat iemand zou trachten, mij tegenover jou in een slecht daglicht te stellen, door je bijvoorbeeld een gelogen verhaal uit mijn verid.-n te vertellen, waartegen ik mij niet zou kunnen of willen verdedigen, omdat ik de

onwaarheid niet bewijzen kon. Dan wist ik gauw genoeg, hoe het met je liefde en je vertrouwen stpat." „Maar lieveling, ik kan de lasteraars toch niet uit den grond stampen!" „Ja, lach me maar uit, maar ik verzeker je, dat het mij bittere ernst is!" „Goed; laten wij dan eens ernstig samen praten, kleine meid! Eeden en beloften moet je van een man op mijn leeftijd niet verwachten, daarmee zou ik me in mijn eigen oogen belachelijk maken. Maar je mag niet uit het oog verliezen, dat ik je eenige malen het bewijs van de oprechtheid van mijn liefde en de eerlijkheid van mijn bedoelingen geleverd heb, door je voor te stellen, onze verloving publiek te maken. Ik heb dat dadelijk na afloop van het rouwjaar gedaan en mijn voorstel een maand of drie geleden, nog dringender dan eerst herhaald. Wij zouden nu al het gelukkigste echtpaar ter wereld geweest zijn, als jij je niet met zoo'n onbegrijpelijke beslistheid verzet had." Lizzy droogde haar tranen, en staarde zwijgend voor zich uit. „Ja, missfhien was het een dwaasheid," gaf ze eindelijk toe. „Maar ik was zoo bang voor wat de menschen zeggen zouden en voor al de onverwachte dingen, die tusschen verloving en huwelijk zouden kunnen gebeuren. Als jij zooveel van me hield, als ik van jou, dan zou je al lang-op de gedachte gekomen zijn, mij dien angst te besparen." „Ik begrijp absoluut niet wat je bedoelt, kindlief! Wat had je dan van mij verwacht?" „Wij zouden toch hebben kunnen doen, als Dr. Harrius en baron Seyfried. Die zijn eenvoudig met hun liefste naar Engeland gegaan en zijn daar getrouwd, zonder dat iemand van hun familieleden en kennissen er iets van wist. Toen ze terugkwamen, was hun huwelijk een fait accompli en hun vrouwen hoefden zich niet ongerust te maken over venijnige blikken en onhebbelijke toespelingen!" „Neem me niet kwalijk, maar dit is nu toch wel een erg kinderachtig idee van je, Lizzy! Wat lichtzinnige jongelui, die tegen den zin van hun familie met dames van twijfelachtige reputatie trouwen, zich kunnen permitteeren, zou een man van mijn leeftijd en positie eenvoudig onmogelijk maken. Wij beiden hebben niet de minste reden, om onze toevlucht tot dergelijke achterbaksheid te nemen en bovendien zou ik uit consideratie voor Traute zooiets niet kunnen ondernemen!" Het kostte Lizzy zichtbaar moeite, haar teleurstelling niet al te duidelijk te . doen blijken. Een paar seconden klemden ze hnar lippen stijf op eikaar, als in inner-

IM UK @MI

SBoLPka

DIRK GOZEWIJN VAN BEEK

lijken strijd; toen zei ze zacht, de handen op Ludwig Falkenhayn's schouders leggende en hem aanziend met een verlangenden blik: „Goed, ik zal me bij je wensch neerleggen. Je kunt onze verloving bekend maken, als je wilt." Wanneer ze verwacht had, dat de bankier haar toestemming met een uitroep van blijde verrassing en een vurige omhelzing zou beantwoorden, werd ze opnieuw bitter teleurgesteld. Wel nam hij weer haar mooie, gloeiende gezicht tusschen zijn handen en drukte hij een kus op haar voorhoofd, maar er klonk onmiskenbaar verlegenheid in zijn stem, toen hij antwoordde: „Ik stel het zeer op prijs, Lizzy, dat je dit zegt, maar het zou beter geweest zijn, als je een half jaar of drie maanden geleden je toestemming gegeven had, want idit is wel een heel ongeschikt moment. Nu mogen wij er niet aan denken, ons engagement publiek te maken." Ze maakte zich van hem los en ging een paar stappen achteruit, zonder een woord te zeggen. Ze kende Ludwig Falkenhayn voldoende om te weten, dat zelfs'héér onbegrensde macht over hem faalde, wanneer zijn liefde voor zijn eenig kind in het gedrang kwam. Haar intuïtie waarschuwde haar, dat Traute's gemoedstoestand de oorzaak van zijn aarzeling was en dat, wanneer zij het op strijd liet aankomen, deze zoo goed als zeker met een nederlaag voor héér zou eindigen. Dus moest ze haar ontgoocheling in haar hart begraven. Toen Falkenhayn na een korte, maai pijnlijke stilte weer op haaf toekwam, haar hand nam en op vleien den toon vroeg: „Vergis ik me, liefste, of ben je heusch boos op me, om wat ik gezegd heb?" kwam • dan ook onmiddellijk de oude, stralende glimlach op haar gezicht en ditmaal was zij het, die zich voorover boog en met haar zechte lippen zijn wang aanraakte. „Maak me maar een flink standje, Ludwig," viel ze hartstochtelijk uit, „zeg maar gerust, dat ik een mal en onuitstaanbaar schepsel ben! Ik weet best, dat het zoo is! Maar als ik mijn teleurstelling niet heb kunnen verbergen, komt dat toch alleen, doordat ik zoo onzinnig veel van je houd." Hij wilde haar stormachtig naar zich toetrekken, maar ze wist hem met eenige behendigheid te ontsnappen en wees met een humoristisch dreigenden vinger naar de pendule op den schoorsteen. (Wordt vervolgd).

TP"

pSi

om mtf ook een voordracht te laten houden vanavond.

Enfin, ik geloof niet, dat Iemand me zóó

MELCHERT SCHUURMAN

LIED VAN DEN ARBEID.

Krax:htio|.

i' i I .i Üü i

ih i

MM

i r

Daar Ätaa«ze ae werMerè,de mouwen om..H^, Met èchootsyel eh

PfifPf üü WPPPPPPI

^^

J

j ^ ir- g

Lmeree» ..«km Het ^

s Ze

vrind

^^^^^

zi*.?* Het lied

^m 'Wijl hA..mer..^-kl0(5_h«-«

WM.^H

V*M

de. ar-beid

^^

ver..bindt.

ÖÜ

_ Wht.

'' 11

ppipp^

Zij kloppen om beurten en dwingen het staal. Het lied van den arbeid, hun eenige taal. Daar staan ze, de mannen van nijvere kracht! O schoon is de arbeid, waar vrede in lacht!

Het aambeeld zingt mede met zilveren stem, Zij buigen het ijzer door hamergeklem, En rossige schimmen daar dansen in 't rond, En vurige zwermen, die zoeken den grond.

ODIOT

7

PLACE DE LA MADELEINE, PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal

Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd in

1690

w

».'H

> < << ' "i i i liiiU

MAISON

**&

g—w

GROOTE KEUZE DnCVmSTvÖoRVBRPBN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE - 30 —

'W^Éjife^ >

ÈÈÊÊaa^

.

^^^^^^^^^

/

=•«.

HENNYPORW en WALTER RILLA. {Foto Ufa)

Waarom ik yoor fijne stoffen uitsluitend Persil gebruik? Persil heb ik altijd in huis. Het spaart de wasch en is zuinig in het gebruik. Waarom zal ik dus een ander waschmiddel koopen? Ik ga mijn geld niet verspillen.

2

- Persil geeft mij het grootste gemak, omdat ik het koud kan oplossen en er koud mede kan wasschen. Ik bespaar tijd en geld, omdat ik geen heet water noodig heb.

Voor het wasschen van gekleurde en fijne stoffen, neem ik een volle eetlepel Persil op 2 Liter koud water. Eerst oplossen in een beetje koud water tot een papje, zonder klonten.

- Persil is niet alleen eenvoudig in het gebruik, maar ook hygiënisch, want het bezit waardevolle desinfecteerende eigenschappen.

5

- Ik benut dus, als zuinige huisvrouw, ten volle alle voordeelen, welke Persil

mij biedt.

ook voor fijne I«A' .en Adm. finln»wj>tar ■>■) t *,

3

Inderdaad, stoffen ■

.

'