W
e noemen haar toch het liefst het Meisje met de Hoed. Een beetje stigmatiserend misschien, maar gelukkig . vindt Maxime Barlag dat niet erg. De zangeres/tekst schrijfster van Mister And Mississippi heeft een turbu lent jaar achter de rug en dat is voelbaar op We Only Part To Meet Again, de tweede langspeler van het jonge Utrechtse folkpopkwartet. Het verwerken van verlies en de zoektocht naar jezelf gaan hand in hand in de tien nieuwe songs, terwijl het bandgeluid wat opgeschaald is voor de steeds groter wordende zalen en festival podia. Op een steenkoude decembermorgen treffen we Maxime (met muts op) in Amsterdam voor een openhartig gesprek. DOOR WILLEM BEMBOOM
OP DE PLAAT horen we iemand die naar z'n identiteit zoekt, ofzelfs al gevonden heeft. Heb jij de jouwe al gevonden?
'Nee, nog nier helemaal. Ik denk Jat je als persoon nooit echr afbent. Heb je een voorbeeld van zo'n nummer? Ik ben zelf alweer bijna vergeten welke tek sten daar nou ook alweer allemaal over gaan. Ik kan soms echr een onrzetrcnde sufkut zijn, haha! ' Neem de tekst van
Southern Comfort. Dan zou je kunnen denken: gevonden!
de ik-vorm, dar komr nu eenmaal hef riger aan . Als ik schrijf, kan ik een per soon die ik ken voor me zien en zijn ver haal verrellen . In dit geval een vriend van me die al een hele rijd aan de speed zit. En ofie daar uirkomt is nog maar de vraag. Noctumal gaar over mensen die zichzelfkunnen verliezen. AI moet ik zeggen Jat ik zelf ook wel een beetje uit ervaring kan spreken. Ik heb wel een fasc gehad, beetje experimenteren en zo. Het jaar voordat ik naar de Herman Brood Academie ging. Ik wisr niet wat ik wou doen en was echr zoekende. Toen kwam ik even op dar pad terechr, gewoon alles probe ren . .. Maar ik heb het onder comrole kunnen houden - ofhet heefr juist geen greep op me kunnen krijgen - en kon het uireindelijk vrij makkelijk opzijleg gen. Niers zwaars of ernstigs dus, zeker geen verslaving, gewoon even kijken waar het allemaal ove r gaat.'
IK BEN GEEN ROLMODEl MAAR MUZIKANT
'0, die gaat over m'n vriendinnetje. Ik ken haar nu zes jaar, we hebben al meer dan drie jaar een relatie en in het begin kwam ze net uir een hele zware depressie. Durfde nier alleen mer de rrein, ze was heel bang voor alles en het heeft heel lang geduurd om die angsten opzij te zenen. Maar inmiddels is ze zo gegroeid, ze studeert nu, doet alles ge woon op haarzelf. Daar ben ik zo trots op. Her lijkt me heel moeilijk, als je je zclfin de weg zit. Zij is mijn grootste inspiratie voor dar liedje geweest.' Nocturnal is ook opvallend, daar gaat het onder meer over drugs. Niet echt het beeld dat we bijjullie als band hebben...
' Is ook niet autobiografisch. Sommige liedjes gaan over mezelf, an dere nier. Ik zing dir liedje wel vanuir
WAT
5 je doel toen je de Herman Brood
Academie voor het eerst binnenstapte?
'Ik had mijn middelba re school af gemaakt en toen nog drie jaar MBO gedaan. Daarna volgde dat niks-jaar the l10ctumal )'ear, haha! Toen dacht ik wel: war ga ik nu doen? Ik was inmid dels war ouder en wilde een keuze ma ken. Dus kwam ik op de HBO rerechr,
MISTER AND MISSISSIPPI
Imernational Media Managemem. Kan je manager mee worden. Maar toen zat ik daar, eerste jaar, tussen de stapels dikke boeken en ik dacht: wat doe ik hier eigenlijk? Ik speelde al wel wat gitaar, dus zeiden vrienden tegen me: ga daar dan iets mee doen. Dat zag ik niet zitten. Je studeert voor muzi kam en gaat dan zeker met je diploma bij een platenlabel aankloppen van: kijk eens, ik heb 'm hoor! Maar ze pushten toch door en ik besloot het te proberen. Ik was heel onzeker toen ik me aan meldde, ik had geen podiumervaring en alleen nog maar een paar YouTube filmpjes gemaakt. En in één keer werd ik aangenomen . Goh, dan doen we dat.' Die YouTube-fi/mpjes, zijn die nog ergens te vinden?
'Allemaal weggehaald! Ik heb ze nog wel, maar ze staan niet meer open baar. Als ik er nu naar kijk, die cheesy Iiedjes ... en ik zie er totaal anders uit, een soort halve emo! Maar daar kwam toen een reactie op van een meisje uit Brazilië, wier vader overleden was. En ik zong dat voor mijn moeder die ziek was. Toen wist ik wel: zo ver kan een liedje reiken. Dus de kracht van mu ziek, daar was ik me ver voor de band al van bewust. Maar doe geen moeite de pre-Mississippi Maxime te vinden, daar heb ik afscheid van genomen.' WAS HET WAT met je studie geworden als je die drie gasten niet tegen het lijf was gelopen?
!I
'Ik zou echt niet weten wat ik nu zou doen als ik die jongens niet had leren kennen . Misschien had ik 'm wel afge maakt, maar ergens was het echt totaal niks voor mij. Ik was heel slecht met zanglessen, had nauwelijks techniek in huis. Ik dacht steeds: laat mij nou spe len wat ik mooi vind. Tom [Broshuis, gitarist] had precies hetzelfde. Danny [Van Tiggele, gitarist] en Samgar [Lemuël Jacobs, percussielzang] waren weer wat betere srudemen voor die op leiding. Toen we voor het eerst samen kwamen, voor een lesopdracht, kenden we elkaar nauwelijks. Muzikaal een klein beetje, persoonlijk nog minder. En toch was die klik er. Dat is niet uit te leggen. Inmiddels kennen we elkaar zowel muzikaal als persoonlijk door en door. Die jongens zijn als broers voor me - wat ik erg fijn vind, want ik heb verder geen broers of zussen. De mees te bands beginnen uit vriendschap, dat was bij ons dus niet zo. De vriendschap kwam later pas, nadat er ineens van alles op ons af was gekomen: we gi n gen toeren, de plaat werd een succes, de aandacht in de media, het buiten land ... Dat hebben we allemaal met z'n vieren op ons af zien komen en on dergaan. In het begin dacht ik het echt
54100R
nog wel eens: ik als enige meisje in de groep ... Spannend! Komt dat wel goed? Al ben ik altijd wel one o/the gup ge weest, maar toch. En nu zijn het de be langrijkste mannen in m'n leven.'
geen problemen mee. Ik heb nu eenmaal graag wat op m'n hoofd en dat valt toevallig op, dat is ongeveer de strekking van het verhaal.'
En je bent nu echt muzikant. Het is nu geen
schap dat veel mensen 'm gaan horen?
studiedingetje meer, maar serieus. Voel je je
'Dat was deze keer wel een beetje eng. We zijn enorm gegroeid qua durf en zelfvertrou wen, maar vooral over de teksten was ik best wel zenuwachtig. Ik heb veel weggegooid, het ging zelfs een beetje in de weg zitten. Op gege ven moment hebben we de koppen bij elkaar gestoken en besloten de buitenwereld helemaal los te laten. Weet je, wij schrijven andersom. Normaal gesproken heb je een tekst en komt daar een liedje bij. Maar ik laat me juist in spireren door wat de jongens toevallig spelen. Tom speelde bijvoorbeeld zomaar een stukje en bij die ene noot moest ik aan mijn vrien dinnetje denken en zag ik er ineens het verhaal bij. Dat werd Southern Comfort. Hetzelfde bij We On/y Part To Meet Again, het titelnummer. Weer een stukje van Tom. En ik had al een hele tijd in m'n hoofd dat ik iets moois over m'n moeder wou schrijven. Klank hangt toch echt heel erg vast aan emotie. Ik hoorde hem spelen en wist: ik heb iets bijzonders te zeggen en hier wil ik het aan geven.'
muzikant?
'Misschien ... In ieder geval geen stu dem meer, dat hebben we achter ons gelaten. Het schoolachtige is er nu he lemaal af. We zijn een band, we hebben veel meegemaakt, we maken een twee de plaat, het zijn geen eerste indrukken meer. We weten een stuk beter wat we willen. En als je dan op de laatste opna medag blazers en strijkers over de vloer krijgt, weet je helemaal dat het ernst is. Ja, misschien voel ik me sinds deze plaat inderdaad toch wel muzikant. Een stuk meer dan vroeger in ieder geval.' EN ZO STAAT uitgerekend dat meisje dat zo slecht was in zanglessen nu voor een groot publiek te zingen...
'Is het niet bizar? Al komen er al meer studiegenoten door, hoor. Taymir, Project Bongo, een kennis van ons speelt nu in Pauw. Maar er waren jon gens en meisjes in ollZe lichting die zo veel talent hadden en ook zo technisch onderlegd waren, zo hard werktell. .. En die werken nu heel hard in een café. Wij hadden het geluk dat net toen we onze OVen studiefinanciering kwijt raakten, de plaat en de optredens heel goed liepen. Qua geld zijn we !looit echt in de problemen gekomen. We konden er van leven, wel met een bijbaamje er bij. En nu is het weer iets gegroeid en heb ik bijvoorbeeld ook m'n bijbaamje niet meer. Best ideaal.'
HOE IS HET om een plaat te maken in de weten
Hoe ver was de plaat toen je moeder overleed?
'Daar zit wel wat tijd tussen. Mijn moeder overleed in januari. De plaat is maanden later pas gemaakt. In de tussentijd ben ik nog op reis geweest naar Bali, drie weken, met mijn vriendinnetje, om de as van mijn moeder daar heen te brengen. Dat alles speelt toch wel heel
ALS JE OP OE LAATSTE OPNAMEOAG BLAZERS EN STRIJKERS OVER OE VLOER KRIJGT. WEET JE DAT HET ERNST IS
Het Indonesische restaurant, toch?
'Klopt. Ik ben gestopt bij de Bojo. Óf ik had het te druk, en als het dan even rustiger was wilde ik ook kunnen bij komen. Tijd doorbrengen met de fami lie. Samgar werkt er nog wel naast, bij Tivoli, maar dat is gewoon ook logisch om te doen als je ook muzikant bent. De rest hoeft niet meer bij te klussen, wat er binnenkomt is - nét - genoeg. 't Is goed zo.' Werd je in het restaurant wel eens herkend? Toen Tim Knol nog in Fame werkte heeft hij z'n eigen cd wel eens staan afrekenen ...
'Haha, dat wist ik niet. Nee, ik ben volgens mij nooit herkend . Ik liep er ook bepaald niet bij zoals op het podi um. M'n haar naar achteren, geen hoed te bekennen. Zo gauw ik die hoed op heb, is het al gauw anders. Dan denken mensen al: hé, is dat niet. .. ? Ik merk echt verschil mét hoed en zonder hoed.' Ik begin er vast zelfnog wel over, maar zuI len we eerst ,:,roberen het zo weinig mogelijk over De Hoed te gaan hebben?
'Haha, prima hoor. AI heb ik er totaal
erg mee, soms direct zoals in het titelnummer, soms zijdelings. We Only Part To Meet Again moest gewoon de titel worden, het dekt mis schien niet de lading van de hele plaat maar zegt precies hoe ik tegenover die hele situatie sta en wie ik op dit moment eigenlijk ben. Het gaat dan wel over een moeilijk onderwerp, ik wil er echter vooral iets positiefs mee zeggen. Iedereen heeft wel. .. iets. En uiteindelijk moet je er zelf uitkomen, zelfdie stap zetten. Als jij daar positiever in staat, kan je er alleen maar beter in groeien. De jongens hebben mij in die periode ook meegemaakt, Samgar zei dat hij in dat liedje de emotie kon voelen . Echt, we zijn zo close geworden ... En vonden het gewoon het mooist om 'm dan ook maar zo te noemen. Een positief ding.' HEEFT HET SCHRIJVEN van liedjesje geholpen bij het verwerken?
'Enorm. Ik ben een heel sociaal type, kan mer jan en alleman overweg. Maar op emotio neel vlak kan ik soms wat gesloten zijn. Als ie mand vraagr ofhet goed gaat, zal ik altijd zeg gen: ja hoor! Ook al gaat het kut. Dat is juist de
kant die z'n weg vindt in die liedjes, de emoti onele kant die anders gesloten blijft. Ik heb het dus nodig, hoe nuchter en realistisch ik ook in het leven sta. Het is als een soort therapie het cliché is waar en gelukkig maar! Dingen, gevoelens, emoties waar ik niet over praat gaan die liedjes in en zo kan ik weer verder. Je schrijft het op en geeft het weg, wat je voelt en denkt is ineens iets. Daar kan ik wat mee.' Toen de vader van Bono overleed zei hij: nu heb ik zijn stem. Daar moest ik aan denken bij het horen van de titelsong. Voel jij dat ook zo?
'Goh ... ja, precies, dat is wel heel mooi. Ik denk dat dat ook bij mij zo is, zeker bij dat nummer. Laatst vroeg iemand ofik niet emoti oneel werd als ik het zong. Nou, dat is wel een keer gebeurd, toen we in Amstelveen moesten spelen waar ook al mijn familie bij was. Toen heb ik ontzettend gehuild . Maar nu heb ik dat niet meer, ik heb heel erg het gevoel alsof mijn moeder bij me is als ik dat zing. Alsof zij dat ook een beetje zingt. Ja, dat Bono zoiets zegt, dat snap ik heel goed.' Bali was de plek van je moeder?
'Ja. Ze was al jaren ziek en heeft drie jaar op Bali gewoond. Er was voor haar niets meer in Nederland, ze kon hier niets meer, werd ner gens meer aangenomen omdat ze al terminaal was. Iedereen is hier ook gewoon met z'n ding bezig en op Bali voelde ze zich gewoon heel fijn . Dus heeft ze daar een djdje gewoond en haar allerlaatste wens was dat we haar als het eenmaal voorbij was naar het strandje zouden brengen dat ze zo mooi vond. Dat hebben we dus gedaan.'
01 1J;:\ NUA RI 2015
HOE PAK JE zoiets aan? Je stapt niet even met een urn in je handbagage het vliegtuig
in...
' We hebben alles via de officiële we gen gedaan, wt in de puntjes, wat nog een heel karwei is aan papierwerk en regeldingen . Heeft zeker een maand geduurd. De meeste mensen doen dat niet, maar dan zit je niet gerust in dat vliegtuig. Je moet een briefvan de over heid hebben, van de huisarts, haar pas poort moest mee, de vliegmaatschappij moet er vanaf weten. Maar uiteinde lijk heeft niemand iets gevraagd of ge checkt. Je krijgt van het cremawrium een speciaal omhulsel voor die urn, en dat weer in een doos, daar kan weinig mee misgaan. Alleen zaten wij 's och temis op het vliegveld, we vlogen heel vroeg en ik zat al met m'n vriendinne tje aan het bier. Mijn moeder lustte ook wel een biertje, dus dat vonden we heel toepasselijk . De urn had ik naast ons neergelegd . Alleen stootte ik mijn glas om, recht over die urn heen. Heel grap pig, alsof m'n moeder zei: Hé, doe mij er ook nog maar eentje . . .' Dat is in alle ernst inderdaad best komisch...
'Maar zo was m'n moeder ook, hoor. Een ongelooflijke droogkloot, tot op het allerlaatste moment. Al die din gen zijn al zwaar en moeilijk genoeg, als er dan iets leuks gebeurt moet je dat ook leuk laten zijn. Ik weet zeker dat mijn moeder het door die houding veel
langer heeft uitgehouden dan iedereen voor mogelijk hield. En ik voel dat ik iets van die kracht van haar heb mee genomen in wie ik nu ben . Ze is nog steeds mijn grote voorbeeld.' Normaal doen is in een zware tijd niet van zelfsprekend, maar wel belangrijk.
'Heel belangrijk. Je bent bij vlagen erg verdrietig, dat hoon ook zo, maar die andere kant is bij ons veel ster ker aanwezig. Zo ben ik nu eenmaal. Mensen kunnen rond een sterfgeval heel raar reageren, omdat ze vinden dat het anders moet. Alsof je ze allemaal verdriet of emotie verschuldigd b ent, terwijl iedereen er op z'n eigen manier mee om moet gaan. Ik weet nog dat we twee dagen nadat ze was overleden al op EuroSonic Noorderslag stonden. Ja maar, gaat het wel. .. hoorde je wen overal. Nou , allereerst: ja, het is kut. Bovendien: ja, ik ben best wel emotie oneel. Maar ik ben ook zo blij dat ik dit mag doen , dat ik hier met de band mag staan . .. Als ik dat ook nog aan de kant moest zenen, zou ik me nóg veel slechter voelen. Als ik nou thuis had gezeten en niks had uitgevoerd? Ik had er toch niks meer aan kunnen doen. Dus vond ik het helemaal niet erg om naar Groningen te gaan. Sterker nog: het was, ondanks alle omstandighe den thuis, toch nog een mooi weekend. We werden wéér een stukje closer, een stukje sterker. Zó sta ik er tegenover,
OORI55
MISTER AND MISSISSIPPI
eruir, in de muziek media profileren we ons voornamelijk als wat we zijn: een band. Mer z'n vieren, iedereen gelijk. Ook daar Ijchren ze mij er nogal eens uir als blikvanger - daar hebben we ons een rijdje geleden al bij neergelegd. Her lijkr nier weg te gaan, ook al doen we ons besr en gaar her echr nier om mij. Kennelijk is dar war de mensen ervan vinden. En als wij vieren voor onszelf maar weren hoe her werkr, is her ook geen probleem. Her is nu eenmaal zo. Ik ben benieuwd hoe her was geweest als ik een jongen was geweest. Of als ik geen hoed op had gezet. Ik zag sreeds vaker meisjes opduiken mer hoeden op, in de srad en bij concerten. Overal meisjes mer hoeden.' Dus misschien toch wel een beetje een rolmodel?
'Hahaha! Helemaal niet. Ik dachr zelfs: 0 nee, ik doe die hoed nier meer op! En uirgere kend de jongens zeiden toen: doe dar ding nou maar op, dan weren de mensen in één oogop slag dar her om Misrer And Mississippi gaat. Misschien komr her ook allemaal wel door die hoed! De Hoed Is Her Succes! Grapje naruur lijk, al leggen mensen de link toch wel snellèr. Her meisje mer de hoed. Ze hebben geen idee wie ik ben, maar dar meisje mer die hoed, die kennen ze wel.' NU GAAT HET VERDORIE toch weer over die hoed!
'Ha ha! Dar gaar toch vanzelf. Ook daarvoor geldr: hij is er nou eenmaal. Her is ook wel een fashioll irem hoor, al die meiden dragen dus re genwoordig een hoed . En alle jongens hebben zo'n baard van drie weken en een knorje. Ik zal eens een sombrero opzetten, kijken ofiedereen dar dan ook gaar doen. Dán pas zullen we weren hoe her werkelijk zit. AI ben ik bangdarze onze
~
7
~IaiIL..lII.:.&~":"'.:::.i:!!!tiK!!t:J ~I
ZO GAUW IK DIE HOED OP HEB. IS HET AL GAUW ANDERS
muziek dan war minder serieus gaan nemen.' mijn geaardheid in jullie blad? No wa)'! Op je Facebook staat een mooie foto van je moeder, Je moer her nier als een ding zien en er dan zeker geen ding van blijven maken . oma en vader in Paradiso. Beide ouders dragen een hoed. Dan houdr her nooir op. Goed, om 'Ik heb her nier van een vreemde, nee. Die de een of andere manier werd dar nier hoed die ik op her podium altijd op heb is ook begrepen, z.e hebben roch een stuk ge van m'n vader, hè? Hij heefr 'm al meer dan JE AAKT ER GEEN geheim van datje maakr zonder dar ze me gesproken heb een vriendin hebt en bent een redelijk pu dertig jaar en toen ik 'm in de kast zag was her ben. Sindsdien hou ik alle gay bladen bliek persoon geworden. Word je dan niet af: her slaar nergens op, ik ben geen rol al snel: pap, mag ik deze? Hij is de hele tour gauw geclaimd door al/erlei organisaties die meegegaan. Die foto is rrouwens van rwee we model maar muzikanr. En ik hou van je als spreekbuis of boegbeeld zien? ken voor haar overlijden, kan je nagaan. We mensen. Punr, uir.'
'Ja, dar is een heel gedoe geweest. Ik Je staat ondertussen wel in Viva, EI/e en
hadden dar boogje van her balkon voor ze vrij ben er heel makkelijk in: ik ben wie ik gehouden, daar stond ze nog gewoon, renvijl ze Marie Claire en ook op Jvoor72 en in OOR. In
welke omgeving voel je je meer thuis?
al helemaal op was. D,Jr is die menralireit. Als ben en dar is geen issue, voor niemand. je her nier weer, zou je n ier eens zien dar ze ziek Toen kwam de Zij Aan Zij, ken je dar ' In geen van beide. Ik ben helemaal is. En allemaal juichende mensen eromheen. Ik blad? Mereen al, voor een inrerview. geen meisje-meisje. Her begon mer de Elle, die wilden een inrerview. Daarna ga die foto denk ik een keer groor afdrukken en Daar was ik fel op regen, wanr dar wil inlijsren. Op de valreep nog een prachrige her Vogue. Elke keer als ik die foro bekijk, len ze alleen maar omdar je gay bent. innering, die nog vereeuwigd is ook.' -.. Nier omdar ze je plaar zo mooi vinden. zie ik een roraal ander persoon - dar Nee, dus. Wil ik niers mee re maken ben ik niet. Maar mijn vriendinnerje hebben. Ik vind her sowieso war krom zei: de Vogue, dar moér je doen! Ik had MISTER AND MISSISSIPPI: 15-16 jan Eurosonic. Groningen 129 jan TivoliVredenburg, Utrecht dar dar soort bewegingen om her hardsr ook nee kunnen zeggen, maar ik dachr (albumpresentatie) 15 mrt Effenaar, Eindhoven I 6 mrt Paard. roepr dar ze nier in een hokje gesropr ach, )'010, ik doe her gewoon. Ook goed Den Haag I 7 mrt Metropool, Hengelo I 8 mrt Where The Wild Things Are, Zeewolde 112 mrt Oosterpoort, Groningen willen worden, en er vervolgens zelféén voor de naamsbekendheid van de band 113 mrt Doornroosje. Nijmegen 114 mrt Muziekgieterij, Maastricht 115 mrt Paradiso Noord, Amsterdam in srand houden. Dus ik moer vanwege naruurIijk. Dar soort bladen pikr mij en anders nier, war mensen ook mogen denken of vinden. Als het uirgangspunt slechr is, moer je zorgen dar je er iers berers van maakt. Exacr waar We Onl)' Part To Meet Again op slaar.'
56 100R
